مطالب
کار با بانک‌های اطلاعاتی فاکس‌پرو و OleDB در دات نت 7
فرض کنید قصد خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی قدیمی فاکس‌پرو را با آخرین نگارش دات نت دارید. اگر سعی کنید از روش‌های و مطالب موجود استفاده کنید، هیچکدام جواب نخواهند داد! در این مطلب تغییرات صورت گرفته را بررسی می‌کنیم.


نیاز به درایور OleDB مخصوص بانک‌های اطلاعاتی قدیمی

برای کار با بانک‌های اطلاعاتی قدیمی از طریق ADO.NET، نیاز است بتوان به نحوی با آن‌ها ارتباط برقرار کرد و اینکار از طریق استاندارد OleDB که صرفا مختص به ویندوز است، قابل انجام است. برای مثال برای کار با فاکس‌پرو نیز در ابتدا باید درایور OleDB آن‌را نصب کرد که ... هیچکدام از لینک‌های قدیمی مایکروسافت در این زمینه دیگر وجود خارجی ندارند! آخرین نگارش مرتبط را می‌توانید در این آدرس و ذیل نام VFPOLEDBSetup.msi دریافت کنید (نگارش 9 را نصب می‌کند).


نیاز به دریافت بسته‌ی System.Data.OleDb

در اولین قدم جهت کار با درایور OleDB نصب شده، باید یک اتصال را توسط نمونه سازی شیء OleDbConnection ایجاد کرد که ... این شیء هم شناسایی نمی‌شود. به همین جهت باید بسته‌ی نیوگت مرتبط با آن‌را به صورت جداگانه‌ای دریافت و نصب کرد:
<ItemGroup>
   <PackageReference Include="System.Data.OleDb" Version="7.0.0"/>
</ItemGroup>


برنامه‌ی مبتنی بر درایور OleDB فاکس‌پرو اجرا نمی‌شود!

اولین سعی در برقراری ارتباط با درایور OleDB نصب شده، با خطای زیر خاتمه می‌یابد:
The 'VFPOLEDB' provider is not registered on the local machine.
مشکل اینجا است که درایور ارائه شده، 32 بیتی است و ما سعی داریم آن‌را در یک محیط 64 بیتی اجرا کنیم. به همین جهت خطای فوق ظاهر می‌شود. برای رفع آن باید PlatformTarget را به x86 تنظیم کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
   <PlatformTarget>x86</PlatformTarget>
</PropertyGroup>
البته این تنظیم هم اگر پیشتر تنها runtime و یا SDK پیش‌فرض 64 بیتی را نصب کرده‌اید، سبب اجرای برنامه نخواهد شد. برای فعالسازی آن باید SDK x86 را هم جداگانه دریافت و نصب کنید.



روش یافتن نام پروایدر OleDB نصب شده

رشته‌های اتصالی OleDB، با =Provider، شروع می‌شوند. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که پس از نصب VFPOLEDBSetup.ms یاد شده، دقیقا چه پروایدری به سیستم اضافه شده‌است و نام آن چیست؟
برای اینکار می‌توان از چندسطر زیر برای یافتن نام تمام پروایدرهای OleDB نصب شده‌ی بر روی سیستم استفاده کرد:
var oleDbEnumerator = new OleDbEnumerator();
using var elements = oleDbEnumerator.GetElements();
foreach (DataRow row in elements.Rows)
{
    Console.WriteLine($"{row["SOURCES_DESCRIPTION"]}: {row["SOURCES_NAME"]}");
}
که برای مثال یک خروجی آن می‌تواند به صورت زیر باشد:
Microsoft OLE DB Provider for SQL Server: SQLOLEDB
MSDataShape: MSDataShape
SQL Server Native Client 11.0: SQLNCLI11
Microsoft OLE DB Provider for Visual FoxPro: VFPOLEDB
OLE DB Provider for Microsoft Directory Services: ADsDSOObject
Microsoft OLE DB Driver for SQL Server: MSOLEDBSQL
Microsoft OLE DB Driver for SQL Server Enumerator: MSOLEDBSQL Enumerator
SQL Server Native Client 11.0 Enumerator: SQLNCLI11 Enumerator
Microsoft OLE DB Provider for Search: Windows Search Data Source
Microsoft OLE DB Provider for ODBC Drivers: MSDASQL
Microsoft OLE DB Enumerator for ODBC Drivers: MSDASQL Enumerator
Microsoft OLE DB Provider for Analysis Services 14.0: MSOLAP
Microsoft OLE DB Provider for Analysis Services 14.0: MSOLAP
Microsoft Jet 4.0 OLE DB Provider: Microsoft.Jet.OLEDB.4.0
Microsoft OLE DB Enumerator for SQL Server: SQLOLEDB Enumerator
Microsoft OLE DB Simple Provider: MSDAOSP
Microsoft OLE DB Provider for Oracle: MSDAORA
که در اینجا ما به دنبال یک سطر زیر هستیم:
Microsoft OLE DB Provider for Visual FoxPro: VFPOLEDB
یعنی نام دقیق پروایدر مرتبط با فاکس‌پرو، VFPOLEDB است.


روش خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی فاکس پرو

پس از این مقدمات و تنظیمات، اکنون می‌توانیم از قطعه کد متداول ADO.NET زیر، جهت خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی فاکس‌پرو، استفاده کنیم:
var connectionString = "Provider=VFPOLEDB;Data Source=" +
       @"C:\path\Db.DBF;Password=;Collating Sequence=MACHINE";
using var dbConnection = new OleDbConnection(connectionString);
using var dataAdapter = new OleDbDataAdapter("select family from Db.DBF", dbConnection);
using var dataset = new DataSet();
dataAdapter.Fill(dataset, "table1");

var sb = new StringBuilder();
foreach (DataRow dataRow in dataset.Tables[0].Rows)
{
    var iranSystem = dataRow[0] as string;
    var unicode = iranSystem.FromIranSystemToUnicode();
    if (!string.IsNullOrWhiteSpace(unicode))
    {
       sb.AppendLine($"[DataRow(\"{iranSystem}\", \"{unicode}\")]");
    }
}
توضیحات:
- نام پروایدر در رشته اتصالی، به VFPOLEDB تنظیم شده‌است.
- select انجام شده بر روی نام فایل dbf انجام می‌شود. یعنی هر فایل dbf، یک جدول را تشکیل می‌دهد.
- اگر نام فیلدهای موجود را نمی‌دانید، بجای select family از * select استفاده کنید و سپس بر روی DataSet پر شده، یک break-point را قرار دهید تا بتوانید نام تمام ستون‌ها را از آن استخراج کنید.
- رشته‌ای را که توسط درایور فاکس‌پرو دریافت می‌کنید، یک رشته‌ی اسکی سیستم عامل داس است که در دات نت، با encoding مساوی 1252 شناخته می‌شود. یعنی encoding این رشته‌ی دریافتی، یونیکد پیش‌فرض دات‌نت نیست و باید توسط متد Encoding.GetEncoding(1252).GetBytes پردازش شود. که در نگارش‌های جدید دات نت، این کد‌پیج‌ها به صورت پیش‌فرض مهیا نیستند و باید در ابتدا ثبت شوند تا قابل استفاده شوند:
Encoding.RegisterProvider(CodePagesEncodingProvider.Instance)
- متد FromIranSystemToUnicode استفاده شده، جزئی از «DNTPersianUtils.Core» است که در صورت نیاز به تبدیل اطلاعات قدیمی ایران سیستمی به یونیکد، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.
نظرات مطالب
ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.
یک نکته‌ی تکمیلی: معرفی ابزارهای محلی در NET Core 3.0.

تا پیش از NET Core 3.0.، ابزارهای NET Core. به عنوان NET Core Global Tools. شناخته می‌شدند. اما اگر به ازای پروژه‌های مختلف، بخواهیم از نگارش‌های مختلفی از این ابزارها استفاده کنیم، چطور؟ این مشکل با معرفی NET Core Local Tools. در NET Core 3.0. برطرف شده‌است.
برای کار با آن، ابتدا نیاز است فایل خالی manifest ای را تولید کرد:
dotnet new tool-manifest
که برای نمونه در مسیر config/dotnet-tools.json. پروژه‌ی جاری با محتوای زیر تولید می‌شود:
{
  "version": 1,
  "isRoot": true,
  "tools": {}
}
سپس می‌توان tools مدنظر را به این فایل اضافه کرد. مثلا ابزار Cake.Tool را به صورت محلی در آن نصب و ثبت کرد:
dotnet tool install Cake.Tool
که دستور فوق، فایل dotnet-tools.json پروژه را به صورت زیر ویرایش می‌کند:
{
  "version": 1,
  "isRoot": true,
  "tools": {
    "cake.tool": {
      "version": "0.34.1",
      "commands": [
        "dotnet-cake"
      ]
    }
  }
}
پس از آن دستورات کار با این ابزار، در پوشه‌ی پروژه‌ی جاری میسر می‌شوند و بدیهی است شماره نگارش این ابزار محلی نصب شده، در هر پروژه‌ای می‌تواند متفاوت باشد.

یک نکته: اگر مسیر config/dotnet-tools.json. را به سورس کنترل خود اضافه کردید، دیگران برای بازیابی و کار با آن، می‌توانند دستور زیر را اجرا کنند:
dotnet tool restore
مطالب
شروع کار با Dart - قسمت 1

Dart کتابخانه ای است که توسط شرکت گوگل ارائه شده است و گفته می‌شود، قرار است جایگزین جاوا اسکریپت گردد و از آدرس https://www.dartlang.org قابل دسترسی می‌باشد. این کتابخانه، دارای انعطاف پذیری فوق العاده بالایی است و کد نویسی Java Script را راحت‌تر می‌کند. در حال حاضر هیچ مرورگری به غیر از Chromium از این تکنولوژی پشتیبانی نمی‌کند و جهت تسهیل در کدنویسی، باید از ویرایشگر Dart Editor استفاده کنید. این ویرایشگر کدهای نوشته شده را به دو صورت Native و JavaScript Compiled در اختیار مرورگر قرار می‌دهد. در ادامه با نحوه‌ی کار و راه اندازی Dart آشنا خواهید شد.

ابتدا Dart و ویرایشگر مربوط به آن را توسط لینک‌های زیر دانلود کنید:

دانلود نسخه 64 بیتی دارت + ویرایشگر

دانلود نسخه 32 بیتی دارت + ویرایشگر

بعد از اینکه فایلهای فوق را از حالت فشرده خارج کردید، پوشه ای با نام dart ایجاد می‌نماید. وارد پوشه dart شده و DartEditor را اجرا کنید.

توجه: جهت اجرای dart به JDK 6.0 یا بالاتر نیاز دارید

در مرحله بعد نمونه کدهای Dart را از لینک زیر دانلود نمایید و از حالت فشرده خارج کنید. پوشه ای با نام one-hour-codelab ایجاد می‌گردد.

دانلود نمونه کدهای دارت

از منوی File > Open Existing Folder… پوشه one-hour-codelab را باز کنید .

توضیحات

- پوشه packages و همچنین فایلهای pubspec.yaml و pubspec.lock شامل پیش نیازها و Package هایی هستند که جهت اجرای برنامه‌های تحت Dart مورد نیاز هستند. Dart Editor این نیازمندی‌ها را به صورت خودکار نصب و تنظیم می‌کند.

توجه: اگر پوشه Packages را مشاهده نکردید و یا در سمت چپ فایلها علامت X قرمز رنگ وجود داشت، بدین معنی است که package ‌ها به درستی نصب نشده اند. برای این منظور بر روی pubspec.yaml کلیک راست نموده و گزینه Get Pub را انتخاب کنید. توجه داشته باید که بدلیل تحریم ایران توسط گوگل باید از ابزارهای عبور از تحریم استفاده کنید.

- 6 پوشه را نیز در تصویر فوق مشاهده می‌کنید که نمونه کد piratebadge را بصورت مرحله به مرحله انجام داده و به پایان می‌رساند.

- Dart SDK شامل سورس کد مربوط به تمامی توابع، متغیرها و کلاس هایی است که توسط کیت توسعه نرم افزاری Dart ارائه شده است.

- Installed Packages شامل سورس کد مربوط به تمامی توابع، متغیرها و کلاس‌های کتابخانه‌های اضافه‌تری است که Application به آنها وابسته است.


گام اول: اجرای یک برنامه کوچک

در این مرحله سورس کدهای آماده را مشاهده می‌کنید و با ساختار کدهای Dart و HTML آشنا می‌شوید و برنامه کوچکی را اجرا می‌نمایید.

در Dart Editor پوشه 1-blankbadge را باز کنید و فایلهای piratebadge.html و piratebadge.dart را مشاهده نمایید.

کد موجود در فایل piratebadge.html

<html>
  <head>
    <meta charset="utf-8">
    <title>Pirate badge</title>
    <meta name="viewport"
          content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <link rel="stylesheet" href="piratebadge.css">
  </head>
  <body>
    <h1>Pirate badge</h1>
    
    <div>
      TO DO: Put the UI widgets here.
    </div>
    <div>
      <div>
        Arrr! Me name is
      </div>
      <div>
        <span id="badgeName"> </span>
      </div>
    </div>

    <script type="application/dart" src="piratebadge.dart"></script>
    <script src="packages/browser/dart.js"></script>
  </body>
</html>

توضیحات

- در کد HTML ، اولین تگ <script> ، فایل piratebadge.dart را جهت پیاده سازی دستورات dart به صفحه ضمیمه می‌نماید

- Dart Virtual Machine (Dart VM) کدهای Dart را بصورت Native یا بومی ماشین اجرا می‌کند. Dart VM کدهای خود را در Dartium که یک ویرایش ویژه از مرورگر Chromium می‌باشد اجرا می‌کند که می‌تواند برنامه‌های تحت Dart را بصورت Native اجرا کند.

- فایل packages/browser/dart.js پشتیبانی مرورگر از کد Native دارت را بررسی می‌کند و در صورت پشتیبانی، Dart VM را راه اندازی می‌کند و در غیر این صورت JavaScript کامپایل شده را بارگزاری می‌نماید.


کد موجود در piratebadge.dart

void main() {
  // Your app starts here.
}

- این فایل شامل تابع main می‌باشد که تنها نقطه ورود به application است. تگ <script> موجود در piratebadge.html برنامه را با فراخوانی این تابع راه اندازی می‌کند.

- تابع main() یک تابع سطح بالا یا top-level می‌باشد.

- متغیرها و توابع top-level عناصری هستند که خارج از ساختار تعریف کلاس ایجاد می‌شوند.

جهت اجرای برنامه در Dart Editor بر روی piratebadge.html کلیک راست نمایید و گزینه Run in Dartium را اجرا کنید. این فایل توسط Dartium اجرا می‌شود و تابع main() را فراخوانی می‌کند و صفحه ای همانند شکل زیر را نمایش می‌دهد.


گام دوم: افزودن فیلد input

توجه داشته باشید که در این مرحله یا می‌توانید تغییرات مورد نظر خود را در طی آموزش بر روی پوشه‌ی 1-blankbadge اعمال کنید و یا به پوشه‌های تهیه شده در نمونه کد موجود در همین پروژه مراجعه نمایید.

در این مرحله یک تگ <input> به تگ <div class=”widgets”> اضافه کنید.

...
<div>
  <div>
    <input type="text" id="inputName" maxlength="15">
  </div>
</div>
...

سپس کتابخانه dart:html را به ابتدای فایل piratebadge.dart اضافه کنید.

import 'dart:html';

توضیحات

- دستور فوق کلاس‌ها و Resource ‌های موجود در کتابخانه dart:html را اضافه می‌کند.

- از حجیم شدن کدهای خود نگران نباشید، زیرا فرایند کامپایل کدهای اضافی را حذف خواهد کرد.

- کتابخانه dart:html شامل کلاسهایی جهت کار با عناصر DOM و توابعی جهت دسترسی به این عناصر می‌باشد.

- در مباحث بعدی یاد می‌گیرید که با استفاده از کلمه کلیدی show فقط کلاسهایی را import کنید که به آن نیاز دارید.

- اگر کتابخانه ای در هیچ بخش کد استفاده نشود، خود Dart Editor به صورت warning اخطار می‌دهد و می‌توانید آن را حذف کنید.


دستور زیر را در تابع main بنویسید تا رویداد مربوط به ورود اطلاعات  در فیلد input را مدیریت نمایید.

void main() {
  querySelector('#inputName').onInput.listen(updateBadge);
}

توضیحات

- تابع querySelector() در کتابخانه dart:html تعریف شده است و یک المنت DOM را جستجو می‌نماید. پارامتر ورودی آن یک selector می‌باشد که در اینجا فیلد input را توسط #inputName جستجو نمودیم که یک ID Selector می‌باشد.

- نوع خروجی این متد یک شی از نوع DOM می‌باشد.

- تابع onInput.Listen() رویدادی را برای پاسخگویی به ورود اطلاعات در فیلد input تعریف می‌کند. زمانی که کاربر اطلاعاتی را وارد نماید، تابع updateBadge فراخوانی می‌گردد.

- رویداد input زمانی رخ می‌دهد که کاربر کلیدی را از صفحه کلید فشار دهد.

- رشته‌ها همانند جاوا اسکریپت می‌توانند در " یا '  قرار بگیرند.


تابع زیر را به صورت top-level یعنی خارج از تابع main تعریف کنید.

...

void updateBadge(Event e) { 
  querySelector('#badgeName').text = e.target.value;
}

توضیحات

- این تابع محتوای المنت badgeName را به محتوای وارد شده در فیلد input تغییر می‌دهد.

- پارامتر ورودی این تابع شی e از نوع Event می‌باشد و به همین دلیل می‌توانیم این تابع را یک Event Handler بنامیم.

- e.target به شی ای اشاره می‌کند که موجب رخداد رویداد شده است و در اینجا همان فیلد input می‌باشد

- با نوشتن کد فوق یک warning را مشاهده می‌کنید که بیان می‌کند ممکن است خصوصیت value برای e.target وجود نداشته باشد. برای حل این مسئله کد را بصورت زیر تغییر دهید.

...

void updateBadge(Event e) { 
  querySelector('#badgeName').text = (e.target as InputElement).value;
}

توضیحات

- کلمه کلیدی as به منظور تبدیل نوع استفاده می‌شود که e.target را به یک InputElement تبدیل می‌کند.

همانند گام اول برنامه را اجرا کنید و نتیجه را مشاهده نمایید. با تایپ کردن در فیلد input به صورت همزمان در کادر قرمز رنگ نیز نتیجه تایپ را مشاهده می‌نمایید. 

مطالب
حذف لایه‌های جدید اضافه شده به فایل‌های PDF توسط iTextSharp
شاید یک سری از Ebookهای PDF ایی را دیده باشید که سایت‌های ثالث، آن‌ها را پس از افزودن لایه‌ای متنی، مثلا در ذیل تمام صفحات به همراه آدرس وب سایت خودشان، باز انتشار می‌دهند. در مطلب جاری قصد داریم، نحوه حذف این لایه‌های اضافی را توسط iTextSharp بررسی کنیم.




یافتن و حذف لایه‌های اضافه شده به صفحات یک فایل PDF

برای آشنایی با ساختار سطح پایین لایه‌های اضافه شده نیاز است به برنامه iText Rups مراجعه کنیم.


همانطور که مشاهده می‌کنید، برای رسیدن به لایه‌ای که حاوی متن اضافه شده به ذیل تمام صفحات است، نیاز است ابتدا صفحات را گشوده و سپس CONTENTS آن‌ها را استخراج کنیم. در این CONTENTS کلیه streamهای موجود را بررسی و هر کدام که حاوی متن مورد نظر ما بودند، یافته و سپس آن استریم را با مقدار دهی طول آن به صفر، حذف کنیم. روش کار را در متد ذیل مشاهده می‌کنید:
        private static void removeWatermarkLayer(string watermarkedFile, string text,  string unwatermarkedFile)
        {
            PdfReader.unethicalreading = true;
            PdfReader reader = new PdfReader(watermarkedFile);
            reader.RemoveUnusedObjects();
            int pageCount = reader.NumberOfPages;
            for (int i = 1; i <= pageCount; i++)
            {
                var page = reader.GetPageN(i);                
                var contentarray = page.GetAsArray(PdfName.CONTENTS);
                if (contentarray == null)
                    continue;

                for (int j = 0; j < contentarray.Size; j++)
                {
                    var stream = (PRStream)contentarray.GetAsStream(j);
                    //دریافت محتوای خام صفحه
                    var content = System.Text.Encoding.ASCII.GetString(PdfReader.GetStreamBytes(stream));
                    if (content.Contains(text))
                    {
                        //حذف کامل محتوا از فایل
                        stream.Put(PdfName.LENGTH, new PdfNumber(0));
                        stream.SetData(new byte[0]);
                    }
                }
            }

            using (var fileStream = new FileStream(unwatermarkedFile, FileMode.Create, FileAccess.Write, FileShare.None))
            {
                using (var stamper = new PdfStamper(reader, fileStream))
                {
                    stamper.SetFullCompression();
                    stamper.Close();
                }
            }
        }
در این متد watermarkedFile همان فایل اصلی دارای لایه‌های اضافی است. Text متنی است که در استریم‌های صفحات به دنبال آن خواهیم گشت و unwatermarkedFile نام و مسیر فایل تصحیح شده نهایی است که قرار است تولید شود.
نظرات مطالب
نحوه ایجاد یک تصویر امنیتی (Captcha) با حروف فارسی در ASP.Net MVC
یک مورد دیگه که باعث بروز این مشکل میشه افزونه فایرباگ هست. علتش رو نمی‌دونم اما در زمان فعال بودن فایرباگ دو بار درخواست برای تصویر امنیتی ارسال و مقدار درون کوکی با تصویری که می‌بینید متفاوت میشه.
درحالی که در زمان خاموش بودن فایرباگ این مشکل وجود نداره.
مطالب
روش‌هایی برای مدیریت بهتر عملگرهای RxJS در برنامه‌های Angular
کتابخانه‌ی RxJS، جزو پایه‌ای کار با برنامه‌های Angular است و ساده‌ترین روش کار با آن، تعریف یک سطر ذیل است:
 import {Observable} from 'rxjs';
به این ترتیب تمام عملگرهای RxJS مانند map ،do ،catch و غیره نیز import خواهند شد. اما این سادگی ... به قیمت افزوده شدن یک بسته‌ی 586 KB (غیرفشرده) به فایل‌های نهایی، تمام خواهد شد.


روش‌های مختلف import ویژگی‌های کتابخانه‌ی RxJS

الف) import همه چیز به صورت یکجا
 import Rx from "rxjs/Rx";
یک مثال
 Rx.Observable.of(1, 2, 3).map(i => i.toString());
این روش بسیار ساده‌است. اما سبب import کامل یک کتابخانه‌ی 586 KB نیز می‌شود.

ب) تنها import ویژگی‌های مورد نیاز
import { Observable } from "rxjs/Observable";
import "rxjs/add/observable/of";
import "rxjs/add/operator/map";
به این روش «patching the Observable prototype» نیز گفته می‌شود.
یک مثال
 Observable.of(1, 2, 3).map(i => i.toString());
مزیت این روش، کاهش قابل ملاحظه‌ی حجم نهایی برنامه است. فقط باید دقت داشت که متدهای مورد نیاز، حتما import شده باشند.

ج) فراخوانی مستقیم متدهای RxJS نه از طریق Observable
import { Observable } from "rxjs/Observable";
import { of } from "rxjs/observable/of";
import { map } from "rxjs/operator/map";
یک مثال
 const source = of(1, 2, 3);
const mapped = map.call(source, i => i.toString());
در این حالت کد بیشتری باید نوشته شود و مزیت اطلاعات نوع متد را نیز از دست می‌دهیم. از این جهت که این متدها زمانیکه با این روش import می‌شوند، any را بازگشت می‌دهند (Function.prototype.call خروجی از نوع any دارد).


مقید کردن برنامه به عدم استفاده از حالت «الف» و اجبار به استفاده از حالت «ب»

اگر به ریشه‌ی پوشه‌ی پروژه‌های مبتنی بر Angular CLI دقت کنید، فایل tslint.json نیز در آن‌ها قابل مشاهده است و اگر افزونه‌ی VSCode آن‌را نیز نصب کرده باشید، در حین کار با VSCode، خطاهای مرتبط را درون ادیتور مشاهده خواهید کرد. TSLint، قابلیت توسعه داشته و یک نمونه‌ی از این‌ها، بسته‌ی TSLint rules for RxJS است. برای نصب آن ابتدا دستور ذیل را صادر کنید:
 npm install rxjs-tslint-rules --save-dev
سپس فایل tslint.json را گشوده و تغییرات ذیل را به آن اعمال نمائید:
{
  "rulesDirectory": [
    "node_modules/codelyzer"
  ],
  "extends": [
    "rxjs-tslint-rules"
  ],  
  "rules": {
    "rxjs-add": { "severity": "error" },
    "rxjs-no-patched": { "severity": "error" },
    "rxjs-no-unused-add": { "severity": "error" },
    "rxjs-no-wholesale": { "severity": "error" },
    "rxjs-no-subject-unsubscribe": { "severity": "error" },
rxjs-no-wholesale آن سبب منع درج حالت «الف» می‌شود و سایر حالات روش «ب» را تشویق می‌کنند.



مدیریت بهتر حالت «ب» یا «تنها import ویژگی‌های مورد نیاز»

زمانیکه از روش «ب» استفاده می‌کنیم، کلاس‌های سرویس برنامه پر خواهند شد از کدهای تکراری ذیل:
import 'rxjs/add/operator/map';
import 'rxjs/add/operator/do';
import 'rxjs/add/operator/catch';
در اینجا هر متدی را که نیاز است باید یکبار import کرد و این‌کار را باید به ازای تک‌تک سرویس‌های برنامه نیز تکرار نمود.
برای مدیریت بهتر اینکار، فایل جدیدی را به نام src\app\shared\rxjs-operators.ts ایجاد می‌کنیم؛ با محتوای ذیل:
// define the rxjs operators needed by your app
// see node_module/rxjs/Rx.js for more

// statics
import "rxjs/add/observable/from";
import "rxjs/add/observable/throw";

// operators
import "rxjs/add/operator/catch";
import "rxjs/add/operator/combineLatest";
import "rxjs/add/operator/debounceTime";
import "rxjs/add/operator/delay";
import "rxjs/add/operator/distinctUntilChanged";
import "rxjs/add/operator/do";
import "rxjs/add/operator/filter";
import "rxjs/add/operator/finally";
import "rxjs/add/operator/first";
import "rxjs/add/operator/ignoreElements";
import "rxjs/add/operator/let";
import "rxjs/add/operator/map";
import "rxjs/add/operator/mapTo";
import "rxjs/add/operator/mergeMap";
import "rxjs/add/operator/startWith";
import "rxjs/add/operator/switchMap";
import "rxjs/add/operator/takeUntil";
import "rxjs/add/operator/withLatestFrom";
import "rxjs/add/operator/takeUntil";
import "rxjs/add/operator/take";
در اینجا تمام importهای مورد نیاز برنامه به صورت یکجا درج می‌شوند.
سپس کافی است به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کرده و این فایل را import کنیم:
 // import RxJs needed operators only once
import "./shared/rxjs-operators";

//...
@NgModule({
//...
با اینکار سبب خواهیم شد تا دیگر در سرویس‌های برنامه (و تمام قسمت‌های آن) نیازی به تعریف‌های تکراری RxJS وجود نداشته باشد و تنها تعریفی که در آنجا نیاز است، یک مورد ذیل است:
 import { Observable } from "rxjs/Observable";
علت اینجا است، همانطور که عنوان شد، به این روش «patching the Observable prototype» نیز گفته می‌شود. به این معنا که این عملگرها و یا افزونه‌ها، جزئی از کلاس Observable می‌شوند و در تمام قسمت‌های برنامه، پس از import آن‌ها قابل دسترسی خواهند بود. بنابراین با یکبار import فایل rxjs-operators.ts، دیگر نیازی به تعریف مجدد آن نخواهد بود.
مطالب
کش کردن اطلاعات غیر پویا در ASP.Net - قسمت سوم

در دو قسمت قبل در مورد IIS7 و IIS6 صحبت شد (+ و +).
در تکمیل قسمت دوم، یک مورد هم جزو قابلیت‌های ذاتی IIS6 و همچنین IIS5 است که می‌توان آن‌را فعال نمود (اگر دسترسی به سرور دارید) :




تنظیم مدت زمان content expiration ، بدون نیاز به برنامه نویسی خاصی، کار اضافه کردن هدر مربوط به مدت زمان کش شدن سمت کلاینت را به محتویات غیرپویای سایت شما مانند تصاویر ، فایل‌های CSS و غیره انجام می‌دهد. آمارها نشان می‌دهند که این تنظیم، زمان بارگذاری بعدی را بین 50 تا 70 درصد کاهش می‌دهد.
تنظیم این قابلیت را می‌توانید به چک لیست نصب IIS خود اضافه نمائید.

مطالب
تازه‌های سرویس پک یک VS 2010 - پشتیبانی از HTML5 و CSS3

یکی دیگر از قابلیت‌های جدیدی که پس از نصب سرویس پک یک VS 2010 در اختیار علاقمندان خواهد بود، پشتیبانی از HTML5 و CSS3 است.
ابتدا باید آن‌را فعال کرد. برای این منظور به مسیر ذیل مراجعه کنید:
Tools -> Option -> Text Editor -> HTML -> Validation


و یا اینکار را از طریق نوار ابزار HTML Source Editing نیز می‌توان انجام داد:


به این صورت Intellisense ویرایشگر VS.NET امکان شناسایی و کار ساده‌تر با عناصر HTML 5 را نیز فراهم کرده؛ همچنین استفاده از مواردی مانند موارد ذیل هم مجاز و بدون مشکل خواهد بود:
<input type="email" runat="server" />
<asp:TextBox type="datetime" runat="server" ID="txtDateTime" />

در مورد CSS3 ...
اگر به منوها مراجعه کنید حتی پس از نصب SP1 نیز به ظاهر خبری از آن نیست! به نظر مدخل رجیستری آن فراموش شده و باید به صورت دستی اینکار صورت گیرد (+):
HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\VisualStudio\9.0\Packages\{A764E895-518D-11d2-9A89-00C04F79EFC3}\Schemas
From there add a Key: Schema 5
Add two string values:
Keyname: File
Value: css30.xml

Keyname: Friendly Name

Value: CSS 3.0

و یا افزونه‌ی CSS 3 Intellisense Schema نیز چنین امکانی را فراهم می‌سازد (+).
علاوه بر این، سرویس پک یک برنامه Expression Web نیز قابلیت‌های ذکر شده را به همراه دارد (+).

مطالب
استخراج آدرس‌های ایمیل از یک متن

در قسمت اول بررسی نحوه برنامه نویسی افزونه outlook ، در مورد استفاده از regular expressions اندکی توضیح داده شد. امروز مثالی دیگر از همین دست را بررسی خواهیم کرد.

چند روز قبل یک ایمیل تبلیغاتی به دست من رسید که فرد ارسال کننده انبوهی از ایمیل‌ها را در قسمت To قرار داده بود (بجای قسمت BCC (رونوشت مخفی)).
خوب، برای جدا کردن انبوهی از ایمیل‌های مخلوط با سایر متون چه باید کرد؟ چند ساعت وقت گذاشت و تک تک آنها را به صورت دستی جدا کرد؟ (برای ذخیره سازی در یک دیتابیس برای مثال :) )
یا برای مثال برنامه‌های download manager توانایی استخراج لینک‌های موجود در یک متن کپی شده در حافظه را دارند. آنها به چه صورتی عمل می‌کنند؟ چگونه می‌توانند لینک‌ها را با دقتی بالا و بسیار سریع از لابلای متن موجود تشخیص دهند؟

بهینه‌ترین و سریعترین‌ راه برای این نوع جستجوها استفاده از کتابخانه regular expressions (عبارات با قاعده) در دات نت فریم ورک است. اگر نیاز به یک برگه تقلب (!) در این زمینه داشتید می‌توانید به اینجا مراجعه کنید. همچنین در همان سایت، کاربران بسیاری را خواهید یافت که الگوهای ابداعی خود را با دیگران به اشتراگ می‌گذارند.

برای مثال فرض کنید فایلی را که حاوی مخلوطی از متن و ایمیل است را در یک رشته بارگذاری کرده‌اید. نحوه استخراج ایمیل‌های موجود با استفاده از این امکانات به صورت زیر خواهد بود:
using System.IO;
using System.Text.RegularExpressions;
using System.Text;

class CRegEx
{
/// <summary>
/// استخراج ایمیل‌های یک فایل متنی و ذخیره آن در فایلی جدید
/// </summary>
/// <param name="inFilePath">فایل ورودی</param>
/// <param name="outFilePath">فایل خروجی</param>
public static void ExtractEmails(string inFilePath, string outFilePath)
{
string data = File.ReadAllText(inFilePath); //خواندن فایل متنی
//ایجاد شیء عبارت با قاعده بر اساس الگوی تشخیص ایمیل‌ها
Regex emailRegex = new Regex(@"\w+([-+.]\w+)*@\w+([-.]\w+)*\.\w+([-.]\w+)*",
RegexOptions.IgnoreCase);
//پیدا کردن گروه تطابق یافته با الگوی ما
MatchCollection emailMatches = emailRegex.Matches(data);
//ایجاد شیء استرینگ بیلدر برای ذخیره سازی سریع اطلاعات دریافتی
StringBuilder sb = new StringBuilder();
//ذخیره ایمیل‌های استخراج شده
foreach (Match emailMatch in emailMatches)
{
sb.AppendLine(emailMatch.Value);
}
//ذخیره کردن اطلاعات استخراج شده در فایلی جدید
File.WriteAllText(outFilePath, sb.ToString());
}
}

راستی، اگر روزی خواستید تعداد بالایی ایمیل ارسال کنید، آنها را به قسمت bcc اضافه کنید (Message.Bcc.Add)، در قالب یک ایمیل، نه چند هزار ایمیل متوالی (در طی یک حلقه برای مثال). به این صورت (استفاده از قسمت BCC) میل سرور تمام آدرس‌ها را در صف قرار خواهد داد و متحمل بار اضافی شدید نخواهد شد. در این حالت اگر میل باکس خود را چک کنید شاید بلافاصله ایمیل مورد نظر را دریافت نکنید. نگران نباشید، انجام عملیات در صف قرار گرفته و در طی دقایق و یا حتی ساعات بعدی پردازش خواهد شد (بسته به بار سرور).
چند نکته را باید در اینجا در نظر داشت. حتما آدرس‌های اضافه شده را با استفاده از عبارات باقاعده یکبار پیش از اضافه شدن بررسی نمائید (Regex.IsMatch). در صورتیکه یکی از ایمیل‌ها فرمت غیراستانداردی داشته باشد کل کار برگشت خواهد خورد.
و همچنین باید دقت داشت که برای این موضوع حد نصاب وجود دارد. بر روی یکی از میل سرورهای یک هاست ایرانی تست کردم، حداکثر 100 رونوشت مخفی را بیشتر قبول نمی‌کرد. بنابراین هر بار می‌شود 100 ایمیل را به صورت یکجا ارسال کرد (که باز هم از روش استفاده از حلقه‌ای که 100 بار ایمیل می‌زند بسیار بهتر است و هاست دار به علت ایجاد بار اضافی شدید بر روی سرور با شما تماس نخواهد گرفت)

نظرات مطالب
SignalR
سلام 
من پکیج Jquery و SignalR را در برنامه نصب کردم ... ولی وقتی روی نام پروژه راست کلیک می‌کنم تا کلاس     SignalR Hub Class
 را اضافه کنم وجود نداره ....
ممنون