وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت اول - موجودیت‌های پایه و DbContext برنامه
رشته‌ی اتصالی پیش‌فرض این برنامه LocalDB است که نیازی به تعیین نام کاربری و غیره ندارد. مطلب «LocalDB FAQ» را در مورد نصب و به روز رسانی آن پیگیری کنید. اگر این رشته را تغییر دادید و قصد استفاده‌ی از SQL Server کامل را دارید، احتمالا رشته‌ی اتصالی شما از نوع windows authentication است (Integrated Security=true) که نام کاربری یوزر فعلی را که ویژوال استودیوی شما تحت آن اجرا می‌شود، عنوان کرده‌است. این کاربر باید در قسمت accounts/login مربوط به SQL Server دسترسی لازم را به بانک اطلاعاتی که مشخص کرده‌اید، پیدا کند یا ویژوال استودیو را با دسترسی ادمین اجرا کنید.
‫۵ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۹۷، ساعت ۰۳:۳۱
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
یکسان سازی ی و ک دریافتی حین استفاده از NHibernate
این مشکلات زمان VB6 (مرحوم) هم بود (مثلا هنگام انتخاب فونت برای یک متن فارسی باید script آن را در صفحه انتخاب فونت روی Arabic گذاشت تا درست نمایش داده شود). قبل از دات نت. قبل از یونیکد شدن رشته‌ها در سیستم‌های متداول دات نت به صورت پیش فرض از نگارش یک آن.
دلفی‌های جدید هم به نظر رشته یونیکد را پیش فرض خود کرده‌اند (نگارش‌های بعد از 2007). بهتر است برنامه خودتون رو به این نگارش‌ها ارتقاء بدید (تا به صورت خودکار همه چیز منجمله کامپوننت‌ها(ی جدید) بر مبنای رشته‌های یونیکد کار کنند)، همچنین بانک اطلاعاتی هم باید واقعا رشته‌های یونیکد را ساپورت کند. مثلا در SQL Server ، بین نوع‌های varchar و nvarchar تفاوت وجود دارد.
در کل من با این صفحه کلید و برنامه‌های دات نت، نه مشکلی در ثبت دارم و نه مشکلی در نمایش (چند سال هست). همچنین نیم فاصله هم جهت تایپ فارسی پشتیبانی می‌شود + ساپورت فونت‌های قدیمی هم لحاظ شده.
‫۱۳ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۵ دی ۱۳۸۹، ساعت ۱۶:۱۹
ایمان محمدی ایمان محمدی
نظرات مطالب
چند نکته کاربردی درباره Entity Framework
در حالت نه آنچنان Detached ! (دریافت یک لیست از Context ایی که ردیابی نداره) 
....
در متن هم گفته شد وقتی همه چیز رو خاموش کردیم ما باید وضعیت موجودیت رو مشخص کنیم. مثلا لیستی از اشیا رو می‌سازیم کاربر یکی رو انتخاب می‌کنه تغییر می‌ده و ما در لحظه ذخیره سازی وضعیت اونو به "تغییر داده شده" تغییر می‌دیم.
dbContext.Entry(entity).State = EntityState.Modified;
در حقیقت همه اشیا CLR ساده  هستند و در موقع درخواست ثبت تغییرات از ef  کمک می‌گیریم. 
‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۹ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۱۸
نقوی نقوی
نظرات مطالب
سفارشی سازی ASP.NET Core Identity - قسمت اول - موجودیت‌های پایه و DbContext برنامه
سلام، وقتتون بخیر، برای انتی تی AppLogItem از IAuditableEntity ارث بری شده، ولی موقع لاگ خطا هیچ کدام از خاصیت‌های سایه ای (اطلاعات کاربر) برای آن درج نمی‌شود. مشکل از پروژه من هستش یا کلا برای نمونه گذاشته شده و قرار نیست که مقداردهی شود؟ با تشکر.
‫۴ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۰۱
امید مجتبائی فر امید مجتبائی فر
بازخوردهای پروژه‌ها
عدم ثبت متقاضی دیگر یا عدم ویرایش متقاضی
با سلام
از جناب آقای ربال بابت پروژه Decision و دیگر پروژه‌های ارائه داده شده در سایت، کمال تشکر را دارم.
مشکلی که در زمان اجرای پروژه Decision دارم اینه که بعد از اینکه اولین متقاضی (استاد) ثبت شد، متقاضی دوم را نمیتوان ثبت کرد و با پیغام "یک متقاضی با این کد ملی قبلا در سیستم ثبت شده است  " مواجه میشوم در حالی که کد ملی متفاوتی را هم وارد میکنم. 
همچنین زمان ویرایش همان 1 متقاضی ثبت شده (ویرایش کد ملی) نیز با همان پیغام "یک متقاضی با این کد ملی قبلا در سیستم ثبت شده است  " مواجه میشوم. 
ممنون میشم بنده رو در رفع این مشکل راهنمایی بفرمایید.
باتشکر
‫۷ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۳۸
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
امکان ساخت قالب برای پروژه‌های NET Core.
مشکلی مشاهده نشد. مراحل آزمایش شده به این صورت هستند:
- فایل template.json تعریف قالب از پیش موجود هست.
- فایل _register_template.bat جهت ثبت این قالب اجرا شد.
- سپس یک پوشه‌ی خالی جدید در مکانی دیگر ایجاد و دستور «dotnet new dntidentity -n MyNewProj» در آن اجرا شد:

- این قالب‌های مبتنی بر NuGet، وابستگی به IDE خاصی ندارند و بر اساس SDK آن کار می‌کنند. یعنی چندسکویی هستند.
‫۶ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۵۴
امیر قراجه داغی امیر قراجه داغی
اشتراک‌ها
تقویم فارسی PersianDate برای WPF و بهبود آن
تقویم فارسی PersianDate دارای دو کنترل PersianCalendar و PersianDatePicker می‌باشد . برای دسترسی به کد ، مستندات و کنترل های PersianDate می توانید از لینک زیر استفاده کنید.  
که دارای دو DLL به نام‌های PersianDate.dll و PersianDateControls.dll  برای استفاده در پروژه تان می‌باشد .
 در استفاده از  تقویم فارسی زیر در پروژه خودم با مبحثی مواجه شدم به این صورت که وقتی ماه‌ها یک رقمی انتخاب می‌شوند. با همان قالب و فرمت انتخاب شده اطلاعات تاریخ را در بانک اطلاعاتی ثبت میکند . به عنوان مثال تاریخ 1395/8/28 را با همان فرمت و قالب در بانک اطلاعاتی ثبت می‌کند .

 اما مطلبی که برای ما حائز اهمیت بود این بود که نیاز داشتیم اطلاعات تاریخ با قالب و فرمت زیر در بانک اطلاعاتی برای ما ثبت گردد . به این صورت که وقتی ماه‌ها یک رقمی انتخاب می‌شوند، پشت عدد ماه‌ها عدد صفر را در بانک اطلاعاتی ثبت کند .  به عنوان مثال تاریخ 1395/08/28 

برای بهبود تقویم فارسی زیر که این عملیات را در بانک اطلاعاتی انجام دهد، می‌توانید از روش و دستور فوق استفاده نمایید .
string.Format("{0:yyyy/MM/dd}", Convert.ToDateTime(DateOfBirthDatePicker.Text));

 
 
تقویم فارسی PersianDate برای WPF و بهبود آن
‫۷ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۵:۲۲
محمد رجبی محمد رجبی
مطالب
بررسی داده کاوی و OLAP

بررسی OLAP

واژه OLAP در اوایل سال‌‌های 1990 شکل گرفت. E.F.Codd بنیانگذار مدل داده‌ی رابطه‌ای، این واژه را در فرهنگ نامه کاربران بانک‌های اطلاعاتی توصیف نمود.
مشابه یک بانک اطلاعاتی رابطه‌ای که شامل تعدادی جدول می‌باشد، یک بانک اطلاعاتی OLAP شامل تعدادی Cube است. هر Cube مجموعه ای از Dimension‌ها و Measure هاست. Dimension یک شیء تحلیلی است که محور‌های مختصات را برای پرسش‌های تحلیلی تعریف می‌کند و از Member هایی تشکیل شده است که Member هر Dimension در قالب سلسله مراتب می‌تواند تعریف شود؛ در حالیکه Measure یک مقدار عددی است که در مختصات Cube تعریف می‌شود که این مقادیر از جداول تراکنشی بدست می‌آید (جدول Fact) که جزئیات هر رکورد تراکنشی در آنها ذخیره می‌شود. Measure‌ها حاوی اطلاعاتی هستند که از پیش، محاسبات تجمیعی بر روی آنها براساس سلسله مراتب تعریف شده در Dimension انجام شده است.
ساختار OLAP شبیه به یک مکعب روبیک از داده‌ها است که می‌توان آنرا در جهات مختلف چرخانید تا بتوان سناریو‌های «قبلا چه شده» و «چه می‌شد اگر ...» را بررسی نمود. مدل چند بعدی OLAP طریقه نمایش دادن داده‌ها را در مقایسه با بانک‌های اطلاعاتی رابطه‌ای تسهیل می‌کند. غالبا OLAP داده‌ها را از یک انباره داده استخراج می‌کند.

ابزارهای OLAP را به چند دسته تقسیم می‌کنند:


OLAP رو میزی:

ابزارهای ساده و مستقل که روی کامپیوتر‌های شخصی نصب شده و مکعب‌های کوچکی می‌سازند و آنها را نیز بر روی سیستم به شکل فایل ذخیره می‌کنند. بیشتر این ابزارها با صفحات گسترده ای نظیر Excel کار می‌کنند. به این ترتیب کسانی که در سفر هستند قادر به استفاده از این دسته از محصولات هستند. (در حال حاضر Web OLAP در حال جایگزین کردن این محصولات است)

MOLAP:

بجای ذخیره کردن اطلاعات در رکورد‌های کلید دار، این دسته از ابزارها، بانک‌های اطلاعاتی خاصی را برای خود طراحی کرده‌اند؛ بطوری که داده‌ها را به شکل آرایه‌های مرتب شده بر اساس ابعاد داده ذخیره می‌کنند. در حال حاضر نیز دو استاندارد برای این نوع ابزار وجود دارد. سرعت این ابزار بالا و سایز بانک اطلاعاتی آن نسبتا کوچک است.

ROLAP:

این ابزار‌ها با ایجاد یک بستر روی بانک‌های رابطه‌ای اطلاعات را ذخیره و بازیابی می‌کنند. بطوری که اساس بهینه سازی برخی بانک‌های مانند Red Brick ،MicreoStrategy و ... بر همین اساس استوار است. اندازه بانک اطلاعاتی این ابزار قابل توجه می‌باشد.

HOLAP:

در اینجا منظور از hybrid ترکیبی از MOLAP و ROLAP است. ابزار دارای بانک اطلاعاتی بزرگ و راندمان بالاتر نسبت به ROLAP می‌باشد.

مقایسه گزینه‌های ذخیره سازی در OLAP:


MOLAP:

این نوع ذخیره‌سازی بیشترین کاربرد در ذخیره اطلاعات را دارد. همچنین به صورت پیش فرض جهت ذخیره‌سازی اطلاعات انتخاب شده است. در این نوع تنها زمانی داده‌های منتقل شده به Cube به روز می‌شوند که Cube پردازش شود و این امر باعث تاخیر بالا در پردازش و انتقال داده‌ها می‌شود.

ROLAP:

 در ذخیره‌سازی ROLAP زمان انتقال بالا نیست که از مزایای این نوع ذخیره‌سازی نسبت به MOLAP است. در ROLAP اطلاعات و پیش‌محاسبه‌ها در یک حالت رابطه‌ای ذخیره می‌شوند و این به معنای زمان انتقال نزدیک به صفر میان منبع داده (بانک اطلاعاتی رابطه‌ای) و Cube می‌باشد. از معایب این روش می‌توان به کارایی پایین آن اشاره کرد زیرا زمان پاسخ برای پرس‌و‌جوهای اجرا شده توسط کاربران طولانی است. دلیل این کارایی پایین بکار نبردن تکنیک‌های ذخیره‌سازی چند بعدی است. 

HOLAP:

این نوع ذخیره‌سازی چیزی مابین دو حالت قبلی است. ذخیره اطلاعات با روش ROLAP انجام می‌شود، بنابراین زمان انتقال تقزیبا صفر است. از طرفی برای بالابردن کارایی، پیش‌محاسبه‌ها به صورت MOLAP انجام می‌گیرد در این حالت SSAS آماده است تا تغییری در اطلاعات مبداء رخ دهد و زمانی که تغییرات را ثبت کرد نوبت به پردازش مجدد پیش‌محاسبه‌ها می‌شود. با این نوع ذخیره‌سازی زمان انتقال داده‌ها به Cube را نزدیک به صفر و زمان پاسخ برای اجرای کوئری‌های کاربر را زمانی بین نوع ROLAP و MOLAP می‌رسانیم.
این سه روش ذخیره‌سازی انعطاف‌پذیری مورد نیاز را برای اجرای پروژه فراهم می‌کند. انتخاب هر یک از این روش‌ها به نوع پروژه، حجم داده‌ها و ... بستگی دارد.  در پایان می‌توان نتیجه گرفت که بهتر است زمان پردازش طولانی‌تری داشته باشیم تا اینکه کاربر نهایی در هنگام ایجاد گزارشات زمان زیادی را منتظر بماند.
 

بررسی داده کاوی

حجم زیاد اطلاعات، مدیران مجموعه‌ها را در تحلیل و یافتن اطلاعات مفید دچار چالش کرده است. داده کاوی، ابزار مناسب برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و کشف و استخراج روابط پنهان در مجموعه‌های داده‌ای سنگین را فراهم می‌کند. گروه مشاوره‌ای گارتنر داده کاوی را استخراج نیمه اتوماتیک الگوها، تغییرات، وابستگی‌ها، نابهنجاری‌ها و دیگر ساختارهای معنی دار آماری از پایگاه‌های بزرگ داده تعریف می‌کند. داده کاوی، تلاشی برای یافتن قوانین، الگوها و یا میل احتمالی داده به مُدلی، در بین انبوهی از داده‌‌ها است.
داده کاوی فرآیندی پیچیده جهت شناسایی الگوها و مدل‌های صحیح، جدید و به صورت بالقوه مفید، در حجم وسیعی از داده می‌باشد؛ به طریقی که این الگو‌ها و مدلها برای انسانها قابل درک باشند. داده کاوی به صورت یک محصول قابل خریداری نمی‌باشد، بلکه یک رشته علمی و فرآیندی است که بایستی به صورت یک پروژه پیاده سازی شود.
به بیانی دیگر داده کاوی، فرآیند کشف الگوهای پنهان، جالب توجه، غیر منتظره و با ارزش از داخل مجموعه وسیعی از داده‌هاست و فعالیتی در ارتباط با تحلیل دقیق داده‌های سنگین بی ساختار است که علم آمار ناتوان از تحلیل آنهاست. بعضی مواقع دانش کشف شده توسط داده کاوی عجیب به نظر می‌رسد؛ مثلا ارتباط افراد دارای کارت اعتباری و جنسیت با داشتن دفترچه تامین اجتماعی یا سن، جنسیت و درآمد اشخاص با پیش بینی خوش حسابی او در بازپرداخت اقساط وام. داده کاوی در حوزه‌های تصمیم گیری، پیش بینی، و تخمین مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پایه و اساس این تکنیک، ریشه در علوم زیر دارد:

        • علم آمار و احتمال
        • کامپیوتر (تکنولوژی اطلاعات)
        • هوش مصنوعی (تکنیکهای یادگیری ماشین)

ارتباط داده  کاوی و OLAP

OLAP و داده کاوی فن آوری‌های تحلیلی در خانواده BI به شمار می‌آیند. OLAP در زمینه تجمیع مقادیر عظیم داده‌های تراکنشی بر پایه تعاریف ابعادی مناسب است.

سوالات موضوعی که در ادامه به آن اشاره می‌شود توسط OLAP پاسخ داده  می‌شوند:

        • مقدار فروش کل تولیدات در سه ماهه گذشته در یک منطقه بخصوص چقدر بوده است؟

        • کدامیک از محصولات جزء ده محصول پر فروش تمامی فروشگاه‌ها در ماه گذشته بودند؟

        • کدامیک از محصولات برای مشتریان زن و مشتریان مرد فروش قابل توجهی داشته است؟

        • تفاوت میزان فروش روزانه در هنگام تبلیغات در مقایسه با دوره زمانی عادی چیست؟

فن آوری OLAP بر پایه محاسبات تجمیعی است. سرویس دهنده OLAP نوع خاصی از سرویس دهنده‌ی بانک اطلاعاتی محسوب می‌گردد که با داده‌های چند بعدی سروکار دارد. بسیاری از مشکلات و مخاطرات نظیر ایندکس گذاری، ذخیره سازی داده‌ها و ... که در RDBMS‌ها وجود دارد در سرویس دهنده‌ی OLAP نیز وجود دارد.
داده کاوی در یافتن الگو‌های پنهان از یک مجموعه داده توسط تحلیل همبستگی میان مقادیر مشخصه‌ها مناسب است.

تکنیک‌های داده کاوی دو گونه هستند: نظارت شده  و نظارت نشده. در داده کاوی نظارت شده کاربر می‌بایست مشخصه‌ی هدف و مجموعه داده‌ی ورودی را تعیین نماید. الگوریتم‌های داده کاوی نظارت شده شامل درخت تصمیم، نیو بیز و شبکه‌های عصبی هستند. تکنیک‌های داده کاوی نظارت نشده نیازی به تعیین مشخصه‌ی قابل پیش بینی ندارد. خوشه بندی مثال خوبی از داده کاوی نظارت نشده می‌باشد و به گروه بندی نقاط داده ای ناهمگن به زیر گروه هایی می‌پردازد که در آنها نقاط داده ای کم و بیش مشابه و همگن هستند.

در زیر نمونه ای از سوالات پاسخ داده شده توسط داده کاوی ارائه شده است:

        • مشخصات مشتریانی که تمایل به خرید جدیدترین مدل را دارند، چیست؟

        • چه کالاهایی باید به این دسته از مشتریان خاص توصیه و پیشنهاد گردد؟

        • برآورد میزان فروش مدلی خاص در سه ماهه آینده چیست؟

        • چگونه باید مشتریان را تقسیم بندی کرد؟


یکی از فرآیند‌های اصلی داده کاوی، تحلیل همبستگی میان مشخصه‌ها و مقادیر آنها است. محققین آمار در این موارد قرن‌ها مطالعه داشته‌اند. OLAP و داده کاوی دو فن آوری مختلف هستند اما فعالیت‌های یکدیگر را تکمیل می‌کنند. OLAP فعالیت هایی نظیر خلاصه سازی، تحلیل تغییرات در طول زمان و تحلیل‌های What If  را پشتیبانی می‌نماید. همچنین می‌توان آنرا برای تحلیل نتایج داده کاوی در سطوح مختلف و مجزا استفاده کرد. داده کاوی نیز می‌تواند در ساخت Cube‌های مفید‌تر سودمند باشد.

تفاوت میان OLAP و داده کاوی ارتباطی به تفاوت میان داده‌های تلخیص شده و داده‌های تشریحی ندارد. در واقع تمایز قابل توجهی میان مدل سازی توصیفی و تشریحی وجود دارد. توابع و الگوریتم هایی که معمولاً در ابزار‌های OLAP یافت می‌شود، توابع مدل سازی توصیفی به شمار  می‌آیند. در حالیکه توابعی که در آنچه که اصطلاحاً بسته داده کاوی نامیده می‌شود، یافت می‌شود توابع یا الگو‌های مدل سازی تشریحی هستند.
 

الگوریتم‌های داده کاوی موجود در SSAS و زمینه کاری متناظر

این الگوریتم‌ها را به 5 دسته تقسیم می‌توان نمود:

پیش بینی توالی وقایع

برای مثال جهت تجزیه و تحلیل مجموعه ای از شرایط آب و هوایی که منجر به وقوع پدیده خاصی می‌شود. از الگوریتم زیر استفاده می‌شود:

Microsoft Sequence Clustering Algorithm

یافتن گروهی از موارد مشترک در تراکنش ها

معروفترین مثال در خصوص تجزیه و تحلیل سبد بازار است. از الگوریتم‌های زیر استفاده می‌شود:
Microsoft Association Algorithm
Microsoft Decision Trees Algorithm

یافتن گروهی از موارد مشابه

معمول‌ترین کاربرد زمینه بخش بندی داده‌های مشتریان به منظور یافتن گروه‌های مجزا از مشتریان است. از الگوریتم‌های زیر استفاده می‌شود:
Microsoft Clustering Algorithm
Microsoft Sequence Clustering Algorithm

پیش بینی صفات گسسته

به عنوان مثال، پیش بینی اینکه یک مشتری خاص، تمایلی به خرید محصول جدید دارد یا خیر. از الگوریتم‌های زیر استفاده می‌شود:
Microsoft Decision Trees Algorithm
Microsoft Naive Bayes Algorithm
Microsoft Clustering Algorithm
Microsoft Neural Network Algorithm

پیش بینی صفات پیوسته

پیش بینی درآمد در ماه آینده مثالی از آن می‌باشد. از الگوریتم‌های زیر استفاده می‌شود:
Microsoft Decision Trees Algorithm
Microsoft Time Series Algorithm
‫۱۰ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۰۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
ایجاد یک Repository در پروژه برای دستورات EF
IQueryable فقط یک expression است. هنوز اجرا نشده. (expose آن از طریق وب سرویس اشتباه است و به مشکلات serialization برخواهید خورد.)
زمانیکه ToList، First و امثال آن روی این عبارت فراخوانی شود تبدیل به SQL شده و سپس بر روی بانک اطلاعاتی اجرا می‌شود. به این deferred execution یا اجرای به تعویق افتاده گفته می‌شود.
اگر این عبارت را در اختیار لایه‌های دیگر قرار دهید، یعنی انتهای کار را بازگذاشته‌اید و حد و حدود سیستم شما مشخص نیست. شما اگر IQueryable بازگشت دهید، در لایه‌ای دیگر می‌شود یک join روی آن نوشت و اطلاعات چندین جدول دیگر را استخراج کرد؛ درحالیکه نام متد شما GetUsers بوده. بنابراین بهتر است به صورت صریح اطلاعات را به شکل List بازگشت دهید، تا انتهای کار باز نمانده و طراحی شما نشتی نداشته باشد.
‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۰ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۴۱
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
بررسی تغییرات Blazor 8x - قسمت یازدهم - قالب جدید پیاده سازی اعتبارسنجی و احراز هویت - بخش اول
قالب‌های پیش‌فرض Blazor 8x، به همراه قسمت بازنویسی شده‌ی ASP.NET Core Identity برای Blazor هم هستند که در این قسمت به بررسی نحوه‌ی عملکرد آن‌ها می‌پردازیم.


معرفی قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor در دات نت 8 به همراه قسمت Identity

در قسمت دوم این سری، با قالب‌های جدید شروع پروژه‌های Blazor 8x آشنا شدیم و هدف ما در آنجا بیشتر بررسی حالت‌های مختلف رندر Blazor در دات نت 8 بود. تمام این قالب‌ها به همراه یک سوئیچ دیگر هم به نام auth-- هستند که توسط آن و با مقدار دهی Individual که به معنای Individual accounts است، می‌توان کدهای پیش‌فرض و ابتدایی Identity UI جدید را نیز به قالب در حال ایجاد، به صورت خودکار اضافه کرد؛ یعنی به صورت زیر:

اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه بر روی سرور؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity Server --auth Individual

اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه در مرورگر، توسط فناوری وب‌اسمبلی؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity WebAssembly --auth Individual

برای اجرای قسمت‌های تعاملی برنامه، ابتدا حالت Server فعالسازی می‌شود تا فایل‌های WebAssembly دریافت شوند، سپس فقط از WebAssembly استفاده می‌کند؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity Auto --auth Individual

فقط از حالت SSR یا همان static server rendering استفاده می‌شود (این نوع برنامه‌ها تعاملی نیستند)؛ به همراه کدهای Identity:
dotnet new blazor --interactivity None --auth Individual

 و یا توسط پرچم all-interactive--، که interactive render mode را در ریشه‌ی برنامه قرار می‌دهد؛ به همراه کدهای Identity:
 dotnet new blazor --all-interactive --auth Individual

یک نکته: بانک اطلاعاتی پیش‌فرض مورد استفاده‌ی در این نوع پروژه‌ها، SQLite است. برای تغییر آن می‌توانید از پرچم use-local-db-- هم استفاده کنید تا از LocalDB بجای SQLite استفاده کند.


Identity UI جدید Blazor در دات نت 8، یک بازنویسی کامل است


در نگارش‌های قبلی Blazor هم امکان افزودن Identity UI، به پروژه‌های Blazor وجود داشت (اطلاعات بیشتر)، اما ... آن پیاده سازی، کاملا مبتنی بر Razor pages بود. یعنی کاربر، برای کار با آن مجبور بود از فضای برای مثال Blazor Server خارج شده و وارد فضای جدید ASP.NET Core شود تا بتواند، Identity UI نوشته شده‌ی با صفحات cshtml. را اجرا کند و به اجزای آن دسترسی پیدا کند (یعنی عملا آن قسمت UI اعتبارسنجی، Blazor ای نبود) و پس از اینکار، مجددا به سمت برنامه‌ی Blazor هدایت شود؛ اما ... این مشکل در دات نت 8 با ارائه‌ی صفحات SSR برطرف شده‌است.
همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی کردیم، صفحات SSR، طول عمر کوتاهی دارند و هدف آن‌ها تنها ارسال یک HTML استاتیک به مرورگر کاربر است؛ اما ... دسترسی کاملی را به HttpContext برنامه‌ی سمت سرور دارند و این دقیقا چیزی است که زیر ساخت Identity، برای کار و تامین کوکی‌های مورد نیاز خودش، احتیاج دارد. صفحات Identity UI از یک طرف از HttpContext برای نوشتن کوکی لاگین موفقیت آمیز در مرورگر کاربر استفاده می‌کنند (در این سیستم، هرجائی متدهای XyzSignInAsync وجود دارد، در پشت صحنه و در پایان کار، سبب درج یک کوکی اعتبارسنجی و احراز هویت در مرورگر کاربر نیز خواهد شد) و از طرف دیگر با استفاده از میان‌افزارهای اعتبارسنجی و احراز هویت ASP.NET Core، این کوکی‌ها را به صورت خودکار پردازش کرده و از آن‌ها جهت ساخت خودکار شیء User قابل دسترسی در این صفحات (شیء context.User.Identity@)، استفاده می‌کنند.
به همین جهت تمام صفحات Identity UI ارائه شده در Blazor 8x، از نوع SSR هستند و اگر در آن‌ها از فرمی استفاده شده، دقیقا همان فرم‌های تعاملی است که در قسمت چهارم این سری بررسی کردیم. یعنی صرفا بخاطر داشتن یک فرم، ضرورتی به استفاده‌ی از جزایر تعاملی Blazor Server و یا Blazor WASM را ندیده‌اند و اینگونه فرم‌ها را بر اساس مدل جدید فرم‌های تعاملی Blazor 8x پیاده سازی کرده‌اند. بنابراین این صفحات کاملا یکدست هستند و از ابتدا تا انتها، به صورت یکپارچه بر اساس مدل SSR کار می‌کنند (که در اصل خیلی شبیه به Razor pages یا Viewهای MVC هستند) و جزیره، جزیره‌ای، طراحی نشده‌اند.

 
روش دسترسی به HttpContext در صفحات SSR

اگر به کدهای Identity UI قالب آغازین یک پروژه که در ابتدای بحث روش تولید آن‌ها بیان شد، مراجعه کنید، استفاده از یک چنین «پارامترهای آبشاری» را می‌توان مشاهده کرد:

@code {

    [CascadingParameter]
    public HttpContext HttpContext { get; set; } = default!;
متد ()AddRazorComponents ای که در فایل Program.cs اضافه می‌شود، کار ثبت CascadingParameter ویژه‌ی فوق را به صورت زیر انجام می‌دهد که در Blazor 8x به آن یک Root-level cascading value می‌گویند:
services.TryAddCascadingValue(sp => sp.GetRequiredService<EndpointHtmlRenderer>().HttpContext);
مقادیر آبشاری برای ارسال اطلاعاتی بین درختی از کامپوننت‌ها، از یک والد به چندین فرزند که چندین لایه ذیل آن واقع شده‌‌اند، مفید است. برای مثال فرض کنید می‌خواهید اطلاعات عمومی تنظیمات یک کاربر را به چندین زیر کامپوننت، ارسال کنید. یک روش آن، ارسال شیء آن به صورت پارامتر، به تک تک آن‌ها است و راه دیگر، تعریف یک CascadingParameter است؛ شبیه به کاری که در اینجا انجام شده‌است تا دیگر نیازی نباشد تا تک تک زیر کامپوننت‌ها این شیء را به یک لایه زیریرین خود، یکی یکی منتقل کنند.

در کدهای Identity UI ارائه شده، از این CascadingParameter برای مثال جهت خروج از برنامه (HttpContext.SignOutAsync) و یا دسترسی به اطلاعات هدرهای رسید (if (HttpMethods.IsGet(HttpContext.Request.Method)))، دسترسی به سرویس‌ها (()<HttpContext.Features.Get<ITrackingConsentFeature)، تامین مقدار Cancellation Token به کمک HttpContext.RequestAborted و یا حتی در صفحه‌ی جدید Error.razor که آن نیز یک صفحه‌ی SSR است، برای دریافت HttpContext?.TraceIdentifier استفاده‌ی مستقیم شده‌است.

نکته‌ی مهم: باید به‌خاطر داشت که فقط و فقط در صفحات SSR است که می‌توان به HttpContext به نحو آبشاری فوق دسترسی یافت و همانطور که در قسمت قبل نیز بررسی شد، سایر حالات رندر Blazor از دسترسی به آن، پشتیبانی نمی‌کنند و اگر چنین پارامتری را تنظیم کردید، نال دریافت می‌کنید.


بررسی تفاوت‌های تنظیمات ابتدایی قالب جدید Identity UI در Blazor 8x با نگارش‌های قبلی آن

مطالب و نکات مرتبط با قالب قبلی را در مطلب «Blazor 5x - قسمت 22 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor Server - بخش 2 - ورود به سیستم و خروج از آن» می‌توانید مشاهده کنید.

در قسمت سوم این سری، روش ارتقاء یک برنامه‌ی قدیمی Blazor Server را به نگارش 8x آن بررسی کردیم و یکی از تغییرات مهم آن، حذف فایل‌های cshtml. ای آغاز برنامه و انتقال وظایف آن، به فایل جدید App.razor و انتقال مسیریاب Blazor به فایل جدید Routes.razor است که پیشتر در فایل App.razor نگارش‌های قبلی Blazor وجود داشت.
در این نگارش جدید، محتوای فایل Routes.razor به همراه قالب Identity UI به صورت زیر است:
<Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly">
    <Found Context="routeData">
        <AuthorizeRouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(Layout.MainLayout)" />
        <FocusOnNavigate RouteData="@routeData" Selector="h1" />
    </Found>
</Router>
در نگارش‌های قبلی، این مسیریاب داخل کامپوننت CascadingAuthenticationState محصور می‌شد تا توسط آن بتوان AuthenticationState را به تمام کامپوننت‌های برنامه ارسال کرد. به این ترتیب برای مثال کامپوننت AuthorizeView، شروع به کار می‌کند و یا توسط شیء context.User می‌توان به User claims دسترسی یافت و یا به کمک ویژگی [Authorize]، دسترسی به صفحه‌ای را محدود به کاربران اعتبارسنجی شده کرد.
اما ... در اینجا با یک نگارش ساده شده سروکار داریم؛ از این جهت که برنامه‌های جدید، به همراه جزایر تعاملی هم می‌توانند باشند و باید بتوان این AuthenticationState را به آن‌ها هم ارسال کرد. به همین جهت مفهوم جدید مقادیر آبشاری سطح ریشه (Root-level cascading values) که پیشتر در این بحث معرفی شد، در اینجا برای معرفی AuthenticationState استفاده شده‌است.

در اینجا کامپوننت جدید FocusOnNavigate را هم مشاهده می‌کنید. با استفاده از این کامپوننت و براساس CSS Selector معرفی شده، پس از هدایت به یک صفحه‌ی جدید، این المان مشخص شده دارای focus خواهد شد. هدف از آن، اطلاع رسانی به screen readerها در مورد هدایت به صفحه‌ای دیگر است (برای مثال، کمک به نابیناها برای درک بهتر وضعیت جاری).

همچنین در اینجا المان NotFound را هم مشاهده نمی‌کنید. این المان فقط در برنامه‌های WASM جهت سازگاری با نگارش‌های قبلی، هنوز هم قابل استفاده‌است. جایگزین آن‌را در قسمت سوم این سری، برای برنامه‌های Blazor server در بخش «ایجاد فایل جدید Routes.razor و مدیریت سراسری خطاها و صفحات یافت نشده» آن بررسی کردیم.


روش انتقال اطلاعات سراسری اعتبارسنجی یک کاربر به کامپوننت‌ها و جزایر تعاملی واقع در صفحات SSR

مشکل! زمانیکه از ترکیب صفحات SSR و جزایر تعاملی واقع در آن استفاده می‌کنیم ... جزایر واقع در آن‌ها دیگر این مقادیر آبشاری را دریافت نمی‌کنند و این مقادیر در آن‌ها نال است. برای حل این مشکل در Blazor 8x، باید مقادیر آبشاری سطح ریشه را (Root-level cascading values) به صورت زیر در فایل Program.cs برنامه ثبت کرد:
builder.Services.AddCascadingValue(sp =>new Preferences { Theme ="Dark" });
پس از این تغییر، اکنون نه فقط صفحات SSR، بلکه جزایر واقع در آن‌ها نیز توسط ویژگی [CascadingParameter] می‌توانند به این مقدار آبشاری، دسترسی داشته باشند. به این ترتیب است که در برنامه‌های Blazor، کامپوننت‌های تعاملی هم دسترسی به اطلاعات شخص لاگین شده‌ی توسط صفحات SSR را دارند. برای مثال اگر به فایل Program.cs قالب جدید Identity UI عنوان شده مراجعه کنید، چنین سطوری در آن قابل مشاهده هستند
builder.Services.AddCascadingAuthenticationState();
builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider>();
متد جدید AddCascadingAuthenticationState، فقط کار ثبت AuthenticationStateProvider برنامه را به صورت آبشاری انجام می‌دهد.
این AuthenticationStateProvider سفارشی جدید هم در فایل اختصاصی IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider.cs پوشه‌ی Identity قالب پروژه‌های جدید Blazor 8x که به همراه اعتبارسنجی هستند، قابل مشاهده‌است.

یا اگر به قالب‌های پروژه‌های WASM دار مراجعه کنید، تعریف به این صورت تغییر کرده‌است؛ اما مفهوم آن یکی است:
builder.Services.AddCascadingAuthenticationState();
builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, PersistingServerAuthenticationStateProvider>();
در این پروژه‌ها، یک AuthenticationStateProvider سفارشی دیگری در فایل PersistingServerAuthenticationStateProvider.cs ارائه شده‌است (این فایل‌ها، جزو استاندارد قالب‌های جدید Identity UI پروژه‌های Blazor 8x هستند؛ فقط کافی است، یک نمونه پروژه‌ی آزمایشی را با سوئیچ جدید auth Individual-- ایجاد کنید، تا بتوانید این فایل‌های یاد شده را مشاهده نمائید).

AuthenticationStateProviderهای سفارشی مانند کلاس‌های IdentityRevalidatingAuthenticationStateProvider و PersistingServerAuthenticationStateProvider که در این قالب‌ها موجود هستند، چون به صورت آبشاری کار تامین AuthenticationState را انجام می‌دهند، به این ترتیب می‌توان به شیء context.User.Identity@ در جزایر تعاملی نیز به سادگی دسترسی داشت.

یعنی به صورت خلاصه، یکبار قرارداد AuthenticationStateProvider عمومی (بدون هیچ نوع پیاده سازی) به صورت یک Root-level cascading value ثبت می‌شود تا در کل برنامه قابل دسترسی شود. سپس یک پیاده سازی اختصاصی از آن توسط ()<builder.Services.AddScoped<AuthenticationStateProvider, XyzProvider به برنامه معرفی می‌شود تا آن‌را تامین کند. به این ترتیب زیر ساخت امن سازی صفحات با استفاده از ویژگی attribute [Authorize]@ و یا دسترسی به اطلاعات کاربر جاری با استفاده از شیء context.User@ و یا امکان استفاده از کامپوننت AuthorizeView برای نمایش اطلاعاتی ویژه به کاربران اعتبارسنجی شده مانند صفحه‌ی Auth.razor زیر، مهیا می‌شود:
@page "/auth"

@using Microsoft.AspNetCore.Authorization

@attribute [Authorize]

<PageTitle>Auth</PageTitle>

<h1>You are authenticated</h1>

<AuthorizeView>
    Hello @context.User.Identity?.Name!
</AuthorizeView>

سؤال: چگونه یک پروژه‌ی سمت سرور، اطلاعات اعتبارسنجی خودش را با یک پروژه‌ی WASM سمت کلاینت به اشتراک می‌گذارد (برای مثال در حالت رندر Auto)؟ این انتقال اطلاعات باتوجه به یکسان نبودن محل اجرای این دو پروژه (یکی بر روی کامپیوتر سرور و دیگری بر روی مرورگر کلاینت، در کامپیوتری دیگر) چگونه انجام می‌شود؟ این مورد را در قسمت بعد، با معرفی PersistentComponentState و «فیلدهای مخفی» مرتبط با آن، بررسی می‌کنیم.
‫۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۶ آبان ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۵