سلام؛ راست میگند. اگه شما یک ابجکت رو مستقیم از dbcontext بگیرید و بدون اون که lazyloading غیر فعال باشه بدین به serializer تمام روابط اون آبجکت هم سریالایز میشوند که خیلی مشکل زاست حتی با json دات نت و اگر اون شی با شی دیگه که اون هم با این شی رابطه داشته باشه تو Cycle میافته و بهترین روش همونی بود که دوستمون گفتند یا استفاده از viewModel یا DTO هاست.
نظرات نظرسنجیها
از کدام نوع اصلی Blazor بیشتر استفاده میکنید؟
به دلیل سرعت لود اولیه بالاتر Blazor Server اکثرا از این تکنولوژی استفاده میکنم. هر چه توجیه در رابطه با کندی سرعت لود Blazor WASM برای کاربر میآوریم که به این دلایل سرعت اولیه قدری کند است، بازهم خیلیها قبول نمیکنند. البته مایکروسافت قول مساعد داده است که در دات نت ۸ با ترکیب مکانیزمهای این دو، این مشکل را نیز حل خواهد کرد.
در سری «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger» با نحوهی تولید OpenAPI Specification، بر اساس کنترلرها و اکشن متدهای Web API خود آشنا شدیم و سپس با استفاده از ابزار Swagger-UI، یک رابط کاربری پویا را نیز برای آن تولید و سفارشی سازی کردیم. کاربرد OpenAPI Specification صرفا به مستندسازی یک Web API خلاصه نمیشود. بر اساس این استاندارد، ابزارهای متعددی جهت تولید کدهای سمت سرور و سمت کلاینت نیز طراحی شدهاند که در اینجا نمونهای از آنها را بررسی خواهیم کرد.
تولید خودکار کدها بر اساس OpenAPI Specification
فرض کنید در حال توسعهی برنامهی سمت کلاینت Angular و یا سمت سرور ASP.NET Core ای هستید که هر دوی اینها از یک Web API استفاده میکنند. همچنین فرض کنید که این Web API را نیز خودتان توسعه میدهید. بنابراین حداقل کدی که باید در اینجا به اشتراک گذاشته شود، کدهای کلاسهای DTO یا Data transfer objects هستند تا این کلاینتها بتوانند اطلاعات Web API را به نحو صحیحی Deserialize کنند و یا برعکس، بتوانند اطلاعات را با فرمت صحیحی به سمت Web API ارسال کنند.
برای مدیریت این مساله میتوان از دو روش استفاده کرد:
الف) استفاده از یک پروژهی اشتراکی
اگر کدهای مدنظر، سمت سرور باشند، میتوان یک پروژهی اشتراکی را برای این منظور ایجاد کرد و کدهای DTO را درون آن قرار داد و سپس ارجاعی به آن را در پروژههای مختلف، استفاده نمود. به این ترتیب تکرار کدها، کاهش یافته و همچنین تغییرات آن نیز به تمام پروژههای استفاده کننده به نحو یکسانی اعمال میشوند. در این حالت یک اسمبلی اشتراکی تولید شده و به صورت مستقلی توزیع میشود.
ب) استفاده از روش لینک کردن فایلها
در این روش پروژههای استفاده کننده از کلاسهای DTO، فایلهای آنرا به پروژهی خود لینک میکنند. در این حالت باز هم شاهد کاهش تکرار کدها و همچنین اعمال یک دست تغییرات خواهیم بود. اما در این روش دیگر یک اسمبلی اشتراکی وجود نداشته و کلاسهای DTO هم اکنون با اسمبلی پروژههای استفاده کننده، یکی و کامپایل شدهاند.
بدیهی است در هر دو روش، نیاز است بر روی کلاینت و API، کنترل کاملی وجود داشته باشد و بتوان به کدهای آنها دسترسی داشت. به علاوه فایلهای اشتراکی نیز باید بر اساس Target platform یکسانی تولید شده باشند. در این حالت دیگر نیازی به OpenAPI Specification برای تولید کدهای کلاینت دات نتی خود، نیست.
اما اگر کدهای API مدنظر در دسترس نباشند و یا بر اساس پلتفرم دیگری مانند node.js تولید شده باشد، کار یکپارچه سازی با آن دیگر با به اشتراک گذاری فایلهای آن میسر نیست. در این حالت اگر این API به همراه یک OpenAPI Specification باشد، میتوان از آن برای تولید خودکار کدهای کلاینتهای آن استفاده کرد.
معرفی تعدادی از ابزارهایی که قادرند بر اساس OpenAPI Specification، کد تولید کنند
برای تولید کد از روی OpenAPI Specification، گزینههای متعددی در دسترس هستند:
الف) Swagger CodeGen
این ابزار را که جزئی از مجموعه ابزارهای تولید شدهی برفراز OpenAPI است، میتوانید از آدرس swagger-codegen دریافت کنید. البته برای اجرای آن نیاز به Java Runtime است و یا نگارش آنلاین آن نیز در دسترس است: swagger.io
در ابزار آنلاین آن، در منوی generate بالای صفحه، گزینهی تولید کد برای #C نیز موجود است.
ب) AutoRest
محل دریافت: https://github.com/Azure/autorest
بر اساس node.js کار میکند و از طریق خط فرمان، قابل دسترسی است. همچنین این مورد ابزار تامین کنندهی گزینهی Add REST client در ویژوال استودیو نیز میباشد. اما در کل، امکان تنظیمات آنچنانی را به همراه ندارد.
ج) NSwagStudio
محل دریافت: https://github.com/RSuter/NSwag/wiki/NSwagStudio
همانطور که در مطلب «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger - قسمت اول - معرفی» نیز عنوان شد، NSwag یکی دیگر از تولید کنندههای OpenAPI Specification مخصوص پروژههای دات نت است. NSwagStudio نیز جزئی از این مجموعه است که به کمک آن میتوان کدهای کلاینتها و DTOها را بر اساس OpenAPI Spec تولید کرد. همچنین امکان تنظیمات قابل توجهی را در مورد نحوهی تولید کدهای نهایی به همراه دارد.
استفاده از NSwagStudio برای تولید کدهای DTOها
در اینجا از همان برنامهای که در سری «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger» بررسی کردیم، استفاده خواهیم کرد. بنابراین این برنامه، از پیش تنظیم شدهاست و هم اکنون به همراه یک تولید کنندهی OpenAPI Specification نیز میباشد. آنرا اجرا کنید تا بتوان به OpenAPI Specification تولیدی آن در آدرس زیر دسترسی یافت:
سپس فایل msi مخصوص NSwagStudio را نیز از لینک آن در Github دریافت، نصب و اجرا کنید.
مطابق تصویر، ابتدا آدرس Swagger Specification URL یا همان آدرس فوق را وارد کنید. سپس فضای نام دلخواهی را وارد کرده و گزینهی تولید کلاسهای کلاینت را فعلا انتخاب نکنید. در لیست تنظیمات آن، گزینهی Class Style نیز مهم است. برای مثال برای پروژههای ASP.NET Core حالت POCO را انتخاب کنید (plain old clr objects) و برای پروژههای مبتنی بر XAML، گزینهی Inpc مناسبتر است چون RaisePropertyChangedها را هم تولید میکند. در آخر بر روی دکمهی Generate Outputs کلیک کنید تا خروجی ذیل حاصل شود:
یا میتوان این خروجی را copy/paste کرد و یا میتوان در برگهی Settings، در انتهای لیست آن، مقدار output file path را مشخص کرد و سپس بر روی دکمهی Generate files کلیک نمود تا فایل معادل آن تولید شود.
استفاده از NSwagStudio برای تولید کدهای کلاینت Angular استفاده کنندهی از API
NSwagStudio امکان تولید یک TypeScript Client را نیز دارد:
نکتهی جالب این خروجی، دقت داشتن به status codes درج شدهی در OpenAPI Spec است که در قسمتهای چهارم و پنجم سری «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger» آنها را بررسی کردیم.
در اینجا نه تنها سرویسی جهت تعامل با API ما تولید شدهاست، بلکه معادل تایپاسکریپتی DTOهای برنامه را نیز تولید کردهاست:
تولید خودکار کدها بر اساس OpenAPI Specification
فرض کنید در حال توسعهی برنامهی سمت کلاینت Angular و یا سمت سرور ASP.NET Core ای هستید که هر دوی اینها از یک Web API استفاده میکنند. همچنین فرض کنید که این Web API را نیز خودتان توسعه میدهید. بنابراین حداقل کدی که باید در اینجا به اشتراک گذاشته شود، کدهای کلاسهای DTO یا Data transfer objects هستند تا این کلاینتها بتوانند اطلاعات Web API را به نحو صحیحی Deserialize کنند و یا برعکس، بتوانند اطلاعات را با فرمت صحیحی به سمت Web API ارسال کنند.
برای مدیریت این مساله میتوان از دو روش استفاده کرد:
الف) استفاده از یک پروژهی اشتراکی
اگر کدهای مدنظر، سمت سرور باشند، میتوان یک پروژهی اشتراکی را برای این منظور ایجاد کرد و کدهای DTO را درون آن قرار داد و سپس ارجاعی به آن را در پروژههای مختلف، استفاده نمود. به این ترتیب تکرار کدها، کاهش یافته و همچنین تغییرات آن نیز به تمام پروژههای استفاده کننده به نحو یکسانی اعمال میشوند. در این حالت یک اسمبلی اشتراکی تولید شده و به صورت مستقلی توزیع میشود.
ب) استفاده از روش لینک کردن فایلها
در این روش پروژههای استفاده کننده از کلاسهای DTO، فایلهای آنرا به پروژهی خود لینک میکنند. در این حالت باز هم شاهد کاهش تکرار کدها و همچنین اعمال یک دست تغییرات خواهیم بود. اما در این روش دیگر یک اسمبلی اشتراکی وجود نداشته و کلاسهای DTO هم اکنون با اسمبلی پروژههای استفاده کننده، یکی و کامپایل شدهاند.
بدیهی است در هر دو روش، نیاز است بر روی کلاینت و API، کنترل کاملی وجود داشته باشد و بتوان به کدهای آنها دسترسی داشت. به علاوه فایلهای اشتراکی نیز باید بر اساس Target platform یکسانی تولید شده باشند. در این حالت دیگر نیازی به OpenAPI Specification برای تولید کدهای کلاینت دات نتی خود، نیست.
اما اگر کدهای API مدنظر در دسترس نباشند و یا بر اساس پلتفرم دیگری مانند node.js تولید شده باشد، کار یکپارچه سازی با آن دیگر با به اشتراک گذاری فایلهای آن میسر نیست. در این حالت اگر این API به همراه یک OpenAPI Specification باشد، میتوان از آن برای تولید خودکار کدهای کلاینتهای آن استفاده کرد.
معرفی تعدادی از ابزارهایی که قادرند بر اساس OpenAPI Specification، کد تولید کنند
برای تولید کد از روی OpenAPI Specification، گزینههای متعددی در دسترس هستند:
الف) Swagger CodeGen
این ابزار را که جزئی از مجموعه ابزارهای تولید شدهی برفراز OpenAPI است، میتوانید از آدرس swagger-codegen دریافت کنید. البته برای اجرای آن نیاز به Java Runtime است و یا نگارش آنلاین آن نیز در دسترس است: swagger.io
در ابزار آنلاین آن، در منوی generate بالای صفحه، گزینهی تولید کد برای #C نیز موجود است.
ب) AutoRest
محل دریافت: https://github.com/Azure/autorest
بر اساس node.js کار میکند و از طریق خط فرمان، قابل دسترسی است. همچنین این مورد ابزار تامین کنندهی گزینهی Add REST client در ویژوال استودیو نیز میباشد. اما در کل، امکان تنظیمات آنچنانی را به همراه ندارد.
ج) NSwagStudio
محل دریافت: https://github.com/RSuter/NSwag/wiki/NSwagStudio
همانطور که در مطلب «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger - قسمت اول - معرفی» نیز عنوان شد، NSwag یکی دیگر از تولید کنندههای OpenAPI Specification مخصوص پروژههای دات نت است. NSwagStudio نیز جزئی از این مجموعه است که به کمک آن میتوان کدهای کلاینتها و DTOها را بر اساس OpenAPI Spec تولید کرد. همچنین امکان تنظیمات قابل توجهی را در مورد نحوهی تولید کدهای نهایی به همراه دارد.
استفاده از NSwagStudio برای تولید کدهای DTOها
در اینجا از همان برنامهای که در سری «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger» بررسی کردیم، استفاده خواهیم کرد. بنابراین این برنامه، از پیش تنظیم شدهاست و هم اکنون به همراه یک تولید کنندهی OpenAPI Specification نیز میباشد. آنرا اجرا کنید تا بتوان به OpenAPI Specification تولیدی آن در آدرس زیر دسترسی یافت:
https://localhost:5001/swagger/LibraryOpenAPISpecification/swagger.json
مطابق تصویر، ابتدا آدرس Swagger Specification URL یا همان آدرس فوق را وارد کنید. سپس فضای نام دلخواهی را وارد کرده و گزینهی تولید کلاسهای کلاینت را فعلا انتخاب نکنید. در لیست تنظیمات آن، گزینهی Class Style نیز مهم است. برای مثال برای پروژههای ASP.NET Core حالت POCO را انتخاب کنید (plain old clr objects) و برای پروژههای مبتنی بر XAML، گزینهی Inpc مناسبتر است چون RaisePropertyChangedها را هم تولید میکند. در آخر بر روی دکمهی Generate Outputs کلیک کنید تا خروجی ذیل حاصل شود:
یا میتوان این خروجی را copy/paste کرد و یا میتوان در برگهی Settings، در انتهای لیست آن، مقدار output file path را مشخص کرد و سپس بر روی دکمهی Generate files کلیک نمود تا فایل معادل آن تولید شود.
استفاده از NSwagStudio برای تولید کدهای کلاینت Angular استفاده کنندهی از API
NSwagStudio امکان تولید یک TypeScript Client را نیز دارد:
در اینجا ابتدا TypeScript Client را انتخاب میکنیم و سپس در تنظیمات آن، قالب Angular را انتخاب کرده و نگارش RxJS آنرا نیز، 6 انتخاب میکنیم. در آخر بر روی Generate outputs کلیک میکنیم:
نکتهی جالب این خروجی، دقت داشتن به status codes درج شدهی در OpenAPI Spec است که در قسمتهای چهارم و پنجم سری «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger» آنها را بررسی کردیم.
در اینجا نه تنها سرویسی جهت تعامل با API ما تولید شدهاست، بلکه معادل تایپاسکریپتی DTOهای برنامه را نیز تولید کردهاست:
نظرات مطالب
EF Code First #12
توی پروژه ای که در حال حاضر روش کار میکنم دقیقا با این خطا رو به رو میشم و قبلا همچین مشکلی نداشتم . طبق فرمایشات شما عمل کردم ، مشکلی که هست به محض اینکه پروژه رو Run میکنم برای دیباگی چیزی با خطا Value Can not be null رو به رو میشم .
البته on browser view کردن viewها بدون مشکل اجرا میشوند ولی برای دیباگ کرد به مشکل بر میخورم .
توی نت هم دقیقا به پاسخ شما رسیدم ، به نظر شما چه دلیل دیگری میتونه داشته باشه ؟
البته on browser view کردن viewها بدون مشکل اجرا میشوند ولی برای دیباگ کرد به مشکل بر میخورم .
توی نت هم دقیقا به پاسخ شما رسیدم ، به نظر شما چه دلیل دیگری میتونه داشته باشه ؟
اشتراکها
یک captcha حرفهای
با سلام و تشکر.
بعد از آپ گرید کردن پروژه به دات نت 8 سیستم به خوبی لاگین میشه و مشکلی نداره ولی وقتی گزینه Users Manager رو کلیک می کنیم، در سمت سرور در کنترلر UserAccountManagerController همونطور که در عکس زیر قابل مشاهده است IsAuthenticated برای کاربر false و در سمت کلاینت هم با ارور 401 مواجه میشیم. ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.
نظرات مطالب
امن سازی برنامههای ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x - قسمت چهاردهم- آماده شدن برای انتشار برنامه
نسخه دات نت پروژه ای ک در آن از identity server استفاده میشود به 7 ارتقا داده شده است , اما به علت آپدیت پکیج auto mapper به 12.0.1 , خطای The type initializer for 'IdentityServer4.EntityFramework.Mappers.IdentityResourceMappers' threw an exception. در زمان اتصال کلاینتها به آیدنتیتی سرور مشاهده میشود.
ممنون میشم راهنمایی بفرمایید
این پروژه ارتباطی به ASP.NET Core ندارد و مربوط هست به ASP.NET MVC 5. اخیرا یک سری تغییرنام صورت گرفته. ASP.NET 5 و ASP.NET MVC 6 الان هر دو به نام ASP.NET Core 1.0 معرفی شدند. EF 7 هم به نام EF Core 1.0 معرفی شدهاست. پایه اینها NET Core. است که با دات نت اصلی (و متداول) یکی نیست.
نظرات مطالب
راه اندازی وب سایت سریع و سبک با Nancy
همانطور که جناب نصیری گفتند، به این روش که آدرسها را کاربر پسند میکنیم اصطلاحا Url rewriting میگویند. این نوع آدرس دهی باعت خوانا شدن، و همچنین بهتر ایندکس شدن در موتورهای جستجو میشود.
در دات نت پروژه MVC آدرسها را طبق این اصول پیاده میکند و کاربر میتواند قاعده آدرس دهی خود را به صورت یک Route تعریف کند.
در Asp .net سنتی هم کتابخانههای Url Rewriting وجود دارند که برای شما این کار را انجام میدهند. ضمن اینکه خود شما هم با نوشتن HttpModule میتوانید این کار را انجام دهید.
در دات نت پروژه MVC آدرسها را طبق این اصول پیاده میکند و کاربر میتواند قاعده آدرس دهی خود را به صورت یک Route تعریف کند.
در Asp .net سنتی هم کتابخانههای Url Rewriting وجود دارند که برای شما این کار را انجام میدهند. ضمن اینکه خود شما هم با نوشتن HttpModule میتوانید این کار را انجام دهید.
نظرات مطالب
Angular CLI - قسمت سوم - تولید کد
«... شیوهنامهای که به این صورت توسط AngularJS 2.0 اضافه میشود (شیوهنامهی تعریف شدهی داخل یک کامپوننت)، با سایر شیوهنامههای موجود تداخل نخواهد کرد ...»
برای لغو این حالت میتوان از ViewEncapsulation.None استفاده کرد:
- حالت Emulated (حالت پیش فرض): شیوهنامههای HTML، به تمام کامپوننتها اعمال میشوند ولی نه برعکس.
- حالت Native: نه HTML و نه کامپوننتها، بر روی شیوهنامههای یکدیگر تاثیر نمیگذارند.
- حالت None: شیوهنامههای یک کامپوننت به کل برنامه منتشر شده و بر روی آن تاثیری میگذارند.
برای لغو این حالت میتوان از ViewEncapsulation.None استفاده کرد:
@Component({ // ... encapsulation: ViewEncapsulation.None,
- حالت Native: نه HTML و نه کامپوننتها، بر روی شیوهنامههای یکدیگر تاثیر نمیگذارند.
- حالت None: شیوهنامههای یک کامپوننت به کل برنامه منتشر شده و بر روی آن تاثیری میگذارند.