مطالب
انتخاب نوع داده‌ی مناسب مخصوص ذخیره سازی مقادیر پولی در SQL Server
درحال حاضر، باتوجه به خرده نداشتن مقادیر پولی در ایران، عموما از نوع‌های int و bigint برای ذخیره سازی این مقادیر استفاده می‌شود؛ اما در آینده با احتمال حذف تعدادی از صفرها، نیاز به ثبت خرده‌ها هم ضروری خواهد بود و در اینجا این سؤال مهم مطرح می‌شود که نوع داده‌ای مناسب برای انجام اینکار چیست؟ برای نمونه در SQL Server، نوع‌های داده‌ای decimal، money، smallmoney و امثال آن وجود دارند که در این مطلب، تفاوت‌های مهم آن‌ها و روش صحیح انتخاب نوع داده‌ای مناسب مخصوص اینکار را بررسی خواهیم کرد.


مشکل مهم نوع داده‌ای int جهت ذخیره سازی مقادیر پولی

فرض کنید جدول ساده‌ای را با دو فیلد Id و Price دارید که نوع مبلغ آن‌را با توجه به عدم داشتن خرده در واحد پولی، int انتخاب کرده‌اید:
CREATE TABLE [Test1](
[Id] [int] IDENTITY(1,1) NOT NULL,
[Price] [int] NOT NULL,
 CONSTRAINT [PK_Test1] PRIMARY KEY CLUSTERED 
(
[Id] ASC
));
اگر در این جدول فقط 7 رکورد زیر را ثبت کنیم:
 Insert into Test1 values (1000000000),(1000000000),(1000000000),(1000000000),(1000000000),(1000000000),(1000000000)
به نظر شما خروجی کوئری ساده‌ی زیر که جهت نمایش جمع مبالغ وارد شده تهیه شده، چیست؟
select sum(price) from Test1
خروجی آن فقط استثنای زیر است!
Arithmetic overflow error converting expression to data type int.
عنوان می‌کند که جمع آن از بازه‌ی اعداد صحیح خارج شده‌است و در سیستمی که نوع مبالغ آن‌را int انتخاب کرده‌اید، دیر یا زود به این مشکل خواهید رسید. فقط کافی است کاربران، یکسالی با آن برنامه کار کنند!
برای حل این مشکل می‌توان به صورت موقت، نوع داده‌ای را به bigint تبدیل کرد و مجددا جمع رکوردها را محاسبه کرد:
select sum(cast(price as bigint)) from Test1
یک روش دیگر مواجه شدن با این مساله، عدم انتخاب نوع int برای فیلد Price، از ابتدای کار است.


از نوع داده‌ای float برای ذخیره سازی مقادیر پولی استفاده نکنید!

هیچگاه نباید از نوع داده‌ی float برای ذخیره سازی مقادیر پولی استفاده کرد؛ از این جهت که این نوع اعداد، به صورت تقریبی از یک مقدار decimal و به صورت باینری در SQL Server ذخیره می‌شوند. به همین جهت به محض ذخیره شدن، با عددی غیر دقیق مواجه خواهیم بود. همچنین مقایسه‌ی دقیق این نوع اعداد هم مشکلات خاصی را به همراه دارد.
DECLARE @f AS FLOAT = '29545428.0211111';
SELECT CAST(@f AS NUMERIC(28, 14)) AS value;



SQL Server چگونه مقادیر پولی money و small money را ذخیره می‌کند؟

SQL Server برای کار با مقادیر پولی، دو نوع MONEY و SMALLMONEY را ارائه می‌دهد که شبیه به نوع‌های BIGINT و INT، نیاز به 8 و 4 بایت برای ذخیره سازی دارند. در عمل نوع MONEY شبیه به نوع DECIMAL(19,4) و نوع SMALLMONEY همانند DECIMAL(10,4) رفتار می‌کند. یعنی نوع MONEY می‌تواند تا 15 رقم دسیمال پیش از ممیز و 4 رقم اعشار را ذخیره کند و نوع SMALLMONEY تنها می‌تواند 6 رقم دسیمال و 4 رقم اعشاری را ذخیره کند.
اما ... هرچند نوع داده‌ی MONEY و DECIMAL(19,4) به ظاهر یکی هستند، اما به نحو متفاوتی بر روی دیسک سخت ذخیره می‌شوند. برای نمونه فرض کنید که قصد داریم عدد 4,513.19 را یکبار به صورت MONEY و بار دیگر به صورت SMALLMONEY ذخیره کنیم که در نهایت به جدول زیر می‌رسیم:


همانطور که مشاهده می‌کنید، نوع‌های MONEY و SMALLMONEY، دقیقا همانند BIGINT هشت بایتی و INT، چهار بایتی ذخیره می‌شوند و عملا در پشت صحنه‌ی SQL Server، اعداد صحیح هستند. اما نوع DECIMAL(19,4) که هرچند شبیه به MONEY عمل می‌کند، 9 بایتی است.


الگوریتم انتخاب نوع داده‌ی مناسب ذخیره سازی مقادیر پولی

در فلوچارت زیر که از کتاب «Donald Knuth’s "The Art of Computer Programming – Volume 1".» انتخاب شده، روش مواجه شدن با انواع و اقسام نوع‌های داده‌ای عددی را به خوبی مشخص می‌کند که آیا عدد در حال ذخیره شدن، خرده دارد یا خیر؟ آیا از 922,337,203,685,477.5807 کوچکتر است یا خیر و امثال آن که در تصمیم‌گیری نهایی مؤثر هستند:


اعدادی را که در این نمودار مشاهده می‌کنید، در جدول زیر بهتر توضیح داده شده‌اند. به عبارتی چه تفاوتی بین نوع Money و Decimal(19,4) مشابه وجود دارد:



تفاوت مهم نوع Money و Decimal(19,4)، در دقت آن‌ها است

 تا اینجا به نظر آنچنان تفاوتی بین نوع Money و Decimal(19,4) وجود ندارد و نوع money اتفاقا یک بایت را کمتر اشغال می‌کند و کوچکتر است. اما تفاوت اصلی را با مثال زیر بهتر می‌توان توضیح داد:
CREATE TABLE MoneyTest (
 Mon1 money,
 Mon2 AS Mon1*Mon1,
 Mon3 AS Mon1*Mon1*Mon1,
 Dec1 decimal(19,4),
 Dec2 AS Dec1*Dec1,
 Dec3 AS Dec1*Dec1*Dec1,
 MonDec AS Mon1*Dec1,
 DecMon AS Dec1*Mon1);
در اینجا جدولی تهیه شده که دو ستون اصلی Mon1 و Dec1 را دارد و مابقی ستون‌های آن، محاسباتی هستند:


همانطور که مشاهده می‌کنید، با ضرب دو عدد دسیمال، مقادیر پیش و پس از ممیز، یعنی precision و scale تغییر کرده‌اند، اما در مورد money چنین چیزی رخ نداده و ثابت است. برای مثال زمانیکه با یک عدد DECIMAL(4,2) کار می‌کنیم، اگر آن‌را ضربدر همین عدد کنیم، به یک عدد DECIMAL(8,4) خواهیم رسید که البته حداکثر precision ممکن آن در SQL Server عدد 38 است، اما یک چنین تغییری در حین ضرب اعداد از نوع money رخ نمی‌دهد.

موضوع دقت را با مثال زیر بهتر می‌توان بررسی کرد:
CREATE TABLE [MoneyTest](
[Id] [int] IDENTITY(1,1) NOT NULL,
decimalMoney decimal(19,4),
moneyMoney money
 CONSTRAINT [PK_MoneyTest] PRIMARY KEY CLUSTERED 
(
[Id] ASC
));
فرض کنید جدولی را داریم با دو فیلد از نوع Money و مشابه آن یعنی decimal(19,4) به صورت فوق. اگر رکوردهای زیر را به آن اضافه کنیم:
INSERT INTO MoneyTest
VALUES
(12321423442.3456,12321423442.3456),
(1111111.1919,1111111.1919)
و سپس سعی کنیم که جمع اعداد وارد شده را محاسبه کنیم:
SELECT * FROM MoneyTest

SELECT SUM(decimalMoney) AS [sumDecimal],
   SUM(moneyMoney) AS [sumMoney]
FROM MoneyTest
به نتیجه‌ی زیر می‌رسیم:


همانطور که مشخص است در حین محاسباتی مانند جمع و منها و محاسبه‌ی sum، تفاوتی بین این نوع‌ها نیست. اما اگر سعی در تقسیم آن‌ها کنیم:
DECLARE @moneyPer money,
  @decimalPer decimal(19,4)
SET @moneyPer = (SELECT moneyMoney FROM MoneyTest WHERE id = 2)/((SELECT moneyMoney FROM MoneyTest WHERE id = 1))
SET @decimalPer = (SELECT decimalMoney FROM MoneyTest WHERE id = 2)/((SELECT decimalMoney FROM MoneyTest WHERE id = 1))
SELECT @moneyPer AS[moneyPer], @decimalPer AS [decimalPer];
به خروجی زیر می‌رسیم:


نتیجه‌ی واقعی 0,00009 است که پس از گرد شدن، به 0.0001 مقدار دسیمال می‌رسیم، اما این دقت در نوع money از دست رفته‌است.

نکته‌ی مهمی که در اینجا قابل مشاهد‌ه‌است، محدود نبودن نتیجه‌ی حاصل، به دقت اعشارها در عدد decimal تعریف شده و scale تعریف شده‌ی اولیه‌ی آن است. نمونه‌ی دیگر آن‌را در مثال زیر می‌توانید مشاهده کنید که هرچند عدد دسیمال تعریف شده، فقط 2 رقم اعشاری دارد، اما در حین تقسیم، از این مساله صرفنظر شده و خروجی آن محدود به 2 رقم اعشار نیست؛ برخلاف نوع money که حداکثر 4 رقم ثابت اعشاری را بیشتر نمی‌تواند داشته باشد:
DECLARE @M MONEY = 1234, @D DECIMAL(6,2) = 1234
SELECT @M/$1000000 AS [MONEY] ,
 @D/$1000000 AS [DECIMAL]



نتیجه‌گیری

برای ذخیره سازی مقادیر پولی در SQL Server، اگر سیستم شما OLTP-like است و با اعدادی مانند 1000.24 کار می‌کنید و حداکثر می‌خواهید جمع و منهای آن‌‌ها را محاسبه کنید، انتخاب نوع  MONEY و یا  SMALLMONEY بسیار مناسب است؛ اما اگر سیستم شما OLAP-like است و در آن اعمال ضرب و تقسیم زیاد رخ می‌دهد، فقط از نوع Decimal استفاده کنید.


DECLARE @dOne DECIMAL(19,4) = 1,
  @dThree DECIMAL(19,4) = 3,
  @mOne MONEY = 1,
  @mThree MONEY = 3

SELECT (@dOne/@dThree) * @dThree AS DecimalResult,
  (@mOne/@mThree) * @mThree AS MoneyResult
نظرات مطالب
رمزنگاری JWT و افزایش امنیت آن در ASP.NET Core
نیازی به درج آن به صورت جداگانه نیست (البته بحث تطابق Id دریافتی از توکن (و نه view-model البته)، با Id جاری شخص باید صورت گیرد). چون زمانیکه توکن را تولید می‌کنید، Id کاربر لاگین شده‌ی به سیستم هم در آن توکن به صورت یک ClaimTypes.NameIdentifier وجود دارد و پس از اعتبارسنجی درخواست با ارسال توکن به سمت سرور، جزئی از HttpContext.User.Identity as ClaimsIdentity استاندارد می‌شود. این اطلاعات هم توسط کاربر قابل تغییر و دستکاری نیست؛ حتی اگر توکن رمزنگاری هم نشده باشد. مرحله‌ی اعتبارسنجی توکن که رخ می‌دهد، یکی از کارهای آن، بررسی امضای دیجیتال توکن دریافتی از سمت کاربر هست. به همین جهت توکن دستکاری شده، هیچگاه به مرحله‌ی تولید و لحاظ شدن در HttpContext.User.Identity نمی‌رسد.
بنابراین آیا باید به Id کاربر ارسالی توسط view-model اطمینان کرد؟ خیر. این Id کاربر اصلا نباید در view-model وجود داشته باشد. از id موجود در خود توکن برای تشخیص کاربر استفاده کنید. این Id پس از تعیین اعتبار توکن، معتبر است و نیاز به بررسی و لایه‌های بیشتری ندارد.
برای ویرایش یک رکورد، ابتدا UserId اصلی آن‌را استخراج کنید. بعد این UserId ردیف بانک اطلاعاتی را با مقدار ClaimTypes.NameIdentifier استخراجی از توکن دریافتی از کاربر، تطابق دهید؛ اگر یکی نبودند، یعنی این رکورد متعلق به کاربر جاری لاگین شده‌ی به سیستم نیست و حق ویرایش آن‌را ندارد (البته اگر آن کاربر ادمین نیست).
نظرات مطالب
EF Code First #9
خیلی ممنون؛ من الان یه کلاس انتزاعی تعریف کردم که دو کلاس به نام‌های pageو  Article ازش ارث بری می‌کنن. حالا توی کلاس انتزاعی من یه خاصیت دارم که لیستی از کلاس tag هست و میخوام که تگ‌های اضافه شده برای هر رکورد در یک جدول بشینه. حالا مشکلی که پیش میاد طبیعتا EF فقط یک جدول تگ میسازه که اون رو هم نمی‌دونم بر چه اساسی برای article کاربرد داره. آیا باید خاصیت تگ روی برای کلاس‌های فرزند جداگانه تعریف کنم یا راهکاری هم براش هست؟ 
حواسم به یک چیزی نبود که فقط تگ‌ها رو برای article ثبت می‌کرد. الان مشکلی که هست یک جدول تگ برای هر دو در نظر گرفته که اینطوری هم متوجه نمیشیم که کلید مربوطه مال جدول page میشه یا article؟ در این حالت من باید کلاس تگ رو برای هر کدوم جداگانه بنویسم که دو جدول بسازه؟ 
مطالب
مفهوم READ_COMMITTED_SNAPSHOT در EF 6
مدتی است که حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT بسیار مورد توجه واقع شده:
- در سایت Stack overflow از آن استفاده می‌شود (^).
- در SQL Server Azure حالت پیش فرض ایجاد دیتابیس‌ها و تراکنش‌های جدید است  (^).
- در Entity framework 6 حالت پیش فرض تراکنش‌های ایجاد شده، قرار گرفته است  (^ ).

و ... در Oracle، تنها حالت مدیریت مسایل همزمانی است! (البته به نام MVCC، اما با همین عملکرد)


اما READ_COMMITTED_SNAPSHOT در SQL Server چیست و کاربرد آن کجا است؟

اگر استفاده گسترده و سنگینی از SQL Server داشته باشید، حتما به پیغام‌های خطای deadlock آن برخورده‌اید:
 Transaction (Process ID 54) was deadlocked on lock resources with another process and has been chosen as the deadlock victim. 
Rerun the transaction.
روش پیش فرض مدیریت مسایل همزمانی در SQL Server، حالت READ COMMITTED است. به این معنا که اگر در طی یک تراکنش مشغول به تغییر اطلاعاتی باشیم، سایر کاربران از خواندن نتیجه آن (اصطلاحا به آن Dirty read گفته می‌شود) منع خواهند شد؛ تا زمانیکه این تراکنش با موفقیت به پایان برسد. هرچند در این حالت سایر تراکنش‌ها امکان ویرایش یا حذف اطلاعات را خواهند داشت. به علاوه اگر در طی این تراکنش، اطلاعاتی خوانده شوند، سایر تراکنش‌ها تا پایان تراکنش جاری، قادر به تغییر این اطلاعات خوانده شده نخواهند بود (منشاء بروز خطاهای deadlock یاد شده در سیستم‌های پرترافیک).
در SQL Server 2005 برای بهبود مقیاس پذیری SQL Server و کاهش خطاهای deadlock، مکانیزم READ_COMMITTED_SNAPSHOT معرفی گشت.
به صورت خلاصه زمانیکه که تراکنش مورد نظر تحت حالت READ COMMITTED SNAPSHOT انجام می‌شود، optimistic reads and pessimistic writes خواهیم داشت (خواند‌ن‌های خوشبینانه و نوشتن‌های بدبینانه). در این حالت تضمین می‌شود که خواندن اطلاعات داخل یک تراکنش، شامل اطلاعات تغییر یافته توسط سایر تراکنش‌های همزمان نخواهد بود. همچنین زمانیکه در این بین، اطلاعاتی خوانده می‌شود، بر روی این اطلاعات برخلاف حالت READ COMMITTED قفل قرار داده نمی‌شود. بنابراین تراکنش‌هایی که درحال خواندن اطلاعات هستند، تراکنش‌های همزمانی را که در حال نوشتن اطلاعات می‌باشند، قفل نخواهد کرد و برعکس.


نحوه فعال سازی READ_COMMITTED_SNAPSHOT

فعال سازی  READ_COMMITTED_SNAPSHOT باید ابتدا در سطح یک بانک اطلاعاتی SQL Server انجام شود:
 ALTER DATABASE testDatabase SET ALLOW_SNAPSHOT_ISOLATION ON;
ALTER DATABASE testDatabase SET READ_COMMITTED_SNAPSHOT ON;
کاری که در اینجا انجام خواهد شد، ایجاد یک snapshot یا یک کپی فقط خواندنی، از بانک اطلاعاتی کاری شما می‌باشد. بنابراین در این حالت، زمانیکه یک عبارت Select را فراخوانی می‌کنید، این خواندن، از بانک اطلاعاتی فقط خواندنی تشکیل شده، صورت خواهد گرفت. اما تغییرات بر روی دیتابیس اصلی کاری درج شده و سپس این snapshot به روز می‌شود.
حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT خصوصا برای برنامه‌های وبی که تعداد بالایی Read در مقابل تعداد کمی Write دارند، به شدت بر روی کارآیی و بالا رفتن سرعت و مقیاس پذیری آن‌ها تاثیر خواهد داشت؛ به همراه حداقل تعداد deadlockهای حاصل شده.


در Entity framework وضعیت به چه صورتی است؟

EF از حالت پیش فرض مدیریت مسایل همزمانی در SQL Server یا همان حالت READ COMMITTED در زمان فراخوانی متد SaveChanges استفاده می‌کند.
در EF 6 این حالت پیش فرض به READ_COMMITTED_SNAPSHOT تغییر کرده است. البته همانطور که عنوان شد، پیشتر باید بانک اطلاعاتی را نیز جهت پذیرش این نوع تراکنش‌ها آماده ساخت.
اگر از نگارش‌های پایین‌تر از EF 6 استفاده می‌کنید، برای استفاده از حالت READ_COMMITTED_SNAPSHOT باید صراحتا IsolationLevel را مشخص ساخت:
using (var transactionScope =
  new TransactionScope(TransactionScopeOption.Required,
  new TransactionOptions { IsolationLevel= IsolationLevel.Snapshot }))
{
   // update some tables using entity framework  
   context.SaveChanges();  
   transactionScope.Complete();
}
نظرات مطالب
بررسی روش آپلود فایل‌ها در ASP.NET Core
با سلام؛ اگر ما بخواهیم به طور مثال کاربری را ثبت نام کنیم  و این کاربر علاوه بر داشتن اطلاعات پایه شامل عکس نیز می‌باشد و این ثبت کاربر را از طریق پروژه غیر وبی با استفاده از   Httpclient  انجام دهیم، فیلد عکس کاربر را از چه نوعی تعریف کنیم. نوع فیلد عکس کاربر که در متد اکشن سرور تعریف کرده ایم از نوع IFormFile  است و بعد از آن از تابع اکشنی که در بالا تعریف کرده‌اید اپدیت را انجام می‌دهیم.
نظرات مطالب
تفاوت ViewData و ViewBag و TempData و Session در MVC

می‌تونید محل ذخیره سشن رو بجای حافظه، یک بانک اطلاعاتی SQL Server تعیین کنید: http://support.microsoft.com/kb/317604

یا اخیرا بجای SQL Server از بانک‌های اطلاعاتی NoSQL از نوع key/value store هم برای اینکار استفاده می‌کنند: ASP.NET Session State Provider for Redis

نظرات مطالب
ASP.NET MVC #13
بله. مشکلی نداره. در EF Code first از Data Annotation‌ها حداقل به سه منظور استفاده میشه:
الف) کنترل ساختار دیتابیس تشکیل شده. مثلا طول فیلد رشته‌ای چقدر باشد.
ب) اعتبار سنجی سمت سرور. اگر فیلدی رو required تعریف کردید، هم به صورت not null در سمت بانک اطلاعاتی تشکیل خواهد شد و هم پیش از ثبت، توسط EF به صورت خودکار اعتبار سنجی می‌شود.
ج) تعریف روابط بین جداول. مثلا می‌شود توسط آن‌ها کلید خارجی را تعریف کرد و مواردی از این دست.

ViewModel هم باید Data Annotation مختص به خودش را داشته باشد. حداقل روی اعتبار سنجی سمت کلاینت می‌تونه تاثیرگذار باشه چون به صورت خودکار توسط MVC اعمال می‌شود.
مطالب
استفاده از SQL-CE به کمک NHibernate

خلاصه‌ای را در مورد SQL Server CE قبلا در این سایت مطالعه‌ کرده‌اید. در ادامه خلاصه‌ای کاربردی را از تنظیمات و نکات مرتبط به کار با SQL-CE به کمک NHibernate ملاحظه خواهید نمود:

1) دریافت SQL-CE 4.0


همین مقدار برای استفاده از SQL-CE 4.0 به کمک NHibernate کفایت می‌کند و حتی نیازی به نصب سرویس پک یک VS 2010 هم نیست.

2) ابزار سازی جهت ایجاد یک بانک اطلاعاتی خالی SQL-CE

using System;
using System.IO;

namespace NHibernate.Helper.DbSpecific
{
public class SqlCEDbHelper
{
const string engineTypeName = "System.Data.SqlServerCe.SqlCeEngine, System.Data.SqlServerCe";

/// <summary>
/// note: this method will delete existing db and then creates a new one.
/// </summary>
/// <param name="filename"></param>
/// <param name="password"></param>
public static void CreateEmptyDatabaseFile(string filename, string password = "")
{
if (File.Exists(filename))
File.Delete(filename);

var type = System.Type.GetType(engineTypeName);
var localConnectionString = type.GetProperty("LocalConnectionString");
var createDatabase = type.GetMethod("CreateDatabase");

var engine = Activator.CreateInstance(type);

string connectionStr = string.Format("Data Source='{0}';Password={1};Encrypt Database=True", filename, password);
if (string.IsNullOrWhiteSpace(password))
connectionStr = string.Format("Data Source='{0}'", filename);

localConnectionString.SetValue(
obj: engine,
value: connectionStr,
index: null);
createDatabase.Invoke(engine, new object[0]);
}

/// <summary>
/// use this method to compact or encrypt existing db or decrypt it to a new db with all records
/// </summary>
/// <param name="sourceConnection"></param>
/// <param name="destConnection"></param>
public static void CompactDatabase(string sourceConnection, string destConnection)
{
var type = System.Type.GetType(engineTypeName);
var engine = Activator.CreateInstance(type);

var localConnectionString = type.GetProperty("LocalConnectionString");
localConnectionString.SetValue(
obj: engine,
value: sourceConnection,
index: null);

var compactDatabase = type.GetMethod("Compact");
compactDatabase.Invoke(engine, new object[] { destConnection });
}
}
}

کلاس فوق، یک کلاس عمومی است و مرتبط به NHibernate نیست و در همه جا قابل استفاده است.
متد CreateEmptyDatabaseFile یک فایل بانک اطلاعاتی خالی با فرمت مخصوص SQL-CE را برای شما تولید خواهد کرد. به این ترتیب می‌توان بدون نیاز به ابزار خاصی، سریعا یک بانک خالی را تولید و شروع به کار کرد. در این متد اگر کلمه عبوری را وارد نکنید، بانک اطلاعاتی رمزنگاری شده نخواهد بود و اگر کلمه عبور را وارد کنید، دیتابیس اولیه به همراه کلیه اعمال انجام شده بر روی آن در طول زمان، با کمک الگوریتم AES به صورت خودکار رمزنگاری خواهند شد. کل کاری را هم که باید انجام دهید ذکر این کلمه عبور در کانکشن استرینگ است.
متد CompactDatabase، یک متد چند منظوره است. اگر بانک اطلاعاتی SQL-CE رمزنگاری نشده‌ای دارید و می‌خواهید کل آن‌را به همراه تمام اطلاعات درون آن رمزنگاری کنید، می‌توانید جهت سهولت کار از این متد استفاده نمائید. آرگومان اول آن به کانکشن استرینگ بانکی موجود و آرگومان دوم به کانکشن استرینگ بانک جدیدی که تولید خواهد شد، اشاره می‌کند.
همچنین اگر یک بانک اطلاعاتی SQL-CE رمزنگاری شده دارید و می‌خواهید آن‌را به صورت یک بانک اطلاعاتی جدید به همراه تمام رکوردهای آن رمزگشایی کنید، باز هم می‌توان از این متد استفاده کرد. البته بدیهی است که کلمه عبور را باید داشته باشید و این کلمه عبور جایی درون فایل بانک اطلاعاتی ذخیره نمی‌شود. در این حالت در کانکشن استرینگ اول باید کلمه عبور ذکر شود و کانکشن استرینگ دوم نیازی به کلمه عبور نخواهد داشت.

فرمت کلی کانکشن استرینگ SQL-CE هم به شکل زیر است:

Data Source=c:\path\db.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True

البته این برای حالتی است که قصد داشته باشید بانک اطلاعاتی مورد استفاده را رمزنگاری کنید یا از یک بانک اطلاعاتی رمزنگاری شده استفاده نمائید. اگر بانک اطلاعاتی شما کلمه عبوری ندارد، ذکر Data Source=c:\path\db.sdf کفایت می‌کند.

این کلاس هم از این جهت مطرح شد که NHibernate می‌تواند ساختار بانک اطلاعاتی را بر اساس تعاریف نگاشت‌ها به صورت خودکار تولید و اعمال کند، «اما» بر روی یک بانک اطلاعاتی خالی SQL-CE از قبل تهیه شده (در غیراینصورت خطای The database file cannot be found. Check the path to the database را دریافت خواهید کرد).

نکته:
اگر دقت کرده باشید در این کلاس engineTypeName به صورت رشته ذکر شده است. چرا؟
علت این است که با ذکر engineTypeName به صورت رشته، می‌توان از این کلاس در یک کتابخانه عمومی هم استفاده کرد، بدون اینکه مصرف کننده نیازی داشته باشد تا ارجاع مستقیمی را به اسمبلی SQL-CE به برنامه خود اضافه کند. اگر این ارجاع وجود داشت، متدهای یاد شده کار می‌کنند، در غیراینصورت در گوشه‌ای ساکت و بدون دردسر و بدون نیاز به اسمبلی خاصی برای روز مبادا قرار خواهند گرفت.


3) ابزار مرور اطلاعات بانک اطلاعاتی SQL-CE

با استفاده از management studio خود SQL Server هم می‌شود با بانک‌های اطلاعاتی SQL-CE کار کرد، اما ... اینبار برخلاف نگارش کامل اس کیوال سرور، با یک نسخه‌ی بسیار بدوی، که حتی امکان rename فیلدها را هم ندارد مواجه خواهید شد. به همین جهت به شخصه برنامه SqlCe40Toolbox را ترجیح می‌دهم و اطمینان داشته باشید که امکانات آن برای کار با SQL-CE از امکانات ارائه شده توسط management studio مایکروسافت، بیشتر و پیشرفته‌تر است!



4) تنظیمات NHibernate جهت کار با SQL-CE

الف) پس از نصب SQL-CE ، فایل‌های آن‌را در مسیر C:\Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0 می‌توان یافت. درایور ADO.NET آن هم در مسیر C:\Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop قرار دارد. بنابراین در ابتدا نیاز است تا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll به برنامه خود اضافه کنید (نام پوشه desktop آن هم غلط انداز است. از این جهت که نگارش 4 آن، به راحتی در برنامه‌های ذاتا چند ریسمانی ASP.Net بدون مشکل قابل استفاده است).
نکته مهم: در این حالت NHibernate قادر به یافتن فایل درایور یاد شده نخواهد بود و پیغام خطای «Could not create the driver from NHibernate.Driver.SqlServerCeDriver» را دریافت خواهید کرد. برای رفع آن، اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll را در لیست ارجاعات برنامه یافته و در برگه خواص آن، خاصیت «Copy Local» را true کنید. به این معنا که NHibernate این اسمبلی را در کنار فایل اجرایی برنامه شما جستجو خواهد کرد.

ب) مطلب بعد، تنظیمات ابتدایی NHibernate‌ است جهت شناساندن SQL-CE . مابقی مسایل (نکات mapping، کوئری‌ها و غیره) هیچ تفاوتی با سایر بانک‌های اطلاعاتی نخواهد داشت و یکی است. به این معنا که اگر برنامه شما از ویژگی‌های خاص بانک‌های اطلاعاتی استفاده نکند (مثلا اگر از رویه‌های ذخیره شده اس کیوال سرور استفاده نکرده باشد)، فقط با تغییر کانکشن استرینگ و معرفی dialect و driver جدید، به سادگی می‌تواند به یک بانک اطلاعاتی دیگر سوئیچ کند؛ بدون اینکه حتی بخواهید یک سطر از کدهای اصلی برنامه خود را تغییر دهید.



تنها نکته جدید آن این متد است:

private Configuration getConfig()
{
var configure = new Configuration();
configure.SessionFactoryName("BuildIt");

configure.DataBaseIntegration(db =>
{
db.ConnectionProvider<DriverConnectionProvider>();
db.Dialect<MsSqlCe40Dialect>();
db.Driver<SqlServerCeDriver>();
db.KeywordsAutoImport = Hbm2DDLKeyWords.AutoQuote;
db.IsolationLevel = IsolationLevel.ReadCommitted;
db.ConnectionString = ConnectionString;
db.Timeout = 10;

//for testing ...
db.LogFormattedSql = true;
db.LogSqlInConsole = true;
});

return configure;
}

که در آن نحوه تعریف MsSqlCe40Dialect و SqlServerCeDriver مشخص شده است.

نکته حاشیه‌ای!
در این مثال primary key از نوع identity تعریف شده و بدون مشکل کار کرد. همین را اگر با EF تست کنید، این خطا را دریافت می‌کنید: «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact». بله، EF نمی‌تواند با primary key از نوع identity حین کار با SQL-CE کار کند. برای رفع آن توصیه شده است که از Guid استفاده کنید!

نکته تکمیلی:
استفاده از Dialect سفارشی در NHibernate


نکته پایانی!
و در پایان باید اشاره کرد که SQL-CE یک بانک اطلاعاتی نوشته شده با دات نت نیست (با CPP نوشته شده است و نصب آن هم نیاز به ران تایم به روز VC را دارد). به این معنا که جهت سیستم‌های 64 بیتی و 32 بیتی باید نسخه مناسب آن‌را توزیع کنید. یا اینکه Target platform پروژه جاری دات نت خود را بر روی X86 قرار دهید (نه بر روی Any CPU پیش فرض) و در این حالت تنها یک نسخه X86 بانک اطلاعاتی SQL-CE و همچنین برنامه خود را برای تمام سیستم‌ها توزیع کنید.

نظرات مطالب
EF Code First #12
با سپاس
با SQL Server Profiler تست شد و نتیجه درست بود.
احتمالا مسئله بر می‌گرده به عدم آشنایی من با طرز کار دقیق EFProf.
مطالب دوره‌ها
ایجاد کاتالوگ‌های Full text search و ایندکس‌های آن
جستجو بر روی خواص و متادیتای اسناد آفیس

همانطور که در قسمت قبل نیز عنوان شد، فیلترهای FTS آفیس، علاوه بر اینکه امکان جستجوی پیشرفته FTS را بر روی کلیه فایل‌های مجموعه آفیس میسر می‌کنند، امکان جستجوی FTS را بر روی خواص ویژه اضافی آن‌ها، مانند نام نویسنده، واژه‌های کلیدی، تاریخ ایجاد و امثال آن نیز به همراه دارند.
اینکه چه خاصیتی را بتوان جستجو کرد نیز بستگی به نوع فیلتر نصب شده دارد. برای تعریف خواص قابل جستجوی یک سند، باید یک SEARCH PROPERTY LIST را ایجاد کرد:
CREATE SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList;
GO

ALTER SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList
   ADD 'Authors'
   WITH (PROPERTY_SET_GUID = 'F29F85E0-4FF9-1068-AB91-08002B27B3D9',
             PROPERTY_INT_ID = 4,
             PROPERTY_DESCRIPTION = 'System.Authors - authors of a given item.');
GO
در این تعریف، PROPERTY_INT_ID و PROPERTY_SET_GUIDها استاندارد بوده و لیست آن‌ها را در آدرس ذیل می‌توانید مشاهده نمائید:


بهبود کیفیت جستجو توسط Stop lists و Stop words

به یک سری از کلمات و حروف، اصطلاحا noise words گفته می‌شود. برای مثال در زبان انگلیسی حروف و کلماتی مانند a، is، the و and به صورت خودکار از FTS حذف می‌شوند؛ چون جستجوی آن‌ها بی‌حاصل است. به این‌ها stop words نیز می‌گویند.
با استفاده از کوئری ذیل می‌توان لیست stop words تعریف شده در بانک اطلاعاتی جاری را مشاهده کرد:
 -- Check the Stopwords list
SELECT w.stoplist_id,
   l.name,
   w.stopword,
   w.language
FROM sys.fulltext_stopwords AS w
   INNER JOIN sys.fulltext_stoplists AS l
     ON w.stoplist_id = l.stoplist_id;
و برای تعریف stop words از دستورات ذیل کمک گرفته می‌شود:
 -- Stopwords list
CREATE FULLTEXT STOPLIST SQLStopList;
GO

-- Add a stopword
ALTER FULLTEXT STOPLIST SQLStopList
 ADD 'SQL' LANGUAGE 'English';
GO


کاتالوگ‌های Full Text Search

ایندکس‌های ویژه‌ی FTS، در مکان‌هایی به نام Full Text Catalogs ذخیره می‌شوند. این کاتالوگ‌ها صرفا یک شیء مجازی بوده و تنها برای تعریف ظرفی دربرگیرنده‌ی ایندکس‌های FTS تعریف می‌شوند. در نگارش‌های پیش از 2012 اس کیوال سرور، این کاتالوگ‌ها اشیایی فیزیکی بودند؛ اما اکنون تبدیل به اشیایی مجازی شده‌اند.
حالت کلی تعریف یک fulltext catalog به نحو ذیل است:
 create fulltext catalog catalog_name
on filegroup filegroup_name
in path  'rootpath'
with some_options
as default
authoriztion owner_name
accent_sensivity = {on|off}
اما اکثر گزینه‌های آن مانند on filegroup و in path صرفا برای حفظ سازگاری با نگارش‌های قبلی حضور دارند و دیگر نیازی به ذکر آن‌ها نیست؛ چون تعریف کننده‌ی ماهیت فیزیکی این کاتالوگ‌ها می‌باشند.
به صورت پیش فرض حساسیت به لهجه یا accent_sensivity خاموش است. اگر روشن شود، باید کل ایندکس مجددا بازسازی شود.


ایجاد ایندکس‌های Full Text

پس از ایجاد یک fulltext catalog، اکنون نوبت به تعریف ایندکس‌هایی فیزیکی هستند که داخل این کاتالوگ‌ها ذخیره خواهند شد:
 -- Full-text catalog
CREATE FULLTEXT CATALOG DocumentsFtCatalog;
GO

-- Full-text index
CREATE FULLTEXT INDEX ON dbo.Documents
(
  docexcerpt Language 1033,
  doccontent TYPE COLUMN doctype
  Language 1033
  STATISTICAL_SEMANTICS
)
KEY INDEX PK_Documents
ON DocumentsFtCatalog
WITH STOPLIST = SQLStopList,
  SEARCH PROPERTY LIST = WordSearchPropertyList,
  CHANGE_TRACKING AUTO;
GO
در اینجا توسط KEY INDEX نام منحصربفرد ایندکس مشخص می‌شود.
CHANGE_TRACKING AUTO به این معنا است که SQL Server به صورت خودکار کار به روز رسانی این ایندکس را با تغییرات رکوردها انجام خواهد داد.
ذکر STATISTICAL_SEMANTICS، منحصر به SQL Server 2012 بوده و کار آن تشخیص واژه‌های کلیدی و ایجاد ایندکس‌های یافتن اسناد مشابه است. برای استفاده از آن حتما نیاز است مطابق توضیحات قسمت قبل، Semantic Language Database پیشتر نصب شده باشد.
توسط STOPLIST، لیست واژه‌هایی که قرار نیست ایندکس شوند را معرفی خواهیم کرد. SQLStopList را در ابتدای بحث ایجاد کردیم.
Language 1033 به معنای استفاده از زبان US English است.
نحوه‌ی استفاده از SEARCH PROPERTY LIST ایی که پیشتر تعریف کردیم را نیز در اینجا ملاحظه می‌کنید.


مثالی برای ایجاد ایندکس‌های FTS

برای اینکه ربط منطقی نکات عنوان شده را بهتر بتوانید بررسی و آزمایش کنید، مثال ذیل را درنظر بگیرید.
ابتدا جدول Documents را برای ذخیره سازی تعدادی سند، ایجاد می‌کنیم:
 CREATE TABLE dbo.Documents
(
  id INT IDENTITY(1,1) NOT NULL,
  title NVARCHAR(100) NOT NULL,
  doctype NCHAR(4) NOT NULL,
  docexcerpt NVARCHAR(1000) NOT NULL,
  doccontent VARBINARY(MAX) NOT NULL,
  CONSTRAINT PK_Documents
PRIMARY KEY CLUSTERED(id)
);
اگر به این جدول دقت کنید، هدف از آن ذخیره‌ی اسناد آفیس است که فیلترهای FTS آن‌را در قسمت قبل نصب کردیم. ستون doctype، معرف نوع سند و doccontent ذخیره کننده‌ی محتوای کامل سند خواهند بود.

سپس اطلاعاتی را در این جدول ثبت می‌کنیم:
-- Insert data
-- First row
INSERT INTO dbo.Documents
(title, doctype, docexcerpt, doccontent)
SELECT N'Columnstore Indices and Batch Processing', 
 N'docx',
 N'You should use a columnstore index on your fact tables,
   putting all columns of a fact table in a columnstore index. 
   In addition to fact tables, very large dimensions could benefit 
   from columnstore indices as well. 
   Do not use columnstore indices for small dimensions. ',
 bulkcolumn
FROM OPENROWSET
 (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\ColumnstoreIndicesAndBatchProcessing.docx', 
  SINGLE_BLOB) AS doc;

-- Second row
INSERT INTO dbo.Documents
(title, doctype, docexcerpt, doccontent)
SELECT N'Introduction to Data Mining', 
 N'docx',
 N'Using Data Mining is becoming more a necessity for every company 
   and not an advantage of some rare companies anymore. ',
 bulkcolumn
FROM OPENROWSET
 (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\IntroductionToDataMining.docx', 
  SINGLE_BLOB) AS doc;

-- Third row
INSERT INTO dbo.Documents
(title, doctype, docexcerpt, doccontent)
SELECT N'Why Is Bleeding Edge a Different Conference', 
 N'docx',
 N'During high level presentations attendees encounter many questions. 
   For the third year, we are continuing with the breakfast Q&A session. 
   It is very popular, and for two years now, 
   we could not accommodate enough time for all questions and discussions! ',
 bulkcolumn
FROM OPENROWSET
 (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\WhyIsBleedingEdgeADifferentConference.docx', 
  SINGLE_BLOB) AS doc;

-- Fourth row
INSERT INTO dbo.Documents
(title, doctype, docexcerpt, doccontent)
SELECT N'Additivity of Measures', 
 N'docx',
 N'Additivity of measures is not exactly a data warehouse design problem. 
   However, you have to realize which aggregate functions you will use 
   in reports for which measure, and which aggregate functions 
   you will use when aggregating over which dimension.',
 bulkcolumn
FROM OPENROWSET
 (BULK 'C:\Users\Vahid\Desktop\Updates\fts_docs\AdditivityOfMeasures.docx', 
  SINGLE_BLOB) AS doc;
GO
4 ردیف ثبت شده در جدول اسناد، نیاز به 4 فایل docx نیز دارند که آن‌ها را از آدرس ذیل می‌توانید برای تکمیل ساده‌تر آزمایش دریافت کنید:
fts_docs.zip

در ادامه می‌خواهیم قادر باشیم تا بر روی متادیتای نویسنده‌ی این اسناد نیز جستجوی کامل FTS را انجام دهیم. به همین جهت SEARCH PROPERTY LIST آن‌را نیز ایجاد خواهیم کرد:
 -- Search property list
CREATE SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList;
GO
ALTER SEARCH PROPERTY LIST WordSearchPropertyList
 ADD 'Authors'
 WITH (PROPERTY_SET_GUID = 'F29F85E0-4FF9-1068-AB91-08002B27B3D9',
PROPERTY_INT_ID = 4,
PROPERTY_DESCRIPTION = 'System.Authors - authors of a given item.');
GO
همچنین می‌خواهیم از واژه‌ی SQL در این اسناد، در حین ساخت ایندکس‌های FTS صرفنظر شود. برای این منظور یک FULLTEXT STOPLIST را به نام SQLStopList ایجاد کرده و سپس واژه‌ی مدنظر را به آن اضافه می‌کنیم:
 -- Stopwords list
CREATE FULLTEXT STOPLIST SQLStopList;
GO
-- Add a stopword
ALTER FULLTEXT STOPLIST SQLStopList
 ADD 'SQL' LANGUAGE 'English';
GO
صحت عملیات آن‌را توسط کوئری «Check the Stopwords list» ذکر شده در ابتدای بحث می‌توانید بررسی کنید.

اکنون زمان ایجاد یک کاتالوگ FTS است:
 -- Full-text catalog
CREATE FULLTEXT CATALOG DocumentsFtCatalog;
GO
با توجه به اینکه در نگارش‌های جدید SQL Server این کاتالوگ صرفا ماهیتی مجازی دارد، ساده‌ترین Syntax آن برای کار ما کفایت می‌کند.
و در آخر ایندکس FTS ایی را که پیشتر در مورد آن بحث کردیم، ایجاد خواهیم کرد:
 -- Full-text index
CREATE FULLTEXT INDEX ON dbo.Documents
(
  docexcerpt Language 1033,
  doccontent TYPE COLUMN doctype
  Language 1033
  STATISTICAL_SEMANTICS
)
KEY INDEX PK_Documents
ON DocumentsFtCatalog
WITH STOPLIST = SQLStopList,
  SEARCH PROPERTY LIST = WordSearchPropertyList,
  CHANGE_TRACKING AUTO;
GO



در این تصویر محل یافتن اجزای مختلف Full text search را در management studio مشاهده می‌کنید.


یک نکته‌ی تکمیلی
برای زبان فارسی نیز یک سری stop words وجود دارند. لیست آن‌ها را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
stopwords.sql
متاسفانه زبان فارسی جزو زبان‌های پشتیبانی شده توسط FTS در SQL Server نیست (نه به این معنا که نمی‌توان با آن کار کرد؛ به این معنا که برای مثال دستورات صرفی زبان را ندارد) و به همین جهت از زبان انگلیسی در اینجا استفاده شده‌است.