پاسخ به بازخوردهای پروژهها
آموزش های تکمیلی سیلورلایت
پروژه رو عمومی کردم و در این قسمت از سایت مدیریت خواهد شد.
هر از چندگاهی یک چنین آدرسهای یافت نشدی را در لاگهای سایت مشاهده میکنم:
روش متداول مدیریت این نوع آدرسها، هدایت خودکار به صفحهی 404 است. اما شاید بهتر باشد بجای اینکار، کاربران به صورت خودکار به صفحهی جستجوی سایت هدایت شوند. در ادامه مراحل اینکار را بررسی خواهیم کرد.
الف) ساختار کنترلر جستجوی سایت
فرض کنید جستجوی سایت در کنترلری به نام Search و توسط اکشن متد پیش فرضی با فرمت زیر مدیریت میشود:
ب) مدیریت کنترلرهای یافت نشد
اگر از یک IoC Container در برنامهی ASP.NET MVC خود مانند StructureMap استفاده میکنید، نوشتن کد متداول زیر کافی نیست:
از این جهت که اگر کاربر آدرس https://www.dntips.ir/test را وارد کند، controllerType درخواستی نال خواهد بود؛ چون جزو کنترلرهای سایت نیست. به همین جهت نیاز است موارد نال را هم مدیریت کرد:
کاری که در اینجا انجام شده، هدایت خودکار کلیه کنترلرهای یافت نشد برنامه، به کنترلر Search است. اما در این بین نیاز است سه مورد را نیز اصلاح کرد. در RouteData.Values جاری، نام کنترلر باید به نام کنترلر Search تغییر کند. زیرا مقدار پیش فرض آن، همان عبارتی است که کاربر وارد کرده. همچنین باید مقدار action را نیز اصلاح کرد، چون اگر آدرس وارد شده برای مثال https://www.dntips.ir/mvc/test بود، مقدار پیش فرض action همان test میباشد. بنابراین صرف بازگشت وهلهای از SearchController تمام موارد را پوشش نمیدهد و نیاز است دقیقا جزئیات سیستم مسیریابی نیز اصلاح شوند. همچنین پارامتر term اکشن متد index را هم در اینجا میشود مقدار دهی کرد. برای مثال در اینجا عبارت وارد شده اندکی تمیز شده (مطابق روش متد تولید Slug) و سپس به عنوان مقدار term تنظیم میشود.
ج) مدیریت آدرسهای یافت نشد پسوند دار
تنظیمات فوق کلیه آدرسهای بدون پسوند را مدیریت میکند. اما اگر درخواست رسیده به شکل https://www.dntips.ir/mvc/test/file.aspx بود، خیر. در اینجا حداقل سه مرحله را باید جهت مدیریت و هدایت خودکار آن به صفحهی جستجو انجام داد
- باید فایلهای پسوند دار را وارد سیستم مسیریابی کرد:
- در ادامه نیاز است مسیریابی Catch all اضافه شود:
پس از مسیریابی پیش فرض سایت (نه قبل از آن)، مسیریابی ذیل باید اضافه شود:
مسیریابی پیش فرض، تمام آدرسهای سازگار با ساختار MVC را میتواند مدیریت کند. فقط حالتی از آن عبور میکند که پسوند داشته باشد. با قرار دادن این مسیریابی جدید پس از آن، کلیه آدرسهای مدیریت نشده به کنترلر Search و اکشن متد Index آن هدایت میشوند.
مشکل! نیاز است پارامتر term را به صورت پویا مقدار دهی کنیم. برای اینکار میتوان یک RouteConstraint سفارشی نوشت:
UrlConstraint مطابق تنظیم CatchAllRoute فقط زمانی فراخوانی خواهد شد که برنامه به این مسیریابی خاص برسد (و نه در سایر حالات متداول کار با کنترلر جستجو). در اینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار term را به RouteValueDictionary آن اضافه کنیم.
https://www.dntips.ir/jquery https://www.dntips.ir/mvc https://www.dntips.ir/برنامه
الف) ساختار کنترلر جستجوی سایت
فرض کنید جستجوی سایت در کنترلری به نام Search و توسط اکشن متد پیش فرضی با فرمت زیر مدیریت میشود:
[ValidateInput(false)] //برنامه نویسها نیاز دارند تگها را جستجو کنند public virtual ActionResult Index(string term) {
ب) مدیریت کنترلرهای یافت نشد
اگر از یک IoC Container در برنامهی ASP.NET MVC خود مانند StructureMap استفاده میکنید، نوشتن کد متداول زیر کافی نیست:
public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory { protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType) { return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller; } }
public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory { protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType) { if (controllerType == null) { var url = requestContext.HttpContext.Request.RawUrl; //string.Format("Page not found: {0}", url).LogException(); requestContext.RouteData.Values["controller"] = MVC.Search.Name; requestContext.RouteData.Values["action"] = MVC.Search.ActionNames.Index; requestContext.RouteData.Values["term"] = url.GetPostSlug().Replace("-", " "); return ObjectFactory.GetInstance(typeof(SearchController)) as Controller; } return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller; } }
ج) مدیریت آدرسهای یافت نشد پسوند دار
تنظیمات فوق کلیه آدرسهای بدون پسوند را مدیریت میکند. اما اگر درخواست رسیده به شکل https://www.dntips.ir/mvc/test/file.aspx بود، خیر. در اینجا حداقل سه مرحله را باید جهت مدیریت و هدایت خودکار آن به صفحهی جستجو انجام داد
- باید فایلهای پسوند دار را وارد سیستم مسیریابی کرد:
routes.RouteExistingFiles = true; //نیاز هست دانلود عمومی فایلها تحت کنترل قرار گیرد
پس از مسیریابی پیش فرض سایت (نه قبل از آن)، مسیریابی ذیل باید اضافه شود:
routes.MapRoute( "CatchAllRoute", // Route name "{*url}", // URL with parameters new { controller = "Search", action = "Index", term = UrlParameter.Optional, area = "" }, // Parameter defaults new { term = new UrlConstraint() } );
مشکل! نیاز است پارامتر term را به صورت پویا مقدار دهی کنیم. برای اینکار میتوان یک RouteConstraint سفارشی نوشت:
public class UrlConstraint : IRouteConstraint { public bool Match(System.Web.HttpContextBase httpContext, Route route, string parameterName, RouteValueDictionary values, RouteDirection routeDirection) { var url = httpContext.Request.RawUrl; //string.Format("Page not found: {0}", url).LogException(); values["term"] = url.GetPostSlug().Replace("-", " "); return true; } }
مطالب
معرفی Bit Platform
پلتفرم Bit یک پروژه تماما Open Source در GitHub میباشد که هدف آن تسهیل توسعه نرم افزار با کیفیت و پرفرمنس بالا بر بستر ASP.NET Core و زبان #C است که با آن بتوان فقط با یکبار کدنویسی و با کمک استانداردهای وب همچون HTML / CSS و Web Assembly ، خروجیهایی چون Android / iOS / Windows را با دسترسی کامل به امکانات سیستمعامل به همراه برنامههای تحت وب SPA و PWA (با یا بدون Pre-Rendering) گرفت.
پلتفرم Bit تا به اینجا از دو قسمت Bit Blazor Components (شامل بیش از ۳۰ کمپوننت کاربردی، کم حجم و High Performance مانند Tree / Multi Select / Data Grid / Date Picker / Color Picker و...) به همراه Bit Project Templates (قالب پروژههای حاوی امکانات پر استفاده) تشکیل شده است.
برخی مواردی که در رابطه با آنها صحبت شد، ممکن است برای شما آشنا نباشند، بنابراین قبل از بررسی مفصلتر Bit Platform، نگاهی به آن میاندازیم:
وب اسمبلی چیست؟
برای درک بهتر وب اسمبلی ابتدا باید بدانیم این تکنولوژی اصلا از کجا آمده و هدف آن چیست؟
میدانیم که مرورگرها پروایدر صفحات وب هستند و ما برای اینکه بتوانیم اپلیکیشنی که ساختیم را در محیط وب برای کاربران به اشتراک بگذاریم باید از این مرورگرها و زبان ارتباطی آنها پیروی کنیم. این زبانهای ارتباطی مشخصا سه چیز است: HTML CSS JavaScript
اما آیا راهی هست که بتوان بجای JavaScript از زبانهای دیگر هم در سمت مرورگر استفاده کرد؟
وب اسمبلی یا همان WASM، آمده تا به ما اجازه دهد از هر زبانی که خروجی به Web Assembly دارد، برای تعاملات UI استفاده کنیم. یعنی با زبان هایی مثل #C / C++ / C و... میتوان کدی نوشت که مرورگر آن را اجرا کند. این یک تحول بزرگ است که امروزه تمامی مرورگرها (به جز مرورگرهایی که از دور خارج شده اند) از آن پشتیانی میکنند چرا که Web Assembly به یکی از اجزای استاندارد وب تبدیل شده است.
اطلاعات بیشتر در رابطه با وب اسمبلی را میتوانید از این مقاله بخوانید.
تعریف SPA و PWA:
SPA: Single Page Application
PWA: Progressive Web Application
در گذشته برای رندر کردن صفحات وب با عوض شدن URL یا درخواست کاربر برای دریافت اطلاعات جدید از سرور و نمایش آن ، صفحه مرورگر ملزم به رفرش شدن مجدد و از سر گیری کل فرایند تولید HTML میشد. طبیعتا این تکرار برای کاربر هنگام استفاده از اپلیکیشن خیلی خوشایند نبود چرا که هربار میبایست زمانی بیشتر صرف تولید مجدد صفحات را منتظر میماند. اما در مقابل آن Single Page Application (SPA)ها این پروسه را تغیر داد.
در رویکرد SPA، کل CSS , HTML و JS ای که برای اجرای هر صفحه ای از اپلیکیشن نیاز هست در همان لود اولیه برنامه توسط مرورگر دانلود خواهد شد. با این روش هنگام تغییر URL صفحات مرورگر دیگر نیازی به لود دوباره اسکریپتها ندارد. همچنین وقتی قرار است اطلاعات جدیدی از سرور آپدیت و نمایش داده شود این درخواست بصورت یک دستور Ajax به سرور ارسال شده و سرور با فرمت JSON اطلاعات درخواست شده را پاسخ میدهد. در نهایت مرورگر نیز اطلاعات برگشتی از سرور را مجدد جای گذاری میکند و کل این روند بدون هیچگونه رفرش دوباره صفحه انجام میشود.
در نتیجهی این امر، کاربر تجربه خوشایندتری هنگام کار کردن با SPAها خواهد داشت. اما همانقدر که این تجربه در طول زمان استفاده از برنامه بهبود یافت، لود اولیه اپلیکیشن را کندتر کرد، چرا که اپلیکیشن میبایست همه کدهای مورد نیاز خود برای صفحاتش را در همان ابتدا دانلود کند.(در ادامه با قابلیت Pre-Rendering این اشکال را تا حدود زیادی رفع میکنیم)
با استفاده از PWA میتوانید وبسایتهای SPA را بصورت یک برنامه نصبی و تمام صفحه، با آیکن مجزایی همانند اپلیکیشنهای دیگر در موبایل و دسکتاپ داشته باشید. همچنین وقتی از PWA استفاده میکنیم برنامه وب میتواند به صورت آفلاین نیز کار کند.
البته حتی در برنامههایی که لازم نیست آفلاین کار کنند، در صورت قطعی ارتباط کاربر با شبکه، به جای دیدن دایناسور معروف، اینکه برنامه در هر حالتی باز شود و به صورتی کاربر پسند و قطعی نت به وی اعلام شود ایده خیلی بهتری است (":
قابلیت Pre-Rendering:
هدف Pre-Rendering بهبود گشت گذار کاربر در سایت است. شیوه کارکرد آن به این صورت است که وقتی کاربر وارد وبسایت میشود، سرور در همان ابتدای کار و جلوتر از اتمام دانلود اسمبلیها، فایلی حاوی HTML ، CSSهای صفحه ای که کاربر درخواست کرده را در سمت سرور میسازد و به مرورگر ارسال میکند. در همین حین، اسمبلیها نیز توسط مرورگر دانلود میشوند و برنامه از محتوای صرف خارج شده و حالت تعاملی میگیرد. اصطلاحا به این قابلیت Server-Side Rendering(SSR) نیز میگویند. در این حالت کاربر زودتر محتوایی از برنامه را میبیند و تجربه بهتری خواهد داشت. این امر در بررسی Search Engineها و سئو وبسایت نیز تاثیر بسزایی دارد.
نگاهی به Blazor:
تا اینجا هر آنچه که نیاز بود برای درک بهتر از Blazor بدانیم را فهمیدیم، اما خود Blazor چیست؟ در یک توضیح کوتاه، فریمورکی ارائه شده توسط مایکروسافت میباشد برای پیادهسازی UI و منطق برنامهها شامل امکانات Routing ، Binding و...
بلیزر در انواع مختلفی ارائه شده که هرکدام کاربرد مشخصی دارد:
Blazor Server
در بلیزر سرور پردازشها جهت تعامل UI درون سرور اجرا خواهد شد. برای مثال وقتی کاربر روی دکمه ای کلیک میکند و آن دکمه مقداری عددی را افزایش میدهد که از قضا متن یک Label به آن عدد وابسته است، رویداد کلیک شدن این دکمه توسط SignalR WebSocket به سرور ارسال شده و سرور تغیر متن Label را روی همان وب سوکت به کلاینت ارسال میکند.
با توجه به این که تعامل کاربر با صفحات برنامه، بسته به میزان کندی اینترنت کاربر، ممکن است کند شود و همچنین Blazor Server قابلیت PWA شدن ندارد و علاوه بر این بار پردازش زیادی روی سرور میاندازد (بسته به پیچیدگی پروژه) و در نهایت ممکن است در آن از Component هایی استفاده کنیم که چون در حالت Blazor Server پردازش سمت سرور بوده، متوجه حجم دانلود بالای آنها نشویم و کمی بعدتر که با Blazor Hybrid میخواهیم خروجی Android / iOS بگیریم متوجه حجم بالای آنها شویم، استفاده از Blazor Server را در Production توصیه نمیکنیم، ولی این حالت برای Debugging بهترین تجربه را ارائه میدهد، بالاخص با امکان Hot Reload و دیدن آنی تغییرات C# / HTML / CSS در ظاهر و رفتار برنامه موقع کدنویسی.
Blazor WebAssembly
در بلیزر وب اسمبلی منطق مثال قبلی که با C# .NET نوشته شده است، روی مرورگر و با کمک Web Assembly اجرا میشود و نیازی به ارتباط جاری با سرور توسط SignalR نیست. این باعث میشود که با بلیزر وب اسمبلی بتوان اپلیکیشنهای PWA نیز نوشت.
یک برنامه Blazor Web Assembly میتواند چیزی در حدود دو الی سه مگ حجم داشته باشد که در دنیای امروزه حجم بالایی به حساب نمیاید، با این حال با کمک Pre Rendering و CDN میتوان تجربه کاربر را تا حدود زیادی بهبود داد.
برای مثال سایت Componentهای Bit Platform جزو معدود دموهای Componentهای Blazor است که در حالت Blazor Web Assembly ارائه میشود و شما میتوانید با باز کردن آن، تجربه حدودی کاربرانتان را در حین استفاده از Blazor Web Assembly ببینید. به علاوه، در dotnet 7 سرعت عملکرد Blazor Web Assembly بهبود قابل توجهی پیدا کرده است.
Blazor Hybrid
از Blazor Hybrid زمانی استفاده میکنیم که بخواهیم برنامههای موبایل را برای Android , iOS و برنامههای Desktop را برای ویندوز، با کمک HTML , CSS توسعه دهیم. نکته اصلی در Blazor Hybrid این است که اگر چه از Web View برای نمایش HTML / CSS استفاده شده، اما منطق سمت کلاینت برنامه که با C# .NET توسعه داده شده است، بیرون Web View و به صورت Native اجرا میشود که ضمن داشتن Performance بالا، به تمامی امکانات سیستم عامل دسترسی دارد. علاوه بر دسترسی به کل امکانات Android / iOS Sdk در همان C# .NET ، عمده کتابخانههای مطرح مانند Firebase، با ابزار Binding Library ارائه شده توسط مایکروسافت، دارای Wrapper قابل استفاده در C# .NET هستند و ساختن Wrapper برای هر کتابخانه Objective-C ، Kotlin، Java، Swift با این ابزار فراهم است.
اگر شما در حال حاضر فقط #HTML , CSS , C بدانید، اکنون با بلیزر میتوانید هر اپلیکیشنی که بخواهید توسعه دهید. از وبسایتهای SPA گرفته تا اپهای موبایل Android ، IOS و برنامههای دسکتاپی برای Windows , Mac و بزودی نیز برای Linux
معرفی پکیج Bit Blazor UI:
پکیج Bit Blazor UI مجموعه ای از کامپوننتهای مرسومی است که بر پایه بلیزر نوشته شده و به ما این امکان را میدهد تا المانهای پیچیده ای مثل Date Picker , Grid , Color Picker , File Upload , DropDown و بسیاری از المانهای دیگر را با شکلی بهینه، بدون نیاز به اینکه خودمان بخواهیم برای هر یک از اینها از نو کدنویسی کنیم، آن را در اختیار داشته باشیم.
عمده مشکل کامپوننتهای ارائه شده برای بلیزر حجم نسبتا بالای آن است که باعث میشد بیشتر در مصارفی از قبیل ایجاد Admin Panel کارایی داشته باشد. اما این موضوع به خوبی در Bit Blazor UI مدیریت شده و در حال حاضر با بیش از 30 کامپوننت با حجم بسیار پایینی، چیزی حدود 200 کیلوبایت قابل نصب است. از لحاظ حجمی نسبت به رقبای خود برتری منحصر به فردی دارد که باعث میشود به راحتی حتی در اپلیکیشنهای موبایل هم قابل استفاده باشد و کماکان پرفرمنس خوبی ارائه دهد.
این کامپوننتها با ظاهر Fluent پیاده سازی شده و میتوانید لیست کامپوننتهای بلیزر Bit را از این لینک ببینید.
معرفی Bit TodoTemplate:
قبل از اینکه به معرفی Bit TodoTemplate بپردازیم باید بدانیم که اصلا پروژههای Template چه هستند. در واقع وقتی شما Visual Studio را باز میکنید و روی گزینه Create New Project کلیک میکنید با لیستی از پروژههای تمپلیت روبرو میشوید که هرکدام چهارچوب خاصی را با اهدافی متفاوت در اختیارتان قرار میدهند.
Bit Platform هم Project Template ای با نام TodoTemplate توسعه داده که میتوانید پروژههای خودتان را از روی آن بسازید، اما چه امکاناتی به ما میدهد؟
در یک جمله، هر آنچه تا به اینجا توضیح داده شد بصورت یکجا در TodoTemplate وجود دارد.
در واقع TodoTemplate چهارچوبی را فراهم کرده تا شما تنها با دانستن همین مفاهیمی که در این مقاله خواندید، از همان ابتدا امکاناتی چون صفحات SignUp، SignIn یا Email Confirmation و... را داشته باشید و در نهایت بتوانید تمامی خروجیهای قابل تصور را بگیرید.
اما چگونه؟
در TodoTemplate همه این قابلیتها تنها درون یک فایل و با کمترین تغیر ممکن نوع خروجی کدی که نوشته اید را مشخص میکند. این تنظیمات به شکل زیر است :
<BlazorMode> ... </BlazorMode> <WebAppDeploymentType> ... </WebAppDeploymentType>
شما میتوانید با تنظیم <BlazorMode> بین انواع hosting modelهای بلیزر سوییچ کنید. مثلا برای زمانی که در محیط development هستید نوع بلیزر را Blazor Server قرار دهید تا از قابلیتهای debugging بهتری برخوردار باشید ، وقتی میخواهید وبسایت تکمیل شده تان را بصورت SPA / PWA پابلیش کنید نوع بلیزر را به Blazor WebAssembly و برای پابلیشهای Android ، IOS ، Windows ، Mac نوع بلیزر را به Blazor Hybrid تغیر دهید.
به علاوه، شما تنها با تغیر <WebAppDeploymentType> قادر خواهید بود بین SPA (پیش فرض)، SSR و PWA سوئیچ کنید.
قابلیتهای TodoTemplate در اینجا به پایان نمیرسد و بخشی دیگر از این قابلیتها به شرح زیر است :
- وجود سیستم Exception handling در سرور و کلاینت (این موضوع به گونه ای بر اساس Best Practiceها پیاده سازی شده که اپلیکیشن را از بروز هر خطایی که بخواهد موجب Crash کردن برنامه شود ایزوله کرده)
- وجود سیستم User Authentication بر اساس JWT که شما در همان ابتدا که از این تمپلیت پروژه جدیدی میسازید صفحات SignIn ، SignUp را خواهید داشت.
- پکیج Bit Blazor UI که بالاتر درمورد آن صحبت کرده ایم از همان ابتدا در TodoTemplate نصب و تنظیم شده تا بتوانید به راحتی صفحات جدید با استفاده از آن بسازید.
- کانفیگ استاندارد Swagger در سمت سرور.
- ارسال ایمیل در روند SignUp.
- وجود خاصیت AutoInject برای سادهسازی تزریق وابستگی ها.
- و بسیاری موراد دیگر که در داکیومنتهای پروژه میتوانید آنهارا ببینید.
با استفاده از TodoTemplate پروژه ای با نام Todo ساخته شده که میتوانید چندین مدل از خروجیهای این پروژه را در لینکهای پایین ببینید و پرفرمنس آن را بررسی کنید.
توجه داشته باشید هدف TodoTemplate ارائه ساختار Clean Architecture نبوده ، بلکه هدف ارائه بیشترین امکانات با سادهترین حالت کدنویسی ممکن بوده که قابل استفاده برای همگان باشد و شما میتوانید از هر پترنی که میخواهید براحتی در آن استفاده کنید.
پلتفرم Bit یک تیم توسعه کاملا فعال تشکیل داده که بطور مداوم در حال بررسی و آنالیز خطاهای احتمالی ، ایشوهای ثبت شده و افزودن قابلیتهای جدید میباشد که شما به محض استفاده از این محصولات میتوانید در صورت بروز هر اشکال فنی برای آن ایشو ثبت کنید تا تیم مربوطه آن را بررسی و در دستور کار قرار دهد. در ادامه پلتفرم Bit قصد دارد بزودی تمپلیت جدیدی با نام Admin Panel Template با امکاناتی مناسب برای Admin Panel مثل Dashboard و Chart و... با تمرکز بر Clean Architecture نیز ارائه کند. چیزی که مشخص است اوپن سورس بودن تقریبا %100 کارها میباشد از جلسات و گزارشات کاری گرفته تا جزئیات کارهایی که انجام میشود و مسیری که در آینده این پروژه طی خواهد کرد.
میتوانید اطلاعات بیشتر و مرحله به مرحله برای شروع استفاده از این ابزارها را در منابعی که معرفی میشود دنبال کنید.
منابع:
مشارکت در پروژه:
- شما میتوانید این پروژه را در گیتهاب مشاهده کنید.
- برای اشکالات یا قابلیت هایی که میخواهید برطرف شود Issue ثبت کنید.
- پروژه را Fork کنید و Star دهید.
- ایشوهایی که وجود دارد را برطرف کنید و Pull Request ارسال کنید.
- برای در جریان بودن از روند توسعه در جلسات برنامه ریزی (Planning Meeting) و گزارشات هفتگی (Standup Meeting ) که همه اینها در Microsoft Teams برگزار میشود شرکت کنید.
در فصل دوم کتاب تا به الان یاد گرفتیم چگونه ماژولها را کامپایل کنیم و چگونه آنها را در یک اسمبلی قرار دهیم. حال وقت آن فرا رسیده است که با بسته بندی کردن (Package) و انتشار آن (Deploy) به طوری که کاربران بتوانند برنامه را اجرا کنند آشنا شویم.
نصب برنامه از طریق فروشگاه ویندوز
در فروشگاه ویندوز Windows Store Apps قوانین سخت و شدیدی برای بسته بندی کردن اسمبلیها وجود دارد. ویژوال استودیو تمام اسمبلیهای مورد نیاز برنامه را در یک فایل با پسوند appx قرار داده و آن را به سمت فروشگاه آپلود میکند. هر کاربری که این فایل appx را نصب کند، همهی اسمبلیهایی را که در دایرکتوری مربوطه قرار گرفته است، توسط CLR بار شده و آیکن برنامه هم در صفحهی start ویندوز قرار میگیرد و اگر دیگر کاربران همان سیستم هم این فایل appx را نصب کنند، از آنجا که قبلا روی سیستم موجود هست، تنها آیکن برنامه به صفحهی start اضافه میگردد و برای حذف هم تنها آیکن برنامه از روی این صفحه حذف میشود؛ مگر اینکه تنها کاربری باشد که این برنامه را نصب کردهاست که در آن صورت کلا همهی اسمبلیهای آن از روی سیستم حذف میشود.
در صورتیکه کاربرهای مختلف نسخههای مختلفی از همان برنامه را روی سیستم نصب کنند، برای اسمبلیها هر کدام یک دایرکتوری ایجاد شده و به ازای نسخهی نصب شده آن کاربر، یکی از این دایرکتوریها مورد استفاده قرار میگیرند. کاربران مختلف میتوانند روی سیستم به طور همزمان از نسخههای مختلف برنامه استفاده کنند.
روشهای پکیج گذاری
برای برنامههای دسکتاپ که ربطی به فروشگاه ندارند و بین ایرانیان طرفدار زیادی دارد، نیازی به استفاده از هیچ روش خاصی نیست و یک کپی معمولی هم کفایت میکند. همهی فایلهای مثل اسمبلی، باید در یک دایرکتوری قرار گرفته و به روش کپی کردن آن را انتقال داد. یا برای بسته بندی از یک فایل batch کمک گرفت و آن را روی سیستم نصب کرد و نیازی به هیچ تغییری در رجیستری نیست. برای حذف برنامه هم، حذف معمولی دایرکتوری مربوطه کفایت میکند.
البته گزینههای دیگری هم برای پکیج کردن این نوع برنامهها وجود دارند:
یکی از روشهای پکیج کردن فایلها به صورت cab هست که عموما برای سناریوهای اینترنتی و فشرده سازی و کاهش زمان دانلود به کار میرود.
روش دوم استفاده از پکیج MSI است که توسط سرویس نصب مایکروسافت Microsoft Installer Service یا MSIExec.exe انجام میگیرد. فایلهای MSI به اسمبلیها اجازه میدهند که بر اساس زمان تقاضای CLR برای بارگیری اولیه نصب شوند. البته این ویژگی جدیدی نیست و برای فایلهای exe یا dll مدیریت نشده هم به کار میرود.
استفاده از نصاب سازها
بهتر هست که برای انتشار برنامه از برنامههای نصاب سازی استفاده کنید که با واسطی جذابتر به نصب پرداخته و امکاناتی از قبیل shotrcutها، حذف و بازیابی و نصب و .. را هم به کاربر میدهند.
نصاب سازهای متفاوتی وجود دارند که در زیر به تعدادی از آنها اشاره میکنیم:
Install Shield (+ ) : این برنامه نسخههای متفاوتی را با قیمتهای متفاوتی، عرضه میکند و در این زمینه، جزء بهترینها نام برده میشود. حتی ویژگیهای مخصوصی هم برای ویژوال استودیو دارد. شرکت سازنده، برنامهی دیگری را هم اخیر تحت نام Install Anywhere عرضه کرده است که اجازه میدهد از روی یک برنامه برای پلتفرمهای مختلف setup بسازد.
NSIS : این برنامه هم در زمینهی ساخت setup محبوبیت زیادی دارد. این برنامه به صورت متن باز منتشر شده و رایگان است. امکانات این برنامه ساده است و برای راه اندازی سریع یک setup و اجرای راحت آن توسط کاربر، کاملا کاربردی است.
Tarma Installmate : این نرم افزار نسبت به InstallShield سادهتر و کم حجمتر است. حداقل برای برنامههای عادی امکانات مناسبی دارد.
DeployMaster : یک برنامهی دیگر با امکانات حرفهای جهت انشار برنامههای دسکتاپ، که از ویندوز 98 تا 8.1 را در حال حاضر پشتیبانی میکند.
QSetup Installation Suite : یک برنامهی نصب حرفهای که فایل نهایی آن میتواند به دو فرمت exe یا MSI باشد و قابلیتهایی چون پشتیبانی از زبان فارسی، ورود لایسنس، سریال نرم افزار و ... را نیز پشتیبانی میکند.
Inno Setup : این برنامه هم امکانات خوبی را برای ساخت یک نصاب ساز دارد و همچنین از زبان پاسکال جهت اسکریپت نویسی جهت توسعه امکانات بهره میبرد.
Visual Patch : وب سایت پی سی دانلود این برنامه را اینگونه توضیح میدهد:
انتشار توسط ویژوال استودیو
ویژوال استودیو هم امکانات خوبی برای انتشار در بخش Properties پروژه، برگهی publish ارائه میکند و فایل MSI نتیجه را به سمت وب سرور، FTP Server یا روی دیسک ارسال میکند. یکی از خصوصیات خوب این روش این است که میتواند پیش نیازهایی مانند فریم ورک دات نت یا sql server Express را به سیستم اضافه کنید؛ در نهایت با مزیت آپدیت و نصب تک کلیکی، کاربر، برنامه را بر روی سیستم نصب کند.
اسمبلیهای انتشاریافته اختصاصی
در روشهایی که ذکر کردیم، از آنجا که اسمبلیها در همان شاخه یا دایرکتوری برنامه قرار گرفتهاند و نمیتوان آنها را با برنامههای دیگر به اشتراک گذاشت (مگر اینکه برنامه دیگری را هم در همان دایرکتوری قرار داد) به این روش Privately Deployed Assemblies میگویند. این روش برگ برنده بزرگی برای برنامه نویسان، کاربران و مدیران سیستمها محسوب میشود. زیرا که جابجایی آنها راحت بوده و CLR در همانجا اسمبلیها را در حافظه بار کرده و اجرا میکند. در این نوع برنامهها عملیات نصب/جابجایی/ حذف به راحتی صورتی میگرد و نیازی به تنظیمات خارجی مانند رجیستری ندارد. یکی از خصوصیات مهمی که دارد این هست که جداول متادیتا به اسمبلی اشاره میکنند که برنامه بر پایه آن ساخته شده و با آن تست شده است؛ نه با اسمبلی موجود دیگر در سیستم که شاید نام نوع مورد استفاده آن یا اسمبلی آن به طور تصادفی با آن یکی است.
در مقالات آتی در مورد اشتراک گذاری اسمبلیها بین چند برنامه مفصلتر صحبت خواهیم کرد.
نصب برنامه از طریق فروشگاه ویندوز
در فروشگاه ویندوز Windows Store Apps قوانین سخت و شدیدی برای بسته بندی کردن اسمبلیها وجود دارد. ویژوال استودیو تمام اسمبلیهای مورد نیاز برنامه را در یک فایل با پسوند appx قرار داده و آن را به سمت فروشگاه آپلود میکند. هر کاربری که این فایل appx را نصب کند، همهی اسمبلیهایی را که در دایرکتوری مربوطه قرار گرفته است، توسط CLR بار شده و آیکن برنامه هم در صفحهی start ویندوز قرار میگیرد و اگر دیگر کاربران همان سیستم هم این فایل appx را نصب کنند، از آنجا که قبلا روی سیستم موجود هست، تنها آیکن برنامه به صفحهی start اضافه میگردد و برای حذف هم تنها آیکن برنامه از روی این صفحه حذف میشود؛ مگر اینکه تنها کاربری باشد که این برنامه را نصب کردهاست که در آن صورت کلا همهی اسمبلیهای آن از روی سیستم حذف میشود.
در صورتیکه کاربرهای مختلف نسخههای مختلفی از همان برنامه را روی سیستم نصب کنند، برای اسمبلیها هر کدام یک دایرکتوری ایجاد شده و به ازای نسخهی نصب شده آن کاربر، یکی از این دایرکتوریها مورد استفاده قرار میگیرند. کاربران مختلف میتوانند روی سیستم به طور همزمان از نسخههای مختلف برنامه استفاده کنند.
روشهای پکیج گذاری
برای برنامههای دسکتاپ که ربطی به فروشگاه ندارند و بین ایرانیان طرفدار زیادی دارد، نیازی به استفاده از هیچ روش خاصی نیست و یک کپی معمولی هم کفایت میکند. همهی فایلهای مثل اسمبلی، باید در یک دایرکتوری قرار گرفته و به روش کپی کردن آن را انتقال داد. یا برای بسته بندی از یک فایل batch کمک گرفت و آن را روی سیستم نصب کرد و نیازی به هیچ تغییری در رجیستری نیست. برای حذف برنامه هم، حذف معمولی دایرکتوری مربوطه کفایت میکند.
البته گزینههای دیگری هم برای پکیج کردن این نوع برنامهها وجود دارند:
یکی از روشهای پکیج کردن فایلها به صورت cab هست که عموما برای سناریوهای اینترنتی و فشرده سازی و کاهش زمان دانلود به کار میرود.
روش دوم استفاده از پکیج MSI است که توسط سرویس نصب مایکروسافت Microsoft Installer Service یا MSIExec.exe انجام میگیرد. فایلهای MSI به اسمبلیها اجازه میدهند که بر اساس زمان تقاضای CLR برای بارگیری اولیه نصب شوند. البته این ویژگی جدیدی نیست و برای فایلهای exe یا dll مدیریت نشده هم به کار میرود.
استفاده از نصاب سازها
بهتر هست که برای انتشار برنامه از برنامههای نصاب سازی استفاده کنید که با واسطی جذابتر به نصب پرداخته و امکاناتی از قبیل shotrcutها، حذف و بازیابی و نصب و .. را هم به کاربر میدهند.
نصاب سازهای متفاوتی وجود دارند که در زیر به تعدادی از آنها اشاره میکنیم:
Install Shield (+ ) : این برنامه نسخههای متفاوتی را با قیمتهای متفاوتی، عرضه میکند و در این زمینه، جزء بهترینها نام برده میشود. حتی ویژگیهای مخصوصی هم برای ویژوال استودیو دارد. شرکت سازنده، برنامهی دیگری را هم اخیر تحت نام Install Anywhere عرضه کرده است که اجازه میدهد از روی یک برنامه برای پلتفرمهای مختلف setup بسازد.
NSIS : این برنامه هم در زمینهی ساخت setup محبوبیت زیادی دارد. این برنامه به صورت متن باز منتشر شده و رایگان است. امکانات این برنامه ساده است و برای راه اندازی سریع یک setup و اجرای راحت آن توسط کاربر، کاملا کاربردی است.
Tarma Installmate : این نرم افزار نسبت به InstallShield سادهتر و کم حجمتر است. حداقل برای برنامههای عادی امکانات مناسبی دارد.
DeployMaster : یک برنامهی دیگر با امکانات حرفهای جهت انشار برنامههای دسکتاپ، که از ویندوز 98 تا 8.1 را در حال حاضر پشتیبانی میکند.
QSetup Installation Suite : یک برنامهی نصب حرفهای که فایل نهایی آن میتواند به دو فرمت exe یا MSI باشد و قابلیتهایی چون پشتیبانی از زبان فارسی، ورود لایسنس، سریال نرم افزار و ... را نیز پشتیبانی میکند.
Inno Setup : این برنامه هم امکانات خوبی را برای ساخت یک نصاب ساز دارد و همچنین از زبان پاسکال جهت اسکریپت نویسی جهت توسعه امکانات بهره میبرد.
Visual Patch : وب سایت پی سی دانلود این برنامه را اینگونه توضیح میدهد:
نرم افزار Visual Patch یک ابزار توسعه یافتهی نرم افزاری برای ساخت پچ و آپدیت برنامهها میباشد. این سازنده پچ باینری، استفاده از فشرده سازی داده DeltaMAX برای سریعتر کردن توسعهی نرم افزار، یکپارچگی با نصب نرم افزار و ابزارهای مدیریت پچ از فروشندگانی نظیر Installshield, Lumension, Patchlink, Shavlik, Indigo Rose و ...، را به طور برجسته نمایان ساخته است.و ...
با استفاده از این ابزار پچ کردن برنامهها که برای توسعه دهندگان نرم افزار و برنامه نویسان طراحی شده است، توزیع نرم افزار و سیستم گسترش پچ بهبود مییابد. Visual Patch الگوریتمهای فشرده سازی و state-of- the-art binary differencing را نمایان میسازد و این کمک میکند که شما به کوچکتر شدن و بهتر شدن پچهای نرم افزار اطمینان داشته باشید.
انتشار توسط ویژوال استودیو
ویژوال استودیو هم امکانات خوبی برای انتشار در بخش Properties پروژه، برگهی publish ارائه میکند و فایل MSI نتیجه را به سمت وب سرور، FTP Server یا روی دیسک ارسال میکند. یکی از خصوصیات خوب این روش این است که میتواند پیش نیازهایی مانند فریم ورک دات نت یا sql server Express را به سیستم اضافه کنید؛ در نهایت با مزیت آپدیت و نصب تک کلیکی، کاربر، برنامه را بر روی سیستم نصب کند.
اسمبلیهای انتشاریافته اختصاصی
در روشهایی که ذکر کردیم، از آنجا که اسمبلیها در همان شاخه یا دایرکتوری برنامه قرار گرفتهاند و نمیتوان آنها را با برنامههای دیگر به اشتراک گذاشت (مگر اینکه برنامه دیگری را هم در همان دایرکتوری قرار داد) به این روش Privately Deployed Assemblies میگویند. این روش برگ برنده بزرگی برای برنامه نویسان، کاربران و مدیران سیستمها محسوب میشود. زیرا که جابجایی آنها راحت بوده و CLR در همانجا اسمبلیها را در حافظه بار کرده و اجرا میکند. در این نوع برنامهها عملیات نصب/جابجایی/ حذف به راحتی صورتی میگرد و نیازی به تنظیمات خارجی مانند رجیستری ندارد. یکی از خصوصیات مهمی که دارد این هست که جداول متادیتا به اسمبلی اشاره میکنند که برنامه بر پایه آن ساخته شده و با آن تست شده است؛ نه با اسمبلی موجود دیگر در سیستم که شاید نام نوع مورد استفاده آن یا اسمبلی آن به طور تصادفی با آن یکی است.
در مقالات آتی در مورد اشتراک گذاری اسمبلیها بین چند برنامه مفصلتر صحبت خواهیم کرد.
سلام
سال نو مبارک! به امید سالی بهتر از پارسال!
این روزها با هزینهای معادل هزینهی تهیهی یک هاست اشتراکی سالیانه برای بالاگذاری یک سایت معمولی در 5 سال قبل، میتوان یک VPS تهیه کرد و به این صورت قفل و کلید یک نیمچه سرور را (با 200 و خردهای مگ رم، 30 گیگ فضا، سرعت CPU نزدیک به 700 MHz و ویندوز سرور 2003 یا 2008) در اختیار شما قرار میدهند (البته به قول معروف هر چقدر پول بدهید همانقدر هم سخت افزار در اختیار شما قرار میدهند) بجای صرفا یک دایرکتوری مجازی محدود با 100 مگ فضای هاست که هر احدی در آن هاست اشتراکی میتواند سر مبارک را اندکی چرخانده و تمام زندگی شما را مرور کند و غیره!
استفادهی مفیدی هم که این VPS برای من داشته، ترنس لود کردن یک سری فایل است (با توجه به سرعتهای نجومی دریافت فایل این سرورها). برای مثال دریافت فایل از یوتیوب و انتقال به یک هاست دیگر برای دریافت سادهتر خودم و یا دیگران.
برای نمونه سایت dotnet-tv.com را در نظر بگیرید. تعدادی از ویدیوهای این سایت در یوتیوب هاست شده و از این دست زیاد هستند. خیلیها برای فرار از مشکلات کمبود پهنای باند از یوتیوب استفاده میکنند. یوتیوب هم که از این طرف بسته است. خوب، من الان میخواهم ویدیوی مربوط به ASP.Net MVC آن را مشاهده کنم، چکار باید کرد؟!
یک برنامهی سادهی کنسول را تهیه کردهام که این کار را برای VPS داران تسهیل میکند.
- دریافت فایل از یوتیوب
- آپلود خودکار آن به رپیدشیر
یک نمونه خروجی آن: (فایلهای یوتیوب سایت ذکر شده که به رپیدشیر منتقل شده)
دریافت
در سورس این برنامه موارد زیر پیاده سازی شده است:
- یافتن لینکهای یوتیوب سایت dotnet-tv.com با استفاده از regular expressions
- یافتن لینک دانلود مستقیم این فایلها از سایت یوتیوب که شامل استفاده از regular expressions برای استخراج قسمتهای مفید از صفحات و همچنین استفاده از امکانات Json دات نت فریم ورک سه و نیم برای parse قسمتهای استخراج شده است.
- ایجاد یک thread pool سفارشی که هر بار 7 لینک مستقیم را به صورت همزمان از یوتیوب دریافت میکند. (thread pool پیش فرض دات نت تمام تردها را به یکباره شروع میکند که برای اینکار مفید نیست. به همین جهت از این thread pool سفارشی شده استفاده شد)
پیش فرض فایلی که از سایت یوتیوب دریافت میشود MP4 با کیفیت بالا است که با fmt=18 در فایل Youtube.cs مشخص شده. فرمتهای دیگر را میتوانید از این فایل ایده بگیرید.
- آپلود فایل دریافتی از یوتیوب به یک اکانت رایگان کالکتور در رپیدشیر. (ماخذ این مورد در سایت code projects)
مشخصات این اکانت رایگان کالکتور در فایل app.config باید ذکر شود.
این سورس میتونه ایدهی ابتدایی بسیاری از کارهای مشابه باشد. برای مثال ایجاد یک وب سرویس، یک وب سایت، یک سرویس ایمیلی و غیره.
پ.ن.
کار انجام شده فعالیت وارز محسوب نمیشود زیرا مجوز ویدیوهای سایت یوتیوب این امکان توزیع (و بسیاری موارد دیگر) را به شما میدهد.
چند روز قبل هنگام استفاده از DoEvents در یک برنامه windows forms ، ناگهان پیغام stack overflow ظاهر شد! برای علت یابی و رفع آن کمی جستجو کردم که خلاصهی آن به شرح زیر است:
DoEvents چیست؟
DoEvents یکی از متدهای کلاس Application در فضای نام System.Windows.Forms است.
ویندوز جهت مدیریت رخدادهای مختلف از یک صف استفاده میکند. رخدادهایی مانند کلیک ماوس، تغییر اندازهی یک فرم و مواردی شبیه به آن ابتدا در یک صف قرار میگیرند و سپس پردازش میشوند. زمانیکه کنترلی مشغول پاسخ دهی به یک رخداد میگردد، سایر رخدادها هنوز در صف هستند و پردازش نخواهند شد. بنابراین اگر برنامهی شما در یک روال رخدادگردان کلیک، عملیاتی طولانی را در حال انجام باشد، بدلیل عدم پردازش سایر رخدادها اینطور به نظر خواهد رسید که هنگ کرده است.
روش صحیح پردازش یک عملیات طولانی استفاده از یک ترد دیگر میباشد تا ترد اصلی برنامه که کار مدیریت رابط کاربر برنامه را به عهده دارد، درگیر این عملیات طولانی نشده و پاسخگوی رخدادهای رسیده باشد.
راه میانبر و سادهای که اینجا وجود دارد استفاده از DoEvents میباشد (بدون ایجاد یک ترد جدید). برای مثال اگر در روال رخ دادگردان کلیک یک برنامه، حلقهای طولانی در حال پردازش است، هر از چندگاهی این متد فراخوانی شود، رخدادهای در صف قرار گرفته فرصت ارسال به ترد اصلی برنامه را یافته و برنامه در حالت هنگ به نظر نخواهد رسید.
برای نمونه مثال زیر را در دو حالت با Application.DoEvents و بدون آن اجرا کنید:
private void btnProcessWithDoEvents_Click(object sender, EventArgs e)
{
for (int i = 0; i < 100000; i++)
{
TextBox1.Text = "Processing " + i.ToString();
Application.DoEvents();
}
}
در حالت بدون استفاده از Application.DoEvents ، تنها آخرین عبارت پردازش شده را در TextBox1 مشاهده خواهید کرد و همچنین در این حین، برنامه در حالت هنگ به نظر میرسد و برعکس.
مشکلات احتمالی حاصل از استفاده از Application.DoEvents :
الف) حس غلط پایان یافتن عملیات پیش از موعد
در مثال فوق در حین استفاده از Application.DoEvents ، دکمهی btnProcessWithDoEvents مجددا فعال شده و قابل کلیک کردن میشود ولی آیا این بدین معنا است که پردازش قبلی به پایان رسیده است؟ به یک سری از کاربرها هم click-happy user گفته میشود! یعنی از کلیک کردن مجدد لذت میبرند! در این حالت حتما باید دکمهی btnProcessWithDoEvents را در ابتدای پردازش غیرفعال کرد و سپس در انتهای آن باید مجددا فعال شود.
مورد مشکل کلیک مجدد حتی میتواند منجر به تخریب اطلاعات در حال پردازش شود. فرض کنید برنامه در حال ذخیرهی اطلاعات در یک فایل است و کاربر مرتبا بر روی دکمهی پردازش مربوطه کلیک کنید. فایل نهایی از یک سری اطلاعات ناهماهنگ و بیربط پر خواهد شد.
ب) مشکل stack overflow
اگر علاقمند باشید، این مورد را میتوان به صورت زیر شبیه سازی کرد:
یک تایمر را به برنامه اضافه کنید و یک دکمه. در روال رخدادگردان کلیک مربوط به دکمه، دستورات زیر را اضافه کنید:
private void btnStartTimer_Click(object sender, EventArgs e)
{
this.timer1.Enabled = true;
this.timer1.Start();
this.timer1.Interval = 20;
}
private void timer1_Tick(object sender, EventArgs e)
{
Thread.Sleep(50);
Application.DoEvents();
}
فواصل زمانی اجرای تایمر به 20 میلی ثانیه تنظیم شده است اما در روال رخداد گردان tick آن، نیاز به 50 میلی ثانیه (بیش از 20 میلی ثانیه) یا بیشتر برای اجرا دارد. با رسیدن به Application.DoEvents ، رخداد در صف قرار گرفتهی دیگر tick بلافاصله اجرا میشود و همینطور الی آخر، تا بالاخره stack overflow حاصل خواهد شد.
پس چه باید کرد؟
الف) هنگام استفاده از Application.DoEvents به موارد فوق حتما دقت داشته باشید.
ب) بجای استفاده از این روش که در بیشتر موارد یک ضعف برنامه نویسی محسوب میشود، شروع به استفاده از روشهای غیرهمزمان نمائید. برای مثال استفاده از :
BackgroundWorker
Asynchronous delegates
Threads
تنها موردی را که هنگام کار با تردها باید در نظر داشت این است که امکان دسترسی به کنترلهای یک فرم را از ترد دیگری که آن کنترل را ایجاد نکرده است، ندارید و برای این مورد راه حلهای زیادی موجود است.
همچنین بخاطر داشته باشید در یک ترد استفاده از Application.DoEvents هیچ معنایی ندارد. ترد اصلی برنامه وظیفهی به روز رسانی رابط کاربر برنامه و پاسخگویی به رخدادهای رسیده را به عهده دارد. زمانیکه پردازش در تردی دیگر صورت میگیرد، ترد اصلی برنامه تا پایان پردازش متد شما قفل نخواهد شد که نیازی به استفاده از این متد باشد. در این حالت استفاده از Application.DoEvents ، سبب بالا رفتن مصرف حافظهی برنامه و همچنین بالا رفتن میزان مصرف CPU خواهد شد.
جهت مطالعه بیشتر
Keeping your UI Responsive and the Dangers of Application.DoEvents
وبلاگها ، سایتها و مقالات ایرانی (داخل و خارج از ایران)
Visual Studio
ASP. Net
طراحی و توسعه وب
PHP
اسکیوال سرور
سی شارپ
عمومی دات نت
ویندوز
مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی
متفرقه
مطالب
آشنایی با فرمت OPML
OPML یا Outline Processor Markup Language اساسا فایلی است مبتنی بر XML که امروزه بیشتر جهت توزیع لینکهای تغذیه خبری سایتها (RSS/Atom و امثال آن) مورد استفاده قرار میگیرد.
به بیانی سادهتر، بجای اینکه بگویند ما به این 100 وبلاگ علاقمند هستیم و لینک تک تک آنها را به شما ارائه بدهند، یک فایل OPML استاندارد از آنها درست کرده و در اختیار شما قرار میدهند. به این صورت با چند کلیک ساده، این فایل در نرم افزار فیدخوان شما import شده و آدرسها بلافاصله قابل استفاده خواهند بود.
نمونهای از این فرمت:
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> <opml version="1.0"> <head> <title>Subscriptions in Google Reader</title> </head> <body> <outline title="Programming"> <outline text="Vahid's Blog" title="Vahid's Blog" type="atom" xmlUrl="http://feeds.feedburner.com/vahidnasiri" htmlUrl="https://www.dntips.ir/"/>
نحوه استفاده از آنها در Google reader
بعد از ورود به قسمت تنظیمات Google reader ، با استفاده از قسمت import/export میتوان یک فایل OPML را به آن معرفی کرد (شکل زیر):
و یا با استفاده از برنامه باکیفیت و رایگان FeedDemon و قسمت import feeds آن میتوان یک فایل OPML را به برنامه وارد کرد. البته اینجا امکانات بیشتری را نسبت به Google reader دراختیار شما قرار میدهد و میتوانید از لیست دریافتی، موارد مورد نظر را انتخاب کنید و نه تمامی آنها را.
اگر علاقمند بودید که این فایلها را در برنامههای دات نت خود import کنید، کتابخانه سورس باز Argotic Syndication Framework این امکان را در اختیار شما قرار میدهد.
به روز رسانی
- «از کدام فیدخوان تحت وب استفاده میکنید؟»
- «به روز رسانی فایل OPML وبلاگهای IT ایرانی؛ شهریور 94»