درسته که نتیجش سرعت بیشتر در برنامه نویسی اما یک مشکل بزرگ داره.تا قبل از این اگه شما یک زبان برنامه نویسی رو یاد میگرفتید می تونستید خیلی آسون و سریع اون رو در زبان های دیگه هم یاد بگیرید و ازش استفاده کنید چون بیشتر API ها با زبان های C/C++ نوشته شدن بنابرین زبان ها معمولا یک API رو فراخوانی می کردن فقط نحوه فراخوانی اون ها در زبان ها فرق می کرد .
به عنوان مثال برنامه نویسی سوکت در Java,CSharp,CPlusPlus ... کاملا شبیه هم هستش.MultiThreading هم به همین صورت.اگه شما با یکی از این زبان ها این Concept
ها رو یاد بگیرید می تونید همون Concept رو در بقیه زبان ها هم سریع یاد بگیرید.
اما با این سیاست جدید اگه شما مثلا برنامه نویسی ASync رو در CSharp یاد بگیرید نمی تونید معلومات خودتون رو در این زمینه به زبان های دیگه ببرید و فقط میتونید ازش در دات نت استفاده کنید.
خوشحال می شم نظر بقیه اساتید رو در این زمینه بدونم .
دریافت برنامهی win-acme
برنامهی win-acme کار دریافت، نصب و تنظیم به روز رسانی خودکار مجوزهای Let’s Encrypt را در ویندوز بسیار ساده کردهاست و تقریبا به برنامهی استاندارد انجام اینکار تبدیل شدهاست. این برنامه، انجام مراحل زیر را خودکار کردهاست:
- اسکن IIS برای یافتن bindings و نام سایتها
- اتصال به Let’s Encrypt certificate authority و دریافت مجوزهای لازم
- درج خودکار مجوزهای دریافتی در Windows certificate store
- ایجاد HTTPS binding خودکار در IIS
- استفاده از Windows Task Scheduler، جهت ایجاد وظیفهی به روز رسانی خودکار مجوزهای درخواست شده
به همین جهت پیش از هر کاری نیاز است این برنامه را دریافت کنید:
https://github.com/PKISharp/win-acme/releases
این برنامه از دات نت نگارش 4.6.2 استفاده میکند. بنابراین نیاز است این نگارش و یا ترجیحا آخرین نگارش دات نت فریم ورک را بر روی سرور نصب کنید.
آماده سازی برنامهی ASP.NET جهت دریافت مجوزهای Let’s Encrypt
/.well-known/acme-challenge/id
[HttpGet("/.well-known/acme-challenge/{id}")] public IActionResult LetsEncrypt(string id, [FromServices] IHostingEnvironment env) { id = Path.GetFileName(id); // security cleaning var file = Path.Combine(env.ContentRootPath, ".well-known", "acme-challenge", id); return PhysicalFile(file, "text/plain"); }
در MVC 5x پارامتر env را حذف و بجای آن از Server.MapPath و در آخر از return File استفاده کنید.
[Route(".well-known/acme-challenge/{id}")] public ActionResult LetsEncrypt(string id) { id = Path.GetFileName(id); // security cleaning var file = Path.Combine(Server.MapPath("~/.well-known/acme-challenge"), id); return File(file, "text/plain", id); }
آماده سازی IIS برای دریافت مجوزهای Let’s Encrypt
ابتدا به قسمت Edit bindings وب سایتی که قرار است مجوز را دریافت کند مراجعه کرده:
و سپس bindings مناسبی را ایجاد کنید (از نوع HTTP و نه HTTPS):
برای مثال اگر سایت شما قرار است توسط آدرسهای www.dotnettips.info و dotnettips.info در دسترس باشد، نیاز است دو binding را در اینجا ثبت کنید. برای تمام موارد ثبت شده هم این تنظیمات را مدنظر داشته باشید:
Type:http Port:80 IP address:All Unassigned
اجرای برنامهی win-acme بر روی ویندوز سرور 2008
IISهای 8 به بعد (و یا ویندوز سرور 2012 به بعد) دارای ویژگی هستند به نام Server Name Indication و یا SNI که اجاز میدهند بتوان چندین مجوز SSL را بر روی یک IP تنظیم کرد.
در اینجا به ازای هر Bindings تعریف شدهی در قسمت قبل، یک مجوز Let’s Encrypt دریافت خواهد شد. اما چون ویندوز سرور 2008 به همراه IIS 7.5 است، فاقد ویژگی SNI است. به همین جهت در حالت عادی برای مثال فقط برای www.dotnettips.info مجوزی را دریافت میکنید و اگر کاربر به آدرس dotnettips.info مراجعه کند، دیگر نمیتواند به سایت وارد شود و پیام غیرمعتبر بودن مجوز SSL را مشاهده خواهد کرد.
برنامهی win-acme برای رفع این مشکل، از ویژگی خاصی به نام «SAN certificate» پشتیبانی میکند.
به این ترتیب با ویندوز سرور 2008 هم میتوان دامنهی اصلی و زیر دامنههای تعریف شده را نیز پوشش داد و سایت به این ترتیب بدون مشکل کار خواهد کرد. مراحل تنظیم SAN توسط برنامهی win-acme به این صورت است:
ابتدا که برنامهی win-acme را با دسترسی admin اجرا میکنید، چنین منویی نمایش داده میشود:
N: Create new certificate M: Create new certificate with advanced options L: List scheduled renewals R: Renew scheduled S: Renew specific A: Renew *all* V: Revoke certificate C: Cancel scheduled renewal X: Cancel *all* scheduled renewals Q: Quit
سپس منوی بعدی را نمایش میدهد:
[INFO] Running in Simple mode 1: Single binding of an IIS site 2: SAN certificate for all bindings of an IIS site 3: SAN certificate for all bindings of multiple IIS sites 4: Manually input host names C: Cancel
سپس لیست سایتهای نصب شدهی در IIS را نمایش میدهد:
1: Default Web Site C: Cancel Choose site: 1
در ادامه منوی زیر را نمایش میدهد:
* www.dotnettips.info * dotnettips.info Press enter to include all listed hosts, or type a comma-separated lists of exclusions:
و ... همین! پس از آن کار دریافت، نصب و به روز رسانی Bindings در IIS به صورت خودکار انجام خواهد شد. اکنون اگر به قسمت Binding سایت مراجعه کنید، این تنظیمات خودکار جدید را مشاهده خواهید کرد:
اگر به لاگ نصب مجوزها دقت کنید این دو سطر نیز در انتهای آن ذکر میشوند:
[INFO] Adding renewal for Default Web Site [INFO] Next renewal scheduled at 2018/7/21 4:19:20 AM
اجرای برنامهی win-acme بر روی ویندوزهای سرور 2012 به بعد
چون IIS ویندوزهای سرور 2012 به بعد، از نصب و فعالسازی بیش از یک مجوز SSL به ازای یک IP به صورت توکار تحت عنوان ویژگی SNI پشتیبانی میکنند، مراحل انجام آن سادهتر هستند.
ابتدا که برنامهی win-acme را با دسترسی admin اجرا میکنید، چنین منویی نمایش داده میشود:
N: Create new certificate M: Create new certificate with advanced options L: List scheduled renewals R: Renew scheduled S: Renew specific A: Renew *all* V: Revoke certificate C: Cancel scheduled renewal X: Cancel *all* scheduled renewals Q: Quit
سپس منوی بعدی را نمایش میدهد:
[INFO] Running in Simple mode 1: Single binding of an IIS site 2: SAN certificate for all bindings of an IIS site 3: SAN certificate for all bindings of multiple IIS sites 4: Manually input host names C: Cancel
سپس از شما درخواست میکند که لیست دامنه و زیر دامنههایی را که قرار است برای آنها مجوز SSL صادر شوند، به صورت لیست جدا شدهی توسط کاما، وارد کنید:
Enter comma-separated list of host names, starting with the primary one: dotnettips.info, www.dotnettips.info
1: Default Web Site 2: mysiteName Choose site to create new bindings: 1
و ... همین! پس از آن مجوزهای SSL درخواستی، دریافت، نصب و تنظیم خواهند شد. همچنین یک Scheduled Task هم برای به روز رسانی خودکار آن تنظیم میشود.
به شخصه اعتقادی ندارم که جهت مدیریت کار رایگانی که انجام میشود از امکانات غیر رایگان استفاده کرد. تابحال برای ذخیره سازی کدهای منتشر شده در این وبلاگ از persiangig تا googlepages مرحوم تا رپیدشیر تا ... استفاده کردهام. نه امکان لیست کردن سریع آنها موجود است و نه مشخص است که چه تعدادی از آنها هنوز وجود خارجی داشته و از سرورهای یاد شده پاک نشدهاند. اخیرا تعدادی وبلاگ برنامه نویسی را یافتهام که از سایت CodePlex به عنوان مخزنی برای ذخیره سازی کدها و مثالهای منتشر شده در وبلاگ خود استفاده میکنند. این کار چند مزیت دارد:
- رایگان است (فضا، پهنای باند، اسکریپت و غیره)
- به صورت تضمینی تا 10 سال دیگر هم پابرجا است.
- درب آن به روی کاربران ایرانی باز است (برخلاف مثلا سایت googlecodes یا رفتار اخیر سورس فورج و غیره، سایت CodePlex در این چندسال رویه ثابتی داشته است)
- امکان مشاهدهی لیست تمامی کدهای منتشر شده موجود است.
- امکان ثبت توضیحات کنار هر کد منتشر شده نیز وجود دارد.
- امکان دریافت یکجای آنها با توجه به استفاده از ابزارهای سورس کنترل مهیا است.
- امکان دریافت بهینهی موارد جدید هم برای کاربران وجود دارد. کاربری که یکبار با استفاده از ابزارهای سورس کنترل، کدهای موجود را دریافت کرده، در بار بعدی دریافت اطلاعات، تنها موارد تغییر کرده یا جدید را دریافت خواهد کرد و نه تمام اطلاعات کل مخزن را از ابتدا تا به امروز.
- امکان مشاهدهی آمار دریافتها، مراجعات، سایتهایی که به شما لینک دادهاند و غیره فراهم است.
- امکان دعوت کردن از افراد دیگر نیز جهت به روز رسانی مخزن کد تدارک دیده شده است.
- کلیه اعضای CodePlex بدون نیاز به عضویت در گروه مخزن کد شما، میتوانند جهت تکمیل یا اصلاح کار شما patch یا وصله ارسال کنند.
و ...
اما برای استفاده از این امکانات نیاز است حداقل اطلاعاتی را در مورد کار با ابزارهای سورس کنترل داشت، که خلاصهی مختصر و مفید آنرا در ادامه ملاحظه خواهید نمود:
0 - دریافت و نصب برنامهی TortoiseSVN
1- ثبت نام در سایت CodePlex
رایگان است.
2- ایجاد یک پروژهی جدید
که به همراه وارد کردن مشخصات اولیه آن است:
تنها نکتهی مهم آن انتخاب سورس کنترل Team foundation server و سپس Subversion است چون میخواهیم با استفاده از TortoiseSVN کار به روز رسانی اطلاعات را انجام دهیم.
3- انتخاب مجوز برای پروژه در برگهی License پروژه ایجاد شده
تا مجوزی را برای پروژه انتخاب نکنید، مجوز ارائهی عمومی آنرا نخواهید یافت. در مورد مقایسهی مجوزهای سورس باز لطفا به این مطلب مراجعه کنید.
4- checkout کردن سورس کنترل
ابتدا به برگهی source code پروژه مراجعه کرده و بر روی لینک subversion در کنار صفحه کلیک کنید.
در صفحهی باز شده مشخصات اتصال به مخزن کد را جهت به روز رسانی آن مشاهده خواهید نمود.
اکنون جهت استفاده از آن یک پوشهی مشخص را در سیستم خود برای قرار دادن فایلها و ارسال آن به مخزن کد ایجاد کنید. مثلا به نام SiteRepository . سپس جایی داخل این پوشه، کلیک راست کرده و گزینهی SVN Checkout را انتخاب کنید:
در صفحهی باز شده آدرس svn مربوط به پروژه خود را وارد نموده و بر روی Ok کلیک کنید:
در صفحهی بعدی باید نام کاربری و کلمهی عبور مرتبط با حساب کاربری سایت کدپلکس خود را وارد نمائید. همچنین بهتر است گزینهی به خاطر سپاری آنرا نیز برای سهولت کار در دفعات بعدی انتخاب کنید:
به این صورت یک پوشهی مخفی svn در اینجا تشکیل خواهد شد که اطلاعات مخزن کد را در خود نگهداری میکند و نباید آنرا حذف کرد، تغییر داد، یا جابجا کرد.
5- اضافه کردن فایلهای دلخواه به مخزن کد
برای اضافه کردن کدهای مورد نظر خود، آنها را به پوشهی SiteRepository فوق کپی کرده و سپس بر روی آنها کلیک راست نموده و گزینهی Add مربوط به TortoiseSVN را انتخاب کنید:
به این صورت تنها فایلهای مورد نظر جهت اضافه شدن به مخزن کد علامتگذاری خواهند شد (ایجاد پوشه و قرار دادن فایلها درون آنها نیز به همین ترتیب است):
اکنون برای تکمیل فرایند، جایی درون پوشه کلیک راست کرده و گزینهی SVN Commit را انتخاب کنید:
در صفحهی باز شده توضیحاتی را در مورد فایلهای ارسالی وارد کرده و سپس بر روی دکمهی OK کلیک نمائید:
پس از مدتی کار هماهنگ سازی اطلاعات با مخزن کد صورت خواهد گرفت:
همچنین آیکون فایلهای مورد نظر نیز بر روی کامپیوتر شما به صورت زیر تغییر خواهند کرد:
6- ارائه نهایی پروژه
فراموش نکنید که پس از ایجاد یک پروژهی جدید، انتخاب مجوز و ارسال فایلهای مورد نظر، باید بر روی دکمهی publish this project در بالای صفحه کلیک کرد. در غیراینصورت پروژهی شما در روز بعد به صورت خودکار از سایت CodePlex حذف میگردد:
برای نمونه مخزن جدید کدهای وبلاگ جاری را در آدرس زیر میتوانید مشاهده کنید:
در دفعات آتی، تنها تکرار مرحله 5 یعنی کپی کردن فایلهای مورد نظر به پوشهی SiteRepository، سپس Add و در نهایت Commit آنها کفایت میکند و نیازی به تکرار سایر مراحل نیست. عملیات هماهنگ سازی با مخزن کد هم بسیار بهینه است و تنها فایلهایی که اخیرا اضافه شده و هنوز ارسال نشدهاند، Commit خواهند شد.
کاربران نهایی هم یا از طریق اینترفیس تحت وب سایت میتوانند از فایلهای شما استفاده کنند و یا روش دیگری هم برای این منظور وجود دارد (همان Checkout کردن یاد شده و سپس هر بار انتخاب گزینهی SVN update بجای Commit جهت دریافت فایلهای جدید و نه کل مخزن کد به صورت یکجا).
C# 8 و پس از آن
کتابخانه Nex
برخی مواقع شما نیاز دارید تا یک Query را بر روی یک سرور اجرا نمایید و این Query برخی اطلاعات خود را از سرور دیگری دریافت مینماید. در این صورت باید یک پل ارتباطی بین سرور جاری و سرور دیگر وجود داشته باشد تا بتوانید در یک Query به سرور دیگری متصل شوید و اطلاعاتی را دریافت نمایید. در حالت عادی یک Query فقط میتواند بر روی سرور جاری اجرا شده و اطلاعاتی را بازیابی نماید. اما اگر همین Query بخواهد به سرور دیگری متصل شود، آن سرور باید در سرور جاری بصورت Linked Server تعریف شده باشد.
به عنوان مثال:
من سروری با آدرس 192.168.0.1 دارم که دارای پایگاه دادهای با نام Salary می باشد. نام این سرور را A میگذارم.
همچنین من سرور دیگری با آدرس 192.168.1.100 دارم که دارای پایگاه داده ای با نام Accounting است. نام این سرور را B میگذارم.
حالا میخواهم در سرور A یک Query بنویسم که جدول Payment را با اتصال به سرور B به جدول Document متصل نموده و نتیجه ی JOIN این دو جدول را نمایش دهد. به عنوان مثال:
SELECT * FROM Payment AS pay JOIN Document AS doc ON pay.DocumentId = doc.Id
نحوهی ایجاد یک Linked Server
بر روی سیستم من دو نسخه از SQL نصب شده است. یکی Standard Edition و دیگری Express Edition. من میخواهم در نسخه Standard یک Linked Server به نسخهی Express ایجاد کنم. بنابراین با اتصال به نسخه Standard مراحل زیر را طی میکنم:
1. یک New query ایجاد میکنم.
2. دستورات زیر را در Query ایجاد شده مینویسم:
sp_addlinkedserver 'MyServer', '', 'SQLNCLI', '.\sqlexpress'
sp_addlinkedserver نام رویه ای است که یک Linked Server را ایجاد مینماید.
پارامتر اول نام Linked Server را مشخص مینماید که جهت دسترسی به سرور دیگر مورد استفاده قرار میگیرد.
پارامتر دوم Product Name میباشد که من خالی گذاشتم.
پارامتر سوم Provider Name یا نام فراهم کننده دادهای است. چون من میخواهم به یک سرور SQL متصل شوم SQLNCLI (SQL Native Client) را انتخاب کردم. اگر به منبع دادهای دیگری مثل Access،Oracle، MySql و ... متصل میشوید باید Provider Name دیگری را نتخاب کنید.
پارامتر چهارم نام یا IP سروری است که میخواهیم به آن لینک شویم.
3. با فشردن F5 یا منوی Execute این Query را اجرا کنید.
با اجرای موفقیت آمیز مراحل فوق باید عنوان MyServer را در مسیر Server Objects > Linked Server مشاهده کنید. در نسخه Express پایگاه دادهای با نام test دارم که شامل جدولی به نام tbl می باشد. با نوشتن Query زیر میتوانم محتویات این جدول را مشاهده کنم:
SELECT * FROM MyServer.test.dbo.tbl
sp_addlinkedsrvlogin 'MyServer',@rmtuser='user1', @rmtpassword='abc123'
sp_addlinkedsrvlogin نام رویه ای است که نام کاربری و رمز عبور را به یک Linked Server اضافه میکند.
پارامتر اول نام Linked Server می باشد.
پارامتر دوم نام کاربری جهت اتصال به سرور لینک شده میباشد.
پارامتر سوم رمز عبور جهت اتصال به سرور لینک شده میباشد.