D3 is the most commonly used JavaScript library for visualization on the web, but there’s a bit of learning curve, especially for those new to programming.
Learn how to build a
front-end web application in plain JavaScript with minimal effort. Do
not use any (third-party) framework or library, such as jQuery or
Angular, which create black-box dependencies and overhead, and prevent
you from learning how to do it yourself.
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت 31 - احراز هویت و اعتبارسنجی کاربران Blazor WASM - بخش 1 - انجام تنظیمات اولیه
- فلسفه‌ی کار با Blazor server، امکان دسترسی مستقیم به لایه سرویس‌های برنامه، بدون نیاز به طراحی یک Web API خاص آن‌ها است (کار با آن ساده‌تر است). اگر قرار است با Web API کار کنید، شاید بهتر باشد از WASM استفاده کنید.
- سرویس‌های Blazor Server، طول عمر خاصی دارند و تا زمانیکه اتصال برقرار است، از دست نمی‌روند. بنابراین خیلی از اطلاعات را می‌توان به صورت متداولی در آن‌ها ذخیره کرد و نیازی به تمهید خاصی نیست؛ هرچند encrypted local storage هم دارند.
- امکان طراحی interceptor برای HTTP Client هم وجود دارد تا هربار نیازی به مقدار دهی هدر Authorization نباشد.
- بله. در این سری اگر از Identity استفاده شده، بیشتر هدف مدیریت کاربران بوده و یا برای Blazor Server، دسترسی به کوکی خودکار پس از لاگین. نکات تهیه‌ی authentication provider سفارشی مطرح شده‌ی در قسمت wasm این سری برای کار با JWT، همه جا یکسان است و وابستگی به Identity و یا حتی Identity server پیش‌فرض مطرح شده‌ی توسط مایکروسافت، ندارد.
The easiest way to create a README
Our simple editor allows you to quickly add and customize all the sections you need for your project's readme
Based on the above observations, we can conclude that React will be the best framework to learn in 2021, followed by Vue. But there is a high chance of Angular defending second place since it has been there for a longer period of time than Vue, and surely 2021 is not the end of that. So if you are an Angular developer, I suggest you learn React in the upcoming days.
در بخش اول، کارهایی که انجام دادیم به طور خلاصه عبارت بودند از:
1- حذف کاربرانی که نام کاربری و ایمیل تکراری داشتند
2- تغییر نام فیلد Password به PasswordHash در جدول User
سیستم مدیریت محتوای IRIS، برای استفاده از Entity Framework، از الگوی واحد کار (Unit Of Work) و تزریق وابستگی استفاده کرده است و اگر با نحوه‌ی پیاده سازی این الگو‌ها آشنا نیستید، خواندن مقاله EF Code First #12 را به شما توصیه می‌کنم.
برای استفاده از ASP.NET Identity نیز باید از الگوی واحد کار استفاده کرد و برای این کار، ما از مقاله اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity استفاده خواهیم کرد.
نکته مهم: در ادامه اساس کار ما بر پایه‌ی مقاله اعمال تزریق وابستگی‌ها به مثال رسمی ASP.NET Identity است و چیزی که بیشتر برای ما اهمیت دارد کدهای نهایی آن هست؛ پس حتما به مخزن کد آن مراجعه کرده و کدهای آن را دریافت کنید.
تغییر نام کلاس User به ApplicationUser
اگر به کدهای مثال رسمی ASP.NET Identity نگاهی بیندازید، می‌بینید که کلاس مربوط به جدول کاربران ApplicationUser نام دارد، ولی در سیستم IRIS نام آن User است. بهتر است که ما هم نام کلاس خود را از User به ApplicationUser تغییر دهیم چرا که مزایای زیر را به دنبال دارد:
1- به راحتی می‌توان کدهای مورد نیاز را از مثال Identity کپی کرد.
2- در سیستم Iris، بین کلاس User متعلق به پروژه خودمان و User مربوط به HttpContext تداخل رخ می‌داد که با تغییر نام کلاس User دیگر این مشکل را نخواهیم داشت.
برای این کار وارد پروژه Iris.DomainClasses شده و نام کلاس User را به ApplicationUser تغییر دهید. دقت کنید که این تغییر نام را از طریق Solution Explorer انجام دهید و نه از طریق کدهای آن. پس از این تغییر ویژوال استودیو می‌پرسد که آیا نام این کلاس را هم در کل پروژه تغییر دهد که شما آن را تایید کنید.
برای آن که نام جدول Users در دیتابیس تغییری نکند، وارد پوشه‌ی Entity Configuration شده و کلاس UserConfig را گشوده و در سازنده‌ی آن کد زیر را اضافه کنید:
ToTable("Users"); نصب ASP.NET Identity
برای نصب ASP.NET Identity دستور زیر را در کنسول Nuget وارد کنید:
Get-Project Iris.DomainClasses, Iris.Datalayer, Iris.Servicelayer, Iris.Web | Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.EntityFramework
از پروژه AspNetIdentityDependencyInjectionSample.DomainClasses کلاس‌های CustomUserRole، CustomUserLogin، CustomUserClaim و CustomRole را به پروژه Iris.DomainClasses منتقل کنید. تنها تغییری که در این کلاس‌ها باید انجام دهید، اصلاح namespace آنهاست.
همچنین بهتر است که به کلاس CustomRole، یک property به نام Description اضافه کنید تا توضیحات فارسی نقش مورد نظر را هم بتوان ذخیره کرد:
همچنین بهتر است که به کلاس CustomRole، یک property به نام Description اضافه کنید تا توضیحات فارسی نقش مورد نظر را هم بتوان ذخیره کرد:
public class CustomRole : IdentityRole<int, CustomUserRole>
{
public CustomRole() { }
public CustomRole(string name) { Name = name; }
public string Description { get; set; }
} نکته: پیشنهاد می‌کنم که اگر می‌خواهید مثلا نام CustomRole را به IrisRole تغییر دهید، این کار را از طریق find and replace انجام ندهید. با همین نام‌های پیش فرض کار را تکمیل کنید و سپس از طریق خود ویژوال استودیو نام کلاس را تغییر دهید تا ویژوال استودیو به نحو بهتری این نام‌ها را در سرتاسر پروژه تغییر دهد.
سپس کلاس ApplicationUser پروژه IRIS را باز کرده و تعریف آن را به شکل زیر تغییر دهید:
public class ApplicationUser : IdentityUser<int, CustomUserLogin, CustomUserRole, CustomUserClaim>
اکنون می‌توانید propertyهای Id، UserName، PasswordHash و Email را حذف کنید؛ چرا که در کلاس پایه IdentityUser تعریف شده اند.
تغییرات DataLayer
وارد Iris.DataLayer شده و کلاس IrisDbContext را به شکل زیر ویرایش کنید:
public class IrisDbContext : IdentityDbContext<ApplicationUser, CustomRole, int, CustomUserLogin, CustomUserRole, CustomUserClaim>,
IUnitOfWork اکنون می‌توانید property زیر را نیز حذف کنید چرا که در کلاس پایه تعریف شده است:
public DbSet<ApplicationUser> Users { get; set; } نکته مهم: حتما برای کلاس IrisDbContext سازنده ای تعریف کنید که صراحتا نام رشته اتصالی را ذکر کرده باشد، اگر این کار را انجام ندهید با خطاهای عجیب غریبی روبرو می‌شوید.
public IrisDbContext()
: base("IrisDbContext")
{
} همچنین درون متد OnModelCreating کدهای زیر را پس از فراخوانی متد (base.OnModelCreating(modelBuilder جهت تعیین نام جداول دیتابیس بنویسید:
modelBuilder.Entity<CustomRole>().ToTable("AspRoles");
modelBuilder.Entity<CustomUserClaim>().ToTable("UserClaims");
modelBuilder.Entity<CustomUserRole>().ToTable("UserRoles");
modelBuilder.Entity<CustomUserLogin>().ToTable("UserLogins"); از این جهت نام جدول CustomRole را در دیتابیس AspRoles انتخاب کردم تا با نام جدول Roles نقش‌های کنونی سیستم Iris تداخلی پیش نیاید.
اکنون دستور زیر را در کنسول Nuget وارد کنید تا کدهای مورد نیاز برای مهاجرت تولید شوند:
Add-Migration UpdateDatabaseToAspIdentity
public partial class UpdateDatabaseToAspIdentity : DbMigration
{
public override void Up()
{
CreateTable(
"dbo.UserClaims",
c => new
{
Id = c.Int(nullable: false, identity: true),
UserId = c.Int(nullable: false),
ClaimType = c.String(),
ClaimValue = c.String(),
ApplicationUser_Id = c.Int(),
})
.PrimaryKey(t => t.Id)
.ForeignKey("dbo.Users", t => t.ApplicationUser_Id)
.Index(t => t.ApplicationUser_Id);
CreateTable(
"dbo.UserLogins",
c => new
{
LoginProvider = c.String(nullable: false, maxLength: 128),
ProviderKey = c.String(nullable: false, maxLength: 128),
UserId = c.Int(nullable: false),
ApplicationUser_Id = c.Int(),
})
.PrimaryKey(t => new { t.LoginProvider, t.ProviderKey, t.UserId })
.ForeignKey("dbo.Users", t => t.ApplicationUser_Id)
.Index(t => t.ApplicationUser_Id);
CreateTable(
"dbo.UserRoles",
c => new
{
UserId = c.Int(nullable: false),
RoleId = c.Int(nullable: false),
ApplicationUser_Id = c.Int(),
})
.PrimaryKey(t => new { t.UserId, t.RoleId })
.ForeignKey("dbo.Users", t => t.ApplicationUser_Id)
.ForeignKey("dbo.AspRoles", t => t.RoleId, cascadeDelete: true)
.Index(t => t.RoleId)
.Index(t => t.ApplicationUser_Id);
CreateTable(
"dbo.AspRoles",
c => new
{
Id = c.Int(nullable: false, identity: true),
Description = c.String(),
Name = c.String(nullable: false, maxLength: 256),
})
.PrimaryKey(t => t.Id)
.Index(t => t.Name, unique: true, name: "RoleNameIndex");
AddColumn("dbo.Users", "EmailConfirmed", c => c.Boolean(nullable: false));
AddColumn("dbo.Users", "SecurityStamp", c => c.String());
AddColumn("dbo.Users", "PhoneNumber", c => c.String());
AddColumn("dbo.Users", "PhoneNumberConfirmed", c => c.Boolean(nullable: false));
AddColumn("dbo.Users", "TwoFactorEnabled", c => c.Boolean(nullable: false));
AddColumn("dbo.Users", "LockoutEndDateUtc", c => c.DateTime());
AddColumn("dbo.Users", "LockoutEnabled", c => c.Boolean(nullable: false));
AddColumn("dbo.Users", "AccessFailedCount", c => c.Int(nullable: false));
}
public override void Down()
{
DropForeignKey("dbo.UserRoles", "RoleId", "dbo.AspRoles");
DropForeignKey("dbo.UserRoles", "ApplicationUser_Id", "dbo.Users");
DropForeignKey("dbo.UserLogins", "ApplicationUser_Id", "dbo.Users");
DropForeignKey("dbo.UserClaims", "ApplicationUser_Id", "dbo.Users");
DropIndex("dbo.AspRoles", "RoleNameIndex");
DropIndex("dbo.UserRoles", new[] { "ApplicationUser_Id" });
DropIndex("dbo.UserRoles", new[] { "RoleId" });
DropIndex("dbo.UserLogins", new[] { "ApplicationUser_Id" });
DropIndex("dbo.UserClaims", new[] { "ApplicationUser_Id" });
DropColumn("dbo.Users", "AccessFailedCount");
DropColumn("dbo.Users", "LockoutEnabled");
DropColumn("dbo.Users", "LockoutEndDateUtc");
DropColumn("dbo.Users", "TwoFactorEnabled");
DropColumn("dbo.Users", "PhoneNumberConfirmed");
DropColumn("dbo.Users", "PhoneNumber");
DropColumn("dbo.Users", "SecurityStamp");
DropColumn("dbo.Users", "EmailConfirmed");
DropTable("dbo.AspRoles");
DropTable("dbo.UserRoles");
DropTable("dbo.UserLogins");
DropTable("dbo.UserClaims");
}
} بهتر است که در کدهای تولیدی فوق، اندکی متد Up را با کد زیر تغییر دهید:
AddColumn("dbo.Users", "EmailConfirmed", c => c.Boolean(nullable: false, defaultValue:true)); در نهایت برای اعمال تغییرات بر روی دیتابیس دستور زیر را در کنسول Nuget وارد کنید:
Update-Database
تغییرات ServiceLayer
ابتدا دستور زیر را در کنسول Nuget وارد کنید:
Get-Project Iris.Servicelayer, Iris.Web | Install-Package Microsoft.AspNet.Identity.Owin
سپس از فولدر Contracts پروژه AspNetIdentityDependencyInjectionSample.ServiceLayer فایل‌های IApplicationRoleManager، IApplicationSignInManager، IApplicationUserManager، ICustomRoleStore و ICustomUserStore را در فولدر Interfaces پروژه Iris.ServiceLayer کپی کنید. تنها کاری هم که نیاز هست انجام بدهید اصلاح namespace هاست.
باز از پروژه AspNetIdentityDependencyInjectionSample.ServiceLayer کلاس‌های ApplicationRoleManager، ApplicationSignInManager، ApplicationUserManager، CustomRoleStore، CustomUserStore، EmailService و SmsService را به پوشه EFServcies پروژه‌ی Iris.ServiceLayer کپی کنید.
نکته: پیشنهاد می‌کنم که EmailService را به IdentityEmailService تغییر نام دهید چرا که در حال حاضر سیستم Iris دارای کلاسی به نامی EmailService هست.
تنظیمات StructureMap برای تزریق وابستگی ها
پروژه Iris.Web را باز کرده، به فولدر DependencyResolution بروید و به کلاس IoC کدهای زیر را اضافه کنید:
x.For<IIdentity>().Use(() => (HttpContext.Current != null && HttpContext.Current.User != null) ? HttpContext.Current.User.Identity : null);
x.For<IUnitOfWork>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<IrisDbContext>();
x.For<IrisDbContext>().HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use(context => (IrisDbContext)context.GetInstance<IUnitOfWork>());
x.For<DbContext>().HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use(context => (IrisDbContext)context.GetInstance<IUnitOfWork>());
x.For<IUserStore<ApplicationUser, int>>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<CustomUserStore>();
x.For<IRoleStore<CustomRole, int>>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<RoleStore<CustomRole, int, CustomUserRole>>();
x.For<IAuthenticationManager>()
.Use(() => HttpContext.Current.GetOwinContext().Authentication);
x.For<IApplicationSignInManager>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<ApplicationSignInManager>();
x.For<IApplicationRoleManager>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<ApplicationRoleManager>();
// map same interface to different concrete classes
x.For<IIdentityMessageService>().Use<SmsService>();
x.For<IIdentityMessageService>().Use<IdentityEmailService>();
x.For<IApplicationUserManager>().HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<ApplicationUserManager>()
.Ctor<IIdentityMessageService>("smsService").Is<SmsService>()
.Ctor<IIdentityMessageService>("emailService").Is<IdentityEmailService>()
.Setter<IIdentityMessageService>(userManager => userManager.SmsService).Is<SmsService>()
.Setter<IIdentityMessageService>(userManager => userManager.EmailService).Is<IdentityEmailService>();
x.For<ApplicationUserManager>().HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use(context => (ApplicationUserManager)context.GetInstance<IApplicationUserManager>());
x.For<ICustomRoleStore>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<CustomRoleStore>();
x.For<ICustomUserStore>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use<CustomUserStore>(); اگر ()HttpContext.Current.GetOwinContext شناسایی نمی‌شود دلیلش این است که متد GetOwinContext یک متد الحاقی است که برای استفاده از آن باید پکیج نیوگت زیر را نصب کنید:
Install-Package Microsoft.Owin.Host.SystemWeb
تغییرات Iris.Web
در ریشه پروژه‌ی Iris.Web یک کلاس به نام Startup بسازید و کدهای زیر را در آن بنویسید:
using System;
using Iris.Servicelayer.Interfaces;
using Microsoft.AspNet.Identity;
using Microsoft.Owin;
using Microsoft.Owin.Security.Cookies;
using Microsoft.Owin.Security.DataProtection;
using Owin;
using StructureMap;
namespace Iris.Web
{
public class Startup
{
public void Configuration(IAppBuilder app)
{
configureAuth(app);
}
private static void configureAuth(IAppBuilder app)
{
ObjectFactory.Container.Configure(config =>
{
config.For<IDataProtectionProvider>()
.HybridHttpOrThreadLocalScoped()
.Use(() => app.GetDataProtectionProvider());
});
//ObjectFactory.Container.GetInstance<IApplicationUserManager>().SeedDatabase();
// Enable the application to use a cookie to store information for the signed in user
// and to use a cookie to temporarily store information about a user logging in with a third party login provider
// Configure the sign in cookie
app.UseCookieAuthentication(new CookieAuthenticationOptions
{
AuthenticationType = DefaultAuthenticationTypes.ApplicationCookie,
LoginPath = new PathString("/Account/Login"),
Provider = new CookieAuthenticationProvider
{
// Enables the application to validate the security stamp when the user logs in.
// This is a security feature which is used when you change a password or add an external login to your account.
OnValidateIdentity = ObjectFactory.Container.GetInstance<IApplicationUserManager>().OnValidateIdentity()
}
});
app.UseExternalSignInCookie(DefaultAuthenticationTypes.ExternalCookie);
// Enables the application to temporarily store user information when they are verifying the second factor in the two-factor authentication process.
app.UseTwoFactorSignInCookie(DefaultAuthenticationTypes.TwoFactorCookie, TimeSpan.FromMinutes(5));
// Enables the application to remember the second login verification factor such as phone or email.
// Once you check this option, your second step of verification during the login process will be remembered on the device where you logged in from.
// This is similar to the RememberMe option when you log in.
app.UseTwoFactorRememberBrowserCookie(DefaultAuthenticationTypes.TwoFactorRememberBrowserCookie);
app.CreatePerOwinContext(
() => ObjectFactory.Container.GetInstance<IApplicationUserManager>());
// Uncomment the following lines to enable logging in with third party login providers
//app.UseMicrosoftAccountAuthentication(
// clientId: "",
// clientSecret: "");
//app.UseTwitterAuthentication(
// consumerKey: "",
// consumerSecret: "");
//app.UseFacebookAuthentication(
// appId: "",
// appSecret: "");
//app.UseGoogleAuthentication(
// clientId: "",
// clientSecret: "");
}
}
} تا به این جای کار اگر پروژه را اجرا کنید نباید هیچ مشکلی مشاهده کنید. در بخش بعدی کدهای مربوط به کنترلر‌های ورود، ثبت نام، فراموشی کلمه عبور و ... را با سیستم Identity پیاده سازی می‌کنیم.
Entity Framework (EF) Core is the rearchitected and rewritten version of the Entity Framework object relational mapping engine for .NET Core applications. It is very light-weight, extensible, and cross platform.
However, high transaction .NET Core applications using EF Core face performance and scalability bottlenecks in the database-tier under peak loads. This is because, although you can linearly scale the application tier by adding more application servers, you cannot add more database servers to scale it.
But, if you use a distributed cache like NCache in your .NET Core applications, you can quickly remove these performance and scalability bottlenecks and handle extreme transaction loads.
How to manage multiple
versions of device drivers and with multiple versions of applications,
which share common operational contracts.
.NET MAUI Full Course : Cross Platform Development
.NET MAUI allows you to create multi-platform apps using one code base. That means you can develop for Android, iOS, macOS and of course Windows at the same time!
In this course I provide numerous examples on how to use all the tools MAUI provides. Check out the long table of contents below.
Angular 1 and Angular 2 have different syntax and semantics. Attempting to convert the whole app wholesale is not feasible for most production applications. This document will discuss ways in which an Angular 1 app can be upgraded/refactored piecemeal.
