SQL Injection چیست؟
- بررسی ویرویس Stuxnet | www.idevcenter.com
- تایپ متن فارسی در Gmail | googlepersianblog.blogspot.com
- خصوصیات جدید در ASP.NET 4.5 - خصوصیت HTML Editor Smart Tasks and Event Handler Generation | mojtabasahraei.blogfa.com
- دیتابیس رنگی | www.dotnetdev.info
- شما مرغابی هستید یا عقاب؟ | hrnews.blogfa.com
- نقد فیلم "one flew over the cuckoos nest - دیوانه از قفس پرید( پرواز بر فراز آشیانه فاخته)" | filmhafteh.blogfa.com
- Addressing Visual Studio performance | blogs.msdn.com
- BUILD conference–day 3 | lostechies.com
- BUILD: WinRT, Silverlight, WPF, XAML | www.japf.fr
- C# and Visual Basic on the WinRT API | www.infoq.com
- Multi Monitor in VS.NET 2010 & SQL Server 2011 | www.nikamooz.com
- My List of Must-See Build 2011 Videos | 10rem.net
- New CSS editor features in Visual Studio 11 Developer Preview | blogs.msdn.com
- New Tools and New Content - ASP.NET, Visual Studio 11 Web and .NET 4.5 Developer Preview (with commentary) | www.hanselman.com
- Prototype xUnit.net Visual Studio 11 Unit Testing Plugin | bradwilson.typepad.com
- RIA Services updates for //build | feeds.jeffhandley.com
- Using WinRT from .NET | ermau.com
- Windows 8 and WinRT: Links, News and Resources | ajlopez.wordpress.com
- Windows 8 Replaces the Win32 API | www.infoq.com
- Windows 8: What you Need to Know | csharperimage.jeremylikness.com
- WinRT: An Object Orientated Replacement for Win32 | www.infoq.com
عموما محدود کردن دسترسی بر اساس IP بهتر است بر اساس راه حلهایی مانند فایروال، IPSec و یا RRAS IP Filter صورت گیرد که جزو بهینهترین و امنترین راه حلهای ممکن هستند.
در ادامه قصد داریم این محدودیت را با استفاده از امکانات خود اس کیوال سرور انجام دهیم (بلاک کردن کاربران بر اساس IP های غیرمجاز). مواردی که در ادامه ذکر خواهند شد در مورد اس کیوال سرور 2005 ، سرویس پک 2 به بعد و یا اس کیوال سرور 2008 صادق است.
اس کیوال سرور این قابلیت را دارد که میتوان بر روی کلیه لاگینهای صورت گرفته در سطح سرور تریگر تعریف کرد. به این صورت میتوان تمامی لاگینها را برای مثال لاگ کرد (جهت بررسی مسایل امنیتی) و یا میتوان هر لاگینی را که صلاح ندانستیم rollback نمائیم (ایجاد محدودیت روی لاگین در سطح سرور).
لاگ کردن کلیه لاگینهای صورت گرفته به سرور
ایجاد جدولی برای ذخیره سازی اطلاعات لاگینها:
USE [master]
GO
SET ANSI_NULLS ON
GO
SET QUOTED_IDENTIFIER ON
GO
SET ANSI_PADDING ON
GO
CREATE TABLE [dbo].[Logging](
[id] [int] IDENTITY(1,1) NOT NULL,
[LogonTime] [datetime] NULL,
[LoginName] [nvarchar](max) NULL,
[ClientHost] [varchar](50) NULL,
[LoginType] [varchar](100) NULL,
[AppName] [nvarchar](500) NULL,
[FullLog] [xml] NULL,
CONSTRAINT [PK_IP_Log] PRIMARY KEY CLUSTERED
(
[id] ASC
)WITH (PAD_INDEX = OFF, STATISTICS_NORECOMPUTE = OFF, IGNORE_DUP_KEY = OFF, ALLOW_ROW_LOCKS = ON, ALLOW_PAGE_LOCKS = ON) ON [PRIMARY]
) ON [PRIMARY]
GO
SET ANSI_PADDING OFF
GO
ALTER TABLE [dbo].[Logging] ADD CONSTRAINT [DF_IP_Log_LogonTime] DEFAULT (getdate()) FOR [LogonTime]
GO
در ادامه یک تریگر لاگین را جهت ذخیره سازی اطلاعات کلیه لاگینها به سرور ایجاد مینمائیم:
USE [master]
GO
CREATE TRIGGER LogonTrigger
ON ALL SERVER
FOR LOGON
AS
BEGIN
DECLARE @data XML
SET @data = EVENTDATA()
INSERT INTO [Logging]
(
[LoginName],
[ClientHost],
[LoginType],
[AppName],
[FullLog]
)
VALUES
(
@data.value('(/EVENT_INSTANCE/LoginName)[1]', 'nvarchar(max)'),
@data.value('(/EVENT_INSTANCE/ClientHost)[1]', 'varchar(50)'),
@data.value('(/EVENT_INSTANCE/LoginType)[1]', 'varchar(100)'),
APP_NAME(),
@data
)
END
SELECT TOP 100 * FROM [master].[dbo].[Logging] ORDER BY id desc
محدود کردن کاربران بر اساس IP
ClientHost ایی که در رخداد لاگین فوق بازگشت داده میشود همان IP کاربر راه دور است. برای فیلتر کردن IP های غیرمجاز، ابتدا در دیتابیس مستر یک جدول برای ذخیره سازی IP های مجاز ایجاد میکنیم و IP های کلیه کلاینتهای معتبر خود را در آن وارد میکنیم:
USE [master]
GO
CREATE TABLE [IP_RESTRICTION](
[ValidIP] [varchar](15) NOT NULL,
CONSTRAINT [PK_IP_RESTRICTION] PRIMARY KEY CLUSTERED
(
[ValidIP] ASC
)WITH (PAD_INDEX = OFF, STATISTICS_NORECOMPUTE = OFF, IGNORE_DUP_KEY = OFF, ALLOW_ROW_LOCKS = ON, ALLOW_PAGE_LOCKS = ON) ON [PRIMARY]
) ON [PRIMARY]
سپس تریگر لاگین ما برای منع کاربران غیرمجاز بر اساس IP ، به صورت زیر خواهد بود:
USE [master]
GO
CREATE TRIGGER [LOGIN_IP_RESTRICTION]
ON ALL SERVER
FOR LOGON
AS
BEGIN
DECLARE @host NVARCHAR(255);
SET @host = EVENTDATA().value('(/EVENT_INSTANCE/ClientHost)[1]', 'nvarchar(max)');
IF (
NOT EXISTS(
SELECT *
FROM MASTER.dbo.IP_RESTRICTION
WHERE ValidIP = @host
)
)
BEGIN
ROLLBACK;
END
END;
تریگر فوق خطرناک است! ممکن است خودتان هم دیگر نتوانید لاگین کنید!! (حتی با اکانت ادمین)
بنابراین قبل از لاگین حتما IP لوکال و یا ClientHost لوکال را هم وارد کنید.
اگر گیر افتادید به صورت زیر میشود رفع مشکل کرد:
تنها حالتی که تریگر لاگین را فعال نمیکند Dedicated Administrator Connection است یا DAC هم به آن گفته میشود. به صورت پیش فرض برای ایجاد این اتصال اختصاصی باید به کامپیوتری که اس کیوال سرور بر روی آن نصب است به صورت لوکال لاگین کرد و سپس در خط فرمان دستور زیر را صادر کنید (حرف A آن باید بزرگ باشد):
C:\>sqlcmd -A -d master -q "insert into IP_RESTRICTION(validip) values('<local machine>')"
این نوع تریگرها در قسمت server objects در management studio ظاهر میشوند.
شما برای این کار باید چند مرحله را انجام دهید:
مرحلهی اول: یک پروژهی جدید بسازید
نکته: برای اینکار میتوانید پروژه را از نوع ASP.NET 5 Web Application نیز انتخاب نمایید و مراحل کوتاهتری را طی نمایید. اما راه اندازی دستی قسمتهای مختلف پروژه برای یکبار، به درک بهتر ساختار آن کمک زیادی میکند. از طرفی کار کردن بر روی یک پروژهی تمیز و خالی، برای انتقال دادههای مورد نیاز از یک پروژهی دیگر، از بروز خطاهای پیش بینی نشده و تداخلهای احتمالی نیز جلوگیری میکند.
مرحلهی دوم: اعمال تنظیمات جهت
استفادهی از MVC
همان طور که مشاهده میکنید در این پروژه دیگر خبری از web.config نیست. اما نگران نباشید، امکان اعمال تنظیمات، باز هم وجود دارد و فقط به فایلهای json منتقل شدهاند که project.json هم یکی از آنهاست. برای استفادهی از Microsoft.AspNet.Mvc فقط کافی است فایل project.json را باز کنید و در قسمت "dependencies" پکیج "Microsoft.AspNet.Mvc" را به آن اضافه نمایید تا به صورت خودکار دانلود و به پروژه اضافه گردد.
"dependencies": { "Microsoft.AspNet.Server.IIS": "1.0.0-beta5", "Microsoft.AspNet.Server.WebListener": "1.0.0-beta5", "Microsoft.AspNet.Mvc": "6.0.0-beta5" },
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddMvc(); } public void Configure(IApplicationBuilder app) { app.UseMvc(routes => { routes.MapRoute( name: "default", template: "{controller=Home}/{action=Index}/{id?}"); }); }
<h1>My First MVC6 Website!</h1>
برنامه را اجرا کنید تا خروجی مورد انتظار را مشاهده نمایید.
مرحلهی سوم: انتقال فایلهای پروژهی قبلی به پروژهی جدید
Viewهای مربوط به این controller را نیز به پوشهی Views/Home منتقل نمایید و پروژه را بار دیگر اجرا نمایید. حال باید نمایی از محتوای این فایلها بدون اعمال استایلها را مشاهده نمایید.
همان طور که میدانیم MVC 5 برای استایل صفحات خود از bootstrap استفاده میکند و فایلهای مورد نیاز آن در پوشههای Content و Script -که در root سایت موجود هستند- قرار دارند و نیز ارجاع به این فایلها در Layout.cshtml_ قرار دارد. اما در MVC 6 قضیه کمی متفاوت و البته بهتر شده است. در MVC 6 تمام فایلهای client-side شامل css و js در پوشهی wwwroot قرار دارند و ما میتواینم فایلهای bootstrap و غیره را از پروژهی خود، به این مکان کپی نماییم. ولی روش بهتر، استفاده از ابزارهای bower و gulp برای این کار است. همان طور که میدانید bower یک package manager برای نصب، به روزرسانی و مدیریت کتابخانههای سمت کلاینت و gulp نیز یک task runner برای انجام کارهای مختلف از قبیل script minification و ... در سمت کلاینت است. gulp و bower به طور تو کار در ویژوال 2015 پشتیبانی میشوند و حتی اگر پروژهی خود را از نوع ASP.NET 5 Web Application انتخاب کرده باشید، به صورت پیش فرض از آنها استفاده میکند.
در اینجا برای استفاده، ابتدا یک فایل از نوع Bower JSON Configuration را به root پروژه اضافه کرده و آن را bower.json بنامید و در خاصیت "dependencies" آن bootstrap, jquery, jquery-validation, jquery-validation-unobtrusive را اضافه نمایید.
نکته: من در این قسمت، در restore کردن پکیجها با استفاده از bower، با خطای زیر مواجه شدم:
visual 2015 ECMDERR Failed to execute "git ls-remote --tags --heads git://github.com/jquery/jquery.git", exit code of #-532462766
من از نسخهی Visual Studio 2015 Update 1 CTP استفاده میکنم، ولی ظاهرا این مشکل در نسخههای دیگر هم وجود دارد و فایل bower.cmd ویژوال به درستی کار نمیکند. من برای حل این مشکل، ابتدا git را نصب کردم و در تنظیمات bower، مسیر پیش فرض ویژال رو به مسیر نصب git تغییر دادم. یعنی در پروژه بر روی پوشهی Bower کلیک راست و configure external tools را انتخاب کردم و تیک $(DevEnvDir)\Extensions\Microsoft\Web Tools\External\git را برداشته و در عوض مسیر پیش فرض خودم یعنی C:\Program Files\Git\bin را اضافه کردم.
اگر راه درست و اصولیتری برای حل این مشکل وجود دارد ممنون میشوم دوستان راهنمایی بفرمایند.
خب بعد از اضافه کردن خاصیت dependencies و پکیجهای مورد نیاز، خاصیت exportsOverride را نیز مانند نمونه به فایل bower.json اضافه نمایید.
{ "name": "ASP.NET", "private": true, "dependencies": { "bootstrap": "3.3.6", "jquery": "2.1.4", "jquery-validation": "1.14.0", "jquery-validation-unobtrusive": "3.2.4" }, "exportsOverride": { "bootstrap": { "js": "dist/js/*.*", "css": "dist/css/*.*", "fonts": "dist/fonts/*.*" }, "jquery": { "": "jquery.{js,min.js,min.map}" }, "jquery-validation": { "": "jquery.validate.js" }, "jquery-validation-unobtrusive": { "": "jquery.validate.unobtrusive.{js,min.js}" } } }
"devDependencies": { "gulp": "3.9.0", "rimraf": "2.4.4", "gulp-concat": "2.6.0" }
var gulp = require('gulp'); var rimraf = require('rimraf'); var paths = { bower: "./bower_components/", lib: "./wwwroot/lib/" }; gulp.task('clean', function (callback) { rimraf(paths.lib, callback); }); gulp.task('default', ['clean'], function () { var bower = { "bootstrap": "bootstrap/dist/**/*.{js,map,css,ttf,svg,woff,eot}", "jquery": "jquery/jquery*.{js,map}", "jquery-validation": "jquery-validation/jquery.validate.js", "jquery-validation-unobtrusive": "jquery-validation-unobtrusive/jquery.validate.unobtrusive.js" }; for (var destinationDir in bower) { gulp.src(paths.bower + bower[destinationDir]) .pipe(gulp.dest(paths.lib + destinationDir)); } });
اگر پردازش فوق با موفقیت و بدون خطا انجام شود، میتوانید پکیجهای ایجاد شده را در مسیر wwwroot/lib، مشاهده نمایید.
مرحلهی چهارم: ویرایش برخی از view ها
حال که پکیجهای مورد نیاز پروژه، در پوشهی wwwroot قرار گرفتند، باید view هایی که ارجاعی را به این فایلها دارند، نیز ویرایش نماییم. یکی از این فایلها Layout.cshtml_ است که در مسیر Views/Shared قرار دارد. این فایل را باز کرده و به جای متد ()Styles .Render از عنصر <link> برای لود کردن استایلهای بوت استرپ و غیره استفاده نمایید.
<link rel="stylesheet" href="~/lib/bootstrap/dist/css/bootstrap.css" /> <link rel="stylesheet" href="~/css/site.css" />
<script src="~/lib/jquery/dist/jquery.js"></script> <script src="~/lib/bootstrap/dist/js/bootstrap.js"></script>
مرحلهی پنجم(اختیاری): جایگزین کردن متدهای Html helper با ساختار Tag
Helper
یکی از ویژگیهای جالب و مفید MVC 6 ساختار TagHalper ها هستند که در واقع جایگزینی برای متدهای HtmlHelper و عملکردی مشابه به آنها دارند. البته استفاده از این ویژگی اجباری نیست ولی اگر تعداد ویوهای شما زیاد نیست و خواهان استفادهی از این قابلیت در پروژهی خود هستید، تنها کاری که باید انجام دهید، پیدا کردن HtmlHelperها و جایگزینی آنها به صورت زیر میباشد:
@Html.TextBoxFor(model => model.Name, new { style = "width: 100px" })
<input asp-for="Name" style="width: 100px" />
نتیجه گیری
همان طور ملاحظه نمودید انتقال پروژه از ASP.NET MVC 5 به ASP.NET MVC 6 شامل انجام چند مرحله است و دشواری خاصی ندارد. عمدهی این تغییرات و پیچیدگیها هم مربوط به انتقال فایلهای client-side و نحوهی کار با ابزارهای مدیریت پکیج میشود و البته تنظیماتی که در این بین باید انجام شوند. البته قسمتهای دیگری مانند تنظیمات bundling و connection string نیز با MVC 5 تفاوت هایی دارد و کار با آنها نیز بسیار ساده میباشد.
کلاسها در ES 6
function PersonType(name) { this.name = name; } PersonType.prototype.sayName = function() { console.log(this.name); }; let person = new PersonType("Nicholas"); person.sayName(); // outputs "Nicholas" console.log(person instanceof PersonType); // true console.log(person instanceof Object); // true
class PersonClass { // equivalent of the PersonType constructor constructor(name) { this.name = name; } // equivalent of PersonType.prototype.sayName sayName() { console.log(this.name); } } let person = new PersonClass("Nicholas"); person.sayName(); // outputs "Nicholas" console.log(person instanceof PersonClass); // true console.log(person instanceof Object); // true console.log(typeof PersonClass); // "function" console.log(typeof PersonClass.prototype.sayName); // "function"
//unnamed class expressions do not require identifiers after "class" let PersonClass = class { // equivalent of the PersonType constructor constructor(name) { this.name = name; } // equivalent of PersonType.prototype.sayName sayName() { console.log(this.name); } }; let person = new PersonClass("Nicholas"); person.sayName(); // outputs "Nicholas" console.log(person instanceof PersonClass); // true console.log(person instanceof Object); // true console.log(typeof PersonClass); // "function" console.log(typeof PersonClass.prototype.sayName); // "function" //named let PersonClass = class PersonClass2 { // equivalent of the PersonType constructor constructor(name) { this.name = name; } // equivalent of PersonType.prototype.sayName sayName() { console.log(this.name); } }; console.log(PersonClass === PersonClass2); // true
function createObject(classDef) { return new classDef(); } let obj = createObject(class { sayHi() { console.log("Hi!"); } }); obj.sayHi(); // "Hi!"
let person = new class {
constructor(name) {
this.name = name;
}
sayName() {
console.log(this.name);
}
}("Nicholas");
person.sayName(); // "Nicholas
در کد بالا ، "Nicholas" به عنوان آرگومان سازنده کلاس بی نام در هنگام ساخت نمونه از طریق پرانتزهای باز و بسته انتهایی، پاس داده شده است. استفاده از class declarations یا class expressions برای کار با کلاسها به سبک کاری شما مربوط خواهد شد و بس. ولی نکته این است که هر دو شکل پیاده سازی کلاسها بر خلاف function declarations و function expressions ، قابلیت hoisting را نخواهند داشت و به صورت پیش فرض در حالت strict mode اجرا خواهند شد.
Accessor Properties
کلاسها این امکان را دارند تا بتوان برای پراپرتیهایی که در سازندهی کلاس تعریف شدهاند، accessor property تعریف کرد. سینتکس استفاده شدهی برای این منظور، شبیه به ساخت object literal accessorها در ES 5 میباشد.برای مثال:
class CustomHTMLElement { constructor(element) { this.element = element; } get html() { return this.element.innerHTML; } set html(value) { this.element.innerHTML = value; } } var descriptor = Object.getOwnPropertyDescriptor(CustomHTMLElement.prototype,\ "html"); console.log("get" in descriptor); // true console.log("set" in descriptor); // true
در کد بالا ، getter و setter برای محتوای html مربوط به پراپرتی element در نظر گرفته شده است که در واقعا نمایندگان (delegates) مربوط به متد innterHTML خود element میباشند. معادل همین پیاده سازی بدون استفاده از سینتکس کلاس، به شکل زیر خواهد بود:
// direct equivalent to previous example let CustomHTMLElement = (function() { "use strict"; const CustomHTMLElement = function(element) { // make sure the function was called with new if (typeof new.target === "undefined") { throw new Error("Constructor must be called with new."); } this.element = element; } Object.defineProperty(CustomHTMLElement.prototype, "html", { enumerable: false, configurable: true, get: function() { return this.element.innerHTML; }, set: function(value) { this.element.innerHTML = value; } }); return CustomHTMLElement; }());
حتما متوجه شدید که با استفاده از سینتکس کلاس برای تعریف accessor propertyها حجم کد نویسی شما خیلی کاهش خواهد یافت و این تنها تفاوت بین دو شکل پیاده سازی فوق میباشد.
Static Members
ساخت اعضای استاتیک در ورژن قبل برای مثال به شکل زیر بود:
function PersonType(name) { this.name = name; } // static method PersonType.create = function(name) { return new PersonType(name); }; // instance method PersonType.prototype.sayName = function() { console.log(this.name); }; var person = PersonType.create("Nicholas");
در کد بالا یک متد استاتیک برای نوع داده شخصی PersonType در نظر گرفته شده است. این مورد در ES 6 بهبود یافته و فقط با قرار دادن کلمهی کلیدی static قبل از نام متد و یا accessor property میتوان به نتیجهی مثال بالا دست یافت:
class PersonClass { // equivalent of the PersonType constructor constructor(name) { this.name = name; } // equivalent of PersonType.prototype.sayName sayName() { console.log(this.name); } // equivalent of PersonType.create static create(name) { return new PersonClass(name); } } let person = PersonClass.create("Nicholas");
نکته این که نمیتوان سازندهی استاتیک در کلاس خود تعریف کرد.
Inheritance
مشکل دیگری که در ES 5 برای پیاده سازی انواع داده شخصی وجود داشت، حجم بالای کد و مراحلی بود که برای پیاده سازی وراثت میبایستی متحمل میشدیم. برای مثال در ورژن قبلی باید به شکل زیر عمل میکردیم:
function Rectangle(length, width) { this.length = length; this.width = width; } Rectangle.prototype.getArea = function() { return this.length * this.width; }; function Square(length) { Rectangle.call(this, length, length); } Square.prototype = Object.create(Rectangle.prototype, { constructor: { value:Square, enumerable: true, writable: true, configurable: true } }); var square = new Square(3); console.log(square.getArea()); // 9 console.log(square instanceof Square); // true console.log(square instanceof Rectangle); // true
درکد بالا Square از Rectangle ارث بری کرده که برای این منظور Square.prototype را با ساخت نمونهای از Rectangle.prototype بازنویسی کردهایم. این سینتکس باعث سردرگمی اغلب تازه کاران خواهد شد. برای این منظور در ES 6 خیلی راحت با استفاده از کلمهی کلیدی extends بعد از نام کلاس و سپس نوشتن نام کلاس پایه خواهیم توانست به نتیجهی بالا دست یابیم. به عنوان مثال:
class Rectangle { constructor(length, width) { this.length = length; this.width = width; } getArea() { return this.length * this.width; } } class Square extends Rectangle { constructor(length) { // same as Rectangle.call(this, length, length) super(length, length); } } var square = new Square(3); console.log(square.getArea()); // 9 console.log(square instanceof Square); // true console.log(square instanceof Rectangle); // true
در کد بالا نیز کلاس Square از کلاس Rectangle ارث بری کرده و همانطور که مشخص است و انتظار داشتیم، متد getArea در یکی از اعضای به ارث برده شده از کلاس پایه، قابل دسترسی میباشد. در سازندهی کلاس Square با استفاده از ()super توانستهایم سازندهی کلاس Rectangle را با آرگومانهای مشخصی فراخوانی کنیم.
اگر برای subclass، سازنده در نظر گرفته شود، باید سازندهی کلاس پیاده سازی کننده حتما فراخوانی شود. در غیر این صورت با خطا روبرو خواهید شد. ولی در مقابل اگر هیچ سازندهای برای subclass در نظر نگرفته باشید، به صورت خودکار سازندهی کلاس پایه هنگام ساخت نمونه از این subclass فراخوانی خواهد شد:
class Square extends Rectangle { // no constructor } // Is equivalent to class Square extends Rectangle { constructor(...args) { super(...args); } }
همانطور که در کد بالا مشخص است اگر سازندهای برای subclass در نظر گرفته نشود، تمام آرگومانهای ارسالی، هنگام نمونه سازی از آن، به ترتیب به سازندهی کلاس پایه نیز پاس داده خواهند شد.
چند نکته
- فقط زمانی میتوان ()super را فراخوانی کرد که از بعد از نام کلاس از کلمهی کلیدی extends استفاده شده باشد.
- باید قبل از دسترسی به کلمهی کلیدی this در سازنده subclass، سازندهی کلاس پایه را با استفاده از ()super فراخوانی کرد.
Class Methods
اگر در subclass متدی همنام متد کلاس پایه داشته باشید، به صورت خودکار متد کلاس پایه override خواهد شد. البته همیشه میتوان متد کلاس پایه را مستقیم هم فراخوانی کرد؛ به عنوان مثال:
class Square extends Rectangle { constructor(length) { super(length, length); } // override, shadow, and call Rectangle.prototype.getArea() getArea() { return super.getArea(); } }
در کد بالا متد getArea کلاس پایه بازنویسی شده است. ولی با این حال با استفاده از کلمهی super به متد اصلی در کلاس پایه دسترسی داریم.
نام متدها حتی میتوانند قابلیت محاسباتی داشته باشند. به عنوان مثال خواهید توانست به شکل زیر عمل کنید:
let methodName = "getArea"; class Square extends Rectangle { constructor(length) { super(length, length); } // override, shadow, and call Rectangle.prototype.getArea() [methodName]() { return super.getArea(); } }
کد بالا دقیقا با مثال قبل یکسان است با این تفاوت که نام متد getArea را به صورت رشتهای با قابلیت محاسباتی در نظر گرفتیم.
ارث بردن اعضای استاتیک یک مفهوم جدید در جاوااسکریپت میباشد که نمونهی آن را میتوانید در کد زیر مشاهده کنید:
class Rectangle { constructor(length, width) { this.length = length; this.width = width; } getArea() { return this.length * this.width; } static create(length, width) { return new Rectangle(length, width); } } class Square extends Rectangle { constructor(length) { // same as Rectangle.call(this, length, length) super(length, length); } } var rect = Square.create(3, 4); console.log(rect instanceof Rectangle); // true console.log(rect.getArea()); // 12 console.log(rect instanceof Square); // false
در کد بالا متد استاتیک create یک متد استاتیک در کلاس پایه Rectangle میباشد که این بار در کلاس Square هم قابل دسترسی است.
قدرتمندترین جنبهی کلاسهای مشتق شده در ES 6 ، توانایی ارث بری از expressionها میباشد. شما میتوانید کلمهی کلیدی extends را با هر expression ای استفاده کنید. برای مثال:
function Rectangle(length, width) { this.length = length; this.width = width; } Rectangle.prototype.getArea = function() { return this.length * this.width; }; class Square extends Rectangle { constructor(length) { super(length, length); } } var x = new Square(3); console.log(x.getArea()); // 9 console.log(x instanceof Rectangle); // true
در کد بالا Rectangle یک تابع سازنده برای تعریف نوع داده شخصی در ES 5 و Square، نوع داده با سینتکس کلاس در ES 6 میباشند. ولی با این حال کلاس Square توانسته است از Rectangle ارث بری کند.
یکی دیگر از امکانات فوق العادهی آن، مشخص کردن داینامیک کلاس پایه است. برای مثال:
function Rectangle(length, width) { this.length = length; this.width = width; } Rectangle.prototype.getArea = function() { return this.length * this.width; }; function getBase() { return Rectangle; } class Square extends getBase() { constructor(length) { super(length, length); } } var x = new Square(3); console.log(x.getArea()); // 9 console.log(x instanceof Rectangle); // true
در کد بالا متد getBase میتواند شامل منطق بیشتری هم برای مشخص کردن داینامیک کلاس پایه باشد که این مورد در بعضی از سناریوها مفید خواهد بود.
new.target
با استفاده از مقدار موجود در این شیء، در سازندهی کلاس میتوان مشخص کرد که به چه شکلی به کلاس مورد نظر استناد شدهاست. برای مثال:
class Rectangle { constructor(length, width) { console.log(new.target === Rectangle); this.length = length; this.width = width; } } // new.target is Rectangle var obj = new Rectangle(3, 4); // outputs true
در کد بالا با استفاده از new.target توانستیم که مشخص کنیم شیء ایجاد شده از نوع Rectangle میباشد. با استفاده از این امکان خوب میتوان به ساخت کلاسهای abstract رسید. برای مثال:
// abstract base class class Shape { constructor() { if (new.target === Shape) { throw new Error("This class cannot be instantiated directly.") } } } class Rectangle extends Shape { constructor(length, width) { super(); this.length = length; this.width = width; } } var x = new Shape(); // throws error var y = new Rectangle(3, 4); // no error console.log(y instanceof Shape); // true
در کد بالا که کاملا هم مشخص است؛ در سازندهی کلاس Shape مشخص کردهایم که اگر مستقیما از کلاس Shape نمونه سازی شد، یک exception را پرتاب کند. با این اوصاف ما توانستهایم که کلاس Shape را به صورت Abstract معرفی کنیم.
SQL CE در Visual Studio 2013
- درایورهای آن هم برای EF موجود هستند.
- ارتقاء به Entity framework 6 و استفاده از بانکهای اطلاعاتی غیر از SQL Server
- بروز رسانی استفاده از SqlServer Compact در Entityframework 6.0
خلاصه هر دو مورد این است: یک فایل packages.config نیوگت را به پروژههایی که ارجاعی به EF دارند اضافه کنید. بعد دستور update-package را صادر کنید.
استفاده از توابع Scalar بجای case
SELECT CASE @GEN WHEN 0 THEN 'Male' ELSE 'Woman' AS Gender
SELECT IIF(Gen=0,'Male','Woman')