اشتراکها
(Multiple Active Result Sets (MARS یکی از قابلیتهای SQL SERVER است. این قابلیت در واقع این امکان را برای ما فراهم میکند تا بر روی یک Connection همزمان چندین کوئری را به صورت موازی ارسال کنیم. در این حالت برای هر کوئری یک سشن مجزا در نظر گرفته میشود.
کلاس Context:
ابتدا یک سطر جدید را توسط کد زیر به دیتابیس اضافه میکنیم:
اکنون میخواهیم قیمت محصولاتی را که در دستهبندی Cate1 قرار دارند، تغییر دهیم:
خوب؛ اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم با خطای زیر مواجه میشویم:
این استثناء زمانی اتفاق میافتد که بر روی نتایج حاصل از یک کوئری، یک کوئری دیگر را ارسال کنیم. البته استثنای صادر شده بستگی به کوئری دوم شما دارد ولی در حالت کلی و با مشاهده Stack Trace، پیام فوق نمایش داده میشود. همانطور که در کد بالا ملاحظه میکنید درون حلقهی forach ما به پراپرتی Price دسترسی پیدا کردهایم، در حالیکه کوئری اصلی ما هنوز فعال (Active) است. MARS در اینجا به ما کمک میکند که بر روی یک Connection، بیشتر از یک کوئری فعال داشته باشیم. در حالت عادی Entity Framework Code First این ویژگی را به صورت پیشفرض برای ما فعال نمیکند. اما اگر خودمان کانکشناسترینگ را اصلاح کنیم، این ویژگی SQL SERVER فعال میگردد. برای حل این مشکل کافی است به کانکشناسترینگ، MultipleActiveResultSets=true را اضافه کنیم:
لازم به ذکر است که این قابلیت از نسخه SQL SERVER 2005 به بالا در دسترس میباشد. همچنین در هنگام استفاده از این قابلیت میبایستی موارد زیر را در نظر داشته باشید:
مدل:
namespace EnablingMARS.Models { public class Product { public int Id { get; set; } public string Title { get; set; } public string Desc { get; set; } public float Price { get; set; } public Category Category { get; set; } } public enum Category { Cate1, Cate2, Cate3 } }
namespace EnablingMARS.Models { public class ProductDbContext : DbContext { public ProductDbContext() : base("EnablingMARS") {} public DbSet<Product> Products { get; set; } } }
MyContext.Products.Add(new Product() { Title = "title1", Desc = "desc", Price = 4500f, Category = Category.Cate1 }); MyContext.SaveChanges();
foreach (var product in _dvContext.Products.Where(category => category.Category == Category.Cate1)) { product.Price = 50000; MyContext.SaveChanges(); }
There is already an open DataReader associated with this Command which must be closed first.
"Data Source=(LocalDB)\v11.0;Initial Catalog=EnablingMARS; MultipleActiveResultSets=true"
- وقتی کانکشنی در حالت MARS برقرار میشود، یک سشن نیز همراه با یکسری اطلاعات اضافی برای آن ایجاد شده که باعث ایجاد Overhead خواهد شد.
- دستورات مارس thread-safe نیستند.
مقدمه
Profiler یک ابزار گرافیکی برای ردیابی و نظارت بر کارآئی SQL Server است. امکان ردیابی اطلاعاتی در خصوص رویدادهای مختلف و ثبت این دادهها در یک فایل (با پسوند trc) یا جدول برای تحلیلهای آتی نیز وجود دارد. برای اجرای این ابزار مراحل زیر را انجام دهید:
Start > Programs> Microsoft SQL Server > Performance Tools> SQL Server Profiler
و یا در محیط Management Studio از منوی Tools گزینه SQL Server Profiler را انتخاب نمائید.1- اصطلاحات
1-1- رویداد (Event):
یک رویداد، کاری است که توسط موتور بانک اطلاعاتی (Database Engine) انجام میشود. برای مثال هر یک از موارد زیر یک رویداد هستند.- متصل شدن کاربران (login connections) قطع شدن ارتباط یک login
- اجرای دستورات T-SQL، شروع و پایان اجرای یک رویه، شروع و پایان یک دستور در طول اجرای یک رویه، اجرای رویههای دور Remote Procedure Call
- باز شدن یک Cursor
- بررسی و کنترل مجوزهای امنیتی
1-2- کلاس رویداد (Event Class):
برای بکارگیری رویدادها در Profiler، از یک Event Class استفاده میکنیم. یک Event Class رویدادی است که قابلیت ردیابی دارد. برای مثال بررسی ورود و اتصال کاربران با استفاده از کلاس Audit Login قابل پیاده سازی است. هر یک از موارد زیر یک Event Class هستند.- SQL:BatchCompleted
- Audit Login
- Audit Logout
- Lock: Acquired
- Lock: Released
1-3- گروه رویداد (Event Category):
یک گروه رویداد شامل رویدادهایی است که به صورت مفهومی دسته بندی شده اند. برای مثال، کلیه رویدادهای مربوط به قفلها از جمله Lock: Acquired (بدست آوردن قفل) و Lock: Released (رها کردن قفل) در گروه رویداد Locks قرار دارند.1-4- ستون داده ای (Data Column):
یک ستون داده ای، خصوصیت و جزئیات یک رویداد را شامل میشود. برای مثال در یک Trace که رویدادهای Lock: Acquired را نظارت میکند، ستون Binary Data شامل شناسه (ID) یک صفحه و یا یک سطر قفل شده است و یا اینکه ستون Duration مدت زمان اجرای یک رویه را نمایش میدهد.1-5- الگو (Template):
یک الگو، مشخص کننده تنظیمات پیش گزیده برای یک Trace است، این تنظیمات شامل رویدادهایی است که نیاز دارید بر آنها نظارت داشته باشید. هنگامیکه یک Trace براساس یک الگو اجرا شود، رویدادهای مشخص شده، نظارت میشوند و نتیجه به صورت یک فایل یا جدول قابل مشاهده خواهد بود.1-6- ردیاب (Trace):
یک Trace دادهها را براساس رویدادهای انتخاب شده، جمع آوری میکند. امکان اجرای بلافاصله یک Trace برای جمع آوری اطلاعات با توجه به رویدادهای انتخاب شده و ذخیره کردن آن برای اجرای آتی وجود دارد.1-7- فیلتر (Filter):
هنگامی که یک Trace یا الگو ایجاد میشود، امکان تعریف شرایطی برای فیلتر کردن دادههای جمع آوری شده نیز وجود دارد. این کار باعث کاهش حجم دادههای گزارش شده میشود. برای مثال اطلاعات مربوط به یک کاربر خاص جمع آوری میشود و یا اینکه رشد یک بانک اطلاعاتی مشخص بررسی میشود.2- انتخاب الگو (Profiler Trace Templates)
از آنجائیکه اصولاً انتخاب Eventهای مناسب، کار سخت و تخصصی میباشد برای راحتی کار تعدادی Templateهای آماده وجود دارد، برای مثال TSQL_Duration تاکیدش روی مدت انجام کار است و یا SP_Counts در مواردی که بخواهیم رویههای ذخیره شده را بهینه کنیم استفاده میشود در جدول زیر به شرح هر یک پرداخته شده است:الگو | هدف |
Blank | ایجاد یک Trace کلی |
SP_Counts | ثبت اجرای هر رویه ذخیره شده برای تشخیص اینکه هر رویه چند بار اجرا شده است |
Standard | ثبت آمارهای کارائی برای هر رویه ذخیره شده و Queryهای عادی SQL که اجرا میشوند و عملیات ورود و خروج هر Login (پیش فرض) |
TSQL | ثبت یک لیست از همه رویههای ذخیره شده و Queryهای عادی SQL که اجرا میشوند ولی آمارهای کارائی را شامل نمیشود |
TSQL_Duration | ثبت مدت زمان اجرای هر رویه ذخیره شده و هر Query عادی SQL |
TSQL_Grouped | ثبت تمام loginها و logoutها در طول اجرای رویههای ذخیره شده و هر Query عادی SQL، شامل اطلاعاتی برای شناسائی برنامه و کاربری که درخواست را اجرا میکند |
TSQL_Locks | ثبت اطلاعات انسداد (blocking) و بن بست (deadlock) از قبیل blocked processes، deadlock chains، deadlock graphs,... . این الگو همچنین درخواستهای تمام رویههای ذخیره شده و تمامی دستورات هر رویه و هر Query عادی SQL را دریافت میکند |
TSQL_Replay | ثبت اجرای رویههای ذخیره شده و Queryهای SQL در یک SQL Instance و مهیا کردن امکان اجرای دوباره عملیات در سیستمی دیگر |
TSQL_SPs | ثبت کارائی برای Queryهای SQL، رویههای ذخیره شده و تمامی دستورات درون یک رویه ذخیره شده و نیز عملیات ورود و خروج هر Login |
Tuning | ثبت اطلاعات کارائی برای Queryهای عادی SQL و رویههای ذخیره شده و یا تمامی دستورات درون یک رویه ذخیره شده |
3- انتخاب رویداد (SQL Trace Event Groups)
رویدادها در 21 گروه رویداد دسته بندی میشوند که در جدول زیر لیست شده اند:گروه رویداد | هدف |
Broker | 13 رویداد برای واسطه سرویس (Service Broker) |
CLR | 1 رویداد برای بارگذاری اسمبلیهای CLR (Common Language Runtime) |
Cursors | 7 رویداد برای ایجاد، دستیابی و در اختیار گرفتن Cursor |
Database | 6 رویداد برای رشد/کاهش (grow/shrink) فایل های Data/Log همچنین تغییرات حالت انعکاس (Mirroring) |
Deprecation | 2 رویداد برای آگاه کردن وضعیت نابسامان درون یک SQL Instance |
Errors and Warnings | 16 رویداد برای خطاها، هشدارها و پیغامهای اطلاعاتی که ثبت شده است |
Full Text | 3 رویداد برای پیگیری یک شاخص متنی کامل |
Locks | 9 رویداد برای بدست آوردن، رها کردن قفل و بن بست (Deadlock) |
OLEDB | 5 رویداد برای درخواستهای توزیع شده و RPC (اجرای رویههای دور) |
Objects | 3 رویداد برای وقتی که یک شی ایجاد، تغییر یا حذف میشود |
Performance | 14 رویداد برای ثبت نقشه درخواستها (Query Plan) برای استفاده نقشه راهنما (Plan Guide) به منظور بهینه سازی کارائی درخواست ها، همچنین این گروه رویداد در خواستهای متنی کامل (full text) را ثبت میکند |
Progress Report | 10 رویداد برای ایجاد Online Index |
Query Notifications | 4 رویداد برای سرویس اطلاع رسان (Notification Service) |
Scans | 2 رویداد برای وقتی که یک جدول یا شاخص، پویش میشود |
Security Audit | 44 رویداد برای وقتی که مجوزی استفاده شود، جابجائی هویتی رخ دهد، تنظیمات امنیتی اشیائی تغییر کند،یک SQL Instance شروع و متوقف شود و یک Database جایگزین شود یا از آن پشتیبان گرفته شود |
Server | 3 رویداد برای Mount Tape، تغییر کردن حافظه سرور و بستن یک فایل Trace |
Sessions | 3 رویداد برای وقتی که Connectionها موجود هستند و یک Trace فعال میشود، همچنین یک Trigger و یک تابع دسته بندی(classification functions) مربوط به مدیریت منابع(resource governor) رخ دهد |
Stored Procedures | 12 رویداد برای اجرای یک رویه ذخیره شده و دستورات درون آن ، کامپایل مجدد و استفاده از حافظه نهانی (Cache) |
Transactions | 13 رویداد برای شروع، ذخیره ، تائید و لغو یک تراکنش |
TSQL | 9 رویداد برای اجرای Queryهای SQL و جستجوهای XQUERY (در دادههای XML) |
User Configurable | 10 رویداد که شما میتوانید پیکربندی کنید |
4- انتخاب ستونهای داده ای ( Data Columns)
اگرچه میتوان همهی 64 ستون داده ای ممکن را برای ردیابی انتخاب کرد ولیکن دادههای Trace شما زمانی مفید خواهند بود که اطلاعات ضروری را ثبت کرده باشید. برای مثال شماره ترتیب تراکنشها را، برای یک رویداد RPC:Completed میتوانید برگردانید، اما همه رویههای ذخیره شده مقادیر را تغییر نمیدهند بنابراین شماره ترتیب تراکنشها فضای بیهوده ای را مصرف میکند. بعلاوه همه ستونهای داده ای برای تمامی رویدادهای Trace معتبر نیستند. برای مثال Read ، Write ،CPU و Duration برای رویدادهای RPC:Starting و SQL:BatchStarting معتبر نیستند.ApplicationName، NTUserName، LoginName، ClientProcessID، SPID، HostName، LoginSID، NTDomainName و SessionLoginName ، مشخص میکنند چه کسی و از چه منشاء دستور را اجرا کرده است.
ستون SessionLoginName معمولاً نام Login ای که از آن برای متصل شدن به SQL Instance استفاده شده است را نشان میدهد. در حالیکه ستون LoginName نام کاربری را که دستور را اجرا میکند نشان میدهد (EXECUTE AS). ستون ApplicationName خالی است مگر اینکه در ConnectionString برنامه کاربردیمان این خصوصیت (Property) مقداردهی شده باشد. ستون StartTime و EndTime زمان سرحدی برای هر رویداد را ثبت میکند این ستونها بویژه در هنگامی که به عملیات Correlate نیاز دارید مفید هستند.
5- بررسی چند سناریو نمونه
• یافتن درخواست هائی (Queries) که بدترین کارایی را دارا هستند.
برای ردیابی درخواستهای ناکارا، از رویداد RPC:Completed از دسته Stored Procedure و رویداد SQL:BatchCompleted از دسته TSQL استفاده میشود.• نظارت بر کارایی رویه ها
برای ردیابی کارائی رویه ها، از رویدادهای SP:Starting، SP:Completed، SP:StmtCompleted و SP:StmtStaring از کلاس Stored Procedure و رویدادهای SQL:BatchStarting ، SQL:BatchCompleted از کلاس TSQL استفاده میشود.• نظارت بر اجرای دستورات T-SQL توسط هر کاربر
برای ردیابی دستوراتی که توسط یک کاربر خاص اجرا میشود، نیاز به ایجاد یک Trace برای نظارت بر رویدادهای کلاسهای Sessions، ExistingConnection و TSQL داریم همچنین لازم است نام کاربر در قسمت فیلتر و با استفاده از DBUserName مشخص شود.• اجرا دوباره ردیاب (Trace Replay)
این الگو معمولاً برای debugging استفاده میشود برای این منظور از الگوی Replay استفاده میشود. در ضمن امکان اجرای دوباره عملیات در سیستمی دیگر با استفاده از این الگو مهیا میشود.• ابزار Tuning Advisor (راهنمای تنظیم کارائی)
این ابزاری برای تحلیل کارائی یک یا چند بانک اطلاعاتی و تاثیر عملکرد آنها بر بار کاری (Workload) سرویس دهنده است. یک بار کاری مجموعه ای از دستورات T-SQL است که روی بانک اطلاعاتی اجرا میشود. بعد از تحلیل تاثیر بارکاری بر بانک اطلاعاتی، Tuning Advisor توصیه هائی برای اضافه کردن، حذف و یا تغییر طراحی فیزیکی ساختار بانک اطلاعاتی ارائه میدهد این تغییرات ساختاری شامل پیشنهاد برای تغییر ساختاری موارد Clustered Indexes، Nonclustered Indexes، Indexed View و Partitioning است.برای ایجاد بارکاری میتوان از یک ردیاب تهیه شده در SQL Profiler استفاده کرد برای این منظور از الگوی Tuning استفاده میشود و یا رویدادهای RPC:Completed، SQL:BatchCompleted و SP:StmtCompleted را ردیابی نمائید.
• ترکیب ابزارهای نظارتی (Correlating Performance and Monitoring Data)
یک Trace برای ثبت اطلاعاتی که در یک SQL Instance رخ میدهد، استفاده میشود. System Monitor برای ثبت شمارندههای کارائی(performance counters) استفاده میشود و همچنین از منابع سخت افزاری و اجزای دیگر که روی سرور اجرا میشوند، تصاویری فراهم میکند. توجه شود که در مورد Correlating یک فایل ردیاب (trace file) و یک Counter Log (ابزار Performance )، ستون داده ای StartTime و EndTime باید انتخاب شود، برای این کار از منوی File گزینه Import Performance Data انتخاب میشود.• جستجوی علت رخ دادن یک بن بست
برای ردیابی علت رخ دادن یک بن بست، از رویدادهای RPC:Starting، SQLBatchStarting از دسته Stored Procedure و رویدادهای Deadlock graph، Lock:Deadlock و Lock:Deadlock Chain از دسته Locks استفاده میشود. ( در صورتی که نیاز به یک ارائه گرافیکی دارید از Deadlock graph استفاده نمائید، خروجی مطابق تصویر زیر میشود).
5-1- ایجاد یک Trace
1- Profiler را اجرا کنید از منوی File گزینه New Trace را انتخاب کنید و به SQL Instance مورد نظرتان متصل شوید.2- مطابق تصویر زیر برای Trace یک نام و الگو و تنظیمات ذخیره سازی فایل را مشخص کنید.
3- بر روی قسمت Events Selection کلیک نمائید.
4- مطابق تصویر زیر رویدادها و کلاس رویدادها را انتخاب کنید، ستونهای TextData، NTUserName، LoginName، CPU،Reads،Writes، Duration، SPID، StartTime، EndTime، BinaryData، DataBaseName، ServerName و ObjectName را انتخاب کنید.
5- روی Column Filters کلیک کنید و مطابق تصویر زیر برای DatabaseName فیلتری تنظیم کنید.
6- روی Run کلیک کنید. تعدادی Query و رویه ذخیره شده مرتبط با پایگاه داده AdventureWorks اجرا کنید .
5-2- ایجاد یک Counter Log
برای ایجاد یک Counter Log مراحل زیر را انجام دهید:1- ابزار Performance را اجرا کنید (برای این کار عبارتPerfMon را در قسمت Run بنویسید).
2- در قسمت Counter Logs یک log ایجاد کنید.
3- روی Add Counters کلیک کرده و مطابق تصویر موارد زیر را انتخاب کنید.
Select counters from list | Performance Object |
Output Queue Length | Network Interface |
% Processor Time | Processor |
Processor Queue Length | System |
Buffer Manager:Page life expectancy | SQLServer |
4- روی Ok کلیک کنید تا Counter Log ذخیره شود سپس روی آن راست کلیک کرده و آنرا Start کنید.
5-3- ترکیب ابزارهای نظارتی (Correlating SQL Trace and System Monitor Data)
1- Profiler را اجرا کنید از منوی File گزینه Open و سپس Trace File را انتخاب کنید فایل trc را که در گام اول ایجاد کردید، باز نمائید.2- از منوی File گزینه Import Performance Data را انتخاب کنید و فایل counter log را که در مرحله قبل ایجاد کردید انتخاب کنید.
نکته: اطلاعات فایل trc را میتوان درون یک جدول وارد کرد، بدین ترتیب میتوان آنالیز بیشتری داشت به عنوان مثال دستورات زیر این عمل را انجام میدهند.
SELECT * INTO dbo.BaselineTrace FROM fn_trace_gettable(' c:\performance baseline.trc ', default);
Pingback یکی از روشهای اطلاع رسانی به سایتهای دیگر در مورد لینک دادن به آنها در سایت خود است. برای مثال من لینکی از یکی از مطالب شما را در متن جاری خودم قرار میدهم. سپس به وسیلهی ارسال یک ping، در مورد انجام اینکار به شما اطلاع رسانی میکنم. حاصل آن عموما قسمت معروف ping-backs سایتها است. این مورد نیز یکی از روشهای مؤثر SEO در گرفتن backlink است و تبلیغ محتوا.
کار کردن با پروتکل Ping-back آنچنان ساده نیست؛ از این جهت که تبادل ارتباطات آن با پروتکل XML-RPC انجام میشود. XML-RPC نیز توسط PHP کارها بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد؛ بجای استفاده از پروتکلهای استاندارد وب سرویسها مانند Soap و امثال آن. پیاده سازیهای ابتدایی Pingback نیز مرتبط است به Wordpress معروف که با PHP تهیه شدهاست. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به جزئیات پیاده سازی ارسال ping-back توسط برنامههای ASP.NET.
یافتن آدرس وب سرویس سایت پذیرای Pingback
اولین قدم در پیاده سازی Pingback، یافتن آدرسی است که باید اطلاعات مورد نظر را به آن ارسال کرد. این آدرس عموما به دو طریق ارائه میشود:
الف) در هدری به نام x-pingback و یا pingback
ب) در قسمتی از کدهای HTML صفحه به شکل
برای مثال اگر به وبلاگهای MSDN دقت کنید، هدر x-pingback را میتوانید در خروجی وب سرور آنها مشاهده کنید:
همانطور که ملاحظه میکنید، نیاز است Response header را آنالیز کنیم.
نحوهی استخراج آدرس سرویس Pingback یک سایت را در کدهای فوق ملاحظه میکنید.
targetUri، آدرسی است از یک سایت دیگر که در سایت ما درج شدهاست. زمانیکه این صفحه را درخواست میکنیم، response.Headers.AllKeys حاصل میتواند حاوی کلید x-pingback باشد یا خیر. اگر بلی، همینجا کار پایان مییابد. فقط باید مطمئن شد که این آدرس مطلق است و نه نسبی. به همین جهت در متد getValidAbsoluteUri، بررسی بر روی UriKind.Absolute انجام شدهاست.
اگر هدر فاقد کلید x-pingback باشد، قسمت ب را باید بررسی کرد. یعنی نیاز است محتوای Html صفحه را برای یافتن link rel=pingback بررسی کنیم. همچنین باید دقت داشت که پیش از اینکار نیاز است حتما بررسی isResponseHtml صورت گیرد. برای مثال در سایت شما لینکی به یک فایل 2 گیگابایتی SQL Server درج شدهاست. در این حالت نباید ابتدا 2 گیگابایت فایل دریافت شود و سپس بررسی کنیم که آیا محتوای آن حاوی link rel=pingback است یا خیر. اگر محتوای ارسالی از نوع text/html بود، آنگاه کار دریافت محتوای لینک انجام خواهد شد.
ارسال Ping به آدرس سرویس Pingback
اکنون که آدرس سرویس pingback یک سایت را یافتهایم، کافی است ping ایی را به آن ارسال کنیم:
اینبار HttpWebRequest تشکیل شده از نوع post است و نه get. همچنین مقداری را که باید ارسال کنیم نیاز است مطابق پروتکل XML-RPC باشد. برای کار با XML-RPC در دات نت یا میتوان از کتابخانهی Cook Computing's XML-RPC.Net استفاده کرد و یا مطابق کدهای فوق، دستورات آنرا توسط یک XmlTextWriter کنار هم قرار داد و نهایتا در درخواست Post ارسالی درج کرد.
در اینجا sourceUri آدرس صفحهای در سایت ما است که targetUri ایی (آدرسی از سایت دیگر) در آن درج شدهاست. در یک pinback، صرفا این دو آدرس به سرویس دریافت کنندهی pingback ارسال میشوند.
سپس سایت دریافت کنندهی ping، ابتدا sourceUri را دریافت میکند تا عنوان آنرا استخراج کند و همچنین بررسی میکند که آیا targetUri، در آن درج شدهاست یا خیر (آیا spam است یا خیر)؟
تا اینجا اگر این مراحل را کنار هم قرار دهیم به کلاس Pingback ذیل خواهیم رسید:
Pingback.cs
نحوهی استفاده از کلاس Pingback تهیه شده
کار ارسال Pingback عموما به این نحو است: هر زمانیکه مطلبی یا یکی از نظرات آن، ثبت یا ویرایش میشوند، نیاز است Pingbackهای آن ارسال شوند. بنابراین تنها کاری که باید انجام شود، استخراج لینکهای خارجی یک صفحه و سپس فراخوانی متد Send کلاس فوق است.
یافتن لینکهای یک محتوا را نیز میتوان مانند متد extractPingbackServiceUriFormPage فوق، توسط یک Regex انجام داد و یا حتی با استفاده از کتابخانهی معروف HTML Agility Pack:
کار کردن با پروتکل Ping-back آنچنان ساده نیست؛ از این جهت که تبادل ارتباطات آن با پروتکل XML-RPC انجام میشود. XML-RPC نیز توسط PHP کارها بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد؛ بجای استفاده از پروتکلهای استاندارد وب سرویسها مانند Soap و امثال آن. پیاده سازیهای ابتدایی Pingback نیز مرتبط است به Wordpress معروف که با PHP تهیه شدهاست. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به جزئیات پیاده سازی ارسال ping-back توسط برنامههای ASP.NET.
یافتن آدرس وب سرویس سایت پذیرای Pingback
اولین قدم در پیاده سازی Pingback، یافتن آدرسی است که باید اطلاعات مورد نظر را به آن ارسال کرد. این آدرس عموما به دو طریق ارائه میشود:
الف) در هدری به نام x-pingback و یا pingback
ب) در قسمتی از کدهای HTML صفحه به شکل
<link rel="pingback" href="pingback server">
همانطور که ملاحظه میکنید، نیاز است Response header را آنالیز کنیم.
private Uri findPingbackServiceUri() { var request = (HttpWebRequest)WebRequest.Create(_targetUri); request.UserAgent = UserAgent; request.Timeout = Timeout; request.ReadWriteTimeout = Timeout; request.Method = WebRequestMethods.Http.Get; request.AutomaticDecompression = DecompressionMethods.GZip | DecompressionMethods.Deflate; using (var response = request.GetResponse() as HttpWebResponse) { if (response == null) return null; var url = extractPingbackServiceUriFormHeaders(response); if (url != null) return url; if (!isResponseHtml(response)) return null; using (var reader = new StreamReader(response.GetResponseStream())) { return extractPingbackServiceUriFormPage(reader.ReadToEnd()); } } } private static Uri extractPingbackServiceUriFormHeaders(WebResponse response) { var pingUrl = response.Headers.AllKeys.FirstOrDefault(header => header.Equals("x-pingback", StringComparison.OrdinalIgnoreCase) || header.Equals("pingback", StringComparison.OrdinalIgnoreCase)); return getValidAbsoluteUri(pingUrl); } private static Uri extractPingbackServiceUriFormPage(string content) { if (string.IsNullOrWhiteSpace(content)) return null; var regex = new Regex(@"(?s)<link\srel=""pingback""\shref=""(.+?)""", RegexOptions.IgnoreCase); var match = regex.Match(content); return (!match.Success || match.Groups.Count < 2) ? null : getValidAbsoluteUri(match.Groups[1].Value); } private static Uri getValidAbsoluteUri(string url) { Uri absoluteUri; return string.IsNullOrWhiteSpace(url) || !Uri.TryCreate(url, UriKind.Absolute, out absoluteUri) ? null : absoluteUri; } private static bool isResponseHtml(WebResponse response) { var contentTypeKey = response.Headers.AllKeys.FirstOrDefault(header => header.Equals("content-type", StringComparison.OrdinalIgnoreCase)); return !string.IsNullOrWhiteSpace(contentTypeKey) && response.Headers[contentTypeKey].StartsWith("text/html", StringComparison.OrdinalIgnoreCase); }
targetUri، آدرسی است از یک سایت دیگر که در سایت ما درج شدهاست. زمانیکه این صفحه را درخواست میکنیم، response.Headers.AllKeys حاصل میتواند حاوی کلید x-pingback باشد یا خیر. اگر بلی، همینجا کار پایان مییابد. فقط باید مطمئن شد که این آدرس مطلق است و نه نسبی. به همین جهت در متد getValidAbsoluteUri، بررسی بر روی UriKind.Absolute انجام شدهاست.
اگر هدر فاقد کلید x-pingback باشد، قسمت ب را باید بررسی کرد. یعنی نیاز است محتوای Html صفحه را برای یافتن link rel=pingback بررسی کنیم. همچنین باید دقت داشت که پیش از اینکار نیاز است حتما بررسی isResponseHtml صورت گیرد. برای مثال در سایت شما لینکی به یک فایل 2 گیگابایتی SQL Server درج شدهاست. در این حالت نباید ابتدا 2 گیگابایت فایل دریافت شود و سپس بررسی کنیم که آیا محتوای آن حاوی link rel=pingback است یا خیر. اگر محتوای ارسالی از نوع text/html بود، آنگاه کار دریافت محتوای لینک انجام خواهد شد.
ارسال Ping به آدرس سرویس Pingback
اکنون که آدرس سرویس pingback یک سایت را یافتهایم، کافی است ping ایی را به آن ارسال کنیم:
public void Send() { var pingUrl = findPingbackServiceUri(); if (pingUrl == null) throw new NotSupportedException(string.Format("{0} doesn't support pingback.", _targetUri.Host)); sendPing(pingUrl); } private void sendPing(Uri pingUrl) { var request = (HttpWebRequest)WebRequest.Create(pingUrl); request.UserAgent = UserAgent; request.Timeout = Timeout; request.ReadWriteTimeout = Timeout; request.Method = WebRequestMethods.Http.Post; request.ContentType = "text/xml"; request.ProtocolVersion = HttpVersion.Version11; makeXmlRpcRequest(request); using (var response = (HttpWebResponse)request.GetResponse()) { response.Close(); } } private void makeXmlRpcRequest(WebRequest request) { var stream = request.GetRequestStream(); using (var writer = new XmlTextWriter(stream, Encoding.ASCII)) { writer.WriteStartDocument(true); writer.WriteStartElement("methodCall"); writer.WriteElementString("methodName", "pingback.ping"); writer.WriteStartElement("params"); writer.WriteStartElement("param"); writer.WriteStartElement("value"); writer.WriteElementString("string", Uri.EscapeUriString(_sourceUri.ToString())); writer.WriteEndElement(); writer.WriteEndElement(); writer.WriteStartElement("param"); writer.WriteStartElement("value"); writer.WriteElementString("string", Uri.EscapeUriString(_targetUri.ToString())); writer.WriteEndElement(); writer.WriteEndElement(); writer.WriteEndElement(); writer.WriteEndElement(); } }
در اینجا sourceUri آدرس صفحهای در سایت ما است که targetUri ایی (آدرسی از سایت دیگر) در آن درج شدهاست. در یک pinback، صرفا این دو آدرس به سرویس دریافت کنندهی pingback ارسال میشوند.
سپس سایت دریافت کنندهی ping، ابتدا sourceUri را دریافت میکند تا عنوان آنرا استخراج کند و همچنین بررسی میکند که آیا targetUri، در آن درج شدهاست یا خیر (آیا spam است یا خیر)؟
تا اینجا اگر این مراحل را کنار هم قرار دهیم به کلاس Pingback ذیل خواهیم رسید:
Pingback.cs
نحوهی استفاده از کلاس Pingback تهیه شده
کار ارسال Pingback عموما به این نحو است: هر زمانیکه مطلبی یا یکی از نظرات آن، ثبت یا ویرایش میشوند، نیاز است Pingbackهای آن ارسال شوند. بنابراین تنها کاری که باید انجام شود، استخراج لینکهای خارجی یک صفحه و سپس فراخوانی متد Send کلاس فوق است.
یافتن لینکهای یک محتوا را نیز میتوان مانند متد extractPingbackServiceUriFormPage فوق، توسط یک Regex انجام داد و یا حتی با استفاده از کتابخانهی معروف HTML Agility Pack:
var doc = new HtmlWeb().Load(url); var linkTags = doc.DocumentNode.Descendants("link"); var linkedPages = doc.DocumentNode.Descendants("a") .Select(a => a.GetAttributeValue("href", null)) .Where(u => !String.IsNullOrEmpty(u));
بازخوردهای دوره
تهیه کوئری بر روی ایندکسهای Full Text Search
سلام. اگر نیاز به کوئری معادل کوئری زیر داشته باشیم باید چکار بکنیم
select * from db.Documents where docexcerpt like N'%SearchText%'
با تشکر.
این کوئری فقط زیر شاخههای نود مورد نظر را واکشی نمیکند بلکه علاوه بر آن نظراتی که زیر شاخه این نود نیستند رو به همراه زیرشاخه هاش ، واکشی میکند.
کوئری نوشته شده را توسط DNTProfiler بازبنی کردم و به کوئری T-SQL زیر رسیدم:
SELECT [Extent1].[Id] AS [Id], [Extent1].[Body] AS [Body], [Extent1].[ReplyId] AS [ReplyId], [Extent2].[Id] AS [Id1], [Extent2].[Body] AS [Body1], [Extent2].[ReplyId] AS [ReplyId1] FROM [dbo].[BlogComments] AS [Extent1] LEFT OUTER JOIN [dbo].[BlogComments] AS [Extent2] ON [Extent1].[ReplyId] = [Extent2].[Id] WHERE ([Extent1].[Id] >= 2) AND (([Extent1].[ReplyId] = [Extent1].[ReplyId]) OR (([Extent1].[ReplyId] IS NULL) AND ([Extent1].[ReplyId] IS NULL)) OR ([Extent2].[Id] IS NULL));
بله وجود طول برای حالت var هم برای دیتابیسها حائز اهمیت است هر چند که دیتابیسها امروزه به قدری پیشرفته شده اند که عددهای گفته شده تاثیر چندانی بر روی خروجی و کارایی آنها نداشته باشد ولی بهتر هست کماکان اصول حفظ شوند. در sql server بخشی به نام Execution Plan یا نقشه اجرایی وجود دارد که قبل از اجرای کوئریها آن را ایجاد میکند تا sql server بداند که نحوه واکشی این دیتا چگونه خواهد بود در این پلن اجرایی Row Size یا اندازه هر رکود به عنوان یکی از فاکتورها در نظر گرفته میشوند. به عنوان نمونه ممکن است اگر sql قصد مرتب سازی بر روی ستونی با مشخصات nvarchar(10) نماید این مرتب سازی بر روی همان رم انجام شود ولی برای nvarchar(1000) این مرتب سازی روی حافظههای ثانویه صورت بگیرد. همچنین در حین مدلسازی این نکته را هم مدنظر داشته باشید که گاها نیازهای آینده را هم تامین کنید مثلا الان شاید برای طول 50 مناسب کار شما باید ولی در آینده ممکن است بیشتر نیاز باشد پس آن را روی 70 یا 100 هم میگذارید و هیچ مشکلی هم ندارد.
نظرات مطالب
انتخاب پویای فیلد ها در LINQ
با سلام؛ با ایجاد ستون ردیف با Select new در LINQ مشکل دارم. طوریکه بصورت اتوماتیک یک ستون ردیف ایجاد نماییم:
var all = (from x in db.tblZones select new { RowNuber=???????????? Code = x.xCode, Caption = x.xCaption, Comment = x.xComments, DT_RowId = "tr" + x.xCode.ToString(), });
مدیریت پردازش آپلود فایلها در ASP.NET Core نسبت به ASP.NET MVC 5.x به طور کامل تغییر کردهاست و اینبار بجای ذکر نوع System.Web.HttpPostedFileBase باید از اینترفیس جدید IFormFile واقع در فضای نام Microsoft.AspNetCore.Http کمک گرفت.
مراحل فعال سازی آپلود فایلها در ASP.NET Core
مرحلهی اول فعال سازی آپلود فایلها در ASP.NET Core، شامل افزودن ویژگی "enctype="multipart/form-data به یک فرم تعریف شدهاست:
در اینجا همچنین ذکر ویژگی multiple در input از نوع file، امکان ارسال چندین فایل با هم را نیز میسر میکند.
در سمت سرور، امضای اکشن متد دریافت کنندهی این فایلها به صورت ذیل خواهد بود:
در اینجا نام پارامتر تعریف شده، باید دقیقا مساوی نام input از نوع file باشد. همچنین از آنجائیکه ویژگی multiple را نیز در سمت کلاینت قید کردهایم، این پارامتر سمت سرور از نوع یک لیست، تعریف شدهاست. اگر ویژگی multiple را حذف کنیم میتوان آنرا به صورت سادهی IFormFile files نیز تعریف کرد.
یافتن جایگزینی برای Server.MapPath در ASP.NET Core
زمانیکه فایل ارسالی، در سمت سرور دریافت شد، مرحلهی بعد، ذخیره سازی آن بر روی سرور است و از آنجائیکه ما دقیقا نمیدانیم ریشهی سایت در کدام پوشهی سرور واقع شدهاست، میشد از متد Server.MapPath برای یافتن دقیق آن کمک گرفت. با حذف این متد در ASP.NET Core، روش یافتن ریشهی سایت یا همان پوشهی wwwroot در اینجا شامل مراحل ذیل است:
ابتدا اینترفیس توکار IHostingEnvironment را در سازندهی کلاس تزریق میکنیم. سرویس HostingEnvironment جزو سرویسهای از پیش تعریف شدهی ASP.NET Core است و نیازی به تنظیمات اضافهتری ندارد. همینقدر که ذکر شود، به صورت خودکار توسط ASP.NET Core مقدار دهی و تامین میگردد.
پس از آن خاصیت environment.WebRootPath_ به ریشهی پوشهی wwwroot برنامه، بر روی سرور اشاره میکند. به این ترتیب میتوان مسیر دقیقی را جهت ذخیره سازی فایلهای رسیده، مشخص کرد.
امکان ذخیره سازی async فایلها در ASP.NET Core
عملیات کار با فایلها، عملیاتی است که از مرزهای IO سیستم عبور میکند. به همین جهت یکی از بهترین مثالهای پیاده سازی async، جهت رها سازی تردهای برنامه و بالا بردن میزان پاسخدهی آن با بالا بردن تعداد تردهای آزاد بیشتر است. در ASP.NET Core، نوشتن async محتوای فایل رسیده در یک stream پشتیبانی میشود و این stream میتواند یک FileStream و یا MemoryStream باشد. در ذیل نحوهی کار async با یک FileStream را مشاهده میکنید:
در اینجا کدهای کامل متد دریافت فایلها را در سمت سرور مشاهده میکنید. ابتدا با استفاده از خاصیت environment.WebRootPath_، به مسیر ریشهی wwwroot دسترسی و سپس پوشهی uploads را در آن جهت ذخیره سازی فایلهای دریافتی، تعیین کردهایم.
چون برنامههای ASP.NET Core قابلیت اجرای بر روی لینوکس را نیز دارند، تا حد امکان باید از Path.Combine جهت جمع زدن اجزای مختلف یک میسر، استفاده کرد. از این جهت که در لینوکس، جداکنندهی اجزای مسیرها، / است بجای \ در ویندوز و متد Path.Combine به صورت خودکار این مسایل را لحاظ خواهد کرد.
در آخر با استفاده از متد file.CopyToAsync کار نوشتن غیرهمزمان محتوای فایل دریافتی در یک FileStream انجام میشود؛ به همین جهت در امضای متد فوق، <async Task<IActionResult را نیز ملاحظه میکنید.
پشتیبانی کامل از Model Binding آپلود فایلها در ASP.NET Core
در ASP.NET MVC 5.x اگر ویژگی Required را بر روی یک خاصیت از نوع HttpPostedFileBase قرار دهید ... کار نمیکند و در سمت کلاینت تاثیری را به همراه نخواهد داشت؛ مگر اینکه تنظیمات سمت کلاینت آنرا به صورت دستی انجام دهیم. این مشکلات در ASP.NET Core، کاملا برطرف شدهاند:
در اینجا یک خاصیت از نوع IFormFile، با دو ویژگی Required و DataType خاص آن در یک ViewModel تعریف شدهاند. فرم معادل آن در ASP.NET Core به صورت ذیل خواهد بود:
در اینجا ابتدا نوع مدل View تعیین شدهاست و سپس با استفاده از Tag Helpers، صرفا یک input را به خاصیت Photo مدل View جاری متصل کردهایم. همین اتصال سبب فعال سازی مباحث اعتبارسنجی سمت سرور و کاربر نیز میشود.
اینبار جهت فعال سازی و استفادهی از قابلیتهای Model Binding میتوان از ModelState نیز بهره گرفت:
اگر ModelState معتبر باشد، کار ذخیره سازی تک فایل رسیده را انجام میدهیم. سایر نکات این متد، با اکشن متد Index که پیشتر بررسی شد، یکی هستند.
بررسی پسوند فایلهای رسیدهی به سرور
ASP.NET Core دارای ویژگی است به نام FileExtensions که ... هیچ ارتباطی به خاصیتهایی از نوع IFormFile ندارد:
ویژگی FileExtensions صرفا جهت درج بر روی خواصی از نوع string طراحی شدهاست. بنابراین قرار دادن این ویژگی بر روی خاصیتهایی از نوع IFormFile، سبب فعال سازی اعتبارسنجی سمت سرور پسوندهای فایلهای رسیده، نخواهد شد.
در ادامه جهت بررسی پسوندهای فایلهای رسیده، میتوان یک ویژگی اعتبارسنجی سمت سرور جدید را طراحی کرد:
در اینجا با ارث بری از کلاس پایه ValidationAttribute و بازنویسی متد IsValid آن، کار اعتبارسنجی پسوند فایلها و یا فایل رسیده را انجام دادهایم. این ویژگی جدید اگر بر روی خاصیتی از نوع IFormFile قرار بگیرد، پارامتر object value متد IsValid آن حاوی اطلاعات فایل و یا فایلهای رسیده، خواهد بود. بر این اساس میتوان تصمیم گیری کرد که آیا پسوند این فایل، مجاز است یا خیر.
در اینجا روش استفادهی از این ویژگی اعتبارسنجی جدید را نیز با تکمیل ViewModel کاربر، مشاهده میکنید. پس از آن تنها بررسی if (ModelState.IsValid) در یک اکشن متد، نتیجهی دریافتی از اعتبارسنج جدید UploadFileExtensions را در اختیار ما قرار میدهد و بر این اساس میتوان تصمیمگیری کرد که آیا باید فایل رسیده را ذخیره کرد یا خیر.
مراحل فعال سازی آپلود فایلها در ASP.NET Core
مرحلهی اول فعال سازی آپلود فایلها در ASP.NET Core، شامل افزودن ویژگی "enctype="multipart/form-data به یک فرم تعریف شدهاست:
<form method="post" asp-action="Index" asp-controller="TestFileUpload" enctype="multipart/form-data"> <input type="file" name="files" multiple /> <input type="submit" value="Upload" /> </form>
در سمت سرور، امضای اکشن متد دریافت کنندهی این فایلها به صورت ذیل خواهد بود:
[HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<IActionResult> Index(IList<IFormFile> files)
یافتن جایگزینی برای Server.MapPath در ASP.NET Core
زمانیکه فایل ارسالی، در سمت سرور دریافت شد، مرحلهی بعد، ذخیره سازی آن بر روی سرور است و از آنجائیکه ما دقیقا نمیدانیم ریشهی سایت در کدام پوشهی سرور واقع شدهاست، میشد از متد Server.MapPath برای یافتن دقیق آن کمک گرفت. با حذف این متد در ASP.NET Core، روش یافتن ریشهی سایت یا همان پوشهی wwwroot در اینجا شامل مراحل ذیل است:
public class TestFileUploadController : Controller { private readonly IHostingEnvironment _environment; public TestFileUploadController(IHostingEnvironment environment) { _environment = environment; }
پس از آن خاصیت environment.WebRootPath_ به ریشهی پوشهی wwwroot برنامه، بر روی سرور اشاره میکند. به این ترتیب میتوان مسیر دقیقی را جهت ذخیره سازی فایلهای رسیده، مشخص کرد.
امکان ذخیره سازی async فایلها در ASP.NET Core
عملیات کار با فایلها، عملیاتی است که از مرزهای IO سیستم عبور میکند. به همین جهت یکی از بهترین مثالهای پیاده سازی async، جهت رها سازی تردهای برنامه و بالا بردن میزان پاسخدهی آن با بالا بردن تعداد تردهای آزاد بیشتر است. در ASP.NET Core، نوشتن async محتوای فایل رسیده در یک stream پشتیبانی میشود و این stream میتواند یک FileStream و یا MemoryStream باشد. در ذیل نحوهی کار async با یک FileStream را مشاهده میکنید:
[HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<IActionResult> Index(IList<IFormFile> files) { var uploadsRootFolder = Path.Combine(_environment.WebRootPath, "uploads"); if (!Directory.Exists(uploadsRootFolder)) { Directory.CreateDirectory(uploadsRootFolder); } foreach (var file in files) { if (file == null || file.Length == 0) { continue; } var filePath = Path.Combine(uploadsRootFolder, file.FileName); using (var fileStream = new FileStream(filePath, FileMode.Create)) { await file.CopyToAsync(fileStream).ConfigureAwait(false); } } return View(); }
چون برنامههای ASP.NET Core قابلیت اجرای بر روی لینوکس را نیز دارند، تا حد امکان باید از Path.Combine جهت جمع زدن اجزای مختلف یک میسر، استفاده کرد. از این جهت که در لینوکس، جداکنندهی اجزای مسیرها، / است بجای \ در ویندوز و متد Path.Combine به صورت خودکار این مسایل را لحاظ خواهد کرد.
در آخر با استفاده از متد file.CopyToAsync کار نوشتن غیرهمزمان محتوای فایل دریافتی در یک FileStream انجام میشود؛ به همین جهت در امضای متد فوق، <async Task<IActionResult را نیز ملاحظه میکنید.
پشتیبانی کامل از Model Binding آپلود فایلها در ASP.NET Core
در ASP.NET MVC 5.x اگر ویژگی Required را بر روی یک خاصیت از نوع HttpPostedFileBase قرار دهید ... کار نمیکند و در سمت کلاینت تاثیری را به همراه نخواهد داشت؛ مگر اینکه تنظیمات سمت کلاینت آنرا به صورت دستی انجام دهیم. این مشکلات در ASP.NET Core، کاملا برطرف شدهاند:
public class UserViewModel { [Required(ErrorMessage = "Please select a file.")] [DataType(DataType.Upload)] public IFormFile Photo { get; set; } }
@model UserViewModel <form method="post" asp-action="UploadPhoto" asp-controller="TestFileUpload" enctype="multipart/form-data"> <div asp-validation-summary="ModelOnly" class="text-danger"></div> <input asp-for="Photo" /> <span asp-validation-for="Photo" class="text-danger"></span> <input type="submit" value="Upload"/> </form>
اینبار جهت فعال سازی و استفادهی از قابلیتهای Model Binding میتوان از ModelState نیز بهره گرفت:
[HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public async Task<IActionResult> UploadPhoto(UserViewModel userViewModel) { if (ModelState.IsValid) { var formFile = userViewModel.Photo; if (formFile == null || formFile.Length == 0) { ModelState.AddModelError("", "Uploaded file is empty or null."); return View(viewName: "Index"); } var uploadsRootFolder = Path.Combine(_environment.WebRootPath, "uploads"); if (!Directory.Exists(uploadsRootFolder)) { Directory.CreateDirectory(uploadsRootFolder); } var filePath = Path.Combine(uploadsRootFolder, formFile.FileName); using (var fileStream = new FileStream(filePath, FileMode.Create)) { await formFile.CopyToAsync(fileStream).ConfigureAwait(false); } RedirectToAction("Index"); } return View(viewName: "Index"); }
بررسی پسوند فایلهای رسیدهی به سرور
ASP.NET Core دارای ویژگی است به نام FileExtensions که ... هیچ ارتباطی به خاصیتهایی از نوع IFormFile ندارد:
[FileExtensions(Extensions = ".png,.jpg,.jpeg,.gif", ErrorMessage = "Please upload an image file.")]
در ادامه جهت بررسی پسوندهای فایلهای رسیده، میتوان یک ویژگی اعتبارسنجی سمت سرور جدید را طراحی کرد:
[AttributeUsage(AttributeTargets.Field | AttributeTargets.Property)] public class UploadFileExtensionsAttribute : ValidationAttribute { private readonly IList<string> _allowedExtensions; public UploadFileExtensionsAttribute(string fileExtensions) { _allowedExtensions = fileExtensions.Split(new[] { ',' }, StringSplitOptions.RemoveEmptyEntries).ToList(); } public override bool IsValid(object value) { var file = value as IFormFile; if (file != null) { return isValidFile(file); } var files = value as IList<IFormFile>; if (files == null) { return false; } foreach (var postedFile in files) { if (!isValidFile(postedFile)) return false; } return true; } private bool isValidFile(IFormFile file) { if (file == null || file.Length == 0) { return false; } var fileExtension = Path.GetExtension(file.FileName); return !string.IsNullOrWhiteSpace(fileExtension) && _allowedExtensions.Any(ext => fileExtension.Equals(ext, StringComparison.OrdinalIgnoreCase)); } }
public class UserViewModel { [Required(ErrorMessage = "Please select a file.")] //`FileExtensions` needs to be applied to a string property. It doesn't work on IFormFile properties, and definitely not on IEnumerable<IFormFile> properties. //[FileExtensions(Extensions = ".png,.jpg,.jpeg,.gif", ErrorMessage = "Please upload an image file.")] [UploadFileExtensions(".png,.jpg,.jpeg,.gif", ErrorMessage = "Please upload an image file.")] [DataType(DataType.Upload)] public IFormFile Photo { get; set; } }
از زمان Blazor 5x، امکان آپلود فایل به صورت استاندارد به Blazor اضافه شدهاست که نمونهی Blazor Server آنرا پیشتر در مطلب «Blazor 5x - قسمت 17 - کار با فرمها - بخش 5 - آپلود تصاویر» مطالعه کردید. در تکمیل آن، روش آپلود فایلها در برنامههای WASM را نیز بررسی خواهیم کرد. این برنامه از نوع hosted است؛ یعنی توسط دستور dotnet new blazorwasm --hosted ایجاد شدهاست و به صورت خودکار دارای سه بخش Client، Server و Shared است.
معرفی مدل ارسالی برنامه سمت کلاینت
فرض کنید مطابق شکل فوق، قرار است اطلاعات یک کاربر، به همراه تعدادی تصویر از او، به سمت Web API ارسال شوند. برای نمونه، مدل اشتراکی کاربر را به صورت زیر تعریف کردهایم:
ساختار کنترلر Web API دریافت کنندهی مدل برنامه
در این حالت امضای اکشن متد CreateUser واقع در کنترلر Files که قرار است این اطلاعات را دریافت کند، به صورت زیر است:
یعنی در سمت Web API، قرار است اطلاعات مدل User و همچنین لیستی از فایلهای آپلودی (احتمالی و اختیاری) را یکجا و در طی یک عملیات Post، دریافت کنیم. در اینجا نام پارامترهایی را هم که انتظار داریم، دقیقا userModel و inputFiles هستند. همچنین فایلهای آپلودی باید بتوانند ساختار IFormFile استاندارد ASP.NET Core را تشکیل داده و به صورت خودکار به پارامترهای تعریف شده، bind شوند. به علاوه content-type مورد انتظار هم FromForm است.
ایجاد سرویسی در سمت کلاینت، برای آپلود اطلاعات یک مدل به همراه فایلهای انتخابی کاربر
کدهای کامل سرویسی که میتواند انتظارات یاد شده را در سمت کلاینت برآورده کند، به صورت زیر است:
توضیحات:
- کامپوننت استاندارد InputFiles در Blazor Wasm، میتواند لیستی از IBrowserFileهای انتخابی توسط کاربر را در اختیار ما قرار دهد.
- fileParameterName، همان نام پارامتر "inputFiles" در اکشن متد سمت سرور مثال جاری است که به صورت متغیر قابل تنظیم شدهاست.
- model جنریک، برای نمونه وهلهای از شیء User است که به یک فرم Blazor متصل است.
- modelParameterName، همان نام پارامتر "userModel" در اکشن متد سمت سرور مثال جاری است که به صورت متغیر قابل تنظیم شدهاست.
- در ادامه یک MultipartFormDataContent را تشکیل دادهایم. توسط این ساختار میتوان فایلها و اطلاعات یک مدل را به صورت یکجا جمع آوری و به سمت سرور ارسال کرد. به این content ویژه، ابتدای لیستی از new StreamContentها را اضافه میکنیم. این streamها توسط متد OpenReadStream هر IBrowserFile دریافتی از کامپوننت InputFile، تشکیل میشوند. متد OpenReadStream به صورت پیشفرض فقط فایلهایی تا حجم 500 کیلوبایت را پردازش میکند و اگر فایلی حجیمتر را به آن معرفی کنیم، یک استثناء را صادر خواهد کرد. به همین جهت میتوان توسط پارامتر maxAllowedSize آن، این مقدار پیشفرض را تغییر داد.
- در اینجا مدل برنامه به صورت JSON به عنوان یک new StringContent اضافه شدهاست. مزیت کار کردن با JsonSerializer.Serialize استاندارد، ساده شدن برنامه و عدم درگیری با مباحث Reflection و خواندن پویای اطلاعات مدل جنریک است. اما در ادامه مشکلی را پدید خواهد آورد! این رشتهی ارسالی به سمت سرور، به صورت خودکار به یک مدل، Bind نخواهد شد و باید برای آن یک model-binder سفارشی را بنویسیم. یعنی این رشتهی new StringContent را در سمت سرور دقیقا به صورت یک رشته معمولی میتوان دریافت کرد و نه حالت دیگری و مهم نیست که اکنون به صورت JSON ارسال میشود؛ چون MultipartFormDataContent ویژهای را داریم، model-binder پیشفرض ASP.NET Core، انتظار یک شیء خاص را در این بین ندارد.
- تنظیم "form-data" را هم به عنوان Headers.ContentDisposition مشاهده میکنید. بدون وجود آن، ویژگی [FromForm] سمت Web API، از پردازش درخواست جلوگیری خواهد کرد.
- در آخر توسط متد PostAsync، این اطلاعات جمع آوری شده، به سمت سرور ارسال خواهند شد.
پس از تهیهی سرویس ویژهی فوق که میتواند اطلاعات فایلها و یک مدل را به صورت یکجا به سمت سرور ارسال کند، اکنون نوبت به ثبت و معرفی آن به سیستم تزریق وابستگیها در فایل Program.cs برنامهی کلاینت است:
تکمیل فرم ارسال اطلاعات مدل و فایلهای همراه آن در برنامهی Blazor WASM
در ادامه پس از تشکیل IFilesManagerService، نوبت به استفادهی از آن است. به همین جهت همان کامپوننت Index برنامه را به صورت زیر تغییر میدهیم:
در اینجا فیلدهای مورد استفادهی در فرم برنامه مشخص شدهاند:
- SelectedFiles همان لیست فایلهای انتخابی توسط کاربر است.
- UserModel شیءای است که به EditForm جاری متصل خواهد شد.
- توسط isProcessing ابتدا و انتهای آپلود به سرور را مشخص میکنیم.
- UploadErrorMessage، خطای احتمالی انتخاب فایلها مانند «فقط تصاویر را انتخاب کنید» را تعریف میکند.
بر این اساس، فرمی را که در تصویر ابتدای بحث مشاهده کردید، به صورت زیر تشکیل میدهیم:
توضیحات:
- UserModel که وهلهی از شیء اشتراکی User است، به EditForm متصل شدهاست.
- سپس توسط یک InputText و InputNumber، مقادیر خواص نام و سن کاربر را دریافت میکنیم.
- InputFile دارای ویژگی multiple هم امکان دریافت چندین فایل را توسط کاربر میسر میکند. پس از انتخاب فایلها، رویداد OnChange آن، توسط متد OnInputFileChange مدیریت خواهد شد:
- در اینجا امضای متد رویداد گردان OnChange را مشاهده میکنید. توسط متد GetMultipleFiles میتوان لیست فایلهای انتخابی توسط کاربر را دریافت کرد. نیاز است پارامتر maximumFileCount آنرا نیز تنظیم کنیم تا دقیقا مشخص شود چه تعداد فایلی مدنظر است؛ بیش از آن، یک استثناء را صادر میکند.
- در ادامه اگر فایلی انتخاب نشده باشد، یا فایل انتخابی، تصویری نباشد، با مقدار دهی UploadErrorMessage، خطایی را به کاربر نمایش میدهیم.
- در پایان این متد، لیست فایلهای دریافتی را به فیلد SelectedFiles انتساب میدهیم تا در ذیل InputFile، به صورت یک جدول نمایش داده شوند.
مرحلهی آخر تکمیل این فرم، تدارک متد رویدادگردان OnValidSubmit فرم برنامه است:
- در اینجا زمانیکه isProcessing به true تنظیم میشود، دکمهی ارسال اطلاعات، غیرفعال خواهد شد؛ تا از کلیک چندبارهی بر روی آن جلوگیری شود.
- سپس روش استفادهی از متد PostModelWithFilesAsync سرویس FilesManagerService را مشاهده میکنید که اطلاعات فایلها و مدل برنامه را به سمت اکشن متد api/Files/CreateUser ارسال میکند.
- در آخر با وهله سازی مجدد UserModel، به صورت خودکار فرم برنامه را پاک کرده و آمادهی دریافت اطلاعات بعدی میکنیم.
تکمیل کنترلر Web API دریافت کنندهی مدل برنامه
در ابتدای بحث، ساختار ابتدایی کنترلر Web API دریافت کنندهی اطلاعات FilesManagerService.PostModelWithFilesAsync فوق را معرفی کردیم. در ادامه کدهای کامل آنرا مشاهده میکنید:
نکات تکمیلی این کنترلر را در مطلب «بررسی روش آپلود فایلها در ASP.NET Core» میتوانید مطالعه کنید و از این لحاظ هیچ نکتهی جدیدی را به همراه ندارد؛ بجز پارامتر userModel آن:
همانطور که عنوان شد، userModel ارسالی به سمت سرور چون به همراه تعدادی فایل است، به صورت خودکار به شیء User نگاشت نخواهد شد. به همین جهت نیاز است model-binder سفارشی زیر را برای آن تهیه کرد:
در اینجا مقدار رشتهای پارامتر مزین شدهی توسط JsonModelBinder فوق، توسط متد استاندارد JsonSerializer.Deserialize تبدیل به یک شیء شده و به آن پارامتر انتساب داده میشود. اگر نخواهیم از این model-binder سفارشی استفاده کنیم، ابتدا باید پارامتر دریافتی را رشتهای تعریف کنیم و سپس خودمان کار فراخوانی متد JsonSerializer.Deserialize را انجام دهیم:
یک نکته تکمیلی: در Blazor 5x، از نمایش درصد پیشرفت آپلود، پشتیبانی نمیشود؛ از این جهت که HttpClient طراحی شده، در اصل به fetch API استاندارد مرورگر ترجمه میشود و این API استاندارد، هنوز از streaming پشتیبانی نمیکند . حتی ممکن است با کمی جستجو به راهحلهایی که سعی کردهاند بر اساس HttpClient و نوشتن بایت به بایت اطلاعات در آن، درصد پیشرفت آپلود را محاسبه کرده باشند، برسید. این راهحلها تنها کاری را که انجام میدهند، بافر کردن اطلاعات، جهت fetch API و سپس ارسال تمام آن است. به همین جهت درصدی که نمایش داده میشود، درصد بافر شدن اطلاعات در خود مرورگر است (پیش از ارسال آن به سرور) و سپس تحویل آن به fetch API جهت ارسال نهایی به سمت سرور.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: BlazorWasmUpload.zip
معرفی مدل ارسالی برنامه سمت کلاینت
فرض کنید مطابق شکل فوق، قرار است اطلاعات یک کاربر، به همراه تعدادی تصویر از او، به سمت Web API ارسال شوند. برای نمونه، مدل اشتراکی کاربر را به صورت زیر تعریف کردهایم:
using System.ComponentModel.DataAnnotations; namespace BlazorWasmUpload.Shared { public class User { [Required] public string Name { get; set; } [Required] [Range(18, 90)] public int Age { get; set; } } }
ساختار کنترلر Web API دریافت کنندهی مدل برنامه
در این حالت امضای اکشن متد CreateUser واقع در کنترلر Files که قرار است این اطلاعات را دریافت کند، به صورت زیر است:
namespace BlazorWasmUpload.Server.Controllers { [ApiController] [Route("api/[controller]/[action]")] public class FilesController : ControllerBase { [HttpPost] public async Task<IActionResult> CreateUser( [FromForm] User userModel, [FromForm] IList<IFormFile> inputFiles = null)
ایجاد سرویسی در سمت کلاینت، برای آپلود اطلاعات یک مدل به همراه فایلهای انتخابی کاربر
کدهای کامل سرویسی که میتواند انتظارات یاد شده را در سمت کلاینت برآورده کند، به صورت زیر است:
using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Net.Http; using System.Net.Http.Headers; using System.Text; using System.Text.Json; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Components.Forms; namespace BlazorWasmUpload.Client.Services { public interface IFilesManagerService { Task<HttpResponseMessage> PostModelWithFilesAsync<T>(string requestUri, IEnumerable<IBrowserFile> browserFiles, string fileParameterName, T model, string modelParameterName); } public class FilesManagerService : IFilesManagerService { private readonly HttpClient _httpClient; public FilesManagerService(HttpClient httpClient) { _httpClient = httpClient; } public async Task<HttpResponseMessage> PostModelWithFilesAsync<T>( string requestUri, IEnumerable<IBrowserFile> browserFiles, string fileParameterName, T model, string modelParameterName) { var requestContent = new MultipartFormDataContent(); requestContent.Headers.ContentDisposition = new ContentDispositionHeaderValue("form-data"); if (browserFiles?.Any() == true) { foreach (var file in browserFiles) { var stream = file.OpenReadStream(maxAllowedSize: 512000 * 1000); requestContent.Add(content: new StreamContent(stream, (int)file.Size), name: fileParameterName, fileName: file.Name); } } requestContent.Add( content: new StringContent(JsonSerializer.Serialize(model), Encoding.UTF8, "application/json"), name: modelParameterName); var result = await _httpClient.PostAsync(requestUri, requestContent); result.EnsureSuccessStatusCode(); return result; } } }
- کامپوننت استاندارد InputFiles در Blazor Wasm، میتواند لیستی از IBrowserFileهای انتخابی توسط کاربر را در اختیار ما قرار دهد.
- fileParameterName، همان نام پارامتر "inputFiles" در اکشن متد سمت سرور مثال جاری است که به صورت متغیر قابل تنظیم شدهاست.
- model جنریک، برای نمونه وهلهای از شیء User است که به یک فرم Blazor متصل است.
- modelParameterName، همان نام پارامتر "userModel" در اکشن متد سمت سرور مثال جاری است که به صورت متغیر قابل تنظیم شدهاست.
- در ادامه یک MultipartFormDataContent را تشکیل دادهایم. توسط این ساختار میتوان فایلها و اطلاعات یک مدل را به صورت یکجا جمع آوری و به سمت سرور ارسال کرد. به این content ویژه، ابتدای لیستی از new StreamContentها را اضافه میکنیم. این streamها توسط متد OpenReadStream هر IBrowserFile دریافتی از کامپوننت InputFile، تشکیل میشوند. متد OpenReadStream به صورت پیشفرض فقط فایلهایی تا حجم 500 کیلوبایت را پردازش میکند و اگر فایلی حجیمتر را به آن معرفی کنیم، یک استثناء را صادر خواهد کرد. به همین جهت میتوان توسط پارامتر maxAllowedSize آن، این مقدار پیشفرض را تغییر داد.
- در اینجا مدل برنامه به صورت JSON به عنوان یک new StringContent اضافه شدهاست. مزیت کار کردن با JsonSerializer.Serialize استاندارد، ساده شدن برنامه و عدم درگیری با مباحث Reflection و خواندن پویای اطلاعات مدل جنریک است. اما در ادامه مشکلی را پدید خواهد آورد! این رشتهی ارسالی به سمت سرور، به صورت خودکار به یک مدل، Bind نخواهد شد و باید برای آن یک model-binder سفارشی را بنویسیم. یعنی این رشتهی new StringContent را در سمت سرور دقیقا به صورت یک رشته معمولی میتوان دریافت کرد و نه حالت دیگری و مهم نیست که اکنون به صورت JSON ارسال میشود؛ چون MultipartFormDataContent ویژهای را داریم، model-binder پیشفرض ASP.NET Core، انتظار یک شیء خاص را در این بین ندارد.
- تنظیم "form-data" را هم به عنوان Headers.ContentDisposition مشاهده میکنید. بدون وجود آن، ویژگی [FromForm] سمت Web API، از پردازش درخواست جلوگیری خواهد کرد.
- در آخر توسط متد PostAsync، این اطلاعات جمع آوری شده، به سمت سرور ارسال خواهند شد.
پس از تهیهی سرویس ویژهی فوق که میتواند اطلاعات فایلها و یک مدل را به صورت یکجا به سمت سرور ارسال کند، اکنون نوبت به ثبت و معرفی آن به سیستم تزریق وابستگیها در فایل Program.cs برنامهی کلاینت است:
namespace BlazorWasmUpload.Client { public class Program { public static async Task Main(string[] args) { var builder = WebAssemblyHostBuilder.CreateDefault(args); // ... builder.Services.AddScoped<IFilesManagerService, FilesManagerService>(); // ... } } }
تکمیل فرم ارسال اطلاعات مدل و فایلهای همراه آن در برنامهی Blazor WASM
در ادامه پس از تشکیل IFilesManagerService، نوبت به استفادهی از آن است. به همین جهت همان کامپوننت Index برنامه را به صورت زیر تغییر میدهیم:
@code { IReadOnlyList<IBrowserFile> SelectedFiles; User UserModel = new User(); bool isProcessing; string UploadErrorMessage;
- SelectedFiles همان لیست فایلهای انتخابی توسط کاربر است.
- UserModel شیءای است که به EditForm جاری متصل خواهد شد.
- توسط isProcessing ابتدا و انتهای آپلود به سرور را مشخص میکنیم.
- UploadErrorMessage، خطای احتمالی انتخاب فایلها مانند «فقط تصاویر را انتخاب کنید» را تعریف میکند.
بر این اساس، فرمی را که در تصویر ابتدای بحث مشاهده کردید، به صورت زیر تشکیل میدهیم:
@page "/" @using System.IO @using BlazorWasmUpload.Shared @using BlazorWasmUpload.Client.Services @inject IFilesManagerService FilesManagerService <h3>Post a model with files</h3> <EditForm Model="UserModel" OnValidSubmit="CreateUserAsync"> <DataAnnotationsValidator /> <div> <label>Name</label> <InputText @bind-Value="UserModel.Name"></InputText> <ValidationMessage For="()=>UserModel.Name"></ValidationMessage> </div> <div> <label>Age</label> <InputNumber @bind-Value="UserModel.Age"></InputNumber> <ValidationMessage For="()=>UserModel.Age"></ValidationMessage> </div> <div> <label>Photos</label> <InputFile multiple disabled="@isProcessing" OnChange="OnInputFileChange" /> @if (!string.IsNullOrWhiteSpace(UploadErrorMessage)) { <div> @UploadErrorMessage </div> } @if (SelectedFiles?.Count > 0) { <table> <thead> <tr> <th>Name</th> <th>Size (bytes)</th> <th>Last Modified</th> <th>Type</th> </tr> </thead> <tbody> @foreach (var selectedFile in SelectedFiles) { <tr> <td>@selectedFile.Name</td> <td>@selectedFile.Size</td> <td>@selectedFile.LastModified</td> <td>@selectedFile.ContentType</td> </tr> } </tbody> </table> } </div> <div> <button disabled="@isProcessing">Create user</button> </div> </EditForm>
- UserModel که وهلهی از شیء اشتراکی User است، به EditForm متصل شدهاست.
- سپس توسط یک InputText و InputNumber، مقادیر خواص نام و سن کاربر را دریافت میکنیم.
- InputFile دارای ویژگی multiple هم امکان دریافت چندین فایل را توسط کاربر میسر میکند. پس از انتخاب فایلها، رویداد OnChange آن، توسط متد OnInputFileChange مدیریت خواهد شد:
private void OnInputFileChange(InputFileChangeEventArgs args) { var files = args.GetMultipleFiles(maximumFileCount: 15); if (args.FileCount == 0 || files.Count == 0) { UploadErrorMessage = "Please select a file."; return; } var allowedExtensions = new List<string> { ".jpg", ".png", ".jpeg" }; if(!files.Any(file => allowedExtensions.Contains(Path.GetExtension(file.Name), StringComparer.OrdinalIgnoreCase))) { UploadErrorMessage = "Please select .jpg/.jpeg/.png files only."; return; } SelectedFiles = files; UploadErrorMessage = string.Empty; }
- در ادامه اگر فایلی انتخاب نشده باشد، یا فایل انتخابی، تصویری نباشد، با مقدار دهی UploadErrorMessage، خطایی را به کاربر نمایش میدهیم.
- در پایان این متد، لیست فایلهای دریافتی را به فیلد SelectedFiles انتساب میدهیم تا در ذیل InputFile، به صورت یک جدول نمایش داده شوند.
مرحلهی آخر تکمیل این فرم، تدارک متد رویدادگردان OnValidSubmit فرم برنامه است:
private async Task CreateUserAsync() { try { isProcessing = true; await FilesManagerService.PostModelWithFilesAsync( requestUri: "api/Files/CreateUser", browserFiles: SelectedFiles, fileParameterName: "inputFiles", model: UserModel, modelParameterName: "userModel"); UserModel = new User(); } finally { isProcessing = false; SelectedFiles = null; } }
- سپس روش استفادهی از متد PostModelWithFilesAsync سرویس FilesManagerService را مشاهده میکنید که اطلاعات فایلها و مدل برنامه را به سمت اکشن متد api/Files/CreateUser ارسال میکند.
- در آخر با وهله سازی مجدد UserModel، به صورت خودکار فرم برنامه را پاک کرده و آمادهی دریافت اطلاعات بعدی میکنیم.
تکمیل کنترلر Web API دریافت کنندهی مدل برنامه
در ابتدای بحث، ساختار ابتدایی کنترلر Web API دریافت کنندهی اطلاعات FilesManagerService.PostModelWithFilesAsync فوق را معرفی کردیم. در ادامه کدهای کامل آنرا مشاهده میکنید:
using System.IO; using Microsoft.AspNetCore.Mvc; using BlazorWasmUpload.Shared; using Microsoft.AspNetCore.Hosting; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; using System.Collections.Generic; using Microsoft.Extensions.Logging; using System.Text.Json; using BlazorWasmUpload.Server.Utils; using System.Linq; namespace BlazorWasmUpload.Server.Controllers { [ApiController] [Route("api/[controller]/[action]")] public class FilesController : ControllerBase { private const int MaxBufferSize = 0x10000; private readonly IWebHostEnvironment _webHostEnvironment; private readonly ILogger<FilesController> _logger; public FilesController( IWebHostEnvironment webHostEnvironment, ILogger<FilesController> logger) { _webHostEnvironment = webHostEnvironment; _logger = logger; } [HttpPost] public async Task<IActionResult> CreateUser( //[FromForm] string userModel, // <-- this is the actual form of the posted model [ModelBinder(BinderType = typeof(JsonModelBinder)), FromForm] User userModel, [FromForm] IList<IFormFile> inputFiles = null) { /*var user = JsonSerializer.Deserialize<User>(userModel); _logger.LogInformation($"userModel.Name: {user.Name}"); _logger.LogInformation($"userModel.Age: {user.Age}");*/ _logger.LogInformation($"userModel.Name: {userModel.Name}"); _logger.LogInformation($"userModel.Age: {userModel.Age}"); var uploadsRootFolder = Path.Combine(_webHostEnvironment.WebRootPath, "Files"); if (!Directory.Exists(uploadsRootFolder)) { Directory.CreateDirectory(uploadsRootFolder); } if (inputFiles?.Any() == true) { foreach (var file in inputFiles) { if (file == null || file.Length == 0) { continue; } var filePath = Path.Combine(uploadsRootFolder, file.FileName); using var fileStream = new FileStream(filePath, FileMode.Create, FileAccess.Write, FileShare.None, MaxBufferSize, useAsync: true); await file.CopyToAsync(fileStream); _logger.LogInformation($"Saved file: {filePath}"); } } return Ok(); } } }
[ModelBinder(BinderType = typeof(JsonModelBinder)), FromForm] User userModel,
using System; using System.Text.Json; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Mvc.ModelBinding; namespace BlazorWasmUpload.Server.Utils { public class JsonModelBinder : IModelBinder { public Task BindModelAsync(ModelBindingContext bindingContext) { if (bindingContext == null) { throw new ArgumentNullException(nameof(bindingContext)); } var valueProviderResult = bindingContext.ValueProvider.GetValue(bindingContext.ModelName); if (valueProviderResult != ValueProviderResult.None) { bindingContext.ModelState.SetModelValue(bindingContext.ModelName, valueProviderResult); var valueAsString = valueProviderResult.FirstValue; var result = JsonSerializer.Deserialize(valueAsString, bindingContext.ModelType); if (result != null) { bindingContext.Result = ModelBindingResult.Success(result); return Task.CompletedTask; } } return Task.CompletedTask; } } }
[HttpPost] public async Task<IActionResult> CreateUser( [FromForm] string userModel, // <-- this is the actual form of the posted model [FromForm] IList<IFormFile> inputFiles = null) { var user = JsonSerializer.Deserialize<User>(userModel);
یک نکته تکمیلی: در Blazor 5x، از نمایش درصد پیشرفت آپلود، پشتیبانی نمیشود؛ از این جهت که HttpClient طراحی شده، در اصل به fetch API استاندارد مرورگر ترجمه میشود و این API استاندارد، هنوز از streaming پشتیبانی نمیکند . حتی ممکن است با کمی جستجو به راهحلهایی که سعی کردهاند بر اساس HttpClient و نوشتن بایت به بایت اطلاعات در آن، درصد پیشرفت آپلود را محاسبه کرده باشند، برسید. این راهحلها تنها کاری را که انجام میدهند، بافر کردن اطلاعات، جهت fetch API و سپس ارسال تمام آن است. به همین جهت درصدی که نمایش داده میشود، درصد بافر شدن اطلاعات در خود مرورگر است (پیش از ارسال آن به سرور) و سپس تحویل آن به fetch API جهت ارسال نهایی به سمت سرور.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: BlazorWasmUpload.zip