var result = 
    from product in dbContext.Products
    where product.Category.Name == "Toys"
    where product.Price >= 2.50
    select product.Name;

var result = dbContext.Products
    .Where(p => p.Category.Name == "Toys" && p.Price >= 250)
    .Select(p => p.Name);

در پرس و چو‌های بالا فیلد‌های مورد نیاز در قسمت Select در زمان Compile شناخته شده هستند . اما گاهی ممکن است فیلد‌های مورد نیاز در زمان اجرا مشخص شوند.

به عنوان مثال یک گزارش ساز پویا که کاربر مشخص می‌کند چه ستون هایی در خروجی نمایش داده شوند یا یک جستجوی پیشرفته که ستون‌های خروجی به اختیار کاربر در زمان اجرا مشخص می‌شوند. 

این مدل را در نظر داشته باشید :

    public class Student
    {
        public int Id { get; set; }
        public string Name { get; set; }
        public string Field1 { get; set; }
        public string Field2 { get; set; }
        public string Field3 { get; set; }


        public static IEnumerable<Student> GetStudentSource()
        {
            for (int i = 0; i < 10; i++)
            {
                yield return new Student
                                 {
                                     Id = i,
                                     Name = "Name " + i,
                                     Field1 = "Field1 " + i,
                                     Field2 = "Field2 " + i,
                                     Field3 = "Field3 " + i
                                 };
            }
        }
    }

ستون‌های کلاس Student  را در رابط کاربری برنامه جهت انتخاب به کاربر نمایش می‌دهیم. سپس کاربر یک یا چند ستون را انتخاب می‌کند که قسمت Select  کوئری برنامه باید  بر اساس فیلد‌های مورد نظر کاربر مشخص شود.

یکی از روش هایی که می‌توان از آن بهره برد استفاده از کتاب خانه Dynamic LINQ معرفی شده در اینجا می باشد.

این کتابخانه جهت سهولت در نصب به کمک NuGet در این آدرس قرار دارد.

فرض بر این است که فیلد‌های انتخاب شده توسط کاربر با "," از یکدیگر جدا شده اند. 

    public class Program
    {
        private static void Main(string[] args)
        {
            System.Console.WriteLine("Specify the desired fields : ");
            string fields = System.Console.ReadLine();
            IEnumerable<Student> students = Student.GetStudentSource();
            IQueryable output = students.AsQueryable().Select(string.Format("new({0})", fields));
            foreach (object item in output)
            {
                System.Console.WriteLine(item);
            }
          
            System.Console.ReadKey();
        }
  
    }

همانطور که در عکس ذیل مشاهده می‌کنید پس از اجرای برنامه ، فیلد‌های انتخاب شده توسط کاربر از منبع داده‌ی دریافت شده و در خروجی نمایش داده شده اند.

این روش مزایا و معایب خودش را دارد ، به عنوان مثال خروجی یک لیست از شیء Student  نیست یا این Select  فقط برای روی یک شیء IQueryable  قابل انجام است.

روش دیگری که می‌توان از آن بهره جست استفاده از یک متد کمکی جهت تولید پویای عبارت Lambda  ورودی Select  می باشد :  

    public  class SelectBuilder <T>
    {
        public static Func<T, T> CreateNewStatement(string fields)
        {
            // input parameter "o"
            var xParameter = Expression.Parameter(typeof(T), "o");


            // new statement "new T()"
            var xNew = Expression.New(typeof(T));

            // create initializers
            var bindings = fields.Split(',').Select(o => o.Trim())
                .Select(o =>
                {

                    // property "Field1"
                    var property = typeof(T).GetProperty(o);

                    // original value "o.Field1"
                    var xOriginal = Expression.Property(xParameter, property);

                    // set value "Field1 = o.Field1"
                    return Expression.Bind(property, xOriginal);
                }
            ).ToList();

            // initialization "new T { Field1 = o.Field1, Field2 = o.Field2 }"
            var xInit = Expression.MemberInit(xNew, bindings);

            // expression "o => new T { Field1 = o.Field1, Field2 = o.Field2 }"
            var lambda = Expression.Lambda<Func<T, T>>(xInit, xParameter);

            // compile to Func<T, T>
            return lambda.Compile();
        }
    }

o=>new Student()

var property = typeof(T).GetProperty(o);

<input type="button" onclick="startTrace('Some Text')" value="startTrace" />
<input type="button" onclick="startError()" value="test Error" />

<script type="text/javascript">
    function startTrace(str) {
        return method1(100, 200);
    }
    function method1(arg1, arg2) {
        return method2(arg1 + arg2 + 100);
    }
    function method2(arg1) {
        var var1 = arg1 / 100;
        return method3(var1);
    }
    function method3(arg1) {
        console.trace();
        var total = arg1 * 100;
        return total;
    }

    function testCount() {
        // do something
        console.count("testCount() Calls Count .");
    }

    function startError() {
        testError();
    }

    function testError() {
        var errorObj = new Error();
        errorObj.message = "this is a test error";
        console.exception(errorObj);
    }

    function testFunc() {
        var t = 0;
        for (var i = 0; i < 100; i++) {
            t += i;
        }
    }
</script>

• توابع خط فرمان - Command Line API
• توابع کنسول - Console API

• $(id)
  
  معادل دستور document.getElementById است که یک المنت با id داده شده بر می‌گرداند .
  

  $("first");

  نتیجه :

  

• $$(selector)
  
  
  آرایه ای از المنت‌های مطابق با selector داده شده بر می‌گرداند .
  

  $$("div.content")

  نتیجه :
  

  

  به تفاوت دو دستور توجه کنید . خروجی دستور اول ، یک المنت است و خروجی دستور دوم یک آرایه از المنت که بین [ و ] قرار گرفته اند .

  برای آشنایی بیشتر با CSS Seletor‌ها به این لینک مراجعه کنید : http://www.w3.org/TR/css3-selectors
  
  

• $x(xPathExpression)
  
  آرایه ای از المنت هایی را بر می‌گرداند که با xPath داده شده مطابقت داشته باشند .
  

  var objects = $x("html/body/div[2]/a")
  
  for(var i = 0; i < objects.length; i++) {
     console.log(objects[i]);
  }

  نتیجه :
  

  

  برای آشنایی بیشتر با عبارات xPath به این لینک مراجعه کنید : http://www.w3schools.com/xpath
  
  
• dir(object)
  
  تمام خصوصیات شیء ارسال شده را لیست می‌کند .
  

  var objects = $x("html/body/div[2]/a")
  
  dir(objects);

  نتیجه :
  

  

• dirxml(node)
  
  سورس یک المنت را بصورت درختواره ( tree ) پرینت می‌کند . همچنین با کلیک بروی هر node ، فایرباگ آن node را در تب html نمایش می‌دهد .
  

  var node = $("first");
  dirxml(node);

  نتیجه :
  

  

  توجه کنید که این دستور فقط یک node دریافت می‌کند . برای همین اگر از دستور $$("#first") استفاده می‌کنید ، چون این دستور یک آرایه بر می‌گرداند ، باید اولین عضو آرایه را دریافت و ارسال کنید .
  یعنی :
  

  var node = $$("#first")[0];
  dirxml(node);

• clear()
  
  این دستور محیط console را خالی می‌کند . عملکرد این دستور معادل کلیک دکمه‌ی Clear ( در بالا - چپ تب کنسول ) است .
  
  
• inspect(object[,tabName])
  
  توسط این دستور می‌توانید یک شیء را در مناسب‌ترین تب فایرباگ یا یکی از تب‌های مورد نظر خود ، Inspect کنید .
  

  var node = $("first");
  
  inspect(node); // inspect in html tab
  inspect(node,'dom'); // inspect in dom tab

• keys(object)
  
  آرایه ای از "نام" تمام خصوصیات شیء ارسال شده بر می‌گرداند .
  

  var obj = $("first");
  keys(obj)

• values(object)
  
  آرایه ای از "مقدار" تمام خصوصیات شیء ارسال شده بر می‌گرداند .
  

  var obj = $("first");
  values(obj)

• debug(fn) and undebug(fn)
  
  این متدها یک BreakPoint در ابتدای تابع مشخص شده اضافه/حذف می‌کنند . ( در تب Script ) . به همین ترتیب هنگامی که تابع مورد نظر فراخوانی شود ، در نقطه ای که BreakPoint قرار داده شده توقف خواهد کرد .
  البته می‌شود BreakPoint را دستی هم قرار داد . در اصل این تابع ، این عملیات را ساده‌تر می‌کند .
  

  debug(myFunc);
  myFunc();
  undebug(myFunc);

• monitor(fn) and unmonitor(fn)
  
  این متدها برای فعال/غیرفعال کردن Logging فراخوانی‌های یک تابع استفاده می‌شوند .
  در حالت عادی برای پی بردن به اینکه یک تابع اجرا می‌شود یا نه ، در تابع مورد نظر یک alert قرار می‌دهیم و تست می‌کنیم . که این روش در برنامه برنامه‌های بزرگ صحیح نیست . زیرا در این حالت باید بین حجم زیادی کد به دنبال تابع مورد نظر بگردیم  و سپس alert را قرار بدهیم و بعد اطمینان از صحت عملکرد تابع مجدد آن را حذف کرد ، که با اتلاف زمان و به خطر انداختن کدها همراه است .
  اما با استفاده از این متدها ، تنها نیاز به داشتن اسم تابع داریم ( و نه مکان تابع در کدهای برنامه ) .
  تست monitor :
  

  monitor(myFunc);
  // now click on "Run myFunc" button

  تست unmonitor :
  

  unmonitor(myFunc);
  // now click on "Run myFunc" button

• monitorEvents(object[, types]) and unmonitorEvents(object[, types])
  
  این متدها عملیات Event Logging برای یک شیء را فعال/غیرفعال می‌کنند . در کنار شیء مورد نظر ، می‌توان نوع رویداد را هم به متد ارسال کرد . در این صورت عملیات Logging فقط برای همان گروه رویداد/رویداد ، فعال/غیرفعال می‌شود .
  منظور از گروه رویداد ، مجموعه رویداد‌های یک شیء است . مثلا mousemove , moseover , mousedown , ... در گروه mouse قرار می‌گیرند . یعنی می‌توانید با ارسال کلمه‌ی mouse فقط رویدادهای mouse را تحت نظر بگیرید یا اینکه فقط یک رویداد را مشخص کنید ، مثل mousedown .
  راه ساده‌تر فعال کردن Event Logging ، رفتن به تب Html ، راست کلیک کردن بروی المنت مورد نظر و فعال کردن گزینه‌ی Log Events می‌باشد .
  

  var obj = $("myInput");
  monitorEvents(obj,'keypress');

  نتیجه پس از فشردن چند دکمه‌ی کیبورد در myInput :
  
  توضیحات بیشتر : http://getfirebug.com/wiki/index.php/MonitorEvents

• profile([title]) and profileEnd()
  
  این متدها ، JavaScript Profiler را فعال/غیرفعال می‌کنند . هنگام فعال کردن می‌توانید یک عنوان هم برای پروفایل مشخص کنید . در قسمت قبلی مقاله در مورد این قابلیت توضیحاتی ارائه شد .
  سه را برای اجرای Profiler وجود دارد :
  1 - کلیک بروی دکمه‌ی Profiler در بالای تب کنسول .
  2 - استفاده از کد console.profile("ProfileTitle") در کدهای جاوا اسکریپت .
  3 - استفاده از متد profile("Profile Title") در خط فرمان .
  
  

  profile("myFunc Testing");
  myFunc();
  profileEnd();

  نتیجه :
  

  
  
  ستون‌های Profiler :

  Function : نام تابع اجرا شده .
  Calls : تعداد دفعات فراخوانی تابع .
  Percent : زمان اجرای تابع در زمان کل ، به درصد .
  Own Time : زمان اجرای تابع به تنهایی . برای مثال در کد ما ، زمان اجرای تابع myFunc به تنهایی تقریبا صفر است زیرا عمیاتی در خود انجام نمی‌دهد و زمان صرف شده در این تابع ، برای اجرای 2 با تابع loop است . این زمان ( Own Time ) زمان اجرای تابع ، منهای زمان صرف شده برای فراخوانی توابع دیگر است .
  Time : زمان اجرای تابع از نقطه‌ی آغاز تا پایان . مجموع زمان اجرای خود تابع به همراه زمان اجرای توابع فراخوانی شده . در کد ما ، این زمان ، مجموع زمان اجرای خود تابع به همراه دو بار فراخوانی تابع loop است .
  Avg : میانگین زمان اجرای هربار تابع . فرمول : Avg = Time / Calls
  Min & Max : حداقل و حداکثر زمان اجرای تابع .
  File : نام فایل و شماره خطی که تابع در آن قرار دارد .
  

   Single Threaded           /ML        -  MS VC++ often defaults to  this for the release  version of a new project.
   Debug Single Threaded     /MLd  -  MS VC++ often defaults to  this for the debug version of a new project.
   Multithreaded             /MT
   Debug Multithreaded       /MTd
   Multithreaded DLL         /MD        -  OpenSSL defaults to this.
   Debug Multithreaded DLL   /MDd

#include "stdafx.h"
#include <openssl/bn.h>
#include <string.h>


void RotateBytes(unsigned char *in, int n)
{
 unsigned char *e=in+n-1;
 do {
  unsigned char temp=*in;
  *in++=*e;
  *e-- =temp;
 } while(in<e);
}

int _tmain(int argc, _TCHAR* argv[])
{
 //دو عدد بزرگ جهت آزمایش
 unsigned char testP[] = {0xD1,0x31,0x85,0x4D,0x00,0xD6,0x31,0x97,0x3A,0xFC,0xD2,0x27,0x02,0xEF,0xC2,0xA7};
   unsigned char testA[] = {0xC7,0x1B,0x25,0x72,0x03,0xCB,0x72,0x03,0xCF,0x23,0x27,0x2D,0x00,0xD6,0x31,0x98};      

 //تبدیل آرایه‌های فوق به فرمت اعداد بزرگ
 BIGNUM *a = BN_new();
 //it should be in "big-endian" form
 RotateBytes(testA, 16); 
 BN_bin2bn(testA, 16, a);
 
 BIGNUM *p = BN_new();
 //it should be in "big-endian" form
 RotateBytes(testP, 16);
 BN_bin2bn(testP, 16, p);


 //ضرب این دو عدد در هم
 BIGNUM *result = BN_new();
 BN_CTX *ctx = BN_CTX_new();

 BN_mul(result, a, p, ctx);

 //نمایش نتیجه
 //حاصل از چند بایت تشکیل شده؟
 int num = BN_num_bytes(result);
 if(num>0) 
 {
  unsigned char *tmpdata;
  if((tmpdata=(unsigned char *)malloc(num)))
   memset(tmpdata, 0, num);

  //تبدیل عدد با فرمت اعداد بزرگ به آرایه‌ای از بایت‌ها
  BN_bn2bin(result, tmpdata);   
  RotateBytes(tmpdata, num);

  for(int i=0; i<num; i++)
  {
   if(i%16==0) printf("\n");
   printf("%02X ",tmpdata[i]);
  }  

  if(tmpdata) free(tmpdata);  
 }


 //آزاد سازی منابع
 BN_free(a);
 BN_free(p);
 BN_CTX_free(ctx);

 return 0;
}