- صفحه بندی و مرتب سازی خودکار اطلاعات به کمک jqGrid در ASP.NET MVC
- فعال سازی و پردازش جستجوی پویای jqGrid در ASP.NET MVC
- سفارشی سازی عناصر صفحات پویای افزودن و ویرایش رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC
- آشنایی با کتابخانهی PDF Report
اضافه کردن دکمهی خروجی به jqGrid
برای تهیه خروجی از jqGrid نیاز است بدانیم، اکنون در چه صفحهای از اطلاعات قرار داریم؟ بر روی چه ستونی، مرتب سازی صورت گرفتهاست؟ بر روی کدام فیلدها با چه مقادیری جستجو انجام شدهاست؟ تا ... بتوانیم بر این مبنا، منبع دادهی موجود را فیلتر کرده و لیست نهایی را تبدیل به گزارش کنیم. گزارشی که دقیقا با اطلاعاتی که کاربر در صفحه مشاهده میکند، تطابق داشته باشد.
خوشبختانه تمام این سؤالات توسط متد توکار excelExport در سمت سرور قابل دریافت است:
@section Scripts { <script type="text/javascript"> $(document).ready(function () { $('#list').jqGrid({ caption: "آزمایش ششم", // مانند قبل }).navGrid( // مانند قبل }).jqGrid('navButtonAdd', '#pager', { caption: "", buttonicon: "ui-icon-print", title: "خروجی پی دی اف", onClickButton: function () { $("#list").jqGrid('excelExport', { url: '@Url.Action("GetProducts", "Home")' }); } }); }); </script> }
در اینجا توسط متد navButtonAdd یک دکمهی جدید را اضافه کردهایم که کلیک بر روی آن سبب فراخوانی متد excelExport و ارسال اطلاعات گزارش به url تنظیم شدهاست. باید دقت داشت که این اطلاعات از طریق Http Get به سرور ارسال میشوند و دقیقا اجزای آن همان اجزای جستجوی پویای jqGrid است:
public ActionResult GetProducts(string sidx, string sord, int page, int rows, bool _search, string searchField, string searchString, string searchOper, string filters, string oper)
البته چون تعداد این پارامترها بیش از اندازه شدهاست، بهتر است آنها را تبدیل به یک کلاس کرد:
namespace jqGrid06.Models { public class JqGridRequest { public string sidx { set; get; } public string sord { set; get; } public int page { set; get; } public int rows { set; get; } public bool _search { set; get; } public string searchField { set; get; } public string searchString { set; get; } public string searchOper { set; get; } public string filters { set; get; } public string oper { set; get; } } }
public ActionResult GetProducts(JqGridRequest request) { var list = ProductDataSource.LatestProducts; var pageIndex = request.page - 1; var pageSize = request.rows; var totalRecords = list.Count; var totalPages = (int)Math.Ceiling(totalRecords / (float)pageSize); var productsQuery = list.AsQueryable(); productsQuery = new JqGridSearch().ApplyFilter(productsQuery, request, this.Request.Form); productsQuery = productsQuery.OrderBy(request.sidx + " " + request.sord); if (string.IsNullOrWhiteSpace(request.oper)) { productsQuery = productsQuery .Skip(pageIndex * pageSize) .Take(pageSize); } else if (request.oper == "excel") { productsQuery = productsQuery .Skip(pageIndex * pageSize); } var productsList = productsQuery.ToList(); if (!string.IsNullOrWhiteSpace(request.oper) && request.oper == "excel") { new ProductsPdfReport().CreatePdfReport(productsList); } var productsData = new JqGridData { Total = totalPages, Page = request.page, Records = totalRecords, Rows = (productsList.Select(product => new JqGridRowData { Id = product.Id, RowCells = new List<string> { product.Id.ToString(CultureInfo.InvariantCulture), product.Name, product.AddDate.ToPersianDate(), product.Price.ToString(CultureInfo.InvariantCulture) } })).ToArray() }; return Json(productsData, JsonRequestBehavior.AllowGet); }
توضیحات:
اکثر قسمتهای این متد با متدی که در مطلب «فعال سازی و پردازش جستجوی پویای jqGrid در ASP.NET MVC» مشاهده کردید یکی است؛ برای مثال order by آن با استفاده از کتابخانهی Dynamic LINQ به صورت پویا عمل میکند و متد ApplyFilter، کار تهیه where پویا را انجام میدهد.
فقط در اینجا بررسی و پردازش پارامتر oper نیز اضافه شدهاست. اگر این پارامتر مقدار دهی شده باشد، یعنی نیاز است کل اطلاعات را واکشی کرد؛ زیرا میخواهیم گزارش گیری کنیم و نه اینکه صرفا اطلاعات یک صفحه را به کاربر بازگشت دهیم. همچنین در اینجا List نهایی فیلتر شده به یک گزارش Pdf Report ارسال میشود. این گزارش چون نهایتا اطلاعات را در مرورگر کاربر Flush میکند، کار به اجرای سایر قسمتها نخواهد رسید و همینجا گزارش نهایی تهیه میشود.
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید
jqGrid06.7z
که بعد از بررسی به راه حلهای زیر رسیدم:
راه حل اول
بعد از اجرای وب سرویس و باز کردن آدرس آن به صورت HTTPS در مرورگر، پیام مبنی بر عدم اعتبار گواهی HTTPS را در آدرس وارد شده، مشاهده میکنیم. (Untrusted certificate) (که نسبت به مرورگر استفاده شده، این پیام متفاوت است و من در اینجا از مرورگر IE استفاده میکنم)
- بر روی Certificate error در نوار آدرس، کلیک کرده و View certificates را انتخاب میکنیم.
- وقتی پنجره Certificate باز شد بر روی دکمه Install Certificate کلیک کرده و پنجره Certificate Import Wizard باز شده و Next را میزنیم و Place all certificates in the following store را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه Browse کلیک میکنیم.
- از پنجره باز شده Trusted Root Certification Authorities را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه OK، کلیک میکنیم.
- سپس Next را میزنیم و در پایان بر روی دکمه Finish کلیک میکنیم.
- پس از اتمام Wizard، پنجره Security Warning به شما نمایش داده میشود که باید بر روی Yes آن کلیک کنید، بعد از تایید، پیام .The import was successful به شما نمایش داده میشود.
راه حل دوم
ممکن است کامپیوتر شما با توسعه دهندگان دیگر که با حساب کاربری خود وارد میشوند، مشترک باشد و بخواهید اطلاعات مربوط به گواهی اعتبار، به صورت مشترک استفاده شود. جزئیات در این روش بیشتر از روش قبل است.
- بازکردن پنجره Run و وارد کردن دستور mmc و زدن دکمه OK.
- اضافه کردن Snap-in
- انتخاب Add/Remove Snap-in از منوی File
- انتخاب Certificates از لیست سمت چپ و انتخاب دکمه Add
- در پنجره Certificates Snap-ins انتخاب گزینه Computer account و انتخاب دکمه Next
- انتخاب Local computer و کلیک بر روی دکمه Finish
- انتخاب دکمه OK
- استخراج IIS Express certificate از computer’s personal store
- در قسمت Console Root ، بخش Certificates (Local Computer)، سپس قسمت Personal و انتخاب Certificates.
- انتخاب گواهی با مشخصات زیر:
- "Issued to = "localhost
- "Issued by = "localhost
- "Friendly Name = "IIS Express Development Certificate
- انتخاب گزینه Export از زیرمنوی All Tasks در منوی Action
- پنجره Certificate Export Wizard باز شده و انتخاب دکمه Next
- انتخاب No, do not export the private key و انتخاب دکمه Next
- انتخاب DER encoded binary X.509 (.CER) و انتخاب دکمه Next
- انتخاب مسیر ذخیره فایل گواهی تصدیق مجوز و انتخاب دکمه Next
- انتخاب دکمه Finish برای انجام عملیات Export و مشاهده پیام موفقیت
- وارد کردن IIS Express certificate به computer’s Trusted Root Certification Authorities store
- در قسمت Console Root ، بخش Certificates (Local Computer)، سپس قسمت Trusted Root Certification Authorities و انتخاب Certificates.
- انتخاب گزینه Import از زیرمنوی All Tasks در منوی Action
- پنجره Certificate Export Wizard باز شده و انتخاب دکمه Next
- انتخاب مسیر فایل ذخیره شده در مرحله قبل و انتخاب دکمه Next
- انتخاب Place all certificates in the following store و در قسمت Certificate store ، انتخاب بخش Trusted Root Certification Authorities و انتخاب دکمه Next
- انتخاب دکمه Finish برای انجام عملیات Import و مشاهده پیام موفقیت و مشاهده گواهی تصدیق مجوز با نام localhost در لیست Trusted Root Certification Authorities
راه حل سوم
با استفاده از Developer Command Prompt نیز میتوان این کار را انجام داد.
- با اجرای دستور زیر و دریافت فایل خروجی
makecert -r -n "CN=localhost" -b 01/01/2000 -e 01/01/2099 -eku 1.3.6.1.5.5.7.3.1 -sv localhost.pvk localhost.cer cert2spc localhost.cer localhost.spc pvk2pfx -pvk localhost.pvk -spc localhost.spc -pfx localhost.pfx
- اجرای فایل localhost.pfx و وقتی پنجره Certificate Import Wizard باز شد، Next را میزنیم.
- نام فایل انتخاب شده را در این قسمت مشاهده میکنیم و Next را میزنیم.
- در صورت داشتن کلمه عبور، آن را وارد کرده (که در اینجا کلمه عبوری را تعریف نکردهایم) و Next را میزنیم.
- صفحه Place all certificates in the following store را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه Browse کلیک میکنیم.
- از پنجره باز شده، Trusted Root Certification Authorities را انتخاب میکنیم و بر روی دکمه OK، کلیک میکنیم.
- سپس Next را میزنیم و در پایان بر روی دکمه Finish کلیک میکنیم.
- پس از اتمام Wizard، پنجره Security Warning به شما نمایش داده میشود که باید بر روی Yes کلیک کنید. بعد از تایید، پیام .The import was successful به شما نمایش داده میشود.
نکته: در صورتی که بخواهید برنامه شما (windows form) بتواند به سرور از طریق HTTPS اتصال پیدا کند، باید این فایل pfx بر روی هر کلاینت نصب شده باشد. شما میتوانید با اجرای دستور زیر در ابتدای فایل program.cs این کار را انجام دهید.
var cert = new X509Certificate2( Properties.Resources.localhost ); var store = new X509Store( StoreName.AuthRoot, StoreLocation.LocalMachine ); store.Open(OpenFlags.ReadWrite); store.Add(cert); store.Close();
استفاده از این صفت هم بسیار ساده است:
private void A ( [CallerMemberName] string callerName = "") { Console.WriteLine("Caller is " + callerName); } private static void B() { // let's call A A(); }
ولی یک استفادهی بسیار کاربردی از این صفت، در پیاده سازی رابط INotifyPropertyChanged میباشد.
معمولا هنگام پیاده سازی INotifyPropertyChanged کدی شبیه به این را مینویسیم:
public class PersonViewModel : INotifyPropertyChanged { public event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged; private void OnPropertyChanged(string propertyName) { if (PropertyChanged != null) PropertyChanged(this, new PropertyChangedEventArgs(propertyName)); } private string name; public string Name { get { return name; } set { this.name = value; OnPropertyChanged("Name"); } } }
یعنی در Setter معمولا نام ویژگی ای را که تغییر کرده است، به متد OnPropertyChanged میفرستیم تا اطلاع رسانیهای لازم انجام پذیرد. تا اینجای کار همه چیز خوب و آرام است. اما به محضی که کد شما کمی طولانی شود و شما به دلایلی نیاز به Refactor کردن کد و احیانا تغییر نام ویژگیها را پیدا کنید، آن موقع مسائل جدیدی بروز پیدا میکند.
برای مثال فرض کنید پس از نوشتن کلاس PersonViewModel تصمیم میگیرد نام ویژگی Name را به FirstName تغییر دهید؛ چرا که میخواهید اجزای نام یک شخص را به صورت مجزا نگهداری و پردازش کنید. پس احتمالا با زدن کلید F2 روی فیلد name آن را به firstName و ویژگی Name را به FirstName تغییر نام میدهید. همانند کد زیر:
private string firstName; public string FirstName { get { return firstName; } set { this.firstName = value; OnPropertyChanged("Name"); } }
برنامه را کامپایل کرده و در کمال تعجب میبینید که بخشی از برنامه درست رفتار نمیکند و تغییراتی که در نام کوچک شخص توسط کاربر ایجاد میشود به درستی بروزرسانی نمیشوند. علت ساده است: ما کد را به صورت اتوماتیک Refactor کرده ایم و گزینهی Include String را در حین Refactor، در حالت پیشفرض غیرفعال رها کردهایم. پس جای تعجبی ندارد که در هر جای کد که رشتهای به نام "Name" با ماهیت نام شخص داشته ایم، دست نخورده باقی مانده است. در واقع در کد تغییر یافته، هنگام تغییر FirstName، ما به سیستم گزارش میکنیم که ویژگی Name (که اصلا وجود ندارد) تغییر یافته است و این یعنی خطا.
حال احتمال بروز این خطا را در ViewModel هایی با دهها ویژگی و ترکیبهای مختلف در نظر بگیرید. پس کاملا محتمل است و برای خیلی از دوستان این اتفاق رخ داده است.
و اما راه حل چیست؟ به کارگیری صفت CallerMemberName
بهتر است که یک کلاس انتزاعی برای تمام ViewModelهای خود داشته باشیم و پیاده سازی جدید INPC را در درون آن قرار دهیم تا براحتی VMهای ما از آن مشتق شوند:
public abstract class ViewModelBase : INotifyPropertyChanged { public event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged; protected void OnPropertyChanged([CallerMemberName] string propertyName = "") { OnPropertyChangedExplicit(propertyName); } protected void OnPropertyChanged<TProperty>(Expression<Func<TProperty>> projection) { var memberExpression = (MemberExpression)projection.Body; OnPropertyChangedExplicit(memberExpression.Member.Name); } void OnPropertyChangedExplicit(string propertyName) { this.CheckPropertyName(propertyName); PropertyChangedEventHandler handler = this.PropertyChanged; if (handler != null) { var e = new PropertyChangedEventArgs(propertyName); handler(this, e); } } #region Check property name [Conditional("DEBUG")] [DebuggerStepThrough] public void CheckPropertyName(string propertyName) { if (TypeDescriptor.GetProperties(this)[propertyName] == null) throw new Exception(String.Format("Could not find property \"{0}\"", propertyName)); } #endregion // Check property name }
در این کلاس، ما پارامتر propertyName را از متد OnPropertyChanged، توسط صفت CallerMemberName حاشیه نویسی کردهایم. این کار باعث میشود در Setterهای ویژگیها، به راحتی بدون نوشتن نام ویژگی، عملیات اطلاع رسانی تغییرات را انجام دهیم. بدین صورت که کافیست متد OnPropertyChanged بدون هیچ آرگومانی در Setter فراخوانی شود و صفت CallerMemberName به صورت اتوماتیک نام ویژگی ای که فراخوانی از درون آن انجام شده است را درون پارامتر propertyName قرار میدهد.
پس کلاس PersonViewModel را به صورت زیر میتوانیم اصلاح و تکمیل کنیم:
public class PersonViewModel : ViewModelBase { private string firstName; public string FirstName { get { return firstName; } set { this.firstName = value; OnPropertyChanged(); OnPropertyChanged(() => this.FullName); } } private string lastName; public string LastName { get { return lastName; } set { this.lastName = value; OnPropertyChanged(); OnPropertyChanged(() => this.FullName); } } public string FullName { get { return string.Format("{0} {1}", FirstName, LastName); } } }
کلاس ViewModelBase یک پیاده سازی دیگر از OnPropetyChanged هم دارد که به شما اجازه میدهد با استفاده دستورات لامبدا، OnPropertyChanged را برای هر یک از اعضای دلخواه کلاس نیز فراخوانی کنید. همانطور که در مثال فوق میبینید، تغییرات نام خانوادگی در نام کامل شخص نیز اثرگذار است. در نتیجه به وسیلهی یک Func به راحتی بیان میکنیم که FullName هم تغییر کرده است و اطلاع رسانی برای آن نیز باید صورت پذیرد.
برای استفاده از صفت CallerMemberName باید دات نت هدف خود را 4.5 یا 4.6 قرار دهید.
ارجاع:
Raise INPC witout string name
در مقاله قبلی ، درباره دلایل استفاده از Xamarin ، کمی صحبت کردیم. حال وقت آن رسیده که به سراغ نصب و راه اندازی اولین پروژه زمارین برویم.
اگر شما از Visual Studio 2015 به بعد استفاده کنید، موقع نصب قادر خواهید بود که با انتخاب گزینه Mobile Development و انتخاب Xamarin ، آن را نصب و همچنین تمامی فایلهای مربوط به آن را دریافت کنید. در نظر داشته باشید که در طول این پروسه شما باید از ف.یل.تر شکن استفاده کنید، چرا که بعضی از فایلها مانند Android Sdk بر روی سرور گوگل قرار دارد و گوگل آپیهای ایران را برای برنامه نویسان فیلتر کرده است (البته اگر بستهی کامل VS 2017 را دریافت کرده باشید، تمام این پیش نیازها، به همراه این بستهی 21~ گیگابایتی موجود است و این مشکلات را نخواهید داشت).
حال اگر در حال حاضر Visual Studio را بر روی سیستم خود نصب دارید و زمارین را نصب نکرده اید میتوانید از طریق خود سایت زمارین اقدام به دانلود آن بکنید. در نظر داشته باشید، وقتیکه فایل نصبی را از سایت دریافت میکنید، برنامه شروع به نصب خودکار زمارین و تمامی موارد مورد نیاز خود میکند که در این مورد هم به ف.یل.تر شکن نیاز دارید (منهای بستهی کامل VS 2017 که پیشتر عنوان شد). همانطور که بالا گفته شد فایل هایی مانند Android Sdk را نمیتوان از آی پی ایران دانلود کرد (مگر اینکه از سایتهای واسط استفاده کنید).
پس از موافقت با حقوق کپی رایت زمارین، سیستم شما
را جستجو کرده و تمامی موارد مورد نیاز را که نیاز به نصب دارند، به شما نشان
داده و نصب خواهد کرد.
اگر همه مراحل با موفقیت به پایان برسد، پیغامی مبنی بر موفقیت آمیز بودن عملیات را دریافت خواهید کرد. اما اگر به هر دلیلی فایل نصبی نتواند فایلهای مورد نیاز را دانلود کند، پیغامی مبنی بر شکست عملیات دانلود فایل مورد نظر را دریافت میکنید. در این صورت میتوانید صفحهای را مشاهده کنید که درون آن تمامی فایلهای دانلود نشده و لینک دانلود مستقیم آنها قرار دارند و شما میتوانید فایلهای offline آنها را دانلود کرده و به صورت دستی بر روی سیستم نصب نمایید.
اگر تمامی فایلهای مورد نظر را دانلود کرده باشید، قادر خواهید بود اولین پروژهی خود را شروع کنید. قبل از اینکه کار با زمارین را شروع کنیم، اجازه دهید از اینکه ویژوال استودیو تمامی فایلهای نصب شده را تشخیص داده یا خیر، مطمئن شویم. ویژوال استودیوی خود را باز کرده و از منوی Tools، گزینهی Options را انتخاب و بعد از باز شدن صفحه مورد نظر، در انتهای لیست، گزینه Xamarin را انتخاب کنید.
اگر تمامی مراحل با موفقیت انجام شده باشند، ویژوال استودیو تمامی فایلها را به صورت خودکار تشخیص خواهد داد. اما اگر ویژوال استودیو به هر دلیلی هر کدام از اینها را تشخیص نداد، ابتدا از نصب بودن آنها اطمینان حاصل نمایید و سپس به صورت دستی مسیر آنها را مشخص کنید.
نکته : در نظر داشته باشید فایلهای زیر برای اجرای برنامه بر روی اندروید میباشند و اگر شما تمایلی به اجرای نرم افزار خود را بر روی اندروید ندارید، میتوانید از آنها صرف نظر کنید.
در این مرحله میخواهیم اولین برنامه زمارین خود را شروع کنیم. همانطور که در مقاله قبلی توضیح داده شد، شما میتوانید از xamarin forms و یا xamarin native استفاده کنید. Xamarin forms ساختاری برای code sharing میباشد که توسط شرکت زمارین توسعه داده شدهاست. به این ترتیب شما قادر خواهید بود که با استفاده از Xamarin Forms با نوشتن کمترین کد، نرم افزار خود را بر روی پلتفرمهای پشتیبانی شدهی توسط زمارین اجرا کنید. استفاده از Xamarin Forms برای یک پروژهی تجاری بسیار مناسب میباشد؛ اما در برخی موارد شما باید از Xamarin Native هم استفاده نمایید که در این صورت هم زمارین دست شما را نخواهد بست و قادر خواهید بود که به صورت ترکیبی از Xamarin Forms و Xamarin Native از آن استفاده نمایید.
حال به سراغ ساخت اولین پروژه زمارین برویم. در ابتدا برای ایجاد یک پروژه، از منوی File گزینه New و سپس گزینه Project را انتخاب کنید. در پنجره باز شده از سمت چپ گزینه C# را انتخاب و از زیر منوی Cross Platform گزینه Cross Platform App را انتخاب کنید.
پس از تایید با صفحه زیر مواجه خواهید شد.
در این قسمت همانطورکه مشاهده میکنید میتوانید از دو نوع قالب استفاده کنید و همانطور که از نام آنها مشخص است، Master Detail دو پروژه خواهد ساخت که میتوانید از آن برای سناریوهای خاص استفاده کنید. در قسمت پایین، UI Technology مشخص کنندهی شیوه پیاده سازی ظاهر برنامه است. زمارین فرم برای پیاده سازی ظاهر برنامه از Xaml استفاده میکند و شما میتوانید از طریق آن ظاهر تمامی پلت فرمها را پیاده کنید. همچنین قادر خواهید بود بجای استفاده از Xaml، از زبانهای مخصوص هر پلتفرم مانند Xml برای اندروید استفاده کرده و ظاهر نرم افزار خود را با استفاده از آن پیاده کنید.
زمارین فرم برای Code Sharing از دو روش استفاده میکند.
Shared Project
مزایا:
· شما به تمامی قسمتهای یک پلتفرم دسترسی دارید.
· قادر خواهید بود کدهایی مخصوص به هر پلتفرم را بنویسید.
· میتوانید با استفاده از Conditional Compilation، بر اساس نوع پلتفرم، شروطی را اعمال نمایید.
معایب:
· شما با این روش نمیتوانید DLL ایی را تولید کنید و از آن در پروژههای دیگر استفاده نمایید.
· نوشتن Unit Testing نسبت به روش Portable پیچیدهتر است.
Portable Class Library
مزایا:
· شما قادر خواهید بود از پروژه خود DLL تهیه کرده و در مابقی پروژهها از آن استفاده کنید.
· نوشتن Unit Test به سادگی امکان پذیر است.
معایب:
· در این روش شما نمیتوانید از کدهای مخصوص به هر پلتفرم ( Platform-Specific ) استفاده کنید (البته با استفاده از Dependency Injection امکان پذیر است).
· فقط قادر خواهید بود که از زیر مجموعه .Net استفاده نمایید.
در ادامه پس از انتخاب Xamarin Forms و Shared Project، بر روی Ok کلیک کنید. همانطور که میبینید ویژوال استودیو شروع به ساخت پروژههای برنامه میکند. اگر تمامی Sdk های مورد نیاز را نصب کرده باشید، ویژوال استدیو 5 پروژه را برای شما میسازد (در نظر داشته باشید که اگر SDK مربوط به Universal Windows Platform را هم نصب کرده باشید، پروژهی مربوط به آن را نیز خواهید دید).
اولین پروژه، پروژه Shared است که کدهای برنامه در این پروژه نوشته خواهد شد.
دومین پروژه همانطور که از پسوند آن مشخص است، پروژه مربوط به اندروید است. در نظر داشته باشید که پروژههایی که مربوط به پلتفرمها میباشند، برای نوشتن کدهای مخصوص به هر پلتفرم در دسترس میباشند و کدهای نوشته شده در این پروژهها و پروژه Shared ترکیب شده و بعد کامپایل میشوند.
در زمارین برنامهها از فایلی به نام App
اجرا میشوند. این فایل علاوه بر دسترسی به Life Cycle اپلیکیشن، وظیفهی دیگر آن مشخص کردن اولین
صفحهی برنامه نیز میباشد. این فایل درون پروژه Shared قرار دارد.
همانطور که مشاهده میکنید پس از باز کردن فایل App، در متد سازنده آن صفحه اصلی، به صفحهای به نام MainPage که یک فایل Xaml میباشد، تنظیم شدهاست. پس از باز کردن فایل MainPage با کدهای زیر مواجه میشویم.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <ContentPage xmlns="http://xamarin.com/schemas/2014/forms" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2009/xaml" xmlns:local="clr-namespace:PreviewerTest" x:Class="PreviewerTest.MainPage"> <Label Text="Welcome to Xamarin Forms!" VerticalOptions="Center" HorizontalOptions="Center" /> </ContentPage>
که مشخص کننده یک لیبل با متن Welcome to Xamarin Forms! میباشد. پس از اجرای برنامه میتوانیم کد اجرا شده را مشاهده کنیم.
$("#id1").change(function () { // trigger RemoteValidation $('#id1').removeData('previousValue'); //clear cache $('form').validate().element('#id1'); //retrigger remote call // $('#id1').blur(); });
$('#id1').on('change input', function () { //alert('salam'); $(this).removeData('previousValue'); //clear cache $('#registerForm').validate().element(this); //retrigger remote call } });
البته کلیک بهتر است و درخواستهای اضافی به سرور ارسال نمیشود:
$('#id1').click(function () { if ($(this).val().length > 0 || $(this).hasClass('input-validation-error')) { //alert('salam'); $(this).removeData('previousValue'); //clear cache $('#registerForm').validate().element(this); //retrigger remote call } });
function addToken(data) { data.__RequestVerificationToken = $("input[name=__RequestVerificationToken]").val(); return data; }
$.ajax({ // ..... data: addToken({ postId: postId }), // اضافه کردن توکن dataType: "html", // نوع داده مهم است // ..... });
data: { "pid": pid, "__RequestVerificationToken": $('[name=__RequestVerificationToken]').val() },
$(document).ready(function () { var securityToken = $('[name=__RequestVerificationToken]').val(); $('body').bind('ajaxSend', function (elm, xhr, s) { if (s.type == 'POST' && typeof securityToken != 'undefined') { if (s.data.length > 0) { s.data += "&__RequestVerificationToken=" + encodeURIComponent(securityToken); } else { s.data = "__RequestVerificationToken=" + encodeURIComponent(securityToken); } } }); });
Kendo UI MVVM
var dsReviewList = new kendo.data.DataSource({ // .... change: function (e) { // change event is wired to success of the request. // `e.action` with possible values: "itemchange", "add", "remove" and "sync". }, error: function (xhr, error) { // error event will be triggered if any error occurred for the request. console.debug(xhr); console.debug(error); }, requestEnd: function(e) { // Fired when a remote service request is finished. var response = e.response; var type = e.type; console.log(type); if (type == "undefined") { showError(); } else { showSuccess(type); } } });
جایگزین متد منسوخ شده
<script type="text/javascript"> var allCheckBoxSelector = '#<%=GridView_CashList.ClientID%> input[id*="CheckAll"]:checkbox'; var checkBoxSelector = '#<%=GridView_CashList.ClientID%> input[id*="CheckBox_Delete"]:checkbox'; function ToggleCheckUncheckAllOptionAsNeeded() { var totalCheckboxes = $(checkBoxSelector), checkedCheckboxes = totalCheckboxes.filter(":checked"), noCheckboxesAreChecked = (checkedCheckboxes.length === 0), allCheckboxesAreChecked = (totalCheckboxes.length === checkedCheckboxes.length); $(allCheckBoxSelector).attr('checked', allCheckboxesAreChecked); $('#<%=Button_Delete.ClientID%>').attr('disabled', noCheckboxesAreChecked); } $(document).ready(function () { $(allCheckBoxSelector).live('click', function () { $(checkBoxSelector).attr('checked', $(this).is(':checked')); ToggleCheckUncheckAllOptionAsNeeded(); }); $(checkBoxSelector).live('click', ToggleCheckUncheckAllOptionAsNeeded); ToggleCheckUncheckAllOptionAsNeeded(); }); </script>