وحید نصیری وحید نصیری
بازخوردهای دوره
استفاده از Async و Await در برنامه‌های ASP.NET MVC
- پیشنیاز مطالعه قسمت جاری، مطالعه 6 قسمت اول این دوره است.
- «همزمان اجرا میشه»
خیر. متدهای Async واقعی مثل نمونه ارائه شده در EF غیرهمزمان اجرا می‌شوند. یعنی، ترد جاری را آزاد کرده و ASP.NET می‌تواند از آن ترد برای پاسخ دهی به یک درخواست رسیده دیگر استفاده کند.
- «باید منتظر پاسخ از db بمونه»
استفاده از await و async سبب بازنویسی بدنه متد توسط یک state machine در پشت صحنه می‌شوند. یعنی اینطور نیست که روش اجرای آن blocking است و تا رسیدن پاسخ از بانک اطلاعاتی، از این ترد دیگر نمی‌شود استفاده کرد. جایی که await فراخوانی می‌شود، ترد جاری برای استفاده بعدی آزاد خواهد شد. در ادامه مابقی کدها تبدیل به یک IEnumerator می‌شوند که هر دستور آن شامل یک yield return است. هر مرحله که تمام شد، MoveNext این IEnumerator فراخوانی می‌شود تا به مرحله‌ی بعدی برسد. به این روش استفاده از coroutines هم گفته می‌شود که در سی شارپ 5، کامپایلر کار تولید کدهای آن‌را انجام می‌دهد. برای مطالعه بیشتر:
-  انجام پی در پی اعمال Async به کمک Iterators - قسمت اول  
-  انجام پی در پی اعمال Async به کمک Iterators - قسمت دوم
- «چون تا فایل آپلود نشه ذخیره آدرس تو db بی معنیه»
ذخیره آدرس هم یک قسمت از کار است و اتفاقا وابسته به سیستم جاری هم نیست. وابسته است به یک بانک اطلاعاتی که خارج از مرزهای سیستم، به صورت مستقل در حال فعالیت است (عموما البته؛ مثلا اگر از SQL Server استفاده می‌شود).
برای ذخیره فایل‌ها در سیستم هم متدهای Async به کلاس Stream در دات نت 4.5 اضافه شده‌اند؛ مثل WriteAsync . در این حالت هم می‌توان از await WriteAsync برای ذخیره اطلاعات و بازهم آزاد کردن ترد جاری استفاده کرد.
‫۱۰ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۶ فروردین ۱۳۹۳، ساعت ۱۶:۱۲
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب دوره‌ها
الگوی معکوس سازی کنترل چیست؟
معکوس سازی کنترل (Inversion of Control) الگویی است که نحوه پیاده سازی اصل معکوس سازی وابستگی‌ها (Dependency inversion principle) را بیان می‌کند. با معکوس سازی کنترل، کنترل چیزی را با تغییر کنترل کننده، معکوس می‌کنیم. برای نمونه کلاسی را داریم که ایجاد اشیاء را کنترل می‌کند؛ با معکوس سازی آن به کلاسی یا قسمتی دیگر از سیستم، این مسئولیت را واگذار خواهیم کرد.
IoC یک الگوی سطح بالا است و به روش‌های مختلفی به مسایل متفاوتی جهت معکوس سازی کنترل، قابل اعمال می‌باشد؛ مانند:
- کنترل اینترفیس‌های بین دو سیستم
- کنترل جریان کاری برنامه
- کنترل بر روی ایجاد وابستگی‌ها (جایی که تزریق وابستگی‌ها و DI ظاهر می‌شوند)


سؤال: بین IoC و DIP چه تفاوتی وجود دارد؟

در DIP (قسمت قبل) به این نتیجه رسیدیم که یک ماژول سطح بالاتر نباید به جزئیات پیاده سازی‌های ماژولی سطح پایین‌تر وابسته باشد. هر دوی این‌ها باید بر اساس Abstraction با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. IoC روشی است که این Abstraction را فراهم می‌کند. در DIP فقط نگران این هستیم که ماژول‌های موجود در لایه‌های مختلف برنامه به یکدیگر وابسته نباشند اما بیان نکردیم که چگونه.


معکوس سازی اینترفیس‌ها

هدف از معکوس سازی اینترفیس‌ها، استفاده صحیح و معنا دار از اینترفیس‌ها می‌باشد. به این معنا که صرفا تعریف اینترفیس‌ها به این معنا نیست که طراحی صحیحی در برنامه بکار گرفته شده است و در حالت کلی هیچ معنای خاصی ندارد و ارزشی را به برنامه و سیستم شما اضافه نخواهد کرد.
برای مثال یک مسابقه بوکس را درنظر بگیرید. در اینجا Ali یک بوکسور است. مطابق عادت معمول، یک اینترفیس را مخصوص این کلاس ایجاد کرده، به نام IAli و مسابقه بوکس از آن استفاده خواهد کرد. در اینجا تعریف یک اینترفیس برای Ali، هیچ ارزش افزوده‌ای را به همراه ندارد و متاسفانه عادتی است که در بین بسیاری از برنامه نویس‌ها متداول شده است؛ بدون اینکه علت واقعی آن‌را بدانند و تسلطی به الگوهای طراحی برنامه نویسی شیءگرا داشته باشند. صرف اینکه به آن‌ها گفته شده است تعریف اینترفیس خوب است، سعی می‌کنند برای همه چیز اینترفیس تعریف کنند!
تعریف یک اینترفیس تنها زمانی ارزش خواهد داشت که چندین پیاده سازی از آن ارائه شود. در مثال ما پیاده سازی‌های مختلفی از اینترفیس IAli بی‌مفهوم است. همچنین در دنیای واقعی، در یک مسابقه بوکس، چندین و چند شرکت کننده وجود خواهند داشت. آیا باید به ازای هر کدام یک اینترفیس جداگانه تعریف کرد؟ ضمنا ممکن است اینترفیس IAli متدی داشته باشد به نام ضربه، اینترفیس IVahid متد دیگری داشته باشد به نام دفاع.
کاری که در اینجا جهت طراحی صحیح باید صورت گیرد، معکوس سازی اینترفیس‌ها است. به این ترتیب که مسابقه بوکس است که باید اینترفیس مورد نیاز خود را تعریف کند و آن هم تنها یک اینترفیس است به نام IBoxer. اکنون Ali، Vahid و سایرین باید این اینترفیس را جهت شرکت در مسابقه بوکس پیاده سازی کنند. بنابراین دیگر صرف وجود یک کلاس، اینترفیس مجزایی برای آن تعریف نشده و بر اساس معکوس سازی کنترل است که تعریف اینترفیس IBoxer معنا پیدا کرده است. اکنون IBoxer دارای چندین و چند پیاده سازی خواهد بود. به این ترتیب، تعریف اینترفیس، ارزشی را به سیستم افزوده است.
به این نوع معکوس سازی اینترفیس‌ها، الگوی provider model نیز گفته می‌شود. برای مثال کلاسی که از چندین سرویس استفاده می‌کند، بهتر است یک IService را ایجاد کرده و تامین کننده‌هایی، این IService را پیاده سازی کنند. نمونه‌ای از آن در دنیای دات نت، Membership Provider موجود در ASP.NET است که پیاده سازی‌های بسیاری از آن تاکنون تهیه و ارائه شده‌اند.




معکوس سازی جریان کاری برنامه

جریان کاری معمول یک برنامه یا Noraml flow، عموما رویه‌ای یا Procedural است؛ به این معنا که از یک مرحله به مرحله‌ای بعد هدایت خواهد شد. برای مثال یک برنامه خط فرمان را درنظر بگیرید که ابتدا می‌پرسد نام شما چیست؟ در مرحله بعد مثلا رنگ مورد علاقه شما را خواهد پرسید.
برای معکوس سازی این جریان کاری، از یک رابط کاربری گرافیکی یا GUI استفاده می‌شود. مثلا یک فرم را درنظر بگیرید که در آن دو جعبه متنی، کار دریافت نام و رنگ را به عهده دارند؛ به همراه یک دکمه ثبت اطلاعات. به این ترتیب بجای اینکه برنامه، مرحله به مرحله کاربر را جهت ثبت اطلاعات هدایت کند، کنترل به کاربر منتقل و معکوس شده است.


معکوس سازی تولید اشیاء

معکوس سازی تولید اشیاء، اصل بحث دوره و سری جاری را تشکیل می‌دهد و در ادامه مباحث، بیشتر و عمیق‌تر بررسی خواهد گردید.
روش متداول تعریف و استفاده از اشیاء دیگر درون یک کلاس، وهله سازی آن‌ها توسط کلمه کلیدی new است. به این ترتیب از یک وابستگی به صورت مستقیم درون کدهای کلاس استفاده خواهد شد. بنابراین در این حالت کلاس‌های سطح بالاتر به ماژول‌های سطح پایین، به صورت مستقیم وابسته می‌گردند.
برای اینکه این کنترل را معکوس کنیم، نیاز است ایجاد و وهله سازی این اشیاء وابستگی را در خارج از کلاس جاری انجام دهیم. شاید در اینجا بپرسید که چرا؟
اگر با الگوی طراحی شیءگرای Factory آشنا باشید، همان ایده در اینجا مدنظر است:
Button button;
switch (UserSettings.UserSkinType)
{
   case UserSkinTypes.Normal:
      button = new Button();
      break;
   case UserSkinTypes.Fancy:
      button = new FancyButton();
      break;
}
در این مثال بر اساس تنظیمات کاربر، قرار است شکل دکمه‌های نمایش داده شده در صفحه تغییر کنند.
حال در این برنامه اگر قرار باشد کار و کنترل محل وهله سازی این دکمه‌ها معکوس نشود، در هر قسمتی از برنامه نیاز است این سوئیچ تکرار گردد (برای مثال در چند ده فرم مختلف برنامه). بنابراین بهتر است محل ایجاد این دکمه‌ها به کلاس دیگری منتقل شود مانند ButtonFactory و سپس از این کلاس در مکان‌های مختلف برنامه استفاده گردد:
 Button button = ButtonFactory.CreateButton();
در این حالت علاوه بر کاهش کدهای تکراری، اگر حالت دکمه جدیدی نیز طراحی گردید، نیاز نخواهد بود تا بسیاری از نقاط برنامه بازنویسی شوند.
بنابراین در مثال فوق، کنترل ایجاد دکمه‌ها به یک کلاس پایه قرار گرفته در خارج از کلاس جاری، معکوس شده است.


انواع معکوس سازی تولید اشیاء

بسیاری شاید تصور کنند که تنها راه معکوس سازی تولید اشیاء، تزریق وابستگی‌ها است؛ اما روش‌های چندی برای انجام اینکار وجود دارد:
الف) استفاده از الگوی طراحی Factory (که نمونه‌ای از آن‌را در قسمت قبل مشاهده کردید)
ب) استفاده از الگوی Service Locator
 Button button = ServiceLocator.Create(IButton.Class)
در این الگو بر اساس یک سری تنظیمات اولیه، نوع خاصی از یک اینترفیس درخواست شده و نهایتا وهله‌ای که آن‌را پیاده سازی می‌کند، به برنامه بازگشت داده می‌شود.
ج) تزریق وابستگی‌ها
Button button = GetTheButton();
Form1 frm = new Form1(button);
در اینجا نوع وابستگی مورد نیاز کلاس Form1 در سازنده آن تعریف شده و کار تهیه وهله‌ای از آن وابستگی در خارج از کلاس صورت می‌گیرد.

به صورت خلاصه هر زمانیکه تولید و وهله سازی وابستگی‌های یک کلاس را به خارج از آن منتقل کردید، کار معکوس سازی تولید وابستگی‌ها انجام شده است.
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۱۸
اسماعیل غفارنیا اسماعیل غفارنیا
اشتراک‌ها
دانلود تمامی محتوای کنفرانس Microsoft Build 2017
در هفته‌ی گذشته کنفرانس Microsoft Build 2017 برگزار و جدیدترین تکنولوژی‌های مرتبط با حوزه‌های کاربری و توسعه در آن مطرح گردید. با استفاده از فایل PowerShell ذیل می‌توانید تمامی محتوای این کنفرانس را با کیفیت بالا دانلود نمایید. ویژگی‌های استفاده از این اسکریپت به شرح ذیل می‌باشد:
  • دانلود تمامی محتواها شامل ویدیوها، اسلایدها و متون ارائه شده
  • گروه بندی در فولدرهای مختلف
  • شروع مجدد دانلود در صورت قطع ارتباط از آخرین مرحله
  • فیلتر نمودن دانلود براساس کلمات کلیدی مورد نظر
  • توانایی انتخاب فرمت ویدیوها جهت دانلود
جهت استفاده از این اسکریپت مراحل ذیل را دنبال کنید.
  • به آدرس ذیل مراجعه و فایل PowerShell مربوطه را دانلود نمایید.
  • جهت دانلود تمامی محتواهای مطرح شده با حجم حدودی 1 ترابایت از دستور ذیل استفاده نمایید.
.\ DownloadBuild2017Content.ps1
  • جهت دانلود براساس کلمات کلیدی مورد نظر از دستور ذیل استفاده نمایید. 
.\ DownloadBuild2017Content.ps1 -keyword "Graph,Bluetooth"
  • جهت دانلود براساس کدهای مرتبط با Session‌های برگزار شده از دستور ذیل استفاده نمایید.
.\DownloadBuild2017Content.ps1 -session "P4116,P4118,C9R04"
دقت داشته باشید که تمامی ویدیوها به صورت پیش فرض با فرمت HD دانلود می‌شوند، در صورتی که می‌خواهید فرمت ویدیوها را جهت دانلود سریع‌تر تغییر دهید می‌بایست خطوط 18 و 19 فایل دانلود شده را تغییر دهید.
دانلود تمامی محتوای کنفرانس Microsoft Build 2017
‫۷ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۴ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۵۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
غیرمعتبر کردن توکن و یا کوکی سرقت شده در برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core
این مشکل نیست. این توکن‌ها متکی به خود (self contained) هستند و همه چیز را جهت استفاده‌ی کامل از آن‌ها، درون خود دارند و تا زمانیکه یکسری از claims موجود در آن‌ها منقضی نشود (مانند طول عمر تنظیم شده‌ی آن‌ها) یا تغییر نکنند، از سمت سرور بدون هیچ مشکلی، اعتبارسنجی خواهند شد. زمانیکه logout می‌کنید، فقط این توکن‌ها را از کش‌های مختلف مرورگر حذف می‌کنید؛ اما ردی از حذف شدن و غیرمعتبر شدن آن، در سمت سرور ذخیره نمی‌شود و اگر کاربری قبلا این توکن را ذخیره کرده باشد، باز هم باتوجه به متکی به خود بودن آن، می‌تواند از آن استفاده‌ی مجدد کند. برای برگشت زدن توکن‌های متکی به خود، در سمت سرور، باید داخل آن‌ها یک claim سفارشی مانند serial number، قرار داد و همچنین در سمت سرور هم این serial number را ذخیره کرد. بعد در حین logout، این serial number را در بانک اطلاعاتی تغییر داد تا دفعه‌ی بعدی که قرار است از توکن متکی به خود استفاده شود، اعتبارسنجی ثانویه‌ای بر روی این claim دریافتی از کاربر و مقایسه‌ی آن با مقدار موجود در بانک اطلاعاتی در سمت سرور هم انجام شود (حالت پیش‌فرض اکثر سیستم‌های اعتبارسنجی، فاقد این مرحله است). اینکار در ASP.NET Core Identity تحت عنوان مفهوم security stamp پیاده سازی شده و وجود دارد؛ در JWTها توسط TokenValidatorService و در کوکی‌ها، توسط CookieValidatorService قابل پیاده سازی است. در نگارش‌های قبلی ASP.NET و حالت استفاده‌ی از Forms authentication، امکان بررسی سفارشی وضعیت کاربر جاری در authenticate request هم وجود دارد. مطلب جاری، به غنی‌سازی Validator Service‌های اشاره شده، می‌پردازد.
‫۱ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۸ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۰۳
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 19 - کار با فرم‌ها - بخش 7 - نکات ویژه‌ی کار با EF-Core در برنامه‌های Blazor Server
جهت ثبت و دریافت داده‌ها من از MediateR استفاده کردم.
در مرحله اول context را مطابق الوی گفته شده ایجاد کردم:
services.AddDbContextFactory<ApplicationDbContext>(options => options.UseSqlServer(connectionString));
services.AddScoped<IunitOfWork>(serviceProvider =>
        serviceProvider.GetRequiredService<IDbContextFactory<ApplicationDbContext>>().CreateDbContext());
سپس با توجه به اینکه سرویس‌ها و IunitOfwork هم داخل هندلرها تعریف می‌شوند تنها اینترفیس Idisposable به  IunitOfwork   نسبت داده شده است: 
public interface IUnitOfWork : IDisposable
و سپس 
@inherits  OwningComponentBase<IMediator>

تا به حال مشکلی در اجرا دیده نشد تا اینکه در حالت OnParameterAsync که دو مرتبه پشت سر هم اجرا میشود با خطاهای زیر روبرو شد:
 A second operation was started on this context instance before a previous operation completed. This is usually caused by different threads concurrently using the same instance of DbContext.
 For more information on how to avoid threading issues with DbContext

 System.ObjectDisposedException: Cannot access a disposed object.
      Object name: 'IServiceProvider'.
در صورتی که اگر با یک فلگ کنترل شود که در مرتبه‌های بعدی اجرا نشود مشکلی نیست.
در این حالت چند سوال مطرح میباشد:
1- آیا استفاده از MediateR به این شکل صحیح است؟ و اینکه استفاده از OwningComponentBase برای آن تاثیری دارد یا خیر اینکه مستقیم هم Inject شود کفایت میکند.
2- به جهت اینکه Onparameter دوبار صدا زده میشود. نحوه واکشی دیتا در این حالت چگونه است؟
‫۲ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۰۶
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
یکپارچه سازی Angular CLI و ASP.NET Core در VS 2017
مرحله
معادل آن در پروژه‌های قدیمی MVC 5
  ایجاد یک پروژه‌ی جدید ASP.NET Core در VS 2017  
 یک پروژه‌ی جدید Web API را ایجاد کنید. 
  تنظیمات یک برنامه‌ی ASP.NET Core خالی برای اجرای یک برنامه‌ی Angular CLI  
 به این موارد نیازی نخواهید داشت. چون پروژه‌های MVC 5 برخلاف ASP.NET Core، پوشه‌هایی را که دستی به آن اضافه نکنید، به صورت خودکار به پروژه اضافه نمی‌کند. بنابراین فایل‌های Angular-CLI را به Solution Explorer وارد نکنید و بهترین روش کار کردن با آن‌ها از طریق VSCode است. در اینجا برای back-end (کار با Web API) از VS کامل استفاده کنید و برای front-end از VSCode. 
  افزودن یک کنترلر Web API جدید  
 کلیات آن با MVC 5 یکی است. 
  تنظیمات فایل آغازین یک برنامه‌ی ASP.NET Core جهت ارائه‌ی برنامه‌های Angular  
 معادل قسمت URL Rewrite آن، از نکته‌ی web.config مطلب «مسیریابی در Angular - قسمت اول - معرفی»، قسمت «تفاوت بین آدرس‌های HTML 5 و Hash-based» استفاده کنید. 
  ایجاد ساختار اولیه‌ی برنامه‌ی Angular CLI در داخل پروژه‌ی جاری
 یکی هست. 
  تنظیم محل خروجی نهایی Angular CLI به پوشه‌ی wwwroot  
 یکی هست. فقط شاید علاقمند باشید مسیر "" (پوشه‌ی ریشه) را بجای wwwroot تنظیم کنید. 
 فراخوانی کنترلر Web API برنامه در برنامه‌ی Angular CLI  
 یکی هست. 
  نصب وابستگی‌های برنامه‌ی Angular CLI  
 یکی هست. 
  روش اول اجرای برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI  
 یکی هست. 
  روش دوم اجرای برنامه‌های مبتنی بر ASP.NET Core و Angular CLI  
 در اینجا نیازی به آن نیست ولی در کل مطالعه‌ی نکات آن مفید است.
 فایل‌های bat ارائه شده و یا روش NPM Task Runner در نظرات   یکی هستند. 
‫۷ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۳۵
کیان سبزی کیان سبزی
نظرات مطالب
اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity
سلام مجدد؛ دو تا راهنمایی دیگه از دوستان می‌خواستم.
1- همانطور که عنوان شد برای راهکارهای single page app و راهکارهای صرفا WebApi بهتر است از روش jwt استفاده گردد. حالا اگر سیستم نرم افزاری ما ترکیبی باشه(ASS.NET MVC و WebApi و ...) آیا پیاده سازی و توسعه همین سیستم منطقی‌تر نیست؟
2- روال کاری که در ASP.NET Identity در اینجا و در مثال رسمی خود مایکروسافت هستش بصورت ثبت نام و فعال سازی احراز هویت دو مرحله ای بعد از ثبت نام و در کنترل پنل کاربر(User Profile) هستش. ولی اگه بخوایم راهکار ما بصورت ثبت نام کاربر(نام کاربری - رمز عبور - تلفن همراه و ...) باشه و پس از ثبت نام با ارسال کد فعال سازی به تلفن همراه یا ایمیل کاربر و وارد کردن این کد توسط کاربر در صفحه مخصوص خودش(Verify Code) باشه(سیستم احراز هویت برنامه هایی مثل تلگرام و ...) آیا تابع Register دوباره بازنویسی باید بشه(چه در MVC Controller چه در WebApi Controller) یا توابع جدیدی برای این کار تعریف بشه. البته خب فکر میکنم باید View Model‌های جدید تعریف بشه چون یه مقدار اون قسمت ViewModel‌های داخل پروژه(Register  و ...) برای بنده گنگ بود برای پیاده سازی این کار مثل FactorViewModel و  SendCodeViewModel.
ممنون میشم یه مقدار بنده رو راهنمایی کنید تو این مبحث یا اگه پیاده سازی و مثال خاصی با پیاده سازی در این زمینه می‌شناسید به بنده معرفی کنید.
‫۷ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۲۳ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۴:۴۴
محمد رجبی محمد رجبی
نظرات مطالب
بررسی دو نکته (ترفند) کاربردی در SQL Server
یک مورد استفاده کاربردی، از رویه sp_MSforeachtable به هنگام تجمیع بانک‌های اطلاعاتی است (برای مثال تجمیع دو DB کوچک در یک DB بزرگتر). برای این منظور می‌توان در ابتدا تمامی Constraint‌های جداول را موقتاً غیر فعال کرد، عملیات Load داده در جداول را انجام داد و مجدداً آنها را فعال نمود.
چنانچه از SSIS Package برای اینکار استفاده شود، با فرض اینکه در مرحله قبل Schema تمامی اشیاء بانک منتقل شده است، Control Flow این Package شامل Step‌های زیر میباشد:
گام اول - غیر فعال کردن تمامی Constraint‌های جداول
برای این منظور از Object موسوم به Execute SQL Task به این صورت استفاده میشود که در بخش SQL Statement دستور زیر نوشته شود:
 exec sp_MSforeachtable 'ALTER TABLE ? NOCHECK CONSTRAINT ALL'
گام دوم - انتقال داده‌ها به شکل Data Only
برای این منظور از Object موسوم به Transfer SQL Server Objects Task به صورت زیر استفاده میشود :
در بخش Object تغییرات زیر اعمال شود:
- در قسمت Destination ، پروپرتی CopyData با مقدار True و ExistingData با مقدار Append تنظیم شود.
- در قسمت Destination Copy & Option ، پروپرتی CopyAllTables در بخش ObjectsToCopy با مقدارTrue تنظیم شود.
 
گام سوم - فعال کردن مجدد Constraint‌های جداول 
برای این منظور از Object موسوم به Execute SQL Task به صورت زیر استفاده میشود :
در بخش SQL Statement دستور زیر نوشته شود:
 exec sp_MSforeachtable 'ALTER TABLE ? CHECK CONSTRAINT ALL'
نکته: در صورت وجود Trigger برای جداول بانک اطلاعاتی نیز می‌توان به همین شکل عمل نمود. (ابتدا آنها را غیر فعال و مجدا فعال کرد)

برای مثال شکل SSIS Package فوق به صورت تصویر فوق است.

‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۲۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
مفهوم READ_COMMITTED_SNAPSHOT در EF 6
فرض کنید یک جدول نظرات دارید با این تعریف
CREATE TABLE [BlogComments](
[Id] [int] IDENTITY(1,1) NOT NULL,
[Body] [nvarchar](max) NULL,
[Date1] [datetime] NOT NULL,
 CONSTRAINT [PK_BlogComments] PRIMARY KEY CLUSTERED 
(
[Id] ASC
)WITH (PAD_INDEX  = OFF, STATISTICS_NORECOMPUTE  = OFF, IGNORE_DUP_KEY = OFF,
 ALLOW_ROW_LOCKS  = ON, ALLOW_PAGE_LOCKS  = ON) ON [PRIMARY]
) ON [PRIMARY]
بعد در management studio دو پنجره اجرای کوئری جدید را ایجاد کنید. در پنجره اول بنویسید:
-- در پنجره اول
BEGIN TRAN 
UPDATE [BlogComments] SET Body='Test' WHERE id=1
در پنجره دوم بنویسید
-- در پنجره دوم
SELECT TOP 1000 [Id]  ,[Body] ,[Date1] FROM [BlogComments]
- ابتدا عبارت پنجره اول را اجرا کنید. این پنجره حاوی یک تراکنش نا تمام است. شروع دارد اما به عمد پایان آن‌را ذکر نکردیم.
- الان پنجره دوم را اجرا کنید.
مشاهده خواهید کرد که ... به جواب نمی‌رسید. کوئری اجرا نمی‌شود و سیستم قفل شده چون تراکنش اول commit نشده (مثلا یک تراکنش طولانی را اینجا شبیه سازی کردیم؛ یا حتی یک اشتباه در تعاریف T-SQL انجام شده).

در ادامه، عملیات این پنجره‌ها را دستی متوقف کنید. بعد مطابق دستوراتی که پیشتر ذکر شد، READ_COMMITTED_SNAPSHOT را روی دیتابیس فعال کنید.
مجددا دو مرحله قبل را اجرا کنید. در این حالت کوئری دوم اجرا خواهد شد، چون اطلاعات را از کپی فقط خواندنی بانک اطلاعاتی شما دریافت می‌کند؛ بر اساس آخرین اطلاعات commit شده در سیستم.
‫۱۱ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۱۴ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۴۳
سینا سلطانی سینا سلطانی
مطالب
پَرباد - آموزش پیاده‌سازی پرداخت آنلاین در دات نت - آموزش پایه
در قسمت مقدمه، با پَرباد و ویژگی‌های آن آشنا شدید. در این مقاله قصد داریم آموزش پایه استفاده از آن را آموزش دهیم.

آنچه شما در این مقاله یاد خواهید گرفت:
  • آموزش پرداخت آنلاین
  • درخواست پرداخت
  • تایید پرداخت
  • بازگرداندن مبلغ پرداخت شده

آموزش پرداخت آنلاین

قبل از شروع یادگیری، بهتر است بدانید پرداخت آنلاین چگونه انجام می‌شود. در زیر مراحل یک پرداخت آنلاین استاندارد رو به صورت مرحله‌ای مشاهده می‌کنید:

  1. تمامی اطلاعات لازم مانند مبلغ قابل پرداخت، درگاه بانکی و غیره را جهت پرداخت صورت حساب مورد نظراتان آماده می‌کنید.
  2. درخواست پرداخت را توسط پَرباد انجام می‌دهید.
  3. نتیجه درخواست (مانند کد رهگیری) را از پَرباد دریافت کرده و در پایگاه داده وب سایت خودتان برای فاکتور مورد نظر ذخیره می‌کنید.
  4. پَرباد کاربر راه به درگاه بانکی هدایت می‌کند و کاربر در درگاه بانکی پرداخت را انجام می‌دهد. سپس دوباره به وب سایت شما باز می‌گردد.
  5. عملیات تایید پرداخت را توسط پَرباد انجام می‌دهید.
  6. نتیجه تایید پرداخت (شامل کد رهگیری، کد تراکنش بانکی، مبلغ، نام بانک و غیره) را از پَرباد دریافت می‌کنید و در پایگاه داده خودتان برای فاکتور مورد نظر ذخیره می‌کنید. ( با توجه به کد رهگیری که در مرحله ۳ دریافت و ذخیره کرده بودید)

کلیه عملیات پرداخت در پَرباد، به دو روش قابل استفاده هستند:
  • اینترفیس IOnlinePayment (برای پروژه‌هایی که از تزریق وابستگی‌ها استفاده می‌کنند)
  • کلاس StaticOnlinePayment (برای پروژه‌هایی که از تزریق وابستگی‌ها استفاده نمی‌کنند) 


درخواست پرداخت 

var result = await _onlinePayment.RequestAsync(Gateways.[Your Selected Gateway], [Tracking Number], [Amount], [Verify URL]);
  • Gateway، درگاه بانکی مورد نظر جهت پرداخت است.
  • TrackingNumber یک کد رهگیری یکتا جهت شناسایی صورت حساب است. (در مقاله‌ی آموزش پیشرفته ، نحوه ایجاد اتوماتیک این کد را یاد خواهید گرفت)
  • Amount مبلغ مورد نظر (به ریال) جهت پرداخت است.
  • Verify URL یک آدرس در وب سایت شما است. زمانیکه کاربر، پرداخت را در درگاه بانکی انجام داد، به این آدرس جهت تایید پرداخت هدایت خواهد شد.
نمونه کد‌ها

ASP.NET WebForms
using Parbad;

protected void BtnPay_Click(object sender, EventArgs e)
{
    // استفاده به صورت استاتیک و بدون تزریق وابستگی

    var result = StaticOnlinePayment.Instance.Request(Gateways.Mellat, 123, 25000, "http://www.mywebsite.com/foo/bar/");

    if (result.IsSucceed)
    {
        // کاربر را به سمت درگاه بانکی هدایت میکند
        // همچنین بهتر است کد رهگیری که در شئ نتیجه است را، برای فاکتور مورد نظر در پایگاه داده خودتان ذخیره کنید
        result.GatewayTransporter.Transport();
    }
    else
    {
        // درخواست پرداخت موفقیت آمیز نبود
    }
}

ASP.NET MVC
using Parbad.Mvc5;

private readonly IOnlinePayment _onlinePayment;

// تزریق وابستگی به کنترلر
public PaymentController(IOnlinePayment onlinePayment)
{
    _onlinePayment = onlinePayment;
}

public async Task<ActionResult> Pay()
{
    var result = await _onlinePayment.RequestAsync(Gateways.Mellat, 123, 25000, "http://www.mywebsite.com/foo/bar/");

    if (result.IsSucceed)
    {
        // کاربر را به سمت درگاه بانکی هدایت میکند
        // همچنین بهتر است کد رهگیری که در شئ نتیجه است را، برای فاکتور مورد نظر در پایگاه داده خودتان ذخیره کنید
        return result.GatewayTransporter.TransportToGateway();
    }
    else
    {
        // درخواست پرداخت موفقیت آمیز نبود
    }
}

ASP.NET CORE
using Parbad.AspNetCore;

private readonly IOnlinePayment _onlinePayment;

public PaymentController(IOnlinePayment onlinePayment)
{
    _onlinePayment = onlinePayment;
}

public async Task<IActionResult> Pay()
{
    var result = await _onlinePayment.RequestAsync(Gateways.Mellat, 123, 25000, "http://www.mywebsite.com/foo/bar/");

    if (result.IsSucceed)
    {
        // کاربر را به درگاه بانکی هدایت می‌کند
        // همچنین بهتر است کد رهگیری که در شئ نتیجه است را، برای فاکتور مورد نظر در پایگاه داده خودتان ذخیره کنید
        return result.GatewayTransporter.TransportToGateway();
    }
    else
    {
        // do something else
    }
}


شئ result در کد بالا حاوی اطلاعاتی مانند کد رهگیری، مبلغ داده شده، درگاه بانکی انتخاب شده، پیام و غیره است.
نکته: کد رهگیری را در پایگاه داده وب سایت خودتان برای فاکتور مورد نظر ذخیره کنید. این کد پس از عملیات تایید پرداخت (که پایین‌تر توضیح داده شده)، توسط پَرباد به شما داده خواهد شد و شما می‌توانید فاکتور مورد نظر در پایگاه داده خودتان را آپدیت کنید.
تایید پرداخت

پس از اینکه کاربر مبلغ را در درگاه بانکی پرداخت کرد، به سمت وب سایت شما و آدرسی که در مرحله اول وارد کرده بودید هدایت خواهد شد. در این مرحله شما باید اطمینان حاصل کنید که صورت حساب پرداخت شده است یا خیر. بنابراین به روش زیر عمل می‌کنیم:
نکته: طبق توضیحاتی که بالاتر داده شد، بسته به اینکه در پروژه خود از تزریق وابستگی استفاده می‌کنید یا خیر، یکی از اینترفیس IOnlinePayment و یا کلاس استاتیک StaticOnlinePayment را انتخاب کنید.

نمونه کد
public async Task<IActionResult> Verify()
{
    var result = await _onlinePayment.VerifyAsync(invoice =>
    {
        // در این مرحله هنوز درخواست واریز وجه از وب سایت شما به بانک ارسال نشده است
        // بنابراین شما می‌توانید اطلاعات صورتحساب را با پایگاه داده خود چک کنید
        // و در صورت لزوم تراکنش را لغو کنید

        if (!Is_There_Still_Enough_SmartPhone_In_Shop(invoice.TrackingNumber))
        {
            // لغو عملیات پرداخت
            invoice.CancelPayment("We have no more smart phones to sell.");
        }
    });

    if(result.IsSucceed)
    {
        // پرداخت موفقیت آمیز بوده است. کد تراکنش بانکی را در پایگاه داده خود ذخیره کنید
        var transactionCode = result.TransactionCode;
    }
    else
    {
        // پرداخت به دلایلی موفقیت آمیز نبوده.
        // در صورت تمایل می‌توانید پراپرتی پیام در شئ نتیجه را مشاهده کنید و یا به کاربر نمایش دهید
    }
}

نکته ۱: در صورت موفقیت آمیز بودن پرداخت، باید کد تراکنش بانکی (Transaction Code) را طبق دستورالعمل بانک‌ها به کاربر نمایش دهید.
نکته ۲: در صورتیکه قصد لغو عملیات پرداخت را دارید، حتما متد CancelPayment را فراخوانی کنید.
نکته ۳: در صورت فراخوانی متد CancelPayment به منظور لغو پرداخت، اگر مبلغی از حساب مشتری به حساب شما واریز شده باشد، پس از حدود ۱۵ دقیقه تا ۱ روز، به حساب مشتری به صورت خودکار توسط بانک برگشت داده خواهد شد (مدت زمان برگشت مبلغ به حساب مشتری برای هر بانک متفاوت است).
برای مثال: در زمانیکه مشتری در درگاه بانکی در حال پرداخت است، این احتمال وجود دارد که موجودی کالای شما به اتمام رسیده باشد و شما  قصد دارید عملیات پرداخت را لغو کنید. برای این منظور مانند مثال بالا، در درون متد Verify، ابتدا با توجه به شماره رهگیری که پَرباد به شما می‌دهد پایگاه داده‌ی فروشگاه خود را بررسی می‌کنید و در صورت لزوم متد CancelPayment را فراخوانی می‌کنید.
بازگرداندن مبلغ پرداخت شده

در صورتیکه پس از عملیات پرداخت تشخیص می‌دهید که مبلغ پرداخت شده باید دوباره به حساب مشتری برگردانده شود، می‌توانید به روش زیر عمل کنید:
// کد رهگیری صورت حساب مورد نظر
var trackingNumber = 123;

var result = await _onlinePayment.RefundCompletelyAsync(trackingNumber);

نکته: شما فقط و فقط زمانی به استفاده از این متد نیاز دارید که یک پرداخت، با موفقیت انجام شده باشد و مبلغ از حساب مشتری کم شده باشد و همچنین شما قصد بازگشت مبلغ را به حساب مشتری داشته باشید. در غیر اینصورت هیچگونه نیازی به استفاده از این متد نیست. در واقع اگر متد Verify را به شکل صحیح (نمونه مثال بالاتر ذکر شده) استفاده کنید، نیازی به استفاده از این متد ندارید.

نمونه کدها

مقاله‌های مرتبط:
‫۵ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۷ فروردین ۱۳۹۸، ساعت ۲۲:۰۰