نظرات مطالب
آشنایی با Refactoring - قسمت 3
EF Code first هم برای معرفی فیلدهای محاسباتی ویژگی NotMapped را دارد. این فیلدها در بانک اطلاعاتی معادلی ندارند و صرفا جهت اعمال به UI، به کلاس اضافه می‌شن.
البته منطق آنچنانی ندارند و در حد calculated field در sql server به آن نگاه کنید. عموما جمع و ضرب روی فیلدها است یا تبدیل تاریخ و در این حد ساده است. بیشتر از این بود باید از کلاس مدل خارج شود و به لایه سرویس سپرده شود.
و یا روش بهتر تعریف آن‌ها انتقال این موارد به ViewModel است. مدل را باید از این نوع خواص خالی کرد. ViewModel بهتر است محل قرارگیری فیلدهای محاسباتی از این دست باشد که صرفا کاربرد سمت UI دارند و در بانک اطلاعاتی معادل متناظری ندارند.

نظرات مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت اول
"(مثلا به محض ثبت شدن منوهایش به صفحه اصلی افزوده شود) نیاز به جدوالی برای ثبت و مدیریت آنها می‌باشد"
اگر قرار باشد سیستم به صورت ماژولار توسعه داده شود ، لزومی ندارد جدول جدایی برای این مورد در نظر گرفت. راه حل‌های سریعتری هم هست ازجمله ذخیره اطلاعات آنها در فایل‌های XML یا حتی خیلی ساده‌تر از آن ، ذخیره نام سیستمی ماژول‌های فعال شده توسط مدیریت در قالب یک رکورد در جدول Setting سیستم که دارای دو فیلد Key و Value میباشد.
نظرات مطالب
کار با Docker بر روی ویندوز - قسمت سوم - نصب Docker بر روی ویندوز سرور
ممنونم؛ چندتا سوال
1- این روال نصب برای نسخه Enterprise هست یا CE ؟
2- روی ویندوز سرور 2019 آیا میشه در حالت Linux Container قرار داد داکر رو که بشود کانتینرهای لینوکسی مثل Redis و RabbitMQ رو اجرا کرد؟ اگر هم خیر آیا راه حل دیگه ای داره برای اجرای این کانتینرهایی که مثال زدم؟
3- و یه راهنمایی، برای ارتقا یه پروژه سازمانی با تعداد کاربر بالا (حدود 300-400 هزار نفر) و حجم دیتای بالا (چند صد میلیون رکورد در حال حاضر)، قصد داریم از داکر استفاده کنیم، آیا به نظرتون انتخاب معقولی هست با توجه به شرایط فعلی داکر و استفاده روی ویندوز سرور؟
مطالب
به روز رسانی View ها و رویه‌های ذخیره شده در SQL server

یکی دیگر از معایب کوئری‌های select * در SQL server این است که تغییرات حاصل در فیلدهای جداول یک بانک اطلاعاتی را در view های ساخته شده از این نوع کوئری‌ها منعکس نمی‌کند.
برای مثال جدول tblTreeItems را با سه فیلد id ، parent و title در نظر بگیرید. فرض کنید بر این اساس view زیر را ساخته‌ایم:

CREATE VIEW GetData
as
SELECT * FROM tblTreeItems

اکنون به جدول فوق ، فیلد جدید isActive را اضافه می‌کنیم. پس از این عملیات اگر کوئری ساده SELECT * FROM GetData را اجرا کنیم، فیلد جدید isActive را در آن نخواهیم دید (برخلاف انتظار که می‌بایست کوئری select * رکوردهای تمام فیلدهای جدول را بر می‌گرداند. در این‌جا ممکن است مدتی وقت صرف دیباگ کردن سیستم شود که چرا تغییرات جدید اعمال نشده و چرا سیستمی که تا چند لحظه پیش داشت کار می‌کرد الان از کار افتاد!).
باید در نظر داشت که هنگام ایجاد یک view ، تصویری از تمامی فیلدهای مورد استفاده در آن زمان، جهت بالابردن کارآیی کوئری و عدم محاسبه مجدد فیلدها در جداول سیستمی ذخیره می‌گردد ( * با نام فیلدهای همان زمان ایجاد (نه زمان فعلی)، جایگزین خواهد شد). این تصویر ایستا است و با تغییر فیلدهای یک جدول به روز نخواهد شد.
برای به روز کردن view ها و stored procedures پس از تغییرات ساختاری در جداول، باید مجددا آنها را کامپایل کرد. برای این منظور راه‌های زیادی وجود دارد، برای مثال drop کردن یک view و ایجاد مجدد آن. یا باز کردن آن view در management studio (حالت alter query) و سپس فشردن دکمه F5 جهت اجرای مجدد کوئری که این‌بار بر اساس اطلاعات جدید به روز خواهد شد. یا استفاده از رویه‌های سیستمی sp_refreshview و sp_recompile که برای کامپایل مجدد view ها و رویه‌های ذخیره شده بکار می‌روند.

برای مدیریت ساده‌تر این موارد ، اسکریپت زیر تمامی view ها و رویه‌های ذخیره شده یک دیتابیس را به صورت خودکار یافته و آنها را مجددا کامپایل می‌کند: (جهت مشاهده آن نیاز به ثبت نام دارد و رایگان است)
Refreshing Views and Recompiling Stored Procs

پرسش‌ها
تا چه میزان کلیدهای خارجی باید در لایه Application بررسی شوند؟

سلام

زمانی که کاربر یک درخواست از نوع POST را به API ارسال میکنه، نتیجه انجام عملیات در متغیری با نام IsSuccess برگردانده میشه. اگر مقدار این متغیر برابر false باشه یعنی متغیر ErrorList حاوی پیغام است.

سناریو:

  • نام Entity در این مثال Product هست که پنج Navigation Property داره که با Entityهای دیگر دارای Relation هستند.
  • لایه Application قبل از اینکه در Entity یک ردیف جدید ثبت کنه ابتدا با دستور Any مقدار یکی از Propertyها را بررسی میکنه و اگر وجود نداشت، یک Error در ErrorList اضافه میکنه و نتیجه را بصورت IsSeccess=false بر میگردونه.
  • در واقع حالا کاربر مطلع هست که مثلا ProductTypeId اشتباه است و اصلا ProductTypeی با این شناسه وجود نداره.

سوال:

  1. آیا ضروریه تا به ازای هر کلید خارجی که در Entity تعریف شده بدین صورت اعتبار تمام آنها بررسی و به کلاینت اعلام شود؟
  2. اگر تعداد کلیدهای خارجی در یک Entity زیاد باشد راه حل چیست؟
  3. آیا اگر اطلاعات را مستقیما به بانک اطلاعاتی ارسال کنیم تا خود بانک اطلاعاتی صحت وجود این کلیدها را بررسی کند بهتر است یا خیر؟
  4. اگر برعهده بانک اطلاعاتی بگذاریم چطور باید به کلاینت و به ازای هر کلید خارجی که باعث بروز Exception شده اطلاع رسانی کنیم؟
  5. در مجموع روش مناسب کدام است؟

تشکر

مطالب
مقایسه امنیت Oracle11g و SQL server 2008 از دید آمار در سال 2009

جدول زیر تعداد باگ‌های امنیتی Oracle11g و SQL server 2008 را تا ماه نوامبر 2009 نمایش می‌دهد:


Product Advisories Vulnerabilities
SQL Server 2008 0 0
Oracle11g 7 239


و به صورت خلاصه مایکروسافت در 6 سال گذشته تنها 59 باگ امنیتی وصله شده مربوط به نگارش‌های مختلف SQL Server داشته است (از نگارش 2000 به بعد). در طی همین مدت اوراکل (نگارش‌های 8 تا 10) تعداد 233 وصله امنیتی را ارائه داده است.
در سال 2006 ، اس کیوال سرور 2000 با سرویس پک 4 ، به عنوان امن‌ترین بانک اطلاعاتی موجود در بازار شناخته شد (به همراه PostgreSQL). در همین زمان Oracle10g در قعر این جدول قرار گرفت.

اعداد و آمار از سایت secunia.com استخراج شده است: + و +

مطالب
بررسی ساختار جدول MigrationHistory در Entity Framework 6.x
EF اطلاعات تمام migrations اجرا شده‌ی بر روی بانک اطلاعاتی را در جدولی به نام MigrationHistory__ ذخیره می‌کند:


اگر به تصویر دقت کنید، در ستون Model آن، اطلاعات باینری ذخیره شده‌اند. شاید در وهله‌ی اول اینطور به نظر برسد که این ستون حاوی هش نقل و انتقالات صورت گرفته‌است؛ اما ... خیر. اطلاعات این ستون، GZip شده‌ی یک رشته‌ی XML ایی یا همان EDMX معادل مدل‌ها و نگاشت‌های برنامه است.
در کدهای ذیل، نمونه مثالی را از نحوه‌ی خواندن این اطلاعات، مشاهده می‌کنید:
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Data.SqlClient;
using System.IO;
using System.IO.Compression;
using System.Xml.Linq;
 
namespace EF_General
{
    public static class InsideMigrations
    {
        public static void PrintFirstMigrationModel()
        {
            const string connectionString = "Data Source=(local);Initial Catalog=TestDbIdentity;Integrated Security = true";
            const string sqlToExecute = "select top 1 model from __MigrationHistory";
 
            using (var connection = new SqlConnection(connectionString))
            {
                connection.Open();
 
                using (var command = new SqlCommand(sqlToExecute, connection))
                {
                    using (var reader = command.ExecuteReader())
                    {
                        if (!reader.HasRows)
                        {
                            throw new KeyNotFoundException("Nothing to display.");
                        }
 
                        while (reader.Read())
                        {
                            var model = (byte[]) reader["model"];
                            var decompressed = decompressMigrationModel(model);
                            Console.WriteLine(decompressed);
                        }
                    }
                }
            }
        }
 
        private static XDocument decompressMigrationModel(byte[] bytes)
        {
            using (var memoryStream = new MemoryStream(bytes))
            {
                using (var gzipStream = new GZipStream(memoryStream, CompressionMode.Decompress))
                {
                    return XDocument.Load(gzipStream);
                }
            }
        }
    }
}
در اینجا، اولین مدل ثبت شده‌ی در جدول migrations واکشی شده‌است. سپس به متد decompressMigrationModel برای رمزگشایی نهایی ارسال گردیده‌است.
بر اساس این اطلاعات، EF کاری به ساختار فعلی بانک اطلاعاتی شما ندارد. زمانیکه Add-Migration را اجرا می‌کنید، به جدول migrations مراجعه کرده، آخرین رکورد آن‌را یافته و سپس اطلاعات آن‌را از حالت فشرده خارج و XML نهایی آن‌را استخراج می‌کند. در ادامه اطلاعات این فایل XML را با معادل مدل‌های فعلی برنامه مقایسه می‌کند. اگر این دو یکی نبودند، اسکریپت اعمال تغییرات را تولید خواهد کرد.
مورد دیگری که در این جدول حائز اهمیت است، ستون ContextKey آن است: «رفع مشکل Migration با تغییر NameSpace در EF»  
مطالب
افزودن یک DataType جدید برای نگه‌داری تاریخ خورشیدی - 1

ثبت و نگه‌داری تاریخ خورشیدی در SQL Server از دیرباز یکی از نگرانی‌های برنامه‌نویسان و طراحان پایگاه داده‌ها بوده است. در این نوشتار، راه‌کار تعریف یک DataType در SQL Server 2012 به روش CLR آموزش داده خواهد شد.

در ویژوال استودیو یک پروژه‌ی جدید از نوع SQL Server Database Project به شکل زیر ایجاد کنید: 

نام پروژه را به یاد تقویم خیام، prgJalaliDate می‌گذارم. در Solution Explorer روی نام پروژه راست‌کلیک کرده، سپس روی Add New Item کلیک کنید. در پنجره‌ی بازشده مطابق شکل SQL CLR C# User Defined Type را برگزینید؛ سپس نام JalaliDateType را برای آن انتخاب کنید.
 

 متن موجود در صفحه‌ی بازشده را کاملاً حذف کرده و با کد زیر جای‌گزین کنید.

(در کد زیر همه‌ی توابع لازم برای مقداردهی به سال، ماه، روز، ساعت، دقیقه و ثانیه و البته گرفتن مقدار از آن‌ها، تبدیل تاریخ خورشیدی به میلادی، گرفتن تاریخ به تنهایی، گرفتن زمان به تنهایی، افزایش یا کاهش زمان برپایه‌ی یکی از متغیرهای زمان و بررسی و اعتبارسنجی انواع بخش‌های زمان گنجانده شده است. در صورت پرسش یا پیشنهاد روی هر کدام در قسمت نظرات، پیام خود را بنویسید.)

using System;
using System.Data.SqlTypes;
using Microsoft.SqlServer.Server;

[Serializable()]
[SqlUserDefinedType(Format.Native)]
public struct JalaliDate : INullable
{
    private Int16 m_Year;
    private byte m_Month;
    private byte m_Day;
    private byte m_Hour;
    private byte m_Minute;
    private byte m_Second;
    private bool is_Null;


    public Int16 Year
    {
        get
        {
            return (this.m_Year);
        }
        set
        {
            m_Year = value;
        }
    }

    public byte Month
    {
        get
        {
            return (this.m_Month);
        }
        set
        {
            m_Month = value;
        }
    }

    public byte Day
    {
        get
        {
            return (this.m_Day);
        }
        set
        {
            m_Day = value;
        }
    }

    public byte Hour
    {
        get
        {
            return (this.m_Hour);
        }
        set
        {
            m_Hour = value;
        }
    }

    public byte Minute
    {
        get
        {
            return (this.m_Minute);
        }
        set
        {
            m_Minute = value;
        }
    }

    public byte Second
    {
        get
        {
            return (this.m_Second);
        }
        set
        {
            m_Second = value;
        }
    }

    public bool IsNull
    {
        get
        {
            return is_Null;
        }
    }

    public static JalaliDate Null
    {
        get
        {
            JalaliDate jl = new JalaliDate();
            jl.is_Null = true;
            return (jl);
        }
    }


    public override string ToString()
    {
        if (this.IsNull)
        {
            return "NULL";
        }
        else
        {
            return this.m_Year.ToString("D4") + "/" + this.m_Month.ToString("D2") + "/" + this.m_Day.ToString("D2") + " " + this.Hour.ToString("D2") + ":" + this.Minute.ToString("D2") + ":" + this.Second.ToString("D2");
        }
    }


    public static JalaliDate Parse(SqlString s)
    {
        if (s.IsNull)
        {
            return Null;
        }

        System.Globalization.PersianCalendar pers = new System.Globalization.PersianCalendar();
        string str = Convert.ToString(s);
        string[] JDate = str.Split(' ')[0].Split('/');

        JalaliDate jl = new JalaliDate();

        jl.Year = Convert.ToInt16(JDate[0]);
        byte MonthsInYear = (byte)pers.GetMonthsInYear(jl.Year);
        jl.Month = (byte.Parse(JDate[1]) <= MonthsInYear ? (byte.Parse(JDate[1]) > 0 ? byte.Parse(JDate[1]) : (byte)1) : MonthsInYear);
        byte DaysInMonth = (byte)pers.GetDaysInMonth(jl.Year, jl.Month); ;
        jl.Day = (byte.Parse(JDate[2]) <= DaysInMonth ? (byte.Parse(JDate[2]) > 0 ? byte.Parse(JDate[2]) : (byte)1) : DaysInMonth);
        if (str.Split(' ').Length > 1)
        {
            string[] JTime = str.Split(' ')[1].Split(':');
            jl.Hour = (JTime.Length >= 1 ? (byte.Parse(JTime[0]) < 23 && byte.Parse(JTime[0]) >= (byte)0 ? byte.Parse(JTime[0]) : (byte)0) : (byte)0);
            jl.Minute = (JTime.Length >= 2 ? (byte.Parse(JTime[1]) < 59 && byte.Parse(JTime[1]) >= (byte)0 ? byte.Parse(JTime[1]) : (byte)0) : (byte)0);
            jl.Second = (JTime.Length >= 3 ? (byte.Parse(JTime[2]) < 59 && byte.Parse(JTime[2]) >= (byte)0 ? byte.Parse(JTime[2]) : (byte)0) : (byte)0);
        }
        else { jl.Hour = 0; jl.Minute = 0; jl.Second = 0; }

        return (jl);
    }

    public SqlString GetDate()
    {
        return this.m_Year.ToString("D4") + "/" + this.m_Month.ToString("D2") + "/" + this.m_Day.ToString("D2");
    }

    public SqlString GetTime()
    {
        return this.Hour.ToString("D2") + ":" + this.Minute.ToString("D2") + ":" + this.Second.ToString("D2");
    }

    public SqlDateTime ToGregorianTime()
    {
        System.Globalization.PersianCalendar pers = new System.Globalization.PersianCalendar();
        return SqlDateTime.Parse(pers.ToDateTime(this.Year, this.Month, this.Day, this.Hour, this.Minute, this.Second, 0).ToString());
    }

    public SqlString JalaliDateAdd(SqlString interval, int increment)
    {
        System.Globalization.PersianCalendar pers = new System.Globalization.PersianCalendar();
        DateTime dt = pers.ToDateTime(this.Year, this.Month, this.Day, this.Hour, this.Minute, this.Second, 0);
        string CInterval = interval.ToString();
        bool isConvert = true;
        switch (CInterval)
        {
            case "Year":
                dt = pers.AddYears(dt, increment);
                break;
            case "Month":
                dt = pers.AddMonths(dt, increment);
                break;
            case "Day":
                dt = pers.AddDays(dt, increment);
                break;
            case "Hour":
                dt = pers.AddHours(dt, increment);
                break;
            case "Minute":
                dt = pers.AddMinutes(dt, increment);
                break;
            case "Second":
                dt = pers.AddSeconds(dt, increment);
                break;
            default:
                isConvert = false;
                break;
        }

        if (isConvert == true)
        {
            this.Year = (Int16)pers.GetYear(dt);
            this.Month = (byte)pers.GetMonth(dt);
            this.Day = (byte)pers.GetDayOfMonth(dt);
            this.Hour = (byte)pers.GetHour(dt);
            this.Minute = (byte)pers.GetMinute(dt);
            this.Second = (byte)pers.GetSecond(dt);
        }


        return this.m_Year.ToString("D4") + "/" + this.m_Month.ToString("D2") + "/" + this.m_Day.ToString("D2") + " " + this.Hour.ToString("D2") + ":" + this.Minute.ToString("D2") + ":" + this.Second.ToString("D2");
    }
}

از منوهای بالا روی منوی Bulild و سپس گزینه‌ی Publish prgJalaliDate کلیک کتید:

در پنجره‌ی بازشده روی دکمه‌ی Edit کلیک کنید سپس تنظیمات مربوط به اتصال به پایگاه داده را انجام دهید.

روی دکمه‌ی OK کلیک کنید و سپس در پنجره‌ی اولیه، روی دکمه‌ی Publish کلیک کتید:

به همین سادگی، DataType مربوطه در SQL Server 2012 ساخته می‌شود. خبر خوش این‌که شما می‌توانید با راست‌کلیک روی نام پروژه و انتخاب گزینه‌ی Properties در قسمت Project Setting تنظیمات مربوط به نگارش SQL Server را انجام دهید. (از نگارش 2005 به بعد در VS 2012 پشتیبانی می‌شود.)


اکنون زمان آن رسیده است که DataType ایجادشده را در SQL Server 2012 بیازماییم. SQL Server را باز کنید و دستور زیر را در آن اجرا کتید.

USE Northwind

GO

CREATE TABLE dbo.TestTable
(
Id int NOT NULL IDENTITY (1, 1),
TestDate dbo.JalaliDate NULL
)  ON [PRIMARY]
GO
همین‌طور که مشاهده می‌کنید؛ امکان به‌کارگیری DataType تعریف‌شده وجود دارد. 
اکنون چند رکورد درون این جدول درج می‌کنیم:
Insert into TestTable (TestDate) Values ('1392/02/09'),('1392/02/09 22:40'),('1392/12/30 22:40')
پس از اجرای این دستور خطای زیر در پایین صفحه‌ی SQL Server نمایان می‌شود:

این خطا به این خاطر است که CLR را در SQL Server  فعال نکرده ایم. جهت فعال‌کردن CLR دستور زیر را اجرا کنید:
sp_configure 'clr enabled', 1
Reconfigure
بار دیگر دستور درج را اجرا می‌کنیم:
Insert into TestTable (TestDate) Values ('1392/02/09'),('1392/02/09 22:40'),('1392/12/30 22:40')
ملاحظه می‌کنید که داده‌ها در جدول مربوطه ذخیره شده است. در رکورد نخست چون ساعت، دقیقه و ثانیه تعریف نشده است؛ به طور هوشمند صفر درج شده است. در رکورد دوم، ساعت و دقیقه مقدار دارد ولی ثانیه صفر ثبت شده است. و در رکورد سوم چون سال 1392 کبیسه نیست؛ به صورت هوشمند آخرین روز ماه به جای روز ثبت شده است. هرچند می‌توان با دست‌کاری در توابع سی‌شارپ، این قوانین را عوض کرد.

اکنون زمان آن رسیده است که توسط یک پرس‌وجو، همه‌ی توابعی که در سی‌شارپ برای این نوع داده نوشتیم، بیازماییم. پرس‌وجوی زیر را اجرا کنید:
Select TestDate.ToString() as JalaliDateTime,
          TestDate.GetDate() as JalaliDate, TestDate.GetTime() as JalaliTime,
          TestDate.ToGregorianTime() as GregorianTime,
          TestDate.JalaliDateAdd('Day',1) JalaliTomorrow,
          TestDate.Month as JalaliMonth from TestTable
خروجی این پرس‌وجو به شکل زیر خواهد بود:

البته درباره‌ی ستون پنجم و ششم شما می‌توانید روی همه‌ی اجزای تاریخ افزایش و کاهش داشته باشید و هم‌چنین می‌توانید با تابع مربوطه هر کدام از اجزای زمان را جداگانه به دست بیاورید که در این مثال عدد ماه نشان داده شده است.

نیازی به گفتن نیست که می‌توانید به سادگی از توابع مربوط به DateTime در SQL Server بهره ببرید. برای مثال برای به دست آوردن فاصله‌ی میان دو روز از پرس‌وجوی زیر استفاده کنید:
Declare @a JalaliDate  = '1392/02/07 00:00:00'
Declare @b JalaliDate = '1392/02/05 00:00:00'

SELECT DATEDIFF("DAY",@b.ToGregorianTime(),@a.ToGregorianTime()) AS DiffDate

شاد و پیروز باشید.
مطالب دوره‌ها
نصب و راه اندازی مقدماتی Full Text Search
با استفاده از امکانات ابتدایی T-SQL مانند like می‌توان جستجوهایی را برای یافتن موارد مشابه با عبارتی خاص انجام داد، اما این جستجوها بسیار هزینه‌بر و کند هستند. در SQL Server برای مدیریت جستجوهای سریع و پیشرفته بر روی متون، افزونه‌های توکاری مانند Full text search، Semantic search، Term extraction و Term lookup تدارک دیده شده‌اند. Semantic search از نگارش 2012 آن افزوده شده‌است و مابقی در نگارش‌های پیشین آن نیز وجود داشته‌اند.


بررسی‌های مقدماتی

ابتدای کار نیاز است بررسی کنیم آیا افزونه‌ی Full Text Search، به همراه SQL Server نصب شده‌است یا خیر. برای این منظور کوئری ذیل را اجرا کنید:
 select SERVERPROPERTY('IsFullTextInstalled');
اگر خروجی این کوئری عدد 1 بود، یعنی FTS نصب شده‌است؛ اگر خیر، مجددا برنامه‌ی نصاب SQL Server را اجرا کرده و زمانیکه به قسمت feature selection رسیدید، گزینه‌ی ذیل را باید انتخاب کنید:
 instance features -> database engine services -> Full Text



راه اندازی سرویس Full Text Search

پیش از ادامه‌ی بحث، به کنسول سرویس‌های ویندوز مراجعه کرده و مطمئن شوید که سرویس SQL Full-text Filter Daemon Launcher MSSQLSERVER نیز در حال اجرا است. در غیراینصورت با خطای ذیل مواجه خواهید شد:
 SQL Server encountered error 0x80070422 while communicating with full-text filter daemon host (FDHost) process.
اگر این سرویس در حال اجرا است و باز هم خطای فوق ظاهر شد، مجددا به کنسول سرویس‌های ویندوز مراجعه کرد، در برگه‌ی  خواص سرویس SQL Full-text Filter Daemon Launcher MSSQLSERVER، گزینه‌ی logon را یافته و آن‌را به local system account تغییر دهید. سپس سرویس را ری استارت کنید. پس از آن نیاز است دستور ذیل را نیز اجرا کنید:
 sp_fulltext_service 'restart_all_fdhosts'



چه نوع داده‌هایی را می‌توان توسط FTS ایندکس کرد؟

با استفاده از امکانات FTS می‌توان کلیه ستون‌هایی را که دارای نوع‌های ذیل باشند، ایندکس کرد:
 char, nchar, varchar, nvarchar, text, ntext, image, xml, varbinary(max)
البته نوع باینری را که ملاحظه می‌کنید مانند image و varbinary max، نیاز به یک ستون اضافی، برای ذخیره سازی پسوند فایل‌های ذخیره شده در آن‌ها مانند docx، pdf ، xlsx و امثال آن نیز دارند. برای مثال ابتدا یک فایل word را در ستونی از نوع varbinary max ذخیره می‌کنید و سپس نیاز است در همانجا در ستونی دیگر، پسوند این فایل را نیز قید نمائید.
همچنین FTS برای پردازش این فایل‌های باینری و ایندکس کردن اطلاعات آن‌ها، نیاز به افزونه‌هایی به نام IFilters دارد. کار این فیلترها استخراج متن بدون فرمت، از فایل‌های باینری مرتبط و ارائه‌ی آن‌ها به موتور FTS می‌باشد.


نصب فیلترهای مخصوص FTS آفیس

اگر علاقمند هستید که بدانید در حال حاضر چه تعداد فیلترهای FTS بر روی سیستم شما نصب شده‌است، کوئری ذیل را اجرا نمائید:
 exec sys.sp_help_fulltext_system_components 'filter';
برای نمونه اگر آفیس بر روی سیستم شما نصب باشد، در حاصل کوئری فوق، فیلتری مانند offfilt.dll را نیز مشاهده خواهید کرد که به پسوندهایی مانند doc، ppt، xls و امثال آن انتساب داده شده‌است.
فیلترهای آفیس را جداگانه نیز می‌توانید دریافت و نصب کنید (بدون نیاز به نصب کامل آفیس بر روی سرور):
این فیلترها تا نگارش 2013 آفیس را نیز پشتیبانی می‌کنند و آگر آپدیت ویندوز نیز روشن باشد، سرویس پک 2 آن را نیز دریافت خواهید کرد.

پس از اینکه فیلترها را نصب کردید، باید آن‌ها را در وهله‌ی جاری SQL Server ثبت کرد:
 exec sys.sp_fulltext_service 'load_os_resources', 1;
EXEC sp_fulltext_service 'update_languages';
EXEC sp_fulltext_service 'restart_all_fdhosts';
اکنون اگر مجددا کوئری sys.sp_help_fulltext_system_components یاد شده را اجرا کنید. خروجی آن حدودا 50 سطر خواهد بود؛ این اطلاعات را از کوئری ذیل نیز می‌توان بدست آورد:
 select * from sys.fulltext_document_types;
اگر پس از نصب و همچنین ثبت و معرفی فیلترهای آفیس 2010 به بعد، هنوز تعداد 50 ردیف را ملاحظه می‌کنید (اکنون باید بیشتر از 160 مورد باشند)، نیاز است یکبار وهله‌ی جاری SQL Server را ری استارت کنید. برای اینکار در management studio بر روی وهله‌ی جاری، کلیک راست کرده و گزینه‌ی Restart را انتخاب کنید.

فیلترهای فوق علاوه بر اینکه امکان FTS را بر روی کلیه فایل‌های مجموعه آفیس میسر می‌کنند، امکان جستجو FTS را بر روی خواص ویژه اضافی آن‌ها، مانند نام نویسنده، واژه‌های کلیدی، تاریخ ایجاد و امثال آن نیز به همراه دارند.


FTS چگونه کار می‌کند؟

زبان‌های پشتیبانی شده توسط FTS را توسط کوئری ذیل می‌توانید مشاهده کنید:
 select lcid, name from sys.fulltext_languages order by name;
کار FTS با word-breakers و stemmers شروع می‌شود. این‌ها کار آنالیز متن را بر اساس زبانی مشخص انجام می‌دهند. اگر زبان مدنظر توسط FTS پشتیبانی نمی‌شود، می‌توان از زبان انگلیسی و یا همچنین Neutral نیز برای آنالیز آن استفاده کرد. زبان Neutral جزو خروجی کوئری فوق با شماره آی دی صفر است.
word-breakers تک تک کلمات را (که به آن‌ها token نیز گفته می‌شود) تشخیص داده و سپس FTS آن‌ها را با فرمتی فشرده شده، درون ایندکس‌های مخصوص خود ذخیره می‌کند.کار stemmers تولید حالات inflectional (صرفی) یک کلمه بر اساس دستور زبانی مشخص است.
اهمیت آنالیز inflectional، در اینجا است که برای مثال اگر در متنی واژه‌ی jumps وجود داشت و کاربر در حین جستجو، jumped را وارد کرد، FTS بر اساس دستور زبان مورد استفاده، پیشتر، حالات مختلف صرفی jump را ذخیره کرده‌است و امکان انجام یک چنین کوئری پیشرفته‌ای را پیدا می‌کند.


نصب و فعال سازی Semantic Language Database

کار TFS تنها به خرد کردن واژه‌ها و آنالیز صرفی آن‌ها خلاصه نمی‌شود. در مرحله‌ی بعد، انجام Statistical semantic search میسر می‌شود. در اینجا SQL Server بر اساس آمار واژه‌های کلیدی استخراج شده، توانایی یافتن متونی مشابه و یا مرتبط را پیدا می‌کند. Semantic Search جزو تازه‌های SQL Server 2012 است.

برای اینکار نیاز است بانک اطلاعاتی Semantic language statistics نیز نصب شود. برای اطمینان از نصب بودن آن، کوئری ذیل را اجرا کنید:
 select * from sys.fulltext_semantic_language_statistics_database;
اگر حاصل آن خالی بود، نیاز است مستقلا نصب شود. این بانک اطلاعاتی ویژه را در یکی از دو مسیر ذیل
 x64\Setup\SemanticLanguageDatabase.msi
x86\Setup\SemanticLanguageDatabase.msi
در DVD یا فایل ISO نصب SQL Server 2012 می‌توانید پیدا کنید. فایل نصاب msi آن‌را اجرا کنید، دو فایل mdf و ldf را در مسیری که مشخص می‌کنید، کپی می‌کند.
پس از آن نیاز است این بانک اطلاعاتی را Attach و همچنین ثبت کرد:
CREATE DATABASE semanticsdb
    ON ( FILENAME = 'D:\SQL_Data\SemanticLanguageDatabase\semanticsdb.mdf' )
    LOG ON ( FILENAME = 'D:\SQL_Data\SemanticLanguageDatabase\semanticsdb_log.ldf' )
    FOR ATTACH
GO

EXEC sp_fulltext_semantic_register_language_statistics_db @dbname = N'semanticsdb'
GO
زمانیکه این بانک اطلاعاتی کپی می‌شود، دسترسی Write کاربر وارد شده به سیستم را در برگه‌ی Security فایل‌های mdf و ldf آن ندارد. به همین جهت ممکن است در حین Attach، پیام عدم دسترسی را دریافت کنید که با مراجعه به خواص فایل‌ها و تنظیم دسترسی Write کاربر جاری، مشکل برطرف می‌شود.
پس از مراحل فوق، اگر مجددا کوئری یاد شده بر روی sys.fulltext_semantic_language_statistics_database را اجرا کنید، یک سطر خروجی خواهد داشت.