SQL Server CE داخل پروسه برنامه اجرا میشه (و پروسه مجزایی نداره). نسخه LocalDB خارج از پروسه برنامه اما به صورت یک child process اجرا میشه. برنامه وب شما میتونه با هر تعداد فایل sdf مربوط به SQL CE یا فایل mdf بانک اطلاعاتی LocalDB کار کنه (در رشته اتصالی آن AttachDbFileName قابل تعریف هست).
با سلام
پروژه ای که شرح دادین رو ایجاد و در SQL server 2012 ، Publish کردم و در جدول هم مقادیر تستی درج کردم.
زمانی که جدول را در Object Browser با Mode ویرایش باز میکنم هیج مشکلی وجود ندارد و دادهها درست نمایش داده میشوند اما زمانی که با دستورات T-SQL کار میکنم مقادیر را به صورت یک رشته از کاراکترها نمایش میدهد که نامفهوم میباشد.
تصویر اجرای کوئریها را میذارم لطفا راهنمایی کنید.
پروژه ای که شرح دادین رو ایجاد و در SQL server 2012 ، Publish کردم و در جدول هم مقادیر تستی درج کردم.
زمانی که جدول را در Object Browser با Mode ویرایش باز میکنم هیج مشکلی وجود ندارد و دادهها درست نمایش داده میشوند اما زمانی که با دستورات T-SQL کار میکنم مقادیر را به صورت یک رشته از کاراکترها نمایش میدهد که نامفهوم میباشد.
تصویر اجرای کوئریها را میذارم لطفا راهنمایی کنید.
با درود
New Project -> Database -> SQL Server -> Visual C# SQL CLR Database Project
- تنظیمات اتصال به پایگاه داده ها
- انتخاب دکمه Yes
- Add New Item -> User Defined Type
- کپی کدها
- استفاده از Deploy در منوی Build یا استفاده از روشی که در بخش دوم نوشتار آموزش داده خواهد شد.
بهترین راه جهت تصدیق یا رد کل مطالب عنوان شده استفاده از SQL Server Profiler و مشاهده SQL خروجی است و همچنین شمارش تعداد بار رفت و برگشت به بانک اطلاعاتی (بر اساس حداقل موارد لاگ شده در پروفایلر).
+
کوئری شما فقط یک expression است. هنوز اجرا نشده. اجرای یک عبارت با فراخوانی متدهایی مانند ToList، FirstOrDefault و امثال آن رخ میدهد. به این مورد deferred execution گفته میشود (قسمت دهم سری ef code first سایت جاری).
+
کوئری شما فقط یک expression است. هنوز اجرا نشده. اجرای یک عبارت با فراخوانی متدهایی مانند ToList، FirstOrDefault و امثال آن رخ میدهد. به این مورد deferred execution گفته میشود (قسمت دهم سری ef code first سایت جاری).
در حین کار با برنامههای وب، چشمپوشی از جاوا اسکریپت عملا ممکن نیست؛ هرچند با Blazor، امکان انجام کارهایی را یافتهایم که پیشتر با MVC و یا Razor pages میسر نبودند، اما هیچگاه به تنهایی نمیتواند جایگزین کامل جاوا اسکریپت، در تولید برنامههای وب باشد. بنابراین ضروری است که نحوهی یکپارچگی جاوا اسکریپت را با برنامههای مبتنی بر Blazor، بررسی کنیم.
ایجاد کامپوننت جدید BlazorJS
برای بررسی نحوهی تعامل جاوا اسکریپت و Blazor، در ابتدا کامپوننت جدید Pages\LearnBlazor\BlazorJS.razor را ایجاد کرده:
و همچنین مدخل منوی آنرا نیز بر اساس مسیریابی ابتدای فایل این کامپوننت، به فایل Shared\NavMenu.razor اضافه میکنیم:
روش فراخوانی کدهای جاوا اسکریپتی از طریق کدهای سیشارپ Blazor
فرض کنید میخواهیم در حین کلیک بر روی دکمهای مانند دکمهی حذف، ابتدا تائیدیهای را توسط تابع confirm جاوا اسکریپتی، از کاربر اخذ کنیم. روش انجام چنین کاری در برنامههای مبتنی بر Blazor به صورت زیر است:
توضیحات:
- در اینجا میخواهیم تابع استاندارد confirm جاوا اسکریپتی را از طریق کدهای سیشارپ، با کلیک بر روی دکمهی Test Confirm Button، فراخوانی کنیم. به همین جهت onclick@ این دکمه، به متد TestConfirmBox کدهای UI سیشارپ این کامپوننت، متصل شدهاست.
- برای دسترسی به توابع جاوا اسکریپتی، نیاز است سرویس توکار IJSRuntime را به کدهای کامپوننت تزریق کنیم که روش انجام آنرا توسط دایرکتیو inject@ مشاهده میکنید. برای دسترسی به این سرویس توکار، نیاز به تنظیمات ابتدایی خاصی نیست و اینکار پیشتر انجام شدهاست.
- سرویس JsRuntime تزریق شده، دو متد مهم InvokeVoidAsync و InvokeAsync را جهت فراخوانی توابع جاوا اسکریپتی به همراه دارد. اگر تابعی، خروجی غیر void داشته باشد، باید از متد InvokeAsync استفاده کرد. برای مثال خروجی تابع استاندارد confirm، از نوع boolean است. بنابراین نوع این خروجی را به صورت یک آرگومان جنریک متد InvokeAsync مشخص کردهایم.
- اولین پارامتر متد InvokeAsync، نام رشتهای تابع جاوا اسکریپتی است که قرار است صدا زده شود. پارامترهای اختیاری بعدی که به صورت params object?[]? args تعریف شدهاند، لیست نامحدود آرگومانهای ورودی این متد هستند.
- فیلد ConfirmMessage، پیامی را جهت اخذ تائید، تعریف میکند که به عنوان پارامتر متد confirm، توسط JsRuntime.InvokeAsync فراخوانی خواهد شد.
- فیلد ConfirmResult، نتیجهی فراخوانی متد confirm جاوا اسکریپتی را به همراه دارد.
- در اینجا روش عکس العمل نشان دادن به خروجی دریافتی از متد جاوااسکریپتی را نیز مشاهده میکنید. پس از پایان متد TestConfirmBox که یک متد رویدادگران است، همانطور که در مطلب بررسی «چرخهی حیات کامپوننتها» نیز بررسی کردیم، متد StateHasChanged، در پشت صحنه فراخوانی میشود که سبب رندر مجدد UI خواهد شد. بنابراین در حین رندر مجدد UI، بر اساس مقدار جدید ConfirmResult دریافت شدهی از کاربر، با تشکیل یک if/else@، میتوان به نتیجهی تائید یا عدم تائید کاربر، واکنش نشان داد. با این توضیحات در اولین بار نمایش کامپوننت جاری چون مقدار ConfirmResult مساوی false است، پیام زیر را مشاهده میکنیم:
اما در ادامه با کلیک بر روی دکمه و تائید پیام ظاهر شده، عبارت زیر ظاهر میشود:
روش افزودن یک کتابخانهی خارجی جاوا اسکریپتی به پروژههای Blazor
فرض کنید میخواهیم پیامهای برنامه را توسط کتابخانهی معروف جاوا اسکریپتی Toastr نمایش دهیم؛ با این دمو.
مرحلهی اول کار با این کتابخانه، دریافت فایلهای CSS و JS آن است. برای این منظور قصد داریم از برنامهی مدیریت بستههای LibMan استفاده کنیم:
بنابراین خط فرمان را در ریشهی پروژه گشوده و پنج دستور فوق را اجرا میکنیم. دستور اول، ابزار خط فرمان LibMan را نصب میکند. دستور دوم، یک فایل libman.json خالی را در این پوشه ایجاد میکند و سه دستور بعدی، جیکوئری، بوت استرپ و toastr را دریافت و در پوشهی wwwroot/lib قرار میدهند. Toastr برای اجرا، نیاز به jQuery نیز دارد.
البته تعاریف مداخل آنها به فایل libman.json نیز اضافه میشوند. مزیت آن، اجرای دستور libman restore برای بازیابی و نصب مجدد تمام بستههای ذکر شدهی در فایل libman.json است.
پس از دریافت بستههای سمت کلاینت آن، مداخل مرتبط را به فایل Pages\_Host.cshtml برنامهی Blazor Server اضافه خواهیم کرد (و یا در فایل wwwroot/index.html برنامههای Blazor WASM).
مدخل فایل css آنرا در قسمت head و فایل js آنرا پیش از بسته شدن تگ body تعریف میکنیم. در اینجا نیازی به ذکر پوشهی آغازین wwwroot نیست؛ چون base href تعریف شده، به این پوشه اشاره میکند.
یک نکته: میتوان فایل csproj برنامه را به صورت زیر تغییر داد تا کار اجرای دستور libman restore را قبل از build، به صورت خودکار انجام دهد:
روش فراخوانی یک کتابخانهی خارجی جاوا اسکریپتی در پروژههای Blazor
پس از افزودن فایلهای سمت کلاینت toastr و تعریف مداخل آن در فایل Pages\_Host.cshtml برنامهی Blazor Server جاری، اکنون میخواهیم از این کتابخانه استفاده کنیم. یک روش کار با این نوع کتابخانههای عمومی و سراسری به صورت زیر است:
- ابتدا فایل خالی جدید wwwroot\js\common.js را ایجاد میکنیم.
- سپس تابع عمومی و سراسری ShowToastr را بر اساس امکانات کتابخانهی toastr و مستندات آن، به صورت زیر ایجاد میکنیم:
چون تابع ShowToastr به شیء window انتساب داده شدهاست، در سراسر برنامهی جاری قابل دسترسی است.
سطر اول آن هم برای رفع عدم تداخل با بوت استرپ 4x اضافه شدهاست. بوت استرپ 4x به همراه کلاسهای CSS مشابهی است که نیاز است با تنظیم toastClass به مقداری دیگر، این تداخل را برطرف کرد.
- در ادامه مدخل تعریف فایل wwwroot\js\common.js را به انتهای تگ body فایل Pages\_Host.cshtml اضافه میکنیم:
در آخر برای آزمایش آن به کامپوننت Pages\LearnBlazor\BlazorJS.razor مراجعه کرده و تابع سراسری ShowToastr را دقیقا مانند روشی که در مورد تابع confirm بکار بردیم، توسط سرویس JsRuntime، فراخوانی میکنیم:
در اینجا دو دکمه، جهت فراخوانی متد ShowToastr با پارامترهای مختلفی تعریف شدهاند. چون تابع ShowToastr خروجی ندارد، به همین جهت اینبار از متد InvokeVoidAsync استفاده کردهایم. پارامتر اول آن، نام متد ShowToastr است. پارامترهای دوم و سوم آن با آرگومانهای (type, message) تعریف شدهی تابع ShowToastr تطابق دارند. به علاوه در این مثال، روش ارسال پارامترها را نیز در onlick@ توسط arrow functions مشاهده میکنید.
کاهش کدهای تکراری فراخوانی متدهای جاوا اسکریپتی با تعریف متدهای الحاقی
میتوان جهت کاهش تکرار کدهای استفاده از تابع ShowToastr، متدهای الحاقی زیر را برای سرویس IJSRuntime تهیه کرد:
و سپس فضای نام آنرا به فایل Imports.razor_ معرفی نمود تا در تمام کامپوننتهای برنامه قابل استفاده شوند.
به این ترتیب به فراخوانیهای ساده شدهی زیر خواهیم رسید:
فراخوانی یک متد عمومی واقع در کامپوننت فرزند از طریق کامپوننت والد
فرض کنید در کامپوننت فرزند Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents\ChildComponent.razor که در قسمتهای قبل آنرا تکمیل کردیم، متد عمومی زیر تعریف شدهاست:
اکنون اگر بخواهیم این متد عمومی را از طریق کامپوننت والد یا دربرگیرندهی آن فراخوانی کنیم، نیاز است از مفهوم جدیدی به نام ref استفاده کرد. برای این منظور به کامپوننت Pages\LearnBlazor\ParentComponent.razor مراجعه کرده و تغییرات زیر را اعمال میکنیم:
با استفاده از ref@ که به فیلد ChildComp انتساب داده شدهاست، میتوان ارجاعی از کامپوننت فرزند را (وهلهای از کلاس مرتبط با آنرا) در کامپوننت جاری بدست آورد و سپس از آن جهت فراخوانی متدهای عمومی کامپوننت فرزند استفاده کرد.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-11.zip
ایجاد کامپوننت جدید BlazorJS
برای بررسی نحوهی تعامل جاوا اسکریپت و Blazor، در ابتدا کامپوننت جدید Pages\LearnBlazor\BlazorJS.razor را ایجاد کرده:
@page "/BlazorJS" <h3>BlazorJS</h3> @code { }
<li class="nav-item px-3"> <NavLink class="nav-link" href="BlazorJS"> <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> BlazorJS </NavLink> </li>
روش فراخوانی کدهای جاوا اسکریپتی از طریق کدهای سیشارپ Blazor
فرض کنید میخواهیم در حین کلیک بر روی دکمهای مانند دکمهی حذف، ابتدا تائیدیهای را توسط تابع confirm جاوا اسکریپتی، از کاربر اخذ کنیم. روش انجام چنین کاری در برنامههای مبتنی بر Blazor به صورت زیر است:
@page "/BlazorJS" @inject IJSRuntime JsRuntime <h3>BlazorJS</h3> <div class="row"> <button class="btn btn-secondary" @onclick="TestConfirmBox">Test Confirm Button</button> </div> <div class="row"> @if (ConfirmResult) { <p>Confirmation has been made!</p> } else { <p>Confirmation Pending!</p> } </div> @code { string ConfirmMessage = "Are you sure you want to click?"; bool ConfirmResult; async Task TestConfirmBox() { ConfirmResult = await JsRuntime.InvokeAsync<bool>("confirm", ConfirmMessage); } }
- در اینجا میخواهیم تابع استاندارد confirm جاوا اسکریپتی را از طریق کدهای سیشارپ، با کلیک بر روی دکمهی Test Confirm Button، فراخوانی کنیم. به همین جهت onclick@ این دکمه، به متد TestConfirmBox کدهای UI سیشارپ این کامپوننت، متصل شدهاست.
- برای دسترسی به توابع جاوا اسکریپتی، نیاز است سرویس توکار IJSRuntime را به کدهای کامپوننت تزریق کنیم که روش انجام آنرا توسط دایرکتیو inject@ مشاهده میکنید. برای دسترسی به این سرویس توکار، نیاز به تنظیمات ابتدایی خاصی نیست و اینکار پیشتر انجام شدهاست.
- سرویس JsRuntime تزریق شده، دو متد مهم InvokeVoidAsync و InvokeAsync را جهت فراخوانی توابع جاوا اسکریپتی به همراه دارد. اگر تابعی، خروجی غیر void داشته باشد، باید از متد InvokeAsync استفاده کرد. برای مثال خروجی تابع استاندارد confirm، از نوع boolean است. بنابراین نوع این خروجی را به صورت یک آرگومان جنریک متد InvokeAsync مشخص کردهایم.
- اولین پارامتر متد InvokeAsync، نام رشتهای تابع جاوا اسکریپتی است که قرار است صدا زده شود. پارامترهای اختیاری بعدی که به صورت params object?[]? args تعریف شدهاند، لیست نامحدود آرگومانهای ورودی این متد هستند.
- فیلد ConfirmMessage، پیامی را جهت اخذ تائید، تعریف میکند که به عنوان پارامتر متد confirm، توسط JsRuntime.InvokeAsync فراخوانی خواهد شد.
- فیلد ConfirmResult، نتیجهی فراخوانی متد confirm جاوا اسکریپتی را به همراه دارد.
- در اینجا روش عکس العمل نشان دادن به خروجی دریافتی از متد جاوااسکریپتی را نیز مشاهده میکنید. پس از پایان متد TestConfirmBox که یک متد رویدادگران است، همانطور که در مطلب بررسی «چرخهی حیات کامپوننتها» نیز بررسی کردیم، متد StateHasChanged، در پشت صحنه فراخوانی میشود که سبب رندر مجدد UI خواهد شد. بنابراین در حین رندر مجدد UI، بر اساس مقدار جدید ConfirmResult دریافت شدهی از کاربر، با تشکیل یک if/else@، میتوان به نتیجهی تائید یا عدم تائید کاربر، واکنش نشان داد. با این توضیحات در اولین بار نمایش کامپوننت جاری چون مقدار ConfirmResult مساوی false است، پیام زیر را مشاهده میکنیم:
اما در ادامه با کلیک بر روی دکمه و تائید پیام ظاهر شده، عبارت زیر ظاهر میشود:
روش افزودن یک کتابخانهی خارجی جاوا اسکریپتی به پروژههای Blazor
فرض کنید میخواهیم پیامهای برنامه را توسط کتابخانهی معروف جاوا اسکریپتی Toastr نمایش دهیم؛ با این دمو.
مرحلهی اول کار با این کتابخانه، دریافت فایلهای CSS و JS آن است. برای این منظور قصد داریم از برنامهی مدیریت بستههای LibMan استفاده کنیم:
dotnet tool install -g Microsoft.Web.LibraryManager.Cli libman init libman install bootstrap --provider unpkg --destination wwwroot/lib/bootstrap libman install jquery --provider unpkg --destination wwwroot/lib/jquery libman install toastr --provider unpkg --destination wwwroot/lib/toastr
البته تعاریف مداخل آنها به فایل libman.json نیز اضافه میشوند. مزیت آن، اجرای دستور libman restore برای بازیابی و نصب مجدد تمام بستههای ذکر شدهی در فایل libman.json است.
پس از دریافت بستههای سمت کلاینت آن، مداخل مرتبط را به فایل Pages\_Host.cshtml برنامهی Blazor Server اضافه خواهیم کرد (و یا در فایل wwwroot/index.html برنامههای Blazor WASM).
<head> <base href="~/" /> <link rel="stylesheet" href="lib/toastr/build/toastr.min.css" /> </head> <body> <script src="lib/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="lib/toastr/build/toastr.min.js"></script> <script src="_framework/blazor.server.js"></script> </body>
یک نکته: میتوان فایل csproj برنامه را به صورت زیر تغییر داد تا کار اجرای دستور libman restore را قبل از build، به صورت خودکار انجام دهد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web"> <PropertyGroup> <TargetFramework>net5.0</TargetFramework> </PropertyGroup> <Target Name="DebugEnsureLibManEnv" BeforeTargets="BeforeBuild" Condition=" '$(Configuration)' == 'Debug' "> <!-- Ensure libman is installed --> <Exec Command="libman --version" ContinueOnError="true"> <Output TaskParameter="ExitCode" PropertyName="ErrorCode" /> </Exec> <Error Condition="'$(ErrorCode)' != '0'" Text="libman is required to build and run this project. To continue, please run `dotnet tool install -g Microsoft.Web.LibraryManager.Cli`, and then restart your command prompt or IDE." /> <Message Importance="high" Text="Restoring dependencies using 'libman'. This may take several minutes..." /> <Exec WorkingDirectory="$(MSBuildProjectDirectory)" Command="libman restore" /> </Target> </Project>
روش فراخوانی یک کتابخانهی خارجی جاوا اسکریپتی در پروژههای Blazor
پس از افزودن فایلهای سمت کلاینت toastr و تعریف مداخل آن در فایل Pages\_Host.cshtml برنامهی Blazor Server جاری، اکنون میخواهیم از این کتابخانه استفاده کنیم. یک روش کار با این نوع کتابخانههای عمومی و سراسری به صورت زیر است:
- ابتدا فایل خالی جدید wwwroot\js\common.js را ایجاد میکنیم.
- سپس تابع عمومی و سراسری ShowToastr را بر اساس امکانات کتابخانهی toastr و مستندات آن، به صورت زیر ایجاد میکنیم:
window.ShowToastr = (type, message) => { // Toastr don't work with Bootstrap 4.2 toastr.options.toastClass = "toastr"; // https://github.com/CodeSeven/toastr/issues/599 if (type === "success") { toastr.success(message, "Operation Successful", { timeOut: 20000 }); } if (type === "error") { toastr.error(message, "Operation Failed", { timeOut: 20000 }); } };
سطر اول آن هم برای رفع عدم تداخل با بوت استرپ 4x اضافه شدهاست. بوت استرپ 4x به همراه کلاسهای CSS مشابهی است که نیاز است با تنظیم toastClass به مقداری دیگر، این تداخل را برطرف کرد.
- در ادامه مدخل تعریف فایل wwwroot\js\common.js را به انتهای تگ body فایل Pages\_Host.cshtml اضافه میکنیم:
<script src="lib/jquery/dist/jquery.min.js"></script> <script src="lib/toastr/build/toastr.min.js"></script> <script src="js/common.js"></script> <script src="_framework/blazor.server.js"></script> </body>
در آخر برای آزمایش آن به کامپوننت Pages\LearnBlazor\BlazorJS.razor مراجعه کرده و تابع سراسری ShowToastr را دقیقا مانند روشی که در مورد تابع confirm بکار بردیم، توسط سرویس JsRuntime، فراخوانی میکنیم:
@page "/BlazorJS" @inject IJSRuntime JsRuntime <div class="row"> <button class="btn btn-success" @onclick="@(()=>TestSuccess("Success Message"))">Test Toastr Success</button> <button class="btn btn-danger" @onclick="@(()=>TestFailure("Error Message"))">Test Toastr Failure</button> </div> @code { async Task TestSuccess(string message) { await JsRuntime.InvokeVoidAsync("ShowToastr", "success", message); } async Task TestFailure(string message) { await JsRuntime.InvokeVoidAsync("ShowToastr", "error", message); } }
کاهش کدهای تکراری فراخوانی متدهای جاوا اسکریپتی با تعریف متدهای الحاقی
میتوان جهت کاهش تکرار کدهای استفاده از تابع ShowToastr، متدهای الحاقی زیر را برای سرویس IJSRuntime تهیه کرد:
using System.Threading.Tasks; using Microsoft.JSInterop; namespace BlazorServerSample.Utils { public static class JSRuntimeExtensions { public static ValueTask ToastrSuccess(this IJSRuntime JSRuntime, string message) { return JSRuntime.InvokeVoidAsync("ShowToastr", "success", message); } public static ValueTask ToastrError(this IJSRuntime JSRuntime, string message) { return JSRuntime.InvokeVoidAsync("ShowToastr", "error", message); } } }
@using BlazorServerSample.Utils
async Task TestSuccess(string message) { //await JsRuntime.InvokeVoidAsync("ShowToastr", "success", message); await JsRuntime.ToastrSuccess(message); }
فراخوانی یک متد عمومی واقع در کامپوننت فرزند از طریق کامپوننت والد
فرض کنید در کامپوننت فرزند Pages\LearnBlazor\LearnBlazorComponents\ChildComponent.razor که در قسمتهای قبل آنرا تکمیل کردیم، متد عمومی زیر تعریف شدهاست:
@inject IJSRuntime JsRuntime @code { // ... public async Task TestSuccess(string message) { await JsRuntime.ToastrSuccess(message); } }
@page "/ParentComponent" <ChildComponent OnClickBtnMethod="ShowMessage" @ref="ChildComp" Title="This title is passed as a parameter from the Parent Component"> <ChildContent> A `Render Fragment` from the parent! </ChildContent> <DangerChildContent> A danger content from the parent! </DangerChildContent> </ChildComponent> <div class="row"> <button class="btn btn-success" @onclick="@(()=>ChildComp.TestSuccess("Done!"))">Show Alert</button> </div> @code { ChildComponent ChildComp; // ... }
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-11.zip
نرم افزار Excel حاوی مجموعه ای از ابزارهای تحلیلی با ماهیت پیش بینی میباشد. در این صورت قادر هستید با افزودن این مجموعه Add-Insها یکسری کارهای معمول در داده کاوی را انجام دهید. برای بررسی بیشتر به لینکهای زیر مراجعه کنید.
نظرات مطالب
LocalDB چیست؟
- ایا LocalDB جایگزینی برای SqlExpress خواهد بود در ادامه؟ (اینجا انتهای پاراگراف اول منظورش چیه دقیقا؟
SQL Server ExpressLocalDB should be used in place of the SQL Server Express user instance feature which is deprecated )
- هیچ شکلی نمیتوان تحت شبکه کار کرد با این نسخه؟ مثلا جایی که قراره 3 تا سیستم بصورت کلاینت/سرور کار کنن نمیشه فایل دیتابیس روی یک سیستم باشه و از رو 2تای دیگه بهش کانکت شد؟ سنارویی که خیلی وقتا ممکنه استفاده بشه
- بهترین راه برای سناریوهایی مثل مورد 2 که مثال زدم چیه؟ (یک محیط و یک برنامه معمولی که قرار نیست sql server بصورت full نصب بشه رو سرور) آیا میشه با خیال راحت از SqlServer Express Edition استفاده کرد؟
در قسمت قبل، نحوهی افزودن قالب ابتدایی ASP.NET Core Identity را به یک برنامهی Blazor Server بررسی کردیم. در این مطلب، قسمتهای ورود و خروج آنرا به همراه نمایش قسمتی از صفحه، تنها به کاربران اعتبارسنجی شده، بررسی میکنیم تا روش دسترسی به اطلاعات ASP.NET Core Identity را در یک برنامهی Blazor Server یکپارچه شدهی با آن، مطالعه کنیم.
نمایش قسمتی از صفحه بر اساس وضعیت اعتبارسنجی کاربر
فرض کنید میخواهیم در کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor که در قسمت قبل آنرا اضافه کردیم، لینکهای ثبت نام و لاگین را به کاربران غیر اعتبارسنجی شده (هنوز لاگین نکرده) نمایش دهیم و اگر کاربر، اعتبارسنجی شده بود (لاگین کرده بود)، لینک خروج را به او نمایش دهیم. برای این منظور کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor را به صورت زیر تغییر میدهیم:
AuthorizeView، یکی از کامپوننتهای استاندارد Blazor Server است. زمانیکه کاربری به سیستم لاگین کرده باشد، فرگمنت Authorized و در غیر اینصورت قسمت NotAuthorized آنرا مشاهده خواهد کرد.
البته اگر برنامه را در همین حالت اجرا کنیم، به استثنای زیر خواهیم رسید:
برای رفع این مشکل و ارائهی AuthenticationState به تمام کامپوننتهای یک برنامهی Blazor Server، نیاز است از کامپوننت CascadingAuthenticationState استفاده کرد. در مورد پارامترهای آبشاری، در قسمت نهم این سری بیشتر بحث شد و هدف از آن، ارائهی یکسری اطلاعات، به تمام زیر کامپوننتهای یک کامپوننت والد است؛ بدون اینکه نیاز باشد مدام این پارامترها را در هر زیر کامپوننتی، تعریف و تنظیم کنیم. همینقدر که آنها را در بالاترین سطح سلسله مراتب کامپوننتهای تعریف شده تعریف کردیم، در تمام زیر کامپوننتهای آن نیز در دسترس خواهند بود.
بنابراین به فایل BlazorServer.App\App.razor که محل تعریف ریشهی مسیریابی برنامهاست، مراجعه کرده و کامپوننت آنرا با کامپوننت توکار CascadingAuthenticationState محصور میکنیم:
اینکار سبب میشود تا اطلاعات AuthenticationState، بین تمام کامپوننتهای یک برنامهی Blazor به اشتراک گذاشته شود.
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، مشاهده خواهیم کرد که در اولین بار مراجعهی به آن (پیش از لاگین)، لینک به صفحهی خروج، نمایش داده نشدهاست؛ چون آنرا در فرگمنت مخصوص Authorized قرار دادیم:
آزمایش نمایش منوی خروج برنامه
برای آزمایش برنامه، نیاز است ابتدا یک کاربر جدید را ثبت کنیم؛ چون هنوز هیچ کاربری در آن ثبت نشدهاست و همچنین کاربر پیشفرضی را هم به همراه ندارد. در مورد روش ثبت کاربران پیشفرض ASP.NET Core Identity، میتوانید به مطلب «بازنویسی متد مقدار دهی اولیهی کاربر ادمین در ASP.NET Core Identity توسط متد HasData در EF Core» مراجعه کنید و تمام نکات آن، در اینجا هم صادق است (چون پایهی سیستم Identity مورد استفاده، یکی است و هدف ما در اینجا بیشتر بررسی نکات یکپارچه سازی آن با Blazor Server است و نه مرور تمام نکات ریز Identity).
بنابراین ابتدا از منوی بالای صفحه، گزینهی Register را انتخاب کرده و کاربری را ثبت میکنیم. پس از ثبت نام، بلافاصله به منوی جدید زیر میرسیم که در آن گزینههای ورود و ثبت نام، مخفی شدهاند و اکنون گزینهی خروج از سیستم را نمایش میدهد:
بهبود تجربهی کاربری خروج از سیستم
در همین حال که گزینهی خروج نمایش داده شدهاست، اگر بر روی لینک آن کلیک کنیم، ابتدا ما را به صفحهی مجزای logout هدایت میکند. سپس باید در این صفحه، مجددا بر روی لینک logout بالای آن کلیک کنیم. زمانیکه اینکار را انجام دادیم، اکنون صفحهی دیگری را نمایش میدهد که به همراه پیام «خروج موفقیت آمیز از سیستم» است! در این پروسه، کاربر احساس میکند که کاملا از برنامهی اصلی خارج شدهاست و همچنین مراحل طولانی را نیز باید طی کند.
مدیریت این مراحل توسط دو فایل زیر انجام میشوند:
Areas\Identity\Pages\Account\Logout.cshtml
Areas\Identity\Pages\Account\Logout.cshtml.cs
میخواهیم کدهای این دو فایل را به نحوی تغییر دهیم که اگر کاربری بر روی لینک logout برنامهی اصلی کلیک کرد، به صورت خودکار logout شده و سپس مجددا به صفحهی اصلی برنامهی Blazor Server هدایت شود و مجبور نباشد تا مراحل طولانی یاد شده را تکرار کند.
به همین جهت ابتدا فایل Logout.cshtml.cs را حذف میکنیم؛ چون نیازی به آن نداریم. سپس محتوای فایل Logout.cshtml را به صورت زیر تغییر میدهیم:
با استفاده از سرویس SignInManager در ASP.NET Core Identity میتوان یک کاربر را logout کرد که نمونهای از آنرا در اینجا مشاهده میکنید. در این حالت بررسی میشود که آیا کاربر جاری، به سیستم وارد شدهاست؟ اگر بله، کوکیهای او حذف شده و سپس به صفحهی اصلی برنامه، Redirect میشود. به این ترتیب به تجربهی کاربری خروج بهتری خواهیم رسید.
نمایش User Claims، در یک برنامهی Blazor Server
سیستم ASP.NET Core Identity، بر اساس User Claims کار میکند؛ اطلاعات بیشتر. پس از استفاده از CascadingAuthenticationState در بالاترین سطح برنامه، اطلاعات آن در سراسر برنامهی Blazor Server هم قابل دسترسی است. برای مثال در کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor، به نحو زیر میتوان نام کاربر ثبت نام شده را که یکی از User Claims او است، نمایش داد:
محدود کردن دسترسی به صفحات برنامه تنها برای کاربران اعتبارسنجی شده
پس از لاگین موفق به سیستم، اکنون میخواهیم دسترسی به صفحات تعریف اتاقها و یا امکانات رفاهی هتل را تنها به کاربران لاگین شده، محدود کنیم. برای اینکار تنها کافی است از ویژگی Authorize استفاده کنیم. برای مثال به کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomList.razor مراجعه کرده و یک سطر زیر را به آن اضافه میکنیم:
دسترسی به کامپوننتی که دارای دایرکتیو فوق باشد، تنها مختص به کاربران اعتبارسنجی شدهی سیستم است.
مشکل! با اینکه تمام کامپوننتهای مثال جاری را به ویژگی Authorize مزین کردهایم، اما ... کار نمیکند! و هنوز هم میتوان بدون لاگین به سیستم، به محتوای آنها دسترسی داشت.
برای رفع این مشکل، مجددا نیاز است کامپوننت BlazorServer.App\App.razor را ویرایش کرد:
در اینجا RouteView پیشین را کامنت کرده و با AuthorizeRouteView، جایگزین کردهایم. کار آن فعالسازی پردازش ویژگی Authorize افزوده شدهی به کامپوننتهای برنامهاست. همچنین در اینجا محتوای سفارشی را که در صورت درخواست یک چنین کامپوننتهایی نمایش داده میشود، در فرگمنت NotAuthorized مشاهده میکنید؛ که حتی میتواند یک کامپوننت مجزا هم باشد:
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-22.zip
نمایش قسمتی از صفحه بر اساس وضعیت اعتبارسنجی کاربر
فرض کنید میخواهیم در کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor که در قسمت قبل آنرا اضافه کردیم، لینکهای ثبت نام و لاگین را به کاربران غیر اعتبارسنجی شده (هنوز لاگین نکرده) نمایش دهیم و اگر کاربر، اعتبارسنجی شده بود (لاگین کرده بود)، لینک خروج را به او نمایش دهیم. برای این منظور کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor را به صورت زیر تغییر میدهیم:
<AuthorizeView> <Authorized> <a href="Identity/Account/Logout">Logout</a> </Authorized> <NotAuthorized> <a href="Identity/Account/Register">Register</a> <a href="Identity/Account/Login">Login</a> </NotAuthorized> </AuthorizeView>
البته اگر برنامه را در همین حالت اجرا کنیم، به استثنای زیر خواهیم رسید:
InvalidOperationException: Authorization requires a cascading parameter of type Task<AuthenticationState>. Consider using CascadingAuthenticationState to supply this. Microsoft.AspNetCore.Components.Authorization.AuthorizeViewCore.OnParametersSetAsync()
بنابراین به فایل BlazorServer.App\App.razor که محل تعریف ریشهی مسیریابی برنامهاست، مراجعه کرده و کامپوننت آنرا با کامپوننت توکار CascadingAuthenticationState محصور میکنیم:
<CascadingAuthenticationState> <Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly" PreferExactMatches="@true"> <Found Context="routeData"> <RouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(MainLayout)" /> </Found> <NotFound> <LayoutView Layout="@typeof(MainLayout)"> <p>Sorry, there's nothing at this address.</p> </LayoutView> </NotFound> </Router> </CascadingAuthenticationState>
اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، مشاهده خواهیم کرد که در اولین بار مراجعهی به آن (پیش از لاگین)، لینک به صفحهی خروج، نمایش داده نشدهاست؛ چون آنرا در فرگمنت مخصوص Authorized قرار دادیم:
آزمایش نمایش منوی خروج برنامه
برای آزمایش برنامه، نیاز است ابتدا یک کاربر جدید را ثبت کنیم؛ چون هنوز هیچ کاربری در آن ثبت نشدهاست و همچنین کاربر پیشفرضی را هم به همراه ندارد. در مورد روش ثبت کاربران پیشفرض ASP.NET Core Identity، میتوانید به مطلب «بازنویسی متد مقدار دهی اولیهی کاربر ادمین در ASP.NET Core Identity توسط متد HasData در EF Core» مراجعه کنید و تمام نکات آن، در اینجا هم صادق است (چون پایهی سیستم Identity مورد استفاده، یکی است و هدف ما در اینجا بیشتر بررسی نکات یکپارچه سازی آن با Blazor Server است و نه مرور تمام نکات ریز Identity).
بنابراین ابتدا از منوی بالای صفحه، گزینهی Register را انتخاب کرده و کاربری را ثبت میکنیم. پس از ثبت نام، بلافاصله به منوی جدید زیر میرسیم که در آن گزینههای ورود و ثبت نام، مخفی شدهاند و اکنون گزینهی خروج از سیستم را نمایش میدهد:
بهبود تجربهی کاربری خروج از سیستم
در همین حال که گزینهی خروج نمایش داده شدهاست، اگر بر روی لینک آن کلیک کنیم، ابتدا ما را به صفحهی مجزای logout هدایت میکند. سپس باید در این صفحه، مجددا بر روی لینک logout بالای آن کلیک کنیم. زمانیکه اینکار را انجام دادیم، اکنون صفحهی دیگری را نمایش میدهد که به همراه پیام «خروج موفقیت آمیز از سیستم» است! در این پروسه، کاربر احساس میکند که کاملا از برنامهی اصلی خارج شدهاست و همچنین مراحل طولانی را نیز باید طی کند.
مدیریت این مراحل توسط دو فایل زیر انجام میشوند:
Areas\Identity\Pages\Account\Logout.cshtml
Areas\Identity\Pages\Account\Logout.cshtml.cs
میخواهیم کدهای این دو فایل را به نحوی تغییر دهیم که اگر کاربری بر روی لینک logout برنامهی اصلی کلیک کرد، به صورت خودکار logout شده و سپس مجددا به صفحهی اصلی برنامهی Blazor Server هدایت شود و مجبور نباشد تا مراحل طولانی یاد شده را تکرار کند.
به همین جهت ابتدا فایل Logout.cshtml.cs را حذف میکنیم؛ چون نیازی به آن نداریم. سپس محتوای فایل Logout.cshtml را به صورت زیر تغییر میدهیم:
@page @using Microsoft.AspNetCore.Identity @inject SignInManager<IdentityUser> SignInManager @functions { public async Task<IActionResult> OnGet() { if (SignInManager.IsSignedIn(User)) { <p>You have successfully logged out of the application.</p> await SignInManager.SignOutAsync(); } return Redirect("~/"); } }
نمایش User Claims، در یک برنامهی Blazor Server
سیستم ASP.NET Core Identity، بر اساس User Claims کار میکند؛ اطلاعات بیشتر. پس از استفاده از CascadingAuthenticationState در بالاترین سطح برنامه، اطلاعات آن در سراسر برنامهی Blazor Server هم قابل دسترسی است. برای مثال در کامپوننت Shared\LoginDisplay.razor، به نحو زیر میتوان نام کاربر ثبت نام شده را که یکی از User Claims او است، نمایش داد:
<AuthorizeView> <Authorized> Hello, @context.User.Identity.Name <a href="Identity/Account/Logout">Logout</a> </Authorized>
محدود کردن دسترسی به صفحات برنامه تنها برای کاربران اعتبارسنجی شده
پس از لاگین موفق به سیستم، اکنون میخواهیم دسترسی به صفحات تعریف اتاقها و یا امکانات رفاهی هتل را تنها به کاربران لاگین شده، محدود کنیم. برای اینکار تنها کافی است از ویژگی Authorize استفاده کنیم. برای مثال به کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomList.razor مراجعه کرده و یک سطر زیر را به آن اضافه میکنیم:
@attribute [Authorize]
مشکل! با اینکه تمام کامپوننتهای مثال جاری را به ویژگی Authorize مزین کردهایم، اما ... کار نمیکند! و هنوز هم میتوان بدون لاگین به سیستم، به محتوای آنها دسترسی داشت.
برای رفع این مشکل، مجددا نیاز است کامپوننت BlazorServer.App\App.razor را ویرایش کرد:
<CascadingAuthenticationState> <Router AppAssembly="@typeof(Program).Assembly" PreferExactMatches="@true"> <Found Context="routeData"> @*<RouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(MainLayout)" />*@ <AuthorizeRouteView RouteData="@routeData" DefaultLayout="@typeof(MainLayout)"> <NotAuthorized> <p>Sorry, you do not have access to this page</p> </NotAuthorized> </AuthorizeRouteView> </Found> <NotFound> <LayoutView Layout="@typeof(MainLayout)"> <p>Sorry, there's nothing at this address.</p> </LayoutView> </NotFound> </Router> </CascadingAuthenticationState>
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-22.zip
فضای نام System.Net.Mail در NET Core 1.2. که پیاده سازی netstandard2.0 است، ارائه خواهد شد. بنابراین فعلا (در زمان NET Core 1.1.) راه حل توکار و رسمی برای ارسال ایمیل در برنامههای مبتنی بر NET Core. وجود ندارد. اما میتوان کتابخانهی ثالثی را به نام MailKit، به عنوان راهحلی که .NET 4.0, .NET 4.5, .NET Core, Xamarin.Android, و Xamarin.iOS را پشتیبانی میکند، درنظر گرفت و توانمندیها و پروتکلهای پشتیبانی شدهی توسط آن، از System.Net.Mail توکار نیز بسیار بیشتر است.
افزودن وابستگیهای MailKit به برنامه
برای شروع به استفادهی از MailKit، میتوان بستهی نیوگت آنرا به فایل project.json برنامه معرفی کرد:
استفاده از MailKit جهت تکمیل وابستگیهای ASP.NET Core Identity
قسمتی از ASP.NET Core Identity، شامل ارسال ایمیلهای «ایمیل خود را تائید کنید» است که آنرا میتوان توسط MailKit به نحو ذیل تکمیل کرد:
در اینجا MimeMessage بیانگر محتوا و تنظیمات ایمیلی است که قرار است ارسال شود. ابتدا قسمتهای From و To آن تنظیم میشوند تا مشخص باشد که ایمیل ارسالی از کجا ارسال شده و قرار است به چه آدرسی ارسال شود. در ادامه موضوع و عنوان ایمیل تنظیم شدهاست. سپس متن ایمیل، به خاصیت Body شیء MimeMessage انتساب داده خواهد شد. فرمت ایمیل ارسالی را نیز میتوان در اینجا تنظیم کرد. برای مثال TextFormat.Html جهت ارسال پیامهایی حاوی تگهای HTML مناسب است و اگر قرار است صرفا متن ارسال شود، میتوان TextFormat.Plain را انتخاب کرد.
در آخر، این پیام به SmtpClient جهت ارسال نهایی، فرستاده میشود. این SmtpClient هرچند هم نام مشابه آن در System.Net.Mail است اما با آن یکی نیست و متعلق است به MailKit. در اینجا ابتدا LocalDomain تنظیم شدهاست. تنظیم این مورد اختیاری بوده و صرفا به SMTP سرور دریافت کنندهی ایمیلها، مرتبط است که آیا قید آنرا اجباری کردهاست یا خیر. تنظیمات اصلی SMTP Server در متد ConnectAsync ذکر میشوند که شامل مقادیر host ،port و پروتکل ارسالی هستند.
ارسال ایمیل به SMTP pickup folder
روشی که تا به اینجا بررسی شد، جهت ارسال ایمیلها به یک SMTP Server واقعی کاربرد دارد. اما در حین توسعهی محلی برنامه میتوان ایمیلها را در داخل یک پوشهی موقتی ذخیره و آنها را توسط برنامهی Outlook (و یا حتی مرورگر Firefox) بررسی و بازبینی کامل کرد.
در این حالت تنها کاری را که باید انجام داد، جایگزین کردن قسمت ارسال ایمیل واقعی توسط SmtpClient در کدهای فوق، با قطعه کد ذیل است:
تولید فایلهای eml جهت «شبیه سازی ارسال ایمیل در ASP.Net» بسیار مفید هستند.
FAQ و منبع تکمیلی
افزودن وابستگیهای MailKit به برنامه
برای شروع به استفادهی از MailKit، میتوان بستهی نیوگت آنرا به فایل project.json برنامه معرفی کرد:
{ "dependencies": { "MailKit": "1.10.0" } }
استفاده از MailKit جهت تکمیل وابستگیهای ASP.NET Core Identity
قسمتی از ASP.NET Core Identity، شامل ارسال ایمیلهای «ایمیل خود را تائید کنید» است که آنرا میتوان توسط MailKit به نحو ذیل تکمیل کرد:
using System.Threading.Tasks; using ASPNETCoreIdentitySample.Services.Contracts.Identity; using MailKit.Net.Smtp; using MailKit.Security; using MimeKit; namespace ASPNETCoreIdentitySample.Services.Identity { public class AuthMessageSender : IEmailSender, ISmsSender { public async Task SendEmailAsync(string email, string subject, string message) { var emailMessage = new MimeMessage(); emailMessage.From.Add(new MailboxAddress("DNT", "do-not-reply@dotnettips.info")); emailMessage.To.Add(new MailboxAddress("", email)); emailMessage.Subject = subject; emailMessage.Body = new TextPart(TextFormat.Html) { Text = message }; using (var client = new SmtpClient()) { client.LocalDomain = "dotnettips.info"; await client.ConnectAsync("smtp.relay.uri", 25, SecureSocketOptions.None).ConfigureAwait(false); await client.SendAsync(emailMessage).ConfigureAwait(false); await client.DisconnectAsync(true).ConfigureAwait(false); } } public Task SendSmsAsync(string number, string message) { // Plug in your SMS service here to send a text message. return Task.FromResult(0); } } }
در آخر، این پیام به SmtpClient جهت ارسال نهایی، فرستاده میشود. این SmtpClient هرچند هم نام مشابه آن در System.Net.Mail است اما با آن یکی نیست و متعلق است به MailKit. در اینجا ابتدا LocalDomain تنظیم شدهاست. تنظیم این مورد اختیاری بوده و صرفا به SMTP سرور دریافت کنندهی ایمیلها، مرتبط است که آیا قید آنرا اجباری کردهاست یا خیر. تنظیمات اصلی SMTP Server در متد ConnectAsync ذکر میشوند که شامل مقادیر host ،port و پروتکل ارسالی هستند.
ارسال ایمیل به SMTP pickup folder
روشی که تا به اینجا بررسی شد، جهت ارسال ایمیلها به یک SMTP Server واقعی کاربرد دارد. اما در حین توسعهی محلی برنامه میتوان ایمیلها را در داخل یک پوشهی موقتی ذخیره و آنها را توسط برنامهی Outlook (و یا حتی مرورگر Firefox) بررسی و بازبینی کامل کرد.
در این حالت تنها کاری را که باید انجام داد، جایگزین کردن قسمت ارسال ایمیل واقعی توسط SmtpClient در کدهای فوق، با قطعه کد ذیل است:
using (var stream = new FileStream($@"c:\smtppickup\email-{Guid.NewGuid().ToString("N")}.eml", FileMode.CreateNew)) { emailMessage.WriteTo(stream); }
FAQ و منبع تکمیلی