مطالب
تعامل و انتقال اطلاعات بین کامپوننت‌ها در Angular – بخش اول
یکی از مواردی که در پیاده سازی برنامه‌های «تا حدودی پیچیده» به آن برخورد می‌کنیم، نحوه تعامل و نقل و انتقال اطلاعات مشترک بین کامپوننت‌ها و سرویس‌‌ها می‌باشد. به عنوان مثال صفحه‌ای را در نظر بگیرید که قرار است اطلاعات یک مشتری را نمایش دهد. این اطلاعات شامل اطلاعات شخص و اطلاعات آدرس او می‌باشد. برای داشتن کامپوننت‌هایی با قابلیت استفاده‌ی مجدد، اطلاعات شخص و اطلاعات آدرس را به عنوان دو کامپوننت مستقل در نظر گرفته و پیاده سازی می‌کنیم. تامین اطلاعات این دو کامپوننت حداقل به دو شکل زیر قابل پیاده سازی خواهد بود. 

  1. تامین اطلاعات از طریق کامپوننت پدر و انتساب اطلاعات به کامپوننت‌های فرزند جهت نمایش
  2. تامین اطلاعات به صورت توکار و توسط خود کامپوننت فرزند 

به جهت کپسوله سازی هرچه بیشتر و همچنین کاهش کدهای تکراری، مورد دوم پیشنهاد می‌شود. در این حالت کامپوننت پدر بایستی شناسه مشتری مورد نظر را به کامپوننت فرزند ارسال کند تا کامپوننت فرزند بر اساس این شناسه، اطلاعات مشتری را واکشی و نمایش دهد. در این مثال انتقال اطلاعات از کامپوننت پدر به فرزند جهت ارسال شناسه مشتری ضروری است. همچنین در مواردی نیز ممکن است کامپوننت فرزند اطلاعات و رخدادهایی را به کامپوننت پدر ارسال کند. مثلا کامپوننت «نمایش اطلاعات شخص» قرار است بعد از واکشی اطلاعات، «حقیقی» یا «حقوقی» بودن شخص را به کامپوننت پدر جهت نمایش عنوان مناسب اطلاع دهد. 

در کل، جهت نقل و انتقال اطلاعات مشترک و تعامل بین کامپوننت‌ها، به چند روش زیر می‌توان اقدام کرد:
  1. انتقال اطلاعات از کامپوننت پدر به فرزند از طریق متادیتا Input@
  2. به‌جریان انداختن رخداد از کامپوننت فرزند و گرفتن آن از طریق کامپوننت پدر
  3. تعامل کامپوننت پدر و فرزند از طریق template reference variable
  4. فراخوانی کامپوننت فرزند از کامپوننت پدر به کمک ViewChild@
  5. ارتباط کامپوننت پدر و فرزند از طریق سرویس 
مثال بالا یک مورد بسیار ساده در جهت تفهیم اجبار نقل و انتقال اطلاعات بین کامپوننت‌ها بود. مطمئنا در برخی موارد پیچیده‌تر، حتی با به اشتراک گذاری اطلاعات بین کامپوننت‌ها لازم است پیاده سازی یک رخداد کامپوننت فرزند را به پدر آن واگذار کنیم. در ادامه تمامی این روش‌ها را مورد برسی قرار خواهیم داد. 

نکته: تمامی مثالهای ذکر شده در ادامه تنها در جهت توضیح مفهوم بوده و در برخی موارد گزینه مناسبی جهت پیاده سازی در برنامه‌های واقعی نیستند. 

انتقال اطلاعات از کامپوننت پدر به فرزند از طریق متادیتای Input@
فرض کنید کامپوننت CustomerInfoComponent را داریم که هم نمایش اطلاعات و هم دریافت اطلاعات مشتری را برعهده دارد (در حالت نمایشی به عنوان مثال قرار است تگ input را به صورت readOnly نمایش دهد). کامپوننت پدر تصمیم می‌گیرد که این کامپوننت به چه صورتی ظاهر شود. برای اینکار لازم است متغیری را در کامپوننت CustomerInfoComponent تعریف کنیم که از طریق کامپوننت پدر (استفاده کننده) قابل تنظیم و مقدار دهی باشد. برای این کار کافی است قبل از تعریف متغیر، از متادیتای Input@ به شکل زیر استفاده کنیم:
import { Component, OnInit, Input} from '@angular/core';

@Component({
    selector: 'app-customer-info',
    templateUrl: './customer-info.component.html',
    styleUrls: ['./customer-info.component.css']
})
export class CustomerInfoComponent implements OnInit {

    @Input() FormIsReadOnly: boolean;

    constructor() { }

    ngOnInit() {
    }
}
به همین راحتی. حالا هنگام استفاده از کامپوننت و ارسال مقدار به کامپوننت به شکل زیر عمل می‌کنیم:
<app-customer-info FormIsReadOnly="{{true}}"></app-customer-info>


در صورت استفاده به شکل زیر:

<app-customer-info FormIsReadOnly="true"></app-customer-info>
مقدار منتسب به متغیر FormIsReadOnly به صورت رشته خواهد بود (یعنی مقدار "true"). همچنین برای انتساب یک متغیر به FormIsReadOnly باید به شکل زیر عمل کرد (با این فرض که booleanVariable به صورت یک متغیر از نوع boolean در کامپوننت پدر تعریف شده است): 
<app-customer-info [FormIsReadOnly]="booleanVariable"></app-customer-info>
در این صورت با تغییر متغیر booleanVariable در کامپوننت پدر، کامپوننت فرزند متوجه تغییر خواهد شد ولی برعکس این مورد صادق نیست. یعنی هر تغییری در متغیر FormIsReadOnly در کامپوننت فرزند، باعث تغییر مقدار booleanVariable نخواهد شد. این بدان معنی است که انقیاد انجام گرفته به صورت یک طرفه و از سمت منبع داده (data source) به کامپوننت فرزند است. 
ادامه دارد/ 
مطالب
تعامل و انتقال اطلاعات بین کامپوننت‌ها در Angular – بخش دوم
در قسمت قبل نحوه انتقال اطلاعات از کامپونت پدر به فرزند را از طریق متادیتای Input@ برسی کردیم. در اینجا نکات تکمیلی را مورد بحث قرار خواهیم داد.
همانطور که قبلا مشاهده کردید، نام متغیر تعریف شده در کامپوننت فرزند (FormIsReadOnly) به عنوان یک خصوصیت در هنگام استفاده از کامپوننت ظاهر شده و عمل انقیاد از طریق این خصوصیت FormIsReadOnly صورت می‌گیرد. در صورتیکه قصد دارید نام خصوصیت ظاهر شده در کامپوننت، با نام متغیر تعریف شده در کامپوننت فرزند متفاوت باشد، به شکل زیر عمل کنید. 
@Input('readOnly') FormIsReadOnly: boolean;
در این حالت عمل انقیاد از طریق خصوصیتی با نام readOnly صورت خواهد گرفت.

ردیابی تغییرات اعمال شده بر روی خصوصیت 

در برخی موارد لازم است بعد از انتساب مقداری از سمت کامپوننت پدر به کامپوننت فرزند و قبل از استفاده کامپوننت فرزند از آن مقدار، تغییرات یا اعتبار سنجی بر روی مقدار منتسب شده اعمال کنیم. مثلا فرض کنید کامپوننتی را به نام LeftSideMenu تعریف کرده‌اید که باز بودن یا بسته بودن آن توسط کامپوننت پدر تنظیم میشود. در اینجا لازم است همواره منتظر تغییر این خصوصیت از سمت کامپوننت پدر بود تا بلافاصله بعد از تنظیم این خصوصیت، کامپوننت فرزند نسبت به باز شدن یا بسته ماندن، عکس العمل نشان داده و بلافاصله تغییرات را اعمال کند (منو را باز کند یا ببندد). لازمه این کار ردیابی تغییرات اعمال شده از سمت کامپوننت پدر می‌باشد تا به محض تغییر، اصلاحات یا اعتبار سنجی‌های لازم بر روی آن اعمال شود. برای این کار دو راه حل وجود خواهد داشت. 
  1. ردیابی تغییرات صورت گرفته از طریق تنظیم setter به متغیر تعریف شده با متادیتای Input@
  2. پیاده سازی onChanges توسط کامپوننت فرزند جهت ردیابی تغییرات کامپوننت 


ردیابی تغییرات از طریق تنظیم setter

همانطور که گفته شد استفاده از کامپوننت فرزند به شکل زیر:
<app-customer-info FormIsReadOnly="true"></app-customer-info>
باعث خواهد شد مقدار انتساب یافته به FormIsReadOnly از جنس رشته‌ای باشد (یعنی "true"). در اینجا می‌خواهیم قبلا از اینکه مقدار، از طریق کامپوننت پدر به فرزند مقدار دهی شود، برسی کنیم در صورتیکه مقدار انتسابی از جنس boolean نبود، خطایی را صادر و برنامه نویس را برای این استفاده نادرست از کامپوننت هشیار کنیم: 
@Component({
    selector: 'app-customer-info',
    templateUrl: './customer-info.component.html',
    styleUrls: ['./customer-info.component.css']
})
export class CustomerInfoComponent implements OnInit {
    private _formIsReadOnly: boolean;

    @Input()
    set FormIsReadOnly(value: boolean) {
        if (typeof (value) != 'boolean')
            throw new Error(`${value} type is not boolean.`);
        this._formIsReadOnly = value;
    }

    get FormIsReadOnly(): boolean { return this._formIsReadOnly; }

    constructor() { }

    ngOnInit() {
    }
}
با تنظیم setter بر روی متغیر FormIsReadOnly، لازمه‌ی تمامی تغییرات بر روی این متغیر، اجرای آن setter خواهد بود. در اینجا برسی کردیم در صورتیکه نوع مقدار (typeof(value)) از جنس boolean نباشد، خطایی صادر شود. 


پیاده سازی onChanges توسط کامپوننت فرزند جهت ردیابی تغییرات کامپوننت 

یکی دیگر از راه‌های تشخیص تغییرات اعمال شده بر روی کامپوننت، پیاده سازی اینترفیس onChanges توسط کامپوننت و پیاده سازی متد تعریف شده در این اینترفیس به نام ngOnChanges می‌باشد. 
import { Component, OnInit, Input, OnChanges, SimpleChange } from '@angular/core';
import { ICustomerInfo } from '../../core/model/ICustomerInfo';

@Component({
    selector: 'app-customer-info',
    template: '<ul>< li *ngFor="let change of changeLog">{{change }}</li></ul>',
    styleUrls: ['./customer-info.component.css']
})
export class CustomerInfoComponent implements OnChanges {
    changeLog: string[] = [];

    @Input() FormIsReadOnly: boolean;

    ngOnChanges(changes: { [propKey: string]: SimpleChange }) {
        let log: string[] = [];
        for (let propName in changes) {
            let changedProp = changes[propName];
            let to = JSON.stringify(changedProp.currentValue);
            if (changedProp.isFirstChange()) {
                log.push(`Initial value of ${propName} set to ${to}`);
            } else {
                let from = JSON.stringify(changedProp.previousValue);
                log.push(`${propName} changed from ${from} to ${to}`);
            }
        }
        this.changeLog.push(log.join(', '));
    }

    constructor() { }
}
این کامپوننت تمامی تغییرات اعمال شده بر روی FormIsReadOnly را ردیابی کرده و نمایش خواهد داد. نمونه خروجی به شکل زیر خواهد بود. 
•    Initial value of FormIsReadOnly set to true
•    FormIsReadOnly changed from true to "trued"
•    FormIsReadOnly changed from "trued" to "true"
•    FormIsReadOnly changed from "true" to "truef"
•    FormIsReadOnly changed from "truef" to "true"
•    FormIsReadOnly changed from "true" to "tru"
•    FormIsReadOnly changed from "tru" to "tr"
•    FormIsReadOnly changed from "tr" to "t"
•    FormIsReadOnly changed from "t" to ""
•    FormIsReadOnly changed from "" to "t"
•    FormIsReadOnly changed from "t" to "tr"
•    FormIsReadOnly changed from "tr" to "tru"
•    FormIsReadOnly changed from "tru" to "true"

در ادامه عنوان «به‌جریان انداختن رخدادها از کامپوننت فرزند و گرفتن آن‌ها را از طریق کامپوننت پدر» را مورد برسی قرار خواهیم داد.


ادامه دارد/

مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت ششم - کامپوننت‌های تو در تو
گاهی از اوقات جهت refactoring یک template بزرگ، بهتر است آن‌را به چند template کوچک خرد کرد و سپس از جمع آن‌ها به صورت یک template اصلی استفاده نمود. در این حالت نیاز است بین این زیر کامپوننت‌ها و کامپوننت‌های دربرگیرنده‌ی آن‌ها ارتباطات لازم را برقرار کرد.
تا اینجا در قسمت سوم، نحوه‌ی قراردادن یک کامپوننت را در کامپوننتی دیگر، توسط مقدار دهی خاصیت directives مزین کننده‌ی Component بررسی کردیم. همینقدر که یک کامپوننت دارای selector باشد، قابلیت قرارگرفتن در یک کامپوننت دیگر را دارد. اما چگونه باید بین این کامپوننت‌ها ارتباط برقرار کرد؟


تهیه کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازهای محصولات

مثال نمایش لیست محصولات سری جاری، دارای ستون «5Star Rating» است. در این قسمت می‌خواهیم بجای نمایش عددی این امتیازها، کامپوننتی را طراحی کنیم که نماش ستاره‌ای آن‌ها را سبب شود. این کامپوننت باید بتواند یک مقدار ورودی، یا همان عدد امتیاز محصول را از کامپوننت دربرگیرنده‌ی آن دریافت کند. همچنین می‌خواهیم اگر کاربر بر روی این ستاره‌ها کلیک کرد، کامپوننت در برگیرنده را نیز مطلع سازیم.
در این مثال در فایل product-list.component.html چنین سطری تعریف شده‌است:
 <td>{{ product.starRating }}</td>
البته می‌توان در همینجا کدهای نمایش ستاره‌ای را بجای درج مقدار عددی آن قرار داد، اما ... قالب جاری را بیش از اندازه شلوغ خواهد کرد. به همین دلیل بهتر است نمایش آن‌را تبدیل به یک کامپوننت مجزا کرد. به علاوه در این حالت، قابلیت استفاده‌ی مجدد از آن در سایر کامپوننت‌ها نیز وجود خواهد داشت.
با توجه به اینکه کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها، قابلیت استفاده‌ی مجدد را دارد و الزامی ندارد که حتما در لیست محصولات، بکار گرفته شود، بهتر است محل تعریف آن‌را به خارج از پوشه‌ی products فعلی منتقل کنیم. برای مثال می‌توان پوشه‌ی app\shared را برای آن و تمامی کامپوننت‌های با قابلیت استفاده‌ی مجدد ایجاد کرد.


برای شروع، فایل جدید App\shared\star.component.ts را اضافه کنید؛ با کدهای کامل ذیل:
import { Component, OnChanges, Input, Output, EventEmitter } from 'angular2/core';
 
@Component({
    selector: 'ai-star',
    templateUrl: 'app/shared/star.component.html',
    styleUrls: ['app/shared/star.component.css']
})
export class StarComponent implements OnChanges {
    @Input() rating: number;
    starWidth: number;
    @Output() ratingClicked: EventEmitter<string> = new EventEmitter<string>();
 
    ngOnChanges(): void {
        this.starWidth = this.rating * 86 / 5;
    }
 
    onClick() {
        this.ratingClicked.emit(`The rating ${this.rating} was clicked!`);
    }
}
روش ساخت این کامپوننت نیز همانند سایر کامپوننت‌ها است و اصول کلی آن تفاوتی نمی‌کند. در اینجا نیز کلاسی وجود دارد که export شده و همچنین به Component مزین است. مقدار selector آن نیز به ai-star تنظیم شده‌است.
سپس مسیر template و مسیر فایل css ویژه‌ی آن، در تزئین کننده‌ی Component مشخص شده‌اند. محتوای کامل این دو فایل را در ذیل مشاهده می‌کنید:
الف) محتوای فایل App\shared\star.component.html
<div class="crop"
     [style.width.px]="starWidth"
     [title]="rating"
     (click)='onClick()'>
    <div style="width: 86px">
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
        <span class="glyphicon glyphicon-star"></span>
    </div>
</div>
ب) محتوای فایل App\shared\star.component.css
.crop {
    overflow: hidden;
}
 
div {
    cursor: pointer;
}
قالب star.component.html کار نمایش پنج ستاره را انجام می‌دهد. عرض کلی آن بر اساس مقدار خاصیت starWidth مشخص می‌شود و بر همین اساس، تعداد نمایان ستاره‌ها، مشخص خواهند شد. خاصیت starWidth به width این div بر حسب px، متصل شده‌است (property binding). همچنین خاصیت title این div نیز به مقدار rating متصل شده‌است و اگر بر روی آن کلیک شود، متد onClick را در کلاس متناظر با کامپوننت خود، فراخوانی خواهد کرد (event binding).

معرفی مقدماتی life cycle hooks در قسمت قبل صورت گرفت. در اینجا چون نیاز است به ازای هر بار رندر شدن این کامپوننت، عرض آن متفاوت باشد، بنابراین نیاز است راهی را پیدا کنیم تا بتوان مقدار خاصیت starWidth را متغیر کرد. به همین منظور از hook مخصوص این تغییرات یا همان OnChanges استفاده می‌شود. بنابراین باید کلاس این کامپوننت، اینترفیس OnChanges را پیاده سازی کند. پس از آن، importهای لازم جهت تعریف OnChanges به ابتدای فایل اضافه شده و همچنین متد ngOnChanges نیز جهت تکمیل کار پیاده سازی اینترفیس OnChanges، به کلاس جاری اضافه می‌شود.
کار متد ngOnChanges، تبدیل عدد امتیاز یک محصول، به عرض div نمایش ستاره‌ها است.


مکانیزم کار رخداد ngOnChanges و دریافت اطلاعات از والد

متد ngOnChanges، تنها به خواص ویژه‌ای به نام «input properties» واکنش نشان می‌دهد. اگر یک کامپوننت تو در توی قرار گرفته‌ی در یک کامپوننت دیگر، بخواهد اطلاعاتی را از والد خود دریافت کند، باید خاصیتی را در معرض دید آن دربرگیرنده قرار دهد. این کار توسط decorator ویژه‌ای به نام ()Input@ انجام می‌شود.
به همین جهت است که پیش از خاصیت rating در کلاس  StarComponent، شاهد درج مزین کننده‌ی ویژه‌ی ()Input@ هستیم:
export class StarComponent implements OnChanges {
      @Input() rating: number;
مزین کننده‌ی ()Input@ را به هر خاصیتی با هر نوعی، می‌توان انتساب داد. در اینجا نیاز است کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها، عدد امتیاز را از والد خود دریافت کنند. به همین جهت خاصیت امتیاز را از نوع «خاصیت ورودی» مشخص کرده‌ایم.
پس از آن، کامپوننت دربرگیرنده یا والد، این خاصیت ورودی ویژه را از طریق روش property binding متداول، مقدار دهی می‌کند:
 [rating]='product.starRating'

بدیهی است در اینجا چون خاصیت starWidth از نوع ورودی تعریف نشده‌است، قابلیت property binging فوق را در کامپوننت والد، ندارد.

اکنون به ازای هر بار نمایش این کامپوننت فرزند، خاصیت rating ورودی آن مقدار دهی شده و مقدار آن در رخداد ngOnChanges قابل دسترسی و استفاده خواهد بود. اینجا است که می‌توان از این مقدار تغییر یافته، جهت ترجمه‌ی آن به عرض div نمایش ستاره‌ها، استفاده کرد.


ارسال داده‌ها از کامپوننت فرزند به کامپوننت والد

تا اینجا با استفاده از «خواص ورودی» امکان دسترسی به مقادیر ارسالی از طرف والد را در کامپوننت فرزند، پیدا کردیم. عکس آن نیز امکان پذیر است؛ اما توسط رخدادها.
کامپوننت فرزند، با استفاده از decorator ویژه‌ی دیگری به نام ()Output@ امکان ارسال رخدادها را به کامپوننت والد پیدا می‌کند:
export class StarComponent implements OnChanges {
    @Input() rating: number;
    starWidth: number;
    @Output() ratingClicked: EventEmitter<string> = new EventEmitter<string>();
در اینجا خاصیت ratingClicked را که با ()Output@ مزین شده‌است، مشاهده می‌کنید. نوع این خاصیت باید از نوع رخدادها باشد که در AngularJS 2.0 توسط شیء EventEmitter جنریک، تعریف شده‌است. در این مثال، نوع رخداد و مقداری که توسط آن ارسال می‌شود، رشته‌ای درنظر گرفته شده‌است. اگر نیاز به ارسال چندین مقدار بود، می‌توان یک شیء را در اینجا مشخص کرد.
در مثال جاری اگر کاربر بر روی div ستاره‌های نمایش داده شده کلیک کند، اتصال به آن از طریق event binging متداول انجام می‌شود (متد جدید onClick به رخداد click متصل شده‌است):
<div class="crop"
     [style.width.px]="starWidth"
     [title]="rating"
     (click)='onClick()'>
و سپس این رخداد کلیک، در کلاس StarComponent به نحو ذیل به والد خود منتقل خواهد شد:
onClick() {
     this.ratingClicked.emit(`The rating ${this.rating} was clicked!`);
 }
در اینجا متد emit است که اطلاعات را به کامپوننت دربرگیرنده، ارسال می‌کند. نحوه‌ی تعریف این رشته هم توسط back tick مربوط به ES 6 صورت گرفته‌است.

تا اینجا مرحله‌ی تنظیمات رخدادها در کامپوننت فرزند صورت گرفت. ابتدا خاصیتی از نوع Output تعریف شد. سپس در کدهای قالب این کامپوننت جدید، متد onClick به رخداد click متصل گردید و سپس در کدهای مدیریت کننده‌ی این متد، متد ratingClicked.emit جهت ارسال اطلاعات نهایی به والد، فراخوانی گردید.

اکنون در کامپوننت والد، باید این مراحل برای دریافت اطلاعات از کامپوننت فرزند خود، طی شوند:
الف) ابتدا نام خاصیت مزین شده‌ی با Output، به عنوان مقصد event binding مشخص می‌شود و سپس متدی در کلاس کامپوننت والد، به آن متصل می‌گردد:
 (ratingClicked)='onRatingClicked($event)'
event$ مقدار ارسالی از کامپوننت فرزند را به کامپوننت والد منتقل می‌کند.
ب) در ادامه، تعریف این متد جدید متصل شده را به کلاس ProductListComponent اضافه می‌کنیم:
onRatingClicked(message: string): void {
    this.pageTitle = 'Product List: ' + message;
}
نوع پارامتر ورودی این متد را با توجه به نوع رشته‌ای <EventEmitter<string در کلاس StarComponent  تعریف کردیم.
به این ترتیب با کلیک بر روی div هر کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها، خاصیت pageTitle درج شده‌ی در صفحه تغییر می‌کند.


استفاده از کامپوننت نمایش ستاره‌ای امتیازها

نکات کلی افزودن این کامپوننت جدید، تفاوتی با مطالب عنوان شده‌ی در قسمت سوم، در حین بررسی مراحل افزودن دایرکتیو نمایش لیست محصولات، به کامپوننت ریشه‌ی سایت ندارد و یکی هستند.
برای افزودن و استفاده از این کامپوننت جدید، ابتدا قالب product-list.component.html را گشوده و سپس سطر نمایش عددی امتیاز یک محصول را به نحو ذیل تغییر می‌دهیم:
<td>
    <ai-star [rating]='product.starRating'
             (ratingClicked)='onRatingClicked($event)'>
    </ai-star>
</td>
همانطور که ملاحظه می‌کنید، ابتدا selector این کامپوننت جدید، به صورت یک المان جدید و سفارشی HTML، در قالب کامپوننت لیست محصولات درج می‌شود. همچنین خاصیت rating ورودی آن به عدد امتیاز محصول جاری در حال رندر، متصل شده‌است. به علاوه توسط event binding به خاصیت ratingClicked که از نوع ()Output@ تعریف شده‌است، متد onRatingClicked متصل گردیده‌است.

سپس باید به کلاس کامپوننت لیست محصولات (کامپوننت در برگیرنده) اعلام کرد که این کامپوننت جدید را باید از کجا پیدا کند. برای این منظور فایل product-list.component.ts را گشوده و خاصیت directives این کامپوننت را مقدار دهی می‌کنیم:
import { Component, OnInit } from 'angular2/core';
import { IProduct } from './product';
import { ProductFilterPipe } from './product-filter.pipe';
import { StarComponent } from '../shared/star.component';
 
@Component({
    selector: 'pm-products',
    templateUrl: 'app/products/product-list.component.html',
    styleUrls: ['app/products/product-list.component.css'],
    pipes: [ProductFilterPipe],
    directives: [StarComponent]
})
در اینجا دو کار جدید انجام شده‌است. ابتدا خاصیت directives، به نام کلاس این کامپوننت جدید (StarComponent)، تنظیم شده‌است. سپس تعریف import ماژول این کامپوننت، به ابتدای فایل جاری اضافه شده‌است.

نمونه‌ای از اجرای برنامه را در تصویر ذیل مشاهده می‌کنید:

در اینجا ستون امتیازهای محصولات با کامپوننت نمایش ستاره‌ای این امتیازها جایگزین شده‌است و همچنین با کلیک بر روی یکی از آن‌ها، عنوان panel جاری تغییر کرده‌است.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part6.zip



خلاصه‌ی بحث

در اینجا نحوه‌ی طراحی API عمومی یک کامپوننت را بررسی کردیم. تا زمانیکه خواص کلاس یک کامپوننت به نحو متداولی تعریف می‌شوند، میدان دید آن‌ها محدود است به قالب تعریف شده‌ی متناظر با آن‌ها. اگر نیاز است خاصیتی خارج از این قالب و به صورت عمومی در کامپوننت دربرگیرنده‌ی دیگری در دسترس قرار گیرد، آن‌را با مزین کننده‌ی ()Input@ مشخص می‌کنیم و اگر قرار است این کامپوننت فرزند، اطلاعاتی را به کامپوننت والد ارسال کند، این‌کار را توسط رخدادها و با تعریف ویژگی ()Output@ و EventEmitter انجام می‌دهد. نوع آرگومان جنریک EventEmitter، تعیین کننده‌ی نوع اطلاعاتی است که قرار است به کامپوننت دربرگیرنده ارسال شوند.
پس از تعریف کامپوننت فرزند، برای تعریف آن در کامپوننت والد، از نام selector آن به عنوان یک المان جدید HTML استفاده می‌شود و سپس با استفاده از property binding، اطلاعات لازم، به خاصیت از نوع ()Input@ کامپوننت فرزند ارسال می‌گردد. از event binding برای دریافت رخدادها از کامپوننت فرزند استفاده می‌شود. در اینجا هر رخدادی که توسط مزین کننده‌ی ()Output@ تعریف شده باشد، می‌تواند به عنوان مقصد event binding تعریف شود و اگر نیاز است به رخدادهای property binding از والد به فرزند، گوش فرا داد، می‌توان اینترفیس OnChanges را در کلاس کامپوننت فرزند پیاده سازی کرد.
مطالب
React 16x - قسمت 8 - ترکیب کامپوننت‌ها - بخش 2 - مدیریت state
در ادامه‌ی بحث ترکیب کامپوننت‌ها، پس از نمایش لیستی از کامپوننت‌های شمارشگر و مقدار دهی عدد آغازین آن‌ها، به همراه مدیریت حذف هر ردیف در قسمت قبل، اکنون می‌خواهیم دکمه‌ای را اضافه کنیم تا تمام شمارشگرها را به حالت اول خودشان بازگرداند. برای این منظور دکمه‌ی Reset را به ابتدای المان‌های کامپوننت Counters اضافه می‌کنیم:
<button
  onClick={this.handleReset}
  className="btn btn-primary btn-sm m-2"
>
  Reset
</button>
سپس متد رویدادگردان handleReset آن‌را به صورت زیر با تنظیم مقدار value هر counter به صفر و بازگشت آن و در نهایت به روز رسانی state کامپوننت با این آرایه‌ی جدید، پیاده سازی می‌کنیم:
  handleReset = () => {
    const counters = this.state.counters.map(counter => {
      counter.value = 0;
      return counter;
    });
    this.setState({ counters }); // = this.setState({ counters: counters });
  };


اکنون پس از ذخیره سازی فایل counters.jsx و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، هرچقدر بر روی دکمه‌ی Reset کلیک کنیم ... اتفاقی رخ نمی‌دهد! حتی اگر به افزونه‌ی React developer tools نیز مراجعه کنیم، مشاهده خواهیم کرد که عمل تنظیم value به صفر، در تک تک کامپوننت‌های شمارشگر، به درستی صورت گرفته‌است؛ اما تغییرات به DOM اصلی منعکس نشده‌اند:


البته اگر به همین تصویر دقت کنید، هنوز مقدار count، در state آن 4 است. علت اینجا است که هر کدام از Counterها دارای local state خاص خودشان هستند و در آن‌ها، مقدار count به صورت زیر مقدار دهی شده‌است که در آن تغییرات بعدی این this.props.value، متصل به count نیست و count، فقط یکبار مقدار دهی می‌شود:
class Counter extends Component {
  state = {
    count: this.props.counter.value
  };
این قطعه‌ی از کد، تنها زمانی اجرا می‌شود که یک وهله از کلاس کامپوننت Counter، در حال ایجاد است. به همین جهت زمانیکه صفحه برای بار اول بارگذاری می‌شود، مقدار آغازین count به درستی دریافت می‌شود. اما با کلیک بر روی دکمه‌ی Reset، هرچند مقدار value هر شیء counter تعریف شده‌ی در کامپوننت والد تغییر می‌کند، اما local state کامپوننت‌های فرزند به روز رسانی نمی‌شوند و مقدار جدید value را دریافت نمی‌کنند. برای رفع یک چنین مشکلی نیاز است یک مرجع مشخص را برای مقدار دهی stateهای کامپوننت‌های فرزند ایجاد کنیم.


حذف Local state

اکنون می‌خواهیم در کامپوننت Counter، قسمت local state آن‌را به طور کامل حذف کرده و تنها از this.props جهت دریافت اطلاعاتی که نیاز دارد، استفاده کنیم. به این نوع کامپوننت‌ها، «‍Controlled component» نیز می‌گویند. یک کامپوننت کنترل شده دارای local state خاص خودش نیست و تمام داده‌های دریافتی را از طریق this.props دریافت می‌کند و هر زمانیکه قرار است داده‌ای تغییر کند، رخ‌دادی را به والد خود صادر می‌کند. بنابراین این کامپوننت به طور کامل توسط والد آن کنترل می‌شود.
برای پیاده سازی این مفهوم، ابتدا خاصیت state کامپوننت Counter را حذف می‌کنیم. سپس تمام ارجاعات به this.state را در این کامپوننت یافته و آن‌ها را تغییر می‌دهیم. اولین ارجاع، در متد handleIncrement به صورت this.state.count تعریف شده‌است:
  handleIncrement = () => {
    this.setState({ count: this.state.count + 1 });
  };
 از این جهت که دیگر دارای local state نیستیم، داشتن متد this.setState در اینجا بی‌مفهوم است. در یک کامپوننت کنترل شده، هر زمانیکه قرار است داده‌ای ویرایش شود، این کامپوننت باید رخ‌دادی را صادر کرده و از والد خود درخواست تغییر اطلاعات را ارائه دهد؛ شبیه به this.props.onDelete ای که در قسمت قبل کامل کردیم. بنابراین کل متد handleIncrement را نیز حذف می‌کنیم. اینبار رخ‌داد onClick، سبب بروز رخداد onIncrement در والد خود خواهد شد:
<button
  onClick={() => this.props.onIncrement(this.props.counter)}
  className="btn btn-secondary btn-sm"
>
  Increment
</button>
همچنین دو متد دیگری که ارجاعی را به this.state داشتند، به صورت زیر جهت استفاده‌ی از this.props.counter.value، به روز رسانی می‌شوند:
  getBadgeClasses() {
    let classes = "badge m-2 badge-";
    classes += this.props.counter.value === 0 ? "warning" : "primary";
    return classes;
  }

  formatCount() {
    const { value } = this.props.counter; // Object Destructuring
    return value === 0 ? "Zero" : value;
  }
تا اینجا به صورت کامل local state این کامپوننت حذف و با this.props جایگزین شده و در نتیجه تحت کنترل کامپوننت والد آن قرار می‌گیرد.

در ادامه به کامپوننت Counters مراجعه کرده و متد رویدادگردانی را جهت پاسخگویی به رخ‌داد onIncrement رسیده‌ی از کامپوننت‌های فرزند، تعریف می‌کنیم:
  handleIncrement = counter => {
    console.log("handleIncrement", counter);
  };
سپس ارجاعی از این متد را به ویژگی onIncrement تعریف شده‌ی در المان Counter، متصل می‌کنیم:
  <Counter
    key={counter.id}
    counter={counter}
    onDelete={this.handleDelete}
    onIncrement={this.handleIncrement}
  />
اکنون هر زمانیکه بر روی دکمه‌ی Increment کلیک شود، this.props.onIncrement آن، سبب فراخوانی متد handleIncrement والد خود خواهد شد.

پیاده سازی کامل متد handleIncrement اینبار به صورت زیر است:
  handleIncrement = counter => {
    console.log("handleIncrement", counter);
    const counters = [...this.state.counters]; // cloning an array
    const index = counters.indexOf(counter);
    counters[index] = { ...counter }; // cloning an object
    counters[index].value++;
    console.log("this.state.counters", this.state.counters[index]);
    this.setState({ counters });
  };
همانطور که در قسمت‌های قبل نیز عنوان شد، در React نباید مقدار state را به صورت مستقیم ویرایش کرد؛ مانند مراجعه‌ی مستقیم به this.state.counters[index] و سپس تغییر خاصیت value آن‌. بنابراین باید یک clone از آرایه‌ی counters و سپس یک clone از شیء counter رسیده‌ی از کامپوننت فرزند را ایجاد کنیم تا این cloneها دیگر ارجاعی را به اشیاء اصلی ساخته شده‌ی از روی آن‌ها نداشته باشند (مهم‌ترین خاصیت یک clone) تا اگر خاصیت و مقداری را در آن‌ها تغییر دادیم، دیگر به شیء اصلی که از روی آن‌ها clone شده‌اند، منعکس نشوند. در اینجا از spread operator برای ایجاد این cloneها استفاده شده‌است. اکنون مقادیر خواص این cloneها را تغییر می‌دهیم و درنهایت این counters جدید را که خودش نیز یک clone است، به متد this.setState جهت به روز رسانی UI و همچنین state کامپوننت، ارسال می‌کنیم.

تا اینجا اگر برنامه را ذخیره کرده و منتظر به روز رسانی آن در مرورگر شویم، با کلیک بر روی Reset، تمام کامپوننت‌ها با هر وضعیتی که پیشتر داشته باشند، به حالت اول خود باز می‌گردند:



همگام سازی چندین کامپوننت با هم زمانیکه رابطه‌ی والد و فرزندی بین آن‌ها وجود ندارد


در ادامه می‌خواهیم یک منوی راهبری (یا همان NavBar در بوت استرپ) را به بالای صفحه اضافه کنیم و در آن جمع کل تعداد Counterهای رندر شده را نمایش دهیم؛ مانند نمایش تعداد آیتم‌های انتخاب شده‌ی توسط یک کاربر، در یک سبد خرید. برای پیاده سازی آن، درخت کامپوننت‌های React را مطابق شکل فوق تغییر می‌دهیم. یعنی مجددا کامپوننت App را در به عنوان کامپوننت ریشه‌ای انتخاب کرده که سایر کامپوننت‌ها از آن مشتق می‌شوند و همچنین کامپوننت مجزای NavBar را نیز اضافه خواهیم کرد.
برای این منظور به index.js مراجعه کرده و مجددا کامپوننت App را که غیرفعال کرده بودیم و بجای آن Counters را نمایش می‌دادیم، اضافه می‌کنیم:
import App from "./App";

ReactDOM.render(<App />, document.getElementById("root"));

سپس کامپوننت جدید NavBar را توسط فایل جدید src\components\navbar.jsx اضافه می‌کنیم تا منوی راهبری سایت را نمایش دهد:
import React, { Component } from "react";

class NavBar extends Component {
  render() {
    return (
      <nav className="navbar navbar-light bg-light">
        <a className="navbar-brand" href="#">
          Navbar
        </a>
      </nav>
    );
  }
}

export default NavBar;

اکنون به App.js مراجعه کرده و متد render آن‌را جهت نمایش درخت کامپوننت‌هایی که مشاهده کردید، تکمیل می‌کنیم:
import "./App.css";

import React from "react";

import Counters from "./components/counters";
import NavBar from "./components/navbar";

function App() {
  return (
    <React.Fragment>
      <NavBar />
      <main className="container">
        <Counters />
      </main>
    </React.Fragment>
  );
}

export default App;
ابتدا کامپوننت NavBar در بالای صفحه رندر می‌شود و سپس کامپوننت Counters در میانه‌ی صفحه. چون در اینجا چندین المان قرار است رندر شوند، از React.Fragment برای محصور کردن آن‌ها استفاده کرده‌ایم.
تا اینجا اگر برنامه را ذخیره کنیم تا در مرورگر بارگذاری مجدد شود، چنین شکلی حاصل شده‌است:


اکنون می‌خواهیم تعداد کامپوننت‌های شمارشگر را در navbar نمایش دهیم. پیشتر state کامپوننت Counters را توسط props، به کامپوننت‌های Counter رندر شده‌ی توسط آن انتقال دادیم. استفاده‌ی از این ویژگی به دلیل وجود رابطه‌ی والد و فرزندی بین این کامپوننت‌ها میسر شد. اما همانطور که در تصویر درخت کامپوننت‌های جدید تشکیل شده مشاهده می‌کنید، رابطه‌ی والد و فرزندی بین دو کامپوننت Counters و NavBar وجود ندارد. بنابراین اکنون این سؤال مطرح می‌شود که چگونه باید تعداد کل شمارشگرهای کامپوننت Counters را به کامپوننت NavBar، برای نمایش آن‌ها انتقال داد؟ در یک چنین حالت‌هایی که رابطه‌ی والد و فرزندی بین کامپوننت‌ها وجود ندارد و می‌خواهیم آن‌ها را همگام سازی کنیم و داده‌هایی را بین آن‌ها به اشتراک بگذاریم، باید state را به یک سطح بالاتر انتقال داد. یعنی در این مثال باید state کامپوننت Counters را به والد آن که اکنون کامپوننت App است، منتقل کرد. پس از آن چون هر دو کامپوننت NavBar و Counters، از کامپوننت App مشتق می‌شوند، اکنون می‌توان این state را به تمام فرزندان App توسط props منتقل کرد و به اشتراک گذاشت.


انتقال state به یک سطح بالاتر

برای انتقال state به یک سطح بالاتر، به کامپوننت Counters مراجعه کرده و خاصیت state آن‌را به همراه تمامی متدهایی که آن‌را تغییر می‌دهند و از آن استفاده می‌کنند، انتخاب و cut می‌کنیم. سپس به کامپوننت App مراجعه کرده و آن‌ها را در اینجا paste می‌کنیم. یعنی خاصیت state و متدهای handleDelete، handleReset و handleIncrement را از کامپوننت Counters به کامپوننت App منتقل می‌کنیم. این مرحله‌ی اول است. سپس نیاز است به کامپوننت Counters مراجعه کرده و ارجاعات به state و متدهای یاد شده را توسط props اصلاح می‌کنیم. برای این منظور ابتدا باید این props را در کامپوننت App مقدار دهی کنیم تا بتوانیم آن‌ها را در کامپوننت Counters بخوانیم؛ یعنی متد render کامپوننت App، تمام این خواص و متدها را باید به صورت ویژگی‌هایی به تعریف المان Counters اضافه کند تا خاصیت props آن بتواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد:
  render() {
    return (
      <React.Fragment>
        <NavBar />
        <main className="container">
          <Counters
            counters={this.state.counters}
            onReset={this.handleReset}
            onIncrement={this.handleIncrement}
            onDelete={this.handleDelete}
          />
        </main>
      </React.Fragment>
    );
  }

پس از این تعاریف می‌توانیم به کامپوننت Counters بازگشته و ارجاعات فوق را توسط خاصیت props، در متد render آن اصلاح کنیم:
  render() {
    return (
      <div>
        <button
          onClick={this.props.onReset}
          className="btn btn-primary btn-sm m-2"
        >
          Reset
        </button>
        {this.props.counters.map(counter => (
          <Counter
            key={counter.id}
            counter={counter}
            onDelete={this.props.onDelete}
            onIncrement={this.props.onIncrement}
          />
        ))}
      </div>
    );
  }
در اینجا سه رویدادگردان و یک خاصیت counters، از طریق خاصیت props والد کامپوننت Counter که اکنون کامپوننت App است، خوانده می‌شوند.

پس از این نقل و انتقالات، اکنون می‌توانیم تعداد counters را در NavBar نمایش دهیم. برای این منظور ابتدا در کامپوننت App، به همان روشی که ویژگی counters={this.state.counters} را به تعریف المان Counters اضافه کردیم، شبیه به همین کار را برای کامپوننت NavBar نیز می‌توانیم انجام دهیم تا از طریق خاصیت props آن قابل دسترسی شود و یا حتی می‌توان به صورت زیر، تنها جمع کل را به آن کامپوننت ارسال کرد:
<NavBar
    totalCounters={this.state.counters.filter(c => c.value > 0).length}
/>

سپس در کامپوننت NavBar، عدد totalCounters فوق را که به تعداد کامپوننت‌هایی که مقدار value آن‌ها بیشتر از صفر است، اشاره می‌کند، از طریق خاصیت props خوانده و نمایش می‌دهیم:
class NavBar extends Component {
  render() {
    return (
      <nav className="navbar navbar-light bg-light">
        <a className="navbar-brand" href="#">
          Navbar{" "}
          <span className="badge badge-pill badge-secondary">
            {this.props.totalCounters}
          </span>
        </a>
      </nav>
    );
  }
}
که با ذخیره کردن این فایل و بارگذاری مجدد برنامه در مرورگر، به خروجی زیر خواهیم رسید:



کامپوننت‌های بدون حالت تابعی

اگر به کدهای کامپوننت NavBar دقت کنیم، تنها یک تک متد render در آن ذکر شده‌است و تمام اطلاعات مورد نیاز آن نیز از طریق props تامین می‌شود و دارای state و یا هیچ رویدادگردانی نیست. یک چنین کامپوننتی را می‌توان به یک «Stateless Functional Component» تبدیل کرد؛ کامپوننت‌های بدون حالت تابعی. در اینجا بجای اینکه از یک کلاس برای تعریف کامپوننت استفاده شود، می‌توان از یک function استفاده کرد (به همین جهت به آن functional می‌گویند). احتمالا نمونه‌ی آن‌را با کامپوننت App پیش‌فرض قالب create-react-app نیز مشاهده کرده‌اید که در آن فقط یک ()function App وجود دارد. البته در کدهای فوق چون نیاز به ذکر state، در کامپوننت App وجود داشت، آن‌را از حالت تابعی، به حالت کلاس استاندارد کامپوننت، تبدیل کردیم.
اگر بخواهیم کامپوننت بدون حالت NavBar را نیز تابعی کنیم، می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
import React from "react";

// Stateless Functional Component
const NavBar = props => {
  return (
    <nav className="navbar navbar-light bg-light">
      <a className="navbar-brand" href="#">
        Navbar{" "}
        <span className="badge badge-pill badge-secondary">
          {props.totalCounters}
        </span>
      </a>
    </nav>
  );
};

export default NavBar;
برای اینکار قسمت return متد render کامپوننت را cut کرده و به داخل تابع NavBar منتقل می‌کنیم. بدنه‌ی این تابع را هم می‌توان توسط میان‌بر sfc که مخفف Stateless Functional Component است، در VSCode تولید کرد.
پیشتر در کامپوننت NavBar از شیء this استفاده شده بود. این روش تنها با کلاس‌های استاندارد کامپوننت کار می‌کند. در اینجا باید props را به عنوان پارامتر متد دریافت (همانند مثال فوق) و سپس از آن استفاده کرد.

البته لازم به ذکر است که انتخاب بین «کامپوننت‌های بدون حالت تابعی» و یک کامپوننت معمولی تعریف شده‌ی توسط کلاس‌ها، صرفا یک انتخاب شخصی است.

یک نکته: امکان Destructuring Arguments نیز در اینجا وجود دارد. یعنی بجای اینکه یکبار props را به عنوان پارامتر دریافت کرد و سپس توسط آن به خاصیت totalCounters دسترسی یافت، می‌توان نوشت:
const NavBar = ({ totalCounters }) => {
در این حالت شیء props دریافت شده توسط ویژگی Objects Destructuring، به totalCounters تجزیه می‌شود و سپس می‌توان تنها از همین متغیر دریافتی، به صورت {totalCounters} در کدها استفاده کرد.



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: sample-08.zip
مطالب
آشنایی بیشتر با AngularJS Directive

در مطلب آشنایی با Directive‌ها در AngularJS با نحوه‌ی ایجاد Directive آشنا شدیم. هدف از این مطلب، آشنایی بیشتر با Directive در AngularJS است؛ یکی از بهترین فریم ورک‌های جاوااسکریپتی، با قابلیت ایجاد کتابخانه‌هایی از کامپوننت‌ها که می‌توانند به HTML اضافه شوند .

کتابخانه‌های جاوااسکریپتی زیادی وجود دارند. به عنوان مثال Bootstrap یکی از محبوب‌ترین "front-end framework" ها است که امکان تغییر در ظاهر المنت‌ها را فراهم می‌کند و شامل تعدادی کامپوننت جاوااسکریپتی نیز می‌باشد. مشکل کار، در هنگام استفاده از کامپوننت ها است. شخصی که در حال توسعه‌ی HTML است باید در کد جاوااسکریپتی خود از  jQuery استفاده کند و بعنوان مثال یک Popover  را فعال یا غیر فعال کند و این، یک فرآیند خسته کننده و مستعد خطا است. 


یک مثال ساده از Directives AngularJS و بررسی آن

var m = angular.module("myApp");
 
myApp.directive("myDir", function() {
  return {
  restrict: "E",   
  scope: {     
   name: "@",   
   amount: "=",  
   save: "&"    
  },
  template:    
   "<div>" +
   "  {{name}}: <input ng-model='amount' />" +
   "  <button ng-click='save()'>Save</button>" +
   "</div>",
  replace: true,   
  transclude: false, 
  controller: [ "$scope", function ($scope) { …  }],
  link: function (scope, element, attrs, controller) {…}
  }
});

به الگوی نامگذاری directive دقت کنید. پیشوند my شبیه به یک namespace است. بنابراین اگر یک Application از دایرکتیوهای قرار گرفته در Module ‌های متفاوت استفاده کند، به راحتی می‌توان محل تعریف یک directive را تشخیص داد. این نام می‌تواند نشان دهنده‌ی این باشد که این directive را خودتان توسعه داده‌اید یا از یک directive توسعه داده شده توسط شخص دیگری در حال استفاده هستید. به هر حال این نحوه‌ی نام گذاری یک اجبار نیست و به عنوان یک پیشنهاد است.

سازنده directive یک شیء را با تعدادی خاصیت باز می‌گرداند که تمامی آنها در سایت AngularJS توضیح داده شده‌اند. در اینجا قصد داریم تا توضیحی مختصر در مورد کاری که این خصوصیات انجام می‌دهند داشته باشیم.

· restrict : تشخیص می‌دهد که آیا directive در HTML استفاده خواهد شد. گزینه‌های قابل استفاده ‘A’ ،  ‘E’ ، ‘C’ برای attribute ، element ، class و یا comment است . پیش فرض ‘A’ برای attribute است. اما ما بیشتر علاقه به استفاده از ویژگی element برای ایجاد المنت‌های UI داریم.

· scope : ایجاد یک scope ایزوله که متعلق به directive است و موجب ایزوله شدن آن از scope صدا زننده directive می‌شود. متغیرهای scope پدر از طریق خصوصیات تگ directive ارسال می‌شوند. این ایزوله کردن زمانی کاربردی است که در حال ایجاد کامپوننت هایی با قابلیت استفاده مجدد هستیم، که نباید متکی به scope پدر باشند. شیء scope در directive نام و نوع متغیرهای scope را تعیین می‌کنند. در مثال بالا سه متغیر برای scope تعریف شده است:

-   name: "@" (by value, one-way) : علامت @ مشخص می‌کند که مقدار متغیر ارسال می‌شود. Directive یک رشته را دریافت می‌کند که شامل مقدار ارسال شده از scope پدر می‌باشد. Directive می‌تواند از آن استفاده کند، اما نمی‌تواند مقدار آن را در scope پدر تغییر دهد.

-   amount: "=" (by reference, two-way) : علامت = مشخص می‌کند این متغیر با ارجاع ارسال می‌شود. Directive یک ارجاع به مقدار متغیر در scope اصلی دریافت می‌کند. مقدار می‌تواند هر نوع داده ای، شامل یک شیء complex یا یک آرایه باشد. Directive می‌تواند مقدار را در scope پدر تغییر دهد. این نوع متغیر، زمانیکه نیاز باشد directive مقدار را در scope پدر تغییر دهد، استفاده می‌شود.

-   save: "&" (expression) : علامت & مشخص می‌کند این متغیر یک expression را که در scope پدر اجرا می‌شود، نگهداری می‌کند. اکنون directive قابلیت انجام کارهایی فراتر از تغییر یک مقدار را دارد. به عنوان مثال می‌توان یک تابع را از scope پدر فراخوانی و نتیجه‌ی اجرا را دریافت کرد.

· template :  الگوی رشته ای که جایگزین المنت تعریف شده می‌شود. فرآیند جایگزینی تمامی خصوصیات را از المنت قدیمی به المنت جدید انتقال می‌دهد. به نحوه استفاده از متغیر‌های تعریف شده در scope ایزوله دقت کنید. این مورد به شما امکان تعریف directive های macro-style را می‌دهد که نیاز به کد اضافه‌ای، ندارند. اگرچه در بیشتر موارد الگو  یک تگ ساده <div> است که از کد‌های link که در زیر توضیح داده شده است استفاده می‌کند.

· replace : تعیین می‌کند که آیا الگوی directive باید جایگزین المنت شود. مقدار پیش فرض false است.

· transclude : تعیین کننده این است که محتوای directive باید در المنت کپی شود یا خیر. در مثال زیر المنت tab شامل المنت‌های HTML دیگر است پس transclude برابر true است.  

<body ng-app="components">
  <h3>BootStrap Tab Component</h3>
    <tabs>
       <pane title="First Tab">
          <div>This is the content of the first tab.</div>
       </pane>
       <pane title="Second Tab">
          <div>This is the content of the second tab.</div>
       </pane>
    </tabs>
</body>
 

· link : این تابع بیشتر منطق directive را شامل می‌شود. Link وظیفه دستکاری DOM ، ایجاد event listener ‌ها و... را دارد. تابع Link پارامترهای زیر را دریافت می‌کند:

-   scope : ارجاع به scope ایزوله شده directive دارد.

-   element : ارجاع به المنت‌های DOM که directive را تعریف کرده اند. تابع link معمولا برای دستکاری المنت از jQuery استفاده می‌کند. (یا از Angular's jqLite در صورتی که jQuery بارگذاری نشده باشد)

-   controller : در مواقعی که از دایرکتیو‌های تو در تو استفاده می‌شود کاربرد دارد. این پارامتر یک directive فرزند با ارجاعی به پدر را فراهم می‌کند، بنابراین موجب ارتباط  directive ‌ها می‌شود.

به عنوان مثال،  این directive  که پیاده سازی bootstrap tab را انجام داده است، می‌توانید مشاهده نمایید.

موفق باشید

مطالب
ارتباط بین کامپوننت‌ها در Vue.js - قسمت سوم استفاده از تزریق وابستگی‌ها
در قسمت‌های قبلی( ^ و ^) نحوه‌ی ارتباط بین کامپوننت‌ها در Vue.js بررسی و مزایا و معایب آنها بیان شد. روش دیگری هم برای ارسال اطلاعات از کامپوننتِ Parent به فرزندانش وجود دارد که با استفاده از Dependency Injection یا به اختصار DI مقدور می‌باشد و در ورژن +2.2 معرفی شد که نحوه‌ی ارتباط بین کامپوننتِ Parent و فرزندانش را آسان نمود. پیش‌تر برای ارتباط از Parent به Child، از Props استفاده میکردیم، ولی اگر قرار بود در چند سطح این ارتباط عمیق باشد، باز هم مدیریت کردن Props مشکل و سخت بود. اکنون با استفاده از provide و inject قادر خواهیم بود تا آبجکت، فانکشن و یا دیتایِ یک کامپوننتِ Parent را در فرزندانش فراخوانی و استفاده کنیم. اگر در حالت عادی نیاز بود تا در دو سطح، یا بیشتر (مانند تصویر زیر) دیتایِ کامپوننت پدر را به فرزند، نوه و ... انتقال دهیم، می‌بایست اطلاعات را بصورت Props به هر Level انتقال دهیم.



روش جاری شباهت زیادی به استفاده از Context در React دارد:

Context provides a way to pass data through the component tree without having to pass props down manually at every level


جهت به اشتراک گذاری دیتا یا تابعی در کامپوننت Parent با Children، به شکل زیر عمل میکنیم. در اینجا با استفاده از provide، دیتای foo به اشتراک گذاشته شده‌است:
// parent component providing 'foo'
var Provider = {
  provide: {
    foo: 'bar'
  },
  // ...
}
و در کامپوننت‌های فرزند به شکل زیر میتوانیم مقدار foo را دریافت کنیم:
// child component injecting 'foo'
var Child = {
  inject: ['foo'],
  created () {
    console.log(this.foo) // => "bar"
  }
  // ...
}

میتوانیم مقدار پیش فرض دیتایِ ارسالی از کامپوننت Parent را در قسمت data و props در کامپوننت Child دریافت نماییم:
Using an injected value as the default for a prop
//دریافت میکنیم props در قسمت  child را در کامپوننت  foo مقدار
const Child = {
  inject: ['foo'],
  props: {
    bar: {
      default () {
        return this.foo
      }
    }
  }
}

Using an injected value as data entry
//دریافت میکنیم data در قسمت  child را در کامپوننت  foo مقدار
const Child = {
  inject: ['foo'],
  data () {
    return {
      bar: this.foo
    }
  }
}

نکته: در این روش در صورتیکه دیتایِ به اشتراک گذاشته شده در کامپوننتِ Parent تغییر کند، مقدار آن در کامپوننت Child تغییری نخواهد کرد و مانند روش‌های قبلی (^ و ^) نیست و نیاز به نوشتن کدی برای تعامل داشتن و به‌روز رسانی مقادیر، در کامپوننت Child می‌باشد.
کد زیر  را در نظر بگیرید؛ با زدن دکمه‌ی Increment counter  مقدار counter در کامپوننتِParent تغییر میکند، ولی در کامپوننت Child، مقدار counter_in_child  تغییری حاصل نمی‌کند.
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
  <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
  <script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/vue"></script>
  <title>Dependency injection</title>
</head>

<body>
  <div id="app">
    <button @click="counter++">Increment counter</button>
    <h2>Parent</h2>
    <p>{{counter}}</p>
    <div>
      <h3>Child</h3>
      <child></child>
    </div>
  </div>
  
<script>
const Child = {
  inject: ['counter_in_child'],
  template: `<div>Counter Child is:{{ counter_in_child }}</div>`
};

new Vue ({
  el: "#app",
  components: { Child },
  provide() {
    return {
      counter_in_child: this.counter
    };
  },
  data() {
    return {
      counter: 0
    };
  }
});
</script>

</body>
</html>
       
برای اینکه بتوان تغییرات ایجاد شده‌ی بر روی دیتا را در کامپوننتِChild، مشاهده کرد، نیاز داریم کد زیر را در قسمت provide به ازای آن دیتا اضافه کنیم: 
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
  <meta http-equiv="content-type" content="text/html; charset=UTF-8">
  <script src="https://cdn.jsdelivr.net/npm/vue"></script>
  <title>Dependency injection</title>
</head>

<body>
  <div id="app">
    <button @click="counter++">Increment counter</button>
    <h2>Parent</h2>
    <p>{{counter}}</p>
    <div>
      <h3>Child</h3>
      <child></child>
    </div>
  </div>
  
<script>
const Child = {
  inject: ['counter_in_child'],
  template: `<div>Counter Child is:{{ counter_in_child.counter }}</div>`
};

new Vue ({
  el: "#app",
  components: { Child },
  provide() {
    const counter_in_child={};
Object.defineProperty(counter_in_child,'counter',{
enumerable:true,
get:()=>this.counter
})
    return {
      counter_in_child
    };
  },
  data() {
    return {
      counter: 0
    };
  }
});
</script>

</body>
</html>

مثالی از نحوه به اشتراک گذاری متد بین Parent و Child.

نتیجه گیری:
A) استفاده از این روش مرسوم نیست و بیشتر برای ساخت پلاگین در Vuejs مورد استفاده قرار میگیرد:
provide  and  inject  are primarily provided for advanced plugin / component library use cases. It is NOT recommended to use them in generic application code
B) برای استفاده از این روش کتابخانه‌هایی جهت ساده‌تر کردن بکارگیری ایجاد شده‌است.
C) این روش برای ارتباط  Sibling Component مناسب نیست.
مطالب
Blazor 5x - قسمت هفتم - مبانی Blazor - بخش 4 - انتقال اطلاعات از کامپوننت‌های فرزند به کامپوننت والد
در قسمت پنجم، روش انتقال اطلاعات را از کامپوننت‌های والد، به کامپوننت‌های فرزند توسط پارامترها، بررسی کردیم. در این قسمت، حالت عکس آن‌را بررسی خواهیم کرد. برای مثال فرض کنید که کاربری قصد انتخاب بیش از یک اتاق را دارد و checkbox انتخاب هر اتاق، درون کامپوننت مجزای آن اتاق تعریف شده و درون کامپوننت والد نمایش دهنده‌ی لیست اتاق‌ها نیست. اکنون می‌خواهیم با انتخاب اتاق‌ها توسط کاربر، جمع تعداد اتاق‌های انتخاب شده را در کامپوننت والد نمایش دهیم. بنابراین باید بتوان اطلاعاتی را از کامپوننت‌های فرزند، به کامپوننت والد انتقال داد.


در این تصویر، checkboxهای انتخاب شده، درون کامپوننت‌های مجزای فرزند و گزارش جمع نهایی ارائه شده، در کامپوننت والد قرار دارند.


معرفی Event Call Back

در این قسمت قصد داریم به کامپوننت Pages\LearnBlazor\LearnBlazor‍Components\IndividualRoom.razor که در مثال این سری تکمیل کردیم، یک checkbox انتخاب را نیز اضافه کنیم تا کاربرها بتوانند در زمان نمایش لیست اتاق‌ها در کامپوننت Pages\LearnBlazor\DemoHotel.razor، بیش از یک اتاق را انتخاب کنند.
برای این منظور در ابتدا به کامپوننت DemoHotel مراجعه کرده و فیلد SelectedRooms را در آن تعریف کرده و ذیل عنوان Hotel Rooms نمایش می‌دهیم:
@page "/demoHotel"

        <div class="col-12">
            <h4 class="text-info">Hotel Rooms</h4>
            <span>Rooms Selected - @SelectedRooms</span>
        </div>
        @foreach (var room in Rooms)
        {
            <IndividualRoom Room="room"></IndividualRoom>
        }

@code{

    int SelectedRooms;

    void RoomSelectionCounterChanged(bool isRoomSelected)
    {
        if (isRoomSelected)
        {
            SelectedRooms++;
        }
        else
        {
            SelectedRooms--;
        }
    }
    // ...
}
همچنین متد RoomSelectionCounterChanged را هم برای تغییر مقدار SelectedRooms تعریف کرده‌ایم. اما این متد به تنهایی کار نمی‌کند و باید بتوان آن‌را به کامپوننت فرزند <IndividualRoom Room="room"></IndividualRoom> انتقال داد تا در زمان انتخاب آن اتاق (و یا عدم انتخاب آن) در کامپوننت IndividualRoom، پارامتر bool isRoomSelected بر اساس وضعیت checkbox آن دریافت شده و در نتیجه مقدار جاری SelectedRooms، یک واحد کم یا زیاد شود. بنابراین نیاز است تا بتوان اشاره‌گری از یک متد کامپوننت سطح بالا را به یک کامپوننت سطح پایین و فرزند آن انتقال داد. اینکار در Blazor توسط EventCallback‌ها انجام می‌شود.
در ادامه به کامپوننت IndividualRoom.razor مراجعه کرده و کدهای آن را به صورت زیر تغییر می‌دهیم:
<input type="checkbox" @onchange="RoomCheckBoxSelectionChanged" />

@code
{
    //...

    [Parameter]
    public EventCallback<bool> OnRoomCheckBoxSelection { get; set; }

    async Task RoomCheckBoxSelectionChanged(ChangeEventArgs e)
    {
        await OnRoomCheckBoxSelection.InvokeAsync((bool)e.Value);
    }
}
ابتدا یک checkbox را جهت فراهم آوردن امکان انتخاب یک اتاق اضافه کرده‌ایم. سپس رخ‌داد onchange آن‌را به متد RoomCheckBoxSelectionChanged متصل کرده‌ایم. نوع پارامتر این متد را با نزدیک کردن اشاره‌گر ماوس به onchange@ چک باکس می‌توان مشاهده کرد:


تا اینجا فقط یک رخ‌داد را به یک متد، در همان کامپوننت متصل کرده‌ایم. هربار که checkbox تعریف شده انتخاب شود، متد رویدادگردان RoomCheckBoxSelectionChanged اجرا می‌شود. مرحله‌ی بعد، انتقال اطلاعات آن، به کامپوننت والد است که اینکار توسط پارامتر OnRoomCheckBoxSelection صورت می‌گیرد. کار آن، انتقال وضعیت checkbox، به متد RoomSelectionCounterChanged کامپوننت والد است.
بنابراین در اینجا نیاز است تا بتوان ارجاعی از این متد کامپوننت والد را به کامپوننت فرزند ارسال کرد که EventCallback تعریف شده‌ی به صورت پارامتر، چنین هدفی را برآورده می‌کند. با پارامتر تعریف شدن آن، می‌توان OnRoomCheckBoxSelection را به صورت زیر، به هر المان تعریف کننده‌ی کامپوننت IndividualRoom در کامپوننت DemoHotel اضافه کرد:
@foreach (var room in Rooms)
{
    <IndividualRoom OnRoomCheckBoxSelection="RoomSelectionCounterChanged" Room="room"></IndividualRoom>
}
در این تعریف، پارامتر Room، یک پارامتر ورودی است و پارامتر OnRoomCheckBoxSelection، به نوعی یک پارامتر خروجی است که با اتصال به متدی در همین کامپوننت، امکان دریافت اطلاعات و رویدادها را از یک کامپوننت سطح پایین‌تر پیدا می‌کند.

بنابراین به صورت خلاصه، هر زمانیکه یک checkbox در کامپوننت IndividualRoom انتخاب می‌شود، در نتیجه‌ی آن متد منتسب به EventCallback ارسالی به آن کامپوننت نیز فراخوانی می‌گردد که اینکار، سبب اجرای کدی در کامپوننت والد خواهد شد.


یک تمرین: انتقال رویداد انتخاب شدن یک div به کامپوننت والد

در بخش 2، در انتهای مطلب، لیست امکانات رفاهی هتل را هم نمایش دادیم. در اینجا می‌خواهیم اگر کاربری بر روی خروجی کامپوننت یکی از امکانات موجود کلیک کرد (کلیک بر روی div آن)، نام آن ویژگی در کامپوننت والد نمایش داده شود.
برای این منظور کامپوننت Pages\LearnBlazor\LearnBlazor‍Components\IndividualAmenity.razor را به صورت زیر تغییر می‌دهیم:
<div class="bg-light border p-2 col-5 offset-1 mt-2"
    @onclick="args => AmenitySelectionChanged(args, Amenity.Name)">
    <h4 class="text-secondary">Amenity - @Amenity.Id</h4>
    @Amenity.Name<br />
    @Amenity.Description<br />
</div>

@code
{
    [Parameter]
    public BlazorAmenity Amenity { get; set; }

    [Parameter]
    public EventCallback<string> OnAmenitySelection { get; set; }

    protected async Task AmenitySelectionChanged(MouseEventArgs e, string name)
    {
        await OnAmenitySelection.InvokeAsync(name);
    }
}
هدف از این مثال، آشنایی با نحوه‌ی تغییر امضای متد منتسب به رویداد onclick@ است. چون نوع پارامتر متد متناظر با آن، از نوع MouseEventArgs است (<EventCallback<MouseEventArgs) و نه از نوع ChangeEventArgs مثال قبلی که به همراه خاصیت Value مفیدی بود:


در اینجا نیاز خواهیم داشت تا اطلاعات رشته‌ای نام Amenity جاری را پس از کلیک بر روی div، به کامپوننت والد انتقال دهیم و MouseEventArgs فقط به همراه اطلاعات مختصات محل قرارگیری اشاره‌گر ماوس است. در یک چنین حالتی می‌توان با استفاده از anonymous method زیر، امضای متد منتسب به آن‌را تغییر داد:
@onclick="args => AmenitySelectionChanged(args, Amenity.Name)"
اکنون با هر بار کلیک بر روی div، نام Amenity جاری از طریق EventCallback تعریف شده، به سمت کامپوننت والد ارسال می‌شود. بنابراین مرحله‌ی بعدی، مراجعه به کامپوننت DemoHotel.razor است و استفاده از پارامتر جدید OnAmenitySelection:
@page "/demoHotel"

    @foreach (var amenity in AmenitiesList)
    {
      <IndividualAmenity OnAmenitySelection="AmenitySelectionChanged" Amenity="amenity"></IndividualAmenity>
    }

    <div class="col-12">
        <p class="text-secondary"> Selected Amenity : @SelectedAmenity </p>
    </div>

@code{

    string SelectedAmenity = "";

    void AmenitySelectionChanged(string amenity)
    {
        SelectedAmenity = amenity;
    }
}
ابتدا پارامتر جدید OnAmenitySelection کامپوننت IndividualAmenity به متد AmenitySelectionChanged همین کامپوننت متصل می‌شود. امضای آن بر اساس نوع پارامتر <EventCallback<string کامپوننت IndividualAmenity تعیین شده‌است.
سپس این پارامتر رشته‌ای دریافتی، به فیلد جدید SelectedAmenity انتساب داده می‌شود که پس از پایان این متد و رویداد، سبب درج آن در زیر حلقه‌ی نمایش AmenitiesList خواهد شد:



کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-07.zip
مطالب
React 16x - قسمت 33 - React Hooks - بخش 4 - useContext Hook
در سری بررسی اعتبارسنجی و احراز هویت کاربران در React، برای انتقال داده‌های کاربر وارد شده‌ی به سیستم، از روش انتقال props، از بالاترین کامپوننت موجود در component tree، به پایین‌ترین کامپوننت آن، به این نحو فرضی استفاده کردیم:
ابتدا شیء user، در بالاترین سطح، دریافت شده و به صفحه‌ای خاص از طریق ویژگی‌های props ارسال می‌شود:
<Page user={user}  />
سپس این کامپوننت Page، کامپوننت PageLayout را رندر می‌کند که آن نیز باید به اطلاعات کاربر دسترسی داشته باشد. بنابراین شیء user را مجددا به این کامپوننت از طریق props ارسال می‌کنیم:
<PageLayout user={user} />
بعد همین کامپوننت PageLayout، کامپوننت NavBar را رندر می‌کند که آن نیز باید بداند کاربر وارد شده‌ی به سیستم کیست؟ به همین جهت یکبار دیگر از طریق props، اطلاعات کاربر را به کامپوننت بعدی موجود در درخت کامپوننت‌ها انتقال می‌دهیم:
<NavigationBar user={user}  />
و همینطور الی آخر. به این روش props drilling گفته می‌شود و ... الگوی مذمومی است. در دنیای واقعی، اطلاعات کاربر و یا خصوصا تنظیمات برنامه مانند آدرس REST API endpoints استفاده شده‌ی در آن، باید بین بسیاری از کامپوننت‌ها به اشتراک گذاشته شود و عموما سطوح به اشتراک گذاری آن، بسیار عمیق‌تر است از سطوحی که در این مثال ساده عنوان شدند. از زمان ارائه‌ی React 16.3.0، راه حل بهتری برای مدیریت اینگونه مسایل با ارائه‌ی React Context ارائه شده‌است که آن‌را در ادامه در دو حالت کامپوننت‌های کلاسی و همچنین تابعی، بررسی خواهیم کرد.


ایجاد شیء Context در برنامه‌های React

React Context، راه حلی است جهت به اشتراک گذاری داده‌ها، در بین انواع و اقسام کامپوننت‌های یک برنامه، بدون اینکه نیازی باشد این اطلاعات را توسط props، از یک سطح، به سطحی دیگر، به صورت دستی انتقال داد. برای ایجاد یک نمونه‌ی از آن، ابتدا پوشه‌ی جدید src\contexts را افزوده و سپس فایل src\contexts\userContext.js را درون آن، با محتوای زیر ایجاد می‌کنیم:
import React from "react";

export const UserContext = React.createContext({ user: {} });

export const UserProvider = UserContext.Provider;
export const UserConsumer = UserContext.Consumer;
متد React.createContext، یک شیء Context را بازگشت می‌دهد. این شیء، دو کامپوننت مهم Provider و Consumer را به همراه دارد که امکان اشتراک به داده‌های مرتبط با آن‌را میسر می‌کنند. زمانیکه React کامپوننتی را رندر می‌کند که مشترک یک شیء Context است، این کامپوننت، امکان خواندن اطلاعات شیء Context را از نزدیک‌ترین کامپوننتی در درخت کامپوننت‌ها که یک Provider را برای آن ارائه داده‌است، خواهد داشت.


تامین یک شیء Context در برنامه، در یک کامپوننت کلاسی و یا تابعی

تا اینجا یک شیء Context را به همراه اجزای export شده‌ی Provider و Consumer آن ایجاد کردیم. اکنون نوبت به پیاده سازی قسمت Provider آن است:
import "../../App.css";

import React, { Component } from "react";

import { UserProvider } from "../../contexts/userContext";
import Main from "./Main";

class App extends Component {
  state = {
    user: { name: "User 1" }
  };

  componentDidMount() {
    // get user from the server or local storage and then set the currently logged in user to the this.state
  }

  render() {
    return (
      <>
        <h1>App Class</h1>
        <UserProvider value={this.state.user}>
          <Main />
        </UserProvider>
      </>
    );
  }
}

export default App;
در این کامپوننت کلاسی (و یا تابعی، نحوه‌ی تعریف UserProvider در هر دو یکی است)، خاصیت user، به state کامپوننت اضافه شده‌است. سپس برای مثال می‌توان این خاصیت را در رویداد componentDidMount از سرور و یا محل ذخیره سازی دیگری دریافت و آنگاه state را بر این اساس به روز رسانی کرد.
در ادامه قصد داریم اطلاعات این شیء user موجود در state را با تمام کامپوننت‌هایی که در درخت رندر کامپوننت جاری قرار می‌گیرند و با کامپوننت Main شروع می‌شوند، به اشتراک بگذاریم. این به اشتراک گذاری با import شیء UserProvider از ماژول contexts/userContext به نحوی که مشاهده می‌کنید، انجام می‌شود. شیء UserProvider، کار محصور سازی کامپوننت Main را انجام می‌دهد. سپس این Provider می‌تواند مقداری را توسط ویژگی value خود دریافت کند که برای مثال در اینجا شیء user است. اکنون این value تا n سطح بعدی که از کامپوننت Main مشتق می‌شوند نیز در دسترس خواهد بود.

یک نکته: متد React.createContext به همراه یک آرگومان defaultValue اختیاری است که در اختیار Consumerهای آن قرار داده می‌شود؛ اگر Provider متناظر با آن‌، در درخت کامپوننت‌های برنامه، یافت نشود. یعنی تعریف Provider الزامی نیست. اگر نیاز است مقدار ثابتی را بین چندین کامپوننت به اشتراک بگذارید، فقط کافی است آن‌ها را توسط React.createContext مقدار دهی اولیه کرده و ... استفاده کنید:
export const DefaultRouteContext = React.createContext({ path: '/welcome' });


خواندن شیء Context در کامپوننتی دیگر

اکنون که یک تامین کننده‌ی Context را ایجاد کردیم، برای خواندن اطلاعات آن در درخت کامپوننت‌های محصور شده‌ی توسط UserProvider، می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
import React from "react";

import { UserConsumer } from "../../contexts/userContext";

export default function Main(props) {
  return (
    <>
      <UserConsumer>
        {value => <div>User name: {value.name}.</div>}
      </UserConsumer>
    </>
  );
}
ابتدا UserConsumer را از ماژول contexts/userContext دریافت می‌کنیم. سپس برای دسترسی به خاصیت name شیء ارائه شده‌ی توسط UserProvider، باید قسمتی از متد رندر کامپوننت را توسط شیء UserConsumer، محصور کرد و سپس value آن‌را به نحوی که مشاهده می‌کنید، خواند. Consumer، یک تابع را به عنوان فرزند دریافت می‌کند. این تابع مقدار شیء تامین شده‌ی توسط Context را دریافت کرده (همان value={this.state.user} نزدیک‌ترین کامپوننتی که به همراه یک Provider است) و سپس یک المان React را بازگشت می‌دهد که در این محل رندر خواهد شد.

خروجی برنامه پس از این تغییرات به صورت زیر است:



ساده سازی دسترسی به UserConsumer توسط useContext Hook

نحوه‌ی تعریف یک Provider و محصور سازی فرزندانی که باید از آن ارث‌بری کنند، در بین کامپوننت‌های کلاسی و تابعی، یکی است. اما در کامپوننت‌های تابعی حداقل می‌توان نحوه‌ی دسترسی به UserConsumer را به نحو زیر توسط useContext Hook ساده کرد:
import React, { useContext } from "react";

import { UserContext } from "../../contexts/userContext";

export default function Main() {
  const value = useContext(UserContext);
  return (
    <>
      <div>User name: {value.name}.</div>
    </>
  );
}
متد useContext ابتدا شیء UserContext مهیا شده‌ی توسط ماژول contexts/userContext را دریافت می‌کند. سپس خروجی آن، همان value تنظیم شده‌ی توسط نزدیک‌ترین Provider آن در component tree است. این روش، بار ذهنی کمتری را نسبت به حالت قبلی استفاده‌ی از UserConsumer و کار با یک تابع درون آن‌را به همراه دارد؛ ساده‌تر خوانده می‌شود، ساده‌تر استفاده می‌شود. فقط باید دقت داشت که این متد، کل شیء Context را دریافت می‌کند و نه فقط شیء UserConsumer آن‌را.

مزیت دیگر این روش، ساده سازی کار با چندین شیء Context است. برای مثال اگر دو شیء Context را تعریف کرده باشید، خواندن دو مقدار از آن‌ها، پیشتر چنین شکل تو در تویی را توسط دو Consumer پیدا می‌کرد:
function HeaderBar() {
  return (
    <CurrentUser.Consumer>
      {user =>
        <Notifications.Consumer>
          {notifications =>
            <header>
              Welcome back, {user.name}!
              You have {notifications.length} notifications.
            </header>
          }
      }
    </CurrentUser.Consumer>
  );
}
اما اکنون با استفاده از useContext، نوشتن و خواندن آن به سادگی چند سطر زیر است که بسیار منطقی‌تر و عادی‌تر به نظر می‌رسد:
function HeaderBar() {
  const user = useContext(CurrentUser);
  const notifications = useContext(Notifications);
return (
    <header>
      Welcome back, {user.name}!
      You have {notifications.length} notifications.
    </header>
  );
}


ارسال اطلاعات به کامپوننت Context Provider، از طریق کامپوننت‌های فرزند

تا اینجا با استفاده از React Context، اطلاعات یک Provider را با فرزندان آن به اشتراک گذاشتیم؛ عکس این عمل نیز میسر است. برای اینکار، همانند تمام کامپوننت‌های دیگری که برای ارسال اطلاعات به فراخوان خود از طریق رخ‌دادها عمل می‌کنند، می‌توان یک متد رویدادگردان را در کامپوننت والد، به استفاده کنند‌ه‌ی از Context ارسال کرد:
import "../../App.css";

import React, { Component } from "react";

import { UserProvider } from "../../contexts/userContext";
import Main from "./Main2";

class App extends Component {
  state = {
    user: { name: "User 1" }
  };

  componentDidMount() {
    // get user from the server or local storage and then set the currently logged in user to the this.state
  }

  logout = () => {
    console.log("logout");
    this.setState({ user: {} });
  };

  render() {
    const contextValue = {
      user: this.state.user,
      logoutUser: this.logout
    };
    return (
      <>
        <h1>App Class</h1>
        <UserProvider value={contextValue}>
          <Main />
        </UserProvider>
      </>
    );
  }
}

export default App;
در اینجا ابتدا به خاصیت logout، متدی را نسبت داده‌ایم که با فراخوانی آن، اطلاعات شیء user موجود در state کامپوننت جاری را پاک می‌کند. سپس این خاصیت را به صورت یک خاصیت جدید، به شیءای که به ویژگی value شیء UserProvider انتساب داده شده، اضافه می‌کنیم.
اکنون تمام استفاده کننده‌های از این UserProvider می‌توانند با فراخوانی متد منتسب به logout، سبب پاک شدن اطلاعات کاربر موجود در state کامپوننت App، به روز رسانی state و در نتیجه‌ی آن، رندر مجدد کامپوننت و ارائه‌ی یک UserProvider جدید، با اطلاعاتی جدید به فرزندان آن شوند:
import React, { useContext } from "react";

import { UserContext } from "../../contexts/userContext";

export default function Main() {
  const { user, logoutUser } = useContext(UserContext);
  return (
    <>
      <div>User name: {user.name}.</div>
      <button type="button" className="btn btn-primary" onClick={logoutUser}>
        Logout user
      </button>
    </>
  );
}
در این کامپوننت مصرف کننده‌ی Context، اینبار، مقدار دریافتی، یک شیء با چندین خاصیت است. بنابراین می‌توان با استفاده از Object Destructuring، خواص آن‌را استخراج و استفاده کرد. برای مثال با انتساب onClick={logoutUser} به دکمه‌ی خروج، این کامپوننت می‌تواند اطلاعات state و سپس Context ارائه شده‌ی در کامپوننت App را تغییر دهد.

روش انجام اینکار بدون استفاده از useContext را نیز در ادامه مشاهده می‌کنید که در ابتدا نیاز به تعریف تابعی را دارد که همان خواص استخراجی را دریافت می‌کند. سپس باید بر اساس آن‌ها، المان‌های مدنظر نمایش نام کاربر و دکمه‌ی خروج او را بازگشت داد:
import React from "react";

import { UserConsumer } from "../../contexts/userContext";

export default function Main(props) {
  return (
    <>
      <UserConsumer>
        {({ user, logoutUser }) => (
          <>
            <div>User name: {user.name}.</div>
            <button
              type="button"
              className="btn btn-primary"
              onClick={logoutUser}
            >
              Logout user
            </button>
          </>
        )}
      </UserConsumer>
    </>
  );
}


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: sample-30-part-04.zip
مطالب
ارتباط بین کامپوننت‌ها در Vue.js - قسمت اول ارتباط بین Parent و Child

برنامه‌های Vue.jsای از چندین کامپوننت برای بخش بندی هر قسمت تشکیل میشوند و این بخش بندی برای مدیریت بهتر تغییرات، خطایابی، نگهداری و استفاده مجدد (reusable) می‌باشد. فرض کنید تعدادی کامپوننت در برنامه داریم و اطلاعات این کامپوننت‌ها بهم وابسته می‌باشند؛ بطور مثال یک کامپوننت انتخاب دسته بندی را داریم و به محض تغییر این مقدار، میخواهیم لیستی از محصولات پیشنهادی یا پرفروشِ آن دسته بندی، در کامپوننت پایین صفحه نمایش داده شود و یا خرید یک محصول را در نظر بگیرید که بلافاصله محتوای نمایش سبد خرید، بروزرسانی شود. در این مقاله ارتباط از نوع Parent و Child بین کامپوننت‌ها بررسی میشود.

 نکته: برای ارسال اطلاعات از کامپوننتِ Parent به Child، از  Props استفاده میشود و برای ارتباط از Child به Parent، از emit$ استفاده میشود.


یک برنامه Vue.js با نام vue-communication-part-1 ایجاد نمایید. سپس دو کامپوننت را با نام‌های Parent و Child، در پوشه components ایجاد کنید:



در کامپوننت Parent، یک تابع با نام increase وجود دارد که مقدار متغیر parentCounter را افزایش میدهد. چون قصد داریم مقدار متغیر parentCounter در کامپوننت Child نیز بروزرسانی شود، آن را به کامپوننت Child پاس میدهیم:

<Child :childCounter="parentCounter"/>

محتوای کامپوننت Parent:

<template>
  <div>
    <div>
      <h2>Parent Component</h2>
      <!-- را نمایش میدهید parentCounter مقدار -->
      <h1>{{ parentCounter }}</h1>
      <button @click="increase">Increase Parent</button>
    </div>
    <div>
      <!-- پاس میدهید Child در کامپوننت childCounter را به پراپرتی parentCounter مقدار -->
      <!--از طریق  decreaseParent سبب اتصال و فراخوانی تابع  @callDecreaseParent به  decreaseParent با انتساب -->
      <!-- میشود Child  در کامپوننت  callDecreaseMethodInParent تابع   -->
      <Child :childCounter="parentCounter" @callDecreaseParent="decreaseParent"/>
    </div>
  </div>
</template>

<script>
//برای استفاده در کامپوننت جاری Child ایمپورت کردن کامپوننت
import Child from "./Child.vue";

export default {
  // در این بخش متغیرهای مورد نیاز کامپوننت را تعریف میکنیم
  data() {
    return {
      parentCounter: 0
    };
  },
  components: {
    // میتوان آرایه ای از کامپوننت‌ها را در یک کامپوننت استفاده نمود
    // در این مثال فقط از یک کامپوننت استفاده شده
    Child
  },
  methods: {
    //را یک واحد افزایش میدهد parentCounter این متد مقدار
    increase() {
      this.parentCounter++;
    },
    decreaseParent() {
      this.parentCounter--;
    }
  }
};
</script>

<style>
.parent-block,
.child {
  text-align: center;
  margin: 20px;
  padding: 20px;
  border: 2px gray solid;
}
</style>


در کامپوننت Child  قصد دریافت مقدار پراپرتیِ childCounter را داریم که از طریق کامپوننت Parent، مقدارش تنظیم و بروزرسانی میشود. به این منظور در قسمت props  یک متغیر بنام childCounter را ایجاد میکنیم. 

Data is the private memory of each component where you can store any variables you need. Props are how you pass this data from a parent component down to a child component

محتوای کامپوننت Child

<template>
  <div>
    <h3>Child Component</h3>
    <!-- را نمایش میدهید childCounter مقدار -->
    <h3>{{ childCounter }}</h3>
    <button @click="increase">Increase Me</button>
    <button @click="callDecreaseMethodInParent">Call Decrease Method In Parent</button>
  </div>
</template>

<script>
export default {
  // استفاده میشود Child به  Parent برای ارتباط بین کامپوننت  props از
  props: {
    childCounter: Number
  },
  data() {
    return {};
  },
  methods: {
    //را یک واحد افزایش میدهد childCounter این متد مقدار
    increase() {
      this.childCounter++;
    },
    // فراخوانی میکند Parent را در کامپوننت decreaseParent تابع
    callDecreaseMethodInParent() {
      this.$emit("callDecreaseParent");
    }
  }
};
</script>


محتوای کامپوننت اصلی برنامه  App.vue:

<template>
  <div id="app">
    <img alt="Vue logo" src="./assets/logo.png">
    <parent></parent>
  </div>
</template>

<script>
import Parent from "./components/Parent.vue";

export default {
  name: "app",
  components: {
    parent: Parent
  }
};
</script>
<style>
#app {
  width: 50%;
  margin: 0 auto;
  text-align: center;
}
</style>

اکنون برنامه را با دستور زیر اجرا کنید:

npm run serve

بعد از اجرای دستور فوق، روی گزینه زیر ctrl+click میکنیم تا نتیجه کار در مرورگر قابل رویت باشد: 

نمایش صفحه زیر نشان دهنده‌ی درستی انجام کار تا اینجا است:

اکنون روی دکمه‌ی Increase Parent کلیک میکنیم. همزمان مقدار شمارشگر، در هر دو کامپوننت Parent و Child افزایش می‌یابد و این بدین معناست که با استفاده از Props میتوانیم داده‌های دلخواهی را در کامپوننت Child بروز رسانی کنیم. هر زمانی روی دکمه‌ی Increase Me در کامپوننت Child کلیک کنیم، فقط به مقدار شمارشگر درون خودش اضافه میشود و تاثیری را بر شمارشگر Parent ندارد. در واقع یک کپی از مقدار شمارشگر Parent را درون خود دارد.

در ادامه قصد داریم بروزرسانی داده را از Child به Parent انجام دهیم. برای انجام اینکار از emit$ استفاده میکنیم. در دیکشنری Cambridge Dictionary معنی emit به ارسال یک سیگنال ترجمه شده‌است. در واقع بااستفاده از emit میتوانیم یک تابع را در کامپوننت Parent فراخوانی کنیم و در آن تابع، کد دلخواهی را برای دستکاری داده‌ها مینویسیم.

در تابع callDecreaseMethodInParent در کامپوننت Child، کد زیر را قرار میدهیم:

 this.$emit("callDecreaseParent");

هر زمان‌که این تابع اجرا شود، یک سیگنال از طریق کد زیر برای کامپوننت Parent ارسال میشود:

      <Child  @callDecreaseParent="decreaseParent"/>

در کد فوق مشخص شده که با ارسال سیگنال callDecreaseParent، تابع decreaseParent در کامپوننت Parent فراخوانی شود.


کد کامل مثال بالا 

نکته:  برای اجرای برنامه و دریافت پکیج‌های مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید: 

npm install



چند نکته

this.$emit 
//dispatches an event to its parent component

کد فوق سبب اجرای یک تابع در کامپوننتِ Parent خودش میشود.

this.$parent
// gives you a reference to the parent component

ارجاعی به کامپوننت Parent خودش را فراهم میکند:

this.$root
// gives you a reference to the root component

زمانیکه چندین کامپوننت تو در تو را داریم یا به اصطلاح  nested component، سبب ارجاعی به بالاترین کامپوننت Parent میگردد.

this.$parent.$emit
// will make the parent dispatch the event to its parent

سبب اجرای تابعِ Parent کامپوننتِ Parent جاری میشود. به بیان ساده اگر این کد در کامپوننت فرزند فراخوانی شود، سبب اجرای تابعی در کامپوننت پدربزرگِ خود میشود.

this.$root.$emit
// will make the root dispatch the event to itself

سبب اجرای تابعی در کامپوننت root میشود (بالاترین کامپوننتِ پدرِ کامپوننت جاری).


تابع emit$ دارای آگومان‌های دیگری برای پاس دادن اطلاعات از کامپوننت Child به Parent می‌باشد؛ مثل زمانیکه قصد دارید اطلاعاتی در مورد محصول خریداری شده را به سبد خرید پاس دهید. در مثال دیگری که در ادامه قرار میگیرد نحوه کارکرد ارتباط کامپوننت Parent و Child را در یک برنامه بهتر تجربه میکنیم.

پیاده سازی یک سبد خرید ساده با روش مقاله‌ی جاری 

نکته:  برای اجرای برنامه و دریافت پکیج‌های مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید:  

npm install

همچنین نیاز هست تا پکیچ node-sass را با دستور زیر برای این مثال نصب کنید.

npm install node-sass

مطالب
Blazor 5x - قسمت هشتم - مبانی Blazor - بخش 5 - تامین محتوای نمایشی کامپوننت‌های فرزند توسط کامپوننت والد
تا اینجا با نحوه‌ی تعریف کامپوننت‌ها و انتقال اطلاعات به آن‌ها و برعکس، آشنا شدیم. در ادامه علاقمندیم اگر کامپوننتی را به صورت زیر تعریف کردیم:
<Comp1>This is a content coming from the parent</Comp1>
محتوایی را که بین تگ‌های این کامپوننت فرزند، توسط کامپوننت والد تنظیم شده‌است، در قسمت مشخصی از UI کامپوننت فرزند نمایش دهیم.


معرفی مفهوم Render Fragment

برای درج محتوای تامین شده‌ی توسط کامپوننت والد در یک کامپوننت فرزند، از ویژگی به نام Render Fragment استفاده می‌شود. مثالی جهت توضیح جزئیات آن:
در ابتدا یک کامپوننت والد جدید را در مسیر Pages\LearnBlazor\ParentComponent.razor به صورت زیر تعریف می‌کنیم:
@page "/ParentComponent"

<h1 class="text-danger">Parent Child Component</h1>

<ChildComponent Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component">
    A `Render Fragment` from the parent!
</ChildComponent>

<ChildComponent Title="This is the second child component"></ChildComponent>

@code {

}
- در اینجا یک کامپوننت متداول با مسیریابی منتهی به ParentComponent/ تعریف شده‌است.
- سپس دوبار کامپوننت فرضی ChildComponent به همراه پارامتر Title و یک محتوای جدید قرار گرفته‌ی در بین تگ‌های آن، در صفحه تعریف شده‌اند.
- بار دومی که ChildComponent در صفحه قرار گرفته‌است، به همراه محتوای جدیدی در بین تگ‌های خود نیست.

برای دسترسی به این کامپوننت از طریق منوی برنامه، مدخل منوی آن‌را به کامپوننت Shared\NavMenu.razor اضافه می‌کنیم:
<li class="nav-item px-3">
    <NavLink class="nav-link" href="ParentComponent">
       <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> Parent/Child Relation
    </NavLink>
</li>
اکنون می‌خواهیم کامپوننت ChildComponent را افزوده و انتظارت یاد شده (دریافت یک پارامتر و نمایش محتوای سفارشی تنظیم شده) را پیاده سازی کنیم. به همین جهت فایل جدید Pages\LearnBlazor\LearnBlazor‍Components\ChildComponent.razor را با محتوای زیر ایجاد می‌کنیم:
<div>
    <div class="alert alert-info">@Title</div>
    <div class="alert alert-success">
        @if (ChildContent == null)
        {
            <span> Hello, from Empty Render Fragment </span>
        }
        else
        {
            <span>@ChildContent</span>
        }
    </div>
</div>


@code {
    [Parameter]
    public string Title { get; set; }

    [Parameter]
    public RenderFragment ChildContent { get; set; }
}
توضیحات:

- خاصیت عمومی Title که توسط ویژگی Parameter مزین شده‌است، امکان تنظیم مقدار مشخصی را توسط کامپوننت دربرگیرنده‌ی ChildComponent میسر می‌کند.
- در اینجا پارامتر عمومی دیگری نیز تعریف شده‌است که اینبار از نوع ویژه‌ی RenderFragment است. توسط آن می‌توان به محتوایی که در کامپوننت والد ChildComponent در بین تگ‌های آن تنظیم شده‌است، دسترسی یافت. همچنین اگر این محتوا توسط کامپوننت والد تنظیم نشده باشد، مانند دومین باری که ChildComponent در صفحه قرار گرفته‌است، می‌توان با بررسی نال بودن آن، یک محتوای پیش‌فرض را نمایش داد.


با این خروجی:



روش دیگری برای فراخوانی Event Call Back ها

در قسمت قبل روش انتقال اطلاعات را از کامپوننت‌های فرزند، به والد مشاهده کردیم. فراخوانی آن‌ها در سمت Child Component نیاز به یک متد اضافی داشت و همچنین تنها یک پارامتر را هم ارسال کردیم. برای ساده سازی این عملیات از روش زیر نیز می‌توان استفاده کرد:
<button class="btn btn-danger"
        @onclick="@(() => OnClickBtnMethod.InvokeAsync((1, "A message from child!")))">
   Show a message from the child!
</button>


@code {
    // ...

    [Parameter]
    public EventCallback<(int, string)> OnClickBtnMethod { get; set; }
}
- در اینجا برای تعریف و ارسال بیش از یک پارامتر، از tuples استفاده شده‌است.
- همچنین فراخوانی OnClickBtnMethod.InvokeAsync را نیز در محل تعریف onclick@ بدون نیازی به یک متد اضافی، مشاهده می‌کنید. نکته‌ی مهم آن، قرار دادن این قطعه کد داخل ()@ است تا ابتدا و انتهای کدهای #C مشخص شود؛ وگرنه کامپایل نمی‌شود.

در سمت کامپوننت والد برای دسترسی به OnClickBtnMethod که اینبار یک tuple را ارسال می‌کند، می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
@page "/ParentComponent"

<h1 class="text-danger">Parent Child Component</h1>

<ChildComponent
    OnClickBtnMethod="ShowMessage"
    Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component">
    A `Render Fragment` from the parent!
</ChildComponent>

<ChildComponent Title="This is the second child component">
    <p><b>@MessageText</b></p>
</ChildComponent>

@code {
    string MessageText = "";

    private void ShowMessage((int Value, string Message) args)
    {
        MessageText = args.Message;
    }
}
در اینجا OnClickBtnMethod تعریف شده، به متد ShowMessage متصل شده‌است که یک tuple از جنس (int, string) را دریافت می‌کند. سپس با انتساب خاصیت رشته‌ای آن به فیلد جدید MessageText، سبب نمایش آن می‌شویم.


امکان تعریف چندین RenderFragment

تا اینجا یک RenderFragment را در کامپوننت فرزند تعریف کردیم. امکان تعریف چندین RenderFragment در ChildComponent.razor نیز وجود دارند:
@code {
    // ...

    [Parameter]
    public RenderFragment ChildContent { get; set; }

    [Parameter]
    public RenderFragment DangerChildContent { get; set; }
}
در یک چنین حالتی، روش استفاده‌ی از این پارامترهای RenderFragment در سمت والد (ParentComponent.razor) به صورت زیر خواهد بود:
<ChildComponent
    OnClickBtnMethod="ShowMessage"
    Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component">
    <ChildContent>
        A `Render Fragment` from the parent!
    </ChildContent>
    <DangerChildContent>
        A danger content from the parent!
    </DangerChildContent>
</ChildComponent>
که به همراه ذکر صریح نام پارامترها به صورت تگ‌هایی جدید، داخل تگ اصلی است.

از آنجائیکه ذکر این تگ‌ها اختیاری است، نیاز است در ChildComponent.razor بر اساس null بودن آن‌ها، تصمیم به رندر محتوایی پیش‌فرض گرفت:
    @if(DangerChildContent == null)
    {
        @if (ChildContent == null)
        {
            <span> Hello, from Empty Render Fragment </span>
        }
        else
        {
            <span>@ChildContent</span>
        }
    }
    else
    {
        <span>@DangerChildContent</span>
    }




کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-08.zip