Take a break and relax
Workrave is a free program that assists in the recovery and prevention of Repetitive Strain Injury (RSI). It monitors your keyboard and mouse usage and using this information, it frequently alerts you to take microbreaks, rest breaks and restricts you to your daily computer usage.
- اضافه کردن max-age به header فایلهای استاتیک | tostring.blogfa.com
- ویژگی Name در عناصر Html هنوز مهم است. - بازار آی تی | itbazaar.persianblog.ir
- Desktop Google Reader | desktopgooglereader.codeplex.com
- SharpCompress - a fully native C# library for RAR, 7Zip, Zip, Tar, GZip, BZip2 | sharpcompress.codeplex.com
- The 101 Best Chrome Extensions | www.makeuseof.com
- WPF Converters | wpfconverters.codeplex.com
- استفاده از OpenCV در دات نت | www.codeproject.com
- انتخاب زبان برنامه نویسی مناسب برای دانشجویان کامپیوتر | www.banaie.ir
- ویدیوهای رایگان کلاسهای computer-science از دانشگاه هاروارد | www.extension.harvard.edu
چند سالی هست (از سال 2009) که آپدیتهای daylight saving time ویندوز شامل حال تنظیمات رسمی ایران نمیشود. برای نمونه، همین یکی دو روز قبل بود که ساعت ویندوز به صورت خودکار تغییر کرد؛ درحالیکه باید در انتهای روز 30 شهریور اینکار صورت میگرفت.
اطلاعات daylight saving time یا بازه صرفه جویی زمانی ویندوز در دو مدخل رجیستری زیر ثبت میشوند:
تصویر سوم مرتبط است به ویندوزهای ویستا به بعد که مفهوم dynamic daylight saving time در آنها معرفی شده است.
در اینجا یک نمونه اطلاعات زمانی ثبت شده مرتبط با ایران را مشاهده میکنید:
TZI ایی که در اینجا وجود دارد، دارای یک چنین ساختاری است:
و SystemTime آن نیز به نحو زیر تعریف شده است:
برای مثال اگر اطلاعات درج شده در TZI به صورت زیر باشد:
نمونه رمزگشایی شده آن به نحو ذیل خواهد بود:
در ساختار SystemTime متناظر با TZI، فیلد Day دارای مقدار روز در یک ماه نیست. به معنای شماره هفته است. مثلا پنج شنبه (DayOfWeek) هفته سوم (Day) ماه 9 سال 2012.
همچنین Day از یک شروع میشود و DayOfWeek از صفر. Year اگر صفر وارد شود به معنای زمان نسبی است و برای سال بعد نیز میتواند کاربرد داشته باشد (و عموما صفر تعریف شده است).
بنابراین برای تبدیل DateTime به SystemTime سازگار با TZI به فرمول زیر خواهیم رسید:
در ادامه نیاز خواهیم داشت تا ساختار TZI سفارشی و بازسازی شده خودمان را بتوانیم به آرایهای از بایتها تبدیل کنیم تا بتوان در همان مدخل رجیستری نوشت. اینکار را توسط متد SerializeByteArray زیر میتوان انجام داد:
و اگر اینکار را تا بیش از 90 سال بعد بر اساس تاریخ ایران انجام داده و مداخل رجیستری ویندوز را تکمیل کنیم، خروجی آن فایل reg زیر خواهد بود که به سادگی با کلیک راست و انتخاب گزینهی merge به رجیستری ویندوز اضافه شده و تا چندین سال بعد، مشکل تنظیمات DST را برطرف خواهد کرد:
پس از اعمال تغییرات فوق، نیاز است یکبار ویندوز را ری استارت کنید.
اطلاعات daylight saving time یا بازه صرفه جویی زمانی ویندوز در دو مدخل رجیستری زیر ثبت میشوند:
[HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\TimeZoneInformation] [HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Time Zones\Iran Standard Time]
تصویر سوم مرتبط است به ویندوزهای ویستا به بعد که مفهوم dynamic daylight saving time در آنها معرفی شده است.
در اینجا یک نمونه اطلاعات زمانی ثبت شده مرتبط با ایران را مشاهده میکنید:
Windows Registry Editor Version 5.00 [HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\Time Zones\Iran Standard Time] "Display"="(GMT+03:30) Tehran" "Dlt"="Iran Daylight Time" "Std"="Iran Standard Time" "MapID"="-1,72" "Index"=dword:000000a0 "TZI"=hex:2e,ff,ff,ff,00,00,00,00,c4,ff,ff,ff,00,00,09,00,04,00,03,00,17,00,3b,\ 00,3b,00,00,00,00,00,03,00,02,00,03,00,17,00,3b,00,3b,00,00,00
using System.Runtime.InteropServices; namespace TimeZoneInfo.Core { [StructLayout(LayoutKind.Sequential)] public struct TZI { public int Bias; public int StandardBias; public int DaylightBias; public SystemTime StandardDate; public SystemTime DaylightDate; } }
using System; using System.Runtime.InteropServices; namespace TimeZoneInfo.Core { [StructLayoutAttribute(LayoutKind.Sequential)] public struct SystemTime { public short Year; public short Month; public short DayOfWeek; public short Day; public short Hour; public short Minute; public short Second; public short Milliseconds; } }
2C 01 00 00 00 00 00 00 C4 FF FF FF 00 00 0A 00 00 00 05 00 02 00 00 00 00 00 00 00 00 00 04 00 00 00 01 00 02 00 00 00 00 00 00 00
(little-endian) => (big-endian) 2C 01 00 00 => 00 00 01 2C = 300 Bias 00 00 00 00 => 00 00 00 00 = 0 Std Bias C4 FF FF FF => FF FF FF C4 = 4294967236 Dlt Bias ( SYSTEM TIME ) StandardDate 00 00 => 00 00 = Year 0A 00 => 00 0A = Month 00 00 => 00 00 = Day of Week 05 00 => 00 05 = Day 02 00 => 00 02 = Hour 00 00 => 00 00 = Minutes 00 00 => 00 00 = Seconds 00 00 => 00 00 = Milliseconds ( SYSTEM TIME ) DaylightDate 00 00 => 00 00 = Year 04 00 => 00 04 = Month 00 00 => 00 00 = Day of Week 01 00 => 00 01 = Day 02 00 => 00 02 = Hour 00 00 => 00 00 = Minutes 00 00 => 00 00 = Seconds 00 00 => 00 00 = Milliseconds
همچنین Day از یک شروع میشود و DayOfWeek از صفر. Year اگر صفر وارد شود به معنای زمان نسبی است و برای سال بعد نیز میتواند کاربرد داشته باشد (و عموما صفر تعریف شده است).
بنابراین برای تبدیل DateTime به SystemTime سازگار با TZI به فرمول زیر خواهیم رسید:
public static SystemTime ToSystemTime(DateTime time) { var result = new SystemTime { Year = 0, // سال نسبی وارد میشود نه مطلق Month = (short)time.Month, DayOfWeek = (short)time.DayOfWeek, Hour = (short)time.Hour, Minute = (short)time.Minute, Second = (short)time.Second, Milliseconds = (short)time.Millisecond }; int weekdayOfMonth = 1; // شماره هفته است نه شماره روز for (int dd = time.Day; dd > 7; dd -= 7) weekdayOfMonth++; result.Day = (short)weekdayOfMonth; return result; }
using System; using System.Runtime.InteropServices; namespace TimeZoneInfo.Core { public static class ByteUtils { public static Byte[] SerializeByteArray<T>(T msg) where T : struct { int objsize = Marshal.SizeOf(typeof(T)); Byte[] ret = new Byte[objsize]; IntPtr buff = Marshal.AllocHGlobal(objsize); Marshal.StructureToPtr(msg, buff, true); Marshal.Copy(buff, ret, 0, objsize); Marshal.FreeHGlobal(buff); return ret; } } }
پس از اعمال تغییرات فوق، نیاز است یکبار ویندوز را ری استارت کنید.
تعدادی از منابع داده پیش فرض PdfReport جهت کار مستقیم با بانکهای اطلاعاتی مختلف، کوئری نوشتن و نمایش نتایج آنها طراحی شدهاند.
در این بین با توجه به اینکه دات نت پشتیبانی توکاری از SQL Server دارد، اتصال و استفاده از توانمندیهای آن نیاز به کتابخانه جانبی خاصی ندارد. اما برای کار با بانکهای اطلاعاتی دیگر نیاز خواهد بود تا پروایدر ADO.NET آنها را تهیه و به برنامه اضافه کنیم.
چهار نمونه از منابع داده پیش فرضی که در متد MainTableDataSource قابل تعریف هستند به شرح زیر میباشند:
SqlDataReader برای کار با بانکهای اطلاعاتی SQL Server بهینه سازی شده است.
AccessDataReader قابلیت اتصال به بانکهای اطلاعاتی اکسس جدید (فایلهای accdb) و اکسس قدیم (فایلهای mdb) را دارد.
OdbcDataReader یک پروایدر عمومی است که از روز اول دات نت به همراه آن بوده است. برای مثال جهت اتصال به بانکهای اطلاعاتی فاکسپرو میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
اما ... برای مابقی بانکهای اطلاعاتی چطور؟
برای سایر بانکهای اطلاعاتی، منبع داده عمومی زیر تدارک دیده شده است:
تنها تفاوت آن با نمونههای قبل، ذکر providerName آن است. برای مثال جهت اتصال به SQLite ابتدا پروایدر مخصوص ADO.NET آنرا دریافت و به پروژه خود اضافه نمائید. سپس پارامتر providerName فوق را با "System.Data.SQLite" مقدار دهی کنید.
یک نکته:
در تمام منابع داده فوق، امکان نوشتن کوئریهای پارامتری نیز پیش بینی شده است. فقط باید دقت داشت که پارامترهای معرفی شده باید با @ شروع شوند که یک نمونه از آنرا در مثال جاری ملاحظه خواهید نمود.
در ادامه نحوه تهیه گزارش از یک بانک اطلاعاتی SQLite را توسط PdfReport بررسی خواهیم کرد:
توضیحات:
- در مثال فوق نحوه استفاده از یک بانک اطلاعاتی SQLite را ملاحظه میکنید. این بانک اطلاعاتی نمونه در پوشه bin\data سورس به روز شده پروژه موجود است.
فرض بر این است که فایلهای System.Data.SQLite.dll و SQLite.Interop.dll را از سایت SQLite دریافت کرده و سپس ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SQLite.dll به پروژه خود افزودهاید.
در مرحله بعد به کمک GenericDataReader میتوان به این پروایدر دسترسی یافت. همانطور که ملاحظه میکنید یک کوئری پارامتری با مقدار پارامتر مساوی 10 جهت تهیه گزارش، تعریف شده است.
همچنین باید دقت داشت که اگر پروژه جاری شما مبتنی بر دات نت 4 است، نیاز خواهید داشت چند سطر زیر را به فایل config برنامه اضافه نمائید تا با SQLite مشکلی نداشته باشد:
- مرحله بعد نوبت به معرفی ستونهای گزارش است. هر ستون، معادل یک فیلد معرفی شده در کوئری SQL ارسال شده به GenericDataReader خواهد بود (کوچکی و بزرگی حروف باید در اینجا رعایت شوند).
- در حین معرفی ستون AddDate، نحوه نمایش و تبدیل تاریخ دریافتی که با فرمت DateTime است را به تاریخ شمسی ملاحظه میکنید. متد PersianDate.ToPersianDateTime در فضای نام PdfRpt.Core.Helper قرار دارد. توسط DisplayFormatFormula، فرصت خواهید داشت مقدار متناظر با سلول در حال رندر را پیش از نمایش، به هر نحو دلخواهی فرمت کنید.
- در ستون url از قالب نمایشی پیش فرض Hyperlink، برای نمایش اطلاعات فیلد جاری به صورت یک لینک قابل کلیک استفاده شده است.
یک نکته:
ذکر قسمت MainTableColumns و تمام تعاریف مرتبط با آن در PdfReports اختیاری است. به این معنا که میتوانید قسمت گزارش سازی و تعاریف گزارشات برنامه خود را پویا کنید (شبیه به حالت auto generate columns در گریدهای معروف). کوئریهای SQL متناظر با گزارشات را در بانک اطلاعاتی ذخیره کنید و به گزارش ساز فوق ارسال نمائید. حاصل یک گزارش جدید است.
در این بین با توجه به اینکه دات نت پشتیبانی توکاری از SQL Server دارد، اتصال و استفاده از توانمندیهای آن نیاز به کتابخانه جانبی خاصی ندارد. اما برای کار با بانکهای اطلاعاتی دیگر نیاز خواهد بود تا پروایدر ADO.NET آنها را تهیه و به برنامه اضافه کنیم.
چهار نمونه از منابع داده پیش فرضی که در متد MainTableDataSource قابل تعریف هستند به شرح زیر میباشند:
public void SqlDataReader(string connectionString, string sql, params object[] parametersValues) //.mdb or .accdb files public void AccessDataReader(string filePath, string password, string sql, params object[] parametersValues) public void OdbcDataReader(string connectionString, string sql, params object[] parametersValues)
AccessDataReader قابلیت اتصال به بانکهای اطلاعاتی اکسس جدید (فایلهای accdb) و اکسس قدیم (فایلهای mdb) را دارد.
OdbcDataReader یک پروایدر عمومی است که از روز اول دات نت به همراه آن بوده است. برای مثال جهت اتصال به بانکهای اطلاعاتی فاکسپرو میتواند مورد استفاده قرار گیرد.
اما ... برای مابقی بانکهای اطلاعاتی چطور؟
برای سایر بانکهای اطلاعاتی، منبع داده عمومی زیر تدارک دیده شده است:
public void GenericDataReader(string providerName, string connectionString, string sql, params object[] parametersValues)
یک نکته:
در تمام منابع داده فوق، امکان نوشتن کوئریهای پارامتری نیز پیش بینی شده است. فقط باید دقت داشت که پارامترهای معرفی شده باید با @ شروع شوند که یک نمونه از آنرا در مثال جاری ملاحظه خواهید نمود.
در ادامه نحوه تهیه گزارش از یک بانک اطلاعاتی SQLite را توسط PdfReport بررسی خواهیم کرد:
using System; using PdfRpt.Core.Contracts; using PdfRpt.Core.Helper; using PdfRpt.FluentInterface; namespace PdfReportSamples.SQLiteDataReader { public class SQLiteDataReaderPdfReport { public IPdfReportData CreatePdfReport() { return new PdfReport().DocumentPreferences(doc => { doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); doc.Orientation(PageOrientation.Portrait); doc.PageSize(PdfPageSize.A4); doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" }); }) .DefaultFonts(fonts => { fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf", Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf"); }) .PagesFooter(footer => { footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy")); }) .PagesHeader(header => { header.DefaultHeader(defaultHeader => { defaultHeader.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft); defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png"); defaultHeader.Message("گزارش جدید ما"); }); }) .MainTableTemplate(template => { template.BasicTemplate(BasicTemplate.SilverTemplate); }) .MainTablePreferences(table => { table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative); table.NumberOfDataRowsPerPage(5); }) .MainTableDataSource(dataSource => { dataSource.GenericDataReader( providerName: "System.Data.SQLite", connectionString: "Data Source=" + AppPath.ApplicationPath + "\\data\\blogs.sqlite", sql: @"SELECT [url], [name], [NumberOfPosts], [AddDate] FROM [tblBlogs] WHERE [NumberOfPosts]>=@p1", parametersValues: new object[] { 10 } ); }) .MainTableSummarySettings(summarySettings => { summarySettings.OverallSummarySettings("جمع کل"); summarySettings.PreviousPageSummarySettings("نقل از صفحه قبل"); summarySettings.PageSummarySettings("جمع صفحه"); }) .MainTableColumns(columns => { columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("rowNo"); column.IsRowNumber(true); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(0); column.Width(1); column.HeaderCell("ردیف"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("url"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(1); column.Width(2); column.HeaderCell("آدرس"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.Hyperlink(foreColor: System.Drawing.Color.Blue, fontUnderline: true); }); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("name"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(2); column.Width(2); column.HeaderCell("نام"); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("NumberOfPosts"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(3); column.Width(2); column.HeaderCell("تعداد مطلب"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); column.AggregateFunction(aggregateFunction => { aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum); aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj)); }); }); columns.AddColumn(column => { column.PropertyName("AddDate"); column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center); column.IsVisible(true); column.Order(4); column.Width(2); column.HeaderCell("تاریخ ثبت"); column.ColumnItemsTemplate(template => { template.TextBlock(); template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : PersianDate.ToPersianDateTime((DateTime)obj) /*((DateTime)obj).ToString("dd/MM/yyyy HH:mm")*/); }); }); }) .MainTableEvents(events => { events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display."); }) .Export(export => { export.ToExcel(); }) .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\RptSqlDataReaderSample.pdf")); } } }
توضیحات:
- در مثال فوق نحوه استفاده از یک بانک اطلاعاتی SQLite را ملاحظه میکنید. این بانک اطلاعاتی نمونه در پوشه bin\data سورس به روز شده پروژه موجود است.
dataSource.GenericDataReader( providerName: "System.Data.SQLite", connectionString: "Data Source=" + AppPath.ApplicationPath + "\\data\\blogs.sqlite", sql: @"SELECT [url], [name], [NumberOfPosts], [AddDate] FROM [tblBlogs] WHERE [NumberOfPosts]>=@p1", parametersValues: new object[] { 10 } );
در مرحله بعد به کمک GenericDataReader میتوان به این پروایدر دسترسی یافت. همانطور که ملاحظه میکنید یک کوئری پارامتری با مقدار پارامتر مساوی 10 جهت تهیه گزارش، تعریف شده است.
همچنین باید دقت داشت که اگر پروژه جاری شما مبتنی بر دات نت 4 است، نیاز خواهید داشت چند سطر زیر را به فایل config برنامه اضافه نمائید تا با SQLite مشکلی نداشته باشد:
<?xml version="1.0"?> <configuration> <startup useLegacyV2RuntimeActivationPolicy="true"> <supportedRuntime version="v4.0" sku=".NETFramework,Version=v4.0"/> </startup> </configuration>
- در حین معرفی ستون AddDate، نحوه نمایش و تبدیل تاریخ دریافتی که با فرمت DateTime است را به تاریخ شمسی ملاحظه میکنید. متد PersianDate.ToPersianDateTime در فضای نام PdfRpt.Core.Helper قرار دارد. توسط DisplayFormatFormula، فرصت خواهید داشت مقدار متناظر با سلول در حال رندر را پیش از نمایش، به هر نحو دلخواهی فرمت کنید.
- در ستون url از قالب نمایشی پیش فرض Hyperlink، برای نمایش اطلاعات فیلد جاری به صورت یک لینک قابل کلیک استفاده شده است.
یک نکته:
ذکر قسمت MainTableColumns و تمام تعاریف مرتبط با آن در PdfReports اختیاری است. به این معنا که میتوانید قسمت گزارش سازی و تعاریف گزارشات برنامه خود را پویا کنید (شبیه به حالت auto generate columns در گریدهای معروف). کوئریهای SQL متناظر با گزارشات را در بانک اطلاعاتی ذخیره کنید و به گزارش ساز فوق ارسال نمائید. حاصل یک گزارش جدید است.
یکی از مهمترین قسمتهای مدل سازی موجودیتها، تعیین نوعهای صحیح ستونها و همچنین تعیین اندازهی مناسبی برای آنها است؛ به همراه تعیین اجباری بودن یا نبودن مقدار دهی آنها.
تعیین اجباری بودن یا نبودن ستونها در EF Core
به صورت پیش فرض در EF Core، هر نوع CLR ایی که نال پذیر باشد، به صورت یک ستون اختیاری در نظر گرفته میشود؛ مانند:
و هر ستونی که نوع CLR آن نال پذیر نباشد، مقدار دهی آن در EF Core اجباری است؛ مانند:
همچنین باید دقت داشت که حتی اگر در تنظیمات نگاشتهای برنامه به صورت اختیاری تعریف شوند، باز هم EF Core آنها را اجباری درنظر میگیرد.
برای لغو اختیاری بودن یک خاصیت نال پذیر میتوان از ویژگی Required استفاده کرد:
نوع string نال پذیر است. برای لغو این وضعیت میتوان از ویژگی Required استفاده کرد که در سمت بانک اطلاعاتی نیز به not null ترجمه میشود.
و یا معادل Fluent API آن با استفاده از ذکر متد IsRequired است:
با توجه به این توضیحات، نیازی نیست در بالای یک خاصیت از نوع int، ویژگی Required را ذکر کرد. چون int نال پذیر نیست، مقدار دهی آن اجباری است.
کار با رشتهها در EF Core
ذکر یک خاصیت رشتهای به این صورت:
به معنای نال پذیر بودن این ستون است (چون Required تعریف نشدهاست) و همچنین نوع و طول آن در SQL Server به nvarchar max تنظیم میشود. این تنظیم طول هرچند در مورد SQL Server صادق است، اما ممکن است در SQL Server CE به nvarchar 4000 تفسیر شود (و این مشکل را به همراه داشته باشد که چرا نمیتوان متون طولانی را در آن ثبت کرد). به عبارتی عدم ذکر دقیق طول یک خاصیت رشتهای، در پروایدرهای مختلف، ممکن است معانی مختلفی را به همراه داشته باشد. بنابراین نیاز است طول خواص رشتهای حتما ذکر شوند تا در تمام بانکهای اطلاعاتی با دقت کامل و بدون حدس و گمان تنظیم گردند.
برای تعیین طول دقیق یک فیلد رشتهای، میتوان از ویژگیهای StringLength و یا MaxLength با ذکر اندازهای استفاده کرد.
برای تعیین صریح یک فیلد رشتهای به حداکثر مقدار آن بهتر است ویژگی MaxLength را بدون ذکر پارامتری قید کرد. این مورد جهت سازگاری با بانکهای اطلاعاتی مختلف ضروری است.
معادل این تنظیمات با روش Fluent API به صورت زیر است:
برای تعیین صریح طول یک فیلد رشتهای:
و برای تعیین صریح nvarchar max بودن آن فیلد:
حالت پیش فرض EF Core، کار با رشتههای یونیکد است. یعنی تمام فیلدهای فوق به nvarchar تفسیر میشوند و این n ایی که در ابتدا ذکر شدهاست به معنای یونیکد بودن آن است. اگر میخواهید این پیشفرض تعیین نوع یونیکد را تغییر دهید، میتوان از ویژگی Column استفاده کرد:
البته اگر اطلاعاتی را که با آن کار میکنید چندزبانی و یونیکد هستند، بهتر است این مورد را تغییر ندهید.
نکتهای در مورد تغییر نوع خواص: اگر از متد HasColumnType و یا ویژگی Column به نحو فوق استفاده کردید، نیاز است طول رشته را صریحا مشخص کنید. در غیر اینصورت در حین migration خطای ذیل را دریافت خواهید کرد:
در اینجا عنوان میکند که اگر مقصود شما varchar max است، ویژگی MaxLength را حذف کرده و تنها بنویسید:
نکتهای در مورد ایندکسها: در قسمت قبل عنوان شد که میتوان بر روی خواص، ایندکس منحصربفرد اعمال کرد. در مورد رشتهها در SQL Server، اگر طول فیلد مدنظر حداکثر تا 900 بایت باشد، یک چنین کاری را میتوان انجام داد. البته این محدودیت 900 بایتی تا SQL Server 2014 وجود دارد. این سقف در SQL Server 2016 به 1700 بایت افزایش یافتهاست (900bytes for a clustered index. 1,700 for a nonclustered index). بنابراین چون نوع پیش فرض ستونهای رشتهای، یونیکد و nvarchar درنظر گرفته میشود، حداکثر طول امنی را که میتوان برای آن تعریف کرد، مساوی 450 است (نصف 900 بایت). به همین جهت ذکر ایندکس منحصربفرد بر روی یک ستون رشتهای، باید به همراه ذکر اجباری حداکثر طول مساوی 450 آن باشد.
کار با اعداد در EF Core
کلاس نمونهای را با ساختار ذیل درنظر بگیرید:
پس از اعمال مهاجرتها و به روز رسانی ساختار بانک اطلاعاتی، به ساختار ذیل خواهیم رسید:
همانطور که ملاحظه میکنید، نوع bool دات نت به نوع bit در SQL Server، نوع long به bigint، نوع short به smallint، نوع int به int و نوع byte به tinyint نگاشت شدهاند.
نکتهای در مورد اعداد اعشاری: توصیه شدهاست در تعاریف موجودیتهای خود بهتر است از نوعهای float و یا double استفاده نکنید. برای کار با اعداد اعشاری از نوع decimal استفاده نمائید تا بتوانید از قابلیت مقایسهی دقیق آنها استفاده کنید. اطلاعات بیشتر: «روش صحیح مقایسه دو عدد اعشاری با هم»
کار با تاریخ در EF Core
اگر به تصویر فوق دقت کنید، نوع DateTime دات نت به datetime2 در سمت SQL Server ترجمه شدهاست:
اگر در دادههای خود نیازی به زمان ندارید، میتوان این نوع پیش فرض را با ویژگی Column که پیشتر بحث شد، به date تغییر داد.
اطلاعات بیشتر: «کنترل نوعهای داده با استفاده از EF در SQL Server»
به علاوه در دات نت نوع DateTime از نوع value type است. بنابراین همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد، مقدار دهی آن اجباری است؛ مگر آنکه آنرا نال پذیر تعریف کنید.
کار با مباحث همزمانی در EF Core
EF Core به صورت پیش فرض، فرض میکند رکوردی را که با آن در حال کار هستید، توسط هیچ کاربر دیگری در شبکه تغییر نیافتهاست و تغییرات شما را در حین فراخوانی متد SaveChanges ذخیره میکند. اگر علاقمند هستید که EF Core در صورت تغییر مقدار خاصیت خاصی توسط سایر کاربران، این مساله را با صدور استثنایی به شما اطلاع رسانی کند، از ویژگی ConcurrencyCheck
و یا متد IsConcurrencyToken حالت Fluent API استفاده نمائید:
در این حالت کوئری به روز رسانی، علاوه بر فیلد Id رکورد، حاوی فیلد Name نیز خواهد بود (در حین تشکیل شرط یافتن رکورد) و اگر در بین فاصلهی یافتن شخص و به روز رسانی نام او، شخص دیگری اینکار را انجام داده باشد، این به روز رسانی موفقیت آمیز نبوده و استثنایی صادر میشود.
اگر علاقمند هستید که تمام فیلدهای جدول تحت نظر قرارگیرند، میتوان از روش ویژهای به نام Timestamp/row version استفاده کرد:
با معادل Fluent API ذیل:
در مورد ValueGeneratedOnAddOrUpdate در قسمت قبل بحث کردیم. فیلد TimeStamp نیز جزو فیلدهای ویژهای است که SQL Server به صورت خودکار قادر است آنرا مقدار دهی کند و زمانیکه ValueGeneratedOnAddOrUpdate قید میشود، یعنی این فیلد همواره با فراخوانی متد SaveChanges، به صورت خودکار مقدار دهی خواهد شد (و نیازی نیست تا توسط برنامه مقدار دهی شود).
در این حالت در حین به روز رسانی یک چنین رکوردی، اگر از زمان کوئری آن (یافتن رکورد) و ذخیره سازی آن، شخص دیگری آنرا تغییر داده باشد، به علت عدم تطابق Timestamp ها، عملیات به روز رسانی باشکست روبرو شده و یک استثناء صادر میشود.
تعیین اجباری بودن یا نبودن ستونها در EF Core
به صورت پیش فرض در EF Core، هر نوع CLR ایی که نال پذیر باشد، به صورت یک ستون اختیاری در نظر گرفته میشود؛ مانند:
string, int?, byte[]
int, decimal, bool, DateTime
برای لغو اختیاری بودن یک خاصیت نال پذیر میتوان از ویژگی Required استفاده کرد:
[Required] public string Url { get; set; }
و یا معادل Fluent API آن با استفاده از ذکر متد IsRequired است:
protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder) { modelBuilder.Entity<Blog>() .Property(b => b.Url) .IsRequired(); }
کار با رشتهها در EF Core
ذکر یک خاصیت رشتهای به این صورت:
public string FirstName { get; set; }
[StringLength(450)] public string FirstName { get; set; } [MaxLength(450)] public string LastName { get; set; } [MaxLength] public string Address { get; set; }
برای تعیین صریح یک فیلد رشتهای به حداکثر مقدار آن بهتر است ویژگی MaxLength را بدون ذکر پارامتری قید کرد. این مورد جهت سازگاری با بانکهای اطلاعاتی مختلف ضروری است.
معادل این تنظیمات با روش Fluent API به صورت زیر است:
برای تعیین صریح طول یک فیلد رشتهای:
modelBuilder.Entity<Person>() .Property(x => x.Address) .HasMaxLength(450);
modelBuilder.Entity<Person>() .Property(x => x.Address) .HasColumnType("nvarchar(max)");
[Column(TypeName = "varchar")] [MaxLength] public string Address { get; set; }
نکتهای در مورد تغییر نوع خواص: اگر از متد HasColumnType و یا ویژگی Column به نحو فوق استفاده کردید، نیاز است طول رشته را صریحا مشخص کنید. در غیر اینصورت در حین migration خطای ذیل را دریافت خواهید کرد:
Data type 'varchar' is not supported in this form. Either specify the length explicitly in the type name, for example as 'varchar(16)', or remove the data type and use APIs such as HasMaxLength to allow EF choose the data type.
[Column(TypeName = "varchar(max)")]
نکتهای در مورد ایندکسها: در قسمت قبل عنوان شد که میتوان بر روی خواص، ایندکس منحصربفرد اعمال کرد. در مورد رشتهها در SQL Server، اگر طول فیلد مدنظر حداکثر تا 900 بایت باشد، یک چنین کاری را میتوان انجام داد. البته این محدودیت 900 بایتی تا SQL Server 2014 وجود دارد. این سقف در SQL Server 2016 به 1700 بایت افزایش یافتهاست (900bytes for a clustered index. 1,700 for a nonclustered index). بنابراین چون نوع پیش فرض ستونهای رشتهای، یونیکد و nvarchar درنظر گرفته میشود، حداکثر طول امنی را که میتوان برای آن تعریف کرد، مساوی 450 است (نصف 900 بایت). به همین جهت ذکر ایندکس منحصربفرد بر روی یک ستون رشتهای، باید به همراه ذکر اجباری حداکثر طول مساوی 450 آن باشد.
کار با اعداد در EF Core
کلاس نمونهای را با ساختار ذیل درنظر بگیرید:
public class Person { public int Id { set; get; } public DateTime? DateAdded { set; get; } public DateTime? DateUpdated { set; get; } [StringLength(450)] public string FirstName { get; set; } [MaxLength(450)] public string LastName { get; set; } //[Column(TypeName = "varchar")] [MaxLength] public string Address { get; set; } //bit public bool IsActive { get; set; } //tiny Int public byte Age { get; set; } //small Int public short Short { get; set; } //int public int Int32 { get; set; } //Big int public long Long { get; set; } }
همانطور که ملاحظه میکنید، نوع bool دات نت به نوع bit در SQL Server، نوع long به bigint، نوع short به smallint، نوع int به int و نوع byte به tinyint نگاشت شدهاند.
نکتهای در مورد اعداد اعشاری: توصیه شدهاست در تعاریف موجودیتهای خود بهتر است از نوعهای float و یا double استفاده نکنید. برای کار با اعداد اعشاری از نوع decimal استفاده نمائید تا بتوانید از قابلیت مقایسهی دقیق آنها استفاده کنید. اطلاعات بیشتر: «روش صحیح مقایسه دو عدد اعشاری با هم»
کار با تاریخ در EF Core
اگر به تصویر فوق دقت کنید، نوع DateTime دات نت به datetime2 در سمت SQL Server ترجمه شدهاست:
CREATE TABLE [dbo].[Persons]( [DateAdded] [datetime2](7) NULL, [DateUpdated] [datetime2](7) NULL,
اطلاعات بیشتر: «کنترل نوعهای داده با استفاده از EF در SQL Server»
به علاوه در دات نت نوع DateTime از نوع value type است. بنابراین همانطور که در ابتدای بحث نیز عنوان شد، مقدار دهی آن اجباری است؛ مگر آنکه آنرا نال پذیر تعریف کنید.
کار با مباحث همزمانی در EF Core
EF Core به صورت پیش فرض، فرض میکند رکوردی را که با آن در حال کار هستید، توسط هیچ کاربر دیگری در شبکه تغییر نیافتهاست و تغییرات شما را در حین فراخوانی متد SaveChanges ذخیره میکند. اگر علاقمند هستید که EF Core در صورت تغییر مقدار خاصیت خاصی توسط سایر کاربران، این مساله را با صدور استثنایی به شما اطلاع رسانی کند، از ویژگی ConcurrencyCheck
[ConcurrencyCheck] public string Name { set; get; }
modelBuilder.Entity<Person>() .Property(p => p.Name) .IsConcurrencyToken();
اگر علاقمند هستید که تمام فیلدهای جدول تحت نظر قرارگیرند، میتوان از روش ویژهای به نام Timestamp/row version استفاده کرد:
[Timestamp] public byte[] Timestamp { get; set; }
modelBuilder.Entity<Blog>() .Property(p => p.Timestamp) .ValueGeneratedOnAddOrUpdate() .IsConcurrencyToken();
در این حالت در حین به روز رسانی یک چنین رکوردی، اگر از زمان کوئری آن (یافتن رکورد) و ذخیره سازی آن، شخص دیگری آنرا تغییر داده باشد، به علت عدم تطابق Timestamp ها، عملیات به روز رسانی باشکست روبرو شده و یک استثناء صادر میشود.
نظرات مطالب
ایجاد لینک با یک تصویر بوسیله Html Helper
Compiler Error Message: CS0103: The name 'workout' does not exist in the current context @using ActionImage.Extentions; @Html.ActionImage("Workout", "Delete", new { id = @workout.Id }, "/images/bluetrash.png", "Delete", new { id="deletebutton"})
بازخوردهای پروژهها
فضای نام MVC
یکی از 145 خطای داده شده عبارتست از:
Error 145 The name 'MVC' does not exist in the current context C:\~\Iris.Web\Controllers\CommentController.cs 407 32 Iris.Web
و پیدا نکردن این فضای نام منجر به سایر خطاها نیز میباشد
1) رفتار متصل و غیر متصل در EF چیست؟
اولین نکته ای که به ذهنم میرسه اینه که برای استفاده از EF حتما باید درک صحیحی از رفتارها و قابلیتهای اون داشته باشیم. نحوه استفاده ازٍEF رو به دو رفتار متصل و غیر متصل تقسیم میکنیم.
حالت پیش فرضEF بر مبنای رفتار متصل میباشد. در این حالت شما یک موجودیت رو از دیتابیس فرا میخونید EF این موجودیت رو ردگیری میکنه اگه تغییری در اون مشاهده کنه بر روی اون برچسب "تغییر داده شد" میزنه و حتی اونقدر هوشمند هست که وقتی تغییرات رو ذخیره میکنید کوئری آپدیت رو فقط براساس فیلدهای تغییر یافته اجرا کنه. یا مثلا در صورتی که شما بخواهید به یک خاصیت رابطه ای دسترسی پیدا کنید اگر قبلا لود نشده باشه در همون لحظه از دیتابیس فراخوانی میشه، البته این رفتارها هزینه بر خواهد بود و در تعداد زیاد موجودیتها میتونه کارایی رو به شدت پایین بیاره.
رفتار متصل شاید در ویندوز اپلیکیشن کاربرد داشته باشه ولی در حالت وب اپلیکیشن کاربردی نداره چون با هر در خواستی به سرور همه چیز از نو ساخته میشه و پس از پاسخ به درخواست همه چی از بین میره. پس DbContext همیشه از بین میره و ما برحسب نیاز، در درخواستهای جدید به سرور ، دوباره DbContext رو میسازیم. پس از ساخته شدن DbContext باید موجودیت مورد استفاده رو به اون معرفی کنیم و وضعیت اون موجودیت رو هم مشخص کنیم.( جدید ، تغییر یافته، حذف ، بدون تغییر ) در این حالت سیستم ردگیری تغییرات بی استفاده است و ما فقط در حال هدر دادن منابع سیستم هستیم.
در حالت متصل ما باید همیشه از یک DbContext استفاده کنیم و همه موجودیتها در آخر باید تحت نظر این DbContext باشند در یک برنامه واقعی کار خیلی سخت و پیچیده ای است. مثلا بعضی وقتها مجبور هستیم از موجودیت هایی که قبلا در حافظه برنامه بوده اند استفاده کنیم اگر این موجودیت در حافظه DbContext جاری وجود نداشته باشه با معرفی کردن اون از طریق متد attach کار ادامه پیدا میکنه ولی اگر قبلا موجودیتی در سیستم ردگیری DbContext با همین شناسه وجود داشته باشد با خطای زیر مواجه میشویم.
An object with the same key already exists in the ObjectStateManager. The ObjectStateManager cannot track multiple objects with the same key
این خطا مفهوم ساده و مشخصی داره ، دو شی با یک شناسه نمیتوانند در یک DbContext وجود داشته باشند. معمولا در این حالت ما بااین اشیا تکراری کاری نداریم و فقط به شناسه اون شی برای نشان دادن روابط نیاز داریم و از دیگر خاصیتهای اون جهت نمایش به کاربر استفاده میکنیم ولی متاسفانه DbContext نمیدونه چی تو سر ما میگذره و فقط حرف خودشو میزنه! البته اگه خواستید با DbContext بر سر این موضوع گفتگو کنید از کدهای زیر استفاده کنید:
T attachedEntity = set.Find(entity.Id); var attachedEntry = dbContext.Entry(attachedEntity); attachedEntry.CurrentValues.SetValues(entity);
خوب با توجه به صحبتهای بالا اگر بخواهیم از رفتار غیر متصل استفاده کنیم باید تنظیمات زیر رو به متد سازنده DbContext اضافه کنیم. از اینجا به بعد همه چیز رو خودمون در اختیار میگیریم و ما مشخص میکنیم که کدوم موجودیت باید چه وضعیتی داشته باشه (افزودن ، بروز رسانی، حذف )و اینکه چه موقع روابط خودش را با دیگر موجودیتها فراخوانی کنه.
public DbContext() { this.Configuration.ProxyCreationEnabled = false; this.Configuration.LazyLoadingEnabled = false; this.Configuration.AutoDetectChangesEnabled = false; }
2) تعیین وضعیت یک موجودیت و راوبط آن در EF چگونه است؟
با کد زیر میتونیم وضعیت یک موجدیت رو مشخص کنیم ، با اجرای هر یک از دستورات زیر موجودیت تحت نظر DbContext قرار میگیره یعنی عمل attach نیز صورت گرفته است :
dbContext.Entry(entity).State = EntityState.Unchanged ; dbContext.Entry(entity).State = EntityState.Added ; //or Dbset.Add(entity) dbContext.Entry(entity).State = EntityState.Modified ; dbContext.Entry(entity).State = EntityState.Deleted ; // or Dbset.Remove(entity)
با اجرای این کد موجودیت از سیستم ردگیری DbContext خارج میشه.
dbContext.Entry(entity).State = EntityState.Detached;
در موجودیتهای ساده با دستورات بالا نحوه ذخیره سازی را مشخص میکنیم در وضعیتی که با موجودیتهای رابطه ای سروکار داریم باید به نکات زیر توجه کنیم.
در نظر بگیرید یک گروه از قبل وجود دارد و ما مشتری جدیدی میسازیم در این حالت انتظار داریم که فقط یک مشتری جدید ذخیره شده باشد:
// group id=19 Name="General" var customer = new Customer(); customer.Group = group; customer.Name = "mohammadi"; dbContext.Entry(customer).State = EntityState.Added; var customerstate = dbContext.Entry(customer).State;// customerstate=EntityState.Added var groupstate = dbContext.Entry(group);// groupstate=EntityState.Added
اگه از روش بالا استفاده کنید میبینید گروه General جدیدی به همراه مشتری در دیتابیس ساخته میشود.نکته مهمی که اینجا وجود داره اینه که DbContext به id موجودیت گروه توجهی نداره ، برای جلو گیری از این مشکل باید قبل از معرفی موجودیتهای جدید رابطه هایی که از قبل وجود دارند را به صورت بدون تغییر attach کنیم و بعد وضعیت جدید موجودیت رو اعمال کنیم.
// group id=19 Name="General" var customer = new Customer(); customer.Group = group; customer.Name = "mohammadi"; dbContext.Entry(group).State = EntityState.Unchanged; dbContext.Entry(customer).State = EntityState.Added; var customerstate = dbContext.Entry(customer).State;// customerstate=EntityState.Added var groupstate = dbContext.Entry(group);// groupstate=EntityState.Unchanged
در مجموع بهتره که موجودیت ریشه رو attach کنیم و بعد با توجه به نیاز تغییرات رو اعمال کنیم.
// group id=19 Name="General" var customer = new Customer(); customer.Group = group; customer.Name = "mohammadi"; dbContext.Entry(customer).State = EntityState.Unchanged; dbContext.Entry(customer).State = EntityState.Added; var customerstate = dbContext.Entry(customer).State;// customerstate=EntityState.Added var groupstate = dbContext.Entry(group);//// groupstate=EntityState.Unchanged
3) AsNoTracking و Include دو ابزار مهم در رفتار غیر متصل:
درصورتیکه ما تغییراتی روی دادهها نداشته باشیم و یا از روشهای غیر متصل از موجودیتها استفاده کنیم با استفاده از متد AsNoTracking() در زمان و حافظه سیستم صرف جویی میکنیم در این حالت موجودیتهای فراخوانی شده از دیتابیس در سیستم ردگیری DbContext قرار نمیگیرند و اگر وضعیت آنها را بررسی کنیم در وضعیت Detached قرار دارند.
var customer = dbContext.Customers.FirstOrDefault(); var customerAsNoTracking = dbContext.Customers.AsNoTracking().FirstOrDefault(); var customerstate = dbContext.Entry(customer).State;// customerstate=EntityState.Unchanged var customerstateAsNoTracking = dbContext.Entry(customerAsNoTracking).State;// customerstate=EntityState.Detached
نحوه بررسی کردن موجودیتهای موجود در سیستم ردگیری DbContext :
var Entries = dbContext.ChangeTracker.Entries(); var AddedEntries = dbContext.ChangeTracker.Entries().Where(entityEntry => entityEntry.State==EntityState.Added); var ModifiedEntries = dbContext.ChangeTracker.Entries().Where(entityEntry => entityEntry.State==EntityState.Modified); var UnchangedEntries = dbContext.ChangeTracker.Entries().Where(entityEntry => entityEntry.State==EntityState.Unchanged); var DeletedEntries = dbContext.ChangeTracker.Entries().Where(entityEntry => entityEntry.State==EntityState.Deleted); var DetachedEntries = dbContext.ChangeTracker.Entries().Where(entityEntry => entityEntry.State==EntityState.Detached);//* not working !
* در نظر داشته باشید وضعیت Detached وجود خارجی ندارد و به حالتی گفته میشود که DbContext در سیستم رد گیری خود اطلاعی از موجودیت مورد نظر نداشته باشد.
وقتی که سیستم فراخوانی خودکار رابطهها خاموش باشد باید موقع فراخوانی موجودیتها روابط مورد نیاز را هم با دستور Include در سیستم فراخوانی کنیم.
var CustomersWithGroup = dbContext.Customers.AsNoTracking().Include("Group").ToList(); var CustomerFull = dbContext.Customers.AsNoTracking().Include("Group").Include("Bills").Include("Bills.BillDetails").ToList();
4) از متد AddOrUpdate در در فضای نام System.Data.Entity.Migrations استفاده نکنیم، چرا؟
در صورتی که از فیلد RowVersion و کنترل مسایل همزمانی استفاده کرده باشیم هر وقتی متد AddOrUpdate رو فراخوانی کنیم، تغییر اطلاعات توسط دیگر کاربران نادیده گرفته میشود. با توجه به این که متد AddOrUpdate برای عملیات Migrations در نظر گرفته شده است، این رفتار کاملا طبیعی است. برای حل این مشکل میتونیم این متد رو با بررسی شناسه به سادگی پیاده سازی کنیم:
public virtual void AddOrUpdate(T entity) { if (entity.Id == 0) Add(entity); else Update(entity); }
5) اگر بخواهیم موجودیتهای رابطه ای در دیتا گرید ویو (ویندوز فرم) نشون بدیم باید چه کار کنیم؟
گرید ویو در ویندوز فرم قادر به نشون دادن فیلدهای رابطه ای نیست برای حل این مشکل میتونیم یک نوع ستون جدید برای گرید ویو تعریف کنیم و برای نشون دادن فیلدهای رابطه ای از این نوع ستون استفاده کنیم:
public class DataGridViewChildRelationTextBoxCell : DataGridViewTextBoxCell { protected override object GetValue(int rowIndex) { try { var bs = (BindingSource)DataGridView.DataSource; var cl = (DataGridViewChildRelationTextBoxColumn)DataGridView.Columns[ColumnIndex]; return getChildValue(bs.List[rowIndex], cl.DataPropertyName).ToString(); } catch (Exception) { return ""; } } private object getChildValue(object dataSource, string childMember) { int nextPoint = childMember.IndexOf('.'); if (nextPoint == -1) return dataSource.GetType().GetProperty(childMember).GetValue(dataSource, null); string proName = childMember.Substring(0, nextPoint); object newDs = dataSource.GetType().GetProperty(proName).GetValue(dataSource, null); return getChildValue(newDs, childMember.Substring(nextPoint + 1)); } } public class DataGridViewChildRelationTextBoxColumn : DataGridViewTextBoxColumn { public string DataMember { get; set; } public DataGridViewChildRelationTextBoxColumn() { CellTemplate = new DataGridViewChildRelationTextBoxCell(); } }
نحوه استفاده را در ادامه میبینید. این روش توسط ویزارد گریدویو هم قابل استفاده است. موقع Add کردن Column نوع اون رو روی DataGridViewChildRelationTextBoxColumn تنظیم کنید.
GroupNameColumn= new DataGridViewChildRelationTextBoxColumn(); //from your class GroupNameColumn.HeaderText = "گروه مشتری"; GroupNameColumn.DataPropertyName = "Group.Name"; //EF Property: Customer.Group.Name GroupNameColumn.Visible = true; GroupNameColumn.Width = 300; DataGridView.Columns.Add(GroupNameColumn);
اشتراکها
کتابخانه ngtimeago
time ago angularjs plugin allow to show the time in human readable format....
for example like few time ago,hours ago,etc Demo