مطالب
چند نکته کوتاه و عمومی در مورد قبل و بعد از نصب ویندوز 7

- فایل ISO ایی که از سایت‌های این دور و اطراف قابل دریافت است، یک DVD از نوع bootable به شما ارائه نخواهد داد. بنابراین نیاز است تا این قابلیت را فراهم کرد. خود مایکروسافت برنامه سورس بازی را در آدرس زیر جهت تهیه یک bootable DVD یا حتی bootable flash drive از روی فایل ISO دریافت شده ارائه داده است:


- نیاز است تا کلیه افزونه‌ها، کلمات عبور ذخیره شده و غیره‌ی فایرفاکس را بتوان به سیستم جدید انتقال داد. ابزار رایگان و سورس باز MozBackup این‌کار را به بهترین نحو ممکن میسر می‌سازد: +

- پس از نصب، نیاز به صفحه کلید فارسی مرغوب می‌باشد : + و +

- پس از نصب ویندوز 7 ، درایو ویندوز قبلی موجود شما ناپدید شده است! نحوه‌ی رفع مشکل : +

- هر چند در پیدا کردن درایورها از اینترنت مشکلی ندارد، اما بد نیست یکبار هم سیستم را با ابزار رایگانی جهت به روز بودن درایورها بررسی کرد: +

- اگر هنگام کار با Virtual PC مایکروسافت هنگام اتصال به VPN با خطای 721 متوقف شدید، نگران نباشید. با انتخاب گزینه‌ی run as admin این مشکل برطرف می‌شود.

- تنظیم DNS جدید گوگل نیز توصیه می‌شود: +

و یک گجت تقویم فارسی هم کفایت می‌کند : + و یا +

مطالب
کوئری نویسی در EF Core - قسمت پنجم - اعمال تجمعی - بخش اول
امکان انجام محاسبات تجمعی، یکی از مواردی است که قدرت بانک‌های اطلاعاتی رابطه‌ای را نمایش می‌دهد. توسط این نوع کوئری‌ها از محدوده‌ی CRUD (ثبت/ویرایش/به روز رسانی) خارج شده و وارد دنیای تصمیم‌گیری‌ها می‌شویم. تعداد مثال‌های اعمال تجمعی این سری قابل توجه‌است. به همین جهت در دو قسمت ارائه می‌شوند.


مثال 1: چه تعداد امکانات، توسط این مجموعه ارائه می‌شود؟
var count = context.Facilities.Count();
برای شمارش ساده‌ی تعداد ردیف‌های یک کوئری، از متد Count استفاده می‌شود که به صورت زیر ترجمه خواهد شد:



مثال 2: چه تعداد امکانات گران قیمتی توسط این مجموعه ارائه می‌شود؟
می‌خواهیم تعداد امکاناتی را بیابیم که guestcost آن‌ها بزرگتر یا مساوی 10 است.
var count = context.Facilities.Count(x => x.GuestCost >= 10);
این گزارش نسبت به مثال قبلی، یک Where را بیشتر دارد که می‌توان این شرط را در همان متد Count نیز ذکر کرد؛ با این خروجی نهایی:



مثال 3: هر کاربر چه تعدادی کاربر دیگری را توصیه کرده‌است؟
خروجی این گزارش بر اساس recommendedby و count باشد و مرتب شده‌ی بر اساس ID افراد.
var members = context.Members
                        .Where(member => member.RecommendedBy != null)
                        .GroupBy(member => member.RecommendedBy)
                        .Select(group => new
                        {
                            RecommendedBy = group.Key,
                            Count = group.Count()
                        })
                        .OrderBy(result => result.RecommendedBy)
                        .ToList();
در دو مثال قبل، تنها یک حاصل عددی را از گزارشات دریافت کردیم. اما در اینجا نیاز است به ازای هر شخص، تعداد توصیه شده‌های او محاسبه شوند. به همین جهت نیاز است اطلاعات را به ازای هر شخص مجزا، گروه بندی کرد و سپس متد Count را بر روی این گروه ویژه اعمال نمود و همینطور برای مابقی گروه‌ها. در اینجا GroupBy بر روی خاصیت RecommendedBy انجام شده‌است. این خاصیت در Select بعدی، همان group.Key استفاده شده‌است.



مثال 4: تعداد slots رزرو شد‌ه‌ی به ازای هر کدام از امکانات موجود را نمایش دهید.
جهت یادآوری از قسمت اول: «هر رزرو کردن مکان و امکاناتی در این مجموعه، «نیم ساعته» است. بنابراین Slots در اینجا به معنای تعداد نیم ساعت‌های رزرو کردن یک مکان خاص است؛ که به آن «half hour slots» نیز گفته می‌شود و زمان شروع این رزرو نیز ثبت می‌شود.»
خروجی این گزارش بر اساس facid و Total Slots باشد و مرتب شده‌ی بر اساس ID هر امکان موجود.
var facilities = context.Bookings
                                    .GroupBy(booking => booking.FacId)
                                    .Select(group => new
                                    {
                                        FacId = group.Key,
                                        TotalSlots = group.Sum(booking => booking.Slots)
                                    })
                                    .OrderBy(result => result.FacId)
                                    .ToList();
در این گزارش بجای استفاده از متد Count، از متد Sum استفاده شده‌است. چون می‌خواهیم جمع slots را به ازای هر امکان موجود محاسبه کنیم، ابتدا گروه‌های مجزای این امکانات را تشکیل می‌دهیم و سپس Sum را به هر گروهی، به صورت مجزایی اعمال می‌کنیم. در اینجا group.Key دقیقا همان booking.FacId است و در متد Sum، امکان دسترسی به خواص booking نیز وجود دارد.



مثال 5: تعداد slots رزرو شد‌ه‌ی در ماه September 2012 را به ازای هر کدام از امکانات موجود، نمایش دهید.
خروجی این گزارش بر اساس facid و Total Slots باشد و مرتب شده‌ی بر اساس ID تعداد slots.
var date1 = new DateTime(2012, 09, 01);
var date2 = new DateTime(2012, 10, 01);

var facilities = context.Bookings
                                    .Where(booking => booking.StartTime >= date1
                                                        && booking.StartTime < date2)
                                    .GroupBy(booking => booking.FacId)
                                    .Select(group => new
                                    {
                                        FacId = group.Key,
                                        TotalSlots = group.Sum(booking => booking.Slots)
                                    })
                                    .OrderBy(result => result.TotalSlots)
                                    .ToList();
این گزارش تنها یک قسمت Where را نسبت به گزارش قبلی بیشتر دارد و این Where باید دقیقا پیش‌از گروه بندی اطلاعات اعمال شود. به عبارتی ابتدا باید ردیف‌های اصلی گزارش مشخص باشند تا بتوان آن‌ها را گروه بندی کرد.



مثال 6: محاسبه کنید در سال 2012 و به ازای هر ماه مجزای آن، چه تعداد slots رزرو شده‌اند.
خروجی این گزارش بر اساس facid, month, Total Slots باشد و مرتب شده‌ی بر اساس ID و شماره‌ی ماه.
var date1 = new DateTime(2012, 01, 01);
var date2 = new DateTime(2013, 01, 01);

var facilities = context.Bookings
                                    .Where(booking => booking.StartTime >= date1
                                                        && booking.StartTime < date2)
                                    .GroupBy(booking => new { booking.FacId, booking.StartTime.Month })
                                    .Select(group => new
                                    {
                                        group.Key.FacId,
                                        group.Key.Month,
                                        TotalSlots = group.Sum(booking => booking.Slots)
                                    })
                                    .OrderBy(result => result.FacId)
                                        .ThenBy(result => result.Month)
                                    .ToList();
دو نکته‌ی جدید در این گزارش نسبت به مثال‌های قبلی وجود دارند:
الف) می‌توان گروه بندی را بر روی بیش از یک ستون اعمال کرد. در این حالت در Select بعدی، group.Key به کل شیء گروه بندی شده‌، اشاره می‌کند.
ب) روش انتخاب ماه میلادی از یک خاصیت DateTime و گروه بندی بر اساس آن

که به صورت زیر ترجمه می‌شود:



مثال 7: چه تعداد کاربر مجموعه، حداقل یکبار امکاناتی را رزرو کرده‌اند؟

var count = context.Bookings.Select(booking => booking.MemId).Distinct().Count();
هدف از این گزارش، رسیدن به COUNT DISTINCT است.
- (*)COUNT یعنی بازگشت تعداد ردیف‌های نهایی گزارش.
- COUNT(address) یعنی بازگشت تعداد آدرس‌های غیرنال، در کل ردیف‌های نهایی گزارش.
- COUNT(DISTINCT address) یعنی بازگشت تعداد آدرس‌های غیرمشابه در کل ردیف‌های نهایی گزارش.

  COUNT DISTINCT را EF-Core به صورت ترکیبی از یک sub-query ترجمه می‌کند:



مثال 8: امکاناتی را لیست کنید که بیش از 1000 slots رزرو شده دارند.
خروجی این گزارش بر اساس facid و Total Slots باشد و مرتب شده‌ی بر اساس ID هر امکان موجود.
var facilities = context.Bookings
                                    .GroupBy(booking => booking.FacId)
                                    .Select(group => new
                                    {
                                        FacId = group.Key,
                                        TotalSlots = group.Sum(booking => booking.Slots)
                                    })
                                    .Where(result => result.TotalSlots > 1000)
                                    .OrderBy(result => result.FacId)
                                    .ToList();
در مثال‌های قبل، از Where جهت تشکیل تعداد ردیف‌های اصلی گزارش و سپس گروه بندی آن‌ها استفاده کردیم. در اینجا می‌خواهیم Where را بر روی نتیجه‌ی حاصل از گروه بندی اعمال کنیم. در کوئری LINQ فوق، خواص قابل دسترسی پس از Select نهایی، همان‌هایی هستند که توسط آن ارائه می‌شوند. این نوع Whereها در SQL حاصل به Having ترجمه خواهند شد:



مثال 9: میزان فروش کل هر امکان موجود را محاسبه کنید.
خروجی این گزارش بر اساس name, revenue باشد و مرتب شده‌ی بر اساس میزان فروش. بخاطر داشته باشید که میزان فروش کاربران ثبت نام شده با کاربران مهمان یکی نیست.
 var facilities =
                            context.Bookings.Select(booking =>
                                new
                                {
                                    booking.Facility.Name,
                                    Revenue = booking.MemId == 0 ?
                                            booking.Slots * booking.Facility.GuestCost
                                            : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost
                                })
                                .GroupBy(b => b.Name)
                                .Select(group => new
                                {
                                    Name = group.Key,
                                    TotalRevenue = group.Sum(b => b.Revenue)
                                })
                                .OrderBy(result => result.TotalRevenue)
                                .ToList();
همانند تمام گروه بندی‌ها، ابتدا باید ردیف‌های اصلی گزارش را تشکیل داد و سپس بر روی آن‌ها گروه بندی نهایی را اعمال نمود. به همین جهت در ابتدا خاصیت محاسباتی Revenue را بر اساس کاربران مهمان با ID مساوی صفر و کاربران اصلی مجموعه، تشکیل داده و گروه بندی را به نام هر مجموعه اعمال می‌کنیم. سپس جمع Revenue محاسبه شده را به ازای هر گروه محاسبه کرده و نتیجه را بازگشت می‌دهیم.



مثال 10: کدامیک از امکانات موجود، میزان فروشی کمتر از 1000 داشته‌اند؟
خروجی این گزارش بر اساس name, revenue باشد و مرتب شده‌ی بر اساس میزان فروش. بخاطر داشته باشید که میزان فروش کاربران ثبت نام شده با کاربران مهمان یکی نیست.
var facilities =
                            context.Bookings.Select(booking =>
                                new
                                {
                                    booking.Facility.Name,
                                    Revenue = booking.MemId == 0 ?
                                            booking.Slots * booking.Facility.GuestCost
                                            : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost
                                })
                                .GroupBy(b => b.Name)
                                .Select(group => new
                                {
                                    Name = group.Key,
                                    TotalRevenue = group.Sum(b => b.Revenue)
                                })
                                .Where(result => result.TotalRevenue < 1000)
                                .OrderBy(result => result.TotalRevenue)
                                .ToList();
این مورد نیز همانند گزارش 9 است که یک Where به نتیجه‌ی حاصل از آن اعمال شده که در خروجی نهایی به Having ترجمه می‌شود:



مثال 11: کدامیک از امکانات موجود، بیشترین slots رزرو شده را دارد؟

var item = context.Bookings
                                    .GroupBy(booking => booking.FacId)
                                    .Select(group => new
                                    {
                                        FacId = group.Key,
                                        TotalSlots = group.Sum(booking => booking.Slots)
                                    })
                                    .OrderByDescending(result => result.TotalSlots)
                                    .FirstOrDefault();
ساده‌ترین روش حل این مساله، گروه بندی اطلاعات بر اساس هر امکان موجود و سپس محاسبه‌ی TotalSlots هرکدام، به صورت مجزایی است. در ادامه ردیف‌های حاصل را بر اساس TotalSlots محاسبه شده، به صورت نزولی مرتب می‌کنیم. اولین ردیفی که در بالای گزارش قرار می‌گیرد همان FacId ای است که بیشترین TotalSlots را دارد.



کدهای کامل این قسمت را در اینجا می‌توانید مشاهده کنید.
نظرات مطالب
معرفی افزونه CAT.NET
سلام آقای نصیری .
من این افزونه را نصب کردم . ولی بعد از نصب دیگر ویژوال استدیو باز نشدو بعد پنجره گزارش به مایکروسافت آمد و من دکمه Dont'Send را زدم و ویژوال بسته شد . میشه مشکل من را حل کنید . من از Vs 2008 استفاده میکنم و نسخه 32 بیتی را گرفتم .
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #11
- روش شما هم خوبه.
- یک روش متداول دیگر، ذخیره سازی تاریخ شمسی و میلادی با هم هست در یک جدول. این روش سازگاری بهتری با کوئری‌های datetime توکار بانک‌های اطلاعاتی داره. اما ... این کوئر‌ی‌ها یکجا مشکل پیدا می‌کنند و آن هم گروه بندی بر اساس ماه‌های شمسی است که تطابقی با ماه‌های میلادی ندارند و اگر قرار باشد برای آن کوئری ویژه‌ای بر اساس datetime میلادی نوشت، به کوئری بسیار پیچیده و کندی خواهیم رسید. اما گروه بندی بر اساس ماه‌های مقادیر فیلد شمسی ذخیره شده بسیار سریع است (مثلا تهیه گزارش لیست خلاصه جمع حقوقی تمامی کارکنان در یکسال، گروه بندی شده بر اساس ماه‌های شمسی؛ ... آن‌هم فقط با نوشتن یک کوئری ساده و نه بیشتر).
- روش دیگر نوشتن یک TextBoxFor سفارشی است که تاریخ میلادی دریافت کند و شمسی نمایش دهد. بعد از ترکیب Model binder فوق استفاده شود برای دریافت مقدار نهایی آن.
نظرات مطالب
نحوه ایجاد یک گزارش فاکتور فروش توسط PdfReport
- فونتی که در قسمت DefaultFonts تعریف می‌شود (که در اینجا متدهای تنظیم اندازه و رنگ نیز وجود دارند) در حقیقت فونت اصلی جدول گزارش است. اگر هدر و فوتر، فونتی رو معرفی نکنه، این فونت برای آن‌ها هم استفاده خواهد شد (در حالت‌های DefaultFooter و DefaultHeader). اما می‌شود هدر و فوتر سفارشی هم تعریف کرد؛ با هر نوع طراحی و هر نوع فونت دلخواهی که صلاح می‌دونید (مراجعه کنید به مثال InlineProvidersمجموعه مثال‌ها، که در آن خاصیت PdfFont مستقل هم وجود دارد).
- به علاوه در اینجا حتی می‌شود بنابر شرایط و مقادیر سلول‌ها، فونت و رنگ خاصی را به مقادیر یک سلول اعمال کرد. نمونه‌اش در مثال CustomCellTemplate وجود دارد.
- در این حالت‌های خاص باید IPdfFont را پیاده سازی کنید. یک نمونه پروایدر ساده ساز در اینجا به نام کلاس GenericFontProvider برای اینکار تدارک دیده شده. مثالی در این مورد: InjectCustomRows جهت مقدار دهی CellBasicProperties.
نظرات مطالب
سفارشی سازی Header و Footer در PdfReport
سلام
من نیاز دارم تا در Page Header و Group Header از قالب تهیه شده توسط Open Office استفاده کنم. قالب هایی که تهیه شدن، یه سری فیلد دارن که موقع ساخت گزارش باید پر بشن.
چطور باید فیلدهای موجود در قالب رو بعد از لود مقدار دهی کرد؟
مطالب
همه چیز در مورد CLR : قسمت اول
در حال حاضر من کتاب CLR Via Csharp ویرایش چهارم نوشته آقای جفری ریچر را مطالعه می‌کنم و نه قسمت از این مقالات، از بخش اول فصل اول آن به پایان رسیده که همگی آن‌ها را تا 9 روز آینده منتشر خواهم کرد. البته سعی شده که مقالات ترجمه صرف نباشند و منابع دیگری هم در کنار آن استفاده شده است. بعضی موارد را هم لینک کرده‌ام. تمام سعی خود را می‌کنم تا ادامه کتاب هم به مرور به طور مرتب ترجمه شود؛ تا شاید نسخه‌ی تقریبا کاملی از این کتاب را به زبان فارسی در اختیار داشته باشیم.
بعد از اینکه برنامه را تحلیل کردید و نیازمندی‌های یک برنامه را شناسایی کردید، وقت آن است که زبان برنامه نویسی خود را انتخاب کنید. هر زبان ویژگی‌های خاص و منحصر به فرد خود را دارد و این ممکن هست انتخاب شما را سخت کند. برای مثال شما در زبان‌های ++unmanaged C/C، کنترل بسیار زیادی روی امور سیستمی از قبیل حافظه و تردها دارید و به هر روشی که می‌خواهید می‌توانید آن‌ها را پیکربندی کنید. در زبان‌هایی چون Visual basic قدیم و مشابه‌های آن عموما اینگونه بود که طراحی یک اپلیکیشن از رابط کاربری گرفته تا اتصال به دیتابیس و اشیاء COM در آن ساده باشد؛ ولی در زبان‌های CLR چطور؟

در زبان‌های CLR شما دیگر وقت خود را به موضوعاتی چون مدیریت حافظه، هماهنگ سازی تردها و مباحث امنیتی و صدور استثناء در سطوح پایین‌تر نمی‌دهید و فرقی هم نمی‌کند که از چه زبانی استفاده می‌کنید. بلکه CLR هست که این امور را انجام می‌دهد و این مورد بین تمامی زبان‌های CLR مشترک است. برای مثال کاربری که قرار است در زمان اجرا استثنا‌ءها را صادر کند، در واقع مهم نیست که از چه زبانی برای آن استفاده می‌کند. بلکه آن CLR است که مدیریت آن را به عهده دارد و روال کار CLR برای همه زبان‌ها یکی است. پس این سوال پیش می‌آید که وقتی مبنا و زیر پایه‌ی همه زبان‌های CLR یکی است، چرا تعدد زبان دیده می‌شود و مزیت هر کدام بر دیگری چیست؟ اولین مورد syntax آن است. هر کاربر رو به چه زبانی کشیده می‌شود و شاید تجربه‌ی سابق در قدیم با یک برنامه‌ی مشابه بوده است که همچنان همان رویه سابق را ادامه می‌دهد و یا اینکه نحوه‌ی تحلیل و آنالیز کردن کدهای آن زبان است که کاربر را به سمت خود جذب کرده است. گاهی اوقات بعضی از زبان‌ها با تمرکز در انجام بعضی از کارها چون امور مالی یا ریاضیات، موارد فنی و ... باعث جذب کاربران آن گروه کاری به سمت خود می‌شوند. البته بعدا در آینده متوجه می‌شویم که بسیاری از زبان‌ها مثل سی شارپ و ویژوال بیسیک هر کدام قسمتی از امکانات CLR را پوشش می‌دهند نه تمام آن را.

زبان‌های CLR چگونه کار می‌کنند؟
در اولین گام بعد از نوشتن برنامه، کامپایلر آن زبان دست به کار شده و برنامه را برای شما کامپایل می‌کند. ولی اگر تصور می‌کنید که برنامه را به کد ماشین تبدیل می‌کند و از آن یک فایل اجرایی می‌سازد، سخت در اشتباه هستید. کامپایلر هر زبان  CLR، کد‌ها را به یک زبان میانی Intermediate Language به اختصار IL تبدیل می‌کند. فرقی نمی‌کند چه زبانی کار کرده‌اید، کد شما تبدیل شده است به یک زبان میانی مشترک. CLR نمی‌تواند برای تک تک زبان‌های شما یک مفسر داشته باشد. در واقع هر کمپایلر قواعد زبان خود را شناخته و آن را به یک زبان مشترک تبدیل می‌سازد و حالا CLR می‌تواند حرف تمامی زبان‌ها را بفهمد. به فایل ساخته شده  managed module گویند و به زبان‌هایی که از این قواعد پیروی نمی‌کنند unmanaged گفته می‌شود؛ مثل زبان سی ++ که در دات نت هم managed و هم unmanaged داریم که اولی بدون فریم ورک دات نت کار می‌کند و مستقیما به کد ماشین تبدیل می‌شود و دومی نیاز به فریم ورک دات نت داشته و به زبان میانی کامپایل می‌شود. جدول زیر نشان می‌دهد که کد همه‌ی زبان‌ها تبدیل به یک نوع شده است.


 
فایل هایی که ساخته می‌شوند بر دو نوع هستند؛ یا بر اساس استاندارد windows Portable Executable 32bits برای سیستم‌های 32 بیتی و 64 بیتی هستند و یا بر اساس windows Portable Executable 64bits مختص سیستم‌های 64 بیتی هستند که به ترتیب PE32 و +PE32 نامیده می‌شوند که CLR بر اساس این اطلاعات آن‌ها را به کد اجرایی تبدیل می‌کند. زبان‌های CLR همیشه این مزیت را داشته‌اند که اصول امنیتی چون DEP یا Data Execution Prevention و همچنین ASLR یا Address Space Layout Randomization در آن‌ها لحاظ شده باشد.
نظرات اشتراک‌ها
مقاله ای از Stephen Walther (عدم استفاده از لینک Delete در ویووها در MVC)
تذکر این نکته در دوره MVC سایت جلسه دهم :
یک نکته امنیتی:
همیشه متدهای Delete خود را به HttpPost محدود کنید. به این علت که ممکن است در طی مثلا یک ایمیل، آدرسی به شکل http://localhost/blog/delete/10 برای شما ارسال شود و همچنین سشن کار با قسمت مدیریتی بلاگ شما نیز در همان حال فعال باشد. URL ایی به این شکل، در حالت پیش فرض، محدودیت اجرایی HttpGet را دارد. بنابراین احتمال اجرا شدن آن بالا است. اما زمانیکه متد delete را به HttpPost محدود کردید، دیگر این نوع حملات جواب نخواهند داد و حتما نیاز خواهد بود تا اطلاعاتی به سرور Post شود و نه یک Get ساده (مثلا کلیک بر روی یک لینک معمولی)، کار حذف را انجام دهد. 
نظرات اشتراک‌ها
RIA Services و پشتیبانی از EntityFramework 5.0.0
چون داخل مرورگر کاربر اجرا می‌شود و یک فناوری سمت سرور نیست؛ دقیقا مانند جاوا اسکریپت است. فناوری‌های سمت کلاینت هم محصور هستند به sandbox امنیتی مرورگرها و امکان تعامل آنچنانی با سیستم کاربر ندارند (هرچند حالت‌های خارج از مرورگر و با دسترسی بالای آن هم وجود دارد اما نه در حالت پیش فرض و نه باز هم با دسترسی خیلی بالا). همچنین برنامه‌های سیلورلایت، برنامه‌های N-Tier واقعی هستند. از این جهت که برنامه مصرف کننده اطلاعات سرور یا همان برنامه سیلورلایت، روی سروری که دیتابیس و وب سرور قرار دارند، اجرا نمی‌شود. به علاوه قرار نبوده از روز اول (و دیگر هم به نظر قرار نیست) که حجم دریافتی سیلورلایت بالا باشد. به همین جهت حاوی بسیاری از کلاس‌های دات نت نیست و انتقال کدهای خیلی از کتابخانه‌های حجیم با وابستگی‌های زیاد به اجزای مختلف دات نت، به آن ساده نخواهد بود.