طول عمر نگارشهای مختلف دات نت
مراحل تنظیم Let's Encrypt در IIS
سرور 2016 هست و سایت هم با net core 2.2 نوشته شده، ssl هم توسط همین آموزش ایجاد شده و به آدرس گفته شده هم دسترسی هستش
در ng-conf-2016 مسیریاب جدید معرفی شدهاست: Routing - Misko Hevery
از دید مصرف کنندهی نهایی، چند تغییر نام، مانند RouteConfig به Routes بیشتر محسوس نیست:
در واقع Sequence روشی برای تولید اعداد ترتیبی با قابلیت افزایش یا کاهش عددهای دلخواه میباشد که توسط کاربر یا برنامه نویس ایجاد میشود. بنابراین Sequenceها User-Defined میباشند.
در اینجا ممکن است سئوالی پیش بیاید که اینکار توسط Identity هم قابل انجام است، اما چرا استفاده از Sequence توسط مایکروسافت پیشنهاد میشود.
بدلایل زیر استفاده از Sequence بهتر میباشد:
- ممکن است Application شما قبل از درج رکورد، درون یک جدول نیاز به عدد منحصربفردی داشته باشد.
- عدد تولید شده بوسیله Sequence را میتوانید بین جداول یا ستونهای مختلف یک جدول به اشتراک بگذارید.
- میتوانید روند تولید اعداد ترتیبی را Restart نمایید. به عبارت دیگر قابلیت Restart نمودن Sequence وجود دارد.
- میتوانید Sequence خود را براساس Sort یک یا چند فیلد، تنظیم نمایید.
Syntax آن به شرح ذیل میباشد:
CREATE SEQUENCE [schema_name . ] sequence_name [ AS [ built_in_integer_type | user-defined_integer_type ] ] [ START WITH <constant> ] [ INCREMENT BY <constant> ] [ { MINVALUE [ <constant> ] } | { NO MINVALUE } ] [ { MAXVALUE [ <constant> ] } | { NO MAXVALUE } ] [ CYCLE | { NO CYCLE } ] [ { CACHE [ <constant> ] } | { NO CACHE } ] [ ; ]
شرح Syntax :
- در زمان ایجاد Sequence، نوع آن میبایست عددی باشد، چنانچه ،Type آن را مشخص ننمایید، SQL Server، نوع آن را bigint در نظر میگیرد.
- Start With: بدین مفهوم میباشد، که Sequence ایجاد شده از چه عددی آغاز شود.
- INCREMENT BY: مفهومش این است که Sequence به چه مقداری افزایش یا کاهش یابد. به عبارت دیگری عدد تولید شده براساس مقدار Increment by تولید میشود.
- Minvalue: کمترین مقداری که Sequence میتواند ایجاد نماید.
- Maxvalue :بیشترین مقداری که Sequence میتواند ایجاد نماید.
- Cycle :مقداری را که برای Cycle تعیین مینماییم، بدین مفهوم است که Sequence پس از چه عددی میبایست Restart شود.
- Cache :عددی که برای Cache در نظر میگیریم، مفهومش این است که چه تعداد از اعداد تولید شده توسط Sequence، قبل از استفاده، میتواند در Cache قرار گیرد.
در ادامه با یک مثال ساده، یک Sequence ایجاد مینماییم:
CREATE SEQUENCE [dbo].[SequenceTest] AS [int] START WITH 1 INCREMENT BY 1 MINVALUE 1 MAXVALUE 30 CYCLE CACHE GO
برای اینکه بتوانیم مقدار Sequence را بدست آوریم، کافیست از Syntax زیر استفاده نمایید:
NEXT VALUE FOR [ database_name . ] [ schema_name . ] sequence_name [ OVER (<over_order_by_clause>) ]
اگر Select بالا را تا 30 بار انجام دهید، برای دفعه 31 مقدار آن یک میشود، چون در زمان تعریف Cycle ،Sequence را انتخاب کرده بودیم. در غیر اینصورت برای دفعه 31 با خطا زیر مواجه میشوید.
Msg 11728, Level 16, State 1, Line 1 The sequence object 'SequenceTest' has reached its minimum or maximum value. Restart the sequence object to allow new values to be generated.
در ابتدا مطابق Script زیر جدولی را ایجاد و مقادیری را درون آن درج مینماییم:
create table Kids ( ID int, Name varchar(50) ); Go insert Kids values (1,'Emma') , (1,'Tabitha') , (2,'Kendall') , (3,'Delaney') , (4,'Kyle') , (5,'Jessica') , (6,'Josh') , (7,'Kirsten') , (8,'Amanda') , (9,'Jimmy') ;
CREATE SCHEMA Samples ; GO
CREATE SEQUENCE Samples.Test AS tinyint START WITH 1 INCREMENT BY 1 ; GO
SELECT NEXT VALUE FOR Samples.Test OVER (ORDER BY Name) AS NutID, ID, Name FROM test1.Kids WHERE Name LIKE '%e%' ;
امیدوارم مطلب فوق مفید واقع شده باشد.
PowerShell For SQL Full Course
f you’re a SQL Data Pro, check out this demo-packed course to explore using PowerShell to manage SQL Server and Azure SQL Database. Hear about the background of PowerShell, and learn PowerShell basics, such as how to get help, use cmdlets, and load modules. Look at task automation and configuration, and learn how to provision, deploy, and manage SQL Server in Azure Virtual Machines and Azure SQL Database. Plus, see how to use the SQLPS module to administer SQL Server, both on-premises and in Azure Virtual Machines. Don’t miss this practical PowerShell training
Tuple در دات نت 4
نوع جدیدی در دات نت 4 به نام Tuple اضافه شده است که در این مطلب به بررسی آن خواهیم پرداخت.
در ریاضیات، Tuple به معنای لیست مرتبی از اعضاء با تعداد مشخص است. Tuple در زبانهای برنامه نویسی Dynamic مانند اف شارپ، Perl ، LISP و بسیاری موارد دیگر مطلب جدیدی نیست. در زبانهای dynamic برنامه نویسها میتوانند متغیرها را بدون معرفی نوع آنها تعریف کنند. اما در زبانهای Static مانند سی شارپ، برنامه نویسها موظفند نوع متغیرها را پیش از کامپایل آنها معرفی کنند که هر چند کار کد نویسی را اندکی بیشتر میکند اما به این صورت شاهد خطاهای کمتری نیز خواهیم بود (البته سی شارپ 4 این مورد را با معرفی واژهی کلیدی dynamic تغییر داده است).
برای مثال در اف شارپ داریم:
let data = (“John Doe”, 42)
که سبب ایجاد یک tuple که المان اول آن یک رشته و المان دوم آن یک عدد صحیح است میشود. اگر data را بخواهیم نمایش دهیم خروجی آن به صورت زیر خواهد بود:
printf “%A” data
// Output: (“John Doe”,42)
در دات نت 4 فضای نام جدیدی به نام System.Tuple معرفی شده است که در حقیقت ارائه دهندهی نوعی جنریک میباشد که توانایی در برگیری انواع مختلفی را دارا است :
public class Tuple<T1>
up to:
public class Tuple<T1, T2, T3, T4, T5, T6, T7, TRest>
همانند آرایهها، اندازهی Tuples نیز پس از تعریف قابل تغییر نیستند (immutable). اما تفاوت مهم آن با یک آرایه در این است که اعضای آن میتوانند نوعهای کاملا متفاوتی داشته باشند. همچنین تفاوت مهم آن با یک ArrayList یا آرایهای از نوع Object، مشخص بودن نوع هر یک از اعضاء آن است که type safety بیشتری را به همراه خواهد داشت و کامپایلر میتواند در حین کامپایل دقیقا مشخص نماید که اطلاعات دریافتی از نوع صحیحی هستند یا خیر.
یک مثال کامل از Tuples را در کلاس زیر ملاحظه خواهید نمود:
using System;
using System.Linq;
using System.Collections.Generic;
namespace TupleTest
{
class TupleCS4
{
#region Methods (4)
// Public Methods (4)
public static Tuple<string, string> GetFNameLName(string name)
{
if (string.IsNullOrWhiteSpace(name))
throw new NullReferenceException("name is empty.");
var nameParts = name.Split(',');
if (nameParts.Length != 2)
throw new FormatException("name must contain ','");
return Tuple.Create(nameParts[0], nameParts[1]);
}
public static void PrintSelectedTuple()
{
var list = new List<Tuple<string, int>>
{
new Tuple<string, int>("A", 1),
new Tuple<string, int>("B", 2),
new Tuple<string, int>("C", 3)
};
var item = list.Where(x => x.Item2 == 2).SingleOrDefault();
if (item != null)
Console.WriteLine("Selected Item1: {0}, Item2: {1}",
item.Item1, item.Item2);
}
public static void PrintTuples()
{
var tuple1 = new Tuple<int>(12);
Console.WriteLine("tuple1 contains: item1:{0}", tuple1.Item1);
var tuple2 = Tuple.Create("Item1", 12);
Console.WriteLine("tuple2 contains: item1:{0}, item2:{1}",
tuple2.Item1, tuple2.Item2);
var tuple3 = Tuple.Create(new DateTime(2010, 5, 6), "Item2", 20);
Console.WriteLine("tuple3 contains: item1:{0}, item2:{1}, item3:{2}",
tuple3.Item1, tuple3.Item2, tuple3.Item3);
}
public static void Tuple8()
{
var tup =
new Tuple<int, int, int, int, int, int, int, Tuple<int, int>>
(1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, new Tuple<int, int>(8, 9));
Console.WriteLine("tup.Rest Item1: {0}, Item2: {1}",
tup.Rest.Item1,tup.Rest.Item2);
}
#endregion Methods
}
}
using System;
namespace TupleTest
{
class Program
{
static void Main()
{
var data = TupleCS4.GetFNameLName("Vahid, Nasiri");
Console.WriteLine("Data Item1:{0} & Item2:{1}",
data.Item1, data.Item2);
TupleCS4.PrintTuples();
TupleCS4.PrintSelectedTuple();
TupleCS4.Tuple8();
Console.WriteLine("Press a key...");
Console.ReadKey();
}
}
}
توضیحات :
- روشهای متفاوت ایجاد Tuples را در متد PrintTuples میتوانید ملاحظه نمائید. همچنین نحوهی دسترسی به مقادیر هر کدام از اعضاء نیز مشخص شده است.
- کاربرد مهم Tuples در متد GetFNameLName نمایش داده شده است؛ زمانیکه نیاز است تا چندین خروجی از یک تابع داشته باشیم. به این صورت دیگر نیازی به تعریف آرگومانهایی به همراه واژه کلیدی out نخواهد بود یا دیگر نیازی نیست تا یک شیء جدید را ایجاد کرده و خروجی را به آن نسبت دهیم. به همان سادگی زبانهای dynamic در اینجا نیز میتوان یک tuple را ایجاد و استفاده کرد.
- بدیهی است از Tuples در یک لیست جنریک و یا حالات دیگر نیز میتوان استفاده کرد. مثالی از این دست را در متد PrintSelectedTuple ملاحظه خواهید نمود. ابتدا یک لیست جنریک از Tuple ایی با دو عضو تشکیل شده است. سپس با استفاده از امکانات LINQ ، عضوی که آیتم دوم آن مساوی 2 است یافت شده و سپس المانهای آن نمایش داده میشود.
- نکتهی دیگری را که حین کار با Tuples میتوان در نظر داشت این است که اعضای آن حداکثر شامل 8 عضو میتوانند باشند که عضو آخر باید یک Tuple تعریف گردد و بدیهی است این Tuple نیز میتواند شامل 8 عضو دیگر باشد و الی آخر که نمونهای از آن را در متد Tuple8 میتوان مشاهده کرد.
PM> Install-Package Postal
شروع به کار با Postal
using Postal; public class HomeController : Controller { public ActionResult Index() { dynamic email = new Email("Example"); email.To = "webninja@example.com"; email.FunnyLink = DB.GetRandomLolcatLink(); email.Send(); return View(); } }
To: @ViewBag.To From: lolcats@website.com Subject: Important Message Hello, You wanted important web links right? Check out this: @ViewBag.FunnyLink <3
پیکربندی SMTP
<configuration> ... <system.net> <mailSettings> <smtp deliveryMethod="network"> <network host="example.org" port="25" defaultCredentials="true"/> </smtp> </mailSettings> </system.net> ... </configuration>
ایمیلهای Strongly-typed
namespace App.Models { public class ExampleEmail : Email { public string To { get; set; } public string Message { get; set; } } }
public void Send() { var email = new ExampleEmail { To = "hello@world.com", Message = "Strong typed message" }; email.Send(); }
@model App.Models.ExampleEmail To: @Model.To From: postal@example.com Subject: Example Hello, @Model.Message Thanks!
آزمونهای واحد (Unit Testing)
public class ExampleController : Controller { public ExampleController(IEmailService emailService) { this.emailService = emailService; } readonly IEmailService emailService; public ActionResult Index() { dynamic email = new Email("Example"); // ... emailService.Send(email); return View(); } }
[Test] public void ItSendsEmail() { var emailService = A.Fake<IEmailService>(); var controller = new ExampleController(emailService); controller.Index(); A.CallTo(() => emailService.Send(A<Email>._)) .MustHaveHappened(); }
ایمیلهای ساده و HTML
To: test@test.com From: example@test.com Subject: Fancy email Views: Text, Html
Content-Type: text/plain; charset=utf-8 Hello @ViewBag.PersonName, This is a message
Content-Type: text/html; charset=utf-8 <html> <body> <p>Hello @ViewBag.PersonName,</p> <p>This is a message</p> </body> </html>
ضمیمه ها
dynamic email = new Email("Example"); email.Attach(new Attachment("c:\\attachment.txt")); email.Send();
جاسازی تصاویر در ایمیل ها
<configuration> <system.web.webPages.razor> <pages pageBaseType="System.Web.Mvc.WebViewPage"> <namespaces> <add namespace="Postal" /> </namespaces> </pages> </system.web.webPages.razor> </configuration>
To: john@example.org From: app@example.org Subject: Image @Html.EmbedImage("~/content/postal.jpg")
Postal بیرون از ASP.NET
using Postal; class Program { static void Main(string[] args) { // Get the path to the directory containing views var viewsPath = Path.GetFullPath(@"..\..\Views"); var engines = new ViewEngineCollection(); engines.Add(new FileSystemRazorViewEngine(viewsPath)); var service = new EmailService(engines); dynamic email = new Email("Test"); // Will look for Test.cshtml or Test.vbhtml in Views directory. email.Message = "Hello, non-asp.net world!"; service.Send(email); } }
Email Headers: برای در بر داشتن نام، در آدرس ایمیل از فرمت زیر استفاده کنید.
To: John Smith <john@example.org>
Bcc: john@smith.com, harry@green.com Subject: Example etc
Bcc: john@smith.com Bcc: harry@green.com Subject: Example etc
ساختن ایمیل بدون ارسال آن
public class ExampleController : Controller { public ExampleController(IEmailService emailService) { this.emailService = emailService; } readonly IEmailService emailService; public ActionResult Index() { dynamic email = new Email("Example"); // ... var message = emailService.CreateMailMessage(email); CustomProcessMailMessage(message); return View(); } }
- در هم اکنون: هاست سرور SQL در ویندوز و استفاده از آن در کلاینتهای لینوکسی با SQL Client
- و یا اگر از یک ORM استفاده میکنید (مانند EF یا NH)، چون در این حالت کدهای شما وابستگی به بانک اطلاعاتی مورد استفاده ندارند، سوئیچ کردن به بانکهای اطلاعاتی دیگر، ساده خواهد بود؛ مگر اینکه از قابلیتهای ORM استفاده نکرده باشید و مستقیما SQL نویسی ویژهی آن بانک اطلاعاتی خاص را انجام داده باشید. در غیر اینصورت (استفاده از ORM؛ بدون SQL نویسی مستقیم و ویژه)، حداکثر کاری که باید انجام دهید، تغییر پروایدرهای ابتدای برنامه است؛ بدون تغییری در کدهای اصلی برنامه