اضافه کردن فیلد به مدل ذخیره سازی
Requested = 0, Verified = 1, Refunded = 2, Failed = 3
در NHibernate چندین و چند روش، جهت تهیه کوئریها وجود دارد که QueryOver یکی از آنها است (+). QueryOver نسبت به LINQ to NH سازگاری بهتری با ساز و کار درونی NHibernate دارد؛ برای مثال امکان یکپارچگی آن با سطح دوم کش. هر چند ظاهر QueryOver با LINQ یکی است، اما در عمل متفاوتند و راه و روش خاص خودش را طلب میکند. برای مثال در LINQ to NH میتواند نوشت x.Property.Contains اما در QueryOver متدی به نام contains قابل استفاده نیست (هر چند در Intellisense ظاهر میشود اما عملا تعریف نشده است و نباید آنرا با LINQ اشتباه گرفت) و سعی در استفاده از آنها به استثناهای زیر ختم میشوند:
Unrecognised method call: System.String:Boolean StartsWith(System.String)
Unrecognised method call: System.String:Boolean Contains(System.String)
using NHibernate.Validator.Constraints;
namespace NH3Test.MappingDefinitions.Domain
{
public class Account
{
public virtual int Id { get; set; }
[NotNullNotEmpty]
[Length(Min = 3, Max = 120, Message = "طول نام باید بین 3 و 120 کاراکتر باشد")]
public virtual string Name { get; set; }
[NotNull]
public virtual int Balance { set; get; }
}
}
1) یافتن رکوردهایی که در یک مجموعهی مشخص قرار دارند. برای مثال balance آنها مساوی 10 و 12 است:
var list = new[] { 12,10};
var resultList = session.QueryOver<Account>()
.WhereRestrictionOn(p => p.Balance)
.IsIn(list)
.List();
SELECT
this_.AccountId as AccountId0_0_,
this_.Name as Name0_0_,
this_.Balance as Balance0_0_
FROM
Accounts this_
WHERE
this_.Balance in (
@p0 /* = 10 */, @p1 /* = 12 */
)
2) پیاده سازی همان متد Contains ذکر شده، در QueryOver:
var accountsContianX = session.QueryOver<Account>()
.WhereRestrictionOn(x => x.Name)
.IsLike("X", NHibernate.Criterion.MatchMode.Anywhere)
.List();
SELECT
this_.AccountId as AccountId0_0_,
this_.Name as Name0_0_,
this_.Balance as Balance0_0_
FROM
Accounts this_
WHERE
this_.Name like @p0 /* = %X% */
در اینجا بر اساس مقادیر مختلف MatchMode میتوان متدهای StartsWith (MatchMode.Start) ، EndsWith (MatchMode.End) ، Equals (MatchMode.Exact) را نیز تهیه نمود.
انجام مثال دوم راه سادهتری نیز دارد. قسمت WhereRestrictionOn و IsLike به صورت یک سری extension متد ویژه در فضای نام NHibernate.Criterion تعریف شدهاند. ابتدا این فضای نام را به کلاس جاری افزوده و سپس میتوان نوشت :
using NHibernate.Criterion;
...
var accountsContianX = session.QueryOver<Account>()
.Where(x => x.Name.IsLike("%X%"))
.List();
این فضای نام شامل چهار extension method به نامهای IsLike ، IsInsensitiveLike ، IsIn و IsBetween است.
چگونه extension method سفارشی خود را تهیه کنیم؟
بهترین کار این است که به سورس NHibernate ، فایلهای RestrictionsExtensions.cs و ExpressionProcessor.cs که تعاریف متد IsLike در آنها وجود دارد مراجعه کرد. در اینجا میتوان با نحوهی تعریف و سپس ثبت آن در رجیستری extension methods مرتبط با QueryOver توسط متد عمومی RegisterCustomMethodCall آشنا شد. در ادامه سه کار را میتوان انجام داد:
-متد مورد نظر را در کدهای خود (نه کدهای اصلی NH) اضافه کرده و سپس با فراخوانی RegisterCustomMethodCall آنرا قابل استفاده نمائید.
-متد خود را به سورس اصلی NH اضافه کرده و کامپایل کنید.
-متد خود را به سورس اصلی NH اضافه کرده و کامپایل کنید (بهتر است همان روش نامگذاری بکار گرفته شده در فایلهای ذکر شده رعایت شود). یک تست هم برای آن بنویسید (تست نویسی هم یک سری اصولی دارد (+)). سپس یک patch از آن روی آن ساخته (+) و برای تیم NH ارسال نمائید (تا جایی که دقت کردم از کلیه ارسالهایی که آزمون واحد نداشته باشند، صرفنظر میشود).
مثال:
میخواهیم extension متد جدیدی به نام Year را به QueryOver اضافه کنیم. این متد را هم بر اساس توابع توکار بانکهای اطلاعاتی، تهیه خواهیم نمود. لیست کامل این نوع متدهای بومی SQL را در فایل Dialect.cs سورسهای NH میتوان یافت (البته به صورت پیش فرض از متد extract برای جداسازی قسمتهای مختلف تاریخ استفاده میکند. این متد در فایلهای Dialect مربوط به بانکهای اطلاعاتی مختلف، متفاوت است و برحسب بانک اطلاعاتی جاری به صورت خودکار تغییر خواهد کرد).
using System;
using System.Linq.Expressions;
using NHibernate;
using NHibernate.Criterion;
using NHibernate.Impl;
namespace NH3Test.ConsoleApplication
{
public static class MyQueryOverExts
{
public static bool YearIs(this DateTime projection, int year)
{
throw new Exception("Not to be used directly - use inside QueryOver expression");
}
public static ICriterion ProcessAnsiYear(MethodCallExpression methodCallExpression)
{
string property = ExpressionProcessor.FindMemberExpression(methodCallExpression.Arguments[0]);
object value = ExpressionProcessor.FindValue(methodCallExpression.Arguments[1]);
return Restrictions.Eq(
Projections.SqlFunction("year", NHibernateUtil.DateTime, Projections.Property(property)),
value);
}
}
public class QueryOverExtsRegistry
{
public static void RegistrMyQueryOverExts()
{
ExpressionProcessor.RegisterCustomMethodCall(
() => MyQueryOverExts.YearIs(DateTime.Now, 0),
MyQueryOverExts.ProcessAnsiYear);
}
}
}
اکنون برای استفاده خواهیم داشت:
QueryOverExtsRegistry.RegistrMyQueryOverExts(); //یکبار در ابتدای اجرای برنامه باید ثبت شود
...
var data = session.QueryOver<Account>()
.Where(x => x.AddDate.YearIs(2010))
.List();
برای مثال اگر بانک اطلاعاتی انتخابی از نوع SQLite باشد، خروجی SQL مرتبط به شکل زیر خواهد بود:
SELECT
this_.AccountId as AccountId0_0_,
this_.Name as Name0_0_,
this_.Balance as Balance0_0_,
this_.AddDate as AddDate0_0_
FROM
Accounts this_
WHERE
strftime("%Y", this_.AddDate) = @p0 /* =2010 */
هر چند ما تابع year را در متد ProcessAnsiYear ثبت کردهایم اما بر اساس فایل SQLiteDialect.cs ، تعاریف مرتبط و مخصوص این بانک اطلاعاتی (مانند متد strftime فوق) به صورت خودکار دریافت میگردد و کد ما مستقل از نوع بانک اطلاعاتی خواهد بود.
نکته جالب!
LINQ to NH هم قابل بسط است؛ کاری که در ORM های دیگر به این سادگی نیست. چند مثال در این زمینه:
چگونه تابع سفارشی SQL Server خود را به صورت یک extension method تعریف و استفاده کنیم: (+) ، یک نمونه دیگر: (+) و نمونهای دیگر: (+).
خیلی از ما با کابوس پروژه ای که هیچ تجربه ای در انجام آن نداریم روبرو شده ایم. نبودن تجربه موثر منجر به خطاهای تکراری و غیر قابل پیش بینی شده و تلاش و وقت ما را به هدر میدهد. مشتریان از کیفیت پایین، هزینه بالا و تحویل دیر هنگام محصول ناراضی هستند و توسعه دهندگان از اضافه کارهای بیشتر که منجر به نرم افزار ضعیتتر میگردد، ناخشنود.
همین که با شکستی مواجه میشویم از تکرار چنین پروژه هایی اجتناب میکنیم. ترس ما باعث میشود تا فرآیندی بسازیم که فعالیتهای ما را محدود نموده و ایجاد آرتیفکتها[۱] را الزامی کند. در پروژه جدید از چیزهایی که در پروژههای قبلی به خوبی کار کردهاند، استفاده میکنیم. انتظار ما این است که آنها برای پروژه جدید نیز به همان خوبی کار کند.
اما پروژهها آنقدر ساده نیستند که تعدادی محدودیت و آرتیفکت ما را از خطاها ایمن سازند. با بروز خطاهای جدید ما آنها را شناسایی و رفع میکنیم. برای اینکه در آینده با این خطاها روبرو نشویم آنها را در محدودیتها و آرتیفکتهای جدیدی قرار میدهیم. بعد از انجام پروژههای زیاد با فرآیندهای حجیم و پر زحمتی روبرو هستیم که توانایی تیم را کم کرده و باعث کاهش کیفیت تولید میشوند.
فرآیندهای بزرگ و حجیم میتواند مشکلات زیادی را ایجاد کند. متاسفانه این مشکلات باعث میشود که خیلی از افراد فکر کنند که علت مشکلات، نبود فرآیندهای کافی است. بنابراین فرآیندها را حجیمتر و پیچیدهتر میکنند. این مسئله منجر به تورم فرآیندها میگردد که در محدوده سال ۲۰۰۰ گریبان بسیاری از شرکتهای نرم افزاری را گرفت.
اتحاد چابک
در وضعیتی که تیمهای نرم افزاری در بسیاری از شرکتها خود را در مردابی از فرآیندهای زیاد شونده میدیدند، تعدادی از خبرههای این صنعت که خود را اتحاد چابک[۲] نامیدند در اویل سال ۲۰۰۱ یکدیگر را ملاقات کرده و ارزش هایی را معرفی کردند تا تیمهای نرم افزاری سریعتر نرم افزار را توسعه داده و زودتر به تغییرات پاسخ دهند. چند ماه بعد، این گروه ارزشهایی تعریف شده را تحت مانیفست اتحاد چابک در سایت http://agilemanifesto.org منتشر کردند.
مانیفست اتحاد چابک
ما با توسعه نرم افزار و کمک به دیگران در انجام آن، در حال کشف راههای بهتری برای توسعه نرم افزار هستیم. از این کار به ارزشهای زیر میرسیم :
۱- افراد و تعاملات بالاتر از فرآیندها و ابزارها
۲- نرم افزار کار کننده بالاتر از مستندات جامع
۳- مشارکت مشتری بالاتر از قرارداد کاری
۴- پاسخگویی به تغییرات بالاتر از پیروی از یک برنامه
با آنکه موارد سمت چپ ارزشمند هستند ولی ما برای موارد سمت راست ارزش بیشتری قائل هستیم.
افراد و تعاملات بالاتر از فرآیندها و ابزارها
افراد مهمترین نقش را در پیروزی یک پروژه دارند. یک فرآیند عالی بدون نیروی مناسب منجر به شکست میگردد و بر عکس افراد قوی تحت فرآیند ضعیت ناکارآمد خواهند بود.
یک نیروی قوی لازم نیست که برنامه نویسی عالی باشد، بلکه کافیست که یک برنامه نویسی معمولی با قابلیت همکاری مناسب با سایر اعضای تیم باشد. کار کردن با دیگران، تعامل درست و سازنده با سایر اعضای تیم خیلی مهمتر از این که یک برنامه نویس با هوش باشد. برنامه نویسان معمولی که تعامل درستی با یکدیگر دارند به مراتب موفقتر هستند از تعداد برنامه نویسی عالی که قدرت تعامل مناسب با یکدیگر را ندارند.
در انتخاب ابزارها آنقدر وقت نگذارید که کار اصلی و تیم را فراموش کنید. به عنوان مثال میتوانید در شروع به جای بانک اطلاعاتی از فایل استفاده کنید، به جای ابزار کنترل کد گرانقیمت از برنامه رایگان کد باز استفاده کنید. باید به هیچ ابزاری عادت نکنید و صرفا به آنها به عنوان امکانی جهت تسهیل فرآیندها نگاه کنید.
نرم افزار کار کننده بالاتر از مستندات جامع
نرم افزار بدون مستندات، فاجعه است. کد برنامه ابزار مناسبی برای تشریح سیستم نرم افزاری نیست. تیم باید مستندات قابل فهم مشتری بسازد تا ابعاد سیستم از تجزیه تحلیل تا طراحی و پیاده سازی آن را تشریح نماید.
با این حال، مستندات زیاد از مستندات کم بدتر است. ساخت مستندات زیاد نیاز به وقت زیادی دارد و وقت بیشتری را میگیرد تا آن را با کد برنامه به روز نمایید. اگر آنها با یکدیگر به روز نباشند باعث درک اشتباه از سیستم میشوند.
بهتر است که همیشه مستندات کم حجمی از منطق و ساختار برنامه داشته باشید و آن را به روز نماید. البته آنها باید کوتاه و برجسته باشند. کوتاه به این معنی که ۱۰ تا ۲۰ صفحه بیشتر نباشد و برجسته به این معنی که طراحی کلی و ساختار سطح بالای سیستم را بیان نماید.
اگر فقط مستندات کوتاه از ساختار و منطق سیستم داشته باشیم چگونه میتوانیم اعضای جدید تیم را آموزش دهیم؟ پاسخ کار نزدیک شدن به آنها است. ما دانش خود را با نشستن در کنار آنها و کمک کردن به آنها انتقال میدهیم. ما آنها را بخشی از تیم میکنیم و با تعامل نزدیک و رو در رو به آنها آموزش میدهیم.
مشارکت مشتری بالاتر از قرارداد کاری
نرم افزار نمیتواند مثل یک جنس سفارش داده شود. شما نمیتوانید یک توصیف از نرم افزاری که میخواهید را بنویسید و آنگاه فردی آن را بسازد و در یک زمان معین با قیمت مشخص به شما تحویل دهد. بارها و بارها این شیوه با شکست مواجه شده است.
این قابل تصور است که مدیران شرکت به اعضای تیم توسعه بگویند که نیازهای آنها چیست، سپس اعضای تیم بروند و بعد از مدتی برگردند و یک سیستمی که نیازهای آنها را برآورده میکند، بسازند. اما این تعامل به کیفیت پایین نرم افزار و در نهایت شکست آن میانجامد. پروژههای موفق بر اساس دریافت بازخورد مشتری در بازههای زمانی کوتاه و مداوم است. به جای وابستگی به قرارداد یا دستور کار، مشتری به طور تنگاتنگ با تیم توسعه کار کرده و مرتبا اعمال نظر میکند.
قراردادی که مشخص کننده نیازمندیها، زمانبندی و قیمت پروژه است، اساسا نقص دارد. بهترین قرارداد این است که تیم توسعه و مشتری با یکدیگر کار کنند.
پاسخگویی به تغییرات بالاتر از پیروی از یک برنامه
توانایی پاسخ به تغییرات اغلب تعیین کننده موفقیت یا شکست یک پروژه نرم افزاری است. وقتی که طرحی را میریزیم باید مطمئن شویم که به اندازه کافی انعطاف پذیر است و آمادگی پذیرش تغییرات در سطح بیزنس و تکنولوژی را دارد.
مسیر یک پروژه نرم افزاری نمیتواند برای بازه زمانی طولانی برنامه ریزی شود. اولا احتمالا محیط تغییر میکند و باعث تغییر در نیازمندیها میشود. ثانیا همین که سیستم شروع به کار کند مشتریان نیازمندیهای خود را تغییر میدهند. بنابراین اگر بدانیم که نیازها چیست و مطمئن شویم که تغییر نمیکنند، قادر به برآورد مناسب خواهیم بود، که این شرایط بعید است.
یک استراتژی خوب برای برنامه ریزی این است که یک برنامه ریزی دقیق برای یک هفته بعد داشته باشیم و یک برنامه ریزی کلی برای سه ماه بعد.
اصول چابک
۱- بالاترین اولویت ما عبارت است از راضی کردن مشتری با تحویل سریع و مداوم نرم افزار با ارزش. تحویل نرم افزار با کارکردهای کم در زود هنگام بسیار مهم است چون هم مشتری چشم اندازی از محصول نهایی خواهد داشت و هم مسیر کمتر به بیراهه میرود.
۲- خوش آمدگویی به تغییرات حتی در انتهای توسعه. اعضای تیم چابک، تغییرات را چیز خوبی میبینند زیرا تغییرات به این معنی است که تیم بیشتر یاد گرفته است که چه چیزی مشتری را راضی میکند.
۳- تحویل نرم افزار قابل استفاده از چند هفته تا چند ماه با تقدم بر تحویل در دوره زمانی کوتاهتر. ما مجموعه از مستندات و طرحها را به مشتری نمیدهیم.
۴- افراد مسلط به بیزنس و توسعه دهندگان باید روزانه با یکدیگر روی پروژه کار کنند. یک پروژه نرم افزاری نیاز به هدایت مداوم دارد.
۵- ساخت پروژه را بر توان افراد با انگیزه بگذارید و به آنها محیط و ابزار را داده و اعتماد کنید. مهمترین فاکتور موفقیت افراد هستند، هر چیز دیگر مانند فرآیند، محیط و مدیریت فاکتورهای بعدی محسوب میشوند که اگر تاثیر بدی روی افراد میگذارند، باید تغییر کنند.
۶- بهترین و موثرترین روش کسب اطلاعات در تیم توسعه، ارتباط چهره به چهره است. در تیم چابک افراد با یکدیگر صحبت میکنند. نامه نگاری و مستند سازی فقط زمانی که نیاز است باید صورت گیرد.
۷- نرم افزار کار کننده معیار اصلی پیشرفت است. پروژههای چابک با نرم افزاری که در حال حاضر نیازهای مشتری را پاسخ میدهد، سنجیده میشوند. میزان مستندات، حجم کدهای زیر ساخت و هر چیز دیگری غیره از نرم افزار کار کننده معیار پیشرفت نرم افزار نیستند.
۸- فرآیندهای چابک توسعه با آهنگ ثابت را ترویج میدهد. حامیان، توسعه دهندگان و کاربران باید یک آهنگ توسعه ثابت را حفظ کنند که بیشتر شبیه به دو ماراتون است یا دوی ۱۰۰ متر. آنها با سرعتی کار میکنند که بالاترین کیفیت را ارائه دهند.
۹- توجه مداوم به برتری تکنیکی و طراحی خوب منجر به چابکی میگردد. کیفیت بالاتر کلیدی برای سرعت بالا است. راه سریعتر رفتن این است که نرم افزار تا جایی که ممکن است پاک و قوی نگهداریم. بنابراین همه اعضای تیم چابک تلاش میکنند که با کیفیتترین کار ممکن را انجام دهند. آنها هر آشفتگی را به محض ایجاد برطرف میکنند.
۱۰- سادگی هنر بیشینه کردن مقدار کاری که لازم نیست انجام شود، است. تیم چابک همیشه سادهترین مسیر که با هدف آنها سازگار است را در پیش میگیرند. آنها وقت زیادی روی مشکلاتی که ممکن است فردا رخ دهد، نمیگذارند. آنها کار امروز را با کیفیت انجام داده و مطمئن میشوند که تغییر آن در صورت بروز مشکلات در فردا، آسان خواهد بود.
۱۱- بهترین معماری و طراحی از تیمهای خود سازمان ده بیرون میآید. مدیران، مسئولیتها را به یک فردی خاصی در تیم نمیدهند بلکه بر عکس با تیم به صورت یک نیروی واحد برخورد میکنند. خود تیم تصمیم میگیرد که هر مسئولیت را چه کسی انجام دهد. تیم چابک با هم روی کل جنبههای پروژه کار میکنند. یعنی یک فرد خاص مسئول معماری، برنامه نویسی، تست و غیره نیستند. تیم، مسئولیتها را به اشتراک گذاشته و هر فرد بر کل کار تاثیر دارد.
۱۲- در بازهای زمانی مناسب تیم در مییابد که چگونه میتواند کاراتر باشد و رفتار خود را متناسب با آن تغییر دهد. تیم میداند که محیط دائما در حال تغییر است، بنابراین خود را با محیط تغییر میدهد تا چابک بماند.
ضرورت توسعه چابک
امروزه صنعت نرم افزار دارای سابقه بدی در تحویل به موقع و با کیفیت نرم افزار است. گزارشات بسیاری تایید میکنند که بیش از ۸۰ درصد از پروژههای نرم افزاری با شکست مواجه میشوند؛ در سال ۲۰۰۵ موسسه IEEE برآورد زده است که بیش از ۶۰ بیلیون دلار صرف پروژههای نرم افزاری شکست خورده شده است. عجب فاجعهای؟
شش دلیل اصلی شکست پروژههای نرم افزاری
وقتی که از مدیران و کارکنان سوال میشود که چرا پروژههای نرم افزاری با شکست مواجه میشوند، آنها به موضوعات گسترده ای اشاره میکنند. اما شش دلیل زیر بارها و بارها تکرار شده است که به عنوان دلایل اصلی شکست نرم افزار معرفی میشوند:
۱- درگیر نشدن مشتری
۲- عدم درک درست نیازمندها
۳- زمان بندی غیر واقعی
۴- عدم پذیریش و مدیریت تغییرات
۵- کمبود تست نرم افزار
۶- فرآیندهای غیر منعطف و باد دار
چگونه چابکی این مشکلات را رفع میکند؟
با آنکه Agile برای هر مشکلی راه حل ندارد ولی برای مسائل فوق بدین صورت کمک میکند:
مشتری پادشاه است!
برای رفع مشکل عدم همکاری کاربر نهایی یا مشتری، Agile مشتری را عضوی از تیم توسعه میکند. به عنوان عضوی از تیم، مشتری با تیم توسعه کار میکند تا مطمئن شود که نیازمندها به درستی برآورده میشوند. مشتری همکاری میکند در شناسایی نیازمندیها، تایید میکند نتیجه نهایی را و حرف آخر را در اینکه کدام ویژگی به نرم افزار اضافه شود، حذف شود و یا تغییر کند، را میزند.
نیازمندیها به صورت تستهای پذیرش[۳] نوشته میشوند
برای مقابله با مشکل عدم درک درست نیازمندیها، Agile تاکید دارد که نیازمندیهای کسب شده باید به صورت ویژگیهایی تعریف شوند که بر اساس معیارهای مشخصی قابل پذیرش باشند. این معیارهای پذیرش برای نوشتن تستهای پذیرش به کار میروند. به این ترتیب قبل از اینکه کدی نوشته شود، ابتدا تست پذیرش نوشته میشود. این بدین معنی است که هر کسی باید اول فکر کند که چه میخواهد، قبل از اینکه از کسی بخواهد آن را انجام دهد. این راهکار فرایند کسب نیازمندیها را از بنیاد تغییر میدهد و به صورت چشم گیری کیفیت برآورد و زمان بندی را بهبود میدهد.
زمانبندی با مذاکره بین تیم توسعه و سفارش دهنده تنظیم میشود
برای حل مشکل زمان بندی غیر واقعی، Agile زمان بندی را به صورت یک فرآیند مشترک بین تیم توسعه و سفارش دهنده تعریف میکند. در شروع هر نسخه از نرم افزار، سفارش دهنده ویژگیهای مورد انتظار را به تیم توسعه میگوید. تیم توسعه تاریخ تحویل را بر اساس ویژگیها برآورد میزد و در اختیار سفارش دهنده قرار میدهد. این تعامل تا رسیدن به یک دیدگاه مشترک ادامه مییابد.
هیچ چیزی روی سنگ حک نشده است، مگر تاریخ تحویل
برای رفع مشکل ضعف در مدیریت تغییرات، Agile اصرار دارد که هر کسی باید تغییرات را بپذیرد و نسبت به آنها واقع بین باشد. یک اصل مهم Agile میگوید که هر چیزی میتواند تغییر کند مگر تاریخ تحویل! به عبارت دیگر همین که محصول به سمت تولید شدن حرکت میکند، مشتری (در تیم محصول) میتواند بر اساس اولویتها و ارزشهای خود ویژگیهای محصول را کم یا زیاد کرده و یا تغییر دهد. به هر حال او باید واقع بین باشد. اگر او یک ویژگی جدید اضافه کنید، باید تاریخ تحویل را تغییر دهد. به این ترتیب همیشه تاریخ تحویل رعایت میگردد.
تستها قبل از کد نوشته میشوند و کاملا خودکار هستند
برای رفع مشکل کمبود تست، Agile تاکید میکند که ابتدا باید تستها نوشته شوند و همواره ارزیابی گردند. هر برنامه نویس باید اول تست را بنویسد، سپس کد لازم برای پاس شدن آن را. همین که کد تغییر میکند باید تستها دوباره اجرا شوند. در این راهکار، هر برنامه نویس مسئول تستهای خود است تا درستی برنامه از ابتدا تضمین گردد.
مدیریت پروژه یک فعالیت جداگانه نیست
برای رفع مشکل فرآیندهای غیر منعطف و باددار، Agile مدیریت پروژه را درون فرآیند توسعه میگنجاند. وظایف مدیریت پروژه بین اعضای تیم توسعه تقسیم میشود. برای مثال هر ۷ نفر در تیم توسعه نرم افزار (متدلوژی اسکرام) زمان تحویل را با مذاکره تعیین میکنند. همچنین کد برنامه به صورت خودکار اطلاعات وضعیت پروژه را تولید میکند. به عنوان مثال نمودار burndown ، تستهای انجام نشده، پاس شده و رد شده به صورت خودکار تولید میشوند.
به کار گیری توسعه چابک
یکی از مشکلات توسعه چابک این است که شما اول باید به خوبی آن را درک کنید تا قادر به پیاده سازی درست آن باشید. این درک هم باید کلی باشد (مانند Scrum و XP) و هم جزئی (مانند TDD و جلسات روازنه). اما چگونه باید به این درک برسیم؟ کتابها و مقالات انگلیسی زیادی برای یادگیری توسعه چابک و پیاده سازی آن در سازمان وجود دارند، ولی متاسفانه منابع فارسی کمی در این زمینه است. هدف این کتاب رفع این کمبود و آموزش عملی توسعه چابک و ابزارهای پیاده سازی آن است.
برای این یک توسعه دهنده چابک شوید، باید به مهارتهای فردی و تیمی چابک برسید. در ادامه این مهارتها معرفی میشوند.
مهارتهای فردی
قبل از هر چیز شما باید یک برنامه نویس باشید و مقدمات برنامه نویسی مانند الگوریتم و فلوچارت، دستورات برنامه نویسی، کار با متغیرها، توابع و آرایهها را بلد باشید. پس از تسلط به مقدمات برنامه نویسی میتوانید مهارتهای برنامه نویسی چابک را فرا بگیرید که عبارتند از:
- برنامه نویسی شیءگرا
- توسعه تست محور
- الگوهای طراحی
در ادامه نحوه کسب این مهارتها بیان میشوند.
برنامه نویسی شیءگرا
اساس طراحی چابک بر تفکر شیءگرا استوار است. بنابراین تسلط به مفاهیم و طراحی شیءگرا ضروری است.
توسعه تست محور
مهمترین و انقلابیترین سبک برنامه نویسی از دهه گذشته تا به امروز، توسعه یا برنامه نویسی تست محور است. این سبک بسیاری از ارزشهای توسعه چابک را فراهم میکند و یادگیری آن برای هر توسعه دهنده چابک ضروری است.
الگوهای طراحی
الگوهای طراحی راه حلهای انتزاعی سطح بالا هستند. این الگوها بهترین تکنیکهای[۴] طراحی نرم افزار هستند و بسیاری از مشکلاتی که در طراحی نرم افزار رخ میدهند با استفاده از این الگوها قابل حل هستند.
مهارتهای تیمی
انجام پروژه نرم افزاری یک کار تیمی است. شما پس از یادگیری مهارتهای فردی باید خود را آماده حضور در تیم توسعه چابک کنید. برای این منظور باید با مهارت تیمی مانند آشنایی با گردشکار تولید نرم افزار، حضور موثر در جلسات، قبول مسئولیتها و غیره آشنا شوید.
اسکرام
تمامی مهارتهای تیمی توسعه چابک توسط اسکرام آموزش داده میشوند. اسکرام فریم ورکی برای توسعه چابک است که با تعریف فرآیندها، نقشها و آرتیفکتهای مشخص به تیمهای نرم افزاری کمک میکند تا چابک شوند.
[۱] Artifact : خروجی یک فرآیند است. مثلا خروجی طراحی شیءگرا، نمودارهای UML است.
[۲] Agile Alliance
[3] Acceptance Tests
پیاده سازی ویژگی Health Check بدون استفاده از قابلیتهای ASP.NET Core 2.2
اگر بخواهیم در بررسی سلامت برنامه، وضعیت بانک اطلاعاتی آنرا گزارش دهیم، میتوان یک چنین اکشن متدی را طراحی کرد که در آن اتصالی به بانک اطلاعاتی باز شده و اگر در حین فراخوانی مسیر working/، استثنائی رخ داد، با بازگشت status code مساوی 503، عدم سلامت برنامه اعلام شود؛ کاری که سرویسهای ping متداول نمیتوانند آنرا با این دقت انجام دهند:
[Route("working")] public ActionResult Working() { using (var connection = new SqlConnection(_connectionString)) { try { connection.Open(); } catch (SqlException) { return new HttpStatusCodeResult(503, "Generic error"); } } return new EmptyResult(); }
بازنویسی قطعه کد فوق با ویژگی جدید Health Check در ASP.NET Core 2.2
اکنون اگر بخواهیم قطعه کد فوق را با کمک ویژگیهای جدید ASP.NET Core 2.2 بازنویسی کنیم، روش کار به صورت زیر خواهد بود:
namespace MvcHealthCheckTest { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddHealthChecks() .AddCheck("sql", () => { using (var connection = new SqlConnection(Configuration["connectionString"])) { try { connection.Open(); } catch (SqlException) { return HealthCheckResult.Unhealthy(); } } return HealthCheckResult.Healthy(); }); } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { app.UseHealthChecks("/working");
- سپس توسط متد app.UseHealthChecks، بدون اینکه نیاز باشد کنترلر و اکشن متد جدیدی را جهت بازگشت وضعیت سلامت برنامه، تعریف کنیم، مسیر working/ قابل دسترسی خواهد شد.
تا اینجا اگر این مسیر را به سرویس بررسی uptime برنامهی خود معرفی کنید، صرفا وضعیت قابل دسترسی بودن مسیر working/ را دریافت خواهید کرد. اگر نیاز به گزارش دقیقتری وجود داشت، میتوان به کمک متد AddCheck، یک منطق سفارشی را نیز به آن افزود؛ همانند بررسی امکان اتصال به بانک اطلاعاتی، به روشی که ملاحظه میکنید. در اینجا اگر منطق مدنظر با موفقیت اجرا شد، HealthCheckResult.Healthy بازگشت داده میشود و یا HealthCheckResult.Unhealthy در صورت عدم موفقیت. هر کدام از این متدها میتوانند توضیحات و یا اطلاعات بیشتری را نیز توسط پارامترهای خود ارائه دهند.
امکان تهیه سرویسهای سفارشی بررسی سلامت برنامه
در مثال قبل، منطق بررسی سلامت برنامه را همانجا داخل متد ConfigureServices، به کمک متد services.AddHealthChecks().AddCheck معرفی کردیم. امکان انتقال این کدها به سرویسهای سفارشی، با پیاده سازی اینترفیس IHealthCheck نیز وجود دارد:
public class SqlServerHealthCheck : IHealthCheck { private readonly IConfiguration _configuration; public SqlServerHealthCheck(IConfiguration configuration) { _configuration = configuration; } public Task<HealthCheckResult> CheckHealthAsync( HealthCheckContext context, CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken)) { using (var connection = new SqlConnection(_configuration["connectionString"])) { try { connection.Open(); } catch (SqlException) { return Task.FromResult(HealthCheckResult.Unhealthy()); } } return Task.FromResult(HealthCheckResult.Healthy()); } }
namespace MvcHealthCheckTest { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddHealthChecks() .AddCheck<SqlServerHealthCheck>("sql");
سفارشی سازی خروجی بررسی سلامت برنامهها
تا اینجا از متدهای کلی Unhealthy و Healthy برای بازگشت وضعیت سلامت برنامه استفاده کردیم؛ خروجیهای بهتری را نیز میتوان ارائه داد:
public Task<HealthCheckResult> CheckHealthAsync( HealthCheckContext context, CancellationToken cancellationToken = default(CancellationToken)) { using (var connection = new SqlConnection(_configuration["connectionString"])) { try { connection.Open(); } catch (SqlException) { return Task.FromResult(new HealthCheckResult( status: context.Registration.FailureStatus, description: "It is dead!")); } } return Task.FromResult(HealthCheckResult.Healthy("Healthy as a horse")); }
روش دیگر سفارشی سازی خروجی آن، استفاده از پارامتر دوم متد app.UseHealthChecks است:
namespace MvcHealthCheckTest { public class Startup { public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { app.UseHealthChecks("/working", new HealthCheckOptions { ResponseWriter = async (context, report) => { var result = JsonConvert.SerializeObject(new { status = report.Status.ToString(), errors = report.Entries.Select(e => new { key = e.Key, value = Enum.GetName(typeof(HealthStatus), e.Value.Status) }) }); context.Response.ContentType = MediaTypeNames.Application.Json; await context.Response.WriteAsync(result); } });
معرفی کتابخانهای از IHealthCheckهای سفارشی
از مخزن کد AspNetCore.Diagnostics.HealthChecks میتوانید IHealthCheckهای سفارشی مخصوص SQL Server، MySQL و غیره را نیز دریافت و استفاده کنید.
اگر امکان دارد ارتباط این مطلب رو با Unit of work که در قسمت 12 آموزش Code First بیان نمودید ، توضیح دهید.
اگر درست فهمیده باشم بیان شد الگوی واحد کار برای جلوگیری وهله سازی در هر متود، به کار گرفته میشود در صورتی که هدف مقاله فعلی پیدا کردن وهلههای dispose نشده درون متدهای برنامه است.
آشنایی با AOP Interceptors
- تمام ORMها برای پیاده سازی مباحث Lazy loading یک شیء پروکسی را از شیء اصلی شما ایجاد میکنند. نمونهاش را شاید با EF Code first با نامهای خودکاری مانند ClassName_00394CF1F92740F13E3 دیده باشید؛ NHibernate هم یک زمانی از همین Castle.Core برای تدارک پروکسیهای اشیاء استفاده میکرد. سربار آن در حین ایجاد چندین هزار وهله از یک شیء، در حد همان کار با ORMهایی است که هر روزه از آنها استفاده میکنید (اگر میخواهید یک حسی از این قضیه داشته باشید).
در مثالهای زیر مجموعهای از Reflectionهای ساده و کاملا کاربردی است که من با آنها روبرو شده ام.
کوتاه سازی کدهای نمایش یک View در ASP.NET MVC با Reflection
یکی از قسمتهایی که مرتبا با آن سر و کار دارید، نمایش اطلاعات است. حتی یک جدول را هم که میخواهید بسازید، باید ستونهای آن جدول را یک به یک معرفی کنید. ولی در عمل، یک Reflection ساده این کار به یک تابع چند خطی و سپس برای ترسیم هر ستون جدول از دو خط استفاده خواهید کرد ولی مزیتی که دارد این است که این تابع برای تمامی جدولها کاربردی عمومی پیدا میکند. برای نمونه دوست داشتم برای بخش مدیر، قسمت پروفایلی را ایجاد کنم و در آن اطلاعاتی چون نام، نام خانوادگی، تاریخ تولد، تاریخ ایجاد و خیلی از اطلاعات دیگر را نمایش دهم. به جای اینکه بیایم برای هر قسمت یک خط partial ایجاد کنم، با استفاده از reflection و یک حلقه، تمامی اطلاعات را به آن پارشال پاس میکنم. مزیت این روش این است که اگر بخواهم در یک جای دیگر، اطلاعات یک محصول یا یک فاکتور را هم نمایش دهم، باز هم همین تابع برایم کاربرد خواهد داشت:
تصویر زیر را که برگرفته از یک قالب Bootstrap است، ملاحظه کنید. اصلا علاقه ندارم که برای یک به یک آنها، یک سطر جدید را تعریف کنم و به View بگویم این پراپرتی را نشان بده؛ دوباره مورد بعدی هم به همین صورت و دوباره و دوباره و ... . دوست دارم یک تابع عمومی، همهی این کارها را خودکار انجام دهد.
ساختار اطلاعاتی تصویر فوق به شرح زیر است:
<div> <div> <div> <p><span>First Name </span>: Jonathan</p> </div> </div> </div>
BioRow_
@model System.Web.UI.WebControls.ListItem <div> <p><span>@Model.Text </span>: @Model.Value</p> </div>
@using System.Web.UI.WebControls @using ZekrWepApp.Filters @model ZekrModel.Admin <div> <h1>Bio Graph</h1> <div> @{ ListItemCollection collection = GetCustomProperties.Get(Model,exclude:new string[]{"Poems","Id"}); foreach (var item in collection) { Html.RenderPartial(MVC.Shared.Views._BioRow, item); } } </div> </div>
کد درون این کلاس ایستا را بررسی میکنیم؛ این کلاس دو متد دارد یکی عمومی و دیگری خصوصی است:
public class GetCustomProperties { private static PropertyInfo[] getObjectsInfos(object obj,string[] inclue,string[] exclude ) { var list = obj.GetType().GetProperties(); PropertyInfo[] outputPropertyInfos = null; if (inclue != null) { return list.Where(propertyInfo => inclue.Contains(propertyInfo.Name)).ToArray(); } if (exclude != null) { return list.Where(propertyInfo => !exclude.Contains(propertyInfo.Name)).ToArray(); } return list; } }
متد عمومی که در این کلاس قرار دارد به شرح زیر است:
public static ListItemCollection Get(object obj,string[] inclue=null,string[] exclude=null) { var propertyInfos = getObjectsInfos(obj, inclue, exclude); if (propertyInfos == null) throw new ArgumentNullException("propertyInfos is null"); var collection = new ListItemCollection(); foreach (PropertyInfo propertyInfo in propertyInfos) { string name = propertyInfo.Name; foreach (Attribute attribute in propertyInfo.GetCustomAttributes(true)) { DisplayAttribute displayAttribute = attribute as DisplayAttribute; if (displayAttribute != null) { name = displayAttribute.Name; break; } } string value = ""; object objvalue = propertyInfo.GetValue(obj); if (objvalue != null) value = objvalue.ToString(); collection.Add(new ListItem(name,value)); } return collection; }
کد بالا پراپرتیها را دریافت و یک به یک متادیتاهای آن را بررسی کرده و در صورتی که از متادیتای Display استفاده کرده باشند، مقدار آن را جایگزین نام پراپرتی خواهد کرد. در مورد مقدار هم از آنجا که اگر پراپرتی با Null پر شده باشد، تبدیل به رشتهای با پیام خطای روبرو خواهد شد. در نتیجه بهتر است یک شرط احتیاط هم روی آن پیاده شود. در آخر هم از متن و مقدار، یک آیتم ساخته و درون Collection اضافه میکنیم و بعد از اینکه همه پراپرتیها بررسی شدند، Collection را بر میگردانیم.
[Display(Name = "نام کاربری")] public string UserName { get; set; }
using System; using System.Collections.Generic; using System.ComponentModel.DataAnnotations; using System.Linq; using System.Linq.Expressions; using System.Reflection; using System.Web; using System.Web.Mvc.Html; using System.Web.UI.WebControls; using Links; namespace ZekrWepApp.Filters { public class GetCustomProperties { public static ListItemCollection Get(object obj,string[] inclue=null,string[] exclude=null) { var propertyInfos = getObjectsInfos(obj, inclue, exclude); if (propertyInfos == null) throw new ArgumentNullException("propertyInfos is null"); var collection = new ListItemCollection(); foreach (PropertyInfo propertyInfo in propertyInfos) { string name = propertyInfo.Name; foreach (Attribute attribute in propertyInfo.GetCustomAttributes(true)) { DisplayAttribute displayAttribute = attribute as DisplayAttribute; if (displayAttribute != null) { name = displayAttribute.Name; break; } } string value = ""; object objvalue = propertyInfo.GetValue(obj); if (objvalue != null) value = objvalue.ToString(); collection.Add(new ListItem(name,value)); } return collection; } private static PropertyInfo[] getObjectsInfos(object obj,string[] include,string[] exclude ) { var list = obj.GetType().GetProperties(); PropertyInfo[] outputPropertyInfos = null; if (include != null) { return list.Where(propertyInfo => include.Contains(propertyInfo.Name)).ToArray(); } if (exclude != null) { return list.Where(propertyInfo => !exclude.Contains(propertyInfo.Name)).ToArray(); } return list; } } }
لیستی از پارامترها با Reflection
مورد بعدی که سادهتر بوده و از کد بالا مختصرتر هم هست، این است که قرار بود برای یک درگاه، یک سری اطلاعات را با متد Post ارسال کنم که نحوهی ارسال اطلاعات به شکل زیر بود:
amount=1000&orderId=452&Pid=xxx&....
using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; namespace Utils { public class QueryStringParametersList { private string Symbol = "&"; private List<KeyValuePair<string, string>> list { get; set; } public QueryStringParametersList() { list = new List<KeyValuePair<string, string>>(); } public QueryStringParametersList(string symbol) { Symbol = symbol; list = new List<KeyValuePair<string, string>>(); } public int Size { get { return list.Count; } } public void Add(string key, string value) { list.Add(new KeyValuePair<string, string>(key, value)); } public string GetQueryStringPostfix() { return string.Join(Symbol, list.Select(p => Uri.EscapeDataString(p.Key) + "=" + Uri.EscapeDataString(p.Value))); } } }
یک متغیر به نام symbol دارد و در صورتی در شرایط متفاوت، قصد چسپاندن چیزی را به یکدیگر با علامتی خاص داشته باشید، این تابع میتواند کاربرد داشته باشد. این متد از یک لیست کلید و مقدار استفاده کرده و پارامترهایی را که به آن پاس میشود، نگهداری و سپس توسط متد GetQueryStringPostfix آنها را با یکدیگر الحاق کرده و در قالب یک رشته بر میگرداند.
کاربرد Reflection در اینجا این است که من باید دوبار به شکل زیر، دو نوع اطلاعات متفاوت را پست کنم. یکی موقع ارسال به درگاه و دیگری موقع بازگشت از درگاه.
QueryStringParametersList queryparamsList = new QueryStringParametersList(); ueryparamsList.Add("consumer_key", requestPayment.Consumer_Key); queryparamsList.Add("amount", requestPayment.Amount.ToString()); queryparamsList.Add("callback", requestPayment.Callback); queryparamsList.Add("description", requestPayment.Description); queryparamsList.Add("email", requestPayment.Email); queryparamsList.Add("mobile", requestPayment.Mobile); queryparamsList.Add("name", requestPayment.Name); queryparamsList.Add("irderid", requestPayment.OrderId.ToString());
ولی با استفاده از کد Reflection که در بالاتر عنوان شد، باید نام و مقدار پراپرتی را گرفته و در یک حلقه آنها را اضافه کنیم، بدین شکل:
private QueryStringParametersList ReadParams(object obj) { PropertyInfo[] propertyInfos = obj.GetType().GetProperties(); QueryStringParametersList queryparamsList = new QueryStringParametersList(); for (int i = 0; i < propertyInfos.Count(); i++) { queryparamsList.Add(propertyInfos[i].Name.ToLower(),propertyInfos[i].GetValue(obj).ToString() ); } return queryparamsList; }
هر بانک اطلاعاتی باید Migration و Context خاص خودش را داشته باشد
تامین کنندهی بانکهای اطلاعاتی مختلف، عموما تنظیمات خاص خودشان را داشته و همچنین دستورات SQL متفاوتی را نیز تولید میکنند. به همین جهت نمیتوان از یک تک Context، هم برای SQLite و هم SQL Server استفاده کرد. به علاوه قصد داریم اطلاعات Migrations هر کدام را نیز در یک اسمبلی جداگانه قرار دهیم. در یک چنین حالتی EF نمیپذیرد که Context تولید کنندهی Migration، در اسمبلی دیگری قرار داشته باشد و باید حتما در همان اسمبلی Migration قرار گیرد. بنابراین ساختار پوشه بندی مثال جاری به صورت زیر خواهد بود:
- در پوشهی EFCoreMultipleDb.DataLayer فقط اینترفیس IUnitOfWork را قرار میدهیم. از این جهت که وقتی قرار شد در برنامه چندین Context تعریف شوند، لایهی سرویس برنامه قرار نیست بداند در حال حاضر با کدام Context کار میکند. به همین جهت است که تغییر بانک اطلاعاتی برنامه، تغییری را در کدهای اصلی آن ایجاد نخواهد کرد.
- در پوشهی EFCoreMultipleDb.DataLayer.SQLite کدهای Context و همچنین IDesignTimeDbContextFactory مخصوص SQLite را قرار میدهیم.
- در پوشهی EFCoreMultipleDb.DataLayer.SQLServer کدهای Context و همچنین IDesignTimeDbContextFactory مخصوص SQL Server را قرار میدهیم.
برای نمونه ابتدای Context مخصوص SQLite چنین شکلی را دارد:
public class SQLiteDbContext : DbContext, IUnitOfWork { public SQLiteDbContext(DbContextOptions options) : base(options) { } public virtual DbSet<User> Users { set; get; }
namespace EFCoreMultipleDb.DataLayer.SQLite.Context { public class SQLiteDbContextFactory : IDesignTimeDbContextFactory<SQLiteDbContext> { public SQLiteDbContext CreateDbContext(string[] args) { var basePath = Directory.GetCurrentDirectory(); Console.WriteLine($"Using `{basePath}` as the BasePath"); var configuration = new ConfigurationBuilder() .SetBasePath(basePath) .AddJsonFile("appsettings.json") .Build(); var builder = new DbContextOptionsBuilder<SQLiteDbContext>(); var connectionString = configuration.GetConnectionString("SqliteConnection") .Replace("|DataDirectory|", Path.Combine(basePath, "wwwroot", "app_data")); builder.UseSqlite(connectionString); return new SQLiteDbContext(builder.Options); } } }
تنظیمات رشتههای اتصالی بانکهای اطلاعاتی مختلف
در اینجا محتویات فایل appsettings.json را که در آن تنظیمات رشتههای اتصالی دو بانک SQL Server LocalDB و همچنین SQLite در آن ذکر شدهاند، مشاهده میکنید:
{ "Logging": { "LogLevel": { "Default": "Warning" } }, "AllowedHosts": "*", "ConnectionStrings": { "SqlServerConnection": "Data Source=(LocalDB)\\MSSQLLocalDB;Initial Catalog=ASPNETCoreSqlDB;AttachDbFilename=|DataDirectory|\\ASPNETCoreSqlDB.mdf;Integrated Security=True;MultipleActiveResultSets=True;", "SqliteConnection": "Data Source=|DataDirectory|\\ASPNETCoreSqliteDB.sqlite", "InUseKey": "SqliteConnection" } }
یک کلید InUseKey را هم در اینجا تعریف کردهایم تا مشخص باشد در ابتدای کار برنامه، کلید کدام رشتهی اتصالی مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال در اینجا کلید رشتهی اتصالی SQLite تنظیم شدهاست.
در این تنظیمات یک DataDirectory را نیز مشاهده میکنید. مقدار آن در فایل Startup.cs برنامه به صورت زیر بر اساس پوشهی جاری تعیین میشود و در نهایت به wwwroot\app_data اشاره خواهد کرد:
var connectionStringKey = Configuration.GetConnectionString("InUseKey"); var connectionString = Configuration.GetConnectionString(connectionStringKey) .Replace("|DataDirectory|", Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), "wwwroot", "app_data"));
دستورات تولید Migrations و به روز رسانی بانک اطلاعاتی
چون تعداد Contextهای برنامه بیش از یک مورد شدهاست، دستورات متداولی را که تاکنون برای تولید Migrations و یا به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی اجرا میکردید، با پیام خطایی که این مساله را گوشزد میکند، متوقف خواهند شد. راه حل آن ذکر صریح Context مدنظر است:
برای تولید Migrations، از طریق خط فرمان، به پوشهی اسمبلی مدنظر وارد شده و دستور زیر را اجرا کنید:
For /f "tokens=2-4 delims=/ " %%a in ('date /t') do (set mydate=%%c_%%a_%%b) For /f "tokens=1-2 delims=/:" %%a in ("%TIME: =0%") do (set mytime=%%a%%b) dotnet build dotnet ef migrations --startup-project ../EFCoreMultipleDb.Web/ add V%mydate%_%mytime% --context SQLiteDbContext
دو سطر اول آن، زمان اجرای دستورات را به عنوان نام فایلها تولید میکنند.
پس از تولید Migrations، اکنون نوبت به تولید بانک اطلاعاتی و یا به روز رسانی بانک اطلاعاتی موجود است:
dotnet build dotnet ef --startup-project ../EFCoreMultipleDb.Web/ database update --context SQLServerDbContext
بدیهی است این رویه را پس از هربار تغییراتی در موجودیتهای برنامه و یا تنظیمات آنها در Contextهای متناظر، نیاز است مجددا اجرا کنید. البته اجرای اولین دستور اجباری است؛ اما میتوان دومین دستور را به صورت زیر نیز اجرا کرد:
namespace EFCoreMultipleDb.Web { public class Startup { public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env) { applyPendingMigrations(app); // ... } private static void applyPendingMigrations(IApplicationBuilder app) { var scopeFactory = app.ApplicationServices.GetRequiredService<IServiceScopeFactory>(); using (var scope = scopeFactory.CreateScope()) { var uow = scope.ServiceProvider.GetService<IUnitOfWork>(); uow.Migrate(); } } } }
namespace EFCoreMultipleDb.DataLayer.SQLite.Context { public class SQLiteDbContext : DbContext, IUnitOfWork { // ... public void Migrate() { this.Database.Migrate(); } } }
مرحلهی آخر: انتخاب بانک اطلاعاتی در برنامهی آغازین
پس از این تنظیمات، قسمتی که کار تعریف IUnitOfWork و همچنین DbContext جاری برنامه را انجام میدهد، به صورت زیر پیاده سازی میشود:
namespace EFCoreMultipleDb.Web { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddScoped<IUsersService, UsersService>(); var connectionStringKey = Configuration.GetConnectionString("InUseKey"); var connectionString = Configuration.GetConnectionString(connectionStringKey) .Replace("|DataDirectory|", Path.Combine(Directory.GetCurrentDirectory(), "wwwroot", "app_data")); switch (connectionStringKey) { case "SqlServerConnection": services.AddScoped<IUnitOfWork, SQLServerDbContext>(); services.AddDbContext<SQLServerDbContext>(options => { options.UseSqlServer( connectionString, dbOptions => { var minutes = (int)TimeSpan.FromMinutes(3).TotalSeconds; dbOptions.CommandTimeout(minutes); dbOptions.EnableRetryOnFailure(); }); }); break; case "SqliteConnection": services.AddScoped<IUnitOfWork, SQLiteDbContext>(); services.AddDbContext<SQLiteDbContext>(options => { options.UseSqlite( connectionString, dbOptions => { var minutes = (int)TimeSpan.FromMinutes(3).TotalSeconds; dbOptions.CommandTimeout(minutes); }); }); break; default: throw new NotImplementedException($"`{connectionStringKey}` is not defined in `appsettings.json` file."); } services.AddMvc().SetCompatibilityVersion(CompatibilityVersion.Version_2_2); }
آزمایش برنامه
ابتدا کدهای کامل این مطلب را از اینجا دریافت کنید: EFCoreMultipleDb.zip
سپس آنرا اجرا نمائید. چنین تصویری را مشاهده خواهید کرد:
اکنون برنامه را بسته و سپس فایل appsettings.json را جهت تغییر مقدار InUseKey به کلید SqlServerConnection ویرایش کنید:
{ "ConnectionStrings": { // … "InUseKey": "SqlServerConnection" } }
مقدار username، در contextهای هر کدام از این بانکهای اطلاعاتی، با مقدار متفاوتی به عنوان اطلاعات اولیهی آن ثبت شدهاست. سرویسی هم که اطلاعات آنرا تامین میکند، به صورت زیر تعریف شدهاست:
namespace EFCoreMultipleDb.Services { public interface IUsersService { Task<User> FindUserAsync(int userId); } public class UsersService : IUsersService { private readonly IUnitOfWork _uow; private readonly DbSet<User> _users; public UsersService(IUnitOfWork uow) { _uow = uow; _users = _uow.Set<User>(); } public Task<User> FindUserAsync(int userId) { return _users.FindAsync(userId); } } }