نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت ششم
بسیار عالی
اما مثل اینکه Linq با NH مشکل داره:(در Join)
http://guildsocial.web703.discountasp.net/dasblogce/2009/07/29/LinqToNHibernateJoins.aspx
مطالب
سطح دوم کش در Nhibernate 4
 Second Level Cache In NHibernate 4

همان طور که می‌دانیم کش در NHibernate در دو سطح قابل انجام می‌باشد:
- کش سطح اول که همان اطلاعات سشن، در تراکنش جاری هست و با اتمام تراکنش، محتویات آن خالی می‌گردد. این سطح همیشه فعال می‌باشد و در این بخش قصد پرداختن به آن را نداریم.
- کش سطح دوم که بین همه‌ی تراکنش‌ها مشترک و پایدار می‌باشد. این مورد به طور پیش فرض فعال نمی‌باشد و می‌بایستی از طریق کانفیگ برنامه فعال گردد.

جهت پیاده سازی باید قسمت‌های ذیل را در کانفیگ مربوط به NHibernate اضافه نمود:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
<configSections>
         <section name="hibernate-configuration" type="NHibernate.Cfg.ConfigurationSectionHandler, NHibernate"/>
          <section name="syscache" type="NHibernate.Caches.SysCache.SysCacheSectionHandler, NHibernate.Caches.SysCache" requirePermission="false"/>
</configSections>

<hibernate-configuration  xmlns="urn:nhibernate-configuration-2.2" >
<session-factory>
        <property name="connection.provider">NHibernate.Connection.DriverConnectionProvider</property>
      <property name="dialect">NHibernate.Dialect.MsSql2005Dialect</property>
      <property name="connection.driver_class">NHibernate.Driver.SqlClientDriver</property>
      <property name="connection.connection_string_name">LocalSqlServer</property>
      <property name="show_sql">false</property>
      <property name="hbm2ddl.keywords">none</property>
      <property name="cache.use_second_level_cache">true</property>
      <property name="cache.use_query_cache" >true</property>      
      <property name="cache.provider_class">NHibernate.Caches.SysCache.SysCacheProvider, NHibernate.Caches.SysCache</property>
</session-factory>
</hibernate-configuration>

<syscache>
       <cache region="LongExpire" expiration="3600" priority="5"/>
       <cache region="ShortExpire" expiration="600" priority="3"/>    
</syscache>
</configuration>

پیاده سازی Caching در NHibernate در سه مرحله قابل اعمال می‌باشد :
- کش در سطح Load موجودیت‌های مستقل
- کش در سطح Load موجودیت‌های وابسته Bag , List , Set , …
- کش در سطح Query ها

Providerهای مختلفی برای اعمال و پیاده سازی آن وجود دارند که معروف‌ترین آن‌ها SysCache بوده و ما هم از همان استفاده می‌نماییم.
- مدت زمان پیش فرض کش سطح دوم، ۵ دقیقه می‌باشد و در صورت نیاز به تغییر آن، باید تگ مربوط به SysCache را تنظیم نمود. محدودیتی در تعریف تعداد متفاوتی از زمان‌های خالی شدن کش وجود ندارد و مدت زمان آن بر حسب ثانیه مشخص می‌گردد. نحوه‌ی تخصیص زمان انقضای کش به هر مورد بدین شکل صورت می‌گیرد که region مربوطه در آن معرفی می‌گردد.

جهت اعمال کش در سطح Load موجودیت‌های مستقل، علاوه بر کانفیگ اصلی، می‌بایستی کدهای زیر را به Mapping موجودیت اضافه نمود مانند :
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<hibernate-mapping xmlns="urn:nhibernate-mapping-2.2" assembly="Core.Domain" namespace="Core.Domain.Model">
  <class name="Organization" table="Core_Enterprise_Organization">
    <cache usage="nonstrict-read-write" region="ShortExpire"/>                  
    <id name="Id" >
      <generator/>
    </id>
    <version name="Version"/>
    <property name="Title" not-null="true" unique="true"/>
    <property name="Code" not-null="true" unique="true"/>
  </class>
</hibernate-mapping>
این مورد برای موجودیت‌های وابسته هم نیز صادق است؛ به شکل کد زیر:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<hibernate-mapping xmlns="urn:nhibernate-mapping-2.2" assembly="Core.Domain" namespace="Core.Domain.Model">
  <class name="Party" table="Core_Enterprise_Party">  
    <id name="Id" >
      <generator />
    </id>
    <version name="Version"/>
    <property name="Username" unique="true"/>
    <property name="DisplayName" not-null="true"/>
    <bag name="PartyGroups" inverse="true" table="Core_Enterprise_PartyGroup" cascade="all-delete-orphan">      
      <cache usage="nonstrict-read-write" region="ShortExpire"/>
      <key column="Party_id_fk"/>
      <one-to-many/>
    </bag>
  </class>
</hibernate-mapping>

ویژگی usage نیز با مقادیر زیر قابل تنظیم است:

- read-only : این مورد جهت موجودیت‌هایی مناسب است که امکان بروزرسانی آن‌ها توسط کاربر وجود ندارد. این مورد بهترین کارآیی را دارد.
- read-write : این مورد جهت موجودیت‌هایی بکار می‌رود که امکان بروزرسانی آن‌ها توسط کاربر وجود دارد. این مورد کارآیی پایین‌تری دارد.
- nonstrict-read-write : این مورد جهت موجودیت‌هایی مناسب می‌باشد که امکان بروزرسانی آن‌ها توسط کاربر وجود دارد؛ اما امکان همزمان بروز کردن آن‌ها توسط چندین کاربر وجود نداشته باشد. این مورد در قیاس، کارآیی بهتر و بهینه‌تری نسبت به مورد قبل دارد.

جهت اعمال کش در کوئری‌ها نیز باید مراحل خاص خودش را انجام داد. به عنوان مثال برای یک کوئری Linq به شکل زیر خواهیم داشت:
public IList<Organization> Search(QueryOrganizationDto dto)
{
     var q = SessionInstance.Query<Organization>();            

     if (!String.IsNullOrEmpty(dto.Title))
          q = q.Where(x => x.Title.Contains(dto.Title));

     if (!String.IsNullOrEmpty(dto.Code))
          q = q.Where(x => x.Code.Contains(dto.Code));

     q = q.OrderBy(x => x.Title);

      q = q.CacheRegion("ShortExpire").Cacheable(); 
     return q.ToList();
}
در واقع کد اضافه شده به کوئری بالا، قابل کش بودن کوئری را مشخص می‌نماید و مدت زمان کش شدن آن نیز از طریق کانفیگ مربوطه مشخص می‌گردد. این نکته را هم درنظر داشته باشید که کش در سطح کوئری برای کوئری‌هایی که دقیقا مثل هم هستند اعمال می‌گردد و با افزوده یا کاسته شدن یک شرط جدید به کوئری، مجددا کوئری سمت پایگاه داده ارسال می‌گردد.


در انتها لینک‌های زیر هم جهت مطالعه بیشتر پیشنهاد می‌گردند:
http://www.nhforge.org/doc/nh/en/index.html#performance-cache-readonly
http://nhforge.org/blogs/nhibernate/archive/2009/02/09/quickly-setting-up-and-using-nhibernate-s-second-level-cache.aspx
http://www.klopfenstein.net/lorenz.aspx/using-syscache-as-secondary-cache-in-nhibernate
http://stackoverflow.com/questions/1837651/hibernate-cache-strategy
نظرات مطالب
وی‍‍ژگی های پیشرفته ی AutoMapper - قسمت دوم
ممنون از مطلب مفیدتون
من از کلاس کمکی ای که برای نگاشت چند کلاس به یک کلاس معرفی کردید استفاده کردم ولی به یک مشکل برخورد کرد. 
من یک کلاس کالا دارم و یک کلاس برند که میخوام این دو رو به یک کلاس دیگه نگاشت بدم. 
در اون کلاسی که معرفی کردید یک به یک کلاس‌های منبع را نگاشت میدهد. هنگام استفاده وقتی که که مثلا اول کلاس کالا و بعد کلاس برند رو برای نگاشت ارسال میکنم ، کلیه پارامتر هایی که از کلاس کالا در کلاس مقصد وجود دارند مقادیر صفر و Null میگیرند و فقط مقادیر کلاس برند در کلاس مقصد مقادیر درستشان را دارند. البته من در متد configure  هنگام برای نگاشت کلاس دوم پارامتر‌های کلاس اول را Ignore کردم. ولی باز هم همین مشکل پیش اومد!
یک سوال دیگه هم داشتم :
بهتر نیست به جای اینکه ما در Controller دو تابع از هر کلاس را فراخوانی کنیم(یک تابع برای دریافت لیست کالاها و یکی برای لیست برندها) و کار نگاشت این دو به صورتیکه معرفی شد انجام دهیم، یک تابع که ترکیبی از دو کلاس را برمیگرداند (تابعی که با استفاده از Join کلاس‌ها مقادیر مورد نظرمان را برگرداند، یعنی برند هر کالا را به آن بچسباند) را اجرا کرده و سپس مقادیر آن را به صورت معمول نگاشت کنیم؟
با سپاس و ببخشید که طولانی شد
اشتراک‌ها
آیا Rust بهترین زبان برنامه نویسی است؟

Rust – the Ultimate Programming Language?

What makes a good programming language? Syntax? Compiler? Tools and ecosystem? It is tempting to say “all of that” but in that case, why there are so many different programming languages? All these components are very important but they alone can’t make the language “good”. One of essential things is the purpose — like languages for rapid development, or development of distributed algorithms, or general purpose for high-level and low-level applications, or easy to learn, or safe to use and so on.

آیا Rust بهترین زبان برنامه نویسی است؟
نظرات مطالب
گذری بر مفاهیم relationship
سلام،
برای این منظور باید از recursive cte کمک گرفت.
فرض کنید درختی به شکل زیر داریم:
/*         A
         /   \
        B     C
        |    /|\
        D   E F G
        |
        H
        
*/

و هدف بدست آوردن تمام زیر شاخته‌های گره A است.
ابتدا باید تمام گره هایی که مقدار گره پدرشان برابر با A است را بدست بیاریم یعنی گره‌های B و C
حالا باید تمام گره هایی که گره پدرشان B و یا C است را بدست بیاریم یعنی گره‌های D E F G
و در مرحله بعد باید تمام گره هایی را بدست بیاریم که گره پدرشان برابر با یکی از مقادیر بدست آمده در مرحله قبل (یعنی D E F G) یعنی H

این الگوریتم را توسط Recursive CTE پیاده میکنیم:
declare @t table
(
   id char(1) primary key not null,
   pid char(1) null --references @t
);

insert @t
values ('A', null), ('B','A'),('C','A'),
('D','B'), ('H','D'),('E','C'),('F','C'),('G','C');

with cte as 
(
select id
from @t 
where pid = 'A'

union all

select t.id
from cte c
join @t t
on t.pid = c.id
)
select * from cte

موفق باشید

مطالب
بهبود Time ZoneInfo در دات نت 6
با ارائه net core.، شاهده استفاده‌ی گسترده از DateTimeOffset بجای DateTime بودیم و این استفاده به مرور در کدهای خودمان هم ورود کرد. DateTimeOffset به شما این اجازه را میدهد که دقیقا بدانید ساعت وارد شده در سیستم، دقیقا مربوطه به چه منطقه زمانی است. در پروژه‌ای که مدتی است با نسخه‌ی Asp.net core 3.1 در حال طراحی و به روزرسانی بخش‌های مختلف آن هستیم، یکی از موارد، سیستم زمانی آن است که باید در زمان‌های مناسب و مدنظر کاربر، فعالیت‌های تنظیم شده‌ی توسط کاربر را به انجام برساند.
در اینجا سامانه به صورت Paas آغاز به فعالیت کرد. در این نوع سیستم‌ها، تاریخ و ساعت سرور بر اساس منطقه‌ی زمانی صفر، یعنی گرینویچ یا نصف النهار مبدا تنظیم شده‌است. یعنی زمانی که شما ساعت سیستم را دریافت میکنید، Offset بر روی صفر تنظیم شده‌است و اگر کاربر تهران (ایران) ساعتی را بخواهد تنظیم کند، این تاریخ حتما باید یک آفست 3.5 داشته باشد تا محاسبات زمانی سیستم دقیق کار کند؛ در غیر اینصورت سه ساعت و نیم زودتر، فعالیت موردنظر آغاز میگردد و باعث خطا و بی اعتبار شدن سامانه میگردد.
 همچنین در بعضی کشورهای مانند ایران، Daylight Saving Time یا به اختصار DST نیز پیاده سازی میشود که در ین حالت در کشور مربوطه، نیمه اول سال که هوا گرم‌تر است ساعت‌ها یک ساعت به جلو کشیده شده و با آغاز روزهای سرد سال، ساعت بجای قبلی خود باز میگردد و به همین دلیل، آفست زمانی آن 4.5 میباشد که البته ممکن است بنا به دلایلی این DST اجرا نگردد که  بیش از ده سال پیش کشور ما نیز چنین تجربه‌ای را چند سالی داشت.
به همین دلیل باید این موضوع تغییر آفست را جدی گرفت. حال در سامانه‌ی ما گاها افرادی هستند که در خارج از کشور با آن کار میکنند و از آنجا که سامانه بر اساس ساعت تهران این فعالیت را انجام میدهد، باید در این قسمت به روزرسانی‌هایی را به انجام میرساندیم. بدین ترتیب در قسمت پروفایل کاربر، لیستی به نام منطقه زمانی قرار دادیم تا بر اساس آن، کاربر بتواند منطقه زمانی خود را انتخاب کند تا از این پس، زمان خود را بر اساس زمان تهران مشخص نکند. پس با استفاده از کلاس موجود در دات نت TimeZoneInfo  لیستی از TimeZone‌ها را به دست آوردم که هر timezone شامل ID، نام نمایشی، میزان آفست آن منطقه، آیا شامل DST میگردد یا خیر و ... میشود.
 در این حالت برای هر کاربر، Zone ID را ذخیره کرده و با هر بار استفاده بر اساس ZoneId، اطلاعات آن منطقه زمانی را به دست می‌آوردم. همه چیز درست کار میکرد ولی زمانیکه سامانه توسط داکر روی سرویس‌های Paas اجرا شد، در این حالت چون سیستم مذکور یک لینوکس است که توسط Nginx اجرا میگردد و اینکه TimeZoneInfo یک سیستم WindowsBased است، به مشکل برخورد کرد و نتوانست ZoneID مورد نظر را در سیستم بیابد. سیستم‌های دیگر مانند لینوکس، از ساختاری با نام IANA  میباشد که توسط ICANN حمایت میشود و دیتابیس‌های به روز آن در این آدرس قرار دارد.  به همین علت سیستم مجددا RollBack شد تا آن را اصلاح نماییم.


جهت اصلاح این مشکل سه مورد زیر را بررسی کردم:
یک. استفاده از کتابخانه مبدل منطقه زمانی: این کتابخانه تبدیل حالت‌های زمانی از ویندوز به IANA و بالعکس را دارد. همچنین این امکان را به شما میدهد که به راحتی با وارد نمودن ZoneId به هر شکلی که وارد شود، چه به صورت ویندوزی و چه به صورت IANA باشد، خروجی TimeZoneInfo مورد نظر را تامین مینماید. البته در سیستم عامل ویندوز همان شکل قبل را دارد ولی در حالت لینوکسی، نام نمایشی مناطق شکل مناسبی ندارد و فقط بیشتر به شکل اختلاف زمانی میباشد که دو مرتبه تکرار شده است.
دو. استفاده از کتابخانه NodaTime: کتابخانه NodaTime، کتابخانه‌ی خوشنامی در مورد مسائل تاریخ و ساعت میباشد و همچنین قابلیت مناطق زمانی را بر اساس سیستم IANA فراهم میکند 
سه. ارتقا پروژه به دات نت 6:  تیم دات نت، در نسخه‌ی ،6 در زمینه‌ی تاریخ و ساعت بهبود‌های فراوانی داشته‌اند که تایپ‌های جدید DateOnly و TimeOnly نیز نمونه‌هایی از آن میباشد ولی بهبودهایی هم در زمینه TimeZone‌ها نیز صورت گرفته‌است و از حالت WindowsBased به حالت CrossPlatform تغییر یافته‌است. در حال حاضر در صورتیکه در نسخه 6، شما از مناطق زمانی چه در ویندوز و چه در لینوکس استفاده کنید، یا اینکه در یک سیستم IANA از ZoneId‌های ویندوزی استفاده کنید و یا بالعکس، هیچ مشکلی وجود ندارد.
با توجه به این موضوع، ما سیستم را از نسخه‌ی 3.1 به نسخه 6 به روزرسانی کردیم و به راحتی و بدون تغییر کدها توانستیم مناطق زمانی را به راحتی بدست آوریم. البته این نکته را باید مدنظر داشته باشید که در سیستم ویندوزی، همه چیز مطابق قبل است ولی در یک سیستم مبتنی بر IANA، ممکن است بعضی از نام‌های نمایشی تکراری باشند، ولی ZONEID‌ها متفاوت هستند؛ مثلا برای ایران دو منطقه زمانی، یا برای ترکیه سه یا چهار منطقه زمانی وجود داشت؛ با نام‌های نمایشی یکسان ولی با ZoneId‌های متفاوت به شکل Iran و دیگری به شکل Asia/tehran بود و ترکیه هم با چند نام شهر متفاوت است.
مطالب
شروع کار با Dart - قسمت 3
لطفا قسمت دوم را در اینجا مطالعه بفرمایید

خدمت دوستان عزیز مطلبی را عرض کنم که البته باید در ابتدای این سری مقالات متذکر می‌شدم. این سری مقالات Dart مرجع کاملی برای یادگیری Dart نمی‌باشد. فقط یک Quick Start یا Get Started محسوب می‌شود برای آشنایی مقدماتی با ساختار Dart. از عنوان مقاله هم این موضوع قابل درک و تشخیص می‌باشد. همچنین فرض شده است که دوستان آشنایی مقدماتی با جاوااسکریپت و مباحث شی گرایی را نیز دارند. البته اگر مشغله کاری به بنده این اجازه را بدهد، مطالب جامع‌تری را در این زمینه آماده و منتشر می‌کنم.

گام پنجم: ذخیره سازی اطلاعات در فضای محلی یا Local
در این گام، تغییرات badge را در فضای ذخیره سازی سیستم Local نگهداری می‌نماییم؛ بطوری که اگر دوباره برنامه را راه اندازی نمودید، badge با داده‌های ذخیره شده در سیستم Local مقداردهی اولیه می‌گردد.
کتابخانه dart:convert را به منظور استفاده از کلاس مبدل JSON به فایل piratebadge.dart اضافه نمایید.
import 'dart:html';
import 'dart:math' show Random;

import 'dart:convert' show JSON;
همچنین یک Named Constructor یا سازنده‌ی با نام را به کلاس PirateName بصورت زیر اضافه کنید.
class PirateName {
  ...
  PirateName.fromJSON(String jsonString) {
    Map storedName = JSON.decode(jsonString);
    _firstName = storedName['f'];
    _appellation = storedName['a'];
  }
}
توضیحات
- جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد Json به این لینک مراجعه نمایید
- کلاس JSON جهت کار با داده هایی به فرمت Json استفاده می‌شود که امکاناتی را جهت دسترسی سریعتر و راحت‌تر به این داده‌ها فراهم می‌کند.
- سازنده‌ی PirateName.fromJSON، از یک رشته حاوی داده‌ی Json، یک نمونه از کلاس PirateName ایجاد می‌کند.
- سازنده‌ی PirateName.fromJSON، یک Named Constructor می‌باشد. این نوع سازنده‌ها دارای نامی متفاوت از نام سازنده‌های معمول هستند و بصورت خودکار نمونه ای از کلاس مورد نظر را ایجاد نموده و به عنوان خروجی بر می‌گردانند.
- تابع JSON.decode یک رشته‌ی حاوی داده‌ی Json را تفسیر نموده و اشیاء Dart را از آن ایجاد می‌کند.
یک Getter به کلاس PirateName اضافه کنید که مقادیر ویژگی‌های آن را به یک رشته Json تبدیل می‌کند
class PirateName {
  ...
  String get jsonString => JSON.encode({"f": _firstName, "a": _appellation});
}
جهت ذخیره سازی آخرین تغییرات کلاس PirateName در فضای ذخیره سازی Local، از یک کلید استفاده می‌کنیم که مقدار آن محتوای PirateName می‌باشد. در واقع فضای ذخیره سازی Local داده‌ها را به صورت جفت کلید-مقدار یا Key-Value Pairs نگهداری می‌نماید. جهت تعریف کلید، یک متغیر رشته ای را بصورت top-level و به شکل زیر تعریف کنید.
final String TREASURE_KEY = 'pirateName';

void main() {
  ...
}
زمانیکه تغییری در badge name صورت گرفت، این تغییرات را در فضای ذخیره سازی Local، توسط ویژگی window.localStorage ذخیره می‌نماییم. تغییرات زیر را در تابع setBadgeName اعمال نمایید
void setBadgeName(PirateName newName) {
  if (newName == null) {
    return;
  }
  querySelector('#badgeName').text = newName.pirateName;
  window.localStorage[TREASURE_KEY] = newName.jsonString;
}
تابع getBadgeNameFromStorage را بصورت top-level تعریف نمایید. این تابع داده‌های ذخیره شده را از Local Storage بازیابی نموده و یک شی از نوع کلاس PirateName ایجاد می‌نماید.
void setBadgeName(PirateName newName) {
  ...
}

PirateName getBadgeNameFromStorage() {
  String storedName = window.localStorage[TREASURE_KEY];
  if (storedName != null) {
    return new PirateName.fromJSON(storedName);
  } else {
    return null;
  }
}
در پایان نیز تابع setBadgeName را به منظور مقدار دهی اولیه به badge name، در تابع main، فراخوانی می‌نماییم.
void main() {
  ...
  setBadgeName(getBadgeNameFromStorage());
}
حال به مانند گامهای قبل برنامه را اجرا و بررسی نمایید.

گام ششم: خواندن نام‌ها از فایل‌های ذخیره شده به فرمت Json
در این گام کلاس PirateName را به گونه‌ای تغییر می‌دهیم که نام‌ها را از فایل Json بخواند. این عمل موجب می‌شود تا به راحتی اسامی مورد نظر را به فایل اضافه نمایید تا توسط کلاس خوانده شوند، بدون آنکه نیاز باشد کد کلاس را مجددا دستکاری کنید.
به منوی File > New File... مراجعه نموده و فایل piratenames.json را با محتوای زیر ایجاد نمایید. این فایل را در پوشه 1-blankbadge و در کنار فایلهای HTML و Dart ایجاد کنید.
{ "names": [ "Anne", "Bette", "Cate", "Dawn",
        "Elise", "Faye", "Ginger", "Harriot",
        "Izzy", "Jane", "Kaye", "Liz",
        "Maria", "Nell", "Olive", "Pat",
        "Queenie", "Rae", "Sal", "Tam",
        "Uma", "Violet", "Wilma", "Xana",
        "Yvonne", "Zelda",
        "Abe", "Billy", "Caleb", "Davie",
        "Eb", "Frank", "Gabe", "House",
        "Icarus", "Jack", "Kurt", "Larry",
        "Mike", "Nolan", "Oliver", "Pat",
        "Quib", "Roy", "Sal", "Tom",
        "Ube", "Val", "Walt", "Xavier",
        "Yvan", "Zeb"],
  "appellations": [ "Awesome", "Captain",
        "Even", "Fighter", "Great", "Hearty",
        "Jackal", "King", "Lord",
        "Mighty", "Noble", "Old", "Powerful",
        "Quick", "Red", "Stalwart", "Tank",
        "Ultimate", "Vicious", "Wily", "aXe", "Young",
        "Brave", "Eager",
        "Kind", "Sandy",
        "Xeric", "Yellow", "Zesty"]}
این فایل شامل یک شی Json با دو لیست رشته ای می‌باشد.
به فایل piratebadge.html مراجعه نمایید و فیلد input و المنت button را غیر فعال نمایید.
...
  <div>
    <input type="text" id="inputName" maxlength="15" disabled>
  </div>
  <div>
    <button id="generateButton" disabled>Aye! Gimme a name!</button>
  </div>
...
این دو المنت پس از اینکه تمامی نام‌ها از فایل Json با موفقیت خوانده شدند فعال می‌گردند.
کتابخانه dart:async را در ابتدای فایل دارت import نمایید
import 'dart:html';
import 'dart:math' show Random;
import 'dart:convert' show JSON;

import 'dart:async' show Future;
توضیحات
- کتابخانه dart:async برنامه نویسی غیر همزمان یا asynchronous را فراهم می‌کند
- کلاس Future روشی را ارئه می‌کند که در آن مقادیر مورد نیاز در آینده ای نزدیک و به صورت غیر همزمان واکشی خواهند شد.
در مرحله بعد لیست‌های names و appellations را با کد زیر بصورت یک لیست خالی جایگزین نمایید.
class PirateName {
  ...
  static List<String> names = [];
  static List<String> appellations = [];
  ...
}
توضیحات
- مطمئن شوید که کلمه کلیدی final را از تعاریف فوق حذف نموده اید
- [] معادل new List() می‌باشد
- کلاس List یک نوع Generic می‌باشد که می‌تواند شامل هر نوع شی ای باشد. اگر می‌خواهید که لیست شما فقط شامل داده هایی از نوع String باشد، آن را بصورت List<String> تعریف نمایید.
دو تابع static را بصورت زیر به کلاس PirateName اضافه نمایید
class PirateName {
  ...

  static Future readyThePirates() {
    var path = 'piratenames.json';
    return HttpRequest.getString(path)
        .then(_parsePirateNamesFromJSON);
  }
  
  static _parsePirateNamesFromJSON(String jsonString) {
    Map pirateNames = JSON.decode(jsonString);
    names = pirateNames['names'];
    appellations = pirateNames['appellations'];
  }
}
توضیحات
- کلاس HttpRequest یک Utility می‌باشد که داده‌ها را از یک آدرس یا URL خاص واکشی می‌نماید.
- تابع getString یک درخواست را به صورت GET ارسال می‌نماید و رشته ای را بر می‌گرداند
- در کد فوق از کلاس Future استفاده شده است که موجب می‌شود درخواست GET بصورت غیر همزمان ارسال گردد.
- زمانیکه Future با موفقیت خاتمه یافت، تابع then فراخوانی می‌شود. پارامتر ورودی این تابع، یک تابع می‌باشد که پس از خاتمه درخواست GET اجرا خواهد شد. به این نوع توابع که پس از انجام یک عملیات خاص بصورت خودکار اجرا می‌شوند توابع CallBack می‌گویند.
- زمانیکه Future با موفقیت خاتمه یافت، اسامی از فایل Json خوانده خواهند شد
- تابع readyThePirates دارای نوع خروجی Future می‌باشد بطوری که برنامه اصلی در زمانی که فایلها در حال خوانده شدن هستند، به کار خود ادامه میدهد و متوقف نخواهد شد
یک متغیر top-level از نوع SpanElement در کلاس PirateName ایجاد کنید.
SpanElement badgeNameElement;

void main() {
  ...
}
تغییرات زیر را در تابع main ایجاد کنید.
void main() {
  InputElement inputField = querySelector('#inputName');
  inputField.onInput.listen(updateBadge);
  genButton = querySelector('#generateButton');
  genButton.onClick.listen(generateBadge);
  
  badgeNameElement = querySelector('#badgeName');
  ...
}
کد زیر را نیز به منظور خواندن نام‌ها از فایل Json اضافه کنید. در این کد اجرای موفقیت آمیز درخواست و عدم اجرای درخواست، هر دو به شکلی مناسب مدیریت شده اند. 
void main() {
  ...
  
  PirateName.readyThePirates()
    .then((_) {
      //on success
      inputField.disabled = false; //enable
      genButton.disabled = false;  //enable
      setBadgeName(getBadgeNameFromStorage());
    })
    .catchError((arrr) {
      print('Error initializing pirate names: $arrr');
      badgeNameElement.text = 'Arrr! No names.';
    });
}
توضیحات
- تابع readyThePirates فراخوانی شده است که یک Future بر می‌گرداند.
- زمانی که Future با موفقیت خاتمه یافت تابع CallBack موجود در تابع then فراخوانی می‌شود.
- (_) به عنوان پارامتر ورودی تابع then ارسال شده است، به این معنا که از پارامتر ورودی صرف نظر شود.
- تابع then المنت‌های صفحه را فعال می‌کند و داده‌های ذخیره شده را بازیابی می‌نماید
- اگر Future با خطا مواجه شود، توسط تابع catchError که یک تابع CallBack می‌باشد، پیغام خطایی را نمایش می‌دهیم.
برنامه را به مانند گامهای قبل اجرا نموده و نتیجه را مشاهده نمایید
مطالب
شروع کار با Dart - قسمت 2
لطفا قسمت اول را در اینجا مطالعه بفرمائید

گام سوم: افزودن یک button
در این مرحله یک button را به صفحه html اضافه می‌کنیم. button زمانی فعال می‌شود که هیچ متنی در فیلد input موجود نباشد. زمانی که کاربر بر روی دکمه کلیک می‌کند نام Meysam Khoshbakht را در کادر قرمز رنگ می‌نویسد.
تگ <button> را بصورت زیر در زیر فیلد input ایجاد کنید
...
<div>
  <div>
    <input type="text" id="inputName" maxlength="15">
  </div>
  <div>
    <button id="generateButton">Aye! Gimme a name!</button>
  </div>
</div>
...
در زیر دستور import و بصورت top-level متغیر زیر را تعریف کنید تا یک ButtonElement در داخل آن قرار دهیم.
import 'dart:html';

ButtonElement genButton;
توضیحات
- ButtonElement یکی از انواع المنت‌های DOM می‌باشد که در کتابخانه dart:html قرار دارد
- اگر متغیری مقداردهی نشده باشد بصورت پیش فرض با null مقداردهی می‌گردد
به منظور مدیریت رویداد کلیک button کد زیر را به تابع main اضافه می‌کنیم
void main() {
  querySelector('#inputName').onInput.listen(updateBadge);
  genButton = querySelector('#generateButton');
  genButton.onClick.listen(generateBadge);
}
جهت تغییر محتوای کادر قرمز رنگ تابع top-level زیر را به piratebadge.dart اضافه می‌کنیم
...

void setBadgeName(String newName) {
  querySelector('#badgeName').text = newName;
}
جهت مدیریت رویداد کلیک button تابع زیر را بصورت top-level اضافه می‌کنیم
...

void generateBadge(Event e) {
  setBadgeName('Meysam Khoshbakht');
}
همانطور که در کدهای فوق مشاهده می‌کنید، با فشردن button تابع generateBadge فراخوانی میشود و این تابع نیز با فراخوانی تابع setBadgeName محتوای badge یا کادر قرمز رنگ را تغییر می‌دهد. همچنین می‌توانیم کد موجود در updateBadge مربوط به رویداد input فیلد input را بصورت زیر تغییر دهیم
void updateBadge(Event e) {
  String inputName = (e.target as InputElement).value;
  setBadgeName(inputName);
}
جهت بررسی پر بودن فیلد input می‌توانیم از یک if-else بصورت زیر استفاده کنیم که با استفاده از توابع رشته ای پر بودن فیلد را بررسی می‌کند.
void updateBadge(Event e) {
  String inputName = (e.target as InputElement).value;
  setBadgeName(inputName);
  if (inputName.trim().isEmpty) {
    // To do: add some code here.
  } else {
    // To do: add some code here.
  }
}
توضیحات
- کلاس String شامل توابع و ویژگی‌های مفیدی برای کار با رشته‌ها می‌باشد. مثل trim که فواصل خالی ابتدا و انتهای رشته را حذف می‌کند و isEmpty که بررسی می‌کند رشته خالی است یا خیر.
- کلاس String در کتابخانه dart:core قرار دارد که بصورت خودکار در تمامی برنامه‌های دارت import می‌شود
حال جهت مدیریت وضعیت فعال یا غیر فعال بودن button کد زیر را می‌نویسیم
void updateBadge(Event e) {
  String inputName = (e.target as InputElement).value;
  setBadgeName(inputName);
  if (inputName.trim().isEmpty) {
    genButton..disabled = false
             ..text = 'Aye! Gimme a name!';
  } else {
    genButton..disabled = true
             ..text = 'Arrr! Write yer name!';
  }
}
توضیحات
- عملگر cascade یا آبشاری (..)، به شما اجازه می‌دهد تا چندین عملیات را بر روی اعضای یک شی انجام دهیم. اگر به کد دقت کرده باشید با یک بار ذکر نام متغیر genButton ویژگی‌های disabled و text را مقدار دهی نمودیم که موجب تسریع و کاهش حجم کد نویسی می‌گردد.
همانند گام اول برنامه را اجرا کنید و نتیجه را مشاهده نمایید. با تایپ کردن در فیلد input و خالی کردن آن وضعیت button را بررسی کنید. همچنین با کلیک بر روی button نام درج شده در badge را مشاهده کنید.
 

گام چهارم: ایجاد کلاس PirateName

در این مرحله فقط کد مربوط به فایل dart را تغییر میدهیم. ابتدا کلاس PirateName را ایجاد می‌کنیم. با ایجاد نمونه ای از این کلاس، یک نام بصورت تصادفی انتخاب می‌شود و یا نامی بصورت اختیاری از طریق سازنده انتخاب می‌گردد.

نخست کتابخانه dart:math را به ابتدای فایل dart اضافه کنید

import 'dart:html';

import 'dart:math' show Random;

توضیحات

- با استفاده از کلمه کلیدی show، شما می‌توانید فقط کلاسها، توابع و یا ویژگی‌های مورد نیازتان را import کنید.

- کلاس Random یک عدد تصادفی را تولید می‌کند

در انتهای فایل کلاس زیر را تعریف کنید

...

class PirateName {
}

در داخل کلاس یک شی از کلاس Random ایجاد کنید

class PirateName {
  static final Random indexGen = new Random();
}

توضیحات

- با استفاده از static یک فیلد را در سطح کلاس تعریف می‌کنیم که بین تمامی نمونه‌های ایجاد شده از کلاس مشترک می‌باشد

- متغیرهای final فقط خواندنی می‌باشند و غیر قابل تغییر هستند.

- با استفاده از new می‌توانیم سازنده ای را فراخوانی نموده و نمونه ای را از کلاس ایجاد کنیم

دو فیلد دیگر از نوع String و با نام‌های _firstName و _appelation به کلاس اضافه می‌کنیم

class PirateName {
  static final Random indexGen = new Random();
  String _firstName;
  String _appellation;
}

متغیرهای خصوصی با (_) تعریف می‌شوند. Dart کلمه کلیدی private را ندارد.

دو لیست static به کلاس فوق اضافه می‌کنیم که شامل لیستی از name و appelation می‌باشد که می‌خواهیم آیتمی را بصورت تصادفی از آنها انتخاب کنیم.

class PirateName {
  ...
  static final List names = [
    'Anne', 'Mary', 'Jack', 'Morgan', 'Roger',
    'Bill', 'Ragnar', 'Ed', 'John', 'Jane' ];
  static final List appellations = [
    'Jackal', 'King', 'Red', 'Stalwart', 'Axe',
    'Young', 'Brave', 'Eager', 'Wily', 'Zesty'];
}

کلاس List می‌تواند شامل مجموعه ای از آیتم‌ها می‌باشد که در Dart تعریف شده است.

سازنده ای را بصورت زیر به کلاس اضافه می‌کنیم

class PirateName {
  ...
  PirateName({String firstName, String appellation}) {
    if (firstName == null) {
      _firstName = names[indexGen.nextInt(names.length)];
    } else {
      _firstName = firstName;
    }
    if (appellation == null) {
      _appellation = appellations[indexGen.nextInt(appellations.length)];
    } else {
      _appellation = appellation;
    }
  }
}

توضیحات

- سازنده تابعی همنام کلاس می‌باشد

- پارامترهایی که در {} تعریف می‌شوند اختیاری و Named Parameter می‌باشند. Named Parameter‌ها پارمترهایی هستند که جهت مقداردهی به آنها در زمان فراخوانی، از نام آنها استفاده می‌شود.

- تابع nextInt() یک عدد صحیح تصادفی جدید را تولید می‌کند.

- جهت دسترسی به عناصر لیست از [] و شماره‌ی خانه‌ی لیست استفاده می‌کنیم.

- ویژگی length تعداد آیتم‌های موجود در لیست را بر می‌گرداند.

در این مرحله یک getter برای دسترسی به pirate name ایجاد می‌کنیم

class PirateName {
  ...
  String get pirateName =>
    _firstName.isEmpty ? '' : '$_firstName the $_appellation';
}

توضیحات

- Getter‌ها متدهای خاصی جهت دسترسی به یک ویژگی به منظور خواندن مقدار آنها می‌باشند.

- عملگر سه گانه :? دستور میانبر عبارت شرطی if-else می‌باشد

- $ یک کاراکتر ویژه برای رشته‌های موجود در Dart می‌باشد و می‌تواند محتوای یک متغیر یا ویژگی را در رشته قرار دهد. در رشته '$_firstName the $_appellation' محتوای دو ویژگی _firstName و _appellation در رشته قرار گرفته و نمایش می‌یابند.

- عبارت (=> expr;) یک دستور میانبر برای { return expr; } می‌باشد.

تابع setBadgeName را بصورت زیر تغییر دهید تا یک پارامتر از نوع کلاس PirateName را به عنوان پارامتر ورودی دریافت نموده و با استفاده از Getter مربوط به ویژگی pirateName، مقدار آن را در badge name نمایش دهد.

void setBadgeName(PirateName newName) {
  querySelector('#badgeName').text = newName.pirateName;
}

تابع updateBadge را بصورت زیر تغییر دهید تا یک نمونه از کلاس PirateName را با توجه به مقدار ورودی کاربر در فیلد input تولید نموده و تابع setBadgeName رافراخوانی نماید. همانطور که در کد مشاهده می‌کنید پارامتر ورودی اختیاری firstName در زمان فراخوانی با ذکر نام پارامتر قبل از مقدار ارسالی نوشته شده است. این همان قابلیت Named Parameter می‌باشد.

void updateBadge(Event e) {
  String inputName = (e.target as InputElement).value;
  
  setBadgeName(new PirateName(firstName: inputName));
  ...
}

تابع generateBadge را بصورت زیر تغییر دهید تا به جای نام ثابت Meysam Khoshbakht، از کلاس PirateName به منظور ایجاد نام استفاده کند. همانطور که در کد می‌بینید، سازنده‌ی بدون پارامتر کلاس PirateName فراخوانی شده است.

void generateBadge(Event e) {
  setBadgeName(new PirateName());
}

همانند گام سوم برنامه را اجرا کنید و نتیجه را مشاهده نمایید.

مطالب دوره‌ها
نگاهی به محتوا و نحوه‌ی تشکیل ایندکس‌های FTS
SQL Server به همراه تعدادی تابع سیستمی است که امکان مشاهده‌ی ریز جزئیات تشکیل دهنده‌ی ایندکس‌های FTS را فراهم می‌کنند. در ادامه قصد داریم این موارد را بررسی کنیم.

متد sys.dm_fts_index_keywords

این متد محتوای full-text index یک جدول را باز می‌گرداند. از آن می‌توان برای موارد ذیل استفاده کرد:
- آیا واژه کلیدی خاصی جزو full-text index است؟
- چه تعداد رکورد دارای واژه‌ی کلیدی خاصی هستند؟
- متداولترین واژه‌های کلیدی موجود در ایندکس کدامند؟
- کدام واژه را می‌توان به عنوان stop word تشخیص داد؟ شاید پس از بررسی، تشخیص داده شود که بهتر است متداولترین واژه‌ی کلیدی ایندکس شده، به stop list اضافه شود.

 SELECT *
FROM sys.dm_fts_index_keywords(DB_ID(DB_NAME()), OBJECT_ID(N'dbo.Documents'));



متد sys.dm_fts_index_keywords_by_document

این متد اطلاعاتی را در سطح اسناد باز می‌گرداند. کاربردهای آن می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- یافتن جمع تعداد واژه‌های کلیدی که یک full-text index دارا است.
- آیا واژه‌ی کلیدی مورد نظر، در ردیف در حال بررسی وجود دارد؟
- یک واژه‌ی کلیدی چندبار در کل ایندکس ظاهر شده‌است؟
- یک واژه‌ی کلیدی در یک ردیف یا سند مشخص، چندبار تکرار شده‌است؟
- یک ردیف یا سند، از چند واژه‌ی کلیدی تشکیل شده‌است؟

 SELECT
 I.document_id,
 D.title,
 I.display_term,
 I.occurrence_count
FROM sys.dm_fts_index_keywords_by_document(DB_ID(DB_NAME()), OBJECT_ID(N'dbo.Documents')) AS I
INNER JOIN dbo.Documents D
ON D.id = I.document_id;



متد sys.dm_fts_index_keywords_by_property

در قسمت‌های قبل، خواص و متادیتای اسناد آفیس را نیز ایندکس کردیم. این متد، اطلاعات مرتبط با خواص اسناد موجود در full-text index را باز می‌گرداند.
کاربردهای آن:
- چه محتوایی، در خاصیتی مشخص از سندی معلوم، ذخیره شده‌است؟
- خاصیت مورد نظر چه اندازه بکار رفته و تکرار شده‌است؟
- چه اسنادی دارای خاصیتی مشخص هستند؟

 SELECT
 I.document_id,
 D.title,
 I.display_term,
 I.property_id
FROM sys.dm_fts_index_keywords_by_property(DB_ID(DB_NAME()), OBJECT_ID(N'dbo.Documents')) AS I
INNER JOIN dbo.Documents D
ON D.id = I.document_id;



متد sys.dm_fts_parser

متدهای قبلی که بررسی کردیم، نیاز به یک جدول و وجود full-text index بر روی آن دارند؛ اما متد dm_fts_parser خیر. این متد یک ورودی را گرفته و سپس تمام مراحل تهیه‌ی یک full-text index را به صورت پویا انجام می‌دهد.
کاربردهای آن:
- درک اینکه موتور FTS با یک ورودی رشته‌ای چگونه رفتار می‌کند.
- استخراج ایندکس‌های یک متن و ذخیره‌ی دستی آن در یک جدول.
- استخراج واژه‌های کلیدی یک رشته.
- آنالیز پویای INFLECTIONAL (مانند مثال زیر)
 SELECT
 display_term,
 keyword
FROM sys.dm_fts_parser(N'"Mycustom string"', 1033, NULL, 0);


 SELECT *
FROM sys.dm_fts_parser('FORMSOF(INFLECTIONAL,'+ 'term' + ')', 1033, NULL, 0);


در اینجا پارامتر دوم آن شماره زبان مورد استفاده است. پارامتر سوم مشخص کننده‌ی stop list می‌تواند باشد و پارامتر سوم حساسیت به لهجه را مشخص می‌کند.
مطالب
CoffeeScript #10

اصطلاحات عمومی CoffeeScript

Destructuring Assignments

با استفاده از Destructuring assignments می‌توانید خصوصیات را از آرایه‌ها یا اشیاء، با هر میزان عمقی استخراج کنید.

someObject = { a: 'value for a', b: 'value for b' }
{ a, b } = someObject
console.log "a is '#{a}', b is '#{b}'"
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var a, b, someObject;

someObject = {
  a: 'value for a',
  b: 'value for b'
};

a = someObject.a, b = someObject.b;

console.log("a is '" + a + "', b is '" + b + "'");
این موضوع به خصوص در برنامه‌های کاربردی، وقتی نیاز به ماژول‌های دیگر است، مفید خواهد بود.
{join, resolve} = require('path')

join('/Users', 'Vahid')

External libraries

استفاده از کتابخانه‌های خارجی دقیقا مانند فراخوانی توابع CoffeeScript است. در پایان نوشتن کدهای CoffeeScript، همه به جاوااسکریپت تبدیل می‌شوند:

# Use local alias
$ = jQuery

$ ->
  # DOMContentLoaded
  $(".el").click ->
    alert("Clicked!")
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var $;
$ = jQuery;
$(function() {
  return $(".el").click(function() {
    return alert("Clicked!");
  });
});
از آنجاییکه خروجی همه کدهای CoffeeScript در داخل یک تابع بدون نام قرار می‌گیرد، می‌توانیم از یک متغیر محلی به نام $ به عنوان نام مستعار jQuery استفاده کنیم. این کار به شما کمک می‌کند تا حتی وقتی که حالت jQuery.noConflict نیز فراخوانی شده باشد، $ مجدد تعریف شده و اسکریپت ما به طور کامل اجرا شود.

Private variables

کلمه‌ی کلید do در CoffeeScript به ما اجازه می‌دهد تا توابع را مستقیما اجرا کنیم و این روش یک راه خوب برای کپسوله سازی و حفاظت از متغیرهاست. در مثال زیر متغیر classToType را در context یک تابع بدون نام که به وسیله‌ی do فراخوانی می‌شود، تعریف کرده‌ایم. تابع بدون نام دوم، مقدار نهایی از type است را برمی گرداند. از آنجایی که classToType در context تعریف شده است و هیچ ارجایی به آن نگهداری نمی‌شود، پس امکان دسترسی به آن خارج از این scope وجود ندارد.
# Execute function immediately
type = do ->
  classToType = {}
  for name in "Boolean Number String Function Array Date RegExp Undefined Null".split(" ")
    classToType["[object " + name + "]"] = name.toLowerCase()

  # Return a function
  (obj) ->
    strType = Object::toString.call(obj)
    classToType[strType] or "object"
نتیجه‌ی کامپایل آن می‌شود:
var type;

type = (function() {
  var classToType, i, len, name, ref;
  classToType = {};
  ref = "Boolean Number String Function Array Date RegExp Undefined Null".split(" ");
  for (i = 0, len = ref.length; i < len; i++) {
    name = ref[i];
    classToType["[object " + name + "]"] = name.toLowerCase();
  }
  return function(obj) {
    var strType;
    strType = Object.prototype.toString.call(obj);
    return classToType[strType] || "object";
  };
})();
به بیان دیگر classToType به طور کامل private است و امکان دسترسی به آن از طریق تابع بدون نام اجرا کننده وجود ندارد. این الگو راه بسیار خوب و مناسبی برای کپسوله سازی scope و مخفی سازی متغیرها است.