Dear developer friends, I wanted to share with you a book that particularly amazed me. This book teaches you LINQ like you never have before and all in just 35 pages. I present to you Steven Giesel‘s book “LINQ Explained with sketches”.
اشتراکها
یکی دیگر از روشهای Refactoring ، معرفی کردن یک کلاس بجای پارامترها است. عموما تعریف متدهایی با بیش از 5 پارامتر مزموم است:
using System;
using System.Collections.Generic;
namespace Refactoring.Day7.IntroduceParameterObject.Before
{
public class Registration
{
public void Create(string name, DateTime date, DateTime validUntil,
IEnumerable<string> courses, decimal credits)
{
// do work
}
}
}
در این حالت بجای تعریف این تعداد بالای پارامترهای مورد نیاز، تمام آنها را تبدیل به یک کلاس کرده و استفاده میکنند:
using System;
using System.Collections.Generic;
namespace Refactoring.Day7.IntroduceParameterObject.After
{
public class RegistrationContext
{
public string Name {set;get;}
public DateTime Date {set;get;}
public DateTime ValidUntil {set;get;}
public IEnumerable<string> Courses {set;get;}
public decimal Credits { set; get; }
}
}
namespace Refactoring.Day7.IntroduceParameterObject.After
{
public class Registration
{
public void Create(RegistrationContext registrationContext)
{
// do work
}
}
}
یکی از مزایای این روش، منعطف شدن معرفی متدها است؛ به این صورت که اگر نیاز به افزودن پارامتر دیگری باشد، تنها کافی است یک خاصیت جدید به کلاس RegistrationContext اضافه شود و امضای متد Create، ثابت باقی خواهد ماند.
روش دیگر تشخیص نیاز به این نوع Refactoring ، یافتن پارامترهایی هستند که در یک گروه قرار میگیرند. برای مثال:
public int GetIndex(int pageSize, int pageNumber, ...) { ...
همانطور که ملاحظه میکنید تعدادی از پارامترها در اینجا با کلمه page شروع شدهاند. بهتر است این پارامترهای مرتبط را به یک کلاس مجزا به نام Page انتقال داد.
Nullable<T>.GetValueOrDefault Method
با استفاده از متد GetValueOrDefault مقدار فعلی یک شیء Nullable و یا مقدار پیش فرض آن را میتوان بدست آورد. این متد از عملگر ?? سریعتر است.
float? yourSingle = -1.0f; Console.WriteLine( yourSingle.GetValueOrDefault() ); yourSingle = null; Console.WriteLine( yourSingle.GetValueOrDefault() ); // assign different default value Console.WriteLine( yourSingle.GetValueOrDefault( -2.4f ) ); // returns the same result as the above statement Console.WriteLine( yourSingle ?? -2.4f );
در صورتیکه مقداری را به عنوان پیش فرض، به پارامتر این متد ارسال نکنید، مقدار پیش فرض آن از نوع استفاده شده بدست میآید.
شما میتوانید برای دیکشنری نیز یک متد Get امن ایجاد کنید (در صورت عدم وجود کلید، بجای پرتاب استثناء، مقدار پیش فرض بازگشت داده شود).
public static class DictionaryExtensions { public static TValue GetValueOrDefault< TKey, TValue >( this Dictionary< TKey, TValue > dic, TKey key ) { TValue result; return dic.TryGetValue( key, out result ) ? result : default(TValue); } }
و روش استفاده
var names = new Dictionary< int, string > { { 0, "Vahid" } }; Console.WriteLine( names.GetValueOrDefault( 1 ) );
ZipFile in .NET
با استفاده از کلاس ZipFile ( رفرنس به اسمبلی System.IO.Compression.FileSystem ) میتوان عملیات بازکردن، ایجاد و استخراج فایلهای Zip را انجام داد.
var startPath = Path.Combine( Environment.GetFolderPath( Environment.SpecialFolder.Desktop ), "Start" ); var resultPath = Path.Combine( Environment.GetFolderPath( Environment.SpecialFolder.Desktop ), "Result" ); var extractPath = Path.Combine( Environment.GetFolderPath( Environment.SpecialFolder.Desktop ), "Extract" ); Directory.CreateDirectory( startPath ); Directory.CreateDirectory( resultPath ); Directory.CreateDirectory( extractPath ); var zipPath = Path.Combine( resultPath, Guid.NewGuid() + ".zip" ); ZipFile.CreateFromDirectory( startPath, zipPath ); ZipFile.ExtractToDirectory( zipPath, extractPath );
C# Preprocessor Directives
با استفاده از warning# می توان یک هشدار را در یک قسمت خاص از کد تولید کرد.
#if DEBUG #warning DEBUG is defined #endif
با استفاده از error# می توان یک خطا را در یک جای خاصی از کد تولید کرد.
#if DEBUG #error DEBUG is defined #endif
با استفاده از line# می توانید شماره خط کامپایلر و نام فایل خروجی (اختیاری) را برای خطاها و هشدارها تغییر دهید.
در مثال زیر، در صورتیکه در خط اول break point قرار دهید و با کلید F10 برنامه را اجرا کنید، مشاهده میکنید که دیباگر، خطی را که بعد از دستور line hidden# نوشته شده است، در نظر نمیگیرد (برای دیباگ) اما اجرا میشود و دیباگر بر روی دستور بعد از line default# قرار میگیرد.
Console.WriteLine("Normal line #1."); // Set break point here. #line hidden Console.WriteLine("Hidden line."); #line default Console.WriteLine("Normal line #2.");
Stackalloc
کلمه کلیدی stackalloc برای اختصاص یک بلاک از حافظه در stack، در زمینه کد غیرامن (unsafe code) استفاده میشود.
مثال زیر 20 عدد اول دنباله فیبوناچی را تولید میکند. هر عدد از مجموع دو عدد قبلی به دست میآید. در این مثال، یک بلاک از حافظه به اندازه 20 عدد از نوع int را در stack (نه heap) اختصاص میدهد. (تفاوت stack با heap)
static unsafe void Fibonacci() { const int arraySize = 20; int* fib = stackalloc int[arraySize]; var p = fib; *p++ = *p++ = 1; for ( var i = 2; i < arraySize; ++i, ++p ) { *p = p[-1] + p[-2]; } for ( var i = 0; i < arraySize; ++i ) { System.Console.WriteLine( fib[i] ); } }
آدرس بلاک حافظه در اشاره گر fib ذخیره میشود. این متغیر توسط GC جمع آوری نمیشود و طول عمر آن محدود به متدی است که در آن تعریف شده است و شما نمیتوانید قبل از بازگشت متد، حافظه را آزاد کنید.
تنها دلیل استفاده از stackalloc، عملکرد بهتر آن است (برای محاسبات و یا ردوبدل اطلاعات). با استفاده از stackalloc به جای اختصاص دادن آرایه (heap)، فشار کمتری را بر GC وارد میکنید (نیاز کمتری به اجرای GC وجود دارد). در نتیجه سرعت اجرای بالاتری خواهید داشت.
توجه: برای اجرای مثال بالا باید پنجره خصوصیات پروژه را باز کنید و در بخش Build، گزینه Allow unsafe code را تیک بزنید.
بالاخره تفاوت کارآیی بین حلقههای for و foreach در دات نت 7 برطرف شدهاست که این مورد نیز یکی دیگر از دلایل بهبود کارآیی LINQ در دات نت 7 است. در این مطلب به همراه آزمایشی، این مورد را بررسی خواهیم کرد.
تدارک یک آزمایش برای بررسی کارآیی حلقههای for و foreach در دات نت 7
یک برنامهی کنسول جدید را ایجاد کرده و سپس کتابخانهی BenchmarkDotNet را با TargetFramework دات نت 7 به صورت زیر به پروژه اضافه میکنیم:
در ادامه به این پروژه، کلاس زیر را اضافه میکنیم:
که توسط دستورات زیر در حالت release اجرا شده و نتایج نهایی را نمایش میدهد:
توضیحات:
- میتوان یک پروژه را یکبار بر اساس دات نت 7 و یکبار هم بر اساس دات نت 6 با تغییر target framework آنها کامپایل و اجرا کرد تا بتوان نتایج این دو را با هم مقایسه کرد و یا میتوان با ذکر [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60)] و همچنین [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70)]، این مورد را به صورت خودکار به BenchmarkDotNet دات نت واگذار کرد.
- در این آزمایش، ابتدا یک آرایه و یک لیست را تهیه میکنیم.
- سپس یکبار حلقههای for و foreach را بر روی آرایه و همین عملیات را بر روی لیست تهیه شده، تکرار میکنیم.
نتایج حاصل به صورت زیر هستند:
همانطور که در نتایج فوق هم مشاهده میکنید:
در دات نت 6
- تفاوتی بین کارآیی حلقههای for و foreach، زمانیکه بر روی یک آرایه اجرا میشوند، وجود ندارد.
- اما کارآیی حلقهی foreach نسبت به حلقهی for، زمانیکه بر روی یک لیست اجرا میشوند، تقریبا 50 درصد کمتر است.
در دات نت 7
- تفاوتی بین کارآیی حلقههای for و forach، زمانیکه بر روی یک آرایه اجرا میشوند، وجود ندارد. بنابراین از این لحاظ با دات نت 6 تفاوتی ندارد.
- اما کارآیی حلقهی foreach نسبت به حلقهی for، زمانیکه بر روی یک لیست اجرا میشود، تقریبا یکسان و قابل چشمپوشی است. یعنی در دات نت 7، کارآیی این دو حلقه یکی شدهاست. اما چرا؟
روشی در جهت یافتن یکی بودن سرعت حلقههای for و foreach بر اساس خروجی کامپایلر
با مشاهدهی نتایج حاصل از BenchmarkDotNet میتوان به بهبود کارآیی حاصل پیبرد؛ اما برای مثال چرا زمانیکه از آرایه استفاده میشود، حتی در دات نت 6، تفاوتی بین دو حلقهی for و foreach وجود ندارد، اما زمانیکه از لیستها استفاده میشود، این کارآیی 50 درصد افت میکند؟
در این خروجی بهتر میتوان مشاهده کرد که چرا در حالت استفادهی از آرایهها، تفاوتی بین حلقههای for و foreach نیست؛ چون هر دو به صورت حلقهی for تفسیر میشوند:
اما زمانیکه به لیستها میرسیم، حلقهی foreach به صورت زیر تفسیر میشود که بدیهی است نسبت به حلقهی for، کندتر اجرا خواهد شد:
اگر این خروجی را برای دات نت 6 و دات نت 7 تهیه کنیم، به یک جواب خواهیم رسید. یعنی از دیدگاه #Low-level C، تفاوتی بین IL دات نت 6 و 7 از این لحاظ وجود ندارد. تفاوتی اصلی در بهبودهای JIT دات نت 7 است که سبب شده، خروجی نهایی حلقههای foreach با for یکی باشد.
تدارک یک آزمایش برای بررسی کارآیی حلقههای for و foreach در دات نت 7
یک برنامهی کنسول جدید را ایجاد کرده و سپس کتابخانهی BenchmarkDotNet را با TargetFramework دات نت 7 به صورت زیر به پروژه اضافه میکنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <TargetFramework>net7.0</TargetFramework> <ImplicitUsings>enable</ImplicitUsings> <Nullable>enable</Nullable> </PropertyGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="BenchmarkDotNet" Version="0.13.4" /> </ItemGroup> </Project>
using BenchmarkDotNet.Attributes; using BenchmarkDotNet.Jobs; namespace NET7Loops; [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60)] [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70)] [MemoryDiagnoser(false)] public class Benchmarks { private int[] ItemsArray; private List<int> ItemsList; [GlobalSetup] public void Setup() { var random = new Random(420); var randomItems = Enumerable.Range(0, 1000).Select(_ => random.Next()); ItemsArray = randomItems.ToArray(); ItemsList = randomItems.ToList(); } [Benchmark] public void For_Array() { for (var i = 0; i < ItemsArray.Length; i++) { var item = ItemsArray[i]; } } [Benchmark] public void For_List() { for (var i = 0; i < ItemsList.Count; i++) { var item = ItemsList[i]; } } [Benchmark] public void ForEach_Array() { foreach (var item in ItemsArray) { } } [Benchmark] public void ForEach_List() { foreach (var item in ItemsList) { } } }
using BenchmarkDotNet.Running; using NET7Loops; BenchmarkRunner.Run<Benchmarks>();
- میتوان یک پروژه را یکبار بر اساس دات نت 7 و یکبار هم بر اساس دات نت 6 با تغییر target framework آنها کامپایل و اجرا کرد تا بتوان نتایج این دو را با هم مقایسه کرد و یا میتوان با ذکر [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60)] و همچنین [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70)]، این مورد را به صورت خودکار به BenchmarkDotNet دات نت واگذار کرد.
- در این آزمایش، ابتدا یک آرایه و یک لیست را تهیه میکنیم.
- سپس یکبار حلقههای for و foreach را بر روی آرایه و همین عملیات را بر روی لیست تهیه شده، تکرار میکنیم.
نتایج حاصل به صورت زیر هستند:
همانطور که در نتایج فوق هم مشاهده میکنید:
در دات نت 6
- تفاوتی بین کارآیی حلقههای for و foreach، زمانیکه بر روی یک آرایه اجرا میشوند، وجود ندارد.
- اما کارآیی حلقهی foreach نسبت به حلقهی for، زمانیکه بر روی یک لیست اجرا میشوند، تقریبا 50 درصد کمتر است.
در دات نت 7
- تفاوتی بین کارآیی حلقههای for و forach، زمانیکه بر روی یک آرایه اجرا میشوند، وجود ندارد. بنابراین از این لحاظ با دات نت 6 تفاوتی ندارد.
- اما کارآیی حلقهی foreach نسبت به حلقهی for، زمانیکه بر روی یک لیست اجرا میشود، تقریبا یکسان و قابل چشمپوشی است. یعنی در دات نت 7، کارآیی این دو حلقه یکی شدهاست. اما چرا؟
روشی در جهت یافتن یکی بودن سرعت حلقههای for و foreach بر اساس خروجی کامپایلر
با مشاهدهی نتایج حاصل از BenchmarkDotNet میتوان به بهبود کارآیی حاصل پیبرد؛ اما برای مثال چرا زمانیکه از آرایه استفاده میشود، حتی در دات نت 6، تفاوتی بین دو حلقهی for و foreach وجود ندارد، اما زمانیکه از لیستها استفاده میشود، این کارآیی 50 درصد افت میکند؟
برای پاسخ به این سؤال میتوان از IL Viewer موجود در Rider استفاده کرد که آخرین نگارش آن به همراه نمایش #Low-level C هم هست:
این همان خروجی است که توسط کامپایلر، پیش از تولید کدهای باینری نهایی، تهیه میشود. یعنی اگر قصد داشته باشیم تا درک کامپایلر را نسبت به قطعه کدی مشاهده کنیم، میتوان به این خروجی مراجعه کرد که به صورت زیر است:
// Decompiled with JetBrains decompiler // Type: NET7Loops.Benchmarks // Assembly: NET7Loops, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=null // MVID: E398BEE7-8123-4C55-AF9A-F7D83DDA73F1 // Assembly location: C:\Prog\1401\Net7Tests\NET7Loops\bin\Debug\net7.0\NET7Loops.dll // Compiler-generated code is shown using BenchmarkDotNet.Attributes; using BenchmarkDotNet.Jobs; using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Runtime.CompilerServices; namespace NET7Loops { [NullableContext(1)] [Nullable(0)] [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net60, -1, -1, -1, -1, null, false)] [SimpleJob(RuntimeMoniker.Net70, -1, -1, -1, -1, null, false)] [MemoryDiagnoser(false)] public class Benchmarks { private int[] ItemsArray; private List<int> ItemsList; [GlobalSetup] public void Setup() { Benchmarks.<>c__DisplayClass2_0 cDisplayClass20 = new Benchmarks.<>c__DisplayClass2_0(); cDisplayClass20.random = new Random(420); IEnumerable<int> source = Enumerable.Range(0, 1000).Select<int, int>(new Func<int, int>((object) cDisplayClass20, __methodptr(<Setup>b__0))); this.ItemsArray = source.ToArray<int>(); this.ItemsList = source.ToList<int>(); } [Benchmark(23, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void For_Array() { for (int index = 0; index < this.ItemsArray.Length; ++index) { int items = this.ItemsArray[index]; } } [Benchmark(32, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void For_List() { for (int index = 0; index < this.ItemsList.Count; ++index) { int items = this.ItemsList[index]; } } [Benchmark(41, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void ForEach_Array() { int[] itemsArray = this.ItemsArray; for (int index = 0; index < itemsArray.Length; ++index) { int num = itemsArray[index]; } } [Benchmark(49, "C:\\Prog\\1401\\Net7Tests\\NET7Loops\\Benchmarks.cs")] public void ForEach_List() { List<int>.Enumerator enumerator = this.ItemsList.GetEnumerator(); try { while (enumerator.MoveNext()) { int current = enumerator.Current; } } finally { enumerator.Dispose(); } } public Benchmarks() { base..ctor(); } [CompilerGenerated] private sealed class <>c__DisplayClass2_0 { [Nullable(0)] public Random random; public <>c__DisplayClass2_0() { base..ctor(); } internal int <Setup>b__0(int _) { return this.random.Next(); } } } }
for (int index = 0; index < this.ItemsArray.Length; ++index) { int items = this.ItemsArray[index]; }
List<int>.Enumerator enumerator = this.ItemsList.GetEnumerator(); try { while (enumerator.MoveNext()) { int current = enumerator.Current; } } finally { enumerator.Dispose(); }
استفاده از Log4Net جهت ثبت خروجیهای SQL حاصل از NHibernate
هنگام استفاده از NHibernate، پس از افزودن ارجاعات لازم به اسمبلیهای مورد نیاز آن به برنامه، یکی از اسمبلیهایی که به پوشه build برنامه به صورت خودکار کپی میشود، فایل log4net.dll است (حتی اگر ارجاعی را به آن اضافه نکرده باشیم) که جهت ثبت وقایع مرتبط با NHibernate مورد استفاده قرار میگیرد. خوب اگر مجبوریم که این وابستگی کتابخانه NHibernate را نیز در پروژههای خود داشته باشیم، چرا از آن استفاده نکنیم؟!
شرح مفصل استفاده از این کتابخانه سورس باز را در سایت اصلی آن میتوان مشاهده کرد:
برای اینکه از این کتابخانه در برنامه خود جهت ثبت عبارات SQL تولیدی توسط NHibernate استفاده کنیم، باید مراحل زیر طی شوند:
الف) ارجاعی را به اسمبلی log4net.dll اضافه نمائید (کنار اسمبلی NHibernate در پوشه build برنامه باید موجود باشد)
ب) فایل app.config برنامه را (برنامه ویندوزی) به صورت زیر ویرایش کرده و چند سطر مربوطه را اضافه نمائید (در مورد برنامههای وب هم به همین شکل است. configSections فایل web.config تنظیم شده و سپس تنظیمات log4net را قبل از بسته شدن تگ configuration اضافه نمائید ) :
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<configuration>
<configSections>
<section name="log4net"
type="log4net.Config.Log4NetConfigurationSectionHandler,log4net" />
</configSections>
<connectionStrings>
<!--NHSessionManager-->
<add name="DbConnectionString"
connectionString="Data Source=(local);Initial Catalog=HelloNHibernate;Integrated Security = true"/>
</connectionStrings>
<log4net>
<appender name="rollingFile"
type="log4net.Appender.RollingFileAppender,log4net" >
<param name="File" value="NHibernate_Log.txt" />
<param name="AppendToFile" value="true" />
<param name="DatePattern" value="yyyy.MM.dd" />
<rollingStyle value="Size" />
<maxSizeRollBackups value="10" />
<maximumFileSize value="500KB" />
<staticLogFileName value="true" />
<layout type="log4net.Layout.PatternLayout,log4net">
<conversionPattern value="%d %p %m%n" />
</layout>
</appender>
<logger name="NHibernate.SQL">
<level value="ALL" />
<appender-ref ref="rollingFile" />
</logger>
</log4net>
</configuration>
log4net.Config.XmlConfigurator.Configure();
یا در یک برنامه از نوع WinForms تنها کافی است سطر زیر را به فایل AssemblyInfo.cs برنامه اضافه کرد:
// Configure log4net using the .config file
[assembly: log4net.Config.XmlConfigurator(Watch = true)]
د) هنگام استفاده از کتابخانه Fluent NHibernate حتما باید متد ShowSql در جایی که دیتابیس برنامه را تنظیم میکنیم (Fluently.Configure().Database) ذکر گردد (که نمونه آنرا در مثالهای قسمتهای قبل ملاحظه کردهاید).
توضیحاتی در مورد تنظیمات فوق:
configSections حتما باید در ابتدای فایل app.config ذکر شود و گرنه برنامه کار نخواهد کرد.
سپس کانکشن استرینگ مورد استفاده در قسمت کانفیگ برنامه ذکر شده است.
در ادامه تنظیمات استاندارد مربوط به log4net را مشاهده میکنید.
در تنظیمات این کتابخانه، appender مشخص کننده محل ثبت وقایع است. زمانیکه که از RollingFileAppender استفاده کنیم، اطلاعات را در یک سری فایل ذخیره خواهد کرد (امکان ثبت وقایع در EventLog ویندوز، ارسال از طریق ایمیل و غیره نیز میسر است که جهت توضیحات بیشتر میتوان به مستندات آن رجوع نمود).
سپس نام فایلی که اطلاعات وقایع در آن ثبت خواهند شد ذکر شده است (برای مثال NHibernate_Log.txt)، در ادامه مشخص گردیده که اطلاعات باید هر بار به این فایل Append و اضافه شوند. سطرهای بعدی مشخص میکنند که هر زمانیکه این لاگ فایل به 10 مگابایت رسید، یک فایل جدید تولید کن و هر بار 10 فایل آخر را نگه دار و مابقی فایلهای قدیمی را حذف کن.
در قسمت PatternLayout مشخصات میکنیم که خروجی ثبت شده با چه فرمتی باشد. برای مثال یک سطر خروجی مطابق با تنظیمات فوق به شکل زیر خواهد بود:
2009-10-18 20:03:54,187 DEBUG INSERT INTO [Student] (Name) VALUES (@p0); select SCOPE_IDENTITY();@p0 = 'Vahid'
توسط appender-ref آن appender ایی را که در ابتدای کار تعریف و تنظیم کردیم، مشخص خواهیم کرد.
اگر هم با برنامه نویسی بخواهیم اطلاعاتی را به این لاگ فایل اضافه کنیم تنها کافی است بنویسیم:
log4net.LogManager.GetLogger("NHibernate.SQL").Info("test1");
اطلاعات بیشتر
ادامه دارد ...
اشتراکها
کتاب آموزش تصویری LINQ
اشتراکها
پروژه GpuLinq
نظرات مطالب
LINQ to Sharepoint Class
لطفا اگه امکان داره در مورد join لیستهای شیرپوینت با LINQ توضیح بدید.