با حذف فایل project.json در VS 2017، اکنون با کلیک راست بر روی گروه نام پروژه (فایل csproj)، گزینهی Edit آن ظاهر شده و مداخل ذکر شدهی در مطلب فوق، چنین تعاریفی را پیدا میکنند:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web"> <ItemGroup> <EmbeddedResource Include="Features\**\*.cshtml" Exclude="bin\**;obj\**;**\*.xproj;packages\**;@(EmbeddedResource)" /> <None Update="wwwroot\**\*"> <CopyToPublishDirectory>PreserveNewest</CopyToPublishDirectory> </None> </ItemGroup> <ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.Extensions.FileProviders.Embedded" Version="1.1.0" /> </ItemGroup> <ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools" Version="1.0.0" /> </ItemGroup> </Project>
- محیط برنامه نویسی قدرتمند
- هسته اصلی کدهای همه اپلیکیشنها تولید شده شبیه به هم است
- نیازی به یادگیری زبانهای مربوط به هر پلتفرم را ندارید
- کم هزینه و زمان کمتر
- طراحی رابط گرافیکی سریع و منعطف به کمک HTML5 , CSS3
- برنامه نویسی آسان و سریع با javascript , Typescript
- قابلیت اجرا بر روی چندین پلتفرم مختلف(Android,iOS,Widnows Phone )
- قابلیت استفاده از فریمورکهای تحت وب مانند Bootstrap , Angular JS, ...
- قابلیت طراحی پلاگین برای ارتباط با سیستم عامل
- مناسب برای برای برنامههای چت و استفاد از وب سرویسها
- مناسب برای ساخت بازیهای آنلاین و آفلاین با تکنولوژیهای تحت وب
- راحتی کار با آن برای برنامه نویسان تحت وب
- نداشتن ابزار گزارش خطاهای مناسب؛ درنتیجه برطرف کردن خطاها خسته کننده خواهد بود .
- UI, UX اپلیکیشنها باید به نحوی باشد که کاربر حس کند با نرمافزارهای بومی گوشی کار میکند.
- کاهش سرعت اجرایی جزئی نسبت به سایر برنامهها (به دلیل استفاده از WebView)
- عدم دسترسی مستقیم به سیستم عامل و امکانات آن
- Node.js
- Git CLI
- Google Chrome
- Apache Ant
- Oracle Java JDK 7 (حتما نسخه x86 نصب شود)
- Android SDK
- SQLLite For Windows Runtime
- Apple iTunes
- node.js را از لینک مقابل دانلود کنید: اینجا (پیشنهاد میکنیم نسخهی x86 آن را نصب کنید)
- Google Chrome را نصب کنید
- Git Command Line Tools را نصب کنید و توجه کنید که در هنگام نصب، گزینه مربوط به افزودن Git را به مسیر Command Prompt شما، انتخاب کرده باشید.
- Apchage Ant را دانلود و در مسیری از سیستم خودتان قرار دهید.
- Java JDK 7 x86 را از لینک مشخص شده دانلود کنید و سپس عملیات نصب را انجام دهید.
- Android SDK را از آدرس مشحص شده دانلود کنید. پکیچهای مورد نیاز، به این SDK افزوده شده است. بعد از دانلود آن را در مسیری از سیستم خود قرار دهید.
- Apple iTunes و SQLite را دانلود و نصب کنید.
- اگر از ویندوز 7 استفاده میکنید ، WebSocket4Net را از لینک مقابل دانلود کنید ( اینجا ) و سپس فایل net45\Release\WebSocket4Net.dll در مسیر زیر کپی کنید:
%GIT_HOME%\cmd;C:\Program Files (x86)\nodejs\;%JAVA_HOME%\bin;%ANT_HOME%\bin; %ANDROID_HOME%\tools;%ANDROID_HOME%\platform-tools; C:\ProgramData\Oracle\Java\javapath;
نکته تکمیلی
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
نکته دومی که بهش اشاره نکردید ، این است که در خود اروپا و امریکا شرکت های نرم افزاری Microsoft Partner پولی بابت License برای VisualStudio نمیدند. شرکت هایی هم که پول میدهند بابت MSDN Subscription میدهند که مثلا با ده هزار دلار تا یک سال تقریبا به همه محصولات دسترسی دارند و جدا جدا پولی پرداخت نمیکنند. شرکت هایی هم که Microsoft Partner باشند معمولا یک هزینه خیلی پایین (در حد پنج هزار دلار) در سال میدهند بابت حدود صد نفر برنامه نویس که این شامل هزینه سرور ها ، دیتابیس ، ویندوز و ... میشود. البته در حال حاظر در ایران به علت تحریم عملا این روش قابل استفاده نیست.
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
نکته دومی که بهش اشاره نکردید ، این است که در خود اروپا و امریکا شرکت های نرم افزاری Microsoft Partner پولی بابت License برای VisualStudio نمیدند. شرکت هایی هم که پول میدهند بابت MSDN Subscription میدهند که مثلا با ده هزار دلار تا یک سال تقریبا به همه محصولات دسترسی دارند و جدا جدا پولی پرداخت نمیکنند. شرکت هایی هم که Microsoft Partner باشند معمولا یک هزینه خیلی پایین (در حد پنج هزار دلار) در سال میدهند بابت حدود صد نفر برنامه نویس که این شامل هزینه سرور ها ، دیتابیس ، ویندوز و ... میشود. البته در حال حاظر در ایران به علت تحریم عملا این روش قابل استفاده نیست.
• Crystal Report
• Stimul Report
• Telerik Reporting
• …
در ادامه این سری آموزشها قصد داریم Telerik Reporting و نحوه تهیه گزارش با آن را مورد بررسی قرار دهیم. این ابزار امکانات بسیاری در خصوص تهیه گزارش برنامههای دات نتی نظیر Windows Form ، Asp.net و ... در اختیار ما قرار میدهد.در ادامه و برای شروع ، ساخت یک گزارش ساده در این محیط را بررسی میکنیم.
نکته : گزارشاتی که توسط Telerik Reporting تهیه میشوند به وسیله کدهای C# جنریت میشوند.بنابراین همیشه توصیه میشود گزارشات خود را درون یک یا چند پروژه Class Library قرار دهیم و از این پس ، این گزارشات از درون پروژههای دیگر (ویندوزی ، وب و ...) در دسترس هستند.کافی ست پروژه Class Library را به عنوان Reference به پروژه مورد نظر خود اضافه کنیم.. برای شروع میتوان یک پروژه جدید از نوع Class Library ایجاد کرد.پس از آن روی نام پروژه راست کلیک کنید و گزینه Telerik Report را انتخاب نمایید.پس از تعیین نام گزارش کلید Ok را کلیک نمایید.
در این حالت فایل گزارش به پروژه افزوده میشود. در ادامه میتوانید توسط ویزاردی که نمایش داده میشود کارهای عمومی مربوط به پیاده سازی گزارش (انتخاب منبع داده(Data Source) ، ساخت Query جهت بارگذاری اطلاعات ، فیلدهایی که باید نمایش داده شوند ، گروه بندی دادهها و ...) را توسط این ویزارد انجام دهید. برای اینکار در پنجره ای که نمایش داده میشود بر روی کلید Next کلیک نمایید.
جهت ایجاد یک گزارش جدید در پنجره Report Choose Page گزینه New Report را انتخاب نموده و کلید Next را کلیک نمایید.
جهت انتخاب منبع داده گزارش در پنجره Choose Data Source گزینه Add New Data Source را انتخاب نمایید.در این حالت میتوانید گزینههای متفاوتی را به عنوان منبع داده گزارش خود انتخاب نمایید. گزینههای نمایش داده شده به شرح ذیل است:
• Sql Data Source : جهت اتصال مستقیم به بانک اطلاعات Microsoft Sql Server
• Object Data Source : جهت اتصال به کلاسهای لایه Business و بارگذاری داده از این کلاس ها
• Entity Data Source : جهت اتصال به Entity Framework
• Open Access Data Source : جهت اتصال به Open Access ORM ساخت شرکت Telerik
• Cube Data Source : جهت اتصال و نمایش دادههای تحلیل شده
در ادامه برای اینکه بتوان مستقیما به Sql Server وصل شد و Queryهای مربوط به گزارش را روی آن اجرا نمود؛ میتوان گزینه Sql Data Source را انتخاب نمود و بر روی کلید Ok کلیک کرد.سپس در پنجره Choose Your Data Connection گزینه New Connection را کلیک کنید و یک اتصال به بانک مورد نظر خود ایجاد کنید.پس ایجاد و تست Connection ساخته شده روی Next کلیک کنید.در پنجره Save the connection string میتوان نامی را جهت Connection string انتخاب کرد تا Connection string با همان نام در فایل Config پروژه ذخیره شود.در ادامه کلید Next را کلیک کرده و وارد مرحله بعد شوید. در پنجره Configure Data Source Command گزینه Query Builder را جهت ساخت Query مورد نظر برای بارگذاری دادهها انتخاب نمایید.
پس از ساخت Query مورد نظر کلید Ok را کلیک نمایید. در پنجره Configure Data Source Command کوئری ساخته شده به شما نمایش داده میشود.کلید Next را کلیک کنید.
سپس وارد مرحله Preview Data Source Result میشوید که در آن قادر خواهید بود پیش نمایشی از داده هایی که بعدا توسط Query ساخته شده بارگذاری خواهند شد را مشاهده نمایید. Next را کلیک نموده تا وارد مرحله بعد شوید.مرحله بعد Standard Report Type میباشد که در این مرحله شما میتوانید نوع گزارش خود را انتخاب نمایید و کلید Next را فشار دهید.در بخش Design Data Layout چند فیلد را از بخش سمت چپ (Available Fields) انتخاب نموده و کلید Details را کلیک نمایید.فیلدهای انتخاب شده به بخش Details گزارش اضافه خواهند شد.در ادامه Next را کلیک کنید تا وارد بخش Choose Report Layout شوید.شما میتوانید در این بخش یک حالت نمایشی را برای گزارش خود انتخاب نمایید و Next را کلیک نمایید.در بخش Choose Report Style یک قالب بندی جهت گزارش خود انتخاب نمایید.در ادامه Next و سپس Finish را کلیک نمایید.کدهای گزارش Generate شده میتوان در قسمت Designer گزارش را مشاهده نمود.
در این حالت کارهای زیر توسط Wizard به صورت اتوماتیک انجام خواهد شد:
• بایند شدن اتوماتیک فیلدهای گزارش به ستوانهای مرتبط
• اعمال قالب بندی انتخاب شده برای صفحه و سر ستونها
• افزودن تاریخ و شماره صفحه به پایین گزارش
در ادامه پروژه را Rebuild کرده و گزینه Preview را در Designer جهت نمایش ، پیش نمایش گزارش کلیک نمایید.
• Report Header: مواردی که در این بخش از گزارش قرار میگیرند در بالای صفحه اول گزارش نمایش داده میشوند.
• Page Header: مواردی که در این بخش از گزارش قرار میگیرند در بالای همه صفحات گزارش قرار گرفته و تکرار میشوند.
• Details: دادههای اصلی گزارش که شامل جزئیات و بخش اصلی گزارش میباشند و سطر به سطر نیز تکرار میشوند در این بخش قرار میگیرند.
• Page Footer: مواردی که در این بخش از گزارش قرار میگیرند در پایین همه صفحات نمایش داده میشوند.
• Report Footer:مواردی که در این بخش قرار میگیرند در پایین صفحه آخر گزارش نمایش داده میشوند.
ادامه دارد ...
public class DocumentPrinter { public void PrintDocument(string documentName) { var repository = new DocumentRepository(); var formatter = new DocumentFormatter(); var printer = new Printer(); var document = repository .GetDocumentByName(documentName); var formattedDocument = formatter.Format(document); printer.Print(formattedDocument); } }
var documentPrinter = new DocumentPrinter(); documentPrinter.PrintDocument(@"c:\doc.doc");
public class DocumentPrinter { private DocumentRepository _repository; private DocumentFormatter _formatter; private Printer _printer; public DocumentPrinter( DocumentRepository repository, DocumentFormatter formatter, Printer printer) { _repository = repository; _formatter = formatter; _printer = printer; } public void PrintDocument(string documentName) { var document = _repository.GetDocumentByName(documentName); var formattedDocument = _formatter.Format(document); _printer.Print(formattedDocument); } }
var repository = new DocumentRepository(); var formatter = new DocumentFormatter(); var printer = new Printer(); var documentPrinter = new DocumentPrinter(repository, formatter, printer); documentPrinter.PrintDocument(@"c:\doc.doc");
public interface IDocumentRepository { Document GetDocumentByName(string documentName); }
public class DocumentPrinter { private IDocumentRepository _repository; private IDocumentFormatter _formatter; private IPrinter _printer; public DocumentPrinter( IDocumentRepository repository, IDocumentFormatter formatter, IPrinter printer) { _repository = repository; _formatter = formatter; _printer = printer; } public void PrintDocument(string documentName) { var document = _repository.GetDocumentByName(documentName); var formattedDocument = _formatter.Format(document); _printer.Print(formattedDocument); } }
ObjectFactory.Configure(cfg => { cfg.For<IDocumentRepository>().Use<FilesystemDocumentRepository>(); cfg.For<IDocumentFormatter>().Use<DocumentFormatter>(); cfg.For<IPrinter>().Use<Printer>(); });
معرفی سرویسهای ارائه شده توسط شرکتهای گوگل، آمازون و مایکروسافت در قالب رایانش ابری - قسمت اول
رایانش ابری مفهوم نسبتا جدیدی در عرصهی فناوری اطلاعات است و در حال گسترش میباشد. به طور خلاصه رایانش ابری به همه چیز اعم از برنامه کاربردی( Application )، سکو ی ( Platform ) توسعه نرم افزار، سخت افزار و زیرساخت، به عنوان سرویس نگاه میکند. زیرساخت های موجود در مراکز داده( Data Center ) به انضمام نرمافزارهایی که در آن قرار دارند، مجموعههایی را تشکیل میدهند که ابر نامیده میشود. به عبارت سادهتر رایانش ابری یعنی استفاده اشتراکی از برنامهها و منابع یک محیط شبکهای برای انجام یک کار، بدون این که مالکیت، مدیریت منابع شبکه و سخت افزار و برنامهها، برای استفاده کننده مهم باشد. در رایانش ابری منابع کامپیوترها، برای انجام یک کار استفاده میشوند و دادههای مربوط به پردازش، در هیچ کدام از کامپیوترهای شخصی ذخیره نمیشوند، بلکه در جای دیگری در داخل همان منابع شبکه، ذخیره میشوند تا در زمان و مکان دیگری قابل دسترسی باشند.
بر همین اساس شرکت های پیشرو در زمینه فناوری اطلاعات به ارائه سرویس هایی تحت عنوان خدمات رایانش ابری پرداخته اند و هدف از این سری مطالب ارائه شده، شرح مختصری بر سرویسهای ارائه شده می باشد. در قسمت اول به معرفی سرویسهای شرکت گوگل پرداخته می شود و در قسمتهای بعدی، سرویسهای شرکتهای مایکروسافت و آمازون معرفی میگردد.
سرویسهای رایانش ابری گوگل، در زیر دو چتر قرار دارند. گروه اول شامل مجموعه گستردهای از برنامههای محبوب گوگل مانند Google Doc ، Google Health ، Google Mail ، Google Earth هستند که با کلیک بر روی گزینه More و Even More که در بالای صفحه اصلی گوگل قرار دارند، میتوان به آنها دسترسی پیدا کرد.
دومین محصول مبتنی بر ابر گوگل، ابزار توسعه PaaS گوگل است. این سکو در سال 2008 برای توسعه برنامههای تحت وب، با استفاده از زیرساخت گوگل به نام موتور Google App معرفی شد. هدف از آن قادر ساختن توسعه دهندگان برای ساخت و استقرار برنامههای وب بدون نگرانی از زیرساختی است که برنامه بر رویش اجرا میشود. برنامههای این موتور، با زبانهای سطح بالا به ویژه جاوا و پایتون و در چارچوب GAE نوشته میشوند. گوگل به منظور گسترش این نوع برنامهها یک سطح رایگان مشخص از سرویس را ارائه میدهد و زمانی که برنامه از سطح مشخصی از بار پردازشی، ذخیرهسازی و پهنای باند شبکه فراتر رفت، آنگاه شارژها بر مبنای میزان استفاده محاسبه میشود.
برنامههای GAE را باید به گونهای نوشت که با زیرساخت گوگل وفق یابند. این مسئله، باعث محدودیت برنامههای قابل اجرا در GAE میگردد و علاوه بر آن، انتقال برنامهها به سکوی GAE و یا انتقال از این سکو به سایر سکوهای موجود دشوار میشود.
از میان سرویس های ابری رایگان ارائه شده از سوی گوگل، به معرفی سرویس آنالیز گوگل بسنده کرده و تمرکز اصلی بر روی سکوی توسعه نرمافزاری این شرکت ( GAE ) میباشد.
Google Analytics
به اختصار GA نامیده میشود و یک ابزار آماری است که تعداد و انواع بازدیدکنندگان وبسایت و نحوه استفاده از وبسایت را اندازهگیری میکند. این محصول بر روی بسته تحلیلی Urchin 5 که گوگل در سال 2006 آن را خریداری نمود، ساخته شده است. این سرویس رایگان عرضه میشود و فرآیند تحلیل را با استفاده از یک قطعه کد جاوا اسکریپت به نام Google Analytics Tracking Code با پیادهسازی در تگ صفحه وب انجام میشود.
این کد با اولین بارگذاری صفحه در سیستم کاربران، به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پرداخته و برای پردازش به سرورهای GA باز پس میفرستد. این کد با کمک Cookie مرورگر اطلاعات مورد نیاز را جمع آوری مینماید.
آشنایی با Google App Engine
GAE یک سکو به عنوان سرویس میباشد و مبتنی بر ابر گوگل است و بر روی زیر ساخت گوگل مستقر شده است.
این سرویس توسعه دهندگان را قادر میسازد تا برنامههای وب ایجاد کرده و بر روی سرورهای گوگل مستقر سازند و گوگل مدیریت زیرساخت را بر عهده گیرد و اعمالی مانند نظارت، برطرف کردن اشکالات احتمالی، خوشه بندی، مدیریت وهلهسازی ماشینهای مجازی و غیره را انجام دهد. برای اجرای یک برنامه در GAE ابتدا باید استانداردهای سکوی گوگل رعایت شود. این استانداردها دامنه برنامههایی که قابل اجرا میباشند را بسیار محدود مینماید و قابلیت حمل آنها را کاهش میدهد.
محدودیتهایی
که این سکو ایجاد میکند، با خود مزایایی را به همراه میآورد که در زیر به آنها
اشاره میگردد:
- وب سرویسهای پویا بر مبنای استانداردهای رایج
- توسعه خودکار و توازن بار بین ماشینهای وهلهسازی شده که
مورد استفاده وب سرویس است.
- اعتبارسنجی با استفاده از API
موجود در گوگل.
- فضای ذخیره سازی ماندگار با قابلیت جستجو، مرتب سازی و
مدیریت تراکنش.
- صف کاری و زمان بندی کاری
- محیط توسعه سمت مشتری( توسعه دهندگان ) برای شبیه سازی GAE
در سیستم محلی.
- پشتیبانی از محیط اجرا جاوا و پایتون.
هنگامی که یک برنامه در GAE مستقر گردید، با استفاده از نام دامنه دلخواه یا با استفاده از آدرس تجاری Google Apps قابل دستیابی است. موتور Google Apps در حال حاضر برنامههایی که در جاوا و پایتون نوشته شده است را پشتیبانی میکند و علاوه بر آن از زبانهای ماشین مجازی جاوا و چندین چارچوب تحت وب پایتون که WSGI و CGI را پشتیبانی میکنند نیز با محیط GAE سازگاری دارند.
برنامههایی که در GAE اجرا میشوند از سیستم عامل مستقل هستند یا به گفته گوگل بر روی Sand Box اجرا میشوند. این ویژگی GAE را قادر میسازد، سیستم را بهینه کند تا تقاضاهای وب، با بار ترافیکی فعلی منطبق شوند. همچنین برنامهها را قادر میسازد با امنیت بالاتری کار کنند، زیرا تنها میتوانند به کامپیوترهایی متصل شوند که آدرسهای مشخصی دارند و سرویسها را با استفاده از پروتکل Http و یا Https از پورتهای شناخته شده پاسخ دهند. از طرف دیگر برنامهها نیز به این میزان محدود شده که تنها فایلها را بخوانند. آنها حق نوشتن فایل به صورت مستقیم بر روی سیستمها را ندارند و برای دستیابی به داده، باید از ذخیره داده در Cache یا سرویس ماندگار دیگری استفاده نمایند.
GAE یک سیستم انبار داده توزیع شده دارد که از پرس و جوها و تراکنشها پشتیبانی مینماید. این انبار داده غیر رابطهای است، اما اشیاء داده یا موجودیتهایی که خصوصیات لازم را دارند، ذخیره مینماید. به همین علت در پرس و جوها میتوان از فیلتر نوع موجودیت بهره برد و آنها را به ترتیب خصوصیات مرتب نمود.
در نهایت توجه به مدل قیمتگذاری گوگل قابل توجه است. گوگل برای تشویق توسعه دهندگان در نوشتن برنامه با استفاده از GAE ، استقرار و توسعه برنامه را تا میزان مشخصی از منابع رایگان کرده است و با عبور از مقدار رایگان باید هزینه را به ازای مصرف پرداخت نمود. بر اساس جدول ارائه شده در سایت شرکت گوگل به ازای تجاوز از میزان مصرف رایگان، سیستم هزینه گذاری بر اساس تعرفههای زیر، اقدام به محاسبه حق شارژ مینماید و بدیهی است برای آگاهی از آخرین تعرفهها و کسب اطلاعات بیشتر، مراجعه به صفحه سایت شرکت گوگل توصیه میشود:
- مبلغ به ازای هر یک ساعت استفاده از CPU
معادل 0.08 دلار
- داده ذخیره شده به ازای هر گیگابایت در ماه
معادل 0.18 دلار
- پهنای باند خروجی به ازای هر گیگابایت معادل
0.12 دلار
- پهنای باند ورودی رایگان
- هزینه دریافت هر ایمیل معادل 0.0001 دلار
به منظور ذخیره اطلاعات در منبع داده پایدار، از API استفاده میگردد که به ازای تعداد تراکنشهایی که تبادل میگردد، هزینه پرداخت میشود. از آنجایی که بنا به تعداد تبادلات و نوع حافظه پایداری که استفاده میگردد، هزینه متغیر است، خواننده محترم برای رویت لیست مذکور به منبع ذکر شده، ارجاع داده میشود.
منبع سهمیه | سهمیه پیش فرض رایگان به ازای هر برنامه |
مصرف CPU | 28 ساعت به ازای هر برنامه در روز |
منبع ذخیره پایدار داده | 1 گیگابایت به ازای هر برنامه در ماه |
پهنای باند ورودی | 1 گیگابایت به ازای هر برنامه در روز |
پهنای باند خروجی | 1 گیگابایت به ازای هر برنامه در روز |
تراکنش با منبع داده Datastore | 50 هزار تراکنش برای خواندن و نوشتن به ازای هر برنامه در ماه |
تراکنش با منبع داده Blobstore | 5 گیگابایت به ازای هر برنامه در روز |
ایمیل دریافتی | 100 دریافت به ازای هر برنامه در روز |
PM> Install-Package LightInject
PM> Install-Package LightInject.Source
public class PersonModel { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public string Family { get; set; } public DateTime Birth { get; set; } } public interface IRepository<T> where T:class { void Insert(T entity); IEnumerable<T> FindAll(); } public interface IPersonRepository:IRepository<PersonModel> { } public class PersonRepository:IPersonRepository { public void Insert(PersonModel entity) { throw new NotImplementedException(); } public IEnumerable<PersonModel> FindAll() { throw new NotImplementedException(); } } public interface IPersonService { void Insert(PersonModel entity); IEnumerable<PersonModel> FindAll(); } public class PersonService:IPersonService { private readonly IPersonRepository _personRepository; public PersonService(IPersonRepository personRepository) { _personRepository = personRepository; } public void Insert(PersonModel entity) { _personRepository.Insert(entity); } public IEnumerable<PersonModel> FindAll() { return _personRepository.FindAll(); } }
public partial class Form1 : Form { private readonly IPersonService _personService; public Form1(IPersonService personService) { _personService = personService; InitializeComponent(); } }
static void Main() { Application.EnableVisualStyles(); Application.SetCompatibleTextRenderingDefault(false); var container = new ServiceContainer(); container.Register<IPersonService, PersonService>(); container.Register<IPersonRepository, PersonRepository>(); Application.Run(new Form1(container.GetInstance<IPersonService>())); }
public class WorkerModel:PersonModel { public ManagerModel Manager { get; set; } } public class ManagerModel:PersonModel { public IEnumerable<WorkerModel> Workers { get; set; } } public class WorkerRepository:IPersonRepository { public void Insert(PersonModel entity) { throw new NotImplementedException(); } public IEnumerable<PersonModel> FindAll() { throw new NotImplementedException(); } } public class ManagerRepository:IPersonRepository { public void Insert(PersonModel entity) { throw new NotImplementedException(); } public IEnumerable<PersonModel> FindAll() { throw new NotImplementedException(); } } public class WorkerService:IPersonService { private readonly IPersonRepository _personRepository; public WorkerService(IPersonRepository personRepository) { _personRepository = personRepository; } public void Insert(PersonModel entity) { var worker = entity as WorkerModel; _personRepository.Insert(worker); } public IEnumerable<PersonModel> FindAll() { return _personRepository.FindAll(); } } public class ManagerService:IPersonService { private readonly IPersonRepository _personRepository; public ManagerService(IPersonRepository personRepository) { _personRepository = personRepository; } public void Insert(PersonModel entity) { var manager = entity as ManagerModel; _personRepository.Insert(manager); } public IEnumerable<PersonModel> FindAll() { return _personRepository.FindAll(); } }
... var container = new ServiceContainer(); container.Register<IPersonService, PersonService>(); container.Register<IPersonService, WorkerService>(); container.Register<IPersonRepository, PersonRepository>(); container.Register<IPersonRepository, WorkerRepository>(); Application.Run(new Form1(container.GetInstance<IPersonService>()));
... container.Register<IPersonService, PersonService>("PersonService"); container.Register<IPersonService, WorkerService>(); container.Register<IPersonRepository, PersonRepository>(); container.Register<IPersonRepository, WorkerRepository>(); Application.Run(new Form1(container.GetInstance<IPersonService>("PersonService")));
container.Register<IPersonService, PersonService>("PersonService"); Application.Run(new Form1(container.GetInstance<IPersonService>()));
container.Register<IPersonService, PersonService>(); container.Register<IPersonService, WorkerService>("WorkerService"); var personList = container.GetInstance<IEnumerable<IPersonService>>();
container.Register<IPersonService, PersonService>(); container.Register<IPersonService, WorkerService>("WorkerService"); var personList = container.GetAllInstances<IPersonService>();
- Array
- ICollection<T>
- IList<T>
- IReadOnlyCollection<T>
- IReadOnlyList<T>
container.RegisterInstance<string>("SomeValue"); var value = container.GetInstance<string>();
container.RegisterInstance<string>("SomeValue","String1"); container.RegisterInstance<string>("OtherValue","String2"); var value = container.GetInstance<string>("String2");
بیرون نگاه داشتن تنظیمات خصوصی از سورس کنترل
<?xml version="1.0"?> <configuration> <appSettings file="AppSettings.config"> </appSettings> <connectionStrings configSource="ConnectionStrings.config"> </connectionStrings> <!-- ... --> </configuration>
Web.config: <?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <configuration> <appSettings file="YourSettings.config"> <add key="KeyToOverride" value="Original" /> <add key="KeyToNotOverride" value="Standard" /> </appSettings> <system.web> <!-- standard web settings go here --> </system.web> </configuration> YourSettings.config: <appSettings> <add key="KeyToOverride" value="Overridden" /> <add key="KeyToBeAdded" value="EntirelyNew" /> </appSettings>