TypeScript 4.7 منتشر شد
Here’s a quick list of what’s new in TypeScript 4.7!
ECMAScript Module Support in Node.js
Control over Module Detection
Control-Flow Analysis for Bracketed Element Access
Improved Function Inference in Objects and Methods
Instantiation Expressions
extends Constraints on infer Type Variables
Optional Variance Annotations for Type Parameters
Resolution Customization with moduleSuffixes
resolution-mode
Go to Source Definition
Groups-Aware Organize Imports
Object Method Snippet Completions
Breaking Changes
کتابخانه Hangfire
An easy way to perform background job processing in your .NET and .NET Core applications. No Windows Service or separate process required. CPU and I/O intensive, long-running and short-running jobs are supported. Backed by Redis, SQL Server, SQL Azure and MSMQ.
PM> Install-Package Hangfire
After installation, update your existing OWIN Startup file with the following lines of code. If you do not have this class in your project or don't know what is it, please read the Quick start guide to learn about how to install Hangfire.
public void Configuration(IAppBuilder app)
{
GlobalConfiguration.Configuration.UseSqlServerStorage("<connection string or its name>");
app.UseHangfireServer();
app.UseHangfireDashboard();
}
01. Introduction to Routing 02. Websites of Yore 03. Single Page Applications 04. Demo - Adding Your First Route 05. Demo - More Routing and Browser History 06. Demo - Creating a Default Route 07. Demo - Accessing Parameters from the Route 08. Demo - Using the $route Service 09. Demo - Enabling HTML5 Routing 10. Demo - Template and Resolve Properties 11. Demo - Using the $location Service 12. Summary 13. Suggested Exercises
پ.ن. در مورد نحوهی تهیه اصل ویدیوها در نظرات قسمتهای قبل این سری مطالب، بیشتر بحث شدهاست.
کتابخانه k6
Rider 2022.1 منتشر شد
Rider 2022.1 includes full Unreal Engine support, which converts Rider into a full-fledged IDE for game development, no matter what game engine you use.
In v2022.1, Rider also supports a Beta version of the long-awaited remote development workflow. It allows you to connect to a remote machine running Rider’s backend from anywhere in the world.
In addition to these new features, this release also brings Docker Fast mode, updates to the main toolbar, and full-text search throughout the solution right from the Search Everywhere pop-up.
برای قسمت backend، از همان برنامهی تکمیل شدهی قسمت قبل استفاده میکنیم که به آن تولید مقدماتی JWTها نیز اضافه شدهاست. البته این سری، مستقل از قسمت سمت سرور آن تهیه خواهد شد و صرفا در حد دریافت توکن از سرور و یا ارسال مشخصات کاربر جهت لاگین، نیاز بیشتری به قسمت سمت سرور آن ندارد و تاکید آن بر روی مباحث سمت کلاینت React است. بنابراین اینکه چگونه این توکن را تولید میکنید، در اینجا اهمیتی ندارد و کلیات آن با تمام روشهای پیاده سازی سمت سرور سازگار است (و مختص به فناوری خاصی نیست). پیشنیاز درک کدهای سمت سرور قسمت JWT آن، مطالب زیر هستند:
- «معرفی JSON Web Token»
- «اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity»
- «پیاده سازی JSON Web Token با ASP.NET Web API 2.x»
- « آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت ششم - اعتبارسنجی مبتنی بر JWT»
ثبت یک کاربر جدید
فرم ثبت نام کاربران را در قسمت 21 این سری، در فایل src\components\registerForm.jsx، ایجاد و تکمیل کردیم. البته این فرم هنوز به backend server متصل نیست. برای کار با آن هم نیاز است شیءای را با ساختار زیر که ذکر سه خاصیت اول آن اجباری است، به endpoint ای با آدرس https://localhost:5001/api/Users به صورت یک HTTP Post ارسال کنیم:
{ "name": "string", "email": "string", "password": "string", "isAdmin": true, "id": 0 }
اکنون نوبت به اتصال کامپوننت registerForm.jsx، به سرویس backend است. تا اینجا دو سرویس src\services\genreService.js و src\services\movieService.js را در قسمت قبل، به برنامه جهت کار کردن با endpointهای backend server، اضافه کردیم. شبیه به همین روش را برای کار با سرویس سمت سرور api/Users نیز در پیش میگیریم. بنابراین فایل جدید src\services\userService.js را با محتوای زیر، به برنامهی frontend اضافه میکنیم:
import http from "./httpService"; import { apiUrl } from "../config.json"; const apiEndpoint = apiUrl + "/users"; export function register(user) { return http.post(apiEndpoint, { email: user.username, password: user.password, name: user.name }); }
اطلاعات شیء user ای که در اینجا دریافت میشود، از خاصیت data کامپوننت RegisterForm تامین میگردد:
class RegisterForm extends Form { state = { data: { username: "", password: "", name: "" }, errors: {} };
پس از تعریف userService.js، به registerForm.jsx بازگشته و ابتدا امکانات آنرا import میکنیم:
import * as userService from "../services/userService";
import { register } userService from "../services/userService";
doSubmit = async () => { try { await userService.register(this.state.data); } catch (ex) { if (ex.response && ex.response.status === 400) { const errors = { ...this.state.errors }; // clone an object errors.username = ex.response.data; this.setState({ errors }); } } };
در این حالت برای ارسال اطلاعات یک کاربر، در بار اول، یک چنین خروجی را از سمت سرور میتوان شاهد بود که id جدیدی را به این رکورد نسبت دادهاست:
اگر مجددا همین رکورد را به سمت سرور ارسال کنیم، اینبار خطای زیر را دریافت خواهیم کرد:
که از نوع 400 یا همان BadRequest است:
بنابراین نیاز است بدنهی response را در یک چنین مواردی که خطایی از سمت سرور صادر میشود، دریافت کرده و با به روز رسانی خاصیت errors در state فرم (همان قسمت بدنهی catch کدهای فوق)، سبب درج و نمایش خودکار این خطا شویم:
پیشتر در قسمت بررسی «کار با فرمها» آموختیم که برای مدیریت خطاهای پیش بینی شدهی دریافتی از سمت سرور، نیاز است قطعه کدهای مرتبط با سرویس http را در بدنهی try/catchها محصور کنیم. برای مثال در اینجا اگر ایمیل شخصی تکراری وارد شود، سرویس یک return BadRequest("Can't create the requested record.") را بازگشت میدهد که در اینجا status code معادل BadRequest، همان 400 است. بنابراین انتظار داریم که خطای 400 را از سمت سرور، تحت شرایط خاصی دریافت کنیم. به همین دلیل است که در اینجا تنها مدیریت status code=400 را در بدنهی catch نوشته شده ملاحظه میکنید.
سپس برای نمایش آن، نیاز است خاصیت متناظری را که این خطا به آن مرتبط میشود، با پیام دریافت شدهی از سمت سرور، مقدار دهی کنیم که در اینجا میدانیم مرتبط با username است. به همین جهت سطر errors.username = ex.response.data، کار انتساب بدنهی response را به خاصیت جدید errors.username انجام میدهد. در این حالت اگر به کمک متد setState، کار به روز رسانی خاصیت errors موجود در state را انجام دهیم، رندر مجدد فرم، در صف انجام قرار گرفته و در رندر بعدی آن، پیام موجود در errors.username، نمایش داده میشود.
پیاده سازی ورود به سیستم
فرم ورود به سیستم را در قسمت 18 این سری، در فایل src\components\loginForm.jsx، ایجاد و تکمیل کردیم که این فرم نیز هنوز به backend server متصل نیست. برای کار با آن نیاز است شیءای را با ساختار زیر که ذکر هر دو خاصیت آن اجباری است، به endpoint ای با آدرس https://localhost:5001/api/Auth/Login به صورت یک HTTP Post ارسال کنیم:
{ "email": "string", "password": "string" }
var jwt = _tokenFactoryService.CreateAccessToken(user); return Ok(new { access_token = jwt });
در ادامه برای تعامل با منبع api/Auth/Login سمت سرور، ابتدا یک سرویس مختص آنرا در فایل جدید src\services\authService.js، با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import { apiUrl } from "../config.json"; import http from "./httpService"; const apiEndpoint = apiUrl + "/auth"; export function login(email, password) { return http.post(apiEndpoint + "/login", { email, password }); }
import * as auth from "../services/authService"; class LoginForm extends Form { state = { data: { username: "", password: "" }, errors: {} }; // ... doSubmit = async () => { try { const { data } = this.state; const { data: { access_token } } = await auth.login(data.username, data.password); console.log("JWT", access_token); localStorage.setItem("token", access_token); this.props.history.push("/"); } catch (ex) { if (ex.response && ex.response.status === 400) { const errors = { ...this.state.errors }; errors.username = ex.response.data; this.setState({ errors }); } } };
- ابتدا تمام خروجیهای ماژول authService را با نام شیء auth دریافت کردهایم.
- سپس در متد doSubmit، اطلاعات خاصیت data موجود در state را که معادل فیلدهای فرم لاگین هستند، به متد auth.login برای انجام لاگین سمت سرور، ارسال کردهایم. این متد چون یک Promise را باز میگرداند، باید await شود و پس از آن متد جاری نیز باید به صورت async معرفی گردد.
- همانطور که عنوان شد، خروجی نهایی متد auth.login، یک شیء JSON دارای خاصیت access_token است که در اینجا از خاصیت data خروجی نهایی دریافت شدهاست.
- سپس نیاز است برای استفادههای آتی، این token دریافتی از سرور را در جایی ذخیره کرد. یکی از مکانهای متداول اینکار، local storage مرورگرها است (اطلاعات بیشتر).
- در آخر کاربر را توسط شیء history سیستم مسیریابی برنامه، به صفحهی اصلی آن هدایت میکنیم.
- در اینجا قسمت catch نیز ذکر شدهاست تا خطاهای حاصل از return BadRequestهای دریافتی از سمت سرور را بتوان ذیل فیلد نام کاربری نمایش داد. روش کار آن، دقیقا همانند روشی است که برای فرم ثبت یک کاربر جدید استفاده کردیم.
اکنون اگر برنامه را ذخیره کرده و اجرا کنیم، توکن دریافتی، در کنسول توسعه دهندگان مرورگر لاگ شده و سپس کاربر به صفحهی اصلی برنامه هدایت میشود. همچنین این token ذخیره شده را میتوان در ذیل قسمت application->storage آن نیز مشاهده کرد:
لاگین خودکار کاربر، پس از ثبت نام در سایت
پس از ثبت نام یک کاربر در سایت، بدنهی response بازگشت داده شدهی از سمت سرور، همان شیء user است که اکنون Id او مشخص شدهاست. بنابراین اینبار جهت ارائهی token از سمت سرور، بجای response body، از یک هدر سفارشی در فایل Controllers\UsersController.cs استفاده میکنیم (کدهای کامل آن در انتهای بحث پیوست شدهاست):
var jwt = _tokenFactoryService.CreateAccessToken(user); this.Response.Headers.Add("x-auth-token", jwt);
در ادامه در کدهای سمت کلاینت src\components\registerForm.jsx، برای استخراج این هدر سفارشی، اگر شیء response دریافتی از سرور را لاگ کنیم:
const response = await userService.register(this.state.data); console.log(response);
برای اینکه در کدهای سمت کلاینت بتوان این هدر سفارشی را خواند، نیاز است هدر مخصوص access-control-expose-headers را نیز به response اضافه کرد:
var jwt = _tokenFactoryService.CreateAccessToken(data); this.Response.Headers.Add("x-auth-token", jwt); this.Response.Headers.Add("access-control-expose-headers", "x-auth-token");
اکنون میتوان این هدر سفارشی را در متد doSubmit کامپوننت RegisterForm، از طریق شیء response.headers خواند و در localStorage ذخیره کرد. سپس کاربر را توسط شیء history سیستم مسیریابی، به ریشهی سایت هدایت نمود:
class RegisterForm extends Form { // ... doSubmit = async () => { try { const response = await userService.register(this.state.data); console.log(response); localStorage.setItem("token", response.headers["x-auth-token"]); this.props.history.push("/"); } catch (ex) { if (ex.response && ex.response.status === 400) { const errors = { ...this.state.errors }; // clone an object errors.username = ex.response.data; this.setState({ errors }); } } };
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-26-backend.zip و sample-26-frontend.zip
WebStorage: قسمت دوم
window.localStorage window.sessionStorage
if(typeof(Storage) !== "undefined") { // Code for localStorage/sessionStorage. } else { // Sorry! No Web Storage support.. }
localStorage.setItem("lastname", "Smith"); //======================== localStorage.getItem("lastname");
var a=localStorage.lastname;
//ذخیره مقدار store.set('username', 'marcus') //بازیابی مقدار store.get('username') //حذف مقدار store.remove('username') //حذف تمامی مقادیر ذخیره شده store.clear() //ذخیره ساختار store.set('user', { name: 'marcus', likes: 'javascript' }) //بازیابی ساختار به شکل قبلی var user = store.get('user') alert(user.name + ' likes ' + user.likes) //تغییر مستقیم مقدار قبلی store.getAll().user.name == 'marcus' //بازخوانی تمام مقادیر ذخیر شده توسط یک حلقه store.forEach(function(key, val) { console.log(key, '==', val) })
<script src="store.min.js"></script> <script> init() function init() { if (!store.enabled) { alert('Local storage is not supported by your browser. Please disable "Private Mode", or upgrade to a modern browser.') return } var user = store.get('user') // ... and so on ... } </script>
var storeWithExpiration = { // دریافت کلید و مقدار و زمان انقضا به میلی ثانیه set: function(key, val, exp) { //ایجاد زمان فعلی جهت ثبت تاریخ ایجاد store.set(key, { val:val, exp:exp, time:new Date().getTime() }) }, get: function(key) { var info = store.get(key) //در صورتی که کلید داده شده مقداری نداشته باشد نال را بر میگردانیم if (!info) { return null } //تاریخ فعلی را منهای تاریخ ثبت شده کرده و در صورتی که //از مقدار میلی ثاینه بیشتر باشد یعنی منقضی شده و نال بر میگرداند if (new Date().getTime() - info.time > info.exp) { return null } return info.val } } // استفاده عملی از کد بالا // استفاده از تایمر جهت نمایش واکشی دادهها قبل از نقضا و بعد از انقضا storeWithExpiration.set('foo', 'bar', 1000) setTimeout(function() { console.log(storeWithExpiration.get('foo')) }, 500) // -> "bar" setTimeout(function() { console.log(storeWithExpiration.get('foo')) }, 1500) // -> null
CrossStorageHub.init([ {origin: /\.example.com$/, allow: ['get']}, {origin: /:\/\/(www\.)?example.com$/, allow: ['get', 'set', 'del']} ]);
valid.example.com
invalid.example.com.malicious.com
{ 'Access-Control-Allow-Origin': '*', 'Access-Control-Allow-Methods': 'GET,PUT,POST,DELETE', 'Access-Control-Allow-Headers': 'X-Requested-With', 'Content-Security-Policy': "default-src 'unsafe-inline' *", 'X-Content-Security-Policy': "default-src 'unsafe-inline' *", 'X-WebKit-CSP': "default-src 'unsafe-inline' *", }
<script type="text/javascript" src="~/Scripts/cross-storage/hub.js"></script> <script> CrossStorageHub.init([ {origin: /.*localhost:300\d$/, allow: ['get', 'set', 'del']} ]); </script>
var storage = new CrossStorageClient('http://localhost:3000/example/hub.html'); var setKeys = function () { return storage.set('key1', 'foo').then(function() { return storage.set('key2', 'bar'); }); };
storage.onConnect().then(function() { return storage.set('key', {foo: 'bar'}); }).then(function() { return storage.set('expiringKey', 'foobar', 10000); });
storage.onConnect().then(function() { return storage.get('key1'); }).then(function(res) { return storage.get('key1', 'key2', 'key3'); }).then(function(res) { // ... });
storage.onConnect() .then(function() { return storage.get('key1', 'key2'); }) .then(function(res) { console.log(res); // ['foo', 'bar'] })['catch'](function(err) { console.log(err); });
<script src="https://s3.amazonaws.com/es6-promises/promise-1.0.0.min.js"></script>
var request = indexedDB.open("library"); request.onupgradeneeded = function() { // The database did not previously exist, so create object stores and indexes. var db = request.result; var store = db.createObjectStore("books", {keyPath: "isbn"}); var titleIndex = store.createIndex("by_title", "title", {unique: true}); var authorIndex = store.createIndex("by_author", "author"); // Populate with initial data. store.put({title: "Quarry Memories", author: "Fred", isbn: 123456}); store.put({title: "Water Buffaloes", author: "Fred", isbn: 234567}); store.put({title: "Bedrock Nights", author: "Barney", isbn: 345678}); }; request.onsuccess = function() { db = request.result; };
var tx = db.transaction("books", "readwrite"); var store = tx.objectStore("books"); store.put({title: "Quarry Memories", author: "Fred", isbn: 123456}); store.put({title: "Water Buffaloes", author: "Fred", isbn: 234567}); store.put({title: "Bedrock Nights", author: "Barney", isbn: 345678}); tx.oncomplete = function() { // All requests have succeeded and the transaction has committed. };
var tx = db.transaction("books", "readonly"); var store = tx.objectStore("books"); var index = store.index("by_author"); var request = index.openCursor(IDBKeyRange.only("Fred")); request.onsuccess = function() { var cursor = request.result; if (cursor) { // Called for each matching record. report(cursor.value.isbn, cursor.value.title, cursor.value.author); cursor.continue(); } else { // No more matching records. report(null); } };
کتابخانهی CalcBinding برای WPF
Before (Automatic inverse example): <TextBox Text = "{Binding Path=A, Conveter={x:StaticResource MyMathConverter}"> public class MyMathConverter : IValueConverter { public object Convert(object value, Type targetType, object parameter, CultureInfo culture) { var source = (int)value; return Math.Sin(source*2)-5; } public object ConvertBack(object value, Type targetType, object parameter, CultureInfo culture) { var res = Double.Parse(value); return (int)(Math.Asin(res + 5) / 2); } } After: <TextBox Text = "{c:Binding 'Math.Sin(A*2)-5'}">