| کلاس CSS اعتبارسنجی | توضیحات |
| ng-untouched | زمانیکه فرمی برای بار اول رندر می‌شود، تمام فیلدهای آن با کلاس CSS ایی به نام ng-untouched علامتگذاری می‌شوند. |
| ng-touched | همینقدر که کاربر با یک Tab از فیلدی عبور کند، با کلاس ng-touched مزین خواهد شد. بنابراین مهم نیست که حتما داده‌ای وارد شده باشد یا خیر. حتی عبور از یک فیلد نیز به معنای لمس آن نیز می‌باشد. |
| ng-pristine | مربوط به زمانی‌‌است که یک فیلد نه تغییر کرده‌است و نه لمس شده‌است. |
| ng-dirty | همینقدر که کاربر، تغییری را در فیلدی ایجاد کند، آن المان با کلاس ng-dirty مشخص خواهد شد. |
| ng-valid | برای حالت موفقیت آمیز بودن اعتبارسنجی، به آن المان انتساب داده می‌شود. |
| ng-invalid | برای حالت غیر موفقیت آمیز بودن اعتبارسنجی، به آن المان انتساب داده می‌شود. |
<div class="form-group">
<label>First Name</label>
<input #firstName required type="text" class="form-control" name="firstName" [(ngModel)]="model.firstName">
</div>
<h3>Classes</h3>
<h4>{{ firstName.className }}</h4> 
<div class="form-group">
<label>First Name</label>
<input #firstName="ngModel" required type="text" class="form-control" name="firstName" [(ngModel)]="model.firstName">
</div>
<h4>dirty: {{ firstName.dirty }}</h4> 
<div class="form-group">
<label>First Name</label>
<input #firstName="ngModel" #firstNameElement required type="text" class="form-control"
name="firstName" [(ngModel)]="model.firstName">
<div *ngIf="firstName.invalid && firstName.touched" class="alert alert-danger">
First Name is required.
</div>
</div>
<h4>className: {{ firstNameElement.className }}</h4>
<h4>dirty: {{ firstName.dirty }}</h4>
<h4>invalid: {{ firstName.invalid }}</h4> 
<div class="form-group" [class.has-error]="firstName.invalid && firstName.touched"> <label class="control-label">First Name</label>
.ng-touched.ng-invalid{
border: 1px solid red;
} <input #firstName="ngModel" #firstNameElement required maxlength="3" minlength="2" pattern="^V.*" type="text" class="form-control" name="firstName" [(ngModel)]="model.firstName">
<div *ngIf="firstName.invalid && firstName.touched" class="alert alert-danger">
First Name is required.
</div> <div class="form-group" [class.has-error]="firstName.invalid && firstName.touched">
<label class="control-label">First Name</label>
<input #firstName="ngModel" #firstNameElement
required maxlength="3" minlength="2" pattern="^V.*"
type="text" class="form-control" name="firstName" [(ngModel)]="model.firstName">
<div *ngIf="firstName.invalid && firstName.touched">
<div class="alert alert-info">
errors: {{ firstName.errors | json }}
</div>
<div class="alert alert-danger" *ngIf="firstName.errors.required">
Name is required.
</div>
<div class="alert alert-danger" *ngIf="firstName.errors.minlength">
Name should be minimum {{firstName.errors.minlength.requiredLength}} characters.
</div>
<div class="alert alert-danger" *ngIf="firstName.errors.maxlength">
Name should be max {{firstName.errors.maxlength.requiredLength}} characters.
</div>
<div class="alert alert-danger" *ngIf="firstName.errors.pattern">
Name pattern: {{firstName.errors.pattern.requiredPattern}}
</div>
</div>
</div> 
<option value="default">Select a Language...</option>
<div class="form-group" [class.has-error]="hasPrimaryLanguageError">
<label class="control-label">Primary Language</label>
<select class="form-control" name="primaryLanguage"
#primaryLanguage
(blur)="validatePrimaryLanguage(primaryLanguage.value)"
(change)="validatePrimaryLanguage(primaryLanguage.value)"
[(ngModel)]="model.primaryLanguage">
<option value="default">Select a Language...</option>
<option *ngFor="let lang of languages">
{{ lang }}
</option>
</select>
</div> export class EmployeeRegisterComponent {
hasPrimaryLanguageError = false;
validatePrimaryLanguage(value) {
if (value === 'default'){
this.hasPrimaryLanguageError = true;
}
else{
this.hasPrimaryLanguageError = false;
}
}
} 
<form #form="ngForm" novalidate>
<h3> form.valid: {{ form.valid }}</h3> <button class="btn btn-primary" type="submit"
[disabled]="form.invalid">Ok</button> یکی از مهمترین بخش هایی که یک Farm Admin شیرپوینت باید به آن توجه کند ، تهیه پشتیبان‌های مناسب از شیرپوینت است . این امر در باب نگهداری از Farm بسیار مهم بوده و در صورتی که شما یک Farm Administrator هستید و به این امر توجه لازم را ندارید ، پیشنهاد می‌کنم این پست را مطالعه کنید .
واژه مناسب بودن Backup ، شامل مسایلی چون محدوده و دامنه ای است که از آن پشتیبان تهیه می‌شود (یک Site Collection یا Application یا تمام Farm و ... ) ونیز قابل استفاده بودن آن فایل پشتیان (چرا که گرفتن یک پشتیبان به این معنی نیست شما می‌توانید صد درصد آن را Restore نمایید پس باید حتما آزمایش شود ) . همچنین شامل این نکته نیز می‌شود که با Restore کردن این پشتیبان چه مقدار از اطلاعات شما از بین رفته و قابل بازگشت نمی‌باشد (منظور بازه زمانی است که شما به صورت دوره ای پشتیبان گیری می‌کنید )
با این مقدمه به جزییات بیشتری می‌پردازم :
<script type="text/javascript" language="javascript" src="../../media/js/jquery.js"></script> <script type="text/javascript" language="javascript" src="../../media/js/jquery.dataTables.js"></script>
<style type="text/css" title="currentStyle">
@import "../../media/css/demo_page.css";
@import "../../media/css/demo_table.css";
</style>$(document).ready(function() {
$('#example').dataTable();
} );<script src="http://cdn.leafletjs.com/leaflet-0.7.3/leaflet.js"></script> <link rel="stylesheet" href="http://cdn.leafletjs.com/leaflet-0.7.3/leaflet.css" />
#map { height: 600px; } var map = L.map('map').setView([29.6760859,52.4950737], 13); 
var osmUrl='http://{s}.tile.openstreetmap.org/{z}/{x}/{y}.png';
var osmAttrib='Map data © <a href="http://openstreetmap.org">OpenStreetMap</a> contributors';
var osm = new L.TileLayer(osmUrl, { maxZoom: 18, attribution: osmAttrib}).addTo(map); 
Marker، دایره و چندضلعی
در کنار نمایش Tileها میتوان اشکال گرافیکی نیز به نقشه اضافه کرد؛ مثل مارکر(نقطه)، مستطیل، دایره و یا یک Popup. اضافه کردن یک Marker به سادگی، با کد زیر صورت می‌پذیرد:
var marker = L.marker([29.623116,52.497856]).addTo(map);
محل مورد نظر به شیء مارکر پاس داده شده و مقدار بازگشتی به map اضافه شده است.
نمایش چند ضلعی و دایره هم کار ساده ای است. برای دایره باید ابتدا مختصات مرکز دایره و شعاع به متر را به L.circle پاس داد:
var circle = L.circle([29.6308217,52.5048021], 500, {
color: 'red',
fillColor: '#f03',
fillOpacity: 0.5
}).addTo(map); در کد بالا علاوه بر محل و اندازه دایره، رنگ محیط، رنگ داخل و شفافیت (opacity) نیز مشخص شده‌اند.
برای چند ضلعی‌ها میتوان به این صورت عمل کرد:
var polygon = L.polygon([ [29.628453, 52.488838], [29.637368, 52.493987], [29.637168, 52.503987] ]).addTo(map);
کار کردن با Popup ها
از Popup میتوان برای نمایش اطلاعات اضافه‌ای بر روی یک محل خاص یا یک عنوان به مانند Marker استفاده کرد. برای مثال میتوان اطلاعاتی درباره‌ی محل یک Marker یا دایره نمایش داد. در هنگام ایجاد marker، دایره و چندضلعی مقادیر بازگشتی در متغیر‌های جدایی ذخیره شدند. اکنون میتوان به آن اشیاء یک popup اضافه کرد:
marker.bindPopup("باغ عفیف آباد").openPopup();
circle.bindPopup("I am a circle.");
polygon.bindPopup("I am a polygon."); 
به علت اینکه openPopup برای Marker صدا زده شده، به صورت پیشفرض popup را نمایش می‌دهد. اما برای بقیه، نمایش با کلیک خواهد بود. البته الزاما نیازی نیست که popup روی یک شیء نمایش داده شود، میتوان popupهای مستقلی نیز ایجاد کرد:
var popup = L.popup()
.setLatLng([51.5, -0.09])
.setContent("I am a standalone popup.")
.openOn(map); 
class Tweet {
state = {};
render() {
}
} > npm install -g npm@latest
> npm i -g create-react-app
> npm i -g typescript eslint tslint eslint-plugin-react-hooks
> create-react-app sample-01
> cd sample-01 > npm start
"files.exclude": {
"**/.git": true,
"**/.svn": true,
"**/.hg": true,
"**/CVS": true,
"**/.DS_Store": true,
"**/node_modules": true,
"**/wwwroot": true,
"**/bower_components": true,
"**/**/bin": true,
"**/**/obj": true,
"**/packages": true
}, <body>
<noscript>You need to enable JavaScript to run this app.</noscript>
<div id="root"></div> return (
<div className="App">
<header className="App-header">
...
</header>
</div>
); const element = <h1>Hello World!</h1>;
"use strict";
var element = React.createElement("h1", null, "Hello World!"); import React from "react"; const element = <h1>Hello World!</h1>; console.log(element);
import React from "react";
import ReactDOM from "react-dom";
const element = <h1>Hello World!</h1>;
console.log(element);
ReactDOM.render(element, document.getElementById("root")); 
{
"name": "sample-01",
"version": "0.1.0",
"private": true,
"dependencies": {
"react": "^16.11.0",
"react-dom": "^16.11.0",
"react-scripts": "3.2.0"
},
"scripts": {
"start": "react-scripts start",
"build": "react-scripts build",
"test": "react-scripts test",
"eject": "react-scripts eject"
},
"eslintConfig": {
"extends": "react-app"
},
"browserslist": {
"production": [
">0.2%",
"not dead",
"not op_mini all"
],
"development": [
"last 1 chrome version",
"last 1 firefox version",
"last 1 safari version"
]
}
} 
در ویژوال استودیو 2013 پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و نام آن را "ProductsApp" انتخاب کنید.
در دیالوگ New ASP.NET Project قالب Empty را انتخاب کنید و در قسمت "Add folders and core references for" گزینه Web API را انتخاب نمایید.
می توانید از قالب Web API هم استفاده کنید. این قالب با استفاده از ASP.NET MVC صفحات راهنمای API را خواهد ساخت. در این مقاله از قالب Empty استفاده میکنیم تا تمرکز اصلی، روی خود فریم ورک Web API باشد. بطور کلی برای استفاده از این فریم ورک لازم نیست با ASP.NET MVC آشنایی داشته باشید.
یک مدل (model) آبجکتی است که داده اپلیکیشن شما را معرفی میکند. ASP.NET Web API می‌تواند بصورت خودکار مدل شما را به JSON, XML و برخی فرمت‌های دیگر مرتب (serialize) کند، و سپس داده مرتب شده را در بدنه پیام HTTP Response بنویسد. تا وقتی که یک کلاینت بتواند فرمت مرتب سازی داده‌ها را بخواند، می‌تواند آبجکت شما را deserialize کند. اکثر کلاینت‌ها می‌توانند XML یا JSON را تفسیر کنند. بعلاوه کلاینت‌ها می‌توانند فرمت مورد نظرشان را با تنظیم Accept header در پیام HTTP Request مشخص کنند.
بگذارید تا با ساختن مدلی ساده که یک محصول (product) را معرفی میکند شروع کنیم.
کلاس جدیدی در پوشه Models ایجاد کنید.
نام کلاس را به "Product" تغییر دهید، و خواص زیر را به آن اضافه کنید.
namespace ProductsApp.Models
{
public class Product
{
public int Id { get; set; }
public string Name { get; set; }
public string Category { get; set; }
public decimal Price { get; set; }
}
} در Web API کنترلرها آبجکت هایی هستند که درخواست‌های HTTP را مدیریت کرده و آنها را به اکشن متدها نگاشت می‌کنند. ما کنترلری خواهیم ساخت که می‌تواند لیستی از محصولات، یا محصولی بخصوص را بر اساس شناسه برگرداند. اگر از ASP.NET MVC استفاده کرده اید، با کنترلرها آشنا هستید. کنترلرهای Web API مشابه کنترلرهای MVC هستند، با این تفاوت که بجای ارث بری از کلاس Controller از کلاس ApiController مشتق می‌شوند.
کنترلر جدیدی در پوشه Controllers ایجاد کنید.
در دیالوگ Add Scaffold گزینه Web API Controller - Empty را انتخاب کرده و روی Add کلیک کنید.
در دیالوگ Add Controller نام کنترلر را به "ProductsController" تغییر دهید و روی Add کلیک کنید.
توجه کنید که ملزم به ساختن کنترلرهای خود در پوشه Controllers نیستید، و این روش صرفا قراردادی برای مرتب نگاه داشتن ساختار پروژه‌ها است. کنترلر ساخته شده را باز کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
using ProductsApp.Models;
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Net;
using System.Web.Http;
namespace ProductsApp.Controllers
{
public class ProductsController : ApiController
{
Product[] products = new Product[]
{
new Product { Id = 1, Name = "Tomato Soup", Category = "Groceries", Price = 1 },
new Product { Id = 2, Name = "Yo-yo", Category = "Toys", Price = 3.75M },
new Product { Id = 3, Name = "Hammer", Category = "Hardware", Price = 16.99M }
};
public IEnumerable<Product> GetAllProducts()
{
return products;
}
public IHttpActionResult GetProduct(int id)
{
var product = products.FirstOrDefault((p) => p.Id == id);
if (product == null)
{
return NotFound();
}
return Ok(product);
}
} همین! حالا یک Web API ساده دارید. هر یک از متدهای این کنترلر، به یک یا چند URI پاسخ می‌دهند:
| URI | Controller Method |
| api/products/ | GetAllProducts |
| api/products/id/ | GetProductById |
برای اطلاعات بیشتر درباره نحوه نگاشت درخواست‌های HTTP به اکشن متدها توسط Web API به این لینک مراجعه کنید.
در این قسمت یک صفحه HTML خواهیم ساخت که با استفاده از AJAX متدهای Web API را فراخوانی میکند. برای ارسال درخواست‌های آژاکسی و بروز رسانی صفحه بمنظور نمایش نتایج دریافتی از jQuery استفاده میکنیم.
در پنجره Solution Explorer روی نام پروژه کلیک راست کرده و گزینه Add, New Item را انتخاب کنید.
در دیالوگ Add New Item قالب HTML Page را انتخاب کنید و نام فایل را به "index.html" تغییر دهید.
حال محتوای این فایل را با لیست زیر جایگزین کنید.
<!DOCTYPE html>
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
<title>Product App</title>
</head>
<body>
<div>
<h2>All Products</h2>
<ul id="products" />
</div>
<div>
<h2>Search by ID</h2>
<input type="text" id="prodId" size="5" />
<input type="button" value="Search" onclick="find();" />
<p id="product" />
</div>
<script src="http://ajax.aspnetcdn.com/ajax/jQuery/jquery-2.0.3.min.js"></script>
<script>
var uri = 'api/products';
$(document).ready(function () {
// Send an AJAX request
$.getJSON(uri)
.done(function (data) {
// On success, 'data' contains a list of products.
$.each(data, function (key, item) {
// Add a list item for the product.
$('<li>', { text: formatItem(item) }).appendTo($('#products'));
});
});
});
function formatItem(item) {
return item.Name + ': $' + item.Price;
}
function find() {
var id = $('#prodId').val();
$.getJSON(uri + '/' + id)
.done(function (data) {
$('#product').text(formatItem(data));
})
.fail(function (jqXHR, textStatus, err) {
$('#product').text('Error: ' + err);
});
}
</script>
</body>
</html> برای گرفتن لیستی از محصولات، یک درخواست HTTP GET به آدرس "api/products/" ارسال کنید.
تابع getJSON یک درخواست آژاکسی ارسال میکند. پاسخ دریافتی هم آرایه ای از آبجکت‌های JSON خواهد بود. تابع done در صورت موفقیت آمیز بودن درخواست، اجرا می‌شود. که در این صورت ما DOM را با اطلاعات محصولات بروز رسانی میکنیم.
$(document).ready(function () {
// Send an AJAX request
$.getJSON(apiUrl)
.done(function (data) {
// On success, 'data' contains a list of products.
$.each(data, function (key, item) {
// Add a list item for the product.
$('<li>', { text: formatItem(item) }).appendTo($('#products'));
});
});
}); برای گرفتن یک محصول توسط شناسه (ID) آن کافی است یک درخواست HTTP GET به آدرس "api/products/id/" ارسال کنید.
function find() {
var id = $('#prodId').val();
$.getJSON(apiUrl + '/' + id)
.done(function (data) {
$('#product').text(formatItem(data));
})
.fail(function (jqXHR, textStatus, err) {
$('#product').text('Error: ' + err);
});
} اپلیکیشن را با F5 اجرا کنید. صفحه وب باز شده باید چیزی مشابه تصویر زیر باشد.
برای گرفتن محصولی مشخص، شناسه آن را وارد کنید و روی Search کلیک کنید.
اگر شناسه نامعتبری وارد کنید، سرور یک خطای HTTP بر می‌گرداند.
هنگام کار با سرویس‌های HTTP، مشاهده‌ی درخواست‌های ارسال شده و پاسخ‌های دریافتی بسیار مفید است. برای اینکار می‌توانید از ابزار توسعه دهندگان وب استفاده کنید، که اکثر مرورگرهای مدرن، پیاده سازی خودشان را دارند. در اینترنت اکسپلورر می‌توانید با F12 به این ابزار دسترسی پیدا کنید. به برگه Network بروید و روی Start Capturing کلیک کنید. حالا صفحه وب را مجددا بارگذاری (reload) کنید. در این مرحله اینترنت اکسپلورر ترافیک HTTP بین مرورگر و سرور را تسخیر میکند. می‌توانید تمام ترافیک HTTP روی صفحه جاری را مشاهده کنید.
به دنبال آدرس نسبی "api/products/" بگردید و آن را انتخاب کنید. سپس روی Go to detailed view کلیک کنید تا جزئیات ترافیک را مشاهده کنید. در نمای جزئیات، می‌توانید headerها و بدنه درخواست‌ها و پاسخ‌ها را ببینید. مثلا اگر روی برگه Request headers کلیک کنید، خواهید دید که اپلیکیشن ما در Accept header داده‌ها را با فرمت "application/json" درخواست کرده است.
اگر روی برگه Response body کلیک کنید، می‌توانید ببینید چگونه لیست محصولات با فرمت JSON سریال شده است. همانطور که گفته شده مرورگرهای دیگر هم قابلیت‌های مشابهی دارند. یک ابزار مفید دیگر Fiddler است. با استفاده از این ابزار می‌توانید تمام ترافیک HTTP خود را مانیتور کرده، و همچنین درخواست‌های جدیدی بسازید که این امر کنترل کاملی روی HTTP headers به شما می‌دهد.
foreach (string file in Request.Files)
{
var hpf = Request.Files[file] as HttpPostedFileBase;
// todo: save it
}