مطالب
صفحه کلید مجازی برای ورود اطلاعات
همانگونه که اطلاع دارید یکی از روش‌های سرقت اطلاعات استفاده از نرم افزارهای جاسوس صفحه کلید (Key Logger) است، البته ثبت کلید‌های فشرده شده می‌تواند توسط سخت افزارهایی که سر راه سوکت صفحه کلید و کیس قرار می‌گیره، انجام بشه. در صورتی که چنین سخت افزاری (مخصوصا در کافی نت‌ها) روی کامپیوتر کاربر نصب باشه، یا توسط ویروس و بدافزارها اینگونه نرم‌افزارهایی روی سیستم کاربر قرار بگیره هر کلیدی که توسط کاربر روی صفحه کلید فشرده میشه توسط اینها ثبت شده و در موقع مناسب برای فرد سازنده به طریقی (ایمیل یا ارتباط از طریق برنامه‌های مبتنی بر سوکت) حتی بسیاری از این برنامه‌ها پا را فراتر گذاشته و عنوان پنجره ای که کلیدها در آن فشرده شده نیز ثبت می‌شود (توسط توابع API ویندوز- البته اگر دوستان مایل باشن و از نظر مدیریت سایت ایرادی نداشته باشه، نحوه طراحی این نوع برنامه‌های جاسوس سخت افزار، صفحه کلید، یا ماوس آموزش می‌دم توی همین سایت)، حال برای امنیت برنامه‌های تحت وب یا ویندوز چگونه می‌توان در زمان ورود اطلاعات حساس مانند کلمه عبور یا شماره کارت اعتباری این امنیت را برای کاربر ایجاد کرد که داده‌هایش توسط این سخت افزارها یا بدافزار‌ها جایی ثبت نشود؟
بله، حدس شما درست است استفاده از صفحه کلیدهای مجازی میشه گفت یکی از بهترین راه‌های ممکن هست، چون در این روش‌ها کلید به صورت سخت افزاری فشرده نمی‌شود (کلید فشرده شده به صف پیام‌های ویندوز نمی‌رود) در نتیجه نرم افزار‌ها یا سخت افزارهای جاسوس نمی‌توانند این اطلاعات را ثبت کنند. و کاربر با خیال راحت می‌تواند داده‌های خود را وارد نمایند (تاکید می‌کنم این روش فقط جلو این نرم افزارها یا سخت افزارها را می‌گیرد و تضمینی برای اینکه در زمان ارسال داده‌های شما لو نرود ندارد).
خوب حال چه باید کرد؟
یک راه می‌تواند پیاده‌سازی صفحه کلید مجازی با کدهای طرف کلاینت مانند جاوا اسکریپت و وی‌بی اسکریپت است، اما گروهی پلاگینی را توسعه داده‌اند که با چند خط کدنویسی ساده به راحتی می‌توانید یک صفحه کلید مجازی چندزبانه (با هر زبانی که دلتون می‌خواد) داشته باشید و از اون در برنامه‌های خودتون استفاده کنید.

نحوه‌ی نصب:
ایتدا فایل‌های مورد نیاز را از سایت سازنده که شامل فایل جاوا اسکریپت ، فایل استایل و یک تصویر (آخرین نسخه) یا از این آدرس به صورت کامل (در حال حاضر نسخه 1.49) دریافت کرده، پس از دریافت فایل‌ها آنها را در هاست خود بارگزاری (آپلود) نمائید. سپس کدهای زیر را در صفحه‌ای که می‌خواهید صفحه کلید نمایش یابد در بین تگ <head> ... و <head/> قرار دهید.
<script type="text/javascript" src="keyboard.js" charset="UTF-8"></script>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="keyboard.css">
حالا فقط کافی است به inputbox‌ها و یا هر ورودی دیگر خود class=keyboardInput بدهید.
مثال:
<input type="text" value="" class="keyboardInput">
در نهایت کد صفحه شما باید اینگونه باشد:
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
    <title></title>
    <script type="text/javascript" src="keyboard.js" charset="UTF-8"></script>
    <link rel="stylesheet" type="text/css" href="keyboard.css"/>
</head>
<body>
    <input type="text" value="" class="keyboardInput"/>
</body>
</html>

با این کار پس از اجرای صفحه مورد نظر خروجی شما مانند تصویر زیر خواهد بود، جهت محدود کردن کلیدها و عملیات دلخواه و سفارشی سازی با پارامترهای دلخواه می‌تواند از دموهای موجود در سایت سازنده بهره بگیرید.

موفق وموید باشید.
مطالب
ساخت کلیدهای امنیتی GunPG
یکی از روش‌های ارسال و رمزگذاری اطلاعات، استفاده از کلیدهای امنیتی مورد استفاده‌ی در سیستم یونیکس یا GnuPG است. استفاده از نرم افزار Gnu Privacy Guard یا گارد حفاظتی گنو، به ما این اجازه را می‌دهد که بتوانیم اطلاعاتمان را در بسترهای ارتباطی، با خیالی راحت‌تر ارسال کنیم و تا حد زیادی مطمئن باشیم که تنها فرد هدف توانایی دسترسی به اطلاعات را خواهد داشت. گارد امنیتی گنو زیر مجموعه‌ای از پروژه‌ی گنو است که دولت آلمان پایه ریز اصلی آن بوده است. این نرم افزار از یک روش رمزگذاری ترکیبی استفاده می‌کند که الگوریتم‌های کلیدهای برابر(متقارن) و کلید‌های عمومی (نامتقارن) جهت تبادل آسان کلید را شامل می‌شود. در حال حاضر که نسخه‌ی دو این برنامه ارائه شده است، برای رمزگذاری‌ها از کتابخانه‌ای به اسم libgcrypt استفاده می‌کند. یکی از مشکلات فعلی این پروژه، عدم وجود api‌های مناسبی جهت دسترسی راحت‌تر است و برای حل این مشکل، GPGME که مخفف GnuPG Made Easy ایجاد شد. بسیاری از برنامه‌ها و پلاگین‌های ارسال اطلاعات، امروزه همچون ارسال ایمیل، از این کلیدها بهره می‌برند.

پروژه‌های مرتبط با این قضیه اسم‌های مشابهی دارند که گاها بعضی افراد، هر کدام از اسم‌ها را که دوست دارند، به همه اطلاق می‌کنند؛ ولی تفاوت‌هایی در این بین وجود دارد:

  • OpenPGP: یک برنامه نیست و یک قانون و استانداری برای تهیه‌ی آن است؛ که رعایت اصول آن الزامی است و برنامه‌ی بالا، یک پیاده سازی از این استاندارد است.
  • PGP: یک برنامه، برای رمزگذاری اطلاعات است که مخفف Pretty Good Privacy است.
  • و GnuPG یا GPG که در بالا به آن اشاره شد.
برای ساخت کلید، ما از دستور یا برنامه‌ی GPG که که عمدتا در همه‌ی لینوکس‌ها مثل دبیان و مشتقات آن نصب است، استفاده می‌کنیم و اگر نصب نیست از طریق توزیع آن اقدام نمایید.
در صورتیکه از ویندوز استفاده می‌کنید، نیاز است ابتدا خط فرمان یونیکس را روی آن نصب کنید. برنامه‌ی Cygwin این امکان را به شما می‌دهد تا خط فرمان یونیکس و دستورات پیش فرض آن را داشته باشید. این برنامه در دو حالت ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی ایجاد شده است. از آنجا که گفتیم این برنامه شامل دستورات پیش فرض آن است، برای همین GPG باید به صورت یک بسته‌ی جداگانه نصب شود که در سایت آن می‌توانید بسته‌های مختلف آن‌را برای پلتفرم‌های مختلف را مشاهده کنید.

ساخت کلید


برای ساخت کلید دستور زیر را صادر کنید:
gpg --gen-key
اگر از نسخه‌های جدیدتر GPG استفاده می‌کنید، گزینه‌هایی به شکل زیر ایجاد می‌شوند؛ ولی اگر خیر، ممکن است تعداد و شماره‌ی گزینه‌ها متفاوت باشند که در این مورد دقت کنید. من در اینجا همان حالت پیش فرض، یعنی ۱ را انتخاب می‌کنم. این گزینه نحوه‌ی امضاء و یا رمزگذاری شما با استفاده از الگوریتم‌های RSA و DSA را مشخص می‌کند.
Please select what kind of key you want:
   (1) RSA and RSA (default)
   (2) DSA and Elgamal
   (3) DSA (sign only)
   (4) RSA (sign only)
در کل در هر حالتی، استفاده‌ی از RSA پیشنهاد می‌شود. بعد از آن، از شما اندازه‌ی کلید را می‌پرسد که همان مقدار پیش فرض خودش را وارد می‌کنیم:
What keysize do you want? (2048)
البته بسیاری ۱۰۲۴ بایت را نیز کافی می‌دانند.
بعد از آن مدت زمان اعتبار این کلید را از شما جویا می‌شود:
Key is valid for? (0)
هنگام این پرسش نحوه‌ی ورود زمان را به شما خواهد گفت که می‌تواند به شکل‌های زیر باشد:
دو هفته
2w
دو سال
2y
پس از آن هم یک تاییدیه از شما می‌گیرد و تاریخ انقضاء را به طور کامل برای شما می‌نویسد و سپس نیاز است که اطلاعاتی از قبیل نام و ایمیل و توضیح را وارد کنید:
You need a user ID to identify your key; the software constructs the user ID
from the Real Name, Comment and Email Address in this form:
    "Heinrich Heine (Der Dichter) <heinrichh@duesseldorf.de>"

Real name: ali yeganeh.m
Email address: yeganehaym@gmail.com
Comment: androidbreadcrumb
You selected this USER-ID:
    "ali yeganeh.m (androidbreadcrumb) <yeganehaym@gmail.com>"
بعد از آن از شما می‌خواهد که کل عملیات را تایید و یا کنسل کنید؛ یا اگر اطلاعات بالا را اشتباه وارد کرده‌اید، اصلاح کنید. با زدن کلید O عملیات را تایید کنید. در این حین از شما یک کلید برای رمزگذاری می‌پرسد که باید آن را دو بار بدهید و کارتان در اینجا به پایان می‌رسد و کلید ایجاد می‌شود.
اگر مشکلی در ساخت کلید نباشد با ارسال دستور زیر باید آن را در لیست کلیدها ببینید:
ali@alipc:~$ gpg --list-keys
/home/ali/.gnupg/pubring.gpg
----------------------------
pub   2048R/8708016A 2015-10-23 [expires: 2065-10-10]
uid                  ali yeganeh.m (androidbreadcrumb) <yeganehaym@gmail.com>
sub   2048R/533B7E96 2015-10-23 [expires: 2065-10-10]
در اینجا کلید عمومی در خط pub بعد از  / قرار دارد؛ یعنی عبارت ۸۷۰۸۰۱۶A کلید عمومی ماست که بر روی هر سیستم و هر کلیدی متفاوت است.

تبدیل کد متنی به کد دودویی
یکی از روش‌های ارسال کدهای دودویی تبدیل آنان به یک قالب متنی ASCII است که به آن قالب ASCII Armor هم می‌گویند. سایت‌های زیادی وجود دارند که این عبارت متنی را از شما می‌خواهند. چرا که مثلا این امکان وجود دارد که کلیدی که کاربر به سمت آنان می‌فرستد، آسیب دیده باشد یا اینکه KeyServer‌ها در دسترس نباشند. در مورد این سرورها در ادامه صحبت خواهیم کرد. مثلا یکی از سایت‌هایی که به این عبارت‌ها نیاز دارد ‌‌‌‌Bintray است.

برای دریافت این کلید متنی باید دستور زیر را صادر کنید:
gpg --output mykey.asc --export -a $GPGKEY
که برای مثال ما می‌شود:
gpg --output mykey.asc --export -a 8708016A
و اگر کلید را با یک ویرایشگر متنی باز کنید، محتوایی شبیه محتوای زیر را خواهید دید:
ali@alipc:~$ cat mykey.asc
-----BEGIN PGP PUBLIC KEY BLOCK-----
Version: GnuPG v1

mQENBFYqAJABCADcw5xPonh5Vj7nDk1CxDskq/VsO08XOa/i2OLOzatB4oK5x+0x
jxORxXMnIAR83PCK5/WkOBa64jnu3eiP3jKEwAykGGz/Z1bezC9TIP8y+PnsiDhT
aFArluUJx+RT5q7s27aKjqoc3fR/xuwLWopZt9uYzE/DQAPDsHdUoUg+fh4Hevm+
a8/3ncR7q6nM8gc9wk621Urb1HaRrILdmeh7ZpJcl8ZUbc+NObw357fGsjnpfHXO
rdCr7ClvNUq6I+IeGMQG/6040LeeaqhaRxPrUhbFjLA155gkSqzecxl7wQaYc71M
Zdlv+6Pt1B8nPAA3WXq0ypjU8A5bvmAQRD5LABEBAAG0OGFsaSB5ZWdhbmVoLm0g
KGFuZHJvaWRicmVhZGNydW1iKSA8eWVnYW5laGF5bUBnbWFpbC5jb20+iQE+BBMB
AgAoBQJWKgCQAhsDBQld/A8ABgsJCAcDAgYVCAIJCgsEFgIDAQIeAQIXgAAKCRDS
Lhq8hwgBanaHB/4reGxUjR6dB08ykfwQOx+raYHGqJlgawisE4qUHTkGaspyQaNy
yxh0vwKkGvg6nNy2VN1XFBc7jlHlrYqPPuPdg2B+1LvEghb30ESDbHUvk8NrJgDJ
C0257gxqWvUQTWvMC3FkSLdw3tyQ8dF7FxmSU79XcxVqGeseaDzMQrEasP0yJHsm
NJf8pvuD6qiWu3KSSoQmI/17Sj8s7eGJMh6o5YRFGHc1Bt9tCD+52bvt579Ju4vZ
tmQvxR4fNQo9sAeMqAJhIpF7IYcuyCEy+CQ847UkzE4f/OCCPxfV3samV/nnBJJ9
Ouu+68lk6Fpx4A0a3nEwqoAmMWxrbSSUFW97uQENBFYqAJABCAC4CzrUOKskE4hK
GVCjaOJKxhbuUdOrep6n3vof0fscs5Dy7h2oVh2vb12WH9X6pijJVPiUpGR4Mpu0
lO2Bu9Rwt38AQ6mRmL/hfzjEXSvKkdX7osk+1CVnnUaSdM9Ek2hWUH8JcN28z/WT
X9Bw8MCdZF7j1HvX/5ojghzMZyYM4elWJLBr1gON6xXAI6HR7DlnRkaVr8L9SYGm
FyAXZ0LzWYwG1Z1AnTyxff6v/Mn3p1/1E3aBA+LkQqBzHg2nBm4jCaFWfeCdiNBf
CHkY9r/Evo9hUPD+CtBNFwsUm1D4maZ0FFtIQ701QhVmupnub+rKoObC0AFj3abK
MCw9uo8TABEBAAGJASUEGAECAA8FAlYqAJACGwwFCV38DwAACgkQ0i4avIcIAWrz
rAf+K1IIMtBq3WlabfZQrgzFHQ62ugVJO/yI1ITkm4l08XHDf+ShqDg4urNuMDEe
oQD35MvB2BhER1jL6VR3qjLkZyZYJ+EQiSxEDWXooav3KvpWjhcqjQy79GFs8waH
E7ssGmWwaugVS/PJAmGQ+s8YWDNa6aCClmp2dJRiwBTyFdewNBLA2V32xzWCYxhI
YtEp+Kg15XuCDTRatOPWSFGSPe/paytmpGZc0XzU/W9sBpabhxVmcL4H6L07uCef
IOn/S5QXo3P9X/3ckmJ9GUb7rjdq1ivYgX53xI75jlePsmN/2f+3fNffUaZgFTTd
Uls+XCun7OVYSBBfjgRfQbTvoA==
=6j7i
-----END PGP PUBLIC KEY BLOCK-----
در صورتی که قصد دارید متن کلید خصوصی را به دست بیاورید، لازم است بعد از export- عبارت secret-key- را نیز اضافه کنی د؛ یعنی:
gpg --output mykey.asc --export-secret-key -a 8708016A


آپلود کلید به سرورهای کلید (Key Servers
)

 یکی از روش‌های به اشتراک گذاری کلید برای کاربران این است که از سرورهای کلید استفاده کنیم. یکبار آپلود روی یکی از این سرورها باعث می‌شود که به بقیه‌ی سرورها هم اضافه شود. یکی از این سرورهای کلید که خودم از آن استفاده می‌کنم، سرور ابونتو است و با استفاده از دستور زیر، همان کلید بالا را برای آن سرور ارسال می‌کنم:
gpg --send-keys --keyserver keyserver.ubuntu.com $GPGKEY

==>
gpg --send-keys --keyserver keyserver.ubuntu.com 8708016A
سپس از طریق کلید متنی، کلید آپلود شده را تایید می‌کنیم. به این آدرس رفته و محتوای کلید متنی خود را به طور کامل به همراه تگ‌های شروع و پایان کپی کنید و حتی می‌توانید کلید خود را از طریق کادر جست و جو پیدا کنید.

رمزگذاری
ابتدا در محیط یونیکس، یک فایل متنی ساده با متن hello ubuntu را ایجاد میکنم. در ادامه قصد دارم این فایل را رمزنگاری کنم:
ali@alipc:~$ cat >ali.txt
hello ubuntu
سپس همین فایل را رمزنگاری می‌کنم:
ali@alipc:~$ gpg --output myali.gpg --encrypt --recipient yeganehaym@gmail.com ali.txt
در این دستور ابتدا گفتیم که نام فایل خروجی ما myali.gpg است و می‌خواهیم آن را رمزگذاری کنیم که توسط کلیدی با ایمیل yeganehaym@gmail.com می‌باشد فایل ali.txt را رمزگذاری می‌کنیم.

رمزگشایی
برای رمزگشایی می‌توانید از طریق دستور زیر اقدام کنید:
gpg --output output.txt --decrypt myali.gpg

You need a passphrase to unlock the secret key for
user: "ali yeganeh.m (androidbreadcrumb) <yeganehaym@gmail.com>"
2048-bit RSA key, ID 533B7E96, created 2015-10-23 (main key ID 8708016A)
در اینجا دستور دادیم محتوای فایل رمزشده‌ی myali.gpg را رمزگشایی کن و محتوای آن را داخل فایلی با نام output.txt قرار بده. بعد از اجرای این دستور از شما عبارت رمزی را که در مرحله‌ی ساخت کلید دوبار از شما پرسید، درخواست می‌کند. در بعضی سیستم‌ها در همان ترمینال می‌پرسد، ولی بعضی سیستم‌ها مثل ابونتو که من از آن استفاده می‌کنم، به صورت گرافیکی یک کادر باز کرده و از شما خواهش می‌کند عبارت رمز را وارد کنید.
عبارت رمز را وارد کنید و حالا فایل output.txt را باز کنید:
ali@alipc:~$ cat output.txt 
hello ubuntu
مطالب
معماری وب گرا (سبکی از سرویس گرایی)
در ابتدای مقاله، پیش از آن که وارد بحث معماری وب گرا بشوم، یک سوال را مطرح میکنم که شاید برای شما هم جالب باشد. آن سوال اینست : آیا SOA پاسخی برای همه چیز در 
حوزه معماری است؟ شاید اینطور نباشد. به ترکیب زیر دقت کنید :
WOA  / SOA + WWW + REST
ترکیب فوق ما را چند قدم جلوتر برده و کاستی‌های سرویس گرایی را پر می‌کند و ما را یاری می‌کند تا اپلیکیشن‌های کامل end-to-end بسازیم.

اگر چه مفهوم WOA شاید چندان فراگیر نباشد، ولی بسیاری از آنچه تاکنون در سطح اینترنت می‌بینیم شالوده همین تفکر وب گرایی است.

معماری وب گرا یا Web-Oriented Architecture در 2006 توسط  Nick Gall از گروه Gartner ابداع شده است. 
معماری وب گرا یک سبک معماری نرم افزاری است که معماری سرویس گرا (Service-Oriented Architecture) را در راستای اپلیکیشن‌های تحت وب گسترش می‌دهد. 
معماری وب گرا در اصل توسط بسیاری از شبکه‌های اجتماعی و وب سایت‌های شخصی ساخته شده است.

تعریف رسمی Gartner از معماری وب گرا چنین است :
 “معماری وب گرا یا Web-Oriented Architecture سبکی معمارگونه از معماری سرویس گرا یا همان Service-Oriented Architecture می‌باشد که به یکپارچگی سیستم‌ها و کاربران از طریق ابررسانه‌های مرتبط با هم در سطح جهانی بر اساس معماری وب می‌پردازد.
 این نوع معماری بر تمامی اینترفیس‌ها (رابط کاربری و  رابط کاربردی برنامه نویسی) به منظور دستیابی به تاثیرات شبکه‌ی جهانی از طریق پنج عنصر رابط اساسی ذیل تاکید دارد :
  • شناسایی منابع
  • بکارگیری منابع از طریق نمایش آنها (منابع وب)
  • پیام‌های خودتوصیفی
  • ابررسانه بعنوان قلب تپنده موقعیت برنامه
  • درگیر نکردن برنامه “
Nick Gall همچنین فرمولی را برای تعریف معماری وب گرا (WOA) ارائه داده است که بدین شکل است:
WOA = SOA + WWW + REST

Dion Hinchcliffe مدعی است که معماری وب گرا چنین است: 

“مجموعه‌ای از هسته پروتکل‌های وب مانند HTTP, XML است و اینکه تنها تفاوت معماری سرویس گرای سنتی و مفاهیم معماری وب گرا اینست که WOA از REST حمایت می‌کند. REST متدی به طور فزاینده محبوب ، قدرتمند و ساده به منظور اعمال نفوذ پروتکل انتقال ابر متن HTTP بعنوان یک وب سرویس در چارچوب حقوق خودش است.“

پشته‌ی معماری وب گرا WOA شامل چنین مواردی است :
  • توزیع (HTTP , Feeds)
  • ترکیب (Hypermedia , Mashups)
  • امنیت (Open ID, SSL)
  • قابلیت انتقال داده (XML,RDF)
  • قابلیت نمایش داده (ATOM, JSON)
  • متدهای انتقال (REST, HTTP, Bit Torrent)

بطور کل باید گفت WOA هر چیزی است که در اینترنت وجود دارد و هر چیزی که بر مبنای REST می‌باشد والبته سرویس گراست. در کلامی گویا باید گفت امروزه معماری وب گرا پراستفاده‌ترین نوع معماری در جهان تا به امروز بوده است. طبق پیش بینی Gartner در 2014 سبک معماری وب گرای (مبتنی بر REST) در 80% سازمان هایی که سرویس گرایی را دنبال می‌کنند فراگیر خواهد شد. واقعا صحت یا عدم صحت تحقق این پیش بینی Gartner شاید مهم نباشد ؛ چرا که هر کسی می‌بایست WOA را بشناسد.
اما REST چیست ؟ Representational State Transfer سبکی از معماری نرم افزار برای سیستم‌های ابررسانه توزیع شده مانند شبکه جهانی وب است (منبع : ویکی پدیا). با هم اصول REST را مرور کنیم:
  • هر چیزی یک منبع است.
  • هر منبعی یک تمثیل دارد.
  • هر منبعی یک نام بخصوص دارد.
  • انتقال موقعیت نیازمند کشف و شهود (Discovery) است.
  • پروتکل شبکه پایه WOA می‌باشد

بطور خلاصه WOA را بررسی می‌کنیم :
  • اطلاعات در قالب منابع (Resources) نمایش می‌یابند.
  • منابع توسط URI‌ها شناخته می‌شوند.
  • منابع از طریق HTTP اداره می‌شوند.
  • معاهدات به صورت ضمنی در نمایش منابع می‌باشند.
  • رابط‌ها بطور کلی عام هستند.

معماری وب گرای سازمانی
معماری وب گرای سازمانی یا Enterprise Web Oriented Architecture (EWOA) یکی از زیر سبک‌های SOA می‌باشد. EWOA مجموعه ای از عناصر، اصول و فرآیندهای معماری مبتنی بر وب می‌باشد. وب سایت‌ها و برنامه‌های کاربردی جدید مانند Google AdSense, Wikipedia و دیگر سرویس‌های RESTful از WOA استفاده می‌کنند.
مثال حال حاضر WOA را می‌توان Google’s Open Social  یا MindTouch دانست. در حال حاضر Mobile API بنایی اساسی بر تمرکز در استفاده از تکنولوژی WOA را دارند. ساخت چنین سرویس هایی با استفاده از پروتکل‌های ساده شده وب نظیر Rest , JSON بیش از پیش آسان شده است. این پروتکل‌ها برای توسعه دهندگان وب بسیار راحت‌تر است چرا که CPU و پهنای باند کمتری را طلب می‌کنند. این پروتکل‌ها بیشتر بخاطر شبکه‌های اجتماعی بزرگ نظیر فیس بوک ، آمازون ، توییتر و … شناخته شده‌اند.
MindTouch هم یک شرکت اوپن سورس و یک سکوی مستندسازی استراتژیک و نوعی جدید از ECM می‌باشد. از جمله پروژه‌هایی که ارایه کرده‌است می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد :
DReAM
SGML Reader
MindTouch Core/2010
در ادامه، بکارگیری REST را در قالب شبکه جهانی وب (W3) در قالب جدول زیر با دیدگاه مقایسه‌ای با تلفیق در وب بررسی می‌کنیم:
{بنده می‌گویم} REST بدون WWW بی معناست. REST با Web است که تکمیل می‌شود و معنا پیدا می‌کند.

بررسی مزایای WOA
  • ساده سازی توسعه پذیری، مقیاس پذیری
  • کاهش زمان توسعه ویژگی‌های جدید
  • کاهش زمان مهندسی مورد نیاز برای یکپارچه سازی
  • سازنده فرصت‌هایی جدید برای mash-ups و دیگر داستان‌های غیرقابل پیش بینی کاربری
  • اما وضعیت ارتباطی کلاینت‌ها و سرورها در WOA چگونه است ؟
  • سرویس‌ها وابسته به دیگر سرویس‌ها هستند.
  • ارتباطات از طریق HTTP صورت می‌گیرد.
  • کلاینت‌ها حکم منبع و سرویس دهی به دیگر کلاینت‌ها را دارند.
  • مقیاس پذیری ، توسعه پذیری == اتصالات داخی 


بعنوان مثال می‌توان با ترکیب تصاویر و آدرس‌های مختلف دانشگاه‌های تهران، یک map Mashup درست کرد.


برای Photo Mashup ابزار Color Picker هم هست که امکان جستجوی تصاویر را بر اساس رنگ فراهم می‌کند و از سرویس اشتراک گذاری عکس Flickr استفاده می‌کند که در این آدرس قابل استفاده است.


معماری Mashup هم مثل معماری MVC (البته با تفاوت‌های فاحش) سه لایه‌ای است :


لایه نمایش / تعامل کاربر (همان رابط کاربری است)

تکنولوژی‌ها : HTML/XHTML, CSS, Javascript, Asynchronous JS and Xml (Ajax).

وب سرویس‌ها : عملکرد محصول از طریق سرویس‌های API هم قابل دسترسی است

تکنولوژی‌ها : XMLHTTPRequest, XML-RPC, JSON-RPC, SOAP, REST

داده : فراهم آوردن امکان ارسال ، مرتب سازی و دریافت داده

تکنولوژی‌ها : XML , JSON , KML

از نظر معماری  Mashup  دارای 2 سبک است : الف) مبتنی بر وب – ب) مبتنی بر سرور


 در ادامه با هم نمونه ای از استقرار معماری وب گرا WOA را در سازمان، بصورت شماتیک می‌بینیم. با هم مشاهده می‌کنیم با این پیاده سازی، موانع سر راه ما کاهش پیدا می‌کنند و سرعت یکپارچگی افزایش پیدا می‌کند. بدین صورت که می‌توان از قدرت شبکه جهانی وب در جهت انتقال محتوای مورد نیازمان به هر جا و در هر زمانی بهره جست.


شاید برای شما سوال پیش بیاید که ما در معماری وب گرا بحث می‌کردیم، اصلا چرا وارد مفهوم Mashup شدیم؟


به‌عبارت فنی‌تر چرا معماری وب گرا (WOA) برای Mashups اهمیت دارد ؟

 پاسخ یک کلمه است : REST . همانطور که بالاتر نیز اشاره کردم، Mashup از REST بهره می‌برد. به منظور افزایش اطلاعات در رابطه با REST باید گفت Roy Fielding آنرا بنیان نهاده‌است. میخواهید او را بهتر معرفی کنم؟ وی یکی از خالقان HTTP است و مگر می‌توان وب را بدون HTTP فرض کرد که مهمترین پروتکل انتقال ابر متن در جهان و پروتکل زیربنایی وب است؟! 

REST به خوبی با معماری اینترنت عجین شده است! بپرسید چرا؟ چون پروتکل اصلی اینترنت HTTP است و هر دوی این‌ها از یک ذهن نشات گرفته و او کسی نیست جز Roy Fielding. اما باید بگویم REST یک استاندارد نیست؛ با وجود سادگی بسیار زیاد، تنها یک سبک استفاده از HTTP است.


REST همچنین از متدهای اختصاصی HTTP نظیر GET, PUT , POST , DELETE در بالای یک URL استفاده می‌کند تا نشان دهد چه رویدادی رخ می‌دهد.


در پایان گفته‌ها در رابطه با REST باید بگویم ATOM همان REST است. منظورم از ATOM ویرایشگر معروف متنی نیست که برای نوشتن کدهای برنامه نویسی استفاده قرار می‌گیرد؛ آنرا غالبا به شکل Atom می‌نویسند چرا که مخفف چند کلمه نیست و یک کلمه خاص است  اما ATOM یک استاندارد وب به زبان XML است که برای خوراک وب بعنوان جایگزینی برای RSS استفاده می‌شود. ATOM را با AtomPub یا APP اشتباه نگیرید؛ چرا که APP پروتکل انتشاری است مبتنی بر پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP) و برای به روزرسانی محتوی وب مورد استفاده قرار می‌گیرد.


در ادامه مباحث دررابطه با معماری وب گرا باید گفت WOA امروزه بعنوان مدل حاکم برنامه‌های تحت شبکه مطرح است. اما متاسفانه فروشندگان بزرگی در پشت آن حضور ندارند به همین دلیل آنچنان که باید عمومیت نیافته است. WOA همچنان می‌تواند بیشترین سود حاصل را از طریق شبکه فراهم کند. شاید بتوان گفت کوتاه‌ترین مسیر برای رسیدن به چنین نتیجه‌ای همین معماری وب گرا است. 

فرمول جالبی هم برای تعریف وب ارائه شده‌است که با هم می‌بینیم :


HTTP + URIs = Web


ظرافت فرمول بالا به اهمیت پروتکل زیربنایی وب یعنی HTTP اشاره دارد. URI هم مجموعه‌ای از رشته‌هاست که برای شناسایی یک منبع خاص تحت وب به کار می‌روند. در شکل زیر رابطه بین URI , URN , URL را بررسی می‌کنیم. URI تشکیل شده‌است از URL و URN .URL متد دسترسی به منبع را مشخص می‌کند، در حالیکه URN تنها مشخص کننده نام منبع می‌باشد و هیچگونه روشی را برای دسترسی به ما ارائه نمی‌دهد. بعنوان مثال یک شماره ISBN کتاب، یک نوع URN است. 





مطالب
قبل از رفع باگ، برای آن تست بنویسید

از دقت کردن در نحوه اداره پروژه‌های خوب و بزرگ در سطح دنیا، می‌توان به نکات آموزنده‌ای رسید. برای مثال NHibernate را درنظر بگیرید. این پروژه شاید روز اول کپی مطابق اصل نمونه جاوای آن بوده، اما الان از خیلی از جهات یک سر و گردن از آن بالاتر است. پشتیبانی LINQ را اضافه کرده، خودش Syntax جدیدی را به نام QueryOver ارائه داده و همچنین معادلی را جهت حذف فایل‌های XML به کمک امکانات جدید زبان‌های دات نتی مانند lambda expressions ارائه کرده. خلاصه این تیم، فقط یک کپی کار نیست. پایه رو از یک جایی گرفته اما سبب تحول در آن شده. از اهداف پروژه‌های سورس باز هم همین است: برای هر کاری چرخ را از صفر ابداع نکنید.

اگر به نحوه اداره کلی پروژه NHibernate‌ دقت کنید یک مورد مشهود است:
  • تمام گزارش‌های باگ بدون Unit test ندید گرفته می‌شوند.
  • از کلیه بهبودهای ارائه شده (وصله‌ها یا patch ها) بدون Unit test صرفنظر می‌شود.
  • از کلیه موارد جدید ارائه شده بدون Unit test هم صرفنظر خواهد شد.

بنابراین اگر در issue tracker این تیم رفتید و گفتید: «سلام، اینجا این مشکل هست»، خیالتان راحت باشد که ندید گرفته خواهید شد.

سؤال : چرا این‌ها اینطور رفتار می‌کنند؟!
- وجود Unit test دقیقا مشخص می‌کند که چه قسمت یا قسمت‌هایی به گزارش باگ شما مرتبط هستند. نیازی نیست حتما بتوانید یک خطا را با جملات ساده شرح دهید. این مساله خصوصا در پروژه‌های بین المللی حائز اهمیت است. ضعف زبان انگلیسی همه جا هست. همینقدر که توانسته‌اید برای آن یک Unit test بنویسید که مثلا در این عملیات با این ورودی،‌ نتیجه قرار بوده بشود 10 و مثلا شده 5 یا حتی این Exception صادر شده که باید کنترل شود، یعنی مشکل را کاملا مشخص کرده‌اید.
- وجود Unit tests ، انجام Code review و همچنین Refactoring را تسهیل می‌بخشند. در هر دو حالت یاد شده، هدف تغییر کارکرد سیستم نیست؛ هدف بهبود کیفیت کدهای موجود است. بنابراین دست به یک سری تغییرات زده خواهد شد. اما سؤال اینجا است که از کجا باید مطمئن شد که این تغییرات، سیستم را به هم نریخته‌اند. پروژه‌ی جاری چند سال است که در حال توسعه است. قسمت‌های زیادی به آن اضافه شده. با نبود Unit tests ممکن است بعضی از قسمت‌ها زاید یا احمقانه به نظر برسند.
- بهترین مستندات کدهای تهیه شده، Unit tests آن هستند. برای مثال علاقمند هستید که NHibernate را یاد بگیرید؟ هرچه می‌گردید مثال‌های کمی را در اینترنت در این زمینه پیدا می‌کنید؟ وقت خودتان را تلف نکنید! این پروژه بالای 2000 آزمون واحد دارد. هر کدام از این آزمون‌ها نحوه‌ی بکارگیری قسمت‌های مختلف را به نحوی کاربردی بیان می‌کنند.
- وجود Unit tests از پیدایش مجدد باگ‌ها جلوگیری می‌کنند. اگر آزمون واحدی وجود نداشته باشد، امروز کدی اضافه می‌شود. فردا همین کد توسط عده‌ای دیگر زاید تشخیص داده شده و حذف می‌شود! بنابراین احتمال بروز مجدد این خطا در آینده وجود خواهد داشت. با وجود Unit tests، فلسفه وجودی هر قسمتی از کدهای موجود پروژه دقیقا مشخص می‌شود و در صورت حذف آن‌، با اجرای آزمون‌های خودکار سریعا می‌توان به کمبودهای حاصل پی‌برد.

مطالب
مجوز WTFPL

در بین مجوز‌های سورس باز، یکی از اون‌ها که اتفاقا مورد پذیرش FSF هم هست، عنوان جالبی داره که ترجمه‌اش به فارسی می‌شود: "برو هر غلطی که دلت می‌خواد باهاش بکن!" یا WTFPL = Do What The F.u.c.k You Want To Public License
نگارش یک این مجوز توسط Banlu Kemiyatorn نویسنده برنامه Window maker در سال 2000 ارائه شده و در سال 2007 توسط مدیر پروژه تیم Debian نگارش دوم آن ارائه گردیده است!
این مجوز به شما اجازه هر نوع تغییر یا هر روش توزیعی را در مورد برنامه‌ی مورد نظر می‌دهد.
ترجمه این مجوز هم به زبان فارسی به صورت زیر است:

"
مجوز برو هر غلطی که دلت می‌خواد بکن!
نگارش 2، دسامبر 2004

هر کسی مجاز است این مستند را کپی یا توزیع کند با این شرط که اگر تغییری در اصل آن داده شد، نامش را تغییر دهد.
شروط اصلی این مجوز به شرح ذیل اعلام می‌گردد:
0- فقط برو هر غلطی که دلت می‌خواد باهاش بکن

"

البته شاید این سؤال پیش بیاد که این موارد به چه دلیلی اضافه شده؟ احتمالا شاید شنیده باشید که عده‌ای GPL‌ رو یک نوع سرطان می‌دونند؛ از این لحاظ که اگر طرف اون رفتید باید کل برنامه خودتون رو سورس باز ارائه بدید. به همین جهت کسانی که کار تجاری انجام می‌دهند از طرف سورس‌های پروژه‌های مبتنی بر GPL رد هم نمی‌شوند. در مقابل آن مجوزهایی مانند BSD یا MIT ملاحظات GPL را ندارند (+). در کل GPL تا به امروز لینوکس را زنده نگه داشته است.

مطالب
آموزش MDX Query - قسمت دهم – ادامه کار برروی ساختار های سلسله مراتبی و کار با تابع Cousin و ایجاد Range

در این قسمت در خصوص توابع مرتبط با ساختار سلسله مراتبی صحبت خواهد شد.

Select
{
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
  cousin(
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
[Date].[Calendar].[Calendar Year].[CY 2007]
)
} on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

تابع عمو زاده به این صورت کار می‌ کند که دو پارامتر می گیرد . پارامتر اول سطح فعلی را مشخص می کند . پارامتر دوم سطح بالاتر از سطح اول را مشخص می کند در ساختار سلسله مراتبی و خروجی برابر است با سطحی برابر سطح پارامتر اول در زیر مجموعه ی پارامتر دوم و هم تراز پارامتر اول .

خروجی به صورت زیر می‌باشد:

خوب حالا به ساختار زیر دقت کنید (ساختار سلسله مراتبی Date  )

همانطور که مشخص می‌باشد تاریخ‌ها از 2005 تا 2008 و سال 2010 می‌باشند و فصول عبارتند از دو فصل پایانی سال 2005 و تمامی فصول سال 2006 و 2007 و سه فصل اول سال 2008 و فصل چهارم سال 2010 . حال دوباره به کوئری نوشته شده دقت کنید. در کوئری بالا فصل همسطح فصل اول  سال 2006 در سال 2007 مورد واکشی قرار گرفته است که همان فصل اول در سال 2007 می‌باشد.

حال به بررس کوئری زیر خواهیم پرداخت:

Select
{
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
  cousin(
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
[Date].[Calendar].[Calendar Semester].[H2 CY 2006]
)
} on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

در این کوئری ما ابتدا ستون فصل اول سال 2006 را بر می گردانیم . سپس در تابع پسر عمو در نیم فصل دوم سال 2006 به دنبال هم سطح فصل اول 2006 می گردیم .

نمودار درختی زیر توضیح کاملی به ما خواهد داد:

حال برای ادامه‌ی مطلب کار بر روی ساختار‌های سلسله مراتبی، ابتدا باید در خصوص نحوه‌ی ایجاد Range توضیحاتی ارایه گردد. دو کوئری زیر را در نظر گرفته و خروجی آنها را با هم مقایسه نمایید

Select
{
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q2 CY 2006],
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q3 CY 2006]
} on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

و

Select
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006]:
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q3 CY 2006]
on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

خروجی‌ها به صورت زیر می‌باشد :

و

مشخص می‌باشد که از علامت <:> برای ایجاد یک محدوده و جلوگیری از تولید کد‌های بلند و طولانی استفاده می‌شود.

حال کوئری زیر را اجرا کنید:

Select
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006]
:
cousin(
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
[Date].[Calendar].[Calendar Semester].[H2 CY 2006]
    ) on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

در این کوئری در ابتدا تابع پسر عمو اجرا می گردد، سپس تابع رنج اجرا می گردد و در نتیجه، فاصله ی بین  Q1 CY 2006 تا Q3 CY 2006 را بدست می‌آورد.

 نمودار درختی زیر توضیح کاملی به ما خواهد داد :

خروجی به صورت زیر می‌باشد

در قسمت‌های بعدی دیگر توابع MDX Query‌ها را بررسی میکنیم.

نظرات مطالب
مقایسه‌ای کوتاه بین WCF و ASMX
به نظر من این دو اصلا با هم قابل مقایسه نیستند!!!
مطالب
مقایسه بین Proxy و ChannelFactory در WCF
برای ساخت یک WCF Client یا دسترسی به یک سرویس WCF دو راه وجود دارد.
  • استفاده از WCF Proxy
  • استفاده از ChannelFactory

قصد دارم طی یک مقایسه کوتاه این دو روش را بررسی کنیم:

WCF Proxy:

Proxy در واقع یک کلاس CLR است که به عنوان نماینده یک اینترفیس که از نوع  Service Contract است مورد استفاده قرار می‌گیرد. یا به زبان ساده تر، یک Proxy در واقع نماینده Service Contract ای که سمت سرور پیاده سازی شده است در سمت کلاینت خواهد بود. Proxy تمام متد یا Operation Contract‌های سمت سرور را داراست به همراه یک سری متد‌ها و خواص دیگر برای مدیریت چرخه طول عمر سرویس،  هم چنین اطلاعات مربوط به وضعیت سرویس و نحوه اتصال آن به سرور. ساخت Proxy به دو روش امکان پذیر است:

  • با استفاده از امکانات AddServiceReference موجود در Visual Studio. کافیست از پنجره معروف زیر با استفاده از یک URL سرویس مورد نظر را به پروژه سمت کلاینت خود اضافه نمایید

همچنین  می‌توانید از قسمت Advanced نیز برای تنظیمات خاص مورد نظر خود(مثل تولید کد برای متد‌های Async یا تعیین نوع Collection‌ها در هنگام انتقال داده و ...) استفاده نمایید.

  • با استفاده از SvcUtil.exe . کاربرد svcutil.exe در موارد Metadata Export، Service Validtation، XmlSerialization Type Generator و Metadata Download و ... خلاصه می‌شود. با استفاده از Vs.Net Command Promptو svcutil می‌توان به سرویس مورد نظر دسترسی داشت.مثال
    svcutil.exe /language:vb /out:generatedProxy.vb /config:app.config http://localhost:8000/ServiceModelSamples/service

ChannelFactory:

ChannelFactory یک کلاس تعبیه شده در دات نت می‌باشد که به وسیله یک اینترفیس که به عنوان تعاریف سرویس سمت سرور است یک نمونه از سرویس مورد نظر را برای ما خواهد ساخت. اما به خاظر داشته باشید از این روش زمانی می‌توان استفاده کرد که دسترسی کامل به سمت سرور و کلاینت داشته باشید.

برای آشنایی با نحوه پیاده سازی به این روش نیز می‌توانید از این مقاله کمک بگیرید.

مثال:

public static TChannel CreateChannel()
        {
            IBookService service;

            var endPointAddress = new EndpointAddress( "http://localhost:7000/service.svc" );

            var httpBinding = new BasicHttpBinding();
            
            ChannelFactory<TChannel> factory = new ChannelFactory<TChannel>( httpBinding, endPointAddress );

            instance= factory.CreateChannel();

            return instance;
        }
همان طور که مشاهده می‌کنید در این روش نیاز به یک EndpointAddress به همراه یک نمونه از نوع Binding مورد نظر دارید. نوع این Binding حتما باید با نوع نمونه ساخته شده در سمت سرور که برای هاست کردن سرویس‌ها مورد استفاده قرار گرفته است یکی باشد. این نوع‌ها می‌تواند شامل NetTcpBidning ،WShttpBinding  BasicHttpBinding ،WSDualHttpBinding، MSMQ Binding و البته چند نوع دیگر نیز باشد.
در نتیجه برای ساخت یک سرویس به روش ChannelFactory باید مراحل زیر را طی نمایید:
  • یک نمونه از WCF Binding بسازید
  • یک نمونه از کلاس EndPointAddress به همراه آدرس سرویس مورد نظر در سمت سرور بسازید(البته می‌توان این مرحله را نادیده گرفت و آدرس سرویس را مستقیما به نمونه ChannelFactory به عنوان پارامتر پاس داد)
  • یک نمونه از کلاس ChannelFactory یا استفاده از EndPointAddress بسازید
  • با استفاده از ChannelFactory یک نمونه از Channel مورد نظر را فراخوانی نمایید(فراخوانی متد CreateChannel)

تفاوت‌های دو روش

Proxy
 ChannelFactory
فقط نیاز به یک URL برای ساخت سرویس مورد نظر دارد. بقیه مراحل توسط ابزار‌های مرتبط انجام خواهد شد  
 شما نیاز به دسترسی مستقیم به اسمبلی حاوی Service Contract پروژه خود دارید.
 استفاده از این روش بسیار آسان و ساده است
 پیاده سازی آن پیچیدگی بیشتر دارد
فهم مفاهیم این روش بسیار راحت است
نیاز به دانش اولیه از مفاهیم WCF برای پیاده سازی دارد
 زمانی که میزان تغییرات در کلاس‌های مدل و Entity‌ها زیاد باشد این روش بسیار موثر است.(مدیریت تغییرات در WCF)
 زمانی که اطمینان دارید که مدل و entity‌ها پروژه زیاد تغییر نخواهند کرد و از طرفی نیاز به کد نویسی کمتر در سمت کلاینت دارید، این روش موثرتر خواهد بود
 فقط به اینترفیس هایی که دارای ServiceContractAttribute هستند دسترسی خواهیم داشت.
به تمام اینترفیس‌های تعریف شده در بخش  Contracts دسترسی داریم.
 فقط به متد‌های که دارای OperationContractAttribute هستند دسترسی خواهیم داشت.    به تمام متد‌های عمومی سرویس دسترسی داریم.  

آیا می‌توان از روش AddServiceReference تعبیه شده در Vs.Net، برای ساخت ChannelFactory استفاده کرد؟

بله! کافیست هنگام ساخت سرویس، در پنجره AddServiceReference از قسمت Advanced وارد برگه تنظیمات شوید. سپس تیک مربوط به قسمت های  Reused Type in referenced assemblies  و Reused Types in specified referenced assemblies را بزنید. بعد از لیست پایین، اسمبلی‌های مربوط به Domain Model و هم چنین Contract‌های سمت سرور را انتخاب نمایید. در این حالت شما از روش Channel Factory برای ساخت سرویس WCF استفاده کرده اید.

نظرات مطالب
اجرای وظایف زمان بندی شده با Quartz.NET - قسمت اول
ممنون که پاسخ دادید.
نه من این رو تستی انجام دادم.
هدف اصلی من ارسال ایمیل انبوه بود به این صورت که تعداد زیادی ایمیل بر اساس صنف‌های کاری در یک جدول ذخیره شدن. مثلاً صنف ساختمانی، ...
حالا من می‌خوام یک صفحه داشته باشم
ادمین بیاد از دراپ دان گروه رو انتخاب کنه و بر حسب صنف حالا مثلاً 100 تا ایمیل بهش نشون داده میشه.
بعد به فرض یه متن رو در یک تکست باکس وارد کنه و این متن به این افراد ایمیل بشه.
در این لینک توضیحات کاملتری رو داده بودم ولی هنوز جوابی نگرفتم.
http://forums.asp.net/t/1998923.aspx?send+mass+email+using+quartz+net
از ویندوز سرویس هم نمی‌تونم استفاده کنم چون هاستها اشتراکی هستند و ادمین هاست اجازه نصب نمی‌ده.