کتاب Blazor- A Beginners Guide
The book covers these all-important topics:
- What Blazor is
- The problems it solves and how it solves them
- Strategies for moving to Blazor from previous ASP.NET generations and JavaScript
- Ways to get more out of Blazor by enhancing it with Telerik UI for Blazor to shorten development cycles and benefit your entire team
- Remote - SSH: Work with source code in any location by opening folders on a remote machine/VM using SSH.
- Remote - Containers: Work with a sandboxed toolchain or container based application by opening any folder inside (or mounted into) a container.
- Remote - WSL: Get a Linux-powered development experience from the comfort of Windows by opening any folder in the Windows Subsystem for Linux.
Results and Impact
- Average Latency improved from 350ms to less than 250ms.
- CPU during peak time was [60–40%]. This dropped to [15–25%].
- AWS Cost Reduction by replacing Windows with Linux servers [by 45%]
- Apache benchmarking [89 vs. 57 req/s]: .NET Core — 89.68 requests / second. .NET Framework on Windows — 57.21 requests/second
- JMeter [Throughput — 142.9 vs. 60.5 per second]: .NET Core Solution: Hit 1000 requests on http://XXXX.redbus.pe/ , Throughput was 142.9/Sec. NET Framework on Windows: Hit 1000 requests on http://XXXX.redbus.pe/, Throughput was 60.5/Sec.
- Blazemeter [90% response time — 417ms vs. 1.09s]: .NET Core Solution: 90% Response time was 417ms. .NET Framework on Windows: 90% Response time was 1.09s.
استفاده از XQuery - قسمت دوم
کوئری گرفتن از اسناد XML دارای فضای نام، توسط XQuery
در مثال زیر، تمام المانهای سند XML، در فضای نام http://www.people.com تعریف شدهاند.
DECLARE @doc XML SET @doc =' <p:people xmlns:p="http://www.people.com"> <p:person name="Vahid" /> <p:person name="Farid" /> </p:people> ' SELECT @doc.query('/people/person')
سعی دوم احتمالا روش ذیل خواهد بود
SELECT @doc.query('/p:people/p:person')
XQuery [query()]: The name "p" does not denote a namespace.
SELECT @doc.query(' declare default element namespace "http://www.people.com"; /people/person ')
SELECT @doc.query(' declare namespace aa="http://www.people.com"; /aa:people/aa:person ')
روش دیگر تعریف فضای نام، استفاده از WITH XMLNAMESPACES، پیش از تعریف کوئری است:
WITH XMLNAMESPACES(DEFAULT 'http://www.people.com') SELECT @doc.query('/people/person')
در اینجا نیز امکان کار با چندین فضای نام وجود دارد و برای این منظور تنها کافی است از تعریف Alias استفاده شود. فضاهای نام بعدی با یک کاما از هم مجزا خواهند شد.
WITH XMLNAMESPACES('http://www.people.com' AS aa) SELECT @doc.query('/aa:people/aa:person')
عبارات XPath و FLOWR
XQuery از دو نوع عبارت XPath و FLOWR میتواند استفاده کند. XQuery همیشه از XPath برای انتخاب دادهها و نودها استفاده میکند. در اینجا هر نوع XPath سازگار با استاندارد 2 آن، یک XQuery نیز خواهد بود. برای انجام اعمالی بجز انتخاب دادهها، باید از عبارات FLOWR استفاده کرد؛ برای مثال برای ایجاد حلقه، مرتب سازی و یا ایجاد نودهای جدید.
در مثال زیر که data آن در قسمت قبل تعریف شد، دو کوئری نوشته شده یکی هستند:
SELECT @data.query(' (: FLOWE :) for $p in /people/person where $p/age > 30 return $p ') SELECT @data.query(' (: XPath :) /people/person[age>30] ')
XPath بسیار شبیه به مسیر دهیهای یونیکسی است. بسیار فشرده بوده و همچنین مناسب است برای کار با ساختارهای تو در تو و سلسله مراتبی. مثال زیر را درنظر بگیرید:
/books/book[1]/title/chapter
در XPath توسط قابلیتی به نام محور میتوان به المانهای قبلی یا بعدی دسترسی پیدا کرد. این محورهای پشتیبانی شده در SQL Server عبارتند از self (خود نود)، child (فرزند نود)، parent (والد نود)، decedent (فرزند فرزند فرزند ...)و attribute (دسترسی به ویژگیها). محورهای استانداردی مانند preceding-sibling و following-sibling در SQL Server با عملگرهایی مانند >> و << پشتیبانی میشوند.
مثالهایی از نحوهی استفاده از محورهای XPath
اینبار قصد داریم یک سند XML نسبتا پیچیده را بررسی کرده و اجزای مختلف آنرا به کمک XPath بدست بیاوریم.
DECLARE @doc XML SET @doc=' <Team name="Project 1" xmlns:a="urn:annotations"> <Employee id="544" years="6.5"> <Name>User 1</Name> <Title>Architect</Title> <Expertise>Games</Expertise> <Expertise>Puzzles</Expertise> <Employee id="101" years="7.1" a:assigned-to="C1"> <Name>User 2</Name> <Title>Dev lead</Title> <Expertise>Video Games</Expertise> <Employee id="50" years="2.3" a:assigned-to="C2"> <Name>User 3</Name> <Title>Developer</Title> <Expertise>Hardware</Expertise> <Expertise>Entertainment</Expertise> </Employee> </Employee> </Employee> </Team> '
در XPath، محور پیش فرض، child است (اگر مانند کوئری زیر مورد خاصی ذکر نشود):
SELECT @doc.query('/Team/Employee/Name')
SELECT @doc.query('/Team/Employee/child::Name')
<Name>User 1</Name>
SELECT @doc.query('//Employee/Name')
<Name>User 1</Name> <Name>User 2</Name> <Name>User 3</Name>
برای کار با ویژگیها و attributes از [] به همراه علامت @ استفاده میشود:
SELECT @doc.query(' declare namespace a = "urn:annotations"; //Employee[@a:assigned-to]/Name ')
<Name>User 2</Name> <Name>User 3</Name>
SELECT @doc.query(' declare namespace a = "urn:annotations"; //Employee[attribute::a:assigned-to]/Name ')
SELECT @doc.query(' declare namespace a = "urn:annotations"; //Employee[not(@a:assigned-to)]/Name ')
<Name>User 1</Name>
SELECT @doc.query('count(//Employee[Name="User 1"]/Employee)')
در XPath برای یافتن والد از .. استفاده میشود:
SELECT @doc.query('//Employee[../Name="User 1"]')
استفاده از .. در SQL Server به دلایل کارآیی پایین توصیه نمیشود. بهتر است از همان روش قبلی کوئری تعداد کارمندانی که به user 1 مستقیما گزارش میدهند، استفاده شود.
عبارات FLOWR
FLOWR هستهی XQuery را تشکیل داده و قابلیت توسعه XPath را دارد. FLOWR مخفف for، let، order by، where و retrun است. از for برای تشکیل حلقه، از let برای انتساب، از where و order by برای فیلتر و مرتب سازی اطلاعات و از return برای بازگشت نتایج کمک گرفته میشود. FLOWR بسیار شبیه به ساختار SQL عمل میکند.
معادل عبارت SQL
Select p.name, p.job from people as p where p.age > 30 order by p.age
for $p in /people/person where $p.age > 30 order by $p.age[1] return ($p/name, $p/job)
تنها تفاوت مهم، در اینجا است که در عبارات SQL، خروجی کار توسط select، در ابتدای کوئری ذکر میشود، اما در عبارات FLOWR در انتهای آنها.
از let برای انتساب مجموعهای از نودها استفاده میشود:
let $p := /people/person return $p
یک نکته
اگر به order by دقت کنید، به اولین سن اشاره میکند. Order by در اینجا با تک مقدارها کار میکند و امکان کار با مجموعهای از نودها را ندارد. به همین جهت باید طوری آنرا تنظیم کرد که هربار فقط به یک مقدار اشاره کند.
هر زمانیکه به خطای requires a singleton برخوردید، یعنی دستورات مورد استفاده با یک سری از نودها کار نکرده و نیاز است دقیقا مشخص کنید، کدام مقدار مدنظر است.
مثالهایی از عبارات FLOWR
دو کوئری ذیل یک خروجی 1 2 3 را تولید میکنند
DECLARE @x XML = ''; SELECT @x.query(' for $i in (1,2,3) return $i '); SELECT @x.query(' let $i := (1,2,3) return $i ');
در ادامه اگر سعی کنیم به این کوئریها یک order by را اضافه کنیم، کوئری اول با موفقیت اجرا شده،
DECLARE @x XML = ''; SELECT @x.query(' for $i in (1,2,3) order by $i descending return $i '); SELECT @x.query(' let $i := (1,2,3) order by $i descending return $i ');
XQuery [query()]: 'order by' requires a singleton (or empty sequence), found operand of type 'xs:integer +'
ساخت المانهای جدید XML توسط عبارات FLOWR
ابتدا همان سند XML قسمت قبل را درنظر بگیرید:
DECLARE @doc XML =' <people> <person> <name> <givenName>name1</givenName> <familyName>lname1</familyName> </name> <age>33</age> <height>short</height> </person> <person> <name> <givenName>name2</givenName> <familyName>lname2</familyName> </name> <age>40</age> <height>short</height> </person> <person> <name> <givenName>name3</givenName> <familyName>lname3</familyName> </name> <age>30</age> <height>medium</height> </person> </people> '
SELECT @doc.query(' for $p in /people/person return <person> {$p/name[1]/givenName[1]/text()} </person> ');
<person>name1</person> <person>name2</person> <person>name3</person>
سؤال: اگر به این خروجی بخواهیم یک root element اضافه کنیم، چه باید کرد؟ اگر المان root دلخواهی را در return قرار دهیم، به ازای هر آیتم یافت شده، یکبار تکرار میشود که مدنظر ما نیست.
SELECT @doc.query(' <root> { for $p in /people/person return <person> {$p/name[1]/givenName[1]/text()} </person> } </root> ');
<root> <person>name1</person> <person>name2</person> <person>name3</person> </root>
مفهوم quantification در FLOWR
همان سند Team name=Project 1 ابتدای بحث جاری را درنظر بگیرید.
SELECT @doc.query('some $emp in //Employee satisfies $emp/@years >5') -- true SELECT @doc.query('every $emp in //Employee satisfies $emp/@years >5') -- false
Roslyn #5
همانطور که از قسمت قبل بهخاطر دارید، برای دسترسی به اطلاعات semantics، نیاز به یک context مناسب که همان Compilation API است، میباشد. این context دارای اطلاعاتی مانند دسترسی به تمام نوعهای تعریف شدهی توسط کاربر و متادیتاهای ارجاعی، مانند کلاسهای پایهی دات نت فریمورک است. بنابراین پس از ایجاد وهلهای از Compilation API، کار با فراخوانی متد GetSemanticModel آن ادامه مییابد. در ادامه با مثالهایی، کاربرد این متد را بررسی خواهیم کرد.
ساختار جدید Optional
خروجیهای تعدادی از متدهای Roslyn با ساختار جدیدی به نام Optional ارائه میشوند:
public struct Optional<T> { public bool HasValue { get; } public T Value { get; } }
دریافت مقادیر ثابت Literals
فرض کنید میخواهیم مقدار ثابت ; int x = 42 را دریافت کنیم. برای اینکار ابتدا باید syntax tree آن تشکیل شود و سپس نیاز به یک سری حلقه و if و else و همچنین بررسی نال بودن بسیاری از موارد است تا به نود مقدار ثابت 42 برسیم. سپس متد GetConstantValue مربوط به GetSemanticModel را بر روی آن فراخوانی میکنیم تا به مقدار واقعی آن که ممکن است در اثر محاسبات جاری تغییر کرده باشد، برسیم.
اما روش بهتر و توصیه شده، استفاده از CSharpSyntaxWalker است که در انتهای قسمت سوم معرفی شد:
class ConsoleWriteLineWalker : CSharpSyntaxWalker { public ConsoleWriteLineWalker() { Arguments = new List<ExpressionSyntax>(); } public List<ExpressionSyntax> Arguments { get; } public override void VisitInvocationExpression(InvocationExpressionSyntax node) { var member = node.Expression as MemberAccessExpressionSyntax; var type = member?.Expression as IdentifierNameSyntax; if (type != null && type.Identifier.Text == "Console" && member.Name.Identifier.Text == "WriteLine") { if (node.ArgumentList.Arguments.Count == 1) { var arg = node.ArgumentList.Arguments.Single().Expression; Arguments.Add(arg); return; } } base.VisitInvocationExpression(node); } }
در ادامه نحوهی استفادهی از این SyntaxWalker را ملاحظه میکنید. در اینجا ابتدا سورس کدی حاوی یک سری Console.WriteLine که دارای تک آرگومانهای ثابتی هستند، تبدیل به syntax tree میشود. سپس از روی آن CSharpCompilation تولید میگردد تا بتوان به اطلاعات semantics دسترسی یافت:
static void getConstantValue() { // Get the syntax tree. var code = @" using System; class Foo { void Bar(int x) { Console.WriteLine(3.14); Console.WriteLine(""qux""); Console.WriteLine('c'); Console.WriteLine(null); Console.WriteLine(x * 2 + 1); } } "; var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText(code); var root = tree.GetRoot(); // Get the semantic model from the compilation. var mscorlib = MetadataReference.CreateFromFile(typeof(object).Assembly.Location); var comp = CSharpCompilation.Create("Demo").AddSyntaxTrees(tree).AddReferences(mscorlib); var model = comp.GetSemanticModel(tree); // Traverse the tree. var walker = new ConsoleWriteLineWalker(); walker.Visit(root); // Analyze the constant argument (if any). foreach (var arg in walker.Arguments) { var val = model.GetConstantValue(arg); if (val.HasValue) { Console.WriteLine(arg + " has constant value " + (val.Value ?? "null") + " of type " + (val.Value?.GetType() ?? typeof(object))); } else { Console.WriteLine(arg + " has no constant value"); } } }
خروجی نمایش داده شدهی توسط برنامه به صورت ذیل است:
3.14 has constant value 3.14 of type System.Double "qux" has constant value qux of type System.String 'c' has constant value c of type System.Char null has constant value null of type System.Object x * 2 + 1 has no constant value
درک مفهوم Symbols
اینترفیس ISymbol در Roslyn، ریشهی تمام Symbolهای مختلف مدل سازی شدهی در آن است که تعدادی از آنها را در تصویر ذیل مشاهده میکنید:
API کار با Symbols بسیار شبیه به API کار با Reflection است با این تفاوت که در زمان آنالیز کدها رخ میدهد و نه در زمان اجرای برنامه. همچنین در Symbols API امکان دسترسی به اطلاعاتی مانند locals, labels و امثال آن نیز وجود دارد که با استفاده از Reflection زمان اجرای برنامه قابل دسترسی نیستند. برای مثال فضاهای نام در Reflection صرفا به صورت رشتهای، با دات جدا شده از نوعهای آنالیز شدهی توسط آن است؛ اما در اینجا مطابق تصویر فوق، یک اینترفیس مجزای خاص خود را دارد. جهت سهولت کار کردن با Symbols، الگوی Visitor با معرفی کلاس پایهی SymbolVisitor نیز پیش بینی شدهاست.
static void workingWithSymbols() { // Get the syntax tree. var code = @" using System; class Foo { void Bar(int x) { // #insideBar } } class Qux { protected int Baz { get; set; } } "; var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText(code); var root = tree.GetRoot(); // Get the semantic model from the compilation. var mscorlib = MetadataReference.CreateFromFile(typeof(object).Assembly.Location); var comp = CSharpCompilation.Create("Demo").AddSyntaxTrees(tree).AddReferences(mscorlib); var model = comp.GetSemanticModel(tree); // Traverse enclosing symbol hierarchy. var cursor = code.IndexOf("#insideBar"); var barSymbol = model.GetEnclosingSymbol(cursor); for (var symbol = barSymbol; symbol != null; symbol = symbol.ContainingSymbol) { Console.WriteLine(symbol); } // Analyze accessibility of Baz inside Bar. var bazProp = ((CompilationUnitSyntax)root) .Members.OfType<ClassDeclarationSyntax>() .Single(m => m.Identifier.Text == "Qux") .Members.OfType<PropertyDeclarationSyntax>() .Single(); var bazSymbol = model.GetDeclaredSymbol(bazProp); var canAccess = model.IsAccessible(cursor, bazSymbol); }
Foo.Bar(int) Foo <global namespace> Demo.exe Demo, Version=0.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=null
همچنین در ادامهی کد، توسط متد IsAccessible قصد داریم بررسی کنیم آیا Symbol قرار گرفته در محل کرسر، دسترسی به خاصیت protected کلاس Qux را دارد یا خیر؟ که پاسخ آن خیر است.
آشنایی با Binding symbols
یکی از مراحل کامپایل کد، binding نام دارد و در این مرحله است که اطلاعات Symbolic هر نود از Syntax tree دریافت میشود. برای مثال در اینجا مشخص میشود که این x، آیا یک متغیر محلی است، یا یک فیلد و یا یک خاصیت؟
مثال ذیل بسیار شبیه است به مثال getConstantValue ابتدای بحث، با این تفاوت که در حلقهی آخر کار از متد GetSymbolInfo استفاده شدهاست:
static void bindingSymbols() { // Get the syntax tree. var code = @" using System; class Foo { private int y; void Bar(int x) { Console.WriteLine(x); Console.WriteLine(y); int z = 42; Console.WriteLine(z); Console.WriteLine(a); } }"; var tree = CSharpSyntaxTree.ParseText(code); var root = tree.GetRoot(); // Get the semantic model from the compilation. var mscorlib = MetadataReference.CreateFromFile(typeof(object).Assembly.Location); var comp = CSharpCompilation.Create("Demo").AddSyntaxTrees(tree).AddReferences(mscorlib); var model = comp.GetSemanticModel(tree); // Traverse the tree. var walker = new ConsoleWriteLineWalker(); walker.Visit(root); // Bind the arguments. foreach (var arg in walker.Arguments) { var symbol = model.GetSymbolInfo(arg); if (symbol.Symbol != null) { Console.WriteLine(arg + " is bound to " + symbol.Symbol + " of type " + symbol.Symbol.Kind); } else { Console.WriteLine(arg + " could not be bound"); } } }
x is bound to int of type Parameter y is bound to Foo.y of type Field z is bound to z of type Local a could not be bound
برنده جایزه بهترین مقاله #C در آوریل 2012 کد پروجکت ...
We all use VisualStudio's autocomplete menu, aka IntelliSense. This is very useful, is not it? Unfortunately, .NET FW does not contain built-in component for autocomplete menu. The proposed control fills this gap.AutocompleteMenu allows you to easily embed a drop-down hints into any TextBox or RichTextBox on your form
Exception calling "GetItem" with "1" argument(s): "Value does not fall within the expected range." At F:\projects\MvcProject\PPU\packages\RazorGenerator.Mvc.2.3.6\tools\RazorGenerator.psm1:63 char:21 + ... $solutionExplorer.GetItem("$SolutionName\$ProjectName$rel ... + ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ + CategoryInfo : NotSpecified: (:) [], MethodInvocationException + FullyQualifiedErrorId : ArgumentException