نظرات مطالب
مرور چند تجربه کوتاه با Microsoft virtual pc
خسته نباشی. مدتها بود که هیچ وبلاگی مرا هیجانزده نکرده بود ولی از دیدن وبلاگ شما هیجان زده شدم. امیدوارم به راه خود ادامه دهید.
نظرات مطالب
Repository ها روی UnitOfWork ایده خوبی نیستند

1- من دقیقا متوجه نشدم منظور شما از decoupling  اول مقاله چیه؟ منظورتون تفکیک Domain از DAL هست؟ اگر اینطوره چه ربطی به UoW  و انواع پیاده سازی اون داره؟
اگر منظورشما انفکاک بین EFContext و Repository هست، توجه شما رو به این نکته جلب میکنم که StudentRepository  که در اول مقاله آورده شده در حقیقت یک پیاده سازی برپایه EF هست به عبارتی EFStudentRepository اسم مناسب‌تری میتونه باشه. بنابراین تزریق Context با هیچ اصلی مغایر نیست. چرا که این Repository یک پیاده سازی خاص از IStudentRepository است.

2- وجود متد Save در Repository؟ نه تنها قابل قبول نیست که اصلا اگر قرار باشه هر Repository مستقلا Save  رو صدا بزنه که مفهوم Transaction از بین میره یا حداقل سخت میشه بهش رسید.

3- با شما موافقم که Generic Repository ایده خوبی نیست. البته فقط تا اینجا موافقم که این الگو برای Expose کردن Interface یک Repository مناسب نیست. چه بسا Repository هایی که فقط SELECT میکنند. ولی اگر پیاده سازی خاصی از یک Repository مد نظر دارید (مثلا پیاده سازی برپایه EF یا NHibernate) اونوقت دقیقا چیزی که به کمک شما میاد همین Generic Repository  برای جلوگیری از کدهای تکراریه.

4- اصولا Repository برای اینکه منطق برنامه (یا به قول شما منطق تجاری) رو پیاده سازی کنه نیست. در حقیقت لایه ای که استفاده کننده مستقیم از Repository است میداند که چه موقع به چه Repository فرمانهای CRUD بده تا منطق برنامه پیاده سازی بشه.

5- در واقع استفاده از امکانات هر ORM تا حد بینهایتی امکان پذیره به شرطی که ORM و توانمندیهاشو در همون لایه DAL محصور کنید مثلا IQueriable  و Cachable و گرنه Leaky Abstraction به طور خزنده و ساکتی کل برنامه رو مثل سرطان در خودش میکشه.

نهایتا اینکه نمیشه یک پیاده سازی مشکل دار از مفهوم Repository + UoW رو بدون درنظر گرفتن مفاهیم مهمی مثل  Service Layer و Domain Model  نقد کرد و بعدا نتیجه گرفت که این الگوها صحیح نیستند. ضمن اینکه این موضوع بسته به تجربه و نظر هر برنامه نویس و معماری میتونه پیاده سازی خاص خودشو داشته باشه که من شخصا هنوز موارد جالب و جدیدی که یک برنامه نویس باهوش برداشت کرده رو میبینم و نتیجه میگیرم که مفهوم Repository + UoW در بین ماها هنوز به یک تعریف جهانشمول نرسیده.

نظرات مطالب
بررسی متد های یک طرفه در WCF
زمانی که ارتباط بین سرور و کلاینت به هر دلیلی قطع شود یا به بنا به دلایلی طی انجام عملیات سمت سرور Exception رخ دهد، وضعیت ChannelFactory برای آن سرویس به حالت Faulted  تغییر پیدا می‌کند. در نتیجه دیگر امکان استفاده از این کانال ارتباطی میسر نیست و باید یک کانال ارتباطی جدید تهیه نمایید. اما برای اینکه بعد از متوقف سازی عملیات سمت سرور حافظه مصرفی دوباره بازگردانده شود باید از مفهوم UnitOfWork بهره جست البته با مقداری تغییرات برای همگام سازی با درخواست‌های WCF. روش مورد استفاده من به صورت زیر است(با فرض اینکه از EntityFramework به عنوان ORM استفاده میکنید):
» ابتدا یک Extension برای OperationContext تعریف می‌کنیم(با فرض اینکه IDatabaseContext نماینده کلاس DbContext پروژه است):
private class OperationContainerExtension : IExtension<OperationContext>
        {
            public OperationContainerExtension( IDatabaseContext dbContext, string contextKey )
            {
                this.CurrentDbContext = dbContext;
                this.ContextKey = contextKey;
            }

            public IDatabaseContext CurrentDbContext
            {
                get;
                private set;
            }

            public string ContextKey
            {
                get;
                private set;
            }

            public void Attach( OperationContext owner )
            {
            }

            public void Detach( OperationContext owner )
            {
            }
        }
بعد در هنگام نمونه سازی از UnitOfWork در لایه سرویس Extension بالا به OperationContext جاری اضافه خواهد شد(اگر از IOC Container خاصی استفاده می‌کنید باید کد عملیات وهله سازی کلاس UnitOfWork را با کد‌های زیر مزین کنید):
 if ( OperationContext.Current != null )
            {
                OperationContext.Current.Extensions.Add( new OperationContainerExtension( dbContext , CONTEXTKEY ) );
                OperationContext.Current.OperationCompleted += CurrentOperationContext_OperationCompleted;
                 OperationContext.Current.Channel.Faulted += Channel_Faulted; 
             }
می بینید که برای رویداد OperationCompleted و رویداد Fault در Channel نیز کد‌های Dispose کردن UnitOfWork و همچنین DbContext را قرار دادم. به صورت زیر:
void Channel_Faulted( object sender, EventArgs e )
        {
            IDatabaseContext dbContext = GetDbContext();
            if ( dbContext != null )
            {
                dbContext.Dispose();
                GC.Collect();
            }
        }

        private void CurrentOperationContext_OperationCompleted( object sender, EventArgs e )
        {
            IDatabaseContext dbContext = GetDbContext();
            if ( dbContext != null )
            {
                dbContext.Dispose();
                GC.Collect();
            }
        }
اگر به کد‌های بالا دقت کنید متد GetDbContext نوشته شده برای به دست آوردن DbContext جاری در Session مربوطه است. کد آن نیز به صورت زیر می‌باشد
protected override IDatabaseContext GetDbContext()
        {
            if ( OperationContext.Current != null )
            {
                var operationContainerExtension = OperationContext.Current.Extensions.OfType<OperationContainerExtension>().FirstOrDefault( e => e.ContextKey == CONTEXTKEY );
                if ( operationContainerExtension != null )
                {
                    return operationContainerExtension.CurrentDbContext;
                }
                return staticDbContext;
            }
            else
                return staticDbContext;
        }
نکته آخر هم این است که CONTEXTKEY صرفا یک فیلد از نوع string ولی با مقدار Guid برای به دست آوردن Extension مربوطه می‌باشد و تعریف آن در سازنده کلاس خواهد بود.
private string CONTEXTKEY = Guid.NewGuid().ToString();
در این صورت به طور قطع تمام منابع مورد استفاده سرویس‌های سمت سرور بعد از اتمام عملیات یا حتی وقوع هر خطا آزاد خواهند شد. اما اگر NHibernate را به عنوان ORM ترجیح می‌دهید به جای  IDatabaseContext باید از ISession استفاده نمایید.
نظرات مطالب
Identity و مباحث مربوطه (قسمت دوم) نحوه بدست آوردن مقادیر Identity
با تشکر از آقای نصیری و پاسخ مناسبی که ارائه کرده اند
در مورد استفاده از GUID به جای identity باید به یک نکته هم اشاره کنم که در بیشتر مواقع اگر مقدار GUIDی که به ازای یک فیلد UNIQUEIDENTIFIER تنظبم می‌کنید به صورت SEQUNTIAL نباشد باعث Fragment شدن ایندکس خواهد شد.
برای مقایسه بهتر بین  Fragmentation ایندکس مربوط به Identity و GUID به مثال زیر دقت کنید. هر دو مثال فیلد ID خود را به شکل Clustered Index دارند بعد از درج تعدادی رکورد مساوی در دو جدول Fragmentation مربوط به جدولی که دارای GUID است به شدت بالا است که این موضوع باعث کاهش کارایی خواهد شد

USE TEMPDB
GO
IF OBJECT_ID('TABLE_GUID')>0
DROP TABLE TABLE_GUID
GO
CREATE TABLE TABLE_GUID
(
ID UNIQUEIDENTIFIER PRIMARY KEY,
FirstName NVARCHAR(1000),
LastName NVARCHAR(1000)
)
GO
IF OBJECT_ID('TABLE_IDENTITY')>0
DROP TABLE TABLE_IDENTITY
GO
CREATE TABLE TABLE_IDENTITY
(
ID INT IDENTITY PRIMARY KEY,
FirstName NVARCHAR(1000),
LastName NVARCHAR(1000)
)
GO
INSERT INTO TABLE_GUID(ID,FirstName,LastName) VALUES (NEWID(),REPLICATE('FARID*',100),REPLICATE('Taheri*',100))
GO 10000

INSERT INTO TABLE_IDENTITY(FirstName,LastName) VALUES (REPLICATE('FARID*',100),REPLICATE('Taheri*',100))
GO 10000

--Fragmentation بررسی وضعیت 
SELECT * FROM sys.dm_db_index_physical_stats(DB_ID(),OBJECT_ID('TABLE_GUID'),NULL,NULL,'DETAILED')
DBCC SHOWCONTIG(TABLE_GUID)
GO
SELECT * FROM sys.dm_db_index_physical_stats(DB_ID(),OBJECT_ID('TABLE_IDENTITY'),NULL,NULL,'DETAILED')
DBCC SHOWCONTIG(TABLE_IDENTITY)
GO

خوب برای اینکه Fragmentation این نوع جداول را رفع کنید چند راه داریم
1- تولید GUID  به صورت Sequential (لازم می‌دانم اشاره کنم این قابلیت در SQL Server وجود دارد ولی مقدار تولید شده باید به شکل یک Default Constraint باشد که این موضوع نیازمند این است که شما اگر در سورس به این GUID نیاز پیدا کنید مجبور به زدن Select و... شوید. اگر بخواهید در سورس این کار را انجام دهید باید از Extentionهایی که برای اینکار وجود دارند استفاده کنید فکر کنم Nhibernate این حالت رو پشتیبانی کنه در مورد EF دقیقا اطلاع ندارم باید اهل فن نظر بدن)
2- تنظیم مقدار Fillfactor به ازای ایندکس
3-Rebuild و یا Reorganize دوره ای ایندکس
نظرات مطالب
نحوه‌ی نگاشت فیلدهای فرمول در Fluent NHibernate
ببینید، توابع ویژه نمایشی سی شارپ شما، یعنی سمت کلاینت. موضوع بحث فوق سمت سرور بانک اطلاعاتی است. مقادیر در سمت سرور مطابق فرمول شما تشکیل می‌شوند. به آخرین کوئری ذکر شده در مطلب فوق دقت کنید. در حال حاضر فقط SQL Server است که امکان استفاده از توابع دات نتی را هم سمت سرور میسر کرده (از نگارش 2005 به بعد). بنابراین اگر می‌خواهید توابع ویژه‌ای را در همان سمت سرور اعمال کنید که منطق آن مثلا با سی شارپ پیاده سازی شده، باید یک CLR function مخصوص اس کیوال سرور درست کنید. بعد فرمول نگاشت فوق را بر اساس این CLR function تعیین کنید و کار می‌کند. چیزی شبیه به همان آخرین کوئری تشکیل شده را خواهید داشت. خلاصه اینکه به نحوی باید این پیاده سازی دات نتی خودتون رو به سمت سرور ببرید.
اما سمت کلاینت شما هر کاری را می‌‌توانید انجام دهید. برای مثال زمان نمایش اطلاعات در WPF یا سیلورلایت از یک Converter استاندارد آن (با پیاده سازی اینترفیس IValueConverter) در حین Binding استفاده کنید. اگر با ASP.NET Webforms کار می‌کنید حین نمایش اطلاعاتی که هم اکنون در سمت کلاینت مهیا است ، مثلا جهت نمایش در یک GridView یا موارد مشابه شما خواهید داشت myFunc(Eval("field")) و شبیه به این که myFunc باید در کدبیهایند شما پیاده سازی شود. در سایر فناوری‌ها که می‌تواند شامل موارد قبل هم باشند، نهایتا شما یک لیست دریافتی از سرور را دارید، یک حلقه با LINQ یا حالت معمولی تشکیل شده و مقادیر مدل مورد نظر ویرایش می‌شوند تا جهت نمایش مناسب شوند.
تمام این‌ها در حالتی است که قصد شما فقط و فقط تغییر نحوه‌ی نمایش است. به عبارتی الان کل دیتای فیلتر شده سمت کاربر مهیا است. شما می‌خواهید به آن شکل دهید.

حالت دیگر (حالت غیر نمایشی و استفاده در کوئری‌ها):
اگر با LINQ کمی بیشتر از اطلاعات موجود در وب کار کرده باشید احتمالا به این سوال رسیده‌اید که آیا می‌شود متد سفارشی خودمان را هم حین تهیه کوئری‌هایی از این دست استفاده کنیم؟ چون فقط یک سری extension method مشخص بیشتر وجود ندارند. اگر من extension method سفارشی خودم را تهیه کردم چطور؟
این سوال دو پاسخ دارد:
- متدهای سفارشی شما حتما روی کل اطلاعات دریافتی از سرور کار می‌کنند؛ اما بهینه نیستند. چون برای مثال myFunc سی شارپ من معادل SQL ایی ندارد که بتوانم مستقیما آن‌را سمت سرور اجرا کنم. چون نهایتا LINQ to NHibernate باید به SQL یا T-SQL ترجمه شود. به همین جهت مجبورم کل اطلاعات را دریافت کنم، مثلا 100 هزار رکورد، حالا که اشیاء دات نتی من تشکیل و کامل شده، متد سفارشی LINQ خودم را بر روی این‌ها اجرا می‌کنم. این روش کار می‌کنه ولی از لحاظ کارآیی فاجعه است.
- روش دیگر: در NH 3.0 این امکان وجود دارد ... بسط پروایدر LINQ آن با صور مختلف. که اگر وقت شد یک مطلب کامل در مورد آن خواهم نوشت.
مطالب
تبدیل فایل‌های pfx به snk
مرسوم است و توصیه شده است که جهت ارائه کتابخانه‌های دات نتی خود از امضای دیجیتال استفاده کنید. VS.NET برای این منظور در برگه signing خواص یک پروژه، چنین امکانی را به صورت توکار ارائه می‌دهد.
حال اگر بخواهیم همین پروژه را به صورت سورس باز ارائه دهیم، استفاده کنندگان نهایی به مشکل برخواهند خورد؛ زیرا فایل pfx حاصل، توسط کلمه عبور محافظت می‌شود و در سایر سیستم‌ها بدون درنظر گرفتن این ملاحظات قابل استفاده نخواهد بود.
معادل فایل‌های pfx، فایلهایی هستند با پسوند snk که تنها تفاوت مهم آن‌ها با فایل‌های pfx، عدم محافظت توسط کلمه عبور است و ... برای کارهای خصوصا سورس باز انتخاب مناسبی به شمار می‌روند. اگر دقت کنید، اکثر پروژه‌های سورس باز دات نتی موجود در وب (مانند NHibernate، لوسین، iTextSharp و غیره) از فایل‌های snk برای اضافه کردن امضای دیجیتال به کتابخانه نهایی تولیدی استفاده می‌کنند و نه فایل‌های pfx محافظت شده.
در اینجا اگر فایل pfx ایی دارید و می‌خواهید معادل snk آن‌را تولید کنید، قطعه کد زیر چنین امکانی را مهیا می‌سازد:
using System.IO;
using System.Security.Cryptography;
using System.Security.Cryptography.X509Certificates;

namespace PfxToSnk
{
    class Program
    {
        /// <summary>
        /// Converts .pfx file to .snk file.
        /// </summary>
        /// <param name="pfxData">.pfx file data.</param>
        /// <param name="pfxPassword">.pfx file password.</param>
        /// <returns>.snk file data.</returns>
        public static byte[] Pfx2Snk(byte[] pfxData, string pfxPassword)
        {
            var cert = new X509Certificate2(pfxData, pfxPassword, X509KeyStorageFlags.Exportable);
            var privateKey = (RSACryptoServiceProvider)cert.PrivateKey;
            return privateKey.ExportCspBlob(true);
        }

        static void Main(string[] args)
        {
            var pfxFileData = File.ReadAllBytes(@"D:\Key.pfx");
            var snkFileData = Pfx2Snk(pfxFileData, "my-pass");
            File.WriteAllBytes(@"D:\Key.snk", snkFileData);
        }
    }
}
 
نظرات مطالب
EF Code First #12
با عرض سلام و خسته نباشید
من از روش ذکر شده در اجرای یک پروژه استفاده کردم و خیلی مفید بود.
به همین خاطر روش‌های مشابه رو سرچ کردم و به دو تا لینک زیر رسیدم :
میخواستم ببینم که آیا این‌ها الگوی واحد کار رو نقض میکنن همونطور که گفته بودید یا خیر؟
و اینکه بین این دو کدوم روش بهتر هست؟ (در صورت عدم نقض الگوی واحد کار)
با تشکر
نظرات مطالب
چک لیست ارتقاء به HTTPS مخصوص یک برنامه‌ی ASP.NET MVC 5x
روشی برای بهبود رتبه‌ی سرور در سایت ssllabs
سایت ssllabs سرور شما را جهت یافتن مشکلات SSL اسکن می‌کند. تعداد زیادی از الگوریتم‌های رمزنگاری مرتبط با SSL تا به امروز منسوخ شده‌اند و باید از سیستم حذف شوند. برای بالابردن رتبه‌ی سرور در این حالت، اسکریپت پاورشل Setup your IIS for SSL Perfect Forward Secrecy and TLS را بر روی سرور اجرا کرده و سپس یکبار کل سرور را ری‌استارت کنید.
بازخوردهای دوره
پیاده سازی دکمه «بیشتر» یا «اسکرول نامحدود» به کمک jQuery در ASP.NET MVC
با تشکر از مطالب آموزشی شما در تمامی زمینه‌های برنامه نویسی آیا امکان دارد یک کانال ارتباطی با خود معرفی نمایید تا در مواقع لازم با شما مشورت کنیم؟
اشتراک‌ها
سری ساخت یک موبایل App با Maui

در این سری آموزشی، مراحل ساخت یک برنامه موبایلی جهت جستجو و نمایش ویدیو به کمک سرویس‌های یوتیوب با Maui آموزش داده می‌شود.

سری ساخت یک موبایل App با Maui