با ارائه net core.، شاهده استفادهی گسترده از DateTimeOffset بجای DateTime بودیم و این استفاده به مرور در کدهای خودمان هم ورود کرد. DateTimeOffset به شما این اجازه را میدهد که دقیقا بدانید ساعت وارد شده در سیستم، دقیقا مربوطه به چه منطقه زمانی است. در پروژهای که مدتی است با نسخهی Asp.net core 3.1 در حال طراحی و به روزرسانی بخشهای مختلف آن هستیم، یکی از موارد، سیستم زمانی آن است که باید در زمانهای مناسب و مدنظر کاربر، فعالیتهای تنظیم شدهی توسط کاربر را به انجام برساند.
در اینجا سامانه به صورت Paas آغاز به فعالیت کرد. در این نوع سیستمها، تاریخ و ساعت سرور بر اساس منطقهی زمانی صفر، یعنی گرینویچ یا نصف النهار مبدا تنظیم شدهاست. یعنی زمانی که شما ساعت سیستم را دریافت میکنید، Offset بر روی صفر تنظیم شدهاست و اگر کاربر تهران (ایران) ساعتی را بخواهد تنظیم کند، این تاریخ حتما باید یک آفست 3.5 داشته باشد تا محاسبات زمانی سیستم دقیق کار کند؛ در غیر اینصورت سه ساعت و نیم زودتر، فعالیت موردنظر آغاز میگردد و باعث خطا و بی اعتبار شدن سامانه میگردد.
همچنین در بعضی کشورهای مانند ایران، Daylight Saving Time یا به اختصار DST نیز پیاده سازی میشود که در ین حالت در کشور مربوطه، نیمه اول سال که هوا گرمتر است ساعتها یک ساعت به جلو کشیده شده و با آغاز روزهای سرد سال، ساعت بجای قبلی خود باز میگردد و به همین دلیل، آفست زمانی آن 4.5 میباشد که البته ممکن است بنا به دلایلی این DST اجرا نگردد که بیش از ده سال پیش کشور ما نیز چنین تجربهای را چند سالی داشت.
به همین دلیل باید این موضوع تغییر آفست را جدی گرفت. حال در سامانهی ما گاها افرادی هستند که در خارج از کشور با آن کار میکنند و از آنجا که سامانه بر اساس ساعت تهران این فعالیت را انجام میدهد، باید در این قسمت به روزرسانیهایی را به انجام میرساندیم. بدین ترتیب در قسمت پروفایل کاربر، لیستی به نام منطقه زمانی قرار دادیم تا بر اساس آن، کاربر بتواند منطقه زمانی خود را انتخاب کند تا از این پس، زمان خود را بر اساس زمان تهران مشخص نکند. پس با استفاده از کلاس موجود در دات نت TimeZoneInfo لیستی از TimeZoneها را به دست آوردم که هر timezone شامل ID، نام نمایشی، میزان آفست آن منطقه، آیا شامل DST میگردد یا خیر و ... میشود.
در این حالت برای هر کاربر، Zone ID را ذخیره کرده و با هر بار استفاده بر اساس ZoneId، اطلاعات آن منطقه زمانی را به دست میآوردم. همه چیز درست کار میکرد ولی زمانیکه سامانه توسط داکر روی سرویسهای Paas اجرا شد، در این حالت چون سیستم مذکور یک لینوکس است که توسط Nginx اجرا میگردد و اینکه TimeZoneInfo یک سیستم WindowsBased است، به مشکل برخورد کرد و نتوانست ZoneID مورد نظر را در سیستم بیابد. سیستمهای دیگر مانند لینوکس، از ساختاری با نام IANA میباشد که توسط ICANN حمایت میشود و دیتابیسهای به روز آن در این آدرس قرار دارد. به همین علت سیستم مجددا RollBack شد تا آن را اصلاح نماییم.
جهت اصلاح این مشکل سه مورد زیر را بررسی کردم:
یک. استفاده از کتابخانه مبدل منطقه زمانی: این کتابخانه تبدیل حالتهای زمانی از ویندوز به IANA و بالعکس را دارد. همچنین این امکان را به شما میدهد که به راحتی با وارد نمودن ZoneId به هر شکلی که وارد شود، چه به صورت ویندوزی و چه به صورت IANA باشد، خروجی TimeZoneInfo مورد نظر را تامین مینماید. البته در سیستم عامل ویندوز همان شکل قبل را دارد ولی در حالت لینوکسی، نام نمایشی مناطق شکل مناسبی ندارد و فقط بیشتر به شکل اختلاف زمانی میباشد که دو مرتبه تکرار شده است.
دو. استفاده از کتابخانه NodaTime: کتابخانه NodaTime، کتابخانهی خوشنامی در مورد مسائل تاریخ و ساعت میباشد و همچنین قابلیت مناطق زمانی را بر اساس سیستم IANA فراهم میکند
سه. ارتقا پروژه به دات نت 6: تیم دات نت، در نسخهی ،6 در زمینهی تاریخ و ساعت بهبودهای فراوانی داشتهاند که تایپهای جدید DateOnly و TimeOnly نیز نمونههایی از آن میباشد ولی بهبودهایی هم در زمینه TimeZoneها نیز صورت گرفتهاست و از حالت WindowsBased به حالت CrossPlatform تغییر یافتهاست. در حال حاضر در صورتیکه در نسخه 6، شما از مناطق زمانی چه در ویندوز و چه در لینوکس استفاده کنید، یا اینکه در یک سیستم IANA از ZoneIdهای ویندوزی استفاده کنید و یا بالعکس، هیچ مشکلی وجود ندارد.
با توجه به این موضوع، ما سیستم را از نسخهی 3.1 به نسخه 6 به روزرسانی کردیم و به راحتی و بدون تغییر کدها توانستیم مناطق زمانی را به راحتی بدست آوریم. البته این نکته را باید مدنظر داشته باشید که در سیستم ویندوزی، همه چیز مطابق قبل است ولی در یک سیستم مبتنی بر IANA، ممکن است بعضی از نامهای نمایشی تکراری باشند، ولی ZONEIDها متفاوت هستند؛ مثلا برای ایران دو منطقه زمانی، یا برای ترکیه سه یا چهار منطقه زمانی وجود داشت؛ با نامهای نمایشی یکسان ولی با ZoneIdهای متفاوت به شکل Iran و دیگری به شکل Asia/tehran بود و ترکیه هم با چند نام شهر متفاوت است.
وقتی که دات نت 4.6.1 رو خواستید معرفی کنید جدای گره dotnetcoreapp بود و نود جدید براش نوشتید . خب اگر این طور باشه پس این دو تا وابستگی بهم ندارن؟ یعنی در واقع دو سکو برای اجرا برنامه معرفی کردیم ؟ و اگر فریم ورک 4.6.1 داخل dotnetcoreapp باشه یعنی dotnetcore روی بیس 4.6.1 اجرا میشه؟
مطالب
Static Reflection
قابلیت Dynamic reflection یا به اختصار همان reflection متداول، از اولین نگارشهای دات نت فریم در دسترس است و امکان دسترسی به اطلاعات مرتبط با کلاسها، متدها، خواص و غیره را در زمان اجرا مهیا میسازد. تابحال به کمک این قابلیت، امکان تهیهی ابزارهای پیشرفتهی زیر مهیا شده است:
انواع و اقسام
- فریم ورکهای آزمون واحد
- code generators
- ORMs
- ابزارهای آنالیز کد
و ...
برای مثال فرض کنید که میخواهید برای یک کلاس به صورت خودکار، متدهای آزمون واحد تهیه کنید (تهیه یک code generator ساده). اولین نیاز این برنامه، دسترسی به امضای متدها به همراه نام آرگومانها و نوع آنها است. برای حل این مساله باید برای مثال یک parser زبان سی شارپ یا اگر بخواهید کاملتر کار کنید، به ازای تمام زبانهای قابل استفاده در دات نت فریم ورک باید parser تهیه کنید که ... کار سادهای نیست. اما با وجود reflection به سادگی میتوان به این نوع اطلاعات دسترسی پیدا کرد و نکتهی مهم آن هم این است که مستقل است از نوع زبان مورد استفاده. به همین جهت است که این نوع ابزارها را در فریم ورکهایی که فاقد امکانات reflection هستند، کمتر میتوان یافت. برای مثال کیفیت کتابخانههای آزمون واحد CPP در مقایسه با آنچه که در دات نت مهیا هستند، اصلا قابل مقایسه نیستند. برای نمونه به یکی از معظمترین فریم ورکهای آزمون واحد CPP که توسط گوگل تهیه شده مراجعه کنید : (+)
قابلیت Reflection ، مطلب جدیدی نیست و برای مثال زبان جاوا هم سالها است که از آن پشتیبانی میکند. اما نگارش سوم دات نت فریم ورک با معرفی lambda expressions ، LINQ و Expressions در یک سطح بالاتر از این Dynamic reflection متداول قرار گرفت.
تعریف Static Reflection :
استفاده از امکانات Reflection API بدون بکارگیری رشتهها، به کمک قابلیت اجرای به تعویق افتادهی LINQ، جهت دسترسی به متادیتای المانهای کد، مانند خواص، متدها و غیره.
برای مثال کد زیر را در نظر بگیرید:
//dynamic reflection
PropertyInfo property = typeof (MyClass).GetProperty("Name");
MethodInfo method = typeof (MyClass).GetMethod("SomeMethod");
چقدر خوب میشد اگر این قابلیت بجای dynamic بودن (مشخص شدن در زمان اجرا)، استاتیک میبود و در زمان کامپایل قابل بررسی میشد. این امکان به کمک lambda expressions و expression trees دات نت سه بعد، میسر شده است. کلیدهای اصلی Static Reflection کلاسهای Func و Expression هستند. با استفاده از کلاس Func میتوان lambda expression ایی را تعریف کرد که مقداری را بر میگرداند و توسط کلاس Expression میتوان به محتوای یک delegate دسترسی یافت. ترکیب این دو، قدرت دستیابی به اطلاعاتی مانند PropertyInfo را در زمان طراحی کلاسها، میدهد؛ با توجه به اینکه:
- کاملا توسط intellisense موجود در VS.NET پشتیبانی میشود.
- با استفاده از ابزارهای refactoring قابل کنترل است.
- از همه مهمتر، دیگری خبری از رشتهها نبوده و همه چیز تحت کنترل کامپایلر قرار میگیرد.
و شاید هیچ قابلیتی به اندازهی Static Reflection در این چندسال اخیر بر روی اکوسیستم دات نت فریم ورک تاثیرگذار نبوده باشد. این روزها کمتر کتابخانه یا فریم ورکی را میتوانید پیدا کنید که از Static Reflection استفاده نکند. سرآغاز استفاده گسترده از آن به Fluent NHibernate بر میگردد؛ سپس در انواع و اقسام mocking frameworks ، ORMs و غیره استفاده شد و مدتی است که در ASP.NET MVC نیز مورد استفاده قرار میگیرد (برای مثال TextBoxFor معروف آن):
public string TextBoxFor<T>(Expression<Func<T,object>> expression);
<%= this.TextBoxFor(model => model.FirstName); %>
یک مثال ساده از تعریف و بکارگیری Static Reflection :
public PropertyInfo GetProperty<T>(Expression<Func<T, object>> expression)
{
var memberExpression = expression.Body as MemberExpression;
if (memberExpression == null)
throw new InvalidOperationException("Not a member access.");
return memberExpression.Member as PropertyInfo;
}
برای نمونه Fluent NHibernate در پشت صحنه متد Map ، به کمک متدی شبیه به GetProperty فوق، a => a.Address1 را به رشته متناظر خاصیت Address1 تبدیل کرده و جهت تعریف نگاشتها مورد استفاده قرار میدهد:
public class AddressMap : DomainMap<Address>
{
public AddressMap()
{
Map(a => a.Address1);
}
}
جهت اطلاع؛ قابلیت استفاده از «کد به عنوان اطلاعات» هم مفهوم جدیدی نیست و برای مثال زبان Lisp چند دهه است که آنرا ارائه داده است!
برای مطالعه بیشتر:
به روز رسانی
جهت حذف خطای «cyclic dependency» که در متن عنوان شد و همچنین کاهش مسئولیتهای کلاس سرویس Auth، دو سرویس جدید token-store.service.ts (برای ذخیره و بازیابی توکنهای دریافتی از سرور) و refresh-token.service.ts (مدیریت به روز رسانی خودکار توکن) اضافه و در اصل از auth.service.ts استخراج شدند. به این ترتیب auth.interceptor.ts دیگر نیازی به this.injector.get ندارد و تزریق مستقیم در سازندهی آن کار میکند.
جهت حذف خطای «cyclic dependency» که در متن عنوان شد و همچنین کاهش مسئولیتهای کلاس سرویس Auth، دو سرویس جدید token-store.service.ts (برای ذخیره و بازیابی توکنهای دریافتی از سرور) و refresh-token.service.ts (مدیریت به روز رسانی خودکار توکن) اضافه و در اصل از auth.service.ts استخراج شدند. به این ترتیب auth.interceptor.ts دیگر نیازی به this.injector.get ندارد و تزریق مستقیم در سازندهی آن کار میکند.
مطالب دورهها
لیست ها و آرایه ها در #F
برای تعریف لیست در #F فقط کافیست از [] و برای جداسازی آیتمهای موجود در لیست از عملگر :: (بخوانید cons) استفاده کنید. #F از لیستهای خالی نیز پشتیبانی میکند. به مثال هایی از این دست توجه کنید
#1 تعریف یک لیست خالی
#2 تعریف یک لیست به همراه یک آیتم
#3 تعریف یک لیست به همراه دو آیتم
قبول دارم که دستورالعمل بالا برای مقدار دهی اولیه به لیست کمی طولانی و سخت است. برای همین میتونید از روش زیر هم استفاده کنید.
*کد بالا یک لیست با دو آیتم که از نوع رشته ای هستند تولید خواهد کرد.
میتونید از عملگر @ برای پیوستن دو لیست به هم نیز استفاده کنید.
نکته : تمام آیتمهای موجود در لیست باید از یک نوع باشند. بعنی امکان تعریف لیستی که دارای آیتم هایی با datatypeهای متفاوت باشد باعث تولید خطای کامپایلری میشود. اما اگر نیاز به لیستی دارید که باید چند datatype رو هم پوشش دهد میتونید از objectها استفاده کنید.
در بالا یک لیست از objectها رو تعریف کرده ایم. فقط دقت کنید برای اینکه آیتمهای موجود در لیست رو تبدیل به object کنیم از دستور box قبل از هر آیتم استفاده کردیم.
در هنگام استفاده از عملگرها @ و :: مقدار لیست تغییر نمیکند بلکه یک لیست جدید تولید خواهد شد.
#1 تعریف لیستی که دارای یک آیتم است.
#2 تعریف لیستی که دارای دو آیتم است(آیتم دوم لیست خود از نوع لیست است)
#3 تعریف لیستی که دارای سه آیتم است(ایتم دوم لیست خود از نوع لیستی است که دارای دو آیتم است)
# از تابع List.rev برای معکوس کردن آیتمهای لیست three استفاده کردیم و مقادیر در لیستی به نام rightWayRound قرار گرفت.
#5 تابع main برای چاپ اطلاعات لیست ها
بعد از اجرا خروجی زیر مشاهده میشود.
تفاوت بین لیستها در #F و لیست و آرایه در دات نت(System.Collection.Generic)
#1 در #F بعد از ساختن یک لیست امکان تغییر در مقادیر عناصر آن وجود ندارد.
#2 در #F بعد از ساختن یک لیست دیگه نمیتونید یک عنصر جدید به لیست اضافه کنید.
#3 جستجوی در لیستهای #F به نسبت لیستها و آرایههای در دات نت کندتر عمل میکند.
استفاده از عبارات در لیست ها
برای تعریف محدوده در لیست میتونیم به راحتی از روش زیر استفاده کنیم
برای ساخت لیستها به صورت داینامیک استفاده از حلقههای تکرار در لیست مجاز است.
کد بالا معادل کد زیر در #C است.
لیستها و الگوی Matching
روش عادی برای کار با لیستها در #F استفاده از الگوی Matching و توابع بازگشتی است.
در مثال بالا ابتدا یک لیست تعریف کردیم که دارای 3 آیتم است و هر آیتم آن خود یک لیست با سه آیتم است.(تمام آیتمها از نوع داده عددی هستند). یک تابع بازگشتی برای پیمایش تمام آیتمهای لیست نوشتم که در اون از الگوی Matching استفاده کردیم.
خروجی :
ماژول لیست
در جدول زیر تعدادی از توابع ماژول لیست رو مشاهده میکنید.
مثال هایی از توابع بالا
مثال هایی از نحوه استفاده seq
#1 seq بامحدوده 1 تا 100 و توالی 10
#2 استفاده از حلقههای تکرار برای تعریف محدوده و توالی در seq
#3 استفاده از <- به جای yield
#4 استفاده از حلقه for به همراه شرط برای فیلتر کردن
چگونگی استفاده از توابع seq
در این بخش به ارائه مثال هایی کاربردیتر از چگونگی استفاده از seq در #F میپردازیم. برای شروع نحوه ساخت یک seq خالی یا empty رو خواهم گفت.
روش ساخت یک seq که فقط یک عنصر را برگشت میدهد.
برای ساختن یک seq همانند لیستها میتونیم از seq.init استفاده کنیم. عدد 5
که بلافاصله بعد از تابع seq.init آمده است نشان دهنده تعداد آیتمها
موجود در seq خواهد بود. seq.iter هم یک تابع مورد نظر رو بر روی تک تک
عناصر seq اجرا خواهد کرد.(همانند list.iter)
خروجی مثال بالا
با استفاده از توابع seq.ofArray , seq.ofList میتونیم seq مورد نظر خود را از لیست یا آرایه مورد نظر بسازیم.
البته این نکته رو هم یادآور بشم که به کمک عملیات تبدیل نوع(type casting) هم میتونیم آرایه رو به seq تبدیل کنیم. به صورت زیر
برای مشخص کردن اینکه آیا یک آیتم در seq موجود است یا نه میتونیم از seq.exists به صورت زیر استفاده کنیم.
اگر seq پاس داده شده به تابع exists خالی باشد یا یک ArgumentNullException متوقف خواهید شد.
برای جستجو و پیدا کردن یک آیتم در seq میتونیم از seq.find استفاده کنیم.
دقت کنید که اگر هیچ آیتمی در sequence با predicate مورد نظر پیدا نشود
یک KeyNotFoundException رخ خواهد داد. در صورتی که مایل نباشید که استثنا
رخ دهد میتوانید از تابع seq.tryFind استفاده کنید. هم چنین خالی بودن
sequence ورودی باعث ArgumentNullExceptionخواهد شد.
استفاده از lambda expression در توابع
lamdaExpressoion از تواناییها مورد علاقه برنامه نویسان دات نت است و کمتر کسی است حاضر به استفاده از آن در کوئریهای linq نباشد. در #F نیز میتوانید از lambda Expression استفاده کنید. در ادامه به بررسی مثال هایی از این دست خواهیم پرداخت.
تابع skipWhile
همانند skipWhile در linq عمل میکند. یعنی یک predicate مورد نظر را بر روی تک تک عناصر یک لیست اجرا میکند و آیتم هایی که شرط برای آنها true باشد نادیده گرفته میشوند و مابقی آیتمها برگشت داده میشوند.
میبینید که predicate
مورد نظر برای تابع skipWhile به صورت lambda expression است که با رنگ
متفاوت نمایش داده شده است.(استفاده از کلمه fun).
خروجی به صورت زیر است:
برای
بازگرداندن یک تعداد مشخص از آیتمهای seq میتونید از توابع seq.take یا
seq.truncate استفاده کنید. ابتدا باید تعداد مورد نظر و بعد لیست مورد نظر
را به عنوان پارامتر مقدار دهی کنید.
مثال:
خروجی
Tuples
tuples در #F به گروهی از مقادیر بی نام ولی مرتب شده که میتوانند انواع متفاوت هم داشته باشند گفته میشود. ساختار کلی آن به صورت ( element , ... , element ) است که هر element خود میتواند یک عبارت نیز باشد.(مشابه کلاس Tuple در #C که به صورت generic استفاده میکنیم)
نکات استفاده از tuple
#1 میتونیم از الگوی Matching برای دسترسی به عناصر tuple استفاده کنیم.
#2 میتونیم از let برای تعربف الگوی tuple استفاده کنیم.
#3 توابع fst و snd مقادیر اول و دوم هر tuple رو بازگشت میدهند
#4 تابعی برای بازگشت عنصر سوم یک tuple وجود ندارد ولی این تابع رو با هم مینویسیم:
کاربرد tuple در کجاست
زمانی که یک تابع باید بیش از یک مقدار را بازگشت دهد از tupleها استفاده میکنیم. برای مثال
خروجی تابع divRem از نوع tuple که دارای 2 مقدار است میباشد.
#1 let emptyList = [] #2 let oneItem = "one " :: [] #3 let twoItem = "one " :: "two " :: []
#2 تعریف یک لیست به همراه یک آیتم
#3 تعریف یک لیست به همراه دو آیتم
قبول دارم که دستورالعمل بالا برای مقدار دهی اولیه به لیست کمی طولانی و سخت است. برای همین میتونید از روش زیر هم استفاده کنید.
let shortHand = ["apples "; "pears"]
میتونید از عملگر @ برای پیوستن دو لیست به هم نیز استفاده کنید.
let twoLists = ["one, "; "two, "] @ ["buckle "; "my "; "shoe "]
نکته : تمام آیتمهای موجود در لیست باید از یک نوع باشند. بعنی امکان تعریف لیستی که دارای آیتم هایی با datatypeهای متفاوت باشد باعث تولید خطای کامپایلری میشود. اما اگر نیاز به لیستی دارید که باید چند datatype رو هم پوشش دهد میتونید از objectها استفاده کنید.
let objList = [box 1; box 2.0; box "three"]
در هنگام استفاده از عملگرها @ و :: مقدار لیست تغییر نمیکند بلکه یک لیست جدید تولید خواهد شد.
#1 let one = ["one "] #2 let two = "two " :: one #3 let three = "three " :: two #4 let rightWayRound = List.rev three #5 let main() = printfn "%A" one printfn "%A" two printfn "%A" three printfn "%A" rightWayRound
#2 تعریف لیستی که دارای دو آیتم است(آیتم دوم لیست خود از نوع لیست است)
#3 تعریف لیستی که دارای سه آیتم است(ایتم دوم لیست خود از نوع لیستی است که دارای دو آیتم است)
# از تابع List.rev برای معکوس کردن آیتمهای لیست three استفاده کردیم و مقادیر در لیستی به نام rightWayRound قرار گرفت.
#5 تابع main برای چاپ اطلاعات لیست ها
بعد از اجرا خروجی زیر مشاهده میشود.
["one "] ["two "; "one "] ["three "; "two "; "one "] ["one "; "two "; "three "]
F#List | Net Array | Net List | |
#1 امکان تغییر در عناصر لیست | No | Yes | Yes |
#2 امکان اضافه کردن عنصر جدید | No | No | Yes |
#3 جستجو | On | O1 | O1 |
#2 در #F بعد از ساختن یک لیست دیگه نمیتونید یک عنصر جدید به لیست اضافه کنید.
#3 جستجوی در لیستهای #F به نسبت لیستها و آرایههای در دات نت کندتر عمل میکند.
استفاده از عبارات در لیست ها
برای تعریف محدوده در لیست میتونیم به راحتی از روش زیر استفاده کنیم
let rangeList = [1..99]
let dynamicList = [for x in 1..99 -> x*x]
for(int x=0;x<99 ; x++) { myList.Add(x*x); }
روش عادی برای کار با لیستها در #F استفاده از الگوی Matching و توابع بازگشتی است.
let listOfList = [[2; 3; 5]; [7; 11; 13]; [17; 19; 23; 29]] let rec concatList l = match l with | head :: tail -> head @ (concatList tail) | [] -> [] let primes = concatList listOfList printfn "%A" primes
خروجی :
[2; 3; 5; 7; 11; 13; 17; 19; 23; 29]
در جدول زیر تعدادی از توابع ماژول لیست رو مشاهده میکنید.
نام تابع | توضیحات |
List.length | تابعی که طول لیست را برمی گرداند |
List.head | تابعی برای برگشت عنصر اول لیست |
List.tail | تمام عناصر لیست را بر میگرداند به جز عنصر اول |
List.init | یک لیست با توجه به تعداد آیتم ایجاد میکند و یم تابع را بر روی تک تک عناصر لیست ایجاد میکند. |
List.append | یک لیست را به عنوان ورودی دریافت میکند و به لیست مورد نظر اضافه میکند و مجموع دو لیست را برگشت میدهد |
List.filter | فقط عناصری را برگشت میدهد که شرط مورد نظر بر روی آنها مقدار true را برگشت دهد |
List.map | یک تابع مورد نظر را بر روی تک تک عناصر لیست اجرا میکند و لیست جدید را برگشت میدهد |
List.iter | یک تابع مورد نظر را بر روی تک تک عناصر لیست اجرا میکند |
List.zip | مقادیر دو لیست را با هم تجمیع میکند و لیست جدید را برگشت میدهد. اگر طول 2 لیست ورودی یکی نباشد خطا رخ خواهدداد |
List.unzip | درست برعکس تابع بالا عمل میکند |
List.toArray | لیست را تبدیل به آرایه میکند |
List.ofArray | آرایه را تبدیل به لیست میکند |
List.head [5; 4; 3] List.tail [5; 4; 3] List.map (fun x -> x*x) [1; 2; 3] List.filter (fun x -> x % 3 = 0) [2; 3; 5; 7; 9]
Sequence Collection
seq در #F یک توالی از عناصری است که هم نوع باشند. عموما از sequenceها زمانی استفاده میکنیم که یک مجموعه از دادهها با تعداد زیاد و مرتب شده داشته باشیم ولی نیاز به استفاده از تمام عناصر آن نیست. کارایی sequence در مجموعههای با تعداد زیاد از listها به مراتب بهتر است. sequenceها را با تابع seq میشناسند که معادل IEnumerable در دات نت است. بنابر این هر مجمو عه ای که IEnumerable رو در دات نت پیاده سازی کرده باشد در #F با seq قابل استفاده است.مثال هایی از نحوه استفاده seq
#1 seq بامحدوده 1 تا 100 و توالی 10
seq { 0 .. 10 .. 100 }
seq { for i in 1 .. 10 do yield i * i }
seq { for i in 1 .. 10 -> i * i }
let isprime n = let rec check i = i > n/2 || (n % i <> 0 && check (i + 1)) check 2 let aSequence = seq { for n in 1..100 do if isprime n then yield n }
در این بخش به ارائه مثال هایی کاربردیتر از چگونگی استفاده از seq در #F میپردازیم. برای شروع نحوه ساخت یک seq خالی یا empty رو خواهم گفت.
let seqEmpty = Seq.empty
let seqOne = Seq.singleton 10
let seqFirst5MultiplesOf10 = Seq.init 5 (fun n -> n * 10) Seq.iter (fun elem -> printf "%d " elem) seqFirst5MultiplesOf10
0 10 20 30 40
let seqFromArray2 = [| 1 .. 10 |] |> Seq.ofArray
let seqFromArray1 = [| 1 .. 10 |] :> seq<int>
let containsNumber number seq1 = Seq.exists (fun elem -> elem = number) seq1 let seq0to3 = seq {0 .. 3} printfn "For sequence %A, contains zero is %b" seq0to3 (containsNumber 0 seq0to3)
برای جستجو و پیدا کردن یک آیتم در seq میتونیم از seq.find استفاده کنیم.
let isDivisibleBy number elem = elem % number = 0 let result = Seq.find (isDivisibleBy 5) [ 1 .. 100 ] printfn "%d " result
استفاده از lambda expression در توابع
lamdaExpressoion از تواناییها مورد علاقه برنامه نویسان دات نت است و کمتر کسی است حاضر به استفاده از آن در کوئریهای linq نباشد. در #F نیز میتوانید از lambda Expression استفاده کنید. در ادامه به بررسی مثال هایی از این دست خواهیم پرداخت.
تابع skipWhile
همانند skipWhile در linq عمل میکند. یعنی یک predicate مورد نظر را بر روی تک تک عناصر یک لیست اجرا میکند و آیتم هایی که شرط برای آنها true باشد نادیده گرفته میشوند و مابقی آیتمها برگشت داده میشوند.
let mySeq = seq { for i in 1 .. 10 -> i*i }
let printSeq seq1 = Seq.iter (printf "%A ") seq1; printfn ""
let mySeqSkipWhileLessThan10 = Seq.skipWhile (fun elem -> elem < 10) mySeq
mySeqSkipWhileLessThan10 |> printSeq
خروجی به صورت زیر است:
16 25 36 49 64 81 100
مثال:
let mySeq = seq { for i in 1 .. 10 -> i*i } let truncatedSeq = Seq.truncate 5 mySeq let takenSeq = Seq.take 5 mySeq let printSeq seq1 = Seq.iter (printf "%A ") seq1; printfn ""
#1 truncatedSeq |> printSeq #3 takenSeq |> printSeq
1 4 9 16 25 //truncate 1 4 9 16 25 //take
Tuples
tuples در #F به گروهی از مقادیر بی نام ولی مرتب شده که میتوانند انواع متفاوت هم داشته باشند گفته میشود. ساختار کلی آن به صورت ( element , ... , element ) است که هر element خود میتواند یک عبارت نیز باشد.(مشابه کلاس Tuple در #C که به صورت generic استفاده میکنیم)
// Tuple of two integers. ( 1, 2 ) // Triple of strings. ( "one", "two", "three" ) // Tuple of unknown types. ( a, b ) // Tuple that has mixed types. ( "one", 1, 2.0 ) // Tuple of integer expressions. ( a + 1, b + 1)
#1 میتونیم از الگوی Matching برای دسترسی به عناصر tuple استفاده کنیم.
let print tuple1 = match tuple1 with | (a, b) -> printfn "Pair %A %A" a b
let (a, b) = (1, 2)
let c = fst (1, 2) // return 1 let d = snd (1, 2)// return 2
let third (_, _, c) = c
زمانی که یک تابع باید بیش از یک مقدار را بازگشت دهد از tupleها استفاده میکنیم. برای مثال
let divRem a b = let x = a / b let y = a % b (x, y)
اشتراکها
کتاب FakeItEasy Succinctly
تزریق وابستگی رو طبق همین آموزش انجام دادم ولی به IConfigurationRoot ایراد میگیره ، از net core 2.2 استفاده میکنم .
An unhandled exception occurred while processing the request. InvalidOperationException: Unable to resolve service for type 'Microsoft.Extensions.Configuration.IConfigurationRoot' while attempting to activate 'OnionArchitecture.Data.ApplicationDbContext'. Microsoft.Extensions.DependencyInjection.ServiceLookup.CallSiteFactory.CreateArgumentCallSites(Type serviceType, Type implementationType, CallSiteChain callSiteChain, ParameterInfo[] parameters, bool throwIfCallSiteNotFound)
اشتراکها
Approval Test چیست؟
Some good frameworks I’ve used for approval tests in .NET are Approval Tests.NET and Snapshooter.
Dependency management is a core feature of NuGet. Managing dependencies for a single project can be easy. Managing dependencies for multi-project solutions can prove to be difficult as they start to scale in size and complexity. In situations where you manage common dependencies for many different projects, you can leverage NuGet’s central package management features to do all of this from the ease of a single location.