مطالب
نحوه‌ی مشاهده‌ی خروجی SQL تولید شده توسط WCF RIA Services

این روزها با وجود ORMs ، کوئری SQL‌ نوشتن شبیه به دورانی شده که با وجود زبان‌های سطح بالا، عده‌ای علاقمند هستند با استفاده از زبان اسمبلی برنامه نویسی کنند! WCF RIA Services به صورت پیش فرض از entity framework استفاده می‌کند (هر چند می‌توان از سایر ORMs هم استفاده کرد)، بنابراین عنوان صحیح‌تر بحث این خواهد بود: چگونه خروجی SQL تولید شده توسط Entity framework را بررسی کنیم؟

الف) استفاده از SQL Server profiler
اولین برنامه‌ای که از سال‌ها قبل، حتی پیش از ظهور ORMs وجود داشته، برنامه‌ی SQL server profiler است، که عموما در مسیر ذیل قابل دستیابی است:
Start Menu->Programs->Microsoft SQL Server 2008->Performance Tools->SQL Server profiler



نکته مهم:
حین کار با SQL Server profiler ، ممکن است انبوهی از کوئری‌های دیگر مثلا مرتبط با SQL Server agent یا reporting services و غیره نیز لاگ شوند. اما الان ما تنها به کوئری‌های برنامه‌ی خود نیاز داریم. برای این منظور به کانکشن استرینگ خود، گزینه‌ی Application Name=My Application Name را نیز اضافه کنید:

<connectionStrings>
<add name="dmEntities" connectionString="metadata=res://*/Models.dmDataModel.csdl|res://*/Models.dmDataModel.ssdl|res://*/Models.dmDataModel.msl;provider=System.Data.SqlClient;provider connection string=&quot;Data Source=(local);Initial Catalog=dm;Integrated Security=True;Application Name=My Application Name;MultipleActiveResultSets=True&quot;" providerName="System.Data.EntityClient" />
</connectionStrings>

اکنون اگر برنامه را با پروفایلر مورد بررسی قرار دهید خروجی به صورت زیر خواهد بود:



برای فیلتر کردن Application Name مورد نظر، در ابتدای کار که یک سشن جدید را آغاز می‌کنید به برگه‌ی events selection مراجعه کرده و بر روی دکمه‌ی column filter کلیک کنید. گزینه‌ی application name را در صفحه‌ی باز شده انتخاب نموده و در قسمت Like آن مطابق تصویر زیر ، نام برنامه‌ی خود را وارد نمائید:




ب) استفاده از IntelliTrace در VS.NET 2010
برنامه را در حالت دیباگ در VS.NET 2010 اجرا کنید. در هر لحظه‌ای می‌توان روی گزینه‌ی Break all کلیک کرد و خروجی SQL تولید شده را نیز علاوه بر اطلاعات دیگر مشاهده نمود:




ج) استفاده از برنامه‌ی حرفه‌ای entity framework profiler
این برنامه از هر دو مورد قبل کاملتر بوده و اساسا برای لاگ کردن کوئری‌ها، مدت زمان اجرا، گزارشگیری از وضعیت برنامه، کدامیک از کوئری‌ها سنگین‌تر هستند، حتی از طریق کدام متد فراخوانی شده‌اند، ارائه‌ی گزارشات و راهنمایی‌هایی در مورد چگونگی بهبود کارآیی برنامه‌ی تهیه شده و امثال آن کاربرد دارد.



استفاده از آن هم بسیار ساده است. ابتدا ارجاعی را به اسمبلی HibernatingRhinos.Profiler.Appender.v4.0 به پروژه‌ی ASP.NET خود اضافه کنید (همان پروژه‌ی هوست مربوط به WCF RIA Service ما). سپس به فایل Global.asax.cs برنامه مراجعه کرده و یک سطر ذیل را اضافه کنید:

protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
{
HibernatingRhinos.Profiler.Appender.EntityFramework.EntityFrameworkProfiler.Initialize();
}

از این پس تنها کافی است برنامه‌ی پروفایلر در حال اجرا بوده و برنامه شما نیز اجرا شود. کلیه‌ی تبادلات با دیتابیس لاگ خواهند شد.

نظرات مطالب
چند نکته کوتاه و عمومی در مورد قبل و بعد از نصب ویندوز 7
- شرکت‌های داخلی فقط کار بسته بندی رو انجام می‌دن و پخش. بنابراین زیاد نگران دستکاری در اصل محصول نباشید (و ویندوز من و شما فرقی ندارد)، البته شاید یک سری برنامه یا آپدیت را پس از نصب به صورت خودکار هم نصب کنند.
- در مورد صفحات آبی، عمده‌ی مشکل، درایورهای قدیمی یا نصب برنامه‌های قدیمی و ناسازگار است.
در کل برای تشخیص آن نیاز به memory dump سیستم است. در ویندوز هفت به صورت پیش فرض در این مسیر تشکیل می‌شود:
SystemRoot->MEMORY.DMP
فایل MEMORY.DMP را جستجو و آپلود کنید تا بشود آنالیز کرد.
در ویندوزهای قبلی یک پوشه به نام minidump داخل ویندوز بود که این فایل‌های دامپ در آن تشکیل می‌شد.

- درایوی که ویندوز در آن نصب می‌شود درایو سی ممکن است تشخیص داده شود و مشکلی هم نیست.
مطالب
معرفی افزونه‌های مفید VSCode جهت کار با Angular
VSCode یکی از بهترین ادیتورهایی است که از آن می‌توان برای توسعه‌ی برنامه‌های Angular استفاده کرد و در این بین افزونه‌های ویژه‌ای جهت کار با Angular برای آن تدارک دیده شده‌اند که در ادامه تعدادی از مهم‌ترین‌های آن‌ها را بررسی می‌کنیم.


Angular Essentials

این افزونه گروهی از مهم‌ترین افزونه‌های موجود را به صورت بسته بندی شده ارائه می‌دهد و با نصب آن، تعدادی از افزونه‌هایی را که در ادامه نامبرده خواهند شد، به صورت یکجا و خودکار دریافت خواهید کرد.


Angular Language Service

نگارش‌های اخیر Angular به همراه یک سرویس زبان نیز می‌باشند که به ادیتورهای مختلف این امکان را می‌دهد تا توسط این ویژگی بتوانند قابلیت‌های ویرایشی بهتری را جهت برنامه‌های Angular ارائه کنند. برای مثال ویرایش مطلوب قالب‌های کامپوننت‌های Angular و استفاده‌ی از Syntax خاص آن، موردی است که توسط هیچکدام از HTML ادیتورهای موجود پشتیبانی نمی‌شود. اکنون به کمک سرویس زبان Angular و افزونه‌ی ویژه‌ی آن برای VSCode که توسط تیم اصلی Angular توسعه یافته‌است، امکان ویرایش غنی قالب‌های HTML ایی آن فراهم شده‌است. این افزونه یک چنین قابلیت‌هایی را فراهم می‌کند:
الف) AOT Diagnostic messages
اگر قالب HTML ایی مورد استفاده (چه به صورت inline و چه در یک فایل html مجزا) به خاصیتی تعریف نشده اشاره کند، بلافاصله خطای مرتبطی ظاهر خواهد شد:


ب) Completions lists یا همان Intellisense
ج) امکان Go to definition با کلیک راست بر روی خواص و متدهای ذکر شده‌ی در قالب.
د) Quick info که با نزدیک کردن اشاره‌گر ماوس به خاصیت یا متدی در صفحه، اطلاعات بیشتری را در مورد آن نمایش می‌دهد.


angular2-inline

علاوه بر افزونه‌ی سرویس زبان‌های Angular، این افزونه نیز قابلیت درک قالب‌های inline کامپوننت‌ها را داشته و به همراه syntax highlighting و همچنین Intellisense است.


Auto Import

حین کار با TypeScript، هر ماژولی که در صفحه ارجاعی داشته باشد، باید در ابتدای فایل جاری import شود. افزونه‌ی Auto Import با بررسی ماژول‌های موجود و فراهم آوردن Intellisense ایی بر اساس آن‌ها، این‌کار را ساده‌تر می‌کند:


بنابراین این افزونه صرفا مختص به Angular نیست و برای کارهای متداول TypeScript نیز بسیار مفید است.


TSLint

این افزونه ابزار TSLint را با VSCode یکپارچه می‌کند. بنابراین نیاز است پیش از نصب این افزونه، وابستگی‌های ذیل را نیز به صورت سراسری نصب کرد:
 > npm install -g tslint typescript
کار TSLint انجام static code analysis است؛ چیزی شبیه به افزونه‌هایی مانند ری‌شارپر در ویژوال استودیو که راهنماهایی را در مورد بهتر کردن کیفیت کدهای نوشته شده ارائه می‌دهد.
تعدادی از امکانات آن‌را پس از نصب، با فشردن دکمه‌ی F1 می‌توان مشاهده کرد:


برای مثال تولید فایل tslint.json، امکان سفارشی سازی موارد بررسی شونده‌ی توسط این افزونه را فراهم می‌کند و اگر برنامه‌ی خود را توسط Angular CLI ایجاد کرده‌اید، این فایل هم اکنون در ریشه‌ی پروژه قرار دارد.
در مورد TSLint در مطلب «Angular CLI - قسمت دوم - ایجاد یک برنامه‌ی جدید» بیشتر توضیح داده شده‌است و اینبار به کمک این افزونه، خطاهای یاد شده را دقیقا درون محیط ادیتور و به صورت خودکار و یکپارچه‌ای مشاهده خواهید کرد.



Angular v4 TypeScript Snippets

سیستم کار VSCode مبتنی بر ایجاد فایل‌های خالی است و مفهوم قالب‌های از پیش آماده‌ی فایل‌ها در آن وجود ندارد. اما با کمک Code Snippets می‌توان این خلاء را پر کرد. افزونه‌ی Angular v4 TypeScript Snippets دقیقا به همین منظور طراحی شده‌است و زمانیکه حروف -a یا -rx را در صفحه تایپ می‌کنید، منویی ظاهر خواهد شد که توسط آن می‌توان قالب ابتدایی شروع به کار با انواع و اقسام جزئیات پروژه‌های Angular را تهیه کرد.



Path Intellisense

این افزونه مسیر فایل‌های موجود را به صورت یک Intellisense ارائه می‌کند و به این صورت به سادگی می‌توان مسیرهای اسکریپت‌ها و یا شیوه‌نامه‌ها را در ادیتور انتخاب و وارد کرد.

مطالب
آشنایی با آزمایش واحد (unit testing) در دات نت، قسمت 4

ادامه آشنایی با NUnit

اگر قسمت سوم را دنبال کرده باشید احتمالا از تعداد مراحلی که باید در خارج از IDE صورت گیرد گلایه خواهید کرد (کامپایل کن، اجرا کن، اتچ کن، باز کن، ذخیره کن، اجرا کن و ...). خوشبختانه افزونه ReSharper این مراحل را بسیار ساده و مجتمع کرده است.
این افزونه به صورت خودکار متدهای آزمایش واحد یک پروژه را تشخیص داده و آنها را با آیکون‌هایی ( Gutter icons ) متمایز مشخص می‌سازد (شکل زیر). پس از کلیک بر روی آن‌ها ، امکان اجرای آزمایش یا حتی دیباگ کردن سطر به سطر یک متد آزمایش واحد درون IDE‌ ویژوال استودیو وجود خواهد داشت.



برای نمونه پس از اجرای آزمایش واحد قسمت قبل، نتیجه حاصل مانند شکل زیر خواهد بود:



راه دیگر، استفاده از افزونه TestDriven.NET است که نحوه استفاده از آن‌را اینجا می‌توانید ملاحظه نمائید. به منوی جهنده کلیک راست بر روی یک صفحه، گزینه run tests را اضافه می‌کند و نتیجه حاصل را در پنجره output ویژوال استودیو نمایش می‌دهد.

ساختار کلی یک کلاس آزمایش واحد مبتنی بر NUnit framework :

using NUnit.Framework;
using NUnit.Framework.SyntaxHelpers;

namespace TestLibrary
{
[TestFixture]
public class Test2
{
[SetUp]
public void MyInit()
{
//کدی که در این قسمت قرار می‌گیرد پیش از اجرای هر متد تستی اجرا خواهد شد
}

[TearDown]
public void MyClean()
{
//کدی که در این قسمت قرار می‌گیرد پس از اجرای هر متد تستی اجرا خواهد شد
}

[TestFixtureSetUp]
public void MyTestFixtureSetUp()
{
// کدی که در اینجا قرار می‌گیرد در ابتدای بررسی آزمایش واحد و فقط یکبار اجرا می‌شود
}

[TestFixtureTearDown]
public void MyTestFixtureTearDown()
{
// کدهای این قسمت در پایان کار یک کلاس آزمایش واحد اجرا خواهند شد
}

[Test]
public void Test1()
{
//بدنه آزمایش واحد در اینجا قرار می‌گیرد
Assert.That(2, Is.EqualTo(2));
}
}
}

شبیه به روال‌های رخداد گردان load و close یک فرم، یک کلاس آزمایش واحد NUnit نیز دارای ویژگی‌های TestFixtureSetUp و TestFixtureTearDown است که در ابتدا و انتهای آزمایش واحد اجرا خواهند شد (برای درک بهتر موضوع و دنبال کردن نحوه‌ی اجرای این روال‌ها، داخل این توابع break point قرار دهید و با استفاده از ReSharper ، آزمایش را در حالت دیباگ آغاز کنید)، یا SetUp و TearDown که در زمان آغاز و پایان بررسی هر متد آزمایش واحدی فراخوانی می‌شوند.
همانطور که در قسمت قبل نیز ذکر شد، به امضاهای متدها و کلاس فوق دقت نمائید (عمومی ، void و بدون آرگومان ورودی).
بهتر است از ویژگی‌های SetUp و TearDown با دقت استفاده نمود. عموما هدف از این روال‌ها ایجاد یک شیء و تخریب و پاک سازی آن است. حال اینکه این روال‌ها قبل و پس از اجرای هر متد آزمایش واحدی فراخوانی می‌شوند. بنابراین به این موضوع دقت داشته باشید.
همچنین توصیه می‌شود که کلاس‌های آزمایش واحد را در اسمبلی دیگری مجزا از پروژه اصلی پیاده سازی کنید (برای مثال یک پروژه جدید از نوع class library)، زیرا این موارد مرتبط با بررسی کیفیت کدهای شما هستند که موضوع جداگانه‌ای نسبت به پروژه اصلی محسوب می‌گردد (نحوه پیاده سازی آن‌‌را در قسمت قبل ملاحظه نمودید). همچنین در یک پروژه تیمی این جدا سازی، مدیریت آزمایشات را ساده‌تر می‌سازد و بعلاوه سبب حجیم شدن بی‌مورد اسمبلی‌های اصلی محصول شما نیز نمی‌گردند.


ادامه دارد...

مطالب
تغییر عملکرد و یا ردیابی توابع ویندوز با استفاده از Hookهای دات نتی
مقدمه
در حالت پیشرفته‌ی تزریق وابستگی‌ها در دات نت، با توجه به اینکه کار وهله سازی کلاس‌ها به یک کتابخانه جانبی به نام IoC Container واگذار می‌شود، امکان یک سری دخل و تصرف نیز در این میان فراهم می‌گردد. برای مثال الان که ما می‌توانیم یک کلاس را توسط IoC container به صورت خودکار وهله سازی کنیم، خوب، چرا اجرای متدهای آن‌را تحت نظر قرار ندهیم. مثلا حاصل آن‌ها را بتوانیم پیش از اینکه به فراخوان بازگشت داده شود، کش کنیم یا کلا تغییر دهیم. به این کار AOP یا Aspect orinted programming نیز گفته می‌شود.
واقعیت این است که یک چنین مفهومی از سال‌های دور به نام Hooking در برنامه‌های WIN32 API خالص نیز وجود داشته است. Hookها یا قلاب‌ها دقیقا کار Interception دنیای AOP را انجام می‌دهند. به این معنا که خودشان را بجای یک متد ثبت کرده و کار ردیابی یا حتی تغییر عملکرد آن متد خاص را می‌توانند انجام دهند. برای مثال اگر برای متد gethostbyname ویندوز یک Hook بنویسیم، برنامه استفاده کننده، تنها متد ما را بجای متد اصلی gethostbyname واقع در Kernel32 ویندوز، مشاهده می‌کند و درخواست‌های DNS خودش را به این متد ویژه ما ارسال خواهد کرد؛ بجای ارسال درخواست‌ها به متد اصلی. در این بین می‌توان درخواست‌های DNS را لاگ کرد و یا حتی تغییر جهت داد.
انجام Interception در دنیای دات نت با استفاده از امکانات Reflection و Reflection.Emit قابل انجام است و یا حتی بازنویسی اسمبلی‌ها و افزودن کدهای IL مورد نیاز به آن‌ها که به آن IL Weaving هم گفته می‌شود. اما در دنیای WIN32 انجام چنین کاری ساده نیست و ترکیبی است از زبان اسمبلی و کتابخانه‌های نوشته شده به زبان C.
برای ساده سازی نوشتن Hookهای ویندوزی، کتابخانه‌ای به نام easy hook ارائه شده است که امکان تزریق Hookهای دات نتی را به درون پروسه برنامه‌های Native ویندوز دارد. این قلاب‌ها که در اینجا متدهای دات نتی هستند، نهایتا بجای توابع اصلی ویندوز جا زده خواهند شد. بنابراین می‌توانند عملیات آن‌ها را ردیابی کنند و یا حتی پارامترهای آن‌ها را دریافت و مقدار دیگری را بجای تابع اصلی، بازگشت دهند. در ادامه قصد داریم اصول و نکات کار با easy hook را در طی یک مثال بررسی کنیم.


صورت مساله
می‌خواهیم کلیه درخواست‌های تاریخ اکسپلورر ویندوز را ردیابی کرده و بجای ارائه تاریخ استاندارد میلادی، تاریخ شمسی را جایگزین آن کنیم.


از کجا شروع کنیم؟
ابتدا باید دریابیم که اکسپلورر ویندوز از چه توابع API ایی برای پردازش‌های درخواست‌های تاریخ و ساعت خودش استفاده می‌کند، تا بتوانیم برای آن‌ها Hook بنویسیم. برای این منظور می‌توان از برنامه‌ی بسیار مفیدی به نام API Monitor استفاده کرد. این برنامه‌ی رایگان را از آدرس ذیل می‌توانید دریافت کنید:
اگر علاقمند به ردیابی برنامه‌های 32 بیتی هستید باید apimonitor-x86.exe را اجرا کنید و اگر نیاز به ردیابی برنامه‌های 64 بیتی دارید باید apimonitor-x64.exe را اجرا نمائید. بنابراین اگر پس از اجرای این برنامه، برای مثال فایرفاکس را در لیست پروسه‌های آن مشاهده نکردید، یعنی apimonitor-x64.exe را اجرا کرده‌اید؛ از این جهت که فایرفاکس عمومی تا این تاریخ، نسخه 32 بیتی است و نه 64 بیتی.
پس از اجرای برنامه API Monitor، در قسمت API Filter آن باید مشخص کنیم که علاقمند به ردیابی کدامیک از توابع API ویندوز هستیم. در اینجا چون نمی‌دانیم دقیقا کدام تابع کار ارائه تاریخ را به اکسپلورر ویندوز عهده دار است، شروع به جستجو می‌کنیم و هر تابعی را که نام date یا time در آن وجود داشت، تیک می‌زنیم تا در کار ردیابی لحاظ شود.



سپس نیاز است بر روی نام اکسپلورر در لیست پروسه‌های این برنامه کلیک راست کرده و گزینه Start monitoring را انتخاب کرد:



اندکی صبر کنید یا یک صفحه جدید اکسپلورر ویندوز را باز کنید تا کار ردیابی شروع شود:


همانطور که مشاهده می‌کنید، ویندوز برای ردیابی تاریخ در اکسپلورر خودش از توابع GetDateFormatW و GetTimeFormatW استفاده می‌کند. ابتدا یک تاریخ را توسط آرگومان lpDate یا lpTime به یکی از توابع یاد شده ارسال کرده و سپس خروجی را از آرگومان lpDateStr یا lpTimeStr دریافت می‌کند.
خوب؛ به نظر شما اگر این خروجی‌ها را با یک ساعت و تاریخ شمسی جایگزین کنیم بهتر نیست؟!


نوشتن Hook برای توابع GetDateFormatW و GetTimeFormatW ویندوز اکسپلورر

ابتدا کتابخانه easy hook را از مخزن کد CodePlex آن دریافت کنید:

سپس یک پروژه کنسول ساده را آغاز کنید. همچنین به این Solution، یک پروژه Class library جدید را نیز اضافه نمائید. پروژه کنسول، کار نصب Hook را انجام می‌دهد و پروژه کتابخانه‌ای اضافه شده، کار مدیریت هوک‌ها را انجام خواهد داد. سپس به هر دو پروژه، ارجاعی را به اسمبلی EasyHook.dll  اضافه کنید.

الف) ساختار کلی کلاس Hook
کلاس Hook  واقع در پروژه Class library باید یک چنین امضایی را داشته باشد:
namespace ExplorerPCal.Hooks
{
    public class GetDateTimeFormatInjection : IEntryPoint
    {

        public GetDateTimeFormatInjection(RemoteHooking.IContext context, string channelName)
        {
            // connect to host...
            _interface = RemoteHooking.IpcConnectClient<MessagesReceiverInterface>(channelName);
            _interface.Ping();
        }

        public void Run(RemoteHooking.IContext context, string channelName)
        {
        }
    }
}
یعنی باید اینترفیس IEntryPoint کتابخانه easy hook را پیاده سازی کند. این اینترفیس خالی است و صرفا کار علامتگذاری کلاس Hook را انجام می‌دهد. همچنین این کلاس باید دارای سازنده‌ای با امضایی که ملاحظه می‌کنید و یک متد Run، دقیقا با همین امضای فوق باشد.

ب) نوشتن توابع Hook
کار نوشتن قلاب برای توابع API ویندوز در متد Run انجام می‌شود. سپس باید توسط متد LocalHook.Create کار را شروع کرد. در اینجا مشخص می‌کنیم که نیاز است تابع GetDateFormatW واقع در kernel32.dll ردیابی شود.
        public void Run(RemoteHooking.IContext context, string channelName)
        {
                GetDateFormatHook = LocalHook.Create(
                                        InTargetProc: LocalHook.GetProcAddress("kernel32.dll", "GetDateFormatW"),
                                        InNewProc: new GetDateFormatDelegate(getDateFormatInterceptor),
                                        InCallback: this);
در ادامه توسط یک delegate، کلیه فراخوانی‌های ویندوز را که قرار است به GetDateFormatW اصلی ارسال شوند، ردیابی کرده و تغییر می‌دهیم.

ج) نحوه مشخص سازی امضای delegateهای Hook
اگر امضای متد GetDateFormatW به نحو ذیل باشد:
        [DllImport("kernel32.dll", CallingConvention = CallingConvention.StdCall, CharSet = CharSet.Auto, SetLastError = true)]
        public static extern int GetDateFormatW(
                                        uint locale,
                                        uint dwFlags, // NLS_DATE_FLAGS
                                        SystemTime lpDate,
                                        [MarshalAs(UnmanagedType.LPWStr)] string lpFormat,
                                        StringBuilder lpDateStr,
                                        int sbSize);
دقیقا delegate متناظر با آن نیز باید ابتدا توسط ویژگی UnmanagedFunctionPointer مزین شده و آن نیز دارای امضایی همانند تابع API اصلی باشد:
        [UnmanagedFunctionPointer(CallingConvention.StdCall, CharSet = CharSet.Auto, SetLastError = true)]
        private delegate int GetDateFormatDelegate(
                                        uint locale,
                                        uint dwFlags,
                                        SystemTime lpDate,
                                        [MarshalAs(UnmanagedType.LPWStr)] string lpFormat,
                                        StringBuilder lpDateStr,
                                        int sbSize);
سپس callback نهایی که کار دریافت پیام‌های ویندوز را انجام خواهد داد نیز، همان امضاء را خواهد داشت:
        private int getDateFormatInterceptor(
                                        uint locale,
                                        uint dwFlags,
                                        SystemTime lpDate,
                                        string lpFormat,
                                        StringBuilder lpDateStr,
                                        int sbSize)
        {

        }
در اینجا برای تغییر فرمت تاریخ ویندوز تنها کافی است lpDateStr را مقدار دهی کنیم. ویندوز lpDate و سایر پارامترها را به این متد ارسال می‌کند؛ در اینجا فرصت خواهیم داشت تا بر اساس این اطلاعات، lpDateStr صحیحی را تولید و مقدار دهی کنیم.

د) نصب Hook نوشته شده
باید دقت داشت که هر دو برنامه نصاب Hook و همچنین کتابخانه Hook، باید دارای امضای دیجیتال باشند. بنابراین به برگه signing خواص پروژه مراجعه کرده و یک فایل snk را به هر دو پروژه اضافه نمائید.
سپس در برنامه نصاب، یک کلاس را با امضای ذیل تعریف کنید:
public class MessagesReceiverInterface : MarshalByRefObject
{
    public void Ping()
    {
    }
}
این کلاس با استفاده از امکانات Remoting دات نت، پیام‌های دریافتی از هوک دات نتی تزریق شده به درون یک پروسه دیگر را دریافت می‌کند.
سپس در ابتدای برنامه نصاب، یک کانال Remoting باز شده (که آرگومان جنریک آن دقیقا همین نام کلاس MessagesReceiverInterface فوق را دریافت می‌کند)
 var channel = RemoteHooking.IpcCreateServer<MessagesReceiverInterface>(ref _channelName, WellKnownObjectMode.SingleCall);
و سپس توسط متد RemoteHooking.Inject کار تزریق ExplorerPCal.Hooks.dll به درون پروسه اکسپلورر ویندوز انجام می‌شود:
 RemoteHooking.Inject(
  explorer.Id,
  InjectionOptions.Default | InjectionOptions.DoNotRequireStrongName,
  "ExplorerPCal.Hooks.dll", // 32-bit version (the same, because of using AnyCPU)
  "ExplorerPCal.Hooks.dll", // 64-bit version (the same, because of using AnyCPU)
  _channelName
);
پارامتر اول متد RemoteHooking.Inject، شماره PID یک پروسه است. این شماره را از طریق متد Process.GetProcesses می‌توان بدست آورد. سپس یک سری پیش فرض مشخص می‌شوند و در ادامه مسیر کامل دو DLL هوک دات نتی باید مشخص شوند. چون تنظیمات پروژه هوک را بر روی Any CPU قرار داده‌ایم، فقط کافی است یک نام DLL را برای هوک‌های 64 بیتی و 32 بیتی ذکر کنیم.
پارامتر و پارامترهای بعدی، اطلاعاتی هستند که به سازنده کلاس هوک ارسال می‌شوند. بنابراین این سازنده می‌تواند تعداد پارامترهای متغیری داشته باشد:
 .ctor(IContext, %ArgumentList%)
void Run(IContext, %ArgumentList%)


چند نکته تکمیلی مهم برای کار با کتابخانه Easy hook
- کتابخانه easy hook فعلا با ویندوز 8 سازگار نیست.
- برای توزیع هوک‌های خود باید تمام فایل‌های همراه کتابخانه easy hook را نیز توزیع کنید و فقط به چند DLL ابتدایی آن بسنده نباید کرد.
- اگر هوک شما بلافاصله سبب کرش پروسه هدف شد، یعنی امضای تابع API شما ایراد دارد و نیاز است چندین و سایت را جهت یافتن امضایی صحیح بررسی کنید. برای مثال در امضای عمومی متد GetDateFormatW، پارامتر SystemTime به صورت struct تعریف شده است؛ درحالیکه ویندوز ممکن است برای دریافت زمان جاری به این پارامتر نال ارسال کند. اما struct دات نت برخلاف struct زبان C یک value type است و نال پذیر نیست. به همین جهت کلیه امضاهای عمومی که در مورد این متد در اینترنت یافت می‌شوند، در عمل غلط هستند و باید SystemTime را یک کلاس دات نتی که Refrence type است، تعریف کرد تا نال پذیر شود و hook کرش نکرده یا اشتباه عمل نکند.
- زمانیکه یک هوک easy hook بر روی پروسه هدف نصب می‌شود، دیگر قابل unload کامل نیست و نیاز است برای کارهای برنامه نویسی و به روز رسانی فایل dll جدید، پروسه هدف را خاتمه داد.
- متد Run هوک باید همیشه در حال اجرا باشد تا توسط CLR بلافاصه خاتمه نیافته و هوک از حافظه خارج نشود. اینکار را توسط روش ذیل انجام دهید:
             try
            {
                while (true)
                {
                    Thread.Sleep(500);
                    _interface.Ping();
                }
            }
            catch
            {
                _interface = null;
                // .NET Remoting will raise an exception if host is unreachable

            }
تا زمانیکه برنامه نصاب هوک که توسط Remoting دات نت، کانالی را به این هوک گشوده است، باز است، حلقه فوق اجرا می‌شود. با بسته شدن برنامه نصاب، متد Ping دیگر قابل دستیابی نبوده و بلافاصله این حلقه خاتمه می‌یابد.
- استفاده همزمان از API Monitor ذکر شده در ابتدای بحث و یک هوک نصب شده، سبب کرش برنامه هدف خواهد شد.

سورس کامل این پروژه را در اینجا می‌توانید دریافت کنید

 
مطالب
اندازه گیری کارآیی کدها توسط NBench
این روزها جهت اندازه‌گیری کارآیی قطعات کدهای دات نتی، استفاده از فریم ورک‌های مخصوصی که بسیاری از نکات ریز مرتبط با اینگونه اندازه‌گیری‌ها را مانند warmup یا گرم کردن JIT (جهت عدم اندازه گیری زمان کامپایل پویای کدها، بجای زمان واقعی اجرای آن‌ها)، اندازه‌گیری فشار بر روی Garbage collector و غیره را انجام می‌دهند، بجای استفاده‌ی از Stop Watch، متداول است. یکی از معروفترین‌های این گروه، که تقریبا حالت استانداردی را در جهت اندازه گیری کارآیی کدهای دات نتی پیدا کرده‌است، فریم ورک سورس باز NBench است.


شروع به کار با NBench

برای شروع به کار با NBench، ابتدا نیاز است دو بسته‌ی نیوگت ذیل را نصب کرد:
PM> Install-Package NBench
PM> Install-Package NBench.Runner
عملکرد این فریم ورک، شبیه به عملکرد فریم ورک‌های آزمون‌های واحد است. برای مثال فرض کنید که می‌خواهید فشار حافظه و فشار بر روی GC قطعه کدی را اندازه گیری کنید:
[PerfBenchmark(RunMode = RunMode.Iterations, TestMode = TestMode.Measurement)]
[MemoryMeasurement(MemoryMetric.TotalBytesAllocated)]
public void AddMemoryMeasurement()
{
    const int numberOfAdds = 1000000;
    var dictionary = new Dictionary<int, int>();
    for (var i = 0; i < numberOfAdds; i++)
    {
        dictionary.Add(i, i);
    }
}
 
[PerfBenchmark(RunMode = RunMode.Iterations, TestMode = TestMode.Measurement)]
[GcMeasurement(GcMetric.TotalCollections, GcGeneration.AllGc)]
public void MeasureGarbageCollections()
{
    var dataCache = new List<int[]>();
    for (var i = 0; i < 500; i++)
    {
        for (var j = 0; j < 10000; j++)
        {
            var data = new int[100];
            dataCache.Add(data.ToArray());
        }
 
        dataCache.Clear();
    }
}
همانند نوشتن متدهای آزمون‌های واحد، ابتدا یک یا چند متد public void را در اینجا اضافه می‌کنیم.
سپس هر متد تست به ویژگی PerfBenchmark مزین می‌شود. در اینجا RunMode.Iterations به این معنا است که خودمان قصد داریم در طی یک حلقه، تعداد بار انجام را مشخص کنیم.
ویژگی MemoryMeasurement برای اندازه گیری حافظه‌ی مصرفی یک قطعه کد و GcMeasurement برای اندازه گیری فشار بر روی Garbage collector بکار می‌رود.


اجرای آزمون‌های NBench

پس از تهیه‌ی دو متد فوق، به پوشه‌ی packages\NBench.Runner.0.3.4\lib\net45 مراجعه کنید. یک فایل exe در آن موجود است که کار یافتن و اجرای آزمون‌های NBench را انجام می‌دهد. به عنوان پارامتر آن تنها کافی است مسیر اسمبلی برنامه (فایل exe و یا dll) را به آن ارسال کنیم:
 D:\Prog\NBenchSample\packages\NBench.Runner.0.3.4\lib\net45\NBench.Runner.exe "D:\Prog\NBenchSample\NBenchSample\bin\Release\NBenchSample.exe"
پس از آن، کار اجرای آزمون‌های NBench شروع شده و پس از مدتی ابتدا BEGIN WARMUP و END WARMUP‌ها را می‌توان مشاهده کرد و در آخر یک چنین خروجی ارائه می‌شود:
 --------------- RESULTS: NBenchSample.Program+AddMemoryMeasurement ---------------
TotalBytesAllocated: Max: 47,842,944.00 bytes, Average: 42,002,757.60 bytes, Min: 41,353,848.00 bytes, StdDev: 2,052,032.33 bytes
TotalBytesAllocated: Max / s: 359,074,078.19 bytes, Average / s: 311,474,786.96 bytes, Min / s: 300,926,928.79 bytes, StdDev / s: 16,869,581.62 bytes

--------------- RESULTS: NBenchSample.Program+MeasureGarbageCollections ---------------
TotalCollections [Gen0]: Max: 708.00 collections, Average: 702.80 collections, Min: 697.00 collections, StdDev: 3.65 collections
TotalCollections [Gen0]: Max / s: 111.55 collections, Average / s: 109.87 collections, Min / s: 107.88 collections, StdDev / s: 1.28 collections

TotalCollections [Gen1]: Max: 338.00 collections, Average: 334.60 collections, Min: 330.00 collections, StdDev: 2.41 collections
TotalCollections [Gen1]: Max / s: 53.61 collections, Average / s: 52.31 collections, Min / s: 51.10 collections, StdDev / s: 0.70 collections

TotalCollections [Gen2]: Max: 32.00 collections, Average: 24.80 collections, Min: 18.00 collections, StdDev: 4.73 collections
TotalCollections [Gen2]: Max / s: 4.91 collections, Average / s: 3.87 collections, Min / s: 2.86 collections, StdDev / s: 0.72 collections


نکته‌ای در مورد اندازه گیری فشار حافظه

حافظه توسط سیستم عامل، به صورت صفحات تخصیص داده می‌شود. برای مثال اگر شما به 12 بایت نیاز داشته باشید، سیستم عامل ممکن است 8 کیلوبایت را جهت کاهش تعداد بار تخصیص‌های حافظه و بالا بردن سرعت کار، در اختیار برنامه قرار دهد. بنابراین جهت رسیدن به بهترین نتیجه، در اینجا بهتر است تعداد زیادی شیء را مورد آزمایش قرار داد. برای مثال در آزمایش فوق بجای افزودن یک آیتم به دیکشنری، افزودن میلیون‌ها شیء، نویز استراتژی تخصیص حافظه‌ی توسط سیستم عامل را به حداقل می‌رساند.

شبیه به همین استراتژی، در پیاده سازی Dictionary نیز بکارگرفته شده‌است:
[PerfBenchmark(RunMode = RunMode.Iterations, TestMode = TestMode.Measurement)]
[MemoryMeasurement(MemoryMetric.TotalBytesAllocated)]
public void AddMemoryMeasurement_With_initial_Size()
{
    const int numberOfAdds = 1000000;
    var dictionary = new Dictionary<int, int>(numberOfAdds);
    for (var i = 0; i < numberOfAdds; i++)
    {
        dictionary.Add(i, i);
    }
}
اگر اینبار این آزمون را انجام دهیم، به نتیجه‌ی ذیل خواهیم رسید:
 --------------- RESULTS: NBenchSample.Program+AddMemoryMeasurement_With_initial_Size ---------------
TotalBytesAllocated: Max: 23,245,912.00 bytes, Average: 23,245,912.00 bytes, Min: 23,245,912.00 bytes, StdDev: 0.00 bytes
TotalBytesAllocated: Max / s: 394,032,435.34 bytes, Average / s: 389,108,363.43 bytes, Min / s: 378,502,981.34 bytes, StdDev / s: 5,575,519.09 bytes
در اینجا زمانیکه شیء دیکشنری ایجاد شده‌است، اندازه‌ی اولیه‌ی آن نیز مشخص گردیده‌است. همین مساله سبب شده‌است تا مصرف حافظه‌ی آن از نزدیک به 41 مگابایت (متد AddMemoryMeasurement ابتدای بحث) به نزدیک 24 مگابایت (متد AddMemoryMeasurement_With_initial_Size فوق) کاهش یابد.
علت اینجا است که دیکشنری در پشت صحنه، از یک متد ReSize استفاده می‌کند که شبیه به سیستم عامل، بیشتر از مقدار مورد نیاز جهت ذخیره‌ی اشیاء، برای کاهش تعداد بار تخصیص‌های حافظه، حافظه به خود اختصاص می‌دهد. به همین جهت زمانیکه اندازه‌ی اولیه را مشخص کرد‌ه‌ایم، کار تخصیص حافظه‌ی بیش از اندازه‌ی این شیء، به شدت کاهش یافته‌است.


بررسی متد MeasureGarbageCollections

در متد MeasureGarbageCollections، مقدار زیادی شیء بر روی heap ایجاد شده و GC را وادار به عکس العمل شدید می‌کند.
حلقه‌ی داخلی ایجاد شده نیز تعداد زیادی شیء را در جهت پاکسازی GC تخصیص می‌دهد. این پاکسازی در مرحله‌ا‌ی به نام generation 0 صورت می‌گیرد.
اشیاء اضافه شده‌ی به لیست، طول عمر بیشتری دارند (تا پایان حلقه). بنابراین از garbage collection at generation 0 جان سالم به در خواهند برد و در garbage collection at generation 1  به عمر آن‌ها پایان داده خواهد شد. هرچند ممکن است تعدادی از آن‌ها پاکسازی نشده و تا پایان full garbage collection (generation 2) باقی بمانند.
در آزمایش انجام شده، با ذکر GcGeneration.AllGc، هر سه مورد Gen0 تا Gen2 اندازه گیری خواهند شد. عموما اندازه گیری Gen0 و Gen1 مهم نیستند و این‌ها خیلی زود به پایان خواهند رسید. اگر تعداد بار رخ‌دادن Gen2 زیاد بود (یا اصلا وجود داشت)، می‌تواند سبب بروز مشکلات کارآیی شدیدی گردد.
بنابراین می‌توان بجای تنظیم GcGeneration.AllGc، صرفا از GcGeneration.Gen2 استفاده کرد.


اندازه‌گیری Throughput یا تعداد بار اجرای یک متد در ثانیه

روش دیگر کار با فریم ورک NBench، ایجاد یک کلاس مخصوص و سپس افزودن متدهای Setup مزین به PerfSetup، متد Cleanup مزین به PerfCleanup و سپس تعدادی متد اندازه گیری کارآیی توسط ویژگی PerfBenchmark است. در اینجا برای اندازه‌گیری سرعت اجرای متدها، از ویژگی CounterThroughputAssertion استفاده خواهد شد که پارامتر اول آن نام یک شمارشگر است. این شمارشگر در متد Setup ایجاد می‌شود (با یک نام دلخواه).
public class DictionaryThroughputTests
{
    private readonly Dictionary<int, int> _dictionary = new Dictionary<int, int>();
 
    private const string AddCounterName = "AddCounter";
    private Counter _addCounter;
    private int _key;
 
    private const int AverageOperationsPerSecond = 20000000;
 
    [PerfSetup]
    public void Setup(BenchmarkContext context)
    {
        _addCounter = context.GetCounter(AddCounterName);
        _key = 0;
    }
 
    [PerfBenchmark(RunMode = RunMode.Throughput, TestMode = TestMode.Test)]
    [CounterThroughputAssertion(AddCounterName, MustBe.GreaterThan, AverageOperationsPerSecond)]
    public void AddThroughput_ThroughputMode(BenchmarkContext context)
    {
        _dictionary.Add(_key++, _key);
        _addCounter.Increment();
    }
 
    [PerfBenchmark(RunMode = RunMode.Iterations, TestMode = TestMode.Test)]
    [CounterThroughputAssertion(AddCounterName, MustBe.GreaterThan, AverageOperationsPerSecond)]
    public void AddThroughput_IterationsMode(BenchmarkContext context)
    {
        for (var i = 0; i < AverageOperationsPerSecond; i++)
        {
            _dictionary.Add(i, i);
            _addCounter.Increment();
        }
    }
 
    [PerfCleanup]
    public void Cleanup(BenchmarkContext context)
    {
        _dictionary.Clear();
    }
}
در این آزمایش‌ها، RunMode.Throughput به معنای اجرای متد آزمایش به تعداد AverageOperationsPerSecond توسط فریم ورک NBench است. در حالت قید RunMode.Iterations، تعداد بار اجرا، توسط حلقه‌ای که ما مشخص کرده‌ایم، تعیین می‌گردد.
 --------------- RESULTS: NBenchSample.DictionaryThroughputTests+AddThroughput_ThroughputMode ---------------
[Counter] AddCounter: Max: 575,654.00 operations, Average: 575,654.00 operations, Min: 575,654.00 operations, StdDev: 0.00 operations
[Counter] AddCounter: Max / s: 7,205,997.59 operations, Average / s: 7,163,894.30 operations, Min / s: 7,075,316.79 operations, StdDev / s: 42,518.20 operations

--------------- RESULTS: NBenchSample.DictionaryThroughputTests+AddThroughput_IterationsMode ---------------
[Counter] AddCounter: Max: 20,000,000.00 operations, Average: 20,000,000.00 operations, Min: 20,000,000.00 operations, StdDev: 0.00 operations
[Counter] AddCounter: Max / s: 7,409,380.61 operations, Average / s: 7,250,991.24 operations, Min / s: 6,880,938.73 operations, StdDev / s: 148,085.19 operations
اگر دقت کنید، کارآیی اندازه گیری شده‌ی در حالت RunMode.Iterations بیشتر است از حالت RunMode.Throughput. چون در حالت RunMode.Throughput، فریم ورک کار اجرای متد را از طریق Reflection انجام می‌دهد. بنابراین بهتر است از حالت RunMode.Iterations، جهت رسیدن به نتایج دقیق‌تری استفاده کرد.
در اینجا برای گزارش دادن، عددهای Average و  Average / s باید مورد استفاده قرار گیرند.
مطالب
افزایش سرعت کد نویسی با Resharper - قسمت 01 - معرفی و نصب
در این سری قصد آموزش افزونه‌ی Resharper برای Visual studio را دارم که توسط شرکت Jetbrains برای بهبود امکانات Visual Studio و افزایش سرعت کد نویسی، نوشته شده‌است.

این نرم افزار را از لینک زیر می‌توانید دانلود کنید:

لینک مرجع آموزشی آن هم در زیر در دسترس می‌باشد:
info 

نصب نرم افزار
نصب این افزونه، یکی از راحت‌ترین قسمت‌ها می‌باشد. فقط کافی است از لینک داده شده نرم افزار را دانلود کنید تا پس از اجرا، با صفحه‌ی زیر روبرو شوید:

در این قسمت می‌توانید هر کدام از موارد را که نیاز دارید، نصب کنید. هر کدام از عنوان‌ها در آینده آموزش داده خواهند شد و پیشنهاد می‌شود آن‌ها را نصب کنید؛ در غیر این صورت فقط گزینه‌ی اول کافی می‌باشد.

در صورت کلیک بر روی Options، با صفحه‌ی زیر روبرو می‌شوید که در آن با انتخاب گزینه‌ی Administrative، می‌توانید تنظیمات بیشتری را در زمان نصب، انجام دهید و همچنین با انتخاب All users ، نرم افزار برای تمام کاربران سیستم در دسترس خواهد بود.

 بعد از اتمام نصب، فایل‌های نرم افزار در آدرس زیر در دسترس می‌باشند:

%LOCALAPPDATA%\JetBrains\Installations

اکنون اگر Visual studio را باز کنید، Resharper به قسمت Extensions‌‌ها اضافه شده‌است که در ادامه‌ی آموزش به بررسی آن می‌پردازیم.


زبان‌های پشتیبانی شده

ریشارپر از زبان های C# , VB.NET , TypeScript , JavaScript , C++ , CSS پشتیبانی می‌کند.


افزایش سرعت Reshaper

یکی از مشکلاتی که بیشتر افراد بعد از نصب این افزونه دارند، مخصوصا اگر سیستم آن‌ها خیلی قوی نباشد، کند شدن Visual Studio می‌باشد. برای سریعتر کردن این افزونه راه هایی موجود می‌باشد که به آن‌ها می‌پردازیم.


  • خود ریشارپر پیشنهادهایی را برای بهبود سرعت می‌کند که آن‌ها در مسیر زیر در دسترس می‌باشند:
ReSharper | Options | Environment | Performance Guide
  • یکی از امکانات ریشارپر، نشان دادن تمام خطاهای موجود در برنامه به صورت یک لیست می‌باشد که نام این ویژگی، solution-wide analysis است و البته این امکان باعث سنگینی زیاد Visual studio می‌شود. برای غیر فعال کردن آن می‌توانید به مسیر زیر بروید:
ReSharper | Options | Code Inspection | Settings
  • راه دیگر انجام اینکار از قسمت تنظیمات خود Visual studio است. برای این کار به مسیر زیر بروید و گزینه‌های گفته شده را غیر فعال کنید.
Environment | General
Automatically adjust visual experience based on client performance
Enable rich client visual experience
  • همچنین این گزینه را نیز فعال کنید تا جلوی لگ در UI گرفته شود.
Use hardware graphics acceleration if available
  • اگر پروژه‌ی بزرگی را دارید، می‌توانید گزینه‌ی زیر را نیز غیر فعال کنید. البته با غیر فعال کردن این گزینه در صورت کرش نرم افزار، کدهای ذخیره نشده ازدست می‌روند.
Environment | AutoRecover
Save AutoRecover information
  • اگر با تعداد فایل‌های زیادی کار می‌کنید، امکان Track changes باعث کندی برنامه می‌شود. برای غیر فعال کردن این گزینه، به مسیر زیر بروید.
Text Editor | General
Track changes
  • خود Visual studio گزینه‌هایی را مانند خطا‌ها در Scroll Bar نشان می‌دهد که این امکانات در ریشارپر هم موجود می‌باشد. برای غیر فعال کردن این امکان در Visual Studio برای جلوگیری از دو بار نشان دادن اطلاعات، به مسیر زیر بروید و گزینه‌ی گفته شده را غیر فعال کنید.
Text Editor | All Languages | Scroll Bars
Show annotations over vertical scroll bar
  • یکی دیگر از امکانات Visual Studio گزینه‌ای به اسم CodeLens می باشد که یکی از کارهای آن، نشان دادن تمام رفرنس‌های توابع یک فایل، در بالای تابع می‌باشد. این امکان نیز باعث کندی بسیار زیاد برنامه می‌شود. برای غیر فعال کردن آن می‌توانید به مسیر زیر بروید.
Text Editor | All Languages | CodeLens
  • هم Visual Studio و هم Reshaper کدهای شما را Format می‌کنند. پس برای جلوگیری از دوبار انجام شدن این کار، به مسیر زیر بروید و گزینه‌ی گفته شده را غیر فعال کنید.
Text Editor | [Language] | Formatting
auto-formatting
  • اگر از تمام امکانات Reshaper نمی‌خواهید استفاده کنید، می‌توانید آن‌ها را از آدرس زیر غیر فعال کنید.
Environment | Products & Features
  • اگر در زمان تایپ کردن، برنامه کند می‌باشد، می‌توانید بعضی از امکانات Resharper را از آدرس زیر غیر فعال کنید.
Environment | IntelliSense
Completion Appearance
ReSharper's IntelliSense for specific languages

در قسمت‌های بعد به معرفی امکانات Reshaper می‌پردازیم.
مطالب
BloggerToCHM

این آخرین مطلب ارسالی من در سال 87 خواهد بود. پیشاپیش فرا رسیدن سال جدید را خدمت شما تبریک عرض کرده و برای همه‌ی شما آرزوی سالی خوب و با برکت را دارم.

برنامه‌ی کوچکی را تهیه کرده‌ام که با دریافت لینک یک وبلاگ بلاگری، تمامی مطالب آن‌را (اعم از پست‌ها، کامنت‌ها و تصاویر) دریافت کرده و سپس حاصل را به صورت خودکار به یک فایل chm تبدیل می‌کند.
دریافت برنامه



پیش‌نیاز اجرا:
- نصب دات نت فریم ورک 2 یا بالاتر (دات نت فریم ورک 3 و نیم، سرویس پک یک توصیه می‌شود زیرا حاوی سرویس پک 2 دات نت فریم ورک 2 نیز هست و این سرویس پک به صورت جدا ارائه نشده است)
- نصب برنامه‌ی معروف و رایگان html help work shop (که از کامپایلر آن برای تولید فایل نهایی chm استفاده می‌شود)

طرز استفاده از برنامه هم بسیار ساده‌است.
پس از نصب پیشنیازهای ذکر شده، و نصب برنامه، یک shortcut روی دسکتاپ شما ایجاد می‌شود که به کمک آن می‌توان برنامه را اجرا نمود.
سپس از منوی فایل، گزینه‌ی new blog را انتخاب کرده و آدرس اصلی یک وبلاگ بلاگری را وارد کنید. همچنین یک نام گروه دلخواه را نیز برای آن وارد نمائید و در آخر کلیک بر روی دکمه‌ی add . لازم به ذکر است که حتما هنگام ثبت بلاگ‌ها نیاز به اتصال به اینترنت می‌باشد، زیرا باید بتوان آمار اولیه‌ی وبلاگ را دریافت نمود و همچنین مطمئن شد که این وبلاگ بلاگری است و فرمت مربوطه را دارد.
پس از ثبت یک بلاگ، یا می‌توان بر روی آن کلیک راست کرد و گزینه‌ی start processing را انتخاب نمود و یا وبلاگ‌های مورد نظر را تیک زد و سپس از منوی process گزینه‌ی start را انتخاب کرد تا عملیات دریافت اطلاعات وبلاگ‌های مورد نظر به ترتیب انجام شود.
در برنامه قسمت db to chm منظور حالت آفلاین است. وبلاگی را دریافت نموده‌اید اما می‌خواهید مجددا فایل chm آن‌را تهیه کنید. به این صورت اطلاعات از دیتابیس برنامه دریافت خواهد شد بجای دریافت از اینترنت.

نمونه‌ی فایل تولیدی
دریافت خلاصه‌ی وبلاگ جاری


اگر به هر دلیلی از طرح و رنگ پیش فرض فایل نهایی راضی نبودید، به پوشه‌ی template برنامه مراجعه کرده و فایل‌های htm و css مورد استفاده را ویرایش کنید و طرح و رنگ دلخواه خود را اعمال نمائید. فقط دقت داشته باشید که در این فایل‌های htm ، هرجایی کلمه‌ای با $ شروع شده بود یعنی قسمتی است که محتوای نهایی در آن‌جا قرار می‌گیرد و این نام نباید تغییری کند (محل آن مهم نیست، نام آن مهم است). همچنین بدیهی است که نام سلکتورهای فایل css مورد استفاده هم نباید تغییر کند.

موفق باشید.


پ.ن.
اگر در حین اجرای برنامه به مشکلی برخوردید، تمامی خطاهای برنامه در فایلی به نام errors.log ثبت می شود (در کنار فایل اجرایی برنامه تولید خواهد شد). لطفا این فایل را جایی آپلود کنید و سپس لینک دهید تا بتوان مشکل را دقیق‌تر بررسی نمود.

نظرات مطالب
افزونه فارسی به پارسی برای word 2007
چند مورد رو می‌تونید بررسی کنید
- البته نیازی نیست آن 200 و خرده‌ای مگ را دریافت کنید. علت بالا بودن حجم آن این است که 32 بیتی و 64 بیتی و غیره، همه را با هم دارد. به آدرس زیر مراجعه کنید
http://msdn.microsoft.com/en-us/netframework/aa569263.aspx
روی دکمه نصب کلیک کنید تا یک برنامه 2 مگی در اختیار شما قرار دهد. این برنامه قسمت‌های مورد نیاز سیستم شما رو از سایت مایکروسافت دریافت و نصب خواهد کرد. بنابراین حجم کمتری دارد.
- آیا این افزونه به لیست add-in ها در word‌ اضافه شده؟ (شکل سوم در این صفحه)
- event viewer ویندوز را باز کنید. در قسمت run ویندوز تایپ کنید eventvwr.msc و سپس enter (و یا به قسمت administrative tools ویندوز مراجعه کنید این برنامه را مشاهده خواهید کرد). در صفحه باز شده به قسمت applications مراجعه کنید. آیا موردی با source مساوی FarsiToParsi از نوع خطا با آیکون قرمز مشاهده می‌شود؟ اگر بله، لطفا دوبار روی آن کلیک کنید و توضیحات صفحه باز شده را اینجا ارسال کنید. از روی این خطا می‌شود مشکل را بهتر بررسی کرد.

با تشکر
نظرات مطالب
VS Code برای توسعه دهندگان ASP.NET Core - قسمت دوم - ایجاد و اجرای اولین برنامه
لاگی را که عنوان شد بررسی کردید؟ علت عدم بارگذاری کامل افزونه حتما در آن وجود دارد؛ مانند رخ‌دادن timeout
برای رفع آن، به مسیر زیر مراجعه کنید (این مسیر را در run ویندوز وارد کنید):
 %APPDATA%\Code\User
بعد این فایل settings را جایگزین نمونه‌ی موجود کنید: vscode-settings.zip