بازخوردهای دوره
استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container
هر زمانیکه ObjectFactory حذف شد، آن‌را با پیاده سازی زیر جایگزین کنید. کار کردن با آن هم از طریق ObjectFactory.Container خواهد بود.
public static class ObjectFactory
    {
        private static readonly Lazy<Container> _containerBuilder =
            new Lazy<Container>(defaultContainer, LazyThreadSafetyMode.ExecutionAndPublication);

        public static IContainer Container
        {
            get { return _containerBuilder.Value; }
        }

        private static Container defaultContainer()
        {
            return new Container(x =>
            {
                // تنظیمات در اینجا
            });
        }
    }
مطالب
تهیه قالب برای ایمیل‌های ارسالی یک برنامه ASP.Net

فرض کنید ایمیل اطلاع رسانی برنامه ASP.Net شما قرار است ایمیل زیر را پس از تکمیل یک فرم ارسال کند.


برای ارسال این قالب که مطابق تصویر هر بار باید سه برچسب آن تغییر کند چه راهی را پیشنهاد می‌دهید؟

راه اول: (راه متداول)
این فرم را در یک html editor درست کرده و جای سه برچسب را خالی می‌گذاریم. سپس html مورد نظر را در تابع ارسال ایمیل خود به صورت یک رشته تعریف نموده و جاهای خالی را پر خواهیم کرد. مثلا:
            string Name = "علی";
string Desc = "منابع مورد نیاز";
int Number = 10;
string content =
"<div dir=\"rtl\" style=\"text-align: right; font-family:Tahoma; font-size:9pt\">" +
"با سلام<br />" +
"احتراما آقای/خانم" +
Name +
"&nbsp;درخواست چاپ" +
Desc +
"&nbsp;دارای" +
Number +
"&nbsp;صفحه را داده‌اند. لطفا جهت تائید درخواست ایشان به برنامه مراجعه بفرمائید.<br />" +
"<br />" +
"با تشکر</div>";

ایرادات:
  • الف) امکان مشاهده شکل نهایی تا زمانیکه ایمیل مورد نظر را دریافت نکرده باشیم، وجود ندارد.
  • ب) اعمال تغییرات جدید به این فرمت رشته‌ای مشکل است. همیشه استفاده از ابزارهای بصری برای بهبود کار کمک بزرگی هستند که در این حالت از آن‌ها محروم خواهیم شد.
  • ج)اگر تغییر رسیده جدید، درخواست اضافه کردن لیست پرینت‌های قبلی این شخص بود چه باید کرد؟ آیا جدول مورد نظر را باید به صورت دستی ایجاد و باز هم به صورت یک رشته به این مجموعه اضافه کرد؟ در این حالت از کنترل‌های استانداردی مانند GridView و امثال آن محروم خواهیم شد.
  • د) هر بار تغییر، نیاز به recompile برنامه دارد.
بنابراین همانطور که مشاهده می‌کنید، نگهداری این روش مشکل است.

راه دوم: استفاده از قالب‌ها

خوشبختانه در ASP.Net امکان رندر کردن کنترل‌ها به صورت یک string‌ نیز موجود است. در مثال ما نیاز است تا چندین کنترل در کنار هم قرار گیرند تا شکل نهایی را ایجاد کنند. بنابراین می‌توان تمام آنها را در یک یوزر کنترل قرار داد. سپس باید کل یوزر کنترل را به صورت یک رشته، رندر کرد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

اگر قالب فوق را بخواهیم در یک یوزر کنترل طراحی کنیم، سورس صفحه html یوزر کنترل به صورت زیر خواهد بود (فایل WebUserControl1.ascx) :
<%@ Control Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="WebUserControl1.ascx.cs"
Inherits="testWebForms87.WebUserControl1" %>
<div dir="rtl" style="text-align: right; font-family:Tahoma; font-size:9pt">
با سلام<br />
احتراما آقای/خانم
<asp:Label ID="lblName" runat="server"></asp:Label>
&nbsp;درخواست چاپ
<asp:Label ID="lblDesc" runat="server"></asp:Label>
&nbsp;دارای
<asp:Label ID="lblNumber" runat="server"></asp:Label>
&nbsp;صفحه را داده‌اند. لطفا جهت تائید درخواست ایشان به برنامه مراجعه بفرمائید.<br />
<br />
با تشکر</div>

همچنین می‌توان مقادیر برچسب‌ها را از طریق خواصی که برای یوزر کنترل تعریف خواهیم کرد، در تابع ارسال ایمیل خود مقدار دهی نمائیم. در این حالت در سورس صفحه یوزر کنترل داریم (فایل WebUserControl1.ascx.cs) :
        public string Name { get; set; }
public int Number { get; set; }
public string Desc { get; set; }

protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
lblNumber.Text = Number.ToString();
lblName.Text = Name;
lblDesc.Text = Desc;
}

تا اینجا طراحی اولیه محتوای ایمیل به پایان می‌رسد. دیگر از آن رشته کذایی خبری نیست و همچنین می‌توان از designer ویژوال استودیو برای طراحی بصری قالب مورد نظر استفاده کرد که این مزیت بزرگی است و در آینده اگر نیاز به تغییر متن ایمیل ارسالی وجود داشت، تنها کافی است فایل ascx ما ویرایش شود (بدون نیاز به کامپایل مجدد پروژه). یا در اینجا به سادگی برای مثال می‌توان یک GridView را تعریف، طراحی و bind کرد.

مرحله بعد، رندر کردن خودکار این یوزر کنترل و سپس تبدیل محتوای حاصل به یک رشته است. برای این منظور از تابع زیر می‌توان کمک گرفت (برای مثال تعریف شده در کلاس دلخواه CLoadUC) :
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.IO;
using System.Reflection;
using System.Web;
using System.Web.UI;

/// <summary>
/// تبدیل یک یوزر کنترل به معادل اچ تی ام ال آن
/// </summary>
/// <param name="path">مسیر یوزر کنترل</param>
/// <param name="properties">لیست خواص به همراه مقادیر مورد نظر</param>
/// <returns></returns>
/// <exception cref="NotImplementedException"><c>NotImplementedException</c>.</exception>
public static string RenderUserControl(string path,
List<KeyValuePair<string,object>> properties)
{
Page pageHolder = new Page();

UserControl viewControl =
(UserControl)pageHolder.LoadControl(path);

Type viewControlType = viewControl.GetType();

foreach (var pair in properties)
{
PropertyInfo property =
viewControlType.GetProperty(pair.Key);

if (property != null)
{
property.SetValue(viewControl, pair.Value, null);
}
else
{
throw new NotImplementedException(string.Format(
"UserControl: {0} does not have a public {1} property.",
path, pair.Key));
}
}

pageHolder.Controls.Add(viewControl);
StringWriter output = new StringWriter();
HttpContext.Current.Server.Execute(pageHolder, output, false);
return output.ToString();
}

ماخذ اصلی تابع فوق این آدرس است.
که البته تابع نهایی آنرا کمی اصلاح کردم تا بتوان لیستی از خواص پابلیک یک یوزر کنترل را به آن پاس کرد و محدود به یک خاصیت نبود.
اکنون استفاده از یوزر کنترلی که تاکنون طراحی کرده‌ایم به سادگی زیر است:
            List<KeyValuePair<string, object>> lst =
new List<KeyValuePair<string, object>>
{
new KeyValuePair<string, object>("Name", "علی"),
new KeyValuePair<string, object>("Number", 10),
new KeyValuePair<string, object>("Desc", "منابع مورد نیاز")
};

string content = CLoadUC.RenderUserControl("WebUserControl1.ascx", lst);

ابتدا لیستی از خواص پابلیک یوزر کنترل تهیه شده و مقدار دهی می‌شوند . سپس مسیر فایل یوزر کنترل به همراه این لیست به تابع رندر کردن نهایی پاس خواهند شد. حاصل، رشته‌ html محتوای ایمیل ما را تشکیل خواهد داد.

اشتراک‌ها
TypeScript 5.2 منتشر شد

Here’s a quick list of what’s new in TypeScript 5.2!

using Declarations and Explicit Resource Management
Decorator Metadata
Named and Anonymous Tuple Elements
Easier Method Usage for Unions of Arrays
Copying Array Methods
symbols as WeakMap and WeakSet Keys
Type-Only Import Paths with TypeScript Implementation File Extensions
Comma Completions for Object Members
Inline Variable Refactoring
Clickable Inlay Parameter Hints
Optimized Checks for Ongoing Type Compatibility
Breaking Changes and Correctness Fixes
 

TypeScript 5.2 منتشر شد
اشتراک‌ها
نگارش نهایی TypeScript 3.7 منتشر شد

We’ve got a lot of great features in TypeScript 3.7, including:

Optional Chaining
Nullish Coalescing
Assertion Functions
Better Support for never-Returning Functions
--declaration and --allowJs
(More) Recursive Type Aliases
The useDefineForClassFields Flag and The declare Property Modifier
Build-Free Editing with Project References
Uncalled Function Checks
Flatter Error Reporting
// @ts-nocheck in TypeScript Files
Semicolon Formatter Option
Website and Playground Updates
Breaking Changes
  DOM Changes
  Class Field Mitigations
  Function Truthy Checks
  Local and Imported Type Declarations Now Conflict
  API Changes 

نگارش نهایی TypeScript 3.7 منتشر شد
مطالب
مهارت‌های تزریق وابستگی‌ها در برنامه‌های NET Core. - قسمت هشتم - ساده سازی معرفی سرویس‌ها توسط Scrutor
قابلیت‌های قرار گرفته‌ی در اسمبلی Microsoft.Extensions.DependencyInjection که پایه‌ی تزریق وابستگی‌های برنامه‌های مبتنی بر NET Core. را ارائه می‌دهد، برای پیاده سازی اکثر پروژه‌ها کافی است. اما اگر از نگارش‌های پیشین ASP.NET MVC به ASP.NET Core مهاجرت کرده باشید، حتما با قابلیت‌های ویژه‌ی اسکن اسمبلی‌های موجود در IoC Containers ثالث، جهت ساده سازی معرفی سرویس‌های برنامه به سیستم تزریق وابستگی‌ها، آشنایی دارید. برای مثال StructureMap قابلیت اسکن اسمبلی‌های موجود در برنامه و معرفی اینترفیس‌ها و سرویس‌های موجود در آن‌را به Container خود دارد:
var container = new Container(x =>
            {
                x.Scan(scanner =>
                {
                    scanner.AssemblyContainingType<IOrderHandler>();
                    // connects `IAccounting` to `Accounting` and `ISales` to `Sales` automatically.
                    scanner.WithDefaultConventions();
                });
            });
و یا AutoFac نیز به همین صورت:
builder.RegisterAssemblyTypes(myAssembly)
    .Where(t => t.IsAssignableTo<IMyInterface>())
    .AsImplementedInterfaces();
البته می‌توان مجددا به تمام این قابلیت‌ها رسید؛ به شرطی‌که سیستم تزریق وابستگی‌های پایه‌ی NET Core. را با یکی از IoC Containers ثالث به طور کامل تعویض کنیم. اگر قصد چنین تعویض پایه‌ای را ندارید و هنوز قصد دارید از همان Microsoft.Extensions.DependencyInjection استفاده کنید، اما تعدادی متد الحاقی جدید تعریف شده‌ی بر فراز آن، کار اسکن کردن اسمبلی‌ها را مانند قبل انجام دهند، می‌توان از کتابخانه‌ی کمکی Scrutor استفاده کرد. این کتابخانه، جایگزین سیستم تزریق وابستگی‌های توکار برنامه‌های NET Core. نیست؛ بلکه صرفا مکمل آن است.


دریافت و نصب کتابخانه‌ی کمکی Scrutor

کتابخانه‌ی کمکی Scrutor سورس باز بوده و بسته‌ی NuGet آن توسط یکی از دستورات زیر به پروژه افزوده می‌شود:
> Install-Package Scrutor
> dotnet add package Scrutor
و یا به صورت مدخلی جدید در فایل csproj:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web">
  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Scrutor" Version="3.0.2" />
  </ItemGroup>
</Project>


ثبت و معرفی ساده‌تر سرویس‌ها بر اساس قواعد نامگذاری آن‌ها توسط Scrutor

فرض کنید تعدادی سرویس را به صورت زیر تعریف کرده‌اید:
namespace CoreIocServices
{
    public interface IFoo
    {
        void Run();
    }

    public class Foo : IFoo
    {
        public void Run()
        {
            throw new System.NotImplementedException();
        }
    }

    public interface IBar
    {
        void Add();
    }

    public class Bar : IBar
    {
        public void Add()
        {
            throw new System.NotImplementedException();
        }
    }


    public interface IBaz
    {
        void Stop();
    }

    public class Baz : IBaz
    {
        public void Stop()
        {
            throw new System.NotImplementedException();
        }
    }
}
روش متداول معرفی آن‌ها به IoC Container برنامه به صورت زیر است:
services.AddScoped<IFoo, Foo>();
services.AddScoped<IBar, Bar>();
services.AddScoped<IBaz, Baz>();
و هرچقدر تعداد سرویس‌های برنامه بیشتر شود، سطرهای فوق نیز بیشتر خواهند شد.
در اینجا در حین تعریف سرویس‌های فوق این روش نامگذاری رعایت شده‌است: هر اینترفیس، نامش یک I بیشتر از نام کلاس مشتق شده‌ی از آن دارد؛ مانند اینترفیس IFoo و کلاس Foo. کتابخانه‌ی StructureMap که در ابتدای بحث معرفی شد، کار اسکن و اتصال یک چنین سرویس‌هایی را با تعریف scanner.WithDefaultConventions انجام می‌دهد. معادل آن با Scrutor به صورت زیر است:
namespace CoreIocSample02
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.Scan(scan =>
                //scan.FromCallingAssembly()
                scan.FromAssemblyOf<IFoo>()
                    .AddClasses()
                    .AsMatchingInterface()
                    .WithScopedLifetime());
تعریف فوق به این معنا است:
- scan.FromAssemblyOf کار اسکن اسمبلی را انجام می‌دهد که نوع IFoo در آن قرار دارد. اگر از scan.FromCallingAssembly استفاده کنیم، به این معنا است که کار اسکن را دقیقا از همین اسمبلی فراخوان کدهای جاری، شروع کن. اما چون IFoo تعریف شده، در یک پروژه و اسمبلی دیگر قرار دارد، به همین جهت نیاز به ذکر صریح اسمبلی آن نیز هست.
- AddClasses یعنی تمام کلاس‌های public, non-abstract را به لیست services اضافه کن.
- AsMatchingInterface یعنی بر اساس قرارداد نامگذاری IClassName و ClassName، اتصالات سرویس‌ها را انجام بده.
بجای آن می‌توان از AsImplementedInterfaces نیز استفاده کرد. این حالت برای زمانی مناسب است که یک کلاس، چندین اینترفیس را پیاده سازی کند (مثلا کلاس TestService اینترفیس‌های ITestService و IService را پیاده سازی کرده باشد) و علاقمند باشید به ازای هر اینترفیس، یکبار سرویس آن نیز ثبت شود؛ کاری مانند تنظیمات زیر:
services.AddScoped<ITestService, TestService>();
services.AddScoped<IService, TestService>();
یا حتی می‌توان از متد ()<As<T نیز استفاده کرد. در اینجا به Scrutor گفته می‌شود که تمام کلاس‌های یافت شده را بر اساس نوع سرویس T ثبت و معرفی کن. البته اگر کلاسی نتواند نوع اینترفیس T را پیاده سازی کند، در زمان اجرا با استثناء مواجه خواهید شد.
- WithScopedLifetime نیز طول عمر این سرویس‌های اضافه شده را مشخص می‌کند. در اینجا می‌توان WithTransientLifetime و WithSingletonLifetime را نیز ذکر کرد.

بنابراین همانطور که ملاحظه می‌کنید، هنوز هم همان سیستم Microsoft.Extensions.DependencyInjection برقرار است؛ اما با وجود متد الحاقی جدید Scan، کار تعاریف سرویس‌های برنامه به شدت ساده می‌شود.


کار با وهله‌های کلاس‌های سرویس‌ها بجای اینترفیس‌های آن توسط Scrutor

می‌خواهیم مثال سوم قسمت ششم «چگونه بجای اینترفیس‌ها، یک وهله از کلاسی مشخص را از سیستم تزریق وابستگی‌ها درخواست کنیم؟» را توسط Scrutor پیاده سازی کنیم:
namespace CoreIocServices
{
    public interface IService { }
    public class Service1 : IService { }
    public class Service2 : IService { }
    public class Service : IService { }
}
در حالت متداول آن می‌توان از روش زیر نیز استفاده کرد:
services.AddTransient<Service1>();
services.AddTransient<Service2>();
services.AddTransient<Service>();
که با افزایش تعداد کلاس‌های سرویس برنامه به همین نحو نیز افزایش خواهند یافت. معادل این تنظیمات با Scrutor به صورت زیر است:
namespace CoreIocSample02
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.Scan(scan =>
              //scan.FromCallingAssembly()
              scan.FromAssemblyOf<IService>()
                  .AddClasses()
                  .AsSelf()
                  .WithTransientLifetime());
در اینجا اسمبلی حاوی IService اسکن خواهد شد و سپس تمام کلاس‌های public, non-abstract آن AsSelf (ثبت پیاده سازی خود کلاس به عنوان سرویس) با طول عمر Transient به لیست services اضافه می‌شوند و یا اگر صرفا تعدادی سرویس مشخص مد نظر بود می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
services.Scan(scan =>
               scan.AddTypes(new[] { typeof(Service1), typeof(Service2) })
                   .AsSelf()
                   .WithTransientLifetime());
متدهایی که در Scrutor، یک پیاده سازی را به عنوان سرویس معرفی می‌کنند، شامل این موارد هستند:
AsSelf: معادل ()<services.AddTransient<TestService است. در این حالت کلاس‌هایی که اینترفیسی را پیاده سازی نمی‌کنند و یا در کل مایل هستید که از طریق تزریق وابستگی‌ها در دسترس باشند، می‌توان توسط متد AsSelf به سیستم معرفی کرد.
AsSelfWithInterfaces: معادل تنظیمات زیر است:
services.AddSingleton<TestService>();
services.AddSingleton<ITestService>(x => x.GetRequiredService<TestService>());
services.AddSingleton<IService>(x => x.GetRequiredService<TestService>());
فرض کنید کلاس TestService اینترفیس‌های ITestService و IService را پیاده سازی کرده باشد. با استفاده از AsSelfWithInterfaces، یکبار پیاده سازی خود سرویس به سیستم معرفی می‌شود، سپس به ازای هر اینترفیس، از همان وهله‌ی TestService برای وهله سازی سرویس‌های ITestService و IService نیز استفاده می‌شود.


روش‌های متفاوت اسکن اسمبلی‌ها در Scrutor

Scrutor به همراه روش‌های متعددی برای تعریف اسمبلی یا اسمبلی‌هایی است که باید اسکن شوند و نمونه‌ای از آن‌را با FromAssemblyOf بررسی کردیم:
services.Scan(scan =>
              //scan.FromCallingAssembly()
              scan.FromAssemblyOf<IService>()
سایر موارد آن به شرح زیر هستند:
الف) FromAssemblyOf<>, FromAssembliesOf : اسمبلی یا اسمبلی‌هایی که نوع یا نوع‌های تعیین شده را به همراه دارند، اسکن می‌کند.
ب) FromCallingAssembly, FromExecutingAssembly, FromEntryAssembly کار اسکن اسمبلی‌های فراخوان، اسمبلی که هم اکنون در حال اجرا است و اسمبلی آغازین برنامه را انجام می‌دهند.
ج) FromAssemblyDependencies: تمام اسمبلی‌هایی را که وابسته‌ی به اسمبلی معرفی شده‌ی به آن هستند، اسکن می‌کند.
د) FromApplicationDependencies, FromDependencyContext: تمام اسمبلی‌هایی را که توسط برنامه، ارجاعی به آن‌ها وجود دارند، اسکن می‌کند.


انتخاب دقیق‌تر کلاس‌ها و سرویس‌های مدنظر توسط Scrutor

شاید عملکرد کلی متد AddClasses مدنظر شما نباشد و نیاز به انتخاب دقیق‌تری از سرویس‌های اسکن شده را داشته باشید؛ برای این مورد نیز Scrutor روش‌های زیر را ارائه می‌دهد. برای مثال خود کلاس AddClasses دارای overloadهای زیر نیز هست:
    public interface IImplementationTypeSelector : IAssemblySelector, IFluentInterface
    {
        IServiceTypeSelector AddClasses();
        IServiceTypeSelector AddClasses(bool publicOnly);
        IServiceTypeSelector AddClasses(Action<IImplementationTypeFilter> action);
        IServiceTypeSelector AddClasses(Action<IImplementationTypeFilter> action, bool publicOnly);
    }
حالت پیش‌فرض آن انتخاب تمام کلاس‌های public, non-abstract است. اگر پارامتر publicOnly را با false مقدار دهی کنید، internal/private nested classes را نیز انتخاب می‌کند. پارامتر action ای که در اینجا درنظر گرفته شده، جهت فیلتر کردن سرویس‌های انتخابی است که تعدادی از مثال‌های آن‌را در زیر بررسی می‌کنیم:
services.Scan(scan => scan
              .FromAssemblyOf<IService>()
                .AddClasses(classes => classes.AssignableTo<IService>())
// .AddClasses(classes => classes.InNamespaces("MyApp")) 
// .AddClasses(classes => classes.Where(type => type.Name.EndsWith("Repository")) 
                    .AsImplementedInterfaces()
                    .WithTransientLifetime());
در اینجا در حالت اول، کلاس‌هایی که صرفا اینترفیس IService را پیاده سازی کرده باشند، انتخاب می‌شوند. حالت دوم آن، انتخاب‌ها را به یک فضای نام محدود می‌کند و حالت سوم اگر نام کلاسی به Repository ختم شود، آن‌را به عنوان سرویس انتخاب خواهد کرد.


مدیریت جایگزینی سرویس‌ها توسط Scrutor

یکی از مزیت‌های طراحی یک برنامه با درنظر گرفتن الگوی تزریق وابستگی‌ها، امکان جایگزین کردن سرویس‌های پیش‌فرض آن با سرویس‌های دیگری است. فرض کنید کتابخانه‌ای ارائه شده و از الگوریتم هش کردن X استفاده کرده‌است؛ اما شما علاقمندید تا از الگوریتم Y بجای آن استفاده کنید. اگر این کتابخانه وهله‌ی الگوریتم هش کردن را از طریق تزریق وابستگی‌ها تامین کرده باشد، فقط کافی است در ابتدای معرفی تنظیمات تزریق وابستگی‌های آن، سرویس الگوریتم هش کردن موجود را با نمونه‌ی خاص خودتان جایگزین کنید.
اکنون فرض کنید پیش از استفاده‌ی از Scrutor، تعدادی سرویس را به روش متداولی ثبت و معرفی کرده‌اید:
services.AddTransient<ITransientService, TransientService>();
services.AddScoped<IScopedService, ScopedService>();
حال که قرار است متد Scan آن، سرویس‌های یک اسمبلی را به لیست موجود اضافه کند، به سرویس‌های زیر می‌رسد:
public class TransientService : IFooService {}
public class AnotherService : IScopedService {}
 رفتار آن با سرویس‌های معادلی که از پیش ثبت شده‌اند چگونه باید باشد؟ برای مدیریت این مساله، متد UsingRegistrationStrategy پیش بینی شده‌است:
services.Scan(scan =>
                scan.FromAssemblyOf<IFoo>()
                    .AddClasses()
                    .UsingRegistrationStrategy(RegistrationStrategy.Skip)
                    .AsMatchingInterface()
                    .WithScopedLifetime());
و پارامتر دریافتی آن یک چنین امضایی را دارد:
namespace Scrutor
{
    public abstract class RegistrationStrategy
    {
        public static readonly RegistrationStrategy Skip;
        public static readonly RegistrationStrategy Append;
        protected RegistrationStrategy();
        public static RegistrationStrategy Replace();
        public static RegistrationStrategy Replace(ReplacementBehavior behavior);
        public abstract void Apply(IServiceCollection services, ServiceDescriptor descriptor);
    }
}
- حالت Append آن که حالت پیش‌فرض نیز هست، تمام سرویس‌های یافت شده را به لیست IServiceCollection اضافه می‌کند؛ صرفنظر از اینکه پیشتر ثبت شده‌است یا خیر.
- حالت Skip آن، سرویسی را تکراری ثبت نمی‌کند. یعنی اگر سرویسی پیشتر در مجموعه‌ی IServiceCollection موجود بود، مجددا آن‌را ثبت نمی‌کند.

سپس نوبت به متدهای Replace می‌رسد که یک چنین پارامتری را قبول می‌کنند:
namespace Scrutor
{
    [Flags]
    public enum ReplacementBehavior
    {
        Default = 0,
        ServiceType = 1,
        ImplementationType = 2,
        All = 3
    }
}
- در حالت استفاده‌ی از Replace(​ReplacementBehavior.​ServiceType)، اگر سرویسی پیشتر در لیست IServiceCollection ثبت شده باشد، آن‌را حذف کرده و سپس نمونه‌ی جدید را ثبت می‌کند (ثبت سرویس بر اساس اینترفیس و پیاده سازی آن).
- در حالت استفاده‌ی از Replace(​ReplacementBehavior.​ImplementationType)، اگر پیاده سازی کلاسی پیشتر در لیست IServiceCollection ثبت شده باشد، آن‌را حذف کرده و سپس نمونه‌ی جدید را ثبت می‌کند (ثبت سرویس صرفا بر اساس نام کلاس آن).
- حالت Replace(​ReplacementBehavior.All) هر دو حالت قبل را با هم شامل می‌شود.


امکان ترکیب چندین استراتژی جستجو با هم توسط Scrutor

در یک برنامه‌ی واقعی غیرممکن است که بخواهید تمام کلاس‌ها را با یک طول عمر، اسکن و ثبت کنید. برای این منظور می‌توان از قابلیت فیلتر کردن کلاس‌ها که در مورد آن بحث شد و همچنین امکان ترکیب زنجیر وار حالت‌های مختلف اسکن، استفاده کرد:
services.Scan(scan => scan 
  .FromAssemblyOf<CombinedService>() 
    .AddClasses(classes => classes.AssignableTo<ICombinedService>()) // Filter classes 
      .AsSelfWithInterfaces() 
      .WithSingletonLifetime() 
 
    .AddClasses(x=> x.AssignableTo(typeof(IOpenGeneric<>))) // Can close generic types 
      .AsMatchingInterface() 
 
    .AddClasses(x=> x.InNamespaceOf<MyClass>()) 
      .UsingRegistrationStrategy(RegistrationStrategy.Replace()) // Defaults to ReplacementBehavior.ServiceType 
      .AsMatchingInterface() 
      .WithScopedLifetime() 
 
  .FromAssemblyOf<DatabaseContext>()   // Can load from multiple assemblies within one Scan() 
    .AddClasses()  
      .AsImplementedInterfaces() 
);