بازنویسی سطح دوم کش برای Entity framework 6
//برای ذخیره مقادیر از ساختار نام و مقدار استفاده میکنیم که نامها را اینجا ثبت کرده ام var Variables={ posts:"posts", postsComments:"postsComments", shares:"shares", sharesComments:"sharesComments", } //برای ذخیره زمان آخرین تغییر سایت برای هر یک از مطالب به صورت جداگانه نیاز به یک ساختار نام و مقدار است که نامها را در اینجا ذخیره کرده ام var DateContainer={ posts:"dtposts", postsComments:"dtpostsComments", shares:"dtshares", sharesComments:"dtsharesComments", interval:"interval" } //برای نمایش پیامها به کاربر var Messages={ SettingsSaved:"تنظیمات ذخیره شد", SiteUpdated:"سایت به روز شد", PostsUpdated:"مطلب ارسالی جدید به سایت اضافه شد", CommentsUpdated:"نظری جدیدی در مورد مطالب سایت ارسال شد", SharesUpdated:"اشتراک جدید به سایت ارسال شد", SharesCommentsUpdated:"نظری برای اشتراکهای سایت اضافه شد" } //لینکهای فید سایت var Links={ postUrl:"https://www.dntips.ir/feeds/posts", posts_commentsUrl:"https://www.dntips.ir/feeds/comments", sharesUrl:"https://www.dntips.ir/feed/news", shares_CommentsUrl:"https://www.dntips.ir/feed/newscomments" } //لینک صفحات سایت var WebLinks={ Home:"https://www.dntips.ir", postUrl:"https://www.dntips.ir/postsarchive", posts_commentsUrl:"https://www.dntips.ir/commentsarchive", sharesUrl:"https://www.dntips.ir/newsarchive", shares_CommentsUrl:"https://www.dntips.ir/newsarchive/comments" }
chrome.runtime.onInstalled.addListener(function(details) { var now=String(new Date()); var params={}; params[Variables.posts]=true; params[Variables.postsComments]=false; params[Variables.shares]=false; params[Variables.sharesComments]=false; params[DateContainer.interval]=1; params[DateContainer.posts]=now; params[DateContainer.postsComments]=now; params[DateContainer.shares]=now; params[DateContainer.sharesComments]=now; chrome.storage.local.set(params, function() { if(chrome.runtime.lastError) { /* error */ console.log(chrome.runtime.lastError.message); return; } }); });
chrome.storage.local.set('mykey':myvalue,....
chrome.storage.local.set(mykey:myvalue,...
"background": { "scripts": ["const.js","init.js"] }
نکته:نمی توان در تعریف بک گراند هم فایل اسکریپت معرفی کرد و هم فایل html
"background": { "page": "background.htm" }
<html> <head> <script type="text/javascript" src="const.js"></script> <script type="text/javascript" src="https://www.google.com/jsapi"></script> <script type="text/javascript" src="init.js"></script> <script type="text/javascript" src="omnibox.js"></script> <script type="text/javascript" src="rssreader.js"></script> <script type="text/javascript" src="contextmenus.js"></script> </head> <body> </body> </html>
- کدنویسی راحتتر و خلاصهتر برای خواندن RSS
- استفاده اجباری از یک پروکسی به خاطر Content Security Policy و حتی CORS
"content_security_policy": "script-src 'self' https://*.google.com; object-src 'self'"
<script type="text/javascript" src="https://www.google.com/jsapi"></script>
استفاده از این Api در rssreader.js
google.load("feeds", "1"); google.setOnLoadCallback(alarmManager);
function alarmManager() { chrome.storage.local.get(DateContainer.interval,function ( items) { period_time==items[DateContainer.interval]; chrome.alarms.create('RssInterval', {periodInMinutes: period_time}); }); chrome.alarms.onAlarm.addListener(function (alarm) { console.log(alarm); if (alarm.name == 'RssInterval') { var boolposts,boolpostsComments,boolshares,boolsharesComments; chrome.storage.local.get([Variables.posts,Variables.postsComments,Variables.shares,Variables.sharesComments],function ( items) { boolposts=items[Variables.posts]; boolpostsComments=items[Variables.postsComments]; boolshares=items[Variables.shares]; boolsharesComments=items[Variables.sharesComments]; chrome.storage.local.get([DateContainer.posts,DateContainer.postsComments,DateContainer.shares,DateContainer.sharesComments],function ( items) { var Vposts=new Date(items[DateContainer.posts]); var VpostsComments=new Date(items[DateContainer.postsComments]); var Vshares=new Date(items[DateContainer.shares]); var VsharesComments=new Date(items[DateContainer.sharesComments]); if(boolposts){var result=RssReader(Links.postUrl,Vposts,DateContainer.posts,Messages.PostsUpdated);} if(boolpostsComments){var result=RssReader(Links.posts_commentsUrl,VpostsComments,DateContainer.postsComments,Messages.CommentsUpdated); } if(boolshares){var result=RssReader(Links.sharesUrl,Vshares,DateContainer.shares,Messages.SharesUpdated);} if(boolsharesComments){var result=RssReader(Links.shares_CommentsUrl,VsharesComments,DateContainer.sharesComments,Messages.SharesCommentsUpdated);} }); }); } }); }
- آدرس فیدی که قرار است از روی آن بخواند
- آخرین به روزسانی که از سایت داشته متعلق به چه تاریخی است.
- نام کلید ذخیره سازی تاریخ آخرین تغییر سایت که اگر بررسی شد و مشخص شد سایت به روز شده است، تاریخ جدید را روی آن ذخیره کنیم.
- در صورتی که سایت به روز شده باشد نیاز است پیامی را برای کاربر نمایش دهیم که این پیام را در اینجا قرار میدهیم.
function RssReader(URL,lastupdate,datecontainer,Message) { var feed = new google.feeds.Feed(URL); feed.setResultFormat(google.feeds.Feed.XML_FORMAT); feed.load(function (result) { if(result!=null) { var strRssUpdate = result.xmlDocument.firstChild.firstChild.childNodes[5].textContent; var RssUpdate=new Date(strRssUpdate); if(RssUpdate>lastupdate) { SaveDateAndShowMessage(datecontainer,strRssUpdate,Message) } } }); }
var strRssUpdate = result.xmlDocument.firstChild.firstChild.childNodes[5].textContent;
function SaveDateAndShowMessage(DateField,DateValue,Message) { var params={ } params[DateField]=DateValue; chrome.storage.local.set( params,function(){ var options={ type: "basic", title: Messages.SiteUpdated, message: Message, iconUrl: "icon.png" } chrome.notifications.create("",options,function(){ chrome.notifications.onClicked.addListener(function(){ chrome.tabs.create({'url': WebLinks.Home}, function(tab) { }); }); }); }); }
"permissions": [ "storage", "tabs", "alarms", "notifications" ]
chrome.notifications.create("",options,function(){ chrome.notifications.onClicked.addListener(function(){ chrome.tabs.create({'url': WebLinks.Home}, function(tab) { });}); });
"web_accessible_resources": [ "icon.png" ]
خوب؛ کار افزونه تمام شده است ولی اجازه دهید این بار امکانات افزونه را بسط دهیم:
"options_page": "popup.html"
جایزگزینی صفحات یا Override Pages
"chrome_url_overrides": { "newtab": "newtab.htm" }
ایجاد یک تب اختصاصی در Developer Tools
"devtools_page": "devtools.htm"
<script src="devtools.js"></script>
chrome.devtools.panels.create( "Dotnettips Updater Tools", "icon.png", "devtoolsui.htm", function(panel) { } );
- One-Time Requests یا درخواستهای تک مرتبهای
- Long-Lived Connections یا اتصالات بلند مدت یا مصر
درخواستهای تک مرتبه ای
window.addEventListener("load", function() { chrome.extension.sendMessage({ type: "dom-loaded", data: { myProperty : "value" } }); }, true);
chrome.extension.onMessage.addListener(function(request, sender, sendResponse) { switch(request.type) { case "dom-loaded": alert(request.data.myProperty ); break; } return true; });
var port = chrome.runtime.connect({name: "my-channel"}); port.postMessage({myProperty: "value"}); port.onMessage.addListener(function(msg) { // do some stuff here });
chrome.runtime.onConnect.addListener(function(port) { if(port.name == "my-channel"){ port.onMessage.addListener(function(msg) { // do some stuff here }); } });
نمونه کد
آپلود نهایی کار در Google web store
برای آپلود نهایی کار به google web store که در آن تمامی برنامهها و افزونههای کروم قرار دارند بروید. سمت راست آیکن تنظیمات را بزنید و گزینه developer dashboard را انتخاب کنید تا صفحهی آپلود کار برای شما باز شود. دایرکتوری محتویات اکستنشن را zip کرده و آپلود نمایید. توجه داشته باشید که محتویات و سورس خود را باید آپلود کنید نه فایل crx را. بعد از آپلود موفقیت آمیز، صفحهای ظاهر میشود که از شما آیکن افزونه را در اندازه 128 پیکسل میخواهد بعلاوه توضیحاتی در مورد افزونه، قیمت گذاری که به طور پیش فرض به صورت رایگان تنظیم شده است، لینک وب سایت مرتبط، لینک محل پرسش و پاسخ برای افزونه، اگر لینک یوتیوبی در مورد افزونه دارید، یک شات تصویری از افزونه و همینطور چند تصویر برای اسلایدشو سازی که در همان صفحه استاندارد آنها را توضیح میدهد و در نهایت گزینهی جالبتر هم اینکه اکستنشن شما برای چه مناطقی تهیه شده است که متاسفانه ایران را ندیدم که میتوان همه موارد را انتخاب کرد. به خصوص در مورد ایران که آی پیها هم صحیح نیست، انتخاب ایران چنان تاثیری ندارد و در نهایت گزینهی publish را میزنید که متاسفانه بعد از این صفحه درخواست میکند برای اولین بار باید 5 دلار آمریکا پرداخت شود که برای بسیاری از ما این گزینه ممکن نیست.
سورس پروژه را میتوانید از اینجا ببینید و خود افزونه را از اینجا دریافت کنید.
در قسمت قبل، در حین بررسی رفتار جزیرههای تعاملی Blazor Server، نکتهی زیر را هم دربارهی راهبری صفحات SSR مرور کردیم:
« اگر دقت کنید، جابجایی بین صفحات، با استفاده از fetch انجام شده؛ یعنی با اینکه این صفحات در اصل static HTML خالص هستند، اما ... کار full reload صفحه مانند ASP.NET Web forms قدیمی انجام نمیشود (و یا حتی برنامههای MVC و Razor pages) و نمایش صفحات، Ajax ای است و با fetch استاندارد آن صورت میگیرد تا هنوز هم حس و حال SPA بودن برنامه حفظ شود. همچنین اطلاعات DOM کل صفحه را هم بهروز رسانی نمیکند؛ فقط موارد تغییر یافته در اینجا به روز رسانی خواهند شد.»
در این قسمت، نکات تکمیلی این قابلیت را که به آن enhanced navigation هم گفته میشود، بررسی میکنیم.
روش غیرفعال کردن راهبری بهبودیافته برای بعضی از لینکها
ویژگی راهبری بهبودیافته فقط در حین هدایت بین صفحات مختلف یک برنامهی Blazor 8x SSR، فعال است. اگر در این بین، کاربری به یک صفحهی غیر بلیزری هدایت شود، راهبری بهبود یافته شکست خورده و سعی میکند حالت full document load را پیاده سازی و اجرا کند. مشکل اینجاست که در این حالت دو درخواست ارسال میشود: ابتدا حالت راهبری بهبودیافته فعال میشود و در ادامه پس از شکست این راهبری، هدایت مستقیم صورت میگیرد. برای رفع این مشکل میتوان ویژگی جدید data-enhance-nav را با مقدار false، به لینکهای خارجی مدنظر اضافه کرد تا برای این حالتها دیگر ویژگی راهبری بهبودیافته فعال نشود:
<a href="/not-blazor" data-enhance-nav="false">A non-Blazor page</a>
فعالسازی مدیریت بهبودیافتهی فرمهای SSR
در قسمت چهارم این سری با فرمهای جدید SSR مخصوص Blazor 8x آشنا شدیم. این فرمها هم میتوانند از امکانات راهبری بهبود یافته استفاده کنند (یعنی مدیریت ارسال آن، توسط fetch API انجام شده و به روز رسانی قسمتهای تغییریافتهی صفحه را Ajax ای انجام دهند)؛ برای نمونه اینبار همانند تصویر زیر، از fetch استاندارد برای ارسال اطلاعات به سمت سرور کمک گرفته میشود (یعنی عملیات Ajax ای شده؛ بجای یک post-back معمولی):
اما ... این قابلیت به صورت پیشفرض در فرمهای تعاملی SSR غیرفعال است. چون همانطور که عنوان شد، اگر مقصد این فرم، یک آدرس غیربلیزری باشد، دوبار ارسال فرم صورت خواهد گرفت؛ یکبار با استفاده از fetch API و بار دیگر پس از شکست، به صورت معمولی. اما اگر مطمئن هستید که endpoint این فرم، قطعا یک کامپوننت بلیزری است، بهتر است این قابلیت را در یک چنین فرمهایی نیز به صورت زیر فعال کنید:
<form method="post" @onsubmit="() => submitted = true" @formname="name" data-enhance> <AntiforgeryToken /> <InputText @bind-Value="Name" /> <button>Submit</button> </form> @if (submitted) { <p>Hello @Name!</p> } @code { bool submitted; [SupplyParameterFromForm] public string Name { get; set; } = ""; }
<EditForm method="post" Model="NewCustomer" OnValidSubmit="() => submitted = true" FormName="customer" Enhance> <DataAnnotationsValidator /> <ValidationSummary/> <p> <label> Name: <InputText @bind-Value="NewCustomer.Name" /> </label> </p> <button>Submit</button> </EditForm> @if (submitted) { <p id="pass">Hello @NewCustomer.Name!</p> } @code { bool submitted = false; [SupplyParameterFromForm] public Customer? NewCustomer { get; set; } protected override void OnInitialized() { NewCustomer ??= new(); } public class Customer { [StringLength(3, ErrorMessage = "Name is too long")] public string? Name { get; set; } } }
نکتهی مهم: در این حالت فرض بر این است که هیچگونه هدایتی به یک Non-Blazor endpoint صورت نمیگیرید؛ وگرنه با یک خطا مواجه خواهید شد.
غیرفعال کردن راهبری بهبودیافته برای قسمتی از صفحه
اگر با استفاده از جاواسکریپت و خارج از کدهای بیلزر، اطلاعات DOM را بهروز رسانی میکنید، ویژگی راهبری بهبودیافته، از آن آگاهی نداشته و به صورت خودکار تمام تغییرات شما را بازنویسی میکند. به همین جهت اگر نیاز است قسمتی از صفحه را که مستقیما توسط کدهای جاواسکریپتی تغییر میدهید، از بهروز رسانیهای این قابلیت مصون نگهدارید، میتوانید ویژگی جدید data-permanent را به آن قسمت اضافه کنید:
<div data-permanent> Leave me alone! I've been modified dynamically. </div>
امکان آگاه شدن از بروز راهبری بهبودیافته در کدهای جاواسکریپتی
اگر به هردلیلی در کدهای جاواسکریپتی خودنیاز به آگاه شدن از وقوع یک هدایت بهبودیافته را دارید (برای مثال جهت بازنویسی تغییرات ایجاد شدهی توسط آن)، میتوانید به نحو زیر، مشترک رخدادهای آن شوید:
<script> Blazor.addEventListener('enhancedload', () => { console.log('enhanced load event occurred'); }); </script>
ویژگی جدید Named Element Routing در Blazor 8x
Blazor 8x از ویژگی مسیریابی سمت کلاینت به کمک تعریف URL fragments پشتیبانی میکند. به این صورت رسیدن (اسکرول) به یک قسمت از صفحهای طولانی، بسیار ساده میشود.
برای مثال المان h2 با id مساوی targetElement را درنظر بگیرید:
<div class="border border-info rounded bg-info" style="height:500px"></div> <h2 id="targetElement">Target H2 heading</h2> <p>Content!</p>
<a href="/counter#targetElement"> <NavLink href="/counter#targetElement"> Navigation.NavigateTo("/counter#targetElement");
معرفی متد جدید Refresh در Blazor 8x
در Blazor 8x، امکان بارگذاری مجدد صفحه با فراخوانی متد جدید NavigationManager.Refresh(bool forceLoad = false) میسر شدهاست. این متد در حالت پیشفرض از قابلیت راهبری بهبودیافته برای به روز رسانی صفحه استفاده میکند؛ مگر اینکه اینکار میسر نباشد. اگر آنرا با پارامتر true فراخوانی کنید، full-page reload رخ خواهد داد.
همین اتفاق در مورد متد Navigation.NavigateTo نیز رخدادهاست. این متد نیز در Blazor 8x به صورت پیشفرض بر اساس قابلیت راهبری بهبود یافته کار میکند؛ مگر اینکه اینکار میسر نباشد و یا پارامتر forceLoad آنرا به true مقدار دهی کنید.
- سرعت بالاتر بارگذاری و اجرای کدها
- استفاده از آخرین فناوریهای وب مانند ES 6 و وب کامپوننتها با پشتیبانی تا IE 9.
- سطح API آن با طراحی جدید آن، به شدت کاهش یافته و خلاصه شدهاست. همین امر یادگیری آنرا نیز سادهتر میکند.
برای یادگیری Angular 2 نیازی به فراگیری Angular 1 نیست. در اینجا با آشنایی با TypeScript، به این نتیجه خواهید رسید که برنامههای Angular 2 چیزی بیشتر از یک مثال عملی TypeScript نیستند. زبان TypeScript، زبان اول و توصیه شدهی کار با Angular 2 است و مزیت آن دسترسی به تمام قابلیتهای ES 6 است؛ با این تفاوت که کامپایلر TypeScript قادر است آنها را به ES 5 یا نگارش فعلی جاوا اسکریپت که توسط تمام مرورگرها پشتیبانی میشود، ترجمه و تبدیل کند. به این نحو به یک طراحی شیءگرا، مدرن و با قابلیت نگهداری بالا خواهید رسید که با تمام مرورگرهای جدید نیز سازگار است.
بنابراین پیشنیازهای اصلی کار با Angular 2، فراگیری ES 6 و TypeScript هستند که دو سری ویژه و مختص به آنها در سایت جاری تهیه شدهاند:
«مبانی ES 6»
«مبانی TypeScript»
در این قسمت قصد داریم پیشنیازهای دریافت و نصب اجزاء و وابستگیهای AngularJS 2 را به همراه TypeScript، در ویژوال استودیو 2015 بررسی کنیم. البته استفاده از ویژوال استودیو در اینجا ضروری نیست و اساسا AngularJS وابستگی به ویژوال استودیو ندارد. اگر به دنبال پشتیبانی بهتری از TypeScript هستید، VSCode رایگان، سورس باز و چند سکویی، گزینهی بسیار بهتری است نسبت به ویژوال استودیوی کامل. البته این مورد تعجبی هم ندارد؛ از این جهت که VSCode با TypeScript نوشته شدهاست.
اهمیت آشنایی با npm
اگر در طی سالهای اخیر با ویژوال استودیو کار کرده باشید، به طور قطع با NuGet نیز آشنا هستید. NuGet به عنوان یک package manager دات نتی شناخته میشود و کار آن دریافت وابستگیهای یک پروژه، از مخزنی مشخص و نصب و به روز رسانی خودکار آنها است. اما این روزها خارج از محیط توسعهی مایکروسافت، مدیرهای بستههای دیگری مانند Bower نیز برای نصب و به روز رسانی بستههای front end مانند کتابخانههای CSS ایی و جاوا اسکریپتی، بسیار رواج پیدا کردهاند. Bower یکی از ابزارهای NodeJS است که توسط NPM یا NodeJS Package Manager نصب میشود. به این معنا که استفاده از Bower به معنای استفاده از NPM است. پیش از این از NPM صرفا جهت نصب بستههای مرتبط با NodeJS استفاده میشد، اما در طی یکسال اخیر، استفاده از NPM نیز برای مدیریت بستههای front end رواج پیدا کردهاست و در صدر مدیر بستههای نصب کتابخانههای front end قرار دارد. همچنین در این حالت شما تنها نیاز به یک ابزار و یک فایل تنظیمات آن خواهید داشت، بجای استفاده از چندین ابزار و چندین فایل تنظیمات جداگانه. به علاوه این روزها انجام کارهای جدی جاوا اسکریپتی بدون دانش NPM دیگر میسر نیست. بهترین ابزارها، کامپایلرها، فشرده کنندههای front end و امثال آنها، تحت NodeJS اجرا میشوند. برای کار با AngularJS 2.0 و دریافت وابستگیهای آن نیز استفاده از npm، روش پیش فرض و توصیه شدهاست.
کار با npm جهت دریافت وابستگیهای کتابخانههای front end
برای کار با npm یا میتوان از دستورات خط فرمان آن به صورت مستقیم استفاده کرد و یا از امکانات یکپارچگی آن با ویژوال استودیو نیز بهره گرفت که ما در ادامه از این روش استفاده خواهیم کرد. البته توانمندیهای خط فرمان npm فراتر است از امکانات توکار VS.NET، اما در اینجا نیازی به آنها نیست و هدف صرفا دریافت و به روز رسانی وابستگیهای مرتبط است.
ویژوال استودیوی 2015 به همراه ابزارهای NodeJS ارائه میشود. اما مشکل اینجا است که این ابزارها هم اکنون قدیمی شدهاند و تطابقی با آخرین نگارش ابزارهای NodeJS ندارند. برای نمونه حین نصب وابستگیهای AngularJS 2.0 که یکی از آنها RxJS است، یک چنین خروجی را در پنجرهی output ویژوال استودیو مشاهده میکنید:
npm WARN engine rxjs@5.0.0-beta.6: wanted: {"npm":">=2.0.0"} (current: {"node":"v0.10.31","npm":"1.4.9"})
همانطور که در تصویر نیز ملاحظه میکنید، به مسیر Tools->Options->Projects and Solutions->External Web Tools مراجعه کرده و متغیر محیطی PATH ویندوز را به ابتدای لیست منتقل کنید. به این صورت ابزارهای به روز شدهی خط فرمان، مقدم خواهند شد بر ابزارهای قدیمی به همراه نگارش فعلی ویژوال استودیو.
البته فرض بر این است که آخرین نگارش nodejs را از آدرس https://nodejs.org/en دریافت و نصب کردهاید. با نصب آن، برنامه npm، در خط فرمان ویندوز به صورت مستقیم قابل استفاده خواهد بود؛ از این جهت که مسیر آن به PATH ویندوز اضافه شدهاست:
افزودن فایل project.json به پروژه
تا اینجا فرض بر این است که nodejs را از سایت آن دریافت و نصب کردهاید. همچنین متغیر PATH را در External Web Tools ویژوال استودیو به ابتدای لیست آن منتقل کردهاید تا همواره از آخرین نگارش npm نصب شدهی در سیستم، استفاده شود.
پس از آن همانند نیوگت که از فایل xml ایی به نام packages.config برای ثبت آخرین تغییرات خودش استفاده میکند، npm نیز از فایلی به نام package.json برای ذکر وابستگیهای مورد نیاز پروژه بهره میبرد. برای افزودن آن، از منوی Project گزینهی Add new item را انتخاب کرده و سپس npm را در آن جستجو کنید:
در اینجا نام پیش فرض package.json را پذیرفته و این فایل را به پروژه و ریشهی آن اضافه کنید.
اگر گزینهی فوق را در لیست Add new item مشاهده نمیکنید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام package.json به ریشهی پروژهی جاری اضافه کنید.
در ادامه محتوای این فایل را به نحو ذیل تغییر دهید:
{ "name": "asp-net-mvc5x-angular2x", "version": "1.0.0", "author": "DNT", "description": "", "scripts": {}, "license": "Apache-2.0", "dependencies": { "jquery": "2.2.3", "angular2": "2.0.0-beta.15", "systemjs": "^0.19.26", "es6-promise": "^3.1.2", "es6-shim": "^0.35.0", "reflect-metadata": "0.1.2", "rxjs": "5.0.0-beta.2", "zone.js": "^0.6.12", "bootstrap": "^3.3.6" }, "devDependencies": { "typescript": "^1.8.9", "typings": "^0.8.1" }, "repository": { } }
چند نکته:
- هر زمانیکه این فایل را ذخیره کنید، بلافاصله کار دریافت این بستهها از اینترنت آغاز خواهد شد. جزئیات آنرا میتوان در پنجرهی output ویژوال استودیو مشاهده کرد (و حتما اینکار را جهت دیباگ کار انجام دهید. بسیاری از مشکلات و خطاها، در اینجا لاگ میشوند). بنابراین اگر قصد دارید کار همگام سازی تغییرات را انجام دهید، فقط کافی است دکمههای ctrl+s یا save را بر روی این فایل اعمال کنید.
- کاری که دکمهی ctrl+s در این فایل انجام میدهد، اعمال خودکار دستور npm install بر روی پوشهای است که package.json در آن قرار دارد. بنابراین برای دریافت این بستهها، روش خط فرمان آن، ابتدا وارد شدن به ریشهی پروژهی جاری و سپس صدور دستور npm install است (که نیازی به آن نیست و ویژوال استودیو اینکار را به صورت خودکار انجام میدهد).
- بستههای دریافت شده، در پوشهای به نام node_modules در ریشهی پروژه ذخیره میشوند:
برای مشاهدهی آنها میتوان بر روی دکمهی show all files در solution explorer کلیک نمائید.
- درون فایل package.json، پشتیبانی کاملی از intellisense وجود دارد. برای مثال اگر علاقمند بودید تا آخرین نگارش AngularJS را مشاهده کنید، پس از خاصیت angular2 در تنظیمات فوق، " را تایپ کنید تا منوی تکمیل کنندهای ظاهر شود:
بدیهی است این منو جهت دریافت آخرین اطلاعات، نیاز به اتصال به اینترنت را دارد.
البته همیشه آخرین شماره نگارش AngularJS 2.0 را در این آدرس نیز میتوانید مشاهده کنید: CHANGELOG.md
- در این فایل شماره نگارش آغاز شدهای با ^ مانند "3.1.2^" به این معنا است که اجازهی نصب نگارشهای جدیدتری از 3.1.2 نیز داده شدهاست.
به روز رسانی کامپایلر TypeScript
نیاز است یکبار مطلب «مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو» را جهت آشنایی با نحوهی به روز رسانی اجزای مرتبط با TypeScript مطالعه کنید.
افزودن فایل tsconfig.json به پروژه
مرحلهی بعد شروع به کار با AngularJS و TypeScript، انجام تنظیمات کامپایلر TypeScript است. برای این منظور از منوی پروژه، گزینهی Add new item، عبارت typescript را جستجو کرده و در لیست ظاهر شده، گزینهی TypeScript JSON Configuration File را با نام پیش فرض آن انتخاب کنید:
اگر این گزینهی ویژه را در لیست add new items ندارید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام tsconfig.json به ریشهی پروژهی جاری اضافه کنید.
پس از افزودن فایل tsconfig.json به ریشهی سایت، تنظیمات آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
{ "compileOnSave": true, "compilerOptions": { "target": "es5", "module": "system", "moduleResolution": "node", "noImplicitAny": false, "noEmitOnError": true, "removeComments": false, "sourceMap": true, "emitDecoratorMetadata": true, "experimentalDecorators": true }, "exclude": [ "node_modules", "wwwroot", "typings/main", "typings/main.d.ts" ] }
برای نمونه خاصیت compileOnSave سبب خواهد شد تا پس از ذخیره سازی یک فایل ts، بلافاصله فایل js معادل آْن تولید شود. نوع ماژولها در اینجا به system.js تنظیم شدهاست و خروجی کدهای js آن از نوع ES 5 درنظر گرفته شدهاست. همچنین فعال سازی decorators نیز در اینجا صورت گرفتهاست. از این جهت که AngularJS2 استفادهی گستردهای را از این مفهوم، انجام میدهد.
در قسمت excludes به کامپایلر TypeScript اعلام شدهاست تا از یک سری از مسیرها مانند پوشهی node_modules که پیشتر آنرا تنظیم و دریافت کردیم، صرفنظر کند.
خلاصهی بحث
تا اینجا با نحوهی نصب پیشنیازهای AngularJS 2 و همچنین TypeScript آشنا شدیم. به صورت خلاصه:
- nmp اصلی را از سایت nodejs دریافت و نصب کنید.
- متغیر PATH را در ویژوال استودیو، به ابتدای لیست ابزارهای خارجی وب آن منتقل کنید تا از npm اصلی استفاده کند.
- فایل project.json را با محتوای ذکر شده، به ریشهی پروژه اضافه کنید. سپس یکبار آنرا save کنید تا وابستگیها را از اینترنت دریافت کند.
- اطمینان حاصل کنید که آخرین کامپایلر TypeScript را نصب کردهاید.
- فایل tsconfig.json را با محتوای ذکر شده، به ریشهی پروژه اضافه کنید.
نگاهی به محتوای JSON Web Token تولیدی
اگر مطلب قسمت قبل را پیگیری کرده باشید، پس از لاگین، یک چنین خروجی را در کنسول توسعه دهندگان مرورگر میتوان مشاهده کرد که همان return Ok(new { access_token = jwt }) دریافتی از سمت سرور است:
اکنون این رشتهی طولانی را در حافظه کپی کرده و سپس به سایت https://jwt.io/#debugger-io مراجعه و در قسمت دیباگر آن، این رشتهی طولانی را paste میکنیم تا آنرا decode کند:
برای نمونه payload آن حاوی یک چنین اطلاعاتی است:
{ "jti": "b2921057-32a4-fbb2-0c18-5889c1ab8e70", "iss": "https://localhost:5001/", "iat": 1576402824, "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/nameidentifier": "1", "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name": "Vahid N.", "DisplayName": "Vahid N.", "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/userdata": "1", "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role": "Admin", "nbf": 1576402824, "exp": 1576402944, "aud": "Any" }
استخراج اطلاعات کاربر وارد شدهی به سیستم، از JSON Web Token دریافتی
همانطور که در payload توکن دریافتی از سرور نیز مشخص است، اطلاعات ارزشمندی از کاربر، به همراه آن ارائه شدهاند و مزیت کار با آن، عدم نیاز به کوئری گرفتن مداوم از سرور و بانک اطلاعاتی، جهت دریافت مجدد این اطلاعات است. بنابراین اکنون در برنامهی React خود، قصد داریم مشابه کاری را که سایت jwt.io انجام میدهد، پیاده سازی کرده و به این اطلاعات دسترسی پیدا کنیم و برای مثال DisplayName را در Navbar نمایش دهیم. برای این منظور فایل app.js را گشوده و تغییرات زیر را به آن اعمال میکنیم:
- میخواهیم اطلاعات کاربر جاری را در state کامپوننت مرکزی App قرار دهیم. سپس زمانیکه کار رندر کامپوننت NavBar درج شدهی در متد رندر آن فرا میرسد، میتوان این اطلاعات کاربر را به صورت props به آن ارسال کرد؛ و یا به هر کامپوننت دیگری در component tree برنامه.
- بنابراین ابتدا کامپوننت تابعی بدون حالت App را تبدیل به یک کلاس کامپوننت استاندارد مشتق شدهی از کلاس پایهی Component میکنیم. اکنون میتوان state را نیز به آن اضافه کرد:
class App extends Component { state = {};
- برای decode کردن توکن، نیاز به نصب کتابخانهی زیر را داریم:
> npm install --save jwt-decode
import jwtDecode from "jwt-decode"; // ... class App extends Component { state = {}; componentDidMount() { try { const jwt = localStorage.getItem("token"); const currentUser = jwtDecode(jwt); console.log("currentUser", currentUser); this.setState({ currentUser }); } catch (ex) { console.log(ex); } }
- اکنون میتوان شیء currentUser را به صورت props، به کامپوننت NavBar ارسال کرد:
render() { return ( <React.Fragment> <ToastContainer /> <NavBar user={this.state.currentUser} /> <main className="container">
نمایش اطلاعات کاربر وارد شدهی به سیستم در NavBar
پس از ارسال شیء کاربر به صورت props به کامپوننت src\components\navBar.jsx، کدهای این کامپوننت را به صورت زیر جهت نمایش نام کاربر جاری وارد شدهی به سیستم تغییر میدهیم:
const NavBar = ({ user }) => {
سپس میتوان لینکهای Login و Register را به صورت شرطی رندر کرد و نمایش داد:
{!user && ( <React.Fragment> <NavLink className="nav-item nav-link" to="/login"> Login </NavLink> <NavLink className="nav-item nav-link" to="/register"> Register </NavLink> </React.Fragment> )}
شبیه به همین حالت را برای هنگامیکه کاربر، تعریف شدهاست، جهت نمایش نام او و لینک به Logout، نیاز داریم:
{user && ( <React.Fragment> <NavLink className="nav-item nav-link" to="/logout"> Logout </NavLink> <NavLink className="nav-item nav-link" to="/profile"> {user.DisplayName} </NavLink> </React.Fragment> )}
فعلا تا پیش از پیاده سازی Logout، برای آزمایش آن، به کنسول توسعه دهندگان مرورگر مراجعه کرده و توکن ذخیره شدهی در ذیل قسمت application->storage را دستی حذف کنید. سپس صفحه را ریفرش کنید. اینبار لینکهای به Login و Register نمایان میشوند.
یک مشکل! در این حالت (زمانیکه توکن حذف شدهاست)، از طریق قسمت Login به برنامه وارد شوید. هرچند این قسمتها به درستی کار خود را انجام میدهند، اما هنوز در منوی بالای سایت، نام کاربری و لینک به Logout ظاهر نشدهاند. علت اینجا است که در کامپوننت App، کار دریافت توکن در متد componentDidMount انجام میشود و این متد نیز تنها یکبار در طول عمر برنامه فراخوانی میشود. برای رفع این مشکل به src\components\loginForm.jsx مراجعه کرده و بجای استفاده از history.push برای هدایت کاربر به صفحهی اصلی برنامه، نیاز خواهیم داشت تا کل برنامه را بارگذاری مجدد کنیم. یعنی بجای:
this.props.history.push("/");
window.location = "/";
پیاده سازی Logout کاربر وارد شدهی به سیستم
برای logout کاربر تنها کافی است توکن او را از local storage حذف کنیم. به همین جهت مسیریابی جدید logout را که به صورت لینکی به NavBar اضافه کردیم:
<NavLink className="nav-item nav-link" to="/logout"> Logout </NavLink>
import Logout from "./components/logout"; // ... class App extends Component { render() { return ( // ... <Switch> // ... <Route path="/logout" component={Logout} />
import { Component } from "react"; class Logout extends Component { componentDidMount() { localStorage.removeItem("token"); window.location = "/"; } render() { return null; } } export default Logout;
بهبود کیفیت کدهای نوشته شده
اگر به کامپوننت App دقت کنید، کلید token استفاده شدهی در آن، در چندین قسمت برنامه مانند login و logout، تکرار و پراکنده شدهاست. بنابراین بهتر است جزئیات پیاده سازی مرتبط با اعتبارسنجی کاربران، به ماژول مختص به آنها (src\services\authService.js) منتقل شود تا سایر قسمتهای برنامه، به صورت یکدستی از آن استفاده کنند و اگر در این بین نیاز به تغییری بود، فقط یک ماژول نیاز به تغییر، داشته باشد.
برای این منظور، ابتدا متد login قبلی را طوری تغییر میدهیم که کار ذخیره سازی توکن را نیز در authService.js انجام دهد:
const tokenKey = "token"; export async function login(email, password) { const { data: { access_token } } = await http.post(apiEndpoint + "/login", { email, password }); console.log("JWT", access_token); localStorage.setItem(tokenKey, access_token); }
const { data } = this.state; await auth.login(data.username, data.password); window.location = "/";
همینکار را برای logout نیز در authService انجام داده:
export function logout() { localStorage.removeItem(tokenKey); }
import * as auth from "../services/authService"; class Logout extends Component { componentDidMount() { auth.logout();
import jwtDecode from "jwt-decode"; //... export function getCurrentUser() { try { const jwt = localStorage.getItem(tokenKey); const currentUser = jwtDecode(jwt); console.log("currentUser", currentUser); return currentUser; } catch (ex) { console.log(ex); return null; } }
import * as auth from "./services/authService"; class App extends Component { state = {}; componentDidMount() { const currentUser = auth.getCurrentUser(); this.setState({ currentUser }); }
جای دیگری که از localStorage استفاده شده، متد doSumbit کامپوننت ثبت نام کاربران است. این قسمت را نیز به صورت زیر به authService اضافه میکنیم:
export function loginWithJwt(jwt) { localStorage.setItem(tokenKey, jwt); }
import * as auth from "../services/authService"; // ... const response = await userService.register(this.state.data); auth.loginWithJwt(response.headers["x-auth-token"]);
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-27-backend.zip و sample-27-frontend.zip
معرفی کتابخانهی DNTCaptcha.Core
1- نیاز به تواناییهای موجود در برنامههای Desktop را دارید اما همچنین نیاز است تا آنها را تحت وب نیز ارائه دهید.
یکی از دلایل اقبال به برنامههای تحت وب در سازمانها عدم نیاز به نصب آنها و توزیع هر چه سادهتر اینگونه برنامهها در شبکه است. تنها کافی است چند فایل را بر روی سرور به روز رسانی کنید و پس از آن تمام کلاینتها از آخرین نگارش برنامه شما بهرهمند خواهند شد (+). توزیع برنامههای سیلورلایت نیز به همین منوال است. علاوه بر آن استفاده از فناورهایی مانند MEF امکان ماژولار ساختن برنامه و دریافت آخرین ماژولهای تهیه شده (فایلهای XAP مجزای از برنامه به صورت افزونه) را بر اساس انتخاب و سطح دسترسی کاربر نیز میسر میسازد.
2- نیاز است تا یک برنامهی گرافیکی تمام عیار را تحت وب ارائه دهید.
تواناییهای XAML به همراه یکی از زبانهای دات نت جهت خلق جلوههای بصری، پویانمایی و گرافیکی بسیار بسیار فراتر از کتابخانههای جاوا اسکریپتی موجود هستند و نکتهی مهم آنها هم این است که لازم نیست حتما یک متخصص مثلا جاوا اسکریپت باشید تا بتوانید برای مثال پویانمایی را ارائه دهید. امکان استفاده از انواع و اقسام قلمها و قرار دادن آنها در برنامه، امکان استفاده از گرافیک برداری و غیره را نیز لحاظ کنید.
3- برنامهی شما نیاز است تا از طریق وب توزیع شود اما نیاز به سطح دسترسی بیشتری نسبت به یک برنامهی وب معمولی دارد.
تمام برنامههای توزیع شده از طریق مرورگرها محدود به سطوح دسترسی آنها نیز هستند. اما امکان نصب خارج از مرورگر برنامههای سیلورلایت نیز وجود دارد. در این حالت میتوان در صورت نیاز و همچنین تائید صریح کاربر، به سطوح دسترسی بیشتری دست یافت. برای مثال دسترسی به اسکنر در یک برنامهی وب متداول بیمعنا است. اما سیلورلایت 4 در حالت اجرای در خارج از مرورگر امکان تعامل با اشیاء COM را نیز دارد.
4- برنامهی وب شما نیاز است تا مدت زمان زیادی فعال باقی بماند.
یک برنامه دریافت ایمیل یا یک برنامه مونیتورینگ را در نظر بگیرید. اینگونه برنامهها باید مرتبا بدون نیاز به دخالت کاربر، فعال باقی بمانند و با سرور ارتباط داشته باشند. نوشتن اینگونه برنامهها با HTML و جاوا اسکریپت و فناوریهای مشابه واقعا مشکل بوده و نیاز به دانش فنی بالایی دارند. اما این مساله و حیات یک برنامه سیلورلایت تا زمانیکه مرورگر بسته نشده است جزو خواص اولیه اینگونه برنامهها است.
5- از مشکلات مدیریت حالت در برنامههای متداول وب به تنگ آمدهاید.
اگر برای مثال برنامه نویس ASP.NET باشید حتما با مباحث State management آشنایی دارید (از سشن و کوکی گرفته تا ViewState (ایی که همه به نحوی قصد کوچک کردن آنرا دارند!) و غیره). تمام اینها هم برای این است که بتوان تجربهی کاری برنامههای دسکتاپ را در محیط مرورگرها شبیه سازی کرد. این مشکلات در سیلورلایت حل شده است. یک برنامهی سیلورلایت State full است نه Stateless . همچنین اگر از حافظهای هم استفاده میکند این مورد در سمت کاربر است و نه سمت سرور و نه منقضی شدن زود هنگام سشنها و صدها ترفند برای مقیاس پذیری همین مسالهی بسیار کوچک با تعداد کاربران بالا در برنامههای متداول وب.
به عبارتی تصور کنید که برنامهی دسکتاپ سالهای قبل شما هم اکنون داخل مرورگر دارد اجرا میشود و چیزی به نام وب سرور وجود ندارد که پس از نمایش صفحهی وب شما، کلیهی اشیاء مرتبط با آنرا در سمت سرور تخریب کند چون باید پاسخگوی کاربران همزمان بیشماری باشد و منابع سرور هم محدود است. (سیلورلایت یک فناوری سمت کاربر است. بنابراین وب سرور صرفا نقش توزیع آنرا به عهده دارد یا حداکثر ارائهی یک وب سرویس جهت تعاملات بعدی مانند کار با بانک اطلاعاتی)
6- نیاز دارید تا برنامهی وب شما تحت تمام مرورگرها به یک شکل به نظر برسد و همچنین رفتار یکسانی هم داشته باشد.
هیچ وقت روزی را فراموش نمیکنم که حین پرداخت الکترونیکی بانک XYZ به کمک مرورگر فایرفاکس، دکمهی پرداخت در مرحلهی آخر، کار نمیکرد! هر چقدر روی آن کلیک میکردم اتفاقی نمیافتاد! تراکنش برگشت خورد و همین خرید ساده با مرورگر IE به سادگی انجام شد.
با سیلورلایت این مشکلات را نخواهید داشت زیرا کار نمایش برنامه شما توسط افزونهی مربوطه صورت میگیرد و این افزونه مستقل است از نوع مرورگر شما.
7- نیاز است برنامهی وب شما در حالت آفلاین هم کار کند.
برنامههای سیلورلایت تنها زمانیکه نیاز به دریافت یا ثبت اطلاعاتی از سرور داشته باشند، باید آنلاین باشند. همچنین این برنامهها دسترسی به مفهوم جدیدی به نام Isolated Storage دارند که در آن میتوان اطلاعات را به ازای هر کاربر آن هم با ضریب امنیتی بالا بر روی هارد شخص ذخیره کرد و زمان آنلاین شدن برنامه آنها را به سرور انتقال داد.
8- برنامه وب شما نیاز است تا با فایلهای مالتی مدیا تعامل داشته و آنها را پخش کند.
حتی تگ Video در HTML5 نیز به پای تواناییهای مالتی مدیا در Silverlight مانند smooth streaming, multicasting, editing, video brushes نمیرسد. برای مثال با استفاده از video brushes میتوان یک فایل ویدیویی در حال پخش را بر روی یک وجه یک شیء در حال پویانمایی نقاشی و نمایش داد.
9- نیاز به پشتیبانی از multi-touch در برنامهی وب شما وجود دارد.
برخلاف HTML ، تعاملات multi-touch در Silverlight میسر است.
10- نیاز به ایجاد برنامههای بازی تحت وب دارید.
به طور قطع میتوان بازییهایی در حد Pong را با جاوا اسکریپت هم ایجاد کرد، اما اگر نیاز به تولید بازیهایی جدیتر وجود داشت برای مثال انتقال بازی Quake به محیط وب، Silverlight در این زمینه هم حرفهای زیادی برای گفتن دارد (+).
11- نیاز به تولید برنامهی دسکتاپ چند سکویی دارید.
سیلورلایت هم اکنون تحت ویندوز، MAC OS-X ، لینوکس و ... پشتیبانی میشود (+). همچنین برنامههای سیلورلایت قابلیت اجرای در خارج از مرورگر را هم دارند.
با سیلورلایت دیگر نیازی نخواهد بود تا کاربران لینوکسی ابتدا Wine را نصب کنند تا بتوانند از یک برنامهی ویندوزی که انتقال پذیر نیست در لینوکس هم بتوانند استفاده کنند؛ چون پروژهی مون لایت لینوکسی برای این منظور مهیا است.
12- نیاز به تولید برنامههای تحت وب سریع و با کارآیی بالا دارید.
فایلهای نهایی Silverlight با توجه به ماهیت کامپایل شدهی آنها به طور قطع از کدهای جاوا اسکریپتی سمت کلاینت که باید توسط مرورگر تفسیر و پردازش شوند (و هر کدام هم از موتور خاص خودشان استفاده میکنند)، سریعتر اجرا میشوند (+).
13- از پیچیدگیهای پیاده سازی برنامههای متداول وب خسته شدهاید.
هنوز هم با تمام پیشرفتهای حاصل، تولید برنامههای وب پیشرفته مشکل است. از یک طرف ناسازگاری یک سری از مرورگرها با یک سری از قابلیتها را باید در نظر داشت، تا فراگیری فریم ورکهای Ajax و غیره تا مشکل بودن طراحی کنترلهای جدید فراتر از آن چیزی که HTML استاندارد ارائه میدهد. بله، به طور قطع دانش فنی بالایی در این زمینه در طی سالیان تولید شده است، اما باز هم فراگیری و تسلط به آنها زمان قابل توجهی را طلب میکند.
در سیلورلایت کلیه تعاملات با شبکه به صورت پیش فرض غیرهمزمان است (همان ایدهی اصلی Ajax) همچنین با توجه به state full بودن اینگونه برنامهها، عملا برنامه نویسها بدون درگیر شدن با مفاهیم اجکسی و مدیریت حالت، برنامهی پیشرفتهی وبی را در مدت زمان کوتاهی تولید کردهاند و این برنامه در تمام مرورگرهایی که قابلیت بارگذاری افزونهی سیلورلایت را دارند به یک شکل و کیفیت اجرا میشود.
14- در زمینه میزان مصرف پهنای باند ملاحظاتی ویژهای وجود دارد.
یک برنامهی سیلورلایت تنها یکبار باید دریافت شود. پس از آن در سمت کاربر کش خواهد شد (تا زمان به روز رسانی بعدی برنامه در سرور). همین مساله در دفعات بعدی مراجعه کاربر به سایت نقش قابل توجهی را در کاهش میزان مصرف پهنای باند (یا به قولی میزان کمتر data transfer) کلی دارد.
15- فرصت کافی برای فراگیری انبوهی از فناوریهای مختلف را ندارید!
بله! برای ایجاد یک برنامهی تحت وب که کاربر آن پس از مشاهده بگوید WOW نیاز است به HTML ، JS ، CSS ، AJAX ، یکی از فناوریهای سمت سرور و ... مسلط بود (علاوه بر اینکه باید بدانید فلان کد JS در IE کار میکند اما در فایرفاکس خیر. فایرفاکس فلان قسمت CSS را پشتیبانی میکند اما IE خیر! و ...).
اما برای استفاده از سیلورلایت فقط کافی است به XAML و یکی از زبانهای دات نت مانند سی شارپ یا VB.NET مسلط باشید (البته هیچ وقت از دست ASP.NET خلاص نخواهید شد! حداقل در حد راه اندازی یک وب سرویس یا مفاهیم امنیتی آن).
این مورد خصوصا برای افرادی که برنامه نویس دسکتاپ هستند اما علاقمندند تا برنامهی وب نیز تولید کنند بسیار مهم است. با حداقل آموزش میتوانند تواناییهای خود را به وب نیز گسترش دهند. علاوه بر آن عمدهی دانش Silverlight شما جهت تولید برنامههای WPF (با توجه به اینکه Silverlight فرزند WPF محسوب میشود) یا Windows phone 7 و غیره نیز میتواند بکار گرفته شود.
16- نیاز به اجرای کدهای چند ریسمانی در سمت کاربر دارید.
تا این لحظه پشتیبانی رسمی از مباحث چند ریسمانی در JavaScript و استانداردهای مرتبط با آن وجود ندارد. Silverlight به اکثر امکانات Threading موجود در دات نت فریم ورک دسترسی داشته و دانش فعلی شما قابل انتقال است.
و دست آخر باید به نکته اشاره کرد که هدف از Silverlight ساخت وب سایت معمولی نیست. این نوع کارها را با همان ابزارهای متداول انجام دهید. هدف اصلی آن ساخت برنامه است (Application در مقابل Web site). مشتریهای اصلی این نوع برنامهها هم بیشتر سازمانها و اینترانتهای پر سرعت و بستهی آنها هستند که نه نگران حجم افزونهی سیلورلایت هستند و نه مشکلی با حجم برنامهی سیلورلایت شما در یک شبکهی داخلی پر سرعت دارند.