وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
طرحبندی صفحات وب با بوت استرپ 4 - قسمت دوم
امکان ایجاد ستون‌ها‌ی تو در تو در بوت استرپ 4

در اینجا امکان قرار دادن یک مجموعه‌ی کامل از ردیف‌ها و ستون‌ها، داخل یک ستون از پیش موجود نیز وجود دارد. برای اینکار ابتدا یک row جدید را داخل یک ستون موجود ایجاد می‌کنیم. با اینکار بلافاصله دسترسی به گرید 12 ستونه‌ی بوت استرپ را داخل آن ستون خواهیم داشت؛ به همراه تمام کلاس‌هایی که تاکنون آن‌ها را بررسی کردیم.

یک مثال: ایجاد ستون‌های تو در تو 
<head>
    <style>
        img {
          width: 100%;
          height: 200px;
          max-height: 200px;
        }
      </style>
</head>

<body>
    <div class="container" id="services">
        <div class="row">
            <section class="col-sm-8">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>Exotic Pets</h4>
                <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles,
                        rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p>
            </section>
            <section class="col-sm-4">
                <div class="row no-gutters">
                    <div class="col-2 col-sm-4">
                        <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
                        <p>Image 1</p>
                    </div>
                    <div class="col-2 col-sm-4">
                        <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
                        <p>Image 2</p>
                    </div>
                    <div class="col-2 col-sm-4">
                        <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
                        <p>Image 3</p>
                    </div>
                    <div class="col-2 col-sm-4">
                        <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
                        <p>Image 4</p>
                    </div>
                    <div class="col-2 col-sm-4">
                        <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
                        <p>Image 5</p>
                    </div>
                    <div class="col-2 col-sm-4">
                        <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
                        <p>Image 6</p>
                    </div>
                </div>
            </section>
        </div>
    </div>
</body>
با این خروجی، در اندازه‌ی صفحه‌ی کوچک‌تر از sm:


و با اندازه‌ی صفحه‌ی بزرگ‌تر از sm:


توضیحات:
تعریف گرید تو در تو را در داخل دومین section تعریف شده، در کدهای فوق مشاهده می‌کنید:
<body>
    <div class="container" id="services">
        <div class="row">
            <section class="col-sm-8">
            </section>
            <section class="col-sm-4">
                <div class="row no-gutters">

                </div>
            </section>
        </div>
    </div>
</body>
داخل این section، یک row جدید تعریف شده‌است.
به صورت پیش‌فرض در بین ستون‌ها، یک فاصله‌ی 15px پیش‌فرض وجود دارد که به آن Gutter نیز گفته می‌شود. برای عدم نمایش و اعمال آن می‌توان از کلاس no-gutters استفاده کرد. به همین جهت در تصویر دوم، ستون‌های تعریف شده به هم چسبیده‌اند.
سپس هر ستون داخل این ردیف را به صورت زیر تعریف کرده‌ایم:
<div class="col-2 col-sm-4">
      <img src="images/image.png" class="img-thumbnail" alt="sample image">
      <p>Image 1</p>
</div>
به این معنا که اگر اندازه‌ی صفحه کمتر از sm باشد، تعریف col-2 مورد استفاده قرار می‌گیرد و هر ستون، 2 واحد از 12 واحد را به خود اختصاص می‌دهد. به همین جهت در تصویر اول، تمام تصاویر را در یک سطر مشاهده می‌کنید. پس از گذشتن از این break-point، تنظیم col-sm-4 مورد استفاده قرار می‌گیرد. یعنی هر ستون، 4 واحد از 12 واحد موجود را استفاده می‌کند. در این حالت در هر ردیف، سه تصویر نمایش داده خواهند شد.


امکان تغییر ترتیب نمایش ستون‌ها‌ی گرید بوت استرپ 4

امکان تغییر ترتیب نمایش ستون‌های گرید، در بوت استرپ 4 پیش بینی شده‌است و این مورد نیز بر اساس break-pointهای مختلف، قابل تنظیم است که فرمول کلاس‌های آن‌را در ذیل مشاهده می‌کنید:

در اینجا ذکر break-point اختیاری است و عدد ord بین یک تا 12 تغییر می‌کند.

یک مثال: تغییر ترتیب نمایش ستون‌های گرید 
<head>
    <style>
        img {
          width: 100%;
          height: 200px;
          max-height: 200px;
        }
    </style>
</head>

<body>
    <div class="container" id="services">
        <h2>Flex Order</h2>
        <div class="row">
            <section class="col order-2 d-flex flex-column">
                <img src="images/image.png" class="order-2" alt="sample image">
                <h4>1. Exotic Pets</h4>
                <p>We offer <strong>specialized</strong> care for <em>reptiles,
                        rodents, birds,</em> and other exotic pets.</p>
            </section>
            <section class="col order-1">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>2. Grooming</h4>
                <p>Our therapeutic <span class="font-weight-bold">grooming</span>
                    treatments help battle fleas, allergic dermatitis, and
                    other challenging skin conditions.</p>
            </section>
            <section class="col order-3">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>3. General Health</h4>
                <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and dental
                    cleanings are just a few of our general health services.</p>
            </section>
        </div>
    </div>
</body>
با این خروجی:


در این مثال توسط کلاس order، مکان ستون‌ها را تغییر داده و اولین ستون را در مکان دوم، دومی را در مکان اول و سومی را در همان مکان خودش نمایش داده‌ایم. باید دقت داشت که در حین تعریف کلاس order بهتر است برای تمام ستون‌ها این ترتیب را تعریف کرد تا با نتایج ناخواسته‌ای مواجه نشویم.
همچنین کلاس order را به سایر المان‌های صفحه نیز می‌توان اعمال کرد. برای مثال در تصویر فوق، در ستون دوم نمایش داده شده، متن در بالا و تصویر در پایین قرار گرفته‌است. اینکار را با تبدیل این ستون به یک flex column با افزودن کلاس‌های d-flex flex-column انجام داده‌ایم. سپس با اعمال کلاس order-2 به تصویر، این تصویر ذیل متن نمایش داده شده‌است.

یکی از کاربردهای تغییر ترتیب نمایش ستون‌ها در دنیای واقعی، افزودن break-point به آن‌ها (مطابق فرمول یاد شده) و سپس نمایش منوها، پیش از محتویات صفحه در اندازه‌های کوچکتر صفحه است. برای مثال اگر در حالت عادی، منوهای کنار صفحه نمایش داده می‌شوند و در ستون سوم قرار گرفته‌اند، شاید بخواهید در اندازه‌ی نمایش موبایل، ترتیب نمایش این منوها بالاتر از متن صفحه باشد و در ابتدا قرارگیرد و نه در ترتیب سوم.


امکان تغییر تراز ستون‌ها‌ی گرید بوت استرپ 4

چون طراحی گرید بوت استرپ 4 مبتنی بر Flexbox است، کلاس‌های قابل توجهی از آن جهت غنی سازی این سیستم طرحبندی قابل استفاده هستند:
- برای تغییر تراز عمودی ستون‌ها، کلاس align-items-ALN را می‌توان به «ردیف‌ها» اعمال کرد. در اینجا ALN یکی از مقادیر start ،center و end را می‌تواند داشته باشد.
- برای تغییر تراز خود ستون‌ها، کلاس align-self-ALN را می‌توان به «ستون‌ها» اعمال کرد. در اینجا نیز ALN یکی از مقادیر start ،center و end را می‌تواند داشته باشد.
- برای تغییر تراز افقی ستون‌ها، کلاس justify-content-ALN را می‌توان به «ردیف‌ها» اعمال کرد. البته ذکر عرض ستون‌ها در این حالت الزامی است. در اینجا ALN یکی از مقادیر start ،center ،around ،between و end را می‌تواند داشته باشد.

مثال: بررسی روش تغییر تراز ستون‌ها 
<head>
    <style>
        img {
          width: 100%;
          height: 100px;
          max-height: 100px;
        }
    </style>
</head>

<body>
    <div class="container" id="services">

        <div class="row bg-info align-items-center" style="height: 100vh;">
            <div class="col">
                <div class="row">
                    <section class="col">
                        <img src="images/image.png" alt="sample image">
                        <h4>Exotic Pets</h4>
                        <p>We offer specialized care for reptiles, rodents,
                            birds, and
                            other exotic pets.</p>
                    </section>
                    <section class="col">
                        <img src="images/image.png" alt="sample image">
                        <h4>Grooming</h4>
                        <p>Our therapeutic grooming treatments help battle
                            fleas,
                            allergic dermatitis, and other challenging skin
                            conditions.</p>
                    </section>
                    <section class="col">
                        <img src="images/image.png" alt="sample image">
                        <h4>General Health</h4>
                        <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and
                            dental
                            cleanings.</p>
                    </section>
                </div>
            </div>
        </div>

        <div class="row bg-success" style="height: 100vh;">
            <section class="col">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>Exotic Pets</h4>
                <p>We offer specialized care for reptiles, rodents,
                    birds, and
                    other exotic pets.</p>
            </section>
            <section class="col align-self-center">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>Grooming</h4>
                <p>Our therapeutic grooming treatments help battle
                    fleas,
                    allergic dermatitis, and other challenging skin
                    conditions.</p>
            </section>
            <section class="col align-self-end">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>General Health</h4>
                <p>Wellness and senior exams, ultrasound, x-ray, and
                    dental
                    cleanings.</p>
            </section>
        </div>

        <div class="row bg-warning justify-content-center" style="height: 100vh;">
            <section class="col-4">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>Exotic Pets</h4>
                <p>We offer specialized care for reptiles, rodents, birds, and
                    other exotic pets.</p>
            </section>
            <section class="col-4">
                <img src="images/image.png" alt="sample image">
                <h4>Grooming</h4>
                <p>Our therapeutic grooming treatments help battle fleas,
                    allergic dermatitis, and other challenging skin conditions.</p>
            </section>
        </div>

    </div><!-- container -->
</body>
توضیحات:
در اینجا برای هر ردیف یک height: 100vh درنظر گرفته شده‌است تا کل ارتفاع view-port را پر کند و همچنین برای هر ردیف نیز یک رنگ پس زمینه درنظر گرفته‌ایم تا تغییر ترازها، مشخص‌تر باشند.
ابتدا داخل container چنین تعریفی را مشاهده می‌کنید:
        <div class="row bg-info align-items-center" style="height: 100vh;">
            <div class="col">
                <div class="row">
                    <section class="col">
توسط کلاس align-items-center که به row اعمال شده، سه ستون تعریف شده‌ی آن‌را در میانه‌ی صفحه قرار داده‌ایم.
وجود row و col بعدی که داخل col اصلی تعریف شده‌است، سبب می‌شوند تا تمام آیتم‌ها در یک سطر و در یک تراز افقی نمایش داده شوند. اگر این row و col دوم را حذف کنیم، هر آیتم نسبت به محتوای آن در میانه‌ی صفحه قرار می‌گیرد و یکی بالاتر و دیگری پایین‌تر نمایش داده خواهند شد.


سپس در ردیف بعدی، کلاس‌های align-self-center و align-self-end را بر روی ستون‌ها آزمایش کرده‌ایم:


و در آخر تاثیر اعمال  justify-content-center را بر روی یک ردیف مشاهده می‌کنید:


همانطور که مشاهده می‌کنید، این کلاس‌های Flexbox، کار با ستون‌های بوت استرپ را بسیار انعطاف پذیر کرده‌اند.


روش‌های دیگری برای تعیین محل قرارگیری ستون‌های بوت استرپ 4

علاوه بر روش‌هایی که تاکنون آن‌ها را بررسی کردیم، کلاس‌های دیگری نیز برای تعیین محل قرارگیری ستون‌های بوت استرپ تدارک دیده شده‌اند:
- کلاس‌های تعیین محل ستون‌ها: fixed-top, fixed-bottom, sticky-top
fixed-top: ستون را در بالای صفحه قرار می‌دهد.
fixed-bottom: ستون و المان را در پایین صفحه قرار می‌دهد.
sticky-top: ستون و المان را در بالای صفحه قرار می‌دهد و با اسکرول صفحه به پایین، باز هم این المان در همان بالای صفحه قابل مشاهده‌است.

- کلاس‌های نمایشی برای شبیه سازی ویژگی‌های CSS:

این کلاس‌ها با d شروع می‌شوند؛ به همراه یک break-point اختیاری که هدف آن‌ها در اختیار گذاشتن توانمندی‌های نمایشی CSS در بوت استرپ است.
برای مثال کلاس d-md-none به این معنا است که پس از رد شدن از اندازه‌ی md، این المان دیگر نمایش داده نخواهد شد.

- کلاس‌های container مقدماتی Flex:

این کلاس‌ها که موارد داخل پرانتز آن‌ها اختیاری است، المان را تبدیل به یک المان Flexbox می‌کنند. حالت نمایشی پیش‌فرض آن‌ها block است؛ اما اگر نیاز بود می‌توان آن‌ها را تبدیل به in-line نیز کرد.

یک مثال: بررسی روش‌های متفاوت تعیین محل قرارگیری المان‌ها

اگر کلاس fixed-bottom را به المانی انتساب دهیم:
    <div class="container bg-success">
        <div class="bg-info fixed-bottom">
            <div class="item">Exotic Pets</div>
            <div class="item">Grooming</div>
            <div class="item">Health</div>
        </div>
آن‌را به طور کامل، از مکان اصلی آن از صفحه خارج کرده و در پایین آن، به صورت ثابت نمایش می‌دهد. در این حالت، این المان حتی با container نیز تراز نیست:


کلاس fixed-top نیز چنین کاری را انجام می‌دهد، فقط المان را بجای پایین صفحه، در بالای صفحه به صورت ثابت نمایش خواهد داد.
در اینجا اگر کلاس sticky-top را اعمال کنیم، هرچند شبیه به fixed-top عمل می‌کند، اما با container تراز است:



تاثیر کلاس‌های flex را در قسمت بعدی به تفصیل بررسی خواهیم کرد.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Bootstrap4_05.zip
‫۶ سال قبل، چهارشنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۰۰
مهدی موسوی مهدی موسوی
نظرات مطالب
متدی برای بررسی صحت کد ملی وارد شده
سلام.
من از این مطلب به مطلب شما رسیدم. اونطور که قبلا خونده بودم، کد 1111111111 کد ملی معتبری هستش بنابراین نمیشه در مورد کدهای مشابه نیز زیاد مطمئن بود چرا که ممکنه اونها به افراد دیگه نیز Assign شده باشه. نکته دوم اینکه این بخش از کد شما واقعا آزاردهنده هستش:

 var chArray = nationalCode.ToCharArray();
var num0 = Convert.ToInt32(chArray[0].ToString())*10;
var num2 = Convert.ToInt32(chArray[1].ToString())*9;
var num3 = Convert.ToInt32(chArray[2].ToString())*8;
var num4 = Convert.ToInt32(chArray[3].ToString())*7;
var num5 = Convert.ToInt32(chArray[4].ToString())*6;
var num6 = Convert.ToInt32(chArray[5].ToString())*5;
var num7 = Convert.ToInt32(chArray[6].ToString())*4;
var num8 = Convert.ToInt32(chArray[7].ToString())*3;
var num9 = Convert.ToInt32(chArray[8].ToString())*2;
var a = Convert.ToInt32(chArray[9].ToString());

var b = (((((((num0 + num2) + num3) + num4) + num5) + num6) + num7) + num8) + num9;
var c = b%11;

return (((c < 2) && (a == c)) || ((c >= 2) && ((11 - c) == a)));

شما می‌تونید کد فوق رو بدین شکل بازنویسی کنید:

int result = 0, controlNr = (int)(input[9] - 48);
for (int i = 0; i < input.Length - 1; i++)
    result += (input[i] - 48) * (10 - i);

int remainder = result % 11;
bool isValid = controlNr == (remainder < 2 ? remainder : 11 - remainder);
با فرض اینکه input، رشته حاوی کد ملی باشه. در مورد اون بخش از کد که اعداد 1111111111 و 2222222222 و ... رو مقایسه کرده اید نیز، می‌تونید از Regular Expression‌ها بهره ببرید تا کدتون بسیار خواناتر بشه.

موفق باشید.
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۷ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۵۸
برات جوادی برات جوادی
مطالب
MongoDB #10
حذف سند در MongoDB
متد ()remove
متد ()remove برای حذف یک سند از مجموعه، استفاده می‌شود. متد ()remove دو پارامتر را می‌پذیرد:
1. deletion criteria (اختیاری): اسناد با توجه به شرط‌های تعیین شده در این پارامتر حذف خواهند شد.
2. justOne (اختیاری):  اگر مقدار آن به true یا 1 تنظیم شود، فقط یک سند حذف می‌شود.

گرامر
گرامر پایه متد ()remove به شکل زیر است:
>db.COLLECTION_NAME.remove(DELLETION_CRITTERIA)

مثال
مجموعه mycol را ملاحظه کنید که داده‌های زیر را دارد:
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec5), "title":"MongoDB Overview"}
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec6), "title":"NoSQL Overview"}
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec7), "title":"Tutorials Point Overview"}
مثال زیر همه سندهایی را که عنوان آنها 'MongoDB Overview' است، حذف می‌کند:
>db.mycol.remove({'title':'MongoDB Overview'})
>db.mycol.find()
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec6), "title":"NoSQL Overview"}
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec7), "title":"Tutorials Point Overview"}
>

حذف فقط یک سند
اگر چندین سند وجود دارد و می‌خواهید فقط اولین رکورد را حذف کنید، مقدار پارامتر justOne را به true یا 1 تنظیم کنید:
>db.COLLECTION_NAME.remove(DELETION_CRITERIA,1)

حذف همه‌ی اسناد
اگر نمی‌خواهید شرطی را برای حذف تعیین کنید، MongoDB تمام اسناد یک مجموعه را حذف خواهد کرد. این معادل دستور truncate در SQL است:
>db.mycol.remove()
>db.mycol.find()
>

پرتو در MongoDB
در MongoDB، پرتو (Projection) به معنی انتخاب داده‌های ضروری بجای انتخاب همه داده‌های یک سند است. اگر یک سند 5 فیلد دارد و شما نیاز به نمایش سه فیلد دارید؛ پس فقط باید 3 فیلد از آنها را انتخاب کنید.

متد ()find
متد ()find که در قسمت اجرای کوئری در سند MongoDB توضیح داده شد، دو پارامتر اختیاری ورودی می‌گیرد که دومین پارامتر، لیست فیلدهایی است که می‌خواهید واکشی کنید. در MongoDB، وقتی متد ()find را اجرا می‌کنید، همه فیلدهای یک سند به نمایش گذاشته می‌شوند. برای محدود کردن این متد، یک لیست از اسامی فیلدها با مقدار 0 یا 1 نیاز دارید. عدد 1 برای نمایش فیلد و عدد 0 برای عدم نمایش فیلد استفاده می‌شود.
گرامر
گرامر پایه متد ()find با پرتو بصورت زیر است:
>db.COLLECTION_NAME.find({},{KEY:1})

مثال
مجموعه mycol با داده زیر را ملاحظه کنید:
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec5), "title":"MongoDB Overview"}
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec6), "title":"NoSQL Overview"}
{ "_id" : ObjectId(5983548781331adf45ec7), "title":"Tutorials Point Overview"}
مثال زیر عناوین اسناد را هنگام اجرای کوئری نشان خواهد داد:
>db.mycol.find({},{"title":1,_id:0})
{"title":"MongoDB Overview"}
{"title":"NoSQL Overview"}
{"title":"Tutorials Point Overview"}
>
توجه کنید که فیلد _id موقع اجرای متد ()find همیشه نمایش داده خواهد شد. اگر نمی‌خواهید این فیلد را نمایش دهید، مقدار آنرا 0 تنظیم کنید.
‫۹ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۴۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
مبانی TypeScript؛ متغیرها و نوع‌ها
روش‌های مختلف تعریف متغیرها در TypeScript

تمام توسعه دهنده‌های JavaScript با واژه‌ی کلیدی var آشنایی دارند؛ اما TypeScript واژه‌های کلیدی let و const را نیز اضافه کرده‌است (که جزئی از ES 6 نیز می‌باشند). تفاوت مهم بین var و let، در میدان دید متغیرهای تعریف شده‌ی توسط آن‌ها خلاصه می‌شود. پیشتر در سری مباحث بررسی ES 6، مطلب «متغیرها در ES 6» را نیز بررسی کردیم که در TypeScript نیز صادق می‌باشند؛ با این تفاوت که TypeScript را می‌توان به ES 5 نیز کامپایل کرد و بدون مشکل با تمام مرورگرهای موجود، اجرا نمود.
- متغیرهایی که با var تعریف می‌شوند، به صورت سراسری در متدی که تعریف شده‌اند، قابل دسترسی هستند؛ حتی اگر 5 سطح داخل ifهای تو در تو تعریف شده باشند. اما let و const تنها در block و قطعه‌ای که معرفی شده‌اند، معتبر بوده و خارج از آن تعریف نشده‌اند. در اینجا یک block توسط {} معرفی می‌شود.
- متغیرهای از نوع var به دلیل مفهومی به نام hoisting توسط runtime جاوا اسکریپت، به بالاترین سطح متد منتقل می‌شوند. به همین دلیل عمق تعریف آن‌ها، اثری در دسترسی به این متغیرها ندارد. اما hoisting در مورد let و const اعمال نمی‌شود.
- متغیرهای var را می‌توان چندبار مجددا تعریف کرد (هرچند این روش توصیه نمی‌شود؛ اما مجاز است). یک چنین تعریف مجددی با متغیرهای از نوع let و const مجاز نیست.
برای توضیحات بیشتر به مثال ذیل دقت کنید:
function ScopeTest() {
    if (true) {
        var foo = 'use anywhere';
        let bar = 'use in this block';
    }
    console.log(foo); // works!
    console.log(bar); // error!
}
در اینجا داخل قطعه‌ی if تعریف شده، یک متغیر، از نوع var و متغیر دیگری از نوع let تعریف شده‌است. خارج از بدنه‌ی این متد، متغیر foo هنوز قابل دسترسی است، اما متغیر bar خیر.


نوع‌های پایه‌ی TypeScript

نوع‌های پایه‌ی TypeScript شامل موارد ذیل هستند:
Boolean: برای ذخیره سازی true یا false.
let isDone: boolean = false;
Number: معرف مقادیر عددی اعشاری هستند.
let decimal: number = 6;
let hex: number = 0xf00d;
let binary: number = 0b1010;
let octal: number = 0o744;
String: مقادیر رشته‌ای را ذخیره می‌کند.
let name: string = "bob";
name = 'smith';
Array: روش‌های متفاوتی برای تعریف آرایه‌ها در TypeScript وجود دارند که در ادامه آن‌ها را بیشتر بررسی خواهیم کرد.
let list: number[] = [1, 2, 3];
Enum: نوع‌های شمارشی؛ جهت دادن نام‌هایی بهتر به مجموعه‌ی مشخصی از مقادیر.
enum Color {Red, Green, Blue};
let c: Color = Color.Green;
Any: به این معنا که یک متغیر می‌تواند به هر نوع دلخواهی اشاره کند. هدف از وجود این نوع، امکان استفاده‌ی از کتابخانه‌های فعلی جاوا اسکریپتی است که نوعی برای متغیرهای آن‌ها تعریف نشده‌اند و در اساس هر نوعی می‌توانند باشند. برای مثال در جاوا اسکریپت مجاز است در سطر اول متغیری را تعریف کرد و در سطر دوم به آن یک رشته و در سطر سوم به آن یک عدد را انتساب داد.
let notSure: any = 4;
notSure = "maybe a string instead";
notSure = false; // okay, definitely a boolean
Void: به معنای فقدان یک نوع است. برای مثال مشخص کردن اینکه متدی، خروجی ندارد.
 function warnUser(): void {
        alert("This is my warning message");
}

یک نکته: قابلیت Template string در ES 6 نیز در TypeScript پشتیبانی می‌شود.



مفهوم Type Inference در TypeScript

در TypeScript الزاما نیازی نیست تا نوع متغیری را صریحا مشخص کرد. در اینجا اگر نوع متغیری را در ابتدای کار تعریف نکنید، نوع آن در اولین باری که مقدار دهی می‌شود، مشخص خواهد شد که به آن Type Inference نیز می‌گویند.
let myString= 'this is a string';
myString= 42; // error!
در مثال فوق، نوع متغیر myString در زمان تعریف آن مشخص نشده‌است؛ اما با یک رشته، مقدار دهی و آغاز شده‌است. بر این اساس، TypeScript نوع این متغیر را رشته‌ای در نظر می‌گیرد و در سطر بعدی، از انتساب یک مقدار عددی به آن جلوگیری خواهد کرد.
و یا در مثال ذیل، نوع خروجی متد ReturnNumber به صورت صریح مشخص نشده‌است:
function ReturnNumber() {
   return 42;
}
let anotherString = 'this is also a string';
anotherString = ReturnNumber(); // error!
اما با توجه به اینکه خروجی آن عددی است، نوع آن نیز عددی درنظر گرفته شده و از انتساب آن به یک متغیر رشته‌ای جلوگیری می‌شود.


تعریف صریح نوع‌ها در TypeScript با استفاده از Type Annotations

برای لغو Type Inference و تعیین صریح نوع‌ها در TypeScript می‌توان به صورت زیر عمل کرد:
let myString : string = 'this is a string';
myString = 42; // error!

function ReturnNumber() : number {
   return 42;
}
let anotherString : string = 'this is also a string';
anotherString = ReturnNumber(); // error!
با قراردادن یک کولن پس از نام متغیر و سپس تعریف نوع داده‌ی مدنظر، می‌توان نوع‌ها را در TypeScript به صورت صریحی تعریف کرد. در مورد متدها نیز به همین صورت است. کولن پس از پایان بسته شدن پرانترها قرار می‌گیرد و سپس نوع بازگشتی متد مشخص می‌گردد.


نوع‌های شمارشی در TypeScript

Enums در بسیاری از زبان‌های برنامه نویسی متداول وجود دارند و هدف از آن‌ها، دادن نام‌هایی بهتر و مشخص، به مجموعه‌ای از مقادیر است:
 enum Category { Biography, Poetry, Fiction }; // 0, 1, 2
در مثال فوق یک enum جهت تعریف گروه‌های کتاب‌ها تعریف شده‌است. در اینجا بجای استفاده از مقادیر نامفهوم 0 تا 2، نام‌هایی مشخص و بهتر، جهت معرفی آن‌ها ارائه شده‌اند. به این ترتیب می‌توان در نهایت به کدهایی خواناتر رسید.
اگر می‌خواهید این مقادیر با اعداد دیگری شروع شوند (بجای صفر پیش فرض)، می‌توان مقدار اولین نام را به صورت صریحی مشخص کرد:
 enum Category { Biography = 1, Poetry, Fiction }; // 1, 2, 3
و یا الزامی به استفاده از مقادیر افزایش یابنده‌ای در اینجا نیست. در صورت نیاز می‌توان مقدار هر المان را جداگانه تعریف کرد:
 enum Category{ Biography = 5, Poetry = 8, Fiction = 9 }; // 5, 8, 9
پس از اینکه نوع enum تعریف شده، استفاده از آن همانند سایر نوع‌های پایه‌ی TypeScript است:
 let favoriteCategory: Category = Category.Biography;
در اینجا متغیر favoriteCategory از نوع enum گروه کتاب‌ها تعیین شده‌است؛ با مقدار اولیه‌ی Category.Biography.
در این حالت اگر مقدار favoriteCategory را چاپ کنیم، خروجی عددی 5 نمایش داده می‌شود:
 console.log(favoriteCategory); // 5
اگر نیاز به بازگشت مقدار رشته‌ای این آیتم است، می‌توان از ایندکس‌های یک enum استفاده کرد:
let categoryString= Category[favoriteCategory]; // Biography


آرایه‌ها در TypeScript

در حالت عمومی، آرایه‌ها در TypeScript همانند جاوا اسکریپت تعریف می‌شوند؛ البته به همراه تعدادی استثناء. در TypeScript سه روش برای تعریف آرایه‌ها وجود دارند:
الف) در مثال زیر آرایه‌ای از رشته‌ها تعریف شده‌است. در اینجا نوع آرایه به همراه [] مشخص می‌شود:
let strArray1: string[] = ['here', 'are', 'strings'];
ب) روش دوم تعریف آرایه‌ها در TypeScript با استفاده از مفهوم Generics است که در بحثی جداگانه به آن خواهیم پرداخت. در اینجا از واژه‌ی کلیدی Array به همراه مشخص سازی نوع آن در داخل <> استفاده شده‌است:
let strArray2: Array<string> = ['more', 'strings', 'here'];
ج) اگر نیاز به آرایه‌هایی شبیه به جاوا اسکریپت دارید که می‌توانند حاوی انواع و اقسام المان‌هایی با نوع‌های مختلف باشند، نوع آرایه را []any تعریف کنید:
let anyArray: any[] = [42, true, 'banana'];


نوع Tuples در TypeScript

Tuples در TypeScript نوع خاصی از آرایه‌ها هستند که نوع مقادیر اعضای آن‌ها به صورت صریح مشخص می‌شوند:
 let myTuple: [number, string] = [25, 'truck'];
برای مثال در اینجا نوع متغیر myTuple به صورت آرایه‌ای از دو عنصر عددی و رشته‌ای تعریف شده‌است.
اکنون برای دسترسی به مقادیر این المان‌ها، همانند کار با آرایه‌های معمولی، از ایندکس‌های آرایه‌ی تعریف شده استفاده می‌شود:
 let firstElement= myTuple[0]; // 25
let secondElement= myTuple[1]; // truck

یک نکته: می‌توان به آرایه‌ی تعریف شده، عناصر جدیدی را نیز افزود؛ با این شرط که نوع آن‌ها، یکی از نوع‌های مشخص شده‌ی در تعریف Tuple باشند:
 // other elements can have numbers or strings
myTuple[2] = 100;
myTuple[2] = 'this works!';


مفهوم Type assertions در TypeScript

حتما با مفهوم cast و تبدیل نوع‌های مختلف به یکدیگر، در زبان‌های دیگر برنامه نویسی آشنا هستید. در TypeScript نیز این مفهوم تحت عنوان Type assertions پشتیبانی می‌شود و دو روش برای تعریف آن وجود دارد:
الف) تعریف cast توسط angle-bracket syntax که در آن نوع مدنظر داخل یک <> قرار می‌گیرد:
 let someValue: any = "this is a string";
let strLength: number = (<string>someValue).length;
در اینجا نوع نامشخص any به string تبدیل شده و سپس امکان دسترسی به خاصیت طول آن که تحت کنترل کامپایلر است و قابل انتساب به یک مقدار عددی، میسر شده‌است.
ب) تعریف cast توسط as syntax به نحو ذیل:
 let someValue: any = "this is a string";
let strLength: number = (someValue as string).length;
هر دو حالت تعریف شده معادل هستند. فقط باید دقت داشت در حین کار با ReactJS توسط TypeScript، فقط حالت as syntax پشتیبانی می‌شود.
‫۸ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۷ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۴۰
فرهاد فرهمندخواه فرهاد فرهمندخواه
مطالب
نحوه ایجاد Sequence و استفاده آن در Sql Server 2012
قبل از ایجاد Sequence در Sql Server 2012، توضیح مختصری را درباره آن می‌دهم.
در واقع Sequence روشی برای تولید اعداد ترتیبی با قابلیت افزایش یا کاهش عدد‌های دلخواه می‌باشد که توسط کاربر یا برنامه نویس ایجاد می‌شود. بنابراین Sequenceها User-Defined می‌باشند.
در اینجا ممکن است سئوالی پیش بیاید که اینکار توسط Identity هم قابل انجام است، اما چرا استفاده از Sequence توسط مایکروسافت پیشنهاد می‌شود.
بدلایل زیر استفاده از Sequence بهتر می‌باشد:
  1. ممکن است Application شما قبل از درج رکورد، درون یک جدول نیاز به عدد منحصربفردی داشته باشد.
  2. عدد تولید شده بوسیله Sequence را می‌توانید بین جداول یا ستونهای مختلف یک جدول به اشتراک بگذارید.
  3. می‌توانید روند تولید اعداد ترتیبی را Restart نمایید. به عبارت دیگر قابلیت Restart نمودن Sequence وجود دارد.
  4. می‌توانید Sequence خود را براساس Sort یک یا چند فیلد، تنظیم نمایید.

Syntax آن به شرح ذیل می‌باشد: 
CREATE SEQUENCE [schema_name . ] sequence_name
    [ AS [ built_in_integer_type | user-defined_integer_type ] ]
    [ START WITH <constant> ]
    [ INCREMENT BY <constant> ]
    [ { MINVALUE [ <constant> ] } | { NO MINVALUE } ]
    [ { MAXVALUE [ <constant> ] } | { NO MAXVALUE } ]
    [ CYCLE | { NO CYCLE } ]
    [ { CACHE [ <constant> ] } | { NO CACHE } ]
    [ ; ]

شرح Syntax :
  • در زمان ایجاد Sequence، نوع آن می‌بایست عددی باشد، چنانچه ،Type آن را مشخص ننمایید، SQL Server، نوع آن را bigint در نظر می‌گیرد.
  • Start With: بدین مفهوم می‌باشد، که Sequence ایجاد شده از چه عددی آغاز شود.
  • INCREMENT BY: مفهومش این است که Sequence به چه مقداری افزایش یا کاهش یابد. به عبارت دیگری عدد تولید شده براساس مقدار Increment by تولید می‌شود.
  • Minvalue: کمترین مقداری که Sequence می‌تواند ایجاد نماید.
  • Maxvalue :بیشترین مقداری که Sequence می‌تواند ایجاد نماید.
  • Cycle :مقداری را که برای Cycle تعیین می‌نماییم، بدین مفهوم است که Sequence پس از چه عددی می‌بایست Restart شود.
  • Cache :عددی که برای Cache در نظر می‌گیریم، مفهومش این است که چه تعداد از اعداد تولید شده توسط Sequence، قبل از استفاده، می‌تواند در Cache قرار گیرد.

در ادامه با یک مثال ساده، یک Sequence ایجاد می‌نماییم:
CREATE SEQUENCE [dbo].[SequenceTest] 
 AS [int]
 START WITH 1
 INCREMENT BY 1
 MINVALUE 1
 MAXVALUE 30
 CYCLE 
 CACHE 
GO
در مثال بالا Start with برابر یک است، یعنی اولین عددی که تولید می‌شود، برابر یک است،INCREMENT BY برابر یک است یعنی در هر بار فراخوانی Sequence یک عدد به عدد تولید شده قبلی افزوده می‌شود. مقدار Minvalue برابر یک است، یعنی کمترین مقداری که Sequence می‌تواند تولید نماید برابر یک است. مقدار Maxvalue برابر 30 است، یعنی بیشترین مقداری که Sequence می‌تواند تولید نماید برابر 30 می‌باشد. و Cycle هم برای Sequence فوق در نظر گرفته شده است، بدین مفهوم ، که Sequence به مقدار 30 برسد، Restart شده و از مقدار یک شروع به تولید اعداد می‌نماید.
برای اینکه بتوانیم مقدار Sequence را بدست آوریم، کافیست از Syntax زیر استفاده نمایید:
NEXT VALUE FOR [ database_name . ] [ schema_name . ]  sequence_name
   [ OVER (<over_order_by_clause>) ]
به عنوان مثال داریم:


اگر Select بالا را تا 30 بار انجام دهید، برای دفعه 31 مقدار آن یک می‌شود، چون در زمان تعریف Cycle ،Sequence  را انتخاب کرده بودیم. در غیر اینصورت برای دفعه 31 با خطا زیر مواجه می‌شوید.
Msg 11728, Level 16, State 1, Line 1
The sequence object 'SequenceTest' has reached its minimum or maximum value. Restart the sequence object to allow new values to be generated.
 یکی از امکانات جالب Sequence  این است که شما می‌توانید Sequence را روی یک فیلد Sort شده تنظیم نمایید، برای روش شدن مطلب به مثال زیر توجه نمایید:
در ابتدا مطابق Script زیر جدولی را ایجاد و مقادیری را درون آن درج می‌نماییم:
create table Kids
( ID int,
Name varchar(50)
);
Go
insert Kids
 values
  (1,'Emma')
, (1,'Tabitha')
, (2,'Kendall')
, (3,'Delaney')
, (4,'Kyle')
, (5,'Jessica')
, (6,'Josh')
, (7,'Kirsten')
, (8,'Amanda')
, (9,'Jimmy')
;
سپس یک Schema به نام Sample ایجاد می‌کنیم:
CREATE SCHEMA Samples ;
GO
در ادامه یک Sequence به نام Test ایجاد می‌کنیم:
CREATE SEQUENCE Samples.Test
    AS tinyint
    START WITH 1
    INCREMENT BY 1 ;
GO
حال Query زیر را اجرا می‌نماییم:
SELECT NEXT VALUE FOR Samples.Test OVER (ORDER BY Name) AS NutID, ID, Name FROM  test1.Kids
WHERE Name LIKE '%e%' ;
در Query بالا روی فیلد Name به صورت صعودی عملیات Sort انجام می‌شود، و سپس Sequence روی آن اعمال می‌گردد، برای روشن‌تر شدن مطلب خروجی را مشاهده نمایید که تعداد رکورد آن 6 میباشد.


امیدوارم مطلب فوق مفید واقع شده باشد.
‫۱۲ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۸:۳۸
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
آموزش WAF (بررسی ساختار همراه با پیاده سازی یک مثال)
در این پست با مفاهیم اولیه این کتابخانه آشنا شدید. برای بررسی و پیاده سازی مثال، ابتدا یک Blank Solution را ایجاد نمایید. فرض کنید قصد پیاده سازی یک پروژه بزرگ ماژولار را داریم. برای این کار لازم است مراحل زیر را برای طراحی ساختار مناسب پروژه دنبال نمایید.
نکته: آشنایی اولیه با مفاهیم MEF از ملزومات این بخش است.
»ابتدا یک Class Library به نام Views ایجاد نمایید و اینترفیس زیر را به صورت زیر در آن تعریف نمایید. این اینترفیس رابط بین کنترلر و View از طریق ViewModel خواهد بود.
 public interface IBookView : IView
    {
        void Show();
        void Close();
    }
اینترفیس IView در مسیر System.Waf.Applications قرار دارد. در نتیجه از طریق nuget اقدام به نصب Package  زیر نمایید:
Install-Package WAF
»حال در Solution ساخته شده  یک پروژه از نوع WPF Application به نام Shell ایجاد کنید. با استفاده از نیوگت، Waf Package را نصب نمایید؛ سپس ارجاعی از اسمبلی Views را به آن ایجاد کنید. output type اسمبلی Shell را به نوع ClassLibrary تغییر داده، همچنین فایل‌های موجود در آن را حذف نمایید. یک فایل Xaml جدید را به نام BookShell ایجاد نمایید و کد‌های زیر را در آن کپی نمایید:
<Window x:Class="Shell.BookShell"
        xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
        xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
        Title="Book View" Height="350" Width="525">
    <Grid>
        <DataGrid ItemsSource="{Binding Books}" HorizontalAlignment="Left" Margin="10,10,0,0" VerticalAlignment="Top" Width="400" Height="200">
            <DataGrid.Columns>
                <DataGridTextColumn Header="Code" Binding="{Binding Code}" Width="100"></DataGridTextColumn>
                <DataGridTextColumn Header="Title" Binding="{Binding Title}" Width="300"></DataGridTextColumn>
            </DataGrid.Columns>
        </DataGrid>

    </Grid>
</Window>
این فرم فقط شامل یک دیتاگرید برای نمایش اطلاعات کتاب‌هاست. دیتای آن از طریق ViewModel تامین خواهد شد، در نتیجه ItemsSource آن به خاصیتی به نام Books بایند شده است. حال ارجاعی به اسمبلی System.ComponentModel.Composition دهید. سپس در Code behind این فرم کد‌های زیر را کپی کنید:
[Export(typeof(IBookView))]
    [PartCreationPolicy(CreationPolicy.NonShared)]
    public partial class BookShell : Window, IBookView
    {
        public BookShell()
        {
            InitializeComponent();
        }
    }
کاملا واضح است که این فرم اینترفیس IBookView را پیاده سازی کرده است. از آنجاکه کلاس Window به صورت پیش فرض دارای متد‌های Show و Close است در نتیجه نیازی به پیاده سازی مجدد متدهای IBookView نیست. دستور Export باعث می‌شود که این کلاس به عنوان وابستگی به Composition Container اضافه شود تا در جای مناسب بتوان از آن وهله سازی کرد. نکته‌ی مهم این است که به دلیل آنکه این کلاس، اینترفیس IBookView را پیاده سازی کرده است در نتیجه نوع Export این کلاس حتما باید به صورت صریح از نوع IBookView باشد.

»یک Class Library به نام Models بسازید و بعد از ایجاد آن، کلاس زیر را به عنوان مدل Book در آن کپی کنید:
 public class Book
    {
        public int Code { get; set; }

        public string Title { get; set; }
    }
»یک  Class Library دیگر به نام ViewModels ایجاد کنید و همانند مراحل قبلی، Package مربوط به WAF را نصب کنید. سپس کلاسی به نام BookViewModel ایجاد نمایید و کدهای زیر را در آن کپی کنید (ارجاع به اسمبلی‌های Views و Models را فراموش نکنید):
[Export]
    [Export(typeof(ViewModel<IBookView>))]
    public class BookViewModel : ViewModel<IBookView>
    {
        [ImportingConstructor]
        public BookViewModel(IBookView view)
            : base(view)
        {
        }
       
        public ObservableCollection<Book> Books { get; set; }
        
    }
ViewModel مورد نظر از کلاس ViewModel of T ارث برده است. نوع این کلاس معادل نوع View مورد نظر ماست که در اینجا مقصود IBookView است. این کلاس شامل خاصیتی به نام ViewCore است که امکان فراخوانی متد‌ها و خاصیت‌های View را فراهم می‌نماید. وظیفه اصلی کلاس پایه ViewModel، وهله سازی از View سپس ست کردن خاصیت DataContext در View مورد نظر به نمونه وهله سازی شده از ViewModel است. در نتیجه عملیات مقید سازی در Shell به درستی انجام خواهدشد.
به دلیل اینکه سازنده پیش فرض در  این کلاس وجود ندارد حتما باید از ImportingConstructor استفاده نماییم تا CompositionContainer در هنگام عملیات وهله سازی Exception صادر نکند.

»بخش بعدی ساخت یک Class Library دیگر به نام Controllers است. در این Library نیز بعد از ارجاع به اسمبلی‌های زیر کتابخانه WAF را نصب نمایید. 
  • Views
  • Models
  • ViewModels
  • System.ComponentModel.Composition
کلاسی به نام BookController بسازید و کد‌های زیر را در آن کپی نمایید: 
[Export]
    public class BookController
    {
        [ImportingConstructor]
        public BookController(BookViewModel viewModel)
        {
            ViewModelCore = viewModel;
        }

        public BookViewModel ViewModelCore
        {
            get;
            private set;
        }

        public void Run()
        {
            var result = new List<Book>();
            result.Add(new Book { Code = 1, Title = "Book1" });
            result.Add(new Book { Code = 2, Title = "Book2" });
            result.Add(new Book { Code = 3, Title = "Book3" });

            ViewModelCore.Books = new ObservableCollection<Models.Book>(result);

            (ViewModelCore.View as IBookView).Show();
        }
    }
نکته مهم این کلاس این است که BookViewModel به عنوان وابستگی این کنترلر تعریف شده است. در نتیجه در هنگام وهله سازی از این کنترلر Container مورد نظر یک وهله از BookViewModel را در اختیار آن قرار خواهد داد. در متد Run نیز ابتدا مقدار Book که به ItemsSource دیتا گرید در BookShell مقید شده است مقدار خواهد گرفت. سپس با فراخوانی متد Show از اینترفیس IBookView، متد Show در BookShell فراخوانی خواهد شد که نتیجه آن نمایش فرم مورد نظر است.

طراحی Bootstrapper
در پروژه‌های ماژولار  Bootstrapper از ملزومات جدانشدنی این گونه پروژه هاست. برای این کار ابتدا یک WPF Application دیگر به نام Bootstrapper ایجاد نماید. سپس ارجاعی به اسمبلی‌های زیر را در آن قرار دهید:
»Controllers
»Views
»ViewModels
»Shell
»System.ComponentModel.Composition
»نصب بسته WAF با استفاده از nuget

حال یک کلاس به نام  AppBootstrapper ایجاد نمایید و کد‌های زیر را در آن کپی نمایید:
public class AppBootstrapper
    {
        public CompositionContainer Container
        {
            get;
            private set;
        }

        public AggregateCatalog Catalog
        {
            get;
            private set;
        }

        public void Run()
        {
            Catalog = new AggregateCatalog();
            Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(Assembly.GetExecutingAssembly()));
            
            Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(String.Format("{0}\\{1}", Environment.CurrentDirectory, "Shell.dll")));
            Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(String.Format("{0}\\{1}", Environment.CurrentDirectory, "ViewModels.dll")));
            Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(String.Format("{0}\\{1}", Environment.CurrentDirectory, "Controllers.dll")));

            Container = new CompositionContainer(Catalog);

            var batch = new CompositionBatch();
            batch.AddExportedValue(Container);
            Container.Compose(batch);

            var bookController = Container.GetExportedValue<BookController>();
            bookController.Run();


        }
    }
اگر با MEF آشنا باشید کد‌های بالا نیز برای شما مفهوم مشخصی دارند. در متد Run این کلاس ابتدا Catalog ساخته می‌شود. سپس با اسکن اسمبلی‌های مورد نظر تمام Export‌ها و Import‌های لازم واکشی شده و به Conrtainer مورد نظر رجیستر می‌شوند. در انتها نیز با وهله سازی از BookController و فراخوانی متد Run آن خروجی زیر نمایان خواهد شد.

نکته بخش Startup  را از فایل App.Xaml خذف نمایید و در متد Startup این فایل کد زیر را کپی کنید: 

public partial class App : Application
    {
        protected override void OnStartup(StartupEventArgs e)
        {
            new Bootstrapper.AppBootstrapper().Run();
        }
    }
در پایان، ساختار پروژه به صورت زیر خواهد شد:

نکته: می‌توان بخش اسکن اسمبلی‌ها را توسط یک DirecotryCatalog به صورت زیر خلاصه کرد:
Catalog.Catalogs.Add(new DirectoryCatalog(Environment.CurrentDirectory));
در این صورت تمام اسمبلی‌های موجود در این مسیر اسکن خواهند شد.
نکته: می‌توان به جای جداسازی فیزیکی لایه‌ها آن‌ها را از طریق Directory‌ها به صورت منطقی در قالب یک اسمبلی نیز مدیریت کرد.
نکته: بهتر است به جای رفرنس مستقیم اسمبلی‌ها به Bootstrapper با استفاده از Pre post build در قسمت  Build Event، اسمبلی‌های مورد نظر را در یک مسیر Build کپی نمایید که روش آن به تفصیل در این پست و این پست شرح داده شده است.
دانلود سورس پروژه
‫۱۰ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۱۳ فروردین ۱۳۹۳، ساعت ۲۱:۰۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
اعتبارسنجی مبتنی بر کوکی‌ها در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity
- یکی برای هدرهای کوکی است و یکی برای تنظیم مشخصات توکن.
The TimeSpan after which the authentication ticket stored inside the cookie expires. 
ExpireTimeSpan is added to the current time to create the expiration time for the ticket. 
The ExpiredTimeSpan value always goes into the encrypted AuthTicket verified by the server. 
It may also go into the Set-Cookie header, but only if IsPersistent is set. 
To set IsPersistent to true, configure the AuthenticationProperties passed to SignInAsync. 
The default value of ExpireTimeSpan is 14 days.
‫۵ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۵۲
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
معرفی کتابخانه PdfReport
- می‌تونید یک هدر سفارشی در PdfReport درست کنید. (چیزی که به همراه آن است یک هدر ساده همه منظوره است)
- می‌تونید از قالب‌های AcroForm مربوط به Open Office در هدر Pdf Report استفاده کنید.
این موارد رو در قسمت‌های بعدی توضیح می‌دم.
‫۱۲ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۰۸
محمدحسین فخرآوری محمدحسین فخرآوری
نظرات مطالب
دستکاری کردن عملیات Sort در SQL Server
 با سلام 
SELECT * FROM (
SELECT i.* FROM dbo.ProductInventory i
)bb
 
 
ORDER BY
CASE WHEN @IdOrderList = 1 THEN bb.Inventory END DESC,
CASE WHEN @IdOrderList = 2 THEN bb.TotalPrice END ASC,
CASE WHEN @IdOrderList = 3 THEN bb.TotalPrice END DESC,
CASE WHEN @IdOrderList = 4 THEN bb.Inventory END ASC,
 
 
CASE WHEN @IdOrderList = 5 THEN bb.Inventory END DESC,
CASE WHEN @IdOrderList = 5 THEN bb.TotalPrice END ASC,
 
 
CASE WHEN @IdOrderList = 6 THEN bb.Inventory END DESC,
CASE WHEN @IdOrderList = 6 THEN bb.TotalPrice END DESC
در قسمت @IdOrderList با 5و6 میخواهم Inventory با TotalPrice با هم سورت شود.
یعنی موجودی دار با قیمت زیاد
موجودی دار با قیمت کم

این کد میاد اول کلا Inventory بعد TotalPrice سورت میکنه همزمان این کار نمیکنه.   
‫۵ سال و ۱ ماه قبل، چهارشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۲۲