اگر کلیت مشکل فارسی و عربی را بررسی کنیم به گمانم به 3 سطح زیر میرسیم
1- تبدیل در ویندوز
2- تبدیل در UI
3- تبدیل در بانک اطلاعاتی
در تایید فرمایش شما ، شخصا چون صدها کاربر با میلیونها رکورد پراکند در سطح کشور دارم که همگی از هر دو ویندوز XP و 7 میخواهند استفاده کنند و هزینه تبدیل اطلاعات قبلی به فارسی بسیار بالاست ، ترجیح میدهم ادامه ورود اطلاعاتم روی عربی باشد .
اما در سطح بانک اطلاعاتی بدلیل کنترلهای فراوان و احتمال خطا زیاد موافق نیستم (اگر نیاز است میتوانم توضیح بیشتری بدهم )
در سطح UI هم همانگونه که فرمودید مشکلات عدیده ایی وجود دارد
در سطح ویندوز بهترین راه حل است ..اما نمیدانم چگونه میتوانم انرا پیاده کنم . اگر بتوانید راهنمایی بفرمایید من در مورد پیاده سازی و یا سرمایه گذاری روی پیاده سازی مشکلی ندارم
مرسی
وکیلی
Javan_Soft@Yahoo.com
هر ردیف از جدول نمایانگر یک فایل یا پوشه است، بنابراین به ستونی نیاز داریم که بتوانیم این موضوع را نشان دهیم. بر این پایه از ستون is_directory بهره میبریم که 1 بودن آن نشاندهندهی این است که این ردیف از جدول به یک پوشه ارجاع دارد.
نام فایل یا پوشه در ستونی به نام name نگهداری میشود که رشتهای از نوع (nvarchar(255 است. افزون بر این ستون، ستونهای دیگری نیز در این جدول وجود دارد که ویژگیهای یک فایل مانند پنهانبودن، فقطخواندنی و ... توسط آن توسط آن به دست میآید. ستون پسین file_stream نام دارد که برای پوشهها، محتوای آن Null است. علت آن این است که محتوای واقعی فایل در این ستون نگهداری میشود. در واقع یک (varbinary(max با ویژگیهای fileStream است که محتوای باینری آن در سیستم فایل NTFS ذخیره میشود. مدیریت پشت صحنهی این ستون برعهدهی SQL Server است.
افزون بر این 14 ستون، هر FileTable شامل سه ستون محاسباتی به شرح زیر است:
ستون parent_path_locator نتیجهی فراخوانی تابع (GetAncestor(1 در ستون path_locator است که جهت به دست آوردن پوشهی پدر یک فایل و پوشه استفاده میشود. ستون file_type که از مقدار رشتهای ستون name تجزیه شده است، پسوند فایل را برمیگرداند. و ستون cached_file_size اندازهی بایت ذخیرهشده ستون file_stream را برمیگرداند. با این ساختار ثابت در اینجا، هر FileTable هر آنچه از File System نیاز دارید در یک پوشهی اشتراکی به شما میدهد.
این یعنی نمایش بیواسطه FileTable به هر کاربر یا برنامه. به طوری که برای نمایش یا بهروزرسانی جدول میتوانید از روش استاندارد I/O مانند کشیدن و رهاکردن با Windows Explorer یا برنامهنویسی با System.IO.FileStream و APIهای ویندوز استفاده کنید. اینچنین:
- ایجاد یک فایل یا پوشه در سیستم فایل -> افزودن یک ردیف به جدول
- افزودن یک ردیف به جدول -> ایجاد یک فایل یا پوشه در سیستم فایل
با کپی فایلها در مسیر بالا، به صورت خودکار رکوردهای زیر در جدول PhotoTable در پایگاهدادهها افزوده میشود:
به طور خلاصه پیش از این برای افزودن به FileStream دو راه کار پیش رو داشتید. یکی استفاده از T-SQL و دیگر sqlFileStream اکنون SQL Server 2012 راه کار سوم را پیشنهاد میکند. استفاده از File System در این روش FileStream به طور خودکار پر میشود.
پیش از ساخت یک FileTable بیان این نکته دارای اهمیت است که با کپی فایلها و پوشهها هیچ چیز جدیدی به NTFS افزوده نمیشود بلکه محتوای فایل به FileStream افزوده میشود و SQL Server با بررسی همزمان FileStream و FileTable نمایشی از ردیفهای FileTable به صورت یک پوشهی اشتراکی نشان میدهد. این نکته پاسخی به این پرسش خواهد بود که آیا با استفاده از FileTable حجم پایگاهدادهها دو برابر خواهد شد و در نتیجه دشواریها و چالشهای نگهداری و پشتیبانی را پیش رو خواهیم داشت!؟ که پاسخ "خیر" خواهد بود.
ایجاد یک FileTable
پیش از این در همین تارنما، روش فعال کردن FileStream در SQL Server را آموزش دیده اید. اگر درست به خاطر داشته باشید، چیزی شبیه به دستورهای زیر بود:
CREATE DATABASE MyFileArchive ON PRIMARY (NAME = MyFileArchive_data, FILENAME = 'C:\Demo\MyFileArchive_data.mdf'), FILEGROUP FileStreamGroup CONTAINS FILESTREAM (NAME = PhotoFileLibrary_blobs, FILENAME = 'C:\Demo\MyFiles') LOG ON (NAME = PhotoFileLibrary_log, FILENAME = 'C:\Demo\MyFileArchive_log.ldf')
FileTable به FileStream متکی است؛ بر این پایه پیش از ایجاد یک FileTable باید FileStream را روی پایگاهدادهها فعال کنیم. این کار با یک تعریف درست توسط بند FILEGROUP…CONTAINS FILESTREAM انجام میشود.
برای ایجاد FileTable تنها کافی است که بند WITH FILESTREAM را به دستور CREATE DATABASE بیفزایید. (یا برای فعالکردن FileTable روی یک پایگاهدادهی ساخته شده بند SET FILESTREAM را در دستور ALTER DATABASE بنویسید.) در این بند، از DIRECTORY_NAME برای نامگذاری یک پوشه برای پایگاهدادهها استفاده میکنیم. این پوشه در یک پوشه ریشه به نام SQL Server instance نمایش داده خواهد شد. بخش دوم بند NON_TRANSACTED_ACCESS=FULL است که دسترسی غیرتراکنشی را فعال میکند. با این کار برای هر FileTable در پایگاه داده یک زیرپوشه درون پوشهای که به نام DIRECTORY_NAME نامگذاری شده است؛ ساخته میشود.
با توجه به آنچه گفته شد برای ایجاد یک پایگاهداده با امکان ساخت FileTable دستورهای زیر را اجرا کنید:
CREATE DATABASE MyFileArchive ON PRIMARY (NAME = MyFileArchive_data, FILENAME = 'C:\Demo\MyFileArchive_data.mdf'), FILEGROUP FileStreamGroup CONTAINS FILESTREAM (NAME = PhotoFileLibrary_blobs, FILENAME = 'C:\Demo\MyFiles') LOG ON (NAME = PhotoFileLibrary_log, FILENAME = 'C:\Demo\MyFileArchive_log.ldf') WITH FILESTREAM (DIRECTORY_NAME='FilesLibrary', NON_TRANSACTED_ACCESS=FULL)
USE MyFileArchive GO CREATE TABLE PhotoTable AS FileTable GO
دنباله دارد ...
فارسی کردن گرید تلریک در برنامه های ویندوزی
EF Code First #4
طراحی روابط و ارجاعات در RavenDB
یک سوال در خصوص طراحی روابط یک بلاگ دارم:
فرض کنید میخواهیم بخش تایم لاین را به برنامه اضافه کنیم بدین شرح: هر کاربری بتواند مشترک بلاگهای مورد علاقه اش شود و هر بار که به صفحه اول برنامه مراجعه میکند جدیدترین پستهای بلاگ هایی که مشترک آنها بوده ببیند.
شاید یک نوع طراحی اینگونه باشد که جدولی داشته باشیم به نام «اشتراک» که در آن فیلد «نام کاربری نویسنده و نام کاربری مشترک» مورد نظر درج شود. سپس یک جدول هم داشته باشیم مثلاً به نام Timeline با فیلدهای «نام کاربری نویسنده، نام کاربری گیرنده، متن کامل مطلب و تاریخ ارسال».
هر زمان مطلب جدیدی منتشر شد، به ازای هر مشترک در جدول اشتراک، یک رکورد در جدول Timeline درج شود، در این حالت کار خواندن مطالب جدیدی که باید به کاربر نشان دهیم ساده میشود اما اگر یک کاربر مثلاً 10000 تا مشترک داشته باشد پس به ازای هر مطلب جدیدی که مینویسد باید 10000 رکورد در جدول Timeline درج شود، و اگر 100 نفر بخواهند مطلب بنویسند فکر کنم سیستم از کار بی افتد.
ممکن است من را راهنمایی کنید.
WebStorage
- مکانیزم ذخیره سازی:
- چند نسخه از مرورگر
- محدودیت حجمی
- session storage
- local storage
- SessionStorage
- LocalStorage
با اینکه توصیه نامه W3C از پایان کار پیاده سازی این قابلیت خبر میدهد ولی در حال حاضر که این مقاله تدوین شده است هنوز نهایی اعلام نشده است. برای پشتیبانی مرورگرهای قدیمی از webstorage میتوان از فایل جاوااسکریپتی Store.js کمک گرفت.
مفاهیم امنیتی و محافظت از داده ها
محدودیتهای حمایتی و حفاظتی webstorage دقیقا همانند کوکی هاست. به این معنی که وب سایتهای دیگر توانایی اتصال به webstorage سایت دیگری را ندارند. البته این مورد ممکن است برای وب سایت هایی که بر ساب دومین تکیه کردهاند ایجاد مشکل کند. برای حل این مسائل میتوانید از کتابخانههای سورس بازی چون Cross Storage که توسط Zendesk ارائه شده است، استفاده کرد.
همانند هر مکانیزم ذخیره سازی سمت کلاینت، مواردی توصیه میگردد که رعایت آنها از لحاظ امنیتی پر اهمیت است. به عنوان نمونه ذخیرهی اطلاعات شخصی و موارد حساس توصیه نمیگردد؛ چرا که احتمال دسترسی آسان نفوذگران به دادههای محلی و خواندن آنها وجود دارد.
Data Integrity یا یکپارچگی دادهها نیز در نظر گرفته شده است. باید حفاظتی در برابر عدم موفقیت ذخیره سازی دادهها نیز وجود داشته باشد. این عدم موفقیتها میتواند به دلایل زیر رخ دهد:
- اگر کاربر قابلیت webstorage را غیرفعال کرده باشد.
- اگر فضایی برای کاربر باقی نمانده باشد.
- با محدودیت حجمی webstorage مواجه شده است.
- با مواجه شدن با خطاها یک استثنا صادر میشود که میتوانید آن را دریافت و کنترلی را روی برنامه تحت وب داشته باشید. یک نمونه استثنا QuotaExceededError
IndexedDB
یکی از فرایندهای ذخیره سازی دادهها که همان مزایای webstorage را ارائه میدهد indexed Database API است. این قابلیت از HTML 5 اضافه شده است و قسمتی از مشخصات webstorage شناخته نمیشود. برای همین مستنداتی در حوزهی webstorage برای آن پیدا نخواهید کرد ولی قابلیتهایی فراتر از webstorage دارد.
این قابلیت پیچیدگی بیشتری را نسبت به خود webstorage ایجاد میکند، ولی فرصتهای بسیاری را برای ذخیره سازی دادههایی با معماریهای پیچیدهتر و رابطهها را میدهد. با استفاده از IndexedDB دادهها به شکل دیتابیسهای سمت سرور RDMS ذخیره میشوند و این قابلیت را دارید که به سمت آن کوئری هایی مشابه بانکهای اطلاعاتی سمت سرور را ارسال کنید.
در قسمت آتی نحوه کدنویسی آن را فرا خواهیم گرفت.
var directory = FSDirectory.Open(new DirectoryInfo(Environment.CurrentDirectory + "\\LuceneIndex")); using (var searcher = new IndexSearcher(directory, readOnly: true)) { //do something ... searcher.Close(); directory.Close(); }
مطابق مستندات رسمی لوسین، این کتابخانه thread-safe است. به این معنا که در آن واحد چندین و چند کاربر میتوانند از یک وهله از شیءهای Reader و Searcher استفاده کنند و نباید به ازای هر جستجو، یکبار این اشیاء را ایجاد و تخریب کرد. البته در اینجا تنها یک Writer در آن واحد میتواند مشغول به کار باشد.
مشکلاتی که به همراه باز و بسته کردن بیش از حد IndexSearcher وجود دارد، مصرف بالای حافظه است (به ازای هر کاربر مراجعه کننده، یکبار باید ایندکسها در حافظه بارگذاری شوند) و همچنین تاخیر اولیه این بارگذاری و کندی آنرا نیز باید مدنظر داشت.
نتیجه گیری:
برای کار با جستجوگر لوسین نیاز است از الگوی Singleton استفاده شود و تنها یک وهله از این اشیاء بین تردهای مختلف به اشتراک گذاشته شود.
EF Code First #15
EF Code first و بانکهای اطلاعاتی متفاوت
در آخرین قسمت از سری EF Code first بد نیست نحوه استفاده از بانکهای اطلاعاتی دیگری را بجز SQL Server نیز بررسی کنیم. در اینجا کلاسهای مدل و کدهای مورد استفاده نیز همانند قسمت 14 است و تنها به ذکر تفاوتها و نکات مرتبط اکتفاء خواهد شد.
حالت کلی پشتیبانی از بانکهای اطلاعاتی مختلف توسط EF Code first
EF Code first با کلیه پروایدرهای تهیه شده برای ADO.NET 3.5 که پشتیبانی از EF را لحاظ کرده باشند، به خوبی کار میکند. پروایدرهای مخصوص ADO.NET 4.0، تنها سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists را نسبت به نگارش قبلی بیشتر دارند و EF Code first ویژگیهای بیشتری را طلب نمیکند.
بنابراین اگر حین استفاده از پروایدر ADO.NET مخصوص بانک اطلاعاتی خاصی با پیغام «CreateDatabase is not supported by the provider» مواجه شدید، به این معنا است که این پروایدر برای دات نت 4 به روز نشده است. اما به این معنا نیست که با EF Code first کار نمیکند. فقط باید یک دیتابیس خالی از پیش تهیه شده را به برنامه معرفی کنید تا مباحث Database Migrations به خوبی کار کنند؛ یا اینکه کلا میتوانید Database Migrations را خاموش کرده (متد Database.SetInitializer را با پارامتر نال فراخوانی کنید) و فیلدها و جداول را دستی ایجاد کنید.
استفاده از EF Code first با SQLite
برای استفاده از SQLite در دات نت ابتدا نیاز به پروایدر ADO.NET آن است: «مکان دریافت درایورهای جدید SQLite مخصوص دات نت»
ضمن اینکه به نکته «استفاده از اسمبلیهای دات نت 2 در یک پروژه دات نت 4» نیز باید دقت داشت.
و یکی از بهترین management studio هایی که برای آن تهیه شده: «SQLite Manager»
پس از دریافت پروایدر آن، ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll به برنامه اضافه کنید.
سپس فایل کانفیگ برنامه را به نحو زیر تغییر دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
<configSections>
<section name="entityFramework" type="System.Data.Entity.Internal.ConfigFile.EntityFrameworkSection, EntityFramework, Version=4.3.1.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089" />
</configSections>
<startup useLegacyV2RuntimeActivationPolicy="true">
<supportedRuntime version="v4.0"/>
</startup>
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=CodeFirst.db"
providerName="System.Data.SQLite"/>
</connectionStrings>
</configuration>
همانطور که ملاحظه میکنید، تفاوت آن با قبل، تغییر connectionString و providerName است.
اکنون اگر همان برنامه قسمت قبل را اجرا کنیم به خطای زیر برخواهیم خورد:
«The given key was not present in the dictionary»
در این مورد هم توضیح داده شد. سه گزینه DeleteDatabase/CreateDatabase/DatabaseExists در پروایدر جاری SQLite برای دات نت وجود ندارد. به همین جهت نیاز است فایل «CodeFirst.db» ذکر شده در کانکشن استرینگ را ابتدا دستی درست کرد.
برای مثال از افزونه SQLite Manager استفاده کنید. ابتدا یک بانک اطلاعاتی خالی را درست کرده و سپس دستورات زیر را بر روی بانک اطلاعاتی اجرا کنید تا دو جدول خالی را ایجاد کند (در برگه Execute sql افزونه SQLite Manager):
CREATE TABLE [Payees](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Name] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL
);
CREATE TABLE [Bills](
[Id] [integer] PRIMARY KEY AUTOINCREMENT NOT NULL,
[Amount] [float](18, 2) NOT NULL,
[Description] [text] NULL,
[CreatedOn] [datetime] NOT NULL,
[CreatedBy] [text] NULL,
[ModifiedOn] [datetime] NOT NULL,
[ModifiedBy] [text] NULL,
[Payee_Id] [integer] NULL
);
سپس سطر زیر را نیز به ابتدای برنامه اضافه کنید:
Database.SetInitializer<Sample09Context>(null);
به این ترتیب database migrations خاموش میشود و اکنون برنامه بدون مشکل کار خواهد کرد.
فقط باید به یک سری نکات مانند نوع دادهها در بانکهای اطلاعاتی مختلف دقت داشت. برای مثال integer در اینجا از نوع Int64 است؛ بنابراین در برنامه نیز باید به همین ترتیب تعریف شود تا نگاشتها به درستی انجام شوند.
در کل تنها مشکل پروایدر فعلی SQLite عدم پشتیبانی از مباحث database migrations است. این مورد را خاموش کرده و تغییرات ساختار بانک اطلاعاتی را به صورت دستی به بانک اطلاعاتی اعمال کنید. بدون مشکل کار خواهد کرد.
البته اگر به دنبال پروایدری تجاری با پشتیبانی از آخرین نگارش EF Code first هستید، گزینه زیر نیز مهیا است:
http://devart.com/dotconnect/sqlite/
برای مثال اگر علاقمند به استفاده از حالت تشکیل بانک اطلاعاتی SQLite در حافظه هستید (با رشته اتصالی ویژه Data Source=:memory:;Version=3;New=True;)، فعلا تنها گزینه مهیا استفاده از پروایدر تجاری فوق است؛ زیرا مبحث Database Migrations را به خوبی پشتیبانی میکند.
استفاده از EF Code first با SQL Server CE
قبلا در مورد «استفاده از SQL-CE به کمک NHibernate» مطلبی را در این سایت مطالعه کردهاید. سه مورد اول آن با EF Code first یکی است و تفاوتی نمیکند (یک سری بحث عمومی مشترک است). البته با یک تفاوت؛ در اینجا EF Code first قادر است یک بانک اطلاعاتی خالی SQL Server CE را به صورت خودکار ایجاد کند و نیازی نیست تا آنرا دستی ایجاد کرد. مباحث database migrations و به روز رسانی خودکار ساختار بانک اطلاعاتی نیز در اینجا پشتیبانی میشود.
برای استفاده از آن ابتدا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop اضافه کنید.
سپس رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Data Source=mydb.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True"
providerName="System.Data.SqlServerCE.4.0"/>
</connectionStrings>
بدون نیاز به هیچگونه تغییری در کدهای برنامه، همین مقدار تغییر در تنظیمات ابتدایی برنامه برای کار با SQL Server CE کافی است.
ضمنا مشکلی هم با فیلد Identity در آخرین نگارش EF Code first وجود ندارد؛ برخلاف حالت database first آن که پیشتر این اجازه را نمیداد و خطای «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact» را ظاهر میکرد.
استفاده از EF Code first با MySQL
برای استفاده از EF Code first با MySQL (نگارش 5 به بعد البته) ابتدا نیاز است پروایدر مخصوص ADO.NET آنرا دریافت کرد: (^)
که از EF نیز پشتیبانی میکند. پس از نصب آن، ارجاعی را به اسمبلی MySql.Data.dll قرار گرفته در مسیر Program Files\MySQL\MySQL Connector Net 6.5.4\Assemblies\v4.0 به پروژه اضافه نمائید.
سپس رشته اتصالی و providerName را به نحو زیر تغییر دهید:
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb2; Uid=root; Pwd=123;"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
<system.data>
<DbProviderFactories>
<remove invariant="MySql.Data.MySqlClient"/>
<add name="MySQL Data Provider"
invariant="MySql.Data.MySqlClient"
description=".Net Framework Data Provider for MySQL"
type="MySql.Data.MySqlClient.MySqlClientFactory, MySql.Data, Version=6.5.4.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=c5687fc88969c44d" />
</DbProviderFactories>
</system.data>
همانطور که مشاهده میکنید در اینجا شماره نگارش دقیق پروایدر مورد استفاده نیز ذکر شده است. برای مثال اگر چندین پروایدر روی سیستم نصب است، با مقدار دهی DbProviderFactories میتوان از نگارش مخصوصی استفاده کرد.
با این تغییرات پس از اجرای برنامه قسمت قبل، به خطای زیر برخواهیم خورد:
The given key was not present in the dictionary
توضیحات این مورد با قسمت SQLite یکی است؛ به عبارتی نیاز است بانک اطلاعاتی testdb را دستی درست کرد. همچنین جداول و فیلدها را نیز باید دستی ایجاد کرد و database migrations را نیز باید خاموش کرد (پارامتر Database.SetInitializer را به نال مقدار دهی کنید).
برای این منظور یک دیتابیس خالی را ایجاد کرده و سپس دو جدول زیر را به آن اضافه کنید:
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `bills` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Amount` float DEFAULT NULL,
`Description` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`Payee_Id` int(11) NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
CREATE TABLE IF NOT EXISTS `payees` (
`Id` int(11) NOT NULL AUTO_INCREMENT,
`Name` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`CreatedOn` datetime NOT NULL,
`CreatedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
`ModifiedOn` datetime NOT NULL,
`ModifiedBy` varchar(400) CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci NOT NULL,
PRIMARY KEY (`Id`)
) ENGINE=MyISAM DEFAULT CHARSET=utf8 COLLATE=utf8_persian_ci AUTO_INCREMENT=1 ;
پس از این تغییرات، برنامه بدون مشکل اجرا خواهد شد (ایجاد بانک اطلاعاتی خالی به همراه ایجاد ساختار جداول و خاموش کردن database migrations که توسط این پروایدر پشتیبانی نمیشود).
به علاوه پروایدر تجاری دیگری هم در سایت devart.com برای MySQL و EF Code first مهیا است که مباحث database migrations را به خوبی مدیریت میکند.
مشکل!
اگر به همین نحو برنامه را اجرا کنیم، فیلدهای یونیکد فارسی ثبت شده در MySQL با «??????? ?? ????» مقدار دهی خواهند شد و تنظیم CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci نیز کافی نبوده است (این مورد با SQLite یا نگارشهای مختلف SQL Server بدون مشکل کار میکند و نیاز به تنظیم اضافهتری ندارد):
ALTER TABLE `bills` DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci
برای رفع این مشکل توصیه شده است که CharSet=UTF8 را به رشته اتصالی به بانک اطلاعاتی اضافه کنیم. اما در این حالت خطای زیر ظاهر میشود:
The provider did not return a ProviderManifestToken string
این مورد فقط به اشتباه بودن تعاریف رشته اتصالی بر میگردد؛ یا عدم پشتیبانی از تنظیم اضافهای که در رشته اتصالی ذکر شده است.
مقدار صحیح آن دقیقا مساوی CHARSET=utf8 است (با همین نگارش و رعایت کوچکی و بزرگی حروف؛ مهم!):
<connectionStrings>
<clear/>
<add name="Sample09Context"
connectionString="Datasource=localhost; Database=testdb; Uid=root; Pwd=123;CHARSET=utf8"
providerName="MySql.Data.MySqlClient"/>
</connectionStrings>
به این ترتیب، مشکل ثبت عبارات یونیکد فارسی برطرف میشود (البته جدول هم بهتر است به DEFAULT CHARACTER SET utf8 COLLATE utf8_persian_ci تغییر پیدا کند؛ مطابق دستور Alter ایی که در بالا ذکر شد).
refusing to allow an OAuth App to create or update workflow `.github/workflows/dotnetcore.yml` without `workflow` scope