سیروان عفیفی سیروان عفیفی
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت یازدهم - مبانی Blazor - بخش 8 - کار با جاوا اسکریپت
امکان تهیه Custom Elements در NET 6 Blazor.

در آخرین نسخه Blazor این امکان فراهم شده است که بتوانیم از کامپوننت‌های Blazor درون پروژه‌های React/Vue, Angular, ... استفاده کنیم (+). البته این فیچر هنوز به صورت آزمایشی می‌باشد و ممکن است API آن تغییر کند. 
در ادامه یک مثال از این قابلیت را مشاهده خواهید کرد. 
ایجاد پروژه Blazor
یک دایرکتوری ایجاد کرده و درون آن یک پروژه blazorwasm با نام blazor_wasm ایجاد کنید:
dotnet new blazorwasm blazor_wasm
برای استفاده از این فیچر میبایست پکیج  Microsoft.AspNetCore.Components.CustomElements را نصب کنیم: 
dotnet add package Microsoft.AspNetCore.Components.CustomElements --version 0.1.0-alpha.21466.1
در ادامه یک کامپوننت Todo ایجاد خواهیم کرد:
@page "/todo"

<PageTitle>Todo</PageTitle>

<h1>Todo (@todos.Count(todo => !todo.IsDone))</h1>

<ul>
    @foreach (var todo in todos)
    {
        <li>
            <input type="checkbox" @bind="todo.IsDone" />
            <input @bind="todo.Title" />
        </li>
    }
</ul>

<input placeholder="Something todo" @bind="newTodo" />
<button @onclick="AddTodo">Add todo</button>

@code {

    public class TodoItem
    {
        public string? Title { get; set; }
        public bool IsDone { get; set; }
    }

    private List<TodoItem> todos = new();
    private string? newTodo;

    private async void AddTodo(MouseEventArgs e)
    {
        if (!string.IsNullOrWhiteSpace(newTodo))
        {
            todos.Add(new TodoItem { Title = newTodo });
            newTodo = string.Empty;
        }
    }
}
برای تبدیل کامپوننت فوق به یک Custom Element درون فایل Program.cs خط زیر را اضافه میکنیم:
builder.RootComponents.RegisterAsCustomElement<Todo>("todo-element");

استفاده از کامپوننت فوق درون یک پروژه React 
npx create-react-app blazor_react && cd blazor_react
برای استفاده از Custom Element موردنظر دو خط زیر را به فایل public/index.html اضافه میکنیم:
<script src="_content/Microsoft.AspNetCore.Components.CustomElements/BlazorCustomElements.js"></script>
<script src="_framework/blazor.webassembly.js"></script>
همچنین لازم است یک پراکسی نیز درون پروژه ایجاد کنیم (درون فایل package.json)؛ با اینکار اسکریپت‌های موردنیاز فوق از سمت سرور دریافت خواهند شد:
"proxy": "BLAZOR_APP_ADDRESS", // for example: http://localhost:5269
در نهایت درون فایل App.js می‌توانیم از کامپوننت Todo استفاده کنیم:
function App() {
  return (
    <div className="App">
      <todo-element />
    </div>
  );
}

export default App;
 

‫۲ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۲۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
MVC Scaffolding #2
- لینک مطلب «پیاده سازی generic repository یک ضد الگو است » را براشون ارسال کنید تا مطالعه کنند.
- در متن عنوان شده « ModelType: برای ذکر صریح کلاس مورد استفاده در تشکیل کنترلر بکار می‌رود. اگر ذکر نشود، از نام کنترلر حدس زده خواهد شد.» ModelType دقیقا مانند نحوه مقدار دهی نوع مدل در صفحه دیالوگ استاندارد اضافه کردن یک View در VS.NET مقدار دهی می‌شود؛ یک fully qualified name است. با این شرط که اسمبلی مربوطه به پروژه اصلی ارجاع دارد و یکبار هم کل پروژه Build شده.
‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۰۰
امیر هاشم زاده امیر هاشم زاده
نظرات مطالب
مروری بر سازنده‌ها - سازنده‌های ایستا (static)
توضیح خوبی هم در این اینجا داده شده است.
یک سازنده استاتیک هنگام دسترسی به یکی از اعضای استاتیک آن کلاس (متد یا پراپرتی) یا قبل از اولین وهله سازی در طول چرخه حیات برنامه فقط یکبار اجرا خواهد شد.بنابراین کارهایی که قرار است برای کلاس فقط یکبار انجام شود در این قسمت قرار می‌دهیم.
‫۸ سال قبل، چهارشنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۴۵
امیر هاشم زاده امیر هاشم زاده
مطالب
پیاده سازی رخداد گردانهای یک شیء در الگوی MVP
یکی از ضروریات دنیای برنامه نویسی امروز، داشتن یک الگوی مناسب می‌باشد. یکی از الگوهای مناسب برای وب فرم‌ها، استفاده از الگوی MVP است.
اگر در خلال پیاده سازی، گاهی اوقات نیاز به handle کردن رخدادها را داشته باشید بدین منظور به روش زیر عمل می‌کنیم:
(توجه: شیء مورد نظر ما در این پست RadGrid از کنترلهای Telerik در نظر گرفته شده است.)
// ASPX page
<telerik:RadGrid ID="RadGrid1" runat="server"></telerik:RadGrid>
// Asp.Net Code Behind
protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
    GridPresenter presenter = new GridPresenter(this);
}
// view interface
public interface IGridView 
{
    Telerik.Web.UI.RadGrid myGrid { get; }
}
// presenter
protected readonly IGridView _view;
public GridPresenter(IGridView view)
{
    _view = view;
    _view.myGrid.UpdateCommand += new Telerik.Web.UI.GridCommandEventHandler(onUpdateCommand);
    _view.myGrid.InsertCommand += new Telerik.Web.UI.GridCommandEventHandler(onInsertCommand);
    _view.myGrid.EditCommand += new Telerik.Web.UI.GridCommandEventHandler(onEditCommand);
}
private void onUpdateCommand(object sender, Telerik.Web.UI.GridCommandEventArgs e)
{
    // Code for updating 
}
private void onInsertCommand(object sender, Telerik.Web.UI.GridCommandEventArgs e)
{
    // Code for inserting
}
private void onEditCommand(object sender, Telerik.Web.UI.GridCommandEventArgs e)
{
    // Code for editcommand
}
‫۱۲ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۴:۴۴
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
مهارت‌های تزریق وابستگی‌ها در برنامه‌های NET Core. - قسمت یازدهم - پیاده سازی پویای Decoratorها توسط Castle.Core
در قسمت قبل، نحوه‌ی پیاده سازی الگوی Decorator را با استفاده از امکانات تزریق وابستگی‌های NET Core. بررسی کردیم؛ اما ... این روزها کسی Decoratorها را دستی ایجاد نمی‌کند. یعنی اگر قرار باشد به ازای هر کلاسی و هر سرویسی، یکبار کلاس Decorator آن‌را با پیاده سازی همان اینترفیس سرویس اصلی و فراخوانی دستی تک تک متدهای سرویس اصلی تزریق شده‌ی در سازنده‌ی آن انجام دهیم، آنچنان کاربردی به نظر نمی‌رسد. به همین منظور کتابخانه‌هایی تحت عنوان Dynamic Proxy تهیه شده‌اند تا کار ساخت و پیاده سازی پویای Decorator‌ها را انجام دهند. در این بین ما فقط منطق برای مثال مدیریت استثناءها، لاگ کردن ورودی‌ها و خروجی‌های متدها، کش کردن خروجی متدها، سعی مجدد اجرای متدهای با شکست مواجه شده و ... تک تک متدهای یک سرویس را به آن‌ها معرفی می‌کنیم و سپس پروکسی‌های پویا، کار محصور سازی خودکار اشیاء ساخته شده‌ی از سرویس اصلی را برای ما انجام می‌دهند. این روش نه فقط کار نوشتن دستی Decorator کلاس‌ها را حذف می‌کند، بلکه عمومی‌تر نیز بوده و به تمام سرویس‌ها قابل اعمال است.


Interceptors پایه‌ی پروکسی‌های پویا هستند

برای پیاده سازی پروکسی‌های پویا نیاز است با مفهوم Interceptors آشنا شویم. به کمک Interceptors فرآیند فراخوانی متدها و خواص یک کلاس، تحت کنترل و نظارت قرار خواهند گرفت. زمانیکه یک IOC Container کار وهله سازی کلاس سرویس خاصی را انجام می‌دهد، در همین حین می‌توان مراحل شروع، پایان و خطاهای متدها یا فراخوانی‌های خواص را نیز تحت نظر قرار داد و به این ترتیب مصرف کننده، امکان تزریق کدهایی را در این مکان‌ها خواهد یافت. مزیت مهم استفاده از Interceptors، عدم نیاز به کامپایل ثانویه اسمبلی‌های موجود، برای تغییری در کدهای آن‌ها است (برای تزریق نواحی تحت کنترل قرار دادن اعمال) و تمام کارها به صورت خودکار در زمان اجرای برنامه مدیریت می‌گردند.

با اضافه کردن Interception به پروسه وهله سازی سرویس‌ها توسط یک IoC Container، مراحل کار اینبار به صورت زیر تغییر می‌کنند:
الف) در اینجا نیز در ابتدا فراخوان، درخواست وهله‌ای را بر اساس اینترفیسی خاص، به IOC Container ارائه می‌دهد.
ب) IOC Container نیز سعی در وهله سازی درخواست رسیده را بر اساس تنظیمات اولیه‌ی خود می‌کند.
ج) اما در این حالت IOC Container تشخیص می‌دهد نوعی که باید بازگشت دهد، علاوه بر وهله سازی، نیاز به مزین سازی و پیاده سازی Interceptors را نیز دارد. بنابراین نوع مورد انتظار را در صورت وجود، به یک Dynamic Proxy، بجای بازگشت مستقیم به فراخوان ارائه می‌دهد.
د) در  ادامه Dynamic Proxy، نوع مورد انتظار را توسط Interceptors محصور کرده و به فراخوان بازگشت می‌دهد.
ه) اکنون فراخوان، در حین استفاده از امکانات شیء وهله سازی شده، به صورت خودکار مراحل مختلف اجرای یک Decorator را سبب خواهد شد.

یعنی به صورت خلاصه، فراخوان سرویسی را درخواست می‌دهد، اما وهله‌ای را که دریافت می‌کند، یک لایه‌ی اضافه‌تر تزئین کننده را نیز به همراه دارد که کاملا از دید فراخوان مخفی است و نحوه‌ی کار کردن با آن سرویس، با و بدون این تزئین کننده، دقیقا یکی است. وجود این لایه‌ی تزئین کننده سبب می‌شود تا فراخوانی هر متد این سرویس، از این لایه گذشته و سبب اجرای یک سری کد سفارشی، پیش و پس از اجرای این متد نیز گردد.


پیاده سازی پروکسی‌های پویا توسط کتابخانه‌ی Castle.Core در برنامه‌های NET Core.

در ادامه از کتابخانه‌ی بسیار معروف Castle.Core برای پیاده سازی پروکسی‌های پویا استفاده خواهیم کرد. از این کتابخانه در پروژه‌ی EF Core، برای پیاده سازی Lazy loading نیز استفاده شده‌است.
برای دریافت آن یکی از دستورات زیر را اجرا نمائید:
> Install-Package Castle.Core
> dotnet add package Castle.Core
و یا به صورت خلاصه برای افزودن آن، فایل csproj برنامه به صورت زیر تغییر می‌کند:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web">
  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="castle.core" Version="4.3.1" />
  </ItemGroup>
</Project>


تبدیل ExceptionHandlingDecorator مثال قسمت قبل، به یک Interceptor مخصوص Castle.Core

در قسمت قبل، کلاس MyTaskServiceDecorator را جهت اعمال یک try/catch به همراه logging، به متد Run سرویس MyTaskService، تهیه کردیم. در اینجا قصد داریم نگارش عمومی‌تر این تزئین کننده را با طراحی یک Interceptor مخصوص Castle.Core انجام دهیم:
using System;
using Castle.DynamicProxy;
using Microsoft.Extensions.Logging;

namespace CoreIocSample02.Utils
{
    public class ExceptionHandlingInterceptor : IInterceptor
    {
        private readonly ILogger<ExceptionHandlingInterceptor> _logger;

        public ExceptionHandlingInterceptor(ILogger<ExceptionHandlingInterceptor> logger)
        {
            _logger = logger;
        }

        public void Intercept(IInvocation invocation)
        {
            try
            {
                invocation.Proceed(); //فراخوانی متد اصلی در اینجا صورت می‌گیرد
            }
            catch (Exception ex)
            {
                _logger.LogCritical(ex, "An unhandled exception has been occurred.");
            }
        }
    }
}
برای تهیه‌ی یک کلاس Interceptor، کار با پیاده سازی اینترفیس IInterceptor شروع می‌شود. در اینجا فراخوانی متد ()invocation.Proceed، دقیقا معادل فراخوانی متد اصلی سرویس است؛ شبیه به کاری که در قسمت قبل انجام دادیم:
        public void Run()
        {
            try
            {
                _decorated.Run();
            }
            catch (Exception ex)
            {
                _logger.LogCritical(ex, "An unhandled exception has been occurred.");
            }
        }
فراخوان، یک نمونه‌ی تزئین شده‌ی از سرویس درخواستی را دریافت می‌کند. زمانیکه متد Run این نمونه‌ی ویژه را اجرا می‌کند، در حقیقت وارد متد Run این Decorator شده‌است که اینبار در پشت صحنه، توسط Dynamic proxy ما به صورت پویا ایجاد می‌شود. اکنون جائیکه ()invocation.Proceed فراخوانی می‌شود، دقیقا معادل همان ()decorated.Run_ قسمت قبل است؛ یا همان اجرای متد اصلی سرویس مدنظر. اینجا است که می‌توان منطق‌های سفارشی را مانند لاگ کردن، کش کردن، سعی مجدد در اجرا و بسیاری از حالات دیگر، پیاده سازی کرد.


اتصال ExceptionHandlingInterceptor تهیه شده به سیستم تزریق وابستگی‌ها

در ادامه روش معرفی ExceptionHandlingInterceptor تهیه شده را به سیستم تزریق وابستگی‌ها، توسط متد Decorate کتابخانه‌ی Scrutor که آن‌را در قسمت قبل بررسی کردیم، ملاحظه می‌کنید:
namespace CoreIocSample02
{
    public class Startup
    {
        private static readonly ProxyGenerator _dynamicProxy = new ProxyGenerator();

        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddTransient<ITaskService, MyTaskService>();
            services.AddTransient<ExceptionHandlingInterceptor>();
            services.Decorate(typeof(ITaskService),
             (target, serviceProvider) =>
                _dynamicProxy.CreateInterfaceProxyWithTargetInterface(
                  interfaceToProxy: typeof(ITaskService),
                  target: target,
                  interceptors: serviceProvider.GetRequiredService<ExceptionHandlingInterceptor>())
            );
- ProxyGenerator به همین نحو static readonly باید تعریف شود و در کل برنامه یک وهله از آن مورد نیاز است.
- سپس نیاز است خود سرویس اصلی غیر تزئین شده، به نحو متداولی به سیستم معرفی شود.
- در ادامه توسط متد الحاقی Decorate، کار تزئین ITaskService را با یک dynamicProxy که ExceptionHandlingInterceptor را به صورت پویا تبدیل به یک Decorator کرده و بر روی تک تک متدهای سرویس ITaskService اجرا می‌کند، انجام می‌دهیم.
- کاری که Scrutor در اینجا انجام می‌دهد، یافتن سرویس ITaskService معرفی شده‌ی پیشین و تعویض آن با dynamicProxy می‌باشد. بنابراین نیاز است تعریف services.AddTransient، پیش از تعریف services.Decorate انجام شده باشد.

یک نکته: چون ExceptionHandlingInterceptor دارای پارامتر تزریق شده‌ای در سازنده‌ی آن است، بهتر است خود آن‌را نیز به صورت یک سرویس ثبت کنیم و سپس وهله‌ای از آن‌را از طریق serviceProvider.GetRequiredService در قسمت interceptors متد CreateInterfaceProxyWithTargetInterface معرفی کنیم تا نیازی به مقدار دهی دستی تک تک پارامترهای سازنده‌ی آن نباشد.

اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم و برای مثال ITaskService را در سازنده‌ی یک کنترلر تزریق کنیم، بجای دریافت وهله‌ای از کلاس MyTaskService، اینبار وهله‌ای از Castle.Proxies.ITaskServiceProxy را دریافت می‌کنیم.


به این معنا که Castle.Core به صورت پویا وهله‌ی سرویس MyTaskService را داخل یک Castle.Proxies پیچیده‌است و از این پس ما از طریق این واسط، با سرویس اصلی MyTaskService ارتباط برقرار خواهیم کرد. برای درک بهتر این مراحل، بر روی سازنده‌ی کلاس کنترلر و همچنین متد Intercept، تعدادی break-point را قرار دهید.
‫۵ سال و ۹ ماه قبل، جمعه ۲۸ دی ۱۳۹۷، ساعت ۱۷:۰۵