از Html.RenderAction استفاده کنید (قسمت نمایش اطلاعات از کنترلرهای مختلف در یک صفحه).
پس از آشنایی با طرحبندی صفحات و امکانات متداول Twitter Bootstrap، در این قسمت به کامپوننتها و اجزای تعاملی آن مانند منوها، برگهها و امثال آن خواهیم پرداخت.
منوهای پایین افتادنی (Dropdown menus) در Twitter Bootstrap
برای کار با منوها، حداقل نیازهایی که باید به صفحه اضافه شوند، فایل css مرتبط با Twitter Bootstrap، فایل اسکریپتهای جیکوئری و فایل bootstrap.min.js است.
در ادامه، ساختار متداول یک منوی نمونه ایجاد شده را ملاحظه میکنید:
در اینجا به یک div، کلاس dropdown نسبت داده شده است؛ از این جهت که میتوان این منو را به انواع و اقسام المانهای صفحه نیز نسبت داد. به این ترتیب، منو از محل قرارگیری این المان باز خواهد شد. در ادامه روال متداول تعریف منو را در Bootstrap، ملاحظه میکنید. کلاس dropdown-toggle سبب خواهد شد تا با کلیک ماوس بر روی لینک، منو ظاهر شود. کلاس caret نیز سبب نمایش مثلث رو به پایین، جهت مشخص سازی وجود منو در این محل خاص، تعریف شده است.
المانهای منو، توسط لیستها تعریف میشوند. این لیست باید با کلاس dropdown-menu شروع شود. سپس هر عضو این لیست، یک آیتم منو را تشکیل خوهد داد. اگر نیاز به خط جدا کنندهای در این میان باشد، باید از کلاس divider استفاده کرد.
در اینجا همچنین امکان تعریف منوهای تو در تو نیز وجود دارد. برای اینکار تنها کافی است یک لیست دیگر را در این میان اضافه کرد. کلاس dropdown-submenu به عضو لیست دربرگیرنده زیر منو، اضافه میشود. زیر منو نیز دارای کلاس dropdown-menu خواهد بود.
چند نکته تکمیلی در مورد منوها:
- همانطور که در قسمت بررسی دکمههای Bootstrap نیز عنوان شد، برای تبدیل یک المان به دکمه فقط کافی است کلاس btn را به آن انتساب دهیم. در اینجا نیز میتوان کلاس لینک منوی پایین افتادنی را به صورت btn btn-primary dropdown-toggle تعریف کرد تا ظاهر آن تبدیل به یک دکمه Bootstrap شود.
- در اولین div مثال فوق، کلاس dropdown ذکر شده است. میتوان این کلاس را به dropup تغییر داد تا نحوه باز شدن منوی تعریف شده رو به بالا باشد؛ بجای رو به پایین.
- برای ساخت split button که تشکیل شده است از دو دکمه اصلی و دکمه کوچکی در کنار آن که یک زیرمنو را نمایش میدهد، باید به نحو زیر عمل کرد:
تنها نکتهای که در اینجا نسبت به حالت قبل اضافه شده است، استفاده از کلاس btn-group است. این کلاس سبب میشود تا دکمههای تعریف شده در کنار هم به شکل یک toolbar مرتب شوند.
تعریف برگهها در Twitter Bootstrap
برای تعریف منوهای راهبری سایت به شکل برگه، کار با استفاده از کلاس nav و تعریف یک لیست ساده شروع میشود:
- اضافه شدن کلاس nav، بولتهای لیست را حذف و ویژگی تغییر رنگ زمینه هر یک از عناصر لیست را با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آن فعال میکند.
- برای اعمال اشکال مختلف به کلاس nav، میتوان از سایر کلاسهای مرتبط استفاده کرد. اگر از nav-tabs استفاده شود، این لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی خواهد شد. اگر کلاس active به یکی از آیتمهای آن نسبت داده شود (بیانگر صفحه جاری)، این گزینه حالت انتخاب شده را پیدا میکند.
- در هر حالت، برای تبدیل چیدمان افقی به عمودی، از کلاس nav-stacked استفاده نمائید.
- کلاس nav-pills، برای نمایش عنصر فعال، از یک مستطیل با گوشههای گرد استفاده میکند.
- اگر میخواهید این گوشهها گرد نباشند، از nav-list استفاده کنید.
- در هر کدام از حالتها میتوان از یک گزینه اختیاری با کلاس nav-header برای نمایش متنی خاکستری بالای منوی راهبری استفاده کرد.
- همانطور که در آخرین لیست اضافه شده در مثال فوق ملاحظه میکنید، امکان تعریف منوهای پایین افتادنی در اینجا نیز میسر است. در این حالت کلاس li تعریف شده باید dropdown تعریف شود. مابقی نکات آن مانند قبل است.
تعریف یک Tab به همراه محتوای برگههای آن در داخل یک صفحه
در حالت تعریف منوهای راهبری فوق، هر عنصر برگههای تعریف شده به یک صفحه جدید لینک شده بود. اگر نیاز باشد تا هر برگه، محتوایی داخل همان صفحه داشته باشد باید به نحو ذیل عمل کرد:
در اینجا کار با کلاس tabbable شروع میشود. سپس از یک لیست با کلاس nav nav-tabs برای تعریف سرتیترهای برگهها استفاده میکنیم.
اگر به مثال فوق دقت کنید، اینبار hrefهای تعریف شده به tab1 و tab2 اشاره میکنند. ایندو در حقیقت id محتوای متناظر هستند که در قسمت div ایی با کلاس tab-content به div هایی با id مساوی tab1 و tab2 انتساب داده شدهاند.
شیوه دوم تعریف منوی راهبری سایت به کمک Twitter Bootstrap
اگر علاقمند باشید که منوی راهبری بالای سایت دارای یک حاشیه به همراه مسایل طراحی واکنشگرا باشد، میتوان از کامپوننت navbar مجموعه Bootstrap استفاده کرد:
navbar نیز همانند بسیاری از کامپوننتهای Bootstrap، بر اساس ul و liها کار میکند. در ابتدای کار، کلاس nav را به تگ ul انتساب میدهیم. این مورد با مباحث قسمت قبلی در مورد تدارک برگهها، تفاوتی نمیکند. به این ترتیب بولتهای لیست حذف شده و همچنین تغییر رنگ پس زمینه، با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آیتمها را سبب میشود. سپس کل این ul و li ها، داخل تگ nav قرار میگیرند با کلاسی مساوی navbar. تا اینجا لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی میشود.
در ادامه برای اضافه کردن حاشیهای به اطراف این منوی راهبری و تمایز آن از سایر قسمتهای صفحه، یک div با کلاس navbar-inner را اضافه خواهیم کرد.
عموما مرسوم است که در منوی راهبری اصلی سایت، نام سایت یا متنی مشخص نیز در قسمتی از این منو ظاهر شود. برای انجام اینکار، کافی است یک لینک را با کلاس brand اضافه کنیم.
این موارد، اصول کلی تهیه یک منوی راهبری اصلی سایت را توسط Bootstrap بیان میکنند. در ادامه به چند نکته تکمیلی خواهیم پرداخت:
- اگر به تگ nav، کلاس navbar-static-top را اضافه کنیم، فاصله بین منو و اطراف صفحه را حذف میکند.
- اگر علاقمند هستیم که منوی بالای صفحه حتی با اسکرول به پایین محتوای نمایش داده شده، همواره نمایان باشد و بر روی محتوا قرار گیرد، میتوان به تگ nav، کلاس navbar-fixed-top را اضافه کرد. یا اگر نیاز است این منو در پایین صفحه به صورت ثابت نمایش داده شود از navbar-fixed-bottom میشود استفاده کرد.
در این حالت خاص ممکن است منو، قسمتی از ابتدای محتوای صفحه را مخفی کند و این محتوا زیر منو واقع شود. برای بهبود آن باید margin-top مرتبط با body را مقدار دهی کنید (حدود 40px کافی است).
- استفاده از کلاس navbar-inverse (همانند مثال فوق)، سبب معکوس شدن رنگ زمینه منوی راهبری میشود.
- همچنین در اینجا نیز میتوان یک dropdown-menu را به نحوی که ملاحظه میکنید، به منوی اصلی سایت افزود.
- امکان قرار دادن فرمهای خاصی مانند فرم جستجو نیز در منوی راهبری وجود دارد. در این حالت از کلاس navbar-search مانند مثال فوق استفاده خواهد شد. کلاس pull-right این المان را به سمت راست صفحه (در اینجا به سمت چپ با توجه به RTL بودن قالب)، هدایت میکند و کلاس input-append سبب میشود تا دکمه و تکست باکس تعریف شده در یک سطر و کنار هم قرارگیرند تا ظاهر بهتری حاصل شود. در حالت کلی کلاس navbar-form نیز برای این نوع فرمها درنظر گرفته شده است.
- اگر دقت کرده باشید، کل محتوای منو، به همراه فرم تعریف شده، در یک div با کلاس nav-collapse قرار گرفته است. هدف از اینکار ناپدید شدن خودکار قسمتهای طولانی یا نچندان مهم، در حین مرور سایت با اندازههای مرورگر کوچکتر مانند مرورگرهای موبایل است. همچنین اگر بخواهیم در این حالت که قسمتهایی ناپدید شدهاند، یک دکمه با سه سطر که بیانگر منویی مخفی است را نمایش دهیم میتوان از کلاس btn-navbar استفاده کرد؛ که نمونهای از آنرا در مثال فوق ملاحظه میکنید. این دکمه بر اساس data-target مشخص شده، سبب مخفی یا ظاهر شدن قسمتی از صفحه میگردد.
تعیین موقعیت کاربر در صفحه به کمک breadcrumbs در Bootstrap
عموما مرسوم است در یک سایت چند سطحی، موقعیت جاری کاربر، به نحوی به او اعلام شود. یکی از این روشها استفاده از breadcrumbs است که نمونهای از آنرا در مثال فوق ملاحظه میکنید.
- در اینجا نیز برای تعریف breadcrumbs از ul و li استفاده شده است به همراه کلاس breadcrumb.
- برای ایجاد فاصله و نمایش یک خط جداکننده، از کلاس divider کمک گرفته شده است.
- صفحه جاری با کلاس active مشخص گردیده؛ بدون تعریف لینک.
تعریف قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید به کمک Bootstrap
برای نمایش زیباتر قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید میتوان از یک سری ul و li مزین شده با کلاس pagination استفاده کرد. کلاس pagination-centered، آنرا در وسط صفحه قرار خواهد داد (حالتهای چپ و راست نیز وجود دارند). کلاس pagination-large، این قسمت را اندکی بزرگتر از معمول نمایش میدهد.
در اینجا کلاس disabled، سبب غیرفعال نمایش داده شدن لینک به یک صفحه و کلاس active، بیانگر نمایش صفحه جاری است.
نمایش برچسبها و اعلانات با زمینههای مختلف به کمک Bootstrap
برای نمایش برچسبهای کوتاه با زمینهای متفاوت از کلاس label استفاده میشود. افزودن کلاسهایی مانند label-success و امثال آن که در مثال ذیل ذکر شدهاند، رنگهای متفاوتی را سبب خواهند شد. برای گرد کردن بیش از حد گوشه این برچسبها از کلاس badge استفاده میشود.
همانطور که ملاحظه میکنید برای نمایش اعلانی به کاربر میتوان از کلاس alert استفاده کرد. افزودن کلاسهایی مانند alert-danger، رنگهای متفاوتی را ارائه خواهند داد و اگر علاقمندید که کاربر بتواند این اخطار را با کلیک بر روی دکمه ضربدر کنار آن حذف کند، از یک دکمه با کلاس close و data-dismiss مساوی alert استفاده کنید. این اطلاعات به صورت خودکار توسط اسکریپتهای bootstrap پردازش میشوند.
منوهای پایین افتادنی (Dropdown menus) در Twitter Bootstrap
برای کار با منوها، حداقل نیازهایی که باید به صفحه اضافه شوند، فایل css مرتبط با Twitter Bootstrap، فایل اسکریپتهای جیکوئری و فایل bootstrap.min.js است.
در ادامه، ساختار متداول یک منوی نمونه ایجاد شده را ملاحظه میکنید:
<div class="container-fluid"> <div class="row-fluid"> <div class="span12"> <div class="dropdown"> <a class="dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#">منوی پایین افتادنی <span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> <li><a href="http://www.site3.com">site3</a></li> <li class="divider"></li> <li class="dropdown-submenu"><a href="#">سایر موارد</a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site4.com">site4</a></li> <li><a href="http://www.site5.com">site5</a></li> </ul> </li> </ul> </div> </div> </div> </div>
در اینجا به یک div، کلاس dropdown نسبت داده شده است؛ از این جهت که میتوان این منو را به انواع و اقسام المانهای صفحه نیز نسبت داد. به این ترتیب، منو از محل قرارگیری این المان باز خواهد شد. در ادامه روال متداول تعریف منو را در Bootstrap، ملاحظه میکنید. کلاس dropdown-toggle سبب خواهد شد تا با کلیک ماوس بر روی لینک، منو ظاهر شود. کلاس caret نیز سبب نمایش مثلث رو به پایین، جهت مشخص سازی وجود منو در این محل خاص، تعریف شده است.
المانهای منو، توسط لیستها تعریف میشوند. این لیست باید با کلاس dropdown-menu شروع شود. سپس هر عضو این لیست، یک آیتم منو را تشکیل خوهد داد. اگر نیاز به خط جدا کنندهای در این میان باشد، باید از کلاس divider استفاده کرد.
در اینجا همچنین امکان تعریف منوهای تو در تو نیز وجود دارد. برای اینکار تنها کافی است یک لیست دیگر را در این میان اضافه کرد. کلاس dropdown-submenu به عضو لیست دربرگیرنده زیر منو، اضافه میشود. زیر منو نیز دارای کلاس dropdown-menu خواهد بود.
چند نکته تکمیلی در مورد منوها:
- همانطور که در قسمت بررسی دکمههای Bootstrap نیز عنوان شد، برای تبدیل یک المان به دکمه فقط کافی است کلاس btn را به آن انتساب دهیم. در اینجا نیز میتوان کلاس لینک منوی پایین افتادنی را به صورت btn btn-primary dropdown-toggle تعریف کرد تا ظاهر آن تبدیل به یک دکمه Bootstrap شود.
- در اولین div مثال فوق، کلاس dropdown ذکر شده است. میتوان این کلاس را به dropup تغییر داد تا نحوه باز شدن منوی تعریف شده رو به بالا باشد؛ بجای رو به پایین.
- برای ساخت split button که تشکیل شده است از دو دکمه اصلی و دکمه کوچکی در کنار آن که یک زیرمنو را نمایش میدهد، باید به نحو زیر عمل کرد:
<div class="container-fluid"> <div class="row-fluid"> <div class="span12"> <div class="btn-group"> <a class="btn btn-primary" href="#">Split button</a> <a class="btn btn-primary dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#"><span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> </ul> </div> </div> </div> </div>
تعریف برگهها در Twitter Bootstrap
برای تعریف منوهای راهبری سایت به شکل برگه، کار با استفاده از کلاس nav و تعریف یک لیست ساده شروع میشود:
<div class="container"> <div class="row"> <h2> Navigational menus </h2> <div class="span3"> <ul class="nav nav-tabs"> <li class="nav-header">nav nav-tabs</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> </ul> </div> <div class="span3"> <ul class="nav nav-tabs nav-stacked"> <li class="nav-header">nav nav-tabs nav-stacked</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> </ul> </div> <div class="span3"> <ul class="nav nav-pills"> <li class="nav-header">nav nav-pills</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> </ul> </div> <div class="span3"> <ul class="nav nav-list"> <li class="nav-header">nav nav-list</li> <li class="active"><a href="#">Home</a></li> <li><a href="#">Contact</a></li> <li><a href="#">Login</a></li> <li class="dropdown"><a class="dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#">Menu ...<span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> </ul> </li> </ul> </div> </div> </div>
- اضافه شدن کلاس nav، بولتهای لیست را حذف و ویژگی تغییر رنگ زمینه هر یک از عناصر لیست را با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آن فعال میکند.
- برای اعمال اشکال مختلف به کلاس nav، میتوان از سایر کلاسهای مرتبط استفاده کرد. اگر از nav-tabs استفاده شود، این لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی خواهد شد. اگر کلاس active به یکی از آیتمهای آن نسبت داده شود (بیانگر صفحه جاری)، این گزینه حالت انتخاب شده را پیدا میکند.
- در هر حالت، برای تبدیل چیدمان افقی به عمودی، از کلاس nav-stacked استفاده نمائید.
- کلاس nav-pills، برای نمایش عنصر فعال، از یک مستطیل با گوشههای گرد استفاده میکند.
- اگر میخواهید این گوشهها گرد نباشند، از nav-list استفاده کنید.
- در هر کدام از حالتها میتوان از یک گزینه اختیاری با کلاس nav-header برای نمایش متنی خاکستری بالای منوی راهبری استفاده کرد.
- همانطور که در آخرین لیست اضافه شده در مثال فوق ملاحظه میکنید، امکان تعریف منوهای پایین افتادنی در اینجا نیز میسر است. در این حالت کلاس li تعریف شده باید dropdown تعریف شود. مابقی نکات آن مانند قبل است.
تعریف یک Tab به همراه محتوای برگههای آن در داخل یک صفحه
در حالت تعریف منوهای راهبری فوق، هر عنصر برگههای تعریف شده به یک صفحه جدید لینک شده بود. اگر نیاز باشد تا هر برگه، محتوایی داخل همان صفحه داشته باشد باید به نحو ذیل عمل کرد:
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <div class="tabbable"> <ul class="nav nav-tabs"> <li class="active"><a data-toggle="tab" href="#tab1">Home</a></li> <li><a data-toggle="tab" href="#tab2">About</a></li> </ul> <div class="tab-content"> <div class="tab-pane active" id="tab1"> data ... data ... </div> <div class="tab-pane" id="tab2"> data2 ... data2 ... </div> </div> </div> </div> </div> </div>
در اینجا کار با کلاس tabbable شروع میشود. سپس از یک لیست با کلاس nav nav-tabs برای تعریف سرتیترهای برگهها استفاده میکنیم.
اگر به مثال فوق دقت کنید، اینبار hrefهای تعریف شده به tab1 و tab2 اشاره میکنند. ایندو در حقیقت id محتوای متناظر هستند که در قسمت div ایی با کلاس tab-content به div هایی با id مساوی tab1 و tab2 انتساب داده شدهاند.
شیوه دوم تعریف منوی راهبری سایت به کمک Twitter Bootstrap
اگر علاقمند باشید که منوی راهبری بالای سایت دارای یک حاشیه به همراه مسایل طراحی واکنشگرا باشد، میتوان از کامپوننت navbar مجموعه Bootstrap استفاده کرد:
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <nav class="navbar navbar-inverse"> <div class="navbar-inner"> <a href="/" class="brand">نام سایت در اینجا</a> <a class="btn btn-navbar" data-toggle="collapse" data-target=".nav-collapse"> <span class="icon-bar"></span> <span class="icon-bar"></span> <span class="icon-bar"></span> </a> <div class="nav-collapse collapse"> <ul class="nav"> <li><a href="/about">درباره</a></li> <li><a href="/contact">تماس</a></li> <li class="dropdown"><a class="dropdown-toggle" data-toggle="dropdown" href="#">Menu ...<span class="caret"></span></a> <ul class="dropdown-menu"> <li><a href="http://www.site1.com">site1</a></li> <li><a href="http://www.site2.com">site2</a></li> </ul> </li> </ul> <form class="navbar-search pull-right input-append" action="/search"> <input class="span2" type="search" /> <button class="btn" type="button"> جستجو</button> </form> </div> </div> </nav> </div> </div> </div>
navbar نیز همانند بسیاری از کامپوننتهای Bootstrap، بر اساس ul و liها کار میکند. در ابتدای کار، کلاس nav را به تگ ul انتساب میدهیم. این مورد با مباحث قسمت قبلی در مورد تدارک برگهها، تفاوتی نمیکند. به این ترتیب بولتهای لیست حذف شده و همچنین تغییر رنگ پس زمینه، با حرکت اشارهگر ماوس بر روی آیتمها را سبب میشود. سپس کل این ul و li ها، داخل تگ nav قرار میگیرند با کلاسی مساوی navbar. تا اینجا لیست عمودی تبدیل به یک لیست افقی میشود.
در ادامه برای اضافه کردن حاشیهای به اطراف این منوی راهبری و تمایز آن از سایر قسمتهای صفحه، یک div با کلاس navbar-inner را اضافه خواهیم کرد.
عموما مرسوم است که در منوی راهبری اصلی سایت، نام سایت یا متنی مشخص نیز در قسمتی از این منو ظاهر شود. برای انجام اینکار، کافی است یک لینک را با کلاس brand اضافه کنیم.
این موارد، اصول کلی تهیه یک منوی راهبری اصلی سایت را توسط Bootstrap بیان میکنند. در ادامه به چند نکته تکمیلی خواهیم پرداخت:
- اگر به تگ nav، کلاس navbar-static-top را اضافه کنیم، فاصله بین منو و اطراف صفحه را حذف میکند.
- اگر علاقمند هستیم که منوی بالای صفحه حتی با اسکرول به پایین محتوای نمایش داده شده، همواره نمایان باشد و بر روی محتوا قرار گیرد، میتوان به تگ nav، کلاس navbar-fixed-top را اضافه کرد. یا اگر نیاز است این منو در پایین صفحه به صورت ثابت نمایش داده شود از navbar-fixed-bottom میشود استفاده کرد.
در این حالت خاص ممکن است منو، قسمتی از ابتدای محتوای صفحه را مخفی کند و این محتوا زیر منو واقع شود. برای بهبود آن باید margin-top مرتبط با body را مقدار دهی کنید (حدود 40px کافی است).
- استفاده از کلاس navbar-inverse (همانند مثال فوق)، سبب معکوس شدن رنگ زمینه منوی راهبری میشود.
- همچنین در اینجا نیز میتوان یک dropdown-menu را به نحوی که ملاحظه میکنید، به منوی اصلی سایت افزود.
- امکان قرار دادن فرمهای خاصی مانند فرم جستجو نیز در منوی راهبری وجود دارد. در این حالت از کلاس navbar-search مانند مثال فوق استفاده خواهد شد. کلاس pull-right این المان را به سمت راست صفحه (در اینجا به سمت چپ با توجه به RTL بودن قالب)، هدایت میکند و کلاس input-append سبب میشود تا دکمه و تکست باکس تعریف شده در یک سطر و کنار هم قرارگیرند تا ظاهر بهتری حاصل شود. در حالت کلی کلاس navbar-form نیز برای این نوع فرمها درنظر گرفته شده است.
- اگر دقت کرده باشید، کل محتوای منو، به همراه فرم تعریف شده، در یک div با کلاس nav-collapse قرار گرفته است. هدف از اینکار ناپدید شدن خودکار قسمتهای طولانی یا نچندان مهم، در حین مرور سایت با اندازههای مرورگر کوچکتر مانند مرورگرهای موبایل است. همچنین اگر بخواهیم در این حالت که قسمتهایی ناپدید شدهاند، یک دکمه با سه سطر که بیانگر منویی مخفی است را نمایش دهیم میتوان از کلاس btn-navbar استفاده کرد؛ که نمونهای از آنرا در مثال فوق ملاحظه میکنید. این دکمه بر اساس data-target مشخص شده، سبب مخفی یا ظاهر شدن قسمتی از صفحه میگردد.
تعیین موقعیت کاربر در صفحه به کمک breadcrumbs در Bootstrap
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <ul class="breadcrumb"> <li><a href="/level1">سطح یک</a> <span class="divider">/</span></li> <li><a href="/level2">سطح دو</a> <span class="divider">/</span></li> <li class="active">سطح سه</li> </ul> </div> </div> </div>
- در اینجا نیز برای تعریف breadcrumbs از ul و li استفاده شده است به همراه کلاس breadcrumb.
- برای ایجاد فاصله و نمایش یک خط جداکننده، از کلاس divider کمک گرفته شده است.
- صفحه جاری با کلاس active مشخص گردیده؛ بدون تعریف لینک.
تعریف قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید به کمک Bootstrap
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <div class="pagination pagination-centered pagination-large"> <ul> <li class="disabled"><a href="#">Prev</a></li> <li class="active"><a href="/page/1">1</a></li> <li><a href="/page/2">2</a></li> <li><a href="/page/3">3</a></li> <li><a href="/page/4">4</a></li> <li><a href="#">Next</a></li> </ul> </div> </div> </div> </div>
برای نمایش زیباتر قسمت صفحه بندی یک لیست یا گرید میتوان از یک سری ul و li مزین شده با کلاس pagination استفاده کرد. کلاس pagination-centered، آنرا در وسط صفحه قرار خواهد داد (حالتهای چپ و راست نیز وجود دارند). کلاس pagination-large، این قسمت را اندکی بزرگتر از معمول نمایش میدهد.
در اینجا کلاس disabled، سبب غیرفعال نمایش داده شدن لینک به یک صفحه و کلاس active، بیانگر نمایش صفحه جاری است.
نمایش برچسبها و اعلانات با زمینههای مختلف به کمک Bootstrap
برای نمایش برچسبهای کوتاه با زمینهای متفاوت از کلاس label استفاده میشود. افزودن کلاسهایی مانند label-success و امثال آن که در مثال ذیل ذکر شدهاند، رنگهای متفاوتی را سبب خواهند شد. برای گرد کردن بیش از حد گوشه این برچسبها از کلاس badge استفاده میشود.
<div class="container"> <div class="row"> <div class="span12"> <section> <ul class="unstyled"> <li><span class="label">پیش فرض</span></li> <li><span class="label label-success">موفقیت آمیز</span></li> <li><span class="label label-warning">اخطار</span></li> <li><span class="label label-importatnt">مهم است</span></li> <li><span class="label label-info">اطلاعات</span></li> <li><span class="label label-inverse">رنگ معکوس</span></li> </ul> </section> <section> <ul class="unstyled"> <li><span class="badge">پیش فرض</span></li> <li><span class="badge badge-success">موفقیت آمیز</span></li> <li><span class="badge badge-warning">اخطار</span></li> <li><span class="badge badge-importatnt">مهم است</span></li> <li><span class="badge badge-info">اطلاعات</span></li> <li><span class="badge badge-inverse">رنگ معکوس</span></li> </ul> </section> <div> <div class="alert"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-danger"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-info"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-success"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> <div class="alert alert-error"> <button class="close" data-dismiss="alert">×</button> نمایش اعلانات </div> </div> </div> </div> </div>
همانطور که ملاحظه میکنید برای نمایش اعلانی به کاربر میتوان از کلاس alert استفاده کرد. افزودن کلاسهایی مانند alert-danger، رنگهای متفاوتی را ارائه خواهند داد و اگر علاقمندید که کاربر بتواند این اخطار را با کلیک بر روی دکمه ضربدر کنار آن حذف کند، از یک دکمه با کلاس close و data-dismiss مساوی alert استفاده کنید. این اطلاعات به صورت خودکار توسط اسکریپتهای bootstrap پردازش میشوند.
در قسمت قبل با مقدمات برپایی یک برنامهی تک صفحهای وب مبتنی بر Ember.js آشنا شدیم. مثال انتهای بحث آن نیز یک لیست ساده را نمایش میدهد. در ادامه همین برنامه را جهت نمایش لیستی از اشیاء JSON دریافتی از سرور تغییر خواهیم داد. همچنین یک صفحهی about را نیز به آن اضافه خواهیم کرد.
پیشنیازهای سمت سرور
- ابتدا یک پروژهی خالی ASP.NET را ایجاد کنید. نوع آن مهم نیست که Web Forms باشد یا MVC.
- سپس قصد داریم مدل کاربران سیستم را توسط یک ASP.NET Web API Controller در اختیار Ember.js قرار دهیم. مباحث پایهای Web API نیز در وب فرمها و MVC یکی است.
مدل سمت سرور برنامه چنین شکلی را دارد:
کنترلر Web API ایی که این اطلاعات را در ختیار کلاینتها قرار میدهد، به نحو ذیل تعریف میشود:
در اینجا UsersDataSource.UsersList صرفا یک لیست جنریک ساده از کلاس User است و کدهای کامل آنرا میتوانید از فایل پیوست انتهای بحث دریافت کنید.
همچنین فرض بر این است که مسیریابی سمت سرور ذیل را نیز به فایل global.asax.cs، جهت فعال سازی دسترسی به متدهای کنترلر UsersController تعریف کردهاید:
پیشنیازهای سمت کاربر
پیشنیازهای سمت کاربر این قسمت با قسمت «تهیهی اولین برنامهی Ember.js» دقیقا یکی است.
ابتدا فایلهای مورد نیاز Ember.js به برنامه اضافه شدهاند:
سپس یک فایل app.js با محتوای ذیل به پوشهی Scripts اضافه شدهاست:
و در آخر یک فایل index.html با محتوای ذیل کار برپایی اولیهی یک برنامهی مبتنی بر Ember.js را انجام میدهد:
تا اینجا را در قسمت قبل مطالعه کرده بودید.
در ادامه قصد داریم به هدر صفحه، دو لینک Home و About را اضافه کنیم؛ به نحوی که لینک Home به مسیریابی index و لینک About به مسیریابی about که صفحهی جدید «دربارهی برنامه» را نمایش میدهد، اشاره کنند.
تعریف صفحهی جدید About
برنامههای Ember.js، برنامههای تک صفحهای وب هستند و صفحات جدید در آنها به صورت یک template جدید تعریف میشوند که نهایتا متناظر با یک مسیریابی مشخص خواهند بود.
به همین جهت ابتدا در فایل app.js مسیریابی about را اضافه خواهیم کرد:
به این ترتیب با فراخوانی آدرس about/ در مرورگر توسط کاربر، منابع مرتبط با این آدرس و قالب مخصوص آن، توسط Ember.js پردازش خواهند شد.
بنابراین به صفحهی index.html برنامه مراجعه کرده و صفحهی about را توسط یک قالب جدید تعریف میکنیم:
تنها نکتهی مهم در اینجا مقدار data-template-name است که سبب خواهد شد تا به مسیریابی about، به صورت خودکار متصل و مرتبط شود.
در این حالت اگر برنامه را در حالت معمولی اجرا کنید، خروجی خاصی را مشاهده نخواهید کرد. بنابراین نیاز است تا لینکی را جهت اشاره به این مسیر جدید به صفحه اضافه کنیم:
اگر از قسمت قبل به خاطر داشته باشید، عنوان شد که قالب ویژهی application به صورت خودکار با وهله سازی Ember.Application.create به صفحه اضافه میشود. اگر نیاز به سفارشی سازی آن وجود داشت، خصوصا جهت تعریف عناصری که باید در تمام صفحات حضور داشته باشند (مانند منوها)، میتوان آنرا به نحو فوق سفارشی سازی کرد.
در اینجا با استفاده از امکان یا directive ویژهای به نام linkTo، لینکهایی به مسیریابیهای index و about اضافه شدهاند. به این ترتیب اگر کاربری برای مثال بر روی لینک About کلیک کند، کتابخانهی Ember.js او را به صورت خودکار به مسیریابی about و سپس نمایش قالب مرتبط با آن (قالب about ایی که پیشتر تعریف کردیم) هدایت خواهد کرد؛ مانند تصویر ذیل:
همانطور که در آدرس صفحه نیز مشخص است، هرچند صفحهی about نمایش داده شدهاست، اما هنوز نیز در همان صفحهی اصلی برنامه قرار داریم. به علاوه در این قسمت جدید، همچنان منوی بالای صفحه نمایان است؛ از این جهت که تعاریف آن به قالب application اضافه شدهاند.
دریافت و نمایش اطلاعات از سرور
اکنون که با نحوهی تعریف یک صفحهی جدید و برپایی سیم کشیهای مرتبط با آن آشنا شدیم، میخواهیم صفحهی دیگری را به نام Users به برنامه اضافه کنیم و در آن لیست کاربران ارائه شده توسط کنترلر Web API سمت سرور ابتدای بحث را نمایش دهیم.
بنابراین ابتدا مسیریابی جدید users را به صفحه اضافه میکنیم تا لیست کاربران، در آدرس users/ قابل دسترسی شود:
سپس نیاز است مدلی را توسط فراخوانی Ember.Object.extend ایجاد کرده و به کمک متد reopenClass آنرا توسعه دهیم:
در اینجا متد دلخواهی را به نام findAll اضافه کردهایم که توسط متد getJSON جیکوئری، به مسیر /api/users سمت سرور متصل شده و لیست کاربران را از سرور به صورت JSON دریافت میکند. در اینجا خروجی دریافتی از سرور به کمک متد pushObject به آرایه کاربران اضافه خواهد شد. همچنین نحوهی فراخوانی متد create مدل UsersLink را نیز در اینجا مشاهده میکنید (App.UsersLink.create).
پس از اینکه نحوهی دریافت اطلاعات از سرور مشخص شد، باید اطلاعات این مدل را در اختیار مسیریابی Users قرار داد:
به این ترتیب زمانیکه کاربر به مسیر users/ مراجعه میکند، سیستم مسیریابی میداند که اطلاعات مدل خود را باید از کجا تهیه نماید.
همچنین در کنترلری که تعریف شده، صرفا یک خاصیت سفارشی و دلخواه جدید، به نام customHeader برای نمایش در ابتدای صفحه تعریف و مقدار دهی گردیدهاست.
اکنون قالبی که قرار است اطلاعات مدل را نمایش دهد، چنین شکلی را خواهد داشت:
با تنظیم data-template-name به users سبب خواهیم شد تا این قالب اطلاعات خودش را از مسیریابی users دریافت کند. سپس یک حلقه نوشتهایم تا کلیه عناصر موجود در مدل را خوانده و در صفحه نمایش دهد. همچنین در عنوان قالب نیز از خاصیت سفارشی customHeader استفاده شدهاست:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
EmberJS02.zip
پیشنیازهای سمت سرور
- ابتدا یک پروژهی خالی ASP.NET را ایجاد کنید. نوع آن مهم نیست که Web Forms باشد یا MVC.
- سپس قصد داریم مدل کاربران سیستم را توسط یک ASP.NET Web API Controller در اختیار Ember.js قرار دهیم. مباحث پایهای Web API نیز در وب فرمها و MVC یکی است.
مدل سمت سرور برنامه چنین شکلی را دارد:
namespace EmberJS02.Models { public class User { public int Id { set; get; } public string UserName { set; get; } public string Email { set; get; } } }
using System.Collections.Generic; using System.Web.Http; using EmberJS02.Models; namespace EmberJS02.Controllers { public class UsersController : ApiController { // GET api/<controller> public IEnumerable<User> Get() { return UsersDataSource.UsersList; } } }
همچنین فرض بر این است که مسیریابی سمت سرور ذیل را نیز به فایل global.asax.cs، جهت فعال سازی دسترسی به متدهای کنترلر UsersController تعریف کردهاید:
using System; using System.Web.Http; using System.Web.Routing; namespace EmberJS02 { public class Global : System.Web.HttpApplication { protected void Application_Start(object sender, EventArgs e) { RouteTable.Routes.MapHttpRoute( name: "DefaultApi", routeTemplate: "api/{controller}/{id}", defaults: new { id = RouteParameter.Optional } ); } } }
پیشنیازهای سمت کاربر
پیشنیازهای سمت کاربر این قسمت با قسمت «تهیهی اولین برنامهی Ember.js» دقیقا یکی است.
ابتدا فایلهای مورد نیاز Ember.js به برنامه اضافه شدهاند:
PM> Install-Package EmberJS
App = Ember.Application.create(); App.IndexRoute = Ember.Route.extend({ setupController:function(controller) { controller.set('content', ['red', 'yellow', 'blue']); } });
<!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <title></title> <script src="Scripts/jquery-2.1.1.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/handlebars.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/ember.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/app.js" type="text/javascript"></script> </head> <body> <script type="text/x-handlebars" data-template-name="application"> <h1>Header</h1> {{outlet}} </script> <script type="text/x-handlebars" data-template-name="index"> Hello, <strong>Welcome to Ember.js</strong>! <ul> {{#each item in content}} <li> {{item}} </li> {{/each}} </ul> </script> </body> </html>
در ادامه قصد داریم به هدر صفحه، دو لینک Home و About را اضافه کنیم؛ به نحوی که لینک Home به مسیریابی index و لینک About به مسیریابی about که صفحهی جدید «دربارهی برنامه» را نمایش میدهد، اشاره کنند.
تعریف صفحهی جدید About
برنامههای Ember.js، برنامههای تک صفحهای وب هستند و صفحات جدید در آنها به صورت یک template جدید تعریف میشوند که نهایتا متناظر با یک مسیریابی مشخص خواهند بود.
به همین جهت ابتدا در فایل app.js مسیریابی about را اضافه خواهیم کرد:
App.Router.map(function() { this.resource('about'); });
بنابراین به صفحهی index.html برنامه مراجعه کرده و صفحهی about را توسط یک قالب جدید تعریف میکنیم:
<script type="text/x-handlebars" data-template-name="about"> <h2>Our about page</h2> </script>
در این حالت اگر برنامه را در حالت معمولی اجرا کنید، خروجی خاصی را مشاهده نخواهید کرد. بنابراین نیاز است تا لینکی را جهت اشاره به این مسیر جدید به صفحه اضافه کنیم:
<script type="text/x-handlebars" data-template-name="application"> <h1>Ember Demo App</h1> <ul class="nav"> <li>{{#linkTo 'index'}}Home{{/linkTo}}</li> <li>{{#linkTo 'about'}}About{{/linkTo}}</li> </ul> {{outlet}} </script>
در اینجا با استفاده از امکان یا directive ویژهای به نام linkTo، لینکهایی به مسیریابیهای index و about اضافه شدهاند. به این ترتیب اگر کاربری برای مثال بر روی لینک About کلیک کند، کتابخانهی Ember.js او را به صورت خودکار به مسیریابی about و سپس نمایش قالب مرتبط با آن (قالب about ایی که پیشتر تعریف کردیم) هدایت خواهد کرد؛ مانند تصویر ذیل:
همانطور که در آدرس صفحه نیز مشخص است، هرچند صفحهی about نمایش داده شدهاست، اما هنوز نیز در همان صفحهی اصلی برنامه قرار داریم. به علاوه در این قسمت جدید، همچنان منوی بالای صفحه نمایان است؛ از این جهت که تعاریف آن به قالب application اضافه شدهاند.
دریافت و نمایش اطلاعات از سرور
اکنون که با نحوهی تعریف یک صفحهی جدید و برپایی سیم کشیهای مرتبط با آن آشنا شدیم، میخواهیم صفحهی دیگری را به نام Users به برنامه اضافه کنیم و در آن لیست کاربران ارائه شده توسط کنترلر Web API سمت سرور ابتدای بحث را نمایش دهیم.
بنابراین ابتدا مسیریابی جدید users را به صفحه اضافه میکنیم تا لیست کاربران، در آدرس users/ قابل دسترسی شود:
App.Router.map(function() { this.resource('about'); this.resource('users'); });
App.UsersLink = Ember.Object.extend({}); App.UsersLink.reopenClass({ findAll: function () { var users = []; $.getJSON('/api/users').then(function(response) { response.forEach(function(item) { users.pushObject(App.UsersLink.create(item)); }); }); return users; } });
پس از اینکه نحوهی دریافت اطلاعات از سرور مشخص شد، باید اطلاعات این مدل را در اختیار مسیریابی Users قرار داد:
App.UsersRoute = Ember.Route.extend({ model: function() { return App.UsersLink.findAll(); } }); App.UsersController = Ember.ObjectController.extend({ customHeader : 'Our Users List' });
همچنین در کنترلری که تعریف شده، صرفا یک خاصیت سفارشی و دلخواه جدید، به نام customHeader برای نمایش در ابتدای صفحه تعریف و مقدار دهی گردیدهاست.
اکنون قالبی که قرار است اطلاعات مدل را نمایش دهد، چنین شکلی را خواهد داشت:
<script type="text/x-handlebars" data-template-name="users"> <h2>{{customHeader}}</h2> <ul> {{#each item in model}} <li> {{item.Id}}-{{item.UserName}} ({{item.Email}}) </li> {{/each}} </ul> </script>
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
EmberJS02.zip
Ember.js کتابخانهای است جهت ساده سازی تولید برنامههای تک صفحهای وب. برنامههایی که شبیه به برنامههای دسکتاپ در مرورگر کاربر عمل میکنند. دو برنامه نویس اصلی آن Yehuda Katz که عضو اصلی تیمهای jQuery و Ruby on Rails است و Tom Dale که ابتدا SproutCore را به وجود آورد و بعدها به Ember.js تغییر نام یافت، هستند.
منابع اصلی Ember.js
پیش از شروع به بحث نیاز است با تعدادی از سایتهای اصلی مرتبط با Ember.js آشنا شد:
سایت اصلی: http://emberjs.com
مخزن کدهای آن: https://github.com/emberjs
انجمن اختصاصی پرسش و پاسخ: http://discuss.emberjs.com
موتور قالبهای آن: http://handlebarsjs.com
لیست منابع مطالعاتی مرتبط مانند ویدیوهای آموزشی و لیست مقالات موجود: http://emberwatch.com
و بستهی نیوگت آن: https://www.nuget.org/packages/EmberJS
مفاهیم پایهای Ember.js
شیء Application
یک برنامهی Ember.js با تعریف وهلهای از شیء Application آن آغاز میشود. با اینکار به صورت خودکار رویدادگردانهایی به صفحه اضافه میشوند. کامپوننتهای پیش فرض آن ایجاد شده و همچنین قالب اصلی برنامه رندر میشود.
مسیر یابی
با مرور قسمتهای مختلف برنامه توسط کاربر، نیاز است حالات برنامه را مدیریت کرد؛ اینجا است که کار قسمت مسیریابی شروع میشود. مسیریابی، منابع مورد نیاز جهت آدرسهای مشخصی را تامین میکند.
در اینجا نحوهی تعریف آغازین مسیریابی Ember.js را مشاهده میکنید که توسط متد resource آن مسیرهای قابل ارائه توسط برنامه مشخص میشوند.
به این ترتیب مسیرهای accounts/ و gallery/ قابل پردازش خواهند شد.
این مسیرها، تو در تو نیز میتوانند باشند. برای مثال:
به این ترتیب نحوهی تعریف مسیریابی آدرس news/images/add را مشاهده میکنید. همچنین در این مثال از دو متد resource و route استفاده شدهاست. از متد resource برای حالت تعریف اسامی استفاده کنید و از متد route برای تعریف افعال و تغییر دهندهها. برای نمونه در اینجا فعل افزودن تصاویر با متد route مشخص شدهاست.
مدلها
مدلها همان اشیایی هستند که برنامه مورد استفاده قرار میدهد و میتوانند یک آرایهی ساده و یا اشیاء JSON دریافتی از وب سرور باشند.
حداقل به دو روش میتوان مدلها را تعریف کرد:
الف) با استفاده از افزونهی Ember Data
ب) با کمک شیء Ember.Object
ابتدا یک زیرکلاس از Ember.Object به کمک متد extend ایجاد خواهد شد. سپس از متد توکار reopenClass برای توسعهی API کمک خواهیم گرفت.
در ادامه متد دلخواهی را ایجاد کرده و برای مثال آرایهای از اشیاء دلخواه جاوا اسکریپتی را بازگشت خواهیم داد.
پس از تعریف مدل، نیاز است آنرا به سیستم مسیریابی معرفی کرد:
به این ترتیب زمانیکه کاربر به آدرس gallery/ مراجعه میکند، دسترسی به model وجود خواهد داشت. در اینجا model یک واژهی کلیدی است.
کنترلرها
کنترلرها جهت ارائهی اطلاعات مدلها به View و قالب برنامه تعریف میشوند. در اینجا همیشه باید بخاطر داشت که model تامین کنندهی اطلاعات است. کنترلر جهت در معرض دید قرار دادن این اطلاعات، به View برنامه کاربرد دارد و مدلها هیچ اطلاعی از وجود کنترلرها ندارند.
کنترلرها علاوه بر اطلاعات model، میتوانند حاوی یک سری خواص و اشیاء صرفا نمایشی که قرار نیست در بانک اطلاعاتی ذخیره شوند نیز باشند.
در Ember.js قالبها (templates) اطلاعات خود را از کنترلر دریافت میکنند. کنترلرها اطلاعات مدل را به همراه سایر خواص نمایشی مورد نیاز در اختیار View و قالبهای برنامه قرار میدهند.
برای تعریف یک کنترلر میتوان درون شیء مسیریابی، با تعریف متد setupController شروع کرد:
در این مثال یک خاصیت دلخواه به نام content تعریف و سپس آرایهای به آن انتساب داده شدهاست.
روش دوم تعریف کنترلرها با ایجاد یک زیر کلاس از شیء Ember.Controller انجام میشود:
قالبها یا templates
قالبها قسمتهای اصلی رابط کاربری را تشکیل خواهند داد. در اینجا از کتابخانهای به نام handlebars برای تهیه قالبهای سمت کاربر کمک گرفته میشود.
این قالبها توسط تگ اسکریپت تعریف شده و نوع آنها text/x-handlebars مشخص میشود. به این ترتیب Ember.js، این قسمت از صفحه را یافته و عبارات داخل {{}} را با مقادیر دریافتی از کنترلر جایگزین میکند.
در این مثال نحوهی تعریف عبارات شرطی و یا یک حلقه را نیز مشاهده میکنید. همچنین امکان اتصال به ویژگیهایی مانند src یک تصویر و یا ایجاد لینکها را نیز دارا است.
بهترین مرجع آشنایی با ریز جزئیات کتابخانهی handlebars، مراجعه به سایت اصلی آن است.
قواعد پیش فرض نامگذاری در Ember.js
اگر به مثالهای فوق دقت کرده باشید، خواصی مانند GalleryController و یا GalleryRoute به شیء App اضافه شدهاند. این نوع نامگذاریها در ember.js بر اساس روش convention over configuration کار میکنند. برای نمونه اگر مسیریابی خاصی را به نحو ذیل تعریف کردید:
شیء مسیریابی آن App.EmployeesRoute
کنترلر آن App.EmployeesController
مدل آن App.Employee
View آن App.EmployeesView
و قالب آن employees
بهتر است تعریف شوند. به عبارتی اگر اینگونه تعریف شوند، به صورت خودکار توسط Ember.js یافت شده و هر کدام با مسئولیتهای خاص مرتبط با آنها پردازش میشوند و همچنین ارتباطات بین آنها به صورت خودکار برقرار خواهد شد. به این ترتیب برنامه نظم بهتری خواهد یافت. با یک نگاه میتوان قسمتهای مختلف را تشخیص داد و همچنین کدنویسی پردازش و اتصال قسمتهای مختلف برنامه نیز به شدت کاهش مییابد.
تهیهی اولین برنامهی Ember.js
تا اینجا نگاهی مقدماتی داشتیم به اجزای تشکیل دهندهی هستهی Ember.js. در ادامه مثال سادهای را جهت نمایش ساختار ابتدایی یک برنامهی Ember.js، بررسی خواهیم کرد.
بستهی Ember.js را همانطور که در قسمت منابع اصلی آن در ابتدای بحث عنوان شد، میتوانید از سایت و یا مخزن کد آن دریافت کنید و یا اگر از VS.NET استفاده میکنید، تنها کافی است دستور ذیل را صادر نمائید:
پس از اضافه شدن فایلهای js آن به پوشهی Scripts برنامه، در همان پوشه، فایل جدید Scripts\app.js را نیز اضافه کنید. از آن برای افزودن تعاریف کدهای Ember.js استفاده خواهیم کرد.
در این حالت ترتیب تعریف اسکریپتهای مورد نیاز صفحه به صورت ذیل خواهند بود:
کدهای ابتدایی فایل app.js جهت وهله سازی شیء Application و سپس تعریف مسیریابی صفحهی index بر اساس روش convention over configuration به همراه تعریف یک کنترلر و افزودن متغیری به نام content به آن که با یک آرایه مقدار دهی شدهاست:
باید دقت داشت که تعریف مقدماتی Ember.Application.create به همراه یک سری تنظیمات پیش فرض نیز هست. برای مثال مسیریابی index به صورت خودکار به نحو ذیل توسط آن تعریف خواهد شد و نیازی به تعریف مجدد آن نیست:
سپس برای اتصال این کنترلر به یک template خواهیم داشت:
توسط اسکریپتی از نوع text/x-handlebars، اطلاعات آرایه content دریافت و در طی یک حلقه در صفحه نمایش داده خواهد شد.
مقدار data-template-name در اینجا مهم است. اگر آنرا به هر نام دیگری بجز index تنظیم کنید، منبع دریافت اطلاعات آن مشخص نخواهد بود. نام index در اینجا به معنای اتصال این قالب به اطلاعات ارائه شده توسط کنترلر index است.
تا همینجا اگر برنامه را اجرا کنید، به خوبی کار خواهد کرد. نکتهی دیگری که در مورد قالبهای Ember.js قابل توجه هستند، قالب پیش فرض application است. با تعریف Ember.Application.create یک چنین قالبی نیز به ابتدای هر صفحه به صورت خودکار اضافه خواهد شد:
outlet واژهای است کلیدی که سبب رندر سایر قالبهای تعریف شده در صفحه میگردد. مقدار data-template-name آن نیز به application تنظیم شدهاست (اگر این مقدار ذکر نگردد نیز به صورت خودکار از application استفاده میشود). برای مثال اگر بخواهید به تمام قالبهای رندر شده در صفحات مختلف، مقدار ثابتی را اضافه کنید (مانند هدر یا منو)، میتوان قالب application را به صورت دستی به نحو فوق اضافه کرد و آنرا سفارشی سازی نمود.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
EmberJS01.zip
منابع اصلی Ember.js
پیش از شروع به بحث نیاز است با تعدادی از سایتهای اصلی مرتبط با Ember.js آشنا شد:
سایت اصلی: http://emberjs.com
مخزن کدهای آن: https://github.com/emberjs
انجمن اختصاصی پرسش و پاسخ: http://discuss.emberjs.com
موتور قالبهای آن: http://handlebarsjs.com
لیست منابع مطالعاتی مرتبط مانند ویدیوهای آموزشی و لیست مقالات موجود: http://emberwatch.com
و بستهی نیوگت آن: https://www.nuget.org/packages/EmberJS
مفاهیم پایهای Ember.js
شیء Application
App = Ember.Application.create();
مسیر یابی
با مرور قسمتهای مختلف برنامه توسط کاربر، نیاز است حالات برنامه را مدیریت کرد؛ اینجا است که کار قسمت مسیریابی شروع میشود. مسیریابی، منابع مورد نیاز جهت آدرسهای مشخصی را تامین میکند.
App.Router.map(function() { this.resource('accounts'); // takes us to /accounts this.resource('gallery'); // takes us to /gallery });
به این ترتیب مسیرهای accounts/ و gallery/ قابل پردازش خواهند شد.
این مسیرها، تو در تو نیز میتوانند باشند. برای مثال:
App.Router.map(function() { this.resource('news', function() { this.resource('images', function () { // takes us to /news/images this.route('add');// takes us to /news/images/add }); }); });
مدلها
مدلها همان اشیایی هستند که برنامه مورد استفاده قرار میدهد و میتوانند یک آرایهی ساده و یا اشیاء JSON دریافتی از وب سرور باشند.
حداقل به دو روش میتوان مدلها را تعریف کرد:
الف) با استفاده از افزونهی Ember Data
ب) با کمک شیء Ember.Object
App.SiteLink = Ember.Object.extend({}); App.SiteLink.reopenClass({ findAll: function() { var links = []; //… $.getJSON … return links; } });
در ادامه متد دلخواهی را ایجاد کرده و برای مثال آرایهای از اشیاء دلخواه جاوا اسکریپتی را بازگشت خواهیم داد.
پس از تعریف مدل، نیاز است آنرا به سیستم مسیریابی معرفی کرد:
App.GalleryRoute = Ember.Route.extend({ model: function() { return App.SiteLink.findAll(); } });
کنترلرها
کنترلرها جهت ارائهی اطلاعات مدلها به View و قالب برنامه تعریف میشوند. در اینجا همیشه باید بخاطر داشت که model تامین کنندهی اطلاعات است. کنترلر جهت در معرض دید قرار دادن این اطلاعات، به View برنامه کاربرد دارد و مدلها هیچ اطلاعی از وجود کنترلرها ندارند.
کنترلرها علاوه بر اطلاعات model، میتوانند حاوی یک سری خواص و اشیاء صرفا نمایشی که قرار نیست در بانک اطلاعاتی ذخیره شوند نیز باشند.
در Ember.js قالبها (templates) اطلاعات خود را از کنترلر دریافت میکنند. کنترلرها اطلاعات مدل را به همراه سایر خواص نمایشی مورد نیاز در اختیار View و قالبهای برنامه قرار میدهند.
برای تعریف یک کنترلر میتوان درون شیء مسیریابی، با تعریف متد setupController شروع کرد:
App.GalleryRoute = Ember.Route.extend({ setupController: function(controller) { controller.set('content', ['red', 'yellow', 'blue']); } });
روش دوم تعریف کنترلرها با ایجاد یک زیر کلاس از شیء Ember.Controller انجام میشود:
App.GalleryController = Ember.Controller.extend({ search: '', content: ['red', 'yellow', 'blue'], query: function() { var data = this.get('search'); this.transitionToRoute('search', { query: data }); } });
قالبها یا templates
قالبها قسمتهای اصلی رابط کاربری را تشکیل خواهند داد. در اینجا از کتابخانهای به نام handlebars برای تهیه قالبهای سمت کاربر کمک گرفته میشود.
<script type="text/x-handlebars" data-template-name="sayhello"> Hello, <strong>{{firstName}} {{lastName}}</strong>! </script>
<script type="text/x-handlebars" data-template-name="sayhello"> Hello, <strong>{{firstName}} {{lastName}}</strong>! {{#if person}} Welcome back, <strong>{{person.firstName}} {{person.lastName}}</strong>! {{/if}} <ul> {{#each friend in friends}} <li> {{friend.name}} </li> {{/each}} </ul> <img {{bindAttr src="link.url" }} /> {{#linkTo ''about}}About{{/linkTo}} </script>
بهترین مرجع آشنایی با ریز جزئیات کتابخانهی handlebars، مراجعه به سایت اصلی آن است.
قواعد پیش فرض نامگذاری در Ember.js
اگر به مثالهای فوق دقت کرده باشید، خواصی مانند GalleryController و یا GalleryRoute به شیء App اضافه شدهاند. این نوع نامگذاریها در ember.js بر اساس روش convention over configuration کار میکنند. برای نمونه اگر مسیریابی خاصی را به نحو ذیل تعریف کردید:
this.resource('employees');
کنترلر آن App.EmployeesController
مدل آن App.Employee
View آن App.EmployeesView
و قالب آن employees
بهتر است تعریف شوند. به عبارتی اگر اینگونه تعریف شوند، به صورت خودکار توسط Ember.js یافت شده و هر کدام با مسئولیتهای خاص مرتبط با آنها پردازش میشوند و همچنین ارتباطات بین آنها به صورت خودکار برقرار خواهد شد. به این ترتیب برنامه نظم بهتری خواهد یافت. با یک نگاه میتوان قسمتهای مختلف را تشخیص داد و همچنین کدنویسی پردازش و اتصال قسمتهای مختلف برنامه نیز به شدت کاهش مییابد.
تهیهی اولین برنامهی Ember.js
تا اینجا نگاهی مقدماتی داشتیم به اجزای تشکیل دهندهی هستهی Ember.js. در ادامه مثال سادهای را جهت نمایش ساختار ابتدایی یک برنامهی Ember.js، بررسی خواهیم کرد.
بستهی Ember.js را همانطور که در قسمت منابع اصلی آن در ابتدای بحث عنوان شد، میتوانید از سایت و یا مخزن کد آن دریافت کنید و یا اگر از VS.NET استفاده میکنید، تنها کافی است دستور ذیل را صادر نمائید:
PM> Install-Package EmberJS
در این حالت ترتیب تعریف اسکریپتهای مورد نیاز صفحه به صورت ذیل خواهند بود:
<script src="Scripts/jquery-2.1.1.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/handlebars.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/ember.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/app.js" type="text/javascript"></script>
App = Ember.Application.create(); App.IndexRoute = Ember.Route.extend({ setupController:function(controller) { controller.set('content', ['red', 'yellow', 'blue']); } });
App.Router.map(function() { this.resource('application'); this.resource('index'); });
<!DOCTYPE html> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <title></title> <script src="Scripts/jquery-2.1.1.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/handlebars.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/ember.js" type="text/javascript"></script> <script src="Scripts/app.js" type="text/javascript"></script> </head> <body> <script type="text/x-handlebars" data-template-name="index"> Hello, <strong>Welcome to Ember.js</strong>! <ul> {{#each item in content}} <li> {{item}} </li> {{/each}} </ul> </script> </body> </html>
مقدار data-template-name در اینجا مهم است. اگر آنرا به هر نام دیگری بجز index تنظیم کنید، منبع دریافت اطلاعات آن مشخص نخواهد بود. نام index در اینجا به معنای اتصال این قالب به اطلاعات ارائه شده توسط کنترلر index است.
تا همینجا اگر برنامه را اجرا کنید، به خوبی کار خواهد کرد. نکتهی دیگری که در مورد قالبهای Ember.js قابل توجه هستند، قالب پیش فرض application است. با تعریف Ember.Application.create یک چنین قالبی نیز به ابتدای هر صفحه به صورت خودکار اضافه خواهد شد:
<body> <script type="text/x-handlebars" data-template-name="application"> <h1>Header</h1> {{outlet}} </script>
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
EmberJS01.zip
در این قسمت قصد داریم به لیست فعلی کاربران و تماسهای تعریف شده، تماسهای جدیدی را اضافه کنیم و میخواهیم اینکار را توسط دیالوگهای Popup بستهی Angular Material انجام دهیم.
معرفی سرویس MatDialog
توسط سرویس MatDialog میتوان modal dialogs بستهی Angular Material را نمایش داد که به همراه طراحی متریال و پویانمایی مخصوص آن است.
در اینجا یک صفحهی دیالوگ، توسط متد open آن باز خواهد شد. پارامتر اول آن کامپوننتی است که باید بارگذاری شود و پارامتر دوم آن یک شیء تنظیمات اختیاری است. خروجی این متد وهلهای است از MatDialogRef و توسط آن میتوان به دیالوگ باز شده دسترسی یافت:
از آن میتوان برای بستن dialog و یا دریافت پیامی پس از بسته شدن دیالوگ، استفاده کرد.
در این مثال اگر dialogRef را با متد close و پارامتر value فراخوانی کنیم، سبب بسته شدن این دیالوگ خواهیم شد. این پارامتر در قسمت Dialog result پیام دریافتی پس از بسته شدن دیالوگ نیز قابل دسترسی است.
کامپوننتهایی که توسط سرویس MatDialog نمایش داده میشوند، میتوانند توسط سرویس جنریک MatDialogRef، صفحهی دیالوگ باز شده را ببندند:
نکتهی مهم: چون سرویس MatDialog کار وهله سازی و نمایش کامپوننتها را به صورت پویا انجام میدهد، محل تعریف این نوع کامپوننتهای ویژه در قسمت entryComponents ماژول مرتبط است. به این ترتیب به A head of time compiler اعلام میکنیم که component factory این کامپوننت پویا است و باید به نحو ویژهای مدیریت شود.
نحوهی طراحی یک دیالوگ نیز به کمک تعدادی کامپوننت و دایرکتیو میسر است:
دایرکتیو mat-dialog-title سبب نمایش عنوان دیالوگ میشود. mat-dialog-content محتوای قابل اسکرول این دیالوگ را در بر میگیرد. mat-dialog-actions محلی است برای قرارگیری action buttons در پایین صفحهی دیالوگ. در اینجا اگر ویژگی mat-dialog-close به true تنظیم شود، آن دکمه قابلیت بستن دیالوگ را پیدا میکند.
ایجاد دکمهی نمایش دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
قبل از هر کاری نیاز است دکمهی افزودن یک کاربر جدید را به صفحه اضافه کنیم. برای اینکار یک منوی ویژه را در سمت راست، بالای صفحه ایجاد میکنیم. بنابراین ابتدا به مستندات toolbar و menu مراجعه میکنیم تا با نحوهی تعریف دکمهها و منوها به toolbar آشنا شویم. سپس فایل قالب toolbar\toolbar.component.html را به صورت زیر تکمیل میکنیم:
توسط یک span و سپس fxFlex تعریف شدهی آن سبب خواهیم شد تا mat-button بعدی و محتوای پس از آن به گوشهی سمت راست toolbar هدایت شوند؛ در غیراینصورت دقیقا در کنار عبارت Contact manager ظاهر خواهند شد.
سپس ابتدا یک mat-button را با آیکن more_vert (آیکن علامت بیشتر عمودی) تعریف کردهایم:
این دکمه توسط ویژگی matMenuTriggerFor به template reference variable ایی به نام menu متصل شدهاست تا با کلیک بر روی آن، این mat-menu را نمایش دهد:
ایجاد دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
پس از تعریف دکمه و منویی که سبب نمایش عبارت افزودن یک تماس جدید میشوند، به رخداد کلیک آن متدی را جهت نمایش صفحهی دیالوگ جدید اضافه میکنیم:
سپس در کدهای کامپوننت toolbar، کار مدیریت آنرا انجام خواهیم داد. اما پیش از آن بهتر است کامپوننت جدیدی را که قرار است نمایش دهد به برنامه اضافه کنیم:
این دستور علاوه بر تولید کامپوننت جدید new-contact-dialog در پوشهی components، کار تعریف مدخل آنرا در ماژول این قسمت نیز انجام میدهد. اما همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، باید آنرا به لیست entryComponents اضافه کنیم تا بتوان آنرا به صورت پویا بارگذاری کرد (در غیر اینصورت در زمان نمایش پویای آن، خطای no component factory for را دریافت میکنیم). بنابراین فایل contact-manager.module.ts را گشوده و به صورت زیر تکمیل میکنیم:
اکنون میتوانیم سرویس MatDialog را به سازندهی کامپوننت toolbar تزریق کرده و از آن برای نمایش این کامپوننت جدید استفاده کنیم:
در اینجا سرویس MatDialog به سازندهی کامپوننت تزریق شده و سپس از آن در متد openAddContactDialog که متصل به منوی نمایش «new contact» است، جهت نمایش پویای کامپوننت NewContactDialogComponent، استفاده میشود. اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم و گزینهی «new contact» را از منو انتخاب کنیم، چنین تصویری حاصل خواهد شد:
تکمیل قالب کامپوننت تماس جدید
در ادامه میخواهیم فرم افزودن یک تماس جدید را به همراه فیلدهای ورودی آن، به قالب new-contact-dialog.component.html اضافه کنیم:
تا اینجا ساختار مقدماتی صفحه دیالوگ را مطابق توضیحاتی که در ابتدای بحث عنوان شد، تکمیل کردیم. یک عنوان توسط mat-dialog-title به آن اضافه شدهاست. سپس mat-dialog-content اضافه شده که در ادامه آنرا تکمیل میکنیم. در آخر هم دکمههای action به این دیالوگ استاندارد اضافه شدهاند. برای تکمیل متدهای save و dismiss این دکمهها، کدهای ذیل را به کامپوننت new-contact-dialog.component.ts اضافه میکنیم:
در اینجا توسط سرویس MatDialogRef از نوع NewContactDialogComponent، میتوانیم به ارجاعی از سرویس MatDialog باز کنندهی آن دسترسی پیدا کنیم و برای نمونه در متد dismiss سبب بسته شدن این دیالوگ شویم.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنیم، به چنین شکلی خواهیم رسید:
تکمیل فیلدهای ورود اطلاعات فرم ثبت یک تماس جدید
تا اینجا ساختار فرم دیالوگ ثبت اطلاعات جدید را تکمیل کردیم. این فرم، به شیء user متصل خواهد شد. همچنین لیستی از avatars را هم جهت انتخاب، نمایش میدهد. به همین جهت این دو خاصیت عمومی را به کدهای کامپوننت آن اضافه میکنیم:
در ادامه فیلدهای آنرا به صورت زیر در قسمت mat-dialog-content اضافه خواهیم کرد:
الف) فیلد نمایش و انتخاب avatar کاربر
در اینجا از کامپوننت mat-select برای انتخاب avatar کاربر استفاده شدهاست که نتیجهی نهایی انتخاب آن به خاصیت user.avatar متصل شدهاست.
گزینههای این لیست (mat-option) بر اساس آرایهی avatars که در کامپوننت تعریف کردیم، تامین میشوند که در اینجا از mat-icon برای نمایش آیکن مرتبط نیز استفاده شدهاست. در این مورد در قسمت قبل چهارم، بخش «بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material» بیشتر توضیح داده شدهاست.
کار mat-select-trigger، سفارشی سازی برچسب نمایشی این کنترل است.
ب) فیلد دریافت نام کاربر به همراه اعتبارسنجی آن
در اینجا فیلد نام کاربر، به user.name متصل و همچنین توسط ویژگی required، پر کردن آن الزامی اعلام شدهاست. به همین جهت در تصویر فوق یک ستاره را نیز کنار آن مشاهده میکند که به صورت خودکار توسط Angular Material نمایش داده شدهاست.
از کامپوننت mat-error برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی یک فیلد استفاده میشود که نمونهای از آنرا در اینجا با بررسی خواص invalid و touched فیلد نام که بر اساس ویژگی required فعال میشوند، مشاهده میکنید. بدیهی است در اینجا به هر تعدادی که نیاز است میتوان mat-error را قرار داد.
ج) فیلد دریافت تاریخ تولد کاربر توسط یک date picker
در اینجا از کامپوننت mat-datepicker برای انتخاب تاریخ تولید یک شخص استفاده شدهاست و نتیجهی آن به خاصیت user.birthDate متصل خواهد شد.
برای افزودن آن ابتدا یک mat-datepicker را به mat-form-field اضافه میکنیم. سپس یک template reference variable را به آن نسبت خواهیم داد. از آن هم در فیلد ورودی با انتساب آن به ویژگی matDatepicker و هم در کامپوننت mat-datepicker-toggle که سبب نمایش آیکن انتخاب تقویم میشود، در ویژگی for آن استفاده خواهیم کرد.
د) فیلد چند سطری دریافت توضیحات و شرححال کاربر
در اینجا برای دریافت توضیحات چندسطری، از یک text area استفاده شدهاست که به خاصیت user.bio متصل است.
بنابراین همانطور که ملاحظه میکنید، روش طراحی فرمهای Angular Material ویژگیهای خاص خودش را دارد:
- دایرکتیو matInput را میتوان به المانهای استاندارد input و textarea اضافه کرد تا داخل mat-form-field نمایش داده شوند. این mat-form-field است که کار اعمال CSS ویژهی طراحی متریال را انجام میدهد و امکان نمایش پیامهای خطای اعتبارسنجی و پویانمایی ورود اطلاعات را سبب میشود.
- قسمت mat-dialog-content را توسط fxLayout به حالت ستونی تنظیم کردیم:
این مورد است که سبب خواهد شد المانهای فرم از بالا به پایین نمایش داده شوند. در غیراینصورت mat-form-fieldها دقیقا در کنار هم قرار میگیرند.
برای مثال اگر خواستید المانهای فرم با فاصلهی بیشتری از هم قرار بگیرند، میتوان از fxLayoutGap استفاده کرد که در مورد آن در قسمت دوم «معرفی Angular Flex layout» بیشتر توضیح داده شد.
تکمیل سرویس کاربران جهت ذخیرهی اطلاعات تماس کاربر جدید
در ادامه میخواهیم با کلیک کاربر بر روی دکمهی Save، ابتدا این اطلاعات به سمت سرور ارسال و سپس در سمت سرور ذخیره شوند. پس از آن، Id این کاربر جدید به سمت کلاینت بازگشت داده شود، دیالوگ جاری بسته و در آخر این شیء جدید به لیست تماسهای نمایش دادهی شدهی در sidenav اضافه گردد.
الف) تکمیل سرویس Web API سمت سرور
در ابتدا متد Post را به Web API برنامه جهت ذخیره سازی اطلاعات User ارسالی از سمت کلاینت اضافه میکنیم. کدهای کامل آنرا از فایل پیوستی انتهای بحث میتوانید دریافت کنید:
ب) تکمیل سرویس کاربران سمت کلاینت
سپس به فایل user.service.ts مراجعه کرده و دو تغییر زیر را به آن اضافه میکنیم:
کار متد addUser، ارسال اطلاعات فرم ثبت یک تماس جدید به سمت سرور و Web API برنامه است. پس از ثبت موفقیت آمیز کاربر در سمت سرور، متد return Created آن:
سبب خواهد شد تا بتوانیم در سمت کلاینت، به Id اطلاعات رکورد جدید دسترسی داشته باشیم. مزیت آن امکان افزودن این رکورد به لیست کاربران sidenav و همچنین فعالسازی مسیریابی آن است که بر اساس این Id واقعی کار میکند.
بنابراین نیاز است از طریق این سرویس به کامپوننت sidenav، در مورد تغییرات لیست کاربران اطلاعات رسانی کنیم که روش کار آنرا پیشتر در مطلب «صدور رخدادها از سرویسها به کامپوننتها در برنامههای Angular» نیز مرور کردهایم. برای این منظور یک BehaviorSubject از نوع User را تعریف کردهایم که اشتراک به آن از طریق خاصیت عمومی usersSourceChanges میسر است. هر زمانیکه متد next آن فراخوانی شود، تمام مشترکین به آن، از افزوده شدن کاربر جدید، به همراه اطلاعات کامل آن مطلع خواهند شد.
ج) تکمیل متد save کامپوننت new-contact-dialog
پس از تکمیل سرویس کاربران جهت افزودن متد addUser به آن، اکنون میتوانیم از آن در کامپوننت دیالوگ افزودن اطلاعات تماس جدید استفاده کنیم:
در اینجا در متد save، ابتدا متد addUser سرویس افزودن اطلاعات جدید فراخوانی میشود. سپس در صورت موفقیت آمیز بودن عملیات، توسط سرویس dialogRef، این صفحهی دیالوگ نیز به صورت خودکار بسته خواهد شد. همچنین به متد close آن data دریافتی از سرور ارسال شدهاست. این data در toolbar.component در قسمت dialogRef.afterClosed قابل دسترسی خواهد بود.
د) تکمیل کامپوننت sidenav جهت واکنش نشان دادن به افزوده شدن اطلاعات تماس جدید
اکنون که سرویس کاربران به صفحه دیالوگ افزودن اطلاعات یک تماس جدید متصل شدهاست، نیاز است بتوانیم اطلاعات کاربر جدید را به لیست تماسهای sidenav اضافه کنیم. به همین جهت به sidenav.component مراجعه کرده و مشترک usersSourceChanges سرویس کاربران خواهیم شد:
ابتدا در ngOnInit توسط سرویس کاربران، مشترک تغییرات usersSourceChanges خواهیم شد. در اینجا اگر کاربر جدیدی به لیست اضافه شده باشد، آنرا توسط متد push به لیست کاربران جاری sidenav اضافه میکنیم تا بلافاصله در لیست نمایش داده شود.
استفاده از کامپوننت Snackbar جهت نمایش موفقیت آمیز بودن ثبت اطلاعات
متد save کامپوننت دیالوگ یک تماس جدید را به صورت زیر تکمیل کردیم:
در اینجا data ارسال شدهی به متد close در کامپوننت toolbar در قسمت dialogRef.afterClosed قابل دسترسی خواهد بود:
بنابراین در ادامه قصد داریم از آن جهت نمایش یک snackbar به همراه ارائه لینک هدایت به صفحهی جزئیات تماس جدید، استفاده کنیم:
کدهای کامل این تغییرات را در ذیل مشاهده میکنید:
توضیحات:
برای گشودن snackbar که نمونهای از آنرا در تصویر فوق ملاحظه میکنید، ابتدا نیاز است سرویس MatSnackBar را به سازندهی کلاس تزریق کرد. سپس توسط آن میتوان یک کامپوننت مستقل را همانند دیالوگها نمایش داد و یا میتوان یک متن را به همراه یک Action منتسب به آن، به کاربر نمایش داد؛ مانند متد openSnackBar که در کامپوننت فوق از آن استفاده میشود. این متد در رخداد پس از بسته شدن dialog، نمایش داده شدهاست.
پارامتر اول آن پیامی است که توسط snackbar نمایش داده میشود و پارامتر دوم آن، برچسب دکمه مانندی است کنار این پیام، که سبب انجام عملی خواهد شد و در اینجا به آن Action گفته میشود. برای مدیریت آن باید متد onAction را فراخوانی کرد و مشترک آن شد. در این حالت اگر کاربر بر روی این دکمهی action کلیک کند، سبب هدایت خودکار او به صفحهی نمایش جزئیات اطلاعات تماس کاربر خواهیم شد. به همین جهت سرویس Router نیز به سازندهی کلاس تزریق شدهاست تا بتوان از متد navigate آن استفاده کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-05.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
معرفی سرویس MatDialog
توسط سرویس MatDialog میتوان modal dialogs بستهی Angular Material را نمایش داد که به همراه طراحی متریال و پویانمایی مخصوص آن است.
let dialogRef = dialog.open(UserProfileComponent, { height: '400px’, width: '600px’ });
dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log(`Dialog result: ${result}`); }); dialogRef.close('value');
در این مثال اگر dialogRef را با متد close و پارامتر value فراخوانی کنیم، سبب بسته شدن این دیالوگ خواهیم شد. این پارامتر در قسمت Dialog result پیام دریافتی پس از بسته شدن دیالوگ نیز قابل دسترسی است.
کامپوننتهایی که توسط سرویس MatDialog نمایش داده میشوند، میتوانند توسط سرویس جنریک MatDialogRef، صفحهی دیالوگ باز شده را ببندند:
@Component({/* ... */}) export class YourDialog { constructor(public dialogRef: MatDialogRef<YourDialog>) { } closeDialog() { this.dialogRef.close('Value….!’); } }
نحوهی طراحی یک دیالوگ نیز به کمک تعدادی کامپوننت و دایرکتیو میسر است:
<h2 mat-dialog-title>Delete all</h2> <mat-dialog-content>Are you sure?</mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button mat-dialog-close>No</button> <!-- Can optionally provide a result for the closing dialog. --> <button mat-button [mat-dialog-close]="true">Yes</button> </mat-dialog-actions>
ایجاد دکمهی نمایش دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
قبل از هر کاری نیاز است دکمهی افزودن یک کاربر جدید را به صفحه اضافه کنیم. برای اینکار یک منوی ویژه را در سمت راست، بالای صفحه ایجاد میکنیم. بنابراین ابتدا به مستندات toolbar و menu مراجعه میکنیم تا با نحوهی تعریف دکمهها و منوها به toolbar آشنا شویم. سپس فایل قالب toolbar\toolbar.component.html را به صورت زیر تکمیل میکنیم:
<mat-toolbar color="primary"> <button mat-button fxHide fxHide.xs="false" (click)="toggleSidenav.emit()"> <mat-icon>menu</mat-icon> </button> <span>Contact Manager</span> <span fxFlex="1 1 auto"></span> <button mat-button [matMenuTriggerFor]="menu"> <mat-icon>more_vert</mat-icon> </button> <mat-menu #menu="matMenu"> <button mat-menu-item>New Contact</button> </mat-menu> </mat-toolbar>
سپس ابتدا یک mat-button را با آیکن more_vert (آیکن علامت بیشتر عمودی) تعریف کردهایم:
این دکمه توسط ویژگی matMenuTriggerFor به template reference variable ایی به نام menu متصل شدهاست تا با کلیک بر روی آن، این mat-menu را نمایش دهد:
ایجاد دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
پس از تعریف دکمه و منویی که سبب نمایش عبارت افزودن یک تماس جدید میشوند، به رخداد کلیک آن متدی را جهت نمایش صفحهی دیالوگ جدید اضافه میکنیم:
<button mat-menu-item (click)="openAddContactDialog()">New Contact</button>
ng g c contact-manager/components/new-contact-dialog --no-spec
import { NewContactDialogComponent } from "./components/new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @NgModule({ declarations: [ NewContactDialogComponent], entryComponents: [ NewContactDialogComponent ] }) export class ContactManagerModule { }
import { Component, EventEmitter, OnInit, Output } from "@angular/core"; import { MatDialog } from "@angular/material"; import { NewContactDialogComponent } from "../new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @Component({ selector: "app-toolbar", templateUrl: "./toolbar.component.html", styleUrls: ["./toolbar.component.css"] }) export class ToolbarComponent implements OnInit { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog) { } ngOnInit() { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); } }
تکمیل قالب کامپوننت تماس جدید
در ادامه میخواهیم فرم افزودن یک تماس جدید را به همراه فیلدهای ورودی آن، به قالب new-contact-dialog.component.html اضافه کنیم:
<h2 mat-dialog-title>Add new contact</h2> <mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button color="primary" (click)="save()"> <mat-icon>save</mat-icon> Save </button> <button mat-button color="primary" (click)="dismiss()"> <mat-icon>cancel</mat-icon> Cancel </button> </mat-dialog-actions>
import { Component, OnInit } from "@angular/core"; import { MatDialogRef } from "@angular/material"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent> ) { } ngOnInit() { } save() { } dismiss() { this.dialogRef.close(null); } }
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنیم، به چنین شکلی خواهیم رسید:
تکمیل فیلدهای ورود اطلاعات فرم ثبت یک تماس جدید
تا اینجا ساختار فرم دیالوگ ثبت اطلاعات جدید را تکمیل کردیم. این فرم، به شیء user متصل خواهد شد. همچنین لیستی از avatars را هم جهت انتخاب، نمایش میدهد. به همین جهت این دو خاصیت عمومی را به کدهای کامپوننت آن اضافه میکنیم:
import { User } from "../../models/user"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { avatars = ["user1", "user2", "user3", "user4", "user5", "user6", "user7", "user8"]; user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null };
الف) فیلد نمایش و انتخاب avatar کاربر
<mat-form-field> <mat-select placeholder="Avatar" [(ngModel)]="user.avatar"> <mat-select-trigger> <mat-icon svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> {{ user.avatar }} </mat-select-trigger> <mat-option *ngFor="let avatar of avatars" [value]="avatar"> <mat-icon svgIcon="{{avatar}}"></mat-icon> {{ avatar }} </mat-option> </mat-select> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-select برای انتخاب avatar کاربر استفاده شدهاست که نتیجهی نهایی انتخاب آن به خاصیت user.avatar متصل شدهاست.
گزینههای این لیست (mat-option) بر اساس آرایهی avatars که در کامپوننت تعریف کردیم، تامین میشوند که در اینجا از mat-icon برای نمایش آیکن مرتبط نیز استفاده شدهاست. در این مورد در قسمت قبل چهارم، بخش «بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material» بیشتر توضیح داده شدهاست.
کار mat-select-trigger، سفارشی سازی برچسب نمایشی این کنترل است.
ب) فیلد دریافت نام کاربر به همراه اعتبارسنجی آن
<mat-form-field> <input matInput placeholder="Name" #name="ngModel" [(ngModel)]="user.name" required> <mat-error *ngIf="name.invalid && name.touched">You must enter a name</mat-error> </mat-form-field>
در اینجا فیلد نام کاربر، به user.name متصل و همچنین توسط ویژگی required، پر کردن آن الزامی اعلام شدهاست. به همین جهت در تصویر فوق یک ستاره را نیز کنار آن مشاهده میکند که به صورت خودکار توسط Angular Material نمایش داده شدهاست.
از کامپوننت mat-error برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی یک فیلد استفاده میشود که نمونهای از آنرا در اینجا با بررسی خواص invalid و touched فیلد نام که بر اساس ویژگی required فعال میشوند، مشاهده میکنید. بدیهی است در اینجا به هر تعدادی که نیاز است میتوان mat-error را قرار داد.
ج) فیلد دریافت تاریخ تولد کاربر توسط یک date picker
<mat-form-field> <input matInput [matDatepicker]="picker" placeholder="Born" [(ngModel)]="user.birthDate"> <mat-datepicker-toggle matSuffix [for]="picker"></mat-datepicker-toggle> <mat-datepicker #picker></mat-datepicker> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-datepicker برای انتخاب تاریخ تولید یک شخص استفاده شدهاست و نتیجهی آن به خاصیت user.birthDate متصل خواهد شد.
برای افزودن آن ابتدا یک mat-datepicker را به mat-form-field اضافه میکنیم. سپس یک template reference variable را به آن نسبت خواهیم داد. از آن هم در فیلد ورودی با انتساب آن به ویژگی matDatepicker و هم در کامپوننت mat-datepicker-toggle که سبب نمایش آیکن انتخاب تقویم میشود، در ویژگی for آن استفاده خواهیم کرد.
د) فیلد چند سطری دریافت توضیحات و شرححال کاربر
<mat-form-field> <textarea matInput placeholder="Bio" [(ngModel)]="user.bio"></textarea> </mat-form-field>
در اینجا برای دریافت توضیحات چندسطری، از یک text area استفاده شدهاست که به خاصیت user.bio متصل است.
بنابراین همانطور که ملاحظه میکنید، روش طراحی فرمهای Angular Material ویژگیهای خاص خودش را دارد:
- دایرکتیو matInput را میتوان به المانهای استاندارد input و textarea اضافه کرد تا داخل mat-form-field نمایش داده شوند. این mat-form-field است که کار اعمال CSS ویژهی طراحی متریال را انجام میدهد و امکان نمایش پیامهای خطای اعتبارسنجی و پویانمایی ورود اطلاعات را سبب میشود.
- قسمت mat-dialog-content را توسط fxLayout به حالت ستونی تنظیم کردیم:
<mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content>
برای مثال اگر خواستید المانهای فرم با فاصلهی بیشتری از هم قرار بگیرند، میتوان از fxLayoutGap استفاده کرد که در مورد آن در قسمت دوم «معرفی Angular Flex layout» بیشتر توضیح داده شد.
تکمیل سرویس کاربران جهت ذخیرهی اطلاعات تماس کاربر جدید
در ادامه میخواهیم با کلیک کاربر بر روی دکمهی Save، ابتدا این اطلاعات به سمت سرور ارسال و سپس در سمت سرور ذخیره شوند. پس از آن، Id این کاربر جدید به سمت کلاینت بازگشت داده شود، دیالوگ جاری بسته و در آخر این شیء جدید به لیست تماسهای نمایش دادهی شدهی در sidenav اضافه گردد.
الف) تکمیل سرویس Web API سمت سرور
در ابتدا متد Post را به Web API برنامه جهت ذخیره سازی اطلاعات User ارسالی از سمت کلاینت اضافه میکنیم. کدهای کامل آنرا از فایل پیوستی انتهای بحث میتوانید دریافت کنید:
namespace MaterialAspNetCoreBackend.WebApp.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class UsersController : Controller { private readonly IUsersService _usersService; public UsersController(IUsersService usersService) { _usersService = usersService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(usersService)); } [HttpPost] public async Task<IActionResult> Post([FromBody] User user) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } await _usersService.AddUserAsync(user); return Created("", user); } } }
ب) تکمیل سرویس کاربران سمت کلاینت
سپس به فایل user.service.ts مراجعه کرده و دو تغییر زیر را به آن اضافه میکنیم:
@Injectable({ providedIn: "root" }) export class UserService { private usersSource = new BehaviorSubject<User>(null); usersSourceChanges$ = this.usersSource.asObservable(); constructor(private http: HttpClient) { } addUser(user: User): Observable<User> { const headers = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" }); return this.http .post<User>("/api/users", user, { headers: headers }).pipe( map(response => { const addedUser = response || {} as User; this.notifyUsersSourceHasChanged(addedUser); return addedUser; }), catchError((error: HttpErrorResponse) => throwError(error)) ); } notifyUsersSourceHasChanged(user: User) { this.usersSource.next(user); } }
return Created("", user);
بنابراین نیاز است از طریق این سرویس به کامپوننت sidenav، در مورد تغییرات لیست کاربران اطلاعات رسانی کنیم که روش کار آنرا پیشتر در مطلب «صدور رخدادها از سرویسها به کامپوننتها در برنامههای Angular» نیز مرور کردهایم. برای این منظور یک BehaviorSubject از نوع User را تعریف کردهایم که اشتراک به آن از طریق خاصیت عمومی usersSourceChanges میسر است. هر زمانیکه متد next آن فراخوانی شود، تمام مشترکین به آن، از افزوده شدن کاربر جدید، به همراه اطلاعات کامل آن مطلع خواهند شد.
ج) تکمیل متد save کامپوننت new-contact-dialog
پس از تکمیل سرویس کاربران جهت افزودن متد addUser به آن، اکنون میتوانیم از آن در کامپوننت دیالوگ افزودن اطلاعات تماس جدید استفاده کنیم:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class NewContactDialogComponent { user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null }; constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent>, private userService: UserService ) { } save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); }); } }
د) تکمیل کامپوننت sidenav جهت واکنش نشان دادن به افزوده شدن اطلاعات تماس جدید
اکنون که سرویس کاربران به صفحه دیالوگ افزودن اطلاعات یک تماس جدید متصل شدهاست، نیاز است بتوانیم اطلاعات کاربر جدید را به لیست تماسهای sidenav اضافه کنیم. به همین جهت به sidenav.component مراجعه کرده و مشترک usersSourceChanges سرویس کاربران خواهیم شد:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { users: User[] = []; subscription: Subscription | null = null; constructor( private userService: UserService) { } ngOnInit() { this.subscription = this.userService.usersSourceChanges$.subscribe(user => { if (user) { this.users.push(user); } }); } ngOnDestroy() { if (this.subscription) { this.subscription.unsubscribe(); } } }
استفاده از کامپوننت Snackbar جهت نمایش موفقیت آمیز بودن ثبت اطلاعات
متد save کامپوننت دیالوگ یک تماس جدید را به صورت زیر تکمیل کردیم:
save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); });
openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); }
کدهای کامل این تغییرات را در ذیل مشاهده میکنید:
@Component() export class ToolbarComponent { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog, private snackBar: MatSnackBar, private router: Router) { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe((result: User) => { console.log("The dialog was closed", result); if (result) { this.openSnackBar(`${result.name} contact has been added.`, "Navigate").onAction().subscribe(() => { this.router.navigate(["/contactmanager", result.id]); }); } }); } openSnackBar(message: string, action: string): MatSnackBarRef<SimpleSnackBar> { return this.snackBar.open(message, action, { duration: 5000, }); } }
برای گشودن snackbar که نمونهای از آنرا در تصویر فوق ملاحظه میکنید، ابتدا نیاز است سرویس MatSnackBar را به سازندهی کلاس تزریق کرد. سپس توسط آن میتوان یک کامپوننت مستقل را همانند دیالوگها نمایش داد و یا میتوان یک متن را به همراه یک Action منتسب به آن، به کاربر نمایش داد؛ مانند متد openSnackBar که در کامپوننت فوق از آن استفاده میشود. این متد در رخداد پس از بسته شدن dialog، نمایش داده شدهاست.
پارامتر اول آن پیامی است که توسط snackbar نمایش داده میشود و پارامتر دوم آن، برچسب دکمه مانندی است کنار این پیام، که سبب انجام عملی خواهد شد و در اینجا به آن Action گفته میشود. برای مدیریت آن باید متد onAction را فراخوانی کرد و مشترک آن شد. در این حالت اگر کاربر بر روی این دکمهی action کلیک کند، سبب هدایت خودکار او به صفحهی نمایش جزئیات اطلاعات تماس کاربر خواهیم شد. به همین جهت سرویس Router نیز به سازندهی کلاس تزریق شدهاست تا بتوان از متد navigate آن استفاده کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-05.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
نظرات مطالب
AngularJS #4
با سلام. من طبق آموزشهای شما که واقعا عالیه پیش رفتم و توی یه کار عملی به یه مشکلی خوردم.
فایل اسکریپت من اینه :
فایل html هم :
اما مشکل اینجاست که بار اول که کلیک میکنم اطلاعات از سرور میاد ولی در {{ِdata}} نمایش داده نمیشه. اما بار دوم که کلیک میکنم نمایش داده میشه !
امکانش هست راهنمایی کنید ؟
فایل اسکریپت من اینه :
var saman = angular.module('SamanApplication', []); saman.service('loginService', ['$http', function (http) { var loginData = []; this.login = function () { http.get('Saman/LogOn/IsLogedIn').success(function (data, status, headers, config) { loginData = data; }); return loginData; }; }]); saman.controller('loginController', function ($scope, loginService) { $scope.response = []; $scope.click = function () { $scope.response = loginService.login() }; });
فایل html هم :
<body ng-app="SamanApplication"> <div ng-controller="loginController"> <button ng-click="click()">Test</button> {{data}} </div> </body>
اما مشکل اینجاست که بار اول که کلیک میکنم اطلاعات از سرور میاد ولی در {{ِdata}} نمایش داده نمیشه. اما بار دوم که کلیک میکنم نمایش داده میشه !
امکانش هست راهنمایی کنید ؟
بازخوردهای دوره
صفحات مودال در بوت استرپ 3
البته خاصیت ریموت از نسخه 3.3.0 به بعد قابل استفاده نیست (+)، و قرار است به صور کلی در نسخه 4 این خاصیت حذف شود. (+)
برای نمایش اطلاعات به صورت فقط خواندنی میشود از این روش استفاده کرد:
برای نمایش اطلاعات به صورت فقط خواندنی میشود از این روش استفاده کرد:
<a id="@item.Id" class="detail" data-toggle="modal" data-target=".bs-example-modal-lg" href="#">جزئیات</a> <div class="modal fade bs-example-modal-lg" tabindex="-1" role="dialog" aria-labelledby="myLargeModalLabel" aria-hidden="true"> <div class="modal-dialog"> <div class="modal-content"> // نتیجه اطلاعات </div><!-- /.modal-content --> </div><!-- /.modal-dialog --> </div><!-- /.modal --> <script type="text/javascript"> $(function() { $('.detail').click(function () { var selectedId = $(this).attr('id'); // نتیجه اکشن متد زیر یک پارشال ویو است $.post('@Url.Action("GetRequestById")' + "/" + selectedId, function (data) { $('.modal-content').html(data); }); }); }); </script>
در قسمت قبل، یک لیست ثابت item 1/item 2/… را در sidenav نمایش دادیم. در این قسمت میخواهیم این لیست را با اطلاعات دریافت شدهی از سرور، پویا کنیم و همچنین با کلیک بر روی هر کدام، جزئیات آنها را نیز در قسمت main-content نمایش دهیم.
تهیه سرویس اطلاعات پویای برنامه
سرویس Web API ارائه شدهی توسط ASP.NET Core در این برنامه، لیست کاربران را به همراه یادداشتهای آنها به سمت کلاینت باز میگرداند و ساختار موجودیتهای آنها به صورت زیر است:
موجودیت کاربر که یک رابطهی one-to-many را با UserNotes دارد:
و موجودیت یادداشتهای کاربر که سر دیگر رابطه را تشکیل میدهد:
در نهایت اطلاعات ذخیره شدهی در بانک اطلاعاتی توسط سرویس کاربران:
در اختیار کنترلر Web API برنامه، برای ارائهی به سمت کلاینت، قرار میگیرد:
کدهای کامل لایه سرویس، تنظیمات EF Core و تنظیمات ASP.NET Core این قسمت را از پروژهی پیوستی انتهای بحث میتوانید دریافت کنید.
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، در مسیر زیر
یک چنین خروجی قابل مشاهده خواهد بود:
و آدرس https://localhost:5001/api/users/1 صرفا مشخصات اولین کاربر را بازگشت میدهد.
تنظیم محل تولید خروجی Angular CLI
ساختار پوشه بندی پروژهی جاری به صورت زیر است:
همانطور که ملاحظه میکنید، کلاینت Angular در یک پوشهاست و برنامهی سمت سرور ASP.NET Core در پوشهای دیگر. برای اینکه خروجی نهایی Angular CLI را به پوشهی wwwroot پروژهی وب کپی کنیم، فایل angular.json کلاینت Angular را به صورت زیر ویرایش میکنیم:
تنظیم این outputPath به wwwroot پروژهی وب سبب خواهد شد تا با صدور فرمان زیر:
برنامهی Angular در حالت watch (گوش فرا دادان به تغییرات فایلها) کامپایل شده و سپس به صورت خودکار در پوشهی MaterialAspNetCoreBackend.WebApp/wwwroot کپی شود. به این ترتیب پس از اجرای برنامهی ASP.NET Core توسط دستور زیر:
این برنامهی سمت سرور، در همان لحظه هم API خود را ارائه خواهد داد و هم هاست برنامهی Angular میشود.
بنابراین دو صفحهی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی ng build (را با پارامترهای یاد شده در پوشهی MaterialAngularClient) و در دومی dotnet watch run را در پوشهی MaterialAspNetCoreBackend.WebApp اجرا نمائید.
هر دو دستور در حالت watch اجرا میشوند. مزیت مهم آن این است که اگر تغییر کوچکی را در هر کدام از پروژهها ایجاد کردید، صرفا همان قسمت کامپایل میشود و در نهایت سرعت کامپایل نهایی برنامه به شدت افزایش خواهد یافت.
تعریف معادلهای کلاسهای موجودیتهای سمت سرور، در برنامهی Angular
در ادامه پیش از تکمیل سرویس دریافت اطلاعات از سرور، نیاز است معادلهای کلاسهای موجودیتهای سمت سرور خود را به صورت اینترفیسهایی تایپاسکریپتی تعریف کنیم:
این دستورات دو اینترفیس خالی کاربر و یادداشتهای او را در پوشهی جدید models ایجاد میکنند. سپس آنها را به صورت زیر و بر اساس تعاریف سمت سرور آنها، تکمیل میکنیم:
محتویات فایل contact-manager\models\user-note.ts :
محتویات فایل contact-manager\models\user.ts :
ایجاد سرویس Angular دریافت اطلاعات از سرور
ساختار ابتدایی سرویس دریافت اطلاعات از سرور را توسط دستور زیر ایجاد میکنیم:
که سبب ایجاد فایل user.service.ts در پوشهی جدید services خواهد شد:
قسمت providedIn آن مخصوص Angular 6x است و هدف از آن کم حجمتر کردن خروجی نهایی برنامهاست؛ اگر از سرویسی که تعریف شده، در برنامه جائی استفاده نشدهاست. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا آنرا به صورت دستی در قسمت providers ماژول جاری ثبت و معرفی کرد.
کدهای تکمیل شدهی UserService را در ذیل مشاهده میکنید:
در اینجا از pipe-able operators مخصوص RxJS 6x استفاده شده که در مطلب «ارتقاء به Angular 6: بررسی تغییرات RxJS» بیشتر در مورد آنها بحث شدهاست.
- متد getAllUsersIncludeNotes، لیست تمام کاربران را به همراه یادداشتهای آنها از سرور واکشی میکند.
- متد getUserIncludeNotes صرفا اطلاعات یک کاربر را به همراه یادداشتهای او از سرور دریافت میکند.
بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material
بستهی Angular Material و کامپوننت mat-icon آن به همراه یک MatIconRegistry نیز هست که قصد داریم از آن برای نمایش avatars کاربران استفاده کنیم.
در قسمت اول، نحوهی «افزودن آیکنهای متریال به برنامه» را بررسی کردیم که در آنجا آیکنهای مرتبط، از فایلهای قلم، دریافت و نمایش داده میشوند. این کامپوننت، علاوه بر قلم آیکنها، از فایلهای svg حاوی آیکنها نیز پشتیبانی میکند که یک نمونه از این فایلها در مسیر wwwroot\assets\avatars.svg فایل پیوستی انتهای مطلب کپی شدهاست (چون برنامهی وب ASP.NET Core، هاست برنامه است، این فایل را در آنجا کپی کردیم).
ساختار این فایل svg نیز به صورت زیر است:
هر svg تعریف شدهی در آن دارای یک id است. از این id به عنوان نام avatar کاربرها استفاده خواهیم کرد. نحوهی فعالسازی آن نیز به صورت زیر است:
ابتدا به فایل contact-manager-app.component.ts مراجعه و سپس این کامپوننت آغازین ماژول مدیریت تماسها را با صورت زیر تکمیل میکنیم:
MatIconRegistry جزئی از بستهی angular/material است که در ابتدای کار import شدهاست. متد addSvgIconSet آن، مسیر یک فایل svg حاوی آیکنهای مختلف را دریافت میکند. این مسیر نیز باید توسط سرویس DomSanitizer در اختیار آن قرار گیرد که در کدهای فوق روش انجام آنرا ملاحظه میکنید. در مورد سرویس DomSanitizer در مطلب «نمایش HTML در برنامههای Angular» بیشتر بحث شدهاست.
در اینجا در صورتیکه فایل svg شما دارای یک تک آیکن است، روش ثبت آن به صورت زیر است:
که در نهایت کامپوننت mat-icon، این آیکن را به صورت زیر میتواند نمایش دهد:
یک نکته: پوشهی node_modules\material-design-icons به همراه تعداد قابل ملاحظهای فایل svg نیز هست.
نمایش لیست کاربران در sidenav
در ادامه به فایل sidenav\sidenav.component.ts مراجعه کرده و سرویس فوق را به آن جهت دریافت لیست کاربران، تزریق میکنیم:
به این ترتیب با اجرای برنامه و بارگذاری sidenav، در رخداد OnInit آن، کار دریافت اطلاعات کاربران و انتساب آن به خاصیت عمومی users صورت میگیرد.
اکنون میخواهیم از این اطلاعات جهت نمایش پویای آنها در sidenav استفاده کنیم. در قسمت قبل، جای آنها را در منوی سمت چپ صفحه به صورت زیر با اطلاعات ایستا مشخص کردیم:
اگر به مستندات mat-list مراجعه کنیم، در میانهی صفحه، navigation lists نیز ذکر شدهاست که میتواند لیستی پویا را به همراه لینک به آیتمهای آن نمایش دهد و این مورد دقیقا کامپوننتی است که در اینجا به آن نیاز داریم. بنابراین فایل sidenav\sidenav.component.html را گشوده و mat-list فوق را با mat-nav-list تعویض میکنیم:
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، یک چنین شکلی قابل مشاهده است:
که در اینجا علاوه بر لیست کاربران که از سرویس Users دریافت شده، آیکن avatar آنها که از فایل assets/avatars.svg بارگذاری شده نیز قابل مشاهده است.
اتصال کاربران به صفحهی نمایش جزئیات آنها
در mat-nav-list فوق، فعلا هر کاربر به آدرس # لینک شدهاست. در ادامه میخواهیم با کمک سیستم مسیریابی، با کلیک بر روی نام هر کاربر، در سمت راست صفحه جزئیات او نیز نمایش داده شود:
در اینجا با استفاده از routerLink، هر کاربر را بر اساس Id او، به صفحهی جزئیات آن شخص، متصل کردهایم. البته این مسیریابی برای اینکه کار کند باید به صورت زیر به فایل contact-manager-routing.module.ts اضافه شود:
البته اگر تا اینجا برنامه را اجرا کنید، با نزدیک کردن اشارهگر ماوس به نام هر کاربر، آدرسی مانند https://localhost:5001/contactmanager/1 در status bar مرورگر ظاهر خواهد شد، اما با کلیک بر روی آن، اتفاقی رخ نمیدهد.
این مشکل دو علت دارد:
الف) چون ContactManagerModule را به صورت lazy load تعریف کردهایم، دیگر نباید در لیست imports فایل AppModule ظاهر شود. بنابراین فایل app.module.ts را گشوده و سپس تعریف ContactManagerModule را هم از قسمت imports بالای صفحه و هم از قسمت imports ماژول حذف کنید؛ چون نیازی به آن نیست.
ب) برای مدیریت خواندن id کاربر، فایل main-content\main-content.component.ts را گشوده و به صورت زیر تکمیل میکنیم:
در اینجا به کمک سرویس ActivatedRoute و گوش فرادادن به تغییرات params آن در ngOnInit، مقدار id مسیر دریافت میشود. سپس بر اساس این id، با کمک سرویس کاربران، اطلاعات این تک کاربر از سرور دریافت و به خاصیت عمومی user نسبت داده خواهد شد.
اکنون میتوان از اطلاعات این user دریافتی، در قالب این کامپوننت و یا همان فایل main-content.component.html استفاده کرد:
در اینجا از کامپوننت mat-spinner برای نمایش حالت منتظر بمانید استفاده کردهایم. اگر user نال باشد، این spinner نمایش داده میشود و برعکس.
همچنین mat-card را هم بر اساس مثال مستندات آن، ابتدا کپی و سپس سفارشی سازی کردهایم (اگر دقت کنید، هر کامپوننت آن سه برگهی overview، سپس API و در آخر Example را به همراه دارد). این روشی است که همواره میتوان با کامپوننتهای این مجموعه انجام داد. ابتدا مثالی را در مستندات آن پیدا میکنیم که مناسب کار ما باشد. سپس سورس آنرا از همانجا کپی و در برنامه قرار میدهیم و در آخر آنرا بر اساس اطلاعات خود سفارشی سازی میکنیم.
نمایش جزئیات اولین کاربر در حین بارگذاری اولیهی برنامه
تا اینجای کار اگر برنامه را از ابتدا بارگذاری کنیم، mat-spinner قسمت نمایش جزئیات تماسها ظاهر میشود و همانطور باقی میماند، با اینکه هنوز موردی انتخاب نشدهاست. برای رفع آن به کامپوننت sidnav مراجعه کرده و در لحظهی بارگذاری اطلاعات، اولین مورد را به صورت دستی نمایش میدهیم:
در اینجا ابتدا سرویس Router به سازندهی کلاس تزریق شدهاست و سپس زمانیکه کار دریافت اطلاعات تماسها پایان یافت و this.router.navigated نبود (یعنی پیشتر هدایت به آدرسی صورت نگرفته بود؛ برای مثال کاربر آدرس id داری را ریفرش نکرده بود)، اولین مورد را توسط متد this.router.navigate فعال میکنیم که سبب تغییر آدرس صفحه از https://localhost:5001/contactmanager به https://localhost:5001/contactmanager/1 و باعث نمایش جزئیات آن میشود.
البته روش دیگر مدیریت این حالت، حذف کدهای فوق و تبدیل کدهای کامپوننت main-content به صورت زیر است:
در اینجا اگر id انتخاب نشده باشد، یعنی اولین بار نمایش برنامه است و خودمان id مساوی 1 را برای آن در نظر میگیریم.
بستن خودکار sidenav در حالت نمایش موبایل
اگر اندازهی صفحهی نمایشی را کوچکتر کنیم، قسمت sidenav در حالت over نمایان خواهد شد. در این حالت اگر آیتمهای آنرا انتخاب کنیم، هرچند آنها نمایش داده میشوند، اما زیر این sidenav مخفی باقی خواهند ماند:
بنابراین در جهت بهبود کاربری این قسمت بهتر است با کلیک کاربر بر روی sidenav و گزینههای آن، این قسمت بسته شده و ناحیهی زیر آن نمایش داده شود.
در کدهای قالب sidenav، یک template reference variable برای آن به نام sidenav درنظر گرفته شدهاست:
برای دسترسی به آن در کدهای کامپوننت خواهیم داشت:
اکنون که به این ViewChild دسترسی داریم، میتوانیم در حالت نمایشی موبایل، متد close آنرا فراخوانی کنیم:
در اینجا با مشترک this.router.events شدن، متوجهی کلیک کاربر و نمایش صفحهی جزئیات آن میشویم. در قسمت سوم این مجموعه نیز خاصیت isScreenSmall را بر اساس ObservableMedia مقدار دهی کردیم. بنابراین اگر کاربر بر روی گزینهای کلیک کرده بود و همچنین اندازهی صفحه در حالت موبایل قرار داشت، sidenav را خواهیم بست تا بتوان محتوای زیر آنرا مشاهده کرد:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-03.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
تهیه سرویس اطلاعات پویای برنامه
سرویس Web API ارائه شدهی توسط ASP.NET Core در این برنامه، لیست کاربران را به همراه یادداشتهای آنها به سمت کلاینت باز میگرداند و ساختار موجودیتهای آنها به صورت زیر است:
موجودیت کاربر که یک رابطهی one-to-many را با UserNotes دارد:
using System; using System.Collections.Generic; namespace MaterialAspNetCoreBackend.DomainClasses { public class User { public User() { UserNotes = new HashSet<UserNote>(); } public int Id { set; get; } public DateTimeOffset BirthDate { set; get; } public string Name { set; get; } public string Avatar { set; get; } public string Bio { set; get; } public ICollection<UserNote> UserNotes { set; get; } } }
using System; namespace MaterialAspNetCoreBackend.DomainClasses { public class UserNote { public int Id { set; get; } public DateTimeOffset Date { set; get; } public string Title { set; get; } public User User { set; get; } public int UserId { set; get; } } }
public interface IUsersService { Task<List<User>> GetAllUsersIncludeNotesAsync(); Task<User> GetUserIncludeNotesAsync(int id); }
namespace MaterialAspNetCoreBackend.WebApp.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class UsersController : Controller { private readonly IUsersService _usersService; public UsersController(IUsersService usersService) { _usersService = usersService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(usersService)); } [HttpGet] public async Task<IActionResult> Get() { return Ok(await _usersService.GetAllUsersIncludeNotesAsync()); } [HttpGet("{id:int}")] public async Task<IActionResult> Get(int id) { return Ok(await _usersService.GetUserIncludeNotesAsync(id)); } } }
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم، در مسیر زیر
https://localhost:5001/api/users
و آدرس https://localhost:5001/api/users/1 صرفا مشخصات اولین کاربر را بازگشت میدهد.
تنظیم محل تولید خروجی Angular CLI
ساختار پوشه بندی پروژهی جاری به صورت زیر است:
همانطور که ملاحظه میکنید، کلاینت Angular در یک پوشهاست و برنامهی سمت سرور ASP.NET Core در پوشهای دیگر. برای اینکه خروجی نهایی Angular CLI را به پوشهی wwwroot پروژهی وب کپی کنیم، فایل angular.json کلاینت Angular را به صورت زیر ویرایش میکنیم:
"build": { "builder": "@angular-devkit/build-angular:browser", "options": { "outputPath": "../MaterialAspNetCoreBackend/MaterialAspNetCoreBackend.WebApp/wwwroot",
ng build --no-delete-output-path --watch
dotnet watch run
بنابراین دو صفحهی کنسول مجزا را باز کنید. در اولی ng build (را با پارامترهای یاد شده در پوشهی MaterialAngularClient) و در دومی dotnet watch run را در پوشهی MaterialAspNetCoreBackend.WebApp اجرا نمائید.
هر دو دستور در حالت watch اجرا میشوند. مزیت مهم آن این است که اگر تغییر کوچکی را در هر کدام از پروژهها ایجاد کردید، صرفا همان قسمت کامپایل میشود و در نهایت سرعت کامپایل نهایی برنامه به شدت افزایش خواهد یافت.
تعریف معادلهای کلاسهای موجودیتهای سمت سرور، در برنامهی Angular
در ادامه پیش از تکمیل سرویس دریافت اطلاعات از سرور، نیاز است معادلهای کلاسهای موجودیتهای سمت سرور خود را به صورت اینترفیسهایی تایپاسکریپتی تعریف کنیم:
ng g i contact-manager/models/user ng g i contact-manager/models/user-note
محتویات فایل contact-manager\models\user-note.ts :
export interface UserNote { id: number; title: string; date: Date; userId: number; }
import { UserNote } from "./user-note"; export interface User { id: number; birthDate: Date; name: string; avatar: string; bio: string; userNotes: UserNote[]; }
ایجاد سرویس Angular دریافت اطلاعات از سرور
ساختار ابتدایی سرویس دریافت اطلاعات از سرور را توسط دستور زیر ایجاد میکنیم:
ng g s contact-manager/services/user --no-spec
import { Injectable } from "@angular/core"; @Injectable({ providedIn: "root" }) export class UserService { constructor() { } }
کدهای تکمیل شدهی UserService را در ذیل مشاهده میکنید:
import { HttpClient, HttpErrorResponse } from "@angular/common/http"; import { Injectable } from "@angular/core"; import { Observable, throwError } from "rxjs"; import { catchError, map } from "rxjs/operators"; import { User } from "../models/user"; @Injectable({ providedIn: "root" }) export class UserService { constructor(private http: HttpClient) { } getAllUsersIncludeNotes(): Observable<User[]> { return this.http .get<User[]>("/api/users").pipe( map(response => response || []), catchError((error: HttpErrorResponse) => throwError(error)) ); } getUserIncludeNotes(id: number): Observable<User> { return this.http .get<User>(`/api/users/${id}`).pipe( map(response => response || {} as User), catchError((error: HttpErrorResponse) => throwError(error)) ); } }
- متد getAllUsersIncludeNotes، لیست تمام کاربران را به همراه یادداشتهای آنها از سرور واکشی میکند.
- متد getUserIncludeNotes صرفا اطلاعات یک کاربر را به همراه یادداشتهای او از سرور دریافت میکند.
بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material
بستهی Angular Material و کامپوننت mat-icon آن به همراه یک MatIconRegistry نیز هست که قصد داریم از آن برای نمایش avatars کاربران استفاده کنیم.
در قسمت اول، نحوهی «افزودن آیکنهای متریال به برنامه» را بررسی کردیم که در آنجا آیکنهای مرتبط، از فایلهای قلم، دریافت و نمایش داده میشوند. این کامپوننت، علاوه بر قلم آیکنها، از فایلهای svg حاوی آیکنها نیز پشتیبانی میکند که یک نمونه از این فایلها در مسیر wwwroot\assets\avatars.svg فایل پیوستی انتهای مطلب کپی شدهاست (چون برنامهی وب ASP.NET Core، هاست برنامه است، این فایل را در آنجا کپی کردیم).
ساختار این فایل svg نیز به صورت زیر است:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <svg width="512" height="512" viewBox="0 0 512 512" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" xmlns:xlink="http://www.w3.org/1999/xlink"> <defs> <svg viewBox="0 0 128 128" height="100%" width="100%" pointer-events="none" display="block" id="user1" >
ابتدا به فایل contact-manager-app.component.ts مراجعه و سپس این کامپوننت آغازین ماژول مدیریت تماسها را با صورت زیر تکمیل میکنیم:
import { Component } from "@angular/core"; import { MatIconRegistry } from "@angular/material"; import { DomSanitizer } from "@angular/platform-browser"; @Component() export class ContactManagerAppComponent { constructor(iconRegistry: MatIconRegistry, sanitizer: DomSanitizer) { iconRegistry.addSvgIconSet(sanitizer.bypassSecurityTrustResourceUrl("assets/avatars.svg")); } }
در اینجا در صورتیکه فایل svg شما دارای یک تک آیکن است، روش ثبت آن به صورت زیر است:
iconRegistry.addSvgIcon( "unicorn", this.domSanitizer.bypassSecurityTrustResourceUrl("assets/unicorn_icon.svg") );
<mat-icon svgIcon="unicorn"></mat-icon>
یک نکته: پوشهی node_modules\material-design-icons به همراه تعداد قابل ملاحظهای فایل svg نیز هست.
نمایش لیست کاربران در sidenav
در ادامه به فایل sidenav\sidenav.component.ts مراجعه کرده و سرویس فوق را به آن جهت دریافت لیست کاربران، تزریق میکنیم:
import { User } from "../../models/user"; import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit { users: User[] = []; constructor(private userService: UserService) { } ngOnInit() { this.userService.getAllUsersIncludeNotes() .subscribe(data => this.users = data); } }
اکنون میخواهیم از این اطلاعات جهت نمایش پویای آنها در sidenav استفاده کنیم. در قسمت قبل، جای آنها را در منوی سمت چپ صفحه به صورت زیر با اطلاعات ایستا مشخص کردیم:
<mat-list> <mat-list-item>Item 1</mat-list-item> <mat-list-item>Item 2</mat-list-item> <mat-list-item>Item 3</mat-list-item> </mat-list>
<mat-nav-list> <mat-list-item *ngFor="let user of users"> <a matLine href="#"> <mat-icon svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> {{ user.name }} </a> </mat-list-item> </mat-nav-list>
که در اینجا علاوه بر لیست کاربران که از سرویس Users دریافت شده، آیکن avatar آنها که از فایل assets/avatars.svg بارگذاری شده نیز قابل مشاهده است.
اتصال کاربران به صفحهی نمایش جزئیات آنها
در mat-nav-list فوق، فعلا هر کاربر به آدرس # لینک شدهاست. در ادامه میخواهیم با کمک سیستم مسیریابی، با کلیک بر روی نام هر کاربر، در سمت راست صفحه جزئیات او نیز نمایش داده شود:
<mat-nav-list> <mat-list-item *ngFor="let user of users"> <a matLine [routerLink]="['/contactmanager', user.id]"> <mat-icon svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> {{ user.name }} </a> </mat-list-item> </mat-nav-list>
const routes: Routes = [ { path: "", component: ContactManagerAppComponent, children: [ { path: ":id", component: MainContentComponent }, { path: "", component: MainContentComponent } ] }, { path: "**", redirectTo: "" } ];
این مشکل دو علت دارد:
الف) چون ContactManagerModule را به صورت lazy load تعریف کردهایم، دیگر نباید در لیست imports فایل AppModule ظاهر شود. بنابراین فایل app.module.ts را گشوده و سپس تعریف ContactManagerModule را هم از قسمت imports بالای صفحه و هم از قسمت imports ماژول حذف کنید؛ چون نیازی به آن نیست.
ب) برای مدیریت خواندن id کاربر، فایل main-content\main-content.component.ts را گشوده و به صورت زیر تکمیل میکنیم:
import { Component, OnInit } from "@angular/core"; import { ActivatedRoute } from "@angular/router"; import { User } from "../../models/user"; import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component({ selector: "app-main-content", templateUrl: "./main-content.component.html", styleUrls: ["./main-content.component.css"] }) export class MainContentComponent implements OnInit { user: User; constructor(private route: ActivatedRoute, private userService: UserService) { } ngOnInit() { this.route.params.subscribe(params => { this.user = null; const id = params["id"]; if (!id) { return; } this.userService.getUserIncludeNotes(id) .subscribe(data => this.user = data); }); } }
اکنون میتوان از اطلاعات این user دریافتی، در قالب این کامپوننت و یا همان فایل main-content.component.html استفاده کرد:
<div *ngIf="!user"> <mat-spinner></mat-spinner> </div> <div *ngIf="user"> <mat-card> <mat-card-header> <mat-icon mat-card-avatar svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> <mat-card-title> <h2>{{ user.name }}</h2> </mat-card-title> <mat-card-subtitle> Birthday {{ user.birthDate | date:'d LLLL' }} </mat-card-subtitle> </mat-card-header> <mat-card-content> <mat-tab-group> <mat-tab label="Bio"> <p> {{user.bio}} </p> </mat-tab> <!-- <mat-tab label="Notes"></mat-tab> --> </mat-tab-group> </mat-card-content> </mat-card> </div>
همچنین mat-card را هم بر اساس مثال مستندات آن، ابتدا کپی و سپس سفارشی سازی کردهایم (اگر دقت کنید، هر کامپوننت آن سه برگهی overview، سپس API و در آخر Example را به همراه دارد). این روشی است که همواره میتوان با کامپوننتهای این مجموعه انجام داد. ابتدا مثالی را در مستندات آن پیدا میکنیم که مناسب کار ما باشد. سپس سورس آنرا از همانجا کپی و در برنامه قرار میدهیم و در آخر آنرا بر اساس اطلاعات خود سفارشی سازی میکنیم.
نمایش جزئیات اولین کاربر در حین بارگذاری اولیهی برنامه
تا اینجای کار اگر برنامه را از ابتدا بارگذاری کنیم، mat-spinner قسمت نمایش جزئیات تماسها ظاهر میشود و همانطور باقی میماند، با اینکه هنوز موردی انتخاب نشدهاست. برای رفع آن به کامپوننت sidnav مراجعه کرده و در لحظهی بارگذاری اطلاعات، اولین مورد را به صورت دستی نمایش میدهیم:
import { Router } from "@angular/router"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { users: User[] = []; constructor(private userService: UserService, private router: Router) { } ngOnInit() { this.userService.getAllUsersIncludeNotes() .subscribe(data => { this.users = data; if (data && data.length > 0 && !this.router.navigated) { this.router.navigate(["/contactmanager", data[0].id]); } }); } }
البته روش دیگر مدیریت این حالت، حذف کدهای فوق و تبدیل کدهای کامپوننت main-content به صورت زیر است:
let id = params['id']; if (!id) id = 1;
بستن خودکار sidenav در حالت نمایش موبایل
اگر اندازهی صفحهی نمایشی را کوچکتر کنیم، قسمت sidenav در حالت over نمایان خواهد شد. در این حالت اگر آیتمهای آنرا انتخاب کنیم، هرچند آنها نمایش داده میشوند، اما زیر این sidenav مخفی باقی خواهند ماند:
بنابراین در جهت بهبود کاربری این قسمت بهتر است با کلیک کاربر بر روی sidenav و گزینههای آن، این قسمت بسته شده و ناحیهی زیر آن نمایش داده شود.
در کدهای قالب sidenav، یک template reference variable برای آن به نام sidenav درنظر گرفته شدهاست:
<mat-sidenav #sidenav
import { MatSidenav } from "@angular/material"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { @ViewChild(MatSidenav) sidenav: MatSidenav;
ngOnInit() { this.router.events.subscribe(() => { if (this.isScreenSmall) { this.sidenav.close(); } }); }
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-03.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
- قصد پشتیبانی از wrapperهای آنرا ندارم. لطفا خارج از موضوع سؤال نپرسید. اگر کسی دوست داشت در این زمینه مطلب منتشر کند، خوب. ولی من چنین قصدی ندارم.
- عرض کردم اگر از wrapperها استفاده کنید، به علت عدم درک زیر ساخت اصلی Kendo UI، قادر به دیباگ کار نخواهید بود.
- اگر متن را مطالعه کنید در قسمت «پیشنیاز تامین داده مخصوص Kendo UI Grid » دقیقا شکل نهایی خروجی JSON مورد نیاز ارائه شدهاست. این خروجی در سه فیلد data، total و aggregate قرار میگیرد. شما الان فقط قسمت data آنرا بازگشت دادهاید؛ بجای اصل و کل آن. نام این سه فیلد هم مهم نیست؛ اما هر چیزی که تعیین میشوند، باید در قسمت data source در خاصیت schema آن مانند مثالی که در مطلب جاری آمده (در قسمت «تامین داده و نمایش گرید »)، دقیقا مشخص شوند، تا Kendo UI بداند که اطلاعات مختلف را باید از چه فیلدهایی از JSON خروجی دریافت کند.
- عرض کردم اگر از wrapperها استفاده کنید، به علت عدم درک زیر ساخت اصلی Kendo UI، قادر به دیباگ کار نخواهید بود.
- اگر متن را مطالعه کنید در قسمت «پیشنیاز تامین داده مخصوص Kendo UI Grid » دقیقا شکل نهایی خروجی JSON مورد نیاز ارائه شدهاست. این خروجی در سه فیلد data، total و aggregate قرار میگیرد. شما الان فقط قسمت data آنرا بازگشت دادهاید؛ بجای اصل و کل آن. نام این سه فیلد هم مهم نیست؛ اما هر چیزی که تعیین میشوند، باید در قسمت data source در خاصیت schema آن مانند مثالی که در مطلب جاری آمده (در قسمت «تامین داده و نمایش گرید »)، دقیقا مشخص شوند، تا Kendo UI بداند که اطلاعات مختلف را باید از چه فیلدهایی از JSON خروجی دریافت کند.
نظرات مطالب
تولید SiteMap استاندارد و ایجاد یک ActionResult اختصاصی برای Return کردن SiteMap تولید شده
سلام؛ عالی بود. من برای خواندن از بانک اطلاعاتی این کد رو نوشتم
زمانیکه در آدرس بار نام این اکشن رو میزنم، تمامی اطلاعات رو نشون میده؛ اما بدون هیچ فرمتی و پشت سر هم. اما ViewSource رو که میزنم توی source کاملا نقشه سایت رو نشون میده .
دو تا سوال : اول اینکه به چه نحوی میتونم آدرس فایل xml را بدست بیارم که مثلاً به گوگل معرفی کنم و دوم اینکه به جای نمایش این صفحه ناخوانا بتوانم یک صفحه خواناتر با فرمت نمایش بدم
public virtual ActionResult Sitemap() { var data = new sunn.Models.ApplicationDbContext().Posts.ToList(); SiteMap sm = new SiteMap(); foreach (var siteno in data) { sm.Add(new Location() { Url = string.Format("http://www.MySite.ir/Develop/Home/Post/{0}", siteno.Id), LastModified = siteno.InsertDate, Priority = 0.5D }); } return new XmlResult(sm); }
دو تا سوال : اول اینکه به چه نحوی میتونم آدرس فایل xml را بدست بیارم که مثلاً به گوگل معرفی کنم و دوم اینکه به جای نمایش این صفحه ناخوانا بتوانم یک صفحه خواناتر با فرمت نمایش بدم