در این قسمت تلاش میکنم در خصوص محیط BIMS (Business Intelligence Management Studio) و همچنین AdventureWorksDW2008R2 توضیحاتی را ارائه کنم. در ابتدا در خصوص طراحی انجام شده در Data Warehouse مربوط به پایگاه دادهی Adventure Works 2008 توضیحاتی ارایه میگردد.
شاید بهترین کار در خصوص آشنایی با یک پایگاه داده نگاه کردن به دیاگرام کلی آن پایگاه داده باشد. بنابر این در ابتدا میبایست یک دیاگرام از پایگاه دادهی AdventureWorksDW2008R2 بسازیم (این کار را در SQL Server Management Studio انجام میدهیم) . قبل از ساخت دیاگرام میبایست کاربر Sa را به عنوان Owner پایگاه داده معرفی کنیم.
برای این منظور ابتدا Properties پایگاه دادهی AdventureWorksDW2008R2 را گرفته و به قسمت Files رفته و با انتخاب دکمهی ... در مقابل Owner و جستجوی کاربر Sa ، اقدام به مشخص کردن مالک پایگاه داده میکنیم. و سپس دکمهی Ok را میزنیم.
مطابق شکل زیر
سپس یک دیاگرام کلی از پایگاه داده تولید میکنیم. مانند شکل زیر
با یک نگاه اجمالی مشخص میگردد که نام تمامی جداول پایگاه دادهی DW یا با کلمهی Dim یا با کلمهی Fact شروع شدهاند.
همان طور که در مقالهی شمارهی یک نیز عنوان شد، چندین روش طراحی DW وجود دارد :
1. ستاره ای
2. دانه برفی
3. کهکشانی
دقت داشته باشید که جداول Fact دارای فیلدهای عددی نیز میباشد که توسط مراحل ETL پر شدهاند و جداول Dimension دارای ابعادی هستند که به شاخصهای موجود در یک جدول Fact معنا میدهند. به عبارت دیگر شاخص میزان فروش اینترنتی، یک Measure میباشد. اما با ارایه دو دایمنشن، به یک واکشی، عملا ما یک Measure داریم که بر اساس آن دو بعد، ماهیت پیدا کرده است. به عنوان مثال میزان فروش اینترنتی بر اساس سال و ماه و روز و براساس کشور خریدار مشخص میشود.
یکی از روشهای تهیهی DW این میباشد که کاربران خبره در هر سیستم، مشخص نمایند چه گزارشاتی مورد نظر آنها میباشد. سپس توسط تیم پشتیبانی آن سیستمها، جداول Fact,Dimension مورد نیاز برای حصول گزارش مربوطه تهیه گردد.
شاید ذکر این نکته جالب باشد که برای توسعهی یک پایگاه دادهی Multidimensional توسط Solution های ماکروسافت نیازی به آشنایی با یک محیط کار ( IDE ) جدید نمیباشد. همان طور هم که در مقالهی قبلی اشاره شد، برای Deploy کردن یک پایگاه دادهی چند بعدی ( Multidimensional ) از خود محیط Visual Studio .Net استفاده میشود. بنابر این آن دسته از برنامه نویسانی که با این محیط آشنا میباشند به راحتی میتوانند به توسعهی پایگاه دادهی چند بعدی بپردازند.
لازم به ذکر میباشد که اساسا هدف من از شروع این سری مقالات ، آموزش MDX Query ها میباشد و نه آموزش BIMS ، با این وجود در این قسمت و در قسمت بعدی، توضیحات مقدماتی کار با BIMS ارایه میگردد و همچنین در فرصت مناسب در خصوص BIMS یک مجموعه مقالهی جامع ارایه خواهم کرد.
در ابتدا اجزا BIMS را برای شما توضیح میدهم و سپس در خصوص ساخت هر کدام از آنها و ترتیب ساخت آنها توضیحاتی ارایه خواهم داد.
مسیر باز کردن برنامهی SQL Server Business Intelligence Development Studio = BIDS در زیر آمده است:
C:\ProgramData\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Microsoft SQL Server 2012\ SQL Server Data Tools
دقت داشته باشید که در صورت استفاده از نسخهی Sql Server 2008 میبایست مسیر زیر را جستجو نمایید:
C:\ProgramData\Microsoft\Windows\Start Menu\Programs\Microsoft SQL Server 2008 R2
با نگاه کردن به محیط BIMS می توانید پنجرهی Solution Explorer را مشاهده کنید .(در صورت عدم مشاهده، میتوانید این پنجره را از منوی View باز کنید)
در پنجرهی Solution Explorer ابتدا نام Solution و در زیر آن، نام پروژه را خواهیم دید (نام پروژه و نام پایگاه دادهی چند بعدی، مشابه یکدیگر میباشند) و در زیر نام پروژه، موارد زیر را میبینیم:
1. Data Source
2. Data Source View
3. Cubes
4. Dimensiones
5. ….
Data Source : عملا برقرار کنندهی پروژه با Data Warehouse میباشد. دقت داشته باشید که امکان تهیه یک پایگاه دادهی چند بعدی از چندین DW وجود دارد و حتا نوع DW ها میتواند متفاوت باشد (به عبارت دیگر ما میتوانیم چندین DW در RDBMS های متفاوت داشته باشیم و همهی آنها را در یک Multidimensional Database تجمیع کنیم). برای انجام چنین کاری باید چندین Data Source تعریف کنیم.
Data Source View : هر Data Source میتواند دارای چندین تقسیم بندی با مفاهیم Business ی باشد. برای هر کدام از این دسته بندیها میتوانیم یک یا چند Data Source View ایجاد کنیم . به عبارت دیگر ایجاد Data Source View ها سبب خلاصه شدن تعداد جداول Fact , Dimension براساس یک بیزینس خاص میباشد و در ادامه راحتتر میتوانیم Cube ها را تولید کنیم.
نکته: جداول Fact , Dimension در ساختار D ata Warehouse ساخته میشوند.
Cubes : محل تعریف Cube ها در این قسمت میباشد. در سری آموزش SSAS در خصوص نحوهی ساخت Cube ها شرح کاملی ارایه خواهم کرد.
Dimensions : با توجه به این که در روال ساخت Cube ما مشخص میکنیم چه Dimension هایی داریم، یک سری از Dimension ها به صورت پیش فرض در این قسمت قرار میگیرند و البته در صورت تغییر در Data Source View میتوانیم یک Dimension را به صورت دستی در این قسمت ایجاد نماییم و سپس آن را به Cube مورد نظر اضافه نماییم.
دقت داشته باشید که برای ساخت یک پروژه میبایست بعد از ساخت Data Warehouse در برنامهی BIMS اقدام به ساخت یک Data Source کنیم و سپس با توجه به Businessهای موجود در سیستمهای OLTP اقدام به ساخت Data Source Viewهای مناسب کرده و در نهایت اقدام به ساخت Cube کنیم. بعد از انجام تنظیمات مختلف در Cube مانند ساخت Hierarchy , KPI و ... نیاز میباشد که پروژه را Deploy کنیم تا پایگاه دادهی چند بعدی (MDB) ساخته شود.
در قسمت بعدی نحوهی ساخت یک پروژه در SSAS و چگونگی باز کردن یک پایگاه داده را بررسی خواهیم کرد.
تقویم
در دروس گذشته اطلاعات را از متدی به نام GetPerson دریافت میکردیم که اطلاعات آن به شرح زیر است:
public static Person GetPerson() { return new Person() { Name = "Leo", Gender = true, ImageName = "man.jpg", Country = new Country() { Id = 3, Name = "Angola" }, FieldOfWork = new FieldOfWork[] { test.FieldOfWork.Actor, test.FieldOfWork.Producer }, Date = DateTime.Now.AddMonths(-3) }; }
Calendar DisplayDate="{Binding Date}" Grid.Row="4" Grid.Column="1" HorizontalAlignment="Left" Margin="10">
<Calendar DisplayDate="{Binding Date}" SelectedDate="{Binding Date}" Grid.Row="4" Grid.Column="1" HorizontalAlignment="Left" Margin="10">
ادامه مفاهیم بایندینگ
در قسمت پنجم، دیدیم که چطور میتوانیم با استفاده از متد OnPropertyName، برنامه را از تغییراتی که در سطح مدل میگذرد، آگاه کنیم و این تغییرات جدید را دریافت کرده و اطلاعات نمایش داده شده را به روز کنیم. در اینجا قصد داریم خلاف اینکار را با استفاده از همان متد انجام دهیم. یعنی مدل را از تغییراتی که در سطح UI میگذرد، آگاه کنیم.
این مثال را روی خصوصیت Name مدل اجرا میکنیم:
در Xaml Editor تگTextBox مربوط به نام شخص را به شکل زیر تغییر میدهیم:
<TextBox Grid.Row="0" Grid.Column="1" Name="Txtname" Text="{Binding Path=Name,Mode=TwoWay}" HorizontalAlignment="Left" Margin="5" Width="200" ></TextBox>
تغییری که در این حالت رخ داده است، افزودن ویژگی به نام Mode است که روی گزینه TwoWay تنظیم شده است. در قسمتهای قبلی تمامی بایندینگها به طور پیش فرض روی حالت یک طرفه OneWay قرار داشتند، ولی در اینجا ما بایندینگ را دو طرفه اعمال کردهایم. حال به همین سادگی هر تغییری که در این TextBox رخ دهد به مدل هم اعمال خواهد شد.
حال برای تست این مورد، عنصر زیر را در کنار نام شخص به صفحه اضافه میکنیم. یک برچسب متنی که به خاصیت Name متصل است و از تغییراتی که در سطح مدل داده میشود، آگاه است:
<TextBlock Grid.Column="1" Text="{Binding Path=Name}" Grid.Row="0" VerticalAlignment="Center" HorizontalAlignment="Left" Margin="210,10,0,13" RenderTransformOrigin="0.555,1.283" ></TextBlock>
از دیگر مقادیر Mode میتوان به جدول زیر اشاره کرد:
OneWayToSource | در این حالت، مدل از تغییرات سطح UI آگاه میشود ولی بقیه کنترلها یا المانها را از تغییرات خود آگاه نمیکند. |
OneTime | در این حالت تنها یکبار مدل دادههای خود را کنترل کرده (همان پر کردن اولیه دادهها) و دیگر هیچ نوع تغییراتی را رصد نمیکند. |
دانلود مثال
فعال سازی و پردازش صفحات پویای افزودن، ویرایش و حذف رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC
اعتبارسنجی سفارشی سمت کاربر و سمت سرور در jqGrid
پیشتر با نحوهی فعال سازی صفحات پویای افزودن، ویرایش و حذف رکوردهای jqGrid آشنا شدیم. اما ... شاید علاقمند نباشید که اصلا از این صفحات استفاده کنید. شاید به نظر شما با کلیک بر روی دکمهی + افزودن یک رکورد جدید، بهتر باشد داخل خود گرید، یک سطر خالی جدید باز شده تا بتوان آنرا پر کرد. شاید این نحو کار کردن با گرید، از دید عدهای طبیعیتر باشد نسبت به حالت نمایش صفحات popup افزودن و یا ویرایش رکوردها. در ادامه این مورد را بررسی خواهیم کرد.
فعال سازی افزودن، ویرایش و حذف Inline
فعال سازی ویرایش و حذف Inline را پیشتر نیز بررسی کرده بودیم. تنها کافی است یک ستون جدید را با 'formatter: 'actions تعریف کنیم. به صورت خودکار، دکمهی ویرایش، حذف، ذخیره سازی و لغو Inline ظاهر میشوند و همچنین بدون نیاز به کدنویسی بیشتری کار میکنند.
اما در کدهای ذیل اندکی این ستون را سفارشی سازی کردهایم. در قسمت formatter آن، دکمههای edit و delete یک سطر جدید توکار اضافه شده را حذف کردهایم. زیرا در این حالت خاص، وجود این دکمهها ضروری نیستند. بهتر است در این حالت دکمههای save و cancel ظاهر شوند:
$('#list').jqGrid({ caption: "آزمایش نهم", // .... colModel: [ { name: 'myac', width: 80, fixed: true, sortable: false, resize: false, //formatter: 'actions', formatter: function (cellvalue, options, rowObject) { if (cellvalue === undefined && options.rowId === "_empty") { // در حالت نمایش ردیف توکار جدید دکمههای ویرایش و حذف معنی ندارند options.colModel.formatoptions.editbutton = false; options.colModel.formatoptions.delbutton = false; } return $.fn.fmatter.actions(cellvalue, options, rowObject); }, formatoptions: { keys: true, afterSave: function (rowid, response) { }, delbutton: true, delOptions: { url: "@Url.Action("DeleteUser", "Home")" } } } ], //... }).navGrid( '#pager', //... ) .jqGrid('gridResize', { minWidth: 400, minHeight: 150 }) .jqGrid('inlineNav', '#pager', { edit: true, add: true, save: true, cancel: true, edittext: "ویرایش", addtext: "جدید", savetext: "ذخیره", canceltext: "لغو", addParams: { // اگر میخواهید ردیفهای جدید در ابتدا ظاهر شوند، این سطر را حذف کنید position: "last", //ردیفهای جدید در آخر ظاهر میشوند rowID: '_empty', useDefValues: true, addRowParams: getInlineNavParams(true) }, editParams: getInlineNavParams(false) });
در اینجا 4 دکمهی ویرایش، جدید، ذخیره و لغو، در نوار pager پایین گرید ظاهر خواهند شد (سمت چپ؛ سمت راست همان دکمههای نمایش فرمهای پویا هستند).
سپس باید دو قسمت مهم addParams و editParams آنرا مقدار دهی کرد.
در قسمت addParams، مشخص میکنیم که ID ردیف اضافه شده، مساوی کلمهی _empty باشد. اگر به کدهای formatter ستون action دقت کنید، از این ID برای تشخیص افزوده شدن یک ردیف جدید استفاده شدهاست.
position در اینجا به معنای محل افزوده شدن یک ردیف خالی است. مقدار پیش فرض آن first است؛ یعنی همیشه در اولین ردیف گرید، این ردیف جدید اضافه میشود. در اینجا به last تنظیم شدهاست تا در پایین گرید و پس از رکوردهای موجود، نمایش داده شود.
useDefValues سبب استفاده از مقادیر پیش فرض تعریف شده در ستونهای گرید در حین افزوده شدن یک ردیف جدید میگردد.
addRowParams و editParams هر دو ساختار تقریبا یکسانی دارند که به نحو ذیل تعریف میشوند:
function getInlineNavParams(isAdd) { return { // استفاده از آدرسهای مختلف برای حالات ویرایش و ثبت اطلاعات جدید url: isAdd ? '@Url.Action("AddUser", "Home")' : '@Url.Action("EditUser","Home")', key: true, restoreAfterError: false, // این مورد سبب میشود تا اعتبارسنجی سمت سرور قابل اعمال شود oneditfunc: function (rowId) { // نمایش دکمههای ذخیره و لغو داخل همان سطر $("#jSaveButton_" + rowId).show(); $("#jCancelButton_" + rowId).show(); }, successfunc: function () { var $self = $(this); setTimeout(function () { $self.trigger("reloadGrid"); // دریافت کلید اصلی ردیف از سرور }, 50); }, errorfunc: function (rowid, response, stat) { if (stat != 'error') // this.Response.StatusCode == 200 return; var result = $.parseJSON(response.responseText); if (result.success === false) { //نمایش خطای اعتبار سنجی سمت سرور پس از ویرایش یا افزودن $.jgrid.info_dialog($.jgrid.errors.errcap, '<div class="ui-state-error">' + result.message + '</div>', $.jgrid.edit.bClose, { buttonalign: 'center' }); } } }; }
تنظیم restoreAfterError به false بسیار مهم است. اگر در سمت سرور خطای اعتبارسنجی گزارش شود و restoreAfterError مساوی true باشد (مقدار پیش فرض)، کاربر مجبور خواهد شد اطلاعات را دوباره وارد کند.
در روال رویدادگران oneditfunc دکمهی save و cancel ردیف را که مخفی هستند، ظاهر میکنیم (مکمل formatter ستون action است).
در قسمت successfunc، پس از پایان موفقیت آمیز کار، متد reloadGrid را فراخوانی میکنیم. اینکار سبب میشود تا Id واقعی رکورد، از سمت سرور دریافت شود. از این Id برای ویرایش و همچنین حذف، استفاده خواهد شد. علت استفاده از setTimeout در اینجا این است که اندکی به DOM فرصت داده شود تا کارش به پایان برسد.
در قسمت errorfunc خطاهای اعتبارسنجی سفارشی سمت سرور را میتوان دریافت و سپس توسط متد توکار info_dialog به کاربر نمایش داد.
یک نکتهی مهم در مورد ارسال خطاهای اعتبارسنجی از سمت سرور در حالت Inline Add
if (_usersInMemoryDataSource.Any( user => user.Name.Equals(postData.Name, StringComparison.InvariantCultureIgnoreCase))) { this.Response.StatusCode = 500; //این مورد برای افزودن داخل ردیفهای گرید لازم است return Json(new { success = false, message = "نام کاربر تکراری است" }, JsonRequestBehavior.AllowGet); }
مدیریت StatusCodeهای غیر از 200 در حالت کار با فرمهای jqGrid
اگر هر دو حالت Inline Add و فرمهای پویا را فعال کردهاید، بازگشت StatusCode = 500 سبب میشود تا دیگر نتوان خطاهای سفارشی سمت سرور را در بالای فرمها به کاربر نمایش داد و در این حالت تنها یک internal server error را مشاهده خواهند کرد. برای رفع این مشکل فقط کافی است روال رویدادگران errorTextFormat را مدیریت کرد:
$('#list').jqGrid({ caption: "آزمایش نهم", //......... }).navGrid( '#pager', //enabling buttons { add: true, del: true, edit: true, search: false }, //edit option { //......... errorTextFormat: serverErrorTextFormat }, //add options { //......... errorTextFormat: serverErrorTextFormat }, //delete options { //......... }) .jqGrid('gridResize', { minWidth: 400, minHeight: 150 }) .jqGrid('inlineNav', '#pager', { //......... }); function serverErrorTextFormat (response) { // در حالتیکه وضعیت خروجی از سرور 200 نیست فراخوانی میشود var result = $.parseJSON(response.responseText); if (result.success === false) { return result.message; } return "لطفا ورودیهای وارد شده را بررسی کنید"; }
کدهای کامل این مثال را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
jqGrid09.zip
معرفی Bit Platform
وب اسمبلی چیست؟
<BlazorMode> ... </BlazorMode> <WebAppDeploymentType> ... </WebAppDeploymentType>
- وجود سیستم Exception handling در سرور و کلاینت (این موضوع به گونه ای بر اساس Best Practiceها پیاده سازی شده که اپلیکیشن را از بروز هر خطایی که بخواهد موجب Crash کردن برنامه شود ایزوله کرده)
- وجود سیستم User Authentication بر اساس JWT که شما در همان ابتدا که از این تمپلیت پروژه جدیدی میسازید صفحات SignIn ، SignUp را خواهید داشت.
- پکیج Bit Blazor UI که بالاتر درمورد آن صحبت کرده ایم از همان ابتدا در TodoTemplate نصب و تنظیم شده تا بتوانید به راحتی صفحات جدید با استفاده از آن بسازید.
- کانفیگ استاندارد Swagger در سمت سرور.
- ارسال ایمیل در روند SignUp.
- وجود خاصیت AutoInject برای سادهسازی تزریق وابستگی ها.
- و بسیاری موراد دیگر که در داکیومنتهای پروژه میتوانید آنهارا ببینید.
- شما میتوانید این پروژه را در گیتهاب مشاهده کنید.
- برای اشکالات یا قابلیت هایی که میخواهید برطرف شود Issue ثبت کنید.
- پروژه را Fork کنید و Star دهید.
- ایشوهایی که وجود دارد را برطرف کنید و Pull Request ارسال کنید.
- برای در جریان بودن از روند توسعه در جلسات برنامه ریزی (Planning Meeting) و گزارشات هفتگی (Standup Meeting ) که همه اینها در Microsoft Teams برگزار میشود شرکت کنید.
EF Code First #7
- در مثال سایت MVC، رابطه دپارتمان و ادمین آن هم «one-to-zero-or-one» است. به این نحو هم تعریف شده
modelBuilder.Entity<Department>() .HasOptional(x => x.Administrator);
public int? InstructorID { get; set; }
- رابطه کلاسهای Instructor و OfficeAssignment مثال سایت MVC مانند مثال قسمت هفتم فوق است و متد WithRequired رو ذکر کرده.