مطالب
ارسال ویدیو بصورت Async توسط Web Api
فریم ورک ASP.NET Web API صرفا برای ساخت سرویس‌های ساده‌ای که می‌شناسیم، نیست و در واقع مدل جدیدی برای برنامه نویسی HTTP است. کارهای بسیار زیادی را می‌توان توسط این فریم ورک انجام داد که در این مقاله به یکی از آنها می‌پردازم. فرض کنید می‌خواهیم یک فایل ویدیو را بصورت Asynchronous به کلاینت ارسال کنیم.

ابتدا پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و قالب آن را MVC + Web API انتخاب کنید.


ابتدا به فایل WebApiConfig.cs در پوشه App_Start مراجعه کنید و مسیر پیش فرض را حذف کنید. برای مسیریابی سرویس‌ها از قابلیت جدید Attribute Routing استفاده خواهیم کرد. فایل مذکور باید مانند لیست زیر باشد.
public static class WebApiConfig
{
    public static void Register(HttpConfiguration config)
    {
        // Web API configuration and services

        // Web API routes
        config.MapHttpAttributeRoutes();
    }
}
حال در مسیر ریشه پروژه، پوشه جدیدی با نام Videos ایجاد کنید و یک فایل ویدیو نمونه بنام sample.mp4 در آن کپی کنید. دقت کنید که فرمت فایل ویدیو در مثال جاری mp4 در نظر گرفته شده اما به سادگی می‌توانید آن را تغییر دهید.
سپس در پوشه Models کلاس جدیدی بنام VideoStream ایجاد کنید. این کلاس مسئول نوشتن داده فایل‌های ویدیویی در OutputStream خواهد بود. کد کامل این کلاس را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.
public class VideoStream
{
    private readonly string _filename;
    private long _contentLength;

    public long FileLength
    {
        get { return _contentLength; }
    }

    public VideoStream(string videoPath)
    {
        _filename = videoPath;
        using (var video = File.Open(_filename, FileMode.Open, FileAccess.Read, FileShare.Read))
        {
            _contentLength = video.Length;
        }
    }

    public async void WriteToStream(Stream outputStream,
        HttpContent content, TransportContext context)
    {
        try
        {
            var buffer = new byte[65536];

            using (var video = File.Open(_filename, FileMode.Open, FileAccess.Read, FileShare.Read))
            {
                var length = (int)video.Length;
                var bytesRead = 1;

                while (length > 0 && bytesRead > 0)
                {
                    bytesRead = video.Read(buffer, 0, Math.Min(length, buffer.Length));
                    await outputStream.WriteAsync(buffer, 0, bytesRead);
                    length -= bytesRead;
                }
            }
        }
        catch (HttpException)
        {
            return;
        }
        finally
        {
            outputStream.Close();
        }
    }
}

شرح کلاس VideoStream
این کلاس ابتدا دو فیلد خصوصی تعریف می‌کند. یکی filename_ که فقط-خواندنی است و نام فایل ویدیو درخواستی را نگهداری می‌کند. و دیگری contentLength_ که سایز فایل ویدیو درخواستی را نگهداری می‌کند.

یک خاصیت عمومی بنام FileLength نیز تعریف شده که مقدار خاصیت contentLength_ را بر می‌گرداند.

متد سازنده این کلاس پارامتری از نوع رشته بنام videoPath را می‌پذیرد که مسیر کامل فایل ویدیوی مورد نظر است. در این متد، متغیر‌های filename_ و contentLength_ مقدار دهی می‌شوند. نکته‌ی قابل توجه در این متد استفاده از پارامتر FileShare.Read است که باعث می‌شود فایل مورد نظر هنگام باز شدن قفل نشود و برای پروسه‌های دیگر قابل دسترسی باشد.

در آخر متد WriteToStream را داریم که مسئول نوشتن داده فایل‌ها به OutputStream است. اول از همه دقت کنید که این متد از کلمه کلیدی async استفاده می‌کند بنابراین بصورت asynchronous اجرا خواهد شد. در بدنه این متد متغیری بنام buffer داریم که یک آرایه بایت با سایز 64KB را تعریف می‌کند. به بیان دیگر اطلاعات فایل‌ها را در پکیج‌های 64 کیلوبایتی برای کلاینت ارسال خواهیم کرد. در ادامه فایل مورد نظر را باز می‌کنیم (مجددا با استفاده از FileShare.Read) و شروع به خواندن اطلاعات آن می‌کنیم. هر 64 کیلوبایت خوانده شده بصورت async در جریان خروجی نوشته می‌شود و تا هنگامی که به آخر فایل نرسیده ایم این روند ادامه پیدا می‌کند.
while (length > 0 && bytesRead > 0)
{
    bytesRead = video.Read(buffer, 0, Math.Min(length, buffer.Length));
    await outputStream.WriteAsync(buffer, 0, bytesRead);
    length -= bytesRead;
}
اگر دقت کنید تمام کد بدنه این متد در یک بلاک try/catch قرار گرفته است. در صورتی که با خطایی از نوع HttpException مواجه شویم (مثلا هنگام قطع شدن کاربر) عملیات متوقف می‌شود و در آخر نیز جریان خروجی (outputStream) بسته خواهد شد. نکته دیگری که باید بدان اشاره کرد این است که کاربر حتی پس از قطع شدن از سرور می‌تواند ویدیو را تا جایی که دریافت کرده مشاهده کند. مثلا ممکن است 10 پکیج از اطلاعات را دریافت کرده باشد و هنگام مشاهده پکیج دوم از سرور قطع شود. در این صورت امکان مشاهده ویدیو تا انتهای پکیج دهم وجود خواهد داشت.

حال که کلاس VideoStream را در اختیار داریم می‌توانیم پروژه را تکمیل کنیم. در پوشه کنترلر‌ها کلاسی بنام VideoControllerبسازید. کد کامل این کلاس را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.
public class VideoController : ApiController
{
    [Route("api/video/{ext}/{fileName}")]
    public HttpResponseMessage Get(string ext, string fileName)
    {
        string videoPath = HostingEnvironment.MapPath(string.Format("~/Videos/{0}.{1}", fileName, ext));
        if (File.Exists(videoPath))
        {
            FileInfo fi = new FileInfo(videoPath);
            var video = new VideoStream(videoPath);

            var response = Request.CreateResponse();

            response.Content = new PushStreamContent((Action<Stream, HttpContent, TransportContext>)video.WriteToStream,
                new MediaTypeHeaderValue("video/" + ext));

            response.Content.Headers.Add("Content-Disposition", "attachment;filename=" + fi.Name.Replace(" ", ""));
            response.Content.Headers.Add("Content-Length", video.FileLength.ToString());

            return response;
        }
        else
        {
            return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);
        }
    }
}

شرح کلاس VideoController
همانطور که می‌بینید مسیر دستیابی به این کنترلر با استفاده از قابلیت Attribute Routing تعریف شده است.

[Route("api/video/{ext}/{fileName}")]
نمونه ای از یک درخواست که به این مسیر نگاشت می‌شود:
api/video/mp4/sample
بنابراین این مسیر فرمت و نام فایل مورد نظر را بدین شکل می‌پذیرد. در نمونه جاری ما فایل sample.mp4 را درخواست کرده ایم.
متد Get این کنترلر دو پارامتر با نام‌های ext و fileName را می‌پذیرد که همان فرمت و نام فایل هستند. سپس با استفاده از کلاس HostingEnvironment سعی می‌کنیم مسیر کامل فایل درخواست شده را بدست آوریم.
string videoPath = HostingEnvironment.MapPath(string.Format("~/Videos/{0}.{1}", fileName, ext));
استفاده از این کلاس با Server.MapPath تفاوتی نمی‌کند. در واقع خود Server.MapPath نهایتا همین کلاس HostingEnvironment را فراخوانی می‌کند. اما در کنترلر‌های Web Api به کلاس Server دسترسی نداریم. همانطور که مشاهده می‌کنید فایل مورد نظر در پوشه Videos جستجو می‌شود، که در ریشه سایت هم قرار دارد. در ادامه اگر فایل درخواست شده وجود داشت وهله جدیدی از کلاس VideoStream می‌سازیم و مسیر کامل فایل را به آن پاس می‌دهیم.
var video = new VideoStream(videoPath);
سپس آبجکت پاسخ را وهله سازی می‌کنیم و با استفاده از کلاس PushStreamContent اطلاعات را به کلاینت می‌فرستیم.
var response = Request.CreateResponse();

response.Content = new PushStreamContent((Action<Stream, HttpContent, TransportContext>)video.WriteToStream, new MediaTypeHeaderValue("video/" + ext));

کلاس PushStreamContent در فضای نام System.Net.Http وجود دارد. همانطور که می‌بینید امضای Action پاس داده شده، با امضای متد WriteToStream در کلاس VideoStream مطابقت دارد.

در آخر دو Header به پاسخ ارسالی اضافه می‌کنیم تا نوع داده ارسالی و سایز آن را مشخص کنیم.
response.Content.Headers.Add("Content-Disposition", "attachment;filename=" + fileName);
response.Content.Headers.Add("Content-Length", video.FileLength.ToString());
افزودن این دو مقدار مهم است. در صورتی که این Header‌‌ها را تعریف نکنید سایز فایل دریافتی و مدت زمان آن نامعلوم خواهد بود که تجربه کاربری خوبی بدست نمی‌دهد. نهایتا هم آبجکت پاسخ را به کلاینت ارسال می‌کنیم. در صورتی هم که فایل مورد نظر در پوشه Videos پیدا نشود پاسخ NotFound را بر می‌گردانیم.
if(File.Exists(videoPath))
{
    // removed for bravity
}
else
{
    return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.NotFound);
}
خوب، برای تست این مکانیزم نیاز به یک کنترلر MVC و یک View داریم. در پوشه کنترلر‌ها کلاسی بنام HomeController ایجاد کنید که با لیست زیر مطابقت داشته باشد.
public class HomeController : Controller
{
    // GET: Home
    public ActionResult Index()
    {
        return View();
    }
}
نمای این متد را بسازید (با کلیک راست روی متد Index و انتخاب گزینه Add View) و کد آن را مطابق لیست زیر تکمیل کنید.
<div>
    <div>
        <video width="480" height="270" controls="controls" preload="auto">
            <source src="/api/video/mp4/sample" type="video/mp4" />
            Your browser does not support the video tag.
        </video>
    </div>
</div>
همانطور که مشاهده می‌کنید یک المنت ویدیو تعریف کرده ایم که خواص طول، عرض و غیره آن نیز مقدار دهی شده اند. زیر تگ source متنی درج شده که در صورت لزوم به کاربر نشان داده می‌شود. گرچه اکثر مرورگرهای مدرن از المنت ویدیو پشتیبانی می‌کنند. تگ سورس فایلی با مشخصات sample.mp4 را درخواست می‌کند و نوع آن را نیز video/mp4 مشخص کرده ایم.

اگر پروژه را اجرا کنید می‌بینید که ویدیو مورد نظر آماده پخش است. برای اینکه ببینید چطور داده‌های ویدیو در قالب پکیج‌های 64 کیلو بایتی دریافت می‌شوند از ابزار مرورگرتان استفاده کنید. مثلا در گوگل کروم F12 را بزنید و به قسمت Network بروید. صفحه را یکبار مجددا بارگذاری کنید تا ارتباطات شبکه مانیتور شود. اگر به المنت sample دقت کنید می‌بینید که با شروع پخش ویدیو پکیج‌های اطلاعات یکی پس از دیگری دریافت می‌شوند و اطلاعات ریز آن را می‌توانید مشاهده کنید.

پروژه نمونه به این مقاله ضمیمه شده است. قابلیت Package Restore فعال شده و برای صرفه جویی در حجم فایل، تمام پکیج‌ها و محتویات پوشه bin حذف شده اند. برای تست بیشتر می‌توانید فایل sample.mp4 را با فایلی حجیم‌تر جایگزین کنید تا نحوه دریافت اطلاعات را با روشی که در بالا بدان اشاره شد مشاهده کنید.

AsyncVideoStreaming.rar  
نظرات مطالب
EF Code First #12
مزیت این روش، استفاده از یک IoC Container برای مدیریت طول عمر DbContext در طول یک درخواست است.
در برنامه‌های وب، کار صرفا به یک کلیک ساده ختم نمی‌شود که در همان لحظه، یک Context آغاز و پایان یابد. در طی یک درخواست وب، قسمتی از صفحه لیست گروه‌ها، قسمتی دیگر لیست نویسندگان، قسمتی دیگر گزارش درصد استفاده از مرورگرها و قسمتی دیگر لیست آخرین مطالب را نمایش می‌دهد. تمام این‌ها هم در طی یک درخواست رخ می‌دهند و هرکدام، ماژول ماژول طراحی شده‌اند و از هم جدا.
اینجا است که ارزش استفاده از قابلیت‌های مدیریت طول عمر IoC containers برای به اشتراک گذاری یک DbContext در طی یک درخواست بهتر مشخص می‌شود. به این ترتیب می‌شود به سرباری کم و سرعتی بالا دست یافت چون مدام به ازای قسمت‌های مختلف برنامه Context ایجاد و تخریب نمی‌شود.
نظرات مطالب
معرفی JSON Web Token
HttpOnly cookies، کوکی هست که توسط اسکریپت‌های یک صفحه قابل خوانده شدن و دسترسی نیست. HTTPS-only cookies همان حالت قبل است منتها صرفا برای آدرس Https سایت ارسال می‌شود و نه برای درخواست‌های Http معمولی آن.
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #20
ممنون از اینکه همیشه جدیدترین تکنولوژی ها رایگان آموزش میدی منم چند تا سایت با mvc ساختم واقعا عالیه از جمله http://efish.farsedu.ir که بیش از 120000 کاربر داره ولی افت سرعتی وجود نداره
نظرات مطالب
دسترسی رایگان به کل مجموعه Pluralsight به مدت 10 روز
HTTPS با Freegate باز میشه. (برای این سایت هم کار می کنه)

بعد از Login دیگه نیازی به Freegate نیست.
http://shawinz.persiangig.com/New%20folder%20(2).rar
من با موفقیت چند تا Course دریافت کردم.
نظرات مطالب
مقایسه ساختاری دو دیتابیس SQL Server
من هم برنامه های زیادی رو تست کردم
برنامه رایگان در این زمینه وب سایت کلور کامپوننت هست:
http://www.clevercomponents.com/downloads/dbcomparer/dbcdownload.asp
البته این برنامه هم اشکالاتی دارد ولی به نظر من که نسخه تیم سوییت رو ندارم خوب بود.
نظرات مطالب
نمایش خودکار آیکون لینک‌های سایت‌های خارجی با استفاده از jQuery
این هم فکر جالبیه.
سایت زیر سرویس مورد نظر شما رو به رایگان ارائه میده:
http://w.googlepreview.com/preview?s=https://www.dntips.ir/

البته در سایتش نوشته که مجاز نیستید بجز در افزونه مورد نظر فایرفاکس ازش استفاده کنید، ولی خوب دیگه، محض اطلاع ;)
مطالب
اجبار به استفاده‌ی از HTTPS در حین توسعه‌ی برنامه‌های ASP.NET Core 2.1
پس از نصب SDK جدید NET Core 2.1. و ایجاد یک برنامه‌ی جدید بر اساس آن توسط دستور«dotnet new mvc» و سپس اجرای آن به کمک دستور «dotnet run»، تصویر جدیدی مشاهده می‌شود:


در نگارش‌های قبلی، پس از اجرای برنامه، صرفا یک سطر زیر نمایش داده می‌شد:
Now listening on: http://localhost:5000
اما اکنون تبدیل شده‌است به دو سطر که اولی HTTPS است و دومی HTTP معمولی:
Now listening on: https://localhost:5001
Now listening on: http://localhost:5000
یعنی برنامه بر روی دو پورت 5000 و یا 5001 قابل دسترسی است. در این حال اگر سعی کنیم برنامه را بر روی پورت 5000 که HTTP معمولی است اجرا کنیم، بلافاصله به خطای امن نبودن دسترسی به سایت و اجرای خودکار برنامه بر روی پورت 5001 خواهیم رسید:


علت هدایت خودکار به آدرس HTTPS، به تغییرات فایل آغازین برنامه بر می‌گردد:
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
    if (env.IsDevelopment())
    {
        app.UseDeveloperExceptionPage();
    }
    else
    {
        app.UseExceptionHandler("/Home/Error");
        app.UseHsts();
    }

    app.UseHttpsRedirection();
در اینجا علاوه بر UseHsts ، تنظیم UseHttpsRedirection نیز به صورت پیش‌فرض قرار داده شده‌اند که سبب ارتقاء و همچنین هدایت خودکار به آدرس HTTPS برنامه می‌شوند. توضیحات بیشتری در مورد Hsts: «فعال‌سازی HSTS در ASP.NET Core» که با میان افزار جدید و توکار Hsts جایگزین می‌شود.
اگر خواستید این شماره‌ی پورت را تغییر دهید، می‌توانید به صورت زیر عمل کنید:
 services.AddHttpsRedirection(options => options.HttpsPort = 5002);
میان افزار جدید UseHsts به مرورگرها فرمان می‌دهد که این سایت را در حالت HTTPS مرور کنند. البته همانطور که مشاهده می‌کنید این مورد فقط برای حالت ارائه‌ی نهایی تنظیم شده‌است و نه حالت استفاده‌ی از برنامه در حالت localhost. جزئیات این میان‌افزار را به صورت زیر نیز می‌توان تنظیم کرد و یا تغییر داد:
services.AddHsts(options =>
{
    options.MaxAge = TimeSpan.FromDays(100);
    options.IncludeSubDomains = true;
    options.Preload = true;
});


اما چرا برنامه در حالت HTTPS قابل مشاهده نیست؟

پس از نصب SDK نگارش جدید NET Core.، یک مجوز SSL توسعه نیز به سیستم عامل اضافه می‌شود:
ASP.NET Core
------------
Successfully installed the ASP.NET Core HTTPS Development Certificate.

برای مشاهده‌ی این مجوز، دستور certmgr.msc را در قسمت run ویندوز وارد کرده و enter کنید:


این مجوز پیش فرض در قسمت «Personal/Certificates» با نام «ASP.NET Core HTTPS development certificate» قابل مشاهده‌است که در حقیقت یک Self Signed Certificate است و به صورت پیش فرض توسط سیستم معتبر و قابل اطمینان شناخته نمی‌شود.
برای اعلام قابل اطمینان بودن این مجوز به سیستم، در همین کنسول مدیریت مجوزها، بر روی این مجوز کلیک راست کرده و آن‌را کپی کنید. سپس آن‌را در مسیر «Trusted Root Certification Authorities/Certificates» قرار دهید (paste کنید).


در این حالت صفحه دیالوگ فوق ظاهر می‌شود. آن‌را تائید کنید تا این مجوز توسعه، به قسمت مجوزهای امن و معتبر سیستم اضافه شود.

روش دوم انجام اینکار، استفاده از دستور زیر است:
dotnet install tool dotnet-dev-certs -g --version 2.1.0-preview1-final
dotnet dev-certs https --trust
دستور اول برنامه‌ی dotnet-dev-certs را نصب می‌کند و دستور دوم آن‌را اجرا کرده و توسط پرچم trust، همان کار کپی و paste ذکر شده‌ی در قسمت قبلی را به صورت خودکار انجام خواهد داد. هرچند صفحه‌ی تائید این نقل و انتقال در اینجا نیز ظاهر می‌شود.


پس از اینکار اگر مرورگر را ریفرش کنید، باز هم همان خطای قبلی نمایش داده می‌شود. برای رفع این مشکل باید یکبار مرورگر را کاملا بسته و مجددا اجرا کنید تا مجوز جدید را دریافت کند:



تنظیمات مخصوص IIS Express برای اجرای برنامه‌های ASP.NET Core 2.1

دستور «dotnet run» از IIS برای اجرا استفاده نمی‌کند و مبتنی بر وب سرور Kestrel است. تنظیمات IIS و IIS Express از فایل Properties\launchSettings.json خوانده می‌شوند که اینبار به صورت زیر تغییر کرده‌است:
{
  "iisSettings": {
    "windowsAuthentication": false,
    "anonymousAuthentication": true,
    "iisExpress": {
      "applicationUrl": "http://localhost:4929",
      "sslPort": 44313
    }
  },
  "profiles": {
    "IIS Express": {
      "commandName": "IISExpress",
      "launchBrowser": true,
      "environmentVariables": {
        "ASPNETCORE_ENVIRONMENT": "Development",
        "ASPNETCORE_HTTPS_PORT": "44313"
      }
    },
    "TestWebApp": {
      "commandName": "Project",
      "launchBrowser": true,
      "environmentVariables": {
        "ASPNETCORE_ENVIRONMENT": "Development",
        "ASPNETCORE_URLS": "https://localhost:5001;http://localhost:5000"
      }
    }
  }
}
در اینجا تنظیمات مربوط به sslPort و همچنین ASPNETCORE_HTTPS_PORT نیز اضافه شده‌اند که IIS Express از آن‌ها استفاده می‌کند.
مطالب
پیاده سازی لایه دسترسی به داده ها توسط EF CodeFirst و Service Layer
چندی پیش یک مجموعه آموزشی کامل تحت عنوان EF CodeFirst توسط آقای نصیری در این سایت قرار داده شد که بسیار کامل و زیبا بود.یک پیاده سازی بر اساس این آموزش‌ها تهیه کردم که می‌توانید از اینجا دریافت نمایید و شامل پروژه‌های زیر می‌باشد:  EFCodeFirst-GenericServices.rar

DomainClasses : شامل کلاس‌های مربوطه جهت نگاشت به جداول پایگاه داده ؛ به علاوه کانفیگ‌های مربوطه می‌باشد.
DataLayer : لایه دسترسی به داده‌ها می‌باشد که شامل اینترفیس IUnitOfWork و یک پیاده سازی از آن در شئی Context می‌باشد.
Service Layer : شامل اینترفیس‌ها و کلاس‌های لایه سرویس می‌باشد.ابتدا اینترفیس‌های مربوطه نوشته شده و سپس پیاده سازی مربوط EF آن در یک پوشه دیگر انجام شده است.لازم به ذکر است که دستورات مربوط به کار با EF به علاوه منطق تجاری برنامه در این لایه قرار می‌گیرند.
CommonLib : یک پروژه جهت نگهداری متدهای عمومی و Helper می‌باشد که اینجا مطلب خاصی ندارد و فقط شامل دو پیاده سازی مربوط به تاریخ شمسی می‌باشد که مهم نیستند! از این پروژه در Domain Class و Data Layer جهت تبدیل تاریخ میلادی به شمسی استفاده شده که می‌شد این کار را با کلاس‌های داخلی دات نت نیز انجام داد و این پروژه را حذف نمود.

تنها تفاوت این پیاده سازی با مطالب موجود در سایت، Generic بودن اینترفیس‌ها و کلاس‌های لایه Service می‌باشد که میزان کد نویسی را کاهش داده است.