نظرات مطالب
ساخت DropDownList های مرتبط به کمک jQuery Ajax در MVC
سلام
من از دو فیلد از 2 دیتابیس رو با دو dropdown نمایش دادم به صورت زیر:
 public ActionResult Create()
        {
           Models.category cat = new Models.category();
            List<SelectListItem> list = cat.GetList().Select(p => new SelectListItem { Text = p.category1, Value = p.ID.ToString() }).ToList();

            list[0].Selected = true;
            ViewData["Category1"] = list;

            Models.subcategory subcat = new Models.subcategory();


            List<SelectListItem> list1 = subcat.GetList().Select(p => new SelectListItem { Text = p.subcategory1, Value = p.ID.ToString() }).ToList();

            list1[0].Selected = true;
            ViewData["Category2"] = list1;
         
            return View();
        }
-------------------------razor view-----------------------------------------------
  <div>
          @{ List<SelectListItem> lstCategories = (List<SelectListItem>)ViewData["category1"]; }
            @Html.DropDownList("dbcat", lstCategories, new { id="dbcat" })
        </div>
        <div>
            @{ List<SelectListItem> lstsubCategories = (List<SelectListItem>)ViewData["Category2"]; }
            @Html.DropDownList("dbsubcat", lstsubCategories, new { id="dbsubcat"})
قسمت کنترلر برای ارتباط دو dropdownlist
 public ActionResult SelectCategory(int id)
        {

          
           studentDataContext  db= new studentDataContext();
            var subcat = db.subcategories.Where(m => m.ID == id).Select(c => new
            {
                c.ID,
                c.subcategory1
            });
            return Json(subcat, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }
وقسمت کد جی کوئری:
  <script src="~/Scripts/jquery-1.7.1.min.js"></script> 
<script type="text/javascript"> $('#dbcat').change(function () { jQuery.getJSON('@Url.Action("SelectCategory")', { id: $(this).attr('value') }, function (data) { $('#dbsubcat').empty(); jQuery.each(data, function (i) { var option = $('<option></option>') .attr("value", data[i].Id).text(data[i].Title); $("#dbcat").append(option); }); }); }); </script>

قسمت کد جی کوئری من اجرا نمیشه.حتی alert داخل

$('#dbcat').change(function ()
گذاشتم اجرا نشد.لطفا راهنمایی کنید
با تشکر

نظرات مطالب
معرفی کتابخانه PdfReport
متشکرم از پاسخ شما.
هنگام ساخته شدن گزارش بلافاصله پنجره دانلود باز می‌شود و درون فریم چیزی نمایش داده نمی‌شود، مشکل از کجاست؟
با تشکر.
مطالب
کار با Kendo UI DataSource
Kendo UI DataSource جهت تامین داده‌های سمت کلاینت ویجت‌های مختلف KendoUI طراحی شده‌است و به عنوان یک اینترفیس استاندارد قابل استفاده توسط تمام کنترل‌های داده‌ای Kendo UI کاربرد دارد. Kendo UI DataSource امکان کار با منابع داده محلی، مانند اشیاء و آرایه‌های جاوا اسکریپتی و همچنین منابع تامین شده از راه دور، مانند JSON، JSONP و XML را دارد. به علاوه توسط آن می‌توان اعمال ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات، به همراه صفحه بندی، گروه بندی و مرتب سازی داده‌ها را کنترل کرد.


استفاده از منابع داده محلی
در ادامه مثالی را از نحوه‌ی استفاده از یک منبع داده محلی جاوا اسکریپتی، مشاهده می‌کنید:
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var cars = [
                { "Year": 2000, "Make": "Hyundai", "Model": "Elantra" },
                { "Year": 2001, "Make": "Hyundai", "Model": "Sonata" },
                { "Year": 2002, "Make": "Toyota", "Model": "Corolla" },
                { "Year": 2003, "Make": "Toyota", "Model": "Yaris" },
                { "Year": 2004, "Make": "Honda", "Model": "CRV" },
                { "Year": 2005, "Make": "Honda", "Model": "Accord" },
                { "Year": 2000, "Make": "Honda", "Model": "Accord" },
                { "Year": 2002, "Make": "Kia", "Model": "Sedona" },
                { "Year": 2004, "Make": "Fiat", "Model": "One" },
                { "Year": 2005, "Make": "BMW", "Model": "M3" },
                { "Year": 2008, "Make": "BMW", "Model": "X5" }
            ];

            var carsDataSource = new kendo.data.DataSource({
                data: cars
            });

            carsDataSource.read();
            alert(carsDataSource.total());
        });
    </script>
در اینجا cars آرایه‌ای از اشیاء جاوا اسکریپتی بیانگر ساختار یک خودرو است. سپس برای معرفی آن به Kendo UI، کار با مقدار دهی خاصیت data مربوط به new kendo.data.DataSource شروع می‌شود.
ذکر new kendo.data.DataSource به تنهایی به معنای مقدار دهی اولیه است و در این حالت منبع داده مورد نظر، استفاده نخواهد شد. برای مثال اگر متد total آن‌را جهت یافتن تعداد عناصر موجود در آن فراخوانی کنید، صفر را بازگشت می‌دهد. برای شروع به کار با آن، نیاز است ابتدا متد read را بر روی این منبع داده مقدار دهی شده، فراخوانی کرد.


استفاده از منابع داده راه دور

در برنامه‌های کاربردی، عموما نیاز است تا منبع داده را از یک وب سرور تامین کرد. در اینجا نحوه‌ی خواندن اطلاعات JSON بازگشت داده شده از جستجوی توئیتر را مشاهده می‌کنید:
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var twitterDataSource = new kendo.data.DataSource({
                transport: {
                    read: {
                        url: "http://search.twitter.com/search.json",
                        dataType: "jsonp",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: 'GET',
                        data: { q: "#kendoui" }
                    },
                    schema: { data: "results" }
                },
                error: function (e) {
                    alert(e.errorThrown.stack);
                }
            });
        });
    </script>
در قسمت transport، جزئیات تبادل اطلاعات با سرور راه دور مشخص می‌شود؛ برای مثال url ارائه دهنده‌ی سرویس، dataType بیانگر نوع داده مورد انتظار و data کار مقدار دهی پارامتر مورد انتظار توسط سرویس توئیتر را انجام می‌دهد. در اینجا چون صرفا عملیات خواندن اطلاعات صورت می‌گیرد، خاصیت read مقدار دهی شده‌است.
در قسمت schema مشخص می‌کنیم که اطلاعات JSON بازگشت داده شده توسط توئیتر، در فیلد results آن قرار دارد.


کار با منابع داده OData

علاوه بر فرمت‌های یاد شده، Kendo UI DataSource امکان کار با اطلاعاتی از نوع OData را نیز دارا است که تنظیمات ابتدایی آن به صورت ذیل است:
    <script type="text/javascript">
            var moviesDataSource = new kendo.data.DataSource({
                type: "odata",
                transport: {
                    read: "http://demos.kendoui.com/service/Northwind.svc/Orders"
                },
                error: function (e) {
                    alert(e.errorThrown.stack);
                }
            });
        });
    </script>
همانطور که ملاحظه می‌کنید، تنظیمات ابتدایی آن اندکی با حالت remote data پیشین متفاوت است. در اینجا ابتدا نوع داده‌ی بازگشتی مشخص می‌شود و در قسمت transport، خاصیت read آن، آدرس سرویس را دریافت می‌کند.


یک مثال: دریافت اطلاعات از ASP.NET Web API

یک پروژه‌ی جدید ASP.NET را آغاز کنید. تفاوتی نمی‌کند که Web forms باشد یا MVC؛ از این جهت که مباحث Web API در هر دو یکسان است.
سپس یک کنترلر جدید Web API را به نام ProductsController با محتوای زیر ایجاد کنید:
using System.Collections.Generic;
using System.Web.Http;

namespace KendoUI02
{
    public class Product
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
    }

    public class ProductsController : ApiController
    {
        public IEnumerable<Product> Get()
        {
            var products = new List<Product>();
            for (var i = 1; i <= 100; i++)
            {
                products.Add(new Product { Id = i, Name = "Product " + i });
            }
            return products;
        }
    }
}
در این مثال، هدف صرفا ارائه یک خروجی ساده JSON از طرف سرور است.
در ادامه نیاز است تعریف مسیریابی ذیل نیز به فایل Global.asax.cs برنامه اضافه شود تا بتوان به آدرس api/products در سایت، دسترسی یافت:
using System;
using System.Web.Http;
using System.Web.Routing;

namespace KendoUI02
{
    public class Global : System.Web.HttpApplication
    {
        protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
        {
            RouteTable.Routes.MapHttpRoute(
               name: "DefaultApi",
               routeTemplate: "api/{controller}/{id}",
               defaults: new { id = RouteParameter.Optional }
               );
        }
    }
}

در ادامه فایلی را به نام Index.html (یا در یک View و یا یک فایل aspx دلخواه)، محتوای ذیل را اضافه کنید:
<!DOCTYPE html>
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <title>Kendo UI: Implemeting the Grid</title>

    <link href="styles/kendo.common.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <link href="styles/kendo.default.min.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
    <script src="js/jquery.min.js" type="text/javascript"></script>
    <script src="js/kendo.all.min.js" type="text/javascript"></script>
</head>
<body>

    <div id="report-grid"></div>
    <script type="text/javascript">
        $(function () {
            var productsDataSource = new kendo.data.DataSource({
                transport: {
                    read: {
                        url: "api/products",
                        dataType: "json",
                        contentType: 'application/json; charset=utf-8',
                        type: 'GET'
                    }
                },
                error: function (e) {
                    alert(e.errorThrown.stack);
                },
                pageSize: 5,
                sort: { field: "Id", dir: "desc" }
            });

            $("#report-grid").kendoGrid({
                dataSource: productsDataSource,
                autoBind: true,
                scrollable: false,
                pageable: true,
                sortable: true,
                columns: [
                    { field: "Id", title: "#" },
                    { field: "Name", title: "Product" }
                ]
            });
        });
    </script>
</body>
</html>
- ابتدا فایل‌های اسکریپت و CSS مورد نیاز Kendo UI اضافه شده‌اند.
- گرید صفحه، در محل div ایی با id مساوی report-grid تشکیل خواهد شد.
- سپس DataSource ایی که به آدرس api/products اشاره می‌کند، تعریف شده و در آخر productsDataSource را توسط یک kendoGrid نمایش داده‌ایم.
- نحوه‌ی تعریف productsDataSource، در قسمت استفاده از منابع داده راه دور ابتدای بحث توضیح داده شد. در اینجا فقط دو خاصیت pageSize و sort نیز به آن اضافه شده‌اند. این دو خاصیت بر روی نحوه‌ی نمایش گرید نهایی تاثیر گذار هستند. pageSize تعداد رکورد هر صفحه را مشخص می‌کند و sort نحوه‌ی مرتب سازی را بر اساس فیلد Id و در حالت نزولی قرار می‌دهد.
- در ادامه، ابتدایی‌ترین حالت کار با kendoGrid را ملاحظه می‌کنید.
- تنظیم dataSource و autoBind: true (حالت پیش فرض)، سبب خواهند شد تا به صورت خودکار، اطلاعات JSON از مسیر api/products خوانده شوند.
- سه خاصیت بعدی صفحه بندی و مرتب سازی خودکار ستون‌ها را فعال می‌کنند.
- در آخر هم دو ستون گرید، بر اساس نام‌های خواص کلاس Product تعریف شده‌اند.


سورس کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
KendoUI02.zip
 
مطالب
ساخت تم سفارشی در انگیولار متریال ۲ - بخش اول

در  قسمت قبل  بیان شد همراه با نصب Angular Material، تعدادی تم از قبل ساخته شده نیز نصب خواهند شد که شامل یکسری استایل با رنگهای مشخصی هستند. این تم‌ها عبارتند از:

  • indigo-pink
  • deeppurple-amber
  • purple-green
  • pink-bluegrey 

انگیولار متریال ۲ علاوه بر این، امکاناتی برای ایجاد تم سفارشی را نیز فراهم کرده است. در این بخش قصد داریم برای قالب نمونه‌ای که قبلا ایجاد کرده بودیم یک تم سفارشی بسازیم.


مقدمه

تم در انگیولار متریال، از ترکیب چند پالت رنگی، ساخته می‌‌شود. پالت‌های رنگ را در طراحی متریال ( Material Design ) در  اینجا می‌توانید مشاهده کنید. انگیولار متریال رنگهای مورد استفاده خود را در گروه‌های زیر دسته بندی کرده است. 

  • Primary : این پالت رنگی به صورت گسترده در بخشهای مختلف صفحه و کامپوننت‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • Accent : این پالت رنگی برای دکمه‌های شناور و همچنین المنتهای تعاملی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • Warn : این پالت رنگی برای مشخص کردن حالت‌های خطا، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • Foreground : این پالت رنگی برای متون و آیکونها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • Background : این پالت رنگی برای المنت‌های پس زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در انگیولار متریال تمامی تم‌ها در زمان build به صورت استاتیک تولید می‌شوند. این قابلیت با خارج کردن چرخه تولید تم از چرخه راه‌اندازی برنامه، باعث بهبود در راه‌اندازی خواهد شد. 


تعریف تم سفارشی

برای ساخت تم سفارشی نیاز به یک فایل Sass خواهیم داشت. پس در مسیر /src یک فایل Sass را  با نام my-custom-theme.scss ایجاد می‌کنیم (شما می‌توانید از هر نام دیگری برای فایل Sass استفاده کنید). اگر از AngularCLI برای برنامه‌های خود استفاده می‌کنید، بایستی فایل Sass ایجاد شده را به لیست استایل‌ها در فایل angular-cli.json اضافه کنید. این کار باعث می‌شود AngularCLI این فایل Sass را در زمان build به css کامپایل کند. 

نکته: استفاده از فایل Sass برای ساختن تم سفارشی به این معنی نیست که شما از Sass برای سایر Style های برنامه خود استفاده کنید.

"styles": [
  "styles.css",
  "my-custom-theme.scss"
],

اگر از AngularCLI استفاده نمی‌کنید، شما نیاز به ابزاری برای کامپایل فایل Sass به css خواهید داشت.  ابزارهای بسیاری در این زمینه وجود دارند از جمله: gulp-sass و grunt-sass . ولی ساده‌ترین ابزار برای این کار node-sass می‌باشد. کافی است بعد از نصب، دستور زیر را اجرا کنید تا فایل sass به css کامپایل شود. فایل css تولید شده را مستقیما در صفحه index.html خود می‌توانید استفاده کنید.

node-sass src/my-custom-theme.scss dist/my-custom-theme.css

در فایل تم ایجاد شده ( my-custom-theme.scss ) ابتدا بایستی فایل Sass اصلی انگیولار متریال را وارد کنید.

@import '~@angular/material/theming';

در قدم بعدی mixin تعریف شده با نام mat-core  را در فایل Sass  انگیولار متریال، وارد می‌کنیم. این mixin شامل تمامی Styleهای مشترکی است که توسط کامپوننت‌های مختلف استفاده می‌شود. 

@include mat-core();

نکته: مطمئن شوید فقط یک بار این mixin را در سرتاسر برنامه خود وارد کرده باشید. در غیر این صورت، فایل css تولید شده شامل یکسری Style تکراری خواهد بود و این باعث بزرگ و حجیم شدن فایل css نهایی خواهد شد. 


تا اینجا فایل تم ایجاد شده اینگونه خواهد بود:  

@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();

حالا نوبت تعریف تم سفارشی است. ولی قبل از آن باید با سیستم رنگها در طراحی متریال ( Material Design ) آشنایی داشته باشیم. در طراحی متریال ۱۹ پالت رنگی با نام‌های مختلف وجود دارند. برای ۱۶ پالت رنگی، ۱۴ طیف رنگی و برای ۳ پالت رنگی دیگر، ۱۰ طیف رنگی در نظر گرفته شده است. هر کدام از این طیف‌های رنگی، دارای یک مقدار عددی است. یعنی یک رنگ در سیستم طراحی متریال متشکل از یک نام رنگ و یک شماره طیف رنگ است که مقدار پیش فرض طیف رنگ، عدد ۵۰۰ می‌باشد. 


حالا با استفاده از تابع mat-palette تعریف شده در فایل Sass انگیولار متریال، سه متغیر را برای رنگهای Primary ، Accent و Warn در فایل my-custom-theme.scss ، به شکل زیر تعریف می‌کنیم. 

$my-app-primary: mat-palette($mat-indigo);
$my-app-accent:  mat-palette($mat-pink, 500, A100, A400);
$my-app-warn:    mat-palette($mat-deep-orange);

تابع mat-palette در فایل Sass اصلی انگیولار متریال، به شکل زیر تعریف شده است. 

@function mat-palette($base-palette, $default: 500, $lighter: 100, $darker: 700)

این تابع یک پارامتر اجباری دارد و بقیه پارامترها اختیاری هستند.

  • base-palette $: نام رنگ را دریافت می‌کند. این پارامتر اجباری است و باید مشخص شود. 
  • default$: با این پارامتر، طیف پیش‌فرض رنگ انتخاب شده را مشخص می‌کنیم. این پارامتر اختیاری است و مقدار پیش فرض آن 500 است.
  • lighter$: با این پارامتر، طیف روشن رنگ انتخاب شده را مشخص می‌کنیم. این پارامتر اختیاری است و مقدار پیش فرض آن 100 است.
  • darker$: با این پارامتر، طیف تیره رنگ انتخاب شده را مشخص می‌کنیم. این پارامتر اختیاری است و مقدار پیش فرض آن 700 است.

در قدم آخر با استفاده از تابع mat-light-theme یا mat-dark-theme، رنگهای تعریف شده در مرحله قبل را ترکیب کرده و نتیجه را به عنوان ورودی به mixin به نام angular-material-theme  ارسال و بارگذاری می‌کنیم. 

تابع mat-light-theme و mat-dark-theme سه پارامتر را دریافت می‌کند. پارارمتر اول پالت رنگ ایجاد شده توسط تابع mat-palette برای گروه Primary ، پارامتر دوم پالت رنگ ایجاد شده برای گروه Accent و پارامتر سوم پالت رنگ ایجاد شده برای گروه Warn را دریافت می‌کند. دو پارامتر اول اجباری و پارامتر سوم اختیاری با مقدار پیش فرض mat-palette($mat-red) می‌باشد. 

شکل کلی فایل Sass در نهایت به شکل زیر خواهد بود. 

@import '~@angular/material/theming';
@include mat-core();
$my-app-primary: mat-palette($mat-teal);
$my-app-accent:  mat-palette($mat-amber, 500, A100, A400);
$my-app-warn:    mat-palette($mat-deep-orange);

$my-app-theme: mat-light-theme($my-app-primary, $my-app-accent, $my-app-warn);

@include angular-material-theme($my-app-theme);

برای استفاده از پالت رنگ‌های ایجاد شده، از خصوصیت color در المنت‌های انگولار متریال استفاده می‌کنیم. برای نمونه بعد از تغییر فایل Sass به شکل بالا و حذف لینک تم از پیش ساخته شده که در پست قبلی به Style.cs اضافه کرده بودیم، می‌توانیم کار خود را به صورت زیر آزمایش کنیم. در فایل app.component.html در تگ main کدهای زیر را اضافه کنید. 

<md-card>
  <button md-raised-button color="primary">
    Primary
  </button>
  <button md-raised-button color="accent">
    Accent
  </button>
  <button md-raised-button color="warn">
    Warning
  </button>
</md-card>

خروجی زیر را مشاهده خواهید کرد. 

همچنین می‌توانید به جای استفاده از تابع mat-light-theme از تابع mat-dark-theme استفاده کنید. دراین صورت خروجی زیر را خواهید دید. 

در بخش بعدی نحوه ساخت چند تم دیگر را در کنار تم اصلی، ساخت تم به ازای هر کامپوننت و نحوه تعویض تم از طریق کد را دنبال خواهیم کرد. 

کدهای این قسمت را از اینجا دریافت کنید:  ساخت-تم-سفارشی-در-انگولار-متریال-۲---بخش-اول.rar 

مطالب
یکسان سازی "ی" و "ک" دریافتی در حین استفاده از WCF RIA Services

یکی از مواردی که در تمام برنامه‌های فارسی "باید" رعایت شود (مهم نیست به چه زبانی یا چه سکویی باشد یا چه بانک اطلاعاتی مورد استفاده است)، بحث اصلاح "ی" و "ک" دریافتی از کاربر و یکسان سازی آن‌ها می‌باشد. به عبارتی برنامه‌ی فارسی که اصلاح خودکار این دو مورد را لحاظ نکرده باشد دیر یا زود به مشکلات حادی برخورد خواهد کرد و "ناقص" است : اطلاعات بیشتر ؛ برای مثال شاید دوست نداشته باشید که دو کامران در سایت شما ثبت نام کرده باشند؛ یکی با ک فارسی و یکی با ک عربی! به علاوه همین کامران امروز می‌تواند لاگین کند و فردا با یک کامپیوتر دیگر و صفحه کلیدی دیگر پشت درب خواهد ماند. در حالیکه از دید این کامران، کلمه کامران همان کامران است!
بنابراین در دو قسمت "باید" این یکسان سازی صورت گیرد:
الف) پیش از ثبت اطلاعات در بانک اطلاعاتی (تا با دو کامران ثبت شده در بانک اطلاعاتی مواجه نشوید)
ب) پیش از جستجو (تا کامران روزی دیگر با صفحه کلیدی دیگر بتواند به برنامه وارد شود)

راه حل یکسان سازی هم شاید به نظر این باشد: رخداد فشرده شدن کلید را کنترل کنید و سپس جایگزینی را انجام دهید (مثلا ی عربی را با ی فارسی جایگزین کنید). این روش چند ایراد دارد:
الف) Silverlight به دلایل امنیتی اصلا چنین اجازه‌ای را به شما نمی‌دهد! (تا نتوان کلیدی را جعل کرد)
ب) همیشه با یک TextBox ساده سر و کار نداریم. کنترل‌های دیگری هم هستند که امکان ورود اطلاعات در آن‌ها وجود دارد و آن وقت باید برای تمام آن‌ها کد نوشت. ظاهر کدهای برنامه در این حالت در حجم بالا، اصلا جالب نخواهد بود و ضمنا ممکن است یک یا چند مورد فراموش شوند.

راه بهتر این است که دقیقا حین ثبت اطلاعات یا جستجوی اطلاعات در لایه‌ای که تمام ثبت‌ها یا اعمال کار با بانک اطلاعاتی برنامه به آنجا منتقل می‌شود، کار یکسان سازی صورت گیرد. به این صورت کار یکپارچه سازی یکبار باید انجام شود اما تاثیرش را بر روی کل برنامه خواهد گذاشت، بدون اینکه هرجایی که امکان ورود اطلاعات هست روال‌های رخداد گردان هم حضور داشته باشند.

در مورد ‌مقدمات WCF RIA Services که درSilverlight و ASP.NET کاربرد دارد می‌توانید به این مطلب مراجعه کنید: +

جهت تکمیل این بحث متدی تهیه شده که کار یکسان سازی ی و ک دریافتی از کاربر را حین ثبت توسط امکانات WCF RIA Services انجام می‌دهد (دقیقا پیش از فراخوانی متد SubmitChanges باید بکارگرفته شود):


namespace SilverlightTests.RiaYeKe
{
public static class PersianHelper
{
public static string ApplyUnifiedYeKe(this string data)
{
if (string.IsNullOrEmpty(data)) return data;
return data.Replace("ی", "ی").Replace("ک", "ک");
}
}
}

using System.Linq;
using System.Windows.Controls;
using System.Reflection;
using System.ServiceModel.DomainServices.Client;

namespace SilverlightTests.RiaYeKe
{
public class RIAHelper
{
/// <summary>
/// یک دست سازی ی و ک در عبارات ثبت شده در بانک اطلاعاتی پیش از ورود به آن
/// این متد باید پیش از فراخوانی متد
/// SubmitChanges
/// استفاده شود
/// </summary>
/// <param name="dds"></param>
public static void ApplyCorrectYeKe(DomainDataSource dds)
{
if (dds == null)
return;

if (dds.DataView.TotalItemCount <= 0)
return;

//پیدا کردن موجودیت‌های تغییر کرده
var changedEntities = dds.DomainContext.EntityContainer.GetChanges().Where(
c => c.EntityState == EntityState.Modified ||
c.EntityState == EntityState.New);

foreach (var entity in changedEntities)
{
//یافتن خواص این موجودیت‌ها
var propertyInfos = entity.GetType().GetProperties(
BindingFlags.Public | BindingFlags.Instance
);

foreach (var propertyInfo in propertyInfos)
{
//اگر این خاصیت رشته‌ای است ی و ک آن را استاندارد کن
if (propertyInfo.PropertyType != typeof (string)) continue;
var propName = propertyInfo.Name;
var val = new PropertyReflector().GetValue(entity, propName);
if (val == null) continue;
new PropertyReflector().SetValue(
entity,
propName,
val.ToString().ApplyUnifiedYeKe());
}
}
}
}
}

توضیحات:
از آنجائیکه حین فراخوانی متد SubmitChanges فقط موجودیت‌های تغییر کرده جهت ثبت ارسال می‌شوند، ابتدا این موارد یافت شده و سپس خواص عمومی تک تک این اشیاء توسط عملیات Reflection بررسی می‌گردند. اگر خاصیت مورد بررسی از نوع رشته‌ای بود، یکبار این یک دست سازی اطلاعات ی و ک دریافتی صورت خواهد گرفت (و از آنجائیکه این تعداد همیشه محدود است عملیات Reflection سربار خاصی نخواهد داشت).
اگر در کدهای خود از DomainDataSource استفاده نمی‌کنید باز هم تفاوتی نمی‌کند. متد ApplyCorrectYeKe را از قسمت DomainContext.EntityContainer به بعد دنبال کنید.
اکنون تنها مورد باقیمانده بحث جستجو است که با اعمال متد ApplyUnifiedYeKe به مقدار ورودی متد جستجوی خود، مشکل حل خواهد شد.

کلاس PropertyReflector بکارگرفته شده هم از اینجا به عاریت گرفته شد.
دریافت کدهای این بحث

نظرات مطالب
نوشتن افزونه برای مرورگرها: قسمت اول : کروم
با سلام به نظر میرسه که گوگل نمایش آیکن افزونه رو کنار bookmark رو پشتیبانی نمیکنه! منظورم طبقه مبحث شما در مورد page_action‌ها آیکن افزونه داخل textbox  url کروم نمایش داده نمیشه؟
آیا درسته و اگه خیر راهکاری داره ؟ سرچ‌های زیادی کردم و مثال‌های متنوعی دیدم همشون مثل browser_action عمل میکنه و بیرون از جای url  قرار میده !
مطالب
مروری بر کتابخانه ReactJS - قسمت پنجم - Composability

یکی از بهترین کاربردهای React، ترکیب کردن چند کامپوننت برای ساخت یک کامپوننت است. کامپوننت ساخته شده به این روش هر چند مشخص است چه کاری انجام میدهد، اما خود کامپوننت تگ‌ها را نمی‌سازد و شبیه یک لگو با قطعات مختلف است. مثلا در جایی از سایت میخواهیم اطاعات کاربری را نمایش دهیم. این اطلاعات به زیر مجموعه‌هایی تقسیم میشوند؛ مثل اطلاعات شخصی، اطلاعات مربوط به شغل، اطلاعات تماس و عکس. به جای جمع کردن همه موارد در یک کامپوننت بهتر است هر بخش ویژه را در یک کامپوننت جدا و مستقل نمایش داده و ایجاد کنیم. با این کار از هر کامپوننت میشود به صورت جداگانه در قسمت‌های دیگر سایت استفاده کرد. مثلا نمایش عکس کاربر به تنهایی در بخشهای دیگر سایت. در نهایت با این روش حجم کدها هم کمتر میشود. کامپوننتی که از اجزای کوچکتر ساخته می‌شود، مالک کامپوننت‌های زیر مجموعه خود است. 

کامپوننت مالک میتواند داده‌های ورودی را برای اجزای سازنده خود به صورت یک سویه (one-way data binding) فراهم کند.  گاهی داده‌های مورد نیاز فرزندان، به طور مستقیم به مالک و از مالک به طور غیر مستقیم به فرزندان ارسال میشود. اما ممکن است لازم باشد که داده‌ها در اثر محاسبه در کامپوننت مالک، ایجاد و نتیجه به فرزندان ارسال شود. به هر صورت باید دقت داشته باشیم که در هر دو حالت اگر منبع داده و یا محسابه تغییر کنند، در به روز رسانی‌ها، توسط React بازتاب آن را خواهیم داشت. در مثال زیر کامپوننت DisplayAllInfos تشکیل شده از چهار کامپوننت دیگر است.

class DisplayAllInfos extends React.Component{
    render(){
        return (
            <div classID="something" className="something">
                <ProfilePhoto src={} />
                <UserPersonalInfo userInfo={}/>
                <UserJobInfo jobInfo={}/>
                <UserContactInfo contactInfo={}/>
            </div>
        )
    }
}

حتی میشود تگ <div> در مثال بالا را بصورت یک کامپوننت درآورد و سایر کامپوننت‌ها را به عنوان فرزند به آن کامپوننت معرفی کرد. روش کار به صورت زیر است. 

class Container extends React.Component{
    render(){
        <div classID="something" className="something">
            {this.props.children}
        </div>
    }
}

class DisplayAllInfos extends React.Component{
    render(){
        return (
            <Container>
                <ProfilePhoto src={} />
                <UserPersonalInfo userInfo={}/>
                <UserJobInfo jobInfo={}/>
                <UserContactInfo contactInfo={}/>
            </Container>
        )
    }
}

توسط خاصیت this.proprs.children در کامپوننت Container فرزندانی که برای این کامپوننت در نظر گرفته شده را نمایش میدهیم و به آنها دسترسی داریم.

روش دیگر فرزند خواندگی یک کامپوننت مالک، از طریق ایجاد آرایه‌ای از کامپوننت‌های فرزند است که در مثال نوشیدنی‌ها آورده شد. این روش میتواند دچار اشکال شود. اگر عضوی از این آرایه حذف شود، یا اعضای آن درون آرایه تغییر مکان دهند و مسائلی از این دست که برای آرایه‌ها پیش می‌آید، React قادر به تشخیص ترتیب فرزند‌ها نیست و نمیتواند آنها را دوباره فراخوانی و ایجاد کند. برای رفع چنین مشکلی باید برای هر فرزندی که به یک مالک اضافه میکنیم، یک کلید در نظر بگیریم. از این پس وقتی آرایه‌ای از فرزند‌ها دچار تغییر شدند، React از روی کلید‌های منحصر به فرد آنها میتواند تغییرات را تشخیص داده و دوباره کامپوننت فرزند را به درستی بسازد. به مثال زیر توجه کنید. 

var hotDrinks = [
    {id: 1, item: "Tea", price: "7000" },
    {id: 2, item: "Espresso", price: "10000" },
    {id: 3,  item: "Hot Chocolate", price: "12000" }
];

// {this.state.menuList.map(item => <MenuItem {...item} />)}

var Menu = React.createClass({
    render: function () {
        return (
            <div className="row">
                <div className="col-md-4">
                    <ul className="list-group">
                        {this.state.menuList.map(item => <MenuItem key={item.id} {...item} />)}
                    </ul>
                </div>
            </div>
        )
    }
});

آن خط کدی که به صورت کامنت گذاشته شده همان روش قبل در مثال نوشیدنی‌هاست. در حالت اصلاح شده برای هر یک از MenuItem‌ها یک id در نظر گرفته شده. باید توجه داشته باشیم که کلید‌ها حتما یگانه باشند و نکته دیگر اینکه این کلیدها فقط در زمان معرفی کامپوننت استفاده میشوند و نمیتوانیم داخل خود کامپوننت آنها را داشته باشیم. برای مثال در یک کامپوننت MenuItem مقدار this.props.key قابل استفاده نیست. هیچگاه از اندیس خود اعضای آرایه به عنوان کلید استفاده نکنید، چرا که با حذف یک مورد، در عمل وضعیت کلیدها را بهم ریخته‌اید و شاهد رفتاری غیرقابل پیش‌بینی خواهید شد. 

در قسمت بعدی اعتبار‌سنجی را در کتابخانه React بررسی میکنیم.