امیرحسین جلوداری امیرحسین جلوداری
نظرات مطالب
SignalR - قسمت سوم
سلام ... عالی بود ... خیلی استفاده بردیم ... برنامه ای که نوشتینم خیلی مفیده ;) ... به نظرم اگه در مورد برنامه ای که نوشتین تو قسمت‌های بعدی سرمایه گذاری کنین خیلی خوب میشه 
‫۱۲ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۳ تیر ۱۳۹۱، ساعت ۲۰:۲۹
یوسف نژاد یوسف نژاد
نظرات مطالب
ابزاری برای تغییر خودکار ارجاعات پروژه برای کار با SVN SourceControl
شما میتونین خروجی تمام پروژه‌های ریفرنس داده شده در پروژه‌های دیگه رو به یک مسیر مشخص و مشترک تنظیم کنید. تمام پروژه‌ها هم ریفرنس خودشون رو از اون مسیر مشخص بگیرن. سپس فایلهای dll. یا exe. موردنظر رو بصورت multi-check out تنظیم کنید. بعدش هرکسی که آخرین نسخه از اون کتابخونه رو داره توسعه میده هر روز چکین کنه و بقیه هم هر روز get latest کنن. کاری که ما داریم به راحتی در شرکت خودمون انجام میدیم.
‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۵۹
مرتضی ق مرتضی ق
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 2 - بررسی ساختار جدید Solution

سلام؛ اگر بخوایم یه کتابخانه  مبتنی بر .net4.x اضافه کنیم به پروژه ، خطا میده که فقط میتونید framework assembly‌ها رو اضافه کنید و یا از طریق نوگت کتابخونه هاتون رو اضافه کنید. میخواستم بدونم راهی وجود داره که به غیر استفاده ار نوگت بتونیم dll‌های خودمون رو اضافه کنیم؟

‫۸ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۰۶
امین بحیرائی امین بحیرائی
بازخوردهای پروژه‌ها
افرودن متد subtract
با سلام و تشکر از این کتابخانه خوب و کاربردی
برای محاسبه اختلاف دو تاریخ هم اگر متد subtract رو همانند متد subtract کلاس DateTime اضافه کنین خوب میشه
‫۷ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۰۵
حسن قاسمی هریس حسن قاسمی هریس
نظرات نظرسنجی‌ها
با توجه به آخرین نگارش‌های موجود Angular و React، انتخاب شما برای انجام یک پروژه بزرگ کدام است؟
همه فریمورک‌های ذکر شده جزو فریم ورک‌های پر طرفدار هستند (البته عمر کم Blazor رو باید در نظر گرفت). دلیلم برای انتخاب Blazor، یکپارچه بودن با فریم ورک دات نت، امکان اشتراک کد‌های برنامه با کد‌های کلاینت و پشتیبانی و سرمایه گذاری خوب مایکروسافت هستش. بنده در تیم توسعه دو پروژه بزرگ بیمه ای بودم که کل پروژه با Angular کار شد. Angular فریم ورک کاملی هستش ولی با وجود استفاده از Type Script  باز هم به علت ماهیت این زبان، نمی‌تونه ویژگی‌های زبانی مثل #C رو داشته باشه. مثلاً شما یک کلاس تعریف می‌کنید برای نگاشت داده ای که از سرور دریافت می‌کنید. شما می‌تونید هر داده ای رو با هر شکلی و هر فیلدی از سمت سرور ارسال کنید در هر صورت اون داده به کلاس شما نگاشت می‌شه بدون هیچ خطایی. اگر دیباگ هم انجام بدید متوجه میشید اون فیلدهایی که هم نام بودن مپ شدن ولی کلاس شما عملاً یک آبجکت دیگه هست که حتی نمی‌تونید به اون آبجکت دسترسی داشته باشید چون داده ارسالی بدون توجه به نوع کلاس شما، نگاشت شده. (احتمالاً نتونستم دقیق توضیح بدم) این مشکل یکی از مشکلاتی هستش که توی پروژه بزرگ دردسر ساز می‌شه و دلیلش هم بحثی هستش که مربوط به زبان فریم ورکه. هر چند حجم بالای برنامه Blazor رو نمیشه فراموش کرد ولی بنظرم فعلاً برای برنامه‌های داخلی یک سازمان یا برنامه ای که برای کاربران، ارزش انتظار و دانلود برنامه وجود داره، انتخاب خیلی خوبی هست.
‫۱ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۸ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۳۱
هادی مزارعی هادی مزارعی
پرسش‌ها
آیا امکان اجرای API روی IIS تنها برای یک سرور وجود دارد؟

سلام

یک API دارم که قراره روی یک سرور و توسط IIS اجرا بشه. برنامه کلاینت یک برنامه WindowApp هستش. در حال حاضر این دو با هم ارتباط دارند و با بخوبی کار میکنند. ولی این امکان نیز وجود داره که API را در جای سرور دیگری نیز اجرا و مجددا استفاده کنند. آیا همانند برنامه های ویندوزی امکان این وجود داره که یک برنامه API جهت تشخیص سرور مورد نظر، اطلاعات سخت افزاری سرور را بررسی کند یا راه حل دیگه ای برای این موضوع وجود داره؟

تشکر

‫۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۱۱
مهدی پایروند مهدی پایروند
اشتراک‌ها
پیگیری کاربران آنلاین با SignalR

SignalR برای ارسال پیغام از سمت سرور به کلاینت است که یکی از مزایای آن بار کمتر بر روی سرور میباشد و همچنین میتوان برای استخراج افراد آنلاین در سایت نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

پیگیری کاربران آنلاین با SignalR
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۳۱
سیروان عفیفی سیروان عفیفی
مطالب
نمایش بلادرنگ اعلامی به تمام کاربران در هنگام درج یک رکورد جدید
در ادامه می‌خواهیم اعلام عمومی نمایش افزوده شدن یک پیام جدید را بعد از ثبت رکوردی جدید، به تمامی کاربران متصل به سیستم ارسال کنیم. پیش نیاز مطلب جاری موارد زیر می‌باشند: 
namespace ShowAlertSignalR.Models
{
    public class Product
    {
        public int Id { get; set; }
        public string Title { get; set; }
        public string Description { get; set; }
        public float Price { get; set; }
        public Category Category { get; set; }

    }

    public enum Category
    {
        [Display(Name = "دسته بندی اول")]
        Cat1,
        [Display(Name = "دسته بندی دوم")]
        Cat2,
        [Display(Name = "دسته بندی سوم")]
        Cat3
    }
}
در اینجا مدل ما شامل عنوان، توضیح، قیمت و یک enum برای دسته‌بندی یک محصول ساده می‌باشد.
کلاس context نیز به صورت زیر می‌باشد:
namespace ShowAlertSignalR.Models
{
    public class ProductDbContext : DbContext
    {
        public ProductDbContext() : base("productSample")
        {
            Database.Log = sql => Debug.Write(sql);
        }
        public DbSet<Product> Products { get; set; }
    }
}
همانطور که در ابتدا عنوان شد، می‌خواهیم بعد از ثبت یک رکورد جدید، پیامی عمومی به تمامی کاربران متصل به سایت نمایش داده شود. در کد زیر اکشن متد Create را مشاهده می‌کنید: 
[HttpPost]
        [ValidateAntiForgeryToken]
        public ActionResult Create(Product product)
        {
            if (ModelState.IsValid)
            {
                db.Products.Add(product);
                db.SaveChanges();
                return RedirectToAction("Index");
            }

            return View(product);
        }
می‌توانیم از ViewBag برای اینکار استفاده کنیم؛ به طوریکه یک پارامتر از نوع bool برای متد Index تعریف کرده و سپس مقدار آن را درون این شیء ViewBag انتقال دهیم، این متغییر بیانگر حالتی است که آیا اطلاعات جدیدی برای نمایش وجود دارد یا خیر؟ بنابراین اکشن متد Index را به اینصورت تعریف می‌کنیم:
public ActionResult Index(bool notifyUsers = false)
        {
            ViewBag.NotifyUsers = notifyUsers;
            return View(db.Products.ToList());
        }
در اینجا مقدار پیش‌فرض این متغیر، false می‌باشد. یعنی اطلاعات جدیدی برای نمایش موجود نمی‌باشد. در نتیجه اکشن متد Create را به صورتی تغییر می‌دهیم که بعد از درج رکورد موردنظر و هدایت کاربر به صفحه‌ی Index، مقدار این متغییر به true تنظیم شود:
[HttpPost]
        [ValidateAntiForgeryToken]
        public ActionResult Create(Product product)
        {
            if (ModelState.IsValid)
            {
                db.Products.Add(product);
                db.SaveChanges();
                return RedirectToAction("Index", new { notifyUsers = true });
            }

            return View(product);
        }
قدم بعدی ایجاد یک هاب SignalR می‌باشد:
namespace ShowAlertSignalR.Hubs
{
    public class NotificationHub : Hub
    {
        public void SendNotification()
        {
            Clients.Others.ShowNotification();
        }
    }
}
در ادامه کدهای سمت کلاینت را برای هاب فوق، داخل ویوی Index اضافه می‌کنیم:
@section scripts
{
    
    <script src="~/Scripts/jquery.signalR-2.0.2.min.js"></script>
    <script src="~/signalr/hubs"></script>
    <script>

        var notify = $.connection.notificationHub;
        notify.client.showNotification = function() {
            $('#result').append("<div class='alert alert-info alert-dismissable'>" +
                "<button type='button' class='close' data-dismiss='alert' aria-hidden='true'>&times;</button>" +
            "رکورد جدیدی هم اکنون ثبت گردید، برای مشاهده آن صفحه را بروزرسانی کنید" + "</div>");
        };
        $.connection.hub.start().done(function() {
            @{
                if (ViewBag.NotifyUsers)
                {
                    <text>notify.server.sendNotification();</text>
                }
            }
        });
    </script>
}
همانطور که در کدهای فوق مشاهده می‌کنید، بعد از اینکه اتصال با موفقیت برقرار شد (درون متد done) شرط چک کردن متغییر NotifyUsers را بررسی کرده‌ایم. یعنی در این حالت اگر مقدار آن true بود، متد درون هاب را فراخوانی کرده‌ایم. در نهایت پیام به یک div با آی‌دی result اضافه شده است.
لازم به ذکر است برای حالت‌های حذف و به‌روزرسانی نیز روال کار به همین صورت می‌باشد.
سورس مثال جاری : ShowAlertSignalR.zip
‫۱۰ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
سفارشی سازی صفحه‌ی اول برنامه‌های Angular CLI توسط ASP.NET Core
در مطلب «Angular CLI - قسمت پنجم - ساخت و توزیع برنامه» با نحوه‌ی ساخت و توزیع برنامه‌های Angular، در دو حالت محیط توسعه و محیط ارائه‌ی نهایی آشنا شدیم. همچنین در مطلب «یکپارچه سازی Angular CLI و ASP.NET Core در VS 2017» نحوه‌ی ترکیب یک برنامه‌ی ASP.NET Core و Angular را بررسی کردیم. در اینجا می‌خواهیم فایل index.html ایی را که Angular CLI تولید می‌کند، با فایل Layout برنامه‌های ASP.NET Core جایگزین کنیم؛ تا بتوانیم در صورت نیاز، سفارشی سازی‌های بیشتری را به صفحه‌ی اول سایت اعمال نمائیم.


استفاده از Tag Helpers ویژه‌ی ASP.NET Core برای مدیریت محیط‌های توسعه و تولید

فایل‌های برنامه‌ی تک صفحه‌ای تولید شده‌ی توسط Angular CLI، در نهایت یک چنین شکلی را خواهند داشت:


این فایل‌ها نیز در حالت توسعه تهیه شده‌اند. در یک برنامه‌ی واقعی، صفحه‌ی ساده‌ی index.html تولیدی آن، تنها می‌تواند یک قالب شروع به کار باشد و نه فایل نهایی که قرار است ارائه شود. نیاز است به این فایل تگ‌های بیشتری را اضافه کرد و سفارشی سازی‌های خاصی را به آن اعمال نمود. در این حالت با توجه به بازنویسی و تولید مجدد این فایل در هر بار ساخت برنامه، می‌توان از فایل Layout پروژه‌ی ASP.NET Core جاری استفاده کرد. به این ترتیب از مزایای Razor و تمام زیرساختی که در اختیار داریم نیز محروم نخواهیم شد.
بنابراین تنها کاری را که باید انجام دهیم، کپی ساختار فایل index.html تولیدی به فایل Layout برنامه است.

مشکل! در حالت توسعه، نام فایل‌های تولید شده به همین سادگی است که ملاحظه می‌کنید. اما در حالت ارائه‌ی نهایی، این فایل‌ها به همراه یک هش نیز تولید می‌شوند (پیاده سازی مفهوم cache busting و اجبار به به‌روز رسانی کش مرورگر، باتوجه به تغییر آدرس فایل‌ها)؛ مانند vendor.ea3f8329096dbf5632af.bundle.js

راه حل اول: تولید فایل‌های نهایی بدون هش 
 ng build -prod --output-hashing=none
در حین ساخت و تولید یک برنامه‌ی Angular CLI در حالت ارائه‌ی نهایی، تنها کافی است سوئیچ output-hashing، به none تنظیم شود، تا این هش‌ها به نام فایل‌های تولیدی اضافه نشوند.
درکل بهتر است از این روش استفاده نشود، چون با وجود پروکسی‌های کش کردن اطلاعات در بین راه، احتمال اینکه کاربران نگارش‌های قدیمی برنامه را مشاهده کنند، بسیار زیاد است.

راه حل دوم: تگ Script در ASP.NET Core اجازه‌ی ذکر تمام فایل‌های اسکریپت یک پوشه را نیز می‌دهد 
 <script type="text/javascript" asp-src-include="*.js"></script>
هرچند این قابلیت جالب است و سبب الحاق یکجای تمام فایل‌های js موجود در پوشه‌ی wwwroot خواهد شد، اما پاسخگوی کار ما نخواهد بود؛ چون ترتیب قرارگیری این فایل‌ها مهم است.

راه حل واقعی
در اینجا کدهای کامل فایل Views\Shared\_Layout.cshtml را که می‌تواند جایگزین فایل index.html تولیدی توسط Angular CLI باشد، ملاحظه می‌کنید:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0" />
    <link rel="icon" type="image/x-icon" href="favicon.ico">
    <title>ng2-lab</title>
    <base href="/">

    <environment names="Development">
    </environment>
    <environment names="Staging,Production">
        <link rel="stylesheet" asp-href-include="~/styles*.css" />
    </environment>
</head>
<body>
    @RenderBody()

<app-root></app-root>
<environment names="Development">
    <script type="text/javascript" src="/inline.bundle.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="/polyfills.bundle.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="/scripts.bundle.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="/styles.bundle.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="/vendor.bundle.js"></script>
    <script type="text/javascript" src="/main.bundle.js"></script>
</environment>
<environment names="Production,Staging">
    <script type="text/javascript" asp-src-include="~/inline*.js"></script>
    <script type="text/javascript" asp-src-include="~/polyfills*.js"></script>
    <script type="text/javascript" asp-src-include="~/scripts*.js"></script>
    <script type="text/javascript" asp-src-include="~/vendor*.js"></script>
    <script type="text/javascript" asp-src-include="~/main*.js"></script>
</environment>
</body>
</html>
در اینجا دو حالت توسعه و همچنین ارائه‌ی نهایی مدنظر قرار گرفته‌اند. در حالت توسعه، دقیقا از همان نام‌های ساده‌ی تولیدی استفاده شده‌است و در حالت ارائه‌ی نهایی چون نام فایل‌ها به صورت
[name].[hash].bundle.js
تولید می‌شوند، می‌توان قسمت هش را با * جایگزین کرد؛ مانند "asp-src-include="~/vendor*.js
همچنین باید دقت داشت که در حالت توسعه، تمام شیوه نامه‌های برنامه در فایل styles.bundle.js قرار می‌گیرند. اما در حالت ارائه‌ی نهایی، این فایل وجود نداشته و با نام کلی styles*.css تولید می‌شود که باید در head صفحه قرار گیرد (مانند تنظیمات حالت تولید در Layout فوق).


اصلاح قسمت URL Rewrite برنامه

در حالت کار با برنامه‌های تک صفحه‌ای وب، در اولین درخواست رسیده‌ی به برنامه ممکن است آدرسی درخواست شود که معادل کنترلر و اکشن متدی را در برنامه‌ی سمت سرور نداشته باشد. در این حالت کاربر را به همان صفحه‌ی index.html هدایت می‌کنیم تا سیستم مسیریابی سمت کلاینت، کار نمایش آن صفحه را انجام دهد: 
app.Use(async (context, next) =>
{
    await next();
    var path = context.Request.Path.Value;
    if (path != null &&
        context.Response.StatusCode == 404 &&
        !Path.HasExtension(path) &&
        !path.StartsWith("/api/", StringComparison.OrdinalIgnoreCase))
        {
            context.Request.Path = "/index.html";
            await next();
        }
});
از آنجائیکه پس از اصلاحات فوق دیگر از این فایل استفاده نمی‌شود، باید تغییر ذیل را نیز اعمال کرد:
 //context.Request.Path = "/index.html";
context.Request.Path = "/"; // since we are using views/shared/_layout.cshtml now.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
‫۷ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۴ مرداد ۱۳۹۶، ساعت ۲۱:۵۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
کار با SignalR Core از طریق یک کلاینت Angular
نگارش AspNetCore.SignalR 1.0.0-alpha1-final چند روزی هست که منتشر شده‌است. در این مطلب قصد داریم یک برنامه‌ی وب ASP.NET Core 2.0 را به همراه یک Hub ایجاد کرده و سپس این Hub را در یک کلاینت Angular (2+) مورد استفاده قرار دهیم.


پیشنیازها

برای دنبال کردن این مثال فرض بر این است که NET Core 2.0 SDK. و همچنین Angular CLI را نیز پیشتر نصب کرده‌اید. مابقی بحث توسط خط فرمان و ابزارهای dotnet cli و angular cli ادامه داده خواهند شد و الزامی به نصب هیچگونه IDE نیست و این مثال تنها توسط VSCode پیگیری شده‌است.


تدارک ساختار ابتدایی مثال جاری


ساخت برنامه‌ی وب، توسط dotnet cli
ابتدا یک پوشه‌ی جدید را به نام SignalRCore2Sample ایجاد می‌کنیم. سپس داخل این پوشه، پوشه‌ی دیگری را به نام SignalRCore2WebApp ایجاد خواهیم کرد (تصویر فوق). از طریق خط فرمان به این پوشه وارد شده (در ویندوز، در نوار آدرس، دستور cmd.exe را تایپ و enter کنید) و سپس فرمان ذیل را صادر می‌کنیم:
 dotnet new mvc
این دستور، یک برنامه‌ی جدید ASP.NET Core 2.0 را تولید خواهد کرد.

ساخت برنامه‌ی کلاینت، توسط angular cli
سپس از طریق خط فرمان به پوشه‌ی SignalRCore2Sample بازگشته و دستور ذیل را صادر می‌کنیم:
 ng new SignalRCore2Client
این دستور، یک برنامه‌ی Angular را در پوشه‌ی SignalRCore2Client تولید می‌کند (تصویر فوق).

اکنون که در پوشه‌ی ریشه‌ی SignalRCore2Sample قرار داریم، اگر در خط فرمان، دستور . code را صادر کنیم، VSCode هر دو پوشه‌ی وب و client را با هم در اختیار ما قرار می‌دهد:


تکمیل پیشنیازهای برنامه‌ی وب

پس از ایجاد ساختار اولیه‌ی برنامه‌های وب ASP.NET Core و کلاینت Angular، اکنون نیاز است وابستگی جدید AspNetCore.SignalR را به آن معرفی کنیم. به همین جهت به فایل SignalRCore2WebApp.csproj مراجعه کرده و تغییرات ذیل را به آن اعمال می‌کنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>netcoreapp2.0</TargetFramework>
  </PropertyGroup>
  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.All" Version="2.0.0" />
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.SignalR" Version="1.0.0-alpha1-final" />
  </ItemGroup>
  <ItemGroup>
    <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools" Version="2.0.0" />
    <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="2.0.0" />
  </ItemGroup>
</Project>
در اینجا ابتدا بسته‌ی Microsoft.AspNetCore.SignalR اضافه شده‌است. همچنین Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را نیز اضافه کرده‌ایم تا بتوان از مزیت build تدریجی پروژه، به ازای هر تغییر صورت گرفته، استفاده کنیم.
پس از این تغییرات، دستور ذیل را در خط فرمان صادر می‌کنیم تا وابستگی‌های پروژه نصب شوند:
 dotnet restore
البته اگر افزونه‌ی #C مخصوص VSCode را نصب کرده باشید، تغییرات فایل csproj را دنبال کرده و پیام restore را نیز ظاهر می‌کند؛ تا همین دستور فوق را به صورت خودکار اجرا کند.
یک نکته: نگارش فعلی افزونه‌ی #C مخصوص VSCode، با تغییر فایل csproj و restore وابستگی‌های آن نیاز دارد یکبار آن‌را بسته و سپس مجددا اجرا کنید، تا اطلاعات intellisense خود را به روز رسانی کند. بنابراین اگر VSCode بلافاصله کلاس‌های مرتبط با بسته‌های جدید را تشخیص نمی‌دهد، علت صرفا این موضوع است.

پس از بازیابی وابستگی‌ها، به ریشه‌ی پروژه‌ی برنامه‌ی وب وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
 dotnet watch run
این دستور، پروژه را build کرده و سپس بر روی پورت 5000 ارائه می‌دهد. همچنین به ازای هر تغییری در فایل‌های کدهای برنامه، به صورت خودکار برنامه را build کرده و مجددا ارائه می‌دهد.


تکمیل برنامه‌ی وب جهت ارسال پیام‌هایی به کلاینت‌های متصل به آن

پس از افزودن وابستگی‌های مورد نیاز، بازیابی و build برنامه، اکنون نوبت به تعریف یک Hub است، تا از طریق آن بتوان پیام‌هایی را به کلاینت‌های متصل ارسال کرد. به همین جهت یک پوشه‌ی جدید را به نام Hubs به پروژه‌ی وب افزوده و سپس کلاس جدید MessageHub را به صورت ذیل به آن اضافه می‌کنیم:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.SignalR;

namespace SignalRCore2WebApp.Hubs
{
    public class MessageHub : Hub
    {
        public Task Send(string message)
        {
            return Clients.All.InvokeAsync("Send", message);
        }
    }
}
این کلاس از کلاس پایه Hub مشتق می‌شود. سپس در متد Send آن می‌توان پیام‌هایی را به کلاینت‌های متصل به برنامه ارسال کرد.

پس از تعریف این Hub، نیاز است به کلاس Startup مراجعه کرده و دو تغییر ذیل را اعمال کنیم:
الف) ثبت و معرفی سرویس SignalR
ابتدا باید SignalR را فعالسازی کرد. به همین جهت نیاز است سرویس‌های آن‌را به صورت یکجا توسط متد الحاقی AddSignalR در متد ConfigureServices به نحو ذیل معرفی کرد:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
   services.AddSignalR();
   services.AddMvc();
}

ب) ثبت مسیریابی دسترسی به Hub
پس از تعریف Hub، مرحله‌ی بعدی، مشخص سازی نحوه‌ی دسترسی به آن است. به همین جهت در متد Configure، به نحو ذیل Hub را معرفی کرده و سپس یک path را برای آن مشخص می‌کنیم: 
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
   app.UseSignalR(routes =>
   {
      routes.MapHub<MessageHub>(path: "message");
    });
یعنی اکنون این Hub در آدرس ذیل قابل دسترسی است:
  http://localhost:5000/message
این آدرسی است که در کلاینت Angular، از آن برای اتصال به هاب، استفاده خواهیم کرد.


انتشار پیام‌هایی به تمام کاربران متصل به برنامه

آدرس فوق به تنهایی کار خاصی را انجام نمی‌دهد. از آن جهت اتصال کلاینت‌های برنامه استفاده می‌شود و این کلاینت‌ها پیام‌های رسیده‌ی از طرف برنامه را از این آدرس دریافت خواهند کرد. بنابراین مرحله‌ی بعد، ارسال تعدادی پیام به سمت کلاینت‌ها است. برای این منظور به HomeController برنامه‌ی وب مراجعه کرده و آن‌را به نحو ذیل تغییر می‌دهیم:
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
using Microsoft.AspNetCore.SignalR;
using SignalRCore2WebApp.Hubs;

namespace SignalRCore2WebApp.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        private readonly IHubContext<MessageHub> _messageHubContext;
        public HomeController(IHubContext<MessageHub> messageHubContext)
        {
            _messageHubContext = messageHubContext;
        }

        public IActionResult Index()
        {
            return View(); // show the view
        }

        [HttpPost]
        public async Task<IActionResult> Index(string message)
        {
            await _messageHubContext.Clients.All.InvokeAsync("Send", message);
            return View();
        }
    }
}
برای دسترسی به Hubهای تعریف شده می‌توان از سیستم تزریق وابستگی‌ها استفاده کرد. برای این منظور تنها کافی است Hub مدنظر را به عنوان آرگومان جنریک IHubContext تعریف کرد. سپس از طریق آن می‌توان به این context‌، در قسمت‌های مختلف برنامه دسترسی یافت و برای مثال پیام‌هایی را به کاربران ارائه داد.
در این مثال ابتدا View ذیل نمایش داده می‌شود:
@{
    ViewData["Title"] = "Home Page";
}

<form method="post"
      asp-action="Index"
      asp-controller="Home"
      role="form">
  <div class="form-group">
     <label label-for="message">Message: </label>
     <input id="message" name="message" class="form-control"/>
  </div>
  <button class="btn btn-primary" type="submit">Send</button>
</form>
کار آن فرستادن یک پیام به متد Index است. سپس این متد، به کمک context تزریق شده‌ی Hub پیام‌ها، این پیام را به تمام کلاینت‌های متصل ارسال می‌کند.


تکمیل برنامه‌ی کلاینت Angular جهت نمایش پیام‌های رسیده‌ی از طرف سرور

تا اینجا ساختار ابتدایی برنامه‌ی Angular را توسط Angular CLI ایجاد کردیم. اکنون نیاز است وابستگی سمت کلاینت SignalR Core را نصب کنیم. به همین جهت از طریق خط فرمان به پوشه‌ی SignalRCore2Client وارد شده و دستور ذیل را صادر کنید:
 npm install @aspnet/signalr-client --save
پرچم save آن سبب خواهد شد تا این وابستگی علاوه بر نصب، در فایل package.json نیز درج شود.
کلاینت رسمی signalr، هم جاوا اسکریپتی است و هم تایپ‌اسکریپتی. به همین جهت به سادگی توسط یک برنامه‌ی تایپ اسکریپتی Angular قابل استفاده است. کلاس‌های آن‌را در مسیر node_modules\@aspnet\signalr-client\dist\src می‌توانید مشاهده کنید.
در ابتدا، فایل app.component.ts را به نحو ذیل تغییر می‌دهیم:
import { Component, OnInit } from "@angular/core";
import { HubConnection } from "@aspnet/signalr-client";

@Component({
  selector: "app-root",
  templateUrl: "./app.component.html",
  styleUrls: ["./app.component.css"]
})
export class AppComponent implements OnInit {
  hubPath = "http://localhost:5000/message";
  messages: string[] = [];

  ngOnInit(): void {
    const connection = new HubConnection(this.hubPath);
    connection.on("send", data => {
      this.messages.push(data);
    });
    connection.start().then(() => {
      // connection.invoke("send", "Hello");
      console.log("connected.");
    });
  }
}
در اینجا در ابتدا، کلاس HubConnection از ماژول aspnet/signalr-client@ دریافت شده‌است. سپس بر این اساس در ngOnInit، یک وهله از آن که به مسیر Hub تعریف شده‌ی برنامه اشاره می‌کند، ایجاد خواهد شد. هر زمانیکه پیامی از سمت سرور دریافت گردید، این پیام را به لیست messages، که یک آرایه است اضافه می‌کنیم. در آخر برای راه اندازی این اتصال، متد start آ‌ن‌را فراخوانی خواهیم کرد. در اینجا می‌توان یک متد سمت سرور را فراخوانی کرد و یا برقراری اتصال را در کنسول developers مرورگر نمایش داد.
آرایه‌ی messages را به نحو ذیل توسط یک حلقه در قالب این کامپوننت نمایش خواهیم داد:
<div>
  <h1>
    The messages from the server:
  </h1>
  <ul>
    <li *ngFor="let message of messages">
      {{message}}
    </li>
  </ul>
</div>
پس از آن به ریشه‌ی پروژه‌ی کلاینت مراجعه کرده و دستور ذیل را صادر می‌کنیم تا برنامه‌ی Angular ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده شود:
  ng serve -o
در این حالت برنامه در آدرس  http://localhost:4200/ قابل دسترسی خواهد بود.


همانطور که مشاهده می‌کنید، پیام خطای ذیل را صادر کرده‌است:
 Failed to load http://localhost:5000/message: Response to preflight request doesn't pass access control check: No 'Access-Control-Allow-Origin' header is present on the requested resource. Origin 'http://localhost:4200' is therefore not allowed access.
علت اینجا است که برنامه‌ی Angular بر روی پورت 4200 کار می‌کند و برنامه‌ی وب ما بر روی پورت 5000 تنظیم شده‌است. به همین جهت نیاز است CORS را در برنامه‌ی وب تنظیم کرد تا امکان یک چنین دسترسی صادر شود.
برای این منظور به فایل آغازین برنامه‌ی وب مراجعه کرده و سرویس‌های AddCors را به مجموعه‌ی سرویس‌های برنامه اضافه می‌کنیم:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddSignalR();
    services.AddCors(options =>
            {
                options.AddPolicy("CorsPolicy",
                    builder => builder
                        .AllowAnyOrigin()
                        .AllowAnyMethod()
                        .AllowAnyHeader()
                        .AllowCredentials());
            });
    services.AddMvc();
}
پس از آن در متد Configure، این سیاست دسترسی باید مورد استفاده قرار گیرد؛ و گرنه این تنظیمات کار نخواهد کرد. محل قرارگیری آن نیز باید پیش از سایر تنظیمات باشد:
public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
{
   app.UseCors(policyName: "CorsPolicy");
اکنون اگر مجددا برنامه‌ی Angular را Refresh کنیم، در console توسعه دهندگان مرورگر، مشاهده خواهیم کرد که اتصال برقرار شده‌است:


در آخر برای آزمایش برنامه، به آدرس http://localhost:5000 یا همان برنامه‌ی وب، مراجعه کرده و پیامی را ارسال کنید. بلافاصله مشاهده خواهید کرد که این پیام توسط کلاینت Angular دریافت شده و نمایش داده می‌شود:



کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: SignalRCore2Sample.zip
برای اجرا آن، ابتدا به پوشه‌ی SignalRCore2WebApp مراجعه کرده و دو فایل bat آن‌را به ترتیب اجرا کنید. اولی وابستگی‌ها‌ی برنامه را بازیابی می‌کند و دومی برنامه را بر روی پورت 5000 ارائه می‌دهد.
سپس به پوشه‌ی SignalRCore2Client مراجعه کرده و در آنجا نیز دو فایل bat ابتدایی آن‌را به ترتیب اجرا کنید. اولی وابستگی‌های برنامه‌ی Angular را بازیابی می‌کند و دومی برنامه‌ی Angular را بر روی پورت 4200 اجرا خواهد کرد.
‫۷ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۸:۱۰