وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
معرفی OLTP درون حافظه‌ای در SQL Server 2014
OLTP درون حافظه‌ای، مهم‌ترین ویژگی جدید SQL Server 2014 است. موتور بانک اطلاعاتی disk based اس کیوال سرور، حدود 15 تا 20 سال قبل تهیه شد‌ه‌است و موتور جدید درون حافظه‌ای OLTP آن، بزرگترین بازنویسی این سیستم از زمان ارائه‌ی آن می‌باشد و شروع این پروژه به 5 سال قبل بر می‌گردد. علت تهیه‌ی آن نیز به نیازهای بالای پردازش‌های همزمان مصرف کنندگان این محصول در سال‌های اخیر، نسبت به 15 سال قبل مرتبط است. با استفاده از امکانات OLTP درون حافظه‌ای، امکان داشتن جداول معمولی disk based و جداول جدید memory optimized با هم در یک بانک اطلاعاتی میسر است؛ به همراه مهیا بودن تمام زیرساخت‌هایی مانند تهیه بک آپ، بازیابی آن‌ها، امنیت و غیره برای آن‌ها.



آیا جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، همان DBCC PINTABLE منسوخ شده هستند؟

در نگارش‌های قدیمی‌تر اس کیوال سرور، دستوری وجود داشت به نام DBCC PINTABLE که سبب ثابت نگه داشتن صفحات جداول مبتنی بر دیسک یک دیتابیس، در حافظه می‌شد. به این ترتیب تمام خواندن‌های مرتبط با آن جدول، از حافظه صورت می‌گرفت. مشکل این روش که سبب منسوخ شدن آن گردید، اثرات جانبی آن بود؛ مانند خوانده شدن صفحات جدیدتر (با توجه به اینکه ساختار پردازشی و موتور بانک اطلاعاتی تغییری نکرده بود) و نیاز به حافظه‌ی بیشتر تا حدی که کل کش بافر سیستم را پر می‌کرد و امکان انجام سایر امور آن مختل می‌شدند. همچنین اولین ارجاعی به یک جدول، سبب قرار گرفتن کل آن در حافظه می‌گشت. به علاوه ساختار این سیستم نیز همانند روش مبتنی بر دیسک، بر اساس همان روش‌های قفل گذاری، ذخیره سازی اطلاعات و تهیه ایندکس‌های متداول بود.
اما جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، از یک موتور کاملا جدید استفاده می‌کنند؛ با ساختار جدیدی برای ذخیره سازی اطلاعات و تهیه ایندکس‌ها. دسترسی به اطلاعات آن‌ها شامل قفل گذاری‌های متداول نیست و در آن حداقل زمان دسترسی به اطلاعات درنظر گرفته شده‌است. همچنین در آن‌ها data pages یا index pages و کش بافر نیز وجود ندارد.


نحوه‌ی ذخیره سازی و مدیریت اطلاعات جداول بهینه سازی شده برای حافظه

جداول بهینه سازی شده برای حافظه، فرمت ردیف‌های کاملا جدیدی را نیز به همراه دارند و جهت قرارگرفتن در حافظه ودسترسی سریع به آن‌ها بهینه سازی شده‌اند. برخلاف جداول مبتنی بر دیسک سخت که اطلاعات آن‌ها در یک سری صفحات خاص به نام‌های data or index pages ذخیره می‌شوند، اینگونه جداول، دارای ظروف مبتنی بر صفحه نیستند و از مفهوم چند نگارشی برای ذخیره سازی اطلاعات استفاده می‌کنند؛ به این معنا که ردیف‌ها به ازای هر تغییری، دارای یک نگارش جدید خواهند بود و بلافاصله در همان نگارش اصلی به روز رسانی نمی‌شوند.
در اینجا هر ردیف دارای یک timestamp شروع و یک timestamp پایان است. timestamp شروع بیانگر تراکنشی است که ردیف را ثبت کرده و timestamp پایان برای مشخص سازی تراکنشی بکار می‌رود که ردیف را حذف کرده است. اگر timestamp پایان، دارای مقدار بی‌نهایت باشد، به این معنا است که ردیف متناظر با آن هنوز حذف نشده‌است. به روز رسانی یک ردیف در اینجا، ترکیبی است از حذف یک ردیف موجود و ثبت ردیفی جدید. برای یک عملیات فقط خواندنی، تنها نگارش‌هایی که timestamp معتبری داشته باشند، قابل مشاهده خواهند بود و از مابقی صرفنظر می‌گردد.
در OLTP درون حافظه‌ای که از روش چندنگارشی همزمانی استفاده می‌کند، برای یک ردیف مشخص، ممکن است چندین نگارش وجود داشته باشند؛ بسته به تعداد باری که یک رکورد به روز رسانی شده‌است. در اینجا یک سیستم garbage collection همیشه فعال، نگارش‌هایی را که توسط هیچ تراکنشی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، به صورت خودکار حذف می‌کند؛ تا مشکل کمبود حافظه رخ ندهد.


آیا می‌توان به کارآیی جداول بهینه سازی شده برای حافظه با همان روش متداول مبتنی بر دیسک اما با بکارگیری حافظه‌ی بیشتر و استفاده از یک SSD RAID رسید؟
خیر! حتی اگر کل بانک اطلاعاتی مبتنی بر دیسک را در حافظه قرار دهید به کارآیی روش جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه نخواهید رسید. زیرا در آن هنوز مفاهیمی مانند data pages و index pages به همراه یک buffer pool پیچیده وجود دارند. در روش‌های مبتنی بر دیسک، ردیف‌ها از طریق page id و row offset آن‌ها قابل دسترسی می‌شوند. اما در جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، ردیف‌های جداول با یک B-tree خاص به نام Bw-Tree در دسترس هستند.


میزان حافظه‌ی مورد نیاز برای جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه

باید درنظر داشت که تمام جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، به صورت کامل در حافظه ذخیره خواهند شد. بنابراین بدیهی است که نیاز به مقدار کافی حافظه در اینجا ضروری است. توصیه صورت گرفته، داشتن حافظه‌ای به میزان دو برابر اندازه‌ی اطلاعات است. البته در اینجا چون با یک سیستم هیبرید سر و کار داریم، حافظه‌ی کافی جهت کار buffer pool مختص به جداول  مبتنی بر دیسک را نیز باید درنظر داشت.
همچنین اگر به اندازه‌ی کافی حافظه در سیستم تعبیه نشود، شاهد شکست مداوم تراکنش‌ها خواهید بود. به علاوه امکان بازیابی و restore جداول را نیز از دست خواهید داد.
البته لازم به ذکر است که اگر کل بانک اطلاعاتی شما چند ترابایت است، نیازی نیست به همین اندازه یا بیشتر حافظه تهیه کنید. فقط باید به اندازه‌ی جداولی که قرار است جهت قرار گرفتن در حافظه بهینه سازی شوند، حافظه تهیه کنید که حداکثر آن 256 گیگابایت است.


چه برنامه‌هایی بهتر است از امکانات OLTP درون حافظه‌ای SQL Server 2014 استفاده کنند؟

- برنامه‌هایی که در آن‌ها تعداد زیادی تراکنش کوتاه مدت وجود دارد به همراه درجه‌ی بالایی از تراکنش‌های همزمان توسط تعداد زیادی کاربر.
- اطلاعاتی که توسط برنامه زیاد مورد استفاده قرار می‌گیرند را نیز می‌توان در جداول بهینه سازی شده جهت حافظه قرار داد.
- زمانیکه نیاز به اعمال دارای write بسیار سریع و با تعداد زیاد است. چون در جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، صفحات داده‌ها و ایندکس‌ها وجود ندارند، نسبت به حالت مبتنی بر دیسک، بسیار سریعتر هستند. در روش‌های متداول، برای نوشتن اطلاعات در یک صفحه، مباحث همزمانی و قفل‌گذاری آن‌را باید در نظر داشت. در صورتیکه در روش بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، به صورت پیش فرض از حالتی همانند snapshot isolation و همزمانی مبتنی بر نگارش‌های مختلف رکورد استفاده می‌شود.
- تنظیم و بهینه سازی جداولی با تعداد Read بالا. برای مثال، جداول پایه سیستم که اطلاعات تعاریف محصولات در آن قرار دارند. این نوع جداول عموما با تعداد Readهای بالا و تعداد Write کم شناخته می‌شوند. چون طراحی جداول مبتنی بر حافظه از hash tables و اشاره‌گرهایی برای دسترسی به رکوردهای موجود استفاده می‌کند، اعمال Read آن نیز بسیار سریعتر از حالت معمول هستند.
- مناسب جهت کارهای data warehouse و ETL Staging Table. در جداول مبتنی بر حافظه امکان عدم ذخیره سازی اطلاعات بر روی دیسک سخت نیز پیش بینی شده‌است. در این حالت فقط اطلاعات ساختار جدول، ذخیره‌ی نهایی می‌گردد و اگر سرور نیز ری استارت گردد، مجددا می‌تواند اطلاعات خود را از منابع اصلی data warehouse تامین کند.


محدودیت‌های جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه در SQL Server 2014

- تغیر اسکیما و ساختار جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه مجاز نیست. به بیان دیگر دستور ALTER TABLE برای اینگونه جداول کاربردی ندارد. این مورد جهت ایندکس‌ها نیز صادق است. همان زمانیکه جدول ایجاد می‌شود، باید ایندکس آن نیز تعریف گردد و پس از آن این امکان وجود ندارد.
تنها راه تغییر اسکیمای اینگونه جداول، Drop و سپس ایجاد مجدد آن‌ها است.
البته باید درنظر داشت که SQL Server 2014، اولین نگارش این فناوری را ارائه داده‌است و در نگارش‌های بعدی آن، بسیاری از این محدودیت‌ها قرار است که برطرف شوند.
- جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه حتما باید دارای یک ایندکس باشند. البته اگر یک primary key را برای آن‌ها تعریف نمائید، کفایت می‌کند.
- از unique index‌ها پشتیبانی نمی‌کند، مگر اینکه از نوع primary key باشد.
- حداکثر 8 ایندکس را می‌توان بر روی اینگونه جداول تعریف کرد.
- امکان تعریف ستون identity در آن وجود ندارد. اما می‌توان از قابلیت sequence برای رسیدن به آن استفاده کرد.
- DML triggers را پشتیبانی نمی‌کند.
- کلیدهای خارجی و قیود را پشتیبانی نمی‌کند.
- حداکثر اندازه‌ی یک ردیف آن 8060 بایت است. بنابراین از نوع‌های داده‌‌ای max دار و XML پشتیبانی نمی‌کند.
این مورد در حین ایجاد جدول بررسی شده و اگر اندازه‌ی ردیف محاسبه‌ی شده‌ی آن توسط SQL Server 2014 بیش از 8060 بایت باشد، جدول را ایجاد نخواهد کرد.


اگر سرور را ری استارت کنیم، چه اتفاقی برای اطلاعات جداول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه رخ می‌دهد؟

حالت DURABILTY انتخاب شده‌ی در حین ایجاد جدول بهینه سازی شده‌ی برای حافظه، تعیین کننده‌ای این مساله است. اگر SCHEMA_ONLY انتخاب شده باشد، کل اطلاعات شما با ری استارت سرور از دست خواهد رفت؛ البته اطلاعات ساختار جدول حفظ خواهد گردید. اگر حالت SCHEMA_AND_DATA انتخاب شود، اطلاعات شما پس از ری‌استارت سرور نیز در دسترس خواهد بود. این اطلاعات به صورت خودکار از لاگ تراکنش‌ها بازیابی شده و مجددا در حافظه قرار می‌گیرند.
حالت SCHEMA_ONLY برای مصارف برنامه‌های data warehouse بیشتر کاربرد دارد. جایی که اطلاعات قرار است از منابع داده‌ی مختلفی تامین شوند.



برای مطالعه بیشتر
SQL Server 2014: NoSQL Speeds with Relational Capabilities  
SQL Server 2014 In-Memory OLTP Architecture and Data Storage
Overview of Applications, Indexes and Limitations for SQL Server 2014 In-Memory OLTP Tables
Microsoft SQL Server 2014: In-Memory OLTP Overview
SQL Server in Memory OLTP for Database Developers
Exploring In-memory OLTP Engine (Hekaton) in SQL Server 2014 CTP1

‫۱۰ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۳، ساعت ۰۵:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
سهولت کار با رشته‌ها‌ی پیچیده در C# 11 با معرفی Raw string literals
Raw String Literals، روشی ساده جهت تعریف یک قطعه‌ی متنی، بدون نیاز به escapeهای فراوان و یا تعریف ""‌های متعدد است؛ برای مثال نوشتن رشته‌های تشکیل شده‌ی از محتوای XML و یا JSON. به این صورت تعریف رشته‌های پیچیده، ساده‌تر شده و قابلیت نگهداری آن‌ها، بهبود خواهد یافت. Raw String Literal با حداقل سه عدد " متوالی، شروع شده و با حداقل سه عدد " متوالی، خاتمه پیدا می‌کنند:
string name = "Vahid", country = "Iran";
string jsonString =
    $$"""
    {
        "Name": {{name}},
        "Country": {{country}}
    }
    """;
Console.WriteLine(jsonString);
بدون وجود این قابلیت، معادل واقعی رشته‌ی فوق را باید به صورت زیر تشکیل داد:
"{\r\n \"Name\": Vahid,\r\n \"Country\": Iran\r\n}"

و یا امکان درج ساده‌تر عبارات XML، بدون نیاز به escape قسمتی از آن:
string html =
        """
        <body style="normal">
              <div class="book-content">
               This is information about the "C# 11" book.
           </body>
           <footer>
               This is information about the author of the "C# 11" book.
           </footer>
        </element>
        """;

سؤال: اگر در محتوای Raw String Literal تعریف شده، نیاز به سه عدد " متوالی وجود داشت، چه باید کرد؟

اگر به توضیحات فوق دقت کنید، عنوان شد که شروع و پایان Raw String Literals، با «حداقل» سه عدد " همراه است و به این صورت پیاده سازی می‌شود:
- اگر رشته‌ی شما نیاز به سه "" متوالی داشت، باید raw string literal را با حداقل چهار " شروع و خاتمه دهید.
- اگر رشته‌ی شما نیاز به چهار "" متوالی داشت، باید raw string literal را با حداقل پنج " شروع و خاتمه دهید.
و ... به همین ترتیب برای مابقی حالات.

var text1 = """" Hello World! """ """";
var text2 = """"" Hello World! """" """"";


کاهش فواصل سمت چپ رشته‌ها، با استفاده از Raw string literals

به مثال زیر که یک قطعه چند سطری SQL را به دو روش قدیم و جدید تعریف می‌کند، دقت کنید (فواصل سمت چپ در این مثال مهم هستند):
var sql1 =
        @"
        SELECT Name
        FROM Customers
        WHERE id = @id
        ";
Console.WriteLine(sql1);

var sql2 =
        """
        SELECT Name
        FROM Customers
        WHERE id = @id
        """;
Console.WriteLine(sql2);
آیا خروجی نمایشی این دو، یکی است؟
پاسخ: خیر! خروجی نمایشی این دو به صورت زیر است:
        SELECT Name
        FROM Customers
        WHERE id = @id
        
SELECT Name
FROM Customers
WHERE id = @id
در اینجا به فواصل سمت چپ رشته‌ها دقت کنید. همیشه فرمت کردن verbatim strings در زبان #C مشکل بوده‌است و در حین تعریف عبارات چند سطری، تنظیم فواصل سمت چپ، مساله ساز است. اما این مشکل با raw string literals وجود ندارد. در این حالت فقط کافی است رشته‌ی مدنظر را دقیقا ذیل جائیکه """ را تعریف کرده‌اید، شروع کنید (ستون شروع آن‌ها یکی باشد). به این ترتیب تمام فواصل سمت چپ آن، ندید گرفته می‌شوند.
خروجی واقعی رشته‌ی sql1 به صورت زیر است:
 "\r\n SELECT Name\r\n FROM Customers\r\n WHERE id = @id\r\n "
و رشته‌ی sql2 به این نحو تفسیر می‌شود (که حتی فواصل ابتدا و انتهای آن نیز Trim شده‌اند):
"SELECT Name\r\nFROM Customers\r\nWHERE id = @id"


استفاده  از string interpolation در raw string literals

همیشه عبارات ما از رشته‌های ثابت تشکیل نمی‌شوند. در این بین همواره نیاز به interpolation با مقادیر ثابت و یا متغیرها وجود خواهد داشت. انجام چنین کاری با raw string literals هم میسر است:
var name = "Vahid";
var text =
$"""
Hello {name1}!
Welcome to the Team!
""";

سؤال: اگر در این مثال نیاز بود تا از {} جهت مقاصد نمایشی استفاده شود، چه باید کرد؟ یعنی نیاز به درج {} صرفا متنی وجود داشت.
پاسخ: در اینجا تنها کاری را که باید انجام داد، استفاده از یک $ اضافه‌تر در ابتدای interpolated string است (مانند مثال ابتدای بحث):
var name1 = "Vahid";
var text =
$$"""
Hello {{{name1}}}!
Welcome to the Team!
""";
که در نهایت، معادل با رشته‌ی خروجی زیر است:
"Hello {Vahid}!\r\n\r\nWelcome to the Team!"

سؤال: اگر در این مثال نیاز بود تا از {{{}}} جهت مقاصد نمایشی استفاده شود، چه باید کرد؟
پاسخ: باید تعداد $‌های ابتدای رشته را افزایش داد. برای مثال اگر نیاز به درج سه { متوالی است، باید از 4 عدد $ در ابتدای رشته استفاده کرد:
var name4 = "Vahid";
var text4 =
$$$$"""
Hello {{{{{{{name4}}}}}}}!
Welcome to the Team!
""";
که خروجی آن، معادل رشته‌ی نهایی زیر است:
"Hello {{{Vahid}}}!\r\nWelcome to the Team!"
بنابراین تعداد $ مشخص می‌کند که چه تعداد از {{‌ها می‌توانند بدون اینکه عبارت interpolation را تشکیل دهند، در رشته حضور داشته باشند. برای مثال تمام ترکیب‌های زیر یک خروجی را دارند و آن هم همان name تعریف شده‌است:
string name = "Vahid";

var text1 = $"{name}";
var text2 = $"""{name}""";
var text3 = $$"""{{name}}""";
var text4 = $$$"""{{{name}}}""";
var text5 = $$$$"""{{{{name}}}}""";
در مثال فوق، تعداد $ها با تعداد جفت‌های {} یکی است. بنابراین تنها به عنوان یک interpolation expression delimiter تفسیر می‌شوند.
اما در مثال زیر، تعداد $ها با تعداد {}ها یکی نیست؛ برای مثال اگر از دو $ ابتدایی استفاده شود، ذکر یک جفت تکی {}، تنها به معنای وجود کاراکتری آن‌ها است و همینطور اگر از سه $ ابتدایی استفاده شود، ذکر یک جفت دو تایی {{}}، تنها به معنای وجود کاراکتری آن‌ها است و همینطور الی آخر. اما اگر معادل تعداد $ها، از جفت‌های {} استفاده شود، تمام آن‌ها با هم فقط یک interpolation expression delimiter را تشکیل می‌دهند.
string name = "Vahid";

var text6 = $$"""{name}"""; // = "{name}"
var text7 = $$"""{{{name}}}"""; // = "{Vahid}"

var text8 = $$$"""{{name}}"""; // = "{{name}}"
var text9 = $$$"""{{{{{name}}}}}"""; // = "{{Vahid}}"

var text10 = $$$$"""{{{name}}}"""; // = "{{{name}}}"
var text11 = $$$$"""{{{{{{{name}}}}}}}"""; // = "{{{Vahid}}}"
‫۱ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۶:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
خواندنی‌های 29 مرداد

اس کیوال سرور

الگوهای طراحی برنامه نویسی شیءگرا

توسعه وب

دات نت فریم ورک

دبلیو پی اف و سیلور لایت

سی و مشتقات

متفرقه

محیط‌های مجتمع توسعه

مرورگرها

پی اچ پی

‫۱۵ سال و ۳ ماه قبل، پنجشنبه ۲۹ مرداد ۱۳۸۸، ساعت ۰۶:۱۱
وحید نصیری وحید نصیری
پاسخ به پرسش‌ها
آیا امکان اجرای API روی IIS تنها برای یک سرور وجود دارد؟

کتابخانه «DNTCommon.Web.Core» به همراه روشی چندسکویی برای دریافت اطلاعات سرور هم هست. پس از دریافت اطلاعات، فقط کافی است یک AuthorizationFilter سفارشی را برای بررسی آن طراحی کنید:

public class RestrictServerAttribute : Attribute, IAuthorizationFilter
{
    public void OnAuthorization(AuthorizationFilterContext context)
    {
        if (/* check server info */)
        {
            //  Request came from an unauthorized host, return bad request
            context.Result = new BadRequestObjectResult("Host is not allowed");
        }
    }
}

و سپس آن‌را به صورت یک فیلتر سراسری معرفی کنید تا به همه‌جا اعمال شود:

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
   services.AddControllers(options =>
        {
            options.Filters.Add(new RestrictServerAttribute());
        });
}
‫۲ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۴۲
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
استفاده از AvalonEdit در WPF
AvalonEdit یکی از زیرساخت‌های برنامه‌ی SharpDevelop است که ویرایشگر متنی به همراه syntax highlighting زبان‌های مختلف را در آن پشتیبانی می‌کند. کیفیت بالایی داشته و بسیاری از برنامه‌های دیگر نیز از آن جهت ارائه ویرایشگر و یا syntax highlighting متون ارائه شده، استفاده می‌کنند. در ادامه نحوه‌ی استفاده از این ویرایشگر را در برنامه‌های WPF خصوصا با دید MVVM بررسی خواهیم کرد.



دریافت و نصب AvalonEdit

برای نصب AvalonEdit می‌توان دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت صادر کرد:
 PM> install-package AvalonEdit


استفاده‌ی مقدماتی از AvalonEdit

برای استفاده از این ویرایشگر ابتدا نیاز است فضای نام xmlns:avalonEdit تعریف شود. سپس کنترل avalonEdit:TextEditor در دسترس خواهد بود:
<Window x:Class="SyntaxHighlighter.MainWindow"
   xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
   xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
   xmlns:avalonEdit="http://icsharpcode.net/sharpdevelop/avalonedit"
   Title="MainWindow" Height="401" Width="617">
  <Grid>
<avalonEdit:TextEditor  
    Name="txtCode"
    SyntaxHighlighting="C#"
  FontFamily="Consolas"
  FontSize="10pt"/>   
  </Grid>
</Window>
توسط خاصیت SyntaxHighlighting آن می‌توان زبان مشخصی را تعریف کرد. لیست زبان‌های توکار پشتیبانی شده


استفاده از AvalonEdit در برنامه‌های MVVM

خاصیت Text این ویرایشگر به صورت معمولی تعریف شده (DependencyProperty نیست) و امکان binding دو طرفه به آن وجود ندارد. به همین جهت نیاز است یک چنین DependencyProperty را به آن اضافه کرد:
using System;
using System.Collections.Concurrent;
using System.Reflection;
using System.Windows;
using System.Xml;
using ICSharpCode.AvalonEdit;
using ICSharpCode.AvalonEdit.Highlighting;
using ICSharpCode.AvalonEdit.Highlighting.Xshd;

namespace AvalonEditWpfTest.Controls
{
    public class BindableAvalonTextEditor : TextEditor
    {
        public static readonly DependencyProperty BoundTextProperty =
            DependencyProperty.Register("BoundText",
                typeof(string),
                typeof(BindableAvalonTextEditor),
                new FrameworkPropertyMetadata(default(string), propertyChangedCallback));
 
        public static string GetBoundText(DependencyObject obj)
        {
            return (string)obj.GetValue(BoundTextProperty);
        }

        public static void SetBoundText(DependencyObject obj, string value)
        {
            obj.SetValue(BoundTextProperty, value);
        }

        protected override void OnTextChanged(EventArgs e)
        {
            SetCurrentValue(BoundTextProperty, Text);
            base.OnTextChanged(e);
        }

        private static void propertyChangedCallback(DependencyObject obj,
                                    DependencyPropertyChangedEventArgs args)
        {
            var target = (BindableAvalonTextEditor)obj;
            var value = args.NewValue;
            if (value == null)
                return;

            if (string.IsNullOrWhiteSpace(target.Text) ||
                !target.Text.Equals(args.NewValue.ToString()))
            {
                target.Text = args.NewValue.ToString();
            }
        }
    }
}
کار با ارث بری از TextEditor (ویرایشگر AvalonEdit) شروع می‌شود. سپس یک DependencyProperty به نام BoundText در اینجا اضافه شده‌است. هر زمان که متن داخل آن تغییر کرد، آن‌را به خاصیت متنی Text این ویرایشگر نسبت می‌دهد. به این ترتیب binding یک طرفه (از کدها به کنترل) کار می‌کند. فعال سازی binding دو طرفه با پشتیبانی از انتقال تغییرات از ویرایشگر به خواص ViewModel در متد بازنویسی شده‌ی OnTextChanged انجام می‌شود.

اکنون برای استفاده از این کنترل جدید که BindableAvalonTextEditor نام دارد، می‌توان به نحو ذیل عمل کرد:
<Window x:Class="AvalonEditWpfTest.MainWindow"
        xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
        xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
        xmlns:viewModels="clr-namespace:AvalonEditTests.ViewModels"
        xmlns:controls="clr-namespace:AvalonEditWpfTest.Controls"
        Title="MainWindow" Height="350" Width="525">
    <Window.Resources>
        <viewModels:MainWindowViewModel x:Key="MainWindowViewModel"/>
    </Window.Resources>
    <Grid DataContext="{Binding Source={StaticResource MainWindowViewModel}}">
        <controls:BindableAvalonTextEditor
                BoundText="{Binding SourceCode, Mode=TwoWay, UpdateSourceTrigger=PropertyChanged}"
                        WordWrap="True"
                        ShowLineNumbers="True"
                        LineNumbersForeground="MediumSlateBlue"
                        FontFamily="Consolas"
                        VerticalScrollBarVisibility="Auto"
                        Margin="3"          
                        HorizontalScrollBarVisibility="Auto"
                        FontSize="10pt"/>
    </Grid>
</Window>
ابتدا فضای نام جدید کنترل BindableAvalonTextEditor مشخص می‌شود و سپس به controls:BindableAvalonTextEditor دسترسی خواهیم داشت. در اینجا نحوه‌ی استفاده از خاصیت جدید BoundText را نیز مشاهده می‌کنید.


افزودن syntax highlighting زبان‌هایی که به صورت رسمی پشتیبانی نمی‌شوند

به خاصیت SyntaxHighlighting این کنترل صرفا مقادیری را می‌توان نسبت داد که به صورت توکار پشتیبانی می‌شوند. برای مثال#XML، C و امثال آن.
فرض کنید نیاز است SyntaxHighlighting زبان SQL را فعال کنیم. برای اینکار نیاز به فایل‌های ویژه‌ای است، با پسوند xshd. برای نمونه فایل sql-ce.xshd را در اینجا می‌توانید مطالعه کنید. در آن یک سری واژه‌های کلیدی و حروفی که باید با رنگی متفاوت نمایش داده شوند، مشخص می‌گردند.
برای استفاده از فایل sql-ce.xshd باید به نحو ذیل عمل کرد:
الف) فایل sql-ce.xshd را به پروژه اضافه کرده و سپس در برگه‌ی خواص آن در VS.NET، مقدار build action آن‌را به embedded resource تغییر دهید.



ب) با استفاده از متد ذیل، این فایل مدفون شده در اسمبلی را گشوده و به متد HighlightingLoader.Load ارسال می‌کنیم:
        private static IHighlightingDefinition getHighlightingDefinition(string resourceName)
        {
            if (string.IsNullOrWhiteSpace(resourceName))
                throw new NullReferenceException("Please specify SyntaxHighlightingResourceName.");

            using (var stream = Assembly.GetExecutingAssembly().GetManifestResourceStream(resourceName))
            {
                if (stream == null)
                    throw new NullReferenceException(string.Format("{0} resource is null.", resourceName));

                using (var reader = new XmlTextReader(stream))
                {
                    return HighlightingLoader.Load(reader, HighlightingManager.Instance);
                }
            }
        }
نحوه استفاده از آن نیز به صورت ذیل است:
 txtCode.SyntaxHighlighting = getHighlightingDefinition(resourceName);
به این ترتیب می‌توان یک فایل xhsd را به صورت پویا بارگذاری و به خاصیت SyntaxHighlighting کنترل انتساب داد.

برای سهولت استفاده از این قابلیت شاید بهتر باشد یک DependencyProperty دیگر به نام SyntaxHighlightingResourceName را به کنترل جدید BindableAvalonTextEditor اضافه کنیم:
using System;
using System.Collections.Concurrent;
using System.Reflection;
using System.Windows;
using System.Xml;
using ICSharpCode.AvalonEdit;
using ICSharpCode.AvalonEdit.Highlighting;
using ICSharpCode.AvalonEdit.Highlighting.Xshd;

namespace AvalonEditWpfTest.Controls
{
    public class BindableAvalonTextEditor : TextEditor
    {
         public static readonly DependencyProperty SyntaxHighlightingResourceNameProperty =
           DependencyProperty.Register("SyntaxHighlightingResourceName",
               typeof(string),
               typeof(BindableAvalonTextEditor),
               new FrameworkPropertyMetadata(default(string), resourceNamePropertyChangedCallback));
 
        public static string GetSyntaxHighlightingResourceName(DependencyObject obj)
        {
            return (string)obj.GetValue(SyntaxHighlightingResourceNameProperty);
        }

        public static void SetSyntaxHighlightingResourceName(DependencyObject obj, string value)
        {
            obj.SetValue(SyntaxHighlightingResourceNameProperty, value);
        }

        private static void loadHighlighter(TextEditor @this, string resourceName)
        {
            if (@this.SyntaxHighlighting != null)
                return;

            @this.SyntaxHighlighting = getHighlightingDefinition(resourceName);
        }

        private static void resourceNamePropertyChangedCallback(DependencyObject obj,
                                            DependencyPropertyChangedEventArgs args)
        {
            var target = (BindableAvalonTextEditor)obj;
            var value = args.NewValue;
            if (value == null)
                return;

            loadHighlighter(target, value.ToString());
        }
    }
}
کاری که در اینجا انجام شده، افزودن یک خاصیت جدید به نام SyntaxHighlightingResourceName به کنترل BindableAvalonTextEditor است. هر زمانیکه مقدار آن تغییر کند، متد getHighlightingDefinition بحث شده، فراخوانی گردیده و به صورت پویا مقدار خاصیت SyntaxHighlighting این کنترل، مقدار دهی می‌شود.
استفاده از آن نیز به شکل زیر است:
   <controls:BindableAvalonTextEditor
SyntaxHighlightingResourceName = "AvalonEditWpfTest.Controls.sql-ce.xshd"
/>

کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
AvalonEditWpfTest.zip 
‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۱۰
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
کمک مایکروسافت به FBI در جهت دستگیری باج‌افزار نویسان خط لوله نفت

... ویندوز 10 به همراه یک keylogger توکار است که اطلاعاتی را به Microsoft Threat Intelligence Center ارسال می‌کند و در صورت لزوم در اختیار نهادهای امنیتی قرار می‌گیرد ...

کمک مایکروسافت به FBI در جهت دستگیری باج‌افزار نویسان خط لوله نفت
‫۳ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۳:۰۳
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
اهمیت Object.observe در JavaScript
Object.observe به زودی جزئی توکار از JavaScript خواهد شد و امکان Two-Way Data Binding را برای نمونه به همراه دارد.
اهمیت Object.observe در JavaScript
‫۱۰ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۲ فروردین ۱۳۹۳، ساعت ۲۰:۲۶
سالار ربال سالار ربال
نظرات مطالب
بازنویسی سطح دوم کش برای Entity framework 6
با تشکر.
آیا این کتابخانه با کتابخانه EntityFramework.Extended سازگاری دارد؟
چون قصد  دارم از این دو  کنار هم استفاده کنم. یه کاری شبیه به کار زیر
  public IList<string> GetUserPermissions(int[] roleIds, int userId)
        {
            var permissionsOfRoles = (from p in _permissions
                                      from r in p.ApplicationRoles
                                      where roleIds.Contains(r.Id)
                                      select p.Name).Cacheable().Future();

            var permissionsOfUser = (from p in _permissions
                                     from r in p.AssignedUsers
                                     where userId == r.Id
                                     select p.Name).Cacheable().Future().ToList();
            return permissionsOfUser.Union(permissionsOfRoles).ToList();
        }
ولی با خطای 
The source query must be of type ObjectQuery or DbQuery.
Parameter name: source
[ArgumentException: The source query must be of type ObjectQuery or DbQuery.
Parameter name: source]
   EntityFramework.Extensions.FutureExtensions.Future(IQueryable`1 source) +249
مواجه شدم. که مشخص است برای اعمال متد Future باید مبدا از نوع IQueryable باشد.آیا اعمال متد AsQueryable در روند کار کتابخانه EFSecondLevelCache مشکلی ایجاد نخواهد شد؟
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۹ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۱۷
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
Blazor 5x - قسمت ششم - مبانی Blazor - بخش 3 - چرخه‌های حیات کامپوننت‌ها
یک نکته‌ی تکمیلی: تنظیم پویای عنوان صفحات در برنامه‌های Blazor

برای تنظیم پویای عنوان یک صفحه‌ی وب، نیاز است با DOM API مرورگر به صورت مستقیم کار کرد. برای مثال فایل wwwroot\main.js را که مدخل آن به کامپوننت Host_ و یا صفحه‌ی index.html اضافه می‌شود، به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
window.JsFunctionHelper = {
  blazorSetTitle: function (title) {
    document.title = title;
  }
};
اکنون می‌خواهیم این متد جاوااسکریپتی را که مستقیما با شیء document کار می‌کند، در کامپوننت جدید Client\Shared\PageTitle.razor استفاده کنیم:
@inject IJSRuntime JSRuntime

@code
{
   [Parameter]
   public string Title { get; set; }

   protected override async Task OnParametersSetAsync()
   {
      await JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsFunctionHelper.blazorSetTitle", Title);
   }
}
در اینجا کامپوننت جدیدی تعریف شده‌است که به محض تنظیم مقدار پارامتر عنوان آن، سبب فراخوانی متد جاوا اسکریپتی blazorSetTitle می‌شود. برای نمونه روش استفاده‌ی از آن در کامپوننت Counter، جهت نمایش عنوانی پویا، به محض تغییر مقدار شمارشگر، به صورت زیر می‌تواند باشد:
@page "/counter"

<PageTitle Title="@GetPageTitle()" />

<h1>Counter</h1>

<p>Current count: @currentCount</p>

<button class="btn btn-primary" @onclick="IncrementCount">Click me</button>

@code {
    private int currentCount = 0;

    private void IncrementCount()
    {
        currentCount++;
    }

    private string GetPageTitle() => $"Counter ({currentCount})";
}
این روش در برنامه‌های Blazor Server کار نخواهد کرد و در حین فراخوانی متد InvokeVoidAsync یک NullReferenceException مشاهده می‌شود؛ چون این نوع برنامه‌های Blazor Server به همراه یک مرحله‌ی pre-render در سمت سرور هستند که ابتدا، کار تهیه‌ی HTML ای را که باید به سمت مرورگر ارسال کنند، به پایان می‌رسانند. در این مرحله خبری از DOM نیست که بتوان به آن دسترسی یافت و تغییری را در آن ایجاد کرد.
برای رفع این مشکل همانطور که در مطلب جاری نیز عنوان شد، باید از روال رویدادگردان OnAfterRenderAsync استفاده کرد. در این حالت کدهای کامپوننت PageTitle.razor به صورت زیر تغییر می‌کنند:
@inject IJSRuntime JSRuntime

@code
{
   [Parameter]
   public string Title { get; set; }

   protected override async Task OnAfterRenderAsync(bool firstRender)
   {
      await JSRuntime.InvokeVoidAsync("JsFunctionHelper.blazorSetTitle", Title);
   }
}
روال رویدادگردان OnAfterRenderAsync پس از اینکه کار بارگذاری و تشکیل کامل DOM در مرورگر انجام شد، فراخوانی می‌شود. به همین جهت دیگر دسترسی به شیء document.title، سبب بروز یک NullReferenceException نخواهد شد.


یک نکته: قرار است در Blazor 6x، کامپوننت‌های جدید Title، Link و Meta جهت تنظیم اطلاعات تگ head صفحه، به صورت استاندارد اضافه شوند:
<Title Value="@title" />
<Meta name="description" content="Modifying the head from a Blazor component." />
<Link href="main.css" rel="stylesheet" />
‫۳ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۳۲