نظرات مطالب
ASP.NET MVC #18
در دات نت 4.5، مشکل طولانی بودن حاصل BinaryFormatter serialization برطرف شده (نزدیک به یکسال قبل در January 2013). این مشکل سبب می‌شده تا حاصل RolePrincipal.ToEncryptedTicket بسیار طولانی شده و بیشتر از حد مجاز اندازه قابل ذخیره سازی در یک کوکی شود.
- وصله‌ی نسخه‌ی ویندوز 8 و ویندوز سرور 2012 آن از اینجا قابل دریافت است؛ نسخه‌ی ویندوز 7 و ویندوز سرور 2008 از اینجا
+ آپدیت ویندوز را روشن کنید تا آخرین به روز رسانی‌ها و نگارش‌های دات نت نصب شده را به صورت خودکار دریافت کنید. 
نظرات مطالب
مدیریت سفارشی سطوح دسترسی کاربران در MVC
- مشکل طولانی بودن حاصل BinaryFormatter serialization برطرف شده (نزدیک به یکسال قبل در January 2013). این مشکل سبب می‌شده تا حاصل RolePrincipal.ToEncryptedTicket بسیار طولانی شده و بیشتر از حد مجاز اندازه قابل ذخیره سازی در یک کوکی شود.
- نسخه‌ی ویندوز 8 و ویندوز سرور 2012 آن از اینجا قابل دریافت است؛ نسخه‌ی ویندوز 7 و ویندوز سرور 2008 از اینجا
+ آپدیت ویندوز را روشن کنید تا آخرین به روز رسانی‌ها و نگارش‌های دات نت نصب شده را به صورت خودکار دریافت کنید.
+ بررسی کنید آیا ویژگی rolemanager cacheRolesInCookie=true در وب کانفیگ تنظیم شده یا خیر. اگر خیر، چیزی کش نخواهد شد.
نظرات مطالب
کار با کوکی‌ها در ASP.NET Core
یک نکته‌ی تکمیلی: ارتقاء به نگارش 3.1 و تغییر تنظیمات کوکی‌ها


مرورگر کروم، از نگارش 80 آن به بعد به همراه یک تغییر غیرسازگار با نگارش‌های قبلی آن است: از این پس تمام کوکی‌های آن در صورتیکه تنظیمات SameSite را نداشته باشند، به صورت SameSite=Lax تفسیر می‌شوند؛ که تغییر امنیتی فوق العاده‌ای است و سبب خواهد شد تا بسیاری از حملات مانند CSRF به طور کامل غیرعملی شوند. اما ... این مورد سبب از کار افتادن برنامه‌هایی خواهد شد که از سرویس‌هایی مانند IdentityServer استفاده می‌کنند. در یک چنین حالتی نیاز خواهید داشت برای رفع این مشکل، SameSite=None را تنظیم کنید.

اما SameSite چیست؟ تنظیم و خاصیت SameSite از سال 2016 به کوکی‌ها اضافه شد تا بتوان توسط آن در برابر حملات CSRF مقاومت کرد؛ مقادیر اولیه‌ی آن نیز Lax و Strict بودند. Lax به این معنا است که کوکی‌ها در حین مرور یک سایت، باید به صورت خودکار به سمت سرور همان سایت ارسال شوند؛ اما در حالت مرور سایت و هدایت از طریق سایت‌های دیگر به سایت ما، فقط درخواست‌های GET رسیده می‌توانند کوکی‌ها را نیز ارسال کنند. حالت Strict آن فقط کوکی‌های تنظیم شده‌ی درون یک سایت را معتبر شمرده و ارسال می‌کند. عدم تنظیم SameSite نیز مشکل خاصی را ایجاد نمی‌کرد. برای مثال اعمال اعتبارسنجی مبتنی بر OpenIdConnect مانند login/logout، نیاز دارند در طی یک درخواست POST، اطلاعاتی را به سایت خارجی درخواست کننده ارسال کنند. برای اینکه این عملیات به درستی صورت گیرد، می‌بایستی تنظیمات SameSite انجام نمی‌شد تا جابجایی کوکی‌ها بین دو دومین مختلف در حالت POST، بدون مشکل صورت می‌گرفت.
با تغییر جدید گوگل، حالت پیش‌فرض SameSite که اجباری نبود، به صورت اجباری به Lax تنظیم شده‌است؛ اما برای حالاتی مانند OpenIdConnect، مقدار None را نیز اضافه کرده‌است. به همین جهت این نوع برنامه‌ها اگر از تنظیم SameSite=None استفاده نکنند، دیگر نمی‌توانند کوکی‌های درخواست‌های POST را بین دومین‌های مختلف جابجا کنند.

مشکل مهم! مقدار None را فقط مرورگر کروم متوجه می‌شود و جزو استاندارد SameSite نیست! در این استاندارد اگر مقدار SameSite تنظیم شود و مرورگر نتواند آن‌را تشخیص دهد (مانند iOS 12)، مقدار Strict را به عنوان مقدار دریافتی تنظیم می‌کند! به همین جهت برنامه‌ی شما باید بر اساس نوع مرورگر تصمیم‌گیری کند که آیا باید SameSite را به خروجی اضافه کند یا خیر.

وضعیت دات نت در این مورد: با به روز رسانی‌های جدید دات نت 4.7.2 و همچنین NET Core 2.1.، مقدار جدید None توسط برنامه (در CookieOptions) قابل تنظیم خواهد بود که سبب تولید SameSite=None می‌شود. به علاوه در NET Core 3.1.،  مقدار SameSite.Unspecified را نیز می‌توان تنظیم کرد که سبب خواهد شد تا خاصیت SameSite اصلا تنظیم نشود (اصلا به درخواست اضافه نشود؛ تا مرورگرهایی که نمی‌توانند مقدار None را تفسیر کنند، به اشتباه آن‌را به Strict تنظیم نکنند).

به صورت خلاصه: اگر برنامه‌ی شما از OpenIdConnect و یا IdentityServer استفاده نمی‌کند، هیچ تنظیمی را تغییر ندهید! تنظیم پیش‌فرض SameSite=Lax گوگل سبب می‌شود تا عملا حملات CSRF دیگر بر روی سایت شما قابل اجرا نباشد. اما اگر از IdentityServer استفاده می‌کنید، این تنظیم پیش‌فرض، سبب از کار افتادن امکان ارسال کوکی‌های حالت POST، به سایت‌های خارجی می‌شود و برنامه و سیستم شما از کار خواهد افتاد.
مطالب دوره‌ها
استفاده از XQuery - قسمت اول
XQuery زبانی است که در ترکیب با T-SQL، جهت کار با نوع داده‌ای XML در SQL Server مورد استفاده قرار می‌گیرد. XQuery یک زبان declarative است. عموما زبان‌های برنامه نویسی یا declarative هست و یا imperative. در زبان‌های imperative مانند سی‌شارپ، در هر بار، یک سطر به پردازشگر برای توضیح اعمالی که باید انجام شوند، معرفی خواهد شد. در زبان‌های declarative، توسط زبانی سطح بالا، به پردازشگر عنوان می‌کنیم که قرار است جواب چه چیزی باشد. در این حالت پردازشگر سعی می‌کند تا بهینه‌ترین روش را برای یافتن پاسخ بیابد. SQL و XQuery، هر دو جزو زبان‌های declarative هستند.
XQuery پیاده سازی شده در SQL Server با استانداردهای XQuery 1.0 و XPath 2.0 سازگار است. XQuery برای کار با نودهای مختلف یک سند XML، از XPath استفاده می‌کند. همچنین باید دقت داشت که این زبان به بزرگی و کوچکی حروف حساس است. در آن تمام واژه‌های کلیدی lowercase هستند و تمام متغیرها با علامت $ شروع می‌شوند.


ورودی و خروجی در XQuery

استاندارد XQuery از یک سری توابع ورودی مانند doc برای کار با یک سند و collection برای پردازش چندین سند کمک می‌گیرد. SQL Server از هیچکدام از این توابع پشتیبانی نمی‌کند. در اینجا از XQuery، به کمک متدهای نوع داده‌ای XML استفاده خواهد شد. این متدها شامل موارد ذیل هستند:
- query : یک xml را به عنوان ورودی گرفته و نهایتا یک خروجی XML دیگر را بر می‌گرداند.
- exist : خروجی bit دارد؛ true یا false.
- value : یک خروجی SQL Type را ارائه می‌دهد.
- nodes : خروجی جدولی دارد.
- modify : برای تغییر اطلاعات بکار می‌رود.

این موارد را در طی مثال‌هایی بررسی خواهیم کرد. بنابراین در ادامه نیاز است یک سند XML را که در طی مثال‌های این قسمت مورد استفاده قرار خواهد گرفت، به شرح ذیل مدنظر داشته باشیم:
DECLARE @data XML 

SET @data = 
'<people>
 <person>
  <name>
<givenName>name1</givenName>
<familyName>lname1</familyName>
  </name>
  <age>33</age>
  <height>short</height>
 </person>
 <person>
  <name>
<givenName>name2</givenName>
<familyName>lname2</familyName>
  </name>
  <age>40</age>
  <height>short</height>
 </person>
 <person>
  <name>
<givenName>name3</givenName>
<familyName>lname3</familyName>
  </name>
  <age>30</age>
  <height>medium</height>
 </person>
</people>'
در اینجا people در ریشه سند قرار گرفته و سپس سه شخص به مجموعه نودهای آن اضافه شده‌اند.
همانطور که در قسمت قبل نیز ذکر شد، اگر اطلاعات شما در یک فایل XML قرار دارند، نحوه‌ی خواندن آن به شکل یک فیلد XML با کمک openrowset مطابق دستورات زیر خواهد بود:
 declare @data xml
set @data = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\data.xml', single_blob) as x)


بررسی متد query

متد query یک XQuery متنی را دریافت کرده، آن‌را بر روی XML ورودی اجرا نموده و سپس یک خروجی XML دیگر را ارائه خواهد داد.
اگر به کتاب‌های استاندارد XQuery مراجعه کنید، به یک چنین کوئری‌هایی خواهید رسید:
  for $p in doc("data.xml")/people/person
 where $p/age > 30
 return $p/name/givenName/text()
همانطور که عنوان شد، متد doc در SQL Server پیاده سازی نشده‌است. بجای آن حداقل از دو روشی که برای مقدار دهی متغیر data عنوان شد، می‌توان استفاده کرد. پس از آن معادل کوئری فوق در SQL Server به نحو ذیل توسط متد query نوشته می‌شود:
 SELECT @data.query('
 for $p in /people/person
 where $p/age > 30
 return $p/name/givenName/text()
 ')
این کوئری givenName تمام اشخاص بالای 30 سال را از سند XML مطرح شده در ابتدای بحث، استخراج می‌کند. خروجی آن نیز یک XML  است و اگر آن‌را در SQL Server managment studio اجرا کنید، یک خط آبی زیر نتیجه‌ی آن کشیده می‌شود که بیانگر لینکی است، به محتوای XML حاصل.



بررسی متد value

در ادامه متد value را بررسی خواهیم کرد. در اینجا قصد داریم مقدار سن اولین شخص را نمایش دهیم:
 SELECT @data.value('/people/person/age', 'int')
پارامتر اول متد value یک XQuery است و پارامتر دوم آن، نوع داده‌ای که قرار است بازگشت داده شود. در اینجا اگر اطلاعاتی یافت نشود، نال بازگشت داده خواهد شد.
اگر کوئری فوق را اجرا کنیم با خطای ذیل مواجه خواهیم شد:
 XQuery [value()]: 'value()' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xdt:untypedAtomic *'
در اینجا چون از XML Schema استفاده نشده، به untyped Atomic اشاره شده‌است و * پس از آن به zero to many اشاره دارد که برخلاف خروجی zero to one متد value است. این متد، صفر یا حداکثر یک مقدار را باید بازگشت دهد.
برای رفع این مشکل و اشاره به اولین شخص، می‌توان از روش ذیل استفاده کرد:
 SELECT @data.value('(/people/person/age)[1]', 'int')



تولید schema برای سند XML بحث جاری

با استفاده از برنامه Infer.exe مایکروسافت به سادگی می‌توان برای یک سند XML، فایل Schema ایجاد کرد. این برنامه را از اینجا می‌توانید دریافت کنید. پس از آن، اگر فرض کنیم اطلاعات سند XML مثال فوق در فایلی به نام people.xml ذخیره شده‌است، می‌توان schema آن‌را توسط دستور ذیل تولید کرد:
 Infer.exe people.xml -o schema.xsd
people.xml و people.xsd

که نهایتا چنین شکلی را خواهد داشت:
<xs:schema attributeFormDefault="unqualified" elementFormDefault="qualified" xmlns:xs="http://www.w3.org/2001/XMLSchema">
  <xs:element name="people">
    <xs:complexType>
      <xs:sequence>
        <xs:element maxOccurs="unbounded" name="person">
          <xs:complexType>
            <xs:sequence>
              <xs:element name="name">
                <xs:complexType>
                  <xs:sequence>
                    <xs:element name="givenName" type="xs:string" />
                    <xs:element name="familyName" type="xs:string" />
                  </xs:sequence>
                </xs:complexType>
              </xs:element>
              <xs:element name="age" type="xs:unsignedByte" />
              <xs:element name="height" type="xs:string" />
            </xs:sequence>
          </xs:complexType>
        </xs:element>
      </xs:sequence>
    </xs:complexType>
  </xs:element>
</xs:schema>
البته این فایل تولید شده به صورت خودکار، نوع age را unsignedByte تشخیص داده است که در صورت نیاز می‌توان آن‌را به int تبدیل کرد. ولی در کل خروجی آن بسیار با کیفیت و نزدیک به واقعیت است.
این خروجی را که اکنون به صورت یک فایل xsd، در کنار فایل xml معرفی شده به آن می‌توان یافت، با استفاده از openrowset قابل بارگذاری است:
 declare @schema xml
set @schema = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\schema_1.xsd', single_blob) as x)
و یا حتی می‌توان یک متغیر از نوع XML را تعریف و سپس محتوای آن را به صورت رشته‌ای در همانجا مقدار دهی کرد.
سپس از این متغیر برای تعریف یک اسکیما کالکشن جدید استفاده خواهیم کرد:
 CREATE XML SCHEMA COLLECTION poeple_xsd AS @schema
در ادامه می‌توان متغیر data را که جهت مقدار دهی سند XML در ابتدای بحث تعریف کردیم، به صورت strongly typed تعریف کنیم:
 DECLARE @data XML(poeple_xsd)
SET @data = 'مانند قبل با همان محتوایی که در ابتدای بحث عنوان شد'
اینبار اگر کوئری ذیل را برای یافتن سن اولین شخص اجرا کنیم:
 SELECT @data.value('/people/person[1]/age', 'int')
خطای واضح‌تری را دریافت خواهیم کرد:
 XQuery [value()]: 'value()' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xs:unsignedByte *'
در اینجا xs:unsignedByte بجای xdt:untypedAtomic پیشین گزارش شده‌است.
مشکل کوئری نوشته در اینجا این است که زمانیکه نوع XML تعریف می‌شود، پیش فرض آن content است. یعنی در این حالت چندین root elemnt مجاز هستند. بنابراین person 1 درخواستی، می‌تواند چندین خروجی داشته باشد که در متد value مجاز نیست. این متد، پیش از اجرای کوئری، توسط parser تعیین اعتبار می‌شود و الزاما نیازی نیست تا حتما اجرا شده و سپس مشخص شود که چندین خروجی حاصل آن است.
 اینبار تنها کاری که باید برای رفع مشکل گزارش شده انجام شود، تغییر content پیش فرض به document است:
 DECLARE @data XML(document poeple_xsd)
تغییر دیگری نیاز نیست. حتی نیاز نیست از پرانتزها برای مشخص کردن اولین age استفاده کنیم. چون به کمک schema دقیقا مشخص شده‌است که این سند، چه ساختاری دارد و همانند مثال ابتدای بحث، دیگر یک untyped xml نیست.



sequences در XQuery

Sequences بسیار شبیه به آرایه‌ای از آیتم‌ها هستند و منظور مجموعه‌ای از نودها یا مقادیر آن‌ها است. برای مثال به ورودی کوئری‌های XQuery به شکل توالی از یک سند و به خروجی آن‌ها همانند توالی صفر تا چند نود نگاه کنید.
 DECLARE @x XML
SET @x=''
SELECT @x.query(
'
1,2
(: 1,2 :)
')
در مثال فوق یک توالی اصطلاحا دو atomic value را ایجاد کرده‌ایم. این آیتم‌ها با کاما از یکدیگر جدا می‌شوند. همچنین x، پیش از بکارگیری مقدار دهی شده‌است تا null نباشد. عبارتی که بین (: :) قرار می‌گیرد، یک کامنت تفسیر خواهد شد.

همچنین باید دقت داشت که این توالی خطی تفسیر می‌شود.
 DECLARE @x XML
SET @x=''
SELECT @x.query(
'
for $x in (1,2,3)
for $y in (4,5)
return ($x,$y)
')
در اینجا یک جوین کارتزین نوشته شده است، که در آن یک x با یک y جوین خواهد شد. شاید تصور کنید که خروجی آن مجموعه‌ای است با سه عضو که هر عضو آن با دو عضو دیگر جوین می‌شود. اما اگر کوئری فوق را اجرا کنید، یک خروجی خطی را مشاهده خواهید کرد.

به علاوه در SQL Server امکان تعریف Heterogeneous sequences وجود ندارد؛ به عبارتی توالی بین مقادیر و نودها مجاز نیست. برای مثال اگر کوئری زیر را اجرا کنید:
 DECLARE @x XML
SET @x=''
SELECT @x.query(
'
1, <node/>
')
با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
 XQuery [query()]: Heterogeneous sequences are not allowed: found 'xs:integer' and 'element(node,xdt:untyped)'
 
اشتراک‌ها
Deterministic vs Non-Deterministic Functions
چندی پیش در سایت مایکروسافت گذری داشتم و محتویات آزمون Querying Microsoft SQL Server 2012 را نگاه میکردم(اینجا ). در این محتویات دو واژه به چشمم خورد که به نظر آمد توضیحاتی در باب آنها اگر داده شود بهتر خواهند بود. این واژه‌ها Deterministic Functions و Non-Deterministic Functions هستند.
Deterministic Function چیست؟
واژه Deterministic در لغت معانی متفاوتی دارد، ولی یکی از معانی آن "معین بودن" میباشد. توابعی در SQL Server تابع معین هستند که به ازای ورودی‌های یکسان، همواره خروجی یکسان داشته باشند. برای مثال تابع POWER برای محاسبه توان میباشد. هرگاه این تابع با ورودی 2 و 3 صدا زده شود، حتما خروجی 8 میباشد و خروجی هیچگاه تغییر نخواهد کرد. البته ذکر این نکته نیز لازم میباشد که معین بودن یا نامعین بودن یک تابع، ربطی به built-in بودن یا نبودن آن ندارد. 
Non-Deterministic Function چیست؟ 
واژه Non-Deterministic در لغت معانی متفاوتی دارد، ولی یکی از معانی آن "نا معین بودن" میباشد. توابعی در SQL Server تابع نامعین هستند که به ازای ورودی‌های یکسان، همواره خروجی متفاوت داشته باشند. برای مثال تابع GetDate() را در نظر بگیرید. هرگاه این تابع صدا زده میشود خروجی‌های متفاوت تولید میشوند.
 برای مشاهده لیست توابع معین و نامعین built-in اینجا کلیک کنید. 
Deterministic vs Non-Deterministic Functions
نظرات مطالب
LocalDB FAQ
اتصال به LocalDB توسط Rider

در تنظیمات Data Source جهت اتصال به LocalDB در Rider این مراحل باید طی شوند:
- پیش از هر کاری دو دستور زیر را اجرا کنید:
C:\>"C:\Program Files\Microsoft SQL Server\140\Tools\Binn\SqlLocalDB.exe" i
MSSQLLocalDB
ProjectsV13
v12.0

C:\>"C:\Program Files\Microsoft SQL Server\140\Tools\Binn\SqlLocalDB.exe" s MSSQLLocalDB
LocalDB instance "MSSQLLocalDB" started.
دستور اول وهله‌های نصب شده را نمایش می‌دهد و دستور دوم اولین وهله را آغاز می‌کند.
خود Rider آغازگر این وهله‌ها نخواهد بود. به همین جهت نیاز است دستی آغاز شوند.


- سپس در صفحه تنظیمات Data Source، نوع Driver را بر روی SQL Server (jTds) قرار دهید.
- پایین صفحه، لینک download missing driver files ظاهر می‌شود. بر روی آن کلیک کنید تا به سرعت کار نصب و راه اندازی درایور کم حجم آن انجام شود.
- اکنون می‌توانید در قسمت URL، گزینه‌ی LocalDB و سپس وهله‌ی MSSQLLocalDB را از لیست Instance انتخاب کنید.
- در آخر بر روی دکمه‌ی Test Connection کلیک کنید. اگر درایور را نصب نکرده باشید، این دکمه قابل انتخاب نخواهد بود.
مطالب
رفع اشکال خطای transport layer در Analysis Services

رفع اشکال خطای an error was encountered in the transport layer در هنگام وصل شدن از کلاینتی که در یک کامپیوتر دیگر نصب شده است به Sql Server Analysis Services


در هنگام برخورد با این مشکل، پس از بررسی‌ها و تست‌های مختلف و پیاده کردن روشهای متفاوتی که در وب مطرح شده بود، به فکرم رسید که شاید از طریق درج مستقیم پورت بتوان مشکل را حل کرد که مراحل آن به شرح ذیل می‌باشد:

برای بدست آوردن پورتی ( Port ) که Analysis Services به آن گوش می‌دهد و با آن کار می‌کند، باید کارهای ذیل انجام شوند:

از طریق Sql Server Configuration Manager، همانطور که در تصویر آمده است، PID یا Process Id را  که مربوط به Sql Server Analysis Services  می‌شود، برای هر نمونه‌ای ( Instance ) که می‌خواهیم به آن وصل شویم، بدست می‌آوریم:

سپس از طریق Command Prompt دستور ذیل را اجرا می‌کنیم:

 netstat /abo >>c:\output.txt
PID ایی را که در مرحله‌ی قبل بدست آوردیم، مانند تصویر ذیل در فایل output.txt جستجو می‌کنیم و پورت Analysis Services را بدست می‌آوریم:

پس از آن کافی است که در رشته‌ی اتصال به Analysis Services از آن Port استفاده کنیم:

و یا

مطالب
اعتبارسنجی سرویس های WCF
حالتی را در نظر بگیرید که سرویس‌های یک برنامه در آدرسی مشخص هاست شده اند. اگر اعتبار سنجی برای این سرویس‌ها در نظر گرفته نشود به راحتی می‌توان با در اختیار داشتن آدرس مورد نظر تمام سرویس های  برنامه را فراخوانی کرد و اگر رمزگذاری اطلاعات بر روی سرویس‌ها فعال نشده باشد می‌توان تمام اطلاعات این سرویس‌ها را به راحتی به دست آورد. کمترین تلاش در این مرحله برای پیاده سازی امنیت این است که برای فراخوانی هر سرویس حداقل یک شناسه و رمز عبور چک شود و فقط در صورتی که فراخوانی سرویس همراه با شناسه و رمز عبور درست بود اطلاعات در اختیار کلاینت قرار گیرد. قصد داریم طی یک مثال این مورد را بررسی کنیم:
ابتدا یک پروژه با دو Console Application  با نام های  Service و Client ایجاد کنید. سپس در پروژه Service یک سرویس به نام BookService ایجاد کنید و کد‌های زیر را در آن کپی نمایید:
Contract مربوطه به صورت زیر است:
[ServiceContract]
public interface IBookService
    {
        [OperationContract]
        int GetCountOfBook();
    }
کد‌های مربوط به سرویس:
 [ServiceBehavior(IncludeExceptionDetailInFaults = true)]
    public class BookService : IBookService
    {
        public int GetCountOfBook()
        {
            return 10;
        }
    }
فایل Program در پروژه Service را باز نمایید و کد‌های زیر را که مربوط به hosting سرویس مورد نظر است در آن کپی کنید:
 class Program
    {
        static void Main(string[] args)
        {
            ServiceHost host = new ServiceHost(typeof(BookService));

            var binding = new BasicHttpBinding();
            
            host.AddServiceEndpoint(typeof(IBookService), binding, "http://localhost/BookService");
            host.Open();

            Console.Write("BookService host");

            Console.ReadKey();
        }
    }
بر اساس کد‌های بالا، سرویس BookService در آدرس http://localhost/BookService هاست می‌شود.  نوع Binding نیز BasicHttpBinding انتخاب شده است.
حال نوبت به پیاده سازی سمت کلاینت می‌رسد. فایل Program سمت کلاینت را باز کرده و کد‌های زیر را نیز در آن کپی نمایید:
        static void Main(string[] args)
        {
            Thread.Sleep(2000);
            BasicHttpBinding binding = new BasicHttpBinding();

            ChannelFactory<IBookService> channel = new ChannelFactory<IBookService>(binding, new EndpointAddress("http://localhost/BookService"));

            Console.WriteLine("Count of book: {0}", channel.CreateChannel().GetCountOfBook());

            Console.ReadKey();
        }
در کد‌های عملیات ساخت ChannelFactory برای برقراری اطلاعات با سرویس مورد نظر انجام شده است. پروژه را Build نمایید و سپس آن را اجرا کنید.
 خروجی زیر مشاهده می‌شود:

تا اینجا هیچ گونه اعتبار سنجی انجام نشد. برای پیاده سازی اعتبار سنجی باید یک سری تنظیمات بر روی Binding و Hosting  سمت سرور و البته کلاینت بر قرار شود. فایل Program پروزه Service را باز نمایید و محتویات آن را به صورت زیر تغییر دهید:

 static void Main(string[] args)
        {
            ServiceHost host = new ServiceHost(typeof(BookService));

            var binding = new BasicHttpBinding();
            binding.Security = new BasicHttpSecurity();
            binding.Security.Mode = BasicHttpSecurityMode.TransportCredentialOnly;
            binding.Security.Transport.ClientCredentialType = HttpClientCredentialType.Basic;

            host.Credentials.UserNameAuthentication.UserNamePasswordValidationMode = System.ServiceModel.Security.UserNamePasswordValidationMode.Custom;

            host.Credentials.UserNameAuthentication.CustomUserNamePasswordValidator = new CustomUserNamePasswordValidator();               

            host.AddServiceEndpoint(typeof(IBookService), binding, "http://localhost/BookService");
            host.Open();


            Console.Write("BookService host");

            Console.ReadKey();
        }
تغییرات اعمال شده:
ابتدا نوع Security در Binding را به حالت TransportCredentialOnly تنظیم کردیم. در یک جمله هیچ گونه تضمینی برای صحت اطلاعات انتقالی در این حالت وجود ندارد و فقط یک اعتبار سنجی اولیه انجام خواهد شد. در نتیجه هنگام استفاده از این حالت باید با دقت عمل نمود و نباید فقط به پیاده سازی این حالت اکتفا کرد.( Encryption اطلاعات سرویس‌ها مورد بحث این پست نیست)
ClientCredentialType نیز باید به حالت Basic تنظیم شود. در WCF اعتبار سنجی به صورت پیش فرض در حالت Windows است (بعنی UserNamePasswordValidationMode برابر مقدار Windows است و اعتبار سنجی بر اساس کاربر انجام می‌شود) . این مورد باید به مقدار Custom تغییر یابد. در انتها نیز باید مدل اعتبار سنجی دلخواه خود را به صورت زیر پیاده سازی کنیم:
در پروژه سرویس یک کلاس به نام CustomUserNamePasswordValidator بسازید و کد‌های زیر را در آن کپی کنید:
 public class CustomUserNamePasswordValidator : UserNamePasswordValidator
    {
        public override void Validate(string userName, string password)
        {
            if (userName != "Masoud" || password != "Pakdel")
                throw new SecurityException("Incorrect userName or password");
        }
    }
Validator مورد نظر از کلاسی abstract به نام UserNamePasswordValidator  ارث می‌برد، در نتیجه باید متد abstract به نام Validate را override نماید. در بدنه این متد شناسه و رمز عبور با یک مقدار پیش فرض چک می‌شوند و در صورت عدم درستی این پارارمترها یک استثنا پرتاب خواهد شد.

تغییرات مورد نیاز سمت کلاینت:
اگر در این حالت پروژه را اجرا نمایید از آن جا که از این به بعد، درخواست‌ها سمت سرور اعتبار سنجی می‌شوند در نتیجه با خطای زیر روبرو خواهید شد:

این خطا از آن جا ناشی می‌شود که تنظیمات کلاینت و سرور از نظر امنیتی با هم تناسب ندارد. در نتیجه باید تنظیمات Binding کلاینت و سرور یکی شود. برای این کار کد زیر را به فایل Program سمت کلاینت اضافه می‌کنیم:


static void Main(string[] args)
        {
            Thread.Sleep(2000);
            BasicHttpBinding binding = new BasicHttpBinding();

            binding.Security = new BasicHttpSecurity();
            binding.Security.Mode = BasicHttpSecurityMode.TransportCredentialOnly;
            binding.Security.Transport.ClientCredentialType = HttpClientCredentialType.Basic;            

            ChannelFactory<IBookService> channel = new ChannelFactory<IBookService>(binding, new EndpointAddress("http://localhost/BookService"));

            channel.Credentials.UserName.UserName = "WrongUserName";
            channel.Credentials.UserName.Password = "WrongPassword";

 Console.WriteLine("Count of book: {0}", channel.CreateChannel().GetCountOfBook()); Console.ReadKey(); }
توسط دستور زیر، مقدار شناسه و رمز عبور به درخواست اضافه می‌شود.
channel.Credentials.UserName.UserName = "WrongUserName";
channel.Credentials.UserName.Password = "WrongPassword";
 در اینجا UserName و Password اشتباه مقدار دهی شده اند تا روش کار Validator مورد بررسی قرار گیرد. حال اگر پروژه را اجرا نمایید خواهید دید که در Validator مورد نظر، عملیات اعتبار سنجی به درستی انجام می‌شود:


دریافت سورس مثال بالا
نظرات مطالب
EF Code First #12
- می‌شود به ازای هر سال یک Context مجزا با Entity‌های مجزا درست کرد. فایل مثالی که با دو Context کار می‌کند در نظرات همان مطلب «استفاده از چندین Context در EF 6 Code first»  پیوست شده‌است: Sample25.cs 
ولی این روش سبب خواهد شد مجبور شوید به ازای هر سال، کوئری‌های LINQ مختلفی را هم بنویسید. یعنی لایه سرویس برنامه را باید هربار بازنویسی کنید، فقط برای اینکه نمی‌خواهید ساختار بانک اطلاعاتی را به روز کنید. چرا؟
- EF با استفاده از امکانات Migration به سادگی ساختار بانک‌های اطلاعاتی را به صورت خودکار می‌تواند به روز کند. باید هم اینکار را انجام بدهید چون کوئری‌های مختلف LINQ شما نهایتا به SQL ترجمه شده و چون یک سری از فیلدها در بانک اطلاعاتی سال قبل حضور ندارند، عملا برنامه کار نخواهد کرد. یعنی قسمت عمده‌ای از برنامه شما (کل لایه سرویس) از کار می‌افتد. کامپایل شدن برنامه در این حالت مهم نیست. آیا مثلا تنها کوئری GetAll ایی که تهیه شده، بر روی تمام سال‌ها و با ساختارهای مختلف اجرا می‌شود؟ خیر.
- سپس برای کار با بانک‌های اطلاعاتی دارای یک ساختار و مربوط به سال‌های مختلف، امکان تعیین رشته اتصالی به ازای هر Context هست:
context.Database.Connection.ConnectionString = "...";
مطالب
آموزش MDX Query - قسمت دهم – ادامه کار برروی ساختار های سلسله مراتبی و کار با تابع Cousin و ایجاد Range

در این قسمت در خصوص توابع مرتبط با ساختار سلسله مراتبی صحبت خواهد شد.

Select
{
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
  cousin(
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
[Date].[Calendar].[Calendar Year].[CY 2007]
)
} on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

تابع عمو زاده به این صورت کار می‌ کند که دو پارامتر می گیرد . پارامتر اول سطح فعلی را مشخص می کند . پارامتر دوم سطح بالاتر از سطح اول را مشخص می کند در ساختار سلسله مراتبی و خروجی برابر است با سطحی برابر سطح پارامتر اول در زیر مجموعه ی پارامتر دوم و هم تراز پارامتر اول .

خروجی به صورت زیر می‌باشد:

خوب حالا به ساختار زیر دقت کنید (ساختار سلسله مراتبی Date  )

همانطور که مشخص می‌باشد تاریخ‌ها از 2005 تا 2008 و سال 2010 می‌باشند و فصول عبارتند از دو فصل پایانی سال 2005 و تمامی فصول سال 2006 و 2007 و سه فصل اول سال 2008 و فصل چهارم سال 2010 . حال دوباره به کوئری نوشته شده دقت کنید. در کوئری بالا فصل همسطح فصل اول  سال 2006 در سال 2007 مورد واکشی قرار گرفته است که همان فصل اول در سال 2007 می‌باشد.

حال به بررس کوئری زیر خواهیم پرداخت:

Select
{
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
  cousin(
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
[Date].[Calendar].[Calendar Semester].[H2 CY 2006]
)
} on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

در این کوئری ما ابتدا ستون فصل اول سال 2006 را بر می گردانیم . سپس در تابع پسر عمو در نیم فصل دوم سال 2006 به دنبال هم سطح فصل اول 2006 می گردیم .

نمودار درختی زیر توضیح کاملی به ما خواهد داد:

حال برای ادامه‌ی مطلب کار بر روی ساختار‌های سلسله مراتبی، ابتدا باید در خصوص نحوه‌ی ایجاد Range توضیحاتی ارایه گردد. دو کوئری زیر را در نظر گرفته و خروجی آنها را با هم مقایسه نمایید

Select
{
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q2 CY 2006],
  [Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q3 CY 2006]
} on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

و

Select
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006]:
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q3 CY 2006]
on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

خروجی‌ها به صورت زیر می‌باشد :

و

مشخص می‌باشد که از علامت <:> برای ایجاد یک محدوده و جلوگیری از تولید کد‌های بلند و طولانی استفاده می‌شود.

حال کوئری زیر را اجرا کنید:

Select
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006]
:
cousin(
[Date].[Calendar].[Calendar Quarter].[Q1 CY 2006],
[Date].[Calendar].[Calendar Semester].[H2 CY 2006]
    ) on columns,
[Measures].[Reseller Sales Amount] on rows
From [Adventure Works]

در این کوئری در ابتدا تابع پسر عمو اجرا می گردد، سپس تابع رنج اجرا می گردد و در نتیجه، فاصله ی بین  Q1 CY 2006 تا Q3 CY 2006 را بدست می‌آورد.

 نمودار درختی زیر توضیح کاملی به ما خواهد داد :

خروجی به صورت زیر می‌باشد

در قسمت‌های بعدی دیگر توابع MDX Query‌ها را بررسی میکنیم.