در
سری بررسی اعتبارسنجی و احراز هویت کاربران در React، برای انتقال داده‌های کاربر وارد شده‌ی به سیستم، از روش انتقال props، از بالاترین کامپوننت موجود در component tree، به پایین‌ترین کامپوننت آن، به این نحو فرضی استفاده کردیم:
ابتدا شیء user، در بالاترین سطح، دریافت شده و به صفحه‌ای خاص از طریق ویژگی‌های props ارسال میشود:
سپس این کامپوننت Page، کامپوننت PageLayout را رندر میکند که آن نیز باید به اطلاعات کاربر دسترسی داشته باشد. بنابراین شیء user را مجددا به این کامپوننت از طریق props ارسال میکنیم:
<PageLayout user={user} />
بعد همین کامپوننت PageLayout، کامپوننت NavBar را رندر میکند که آن نیز باید بداند کاربر وارد شده‌ی به سیستم کیست؟ به همین جهت یکبار دیگر از طریق props، اطلاعات کاربر را به کامپوننت بعدی موجود در درخت کامپوننتها انتقال میدهیم:
<NavigationBar user={user} />
و همینطور الی آخر. به این روش props drilling گفته میشود و ... الگوی مذمومی است. در دنیای واقعی، اطلاعات کاربر و یا خصوصا تنظیمات برنامه مانند آدرس REST API endpoints استفاده شده‌ی در آن، باید بین بسیاری از کامپوننتها به اشتراک گذاشته شود و عموما سطوح به اشتراک گذاری آن، بسیار عمیق‌تر است از سطوحی که در این مثال ساده عنوان شدند. از زمان ارائه‌ی React 16.3.0، راه حل بهتری برای مدیریت اینگونه مسایل با ارائه‌ی React Context ارائه شده‌است که آن‌را در ادامه در دو حالت کامپوننت‌های کلاسی و همچنین تابعی، بررسی خواهیم کرد.
ایجاد شیء Context در برنامه‌های React
React Context، راه حلی است جهت به اشتراک گذاری داده‌ها، در بین انواع و اقسام کامپوننت‌های یک برنامه، بدون اینکه نیازی باشد این اطلاعات را توسط props، از یک سطح، به سطحی دیگر، به صورت دستی انتقال داد. برای ایجاد یک نمونه‌ی از آن، ابتدا پوشه‌ی جدید src\contexts را افزوده و سپس فایل src\contexts\userContext.js را درون آن، با محتوای زیر ایجاد میکنیم:
import React from "react";
export const UserContext = React.createContext({ user: {} });
export const UserProvider = UserContext.Provider;
export const UserConsumer = UserContext.Consumer;
متد React.createContext، یک شیء Context را بازگشت می‌دهد. این شیء، دو کامپوننت مهم Provider و Consumer را به همراه دارد که امکان اشتراک به داده‌های مرتبط با آن‌را میسر می‌کنند. زمانیکه React کامپوننتی را رندر میکند که مشترک یک شیء Context است، این کامپوننت، امکان خواندن اطلاعات شیء Context را از نزدیک‌ترین کامپوننتی در درخت کامپوننتها که یک Provider را برای آن ارائه داده‌است، خواهد داشت.
تامین یک شیء Context در برنامه، در یک کامپوننت کلاسی و یا تابعی
تا اینجا یک شیء Context را به همراه اجزای export شده‌ی Provider و Consumer آن ایجاد کردیم. اکنون نوبت به پیاده سازی قسمت Provider آن است:
import "../../App.css";
import React, { Component } from "react";
import { UserProvider } from "../../contexts/userContext";
import Main from "./Main";
class App extends Component {
state = {
user: { name: "User 1" }
};
componentDidMount() {
// get user from the server or local storage and then set the currently logged in user to the this.state
}
render() {
return (
<>
<h1>App Class</h1>
<UserProvider value={this.state.user}>
<Main />
</UserProvider>
</>
);
}
}
export default App;
در این کامپوننت کلاسی (و یا تابعی، نحوه‌ی تعریف UserProvider در هر دو یکی است)، خاصیت user، به state کامپوننت اضافه شده‌است. سپس برای مثال میتوان این خاصیت را در رویداد componentDidMount از سرور و یا محل ذخیره سازی دیگری دریافت و آنگاه state را بر این اساس به روز رسانی کرد.
در ادامه قصد داریم اطلاعات این شیء user موجود در state را با تمام کامپوننت‌هایی که در درخت رندر کامپوننت جاری قرار می‌گیرند و با کامپوننت Main شروع می‌شوند، به اشتراک بگذاریم. این به اشتراک گذاری با import شیء UserProvider از ماژول contexts/userContext به نحوی که مشاهده میکنید، انجام میشود. شیء UserProvider، کار محصور سازی کامپوننت Main را انجام می‌دهد. سپس این Provider می‌تواند مقداری را توسط ویژگی value خود دریافت کند که برای مثال در اینجا شیء user است. اکنون این value تا n سطح بعدی که از کامپوننت Main مشتق می‌شوند نیز در دسترس خواهد بود.
یک نکته: متد React.createContext به همراه یک آرگومان defaultValue اختیاری است که در اختیار Consumerهای آن قرار داده میشود؛ اگر Provider متناظر با آن، در درخت کامپوننت‌های برنامه، یافت نشود. یعنی تعریف Provider الزامی نیست. اگر نیاز است مقدار ثابتی را بین چندین کامپوننت به اشتراک بگذارید، فقط کافی است آنها را توسط React.createContext مقدار دهی اولیه کرده و ... استفاده کنید:
export const DefaultRouteContext = React.createContext({ path: '/welcome' }); خواندن شیء Context در کامپوننتی دیگر
اکنون که یک تامین کنندهی Context را ایجاد کردیم، برای خواندن اطلاعات آن در درخت کامپوننت‌های محصور شده‌ی توسط UserProvider، میتوان به صورت زیر عمل کرد:
import React from "react";
import { UserConsumer } from "../../contexts/userContext";
export default function Main(props) {
return (
<>
<UserConsumer>
{value => <div>User name: {value.name}.</div>}
</UserConsumer>
</>
);
}
ابتدا UserConsumer را از ماژول contexts/userContext دریافت میکنیم. سپس برای دسترسی به خاصیت name شیء ارائه شده‌ی توسط UserProvider، باید قسمتی از متد رندر کامپوننت را توسط شیء UserConsumer، محصور کرد و سپس value آن‌را به نحوی که مشاهده میکنید، خواند. Consumer، یک تابع را به عنوان فرزند دریافت میکند. این تابع مقدار شیء تامین شده‌ی توسط Context را دریافت کرده (همان value={this.state.user} نزدیک‌ترین کامپوننتی که به همراه یک Provider است) و سپس یک المان React را بازگشت می‌دهد که در این محل رندر خواهد شد.
خروجی برنامه پس از این تغییرات به صورت زیر است:
ساده سازی دسترسی به UserConsumer توسط useContext Hook
نحوه‌ی تعریف یک Provider و محصور سازی فرزندانی که باید از آن ارث‌بری کنند، در بین کامپوننت‌های کلاسی و تابعی، یکی است. اما در کامپوننت‌های تابعی حداقل میتوان نحوه‌ی دسترسی به UserConsumer را به نحو زیر توسط useContext Hook ساده کرد:
import React, { useContext } from "react";
import { UserContext } from "../../contexts/userContext";
export default function Main() {
const value = useContext(UserContext);
return (
<>
<div>User name: {value.name}.</div>
</>
);
}
متد useContext ابتدا شیء UserContext مهیا شده‌ی توسط ماژول contexts/userContext را دریافت میکند. سپس خروجی آن، همان value تنظیم شده‌ی توسط نزدیک‌ترین Provider آن در component tree است. این روش، بار ذهنی کمتری را نسبت به حالت قبلی استفاده‌ی از UserConsumer و کار با یک تابع درون آن‌را به همراه دارد؛ ساده‌تر خوانده میشود، ساده‌تر استفاده میشود. فقط باید دقت داشت که این متد، کل شیء Context را دریافت میکند و نه فقط شیء UserConsumer آن‌را.
مزیت دیگر این روش، ساده سازی کار با چندین شیء Context است. برای مثال اگر دو شیء Context را تعریف کرده باشید، خواندن دو مقدار از آنها، پیشتر چنین شکل تو در تویی را توسط دو Consumer پیدا می‌کرد:
function HeaderBar() {
return (
<CurrentUser.Consumer>
{user =>
<Notifications.Consumer>
{notifications =>
<header>
Welcome back, {user.name}!
You have {notifications.length} notifications.
</header>
}
}
</CurrentUser.Consumer>
);
}
اما اکنون با استفاده از useContext، نوشتن و خواندن آن به سادگی چند سطر زیر است که بسیار منطقی‌تر و عادی‌تر به نظر می‌رسد:
function HeaderBar() {
const user = useContext(CurrentUser);
const notifications = useContext(Notifications);
return (
<header>
Welcome back, {user.name}!
You have {notifications.length} notifications.
</header>
);
} ارسال اطلاعات به کامپوننت Context Provider، از طریق کامپوننت‌های فرزند
تا اینجا با استفاده از React Context، اطلاعات یک Provider را با فرزندان آن به اشتراک گذاشتیم؛ عکس این عمل نیز میسر است. برای اینکار، همانند تمام کامپوننت‌های دیگری که برای ارسال اطلاعات به فراخوان خود از طریق رخ‌دادها عمل می‌کنند، میتوان یک متد رویدادگردان را در کامپوننت والد، به استفاده کنندهی از Context ارسال کرد:
import "../../App.css";
import React, { Component } from "react";
import { UserProvider } from "../../contexts/userContext";
import Main from "./Main2";
class App extends Component {
state = {
user: { name: "User 1" }
};
componentDidMount() {
// get user from the server or local storage and then set the currently logged in user to the this.state
}
logout = () => {
console.log("logout");
this.setState({ user: {} });
};
render() {
const contextValue = {
user: this.state.user,
logoutUser: this.logout
};
return (
<>
<h1>App Class</h1>
<UserProvider value={contextValue}>
<Main />
</UserProvider>
</>
);
}
}
export default App;
در اینجا ابتدا به خاصیت logout، متدی را نسبت داده‌ایم که با فراخوانی آن، اطلاعات شیء user موجود در state کامپوننت جاری را پاک میکند. سپس این خاصیت را به صورت یک خاصیت جدید، به شیءای که به ویژگی value شیء UserProvider انتساب داده شده، اضافه میکنیم.
اکنون تمام استفاده کننده‌های از این UserProvider می‌توانند با فراخوانی متد منتسب به logout، سبب پاک شدن اطلاعات کاربر موجود در state کامپوننت App، به روز رسانی state و در نتیجه‌ی آن، رندر مجدد کامپوننت و ارائه‌ی یک UserProvider جدید، با اطلاعاتی جدید به فرزندان آن شوند:
import React, { useContext } from "react";
import { UserContext } from "../../contexts/userContext";
export default function Main() {
const { user, logoutUser } = useContext(UserContext);
return (
<>
<div>User name: {user.name}.</div>
<button type="button" className="btn btn-primary" onClick={logoutUser}>
Logout user
</button>
</>
);
}
در این کامپوننت مصرف کنندهی Context، اینبار، مقدار دریافتی، یک شیء با چندین خاصیت است. بنابراین میتوان با استفاده از Object Destructuring، خواص آن‌را استخراج و استفاده کرد. برای مثال با انتساب onClick={logoutUser} به دکمه‌ی خروج، این کامپوننت می‌تواند اطلاعات state و سپس Context ارائه شده‌ی در کامپوننت App را تغییر دهد.
روش انجام اینکار بدون استفاده از useContext را نیز در ادامه مشاهده میکنید که در ابتدا نیاز به تعریف تابعی را دارد که همان خواص استخراجی را دریافت میکند. سپس باید بر اساس آنها، المان‌های مدنظر نمایش نام کاربر و دکمه‌ی خروج او را بازگشت داد:
import React from "react";
import { UserConsumer } from "../../contexts/userContext";
export default function Main(props) {
return (
<>
<UserConsumer>
{({ user, logoutUser }) => (
<>
<div>User name: {user.name}.</div>
<button
type="button"
className="btn btn-primary"
onClick={logoutUser}
>
Logout user
</button>
</>
)}
</UserConsumer>
</>
);
}
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
sample-30-part-04.zip
.png)
