نظرات مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت هشتم - دریافت اطلاعات از سرور
چند نکته‌ی تکمیلی
- اگر با به روز رسانی وابستگی‌ها، خطای «Invalid module name in augmentation, module '../../Observable' cannot be found» را دریافت کردید، چند نگارش پایین‌تر rxjs را نیز امتحان کنید.
به علاوه مطمئن شوید که تعاریف typings مناسب را در فایل main.ts ذکر کرده‌اید:
/// <reference path="../typings/es6-shim.d.ts" />

import { bootstrap } from '@angular/platform-browser-dynamic';
- با تغییرات نگارش RC، دیگر نیازی به ذکر http.dev.js در فایل index.html نیست. این مدخل به صورت خودکار توسط systemjs.config.js اضافه می‌شود:
 <script src="~/systemjs.config.js"></script>
مطالب
فقط به خاطر یک نیم فاصله!
نسخه‌ی 64 بیتی ویندوز 7 را نصب کرده‌ام و اولین مشکل، نبود صفحه کلید مطابق استاندارد 2091 برای نسخه‌های 64 بیتی ویندوز است. پروژه وب فارسی دانشگاه صنعتی شریف، سال‌ها قبل فقط یک نسخه‌ی 32 بیتی از آن را تهیه کرده و نسخه‌های 64 بیتی موجود، مطابق استاندارد 9147 هستند و من به دلایل ذیل حاضر به استفاده از آن نیستم!
  1. در استاندارد 9147 ، جای ژ و پ مطابق صفحه کلیدی که در بازار ایران فروخته می‌شود نیست (و باید به همه پاسخگو باشید که چرا اینطوری است).
  2. ی و ک در آن اصلاح شده و دیگر عربی نیست که چقدر هم خوب، اما من تعداد زیادی برنامه و همچنین تعداد قابل توجهی فایل word دارم که مطابق استاندارد 2091 تهیه شده‌اند. مشکلات ی و ک فارسی و عربی را هم در اینجا ذکر کرده‌ام و به دنبال باگ‌های جدید در برنامه‌ها نمی‌گردم.
  3. با ی و ک فارسی اگر در گوگل جستجو کنید تعداد پاسخ‌های مرتبط یافت شده بسیار بسیار کمتر از حالتی خواهد بود که با ی و ک عربی جستجو کنید.
  4. در یک سازمان باید رویه‌ا‌ی واحد در این مورد برقرار باشد. یا همه باید از 2091 استفاده کنند و یا همه از 9147.

نسخه‌ی کامل استاندارد 9147 را از سایت آقای اخگری می‌توانید دریافت نمائید:

به همین دلایل خصوصا قسمت دوم (هر چند ممکن است با آن موافق نباشید)، نیاز به صفحه کلید مطابق استاندارد 2091 نسخه‌ی 64 بیتی داشتم.

برای تهیه صفحه کلید فارسی از برنامه Microsoft Keyboard Layout Creator استفاده می‌شود که نسخه‌ی 1.4 آن‌را از آدرس زیر می‌توانید دریافت نمائید. این نسخه قابلیت تولید فایل‌های dll مرتبط 64 بیتی را هم دارد:


یکی از قابلیت‌های این برنامه بارگذاری صفحه کلید فارسی جاری سیستم است:



صفحه کلید استاندارد 2091 پروژه وب فارسی را اگر با آن باز کرده و سپس از منوی Project گزینه‌ی Build DLL and setup package را انتخاب نمائید، با خطای زیر متوقف خواهید شد:
ERROR: 'VK_SPACE' in Shift State 'Shift' must be made up of white space character(s), but is defined as '‌' (U+200c) instead.
که دقیقا مربوطه به این سطر در تعاریف صفحه کلید است (صفحه کلید را می‌شود به صورت فایلی با پسوند klc هم save as کرد):
39 SPACE  0 0020 200c 0020 -1  // SPACE, ZERO WIDTH NON-JOINER, SPACE, <none>
مفاهیم این ستون‌ها هم به شرح زیر هستند:
0 //Column 4
1 //Column 5 : Shft
2 //Column 6 :       Ctrl
3 //Column 7 : Shft  Ctrl
یعنی جهت نمایش نیم فاصله حاصل از ترکیب shift space مطابق استاندارد تایپ ایران، بجای 0x0020 یا همان فاصله، از 0x200C استفاده شده است (مطابق استاندارد تایپ ایران باید نوشت "می‌روم" و نه "می روم". به نیم فاصله و فاصله دقت بفرمائید).
اما این برنامه‌ی محترم دقیقا همین مورد را غلط گرفته و فایل dll نهایی را تولید نمی‌کند (مطابق خطایی که ذکر شد).
برنامه‌ی Microsoft Keyboard Layout Creator هم با دات نت فریم ورک نوشته شده است. اگر کمی با reflector به آنالیز آن بپردازیم به کلاس Accept و متد زیر خواهیم رسید:
private bool VerifySpaceBarIntegrity(ShiftState ss, bool fMustBeDefined)
در این متد جایی که خطای ذکر شده صادر می‌شود، مربوط به چند سطر زیر است:
if (!Utilities.IsSpacing(ss.Characters))
{
    this.WriteErrorToLogFile("SpaceKeyNeedsWhiteSpaceCharacters", new string[] { "VK_" + Utilities.VkStringOfIvk(ss.VK), this.m_stStateLabel[ss.State], ss.Characters, Utilities.FromCharacterToUPlusForm(ss.Characters) });
    flag = false; /*اینجا باید اصلاح شود!*/
}
خوب! به نظر شما ایرادی دارد که این flag همیشه true باشد؟! برای همین منظور، فایل MSKLC.exe را پچ کرده‌ام که از آدرس زیر قابل دریافت است:

  دریافت پچ شده نگارش 1.4.6000.2 : MSKLC.Patched.7z  

با استفاده از این نسخه (ابتدا برنامه اصلی را نصب کرده و سپس فایل exe را جایگزین نمائید)، به راحتی می‌توان نسخه‌ی استاندارد و اصلی 2091 را بارگذاری و مجددا کامپایل کرد (بدون توقف کامپایل به خاطر فقط یک نیم فاصله‌ی غیرمعتبر از دیدگاه نویسندگان اصلی برنامه). به این صورت فایل‌های 64 بیتی لازم هم تولید می‌شوند ( ممکن است در حین کار با برنامه‌ی patch شده، نمایش خطای کار با نیم فاصله را مجددا دریافت کنید؛ اما مهم نیست . نمونه‌ی وصله شده، بدون مشکل حاصل را کامپایل می‌کند که در نمونه‌ی اصلی اینطور نیست. یعنی پس از overwrite کردن فایل exe موجود، با نمونه patch شده، برنامه کار کامپایل را کامل می‌کند) که حاصل نهایی را از آدرس زیر می‌توانید دریافت نمائید:


این فایل‌ها دقیقا بر مبنای همان فایل‌های پروژه وب فارسی استاندارد 2091 هستند؛ با این تفاوت که نسخه‌‌های غیر 32 بیتی هم در آن لحاظ شده‌اند.

نصب این dll‌ها هم از ویندوز ویستا به بعد داستان خودش را پیدا کرده؛ ابتدا باید take ownership شود، سپس می‌توان فایل اصلی را به سادگی جایگزین کرد و سپس reboot .
برای این منظور ابتدا به پوشه‌ی system32 ویندوز مراجعه کرده و فایل KBDFA.DLL را پیدا کنید.
در ادامه به پنجره خواص آن (کلیک راست و انتخاب properties) مراجعه و برگه‌ی Security آن‌را انتخاب کنید.
در این قسمت بر روی دکمه‌ی Advanced کلیک نمائید.
در صفحه‌ی باز شده به برگه‌ی Owner مراجعه کنید.
در این قسمت بر روی دکمه‌ی Edit کلیک نموده و کاربر خودتان را اضافه نمائید.
پس از طی این مرحله (یا همان take ownership) به برگه security مراجعه کرده و به کاربر خودتان دسترسی full control بدهید.
اکنون مجوز تغییر این فایل را بدون هیچ مشکلی خواهید یافت.
در پایان reboot را فراموش نکنید.

راه دوم:
یا برنامه نصاب حاصل از برنامه‌ی Microsoft Keyboard Layout Creator، مدخل جدیدی را به صفحه کلیدهای قابل انتخاب ویندوز در کنترل پنل اضافه می‌کند که نیازی به reboot ندارد.
مطالب
بررسی تغییرات Blazor 8x - قسمت اول - معرفی SSR
از لحاظ تاریخی، Blazor به همراه دو حالت اصلی است:
- Blazor Server، که در آن یک اتصال SignalR، بین مرورگر کاربر و سرور، برقرار شده و سرور حالات مختلف این جلسه‌ی کاری را مدیریت می‌کند. آغاز این حالت، بسیار سریع است؛ اما وجود اتصال دائم SignalR در آن ضروری است. نیاز به وجود این اتصال دائم، با تعداد بالای کاربر می‌تواند کارآیی سرور را تحت تاثیر قرار دهد.
- Blazor WASM: در این حالت کل برنامه‌ی Blazor، درون مرورگر کاربر اجرا می‌شود و برای اینکار الزاما نیازی به سرور ندارد؛ اما آغاز اولیه‌ی آن به علت نیاز به بارگذاری کل برنامه درون مرورگر کاربر، اندکی کند است. اتصال این روش با سرور، از طریق روش‌های متداول کار با Web API صورت می‌گیرد و نیازی به اتصال دائم SignalR را ندارد.

دات نت 8، دو تغییر اساسی را در اینجا ارائه می‌دهد:
- در اینجا حالت جدیدی به نام SSR یا Static Server Rendering ارائه شده‌است (به آن Server-side rendering هم می‌گویند). در این حالت نه WASM ای درون مرورگر کاربر اجرا می‌شود و نه اتصال دائم SignalR ای برای کار با آن نیاز است! در این حالت برنامه تقریبا همانند یک MVC Razor application سنتی کار می‌کند؛ یعنی سرور، کار رندر نهایی HTML قابل ارائه‌ی به کاربر را انجام داده و آن‌را به سمت مرورگر، برای نمایش ارسال می‌کند و همچنین سرور، هیچ حالتی را هم از برنامه ذخیره نمی‌کند و به‌علاوه، کلاینت نیز نیازی به دریافت کل برنامه را در ابتدای کار ندارد (هم آغاز و نمایش سریعی را دارد و هم نیاز به منابع کمتری را در سمت سرور برای اجرا دارد).
- تغییر مهم دیگری که در دات نت 8 صورت گرفته، امکان ترکیب کردن حالت‌های مختلف رندر صفحات، در برنامه‌های Blazor است. یعنی می‌توان یک صفحه‌ی SSR را داشت که تنها قسمت کوچکی از آن بر اساس معماری Blazor Server کار کند (قسمت‌‌های اصطلاحا interactive یا تعاملی آن). یا حتی در یک برنامه، امکان ترکیب Blazor Server و Blazor WASM نیز وجود دارد.

این‌ها عناوین موارد جدیدی هستند که در این سری به تفصیل بررسی خواهیم کرد.


تاریخچه‌ی نمایش صفحات وب در مرورگرها

در ابتدای ارائه‌ی وب، سرورها، ابتدا درخواستی را از طرف مرورگر کلاینت دریافت می‌کردند و در پاسخ به آن، HTML ای را تولید و بازگشت می‌دادند. حاصل آن، نمایش یک صفحه‌ی استاتیک non-interactive بود (غیرتعاملی). علت تاکید بر روی واژه‌ی interactive (تعاملی)، بکارگیری گسترده‌ی آن در نگارش جدید Blazor است؛ تا حدی که ایجاد قالب‌های جدید آغازین برنامه‌های آن، با تنظیم این گزینه همراه است. برای مشاهده‌ی آن، پس از نصب SDK جدید دات نت، دستور dotnet new blazor --help را صادر کنید.
سپس JavaScript از راه رسید و هدف آن، افزودن interactivity به صفحات سمت کاربر بود تا بتوان بر اساس تعاملات و ورودی‌های کاربر، تغییراتی را بر روی محتوای صفحه اعمال کرد. در ادامه JavaScript این امکان را یافت تا بتواند درخواست‌هایی را به سمت سرور ارسال کند و بر اساس خروجی دریافتی، قسمت‌هایی از صفحه‌ی جاری استاتیک را به صورت پویا تغییر دهد.
در ادامه با بالارفتن توانمندی‌های سخت‌افزاری و همچنین توسعه‌ی کتابخانه‌های جاوااسکریپتی، به برنامه‌های تک صفحه‌ای کاملا پویا و interactive رسیدیم که به آن‌ها SPA گفته می‌شود (Single-page applications)؛ از این دست کتابخانه‌ها می‌توان به Backbone اشاره کرد و پس از آن به React و Angular. برنامه‌های Blazor نیز اخیرا به این جمع اضافه شده‌اند.
اما ... اخیرا توسعه دهنده‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که SPAها برای تمام امور، مناسب و یا حتی الزامی نیستند. گاهی از اوقات ما فقط نیاز داریم تا محتوایی را خیلی سریع و بهینه تولید و بازگشت دهیم؛ مانند نمایش لیست اخبار، به هزاران دنبال کننده، با حداقل مصرف منابع و در همین حال نیاز به interactivity در بعضی از قسمت‌های خاص نیز احساس می‌شود. این رویه‌ای است که در تعدادی از فریم‌ورک‌های جدید و مدرن جاوااسکریپتی مانند Astro در پیش گرفته شده‌است؛ در آن‌ها ترکیبی از رندر سمت سرور، به همراه interactivity سمت کاربر، مشاهده می‌شود. برای مثال این امکان را فراهم می‌کنند تا محتوای قسمتی از صفحه را در سمت سرور تهیه و رندر کنید، یا قسمتی از صفحه (یک کامپوننت خاص)، به صورت interactive فعال شود. ترکیب این دو مورد، دقیقا هدف اصلی Blazor، در دات نت 8 است. برای مثال فرض کنید می‌خواهید برنامه و سایتی را طراحی کنید که چند صفحه‌ی آغازین آن، بدون هیچگونه تعاملی با کاربر هستند و باید سریع و SEO friendly باشند. همچنین تعدادی از صفحات آن هم قرار است فقط یک سری محتوای ثابت را نمایش دهند، اما در قسمت‌های خاصی از آن نیاز به تعامل با کاربر است.


معرفی Blazor یکپارچه در دات نت 8

مهم‌ترین تغییر Blazor در دات نت 8، یکپارچه شدن حالت‌های مختلف رندر آن در سمت سرور است. تغییرات زیاد رخ داده‌اند تا امکان داشتن Server-side rendering یا SSR به همراه قابلیت فعال سازی interactivity به ازای هر کامپوننت دلخواه که به آن حالت‌های رندر (Render modes) گفته می‌شود، میسر شوند. در اساس، این روش جدید، همان Blazor Server بهبود یافته‌است که حالت SSR، حالت پیش‌فرض آن است. در کنار آن قابلیت‌های راهبری (navigation)، نیز بهبود یافته‌اند تا برنامه‌های SSR همانند برنامه‌های SPA به‌نظر برسند.

در دات نت 8، ASP.NET Core و Blazor نیز کاملا یکپارچه شده‌اند. در این حالت برنامه‌های Blazor Server می‌توانند همانند برنامه‌های MVC Razor Pages متداول، با کمک قابلیت SSR، صفحات غیر interactive ای را رندر کنند؛ البته به کمک کامپوننت‌های Razor. مزیت آن نسبت به  MVC Razor Pages این است که اکنون می‌توانید هر کامپوننت مجزایی از صفحه را نیز کاملا interactive کنید.
در نگارش‌های قبلی Blazor، برنامه‌های Blazor Server حتی برای شروع کار نیاز به یک صفحه‌ی Razor Pages آغازین داشتند، اما دیگر نیازی به این مورد با دات نت  8 نیست؛ چون ASP.NET Core 8x می‌تواند کامپوننت‌های Razor را نیز به صورت HTML خالص بازگشت دهد و یا Minimal API آن به همراه خروجی new RazorComponentResult نیز شده‌است. در حالت SSR، حتی سیستم مسیریابی ASP.NET Core نیز با Blazor یکی شده‌است.

البته این تغییرات، حالت‌های خالص Blazor WebAssembly و یا MAUI Blazor Hybrid را تحت تاثیر قرار نمی‌دهند؛ اما بدیهی است تمام آن‌ها از سایر قابلیت‌های جدید اضافه شده نیز بهره‌مند هستند.


معرفی حالت‌های مختلف رندر Blazor در دات نت 8

یک برنامه‌ی جدید 8x Blazor، در اساس بر روی سرور رندر می‌شود (همان SSR). اما همانطور که عنوان شد، این SSR ارائه شده‌ی توسط Blazor، یک قابلیت مهم را نسبت به MVC Razor pages دارد و آن هم امکان فعالسازی interactivity، به ازای کامپوننت‌ها و قسمت‌های کوچکی از صفحه است که واقعا نیاز است تعاملی باشند. فعالسازی آن هم بسیار ساده، یک‌دست و یکپارچه است:
@* For being rendered on the server *@
<Counter @rendermode="@InteractiveServer" />

@* For running in WebAssembly *@
<Counter @rendermode="@InteractiveWebAssembly" />
در این حالت می‌توان مشخص کرد که آیا قرار است این کامپوننت خاصی که در قسمتی از صفحه‌ی جاری قرار است رندر شود، نیاز است به کمک فناوری وب‌اسمبلی اجرا شود و یا قرار است بر روی سرور رندر شود؟

این تعاریف حالت رندر را توسط دایرکتیوها نیز می‌توان به ازای هر کامپوننت مجزا، مشخص کرد (یکی از این دو حالت باید بکار گرفته شود):
@rendermode InteractiveServer

@rendermode InteractiveWebAssembly
حالت رندر مشخص شده، توسط زیرکامپوننت‌های تشکیل دهنده‌ی این کامپوننت‌ها نیز به ارث برده می‌شوند؛ اما امکان ترکیب آن‌ها با هم نیست. یعنی اگر حالت رندر را InteractiveServer انتخاب کردید، زیرکامپوننت‌های تشکیل دهنده‌ی آن نمی‌توانند حالت دیگری را انتخاب کنند.
امکان اعمال این ویژگی‌ها به مسیریاب برنامه نیز وجود دارد که در این حالت کل برنامه را interactive می‌کند. اما در حالت پیش‌فرض، برنامه‌ای که ایجاد می‌شود فاقد تنظیمات تعاملی در ریشه‌ی اصلی آن است.


معرفی حالت رندر خودکار در Blazor 8x

یکی دیگر از حالت‌های رندر معرفی شده‌ی در Blazor 8x، حالت Auto است:
<Counter @rendermode="@InteractiveAuto" />
این حالت رندر، به صورت پیش‌فرض از WebAssembly استفاده می‌کند؛ اما فقط زمانیکه فایل‌های مرتبط با آن کاملا دریافت شده‌باشند. یعنی در ابتدای کار برای ارائه‌ی امکانات تعاملی، از حالت سریع و سبک InteractiveServer استفاده می‌کند؛ اما در پشت صحنه مشغول به دریافت فایل‌های مرتبط با نگارش وب‌اسمبلی کامپوننت فوق خواهد شد. پس از بارگذاری و کش شدن این فایل‌ها، برای بارهای بعدی رندر، فقط از حالت وب‌اسمبلی استفاده می‌کند.


معرفی حالت رندر Streaming در Blazor 8x

در بار اول بارگذاری صفحات، ممکن است دریافت اطلاعات مرتبط با آن کمی کند و با وقفه باشند. در این حالت برای اینکه برنامه‌های SSR یک صفحه‌ی خالی را نمایش ندهند، می‌توان در ابتدا با استفاده از حالت رندر جدید StreamRendering، حداقل قالب صفحه را نمایش داد و سپس اصل اطلاعات را:
@attribute [StreamRendering(prerender: true)]
این روش، از HTTP Streaming در پشت صحنه استفاده کرده و مرحله به مرحله قسمت‌های تکمیل شده را به سمت مرورگر کاربر، برای نمایش نهایی ارسال می‌کند.


جزئیات بیشتر نحوه‌ی کار با این حالات را در قسمت‌های بعدی بررسی خواهیم کرد.


نتیجه گیری:

روش‌های جدید رندر ارائه شده‌ی در Blazor 8x، برای موارد زیر مفید هستند:
- زمانیکه قسمت عمده‌ای از برنامه‌ی شما بر روی سرور اجرا می‌شود.
- زمانیکه خروجی اصلی برنامه‌ی شما بیشتر حاوی محتواهای ثابت است؛ مانند CMSها.
- زمانیکه می‌خواهید صفحات شما قابل ایندکس شدن توسط موتورهای جستجو باشند و مباحث SEO برای شما مهم است.
- زمانیکه نیاز به مقدار کمی امکانات تعاملی دارید و فقط قسمت‌های کوچکی از صفحه قرار است تعاملی باشند. برای مثال فقط قرار است قسمت کوچکی از یک صفحه‌ی نمایش مقاله‌ای از یک بلاگ، به همراه امکان رای دادن به آن مطلب (تنها قسمت «تعاملی» صفحه) باشد.
- و یا زمانیکه می‌خواهید MVC Razor Pages را با یک فناوری جدید که امکانات بیشتری را در اختیار شما قرار می‌دهد، جایگزین کنید.
اشتراک‌ها
کتاب Docker مختصر و مفید
Containers have revolutionized software development, allowing developers to bundle their applications with everything they need, from the operating system up, into a single package. Docker is one of the most popular platforms for containers, allowing them to be hosted on-premises or on the cloud, and to run on Linux, Windows, and Mac machines. With Docker Succinctly by Elton Stoneman, learn the basics of building Docker images, sharing them on the Docker Hub, orchestrating containers to deliver large applications, and much more.
کتاب Docker مختصر و مفید
نظرات نظرسنجی‌ها
آیا به یادگیری یا ادامه‌ی استفاده از AngularJS خواهید پرداخت؟
AngularJS فریم ورک خوبیه، ولی مشکلات زیادی داره. اول از همه اینکه در فاز تحقیقاتی هست و بر خلاف ادعا هایی که وجود داره Google در محصولات یا پروژه‌های داخلیش ازش استفاده نمی‌کنه. ثانیا تا اوایل سال 2016 انتشار مهمی (major release) نخواهیم دید و نسخه 2.0 فریم ورک کاملا جدیدی خواهد بود. بنابراین نه تنها backward compatibility نخواهیم داشت بلکه تمام تجربه و دانش فعلی عملا بلا استفاده خواهند بود و باید همه چیز رو از ابتدا یاد گرفت. باید منتظر بود تا نسخه بعدی منشر بشه و اگر اون موقع تیم Angular تونست نسبت به رقبای دیگش حرف اول رو بزنه، می‌تونیم بریم سراغش و فریم ورک‌های دیگه رو کنار بگذاریم.

در نگاه اول شاید برای توسعه دهندگان مبتدی یک سری مباحث گیج کننده باشن و خیلی از قابلیت‌ها هم جادویی و جذاب. اما حقیقت امر این است که code base این فریم ورک مشکلات شگفت آوری داره. چند ساعت وقت گذاشتن روی اینترنت کافی هست تا از تمام جنبه‌ها فریم ورک‌های مطرح رو بررسی کرد و متوجه شد که Angular چقدر مشکلات اساسی داره. بصورت تیتر وار چند مورد رو لیست می‌کنم:
  • Dynamic Scoping, and scope inheritance
  • Two-way data binding with $watchers
  • The $digest cycle
  • No DOM manipulation capabilities
  • Finite Routing, unless you use a 3rd party like ui-router
  • app logic and structure expressed in HTML
  • No server-side rendering (mostly for speed boost and SEO)
  • string-based Dependency Injection
  • Ill-Conceived architecture (obsolete constructor functions etc)
  • Debugging issues
  • Re-defining well established terminology
  • Syntactic Sugar
  • Execution Contexts
  • Unnecessary Complications
  • Incompatible with 3rd party libraries, like jQuery etc.
  • Sparse documentation with literally no real-world examples

و مواردی از این دست. شاید برای پروژه‌های کوچک این فریم ورک مناسب باشه اما قطعا برای پروژه‌های بزرگی که قرار است برای مدتی طولانی توسعه داده بشن و نگهداری بشن اصلا انتخاب درستی نیست. حتی اگر پروژه‌های بزرگی هم با موفقیت توسط این فریم اجرا شده باشه باز هم ماهیت مساله تغییر نمی‌کنه.

در حال حاظر بین فریم ورک‌های دیگه بهترین انتخاب Ember هست که بسیاری از مشکلات ذکر شده رو نداره و ساختار و معماری قوی و خوبی هم داره. Backbone و Durandal هم فریم ورک‌های قوی ای هستند ولی تفاوت‌های نسبتا زیادی با Ember دارن.

حائز اهمیت این که، اپلیکیشن‌های SPA جوان هستند و فعلا همه جای دنیا در حال آزمایش و بررسی این هستند که چطور میشه چنین پروژه هایی رو اجرا کرد و کدام راه بهترین راه هست، بنابراین تا به استاندارد‌های ثابتی برسیم راه طولانی ای در پیش داریم. از طرفی بزودی استاندارد جدید جاوا اسکریپت (ECMA6) منتشر میشه، که با انتشارش فریم ورک هایی مثل Ember و Angular رو کاملا به هم خواهد ریخت. مثلا در نسخه جدید آبجکت‌های Observable خواهیم داشت. بنابراین متدهای Angular و Ember برای تشخیص تغییرات به کلی بلا استفاده خواهند بود و بازنویسی‌های اساسی لازم می‌شود.

اشتراک‌ها
ارایه نسخه 4 create-react-app

Create React App 4.0 is a major release with several new features, including support for Fast Refresh

 React 17

 TypeScript 4

 ESLint 7

 Jest 26

 PWA enhancements

 Web Vitals 

ارایه نسخه 4 create-react-app
نظرات مطالب
آپلود فایل‌ها توسط برنامه‌های React به یک سرور ASP.NET Core به همراه نمایش درصد پیشرفت
- مسیر نهایی تصویر را مطلق وارد کنید. مسیر مطلق https://localhost:5001/uploads/name.png که توسط برنامه‌ی ASP.NET Core مدیریت می‌شود، در یک مرورگر و یا هر برنامه‌ی دیگری، مستقل از برنامه‌ی React شما قابل دسترسی و نمایش است.
- برای آزمایش برنامه می‌توانید برنامه‌ی React و برنامه‌ی ASP.NET Core را بر روی یک پورت هم اجرا کنید (اگر می‌خواهید مسیرها را نسبی وارد کنید). اطلاعات بیشتر
اشتراک‌ها
کدهای Pascal را توسط NET. اجرا کنید

PascalABC.NET is:

  • The new generation Pascal programming language that combines simplicity of classic Pascal, a great number of modern extensions and broad capabilities of Microsoft .NET Framework.
  • Free, simple and powerful IDE.
  • Built-in form designer for rapid development of Windows desktop applications.
  • Free LGPLv3 license. 
کدهای Pascal را توسط NET. اجرا کنید
اشتراک‌ها
کامپایل کدهای سی‌شارپ به جاوااسکریپت در ویژوال استدیو

DuoCode is an alternative compiler, powered by Microsoft® Roslyn, and integrated in Visual Studio.

It magically cross-compiles your C# 6.0 code into high-quality readable JavaScript code, enabling rapid development of web applications utilizing the extensive features of the C# language, the Visual Studio IDE, and the .NET Framework base class libraries. 

کامپایل کدهای سی‌شارپ به جاوااسکریپت در ویژوال استدیو
مطالب
Angular CLI - قسمت دوم - ایجاد یک برنامه‌ی جدید
اولین کاری را که می‌توان پس از نصب Angular CLI انجام داد، ایجاد یک برنامه‌ی جدید است و نمونه‌ای از آن‌را در قسمت قبل بررسی کردیم. در ادامه می‌خواهیم به پارامترهای بیشتر مرتبط با آن و همچنین نحوه‌ی سفارشی سازی ایجاد برنامه‌های جدید بپردازیم.


ایجاد برنامه‌های جدید توسط Angular CLI

دستور خط فرمان ابتدایی ایجاد یک برنامه‌ی جدید توسط Angular CLI به صورت ذیل است
> ng new my-app
در اینجا ng همان Angular CLI است. new عملی است که قرار است رخ دهد و my-app یک نام دلخواه می‌باشد.
پس از اجرای این دستور، برنامه‌ی جدید ایجاد شده، در پوشه‌ی جدید my-app قرار می‌گیرد.

گزینه‌ی دیگر این دستور، استفاده از پرچم dry-run است:
> ng new my-app --dry-run
کار این پرچم صرفا گزارش دادن جزئیات عملیات ng new است؛ بدون اینکه فایلی را تولید کند. به این ترتیب می‌توان برآوردی را از فایل‌های تولید شده‌ی توسط فرامین ng، پیش از تولید واقعی آن‌ها، مشاهده کرد. برای مثال:
>ng new my-app --dry-run
installing ng
You specified the dry-run flag, so no changes will be written.
  create .editorconfig
  create README.md
  create src\app\app.component.css
  create src\app\app.component.html
.
.
.
Project 'my-app' successfully created.
همانطور که مشاهده می‌کنید، در ابتدای کار پیامی را مبنی بر عدم نوشته شدن این فایل‌ها بر روی فایل سیستم، ارائه داده‌است.

گزینه‌ی دیگر دستور ng new را که در قسمت قبل ملاحظه کردید:
> ng new my-app --skip-install
کار پرچم skip-install عدم فراخوانی خودکار دستور npm install است که سبب خواهد شد، برنامه بدون نصب وابستگی‌های npm آن، با سرعت هرچه بیشتر، ایجاد شود. از این گزینه می‌توان جهت مشاهده‌ی ساختار فایل‌های تولیدی استفاده کرد و در نهایت در این حالت باید دستور npm install را به صورت دستی فراخوانی کرد. پرچم dry-run نیز skip-install را به صورت ضمنی به همراه دارد.

برای مشاهده‌ی سایر پرچم‌های مرتبط با دستور ng new می‌توان از پرچم help استفاده کرد:
> ng new --help


بررسی فایل angular-cli.json.

فایل angular-cli.json‌. حاوی تنظیمات Angular CLI است.
در ابتدای این فایل، نام برنامه‌ی جدید را مشاهده می‌کنید. این نام، همانی است که توسط دستور ng new my-app تعیین گردید.
"project": {
      "name": "my-app"
  },
سپس محل پوشه‌ی source برنامه و همچنین خروجی نهایی آن، مشخص می‌شوند:
"apps": [
{
   "root": "src",
   "outDir": "dist",

یکی از تنظیمات مهم این فایل، مقدار prefix است:
"prefix": "app",
از این مقدار برای تنظیم مقدار prefix تمام کامپوننت‌ها و دایرکتیوهای تولیدی توسط Angular CLI استفاده می‌شود. برای مثال اگر به فایل src\app\app.component.ts دقت کنید:
@Component({
  selector: 'app-root',
نام selector آن با app- شروع شده‌است که این app، از مقدار prefix فایل angular-cli.json‌. دریافت شده‌است.
تغییر این مقدار صرفا بر روی کامپوننت‌های جدید تولید شده‌ی توسط Angular CLI تاثیرگذار خواهند بود. اگر می‌خواهید در ابتدای کار تولید یک برنامه، این مقدار را مشخص کنید، می‌توان از پرچم prefix استفاده کرد و در صورت عدم ذکر آن، مقدار پیش فرض app برای آن درنظر گرفته می‌شود:
> ng new my-project --skip-install --prefix myCompany


عدم ایجاد مخزن Git به همراه ng new

با صدور فرمان ng new، کار ایجاد یک مخزن Git نیز به صورت خودکار انجام خواهد شد. برای نمونه اگر خواستید برنامه‌ای را بدون نصب وابستگی‌ها، بدون ایجاد تست‌ها و بدون ایجاد مخزن git آن تولید کنید، می‌توان از دستور ذیل استفاده کرد:
> ng new my-project --skip-install --skip-git --skip-tests --skip-commit


استفاده‌ی از sass بجای css توسط Angular CLI

سیستم Build همراه با Angular CLI مبتنی بر webpack است و به خوبی قابلیت پردازش فایل‌های sass را نیز دارا است. اگر خواستید حالت پیش فرض تولید فایل‌های css این ابزار را که در فایل angular-cli.json‌. نمونه‌ای از آن ذکر شده‌است، به همراه فایل‌هایی مانند app.component.css، به sass تغییر دهید:
"styles": [
     "styles.css"
],

"defaults": {
   "styleExt": "css",
   "component": {}
  }
تنها کافی است پرچم style را با sass مقدار دهی کرد که حالت پیش فرض آن css است:
> ng new my-project --skip-install --style sass
با ذکر این پرچم، تغییرات فایل angular-cli.json‌  به صورت ذیل خواهند بود:
"styles": [
    "styles.sass"
],
"defaults": {
   "styleExt": "sass",
   "component": {}
}
و حتی کامپوننت src\app\app.component.ts نیز به همراه شیوه‌نامه‌ای از نوع sass که در حین ارائه نهایی توسط webpack به صورت خودکار پردازش می‌شود (بدون نیاز به تنظیمات اضافه‌تری)، مقدار دهی شده‌است:
@Component({
    selector: 'app-root',
    templateUrl: './app.component.html',
    styleUrls: ['./app.component.sass']
})
و یا حتی اگر علاقمند به استفاده‌ی از less باشید نیز می‌توان پرچم style less-- را استفاده نمود.


انجام تنظیمات مسیریابی پیش فرض پروژه جدید توسط Angular CLI

حالت پیش فرض تولید برنامه‌های جدید Angular CLI به همراه تنظیمات مسیریابی آن نیست. اگر علاقمند هستید تا مبحث مسیریابی را خلاصه کرده و به سرعت تنظیمات ابتدایی مسیریابی را توسط این ابزار تولید کنید، می‌توان پرچم routing را نیز در اینجا ذکر کرد:
> ng new my-project --skip-install --routing
در این حالت اگر به پوشه‌ی src\app مراجعه کنید، فایل جدید app-routing.module.ts را نیز مشاهده خواهید کرد که AppRoutingModule پیش فرضی در آن تنظیم شده‌است و آماده‌ی استفاده می‌باشد.
const routes: Routes = [
  {
     path: '',
     children: []
  }
];
همچنین فایل app.module.ts را نیز اندکی تغییر داده و این AppRoutingModule جدید را نیز به آن معرفی کرده‌است.
imports: [
   BrowserModule,
   FormsModule,
   HttpModule,
   AppRoutingModule
],
به این ترتیب ارتباطات ابتدایی مورد نیاز سیستم مسیریابی برقرار شده و قابل استفاده‌است. بنابراین ذکر پرچم routing می‌تواند یکی از پرچم‌های اصلی ایجاد برنامه‌های جدید مبتنی بر Angular CLI باشد.


اجرای ابتدایی یک برنامه‌ی مبتنی بر Angular CLI

پس از انتخاب پرچم‌های مناسب جهت ایجاد یک پروژه‌ی جدید مبتنی بر Angular CLI و همچنین نصب وابستگی‌های آن‌ها و یا عدم ذکر پرچم skip-install، اکنون نوبت به اجرای این پروژه‌است. به همین جهت از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پوشه‌ی برنامه‌ی جدید ایجاد شده، وارد شوید. سپس دستور ذیل را صادر کنید:
>ng serve -o
در اینجا o- به معنای open است؛ یا گشودن آن در یک مرورگر. به این ترتیب کار کامپایل برنامه صورت گرفته و توسط مرورگر پیش‌فرض سیستم به صورت خودکار باز خواهد شد. آدرس پیش فرض آن نیز به صورت ذیل است:
 http://localhost:4200/


نکته‌ی جالب این وب سرور در این است که تغییرات شما را به صورت خودکار دنبال کرده و بلافاصله ارائه می‌دهد. برای مثال فایل src\app\app.component.html را گشوده و به صورت ذیل تغییر دهید:
 <h1>
Test
  {{title}}
</h1>
پس از ذخیره‌ی آن، بلافاصله خروجی نهایی را در مرورگر خواهید دید.


تغییر پیش فرض‌های عمومی Angular CLI

تا اینجا مشاهده کردیم که اگر بخواهیم مقدار prefix پیش فرض را که به app تنظیم شده‌است به myCompany تغییر دهیم، یا می‌توان از پرچم prefix در ابتدای کار فراخوانی دستور ng new استفاده کرد و یا می‌توان فایل angular-cli.json. را نیز دستی ویرایش نمود. برای تغییر عمومی و سراسری مقدار پیش فرض app می‌توان از دستور ng set استفاده کرد:
>ng set apps.prefix myCompany
>ng set apps.prefix myCompany -g
دستور اول فایل angular-cli.json. پروژه‌ی جاری را ویرایش می‌کند و دستور دوم، فایل angular-cli.json سراسری Angular CLI را مقدار دهی خواهد کرد (با توجه به سوئیچ g- آن). البته بدیهی است ویرایشگرهای امروزی به خوبی قابلیت ویرایش فایل‌های json را ارائه می‌دهند و شاید نیازی به استفاده‌ی از این دستورات،‌حداقل برای اعمال تغییرات محلی نباشد.
و یا اگر بخواهید نوع شیوه‌نامه‌ی مورد استفاده را ویرایش کنید، می‌توان از یکی از دو دستور ذیل استفاده کرد (اولی محلی است و دومی عمومی):
>ng set defaults.styleExt sass
>ng set defaults.styleExt sass -g


اجرای امکانات Linting پروژه‌های مبتنی بر Angular CLI

برای بررسی کیفیت کدهای نوشته شده، می‌توان از امکانات Linting استفاده کرد. برای این منظور تنها کافی است دستور ذیل را در ریشه‌ی پروژه اجرا نمود:
> ng lint
برای مشاهده‌ی تمام گزینه‌های آن دستور زیر را صادر کنید:
> ng lint --help
اگر علاقمند هستید تا خروجی این ابزار، با رنگ‌های بهتری نمایش داده شوند، می‌توان از دستور ذیل استفاده کرد:
> ng lint --format stylish
به علاوه این ابزار قابلیت رفع مشکلات را با اعمال تغییراتی در کدهای موجود نیز به همراه دارد:
>ng lint --fix
برای این منظور می‌توان از پرچم fix آن استفاده کرد.

یک مثال: فایل src\app\app.component.ts‌  را باز کنید و به عمد تعدادی مشکل را در آن ایجاد نمائید. برای نمونه دو سطر ابتدایی آن‌را به صورت ذیل تغییر دهید:
import { Component } from '@angular/core'
let number = 10;
اکنون اگر ng lint را اجرا کنیم، به خروجی ذیل خواهیم رسید:
>ng lint --format stylish

/src/app/app.component.ts[3, 5]: Identifier 'number' is never reassigned; use 'const' instead of 'let'.
/src/app/app.component.ts[1, 42]: Missing semicolon

Lint errors found in the listed files.
عنوان می‌کند که بهتر است number به صورت یک const تعریف شود و همچنین یک سمی‌کالن در سطر اول فراموش شده‌است.
اکنون اگر دستور ng lint --fix را فراخوانی کنیم، تغییرات ذیل به فایل src\app\app.component.ts اعمال خواهند شد:
import { Component } from '@angular/core';
const number = 10;
به صورت خودکار، به سطر اول، یک سمی‌کالن را اضافه کرده و همچنین سطر دوم را نیز به const تبدیل کرده‌است.