- فعال کردن خاصیت Contained Databases
قبل از استفاده از Contained Databases می بایست این امکان را فعال کرد. برای این کار میتوانید از SQL Server Management Studio یا T-SQL commands استفاده نمایید. بر روی نام Instance راست کلیت کنید و گزینه Properties را انتخاب نمایید. از گزینه Advanced که در شکل زیر مشاهده مینمایید خاصیت Enable Contained Databases را بر روی True قرار دهید.
یا میتوایند از sp_configure این کار را انجام دهید.دستورات زیر این موضوع را نشان میدهد.
sp_configure 'show advanced options',1 GO RECONFIGURE WITH OVERRIDE GO sp_configure 'contained database authentication',1 GO RECONFIGURE WITH OVERRIDE GO
- ایجاد یا تغییر یک پایگاه داده از نوع Contained Databases
برای ایجاد یک پایگاه داده با این خاصیت یا تغییر پایگاه داده موجود کافیست مقدار گزینه Containment type را بر روی Partial قرار دهید. برای پایگاه داده موجود از پنجره Properties پایگاه داده صفحه Options را انتخاب کنید.
- ایجاد یک کاربر برای پایگاه داده Contained Databases
برای تعریف یک کاربر در سطح پایگاه داده پوشه Security پایگاه داده خود را باز کنید بر روی پوشه Users راست کیلک و گزینه New User را انتخاب نمایید از گزینه User type که در شکل زیر نشان داده شده است SQL user with password را انتخاب نمایید و نام کاربر و رمز عبور و تکرار آن را وارد نمایید. کاربر ایجاد شده در سطح پایگاه داده میباشد و با انتقال به سرور دیگر نیر قابل دسترسی میباشد.
- اتصال به پایگاه داده Contained Databases
برای اتصال به پایگاه داده کافیست در حالت SQL Server Authentication نام کاربری و رمز عبور جدید را وارد و گزینه Options را انتخاب و از برگه Additional Connection Parameters نام پایگاه داده مورد نظر را مانند شکل زیر وارد نمایید پس از ورود تنها پایگاه داده خود را مشاهده مینمایید. یکی از کاربرهای این قابلیت برای مدیران سرور پایگاه داده میباشد که بدون استفاده از مجوز sysadmin به کاربران اجازه دسترسی را میدهد.
آشنایی با FluentValidation
Webinar agenda:
0:00 – Introduction
0:55 – OSS in the .NET Community
3:00 – Welcome, Jeremy and FluentValidation
6:17 – OSS Power-Ups
8:11 – Rider plugin for FluentValidation
9:07 – Introduction to FluentValidation
13:36 – Custom validation messages and placeholders
18:33 – Cross-property validation
21:17 – Nested and compositional validation
25:57 – Validator extensions
31:40 – Unit testing validators
51:25 – ASP.NET Core integration
1:03:35 – Synchronous and asynchronous validation
1:07:33 – Q&A and wrap-up
ORM های NHibernate و Entity framework روشهای متفاوتی را برای به روز رسانی کلید خارجی با حداقل رفت و برگشت به دیتابیس ارائه میدهند که در ادامه معرفی خواهند شد.
صورت مساله:
فرض کنید میخواهیم برنامهای را بنویسیم که ریز پرداختهای روزانهی ما را ثبت کند. برای اینکار حداقل به یک جدول گروههای اقلام خریداری شده، یک جدول حسابهای تامین کنندهی مخارج، یک جدول فروشندهها و نهایتا یک جدول صورتحسابهای پرداختی بر اساس جداول ذکر شده نیاز خواهد بود.
الف) بررسی مدل برنامه
در اینجا جهت تعریف ویژگیها یا Attributes تعریف شده در این کلاسها از NHibernate validator استفاده شده (+). مزیت اینکار هم علاوه بر اعتبارسنجی سمت کلاینت (پیش از تبادل اطلاعات با بانک اطلاعاتی)، تولید جداولی با همین مشخصات است. برای مثال Fluent NHibernate بر اساس ویژگی Length تعریف شده با طول حداکثر 120 ، یک فیلد nvarchar با همین طول را ایجاد میکند.
public class Account
{
public virtual int Id { get; set; }
[NotNullNotEmpty]
[Length(Min = 3, Max = 120, Message = "طول نام باید بین 3 و 120 کاراکتر باشد")]
public virtual string Name { get; set; }
}
public class Category
{
public virtual int Id { get; set; }
[NotNullNotEmpty]
[Length(Min = 3, Max = 130, Message = "طول نام باید بین 3 و 130 کاراکتر باشد")]
public virtual string Name { get; set; }
}
public class Payee
{
public virtual int Id { get; set; }
[NotNullNotEmpty]
[Length(Min = 3, Max = 120, Message = "طول نام باید بین 3 و 120 کاراکتر باشد")]
public virtual string Name { get; set; }
}
public class Bill
{
public virtual int Id { get; set; }
[NotNull]
public virtual Account Account { get; set; }
[NotNull]
public virtual Category Category { get; set; }
[NotNull]
public virtual Payee Payee { get; set; }
[NotNull]
public virtual decimal Amount { set; get; }
[NotNull]
public virtual DateTime BillDate { set; get; }
[NotNullNotEmpty]
[Length(Min = 1, Max = 500, Message = "طول توضیحات باید بین 1 و 500 کاراکتر باشد")]
public virtual string Description { get; set; }
}
ب) ساختار جداول متناظر (تولید شده به صورت خودکار توسط Fluent NHibernate در اینجا)
در مورد نحوهی استفاده از ویژگی AutoMapping و همچنین تولید خودکار ساختار بانک اطلاعاتی از روی جداول در NHibernate قبلا توضیح داده شده است. البته بدیهی است که ترکیب مقالهی Validation و آشنایی با AutoMapping در اینجا جهت اعمال ویژگیها باید بکار گرفته شود که در همان مقالهی Validation مفصل توضیح داده شده است.
نکتهی مهم database schema تولیدی، کلیدهای خارجی (foreign key) تعریف شده بر روی جدول Bills است (همان AccountId، CategoryId و PayeeId تعریف شده) که به primary key جداول متناظر اشاره میکند.
create table Accounts (
AccountId INT IDENTITY NOT NULL,
Name NVARCHAR(120) not null,
primary key (AccountId)
)
create table Bills (
BillId INT IDENTITY NOT NULL,
Amount DECIMAL(19,5) not null,
BillDate DATETIME not null,
Description NVARCHAR(500) not null,
AccountId INT not null,
CategoryId INT not null,
PayeeId INT not null,
primary key (BillId)
)
create table Categories (
CategoryId INT IDENTITY NOT NULL,
Name NVARCHAR(130) not null,
primary key (CategoryId)
)
create table Payees (
PayeeId INT IDENTITY NOT NULL,
Name NVARCHAR(120) not null,
primary key (PayeeId)
)
alter table Bills
add constraint fk_Account_Bill
foreign key (AccountId)
references Accounts
alter table Bills
add constraint fk_Category_Bill
foreign key (CategoryId)
references Categories
alter table Bills
add constraint fk_Payee_Bill
foreign key (PayeeId)
references Payees
ج) صفحهی ثبت صورتحسابها
صفحات ثبت گروههای اقلام، حسابها و فروشندهها، نکتهی خاصی ندارند. چون این جداول وابستگی خاصی به جایی نداشته و به سادگی اطلاعات آنها را میتوان ثبت یا به روز کرد.
صفحهی مشکل در این مثال، همان صفحهی ثبت صورتحسابها است که از سه کلید خارجی به سه جدول دیگر تشکیل شده است.
عموما برای طراحی این نوع صفحات، کلیدهای خارجی را با drop down list نمایش میدهند و اگر در جهت سهولت کار کاربر قدم برداشته شود، باید از یک Auto complete drop down list استفاده کرد تا کاربر برنامه جهت یافتن آیتمهای از پیش تعریف شده کمتر سختی بکشد.
اگر از Silverlight یا WPF استفاده شود، امکان بایند یک لیست کامل از اشیاء با تمام خواص مرتبط به آنها وجود دارد (هر رکورد نمایش داده شده در دراپ داون لیست، دقیقا معادل است با یک شیء متناظر با کلاسهای تعریف شده است). اگر از ASP.NET استفاده شود (یعنی یک محیط بدون حالت که پس از نمایش یک صفحه دیگر خبری از لیست اشیاء بایند شده وجود نخواهد داشت و همگی توسط وب سرور جهت صرفه جویی در منابع تخریب شدهاند)، بهتر است datatextfield را با فیلد نام و datavaluefield را با فیلد Id مقدار دهی کرد تا کاربر نهایی، نام را جهت ثبت اطلاعات مشاهده کند و برنامه از Id موجود در لیست جهت ثبت کلیدهای خارجی استفاده نماید.
و نکتهی اصلی هم همینجا است که چگونه؟! چون ما زمانیکه با یک ORM سر و کار داریم، برای ثبت یک رکورد در جدول Bills باید یک وهله از کلاس Bill را ایجاد کرده و خواص آنرا مقدار دهی کنیم. اگر به تعریف کلاس Bill مراجعه کنید، سه خاصیت آن از نوع سه کلاس مجزا تعریف شده است. به به عبارتی با داشتن فقط یک id از رکوردهای این کلاسها باید بتوان سه وهلهی متناظر آنها را از بانک اطلاعاتی خواند و سپس به این خواص انتساب داد:
var newBill = new Bill
{
Account = accountRepository.GetByKey(1),
Amount = 1,
BillDate = DateTime.Now,
Category = categoryRepository.GetByKey(1),
Description = "testestest...",
Payee = payeeRepository.GetByKey(1)
};
- یکبار برای دریافت رکورد متناظر با گروهها بر اساس کلید اصلی آن (که از دراپ داون لیست مربوطه دریافت میشود)
- یکبار برای دریافت رکورد متناظر با فروشندهها بر اساس کلید اصلی آن (که از دراپ داون لیست مربوطه دریافت میشود)
- یکبار برای دریافت رکورد متناظر با حسابها بر اساس کلید اصلی آن (که از دراپ داون لیست مربوطه دریافت میشود)
- یکبار هم ثبت نهایی اطلاعات در بانک اطلاعاتی
متد GetByKey فوق همان متد session.Get استاندارد NHibernate است (چون به primary key ها از طریق drop down list دسترسی داریم، به سادگی میتوان بر اساس متد Get استاندارد ذکر شده عمل کرد).
SQL نهایی تولیدی هم به صورت واضحی این مشکل را نمایش میدهد (4 بار رفت و برگشت؛ سه بار select یکبار هم insert نهایی):
SELECT account0_.AccountId as AccountId0_0_, account0_.Name as Name0_0_
FROM Accounts account0_ WHERE account0_.AccountId=@p0;@p0 = 1 [Type: Int32 (0)]
SELECT category0_.CategoryId as CategoryId2_0_, category0_.Name as Name2_0_
FROM Categories category0_ WHERE category0_.CategoryId=@p0;@p0 = 1 [Type: Int32 (0)]
SELECT payee0_.PayeeId as PayeeId3_0_, payee0_.Name as Name3_0_
FROM Payees payee0_ WHERE payee0_.PayeeId=@p0;@p0 = 1 [Type: Int32 (0)]
INSERT INTO Bills (Amount, BillDate, Description, AccountId, CategoryId, PayeeId)
VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3, @p4, @p5);
select SCOPE_IDENTITY();
@p0 = 1 [Type: Decimal (0)],
@p1 = 2010/12/27 11:48:33 ق.ظ [Type: DateTime (0)],
@p2 = 'testestest...' [Type: String (500)],
@p3 = 1 [Type: Int32 (0)],
@p4 = 1 [Type: Int32 (0)],
@p5 = 1 [Type: Int32 (0)]
کسانی که قبلا با رویههای ذخیره شده کار کرده باشند (stored procedures) احتمالا الان خواهند گفت؛ ما که گفتیم این روش کند است! سربار زیادی دارد! فقط کافی است یک SP بنویسید و کل عملیات را با یک رفت و برگشت انجام دهید.
اما در ORMs نیز برای انجام این مورد در طی یک حرکت یک ضرب راه حلهایی وجود دارد که در ادامه بحث خواهد شد:
د) پیاده سازی با NHibernate
برای حل این مشکل در NHibernate با داشتن primary key (برای مثال از طریق datavaluefield ذکر شده)، بجای session.Get از session.Load استفاده کنید.
session.Get یعنی همین الان برو به بانک اطلاعاتی مراجعه کن و رکورد متناظر با کلید اصلی ذکر شده را بازگشت بده و یک شیء از آن را ایجاد کن (حالتهای دیگر دسترسی به اطلاعات مانند استفاده از LINQ یا Criteria API یا هر روش مشابه دیگری نیز در اینجا به همین معنا خواهد بود).
session.Load یعنی فعلا دست نگه دار! مگر در جدول نهایی نگاشت شده، اصلا چیزی به نام شیء مثلا گروه وجود دارد؟ مگر این مورد واقعا یک فیلد عددی در جدول Bills بیشتر نیست؟ ما هم که الان این عدد را داریم (به کمک عناصر دراپ داون لیست)، پس لطفا در پشت صحنه یک پروکسی برای ایجاد شیء مورد نظر ایجاد کن (uninitialized proxy to the entity) و سپس عملیات مرتبط را در حین تشکیل SQL نهایی بر اساس این عدد موجود انجام بده. یعنی نیازی به رفت و برگشت به بانک اطلاعاتی نیست. در این حالت اگر SQL نهایی را بررسی کنیم فقط یک سطر زیر خواهد بود (سه select ذکر شده حذف خواهند شد):
INSERT INTO Bills (Amount, BillDate, Description, AccountId, CategoryId, PayeeId)
VALUES (@p0, @p1, @p2, @p3, @p4, @p5);
select SCOPE_IDENTITY();
@p0 = 1 [Type: Decimal (0)],
@p1 = 2010/12/27 11:58:22 ق.ظ [Type: DateTime (0)],
@p2 = 'testestest...' [Type: String (500)],
@p3 = 1 [Type: Int32 (0)],
@p4 = 1 [Type: Int32 (0)],
@p5 = 1 [Type: Int32 (0)]
ه) پیاده سازی با Entity framework
Entity framework زمانیکه بانک اطلاعاتی فوق را (به روش database first) به کلاسهای متناظر تبدیل/نگاشت میکند، حاصل نهایی مثلا در مورد کلاس Bill به صورت خلاصه به شکل زیر خواهد بود:
public partial class Bill : EntityObject
{
public global::System.Int32 BillId {set;get;}
public global::System.Decimal Amount {set;get;}
public global::System.DateTime BillDate {set;get;}
public global::System.String Description {set;get;}
public global::System.Int32 AccountId {set;get;}
public global::System.Int32 CategoryId {set;get;}
public global::System.Int32 PayeeId {set;get;}
public Account Account {set;get;}
public Category Category {set;get;}
}
- بله. البته اگر بخواهید مستقیما SQL بنویسید، دیگر نیازی به ORMها نخواهد بود و خیلی از قابلیتهای بومی دیتابیسها امکان انتقال ندارند و پروژه را وابسته به یک دیتابیس خاص میکنند.
یکی از موارد مشکل ساز حین استفاده از T-SQL ، مقدار دهی اولیه متغیرها به نال است و اگر اسکریپت تهیه شده کمی طولانی باشد، خطایابی مشکلات مرتبط با آن بسیار مشکل میشود. برای مثال:
Declare
@x int,
@y int
Set @x = 1
If (@x + @y = 1)
BEGIN
print 'yes!'
End
Set @y = (select sum(id) from Account)
If @x + @y = 1
BEGIN
print 'yes!'
End
کد فوق بدون هیچگونه خطایی اجرا میشود و هیچ وقت هم yes را چاپ نمیکند. مشکل هم همینجا است. خطایابی قسمت دوم این اسکریپت کمی مشکلتر از حالت قبل است. چون در اینجا به نظر متغیر y صریحا مقدار دهی شده است؛ اما در عمل ممکن است برای مثال به دلیل عدم وجود رکوردی در جدول Account، باز هم null به آن نسبت داده شود.
بنابراین سؤال این است که چگونه این نوع مشکلات را در یک پروژه با تعداد زیادی رویه ذخیره شده، تابع و غیره میتوان تشخیص داد؟
پاسخ:
در این مورد قبلا مطلبی در این سایت منتشر شده [+] (البته اگر از نگارش کامل VS 2010 استفاده میکنید نیازی به نصب چیزی نخواهید داشت) و نکتهی آن بررسی SR0007 است.
اما سمت کلاینت شما هر کاری را میتوانید انجام دهید. برای مثال زمان نمایش اطلاعات در WPF یا سیلورلایت از یک Converter استاندارد آن (با پیاده سازی اینترفیس IValueConverter) در حین Binding استفاده کنید. اگر با ASP.NET Webforms کار میکنید حین نمایش اطلاعاتی که هم اکنون در سمت کلاینت مهیا است ، مثلا جهت نمایش در یک GridView یا موارد مشابه شما خواهید داشت myFunc(Eval("field")) و شبیه به این که myFunc باید در کدبیهایند شما پیاده سازی شود. در سایر فناوریها که میتواند شامل موارد قبل هم باشند، نهایتا شما یک لیست دریافتی از سرور را دارید، یک حلقه با LINQ یا حالت معمولی تشکیل شده و مقادیر مدل مورد نظر ویرایش میشوند تا جهت نمایش مناسب شوند.
تمام اینها در حالتی است که قصد شما فقط و فقط تغییر نحوهی نمایش است. به عبارتی الان کل دیتای فیلتر شده سمت کاربر مهیا است. شما میخواهید به آن شکل دهید.
حالت دیگر (حالت غیر نمایشی و استفاده در کوئریها):
اگر با LINQ کمی بیشتر از اطلاعات موجود در وب کار کرده باشید احتمالا به این سوال رسیدهاید که آیا میشود متد سفارشی خودمان را هم حین تهیه کوئریهایی از این دست استفاده کنیم؟ چون فقط یک سری extension method مشخص بیشتر وجود ندارند. اگر من extension method سفارشی خودم را تهیه کردم چطور؟
این سوال دو پاسخ دارد:
- متدهای سفارشی شما حتما روی کل اطلاعات دریافتی از سرور کار میکنند؛ اما بهینه نیستند. چون برای مثال myFunc سی شارپ من معادل SQL ایی ندارد که بتوانم مستقیما آنرا سمت سرور اجرا کنم. چون نهایتا LINQ to NHibernate باید به SQL یا T-SQL ترجمه شود. به همین جهت مجبورم کل اطلاعات را دریافت کنم، مثلا 100 هزار رکورد، حالا که اشیاء دات نتی من تشکیل و کامل شده، متد سفارشی LINQ خودم را بر روی اینها اجرا میکنم. این روش کار میکنه ولی از لحاظ کارآیی فاجعه است.
- روش دیگر: در NH 3.0 این امکان وجود دارد ... بسط پروایدر LINQ آن با صور مختلف. که اگر وقت شد یک مطلب کامل در مورد آن خواهم نوشت.
LocalDB FAQ
در تنظیمات Data Source جهت اتصال به LocalDB در Rider این مراحل باید طی شوند:
- پیش از هر کاری دو دستور زیر را اجرا کنید:
C:\>"C:\Program Files\Microsoft SQL Server\140\Tools\Binn\SqlLocalDB.exe" i MSSQLLocalDB ProjectsV13 v12.0 C:\>"C:\Program Files\Microsoft SQL Server\140\Tools\Binn\SqlLocalDB.exe" s MSSQLLocalDB LocalDB instance "MSSQLLocalDB" started.
خود Rider آغازگر این وهلهها نخواهد بود. به همین جهت نیاز است دستی آغاز شوند.
- سپس در صفحه تنظیمات Data Source، نوع Driver را بر روی SQL Server (jTds) قرار دهید.
- پایین صفحه، لینک download missing driver files ظاهر میشود. بر روی آن کلیک کنید تا به سرعت کار نصب و راه اندازی درایور کم حجم آن انجام شود.
- اکنون میتوانید در قسمت URL، گزینهی LocalDB و سپس وهلهی MSSQLLocalDB را از لیست Instance انتخاب کنید.
- در آخر بر روی دکمهی Test Connection کلیک کنید. اگر درایور را نصب نکرده باشید، این دکمه قابل انتخاب نخواهد بود.
رفع اشکال خطای an error was encountered in the transport layer در هنگام وصل شدن از کلاینتی که در یک کامپیوتر دیگر نصب شده است به Sql Server Analysis Services
در هنگام برخورد با این مشکل، پس از بررسیها و تستهای مختلف و پیاده کردن روشهای متفاوتی که در وب مطرح شده بود، به فکرم رسید که شاید از طریق درج مستقیم پورت بتوان مشکل را حل کرد که مراحل آن به شرح ذیل میباشد:
برای بدست آوردن پورتی ( Port ) که Analysis Services به آن گوش میدهد و با آن کار میکند، باید کارهای ذیل انجام شوند:
از طریق Sql Server Configuration Manager، همانطور که در تصویر آمده است، PID یا Process Id را که مربوط به Sql Server Analysis Services میشود، برای هر نمونهای ( Instance ) که میخواهیم به آن وصل شویم، بدست میآوریم:
سپس از طریق Command Prompt دستور ذیل را اجرا میکنیم:
netstat /abo >>c:\output.txt
پس از آن کافی است که در رشتهی اتصال به Analysis Services از آن Port استفاده کنیم:
و یا
خواندنیهای 4 شهریور
آفیس
اس کیوال سرور
الگوهای طراحی برنامه نویسی شیءگرا
توسعه وب
دات نت فریم ورک
متفرقه
محیطهای مجتمع توسعه
مرورگرها
ویندوز