نظرات مطالب
طراحی یک گرید با Angular و ASP.NET Core - قسمت دوم - پیاده سازی سمت کلاینت
پیاده سازی جستجوی بر روی این گرید، شامل موارد زیر است:
اضافه کردن دو خاصیت جدید به کلاس PagedQueryModel سمت کلاینت جهت مشخص سازی ستونی که قرار است بر روی آن جستجو انجام شود و همچنین مقدار آن:
export class PagedQueryModel {
  constructor(
    // ...
    public filterByColumn: string,
    public filterByValue: string,
  ) { }
}
سپس به ProductsListComponent دو متد زیر را اضافه می‌کنیم:
  doFilter() {
    this.queryModel.page = 1;
    this.getPagedProductsList();
  }

  resetFilter() {
    this.queryModel.page = 1;
    this.queryModel.filterByColumn = "";
    this.queryModel.filterByValue = "";
    this.getPagedProductsList();
  }
اولی کار جستجو را انجام می‌دهد و دومی بازگشت حالت گرید به وضعیت اول آن است. متد getPagedProductsList قابلیت واکشی خودکار اطلاعات دو خاصیت جدیدی را که اضافه کردیم دارد و نیازی به تنظیمات اضافه‌تری ندارد. یعنی filterByColumn و filterByValue را به صورت خودکار به سمت سرور ارسال می‌کند.

پس از آن، قالب این گرید (products-list.component.html) جهت افزودن جستجو، به صورت زیر تغییر می‌کند:
<div class="panel panel-default">
  <div class="panel-body">
    <div class="form-group">
      <input type="text" [(ngModel)]="queryModel.filterByValue" placeholder="Search For ..."
        class="form-control" />
    </div>
    <div class="form-group">
      <select class="form-control" name="filterColumn" [(ngModel)]="queryModel.filterByColumn">
        <option value="">Filter by ...</option>
        <option *ngFor="let column of columns" [value]="column.propertyName">
          {{ column.title }}
        </option>
      </select>
    </div>
    <button class="btn btn-primary" type="button" (click)="doFilter()">Search</button>
    <button class="btn btn-default" type="button" (click)="resetFilter()">Reset</button>
  </div>
</div>
که در آن queryModel.filterByColumn و queryModel.filterByValue از کاربر دریافت می‌شوند. همچنین دو متد doFilter و resetFilter را نیز فراخوانی می‌کند.
با این شکل:


تغییرات سمت سرور آن نیز به صورت ذیل است:
ابتدا IPagedQueryModel را با همان دو خاصیت جدید ستون فیلتر شونده و مقدار آن، تکمیل می‌کنیم:
    public interface IPagedQueryModel
    {
    // ....
        string FilterByColumn { get; set; }
        string FilterByValue { get; set; }
    }

    public class ProductQueryViewModel : IPagedQueryModel
    {
        // ... other properties ...

// ...
        public string FilterByColumn { get; set; }
        public string FilterByValue { get; set; }
    }
از این دو خاصیت جدید، جهت افزودن متد اعمال جستجو، همانند متد ApplyOrdering که پیشتر تعریف شد، استفاده می‌کنیم:
    public static class IQueryableExtensions
    {
        public static IQueryable<T> ApplyFiltering<T>(
          this IQueryable<T> query,
          IPagedQueryModel model,
          IDictionary<string, Expression<Func<T, object>>> columnsMap)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(model.FilterByValue) || !columnsMap.ContainsKey(model.FilterByColumn))
            {
                return query;
            }

            var func = columnsMap[model.FilterByColumn].Compile();
            return query.Where(x => func(x).ToString() == model.FilterByValue);
        }
در اینجا همان columnsMap مورد استفاده در متد ApplyOrdering جهت نگاشت نام‌های رشته‌ای ستون‌ها به معادل Expression آن‌ها استفاده شده‌است.

در آخر، به کنترلر ProductController و اکشن متد GetPagedProducts آن مراجعه کرده و پیش از ApplyOrdering، متد جدید ApplyFiltering فوق را اضافه می‌کنیم:
var columnsMap = new Dictionary<string, Expression<Func<Product, object>>>()
            {
                ["productId"] = p => p.ProductId,
                ["productName"] = p => p.ProductName,
                ["isAvailable"] = p => p.IsAvailable,
                ["price"] = p => p.Price
            };
query = query.ApplyFiltering(queryModel, columnsMap);
query = query.ApplyOrdering(queryModel, columnsMap);

کدهای کامل این تغییرات را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
مطالب
طراحی گردش کاری با استفاده از State machines - قسمت اول
State machine چیست؟

State machine مدلی است بیانگر نحوه واکنش سیستم به وقایع مختلف. یک ماشین حالت وضعیت جاری قسمتی از سیستم را نگهداری کرده و به ورودی‌های مختلف پاسخ می‌دهد. این ورودی‌ها در نهایت وضعیت سیستم را تغییر خواهند داد.
نحوه پاسخگویی یک ماشین حالت (State machine) را به رویدادی خاص، انتقال (Transition) می‌نامند. در یک انتقال مشخص می‌شود که ماشین حالت بر اساس وضعیت جاری خود، با دریافت یک رویداد، چه عکس العملی را باید بروز دهد. عموما (و نه همیشه) در حین پاسخگویی ماشین حالت به رویدادهای رسیده، وضعیت آن نیز تغییر خواهد کرد. در اینجا گاهی از اوقات پیش از انجام عملیاتی، نیاز است شرطی بررسی شده و سپس انتقالی رخ دهد. به این شرط، guard گفته می‌شود.
بنابراین به صورت خلاصه، یک ماشین حالت، مدلی است از رفتاری خاص، تشکیل شده از حالات، رویدادها، انتقالات، اعمال (actions) و شرط‌ها (Guards). در اینجا:
- یک حالت (State)، شرطی منحصربفرد در طول عمر ماشین حالت است. در هر زمان مشخصی، ماشین حالت در یکی از حالات از پیش تعریف شده خود قرار خواهد داشت.
- یک رویداد (Event)، اتفاقی است که به ماشین حالت اعمال می‌شود؛ یا همان ورودی‌های سیستم.
- یک انتقال (Transition)، بیانگر نحوه رفتار ماشین حالت جهت پاسخگویی به رویداد وارده بر اساس وضعیت جاری خود می‌باشد. در طی یک انتقال، سیستم از یک حالت به حالتی دیگر منتقل خواهد شد.
- برای انجام یک انتقال، نیاز است یک شرط (Guard/Conditional Logic) بررسی شده و در صورت true بودن آن، انتقال صورت گیرد.
- یک عمل (Action)، بیانگر نحوه پاسخگویی ماشین حالت در طول دوره انتقال است.


چگونه می‌توان الگوی ماشین حالت را تشخیص داد؟

اکثر برنامه‌های وب، متشکل از پیاده سازی چندین ماشین حالت می‌باشند؛ مانند ثبت نام در سایت، درخواست یک کتاب از کتابخانه، ارسال درخواست‌ها و پاسخگویی به آن‌ها و یا حتی ارسال یک مطلب در سایت، تائید و انتشار آن.
البته عموما در حین طراحی برنامه‌ها، کمتر به این نوع مسایل به شکل یک ماشین حالت نگاه می‌شود. به همین جهت بهتر است معیارهایی را برای شناخت زود هنگام آن‌ها مدنظر داشته باشیم:
- آیا در جدول بانک اطلاعاتی خود فیلدهایی مانند State (حالت) یا Status (وضعیت)دارید؟ اگر بله، به این معنا است که در حال کار با یک ماشین حالت هستید.
- عموما فیلدهای Bit و Boolean، بیانگر حضور ماشین‌های حالت هستند. مانند IsPublished ، IsPaid و یا حتی داشتن یک فیلد timeStamp که می‌تواند NULL بپذیرد نیز بیانگر استفاده از ماشین حالت است؛ مانند فیلدهای published_at، paid_at و یا confirmed_at.
- داشتن رکوردهایی که تنها در طول یک بازه زمانی خاص، معتبر هستند. برای مثال آبونه شدن در یک سایت در طول یک بازه زمانی مشخص.
- اعمال چند مرحله‌ای؛ مانند ثبت نام در سایت و دریافت ایمیل فعال سازی. سپس فعال سازی اکانت از طریق ایمیل.


مثالی ساده از یک ماشین حالت

یک کلید برق را در نظر بگیرید. این کلید دارای دو حالت (states) روشن و خاموش است. زمانی که خاموش است، با دریافت رخدادی (event)، به وضعیت (state/status) روشن، منتقل خواهد شد (Transition) و برعکس.


در اینجا حالات با مستطیل‌های گوشه گرد نمایش داده شده‌اند. انتقالات توسط فلش‌هایی انحناء دار که حالات را به یکدیگر متصل می‌کنند، مشخص گردیده‌اند. برچسب‌های هر فلش، مشخص کننده نام رویدادی است که سبب انتقال و تغییر حالت می‌گردد. با شروع یک ماشین حالت، این ماشین در یکی از وضعیت‌های از پیش تعیین شده‌اش قرار خواهد گرفت (initial state)؛ که در اینجا حالت خاموش است.
این نوع نمودارها می‌توانند شامل جزئیات بیشتری نیز باشند؛ مانند برچسب‌هایی که نمایانگر اعمال قابل انجام در طی یک انتقال هستند.


رسم ماشین‌های حالت در برنامه‌های وب، به کمک کتابخانه jsPlumb

کتابخانه‌های زیادی برای رسم فلوچارت، گردش‌های کاری، ماشین‌های حالت و امثال آن جهت برنامه‌های وب وجود دارند و یکی از معروف‌ترین‌های آن‌ها کتابخانه jsPlumb است. این کتابخانه به صورت یک افزونه jQuery طراحی شده است؛ اما به عنوان افزونه‌ای برای کتابخانه‌های MooTools و یا YUI3/Yahoo User Interface 3 نیز قابل استفاده می‌باشد. کتابخانه jsPlumb در مرورگرهای جدید از امکانات ترسیم SVG و یا HTML5 Canvas استفاده می‌کند. برای سازگاری با مرورگرهای قدیمی‌تر مانند IE8 به صورت خودکار به VML سوئیچ خواهد کرد. همچنین این کتابخانه امکانات ترسیم تعاملی قطعات به هم متصل شونده را نیز دارا است (شبیه به طراح یک گردش کاری). البته برای اضافه شدن امکاناتی مانند کشیدن و رها کردن در آن نیاز به jQuery-UI نیز خواهد داشت.
برای نمونه اگر بخواهیم مثال فوق را توسط jsPlumb ترسیم کنیم، روش کار به صورت زیر خواهد بود:
<!doctype html>
<html>
<head>
    <title>State Machine Demonstration</title>
    <style type="text/css">
        #opened
        {
            left: 10em;
            top: 5em;
        }
        
        #off
        {
            left: 12em;
            top: 15em;
        }
        
        #on
        {
            left: 28em;
            top: 15em;
        }
        
        .w
        {
            width: 5em;
            padding: 1em;
            position: absolute;
            border: 1px solid black;
            z-index: 4;
            border-radius: 1em;
            border: 1px solid #346789;
            box-shadow: 2px 2px 19px #e0e0e0;
            -o-box-shadow: 2px 2px 19px #e0e0e0;
            -webkit-box-shadow: 2px 2px 19px #e0e0e0;
            -moz-box-shadow: 2px 2px 19px #e0e0e0;
            -moz-border-radius: 0.5em;
            border-radius: 0.5em;
            opacity: 0.8;
            filter: alpha(opacity=80);
            cursor: move;
        }
        
        .ep
        {
            float: right;
            width: 1em;
            height: 1em;
            background-color: #994466;
            cursor: pointer;
        }
        
        .labelClass
        {
            font-size: 20pt;
        }
    </style>
    <script type="text/javascript" src="jquery.min.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="jquery-ui.min.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="jquery.jsPlumb-all-min.js"></script>
    <script type="text/javascript">
        $(document).ready(function () {

            jsPlumb.importDefaults({
                Endpoint: ["Dot", { radius: 5}],
                HoverPaintStyle: { strokeStyle: "blue", lineWidth: 2 },
                ConnectionOverlays: [
["Arrow", { location: 1, id: "arrow", length: 14, foldback: 0.8}]
]
            });

            jsPlumb.makeTarget($(".w"), {
                dropOptions: { hoverClass: "dragHover" },
                anchor: "Continuous"
            });

            $(".ep").each(function (i, e) {
                var p = $(e).parent();
                jsPlumb.makeSource($(e), {
                    parent: p,
                    anchor: "Continuous",
                    connector: ["StateMachine", { curviness: 20}],
                    connectorStyle: { strokeStyle: '#42a62c', lineWidth: 2 },
                    maxConnections: 2,
                    onMaxConnections: function (info, e) {
                        alert("Maximum connections (" + info.maxConnections + ") reached");
                    }
                });
            });

            jsPlumb.bind("connection", function (info) {
            });

            jsPlumb.draggable($(".w"));

            jsPlumb.connect({ source: "opened", target: "off" });
            jsPlumb.connect({ source: "off", target: "on", label: "Turn On" });
            jsPlumb.connect({ source: "on", target: "off", label: "Turn Off" });
        });
    </script>
</head>
<body>
    <div class="w" id="opened">
        Begin
        <div class="ep">
        </div>
    </div>
    <div class="w" id="off">
        Off
        <div class="ep">
        </div>
    </div>
    <div class="w" id="on">
        On
        <div class="ep">
        </div>
    </div>
</body>
</html>
مستندات کامل jsPlumb را در سایت آن می‌توان ملاحظه نمود.
در مثال فوق، ابتدا css و فایل‌های js مورد نیاز ذکر شده‌اند. توسط css، مکان قرارگیری اولیه المان‌های متناظر با حالات، مشخص می‌شوند.
سپس زمانیکه اشیاء صفحه در دسترس هستند، تنظیمات jsPlumb انجام خواهد شد. برای مثال در اینجا نوع نمایشی Endpoint‌ها به نقطه تنظیم شده است. موارد دیگری مانند مستطیل نیز قابل تنظیم است. سپس نیاز است منبع و مقصدها به کتابخانه jsPlumb معرفی شوند. به کمک متد jsPlumb.makeTarget، تمام المان‌های دارای کلاس w به عنوان منبع و با شمارش divهایی با class=ep، مقصدهای قابل اتصال تعیین شده‌اند (jsPlumb.makeSource). متد jsPlumb.bind یک callback function است و هربار که اتصالی برقرار می‌شود، فراخوانی خواهد شد. متد jsPlumb.draggable تمام عناصر دارای کلاس w را قابل کشیدن و رها کردن می‌کند و در آخر توسط متدهای jsPlumb.connect، مقصد و منبع‌های مشخصی را هم متصل خواهیم کرد. نمونه نهایی تهیه شده برای بررسی بیشتر.


برای مطالعه بیشتر
Finite-state machine
UML state machine
UML 2 State Machine Diagrams
مثال‌هایی در این مورد

نظرات مطالب
استفاده از Froala WYSIWYG Editor در ASP.NET
قطعه کد  برای fullscreen این ادیتور:
fullscreen: {
                        title: 'FullScreen',
                        icon: {
                            type: 'font',
                            value: 'fa fa-external-link'
                        },
                        callback: function (editor) {  
                            if (editor.$box.hasClass("froala-editor-full-screen")) {
                                editor.$box.removeClass("froala-editor-full-screen");
                                editor.$box.appendTo(editor.editorParent);
                            }
                            else {
                                if (editor.editorParent === undefined)
                                    editor.editorParent = editor.$box.parent();
                                editor.$box.addClass("froala-editor-full-screen");
                                editor.$box.appendTo("body");
                            }
                            editor.focus();
                        }
                    },
و کلاس css مربوطه :
.froala-editor-full-screen {
    position: fixed !important;
    z-index: 10000;
    top: 0;
    bottom: 0;
    left: 0;
    right: 0;
    background-color: #fff;
}

    .froala-editor-full-screen div.f-placeholder {
        height: 100% !important;
    }

مطالب
رشته‌ها در ES 6

در بیشتر زبان‌های برنامه‌نویسی قابلیتی تحت عنوان String Interpolation وجود دارد. منظور، فرآیند جایگزین کردن مقادیر، با یکسری placeholder درون یک رشته است. در نسخه‌های قبلی جاوا اسکریپت محدودیت‌هایی در استفاده از رشته‌ها وجود داشت و امکان انجام این کار به صورت توکار مهیا نبود. یعنی برای پیاده‌سازی این قابلیت می‌توانستیم با تغییر prototype شیء String و یا روش‌های دیگری این‌حالت را پیاده‌سازی کنیم (+):

// First, checks if it isn't implemented yet.
if (!String.prototype.format) {
  String.prototype.format = function() {
    var args = arguments;
    return this.replace(/{(\d+)}/g, function(match, number) { 
      return typeof args[number] != 'undefined'
        ? args[number]
        : match
      ;
    });
  };
}
"Hello, {0}, I'm a simple {1}, Today is: {2}".format("World", "String", new Date());

// Output

"Hello, World, I'm a simple String, Today is: Tue Dec 29 2015 10:21:10 GMT+0330 (Iran Standard Time)"

اما در ES 6 با کمک قابلیتی تحت عنوان template string این محدودیت‌ها به طور قابل ملاحظه‌ایی کاهش پیدا کرده است. در واقع یک template string، یک رشته‌ی جاوا اسکریپتی است که به جای (" ") و یا (' ') درون دو کاراکتر (` `) یا به اصطلاح back-tick character محصور خواهد شد. این ویژگی در سناریوهای مختلفی کاریرد دارد. از این ویژگی می‌توانیم جهت الحاق رشته‌ها استفاده کنیم. به عنوان مثال می‌توانیم کد زیر را:

let category = "music";
let id = 2112;

let url = "http://apiserver/" + category + "/" + id;

با کمک template string به اینصورت بازنویسی کنیم:

let category = "music";
let id = 2112;

let url = `http://apiserver/${category}/${id}`;

و یا می‌توانیم مثال ابتدای مطلب را به اینصورت بازنویسی کنیم:

console.log(`Hello, ${"World"}, I'm a simple ${"String"}, Today is: ${new Date()}`);

همانطور که عنوان شد برای استفاده از این قابلیت باید رشته‌ی موردنظر را درون دو کاراکتر (` `) قرار دهیم. سپس درون این کاراکترها می‌توانیم literal text و همچنین یکسری placeholder جهت جایگزین کردن با مقادیر و عبارات موردنظر داشته باشیم. این placeholder‌ها نیز با استفاده از سینتکس { }$ قابل تعریف هستند.  لازم به ذکر است که عبارت موردنظرمان را باید درون دو علامت { } بنویسیم. مقادیر درون این دو علامت می‌توانند هر عبارت معتبر جاوا اسکریپتی باشند: 

let a = 5;
let b = 10;
console.log(`Fifteen is ${a + b} and\nnot ${2 * a + b}.`);
// "Fifteen is 15 and
// not 20."

در کد فوق متغیرهای a و b درون placeholder‌های مربوطه جایگزین خواهند شد. همانطور که مشاهده می‌کنید، این سینتکس نسبت به سینتکس + که برای الحاق رشته‌ها قبلاً مورد استفاده قرار می‌گرفت خیلی بهتر و خواناتر است.

به صورت خلاصه:

  • کد درون placeholder می‌تواند هر عبارت جاوا اسکریپتی باشد.
  • اگر مقدار درون placeholder یک رشته نباشد٬ توسط متد toString به رشته تبدیل خواهد شد.
  • اگر بخواهید درون template string از یک کاراکتر backtick استفاده کنید٬ می‌توانید به این صورت عمل کنید: 
`\``

// یا

"`"
در واقع می‌توانید توسط یک بک‌اسلش ار کارکترهای back tick و $ صرفنظر کنید.

  Multiline Strings 

console.log(`string text line 1
string text line 2`);
// "string text line 1
// string text line 2"

همانطور که مشاهده می‌کنید، template string از متن‌های چندخطی نیز به خوبی پشتیبانی می‌کند. به عنوان مثال اگر رشته‌ی فوق را درون گیومه می‌نوشتیم می‌بایستی از سینتکس + برای الحاق دو خط فوق استفاده می‌کردیم:

console.log("string text line 1\n"+
"string text line 2");
// "string text line 1
// string text line 2"

محدودیت‌های template strings
  • به صورت خودکار کارکترهای خاص را برای شما escape نمی‌کند (جهت جلوگیری از آسیب‌پذیری‌های XSS).
  • به صورت کامل از کتابخانه‌هایی جهت اعمال internationalization پشتیبانی نمی‌کند.
  • جایگزینی برای کتابخانه‌هایی مانند  Mustache و  Nunjucks نیست.
ES 6 قابلیت دیگری تحت عنوان tagged templates جهت رفع محدودیت‌های فوق در اختیارمان قرار می‌دهد. سینتکس آن نیز خیلی ساده است. کافی است قبل از کارکتر back-tick یک tag نوشته شود. قبل از توضیح این قابلیت مثال زیر را در نظر بگیرید:
var x = 1;
var y = 3;
var result = upper `${x} + ${y} is ${x+y}`;

console.log(result);

// Output
// 1 + 3 IS 4
همانطور که مشاهده می‌کنید متغیرهای x و y و همچنین مجموع آنها را درون رشته‌ی فوق قرار داده‌ایم. اما نکته‌ایی که در اینجا وجود دارد این است که مقدار خروجی دقیقاً معادل template نیست؛ زیرا در خروجی، is به صورت حروف بزرگ نمایش داده شده است. دلیل آن نیز این است که قبل از شروع کاراکتر back-tick، از یک تگ با نام upper استفاده کرده‌ایم. در واقع یک تگ چیزی بیشتر از یک تابع نیست که در ادامه پیاده‌سازی آن را مشاهده خواهید کرد:
let upper = function(strings, ...values){
  let result = "";
  for(var i = 0; i < strings.length; i++){
    result += strings[i];
    if(i < values.length){
      result += values[i];
    }
  }
  return result.toUpperCase();
};
تابع فوق دو پارامتر را از ورودی دریافت خواهد کرد: به اولین پارامتر parsed template string گفته می‌شود و مقدار آن متن parse شده درون کاراکتر‌های back-tick است. به پارامتر دوم نیز rest parameter گفته می‌شود که در واقع یک آرایه از مقادیر placeholder هایمان است. در نتیجه مقادیر این دو پارامتر به صورت زیر خواهد بود:
strings = ["", " + ", " is ", ""];
values  = [1, 3, 4];
درون تابع با مقادیر فوق می‌توانیم کارهای مختلفی را انجام دهیم. به عنوان مثال در اینجا ایجاد همان رشته؛ اما اینبار به صورت upper case.
در نتیجه با استفاده از این قابلیت می‌توانیم تگ‌های سفارشی زیادی را ایجاد کنیم. به عنوان مثال می‌توانیم تگی را ایجاد کنیم که تمپلیتی را دریافت کرده و آن را به HTML encoded تبدیل کند و در این‌حالت به ما در جلوگیری از حملات XSS و همچنین رفع محدویت‌هایی که در template strings داشتیم کمک خواهد کرد.

یک مثال عملی
می‌خواهیم یک tag template ایجاد کنیم که به انتهای اعداد درون یک تملپت، مقدار "تومان" را اضافه کرده و خود عدد را نیز به صورت سه رقم سه رقم جدا کند. می‌خواهیم رشته‌ی زیر همراه با مقادیر آن:
var name = "سیروان عفیفی";
var price = 150000;
var text = withToman `${name} با تشکر از خرید شما, مبلغ قابل پرداخت: ${price}`;
alert(text);
در خروجی اینچنین نمایش داده شود:

کدهای تگ withToman نیز به اینصورت میباشد:
function withToman(strings, ...values) {
  return strings.reduce( function (s, v, idx) {
    if(idx > 0) {
      if(typeof values[idx - 1] == "number") {
        s += `${values[idx - 1].toString().replace(/\B(?=(\d{3})+(?!\d))/g, ",")} تومان`
      }
      else {
        s += values[idx -1];
      }
    }
    return s + v;
  }, "");
}
همچنین در حالت پیشرفته‌تری می‌توان از این قابلیت جهت ایجاد یک DSL یا (Domain Specific Languages) ایده گرفت.
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 14 - کار با فرم‌ها - بخش 2 - تعریف فرم‌ها و اعتبارسنجی آن‌ها
آیا نیاز هست که ورودی‌ها قبل از ارسال به بانک توسط HtmlSanitizer پالایش شوند؟ برای مثال چنین داده ای می‌تواند در بانک به راحتی ذخیره شود. در رابطه با QueryString‌ها چطور؟ آیا پالایش آن‌ها نیاز است؟
@"<script>alert('xss')</script><div onload=""alert('xss')"""
    + @"style=""background-color: rgba(0, 0, 0, 1)"">Test<img src=""test.png"""
    + @"style=""background-image: url(javascript:alert('xss')); margin: 10px""></div>";
در رابطه با SQL injection چطور؟ صرف اینکه از ORM استفاده می‌شود کفایت می‌کند یا اینکه بایستی کامندهای مربوط به SQL injection را تمیز کنیم؟
مطالب
ارسال فایل و تصویر به همراه داده‌های دیگر از طریق jQuery Ajax
یکی از سوالات رایجی که زیاد پرسیده می‌شود این است که چطور باید یک تصویر را به همراه فیلدهای دیگر به سمت سرور ارسال کرد. اکثر مثال‌های آپلود عکس بدین صورت هستند که از یک کتابخانه پویا استفاده می‌کنند که همان لحظه عکس را به سمت سرور ارسال میکنند. ولی یک مثال و کاربرد بسیار ساده این است که من میخواهم اطلاعات فرم و عکس Input File را به همراه یکدیگر همزمان ارسال نمایم که اتفاقا این مسئله به شدت هم اتفاق می‌افتد. برای مثال شما اطلاعات یک دانش آموز را وارد سیستم میکنید که به صورت ایجکسی به سمت سرور ارسال می‌شوند و حالا نیاز است که تصویر دانش آموز هم وارد سیستم شود که ارسال این تصویر نیز از طریق یک input File رخ می‌دهد. نحوه کار با یک input File در سمت سرور در سایت جاری پرداخته شده است که برای پرهیز از تکرار از آن خودداری میکنم.

XMLHttpRequest رابطی است که به شما امکان نقل و انتقالات را از سمت کاربر، به سمت سرور و سپس دریافت پاسخ آن را می‌دهد. این رابط طوری طراحی شده‌است که دیگر برای این جابجایی نیازی به بارگزاری مجدد کل صفحه نباشد و قسمتی از اطلاعات صفحات به روز شوند، مزاحمتی برای کاربر ایجاد نشود. به همین دلیل از این رابط، در پشت صحنه‌های عملیات ایجکسی استفاده زیادی می‌شود. در این مقاله با استفاده از خصوصیتی به نام request.IsAjax بررسی می‌شود که آیا درخواست رسیده به سرور از نوع ایجکسی است یا خیر. اگر به سورس نوشته شده این متد نگاه دقیق‌تری بیندازیم، متوجه می‌شویم کاری که این متد انجام می‌دهد، در واقع در یک خط خلاصه می‌شود و آن بررسی هدری برای وجود درخواست از نوع XMLHttpRequest است:
return request.Headers["X-Requested-With"] == "XMLHttpRequest";
برای اطلاعات بیشتر در مورد این رابط، خصوصیت‌ها، متدهایش و پشتیبانی سایر مرورگرها از این خواص، بهتر است به صفحه مستندات موزیلا نگاهی بیندازید.

یکی از متدهای این رابط، متد ارسال آن (send) می‌باشد که میتواند رابطی به نام formData را انتقال دهد و این رابط از نوع مجموعه‌ای از کلید و مقدارهاست. این رابط زمانی به کار گرفته می‌شود که انکدینگ فرم خود را بر روی multipart/form-data قرار داده باشید. این ساختار می‌تواند توسط دستور for of بررسی گردد. برای آشنایی بیشتر با متدهای آن این صفحه را مطالعه فرمایید.
هنگام ارسال فایل در حالت postback، ما فرم را بر روی multipart قرار می‌دهیم تا امکان ارسال آن توسط formData مهیا شود. ولی از آنجاکه ما از ایجکس استفاده می‌کنیم، بهتر است که خودمان مستقیما از این ساختار استفاده کنیم.

بخشی از فرم Html
<div>
  <label>تصویر</label>
  <div>
    <input id="picture" type="file" data-buttonText="انتخاب تصویر">
  </div>
</div>

<div>
  <label>کد ملی</label>
  <div>
    <input id="txtNationalCode" required="" maxlength="10" type="text">
  </div>
</div>

<div>
  <label>نام</label>
  <div>
    <input id="txtName" type="text" maxlength="50" required="">
  </div>
</div>

<div class="form-group">
  <div class="col-sm-4 col-sm-offset-2">
    <button class="btn btn-primary" id="btnSubmit" type="submit">ذخیره</button>
    <button class="btn btn-white" id="btnClear" type="submit">لغو</button>
  </div>
</div>
برای زیباسازی  کار، برای المان input File در بالا، از کتابخانه Bootstrap FileStyle استفاده شده‌است.
سپس کد جی کوئری زیر را می‌نویسیم:
 var formData = new FormData();
        formData.append('FirstName', $("#txtName").val());
        formData.append('NationalCode', $("#txtNationalCode").val());

        jQuery.each($('#picture')[0].files, function (i, file) {
            formData.append('picture-'+i, file);
        });

 $.ajax({
            type: "POST",
            dataType: "json",
            url: address,
            data: formData,
            success:
                function (data) {
                //.....

                },
            error:
                function (data) {
                  //......
                }
        });
در کد بالا ابتدا یک شیء FormData ایجاد می‌شود و سپس کلیدو مقدارهایی نیز به آن انتساب داده می‌شوند. در صورتیکه Input File شما، امکان آپلود چندین فایل همزمان را می‌دهد، می‌توانید با استفاده از حلقه‌ی مورد نظر، یکی یکی آن‌ها را به این شیء اضافه کنید و به ترتیب اسامی pictue-0 ,picture-1 و ... به آن‌ها انتساب داده می‌شود. در نهایت تنها کاری که لازم است انجام دهید این است که روال همیشگی را طی کنید و این شیء را به عنوان data، در اختیار متد ajax قرار دهید تا ارسال شود.

توجه به این نکته ضروری است و با توجه کدهایی که در نت دیدم و بسیاری از آن حتی به عنوان پاسخ صحیح در نظر گرفته شده بودند این است که شیء FormData شامل هیچ سازنده‌ای نیست و باید با استفاده از متد append آن‌ها را اضافه کنید.
اشتراک‌ها
کتابخانه‌ی ngx-persian

A full featured tool set for Persian Applications Created by Angular (v > 2) containing Pipes, Services, Directives and javascript Similar Date object for working with Jalali Date. 

کتابخانه‌ی ngx-persian
اشتراک‌ها
غیرفعال کردن Cut، Copy و Paste با استفاده از jQuery

در بعضی از پروژه‌ها نیاز است که کلیدهای Ctrl+x، Ctrl+c و Ctrl+v غیرفعال شود در واقع به این معنی است که قابلیت‌های Cut، Copy و Paste در پروژه به دلیل مسائل امنیتی غیرفعال شود. در این پست قصد داریم جهت انجام این کار از کتابخانه jQurey استفاده نمایم. 

غیرفعال کردن Cut، Copy و Paste با استفاده از jQuery