این کتابخانه ترکیبی از Roslyn و NativeAOT است. همچنین در متن توضیحات این مخزن اینطور آمده است: «همان c# که میشناسید اما با ابزارهایی الهام گرفته شده از Go»
هر چند استفاده از این کتابخانه ممکن است در برنامه کاری ما نباشد، اما ایده و سورس کد این مخزن، بسیار جالب است.
void SetA()
{
if(a == b)
{
foreach(C c in cs)
{
if(c == d)
{
a = c;
}
}
}
}
void SetA()
{
if(a != b)
return;
foreach(C c in cs)
a = GetValueOfA(c);
}
TypeOfA GetValueOfA(C c)
{
if(c == d)
return c;
return a;
}
if (foo) {
if (bar) {
// do something
}
}
if (foo && bar) {
// do something
}
function findShape(flags, point, attribute, list) {
if(!findShapePoints(flags, point, attribute)) {
if(!doFindShapePoints(flags, point, attribute)) {
if(!findInShape(flags, point, attribute)) {
if(!findFromGuide(flags,point) {
if(list.count() > 0 && flags == 1) {
doSomething();
}
}
}
}
}
}
function findShape(flags, point, attribute, list) {
if(findShapePoints(flags, point, attribute)) {
return;
}
if(doFindShapePoints(flags, point, attribute)) {
return;
}
if(findInShape(flags, point, attribute)) {
return;
}
if(findFromGuide(flags,point) {
return;
}
if (!(list.count() > 0 && flags == 1)) {
return;
}
doSomething();
}
void UpdateBankAccountTransactionListWithYesterdaysTransactions()
//or?
void UpdateTransactions()
//function thisReallyHandyFunction() {
// someMagic();
// someMoreMagic();
// magicNumber = evenMoreMagic();
// return magicNumber;
//}
// Get the student's id
thisId = student.getId();
// TODO: This is too bad. FIX IT!
if (foo>bar) {
return true;
} else {
return false;
}
return foo>bar;
Something something = new Something(foo);
return something;
return new Something(foo);
function getSomeAngle() {
// Some code here then
radAngle1 = Math.atan(slope(center, point1));
radAngle2 = Math.atan(slope(center, point2));
firstAngle = getStartAngle(radAngle1, point1, center);
secondAngle = getStartAngle(radAngle2, point2, center);
radAngle1 = degreesToRadians(firstAngle);
radAngle2 = degreesToRadians(secondAngle);
baseRadius = distance(point, center);
radius = baseRadius + (lines * y);
p1["x"] = roundValue(radius * Math.cos(radAngle1) + center["x"]);
p1["y"] = roundValue(radius * Math.sin(radAngle1) + center["y"]);
pt2["x"] = roundValue(radius * Math.cos(radAngle2) + center["y"]);
pt2["y"] = roundValue(radius * Math.sin(radAngle2) + center["y");
// Now some more code
}
function getSomeAngle() {
// Some code here then
radAngle1 = Math.atan(slope(center, point1));
radAngle2 = Math.atan(slope(center, point2));
firstAngle = getStartAngle(radAngle1, point1, center);
secondAngle = getStartAngle(radAngle2, point2, center);
radAngle1 = degreesToRadians(firstAngle);
radAngle2 = degreesToRadians(secondAngle);
baseRadius = distance(point, center);
radius = baseRadius + (lines * y);
p1["x"] = roundValue(radius * Math.cos(radAngle1) + center["x"]);
p1["y"] = roundValue(radius * Math.sin(radAngle1) + center["y"]);
pt2["x"] = roundValue(radius * Math.cos(radAngle2) + center["y"]);
pt2["y"] = roundValue(radius * Math.sin(radAngle2) + center["y");
// Now some more code
}
if(mode == 3){ ... }
else if(mode == 4) { ... }
if(mode == MyEnum.ShowAllUsers) { ... }
else if(mode == MyEnum.ShowOnlyActiveUsers) { ... }
namespace ExplorerPCal.Hooks
{
public class GetDateTimeFormatInjection : IEntryPoint
{
public GetDateTimeFormatInjection(RemoteHooking.IContext context, string channelName)
{
// connect to host...
_interface = RemoteHooking.IpcConnectClient<MessagesReceiverInterface>(channelName);
_interface.Ping();
}
public void Run(RemoteHooking.IContext context, string channelName)
{
}
}
} public void Run(RemoteHooking.IContext context, string channelName)
{
GetDateFormatHook = LocalHook.Create(
InTargetProc: LocalHook.GetProcAddress("kernel32.dll", "GetDateFormatW"),
InNewProc: new GetDateFormatDelegate(getDateFormatInterceptor),
InCallback: this); [DllImport("kernel32.dll", CallingConvention = CallingConvention.StdCall, CharSet = CharSet.Auto, SetLastError = true)]
public static extern int GetDateFormatW(
uint locale,
uint dwFlags, // NLS_DATE_FLAGS
SystemTime lpDate,
[MarshalAs(UnmanagedType.LPWStr)] string lpFormat,
StringBuilder lpDateStr,
int sbSize); [UnmanagedFunctionPointer(CallingConvention.StdCall, CharSet = CharSet.Auto, SetLastError = true)]
private delegate int GetDateFormatDelegate(
uint locale,
uint dwFlags,
SystemTime lpDate,
[MarshalAs(UnmanagedType.LPWStr)] string lpFormat,
StringBuilder lpDateStr,
int sbSize); private int getDateFormatInterceptor(
uint locale,
uint dwFlags,
SystemTime lpDate,
string lpFormat,
StringBuilder lpDateStr,
int sbSize)
{
} public class MessagesReceiverInterface : MarshalByRefObject
{
public void Ping()
{
}
} var channel = RemoteHooking.IpcCreateServer<MessagesReceiverInterface>(ref _channelName, WellKnownObjectMode.SingleCall);
RemoteHooking.Inject( explorer.Id, InjectionOptions.Default | InjectionOptions.DoNotRequireStrongName, "ExplorerPCal.Hooks.dll", // 32-bit version (the same, because of using AnyCPU) "ExplorerPCal.Hooks.dll", // 64-bit version (the same, because of using AnyCPU) _channelName );
.ctor(IContext, %ArgumentList%) void Run(IContext, %ArgumentList%)
try
{
while (true)
{
Thread.Sleep(500);
_interface.Ping();
}
}
catch
{
_interface = null;
// .NET Remoting will raise an exception if host is unreachable
} 
Hello%20world%20,%20hi
<html>encoding</html>
<html>encoding</html>
| کاراکتر | عبارت معادل | توضیحات |
| > | > | |
| < | < | |
| " | " | |
| ' | ' | یا ;apos& به غیر از IE |
| & | & |
public static unsafe void HtmlEncode(string value, TextWriter output)
{
int index = IndexOfHtmlEncodingChars(value, 0);
if (index == -1)
{
output.Write(value);
return;
}
int cch = value.Length - index;
fixed (char* str = value)
{
char* pch = str;
while (index-- > 0)
{
output.Write(*pch++);
}
while (cch-- > 0)
{
char ch = *pch++;
if (ch <= '>')
{
switch (ch)
{
case '<':
output.Write("<");
break;
case '>':
output.Write(">");
break;
case '"':
output.Write(""");
break;
case '\'':
output.Write("'");
break;
case '&':
output.Write("&");
break;
default:
output.Write(ch);
break;
}
}
else if (ch >= 160 && ch < 256)
{
// The seemingly arbitrary 160 comes from RFC
output.Write("&#");
output.Write(((int)ch).ToString(NumberFormatInfo.InvariantInfo));
output.Write(';');
}
else
{
output.Write(ch);
}
}
}
}
private static unsafe int IndexOfHtmlEncodingChars(string s, int startPos)
{
int cch = s.Length - startPos;
fixed (char* str = s)
{
for (char* pch = &str[startPos]; cch > 0; pch++, cch--)
{
char ch = *pch;
if (ch <= '>')
{
switch (ch)
{
case '<':
case '>':
case '"':
case '\'':
case '&':
return s.Length - cch;
}
}
else if (ch >= 160 && ch < 256)
{
return s.Length - cch;
}
}
}
return -1;
}<div id="log"></div>
<script type="text/javascript">
var element = document.getElementById('log');
element.innerText = '<html> encoding </html>';
console.log(element.innerHTML);
</script><html> encoding </html>
<div id="log">
</div>
<script type="text/javascript">
var element = document.getElementById('log');
element.innerHTML = "<html> encoding </html>";
console.log(element.innerText);
</script><html> encoding </html>
String.htmlEncode = function (s) {
var el = document.createElement("div");
el.innerText = s || '';
return el.innerHTML;
};console.log(String.htmlEncode("<html>"));
//result: <html>String.prototype.htmlEncode = function () {
var el = document.createElement("div");
el.innerText = this.toString();
return el.innerHTML;
};console.log("<html>".htmlEncode());
//result: <html>String.htmlDecode = function (s) {
var el = document.createElement("div");
el.innerHTML = s || '';
return el.innerText;
};String.prototype.htmlDecode = function () {
var el = document.createElement("div");
el.innerHTML = this.toString();
return el.innerText;
};console.log(String.htmlDecode("<html>"));
console.log("<html>".htmlDecode());String.htmlEncode = function (s) {
return $('<div/>').text(value).html();
};
String.prototype.htmlEncode = function () {
return $('<div/>').text(this.toString()).html();
};String.htmlDecode = function (s) {
return $('<div/>').html(s).text();
};
String.prototype.htmlDecode = function () {
return $('<div/>').html(this.toString()).text();
};var value = "a \n b";
String.htmlEncode = function (s) {
var el = document.createElement("div");
var txt = document.createTextNode(s);
el.appendChild(txt);
return el.innerHTML;
};String.htmlDecode(String.htmlEncode(myString)) === myString;
var myString = "<HTML>"; String.htmlDecode(String.htmlEncode(myString)) === myString; // result: true // -------------------------------------------------------------------------- myString = "<اچ تی ام ال>"; String.htmlDecode(String.htmlEncode(myString)) === myString; // result: true
myString = "a \r b"; String.htmlDecode(String.htmlEncode(myString)) === myString; // result: false
console.log(escape(String.htmlDecode('\r'))); // result: %0A : it is url encode of character '\n'
console.log(escape(String.htmlDecode('\n'))); // result: %0A
console.log(escape(String.htmlDecode('\r\n'))); // result: %0Avar el = document.createElement('div');
el.innerText = '\r';
console.log(escape(el.innerText)); // result: %0A
el.innerHTML = '\r';
console.log(escape(el.innerHTML)); // result: %0A
console.log(escape('\r')); // result: %0DString.htmlEncode = function (text) {
text = text || '';
var encoded = '';
for (var i = 0; i < text.length; i++) {
var c = text[i];
switch (c) {
case '<':
encoded += '<';
break;
case '>':
encoded += '>';
break;
case '&':
encoded += '&';
break;
case '"':
encoded += '"';
break;
case "'":
encoded += ''';
break;
default:
// the upper limit can be removed to support more chars...
var code = c.charCodeAt();
if (code >= 160 & code < 256)
encoded += '&#' + code + ';';
else
encoded += c;
}
}
return encoded;
};function escapeHTML() {
return this.replace(/&/g, '&').replace(/</g, '<').replace(/>/g, '>');
}
function unescapeHTML() {
return this.stripTags().replace(/</g, '<').replace(/>/g, '>').replace(/&/g, '&');
}var andExp = /&/g,
htmlExp = [/(<|>|")/g, /(<|>|')/g, /(<|>|'|")/g],
htmlCharMap = { '<': '<', '>': '>', "'": ''', '"': '"' },
htmlReplace = function (all, $1) {
return htmlCharMap[$1];
};
$.extend({
// convert special html characters
htmlspecialchars: function (string, quot) {
return string.replace(andExp, '&').replace(htmlExp[quot || 0], htmlReplace);
}
});$.htmlspecialchars("<div>");this.escapeHTML = function (s) {
this.str = this.s(s)
.split('&').join('&')
.split('<').join('<')
.split('>').join('>');
return this;
};
this.unescapeHTML = function (s) {
this.str = this.stripTags(this.s(s)).str.replace(/&/g, '&').replace(/</g, '<').replace(/>/g, '>');
return this;
};System.Web.Mvc, Version=3.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=31BF3856AD364E35
برای استفاده از این تکنولوژی ابتدا نیاز است تا یک جفت‌کلید عمومی/خصوصی (توسط ادمین، منبع گواهی‌نامه‌ها، یک بانک یا یک ابزار خاص) فراهم شود تا از آن برای اینکریپشن استفاده شود. سپس داده‌های موردنظر (هر داده کلی که قصد ارسال و توزیع آن را داریم مثل یک اسمبلی) با استفاده از یک الگوریتم هش‌کردن (مثل MD5، SHA یا ترکیبی از آنها، هرچند MD5 توصیه نمی‌شود) پردازش شده و یک هش‌کد مخصوص تولید می‌شود. این هش‌کد با استفاده از کلید خصوصی دردسترس اینکریپت می‌شود و به عنوان یک امضای دیجیتال به همراه داده موردنظر ارسال یا توزیع می‌شود. در سمت مصرف کننده که با استفاده از یک روش خاص و امن به کلید عمومی دسترسی پیدا کرده است عملیات دیکریپت کردن این امضای دیجیتال با استفاده از کلید عمومی انجام شده و هش‌کد مربوطه بدست می‌آید. همچنین عملیات تولید هش‌کد با استفاده از دادهها در سمت مصرف کننده انجام شده و هش‌کد دادهها نیز دوباره با استفاده از همان الگوریتم استفاده شده در سمت توزیع‌کننده تولید می‌شود. سپس این دو مقدار محاسبه شده در سمت مصرف‌کننده با یکدیگر مقایسه شده و درصورت برابر بودن می‌توان اطمینان حاصل کرد همان داده‌ای که توزیع کننده در اصل ارسال کرده بدون تغییر به دست مصرف کننده رسیده است. درواقع ویژگی اینکریپت/دیکریپت کردن دادهها توسط جفت‌کلید این است که به‌صورت یکطرفه بوده و داده‌های اینکریپت شده با استفاده از یک کلید خصوصی را تنها با استفاده از کلید عمومی همان کلید خصوصی می‌توان بدرستی دیکریپت کرد.
1. تولید و مدیریت جفت‌کلیدهای قوی- نام‌گذاری‌شده (Strongly Named Key Pairs)
همانطور که در قسمت قبل اشاره شد برای نامگذاری قوی یک اسمبلی به یک کلید عمومی (public key) و یک کلید خصوصی (private key) که در مجموع به آن یک جفت کلید (key pair) می‌گویند، نیاز است.برای اینکار می‌توان با استفاده از برنامه sn.exe (عنوان کامل آن Microsoft .Net Framework Strong Name Utility است) یک جفت کلید تولید کرده و آن را در یک فایل و یا در CSP (یا همان cryptographic service provider) ذخیره کرد. همچنین اینکار را می‌توان توسط ویژوال استودیو نیز انجام داد. امکان موردنظر در فرم پراپرتی یک پروژه و در تب Signing آن وجود دارد.
نکته: یک CSP عنصری از API کریپتوگرافی ویندوز (Win32 CryptoAPI) است که سرویس‌هایی چون اینکریپشن، دیکریپشن، و تولید امضای دیجیتال را فراهم می‌کند. این پرووایدرها همچنین تسهیلاتی برای مخازن کلیدها فراهم می‌کنند که از اینکریپشن‌های قوی و ساختار امنیتی سیستم عامل (سیستم امنیتی و دسترسی کاربران ویندوز) برای محافظت از تمام کلیدهای کریپتوگرافی ذخیره شده در مخزن استفاده می‌کند. به‌طور خلاصه و مفید می‌شود اشاره کرد که می‌توان کلیدهای کریپتوگرافی را درون یک مخزن کلید CSP ذخیره کرد و تقریبا مطمئن بود که تا زمانیکه هیچ‌کس کلمه عبور سیستم عامل را نداند، این کلیدها امن خواهند ماند. برای کسب اطلاعات بیشتر به داده‌های CryptoAPI در اسناد SDK سیستم عامل خود مراجعه کنید.
برنامه sn به همراه SDKهای ویندوز نصب می‌شود. البته با نصب ویژوال استودیو تمام SDKهای موردنیاز مطابق با نسخه‌های موجود، نصب خواهد شد. مسیر نسخه 4 و 32 بیتی این برنامه در سیستم عامل Windows 7 به‌صورت زیر است:
C:\Program Files\Microsoft SDKs\Windows\v7.0A\Bin\NETFX 4.0 Tools\sn.exe
با استفاده از آرگومان k همانند دستور زیر یک جفت‌کلید جدید تولید شده و در فایل MyKeys.snk در ریشه درایو d: ذخیره می‌شود:
sn –k d:\MyKeys.snk
نکته: به بزرگی و کوچکی حروف سوییچهای دستورات برنامه sn دقت کنید!
این کار یک جفت کلید کریپتوگرافی 1024 بیتی به‌صورت تصادفی تولید می‌کند. این دستور را باید در خط فرمانی (Command Prompt) اجرا نمود که مسیر فایل sn.exe را بداند. برای راحتی کار می‌توان از خط فرمان ویژوال استودیو (Visual Studio Command Prompt) استفاده کرد.
نکته: اجرای عملیات فوق در یک شرکت یا قسمت توسعه یک شرکت، تنها یک بار نیاز است زیرا تمام اسمبلیهای تولیدی تا زمانیکه عناوین ساده متمایزی دارند می‌توانند از یک جفت کلید مشترک استفاده کنند.
نکته: هرچند که می‌توان از پسوندهای دیگری نیز برای نام فایل حاوی جفت کلید استفاده کرد، اما توصیه می‌شود از همین پسوند snk. استفاده شود.
فایل تولید شده حاوی هر دو کلید «عمومی» و «خصوصی» است. می‌توان با استفاده از دستور زیر کلید عمومی موجود در فایل mykeys.snk را استخراج کرده و در فایل mypublickey.snk ذخیره کرد:
sn –p d:\mykeys.snk d:\mypublickey.snk
sn -tp MyPublicKey.snk
sn -i MyKeys.snk MyStrongNameKeys
sn –m n
sn –m y
sn -d MyStrongNameKeys
نکته: برای استفاده از این ویژگی در ویژوال استودیو، باید در تب Signing در تنظیمات پروژه گزینه Sign the Assembly را انتخاب کرد. سپس می‌توان فایل حاوی جفت کلیدهای تولیدشده را انتخاب یا فایل جدیدی تولید کرد. البته ویژوال استودیو تا نسخه 2010 امکانی جهت استفاده از مخازن CSP را ندارد.
[assembly:AssemblyKeyFileAttribute("MyKeys.snk")]
sn –vf MyAsm.exe
Microsoft (R) .NET Framework Strong Name Utility Version 2.0.50727.42 Copyright (C) Microsoft Corporation. All rights reserved. Failed to verify assembly -- Strong name validation failed for assembly MyAsm.exe'.
sn –p d:\MyKeys.snk d:\MyPublicKey.snk sn –pc MyKeysContainer d:\MyPublicKey.snk
csc.exe /delaysign /keyfile:d:\MyPublicKey.snk /out:d:\MyAsm.exe d:\Class1.cs
al /out:<assembly name> <module name> /keyfile:<file name>
sn –Vr d:\MyAsm.exe
sn –R d:\MyAsm.exe MyKeys.snk sn –R d:\MyAsm.exe MyKeysContainer
sn –D assembly1 assembly2
sn –Vu d:\MyAsm.exe
sn –Vx
sn –Vl
C:\Program Files\Microsoft SDKs\Windows\v7.0A\Bin\NETFX 4.0 Tools\gacutil.exe
gacutil /i c:\MyAsm.dll
gacutil /u MyAsm
gacutil /u MyAsm,Version=1.3.0.5
gacutil /l
gacutil /l MyAsm
