بازخوردهای پروژه‌ها
بررسی عمیق دات نت فریم ورک
سلام ،
بحث‌های زیادی در در مورد تکنولوژی‌ها و ابزارهای مختلف دات نت در این سایت و دیگر سایت‌ها وجود داره ولی در مورد خود دات نت و محیط پلتفرم اجرای برنامه‌های دات نت صحبت زیادی نشده (حداقل در سایت‌های فارسی زبان و مخصوصا در این سایت که واقعا مباحث تخصصی و خوبی ارائه داده) ، من به شخصه بسیار علاقه مند هستم که ابتدا پلتفرمی که برای اون برنامه می‌نویسم رو به درستی بشناسم ، علاقه وافری دارم که محیط CLR و کدهای MSIL و همچنین بخش‌های مختلف یک فایل PE دات نتی رو درک کنم ، بسیار مشتاقم در این زمینه عمیقتر و بیشتر و بیشتر بدونم ، کتاب CLR Via C# جفری نمونه ای از این کتاب هاست که به این مبحث پرداخته ولی باز هم در اوج هیجان و اشتیاق ناگهان به صورت کلی از بعضی مباحث گذشته که انتظار داشتم عمیق‌تر بررسی بشه ، بسیار خوشحال خواهم شد که در مورد دات نت و محیط CLR و مکانیسم کاری این پلتفرم طی مقالاتی درک و فهم درستی از این فریم ورک به ما (یا حداقل من!) ارائه بدید. 
واقعا جای چنین بحثی در این سایت خالیه.
با سپاس /.
اشتراک‌ها
Visual Studio 2017 version 15.7.3 منتشر شد

These are the customer-reported issues addressed in 15.7.3:

Visual Studio 2017 version 15.7.3  منتشر شد
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #11
یک راه دوم یا راه بکارگیری صریح امکانات هستند. model binder پیش‌فرض در پشت صحنه همین متدها را به صورت خودکار فراخوانی می‌کند. بنابراین ضرورتی ندارد که دستی این‌ متدها را فراخوانی کرد. UpdateModel در صورت بروز مشکلی یک استثناء را صادر می‌کند (InvalidOperationException) اما TryUpdateModel خیر و فرصت خواهید داشت تا با بررسی نتیجه اعتبار سنجی، تصمیم بهتری را اتخاذ کنید.
کلا هرجایی در دات نت Try دیدید، هدفش همین مساله است. مثلا int.Parse داریم و int.TryParse. در مورد سایر نوع‌های عددی هم این دو نوع متد وجود دارند. متد Parse اگر نتواند تبدیل را انجام دهد، یک استثناء را صادر می‌کند، اما متد TryParse سعی خودش را خواهد کرد. اگر نشد، فقط false بر می‌گرداند.
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
چند متد الحاقی پیشنهادی
متد پیش فرض دات نت برای بررسی مقادیر String مناسب است. شاید با ترکیب دو متد IsNullOrWhiteSpace  و IsNullOrEmpty بتوان متد بهتری ساخت. متد پیشنهادی من به صورت زیر است:
        /// <summary>
        /// It returns true if string is null or empty or just a white space otherwise it returns false.
        /// </summary>
        /// <param name="input">Input String</param>
        /// <returns>bool</returns>
        public static bool IsEmpty(this string input)
        {
            return string.IsNullOrEmpty(input) || string.IsNullOrWhiteSpace(input);
        }

نظرات مطالب
خلاصه‌ای کوتاه در مورد WinRT
حدسم این است که مطالب فوق را مطالعه نکرده‌اید. لطفا تمام توضیحات فوق را مطالعه کنید + نسخه‌ی جدید سی شارپ به زودی ارائه میشه. همچنین ویندوز 8 دارای دات نت 4 و نیم سرخود است. اطلاعات بیشتر رو می‌تونید از زبان خود خالق سی‌شارپ بشنوید:
Future directions for C# and Visual Basic
نظرات مطالب
امکان تعریف اعضای static abstract در اینترفیس‌های C# 11
پشتیبانی از ریاضیات جنریک در C# 11

در C# 11، امکان انجام عملیات ریاضی بر روی نوع‌های جنریک میسر شده‌است که قسمتی از آن‌را در مطلب جاری مطالعه کردید. این ویژگی به همراه دو مزیت زیر است:
- اکنون اعضای استاتیک اینترفیس‌ها می‌توانند abstract هم باشند؛ یعنی کلاس‌های پیاده ساز آن‌ها باید این اعضای استاتیک را پیاده سازی کنند.
-  امکان تعریف عملگرهای استاتیک ریاضی در اینترفیس‌ها ممکن شده‌است:
 static T Add<T>(T left, T right) where T : INumber<T> => left + right;
در این مثال، نوع T، تنها می‌تواند از نوع <INumber<T باشد که یکی از اینترفیس‌های جدید NET 7. است. این اینترفیس نیز پیاده سازی کننده‌ی IAdditionOperators است که در آن امکان دسترسی به عملگر + وجود دارد. متد فوق را می‌توان تقریبا توسط تمام نوع‌های ریاضی توکار دات نت مورد استفاده قرار داد؛ از این جهت که تعاریف آن‌ها نیز در دات نت 7 برای پشتیبانی از INumber به‌روز رسانی شده‌اند.
یکی از مهم‌ترین مزیت‌های چنین امکانی، کاهش تعداد overload هایی است که باید توسعه دهندگان کتابخانه‌ها برای پشتیبانی از انواع و اقسام نوع‌های ریاضی ارائه دهند.
 

تغییرات API دات نت 7 در جهت پشتیبانی از ریاضیات جنریک

در مطلب جاری با اینترفیس جدید INumber آشنا شدیم که توسط آن مفاهیمی مانند صفر و یک و همچنین سربارگذاری عملگرهای ریاضی میسر شده‌است. تعداد این اینترفیس‌های توکار در دات نت 7، فراتر از یک مورد فوق است. برای مثال اینترفیس جدید IMinMaxValue امکان دسترسی به T.MinValue و T.MaxValue را میسر می‌کند.
یک مثال: امضای نوع Int32 در دات نت 7 به صورت زیر در آمده‌است:
public readonly struct Int32 : 
  IComparable, 
  IComparable<int>, 
  IConvertible, 
  IEquatable<int>, 
  IFormattable, 
  IParsable<int>, 
  ISpanFormattable, 
  ISpanParsable<int>, 
  IAdditionOperators<int, int, int>, 
  IAdditiveIdentity<int, int>, 
  IBinaryInteger<int>, 
  IBinaryNumber<int>, 
  IBitwiseOperators<int, int, int>, 
  IComparisonOperators<int, int, bool>, 
  IEqualityOperators<int, int, bool>, 
  IDecrementOperators<int>, 
  IDivisionOperators<int, int, int>, 
  IIncrementOperators<int>, 
  IModulusOperators<int, int, int>, 
  IMultiplicativeIdentity<int, int>, 
  IMultiplyOperators<int, int, int>, 
  INumber<int>, 
  INumberBase<int>, 
  ISubtractionOperators<int, int, int>, 
  IUnaryNegationOperators<int, int>, 
  IUnaryPlusOperators<int, int>, 
  IShiftOperators<int, int, int>, 
  IMinMaxValue<int>, 
  ISignedNumber<int>
یعنی تمام نوع‌های ریاضی توکار دات نت 7 از ریاضیات جنریک پشتیبانی می‌کنند. البته نوع‌ها زیر هنوز از یک چنین پشتیبانی برخوردار نیستند:
- System.Half
- System.Numerics.BigInteger
- System.Numerics.Complex
- System.Runtime.InteropServices.NFloat
- System.Int128
- System.UInt128

نوع‌های Int128 و UIn128 جزو تازه‌های دات نت 7 هستند (128-bit signed integer و 128-bit unsigned integer).

البته عموم ما از همان اینترفیس INumber و IBinaryInteger استفاده خواهیم کرد که خود آن نیز به صورت زیر تعریف شده‌است:
public interface INumber<TSelf> : 
IComparable, 
IComparable<TSelf>, 
IEquatable<TSelf>, 
IFormattable, 
IParsable<TSelf>, 
ISpanFormattable, 
ISpanParsable<TSelf>, 
IAdditionOperators<TSelf, TSelf, TSelf>, 
IAdditiveIdentity<TSelf, TSelf>, 
IComparisonOperators<TSelf, TSelf, bool>, 
IEqualityOperators<TSelf, TSelf, bool>, 
IDecrementOperators<TSelf>, 
IDivisionOperators<TSelf, TSelf, TSelf>, 
IIncrementOperators<TSelf>, 
IModulusOperators<TSelf, TSelf, TSelf>, 
IMultiplicativeIdentity<TSelf, TSelf>, 
IMultiplyOperators<TSelf, TSelf, TSelf>, 
INumberBase<TSelf>, 
ISubtractionOperators<TSelf, TSelf, TSelf>, 
IUnaryNegationOperators<TSelf, TSelf>, 
IUnaryPlusOperators<TSelf, TSelf> where TSelf : INumber<TSelf>?
مطالب
C# 8.0 - پیشنیاز و روش راه اندازی
پیشنیاز کار با C# 8.0

هرچند بسیاری از قابلیت‌های C# 8.0 در خود کامپایلر #C پیاده سازی شده‌اند، اما برای مثال قابلیتی مانند «پیاده سازی پیش‌فرض اینترفیس‌ها» نیاز به یک runtime جدید دارد که به همراه NET Core 3.0. ارائه می‌شود. بنابراین NET Full 4x. شاهد پیاده سازی C# 8.0 نخواهد بود. همچنین یک سری از قابلیت‌های C# 8.0 وابسته‌ی به NET Standard 2.1. و  netcoreapp3.0  هستند؛ مانند نوع‌های جدید System.IAsyncDisposable و یا System.Range. به همین جهت است که برای کار با C# 8.0، حتما نیاز به نصب NET Core 3.0. نیز می‌باشد و به روز رسانی کامپایلر #C کافی نیست.


چه نگارش‌هایی از Visual Studio از NET Core 3.0. پشتیبانی می‌کنند؟

مطابق مستندات رسمی موجود، یک چنین جدولی در مورد نگارش‌های مختلف NET Core. و نگارش‌های ویژوال استودیوهایی از که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، وجود دارد:

.NET Core SDK .NET Core Runtime Compatible Visual Studio MSBuild Notes
2.1.5nn 2.1 2017 15 Installed as part of VS 2017 version 15.9
2.1.6nn 2.1 2019 16 Installed as part of VS 2019
2.2.1nn 2.2 2017 15 Installed manually
2.2.2nn 2.2 2019 16 Installed as part of VS 2019
3.0.1nn 3.0 (Preview) 2019 16 Installed manually

بنابراین فقط VS 2019 است که قابلیت پشتیبانی از NET Core 3.0. را دارد. به همین جهت اگر قصد دارید با ویژوال استودیو کار کنید، نصب VS 2019 برای کار با C# 8.0 الزامی است.


فعالسازی C# 8.0 در ویژوال استودیو 2019

در زمان نگارش این مطلب، NET Core 3.0. در حالت پیش‌نمایش، ارائه شده‌است. به همین جهت جزء یکپارچه‌ی VS 2019 محسوب نشده و باید جداگانه نصب شود:


- برای این منظور ابتدا نیاز است آخرین نگارش NET Core 3.0 SDK. را دریافت و نصب کنید.
- سپس از منوی Tools | Options، گزینه‌ی Projects and Solutions را انتخاب و در ادامه گزینه‌ی Use previews of the .NET Core SDK را انتخاب کنید.
- پس از آن، این SDK جدید NET Core. به صورت زیر قابل انتخاب خواهد بود:


البته انتخاب شماره SDK صحیح به تنهایی برای کار با C# 8.0 کافی نیست؛ بلکه باید شماره‌ی زبان مورد استفاده را نیز صریحا انتخاب کرد:


برای اینکار بر روی پروژه کلیک راست کرده و گزینه‌ی Properties آن‌را انتخاب کنید. سپس در اینجا در برگه‌ی Build، بر روی دکمه‌ی Advanced کلیک کنید تا بتوان شماره نگارش زبان را مطابق تصویر فوق انتخاب کرد. در اینجا بجای C# 8.0 (beta)، گزینه‌ی unsupported preview را نیز می‌توانید انتخاب کنید.

یک نکته: خلاصه‌ی تمام این مراحل، منوها و تصاویر، همان تنظیمات فایل csproj است که در ادامه بررسی می‌کنیم.


فعالسازی C# 8.0 در VSCode

مدت‌ها است که برای کار با NET Core. نیازی به استفاده‌ی از نگارش کامل ویژوال استودیو نیست. همینقدر که VSCode را به همراه افزونه‌ی #C آن نصب کرده باشید، می‌توانید برنامه‌های مبتنی بر NET Core. را بر روی سیستم عامل‌های مختلفی که NET Core SDK. بر روی آن‌ها نصب شده‌است، توسعه دهید.
پشتیبانی ابتدایی از C# 8.0، با نگارش v1.18.0 افزونه‌ی #C مخصوص VSCode ارائه شد. بنابراین هم اکنون اگر آخرین نگارش آن‌را نصب کرده باشید، امکان کار با پروژه‌های NET Core 3.0 و C# 8.0 را نیز دارید.
بنابراین در اینجا به صورت خلاصه:
- ابتدا باید NET Core 3.0 SDK. را به صورت جداگانه‌ای دریافت و نصب کنید.
- سپس آخرین نگارش افزونه‌ی #C مخصوص VSCode را نیز نصب کنید.
- در آخر، یک پوشه‌ی جدید را ایجاد کرده و در خط فرمان دستور dotnet new console را صادر کنید. این دستور بر اساس آخرین شماره نگارش SDK نصب شده، یک پروژه‌ی جدید کنسول را ایجاد می‌کند که ساختار فایل csproj آن به صورت زیر است:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <OutputType>Exe</OutputType>
    <TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework>
  </PropertyGroup>
</Project>
همانطور که مشاهده می‌کنید، TargetFramework را به آخرین SDK نصب شده، تنظیم کرده‌است (معادل دومین تصویر این مطلب). مرحله‌ی بعد، تنظیم شماره نگارش زبان آن است. برای این منظور یکی از دو حالت زیر را می‌توان انتخاب کرد:
- یا معادل همان گزینه‌ی unsupported preview در تصویر سوم این مطلب:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> 
   <PropertyGroup> 
      <OutputType>Exe</OutputType> 
      <TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework> 
      <LangVersion>preview</LangVersion> 
   </PropertyGroup>
 </Project>
- و یا تعیین صریح شماره نگارش C# 8.0 (beta) به صورت زیر:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> 
   <PropertyGroup> 
      <OutputType>Exe</OutputType> 
      <TargetFramework>netcoreapp3.0</TargetFramework> 
      <LangVersion>8.0</LangVersion> 
   </PropertyGroup>
</Project>

یک نکته: در اینجا نمی‌توان LangVersion را به latest تنظیم کرد؛ چون C# 8.0 هنوز در مرحله‌ی بتا است. زمانیکه از مرحله‌ی بتا خارج شد، مقدار پیش‌فرض آن دقیقا latest خواهد بود و ذکر صریح آن غیر ضروری است. انتخاب latest در اینجا به latest minor version یا همان نگارش C# 7.3 فعلی (آخرین نگارش پایدار زبان #C در زمان نگارش این مطلب) اشاره می‌کند.



Rider و پشتیبانی از C# 8.0

Rider 2019.1 نیز به همراه پشتیبانی از C# 8.0 ارائه شده‌است و می‌تواند گزینه‌ی مطلوب دیگری برای توسعه‌ی برنامه‌های مبتنی بر NET Core. باشد.


نصب NET Core 3.0 SDK. و عدم اجرای برنامه‌های پیشین

یکی از مزایای کار با NET Core.، امکان نصب چندین نوع مختلف SDK آن، به موازت هم است؛ بدون اینکه بر روی یکدیگر تاثیری بگذارند. البته این نکته را باید درنظر داشت که برنامه‌های NET Core. بدون وجود فایل مخصوص global.json در پوشه‌ی ریشه‌ی آن‌ها، همواره از آخرین نگارش SDK نصب شده، برای اجرا استفاده خواهند کرد. اگر این مورد بر روی کار شما تاثیرگذار است، می‌توانید شماره SDK مورد استفاده‌ی برنامه‌ی خود را قفل کنید، تا SDKهای جدید نصب شده، به عنوان SDK پیش‌فرض برنامه‌های پیشین، انتخاب نشوند. بنابراین ابتدا لیست SDKهای نصب شده را با دستور زیر پیدا کنید:
> dotnet --list-sdks
سپس برای پروژه‌های قدیمی خود که فعلا قصد به روز رسانی آن‌ها را ندارید، یک فایل global.json را به صورت زیر‌، در ریشه‌ی پروژه تولید کنید:
> dotnet new globaljson --sdk-version 2.2.300
> type global.json
در اینجا 2.2.300 یکی از شماره‌هایی است که توسط دستور dotnet --list-sdks یافته‌اید و پروژه‌ی قبلی شما بر اساس آن کار می‌کند.
اشتراک‌ها
Visual Studio 2019 version 16.4.5 منتشر شد
Visual Studio 2019 version 16.4.5 منتشر شد
اشتراک‌ها
Unit Testing در AngularJS

JavaScript is a dynamically typed language which comes with great power of expression, but it also comes with almost no help from the compiler. For this reason we feel very strongly that any code written in JavaScript needs to come with a strong set of tests. We have built many features into Angular which make testing your Angular applications easy. With Angular, there is no excuse for not testing. 

Unit Testing در AngularJS
اشتراک‌ها
Visual Studio 2019 version 16.6.2 منتشر شد

Security Advisory Notice for 16.6.2

CVE-2020-1108 / CVE-2020-1108.NET Core Denial of Service Vulnerability

To comprehensively address CVE-2020-1108, Microsoft has released updates for .NET Core 2.1 and .NET Core 3.1. Customers who use any of these versions of .NET Core should install the latest version of .NET Core. See the Release Notes for the latest version numbers and instructions for updating .NET Core.

CVE-2020-1202 / CVE-2020-1203 Diagnostics Hub Standard Collector Service Elevation of Privilege Vulnerability

An elevation of privilege vulnerability exists when the Diagnostics Hub Standard Collector or the Visual Studio Standard Collector fails to properly handle objects in memory.

CVE-2020-1293 / CVE-2020-1278 / CVE-2020-1257 Diagnostics Hub Standard Collector Service Elevation of Privilege Vulnerability

An elevation of privilege vulnerability exists when the Diagnostics Hub Standard Collector Service improperly handles file operations

Top Issues Fixed in Visual Studio 2019 version 16.6.2

Visual Studio 2019 version 16.6.2 منتشر شد