مرور چند تجربه کوتاه با Microsoft virtual pc
زمانیکه به این ترتیب به شبکه داخلی کاری وصل میشوید، کل سیستم شما داخل آن شبکه قرار میگیرد و جزئی از آن میشود. برای مثال اگر شبکه داخلی یک شرکت، دسترسی به اینترنت نداشته باشد، یا برای یوزر شما این دسترسی تعریف نشده باشد، شما هم نخواهید داشت. در حالیکه من نیاز داشتم در این بین دسترسی به اینترنت هم داشته باشم. به همین جهت از ماشین مجازی استفاده کردم.
آموزش MongoDb
bcdedit /set hypervisorlaunchtype off
bcdedit /set hypervisorlaunchtype auto
در محل کار برای مدیریت سورس پروژههایی که در حال کار بر روی آنها هستیم از TFS استفاده میکنیم. به دلیل اینکه عمدهی زمان کار ما بر روی پروژهها محدود به وقتی هست که در شرکت حضور داریم، خیلی کم پیش آمده که نیاز به دسترسی به سرور خارج از شبکهی داخلی به وجود بیاید.
اما در چند روز گذشته این نیاز به وجود آمده. خب اولین چیزی که به ذهن میرسد این هست که نیاز به یک Static IP و تعریف یک رکورد NAT در بخش تنظیمات مودم اینترنتی شبکهی داخلی شرکت هست.
تا اینجا درست. اما Static IP بر روی سرویس ADLS شرکت تعریف نشده است و در هر بار اتصال به اینترنت IP جدید اما Valid به مودم تخصیص داده میشود. در یک شبکهی Local میتوانیم از طریق نام یک کامپیوتر به آن متصل بشویم. اما زمانی که خارج از آن شبکه قرار داشته باشیم انجام این کار مقدور نیست.
زمانی که در Visual Studio از منوی Team>Connect نام کامپیوتر مقصد - که همان سرور سورس کنترل باشد - را وارد میکنیم و از طریق کانکشنی که تعریف میکنیم به سورس کنترل متصل میشویم، این کانکشن بر اساس آدرس سرور Unique خواهد بود.
چنانچه خارج از شبکهی Local بخواهیم از طریق Valid IP به همان سرور متصل بشویم، به دلیل اینکه Connection String جدید که بر اساس Valid IP میباشد با Connection String قبلی که بر اساس نام سرور میباشد متفاوت است، به همین دلیل ویژوال استودیو دو تعریف مجزا از این دو کانکشن خواهد داشت. بنابراین نمیتوانیم پروژهی مورد نظر خودمان را با کانکشن جدید، طبق روال گذشته مدیریت نماییم و عملیات Check-In و Check-Out و... را انجام دهیم.
برای رفع این مشکل میتوانیم از طریق نگاشت نام سرور محلی به Valid IP اقدام نماییم. برای این کار، از مسیر C:\Windows\System32\drivers\etc فایل Hosts را به وسیلهی یک ویرایشگر متنی باز میکنیم و در انتهای خطوط موجود در فایل عبارت ذیل را وارد مینماییم.
VlidIP {TAB} Local_Server_Name
یعنی ابتدا آدرس آی پی سپس یک بار کلید Tab را فشار میدهیم و سپس نام کامپیوتر سرور محلی را درج میکنیم.
بعد از این کار، در هر کجایی که نام سرور محلی را وارد نماییم، توسط Rule تعریف شده در فایل مذکور، نام سرور به آی پی مورد نظر نگاشت میشود._ لازم به ذکر نیست که باید بر روی مودم اینترنتی شبکهی داخلی مورد نظر باید توسط تعریف NAT درخواست هایی که روی پورت خاصی از مودم وارد میشوند را به همان شمارهی پورت بر روی رایانهی سرور محلی منتقل کرد.
اولین کاری را که باید جهت شروع به کار با بوت استرپ 4 انجام داد، نصب و افزودن آن به صفحهی HTML جاری است. روشهای زیادی برای انجام اینکار وجود دارند:
الف) استفاده از نگارش SASS آن
بوت استرپ 4 در اصل مبتنی بر SASS توسعه یافتهاست و فایلهای آن با فرمت scss. ارائه میشوند. مزیت کار با این روش، امکان سفارشی سازی بوت استرپ 4 و یا مشارکت در پروژهی آن است و بدیهی است پس از آن باید SASS را به CSS کامپایل و مورد استفاده قرار داد.
ب) استفاده از CDN و یا Content delivery network
- مزیت آن بالا رفتن سرعت سایت با کش شدن آن در شبکه و یا شبکههای توزیع محتوا است.
- اما این روش محدودیت و الزام کار آنلاین با فایلهای بوت استرپ را نیز به همراه دارد.
برای کار با CDNهای بوت استرپ، مطابق راهنمای آن، تنها کافی است مدخل فایل css آنرا به head صفحه و مداخل فایلهای js ذیل را پیش از بسته شدن تگ body قرار دهید:
<link rel="stylesheet" href="https://stackpath.bootstrapcdn.com/bootstrap/4.1.3/css/bootstrap.min.css" integrity="sha384-MCw98/SFnGE8fJT3GXwEOngsV7Zt27NXFoaoApmYm81iuXoPkFOJwJ8ERdknLPMO" crossorigin="anonymous"> <script src="https://code.jquery.com/jquery-3.3.1.slim.min.js" integrity="sha384-q8i/X+965DzO0rT7abK41JStQIAqVgRVzpbzo5smXKp4YfRvH+8abtTE1Pi6jizo" crossorigin="anonymous"></script> <script src="https://cdnjs.cloudflare.com/ajax/libs/popper.js/1.14.3/umd/popper.min.js" integrity="sha384-ZMP7rVo3mIykV+2+9J3UJ46jBk0WLaUAdn689aCwoqbBJiSnjAK/l8WvCWPIPm49" crossorigin="anonymous"></script> <script src="https://stackpath.bootstrapcdn.com/bootstrap/4.1.3/js/bootstrap.min.js" integrity="sha384-ChfqqxuZUCnJSK3+MXmPNIyE6ZbWh2IMqE241rYiqJxyMiZ6OW/JmZQ5stwEULTy" crossorigin="anonymous"></script>
- jquery-3.3.1.slim : در اینجا slim یک نگارش بسیار کوچک از jQuery میباشد که بوت استرپ 4 بر مبنای آن کار میکند. البته در یک پروژهی واقعی احتمالا نیاز به نگارش کامل آنرا خواهید داشت و یا اگر قصد حذف کردن جیکوئری را دارید، این نگارش، کمحجمترین آن است.
- popper.min.js : برای نمونه Bootstrap dropdown برای کارکرد صحیح آن در نگارش 4، نیاز به این وابستگی جدید را دارد.
ج) استفاده از فایلهای از پیش پردازش شده
فایلهای از پیش آماده شدهی آنرا میتوان مستقیما از سایت بوت استرپ، با کلیک بر روی دکمهی download واقع در منوی راهبری سایت آن، دریافت کرد. مزیت این روش، امکان کار و توسعهی آفلاین صفحات مبتنی بر بوت استرپ است.
مشکل این روش عدم اطلاع رسانی خودکار از ارائهی نگارشهای جدید و نیاز به دریافت دستی مجدد این بسته، به ازای هر نگارش جدید آن میباشد.
د) استفاده از ابزارهای مدیریت بستهها
روشی را که ما در اینجا از آن استفاده خواهیم کرد، دریافت و نصب وابستگیهای مورد نیاز جهت کار با بوت استرپ 4، توسط npm است. به همین جهت یک فایل جدید package.json را با محتوای ذیل ایجاد کنید:
{ "name": "bootstrap.4", "version": "1.0.0", "description": "client side resources of the project", "scripts": {}, "author": "VahidN", "license": "ISC", "dependencies": { "bootstrap": "^4.1.3", "components-font-awesome": "5.0.6", "jquery": "^3.3.1", "popper.js": "^1.14.4" } }
در اینجا font-awesome را نیز مشاهده میکنید؛ از این جهت که بوت استرپ 4 برخلاف نگارش 3 آن، به همراه گلیف آیکنهای پیشفرض آن نیست.
ایجاد قالب ابتدایی شروع به کار با بوت استرپ 4
پس از دریافت وابستگیهای مورد نیاز جهت شروع به کار با بوت استرپ 4 که هم اکنون باید در پوشهی node_modules واقع در ریشهی پوشهی جاری موجود باشند، در ادامه حداقل قالبی را که برای کار با آن نیاز است، مرور میکنیم:
<!DOCTYPE html> <html lang="en"> <head> <meta charset="UTF-8"> <meta http-equiv="X-UA-Compatible" content="IE=edge"> <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1, shrink-to-fit=no"> <meta http-equiv="x-ua-compatible" content="ie=edge"> <link rel="stylesheet" href="/node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css"> <link rel="stylesheet" href="/node_modules/components-font-awesome/css/fa-solid.min.css"> <link rel="stylesheet" href="/node_modules/components-font-awesome/css/fontawesome.min.css"> <title>Bootstrap</title> </head> <body> <div class="container"> </div> <script src="/node_modules/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="/node_modules/popper.js/dist/umd/popper.min.js"></script> <script src="/node_modules/bootstrap/dist/js/bootstrap.min.js"></script> </body> </html>
- سپس viewport استاندارد، جهت تعیین اینکه این صفحه با ابزارهای موبایل نیز سازگار است، تعریف شدهاست.
- در قسمت head، مدخل فایل bootstrap.min.css تعریف شدهاست. همچنین مداخل مورد نیاز جهت کار با font-awesome را نیز مشاهده میکنید.
- پیش از بسته شدن تگ body، تعاریف jQuery، کتابخانهی popper و سپس bootstrap.min.js قید شدهاند. کتابخانهی popper از مسیر umd آن دریافت شدهاست تا همه جا کار کند.
نکتهی مهم!
در نگارش نهایی برنامهی شما، مسیرهای فایلهای شروع شدهی با /node_modules/ نباید وجود داشته باشند. این فایلها را بهتر است توسط ابزارهای bundling & minification یکی و سپس به صفحه اضافه کنید.
غنی سازی ویرایشگر VSCode برای کار سادهتر با بوت استرپ
VSCode یک ویرایشگر حرفهای چندسکویی است که برای ویندوز، مک و لینوکس تهیه شدهاست. این ویرایشگر را میتوان توسط افزونههای زیر برای کار سادهتر با بوت استرپ غنی کرد:
Bootstrap 4, Font awesome 4, Font Awesome 5 Free & Pro snippets: ساده سازی تشکیل تگهای بوت استرپ
Path Autocomplete: کار وارد کردن مسیر فایلها و تصاویر را ساده میکند.
HTML CSS Support: کار آن غنی سازی intellisense این ویرایشگر جهت کار با ویژگیها و همچنین کلاسهای CSS است.
IntelliSense for CSS class names in HTML: انتخاب کلاسهای CSS بوت استرپ را سادهتر میکند.
Live Server: کار آن راه اندازی یک وب سرور آزمایشی و سپس امکان مشاهدهی آنی تغییرات در برنامه و فایل HTML جاری، در مرورگر میباشد.
برای کار با آن، در حالیکه صفحهی HTML جاری در VSCode باز است، بر روی دکمهی Go Live اضافه شدهی در status bar آن کلیک کنید. پس از آن، یک وب سرور آزمایشی را بر روی پورت 5500 آغاز کرده و صفحهی جاری را در آدرس http://127.0.0.1:5500/index.html در مرورگر پیشفرض سیستم نمایش میدهد. اکنون فایل HTML خود را در VSCode ویرایش کنید. ملاحظه خواهید کرد که بلافاصله این تغییرات در مرورگر قابل مشاهده هستند.
نگارشهای راست به چپ بوت استرپ 4
قرار است بوت استرپ 4 نگارش رسمی راست به چپ نیز داشته باشد. به همین منظور میتوانید در اینجا رای خود را اظهار کنید.
همچنین پروژههای زیر نیز چنین قابلیتی را ارائه میدهند:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Bootstrap4_01.zip
MongoDb در سی شارپ (بخش اول)
مطلبی را در مورد شبیه سازی ارسال ایمیل جهت بررسی خروجی واقعی یک برنامه قبلا نوشته بودم. در تکمیل این مبحث، برنامه رایگان و سورس بازی به نام Antix SMTP Server for Developers نیز وجود دارد که از آدرس زیر قابل دریافت است:
این برنامه به صورت یک پروسه پس زمینه اجرا شده و تواناییهای یک SMTP Server واقعی را شبیه سازی میکند؛ بدون اینکه ایمیلی را ارسال نماید. پس از اجرا، منتظر دریافت ایمیلهای ارسالی از طریق SMTP Client برنامهی شما شده و پس از دریافت ایمیلها، آنها را در پوشهای مشخص ذخیره میکند. همچنین توسط این برنامه میتوان عنوان ایمیلهای ارسالی را نیز مشاهده نمود (مزیت اصلی نسبت به روش قبلی معرفی شده). با دوبار کلیک بر روی ایمیلهای لیست شده، میتوان آنها را در mail client نصب شده مانند آوت لوک، مشاهده نمود. به این صورت یک برنامه نویس میتواند متن و فرمت ایمیلهای ارسالی توسط برنامه خود را پیش از بکارگیری آن در یک محیط واقعی کاری، کاملا بررسی و آزمایش نماید. بدیهی است که این برنامه حتی میتواند بر روی کامپیوتری دیگر در شبکه نیز قرار داشته باشد. همچنین با توجه به نحوهی توزیع ClickOnce این برنامه، هر بار که بسته شود، بررسی خواهد کرد که آیا نگارش جدیدتری از آن آماده شده است یا خیر (اگر نصاب ClickOnce آن را دریافت و نصب کنید).
اگر از دات نت فریم ورک استفاده میکنید، جهت استفاده از این شبیه ساز کافی است app.config و یا web.config برنامه شما به صورت زیر تنظیم شده باشد:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<configuration>
<system.net>
<mailSettings>
<smtp>
<network port="25" host="127.0.0.1"/>
</smtp>
</mailSettings>
</system.net>
</configuration>
پ.ن.
همانطور که در تصویر مشخص است این برنامه قادر به تفسیر عنوان ایمیل فارسی نیست (اولین عنوان بررسی شده فارسی است). اگر وقت کردید در این پروژه سورس باز شرکت کنید و نکته زیر را به آن اعمال نمائید (زیبایی یک کار سورس باز ...):
رمزگشایی عنوان یک ایمیل فارسی دریافت شده
قرار دادن سامانه دانشگاه بروی یک Private IP Address
- Get/GetAsync(with data retriever)
- Get/GetAsync(without data retriever)
- Set/SetAsync
- Remove/RemoveAsync
- ~~Refresh/RefreshAsync (was removed)~~
- RemoveByPrefix/RemoveByPrefixAsync
- SetAll/SetAllAsync
- GetAll/GetAllAsync
- GetByPrefix/GetByPrefixAsync
- RemoveAll/RemoveAllAsync
- GetCount
- Flush/FlushAsync
- TrySet/TrySetAsync
- GetExpiration/GetExpirationAsync
- In-Memory
- Memcached
- Redis(Based on StackExchange.Redis)
- Redis(Based on csredis)
- SQLite
- Hybrid
- Disk
- LiteDb
- BinaryFormatter
- MessagePack
- Newtonsoft.Json
- Protobuf
- System.Text.Json
Install-Package EasyCaching.InMemory
services.AddEasyCaching(options => { // use memory cache with a simple way options.UseInMemory(); }
// تنظیم یک کش با کلید - مقدار - زمان انقضا void Set<T>(string cacheKey, T cacheValue, TimeSpan expiration); Task SetAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue, TimeSpan expiration); // تنظیم یک کش با مقدار و زمان انقضا که تایپ مقدار از نوع دیکشنری هست و کلید دیکشنری بعنوان کلید کش قرار میگیرد void SetAll<T>(IDictionary<string, T> value, TimeSpan expiration); Task SetAllAsync<T>(IDictionary<string, T> value, TimeSpan expiration); // تنظیم یک کش با کلید - مقدار - زمان انقضا // اگر کلیدی همنام وجود داشته باشد مقدار نادرست و در غیر اینصورت مقدار نادرست را برمیگرداند bool TrySet<T>(string cacheKey, T cacheValue, TimeSpan expiration); Task<bool> TrySetAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue, TimeSpan expiration); // گرفتن یک کش با کلید CacheValue<T> Get<T>(string cacheKey); Task<CacheValue<T>> GetAsync<T>(string cacheKey); // CacheValue<T> Get<T>(string cacheKey, Func<T> dataRetriever, TimeSpan expiration); Task<CacheValue<T>> GetAsync<T>(string cacheKey, Func<Task<T>> dataRetriever, TimeSpan expiration); // گرفتن یک کش با چند کاراکتر پیشین کلید آن // برای مثال یک کلید با نام // MyKey // تنها با داشتن چند حرف اول // MyK // میتوانیم این کش را دریافت کنیم IDictionary<string, CacheValue<T>> GetByPrefix<T>(string prefix); Task<IDictionary<string, CacheValue<T>>> GetByPrefixAsync<T>(string prefix); // IDictionary<string, CacheValue<T>> GetAll<T>(IEnumerable<string> cacheKeys); Task<IDictionary<string, CacheValue<T>>> GetAllAsync<T>(IEnumerable<string> cacheKeys); // گرفتن تعداد کشهای با کاراکترهای پیشین کلید که میان چند کلید یکسان است int GetCount(string prefix = ""); Task<int> GetCountAsync(string prefix = ""); // گرفتن زمان انقضا باقیمانده از یک کش با کلید آن TimeSpan GetExpiration(string cacheKey); Task<TimeSpan> GetExpirationAsync(string cacheKey); // حذف کردن یک کش با کلید void Remove(string cacheKey); Task RemoveAsync(string cacheKey); // حذف کردن یک کش با چند کاراکتر پیشین کلید void RemoveByPrefix(string prefix); Task RemoveByPrefixAsync(string prefix); // حذف کردن چند کش با لیستی از کلیدها void RemoveAll(IEnumerable<string> cacheKeys); Task RemoveAllAsync(IEnumerable<string> cacheKeys); // بررسی وجود یا عدم وجود یک کش با کلید bool Exists(string cacheKey); Task<bool> ExistsAsync(string cacheKey); // حذف کردن همه کشها void Flush(); Task FlushAsync();
Install-Package EasyCaching.Redis
services.AddEasyCaching(option => { option.UseRedis(config => { config.DBConfig.Endpoints.Add(new ServerEndPoint("127.0.0.1", 6379)); }); });
- متدهای Keys
// حذف کردن یک کلید در صورت وجود bool KeyDel(string cacheKey); Task<bool> KeyDelAsync(string cacheKey); // تنظیم تاریخ انتضا به یک کلید موجود بر حسب ثانیه bool KeyExpire(string cacheKey, int second); Task<bool> KeyExpireAsync(string cacheKey, int second); // بررسی وجود یا عدم وجود یک کلید bool KeyExists(string cacheKey); Task<bool> KeyExistsAsync(string cacheKey); // گرفتن زمان انتقضا باقیمانده یک کلید long TTL(string cacheKey); Task<long> TTLAsync(string cacheKey); // جستجو بین همه کلیدها براساس فیلتر شامل بودن نام کلید از مقدار ورودی List<string> SearchKeys(string cacheKey, int? count = null);
- متدهای String
// افزودن یک عدد (پیشقرض 1) به مقدار نوع عددی یک کلید long IncrBy(string cacheKey, long value = 1); Task<long> IncrByAsync(string cacheKey, long value = 1); // افزودن یک عدد (پیشقرض 1) به مقدار نوع عددی یک کلید double IncrByFloat(string cacheKey, double value = 1); Task<double> IncrByFloatAsync(string cacheKey, double value = 1); // تنظیم یک کلید و مقدار وقتی مقدار از نوع رشته باشد bool StringSet(string cacheKey, string cacheValue, TimeSpan? expiration = null, string when = ""); Task<bool> StringSetAsync(string cacheKey, string cacheValue, TimeSpan? expiration = null, string when = ""); // گرفتن کلید و مقدار آن وقتی مقدار از نوع رشته باشد string StringGet(string cacheKey); Task<string> StringGetAsync(string cacheKey); // گرفتن تعداد کاراکترهای مقدار یک کلید وقتی مقدار از نوع رشته باشد long StringLen(string cacheKey); Task<long> StringLenAsync(string cacheKey); // جایگزاری یک رشته درون رشته مقدار یک کلید بعد از شماره کاراکتر مشخص شده در ورودی برای مثال // "Hello World" // 6 , jack // "Hello jack" long StringSetRange(string cacheKey, long offest, string value); Task<long> StringSetRangeAsync(string cacheKey, long offest, string value); // گرفتن یک بازه از رشته مقدار یک کلید با شماره کاراکتر شروع و پایان string StringGetRange(string cacheKey, long start, long end); Task<string> StringGetRangeAsync(string cacheKey, long start, long end);
- متدهای Hashes
// شما میتوانید دو کلید با نامهای یکسان داشته باشید که در کلید تایپ دیکشنری مقدار خود باهم متفاوت هستند bool HMSet(string cacheKey, Dictionary<string, string> vals, TimeSpan? expiration = null); Task<bool> HMSetAsync(string cacheKey, Dictionary<string, string> vals, TimeSpan? expiration = null); // شما میتوانید دو کلید با نامهای یکسان داشته باشید که در ورودی فیلد باهم متفاوت هستند bool HSet(string cacheKey, string field, string cacheValue); Task<bool> HSetAsync(string cacheKey, string field, string cacheValue); // بررسی وجود یا عدم وجود یک کلید و فیلد bool HExists(string cacheKey, string field); Task<bool> HExistsAsync(string cacheKey, string field); // حذف کردن کلیدهای همنام موجود با همه فیلدهای متفاوت در حالت پیشفرض مگر اینکه کلید و نام فیلد را بهمراه آن مشخص کنید long HDel(string cacheKey, IList<string> fields = null); Task<long> HDelAsync(string cacheKey, IList<string> fields = null); // گرفتن مقدار با نام کلید و نام فیلد string HGet(string cacheKey, string field); Task<string> HGetAsync(string cacheKey, string field); // گرفتن فیلد و مقدار با کلید Dictionary<string, string> HGetAll(string cacheKey); Task<Dictionary<string, string>> HGetAllAsync(string cacheKey); // افزودن یک عدد (پیشقرض 1) به مقدار نوع عددی یک کلید و فیلد long HIncrBy(string cacheKey, string field, long val = 1); Task<long> HIncrByAsync(string cacheKey, string field, long val = 1); // گرفتن فیلدهای متفاوت یک کلید List<string> HKeys(string cacheKey); Task<List<string>> HKeysAsync(string cacheKey); // گرفتن تعداد فیلدهای متفاوت یک کلید long HLen(string cacheKey); Task<long> HLenAsync(string cacheKey); // گرفتن مقادیر یک کلید بدون در نظر گرفتن فیلدهای متفاوت List<string> HVals(string cacheKey); Task<List<string>> HValsAsync(string cacheKey); // گرفتن مقدار دیکشنری با کلید و نام فیلدها Dictionary<string, string> HMGet(string cacheKey, IList<string> fields); Task<Dictionary<string, string>> HMGetAsync(string cacheKey, IList<string> fields);
- متدهای List
// گرفتن یک مقدار از لیست مقادیر با شماره ایندکس آن T LIndex<T>(string cacheKey, long index); Task<T> LIndexAsync<T>(string cacheKey, long index); // گرفتن تعداد مقادیر در لیست یک کلید long LLen(string cacheKey); Task<long> LLenAsync(string cacheKey); // گرفتن اولین مقدار از مقادیر یک لیست در یک کلید T LPop<T>(string cacheKey); Task<T> LPopAsync<T>(string cacheKey); // ایجاد یک کلید که لیستی از مقادیر را پشتیبانی میکند و میتوانید هر بار مقدار جدید به لیست آن اضافه کنید long LPush<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues); Task<long> LPushAsync<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues); // گرفتن مقادیر یک لیست از داده بر اساس شماره ایندکس شروع و پایان برای مثال مقادیر ۳ تا ۷ از ۱۰ مقدار List<T> LRange<T>(string cacheKey, long start, long stop); Task<List<T>> LRangeAsync<T>(string cacheKey, long start, long stop); // حذف کردن مقادیر یک لیست بر اساس تعداد وارد شده که بعد از مقدار وارد شده شروع به شمارش میشود long LRem<T>(string cacheKey, long count, T cacheValue); Task<long> LRemAsync<T>(string cacheKey, long count, T cacheValue); // افزودن یک مقدار به لیستی از مقادیر یک کلید با گرفتن شماره ایندکس bool LSet<T>(string cacheKey, long index, T cacheValue); Task<bool> LSetAsync<T>(string cacheKey, long index, T cacheValue); // بررسی میکند که لیست مقداری برای شماره ایندکس شروع و پایان درون خودش دارد یا خیر bool LTrim(string cacheKey, long start, long stop); Task<bool> LTrimAsync(string cacheKey, long start, long stop); // https://redis.io/commands/lpushx long LPushX<T>(string cacheKey, T cacheValue); Task<long> LPushXAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue); // https://redis.io/commands/linsert long LInsertBefore<T>(string cacheKey, T pivot, T cacheValue); Task<long> LInsertBeforeAsync<T>(string cacheKey, T pivot, T cacheValue); // https://redis.io/commands/linsert long LInsertAfter<T>(string cacheKey, T pivot, T cacheValue); Task<long> LInsertAfterAsync<T>(string cacheKey, T pivot, T cacheValue); // https://redis.io/commands/rpushx long RPushX<T>(string cacheKey, T cacheValue); Task<long> RPushXAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue); // https://redis.io/commands/rpush long RPush<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues); Task<long> RPushAsync<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues); // https://redis.io/commands/rpop T RPop<T>(string cacheKey); Task<T> RPopAsync<T>(string cacheKey);
- متدهای Set
// https://redis.io/commands/SAdd long SAdd<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues, TimeSpan? expiration = null); Task<long> SAddAsync<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues, TimeSpan? expiration = null); // https://redis.io/commands/SCard long SCard(string cacheKey); Task<long> SCardAsync(string cacheKey); // https://redis.io/commands/SIsMember bool SIsMember<T>(string cacheKey, T cacheValue); Task<bool> SIsMemberAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue); // https://redis.io/commands/SMembers List<T> SMembers<T>(string cacheKey); Task<List<T>> SMembersAsync<T>(string cacheKey); // https://redis.io/commands/SPop T SPop<T>(string cacheKey); Task<T> SPopAsync<T>(string cacheKey); // https://redis.io/commands/SRandMember List<T> SRandMember<T>(string cacheKey, int count = 1); Task<List<T>> SRandMemberAsync<T>(string cacheKey, int count = 1); // https://redis.io/commands/SRem long SRem<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues = null); Task<long> SRemAsync<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues = null);
- متدهای Stored Set
// https://redis.io/commands/ZAdd long ZAdd<T>(string cacheKey, Dictionary<T, double> cacheValues); Task<long> ZAddAsync<T>(string cacheKey, Dictionary<T, double> cacheValues); // https://redis.io/commands/ZCard long ZCard(string cacheKey); Task<long> ZCardAsync(string cacheKey); // https://redis.io/commands/ZCount long ZCount(string cacheKey, double min, double max); Task<long> ZCountAsync(string cacheKey, double min, double max); // https://redis.io/commands/ZIncrBy double ZIncrBy(string cacheKey, string field, double val = 1); Task<double> ZIncrByAsync(string cacheKey, string field, double val = 1); // https://redis.io/commands/ZLexCount long ZLexCount(string cacheKey, string min, string max); Task<long> ZLexCountAsync(string cacheKey, string min, string max); // https://redis.io/commands/ZRange List<T> ZRange<T>(string cacheKey, long start, long stop); Task<List<T>> ZRangeAsync<T>(string cacheKey, long start, long stop); // https://redis.io/commands/ZRank long? ZRank<T>(string cacheKey, T cacheValue); Task<long?> ZRankAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue); // https://redis.io/commands/ZRem long ZRem<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues); Task<long> ZRemAsync<T>(string cacheKey, IList<T> cacheValues); // https://redis.io/commands/ZScore double? ZScore<T>(string cacheKey, T cacheValue); Task<double?> ZScoreAsync<T>(string cacheKey, T cacheValue);
- متدهای Hyperloglog
// https://redis.io/commands/PfAdd bool PfAdd<T>(string cacheKey, List<T> values); Task<bool> PfAddAsync<T>(string cacheKey, List<T> values); // https://redis.io/commands/PfCount long PfCount(List<string> cacheKeys); Task<long> PfCountAsync(List<string> cacheKeys); // https://redis.io/commands/PfMerge bool PfMerge(string destKey, List<string> sourceKeys); Task<bool> PfMergeAsync(string destKey, List<string> sourceKeys);
- متدهای Geo
// https://redis.io/commands/GeoAdd long GeoAdd(string cacheKey, List<(double longitude, double latitude, string member)> values); Task<long> GeoAddAsync(string cacheKey, List<(double longitude, double latitude, string member)> values); // https://redis.io/commands/GeoDist double? GeoDist(string cacheKey, string member1, string member2, string unit = "m"); Task<double?> GeoDistAsync(string cacheKey, string member1, string member2, string unit = "m"); // https://redis.io/commands/GeoHash List<string> GeoHash(string cacheKey, List<string> members); Task<List<string>> GeoHashAsync(string cacheKey, List<string> members); // https://redis.io/commands/GeoPos List<(decimal longitude, decimal latitude)?> GeoPos(string cacheKey, List<string> members); Task<List<(decimal longitude, decimal latitude)?>> GeoPosAsync(string cacheKey, List<string> members);
Install-Package EasyCaching.HybridCache Install-Package EasyCaching.InMemory Install-Package EasyCaching.Redis Install-Package EasyCaching.Bus.Redis
services.AddEasyCaching(option => // local option.UseInMemory("c1"); // distributed option.UseRedis(config => config.DBConfig.Endpoints.Add(new ServerEndPoint("127.0.0.1", 6379)); }, "c2"); // combine local and distributed option.UseHybrid(config => // specify the local cache provider name after v0.5.4 config.LocalCacheProviderName = "c1" // specify the distributed cache provider name after v0.5.4 config.DistributedCacheProviderName = "c2" }); // use redis bus .WithRedisBus(busConf => busConf.Endpoints.Add(new ServerEndPoint("127.0.0.1", 6379)); }); });