ASP.NET Core 3 seems to be taking a similar tact to version 1 as it is adding a lot of functionality and phasing it in with different previews.
جهت اطلاع
این سری برای ASP.NET Core 2x تهیه شد و با آخرین نگارش Identity server و همچنین ASP.NET Core سازگار نیست. برای اعمال آخرین تغییرات مورد نیاز این دو، تمام قسمت‌های این سری باید بازنویسی کلی شوند که ... خارج است از امکانات ما. به همین جهت مخزن کد آن در حالت آرشیو قرار گرفته تا این موضوع مشخص باشد.
ربطی به هم ندارند. دو فناوری مستقل هستند. هرچند می‌توان در IDP از Identity core برای مدیریت کاربران هم استفاده کرد. اطلاعات بیشتر
البته بدون مرور کامل سری «امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x»
قادر به درک مستندات رسمی آن و مطلب فوق نخواهید شد.
ASP.NET Core Identity فقط برای مدیریت یک برنامه‌ی وب طراحی شده. اگر بیشتر از یک برنامه‌ی وب دارید، نیاز به راه حل مخصوص آنرا که «تامین کننده‌ی هویت مرکزی» یا «IDP» نام دارد، خواهید داشت: «امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x»
در Core 2 و identity 2 دیگر نمیشود از این حالت ارث بری کرد و فقط نوع کلید قابل مشخص شدن هست. برای این حالت چگونه ارتباط‌ها و ... رو تعریف کنیم جهت بروزرسانی به Core 2 ؟ ایا رابطه‌ها باید به صراحت ذکر بشود؟
public class User : IdentityUser<int, UserClaim, UserRole, UserLogin>
- UpdateSecurityStamp دقیقا همین کار را انجام می‌دهد. اجبار به اعتبارسنجی مجدد کوکی و در صورت نیاز، لاگین مجدد، پس از تغییر قسمت‌های مهم اکانت شخص.
- روش دیگر آنرا برای NET Core. در اینجا توضیح دادم: «سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت چهارم - User Claims» . قسمت «چگونه پس از ویرایش اطلاعات کاربر، اطلاعات کوکی او را نیز به روز کنیم؟ »
- روش دیگر آنرا برای NET Core. در اینجا توضیح دادم: «سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت چهارم - User Claims» . قسمت «چگونه پس از ویرایش اطلاعات کاربر، اطلاعات کوکی او را نیز به روز کنیم؟ »
یکی از مواردی که به همراه NET Core 1.x. وجود دارد، کمبود کتابخانه‌های ثالث مخصوص آن است. برای مثال کتابخانه‌ی log4net در اوایل ارائه‌ی NET Core. نگارش مخصوص به آنرا نداشت (البته هم اکنون دارد). باید درنظر داشت، این مورد صرفا در حالت توزیع چندسکویی برنامه‌های مبتنی بر NET Core. مشکل ایجاد می‌کرد. از این جهت که می‌توان full .NET framework را به عنوان Target Framework برنامه‌های NET Core. معرفی کرد و در این حالت برنامه بدون هیچگونه مشکلی تنها بر روی ویندوز و سرورهای ویندوزی اجرا می‌شود (و امکان دسترسی به تمامی کتابخانه‌های مخصوص full .NET framework را نیز دارا خواهد بود)؛ اما قابلیت توزیع بر روی لینوکس و مک را از دست خواهد داد.
در NET Core 2.0. از یک اصطلاحا «compatibility shim» مخصوص استفاده می‌شود که امکان افزودن ارجاعات به full framework libraryها را بدون نیاز به تغییر target framework برنامه میسر می‌کند. یعنی در اینجا می‌توان یک کتابخانه‌ی قدیمی دات نتی را در برنامه‌های مبتنی بر NET Core. بر روی لینوکس نیز اجرا کرد و در این حالت نیازی به تبدیل اجباری این کتابخانه به نسخه‌ی NET Core. آن نیست.
NET Core 2.0. پیاده سازی کننده‌ی NET Standard 2.0. است
NET Standard. در حقیقت یک قرار داد است که سکوهای کاری مختلف دات نتی مانند Full .NET Framework ، Xamarin ، Mono ، UWP و غیره می‌توانند آنرا پیاده سازی کنند. یک نمونه‌ی دیگر این پیاده سازی‌ها نیز NET Core. است. برای مثال دات نت 4.6.1، استاندارد و قرار داد شماره‌ی 2 دات نت را پیاده سازی می‌کند. به همین صورت NET Core 2.0. نیز پیاده سازی کننده‌ی این استاندارد شماره 2 است.
با تغییرات اخیر، اکنون NuGet می‌تواند کتابخانه‌های مبتنی بر NET Standard 2. را در برنامه‌های مبتنی بر سکوهای کاری که آنرا پیاده سازی می‌کنند، بدون مشکل اضافه کند. برای مثال می‌توان اسمبلی‌های دات نت 4.6.1 را به برنامه‌های ASP.NET Core 2.0 اضافه کرد (کاری که در نگارش 1x آن به صورت مستقیم میسر نیست) و یا می‌توان اسمبلی‌های کامپایل شده‌ی برای دات نت استاندارد 2 را به برنامه‌های مبتنی بر دات نت 4.6.1 اضافه کرد.
آیا واقعا کتابخانه‌های قدیمی دات نتی توسط برنامه‌های NET Core 2.0. در لینوکس نیز اجرا خواهند شد؟
دات نت استاندارد، بیش از یک قرار داد چیزی نیست و پیاده سازی کنندگان آن می‌توانند سطح بیشتری را نسبت به این قرار داد نیز لحاظ کنند. برای مثال دات نت 4.6.1 شامل سطح API بیشتری از دات نت استاندارد 2 است.
به همین جهت باید درنظر داشت که امکان اضافه کردن یک بسته‌ی نیوگت از یک کتابخانه‌ی نوشته شده‌ی برای دات نت کامل در برنامه‌های دات نت Core به معنای تضمینی برای کار کردن آن در زمان اجرا نخواهد بود. از این جهت که دات نت کامل، به همراه قسمت‌هایی است که در NET Standard. وجود خارجی ندارند. بنابراین اگر کتابخانه‌ی استفاده شده صرفا این API مشترک را هدف قرار داده‌است، هم قابلیت اتصال و هم قابلیت اجرا را خواهد داشت؛ اما اگر برای مثال کسی بسته‌ی NServiceBus را به پروژه‌ی ASP.NET Core 2.0 اضافه کند، بدون مشکل کامپایل خواهد شد. اما از آنجائیکه این کتابخانه از MSMQ استفاده می‌کند که خارج از میدان دید این استاندارد است، در زمان اجرا با شکست مواجه خواهد شد.
«compatibility shim» در NET Standard 2.0. چگونه کار می‌کند؟
در NET Core.، پیاده سازی Object در System.Runtime قرار دارد و کد تولید شده‌ی توسط آن یک چنین ارجاعی را [System.Runtime]System.Object تولید می‌کند. اما در دات نت کلاسیک، System.Object در mscorlib قرار دارد. به همین جهت زمانیکه سعی کنید اسمبلی‌های دات نت کلاسیک را در NET Core 1.x. استفاده کنید، پیام یافتن نشدن نوع‌ها را دریافت خواهید کرد. اما در NET Core 2.0. یک پیاده سازی صوری (facade) از mscorlib وجود دارد که کار آن هدایت نوع درخواستی، به نوع واقعی پیاده سازی شده‌ی در NET Core. است.
در این تصویر استفاده‌ی از یک کتابخانه‌ی ثالث را مشاهده می‌کنید که ارجاعی را به [mscorlib]Microsoft.Win32.RegistryKey دارد (مبتنی بر دات نت کلاسیک است). همچنین یک mscorlib مشخص شده‌ی به صورت facade را نیز مشاهده می‌کنید. کار آن هدایت درخواست نوع واقع شده‌ی در mscorlib، به نوع موجود [Microsoft.Win32.Registry] Microsoft.Win32.RegistryKey است و تنها زمانی کار خواهد کرد که Microsoft.Win32.RegistryKey.dll وجود خارجی داشته باشد. به این معنا که رجیستری، یک مفهوم ویندوزی است و این کتابخانه بر روی ویندوز بدون مشکل کار می‌کند. اما تحت لینوکس، این قسمت خاص با پیام PlatformNotSupportedException خاتمه خواهد یافت. اما اگر قسمت‌هایی از این کتابخانه را استفاده کنید که در تمام سکوهای کاری وجود داشته باشند، بدون مشکل قادر به استفاده‌ی از آن خواهید بود.
یک مثال: استفاده از کتابخانه‌ی رمزنگاری اطلاعات Inferno
آخرین نگارش کتابخانه‌ی رمزنگاری اطلاعات Inferno مربوط به NET 4.5.2. است. مراحل ذیل را پس از نصب SDK جدید NET Core 2.0. در خط فرمان طی می‌کنیم:
الف) ایجاد پوشه‌ی UseNET452InNetCore2 و سپس ایجاد یک پروژه‌ی کنسول جدید
ب) افزودن بسته‌ی نیوگت Inferno به پروژه
این بسته بدون مشکل اضافه می‌شود؛ البته پیام اخطار ذیل نیز صادر خواهد شد (چون مبتنی بر NET 4.6.1. که پیاده سازی کننده‌ی NET Standard 2.0. است، نیست):
ابتدا پیام می‌دهد که این بسته ممکن است با NET Core 2.0. سازگار نباشد. سپس عنوان می‌کند که سازگاری کاملی را با پروژه‌ی جاری دارد و بسته را اضافه می‌کند.
ج) استفاده از کتابخانه‌ی Inferno جهت تولید یک عدد تصادفی thread safe
د) اجرای برنامه
در ادامه اگر دستور dotnet run را صادر کنیم، ابتدا اخطاری را صادر می‌کند که این بسته ممکن است دارای قسمت‌هایی باشد که با NET core 2.0. سازگار نیست و سپس خروجی نهایی را بدون مشکل اجرا کرده و نمایش می‌دهد.
در NET Core 2.0. از یک اصطلاحا «compatibility shim» مخصوص استفاده می‌شود که امکان افزودن ارجاعات به full framework libraryها را بدون نیاز به تغییر target framework برنامه میسر می‌کند. یعنی در اینجا می‌توان یک کتابخانه‌ی قدیمی دات نتی را در برنامه‌های مبتنی بر NET Core. بر روی لینوکس نیز اجرا کرد و در این حالت نیازی به تبدیل اجباری این کتابخانه به نسخه‌ی NET Core. آن نیست.
NET Core 2.0. پیاده سازی کننده‌ی NET Standard 2.0. است
NET Standard. در حقیقت یک قرار داد است که سکوهای کاری مختلف دات نتی مانند Full .NET Framework ، Xamarin ، Mono ، UWP و غیره می‌توانند آنرا پیاده سازی کنند. یک نمونه‌ی دیگر این پیاده سازی‌ها نیز NET Core. است. برای مثال دات نت 4.6.1، استاندارد و قرار داد شماره‌ی 2 دات نت را پیاده سازی می‌کند. به همین صورت NET Core 2.0. نیز پیاده سازی کننده‌ی این استاندارد شماره 2 است.
با تغییرات اخیر، اکنون NuGet می‌تواند کتابخانه‌های مبتنی بر NET Standard 2. را در برنامه‌های مبتنی بر سکوهای کاری که آنرا پیاده سازی می‌کنند، بدون مشکل اضافه کند. برای مثال می‌توان اسمبلی‌های دات نت 4.6.1 را به برنامه‌های ASP.NET Core 2.0 اضافه کرد (کاری که در نگارش 1x آن به صورت مستقیم میسر نیست) و یا می‌توان اسمبلی‌های کامپایل شده‌ی برای دات نت استاندارد 2 را به برنامه‌های مبتنی بر دات نت 4.6.1 اضافه کرد.
آیا واقعا کتابخانه‌های قدیمی دات نتی توسط برنامه‌های NET Core 2.0. در لینوکس نیز اجرا خواهند شد؟
دات نت استاندارد، بیش از یک قرار داد چیزی نیست و پیاده سازی کنندگان آن می‌توانند سطح بیشتری را نسبت به این قرار داد نیز لحاظ کنند. برای مثال دات نت 4.6.1 شامل سطح API بیشتری از دات نت استاندارد 2 است.
به همین جهت باید درنظر داشت که امکان اضافه کردن یک بسته‌ی نیوگت از یک کتابخانه‌ی نوشته شده‌ی برای دات نت کامل در برنامه‌های دات نت Core به معنای تضمینی برای کار کردن آن در زمان اجرا نخواهد بود. از این جهت که دات نت کامل، به همراه قسمت‌هایی است که در NET Standard. وجود خارجی ندارند. بنابراین اگر کتابخانه‌ی استفاده شده صرفا این API مشترک را هدف قرار داده‌است، هم قابلیت اتصال و هم قابلیت اجرا را خواهد داشت؛ اما اگر برای مثال کسی بسته‌ی NServiceBus را به پروژه‌ی ASP.NET Core 2.0 اضافه کند، بدون مشکل کامپایل خواهد شد. اما از آنجائیکه این کتابخانه از MSMQ استفاده می‌کند که خارج از میدان دید این استاندارد است، در زمان اجرا با شکست مواجه خواهد شد.
«compatibility shim» در NET Standard 2.0. چگونه کار می‌کند؟
در NET Core.، پیاده سازی Object در System.Runtime قرار دارد و کد تولید شده‌ی توسط آن یک چنین ارجاعی را [System.Runtime]System.Object تولید می‌کند. اما در دات نت کلاسیک، System.Object در mscorlib قرار دارد. به همین جهت زمانیکه سعی کنید اسمبلی‌های دات نت کلاسیک را در NET Core 1.x. استفاده کنید، پیام یافتن نشدن نوع‌ها را دریافت خواهید کرد. اما در NET Core 2.0. یک پیاده سازی صوری (facade) از mscorlib وجود دارد که کار آن هدایت نوع درخواستی، به نوع واقعی پیاده سازی شده‌ی در NET Core. است.
در این تصویر استفاده‌ی از یک کتابخانه‌ی ثالث را مشاهده می‌کنید که ارجاعی را به [mscorlib]Microsoft.Win32.RegistryKey دارد (مبتنی بر دات نت کلاسیک است). همچنین یک mscorlib مشخص شده‌ی به صورت facade را نیز مشاهده می‌کنید. کار آن هدایت درخواست نوع واقع شده‌ی در mscorlib، به نوع موجود [Microsoft.Win32.Registry] Microsoft.Win32.RegistryKey است و تنها زمانی کار خواهد کرد که Microsoft.Win32.RegistryKey.dll وجود خارجی داشته باشد. به این معنا که رجیستری، یک مفهوم ویندوزی است و این کتابخانه بر روی ویندوز بدون مشکل کار می‌کند. اما تحت لینوکس، این قسمت خاص با پیام PlatformNotSupportedException خاتمه خواهد یافت. اما اگر قسمت‌هایی از این کتابخانه را استفاده کنید که در تمام سکوهای کاری وجود داشته باشند، بدون مشکل قادر به استفاده‌ی از آن خواهید بود.
یک مثال: استفاده از کتابخانه‌ی رمزنگاری اطلاعات Inferno
آخرین نگارش کتابخانه‌ی رمزنگاری اطلاعات Inferno مربوط به NET 4.5.2. است. مراحل ذیل را پس از نصب SDK جدید NET Core 2.0. در خط فرمان طی می‌کنیم:
الف) ایجاد پوشه‌ی UseNET452InNetCore2 و سپس ایجاد یک پروژه‌ی کنسول جدید
dotnet new console
ب) افزودن بسته‌ی نیوگت Inferno به پروژه
dotnet add package Inferno
log : Installing Inferno 1.4.0. warn : Package 'Inferno 1.4.0' was restored using '.NETFramework,Version=v4.6.1' instead of the project target framework '.NETCoreApp,Version=v2.0'. This package may not be fully compatible with your project. info : Package 'Inferno' is compatible with all the specified frameworks in project 'D:\UseNET452InNetCore2\UseNET452InNetCore2.csproj'. info : PackageReference for package 'Inferno' version '1.4.0' added to file 'D:\UseNET452InNetCore2\UseNET452InNetCore2.csproj'.
ج) استفاده از کتابخانه‌ی Inferno جهت تولید یک عدد تصادفی thread safe
using System;
using SecurityDriven.Inferno;
namespace UseNET452InNetCore2
{
class Program
{
static CryptoRandom random = new CryptoRandom();
static void Main(string[] args)
{
Console.WriteLine($"rnd: {random.NextLong()}");
}
}
} د) اجرای برنامه
در ادامه اگر دستور dotnet run را صادر کنیم، ابتدا اخطاری را صادر می‌کند که این بسته ممکن است دارای قسمت‌هایی باشد که با NET core 2.0. سازگار نیست و سپس خروجی نهایی را بدون مشکل اجرا کرده و نمایش می‌دهد.
>dotnet run warning NU1701: This package may not be fully compatible with your project. rnd: 8167886599578111106
در متن مقاله فرمودین :
لحاظ شوند و از سیستم Asp.net core Identity که در این مقاله سفارشی سازی ASP.NET Core Identity توضیح دادین در کنار این روش استفاده گردد آیا تنظیمات بالا، برای بحث احراز هویت بصورت پیش فرض قرار میگیره و سیستم Identity مذکور دیگه از کوکی استفاده نمیکنه؟
اگر متد AddAuthentication، مانند تنظیمات فوق به همراه این تنظیمات پیش‌فرض بود،
خواستم ببینم اگر به طور مثال این تنظیمات :
options.DefaultChallengeScheme = JwtBearerDefaults.AuthenticationScheme; options.DefaultSignInScheme = JwtBearerDefaults.AuthenticationScheme; options.DefaultAuthenticateScheme = JwtBearerDefaults.AuthenticationScheme;
و آیا دیگه احتیاجی به ذکر این مورد در فیلتر authorize هست ؟
[Authorize(AuthenticationSchemes = JwtBearerDefaults.AuthenticationScheme)]
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 31 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor WASM - بخش 1 - انجام تنظیمات اولیه
بله. اگر کاربری برای مثال دو نقش داشته باشد، این دو نقش به صورت یک آرایه در JWT ظاهر می‌شوند:
{
"iss": "https://localhost:5001/",
"iat": 1617386360,
"http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name": "vahid@dntips.ir",
"http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/emailaddress": "vahid@dntips.ir",
"Id": "14fc329a-6198-4b0d-958d-daa9f07707ec",
"DisplayName": "vahid@dntips.ir",
"http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role": [
"Admin",
"Employee"
],
"nbf": 1617386360,
"exp": 1617387560,
"aud": "Any"
} public static class JwtParser
{
public static IEnumerable<Claim> ParseClaimsFromJwt(string jwt)
{
var claims = new List<Claim>();
var payload = jwt.Split('.')[1];
var jsonBytes = ParseBase64WithoutPadding(payload);
var keyValuePairs = JsonSerializer.Deserialize<Dictionary<string, object>>(jsonBytes);
foreach(var item in keyValuePairs)
{
if (item.Value is JsonElement element && element.ValueKind == JsonValueKind.Array)
{
foreach(var itemValue in element.EnumerateArray())
{
claims.Add(new Claim(item.Key, itemValue.ToString()));
}
}
else
{
claims.Add(new Claim(item.Key, item.Value.ToString()));
}
}
return claims;
} 
An easy way to perform background job processing in your .NET and .NET Core applications. No Windows Service or separate process required. CPU and I/O intensive, long-running and short-running jobs are supported. Backed by Redis, SQL Server, SQL Azure and MSMQ.
PM> Install-Package Hangfire
After installation, update your existing OWIN Startup file with the following lines of code. If you do not have this class in your project or don't know what is it, please read the Quick start guide to learn about how to install Hangfire.
public void Configuration(IAppBuilder app)
{
GlobalConfiguration.Configuration.UseSqlServerStorage("<connection string or its name>");
app.UseHangfireServer();
app.UseHangfireDashboard();
} 