کتاب Bing Maps V8 Succinctly
At least 80% of all information being collected by enterprises includes geolocation data. The Bing Maps V8 library is a very large collection of JavaScript code that allows web developers to place a map on a webpage, query for data, and manipulate objects on a map, creating a geo-application. In Bing Maps V8 Succinctly, James McCaffrey takes readers through utilizing this library, from creating the simplest application that uses it, to mastering more advanced functions like creating color-gradient legends and custom-styled Infobox objects.
- Getting Started
- Fundamental Techniques
- Working with Data
- Advanced Techniques
Here’s what’s new in this preview release:
- Improved Blazor accessibility
- Required Blazor component parameters
- Efficient byte array transfers for JavaScript interop
- Optional parameters for view component tag helpers
- Angular template updated to Angular 12
- OpenAPI support for minimal APIs
- Inject services into minimal APIs without
[FromServices]
attribute - Configure the accept socket for Kestrel
-
IHttpActivityFeature
- Long running activity tag for SignalR connections
- WebSocket compression
- SignalR WebSockets TestServer support
- New
OnCheckSlidingExpiration
event for controlling cookie renewal - ClientCertificateMode.DelayCertificate
کتابی در مورد Angular و Firebase
What you will learn in this eBook?
We will cover the following Angular concepts in this book:
- Using Cloud Firestore with an Angular application
- Angular Material and Bootstrap
- Template-driven forms
- Form validation
- Custom pipes
- Auth-guards in Angular
- Authentication and Authorization
- Login with Google using Firebase
- Social share option using ngx-share
- Client-Side pagination using ngx-pagination
- Deploying an Angular app in Firebase
ابزار Memory Optimization Advisor
Memory Optimization Advisor یک Wizard مانند است که از آن برای گرفتن مشاوره در مورد تبدیل جداول موجود مبتنی بر دیسک سخت، به نمونههای بهینه سازی شده برای حافظه میتوان استفاده کرد. کار آن بررسی ساختار جداولی است که قصد مهاجرت آنها را دارید. برای مثال همانطور که پیشتر نیز عنوان شد، جداول بهینه سازی شده برای حافظه محدودیتهایی دارند؛ مثلا نباید کلید خارجی داشته باشند. این Wizard یک چنین مواردی را آنالیز کرده و گزارشی را ارائه میدهد. پس از اینکه مراحل آنرا به پایان رساندید و مشکلاتی را که گزارش میدهد، برطرف نمودید، کد تبدیل جدول را نیز به صورت خودکار تولید میکند.
برای دسترسی به آن، فقط کافی است بر روی نام جدول خود کلیک راست کرده و گزینهی memory optimization advisor را انتخاب کنید.
در دو قسمت اول این Wizard، کار بررسی ساختار جدول در حال مهاجرت صورت میگیرد. اگر نوع دادهای در آن پشتیبانی نشود یا قیود ویژهای در آن تعریف شده باشند، گزارشی را جهت رفع، دریافت خواهید کرد. پس از رفع آن، به صفحهی گزینههای مهاجرت میرسیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، گروه فایل ایجاد شده در قسمت قبل، به صورت خودکار انتخاب شدهاست.
در ادامه میتوان نام دیگری را برای جدول مبتنی بر دیسک وارد کرد. در اینجا به صورت خودکار کلمهی old به آخر نام جدول اضافه شدهاست. در حین تولید جدول جدید بهینه سازی شدهی بر اساس ساختار جدول فعلی، این جدول قدیمی به صورت خودکار تغییر نام خواهد یافت و کلیه اطلاعات آن حفظ میشود.
همچنین تخمینی را نیز از مقدار حافظهی مورد نیاز برای نگهداری این جدول جدید درون حافظهای نیز ارائه میدهد. در این مثال چون رکوردی در جدول انتخابی وجود نداشتهاست، تخمین آن صفر است. عدد ارائه شده توسط آن بسیار مهم است و باید به همین میزان برای سیستم خود حافظه تهیه نمائید و یا از حافظهی موجود استفاده کنید.
در پایین صفحه میتوان انتخاب کرد که آیا دادههای جدول فعلی، به جدول درون حافظهای انتقال یابند یا خیر. به علاوه نوع ماندگاری اطلاعات آن نیز قابل تنظیم است. اگر گزینهی آخر را انتخاب کنید به معنای حالت SCHEMA_ONLY است. حالت پیش فرض آن SCHEMA_AND_DATA میباشد که در قسمتهای قبل بیشتر در مورد آن بحث شد.
در دو صفحهی بعد، کار انتخاب hash index و range index انجام میشود:
در اینجا hash index بر روی فیلد ID تولید شدهاست، به همراه تعیین bucket count آن و در صفحهی بعدی range index بر روی فیلد تاریخ تعریف گردیدهاست:
در آخر میتوان با کلیک بر روی دکمهی Script، صرفا دستورات T-SQL تغییر ساختار جدول را دریافت کرد و یا با کلیک بر روی دکمهی migrate به صورت خودکار کلیه موارد تنظیم شده را اجرا نمود.
خلاصهی این مراحل که توسط دکمهی Script آن تولید میشود، به صورت زیر است:
USE [testdb2] GO EXEC dbo.sp_rename @objname = N'[dbo].[tblNormal]', @newname = N'tblNormal_old', @objtype = N'OBJECT' GO USE [testdb2] GO SET ANSI_NULLS ON GO CREATE TABLE [dbo].[tblNormal] ( [CustomerID] [int] NOT NULL, [Name] [nvarchar](250) COLLATE Persian_100_CI_AI NOT NULL, [CustomerSince] [datetime] NOT NULL, INDEX [ICustomerSince] NONCLUSTERED ( [CustomerSince] ASC ), CONSTRAINT [tblNormal_primaryKey] PRIMARY KEY NONCLUSTERED HASH ( [CustomerID] )WITH ( BUCKET_COUNT = 131072) )WITH ( MEMORY_OPTIMIZED = ON , DURABILITY = SCHEMA_AND_DATA ) GO INSERT INTO [testdb2].[dbo].[tblNormal] ([CustomerID], [Name], [CustomerSince]) SELECT [CustomerID], [Name], [CustomerSince] FROM [testdb2].[dbo].[tblNormal_old] GO
علاوه بر memory optimization advisor مخصوص جداول، ابزار دیگری نیز به نام Native compilation advisor برای آنالیز رویههای ذخیره شده تهیه شدهاست:
آیا سیستم فعلی ما واقعا نیازی به ارتقاء به جداول درون حافظهای دارد؟
تا اینجا در مورد نحوهی ایجاد جداول درون حافظهای و یا نحوهی تبدیل جداول موجود را به ساختار جدید بررسی کردیم. ولی آیا واقعا یک چنین تغییراتی برای ما سودمند هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال ابزاری به نام AMR به management studio 2014 اضافه شدهاست (Analyze, Migrate, Report). کار آن تحت نظر قرار دادن جداول و رویههای ذخیره شدهی بانک اطلاعاتی است و سپس بر اساس بار سیستم، تعداد درخواستهای همزمان و میزان استفاده از جداول و تراکنشهای مرتبط با آنها، گزارشی را ارائه میدهد. بر این اساس بهتر میتوان تصمیم گرفت که کدام جداول بهتر است به جداول درون حافظهای تبدیل شوند.
برای تنظیم آن باید مراحل ذیل طی شوند:
در Management Studio، به برگهی Object Explorer آن مراجعه کنید. سپس پوشهی Management آنرا یافته و بر روی گزینهی Data Collection کلیک راست نمائید:
در اینجا گزینهی Configure Management Data Warehouse را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده، ابتدا بانک اطلاعاتی مدنظر را انتخاب نمائید. همچنین بهتر است بر روی دکمهی new کلیک کرده و یک بانک اطلاعاتی جدید را برای آن ایجاد نمائید، تا دچار تداخل اطلاعاتی و ساختاری نگردد:
در ادامه نام کاربری را که قرار است کار مدیریت ثبت و جمع آوری اطلاعات را انجام دهد، به همراه نقشهای آن انتخاب نمائید:
و در آخر در صفحهی بعدی بر روی دکمهی Finish کلیک کنید.
پس از ایجاد و انتخاب بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse، نوبت به تنظیم گزینههای جمع آوری اطلاعات است:
در اینجا ابتدا سرور جاری را انتخاب کنید. پس از آن به صورت خودکار در لیست بانکهای اطلاعاتی قابل انتخاب، تنها همان بانک اطلاعاتی جدیدی را که برای مرحلهی قبل ایجاد کردیم، میتوان مشاهده کرد.
در صفحهی بعد، گزینهی «Transaction Performance Collection Sets» را انتخاب نمائید که دقیقا گزینهی مدنظر ما جهت یافتن آماری از وضعیت تراکنشهای سیستم است.
در ادامه بر روی گزینههای next و finish کلیک کنید تا کار تنظیمات به پایان برسد.
اکنون اگر به لیست وظایف تعریف شده در SQL Server agent مراجعه کنید، میتوانید، وظایف مرتبط با جمع آوری دادهها را نیز مشاهده نمائید:
وظایف Stored Procedure Usage Analysis هر نیم ساعت یکبار و وظایف Table Usage Analysis هر 15 دقیقه یکبار اجرا میشوند. البته امکان اجرای دستی این وظایف نیز مانند سایر وظایف SQL Server وجود دارند.
همچنین در پوشهی management، گزینهی Data collection نیز دو زیر شاخه اضافه شدهاند که نمایانگر آنالیز میزان مصرف جداول و رویههای ذخیره شده میباشند:
پس از این کارها باید مدتی صبر کنید (مثلا یک ساعت) تا سیستم به صورت معمول کارهای متداول خودش را انجام دهد. پس از آن میتوان به گزارشات AMR مراجعه کرد.
برای اینکار بر روی بانک اطلاعاتی Management Data Warehouse که در ابتدای عملیات ایجاد شد، کلیک راست نمائید و سپس مراحل ذیل را طی کنید:
Reports > Management Data Warehouse > Transaction Performance Analysis Overview
در گزارش ایجاد شده، ذیل گزینهی usage analysis لینکهایی وجود دارند که با مراجعه به آنها، چارتهایی از میزان مصرف بانکهای اطلاعاتی مختلف سیستم ارائه میشود. اگر پیام No data available را مشاهده کردید، یعنی هنوز باید مقداری صبر کنید تا کار جمع آوری اطلاعات به پایان برسد.
در این چارتها بانکهای اطلاعاتی که در سمت راست، بالای تصویر قرار میگیرند، انتخاب مناسبی برای تبدیل به بانکهای اطلاعاتی درون حافظهای هستند. محور افقی آن از چپ به راست بیانگر میزان کاهش سختی انتقال یک جدول به جدول درون حافظهای است (با درنظر گرفتن تمام مسایلی که باید تغییر کنند یا نوعهای دادهای که باید اصلاح شوند) و محور عمودی آن نمایانگر میزان بالا رفتن پاسخ دهی سیستم در جهت انجام کار بیشتر است.
هر زمان هم که کار تصمیمگیری شما به پایان رسید، میتوانید بر روی گزینهی Data collection کلیک راست کرده و آنرا غیرفعال نمائید.
برای مطالعه بیشتر
SQL Server 2014 Field Benchmarking In-Memory OLTP and Buffer Pool Extension Features
New AMR Tool: Simplifying the Migration to In-Memory OLTP
A Tour of the Hekaton AMR Tool
SQL Server 2014 Memory Optimization Advisor
Getting started with the AMR tool for migration to SQL Server In-memory OLTP Tables
How to Use Microsoft's AMR Tool
SQL Server 2014's Analysis, Migrate, and Report Tool
ASP.NET Core 1.0 is the ground-up rewrite of ASP.NET, MVC and Web API, bringing a new paradigm in building web applications and APIs in .NET. With this rewrite brought new techniques in building SOLID applications, and updated some existing patterns and tools.
In this session, we'll take a lap around some of the major extension points of ASP.NET Core 1.0, walking through how these features can help us build cleaner, more maintainable systems. We'll cover web APIs, traditional MVC applications, controllers, views, filters, dependency injection, tag helpers and more. With a SOLID foundation, our ASP.NET Core applications will be dead simple to build and maintain.
روش تعیین props پیشفرض توسط TypeScript
اگر بخواهیم توسط روشهای خود React، مقادیر پیشفرض props را تعیین کنیم، میتوان از defaultProps به صورت زیر با تعریف یک شیء جاوا اسکریپتی از پیش مقدار دهی شده، استفاده کرد:
Head.defaultProps = { title: "Hello", isActive: true };
type Props = { title: string; isActive: boolean; }; export const Head = ({ title = "Hello", isActive = true }: Props) => {
در این حالت انتظار داریم که در حین استفاده و تعریف المان کامپوننت Head، اگر برای مثال ویژگی isActive را ذکر نکردیم، کامپایلر TypeScript خطایی را گزارش نکند؛ که اینطور نیست:
هنوز هم در اینجا میتوان خطای عدم تعریف خاصیت isActive را مشاهده کرد. برای رفع این مشکل، به صورت زیر عمل میکنیم:
type Props = { title: string; isActive?: boolean; }; export const Head = ({ title, isActive = true }: Props) => {
اکنون با تعریف isActive?: boolean، دیگر شاهد نمایش خطایی در حین تعریف المان Head، بدون ذکر خاصیت isActive، نخواهیم بود.
تعریف انواع و اقسام نوعهای props
تا اینجا نوعهای سادهای مانند string و boolean و همچنین نحوهی تعریف اجباری و اختیاری آنها را بررسی کردیم. در ادامه یک نمونهی کاملتر را مشاهده میکنید:
type User = { name: string; }; type Props = { title: string; isActive?: boolean; count: number; options: string[]; status: "loading" | "loaded"; thing: {}; thing2: { name: string; }; user: User; func: () => void; };
- سپس نحوهی تعریف آرایهای از رشتهها را مشاهده میکنید.
- یا میتوان مقدار یک خاصیت را تنها به مقادیری خاص محدود کرد؛ مانند خاصیت status در اینجا و اگر در حین مقدار دهی این خاصیت، از مقدار دیگری استفاده شود، تایپاسکریپت، خطایی را صادر میکند.
- در ادامه سه روش تعریف اشیاء تو در تو را مشاهده میکنید؛ خاصیت thing از نوع یک شیء خالی تعریف شدهاست (بجای آن میتوان از نوع object هم استفاده کرد). خاصیت thing2 از نوع یک شیء که دارای خاصیت رشتهای name است، تعریف شده و یا بهتر است این نوع تعاریف را به یک type مستقل دیگر مانند User منتقل کرد و سپس از آن جهت تعیین نوع خاصیتی مانند user استفاده نمود.
- در اینجا حتی میتوان یک خاصیت را که از نوع یک تابع است، تعریف کرد. در این تعریف، void نوع خروجی آن است.
روش تعریف props تابعی در TypeScript
برای بررسی روش تعریف نوع توابع ارسالی از طریق props، ابتدا کامپوننت جدید src\components\Button.tsx را ایجاد میکنیم. سپس آنرا به صورت زیر تکمیل خواهیم کرد:
import React from "react"; type Props = { // onClick(): string; method returns string // onClick(): void method returns nothing; // onClick(text: string): void; method with params // onClick: () => void; function returns nothing onClick: (text: string) => void; // function with params }; export const Button = ({ onClick }: Props) => { return <button onClick={() => onClick("hi")}>Click Me</button>; };
با توجه به تعریف { onClick }، در همان لحظه، خطای any بودن نوع آن از طرف TypeScript گزارش داده میشود. بنابراین نوع جدید Props را ایجاد کرده و برای onClick، نوع متناسبی را تعریف میکنیم. در اینجا 4 روش مختلف تعریف نوع function را در TypeScript مشاهده میکنید؛ دو حالت آن با ذکر پرانتزها و درج امضای متد انجام شده و دو حالت دیگر به کمک arrow functions پیاده سازی شدهاند.
برای نمونه آخرین حالت تعریف شده از روش arrow functions استفاده میکند که متداولترین روش تعریف نوع توابع است (چون عنوان میکند که نوع onClick، یک تابع است و آنرا شبیه به یک متد معمولی نمایش نمیدهد) که در آن در ابتدا امضای پارامترهای این تابع مشخص شدهاند و در ادامه پس از <=، نوع خروجی این تابع تعریف شدهاست که void میباشد (این تابع چیزی را بر نمیگرداند).
در آخر، تعریف المان آنرا به صورت زیر به فایل src\App.tsx اضافه میکنیم که onClick آن یک مقدار را دریافت کرده و سپس آنرا در کنسول نمایش میدهد.
البته خروجی از نوع void، در اینجا بسیار معمول است؛ چون هدف از این نوع توابع بیشتر ارسال مقادیری به کامپوننت در برگیرندهی آنها است (مانند value در اینجا) و اگر برای مثال خروجی رشتهای را داشته باشند، باید در حین درج و تعریف المان آنها، برای نمونه یک "return "value1 را هم در انتهای کار قرار داد که عملا استفادهای ندارد و بیمعنا است:
import { Button } from "./components/Button"; import { Head } from "./components/Head"; // ... function App() { return ( <div className="App"> <Head title="Hello" /> <Button onClick={(value) => { console.log(value); }} /> // ...
کدنویسی شهودی با ادیتور Algojammer
Algojammer is an experimental, proof-of-concept code editor for writing algorithms in Python. It was mainly written to assist with solving the kind of algorithm problems that feature in competitions like Google Code Jam, Topcoder and HackerRank
var query = breeze.EntityQuery .from("Customers") .where("CompanyName", "startsWith", "A") .orderBy("CompanyName");
var promise = manager.executeQuery(query) .then(querySucceeded) .fail(queryFailed);
if (manager.hasChanges()) { manager.saveChanges().then(saveSucceeded).fail(saveFailed); } // listen for any change to a customer customer.entityAspect.propertyChanged.subscribe(somethingHappened);
<!-- Angular template --> <li data-ng-repeat="emp in employees"> <label>{{emp.FirstName}}</label> <label>{{emp.LastName}}</label> </li> // bound to employees from query manager.executeQuery(breeze.EntityQuery.from("Employees")) .then(function(data) { $scope.employees = data.results; });
/* Query with related entities using expand */ // query for orders of customers whose name begins "Alfreds" // include their customers & child details & their detail products breeze.EntityQuery.from("Orders") .where("Customer.CompanyName", "startsWith", "Alfreds") .expand("Customer, OrderDetails.Product") .using(manager) .execute().then(querySucceeded).fail(queryFailed);
// execute query asynchronously on the server manager.executeQuery(query).then(querySuccess).fail(queryFail); // execute query synchronously on local cache var customers = manager.executeQueryLocally(query)